Рымская Арменія

Падзел Рымскай імперыі на правінцыі пасля заваяванняў Траяна 117 года

Рымская Арменія (лац.: Galatia) — правінцыя Рымскай імперыі, размешчаная на тэрыторыі Малой Азіі, большай частка у сучаснай Турцыі, але таксама і ў Іраке, Іране, Арменіі, Грузіі, Азербайджане.

Першыя часткі земляў, якія ўвайшлі пазней у склад правінцыі, адышлі да Рыма ў выніку паражэння пантыйскага цара Мітрыдата Еўпатара ад войскаў рымскага палкаводца Пампея (66 год да н.э.). Не здолеўшы працягваць весці вайну на два франты, застаўшыся без саюзнікаў, армянскі цар Тыгран быў пераможаны рымска-парфянскім саюзам і пазбавіўся ўсіх заваяванняў, акрамя ўласна Вялікай Арменіі і часткі земляў, захопленых у Парфіі.

Пасля заваявання Малой Азіі Рымам межы правінцыі неаднаразова змяняліся, з'яўляючыся буфернай тэрыторыяй паміж Парфіяй і Рымам, а пазней, у III—IV стст. н.э., паміж Рымам і сасанідскім Іранам. Яна з'яўлялася самай паўночна-ўсходняй правінцыяй Рымскай імперыі.

Літаратура

• A. Maricq, La Province d’Assyrie créée par Trajan, Syria, 36, 1959.
• J. Teixidor, The Kingdom of Adiabene and Hatra, Berytus, 17, 1967—1968.