30.7.2008   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 201/16

(1)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 994/98 εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να δηλώνει, σύμφωνα με το άρθρο 87 της συνθήκης, ότι, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, ενισχύσεις που χορηγούνται σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις («ΜΜΕ») είναι συμβατές με την κοινή αγορά και δεν υπόκεινται σε κοινοποίηση σύμφωνα με το άρθρο 88 παράγραφος 3 της συνθήκης.

(2)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 70/2001 της Επιτροπής, της 12ης Ιανουαρίου 2001, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της συνθήκης ΕΚ στις κρατικές ενισχύσεις προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (3) δεν εφαρμόζεται σε δραστηριότητες οι οποίες συνδέονται με την παραγωγή, τη μεταποίηση ή εμπορία προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειας τα οποία καλύπτονται από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 104/2000 του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 1999, για την κοινή οργάνωση των αγορών στον τομέα των προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειας (4).

(3)

Η Επιτροπή έχει εφαρμόσει τα άρθρα 87 και 88 της συνθήκης σε πολυάριθμες αποφάσεις για ΜΜΕ που δραστηριοποιούνται στους τομείς της παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας προϊόντων αλιείας και πρόσφατα έχει επίσης εξαγγείλει την πολιτική της με τις κατευθυντήριες γραμμές για την εξέταση των κρατικών ενισχύσεων για τα προϊόντα αλιείας και υδατοκαλλιέργειας (5) (στο εξής «κατευθυντήριες γραμμές για τα προϊόντα αλιείας»). Βάσει της σημαντικής εμπειρίας της Επιτροπής όσον αφορά την εφαρμογή των άρθρων αυτών σε ΜΜΕ που δραστηριοποιούνται στους τομείς της παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας προϊόντων αλιείας, ενδείκνυται, με σκοπό να διασφαλιστεί επαρκής εποπτεία και απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών χωρίς να εξασθενήσει η παρακολούθηση εκ μέρους της Επιτροπής, η Επιτροπή να κάνει χρήση των εξουσιών που της παρέχονται από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 994/98 και όσον αφορά τις ΜΜΕ που δραστηριοποιούνται στους τομείς της παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας προϊόντων αλιείας, στο μέτρο που το άρθρο 89 της συνθήκης έχει αναγνωριστεί ότι εφαρμόζεται στα προϊόντα αυτά.

(4)

Η συμβατότητα των κρατικών ενισχύσεων στον τομέα των προϊόντων αλιείας αξιολογείται από την Επιτροπή με βάση τους στόχους τόσο της πολιτικής για τον ανταγωνισμό όσο και της κοινής αλιευτικής πολιτικής.

(5)

Ο παρών κανονισμός πρέπει να καλύπτει τα είδη των ενισχύσεων που χορηγούνται στον τομέα των προϊόντων αλιείας, οι οποίες εγκρίνονται συστηματικά επί σειρά ετών από την Επιτροπή. Για τις εν λόγω ενισχύσεις δεν απαιτείται κατά περίπτωση εκτίμηση της συμβατότητάς τους με την κοινή αγορά από την Επιτροπή, εφόσον τηρούνται οι όροι που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 2006, για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (6), στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 498/2007 της Επιτροπής, της 26ης Μαρτίου 2007, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 του Συμβουλίου για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (7) και υπό ορισμένες άλλες προϋποθέσεις. Μολονότι ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 τέθηκε σε ισχύ μόλις στις 4 Σεπτεμβρίου 2006, η Επιτροπή έχει αποκτήσει, με βάση τις υφιστάμενες κατευθυντήριες γραμμές για τα προϊόντα αλιείας, επαρκή εμπειρία από την εφαρμογή παρόμοιων όρων γι’ αυτό το είδος των μέτρων, και έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι όροι του εν λόγω κανονισμού είναι αρκούντως σαφείς, οπότε δεν χρειάζεται να γίνεται εξέταση ανά περίπτωση.

(6)

Ο παρών κανονισμός δεν πρέπει να θίγει τη δυνατότητα των κρατών μελών να κοινοποιούν ενισχύσεις προς ΜΜΕ που δραστηριοποιούνται στους τομείς της παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας προϊόντων αλιείας. Οι κοινοποιήσεις αυτές πρέπει να αξιολογούνται από την Επιτροπή βάσει του παρόντος κανονισμού και των κατευθυντήριων γραμμών για τα προϊόντα αλιείας.

(7)

Ενισχύσεις τις οποίες τα κράτη μέλη προτίθενται να χορηγήσουν στον τομέα της αλιείας αλλά οι οποίες δεν εμπίπτουν στον πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, ή άλλων κανονισμών που έχουν εκδοθεί δυνάμει του άρθρου 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 994/98, πρέπει να εξακολουθήσουν να υπόκεινται στην απαίτηση κοινοποίησης του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης. Οι ενισχύσεις αυτές πρέπει να αξιολογούνται βάσει του παρόντος κανονισμού και των κατευθυντήριων γραμμών για τα προϊόντα αλιείας.

(8)

Ο παρών κανονισμός πρέπει να απαλλάσσει από την υποχρέωση κοινοποίησης κάθε ενίσχυση που ικανοποιεί όλες τις διατάξεις που ο ίδιος ορίζει, καθώς και κάθε καθεστώς ενισχύσεων, υπό τον όρο ότι οποιαδήποτε ενίσχυση δυνάμενη να χορηγηθεί κατ’ εφαρμογή του θα συμφωνεί προς όλες τις σχετικές διατάξεις του παρόντος κανονισμού. Οι μεμονωμένες ενισχύσεις που χορηγούνται βάσει καθεστώτων ενίσχυσης και οι ενισχύσεις ad hoc πρέπει να περιλαμβάνουν ρητή αναφορά στον παρόντα κανονισμό.

(9)

Για να υπάρχει συνοχή με τα χρηματοδοτούμενα από την Κοινότητα μέτρα στήριξης, τα ανώτατα όρια ενίσχυσης που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό πρέπει να είναι ίσα με εκείνα που ορίζονται για το ίδιο είδος ενίσχυσης στο παράρτημα ΙΙ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

(10)

Είναι σημαντικό να μην χορηγείται ενίσχυση σε περιπτώσεις που δεν συνάδουν με το κοινοτικό δίκαιο και, ιδιαίτερα, με τους κανόνες της κοινής αλιευτικής πολιτικής. Ενισχύσεις μπορούν συνεπώς να χορηγούνται από ένα κράτος μέλος στον τομέα της αλιείας μόνον εάν τα χρηματοδοτούμενα μέτρα και τα αποτελέσματά τους είναι σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο. Πριν από τη χορήγηση οποιασδήποτε ενίσχυσης, τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι δικαιούχοι κρατικής ενίσχυσης συμμορφώνονται με τους κανόνες της κοινής αλιευτικής πολιτικής.

(11)

Για να εξασφαλιστεί ότι η ενίσχυση ανταποκρίνεται στην αρχή της αναλογικότητας και περιορίζεται στο αναγκαίο ποσό, τα όρια πρέπει, στο μέτρο του δυνατού, να εκφράζονται με όρους έντασης της ενίσχυσης σε σχέση με μια σειρά επιλέξιμων δαπανών. Για τον υπολογισμό των εντάσεων, οι ενισχύσεις που καταβάλλονται σε πολλές δόσεις ανάγονται στην αξία τους κατά το χρόνο χορήγησης της ενίσχυσης. Το επιτόκιο που χρησιμοποιείται για την αναγωγή καθώς και για τον υπολογισμό του ποσού της ενίσχυσης που δεν λαμβάνει τη μορφή επιχορήγησης πρέπει να είναι το επιτόκιο αναφοράς που ισχύει κατά το χρόνο χορήγησης της ενίσχυσης, όπως καθορίζεται στην ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την αναθεώρηση της μεθόδου καθορισμού των επιτοκίων αναφοράς και προεξόφλησης (8).

(12)

Για λόγους ελαχιστοποίησης των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού στον ενισχυόμενο τομέα και διασφάλισης των στόχων του παρόντος κανονισμού δεν πρέπει να εξαιρούνται οι μεμονωμένες επιχορηγήσεις που υπερβαίνουν ένα καθορισμένο μέγιστο ποσό, άσχετα από το αν χορηγούνται ή όχι στα πλαίσια κάποιου καθεστώτος ενισχύσεων που εξαιρείται βάσει του παρόντος κανονισμού.

(13)

Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται στις εξαγωγικές δραστηριότητες ή σε ενισχύσεις που ευνοούν τα εγχώρια έναντι των εισαγόμενων προϊόντων. Ειδικότερα, δεν πρέπει να υπάγονται σε αυτόν οι ενισχύσεις για τη χρηματοδότηση της δημιουργίας και λειτουργίας δικτύου διανομής σε άλλες χώρες. Κατά κανόνα δεν πρέπει να θεωρούνται εξαγωγικές ενισχύσεις οι ενισχύσεις για την κάλυψη του κόστους συμμετοχής σε εμπορικές εκθέσεις ή του κόστους μελετών ή συμβουλευτικών υπηρεσιών απαραίτητων για τη διάθεση ενός νέου ή υφιστάμενου προϊόντος σε μια νέα αγορά.

(14)

Οι ενισχύσεις που χορηγούνται σε προβληματικές επιχειρήσεις κατά την έννοια των κοινοτικών κατευθυντήριων γραμμών όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση προβληματικών επιχειρήσεων (9) πρέπει να αξιολογούνται με βάση τις εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές, έτσι ώστε να αποφεύγεται η καταστρατήγησή τους. Συνεπώς, οι ενισχύσεις προς τέτοιες επιχειρήσεις πρέπει να εξαιρεθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Για να περιοριστεί ο διοικητικός φόρτος στα κράτη μέλη που χορηγούν ενισχύσεις βάσει του παρόντος κανονισμού, ο ορισμός των θεωρούμενων ως προβληματικών επιχειρήσεων πρέπει να απλοποιηθεί σε σχέση με τον ορισμό που χρησιμοποιείται στις παραπάνω κατευθυντήριες γραμμές. Επιπλέον, οι ΜΜΕ που έχουν συσταθεί πριν από λιγότερο από τρία έτη δεν πρέπει να θεωρούνται προβληματικές επιχειρήσεις για την περίοδο αυτή για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, εκτός και αν πληρούν τις προϋποθέσεις της εθνικής τους νομοθεσίας περί υπαγωγής σε συλλογική πτωχευτική διαδικασία. Οι εν λόγω απλοποιήσεις δεν πρέπει να θίγουν τον χαρακτηρισμό αυτών των ΜΜΕ βάσει των παραπάνω κατευθυντήριων γραμμών όσον αφορά ενισχύσεις που δεν καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό, οι οποίες διέπονται πλήρως από τον ορισμό που περιέχουν οι εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές.

(15)

Η Επιτροπή πρέπει να μεριμνά ώστε οι εγκρινόμενες ενισχύσεις να μη νοθεύουν τους όρους των συναλλαγών κατά τρόπο αντίθετο προς το κοινό συμφέρον. Συνεπώς, οι ενισχύσεις που χορηγούνται σε δικαιούχους για τους οποίους εκκρεμεί εντολή ανάκτησης ενισχύσεων κατόπιν προηγούμενης απόφασης της Επιτροπής με την οποία οι ενισχύσεις αυτές κηρύσσονται παράνομες και μη συμβατές με την κοινή αγορά, πρέπει να εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Επομένως, για κάθε ενίσχυση ad hoc που καταβάλλεται στους εν λόγω δικαιούχους και για κάθε καθεστώς ενισχύσεων που δεν περιλαμβάνει ρητή διάταξη περί εξαίρεσης των δικαιούχων αυτών, εξακολουθεί να ισχύει η υποχρέωση κοινοποίησης του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης. Η διάταξη αυτή δεν πρέπει να επηρεάζει τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των δικαιούχων καθεστώτων ενισχύσεων εναντίον των οποίων δεν εκκρεμούν εντολές ανάκτησης.

(16)

Για να εξαλειφθούν οι διαφορές που μπορεί να οδηγήσουν σε στρεβλώσεις του ανταγωνισμού και για να διευκολυνθεί ο συντονισμός μεταξύ διαφόρων κοινοτικών και εθνικών πρωτοβουλιών σχετικών με ΜΜΕ, ο ορισμός των «μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων» για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού είναι αυτός του παραρτήματος Ι του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 70/2001.

(17)

Για λόγους διαφάνειας, ίσης μεταχείρισης και αποτελεσματικής παρακολούθησης ο παρών κανονισμός πρέπει να εφαρμόζεται μόνο σε ενισχύσεις που χαρακτηρίζονται από διαφάνεια. Ως διαφανής θεωρείται μία ενίσχυση ως προς την οποία είναι δυνατόν να υπολογισθεί εκ των προτέρων με ακρίβεια το ακαθάριστο ισοδύναμο επιχορήγησης χωρίς να είναι αναγκαία η εκτίμηση του κινδύνου. Συγκεκριμένα, οι ενισχύσεις που συνίστανται σε δάνεια θεωρούνται ως διαφανείς, όταν το ακαθάριστο ισοδύναμο επιχορήγησης υπολογίζεται βάσει των επιτοκίων αναφοράς σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την αναθεώρηση της μεθόδου καθορισμού των επιτοκίων αναφοράς και προεξόφλησης (10). Οι ενισχύσεις που συνίστανται σε φορολογικά μέτρα πρέπει να θεωρούνται διαφανείς, όταν τα μέτρα προβλέπουν ανώτατο όριο με το οποίο διασφαλίζεται ότι δεν γίνεται υπέρβαση του ισχύοντος ορίου.

(18)

Οι ενισχύσεις που περιλαμβάνονται σε εγγυοδοτικά καθεστώτα πρέπει να θεωρούνται διαφανείς, όταν η μεθοδολογία για τον υπολογισμό του ακαθάριστου ισοδύναμου επιχορήγησης εγκρίνεται μετά την κοινοποίησή της στην Επιτροπή. Η Επιτροπή θα εξετάζει τις κοινοποιήσεις αυτές με βάση την ανακοίνωση της Επιτροπής για την εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της συνθήκης ΕΚ στις κρατικές ενισχύσεις με τη μορφή εγγυήσεων (11). Οι ενισχύσεις που περιλαμβάνονται σε εγγυοδοτικά καθεστώτα, πρέπει επίσης να θεωρούνται διαφανείς όταν ο δικαιούχος είναι ΜΜΕ και το ακαθάριστο ισοδύναμο επιχορήγησης υπολογίζεται με βάση τις προμήθειες ασφαλούς λιμένα που καθορίζονται στα άρθρα 3.3 και 3.5 της εν λόγω ανακοίνωσης.

(19)

Λαμβανομένης υπόψη της δυσχέρειας υπολογισμού του ισοδυνάμου επιχορήγησης των ενισχύσεων που έχουν τη μορφή επιστρεπτέων προκαταβολών, οι ενισχύσεις αυτές πρέπει να καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό, μόνο εάν το συνολικό ποσό της επιστρεπτέας προκαταβολής είναι χαμηλότερο από το ισχύον όριο κοινοποίησης και τις μέγιστες εντάσεις ενισχύσεων που προβλέπει ο παρών κανονισμός.

(20)

Σε σχέση με το άρθρο 87 παράγραφος 3 στοιχείο γ) της συνθήκης η ενίσχυση δεν πρέπει κανονικά να έχει ως αποκλειστικό αποτέλεσμα τη συνεχή ή περιοδική μείωση του λειτουργικού κόστους που πρέπει κανονικά να επιβαρύνει τον δικαιούχο, αλλά να είναι αναλογική προς τα μειονεκτήματα που πρέπει να εξαλειφθούν, προκειμένου να διασφαλισθούν τα κοινωνικοοικονομικά οφέλη τα οποία θεωρείται ότι είναι προς το συμφέρον της Κοινότητας. Μέτρα κρατικών ενισχύσεων με τα οποία επιδιώκεται απλώς η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των παραγωγών αλλά τα οποία δεν συνεισφέρουν κατά κανένα τρόπο στην ανάπτυξη του τομέα και, ιδιαίτερα, οι ενισχύσεις που χορηγούνται αποκλειστικά βάσει της τιμής, της ποσότητας, της μονάδας παραγωγής ή της μονάδας του μέσου παραγωγής θεωρούνται ότι συνιστούν ενισχύσεις λειτουργίας που δεν είναι συμβατές με την κοινή αγορά. Επιπλέον, οι ενισχύσεις αυτές ενδέχεται να εμποδίζουν και την ομαλή λειτουργία των μηχανισμών των κοινών οργανώσεων των αγορών. Είναι συνεπώς σκόπιμο να περιοριστεί το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού σε ενισχύσεις για επενδύσεις καθώς και σε ενισχύσεις για ορισμένα κοινωνικοοικονομικά μέτρα.

(21)

Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η ενίσχυση είναι αναγκαία και λειτουργεί ως κίνητρο ανάπτυξης ορισμένων δραστηριοτήτων, ο παρών κανονισμός δεν πρέπει να καλύπτει ενισχύσεις για δραστηριότητες τις οποίες ο δικαιούχος ασκεί υπό συνθήκες αγοράς. Το κίνητρο αυτό πρέπει να θεωρείται ότι υπάρχει όταν, πριν ξεκινήσουν οι δραστηριότητες που συνδέονται με την υλοποίηση του ενισχυόμενου έργου ή των ενισχυόμενων δραστηριοτήτων, ο δικαιούχος έχει υποβάλει αίτηση στο κράτος μέλος.

(22)

Για να εξακριβωθεί εάν τηρούνται τα επιμέρους όρια ενισχύσεων και οι μέγιστες εντάσεις ενισχύσεων που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το συνολικό ποσό της δημόσιας στήριξης που παρέχεται στην ενισχυόμενη δραστηριότητα ή το ενισχυόμενο έργο, ανεξάρτητα από το αν η στήριξη χρηματοδοτείται από τοπικές, περιφερειακές, εθνικές ή κοινοτικές πηγές.

(23)

Ο παρών κανονισμός πρέπει να καλύπτει τις ακόλουθες ενισχύσεις: τις ενισχύσεις για την οριστική και προσωρινή παύση αλιευτικών δραστηριοτήτων, για τη χρηματοδότηση κοινωνικοοικονομικών μέτρων, για παραγωγικές επενδύσεις στην υδατοκαλλιέργεια, για υδατο-περιβαλλοντικά μέτρα, για μέτρα υπέρ της δημόσιας υγείας και υπέρ της υγείας των ζώων, για αλιεία σε εσωτερικά ύδατα, τις ενισχύσεις για μεταποίηση και εμπορία προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειας, για μέτρα κοινού ενδιαφέροντος τα οποία υλοποιούνται με την ενεργό συμμετοχή των ίδιων των επιχειρήσεων ή οργανώσεων που ενεργούν εξ ονόματος των παραγωγών ή άλλων οργανώσεων αναγνωρισμένων από τα κράτη μέλη, τις ενισχύσεις για μέτρα κοινού ενδιαφέροντος για την προστασία και την ανάπτυξη της υδρόβιας πανίδας και χλωρίδας που συμβάλλουν ταυτόχρονα και στη βελτίωση του υδάτινου περιβάλλοντος, για επενδύσεις σε δημόσιους ή ιδιωτικούς αλιευτικούς λιμένες, τόπους εκφόρτωσης και αλιευτικά καταφύγια, για μέτρα κοινού ενδιαφέροντος που έχουν ως στόχο την εφαρμογή πολιτικής για την αύξηση της ποιότητας και της αξίας των προϊόντων, την ανάπτυξη νέων αγορών και εκστρατειών προώθησης των προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειας, για πιλοτικά έργα, για την τροποποίηση των αλιευτικών σκαφών για άλλες δραστηριότητες και τις ενισχύσεις για τεχνική βοήθεια.

(24)

Όταν οι φορολογικές απαλλαγές που προβλέπονται στο άρθρο 14 της οδηγίας 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας (12) εφαρμόζονται κατά τον ίδιο τρόπο για ολόκληρο τον κλάδο της αλιείας, η Επιτροπή θεωρεί ότι δύνανται να συμβάλουν στην ανάπτυξη του κλάδου και να εξυπηρετήσουν το κοινό συμφέρον. Οι εν λόγω απαλλαγές έχουν εφαρμοστεί κατά τον ίδιο τρόπο από τα κράτη μέλη και η εμπειρία από την εφαρμογή των εν λόγω μέτρων βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1595/2004 έχει δείξει ότι δεν έχουν επηρεάσει δυσμενώς τις συνθήκες των συναλλαγών και συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων της κοινής αλιευτικής πολιτικής εξασφαλίζοντας βιώσιμες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Λαμβάνοντας υπόψη τη διαφάνεια του μέτρου, δεδομένου ότι η ενίσχυση υπολογίζεται επί του πραγματικού ποσού του χρησιμοποιούμενου καυσίμου και βάσει του γεγονότος ότι ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται μόνον σε ΜΜΕ και ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αλιευτικών επιχειρήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ΜΜΕ (η πλειοψηφία των επιχειρήσεων που επωφελούνται από τις εν λόγω φορολογικές απαλλαγές είναι μικρές επιχειρήσεις που κατέχουν ένα μόνον σκάφος), η Επιτροπή θεωρεί ότι τα εν λόγω μέτρα δεν θα προκαλέσουν αδικαιολόγητη στρέβλωση του ανταγωνισμού ούτε θα επηρεάσουν τις συνθήκες των συναλλαγών σε έκταση που να αντιτίθεται στο κοινό συμφέρον. Συνεπώς, οι εν λόγω φορολογικές απαλλαγές πρέπει, εφόσον συνιστούν κρατική ενίσχυση, να θεωρηθούν ως συμβατές με την κοινή αγορά και να εξαιρεθούν από την υποχρέωση κοινοποίησης του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης υπό την προϋπόθεση ότι συμμορφούνται προς τις εν λόγω οδηγίες και εφαρμόζονται σε ολόκληρο τον κλάδο της αλιείας. Επιπλέον, με τον παρόντα κανονισμό πρέπει επίσης υπό ορισμένες προϋποθέσεις να θεωρηθούν συμβατές με την κοινή αγορά και να εξαιρεθούν από την υποχρέωση κοινοποίησης του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης, οι φορολογικές απαλλαγές ή οι μειώσεις που εφαρμόζονται στις αλιευτικές δραστηριότητες εσωτερικών υδάτων και στις ιχθυοκαλλιέργειες που είναι δυνατόν να καθιερώσουν τα κράτη μέλη βάσει του άρθρου 15 της οδηγίας 2003/96/ΕΚ.

(25)

Για να εξασφαλιστεί η διαφάνεια και ο αποτελεσματικός έλεγχος, σύμφωνα με το άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 994/98, θεωρείται σκόπιμο να καταρτιστεί ένα τυποποιημένο έντυπο που θα χρησιμοποιείται από τα κράτη μέλη για τη διαβίβαση στην Επιτροπή των συνοπτικών πληροφοριών κάθε φορά που, σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, εφαρμόζεται καθεστώς ενισχύσεων ή χορηγείται μεμονωμένη ενίσχυση. Η Επιτροπή θα χορηγεί έναν αριθμό ταυτοποίησης σε κάθε μέτρο ενίσχυσης που της κοινοποιείται. Η χορήγηση αριθμού σε μέτρο ενίσχυσης δεν σημαίνει ότι η Επιτροπή έχει εξετάσει κατά πόσο η ενίσχυση πληροί τους όρους του παρόντος κανονισμού. Συνεπώς, δεν δημιουργεί οποιαδήποτε θεμιτή προσδοκία στα κράτη μέλη ή στον δικαιούχο όσον αφορά τη συμβατότητα του μέτρου ενίσχυσης με τον παρόντα κανονισμό.

(26)

Για τους ίδιους λόγους, η Επιτροπή πρέπει να θεσπίσει ειδικές διατάξεις όσον αφορά τη μορφή και το περιεχόμενο των ετήσιων εκθέσεων που πρέπει να υποβάλλονται στην Επιτροπή από τα κράτη μέλη. Επιπλέον ενδείκνυται η θέσπιση κανόνων σχετικά με τα αρχεία τα οποία πρέπει να τηρούν τα κράτη μέλη όσον αφορά τα καθεστώτα ενίσχυσης και τις μεμονωμένες ενισχύσεις που εξαιρούνται με τον παρόντα κανονισμό, βάσει των διατάξεων του άρθρου 15 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της συνθήκης ΕΚ (13).

(27)

Για την παρακολούθηση της εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, η Επιτροπή πρέπει επίσης να είναι σε θέση να λαμβάνει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες από τα κράτη μέλη σχετικά με τα μέτρα που εφαρμόζονται δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Εάν ένα κράτος μέλος παραλείψει να χορηγήσει τις σχετικές πληροφορίες εντός εύλογης προθεσμίας όσον αφορά αυτά τα μέτρα ενισχύσεων, το γεγονός αυτό μπορεί, κατά συνέπεια, να θεωρηθεί ως ένδειξη ότι δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις του παρόντος κανονισμού. Συνεπώς, εάν ένα κράτος μέλος δεν χορηγήσει τις πληροφορίες που να επιτρέπουν την παρακολούθηση ενός μέτρου ενίσχυσης, η Επιτροπή δύναται να αποφασίσει ότι ο κανονισμός, ή το σχετικό μέρος του κανονισμού, δεν πρέπει να εφαρμόζεται όσον αφορά το εν λόγω κράτος μέλος και ότι όλα τα μεταγενέστερα μέτρα ενίσχυσης, συμπεριλαμβανομένων των νέων μεμονωμένων ενισχύσεων που χορηγούνται βάσει καθεστώτων ενίσχυσης τα οποία καλύπτονταν προηγουμένως από τον παρόντα κανονισμό, πρέπει να κοινοποιούνται στην Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 88 της συνθήκης. Μόλις το κράτος μέλος χορηγήσει ορθές και πλήρεις πληροφορίες, η Επιτροπή θα επιτρέπει και πάλι την πλήρη εφαρμογή του κανονισμού.

(28)

Έχοντας υπόψη την ημερομηνία λήξης του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και το γεγονός ότι οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση ενίσχυσης βάσει του παρόντος κανονισμού έχουν ευθυγραμμιστεί με τις προϋποθέσεις που καθορίζονται για τη χρησιμοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας, κρίνεται σκόπιμο να περιοριστεί η περίοδος εφαρμογής του παρόντος κανονισμού έως την ημερομηνία λήξης του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006. Αν ο κανονισμός λήξει χωρίς να παραταθεί, τα καθεστώτα ενισχύσεων που έχουν ήδη απαλλαγεί βάσει του παρόντος κανονισμού θα συνεχίσουν να απαλλάσσονται για έξι μήνες.

(29)

Είναι σκόπιμο να θεσπιστούν μεταβατικές διατάξεις για κοινοποιήσεις που εκκρεμούν κατά την ημέρα έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού και για ενισχύσεις που χορηγήθηκαν πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος κανονισμού και δεν κοινοποιήθηκαν κατά παράβαση του άρθρου 88 παράγραφος 3 της συνθήκης, καθώς και για ενισχύσεις που πληρούν τις προϋποθέσεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1595/2004 της Επιτροπής, της 8ης Σεπτεμβρίου 2004, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της συνθήκης ΕΚ στις κρατικές ενισχύσεις προς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή, μεταποίηση και εμπορία προϊόντων αλιείας (14),

α)

στις ενισχύσεις το ύψος των οποίων καθορίζεται βάσει της τιμής ή της ποσότητας των προϊόντων που διατίθενται στην αγορά·

β)

σε ενισχύσεις για δραστηριότητες που σχετίζονται με εξαγωγές, συγκεκριμένα σε ενισχύσεις που συνδέονται απευθείας με τις εξαγόμενες ποσότητες, την εγκαθίδρυση και λειτουργία δικτύου διανομής ή άλλες τρέχουσες δαπάνες συνδεόμενες με εξαγωγικές δραστηριότητες·

γ)

στις ενισχύσεις για τις οποίες τίθεται ως όρος η χρήση εγχώριων αγαθών αντί των εισαγόμενων·

δ)

στις ενισχύσεις που χορηγούνται σε προβληματικές επιχειρήσεις·

ε)

σε καθεστώτα ενισχύσεων που δεν αποκλείουν ρητά την καταβολή μεμονωμένης ενίσχυσης υπέρ επιχείρησης που αποτελεί αντικείμενο εκκρεμούσας εντολής ανάκτησης μετά από προηγούμενη απόφαση της Επιτροπής με την οποία η ενίσχυση κηρύσσεται παράνομη και ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά·

στ)

σε ενισχύσεις ad hoc υπέρ επιχείρησης που αποτελεί αντικείμενο εκκρεμούσας εντολής ανάκτησης μετά από προηγούμενη απόφαση της Επιτροπής με την οποία η ενίσχυση κηρύσσεται παράνομη και ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά.

α)

ως «ενίσχυση» νοείται κάθε μέτρο που πληροί όλα τα κριτήρια που προβλέπονται στο άρθρο 87 παράγραφος 1 της συνθήκης·

β)

ως «καθεστώς ενισχύσεων» νοείται κάθε πράξη με βάση την οποία, χωρίς να απαιτούνται περαιτέρω μέτρα εκτέλεσης, μπορούν να χορηγούνται μεμονωμένες ενισχύσεις σε επιχειρήσεις οι οποίες ορίζονται στην εν λόγω πράξη κατά τρόπο γενικό και αφηρημένο καθώς και κάθε πράξη βάσει της οποίας μπορεί να χορηγείται ενίσχυση μη συνδεόμενη με συγκεκριμένο έργο σε μια ή περισσότερες επιχειρήσεις για αόριστο χρονικό διάστημα ή/και για απροσδιόριστο ποσό·

γ)

ως «μεμονωμένη ενίσχυση» νοείται μια ενίσχυση ad hoc και μία ενίσχυση η οποία χορηγείται με βάση καθεστώς ενισχύσεων αλλά πρέπει να κοινοποιηθεί·

δ)

ως «ενίσχυση ad hoc» νοείται η ενίσχυση ατομικού χαρακτήρα που δεν χορηγείται βάσει καθεστώτος ενισχύσεων·

ε)

ως «ένταση ενίσχυσης» νοείται το ποσοστό της ενίσχυσης επί των επιλέξιμων δαπανών·

στ)

ως «προϊόν αλιείας» νοείται κάθε προϊόν που αλιεύεται στη θάλασσα ή σε εσωτερικά ύδατα καθώς και τα προϊόντα υδατοκαλλιέργειας που παρατίθενται στο άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 104/2000·

ζ)

ως «μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις» («ΜΜΕ») νοούνται οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις όπως ορίζονται στο άρθρο 2 παράγραφος 7 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. …/2008 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 2008, με τον οποίο ορισμένες κατηγορίες ενισχύσεων κηρύσσονται συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά κατ’ εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της συνθήκης ΕΚ (15)·

η)

ως «διαφανής ενίσχυση» νοείται η ενίσχυση η οποία παρέχει τη δυνατότητα ακριβούς υπολογισμού του ακαθάριστου ισοδύναμου επιχορήγησης εκ των προτέρων χωρίς να απαιτείται η διενέργεια αξιολόγησης του κινδύνου.

θ)

ως «προβληματική επιχείρηση» νοείται επιχείρηση που πληροί τις εξής προϋποθέσεις:

α)

οι άμεσες μη επιστρεπτέες επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις επιτοκίου·

β)

οι ενισχύσεις που συνίστανται σε δάνεια, όταν το ακαθάριστο ισοδύναμο επιχορήγησης υπολογίστηκε βάσει των επιτοκίων αναφοράς που ίσχυαν τη στιγμή της χορήγησης και λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη συνήθους ασφάλειας ή/και ασυνήθιστου κινδύνου σε σχέση με το δάνειο·

γ)

ενισχύσεις που περιλαμβάνονται σε εγγυοδοτικά καθεστώτα:

δ)

οι ενισχύσεις που συνίστανται σε φορολογικά μέτρα, όταν τα μέτρα προβλέπουν ανώτατο όριο με το οποίο διασφαλίζεται ότι δεν γίνεται υπέρβαση του ισχύοντος ορίου.

α)

οι ενισχύσεις που περιλαμβάνονται σε εισφορά κεφαλαίου·

β)

οι ενισχύσεις που περιλαμβάνονται σε μέτρα για κεφάλαια επιχειρηματικού κινδύνου.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους του άρθρου 23 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους του άρθρου 24 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους του άρθρου 26 παράγραφος 3 και του άρθρου 27 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 8 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 28 και 29 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και των άρθρων 9 και 10 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 28 και 30 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 11 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 28 και 31 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 28 και 32 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 12 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους του άρθρου 33 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 13 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 34 και 35 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 14 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 36 και 37 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 15 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 36 και 38 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 16 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 36 και 39 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 17 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 36 και 40 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 18 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 36 και 41 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 19 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους των άρθρων 36 και 42 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006 και του άρθρου 20 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 498/2007, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.

α)

η ενίσχυση πληροί τους όρους του άρθρου 46 παράγραφοι 2 και 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006, και

β)

το ύψος της ενίσχυσης, εκφρασμένο σε ισοδύναμο επιδότησης, δεν υπερβαίνει το συνολικό ποσοστό των δημόσιων συνεισφορών που καθορίζονται στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1198/2006.