This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2007/129/02
Case C-74/07 P: Appeal brought on 12 February 2007 by Luciano Lavagnoli against the judgment of the Court of First Instance (Third Chamber) delivered on 23 November 2006 in Case T-422/04 Lavagnoli v Commission
Υπόθεση C-74/07 P: Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 12 Φεβρουαρίου 2007 ο Luciano Lavagnoli κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (τρίτο τμήμα) της 23ης Νοεμβρίου 2006 στην υπόθεση T-422/04, Lavagnoli κατά Επιτροπής
Υπόθεση C-74/07 P: Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 12 Φεβρουαρίου 2007 ο Luciano Lavagnoli κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (τρίτο τμήμα) της 23ης Νοεμβρίου 2006 στην υπόθεση T-422/04, Lavagnoli κατά Επιτροπής
ΕΕ C 129 της 9.6.2007, p. 2–2
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
9.6.2007 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 129/2 |
Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 12 Φεβρουαρίου 2007 ο Luciano Lavagnoli κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (τρίτο τμήμα) της 23ης Νοεμβρίου 2006 στην υπόθεση T-422/04, Lavagnoli κατά Επιτροπής
(Υπόθεση C-74/07 P)
(2007/C 129/02)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Luciano Lavagnoli (εκπρόσωπος: F. Frabetti, δικηγόρος)
Έτερος διάδικος στην αναιρετική διαδικασία: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Currall και H. Kraemer)
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:
— |
να ακυρώσει την απόφαση του Πρωτοδικείου της 23ης Νοεμβρίου 2006 στην υπόθεση T-422/04· |
— |
να δεχθεί τα αιτήματα που προβλήθηκαν πρωτοδίκως και, συνεπώς, να κηρύξει παραδεκτή και βάσιμη την προσφυγή στην υπόθεση T-422/04· |
— |
επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Πρωτοδικείο· |
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους αναιρέσεως.
Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, υποστηρίζει ότι το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την ερμηνεία των γενικών διατάξεων εφαρμογής του άρθρου 45 του Κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και του διοικητικού οδηγού περί αξιολογήσεως και προαγωγών των υπαλλήλων, στο μέτρο που έκρινε, με τις σκέψεις 53 έως 75 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, ότι οι προαναφερθείσες γενικές διατάξεις δεν συνεπάγονται αυτομάτως σύνδεση των μορίων προτεραιότητας των Γενικών Διευθύνσεων και των σχετικών με τα προσόντα μορίων, καθώς και ότι, εν προκειμένω, τα μόρια προτεραιότητας κατανεμήθηκαν ορθώς.
Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε πλάνη περί δίκαιο, στο μέτρο που απέρριψε, με τις σκέψεις 59 και 67 της ίδιας αποφάσεως, τα υποβληθέντα από τον αναιρεσείοντα αιτήματα περί οργανώσεως της διαδικασίας, με τα οποία ο αναιρεσείων είχε ζητήσει να διαταχθεί η Επιτροπή να προσδιορίσει τα μόρια που κατανεμήθηκαν στους προαγώγιμους υπαλλήλους σε σχέση με τα σχετικά με τα προσόντα τους μόρια, καθώς και τη μέθοδο συγκρίσεως που χρησιμοποιήθηκε κατά τη συγκριτική εξέταση των προσόντων των υπαλλήλων.
Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, ο αναιρεσείων υποστηρίζει, τέλος, ότι το Πρωτοδικείο, με τις σκέψεις 76 έως 100 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, στο μέτρο που δεν έλαβε υπόψη τη διαδικασία αξιολογήσεως και προαγωγών που προβλέπουν οι προαναφερθείσες γενικές διατάξεις εφαρμογής των άρθρων 43 και 45 του ΚΥΚ και ο προαναφερθείς διοικητικός οδηγός περί αξιολογήσεως και προαγωγών των υπαλλήλων και ερμήνευσε εσφαλμένα το άρθρο 90 του ΚΥΚ.