Κοτ ντ'Αλμπάτρ

Κοτ ντ'Αλμπάτρ
Κοτ ντ'Αλμπάτρ
	Η Κοτ ντ'Αλμπάτρ στην περιοχή Κω
Τοποθεσία	Νομός Σεν-Μαριτίμ στη Νορμανδία, Γαλλία
Συντεταγμένες	49°46′00″N 00°22′00″E / 49.76667°N 0.36667°EΣυντεταγμένες: 49°46′00″N 00°22′00″E / 49.76667°N 0.36667°E
Τύπος	Ακτή

Η Κοτ ντ'Αλμπάτρ (γαλλικά: Côte d'Albâtre, ελληνικά: Αλαβάστρινη ακτή) αποτελεί τμήμα της γαλλικής ακτογραμμής της Μάγχης, που αντιστοιχεί στην ακτογραμμή του νομού Σεν-Μαριτίμ. Έχει μήκος 130 χιλιόμετρα που αποτελούνται από απότομους βράχους που διακόπτονται από εκβολές ποταμών.

Από το 2009 έχει χαρακτηριστεί ως τόπος Natura 2000.

Η ακτή

Η ακτή πήρε το όνομά της από την άσπρη απόχρωση των ψηλών ασβεστολιθικών βράχων της, εκ των οποίων οι πιο γνωστοί είναι της Ετρετά και οι ψηλότεροι του Τρεπόρ, που κυριαρχούν στο μεγαλύτερο μέρος της ακτογραμμής. Είναι μέρος του ίδιου γεωλογικού συστήματος όπως οι Λευκοί βράχοι του Ντόβερ στην απέναντι ακτή της Μάγχης, στη Μεγάλη Βρετανία.

Αυτή η γραφική βραχώδης ακτογραμμή αποτελεί την ακτή της περιοχής του Κω στο νομό Σεν-Μαριτίμ. Αρχίζει από το μεγάλο λιμάνι της Χάβρης, στις εκβολές του Σηκουάνα, και φθάνει μέχρι το μικρό ψαροχώρι Λε Τρεπόρ, διαγράφοντας μια απόσταση 130 περίπου χιλιομέτρων. Αποτελεί συνέχεια προς ανατολικά της Κοτ Φλερί (Ανθισμένη ακτή) του Καλβαντός.

Μερικά από τα μεγαλύτερα λιμάνια είναι η Διέππη, το Φεκάν (διάσημο για τη μονή του) και το Σαιν-Βαλερί-αν-Κω. Τρεις ποταμοί εκβάλουν στη Μάγχη κατά μήκος της ακτής, οι Βαλμόν, Αρκ και Μπρέλ, οι κοιλάδες των οποίων δημιουργούν ανοίγματα στους βράχους προς την ενδοχώρα. Στις εκβολές των ποταμών βρίσκονται οι κοινότητες:

Φεκάν, στον ποταμό Βαλμόν
Διέππη στον ποταμό Αρκ
Λε Τρεπόρ στον ποταμό Μπρελ

Η ποδηλατική διαδρομή μεγάλων αποστάσεων GR 21 διανύει τμήμα της ακτής, από τη Χάβρη έως το Βελέτ-συρ-Μερ . ^[1]Το στάδιο 6 του Γύρου της Γαλλίας 2015 (Tour de France) ακολούθησε την Κοτ ντ'Αλμπάτρ για μεγάλο μέρος από την Αμπεβίλ, στον όμορο νομό Σομ, έως τη Χάβρη.

Αυτός ο τόπος είναι επίσης γεμάτος ιστορία. Κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, λόγω της στρατηγικής του θέσης, οι Γερμανοί κατασκεύασαν οχυρωματικά έργα (Τείχος του Ατλαντικού) σε πολλά σημεία της ακτής, πολλά από τα οποία υπάρχουν ακόμη και σήμερα. ^[2]

Καλλιτεχνικές, μουσικές και λογοτεχνικές αναφορές

«Από τη Διέππη έως τη Χάβρη η ακτή παρουσιάζει έναν συνεχή βράχο, περίπου εκατό μέτρα σε ύψος και ίσιο σαν τοίχο. Εδώ κι εκεί αυτή η μεγάλη γραμμή λευκών βράχων πέφτει απότομα και μια μικρή, στενή κοιλάδα, με απότομες πλαγιές και βότσαλα, κατεβαίνει από το οροπέδιο προς μια παραλία με βότσαλα, όπου καταλήγει σε μια ρεματιά σαν κοίτη χειμάρρου. Η φύση δημιούργησε αυτές τις κοιλάδες. Οι βροχές των καταιγίδων τις έδωσαν τη μορφή αυτών των χαράδρων, απέκοψαν ό,τι έμεινε από το βράχο και άνοιξαν δίοδο για τη θάλασσα, οι κοίτες των ποταμών λειτουργούν σαν πέρασμα για τον άνθρωπο. Κάπου-κάπου, ένα χωριό υπάρχει σ' αυτές τις κοιλάδες, όπου φυσά μανιασμένα ο άνεμος της ανοιχτής θάλασσας».

-Γκυ ντε Μωπασσάν, Το άλμα του βοσκού (Le saut du berger ), που δημοσιεύθηκε αρχικά στο λογοτεχνικό περιοδικό Ζιλ Μπλας.

Η Κοτ ντ'Αλμπάτρ ήταν ένα αγαπημένο θέμα των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων, μεταξύ των οποίων οι Κλωντ Μονέ, Καμίλ Πισαρό και Πιερ-Ωγκύστ Ρενουάρ, και την επισκέπτονταν συχνά. Ανάμεσα στους τακτικούς επισκέπτες των ακτών της ήταν και συνθέτες που σχετίζονταν με τη θάλασσα, όπως ο Κλωντ Ντεμπυσί και ο Αλμπέρ Ρουσέλ. Άλλοι καλλιτέχνες που ζωγράφισαν τις ακρογιαλιές της ακτής είναι οι Γκυστάβ Κουρμπέ και Εζέν Μπουντέν.

Ο συγγραφέας Γκυ ντε Μωπασσάν πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κοτ ντ'Αλμπάτρ, στην Ετρετά, και αργότερα την επισκεπτόταν συχνά. Το σύντομο διήγημά του Ο Άγγλος της Ετρετά βασίζεται στη συνάντηση που είχε το 1868 με τον Άγγλο ποιητή Τσαρλς Σουίνμπερν, τον οποίο είχε σώσει από πνιγμό.