25.5.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 147/6

1)

Αντιβαίνει στην ορθή εφαρμογή των άρθρων 3, παράγραφος 2, και 216 ΣΛΕΕ — κατά τα οποία η Ένωση έχει αποκλειστική αρμοδιότητα για τη σύναψη διεθνών συμφωνιών, όταν η σύναψη αυτή προβλέπεται με νομοθετική πράξη της Ένωσης ή είναι απαραίτητη προκειμένου να μπορέσει η Ένωση να ασκήσει τις εσωτερικές της αρμοδιότητες ή καθόσον αυτή ενδέχεται να έχει αντίκτυπο επί κοινών κανόνων ή να μεταβάλει το περιεχόμενό τους, με αποτέλεσμα, αφενός, η Ένωση να συγκεντρώνει την εξουσία συνάψεως συμφωνιών με τρίτες χώρες, προκειμένου για συμφωνίες οι οποίες έχουν αντίκτυπο επί κοινών κανόνων ή μεταβάλλουν το περιεχόμενό τους ή έχουν αντίκτυπο επί τομέα ο οποίος διέπεται πλήρως από την κοινοτική νομοθεσία και εμπίπτει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Ένωσης και, αφετέρου, η εν λόγω εξουσία να μην ανήκει πλέον ούτε μεμονωμένως ούτε συλλογικώς στα κράτη μέλη — καθώς και στην ορθή εφαρμογή του προμνημονευθέντος άρθρου 5 της οδηγίας 2001/77/ΕΚ εθνική διάταξη (άρθρο 20, παράγραφος 3, του νομοθετικού διατάγματος 387/2003) η οποία εξαρτά την αναγνώριση των χορηγούμενων από τρίτες χώρες εγγυήσεων προελεύσεως από τη συνομολόγηση αντίστοιχης διεθνούς συμφωνίας μεταξύ του ιταλικού κράτους και του τρίτου κράτους;

2)

Αντιβαίνει η προαναφερθείσα εθνική διάταξη ιδίως στην ορθή εφαρμογή των ανωτέρω κοινοτικών κανόνων στην περίπτωση κατά την οποία το τρίτο κράτος είναι η Ελβετική Συνομοσπονδία η οποία συνδέεται με την Ένωση με συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών συνομολογηθείσα την 22α Ιουλίου 1972 και τεθείσα σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1973;

3)

Αντιβαίνει στην ορθή εφαρμογή των προαναφερθέντων με το πρώτο ερώτημα κοινοτικών κανόνων η διάταξη του άρθρου 4, παράγραφος 6, της υπουργικής αποφάσεως της 11ης Νοεμβρίου 1999, κατά την οποία, σε περίπτωση εισαγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αποδοχή της αιτήσεως προϋποθέτει τη συνομολόγηση συμβάσεως μεταξύ του διαχειριστή του εθνικού δικτύου διανομής και της ομόλογης εθνικής αρχής καθορίζουσας τη διαδικασία των αναγκαίων ελέγχων;

4)

Αντιβαίνει, ειδικότερα, η προαναφερθείσα εθνική κανονιστική ρύθμιση στην ορθή εφαρμογή των ανωτέρω κοινοτικών κανόνων στην περίπτωση κατά την οποία η συμφωνία του άρθρου 4, παράγραφος 6, της υπουργικής αποφάσεως της 11ης Νοεμβρίου 1999 είναι αμιγώς σιωπηρή, πλην όμως εξωτερικεύεται με επίσημες πράξεις, η δε ύπαρξή της συνάγεται απλώς από αιτίαση της εκκαλούσας, η οποία δεν κατόρθωσε να καταστήσει σαφείς τους όρους της;