31.7.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 209/22

1)

Τα άρθρα 1, 2 και 3 της οδηγίας 98/59/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών περί των ομαδικών απολύσεων (1), έχουν την έννοια ότι εφαρμόζονται και επί παύσεως των δραστηριοτήτων επιχειρήσεως συνεπεία κηρύξεως σε πτώχευση του εργοδότη ή συνεπεία δικαστικής αποφάσεως με την οποία διατάσσεται η λύση και εκκαθάριση του πιστωτικού ιδρύματος που είναι εργοδότης λόγω αφερεγγυότητας, βάσει του άρθρου 61, παράγραφος 1, στοιχεία a και b, του τροποποιημένου νόμου της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τον χρηματοπιστωτικό τομέα, όταν για τις ως άνω μορφές παύσεως, η εθνική νομοθεσία προβλέπει καταγγελία της συμβάσεως εργασίας παράγουσα άμεσα αποτελέσματα;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ως άνω ερώτημα, τα άρθρα 1, 2 και 3 της οδηγίας 98/59/ΕΚ έχουν την έννοια ότι ο σύνδικος πτωχεύσεως ή ο εκκαθαριστής εξομοιούται προς εργοδότη ο οποίος έχει προβλέψει τις ομαδικές απολύσεις και είναι σε θέση, αφενός, να διενεργήσει, προς τον σκοπό αυτόν, τις προβλεπόμενες στα άρθρα 2 και 3 της ως άνω οδηγίας πράξεις και, αφετέρου, να προβεί σε απολύσεις (υπόθεση C-323/08, σκέψεις 39, 40 και 41) (2);