26.2.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

CE 56/86

—

έχοντας υπόψη την επιστολή της 8ης Δεκεμβρίου 2009 του προέδρου της Διάσκεψης των Προέδρων των Επιτροπών προς τον πρόεδρο της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων,

—

έχοντας υπόψη τη Διοργανική Συμφωνία της 22ας Δεκεμβρίου 1998 σχετικά με κοινές κατευθυντήριες γραμμές για την ποιότητα σύνταξης της κοινοτικής νομοθεσίας (1),

—

έχοντας υπόψη τις απαντήσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής αντίστοιχα στις γραπτές ερωτήσεις P-3977/2010 και E-3981/2010,

—

έχοντας υπόψη το άρθρο 48 του Κανονισμού,

—

έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων (A7-0269/2011),

Α.

λαμβάνοντας υπόψη ότι το Δικαστήριο έχει τη σαφή και αποκλειστική αρμοδιότητα να αποφαίνεται επί της ερμηνείας του δικαίου της Ένωσης, τόσο του πρωτογενούς όσο και του παραγώγου,

B.

λαμβάνοντας υπόψη ότι το Δικαστήριο έχει επανειλημμένα επιβεβαιώσει ότι οι δηλώσεις δεν είναι νομικά δεσμευτικές,

Γ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι το Συμβούλιο έχει καθήκον να ενημερώνει πλήρως το Κοινοβούλιο σχετικά με τη θέση του, στο πλαίσιο νομοθετικών διαδικασιών (2),

Δ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι βάσει της Συνθήκης τα θεσμικά όργανα οφείλουν να συνεργάζονται καλή τη πίστει (3),

E.

λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μονομερείς δηλώσεις των κρατών μελών ή του Συμβουλίου ενδέχεται να επηρεάσουν αρνητικά τις νομοθετικές αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου, βλάπτουν την ποιότητα της ενωσιακής νομοθεσίας και υπονομεύουν την αρχή της ασφάλειας δικαίου,

ΣΤ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι καμία δήλωση που καταχωρείται στα πρακτικά των συνεδριάσεων του Συμβουλίου ή της επιτροπής συνδιαλλαγής, σε οποιοδήποτε στάδιο της νομοθετικής διαδικασίας, δεν μπορεί να προεξοφλήσει την έκβαση των διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο κλάδων της νομοθετικής αρχής,

1.

επιβεβαιώνει ότι οι δηλώσεις που δεν ενσωματώνονται σε νομικό κείμενο αλλά το αφορούν, ανεξάρτητα εάν εκδίδονται από ένα ή περισσότερα κράτη μέλη, δεν έχουν νομική ισχύ και ενδέχεται να υποσκάπτουν τη συνοχή της ενωσιακής νομοθεσίας και τη σαφή ερμηνεία της·

2.

εμμένει στην άποψη ότι οι μονομερείς δηλώσεις δεν πρέπει να μειώνουν ή να θέτουν σε κίνδυνο την ανάγκη να προβαίνουν συστηματικά όλα τα κράτη στη δημοσίευση πινάκων αντιστοιχίας, ορίζοντας τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία θα μεταφερθεί το δίκαιο της ΕΕ στο εσωτερικό δίκαιο, προς το συμφέρον της αποτελεσματικής και διαφανούς εφαρμογής της νομοθεσίας σε όλη την Ένωση·

3.

ζητεί όλες οι δηλώσεις να κοινοποιούνται στο Κοινοβούλιο και, σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις των κρατών μελών, να μην δημοσιεύονται στη σειρά L της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

4.

καλεί το Συμβούλιο να διαβιβάζει τα πρακτικά του νομοθετικού μέρους των συνεδριάσεων του στο Κοινοβούλιο και ταυτόχρονα στα εθνικά κοινοβούλια και στις κυβερνήσεις των κρατών μελών·

5.

επιφυλάσσεται του δικαιώματος να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε νόμιμα μέσα έχει στη διάθεσή του σε περίπτωση που μονομερείς δηλώσεις αποβλέπουν σκοπίμως στην παραγωγή νομικών αποτελεσμάτων·

6.

καλεί το Συμβούλιο και την Επιτροπή να προσέλθουν σε διαπραγματεύσεις με το Κοινοβούλιο, βάσει του άρθρου 295 ΣΛΕΕ, προκειμένου να επικαιροποιήσουν τη Κοινή Δήλωση σχετικά με τις πρακτικές ρυθμίσεις της διαδικασίας συναπόφασης (ήδη συνήθους νομοθετικής διαδικασίας), κατά τρόπο ώστε να ληφθεί υπόψη η έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας και να οριοθετηθεί σαφώς το πεδίο των μονομερών δηλώσεων·

7.

αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και στις κυβερνήσεις και στα κοινοβούλια των κρατών μελών.