Беларуская

камень

Назоўнік, мужчынскі род.

Корань: --.

IPA: []

цвёрдая горная парода (за выключэннем металу) у выглядзе суцальнай масы або асобных кавалкаў ◆ Арменія — краіна, багатая каменем.
асобны кавалак такой пароды ◆ [Сцёпка] адышоўся вярсты дзве ад сяла, сеў на камень і стаў думаць. Колас. ◆ Пад ляжачы камень вада не цячэ. Прыказка.
мед. цвёрдыя саляныя і іншыя ўтварэнні ў некаторых унутраных органах ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.

Блізкае радство

Паходзіць ад ??