1)

Έχουν το άρθρο 1, στοιχείο αʹ, το άρθρο 9, παράγραφος 3, και το άρθρο 20, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο βʹ, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214/ΔΕΥ του Συμβουλίου, σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης επί χρηματικών ποινών ( 1 ), την έννοια ότι διαβιβασθείσα προς εκτέλεση απόφαση με την οποία επιβλήθηκε χρηματική ποινή σε νομικό πρόσωπο πρέπει να εκτελεστεί στο κράτος εκτελέσεως ακόμη και όταν οι εθνικές διατάξεις που μεταφέρουν στο εσωτερικό δίκαιο του κράτους αυτού την ως άνω απόφαση-πλαίσιο δεν προβλέπουν τη δυνατότητα εκτελέσεως χρηματικής ποινής κατά νομικού προσώπου;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Πρέπει ο όρος «νομικό πρόσωπο» του άρθρου 1, στοιχείο αʹ, και του άρθρου 9, παράγραφος 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2005/214/ΔΕΥ να ερμηνευθεί

με συνέπεια να καλύπτει ακόμη και υποκατάστημα νομικού προσώπου, παρά το γεγονός ότι το υποκατάστημα αυτό στερείται νομικής προσωπικότητας στο κράτος εκτελέσεως;