Αναίρεση που άσκησε στις 19 Ιουλίου 2016 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 10 Μαΐου 2016 στην υπόθεση T-47/15, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-405/16 P)

(2016/C 326/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: T. Henze και R. Kanitz, επικουρούμενοι από τον T. Lübbig, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναιρέσεως στηρίζεται σε τρεις λόγους αναιρέσεως:

1. Πρώτος λόγος αναιρέσεως

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου παραβιάζει, κατά την ερμηνεία της έννοιας «κρατικοί πόροι» και «έλεγχος» του κράτους επί των οικονομικών πόρων ιδιωτικών επιχειρήσεων, την οριοθέτηση της έννοιας της κρατικής ενισχύσεως κατά το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δέχεται εσφαλμένως ότι «αρχές» της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας ασκούν, βάσει των διατάξεων του γερμανικού νόμου για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, «έλεγχο» και, κατά συνέπεια, διαχειριστική εξουσία επί των χρηματικών πόρων των διαχειριστών συστημάτων μεταφοράς και των επιχειρήσεων παραγωγής ενέργειας που συμμετέχουν στο υφιστάμενο στη Γερμανία σύστημα προωθήσεως της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Εάν είχε κρίνει ορθώς, το Γενικό Δικαστήριο θα έπρεπε να είχε αναγνωρίσει ότι ο νόμος για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας διέπει μόνον τη διαμόρφωση συμβατικών σχέσεων αστικού δικαίου μεταξύ επιμέρους επιχειρήσεων της γερμανικής αγοράς ενέργειας, χωρίς όμως να θεσπίζει κρατικό έλεγχο επί των χρηματικών πόρων των επιχειρήσεων αυτών.

2. Δεύτερος λόγος αναιρέσεως

Η αναιρεσείουσα προβάλλει την αιτίαση ότι το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε εσφαλμένως ότι ο γερμανικός νόμος για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παρέχει στις ενεργοβόρες επιχειρήσεις, ως τελικούς καταναλωτές, ένα σημαντικό από την άποψη του δικαίου των ενισχύσεων πλεονέκτημα. Η κρίση αυτή του Γενικού Δικαστηρίου δεν συνάδει με τη νομολογία περί αντισταθμίσεως διαρθρωτικών μειονεκτημάτων ούτε με το ισχύον στο δίκαιο των ενισχύσεων κριτήριο του επιλεκτικού χαρακτήρα.

3. Τρίτος λόγος αναιρέσεως

Τέλος, η αναιρεσείουσα προβάλλει την αιτίαση περί ανεπαρκούς αιτιολογίας της αποφάσεως όσον αφορά τις θέσεις τόσο των διαχειριστών συστημάτων μεταφοράς όσο και των επιχειρήσεων παραγωγής ενέργειας.