This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62022CN0714
Case C-714/22: Request for a preliminary ruling from the Sofiyski rayonen sad (Bulgaria) lodged on 22 November 2022 — S.R.G. v Profi Credit Bulgaria EOOD
Υπόθεση C-714/22: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Софийски районен съд (Βουλγαρία) στις 22 Νοεμβρίου 2022 — С. Р. Г. κατά «Профи Кредит България» ЕООД
Υπόθεση C-714/22: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Софийски районен съд (Βουλγαρία) στις 22 Νοεμβρίου 2022 — С. Р. Г. κατά «Профи Кредит България» ЕООД
ΕΕ C 63 της 20.2.2023, p. 19–20
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
20.2.2023 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 63/19 |
Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Софийски районен съд (Βουλγαρία) στις 22 Νοεμβρίου 2022 — С. Р. Г. κατά «Профи Кредит България» ЕООД
(Υπόθεση C-714/22)
(2023/C 63/25)
Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική
Αιτούν δικαστήριο
Софийски районен съд
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Ενάγουσα: S.R.G
Εναγομένη: Profi Credit Bulgaria EOOD
Προδικαστικά ερωτήματα
1) |
Έχει το άρθρο 3, στοιχείο ζ', της οδηγίας 2008/48/ΕΚ (1) την έννοια ότι τα έξοδα που αφορούν συμπληρωματικές υπηρεσίες στο πλαίσιο σύμβασης καταναλωτικής πίστης, όπως τα έξοδα που αφορούν τη δυνατότητα αναστολής της πληρωμής και μείωσης των δόσεων, αποτελούν μέρος του ΣΕΠΕ της πίστωσης; |
2) |
Έχει το άρθρο 10, παράγραφος 2, στοιχείο ζ', της οδηγίας 2008/48/ΕΚ την έννοια ότι η εσφαλμένη αναγραφή του ΣΕΠΕ σε σύμβαση πίστωσης μεταξύ ενός επαγγελματία και ενός καταναλωτή πρέπει να θεωρείται ως παράλειψη μνείας του ΣΕΠΕ στη σύμβαση πίστωσης και ότι το εθνικό δικαστήριο πρέπει να εφαρμόζει τις έννομες συνέπειες που προβλέπει το εθνικό δίκαιο για την παράλειψη μνείας του ΣΕΠΕ σε σύμβαση καταναλωτικής πίστης; |
3) |
Έχει το άρθρο 23 της οδηγίας 2008/48/ΕΚ την έννοια ότι η ακυρότητα της σύμβασης καταναλωτικής πίστης που προβλέπει το εθνικό δίκαιο ως κύρωση, βάσει της οποίας πρέπει να επιστρέφεται απλώς το κεφάλαιο που χορηγήθηκε, είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας όταν το ΣΕΠΕ δεν αναγράφεται με σαφήνεια στη σύμβαση καταναλωτικής πίστης; |
4) |
Έχει το άρθρο 4, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (2) την έννοια ότι τα έξοδα που αφορούν πακέτο συμπληρωματικών υπηρεσιών, οι οποίες προβλέπονται ως κύρια σύμβαση σε χωριστή πρόσθετη συμφωνία στο πλαίσιο σύμβασης καταναλωτικής πίστης, πρέπει να θεωρούνται μέρος του κυρίου αντικειμένου της σύμβασης και ότι, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο του ελέγχου της καταχρηστικότητας; |
5) |
Έχει το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, σε συνδυασμό με το σημείο 1, στοιχείο ξ', του παραρτήματος της οδηγίας αυτής, την έννοια ότι ρήτρα που περιέχεται σε σύμβαση που αφορά συμπληρωματικές υπηρεσίες στο πλαίσιο σύμβασης καταναλωτικής πίστης είναι καταχρηστική, όταν με αυτήν παρέχεται στον καταναλωτή η αφηρημένη δυνατότητα να αναστέλλει και να προγραμματίζει εκ νέου τις πληρωμές του, πλην όμως οφείλει για τη δυνατότητα αυτή τέλη ακόμη και αν δεν κάνει χρήση της; |
6) |
Έχουν τα άρθρα 6, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13, καθώς και η αρχή της αποτελεσματικότητας την έννοια ότι αντίκεινται σε ρύθμιση σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται η επιβολή μέρους των δικαστικών εξόδων εις βάρος του καταναλωτή στις ακόλουθες περιπτώσεις: 1) όταν γίνεται εν μέρει δεκτό το αίτημα να αναγνωρισθεί ότι δεν οφείλονται ορισμένα ποσά λόγω του καταχρηστικού χαρακτήρα ρήτρας […]· 2) όταν η ενάσκηση του δικαιώματος του καταναλωτή κατά τον ποσοτικό προσδιορισμό της απαίτησης είναι πρακτικώς αδύνατη ή υπερβολικά δυσχερής και 3) σε κάθε περίπτωση καταχρηστικής ρήτρας, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων στις οποίες η ύπαρξη της καταχρηστικής ρήτρας δεν έχει άμεση επίδραση, εν όλω ή εν μέρει, στο ύψος της αξίωσης του πιστωτικού φορέα ή όταν η ρήτρα δεν έχει άμεση σχέση με το αντικείμενο της δίκης; |
(1) Οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου (EE 2008, L 133, σ. 66).
(2) Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ 1993, L 95, σ. 29).