Singulare tantum
Singulare tantum (z łac. ‘leno w pòjedinczi lëczbie’; wiel.l.: singularia tantum) – jistnik fòrmalno wëstãpùjący leno w fòrmie pòjedinczi lëczbë. W słowôrzach taczé jistniczi są òpatrziwóné wspólnym symbòlã sing.
Wikszi dzél jistników singulare tantum słëchô do taczich kategorii:
- kòlektiwné jistniczi, na przëmiôr: młodzëzna, szlachta;
- jistniczi wërôżającé abstrakcyjné pòjãca, na przëmiôr: głód; wargòsc, zgniłosc;
- włôsné jistniczi, pòzéwającé pòjedinczé przedmiotë, na przëmiôr: Gduńsk, Wòłga;
- jistniczi, pòzéwającé niepòliczalné przedmiotë, na przëmiôr: mlékò, strzébro, celëczëzna.