Przejdź do zawartości

Pałac pod Głowami w Szczecinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac pod Głowami w Szczecinie
Ilustracja
Pałac od strony ul. Staromłyńskiej, gdzie mieści się Muzeum Sztuki Współczesnej, Oddział Muzeum Narodowego w Szczecinie
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Szczecin

Adres

pl. Żołnierza Polskiego 2

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

klasycyzm

Ukończenie budowy

XVIII w.

Odbudowano

1958

Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac pod Głowami w Szczecinie”
Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac pod Głowami w Szczecinie”
Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie
Mapa konturowa Starego Miasta w Szczecinie, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac pod Głowami w Szczecinie”
Ziemia53°25′41,6847″N 14°33′13,8037″E/53,428246 14,553834
Pałac Pod Głowami od strony ul. Tkackiej

Pałac pod Głowami w Szczecinie przy pl. Żołnierza Polskiego 2 (ul. Staromłyńska 1) – klasycystyczny budynek z końca XVIII wieku składający się z 2 budowli połączonych ze sobą w 1889 roku.

Od roku 1889 aż do końca II wojny światowej pałac służył władzom wojskowym.

Po powojennej odbudowie, w 1958 roku został przekazany instytucjom kulturalnym.

W części zachodniej mieści się obecnie Klub 13 Muz (założony przez Gałczyńskiego podczas jego krótkiego szczecińskiego epizodu), w części wschodniej – Muzeum Sztuki Współczesnej, Oddział Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Nazwa pałacu pochodzi od dziewięciu głów zdobiących szczyty jego okien. Przed II wojną światową w nadprożach okien pierwszego piętra widniały głowy antycznych herosów. W czasie powojennej odbudowy (oraz późniejszego remontu) zamiast antycznych popiersi umieszczono głowy szczecinian związanych z kulturą (Władysław Filipowiak, Zofia Krzymuska-Fafius, Stefan Kwilecki, Jan Papuga, Bohdan Skłodowski, Janina Kosińska-Brzozowska, Józef Barecki, Antoni Huebner, Józef Gruda). W ten sposób ich twórca, Sławomir Lewiński, chciał podkreślić młodą jeszcze polskość miasta. Wewnątrz budynku w kilku pomieszczeniach zachowały się pierwotne sztukaterie.

Popiersie K.I. Gałczyńskiego Kominek w Sali Kominkowej Sala Kominkowa Klubu XIII Muz

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  翻译: