Υπόθεση C‑15/12 P

Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Αίτηση αναιρέσεως — Ντάμπινγκ — Κανονισμός (ΕΚ) 826/2009 — Εισαγωγή ορισμένων τούβλων μαγνησίας καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας — Κανονισμός (ΕΚ) 384/96 — Άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχείο βʹ — Δίκαιη σύγκριση — Άρθρο 11, παράγραφος 9 — Μερική ενδιάμεση επανεξέταση — Υποχρέωση εφαρμογής της ίδιας μεθόδου που εφαρμόστηκε κατά την έρευνα η οποία οδήγησε στην επιβολή του δασμού — Μεταβολή συνθηκών»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 19ης Σεπτεμβρίου 2013

1. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ – Διαδικασία επανεξετάσεως – Εξαίρεση – Αλλαγή της μεθόδου υπολογισμού – Προϋποθέσεις – Μεταβολή συνθηκών – Συσταλτική ερμηνεία – Ανάγκη εφαρμογής μεθόδου σύμφωνης προς το άρθρο 2 του κανονισμού 384/96 – Βάρος αποδείξεως

   (Κανονισμοί του Συμβουλίου 384/96, άρθρα 2 και 11 § 9, και 1225/2009, άρθρα 2 και 11 § 9)

2. Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ – Διαδικασία επανεξετάσεως – Αλλαγή της μεθόδου υπολογισμού – Μη εφαρμογή της εφαρμοσθείσας κατά την αρχική διαδικασία προσαρμογής – Παράβαση του άρθρου 11, παράγραφος 9, του κανονισμού 384/96 – Δεν υφίσταται

   (Κανονισμοί του Συμβουλίου 384/96, άρθρα 2 § 10 και 11 § 9, και 1225/2009, άρθρα 2 § 10 και 11 § 9)

1.  Όσον αφορά τη μέθοδο υπολογισμού που πρέπει να χρησιμοποιείται στο πλαίσιο διαδικασίας επανεξετάσεως ενός δασμού αντιντάμπινγκ, η εξαίρεση την οποία προβλέπει το άρθρο 11, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96, που αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό 1225/2009, και η οποία επιτρέπει στα θεσμικά όργανα να εφαρμόζουν, κατά τη διαδικασία επανεξετάσεως, μέθοδο διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιήθηκε κατά την αρχική έρευνα όταν οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί, πρέπει αναγκαστικά να ερμηνεύεται στενά, καθόσον στις παρεκκλίσεις ή εξαιρέσεις από ένα γενικό κανόνα προσήκει συσταλτική ερμηνεία. Το βάρος αποδείξεως της υπάρξεως μιας τέτοιας μεταβολής συνθηκών φέρουν τα θεσμικά όργανα, τα οποία οφείλουν να αποδείξουν ότι οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί προκειμένου να εφαρμόσουν, κατά την έρευνα της επανεξετάσεως, μέθοδο διαφορετική από εκείνη που εφαρμόστηκε κατά την αρχική έρευνα. Ωστόσο, όσον αφορά τον εξαιρετικό χαρακτήρα μιας τέτοιας μεταβολής συνθηκών κατά την έννοια του άρθρου 11, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ, η υποχρέωση συσταλτικής ερμηνείας δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιτρέπεται στα θεσμικά όργανα να ερμηνεύουν και να εφαρμόζουν τη διάταξη αυτή κατά τρόπο που δεν συμβιβάζεται με το γράμμα και τον σκοπό της. Ειδικότερα, η εφαρμοζόμενη μέθοδος πρέπει να είναι σύμφωνη προς τις διατάξεις του άρθρου 2 του εν λόγω κανονισμού.

   (βλ. σκέψεις 17-19)

2.  Όσον αφορά τη μέθοδο υπολογισμού που πρέπει να χρησιμοποιείται στο πλαίσιο διαδικασίας επανεξετάσεως ενός δασμού αντιντάμπινγκ, δεδομένου ότι το άρθρο 11, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96, που αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό 1225/2009, επιβάλλει ρητώς να τηρεί η εφαρμοζόμενη κατά την επανεξέταση μέθοδος τις επιταγές του άρθρου 2 του κανονισμού αυτού, μια τέτοια επανεξέταση δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μια προσαρμογή η οποία δεν επιτρέπεται, μεταξύ άλλων, από το άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχείο βʹ, του εν λόγω κανονισμού.

   Συνεπώς, εφόσον έχει εξαλειφθεί η ασυμμετρία που δικαιολογούσε την προσαρμογή που πραγματοποιήθηκε κατά την αρχική έρευνα, ήτοι την προσαρμογή βάσει υπολογισμού «συμπεριλαμβανομένου του φόρου προστιθεμένης αξίας» ώστε να ληφθεί υπόψη η μερική επιστροφή του φόρου αυτού κατά την εξαγωγή, η αποκατάσταση της συμμετρίας μεταξύ της κανονικής αξίας και της τιμής εξαγωγής, που αποτελεί τον σκοπό κάθε προσαρμογής δυνάμει του άρθρου 2, παράγραφος 10, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ, δεν είναι πλέον απαραίτητη κατά την επανεξέταση. Πράγματι, αφ’ ης στιγμής έπαυσε να υφίσταται το στοιχείο που δημιουργούσε την ασυμμετρία κατά την αρχική έρευνα, ήτοι η μερική επιστροφή του φόρου προστιθεμένης αξίας κατά την εξαγωγή, δεν είναι πλέον αναγκαία η αντιμετώπιση αυτής της ασυμμετρίας και, συνεπώς, δεν χρειάζεται πλέον καμία προσαρμογή, ανεξαρτήτως της μεθόδου προσαρμογής που πράγματι εφαρμόστηκε. Συνεπώς, εφόσον μεταβλήθηκαν οι συνθήκες που δικαιολογούσαν προσαρμογή, ορθώς το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι δεν επρόκειτο για αλλαγή μεθόδου, αλλ’ απλώς ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας προσαρμογής, και, επαλλήλως, ότι, ακόμα και αν υποτεθεί ότι επρόκειτο για αλλαγή μεθόδου, η αλλαγή αυτή δικαιολογούνταν από τη μεταβολή των συνθηκών.

   (βλ. σκέψεις 27, 29, 36-38)

Υπόθεση C‑15/12 P

Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Αίτηση αναιρέσεως — Ντάμπινγκ — Κανονισμός (ΕΚ) 826/2009 — Εισαγωγή ορισμένων τούβλων μαγνησίας καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας — Κανονισμός (ΕΚ) 384/96 — Άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχείο βʹ — Δίκαιη σύγκριση — Άρθρο 11, παράγραφος 9 — Μερική ενδιάμεση επανεξέταση — Υποχρέωση εφαρμογής της ίδιας μεθόδου που εφαρμόστηκε κατά την έρευνα η οποία οδήγησε στην επιβολή του δασμού — Μεταβολή συνθηκών»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 19ης Σεπτεμβρίου 2013

1. Κοινή εμπορική πολιτική — Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ — Διαδικασία επανεξετάσεως — Εξαίρεση — Αλλαγή της μεθόδου υπολογισμού — Προϋποθέσεις — Μεταβολή συνθηκών — Συσταλτική ερμηνεία — Ανάγκη εφαρμογής μεθόδου σύμφωνης προς το άρθρο 2 του κανονισμού 384/96 — Βάρος αποδείξεως

   (Κανονισμοί του Συμβουλίου 384/96, άρθρα 2 και 11 § 9, και 1225/2009, άρθρα 2 και 11 § 9)

2. Κοινή εμπορική πολιτική — Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ — Διαδικασία επανεξετάσεως — Αλλαγή της μεθόδου υπολογισμού — Μη εφαρμογή της εφαρμοσθείσας κατά την αρχική διαδικασία προσαρμογής — Παράβαση του άρθρου 11, παράγραφος 9, του κανονισμού 384/96 — Δεν υφίσταται

   (Κανονισμοί του Συμβουλίου 384/96, άρθρα 2 § 10 και 11 § 9, και 1225/2009, άρθρα 2 § 10 και 11 § 9)

1.  Όσον αφορά τη μέθοδο υπολογισμού που πρέπει να χρησιμοποιείται στο πλαίσιο διαδικασίας επανεξετάσεως ενός δασμού αντιντάμπινγκ, η εξαίρεση την οποία προβλέπει το άρθρο 11, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96, που αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό 1225/2009, και η οποία επιτρέπει στα θεσμικά όργανα να εφαρμόζουν, κατά τη διαδικασία επανεξετάσεως, μέθοδο διαφορετική από εκείνη που χρησιμοποιήθηκε κατά την αρχική έρευνα όταν οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί, πρέπει αναγκαστικά να ερμηνεύεται στενά, καθόσον στις παρεκκλίσεις ή εξαιρέσεις από ένα γενικό κανόνα προσήκει συσταλτική ερμηνεία. Το βάρος αποδείξεως της υπάρξεως μιας τέτοιας μεταβολής συνθηκών φέρουν τα θεσμικά όργανα, τα οποία οφείλουν να αποδείξουν ότι οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί προκειμένου να εφαρμόσουν, κατά την έρευνα της επανεξετάσεως, μέθοδο διαφορετική από εκείνη που εφαρμόστηκε κατά την αρχική έρευνα. Ωστόσο, όσον αφορά τον εξαιρετικό χαρακτήρα μιας τέτοιας μεταβολής συνθηκών κατά την έννοια του άρθρου 11, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ, η υποχρέωση συσταλτικής ερμηνείας δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιτρέπεται στα θεσμικά όργανα να ερμηνεύουν και να εφαρμόζουν τη διάταξη αυτή κατά τρόπο που δεν συμβιβάζεται με το γράμμα και τον σκοπό της. Ειδικότερα, η εφαρμοζόμενη μέθοδος πρέπει να είναι σύμφωνη προς τις διατάξεις του άρθρου 2 του εν λόγω κανονισμού.

   (βλ. σκέψεις 17-19)

2.  Όσον αφορά τη μέθοδο υπολογισμού που πρέπει να χρησιμοποιείται στο πλαίσιο διαδικασίας επανεξετάσεως ενός δασμού αντιντάμπινγκ, δεδομένου ότι το άρθρο 11, παράγραφος 9, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 384/96, που αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό 1225/2009, επιβάλλει ρητώς να τηρεί η εφαρμοζόμενη κατά την επανεξέταση μέθοδος τις επιταγές του άρθρου 2 του κανονισμού αυτού, μια τέτοια επανεξέταση δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μια προσαρμογή η οποία δεν επιτρέπεται, μεταξύ άλλων, από το άρθρο 2, παράγραφος 10, στοιχείο βʹ, του εν λόγω κανονισμού.

   Συνεπώς, εφόσον έχει εξαλειφθεί η ασυμμετρία που δικαιολογούσε την προσαρμογή που πραγματοποιήθηκε κατά την αρχική έρευνα, ήτοι την προσαρμογή βάσει υπολογισμού «συμπεριλαμβανομένου του φόρου προστιθεμένης αξίας» ώστε να ληφθεί υπόψη η μερική επιστροφή του φόρου αυτού κατά την εξαγωγή, η αποκατάσταση της συμμετρίας μεταξύ της κανονικής αξίας και της τιμής εξαγωγής, που αποτελεί τον σκοπό κάθε προσαρμογής δυνάμει του άρθρου 2, παράγραφος 10, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ, δεν είναι πλέον απαραίτητη κατά την επανεξέταση. Πράγματι, αφ’ ης στιγμής έπαυσε να υφίσταται το στοιχείο που δημιουργούσε την ασυμμετρία κατά την αρχική έρευνα, ήτοι η μερική επιστροφή του φόρου προστιθεμένης αξίας κατά την εξαγωγή, δεν είναι πλέον αναγκαία η αντιμετώπιση αυτής της ασυμμετρίας και, συνεπώς, δεν χρειάζεται πλέον καμία προσαρμογή, ανεξαρτήτως της μεθόδου προσαρμογής που πράγματι εφαρμόστηκε. Συνεπώς, εφόσον μεταβλήθηκαν οι συνθήκες που δικαιολογούσαν προσαρμογή, ορθώς το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι δεν επρόκειτο για αλλαγή μεθόδου, αλλ’ απλώς ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις μιας τέτοιας προσαρμογής, και, επαλλήλως, ότι, ακόμα και αν υποτεθεί ότι επρόκειτο για αλλαγή μεθόδου, η αλλαγή αυτή δικαιολογούνταν από τη μεταβολή των συνθηκών.

   (βλ. σκέψεις 27, 29, 36-38)