2006L0112 — EL — 09.04.2010 — 009.001

---

Το έγγραφο αυτό συνιστά βοήθημα τεκμηρίωσης και δεν δεσμεύει τα κοινοτικά όργανα

►B	ΟΔΗΓΊΑ 2006/112/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 28ης Νοεμβρίου 2006 σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, 11.12.2006, p.1)

Τροποποιείται από:

		Επίσημη Εφημερίδα
		No	page	date
M1	ΟΔΗΓΊΑ 2006/138/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 19ης Δεκεμβρίου 2006	L 384	92	29.12.2006
►M2	ΟΔΗΓΊΑ 2007/75/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 20ής Δεκεμβρίου 2007	L 346	13	29.12.2007
►M3	ΟΔΗΓΊΑ 2008/8/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 12ης Φεβρουαρίου 2008	L 44	11	20.2.2008
►M4	ΟΔΗΓΊΑ 2008/117/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 16ης Δεκεμβρίου 2008	L 14	7	20.1.2009
►M5	ΟΔΗΓΊΑ 2009/47/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 5ης Μαΐου 2009	L 116	18	9.5.2009
►M6	ΟΔΗΓΊΑ 2009/69/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 25ης Ιουνίου 2009	L 175	12	4.7.2009
►M7	ΟΔΗΓΊΑ 2009/162/ΕΕ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 22ας Δεκεμβρίου 2009	L 10	14	15.1.2010
►M8	ΟΔΗΓΊΑ 2010/23/ΕΕ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ της 16ης Μαρτίου 2010	L 72	1	20.3.2010

Διορθώνεται από:

►C1	Διορθωτικό, ΕΕ L 335, 20.12.2007, σ. 60  (2006/112)

---

▼B

ΟΔΗΓΊΑ 2006/112/ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 28ης Νοεμβρίου 2006

σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΤΙΤΛΟΣ Ι —	ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
ΤΙΤΛΟΣ II —	ΠΕΔΙΟ ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ
ΤΙΤΛΟΣ III —	ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΦΟΡΟ
ΤΙΤΛΟΣ IV —	ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ
Κεφάλαιο 1 —	Παραδόσεις αγαθών
Κεφάλαιο 2 —	Ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών
Κεφάλαιο 3 —	Παροχές υπηρεσιών
Κεφάλαιο 4 —	Εισαγωγές αγαθών
ΤΙΤΛΟΣ V —	ΤΟΠΟΣ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ
Κεφάλαιο 1 —	Τόπος παράδοσης αγαθών
Τμήμα 1 —	Παραδόσεις αγαθών χωρίς μεταφορά
Τμήμα 2 —	Παραδόσεις αγαθών με μεταφορά
Τμήμα 3 —	Παραδόσεις αγαθών πάνω σε πλοίο, αεροσκάφος ή τρένο
Τμήμα 4 —	Παράδοση αγαθών μέσω συστημάτων ή δικτύων διανομής
Κεφάλαιο 2 —	Τόπος των ενδοκοινοτικών αποκτήσεων αγαθών
Κεφάλαιο 3 —	Τόπος παροχής υπηρεσιών
Τμήμα 1 —	Ορισμοί
Τμήμα 2 —	Γενικοί κανόνες
Τμήμα 3 —	Ειδικές διατάξεις
Υποτμήμα 1 —	Παροχή υπηρεσιών από μεσάζοντες
Υποτμήμα 2 —	Παροχή υπηρεσιών σχετικών με ακίνητα
Υποτμήμα 3 —	Παροχή υπηρεσιών μεταφοράς
Υποτμήμα 4 —	Παροχές πολιτιστικών, καλλιτεχνικών, αθλητικών, επιστημονικών, εκπαιδευτικών, ψυχαγωγικών και παρόμοιων υπηρεσιών, υπηρεσίες παρεπόμενες της μεταφοράς και πραγματογνωμοσύνες και εργασίες που αφορούν κινητά αγαθά
Υποτμήμα 5 —	Παροχή υπηρεσιών εστιατορίου και εστίασης
Υποτμήμα 6 —	Μίσθωση μεταφορικών μέσων
Υποτμήμα 7 —	Παροχή υπηρεσιών εστιατορίου και εστίασης για κατανάλωση σε πλοία, αεροσκάφη ή τρένα
Υποτμήμα 8 —	Παροχή ηλεκτρονικών υπηρεσιών σε μη υποκείμενους στο φόρο
Υποτμήμα 9 —	Παροχή υπηρεσιών σε μη υποκείμενους στο φόρο εκτός της Κοινότητας
Υποτμήμα 10 —	Πρόληψη της διπλής φορολογίας ή της μη φορολογίας
Κεφάλαιο 4 —	Τόπος εισαγωγής αγαθών
ΤΙΤΛΟΣ VI —	ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΗΤΟ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ
Κεφάλαιο 1 —	Γενικές διατάξεις
Κεφάλαιο 2 —	Παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών
Κεφάλαιο 3 —	Ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών
Κεφάλαιο 4 —	Εισαγωγές αγαθών
ΤΙΤΛΟΣ VII —	ΒΑΣΗ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ
Κεφάλαιο 1 —	Ορισμός...
Κεφάλαιο 2 —	Παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών
Κεφάλαιο 3 —	Ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών
Κεφάλαιο 4 —	Εισαγωγές αγαθών
Κεφάλαιο 5 —	Διάφορες διατάξεις
ΤΙΤΛΟΣ VIII —	ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κεφάλαιο 1 —	Εφαρμογή των συντελεστών
Κεφάλαιο 2 —	Δομή και επίπεδα των συντελεστών
Τμήμα 1 —	Κανονικός συντελεστής
Τμήμα 2 —	Μειωμένοι συντελεστές
Τμήμα 3 —	Ειδικές διατάξεις
Κεφάλαιο 3 —	Προσωρινές διατάξεις για ορισμένες υπηρεσίες υψηλής εντάσεως εργασίας
Κεφάλαιο 4 —	Ειδικές διατάξεις που ισχύουν έως τη θέσπιση του οριστικού καθεστώτος
Κεφάλαιο 5 —	Προσωρινές διατάξεις
ΤΙΤΛΟΣ IX —	ΑΠΑΛΛΑΓΕΣ
Κεφάλαιο 1 —	Γενικές διατάξεις
Κεφάλαιο 2 —	Απαλλαγές ορισμένων δραστηριοτήτων γενικού συμφέροντος
Κεφάλαιο 3 —	Απαλλαγές άλλων δραστηριοτήτων
Κεφάλαιο 4 —	Απαλλαγές συνδεόμενες με τις ενδοκοινοτικές πράξεις
Τμήμα 1 —	Απαλλαγές των παραδόσεων αγαθών
Τμήμα 2 —	Απαλλαγές των ενδοκοινοτικών αποκτήσεων αγαθών
Τμήμα 3 —	Απαλλαγές ορισμένων παροχών υπηρεσιών μεταφοράς
Κεφάλαιο 5 —	Απαλλαγές κατά την εισαγωγή
Κεφάλαιο 6 —	Απαλλαγές κατά την εξαγωγή
Κεφάλαιο 7 —	Απαλλαγές συνδεόμενες με τις διεθνείς μεταφορές
Κεφάλαιο 8 —	Απαλλαγές ορισμένων πράξεων που εξομοιώνονται με εξαγωγές
Κεφάλαιο 9 —	Απαλλαγές των παροχών υπηρεσιών που εκτελούνται από μεσάζοντες
Κεφάλαιο 10 —	Απαλλαγές πράξεων που συνδέονται με τη διεθνή διακίνηση αγαθών
Τμήμα 1 —	Αποθήκες τελωνειακής αποταμίευσης, αποθήκες εκτός της τελωνειακής αποταμίευ και παρόμοια καθεστώτα
Τμήμα 2 —	Πράξεις που απαλλάσσονται ενόψει εξαγωγής και στο πλαίσιο των συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών
Τμήμα 3 —	Κοινή διάταξη για τα τμήματα 1 και 2
ΤΙΤΛΟΣ X —	ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ
Κεφάλαιο 1 —	Γένεση και έκταση του δικαιώματος έκπτωσης
Κεφάλαιο 2 —	Αναλογία έκπτωσης
Κεφάλαιο 3 —	Περιορισμοί του δικαιώματος έκπτωσης
Κεφάλαιο 4 —	Τρόπος άσκησης του δικαιώματος έκπτωσης
Κεφάλαιο 5 —	Διακανονισμός των εκπτώσεων
ΤΙΤΛΟΣ XI —	ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΦΟΡΟ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΡΩΝ ΜΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΦΟΡΟ
Κεφάλαιο 1 —	Υποχρέωση καταβολής
Τμήμα 1 —	Υπόχρεοι του φόρου έναντι του δημοσίου
Τμήμα 2 —	Διαδικασίες πληρωμής
Κεφάλαιο 2 —	Χορήγηση ατομικού αριθμού φορολογικού μητρώου
Κεφάλαιο 3 —	Τιμολόγηση
Τμήμα 1 —	Ορισμός
Τμήμα 2 —	Έννοια του τιμολογίου
Τμήμα 3 —	Έκδοση των τιμολογίων
Τμήμα 4 —	Περιεχόμενο των τιμολογίων
Τμήμα 5 —	Διαβίβαση τιμολογίων με ηλεκτρονικά μέσα
Τμήμα 6 —	Μέτρα απλούστευσης
Κεφάλαιο 4 —	Λογιστικές υποχρεώσεις
Τμήμα 1	Ορισμός
Τμήμα 2 —	Γενικές υποχρεώσεις
Τμήμα 3 —	Ειδικές υποχρεώσεις σχετικά με τη φύλαξη όλων των τιμολογίων
Τμήμα 4 —	Δικαίωμα πρόσβασης στα τιμολόγια που έχουν φυλαχθεί με ηλεκτρονικά μέσα σε άλλο κράτος μέλος
Κεφάλαιο 5 —	Δηλώσεις
Κεφάλαιο 6 —	Ανακεφαλαιωτικοί πίνακες
Κεφάλαιο 7 —	Διάφορες διατάξεις
Κεφάλαιο 8 —	Υποχρεώσεις σχετικές με ορισμένες πράξεις εισαγωγής και εξαγωγής
Τμήμα 1 —	Πράξεις εισαγωγής
Τμήμα 2 —	Πράξεις εξαγωγής
ΤΙΤΛΟΣ ΧΙΙ —	ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ
Κεφάλαιο 1 —	Ειδικό καθεστώς μικρών επιχειρήσεων
Τμήμα 1 —	Απλουστευμένες διαδικασίες επιβολής και είσπραξης του φόρου
Τμήμα 2 —	Απαλλαγές ή προοδευτικές μειώσεις
Τμήμα 3 —	Υποβολή έκθεσης και επανεξέταση
Κεφάλαιο 2 —	Κοινό κατ' αποκοπή καθεστώς αγροτών
Κεφάλαιο 3 —	Ειδικό καθεστώς των πρακτορείων ταξιδιών
Κεφάλαιο 4 —	Ειδικό καθεστώς που εφαρμόζεται στα μεταχειρισμένα αγαθά και στα αντικείμενα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας
Τμήμα 1 —	Ορισμοί
Τμήμα 2 —	Ειδικό καθεστώς των υποκείμενων στον φόρο μεταπωλητών
Υποτμήμα 1 —	Καθεστώς του περιθωρίου κέρδους
Υποτμήμα 2 —	Μεταβατικό καθεστώς που εφαρμόζεται στα μεταχειρισμένα μεταφορικά μέσα
Τμήμα 3 —	Ειδικό καθεστώς για τις πωλήσεις σε δημοπρασία
Τμήμα 4 —	Μέτρα πρόληψης των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού και της φοροδιαφυγής
Κεφάλαιο 5 —	Ειδικό καθεστώς για τον επενδυτικό χρυσό
Τμήμα 1 —	Γενικές διατάξεις
Τμήμα 2 —	Απαλλαγή από τον φόρο
Τμήμα 3 —	Δικαίωμα επιλογής φορολόγησης
Τμήμα 4 —	Πράξεις σε ρυθμιζόμενη αγορά χρυσού
Τμήμα 5 —	Ειδικά δικαιώματα και υποχρεώσεις των εμπόρων επενδυτικού χρυσού
Κεφάλαιο 6 —	Ειδικό καθεστώς για μη εγκατεστημένους υποκείμενους στον φόρο που παρέχουν υπηρεσίες με ηλεκτρονικά μέσα σε μη υποκείμενους στον φόρο
Τμήμα 1 —	Γενικές διατάξεις
Τμήμα 2 —	Ειδικό καθεστώς για υπηρεσίες που παρέχονται με ηλεκτρονικά μέσα
ΤΙΤΛΟΣ XIII —	ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ
Κεφάλαιο 1 —	Παρεκκλίσεις που ισχύουν έως τη θέσπιση οριστικών ρυθμίσεων
Τμήμα 1 —	Παρεκκλίσεις για τα κράτη που ήταν μέλη της Κοινότητας την 1η Ιανουαρίου 1978
Τμήμα 2	Παρεκκλίσεις για τα κράτη που προσχώρησαν στην Κοινότητα μετά την 1η Ιανουαρίου 1978
Τμήμα 3 —	Κοινές διατάξεις για τα τμήματα 1 και 2
Κεφάλαιο 2 —	Παρεκκλίσεις που παρέχονται με άδεια
Τμήμα 1 —	Μέτρα απλούστευσης και πρόληψης της φοροδιαφυγής ή της φοροαποφυγής
Τμήμα 2 —	Διεθνείς συμφωνίες
ΤΙΤΛΟΣ XIV —	ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Κεφάλαιο 1 —	Μέτρα εφαρμογής
Κεφάλαιο 2 —	Επιτροπή ΦΠΑ
Κεφάλαιο 3 —	Συντελεστής μετατροπής
Κεφάλαιο 4 —	Άλλοι φόροι, δικαιώματα και τέλη
ΤΙΤΛΟΣ XV —	ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Κεφάλαιο 1 —	Μεταβατικό καθεστώς φορολόγησης των συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών
Κεφάλαιο 2 —	Μεταβατικά μέτρα που εφαρμόζονται στο πλαίσιο της προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Κεφάλαιο 3 —	Ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο και έναρξη ισχύος
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I —	ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΤΡΙΤΟ ΕΔΑΦΙΟ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II —	ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΣ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 58 ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ια) ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 59
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ —	ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΜΕΙΩΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΦΠΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 98
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙV —	ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 106
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V —	ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΓΑΘΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗΣ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 160, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VI —	ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 199, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΣΤΟΙΧΕΙΟ Δ)
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VII —	ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 195, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΣΗΜΕΙΟ 4)
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VIII —	ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 195, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΣΗΜΕΙΟ 5
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IX —	ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ, ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗΣ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 311, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΣΗΜΕΙΑ 2), 3) ΚΑΙ 4)
Μέρος Α —	Αντικείμενα καλλιτεχνικής αξίας
Μέρος Β —	Αντικείμενα συλλεκτικής αξίας
Μέρος Γ —	Αντικείμενα αρχαιολογικής αξίας
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ X —	ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 370 ΚΑΙ 371 ΚΑΙΤΑ ΑΡΘΡΑ 375 ΕΩΣ 390
Μέρος Α —	Πράξεις τις οποίες τα κράτη μέλη μπορούν να εξακολουθήσουν να φορολογούν
Μέρος Β —	Πράξεις τις οποίες τα κράτη μέλη μπορούν να εξακολουθήσουν να απαλλάσσουν από τον φόρο
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ XI —
Μέρος A —	Καταργούμενες οδηγίες με τις διαδοχικές τροποποιήσεις τους
Μέρος B —	Κατάλογος ημερομηνιών ενσωμάτωσης στο εθνικό δίκαιο και εφαρμογής (περί των οποίων το άρθρο 411)
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΧΙΙ —	ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑΣ

ΤΙΤΛΟΣ Ι

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Άρθρο 1

1.  Η παρούσα οδηγία θεσπίζει το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ).

2.  Η βασική αρχή του κοινού συστήματος ΦΠΑ συνίσταται στην επιβολή επί των αγαθών και των υπηρεσιών ενός γενικού φόρου κατανάλωσης, ακριβώς ανάλογου με την τιμή των αγαθών και των υπηρεσιών, όποιος και αν είναι ο αριθμός των πράξεων, που παρεμβάλλονται στη διαδικασία παραγωγής και διανομής πριν από το στάδιο επιβολής του φόρου.

Σε κάθε πράξη, ο ΦΠΑ, που υπολογίζεται στην τιμή του αγαθού ή της υπηρεσίας, με τον συντελεστή που εφαρμόζεται στο αγαθό αυτό ή στην υπηρεσία αυτή, είναι απαιτητός μετά την αφαίρεση του ποσού του φόρου, ο οποίος επιβάρυνε άμεσα το κόστος των διαφόρων στοιχείων, τα οποία συνθέτουν την τιμή.

Το κοινό σύστημα ΦΠΑ εφαρμόζεται μέχρι και το στάδιο του λιανικού εμπορίου.

Άρθρο 2

1.  Στον ΦΠΑ υπόκεινται οι ακόλουθες πράξεις:

2.  

▼M7

3.  Νοούνται ως «προϊόντα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης» τα ενεργειακά προϊόντα, η αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά και τα βιομηχανοποιημένα καπνά, όπως ορίζονται από τις ισχύουσες κοινοτικές διατάξεις, εκτός από το αέριο που παραδίδεται μέσω συστήματος φυσικού αερίου ευρισκομένου στο έδαφος της Κοινότητας ή μέσω οιουδήποτε δικτύου συνδεδεμένου με τέτοιο σύστημα.

▼B

Άρθρο 3

1.  Κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο i), οι ακόλουθες πράξεις δεν υπόκεινται σε ΦΠΑ:

2.  Η διάταξη της παραγράφου 1, στοιχείο β), εφαρμόζεται μόνο εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

Για το όριο που λειτουργεί ως όριο αναφοράς, λαμβάνεται υπόψη το συνολικό ποσό των ενδοκοινοτικών αποκτήσεων αγαθών της παραγράφου 1, στοιχείο β), χωρίς τον ΦΠΑ, που οφείλεται ή έχει καταβληθεί στο κράτος μέλος αναχώρησης της αποστολής ή της μεταφοράς των αγαθών.

3.  Τα κράτη μέλη παρέχουν στους υποκείμενους στον φόρο και στα μη υποκείμενα στον φόρο νομικά πρόσωπα που εμπίπτουν στις διατάξεις της παραγράφου 1, στοιχείο β) το δικαίωμα να επιλέγουν το γενικό καθεστώς που προβλέπεται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο i).

Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις λεπτομέρειες άσκησης του δικαιώματος επιλογής κατά το πρώτο εδάφιο, το οποίο καλύπτει, σε κάθε περίπτωση, περίοδο δύο ημερολογιακών ετών.

Άρθρο 4

Εκτός από τις πράξεις του άρθρου 3, δεν υπόκεινται στον ΦΠΑ οι εξής πράξεις:

ΤΙΤΛΟΣ II

ΠΕΔΙΟ ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Άρθρο 5

Για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, νοούνται ως:

Άρθρο 6

1.  Η παρούσα οδηγία δεν εφαρμόζεται στα ακόλουθα εδάφη που αποτελούν τμήμα του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας:

2.  Η παρούσα οδηγία δεν εφαρμόζεται στα ακόλουθα εδάφη που δεν αποτελούν τμήμα του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας:

Άρθρο 7

1.  Λαμβανομένων υπόψη των συμβάσεων και συνθηκών που έχουν συνάψει αντίστοιχα με τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κύπρο, το Πριγκιπάτο του Μονακό, η νήσος του Μαν και οι ζώνες κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου στο Ακρωτήρι και τη Δεκέλεια δεν θεωρούνται ως τρίτες χώρες για τους σκοπούς της εφαρμογής της παρούσας οδηγίας.

2.  Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται ότι οι πράξεις που διενεργούνται από ή προς το Πριγκιπάτο του Μονακό αντιμετωπίζονται ως πράξεις διενεργούμενες από ή προς τη Γαλλία, οι πράξεις που διενεργούνται από ή προς τη νήσο του Μαν αντιμετωπίζονται ως πράξεις διενεργούμενες από ή προς το Ηνωμένο Βασίλειο, και ότι οι πράξεις που διενεργούνται από ή προς τις περιοχές των ζωνών κυριαρχίας του Ηνωμένου Βασιλείου στο Ακρωτήρι και τη Δεκέλεια αντιμετωπίζονται ως πράξεις διενεργούμενες από ή προς την Κύπρο.

Άρθρο 8

Εάν η Επιτροπή κρίνει ότι οι προβλεπόμενες στα άρθρα 6 και 7 διατάξεις δε δικαιολογούνται πλέον, ιδίως από την άποψη της ουδετερότητας όσον αφορά τον ανταγωνισμό ή από την άποψη των ιδίων πόρων, υποβάλλει στο Συμβούλιο τις κατάλληλες προτάσεις.

ΤΙΤΛΟΣ III

ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΦΟΡΟ

Άρθρο 9

1.  Νοείται ως «υποκείμενος στον φόρο» οποιοσδήποτε ασκεί, κατά τρόπο ανεξάρτητο και σε οποιονδήποτε τόπο, οικονομική δραστηριότητα, ανεξάρτητα από τον επιδιωκόμενο σκοπό και τα αποτελέσματα της δραστηριότητας αυτής.

Ως «οικονομική δραστηριότητα» θεωρείται κάθε δραστηριότητα του παραγωγού, του εμπόρου ή του παρέχοντος υπηρεσίες, περιλαμβανομένων και των δραστηριοτήτων εξόρυξης, των αγροτικών δραστηριοτήτων καθώς και των δραστηριοτήτων των ελεύθερων επαγγελμάτων. Ως οικονομική δραστηριότητα θεωρείται, επίσης, η εκμετάλλευση ενσώματου ή άυλου αγαθού, με σκοπό ιδίως την άντληση εσόδων διαρκούς χαρακτήρα.

2.  Εκτός από τα πρόσωπα της παραγράφου 1, θεωρείται επίσης ως υποκείμενο στον φόρο κάθε πρόσωπο το οποίο διενεργεί ευκαιριακά παράδοση καινούργιου μεταφορικού μέσου που αποστέλλεται ή μεταφέρεται προς τον αποκτώντα από τον πωλητή, τον αποκτώντα ή για λογαριασμό τους, εκτός του εδάφους κράτους μέλους αλλά εντός του εδάφους της Κοινότητας.

Άρθρο 10

Η προϋπόθεση του άρθρου 9, παράγραφος 1, ότι η οικονομική δραστηριότητα ασκείται κατά τρόπο ανεξάρτητο, αποκλείει από την φορολογία τους μισθωτούς και λοιπά πρόσωπα εφόσον συνδέονται με τον εργοδότη τους με σύμβαση εργασίας ή με οποιαδήποτε άλλη νομική σχέση που δημιουργεί δεσμούς εξάρτησης, όσον αφορά τους όρους εργασίας και αμοιβής και την ευθύνη του εργοδότη.

Άρθρο 11

Μετά από διαβούλευση με τη συμβουλευτική επιτροπή για τον φόρο προστιθέμενης αξίας (εφεξής: επιτροπή ΦΠΑ), κάθε κράτος μέλος μπορεί να εκλαμβάνει ως ενιαίο υποκείμενο στον φόρο τα εγκατεστημένα στο έδαφος του ίδιου αυτού κράτους μέλους πρόσωπα, τα οποία είναι μεν ανεξάρτητα μεταξύ τους από νομικής άποψης, συνδέονται όμως στενά από χρηματοδοτικής, οικονομικής και οργανωτικής άποψης.

Το κράτος μέλος που ασκεί τη δυνατότητα επιλογής που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο μπορεί να θεσπίζει κάθε μέτρο που απαιτείται για την πρόληψη της φοροδιαφυγής ή της φοροαποφυγής μέσω της χρήσης της εν λόγω διάταξης.

Άρθρο 12

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να θεωρούν υποκείμενο στον φόρο οποιονδήποτε πραγματοποιεί ευκαιριακά πράξη αναγόμενη στις δραστηριότητες που προβλέπονται στο άρθρο 9, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, και ιδίως μία από τις ακόλουθες πράξεις:

2.  Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, στοιχείο α), ως «κτίριο» νοείται κάθε κατασκευή που συνδέεται άρρηκτα με το έδαφος.

Τα κράτη μέλη μπορούν να καθορίσουν τις λεπτομέρειες εφαρμογής του κριτηρίου της παραγράφου 1, στοιχείο α) στις μετατροπές ακινήτων καθώς και την έννοια του «συνεχόμενου με αυτά εδάφους».

Τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόζουν άλλα κριτήρια, εκτός από το κριτήριο της πρώτης εγκατάστασης, όπως το κριτήριο του διαρρεύσαντος χρονικού διαστήματος μεταξύ του χρόνου αποπεράτωσης του ακινήτου και του χρόνου της πρώτης παράδοσης ή το κριτήριο του διαρρεύσαντος χρονικού διαστήματος μεταξύ του χρόνου της πρώτης εγκατάστασης και του χρόνου της μεταγενέστερης παράδοσης, εφόσον τα χρονικά αυτά διαστήματα δεν υπερβαίνουν τα πέντε και τα δύο έτη αντίστοιχα.

3.  Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, στοιχείο β), ως «γήπεδο προς οικοδόμηση» νοείται η ακάλυπτη ή διαρρυθμισμένη έκταση γης, όπως καθορίζεται από τα κράτη μέλη.

Άρθρο 13

1.  Τα κράτη, οι περιφέρειες, οι νομοί, οι δήμοι και κοινότητες και οι λοιποί οργανισμοί δημοσίου δικαίου δεν θεωρούνται ως υποκείμενοι στον φόρο για τις δραστηριότητες ή πράξεις, τις οποίες πραγματοποιούν ως δημόσια εξουσία, έστω και αν, για τις δραστηριότητες ή πράξεις αυτές, εισπράττουν δικαιώματα, τέλη, εισφορές ή άλλες επιβαρύνσεις.

Εντούτοις, όταν πραγματοποιούν τέτοιες δραστηριότητες ή πράξεις, πρέπει να θεωρούνται υποκείμενοι στον φόρο για τις δραστηριότητες ή πράξεις αυτές εφόσον η μη υπαγωγή τους στον φόρο θα οδηγούσε σε σημαντικές στρεβλώσεις του ανταγωνισμού.

Σε κάθε περίπτωση, οι οργανισμοί δημοσίου δικαίου θεωρούνται υποκείμενοι στον φόρο, ιδίως για τις δραστηριότητες που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι και εφόσον οι πράξεις αυτές δεν είναι αμελητέες.

▼M7

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να θεωρούν δραστηριότητες δημόσιας αρχής τις δραστηριότητες των οργανισμών δημοσίου δικαίου που απαλλάσσονται σύμφωνα με τα άρθρα 132, 135, 136 και 371, τα άρθρα 374 έως 377, το άρθρο 378 παράγραφος 2, το άρθρο 379 παράγραφος 2, και τα άρθρα 380 έως 390β.

▼B

ΤΙΤΛΟΣ IV

ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Παραδόσεις αγαθών

Άρθρο 14

1.  Ως «παράδοση αγαθών» θεωρείται η μεταβίβαση του δικαιώματος να διαθέτει κάποιος, ως κύριος, ενσώματο αγαθό.

2.  Εκτός από την πράξη της παραγράφου 1, ως παράδοση αγαθών νοούνται οι κατωτέρω πράξεις:

3.  Τα κράτη μέλη μπορούν να θεωρούν παράδοση αγαθών την εκτέλεση ορισμένων εργασιών σε ακίνητα.

Άρθρο 15

▼M7

1.  Εξομοιώνονται με ενσώματα αγαθά η ηλεκτρική ενέργεια, το αέριο, η θερμότητα ή το ψύχος και παρόμοια αγαθά.

▼B

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να θεωρούν ενσώματα αγαθά:

Άρθρο 16

Εξομοιώνεται με παράδοση αγαθών εξ επαχθούς αιτίας η ανάληψη από τον υποκείμενο στον φόρο αγαθού της επιχείρησής του, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει για ίδιες ανάγκες ή για ανάγκες του προσωπικού του ή να το μεταβιβάσει δωρεάν ή, γενικότερα, να το χρησιμοποιήσει για σκοπούς ξένους προς την επιχείρηση, όταν το αγαθό αυτό ή τα συστατικά του στοιχεία δημιούργησαν δικαίωμα ολικής ή μερικής έκπτωσης από τον ΦΠΑ.

Ωστόσο, δεν εξομοιώνεται με παράδοση αγαθών εξ επαχθούς αιτίας η ανάληψη που γίνεται για τις ανάγκες της επιχείρησης και αφορά τη χορήγηση δώρων μικρής αξίας και δειγμάτων.

Άρθρο 17

1.  Εξομοιώνεται με παράδοση αγαθών εξ επαχθούς αιτίας η μεταφορά από υποκείμενο στον φόρο ενός αγαθού της επιχείρησής του με προορισμό άλλο κράτος μέλος.

Νοείται ως «μεταφορά με προορισμό άλλο κράτος μέλος» κάθε αποστολή ή μεταφορά κινητού ενσώματου αγαθού που πραγματοποιείται από τον υποκείμενο στον φόρο ή από άλλον που ενεργεί για λογαριασμό του, εκτός του εδάφους του κράτους μέλους όπου βρίσκεται το αγαθό, αλλά εντός της Κοινότητας, για τις ανάγκες της επιχείρησής του.

2.  Δεν θεωρείται μεταφορά με προορισμό άλλο κράτος μέλος, η αποστολή ή η μεταφορά αγαθού για τις ανάγκες μιας από τις ακόλουθες πράξεις:

▼M7

▼B

3.  Όταν παύσει να υφίσταται μία από τις προϋποθέσεις υπαγωγής στο ευεργέτημα των διατάξεων της παραγράφου 2, το εν λόγω αγαθό θεωρείται ότι μεταφέρεται προς άλλο κράτος μέλος. Στην περίπτωση αυτή, η μεταφορά πραγματοποιείται μόλις παύσει να υφίσταται η συγκεκριμένη προϋπόθεση.

Άρθρο 18

Τα κράτη μέλη μπορούν να εξομοιώνουν με παράδοση αγαθών εξ επαχθούς αιτίας τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 19

Τα κράτη μέλη μπορούν να θεωρούν ότι, κατά τη μεταβίβαση εξ επαχθούς ή χαριστικής αιτίας ή υπό μορφή εισφοράς σε εταιρεία, συνόλου ή μέρους συνόλου αγαθών, δεν πραγματοποιήθηκε παράδοση αγαθών και ότι ο δικαιούχος διαδέχεται τον μεταβιβάζοντα.

Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν κάθε αναγκαίο μέτρο για την αποτροπή στρέβλωσης του ανταγωνισμού, στην περίπτωση που ο λήπτης δεν υπόκειται πλήρως στον φόρο. Τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να θεσπίζουν κάθε μέτρο που απαιτείται για την πρόληψη της φοροδιαφυγής ή της φοροαποφυγής μέσω της χρήσης της επιλογής αυτής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών

Άρθρο 20

Νοείται ως «ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών» η απόκτηση του δικαιώματος να διαθέτει κάποιος, ως κύριος, κινητό ενσώματο αγαθό που αποστέλλεται ή μεταφέρεται στον αποκτώντα από τον πωλητή ή από τον αποκτώντα ή από πρόσωπο που ενεργεί για λογαριασμό τους, σε κράτος μέλος άλλο από το κράτος μέλος από το οποίο αναχώρησε η αποστολή ή η μεταφορά του αγαθού.

Εφόσον αγαθά που έχουν αποκτηθεί από μη υποκείμενο στον φόρο νομικό πρόσωπο αποστέλλονται ή μεταφέρονται από τρίτο έδαφος ή τρίτη χώρα και εισάγονται, από το εν λόγω μη υποκείμενο στον φόρο νομικό πρόσωπο, σε κράτος μέλος άλλο από εκείνο της άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς, τα αγαθά θεωρείται ότι έχουν αποσταλεί ή μεταφερθεί από το κράτος μέλος εισαγωγής. Το εν λόγω κράτος μέλος επιστρέφει στον εισαγωγέα που καθορίζεται ή αναγνωρίζεται ως οφειλέτης του φόρου με βάση το άρθρο 201, τον ΦΠΑ που εισέπραξε στο πλαίσιο της εισαγωγής, εφόσον ο εισαγωγέας αποδεικνύει ότι για την απόκτηση είχε καταβληθεί φόρος στο κράτος μέλος άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς των αγαθών.

Άρθρο 21

Εξομοιώνεται με ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών εξ επαχθούς αιτίας η χρησιμοποίηση από υποκείμενο στον φόρο, για τις ανάγκες της επιχείρησής του, αγαθού το οποίο αποστέλλεται ή μεταφέρεται, από τον υποκείμενο στον φόρο ή από άλλο πρόσωπο που ενεργεί για λογαριασμό του, από άλλο κράτος μέλος εντός του οποίου έχει παραχθεί, εξορυχθεί, μεταποιηθεί, αγορασθεί, αποκτηθεί κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, στοιχείο β), ή έχει εισαχθεί από τον υποκείμενο στον φόρο, στο πλαίσιο της επιχείρησής του, στο εν λόγω άλλο κράτος μέλος.

▼M6

Άρθρο 22

Εξομοιώνεται με εξ επαχθούς αιτίας ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών η χρησιμοποίηση, από τις ένοπλες δυνάμεις κράτους μέλους του Βορειοατλαντικού συμφώνου ή από το μη στρατιωτικό προσωπικό που τις συνοδεύει, αγαθών τα οποία οι εν λόγω δυνάμεις δεν αγόρασαν με τους γενικούς όρους φορολόγησης που ισχύουν στην εσωτερική αγορά κράτους μέλους, εφόσον η εισαγωγή των αγαθών αυτών δεν τυγχάνει της απαλλαγής που προβλέπεται στο άρθρο 143 παράγραφος 1 στοιχείο η).

▼B

Άρθρο 23

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα που εξασφαλίζουν ότι χαρακτηρίζονται ως ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών οι πράξεις οι οποίες, εάν είχαν πραγματοποιηθεί στο έδαφός τους από υποκείμενο στον φόρο που ενεργεί με αυτή του την ιδιότητα, θα είχαν χαρακτηρισθεί ως παραδόσεις αγαθών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Παροχές υπηρεσιών

Άρθρο 24

1.  Ως «παροχή υπηρεσιών» νοείται κάθε πράξη η οποία δεν αποτελεί παράδοση αγαθών.

2.  Ως «τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες» νοούνται οι υπηρεσίες που αφορούν τη μετάδοση, εκπομπή ή λήψη σημάτων, κειμένου, εικόνων και ήχων ή πληροφοριών οποιασδήποτε φύσης, με ενσύρματα, ασύρματα, οπτικά ή άλλα ηλεκτρομαγνητικά συστήματα, περιλαμβανομένης της μεταβίβασης ή εκχώρησης του δικαιώματος χρήσης των μέσων για τέτοιου είδους μετάδοση, εκπομπή ή λήψη, καθώς και υπηρεσίες που αφορούν την παροχή πρόσβασης σε παγκόσμια δίκτυα πληροφοριών.

Άρθρο 25

Η παροχή υπηρεσιών μπορεί να συνίσταται, μεταξύ άλλων, σε μία από τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 26

1.  Εξομοιώνονται με παροχές υπηρεσιών εξ επαχθούς αιτίας οι ακόλουθες πράξεις:

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να παρεκκλίνουν από τις διατάξεις της παραγράφου 1, με την προϋπόθεση ότι η παρέκκλιση αυτή δεν επιφέρει στρέβλωση του ανταγωνισμού.

Άρθρο 27

Για την αποτροπή στρεβλώσεων του ανταγωνισμού και μετά από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, τα κράτη μέλη μπορούν να εξομοιώνουν με παροχή υπηρεσιών εξ επαχθούς αιτίας την παροχή από τον υποκείμενο στον φόρο υπηρεσίας για τις ανάγκες της επιχείρησής του, στην περίπτωση που η παροχή μιας τέτοιας υπηρεσίας από άλλον υποκείμενο στον φόρο δεν θα του δημιουργούσε δικαίωμα προς ολική έκπτωση του ΦΠΑ.

Άρθρο 28

Όταν υποκείμενος στον φόρο, ενεργώντας στο όνομά του αλλά για λογαριασμό τρίτου, μεσολαβεί σε παροχή υπηρεσιών, θεωρείται ότι λαμβάνει και παρέχει προσωπικά τις εν λόγω υπηρεσίες.

Άρθρο 29

Το άρθρο 20 ισχύει με τους ίδιους όρους και για την παροχή υπηρεσιών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Εισαγωγή αγαθών

Άρθρο 30

Ως «εισαγωγή αγαθών» νοείται η είσοδος, στο εσωτερικό της Κοινότητας, αγαθού που δεν έχει τεθεί σε ελεύθερη κυκλοφορία κατά την έννοια του άρθρου 24 της Συνθήκης.

Εκτός από την πράξη του πρώτου εδαφίου, θεωρείται εισαγωγή αγαθών η είσοδος εντός της Κοινότητας αγαθού που έχει τεθεί σε ελεύθερη κυκλοφορία και προέρχεται από τρίτο έδαφος που αποτελεί μέρος του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας.

ΤΙΤΛΟΣ V

ΤΟΠΟΣ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Τόπος παράδοσης αγαθών

Τμήμα 1

Παραδόσεις αγαθών χωρίς μεταφορά

Άρθρο 31

Εφόσον τα αγαθά δεν αποστέλλονται ούτε μεταφέρονται, ο τόπος παράδοσης θεωρείται ότι βρίσκεται στον τόπο όπου βρίσκονται τα αγαθά κατά το χρόνο της παράδοσής τους.

Τμήμα 2

Παραδόσεις αγαθών με μεταφορά

Άρθρο 32

Στην περίπτωση αποστολής ή μεταφοράς των αγαθών από τον προμηθευτή ή τον αποκτώντα ή από τρίτο πρόσωπο, ο τόπος παράδοσης θεωρείται ότι βρίσκεται στον τόπο όπου βρίσκονται τα αγαθά κατά τον χρόνο αναχώρησης της αποστολής ή της μεταφοράς με προορισμό τον αποκτώντα.

Όταν, ωστόσο, ο τόπος αναχώρησης της αποστολής ή της μεταφοράς των αγαθών βρίσκεται σε τρίτο έδαφος ή τρίτη χώρα, ως τόπος της παράδοσης που πραγματοποιείται από τον εισαγωγέα, που καθορίζεται ή αναγνωρίζεται ως υπόχρεος του φόρου με βάση το άρθρο 201, καθώς και ως τόπος των ενδεχόμενων μεταγενέστερων παραδόσεων, θεωρείται το εσωτερικό του κράτους μέλους εισαγωγής των αγαθών.

Άρθρο 33

1.  Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 32, τόπος παράδοσης αγαθών που αποστέλλονται ή μεταφέρονται, από τον προμηθευτή ή από πρόσωπο που ενεργεί για λογαριασμό του, από κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς, θεωρείται ο τόπος όπου βρίσκονται τα αγαθά κατά το χρόνο άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς προς τον αποκτώντα, εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

2.  Όταν τα παραδιδόμενα αγαθά αποστέλλονται ή μεταφέρονται από τρίτο έδαφος ή τρίτη χώρα και εισάγονται από τον προμηθευτή σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς προς τον αποκτώντα, θεωρείται ότι απεστάλησαν ή μεταφέρθηκαν από το κράτος μέλος εισαγωγής.

Άρθρο 34

1.  Εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις, οι διατάξεις του άρθρου 33 δεν εφαρμόζονται στις παραδόσεις αγαθών που αποστέλλονται ή μεταφέρονται όλα με προορισμό το ίδιο κράτος μέλος, εάν το εν λόγω κράτος μέλος είναι το κράτος μέλος άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς:

2.  Το κράτος μέλος, στο έδαφος του οποίου βρίσκονται τα αγαθά κατά τον χρόνο άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς προς τον αποκτώντα, μπορεί να περιορίσει το όριο της παραγράφου 1 στο ποσό των 35 000 EUR ή στο αντίστοιχο ποσό σε εθνικό νόμισμα, στην περίπτωση κατά την οποία το συγκεκριμένο κράτος μέλος φοβάται ότι το όριο των 100 000 EUR μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές στρεβλώσεις του ανταγωνισμού.

Τα κράτη μέλη που κάνουν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για την ενημέρωση των αρμόδιων δημόσιων αρχών του κράτους μέλους από το οποίο αποστέλλονται ή μεταφέρονται τα αγαθά.

3.  Η Επιτροπή υποβάλλει στο Συμβούλιο, το ταχύτερο δυνατό, έκθεση για τη λειτουργία του ειδικού κατώτατου ορίου των 35 000 EUR της παραγράφου 2, συνοδευόμενη κατά περίπτωση από τις κατάλληλες προτάσεις.

4.  Το κράτος μέλος, στο έδαφος του οποίου βρίσκονται τα αγαθά κατά το χρόνο αναχώρησης της αποστολής ή της μεταφοράς, παρέχει στους υποκείμενους στον φόρο που πραγματοποιούν παραδόσεις αγαθών που καλύπτονται από τις διατάξεις της παραγράφου 1 το δικαίωμα να επιλέγουν τον καθορισμό του τόπου των παραδόσεων αυτών σύμφωνα με το άρθρο 33.

Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη καθορίζουν τους όρους άσκησης του δικαιώματος επιλογής που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο, το οποίο καλύπτει, σε κάθε περίπτωση, δύο ημερολογιακά έτη.

Άρθρο 35

Οι διατάξεις των άρθρων 33 και 34 δεν εφαρμόζονται στις παραδόσεις μεταχειρισμένων αγαθών και αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, που καθορίζονται στο άρθρο 311, παράγραφος 1, σημεία 1) έως 4), καθώς και στις παραδόσεις μεταχειρισμένων μεταφορικών μέσων όπως καθορίζονται στο άρθρο 327, παράγραφος 3, οι οποίες υπάγονται στον ΦΠΑ, σύμφωνα με τα κατά περίπτωση ειδικά καθεστώτα.

Άρθρο 36

Σε περίπτωση που τα αγαθά που αποστέλλονται ή μεταφέρονται από τον προμηθευτή, τον αποκτώντα ή τρίτο πρόσωπο εγκαθίστανται ή συναρμολογούνται, με ή χωρίς δοκιμή της λειτουργίας τους, από τον προμηθευτή ή για λογαριασμό του, ως τόπος παράδοσης θεωρείται ο τόπος στον οποίο γίνεται η εγκατάσταση ή η συναρμολόγηση.

Εφόσον η εγκατάσταση ή η συναρμολόγηση δεν πραγματοποιείται στο κράτος μέλος του προμηθευτή, αλλά σε άλλο κράτος μέλος, το κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου γίνεται η εγκατάσταση ή η συναρμολόγηση λαμβάνει κάθε αναγκαίο μέτρο προς αποφυγή διπλής φορολόγησης σε αυτό το κράτος μέλος.

Τμήμα 3

Παραδόσεις αγαθών πάνω σε πλοίο, αεροσκάφος ή τρένο

Άρθρο 37

1.  Εφόσον η παράδοση αγαθών πραγματοποιείται πάνω σε πλοίο, αεροσκάφος ή τρένο και κατά τη διάρκεια του τμήματος μεταφοράς επιβατών που διενεργείται εντός της Κοινότητας, ως τόπος της εν λόγω παράδοσης θεωρείται ο τόπος αναχώρησης της μεταφοράς επιβατών.

2.  Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, νοείται ως «τμήμα της μεταφοράς επιβατών που διενεργείται εντός της Κοινότητας» το τμήμα μεταφοράς το οποίο πραγματοποιείται χωρίς σταθμό εκτός της Κοινότητας, μεταξύ του τόπου αναχώρησης και του τόπου άφιξης της μεταφοράς επιβατών.

Ως «τόπος αναχώρησης μεταφοράς επιβατών» νοείται το πρώτο προβλεπόμενο σημείο επιβίβασης των επιβατών εντός της Κοινότητας, ενδεχομένως μετά από σταθμό εκτός της Κοινότητας.

Ως «τόπος άφιξης μεταφοράς επιβατών» νοείται το τελευταίο σημείο αποβίβασης εντός της Κοινότητας, ενδεχομένως πριν από σταθμό εκτός της Κοινότητας των επιβατών που επιβιβάσθηκαν εντός της Κοινότητας.

Εάν πρόκειται για μεταφορά με επιστροφή, η διαδρομή της επιστροφής θεωρείται ως αυτοτελής μεταφορά.

3.  Η Επιτροπή υποβάλλει στο Συμβούλιο, το συντομότερο δυνατόν, έκθεση που συνοδεύεται, κατά περίπτωση, από κατάλληλες προτάσεις για τον τόπο φορολόγησης των παραδόσεων αγαθών που προορίζονται για κατανάλωση εντός του μεταφορικού μέσου καθώς και της παροχής υπηρεσιών, περιλαμβανομένων και των υπηρεσιών εστίασης, προς επιβάτες πάνω σε πλοίο, αεροσκάφος ή τρένο.

Μέχρις ότου εγκριθούν οι προτάσεις του πρώτου εδαφίου, τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν ή να εξακολουθούν να απαλλάσσουν, με δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο προηγούμενο στάδιο, τις παραδόσεις αγαθών που προορίζονται για κατανάλωση πάνω στα μεταφορικά μέσα, ο τόπος φορολόγησης των οποίων καθορίζεται σύμφωνα με την παράγραφο 1.

▼M7

Τμήμα 4

Παραδόσεις αερίου μέσω συστήματος φυσικού αερίου, ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας ή ψύχους μέσω δικτύων θέρμανσης και ψύξης

Άρθρο 38

1.  Στην περίπτωση παράδοσης, σε μεταπωλητή υποκείμενο στον φόρο, αερίου μέσω συστήματος φυσικού αερίου ευρισκομένου στο έδαφος της Κοινότητας ή οιουδήποτε άλλου δικτύου συνδεδεμένου με τέτοιο σύστημα, παράδοσης ηλεκτρικής ενέργειας ή θερμότητας ή ψύχους μέσω δικτύων θέρμανσης ή ψύξης, ως τόπος παράδοσης θεωρείται ο τόπος όπου ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής έχει την έδρα της οικονομικής δραστηριότητάς του ή τη μόνιμη εγκατάστασή του για την οποία παραδίδονται τα αγαθά ή, σε περίπτωση έλλειψης έδρας ή μόνιμης εγκατάστασης, ο τόπος όπου έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του.

2.  Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, ως «μεταπωλητής υποκείμενος στον φόρο» νοείται ο υποκείμενος στον φόρο η κύρια δραστηριότητα του οποίου σε σχέση με τις αγορές αερίου, ηλεκτρικής ενέργειας, θερμότητας ή ψύχους, είναι η μεταπώληση των ανωτέρω προϊόντων και του οποίου η ιδιοκατανάλωση των προϊόντων αυτών είναι αμελητέα.

Άρθρο 39

Στην περίπτωση παράδοσης φυσικού αερίου μέσω συστήματος φυσικού αερίου ευρισκομένου στο έδαφος της Κοινότητας ή μέσω οιουδήποτε άλλου δικτύου συνδεδεμένου με τέτοιο σύστημα, ή παράδοσης ηλεκτρικής ενέργειας ή θερμότητας ή ψύχους μέσω δικτύων θέρμανσης ή ψύξης, εάν η παράδοση αυτή δεν καλύπτεται από το άρθρο 38, ως τόπος παράδοσης θεωρείται ο τόπος πραγματικής χρησιμοποίησης και κατανάλωσης των αγαθών από τον πελάτη.

Όταν το σύνολο ή μέρος του αερίου ή της ηλεκτρικής ενέργειας ή της θερμότητας ή ψύχους δεν καταναλώνεται πραγματικά από τον πελάτη, θεωρείται ότι αυτά τα μη καταναλωθέντα αγαθά έχουν χρησιμοποιηθεί και καταναλωθεί στον τόπο όπου έχει την έδρα της οικονομικής δραστηριότητάς του ή τη μόνιμη εγκατάστασή του για την οποία παραδίδονται τα αγαθά. Σε περίπτωση έλλειψης έδρας οικονομικής δραστηριότητας ή μόνιμης εγκατάστασης, θεωρείται ότι χρησιμοποίησε και κατανάλωσε τα αγαθά στον τόπο όπου έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του.

▼B

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Τόπος των ενδοκοινοτικών αποκτήσεων αγαθών

Άρθρο 40

Ως τόπος ενδοκοινοτικής απόκτησης αγαθών θεωρείται ο τόπος όπου βρίσκονται τα αγαθά κατά τον χρόνο άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς προς τον αποκτώντα.

Άρθρο 41

Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 40, ο τόπος ενδοκοινοτικής απόκτησης αγαθών που αναφέρεται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο i) θεωρείται ότι βρίσκεται στο έδαφος του κράτους μέλους που χορήγησε τον αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ με τον οποίο ο αποκτών πραγματοποίησε την απόκτηση αυτή, εφόσον το εν λόγω πρόσωπο δεν αποδεικνύει ότι η απόκτηση υποβλήθηκε σε ΦΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 40.

Αν η απόκτηση υπόκειται στον ΦΠΑ, κατ' εφαρμογή του άρθρου 40, στο κράτος μέλος άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς των αγαθών, αφού προηγουμένως είχε φορολογηθεί κατ' εφαρμογή του πρώτου εδαφίου, η βάση επιβολής του φόρου μειώνεται ανάλογα στο κράτος μέλος που χορήγησε τον αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ με τον οποίο ο αποκτών πραγματοποίησε την απόκτηση αυτή.

Άρθρο 42

Το άρθρο 41 πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται και η ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών θεωρείται ότι έχει υπαχθεί στον ΦΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 40, όταν συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

▼M3

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Τόπος παροχής υπηρεσιών

Τμήμα 1

Ορισμοί

Άρθρο 43

Για τους σκοπούς της εφαρμογής των σχετικών με τον τόπο παροχής υπηρεσιών διατάξεων:

Τμήμα 2

Γενικοί κανόνες

Άρθρο 44

Ο τόπος παροχής υπηρεσιών σε υποκείμενο στο φόρο, ο οποίος ενεργεί υπό την ιδιότητα αυτή, είναι ο τόπος όπου το εν λόγω πρόσωπο έχει την έδρα της οικονομικής του δραστηριότητας. Ωστόσο, εάν οι υπηρεσίες αυτές παρέχονται σε μόνιμη εγκατάσταση του υποκείμενου στο φόρο που βρίσκεται σε τόπο διαφορετικό από τον τόπο όπου έχει την έδρα της οικονομικής του δραστηριότητας, ως τόπος παροχής των υπηρεσιών αυτών θεωρείται ο τόπος όπου βρίσκεται η μόνιμη εγκατάστασή του. Ελλείψει τέτοιας έδρας ή μόνιμης εγκατάστασης, ως τόπος παροχής υπηρεσιών θεωρείται ο τόπος της μόνιμης κατοικίας ή της συνήθους διαμονής του υποκείμενου στο φόρο στον οποίο παρέχονται οι υπηρεσίες.

Άρθρο 45

Ο τόπος παροχής υπηρεσιών σε μη υποκείμενο στο φόρο είναι ο τόπος της έδρας της οικονομικής δραστηριότητας του παρέχοντος τις υπηρεσίες. Ωστόσο, εάν οι υπηρεσίες αυτές παρέχονται από μόνιμη εγκατάσταση του παρόχου που βρίσκεται σε τόπο διαφορετικό από τον τόπο της έδρας της οικονομικής του δραστηριότητας, ως τόπος παροχής των υπηρεσιών αυτών θεωρείται ο τόπος όπου βρίσκεται η μόνιμη αυτή εγκατάσταση. Ελλείψει τέτοιας έδρας ή μόνιμης εγκατάστασης, ως τόπος παροχής υπηρεσιών θεωρείται ο τόπος της μόνιμης κατοικίας ή της συνήθους διαμονής του παρέχοντος.

Τμήμα 3

Ειδικές διατάξεις

Υποτμήμα 1

Παροχή υπηρεσιών από μεσάζοντες

Άρθρο 46

Τόπος παροχής υπηρεσιών σε μη υποκείμενους στο φόρο από μεσάζοντα που ενεργεί στο όνομα και για λογαριασμό τρίτου είναι ο τόπος στον οποίο πραγματοποιήθηκε η πράξη στην οποία παρεμβαίνει ο μεσάζων σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας.

Υποτμήμα 2

Παροχή υπηρεσιών σχετικών με ακίνητα

Άρθρο 47

Ο τόπος παροχής υπηρεσιών σχετικών με ακίνητα, περιλαμβανομένων των υπηρεσιών εμπειρογνωμόνων και κτηματομεσιτών, της παροχής καταλύματος στον ξενοδοχειακό τομέα ή σε τομείς παρεμφερούς χαρακτήρα, όπως σε κατασκηνώσεις διακοπών ή σε τοποθεσίες που έχουν διαμορφωθεί για να χρησιμοποιηθούν ως κατασκήνωση, της παροχής του δικαιώματος χρήσης ακινήτου και της παροχής υπηρεσιών για την προετοιμασία και συντονισμό κατασκευαστικών εργασιών, όπως παραδείγματος χάριν οι υπηρεσίες αρχιτεκτόνων ή επιχειρήσεων επίβλεψης, είναι ο τόπος όπου κείται το ακίνητο.

Υποτμήμα 3

Παροχή υπηρεσιών μεταφοράς

Άρθρο 48

Τόπος παροχής υπηρεσιών μεταφοράς επιβατών είναι ο τόπος όπου πραγματοποιείται η μεταφορά, ανάλογα με τις διανυθείσες αποστάσεις.

Άρθρο 49

Τόπος παροχής υπηρεσιών μεταφοράς αγαθών, πλην της ενδοκοινοτικής μεταφοράς αγαθών προς μη υποκείμενους στο φόρο, είναι ο τόπος όπου πραγματοποιείται η μεταφορά, ανάλογα με τις διανυθείσες αποστάσεις.

Άρθρο 50

Τόπος παροχής υπηρεσιών ενδοκοινοτικής μεταφοράς αγαθών προς μη υποκείμενους στο φόρο είναι ο τόπος αναχώρησης.

Άρθρο 51

Ως «ενδοκοινοτική μεταφορά αγαθών» νοείται κάθε μεταφορά αγαθών της οποίας ο τόπος αναχώρησης και ο τόπος άφιξης βρίσκονται στα εδάφη δύο διαφορετικών κρατών μελών.

Ως «τόπος αναχώρησης» νοείται ο τόπος όπου αρχίζει πραγματικά η μεταφορά των αγαθών, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι διαδρομές που πραγματοποιούνται προς τον τόπο όπου βρίσκονται τα αγαθά, και ως «τόπος άφιξης» νοείται ο τόπος όπου περατώνεται πραγματικά η μεταφορά των αγαθών.

Άρθρο 52

Τα κράτη μέλη μπορούν να μην επιβάλλουν ΦΠΑ στο τμήμα εκείνο της ενδοκοινοτικής μεταφοράς αγαθών προς μη υποκείμενους στο φόρο που εκτελείται πάνω από ύδατα που δεν αποτελούν τμήμα του εδάφους της Κοινότητας.

Υποτμήμα 4

Παροχές πολιτιστικών, καλλιτεχνικών, αθλητικών, επιστημονικών, εκπαιδευτικών, ψυχαγωγικών και παρόμοιων υπηρεσιών, υπηρεσίες παρεπόμενες της μεταφοράς και πραγματογνωμοσύνες και εργασίες που αφορούν κινητά αγαθά

Άρθρο 53

Τόπος παροχής υπηρεσιών οι οποίες αφορούν πολιτιστικές, καλλιτεχνικές, αθλητικές, επιστημονικές, εκπαιδευτικές, ψυχαγωγικές ή παρόμοιες δραστηριότητες, όπως εμπορικές και άλλες εκθέσεις, περιλαμβανομένων των υπηρεσιών των διοργανωτών τέτοιων δραστηριοτήτων, καθώς και της παροχής παρεπόμενων προς τις υπηρεσίες αυτές υπηρεσιών, είναι ο τόπος στον οποίο πράγματι λαμβάνουν χώρα αυτές οι εκδηλώσεις.

Άρθρο 54

Τόπος παροχής των ακόλουθων υπηρεσιών προς μη υποκείμενους στο φόρο είναι ο τόπος στον οποίο πράγματι εκτελούνται οι υπηρεσίες αυτές:

Υποτμήμα 5

Παροχή υπηρεσιών εστιατορίου και εστίασης

Άρθρο 55

Τόπος παροχής υπηρεσιών εστιατορίου και εστίασης (catering), άλλων από τις πράγματι εκτελούμενες επί πλοίων, αεροπλάνων ή τρένων κατά τη διάρκεια τμήματος μεταφοράς επιβατών που διενεργείται εντός της Κοινότητας, είναι ο τόπος στον οποίο πράγματι εκτελούνται οι υπηρεσίες αυτές.

Υποτμήμα 6

Μίσθωση μεταφορικών μέσων

Άρθρο 56

1.  Τόπος βραχυχρόνιας μίσθωσης μεταφορικού μέσου είναι ο τόπος όπου το μεταφορικό μέσο τίθεται πράγματι στη διάθεση του πελάτη.

2.  Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, ως «βραχυχρόνια» νοείται η συνεχής κατοχή ή χρήση μεταφορικού μέσου για διάστημα που δεν υπερβαίνει τις τριάντα ημέρες, ενώ, όσον αφορά τα πλωτά μέσα, η συνεχής κατοχή ή χρήση για διάστημα που δεν υπερβαίνει τις ενενήντα ημέρες.

Υποτμήμα 7

Παροχή υπηρεσιών εστιατορίου και εστίασης για κατανάλωση σε πλοία, αεροσκάφη ή τρένα

Άρθρο 57

1.  Τόπος παροχής των υπηρεσιών εστιατορίων και εστίασης οι οποίες εκτελούνται πράγματι μέσα σε πλοία, αεροσκάφη ή τρένα κατά τη διάρκεια τμήματος μιας μεταφοράς επιβατών που διενεργείται εντός της Κοινότητας, είναι το σημείο αναχώρησης της μεταφοράς επιβατών.

2.  Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, ως «τμήμα μεταφοράς επιβατών που διενεργείται εντός της Κοινότητας» νοείται το τμήμα της μεταφοράς που πραγματοποιείται, χωρίς ενδιάμεση στάση εκτός της Κοινότητας, μεταξύ του σημείου αναχώρησης και του σημείου άφιξης της μεταφοράς επιβατών.

Ως «σημείο αναχώρησης της μεταφοράς επιβατών» νοείται το πρώτο προγραμματισμένο σημείο επιβίβασης επιβατών εντός της Κοινότητας, ενδεχομένως μετά από ενδιάμεση στάση εκτός της Κοινότητας.

Ως «σημείο άφιξης της μεταφοράς επιβατών» νοείται το τελευταίο προγραμματισμένο σημείο αποβίβασης εντός της Κοινότητας επιβατών που έχουν επιβιβασθεί εντός της Κοινότητας, ενδεχομένως πριν από ενδιάμεση στάση εκτός της Κοινότητας.

Εάν πρόκειται για μεταφορά με επιστροφή, η διαδρομή της επιστροφής θεωρείται ως αυτοτελής μεταφορά.

Υποτμήμα 8

Παροχή ηλεκτρονικών υπηρεσιών σε μη υποκείμενους στο φόρο

Άρθρο 58

Τόπος παροχής ηλεκτρονικά παρεχόμενων υπηρεσιών, ιδίως των προβλεπόμενων στο παράρτημα ΙΙ, σε μη υποκείμενο στο φόρο ο οποίος είναι εγκατεστημένος σε κράτος μέλος ή έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του σε κράτος μέλος, από υποκείμενο στο φόρο που έχει την έδρα της επιχείρησής του εκτός της Κοινότητας ή διαθέτει μόνιμη εγκατάσταση εκτός της Κοινότητας από την οποία παρέχεται η υπηρεσία ή, ελλείψει τέτοιας έδρας ή μόνιμης εγκατάστασης, έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του εκτός της Κοινότητας, είναι ο τόπος εγκατάστασης ή μόνιμης κατοικίας ή συνήθους διαμονής του μη υποκείμενου στο φόρο.

Το γεγονός ότι ο παρέχων την υπηρεσία και ο λήπτης επικοινωνούν μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι πρόκειται για υπηρεσία παρεχόμενη ηλεκτρονικά.

Υποτμήμα 9

Παροχή υπηρεσιών σε μη υποκείμενους στο φόρο εκτός της Κοινότητας

Άρθρο 59

Τόπος παροχής των κατωτέρω υπηρεσιών, οι οποίες παρέχονται σε μη υποκείμενο στο φόρο ο οποίος είναι εγκατεστημένος ή έχει τη μόνιμη κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του εκτός της Κοινότητας, είναι ο τόπος στον οποίο το πρόσωπο αυτό είναι εγκατεστημένο ή έχει τη μόνιμη κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του:

▼M7

▼M3

Το γεγονός ότι ο παρέχων την υπηρεσία και ο λήπτης επικοινωνούν μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι πρόκειται για υπηρεσία παρεχόμενη ηλεκτρονικά.

Υποτμήμα 10

Πρόληψη της διπλής φορολογίας ή της μη φορολογίας

Άρθρο 59α

Για την αποφυγή διπλής φορολογίας, μη φορολόγησης ή στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, τα κράτη μέλη μπορούν, όσον αφορά τις υπηρεσίες των οποίων ο τόπος παροχής διέπεται από τα άρθρα 44, 45, 56 και 59, να θεωρούν ότι:

Ωστόσο, η παρούσα διάταξη δεν εφαρμόζεται στις ηλεκτρονικά παρεχόμενες υπηρεσίες, όταν οι υπηρεσίες αυτές παρέχονται σε μη υποκείμενους στο φόρο που δεν είναι εγκατεστημένοι εντός της Κοινότητας.

Άρθρο 59β

Τα κράτη μέλη εφαρμόζουν το άρθρο 59α στοιχείο β) στις τηλεπικοινωνιακές και ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές υπηρεσίες, που προβλέπονται στο άρθρο 59 πρώτο εδάφιο στοιχείο ι), που παρέχονται σε μη υποκείμενο στο φόρο ο οποίος είναι εγκατεστημένος σε κράτος μέλος ή έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του σε κράτος μέλος, από υποκείμενο στο φόρο που έχει την έδρα της επιχείρησής του εκτός της Κοινότητας ή διαθέτει μόνιμη εγκατάσταση εκτός της Κοινότητας από την οποία παρέχεται η υπηρεσία ή, ελλείψει τέτοιας έδρας ή μόνιμης εγκατάστασης, έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του εκτός της Κοινότητας.

▼B

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Τόπος εισαγωγής αγαθών

Άρθρο 60

Η εισαγωγή αγαθών πραγματοποιείται στο κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου βρίσκονται τα αγαθά κατά τον χρόνο εισόδου τους στην Κοινότητα.

Άρθρο 61

Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 60, όταν ένα αγαθό που δεν βρίσκεται σε ελεύθερη κυκλοφορία υπάγεται από τον χρόνο της εισόδου του στην Κοινότητα σε ένα από τα καθεστώτα ή τις καταστάσεις του άρθρου 156 ή σε καθεστώς προσωρινής εισαγωγής με πλήρη απαλλαγή από εισαγωγικούς δασμούς ή σε καθεστώς εξωτερικής διαμετακόμισης, η εισαγωγή του αγαθού αυτού πραγματοποιείται στο κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου το αγαθό εξέρχεται από τα εν λόγω καθεστώτα ή καταστάσεις.

Επίσης, όταν αγαθό που βρίσκεται σε ελεύθερη κυκλοφορία υπάγεται κατά την είσοδό του στην Κοινότητα σ' ένα από τα καθεστώτα ή τις καταστάσεις των άρθρων 176 και 277, η εισαγωγή του αγαθού αυτού πραγματοποιείται στο κράτος μέλος εντός του οποίου το αγαθό εξέρχεται από τα εν λόγω καθεστώτα ή καταστάσεις.

ΤΙΤΛΟΣ VI

ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΗΤΟ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Γενικές διατάξεις

Άρθρο 62

Νοούνται ως:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών

Άρθρο 63

Η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά τον χρόνο πραγματοποίησης της παράδοσης αγαθών ή της παροχής υπηρεσιών.

Άρθρο 64

1.  Οι παραδόσεις αγαθών, εκτός από αυτές που αποτελούν το αντικείμενο εκμίσθωσης αγαθών για ορισμένη περίοδο ή πώλησης αγαθών με δόσεις που αναφέρονται στο άρθρο 14, παράγραφος 2, στοιχείο β), καθώς και οι παροχές υπηρεσιών, οι οποίες συνεπάγονται τμηματικές καταβολές έναντι λογαριασμού ή διαδοχικές πληρωμές, θεωρείται ότι πραγματοποιούνται κατά τη λήξη των χρονικών περιόδων, στις οποίες αναφέρονται οι τμηματικές καταβολές έναντι λογαριασμού ή διαδοχικές πληρωμές.

▼M4

2.  Οι παροχές υπηρεσιών για τις οποίες ο φόρος οφείλεται από τον λήπτη των υπηρεσιών κατ’ εφαρμογή του άρθρου 196 και οι οποίες πραγματοποιούνται συνεχώς επί χρονική περίοδο μεγαλύτερη του έτους και δεν συνεπάγονται τμηματικές καταβολές έναντι λογαριασμού ή πληρωμές στη διάρκεια της περιόδου αυτής, θεωρείται ότι ολοκληρώνονται κατά τη λήξη κάθε ημερολογιακού έτους, εφόσον συνεχίζεται η παροχή υπηρεσιών.

Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, πλην εκείνων που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο, οι παραδόσεις αγαθών και οι παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούνται συνεχώς επί μια χρονική περίοδο, θεωρείται ότι ολοκληρώνονται ανά διαστήματα τουλάχιστον ετήσιας διάρκειας.

▼B

Άρθρο 65

Σε περίπτωση προκαταβολών πριν από την παράδοση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών, ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά το χρόνο της είσπραξης, μέχρι του ορίου του εισπραχθέντος ποσού.

Άρθρο 66

Κατά παρέκκλιση από τα άρθρα 63, 64 και 65, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν, ότι για ορισμένες πράξεις ή ορισμένες κατηγορίες υποκείμενων στον φόρο, ο φόρος καθίσταται απαιτητός:

▼M4

Εντούτοις, η παρέκκλιση που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται όσον αφορά τις παροχές υπηρεσιών για τις οποίες ο λήπτης των υπηρεσιών είναι υπόχρεος του φόρου κατ’ εφαρμογή του άρθρου 196.

▼B

Άρθρο 67

1.  Όταν, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 138, αγαθά τα οποία αποστέλλονται ή μεταφέρονται σε κράτος μέλος άλλο από αυτό της αναχώρησης της αποστολής ή της μεταφοράς παραδίδονται με απαλλαγή από τον ΦΠΑ ή όταν αγαθά μεταφέρονται με απαλλαγή από τον ΦΠΑ σε άλλο κράτος μέλος από υποκείμενο στον φόρο για τις ανάγκες της επιχείρησής του, ο φόρος καθίσταται απαιτητός στις 15 του μήνα που ακολουθεί το μήνα κατά τον οποίο επήλθε η γενεσιουργός αιτία.

2.  Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά την έκδοση του τιμολογίου που προβλέπεται στο άρθρο 220, όταν το εν λόγω τιμολόγιο εκδόθηκε πριν από τις 15 του μηνός που ακολουθεί το μήνα κατά τον οποίο επήλθε η γενεσιουργός αιτία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών

Άρθρο 68

Η γενεσιουργός αιτία του φόρου επέρχεται κατά τον χρόνο πραγματοποίησης της ενδοκοινοτικής απόκτησης αγαθών.

Η ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών θεωρείται ότι συντελείται κατά το χρόνο που θεωρείται ότι πραγματοποιείται η παράδοση παρόμοιων αγαθών στο έδαφος του εκάστοτε κράτους μέλους.

Άρθρο 69

1.  Για τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών, ο φόρος καθίσταται απαιτητός στις 15 του μήνα που ακολουθεί το μήνα κατά τον οποίο επήλθε η γενεσιουργός αιτία.

2.  Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά την έκδοση του τιμολογίου που προβλέπεται στο άρθρο 220, όταν το εν λόγω τιμολόγιο εκδόθηκε πριν από τις 15 του μήνα που ακολουθεί το μήνα κατά τον οποίο επήλθε η γενεσιουργός αιτία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Εισαγωγές αγαθών

Άρθρο 70

Η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά το χρόνο πραγματοποίησης της εισαγωγής αγαθών.

Άρθρο 71

1.  Εφόσον τα αγαθά υπάγονται, από το χρόνο της εισόδου τους στο εσωτερικό της Κοινότητας, σε ένα από τα καθεστώτα ή τις καταστάσεις που προβλέπονται στα άρθρα 156, 276 και 277 ή σε καθεστώς προσωρινής εισαγωγής με πλήρη απαλλαγή από εισαγωγικούς δασμούς ή σε καθεστώς εξωτερικής διαμετακόμισης, η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός μόνο κατά το χρόνο κατά τον οποίο τα αγαθά εξέρχονται από τα εν λόγω καθεστώτα ή καταστάσεις.

Εφόσον, ωστόσο, τα εισαγόμενα αγαθά υπόκεινται σε δασμούς, γεωργικές εισφορές ή φόρους ισοδύναμου αποτελέσματος που έχουν θεσπισθεί στο πλαίσιο κοινής πολιτικής, η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά το χρόνο που επέρχεται η γενεσιουργός αιτία και καθίστανται απαιτητές οι εν λόγω επιβαρύνσεις.

2.  Σε περίπτωση που τα εισαγόμενα αγαθά δεν υπόκεινται σε καμία από τις επιβαρύνσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1, δεύτερο εδάφιο, τα κράτη μέλη εφαρμόζουν, όσον αφορά τη γενεσιουργό αιτία και το απαιτητό του φόρου, τις διατάξεις που ισχύουν ήδη για τους δασμούς.

ΤΙΤΛΟΣ VII

ΒΑΣΗ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Ορισμός

Άρθρο 72

Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, ως «κανονική αξία» νοείται το συνολικό ποσό το οποίο, ένας αποκτών αγαθά ή λήπτης υπηρεσιών, ευρισκόμενος στο ίδιο στάδιο εμπορίας με το στάδιο κατά το οποίο πραγματοποιείται η παράδοση των αγαθών ή η παροχή των υπηρεσιών, θα έπρεπε να καταβάλει κατά τον χρόνο της εν λόγω παράδοσης ή παροχής σε ανεξάρτητο προμηθευτή αγαθού ή πάροχο υπηρεσίας στο εσωτερικό του κράτους μέλους στο οποίο η παράδοση ή παροχή είναι φορολογητέα, υπό συνθήκες πλήρους ανταγωνισμού, προκειμένου να αποκτήσει το εν λόγω αγαθό ή την υπηρεσία.

Εάν δεν μπορεί να διαπιστωθεί ανάλογη παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών, ως κανονική αξία νοείται η εξής:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών

Άρθρο 73

Για τις παραδόσεις αγαθών και τις παροχές υπηρεσιών, εκτός αυτών που αναφέρονται στα άρθρα 74 έως77 , η βάση επιβολής του φόρου περιλαμβάνει οτιδήποτε αποτελεί την αντιπαροχή, την οποία έλαβε ή πρόκειται να λάβει για τις πράξεις αυτές ο προμηθευτής ή ο παρέχων τις υπηρεσίες από τον αποκτώντα, τον λήπτη ή τρίτο πρόσωπο, περιλαμβανομένων των επιδοτήσεων που συνδέονται άμεσα με την τιμή των πράξεων αυτών.

Άρθρο 74

Για τις πράξεις ανάληψης ή χρησιμοποίησης από τον υποκείμενο στον φόρο αγαθών της επιχείρησής του ή κατά την περιέλευση αγαθών στον υποκείμενο στον φόρο ή στους διαδόχους του, σε περίπτωση παύσης της φορολογητέας οικονομικής του δραστηριότητας, που αναφέρονται στα άρθρα 16 και 18, η βάση επιβολής του φόρου συνίσταται στην τιμή αγοράς των αγαθών αυτών ή παρόμοιων αγαθών ή, εάν δεν υπάρχει τιμή αγοράς, στο κόστος των αγαθών, όπως προσδιορίζονται κατά τον χρόνο πραγματοποίησης των εν λόγω πράξεων.

Άρθρο 75

Για τις παροχές υπηρεσιών που συνίστανται σε χρησιμοποίηση αγαθού, το οποίο κατέχει η επιχείρηση για ίδιες ανάγκες και για παροχές υπηρεσιών δωρεάν, οι οποίες περιλαμβάνονται στο άρθρο 26, η βάση επιβολής του φόρου συνίσταται στο ποσό των εξόδων που έχουν αναληφθεί από τον υποκείμενο στον φόρο για την εκτέλεση της παροχής υπηρεσιών.

Άρθρο 76

Για τις παραδόσεις αγαθών που συνίστανται σε μεταφορά με προορισμό άλλο κράτος μέλος, η βάση επιβολής του φόρου συνίσταται στην τιμή αγοράς των αγαθών αυτών ή παρόμοιων αγαθών ή, εάν δεν υπάρχει τιμή αγοράς, στο κόστος των αγαθών κατά το χρόνο πραγματοποίησης των εν λόγω πράξεων.

Άρθρο 77

Για τις παροχές υπηρεσιών από υποκείμενο στον φόρο για τις ανάγκες της επιχείρησής του που αναφέρονται στο άρθρο 27, η βάση επιβολής του φόρου συνίσταται στην κανονική αξία της εν λόγω πράξης.

Άρθρο 78

Στη βάση επιβολής του φόρου περιλαμβάνονται τα ακόλουθα:

Για τους σκοπούς του πρώτου εδαφίου, στοιχείο β), τα κράτη μέλη μπορούν να θεωρούν ως παρεπόμενα τα έξοδα που αποτελούν αντικείμενο χωριστής συμφωνίας.

Άρθρο 79

Δεν περιλαμβάνονται στη βάση επιβολής του φόρου τα ακόλουθα:

Ο υποκείμενος στον φόρο οφείλει να δικαιολογήσει το πραγματικό ποσό των εξόδων που αναγράφονται στο πρώτο εδάφιο, στοιχείο γ), και δεν δικαιούται να εκπέσει τον ΦΠΑ, στον οποίο ενδεχομένως έχουν υποβληθεί.

Άρθρο 80

1.  Για την πρόληψη της φοροδιαφυγής ή της φοροαποφυγής, τα κράτη μέλη μπορούν να θεσπίζουν μέτρα ώστε, όσον αφορά την παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών προς πρόσωπα με τα οποία υφίστανται οικογενειακοί ή άλλοι στενοί προσωπικοί δεσμοί, διαχειριστικοί, ιδιοκτησιακοί, οικονομικοί ή νομικοί δεσμοί, ή δεσμοί που πηγάζουν από την ιδιότητα του μέλους, όπως καθορίζονται από το κράτος μέλος, η βάση επιβολής του φόρου να συνίσταται στην κανονική αξία στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Για τους σκοπούς του πρώτου εδαφίου, οι νομικοί δεσμοί είναι δυνατόν να περιλαμβάνουν επίσης την σχέση μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου, ή της οικογένειας του εργαζόμενου ή άλλων στενά συνδεδεμένων με αυτόν προσώπων.

2.  Όταν κάνουν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στην παράγραφο 1, τα κράτη μέλη μπορούν να προσδιορίζουν τις κατηγορίες προμηθευτών, παρεχόντων υπηρεσίες ή αποκτώντων αγαθά ή ληπτών υπηρεσιών στις οποίες εφαρμόζονται τα μέτρα.

3.  Τα κράτη μέλη ενημερώνουν την επιτροπή ΦΠΑ για τα εθνικά μέτρα δικαίου που θεσπίζουν κατ' εφαρμογή της παραγράφου 1, εφόσον δεν πρόκειται για μέτρα που εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο πριν από τις 13 Αυγούστου 2006, σύμφωνα με το άρθρο 27, παράγραφοι 1 και 4, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ και παραμένουν σε ισχύ στο πλαίσιο της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου.

Άρθρο 81

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1993 δεν έκαναν χρήση της δυνατότητας εφαρμογής μειωμένου συντελεστή σύμφωνα με το άρθρο 98, μπορούν, όταν κάνουν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στο άρθρο 89, να προβλέπουν ότι, για τις παραδόσεις αντικειμένων καλλιτεχνικής αξίας του άρθρου 103, παράγραφος 2, η φορολογητέα βάση ισούται με τμήμα του ποσού που καθορίζεται με βάση τα άρθρα 73, 74, 76, 78 και 79.

Το τμήμα που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο καθορίζεται κατά τρόπον ώστε ο οφειλόμενος ΦΠΑ να ισούται τουλάχιστον προς το 5 % του ποσού που καθορίζεται με βάση τα άρθρα 73, 74, 76, 78 και 79.

Άρθρο 82

Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι, όσον αφορά την παράδοση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών, η βάση επιβολής του φόρου πρέπει να περιλαμβάνει την αξία του απαλλασσόμενου από τον φόρο επενδυτικού χρυσού, κατά την έννοια του άρθρου 346, ο οποίος έχει παρασχεθεί από τον πελάτη προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως βάση για εργασίες και ο οποίος, κατά συνέπεια, παύει να υπόκειται στο καθεστώς του επενδυτικού χρυσού που απαλλάσσεται του ΦΠΑ όταν παραδίδονται αυτά τα αγαθά ή παρέχονται αυτές οι υπηρεσίες. Η αξία που χρησιμοποιείται είναι η κανονική αξία του επενδυτικού χρυσού κατά τον χρόνο παράδοσης των αγαθών αυτών ή παροχής των υπηρεσιών αυτών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών

Άρθρο 83

Για τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών, η βάση επιβολής του φόρου αποτελείται από τα ίδια στοιχεία που λαμβάνονται υπόψη για τον καθορισμό της βάσης επιβολής του φόρου για την παράδοση στο έδαφος του κράτους μέλους των ιδίων αγαθών ►C1  σύμφωνα με το κεφάλαιο 2 ◄ . Ειδικά, για τις πράξεις που εξομοιώνονται με ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών σύμφωνα με τα άρθρα 21 και 22, η βάση επιβολής του φόρου καθορίζεται από την τιμή αγοράς των αγαθών αυτών ή παρόμοιων αγαθών ή, εάν δεν υπάρχει τιμή αγοράς, από το κόστος των αγαθών, όπως προσδιορίζονται κατά το χρόνο πραγματοποίησης των εν λόγω πράξεων.

Άρθρο 84

1.  Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε να εξασφαλίζουν ότι οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης που οφείλονται ή καταβάλλονται από πρόσωπο που πραγματοποιεί ενδοκοινοτική απόκτηση προϊόντος που υπόκειται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης περιλαμβάνονται στη βάση επιβολής του φόρου, σύμφωνα με το άρθρο 78, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α).

2.  Όταν, μετά την πραγματοποίηση της ενδοκοινοτικής απόκτησης αγαθών, ο αποκτών επιτυγχάνει επιστροφή των ειδικών φόρων κατανάλωσης που καταβλήθηκαν στο κράτος μέλος αναχώρησης της αποστολής ή της μεταφοράς των αγαθών, η βάση επιβολής του φόρου μειώνεται ανάλογα στο κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου πραγματοποιείται η ενδοκοινοτική απόκτηση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Εισαγωγές αγαθών

Άρθρο 85

Η βάση επιβολής του φόρου για τις εισαγωγές αγαθών συνίσταται στο ποσό που καθορίζεται ως δασμολογητέα αξία σύμφωνα με τις ισχύουσες κοινοτικές διατάξεις.

Άρθρο 86

1.  Στη βάση επιβολής του φόρου περιλαμβάνονται, κατά τον βαθμό που δεν έχουν ήδη περιληφθεί σε αυτή, τα ακόλουθα:

2.  Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, στοιχείο β), ως «πρώτος τόπος προορισμού» νοείται ο τόπος που αναγράφεται στη φορτωτική ή σε κάθε άλλο έγγραφο μεταφοράς με βάση το οποίο εισέρχονται τα αγαθά στο κράτος μέλος εισαγωγής. Εάν δεν υπάρχει τέτοια αναγραφή, ως πρώτος τόπος προορισμού θεωρείται ο τόπος της πρώτης εκφόρτωσης στο κράτος μέλος εισαγωγής.

Άρθρο 87

Δεν περιλαμβάνονται στη βάση επιβολής του φόρου τα ακόλουθα:

Άρθρο 88

Για τα αγαθά που έχουν εξαχθεί προσωρινά εκτός της Κοινότητας, τα οποία επανεισάγονται μετά από επιδιόρθωση, μεταποίηση, προσαρμογή, διασκευή ή άλλη κατεργασία που πραγματοποιείται εκτός της Κοινότητας, τα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα, ώστε η φορολογική μεταχείριση του τελικού αγαθού, όσον αφορά τον ΦΠΑ, να είναι η ίδια με την μεταχείριση την οποία θα είχαν τα αγαθά αυτά, στην περίπτωση που οι εν λόγω πράξεις είχαν πραγματοποιηθεί στο έδαφός τους.

Άρθρο 89

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1993 δεν έκαναν χρήση της δυνατότητας εφαρμογής μειωμένου συντελεστή σύμφωνα με το άρθρο 98, μπορούν να προβλέπουν ότι, κατά την εισαγωγή αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, που καθορίζονται στο άρθρο 311, παράγραφος 1, σημεία 2), 3) και 4), η βάση επιβολής του φόρου ισούται με τμήμα του ποσού που καθορίζεται σύμφωνα με τα άρθρα 85, 86 και 87.

Το τμήμα που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο καθορίζεται κατά τρόπον ώστε ο τελικά οφειλόμενος ΦΠΑ κατά την εισαγωγή να ισούται τουλάχιστον με το 5 % του ποσού που καθορίζεται με βάση τα άρθρα 85, 86 και 87.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Διαφορές διατάξεις

Άρθρο 90

1.  Σε περίπτωση ακύρωσης, καταγγελίας, λύσης, ολικής ή μερικής μη καταβολής, ή μείωσης της τιμής, που επέρχεται μετά την πραγματοποίηση της πράξης, η βάση επιβολής του φόρου μειώνεται ανάλογα, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που καθορίζονται από τα κράτη μέλη.

2.  Σε περίπτωση ολικής ή μερικής μη καταβολής της τιμής, τα κράτη μέλη μπορούν να παρεκκλίνουν από τη διάταξη της παραγράφου 1.

Άρθρο 91

1.  Όταν τα στοιχεία που χρησιμεύουν για τον καθορισμό της βάσης επιβολής του φόρου κατά την εισαγωγή εκφράζονται σε νόμισμα άλλο από εκείνο του κράτους μέλους όπου γίνεται ο υπολογισμός, η ισοτιμία καθορίζεται σύμφωνα με τις ισχύουσες κοινοτικές διατάξεις για τον υπολογισμό της δασμολογητέας αξίας.

2.  Όταν τα στοιχεία που χρησιμεύουν για τον καθορισμό της βάσης επιβολής του φόρου για μια πράξη, η οποία δεν αποτελεί εισαγωγή αγαθών, εκφράζονται σε νόμισμα άλλο από εκείνο του κράτους μέλους όπου γίνεται ο υπολογισμός, η εφαρμοζόμενη ισοτιμία είναι η τελευταία τιμή πώλησης που έχει καταγραφεί, κατά το χρόνο κατά τον οποίο καθίσταται απαιτητός ο φόρος, στην ή στις αντιπροσωπευτικότερες αγορές συναλλάγματος του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους, ή μια τιμή που καθορίζεται με σημείο αναφοράς αυτή ή αυτές τις αγορές, σύμφωνα με τις λεπτομέρειες που καθορίζει το εν λόγω κράτος μέλος.

Ωστόσο, για ορισμένες από τις πράξεις που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο ή για ορισμένες κατηγορίες υποκείμενων στον φόρο, τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόσουν την ισοτιμία η οποία καθορίζεται με βάση τις ισχύουσες κοινοτικές διατάξεις για τον υπολογισμό της δασμολογητέας αξίας.

Άρθρο 92

Όσον αφορά την αξία των επιστρεφόμενων ειδών συσκευασίας, τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόζουν ένα από τα ακόλουθα:

ΤΙΤΛΟΣ VIII

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Εφαρμογή των συντελεστών

Άρθρο 93

Ο συντελεστής που πρέπει να εφαρμόζεται στις φορολογητέες πράξεις είναι εκείνος που ισχύει το χρόνο κατά τον οποίο επέρχεται η γενεσιουργός αιτία του φόρου.

Εντούτοις, στις κατωτέρω περιπτώσεις, ο συντελεστής που εφαρμόζεται είναι εκείνος που ισχύει το χρόνο κατά τον οποίο καθίσταται απαιτητός ο φόρος:

Άρθρο 94

1.  Ο συντελεστής που εφαρμόζεται για την ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών είναι ο συντελεστής που εφαρμόζεται στο έδαφος του κράτους μέλους για την παράδοση του ίδιου αγαθού.

2.  Με την επιφύλαξη της δυνατότητας που προβλέπεται στο άρθρο 103, παράγραφος 1 σχετικά με την εφαρμογή μειωμένου συντελεστή κατά την εισαγωγή αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, ο συντελεστής που εφαρμόζεται κατά την εισαγωγή αγαθών είναι ο συντελεστής που εφαρμόζεται στο έδαφος του κράτους μέλους για την παράδοση του ίδιου αγαθού.

Άρθρο 95

Σε περίπτωση μεταβολής των συντελεστών, τα κράτη μέλη μπορούν, στις περιπτώσεις των άρθρων 65 και 66, να προβαίνουν σε αναπροσαρμογή, ώστε να λαμβάνεται υπόψη ο συντελεστής που πρέπει να εφαρμόζεται κατά το χρόνο κατά τον οποίο πραγματοποιείται η παράδοση αγαθών ή η παροχή υπηρεσιών.

Τα κράτη μέλη μπορούν εξάλλου να λαμβάνουν κάθε κατάλληλο μεταβατικό μέτρο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Δομή και επίπεδα των συντελεστών

Τμήμα 1

Κανονικός συντελεστής

Άρθρο 96

Τα κράτη μέλη εφαρμόζουν κανονικό συντελεστή ΦΠΑ που καθορίζεται από κάθε κράτος μέλος ως ποσοστό της βάσης επιβολής του φόρου που είναι το ίδιο για τις παραδόσεις αγαθών και για τις παροχές υπηρεσιών.

Άρθρο 97

1.  Από την 1η Ιανουαρίου 2006 και έως την 31η Δεκεμβρίου 2010 ο κανονικός συντελεστής δεν μπορεί να είναι κατώτερος του 15 %.

2.  Το Συμβούλιο αποφασίζει, σύμφωνα με το άρθρο 93 της συνθήκης, σχετικά με το ύψος του κανονικού συντελεστή που εφαρμόζεται μετά την 31η Δεκεμβρίου 2010.

Τμήμα 2

Μειωμένοι συντελεστές

Άρθρο 98

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόζουν έναν ή δύο μειωμένους συντελεστές.

2.  Οι μειωμένοι συντελεστές εφαρμόζονται μόνο στις παραδόσεις αγαθών και στις παροχές υπηρεσιών των κατηγοριών που περιλαμβάνονται στο Παράρτημα ΙΙΙ.

▼M3

Οι μειωμένοι συντελεστές δεν εφαρμόζονται στις ηλεκτρονικά παρεχόμενες υπηρεσίες.

▼B

3.  Κατά την εφαρμογή των μειωμένων συντελεστών που αναφέρονται στην παράγραφο 1 στις κατηγορίες που αφορούν αγαθά, τα κράτη μέλη μπορούν να χρησιμοποιούν τη συνδυασμένη ονοματολογία για να οριοθετούν επακριβώς την οικεία κατηγορία.

Άρθρο 99

1.  Οι μειωμένοι συντελεστές καθορίζονται ως ποσοστό της βάσης επιβολής του φόρου το οποίο δεν μπορεί να είναι κατώτερο του 5 %.

2.  Κάθε μειωμένος συντελεστής καθορίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε το ποσό του ΦΠΑ που προκύπτει από την εφαρμογή του εν λόγω συντελεστή να επιτρέπει, υπό κανονικές συνθήκες, να αφαιρείται το σύνολο του φόρου για τον οποίο παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης σύμφωνα με τα άρθρα 167 έως 171 και τα άρθρα 173 έως 177.

Άρθρο 100

Με βάση έκθεση της Επιτροπής, το Συμβούλιο επανεξετάζει ανά διετία, αρχίζοντας από το 1994, το πεδίο εφαρμογής των μειωμένων συντελεστών.

Το Συμβούλιο μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 93 της Συνθήκης, να αποφασίσει την τροποποίηση του καταλόγου αγαθών και υπηρεσιών του Παραρτήματος ΙΙΙ.

Άρθρο 101

Έως τις 30 Ιουνίου 2007 η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο συνολική έκθεση αξιολόγησης σχετικά με τον αντίκτυπο των μειωμένων συντελεστών που εφαρμόζονται στις τοπικά παρεχόμενες υπηρεσίες, περιλαμβανομένων των υπηρεσιών εστίασης, ιδίως από την άποψη της δημιουργίας θέσεων απασχόλησης, της οικονομικής μεγέθυνσης και της ομαλής λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς, με βάση μελέτη που θα διεξαγάγει ανεξάρτητη οικονομική ομάδα μελετών.

Τμήμα 3

Ειδικές διατάξεις

▼M7

Άρθρο 102

Τα κράτη μέλη, έπειτα από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, μπορούν να εφαρμόζουν μειωμένο συντελεστή στην προμήθεια φυσικού αερίου, ηλεκτρικής ενέργειας ή αστικής θέρμανσης.

▼B

Άρθρο 103

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι ο μειωμένος συντελεστής ή ένας από τους μειωμένους συντελεστές που εφαρμόζουν σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 98 και 99 εφαρμόζεται και στις εισαγωγές αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας που ορίζονται στο άρθρο 311, παράγραφος 1, σημεία 2), 3) και 4).

2.  Όταν προσφεύγουν στη δυνατότητα που προβλέπεται στην παράγραφο 1, τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να εφαρμόζουν τον μειωμένο συντελεστή στις ακόλουθες παραδόσεις:

Άρθρο 104

Η Αυστρία μπορεί να εφαρμόζει, στις κοινότητες Jungholz και Mittelberg (Kleines Walsertal), δεύτερο κανονικό συντελεστή ΦΠΑ, χαμηλότερο από εκείνον που ισχύει στην υπόλοιπη χώρα, αλλά όχι κατώτερο του 15 %.

▼M5

Άρθρο 104α

Η Κύπρος μπορεί να εφαρμόζει έναν από τους δύο μειωμένους συντελεστές οι οποίοι προβλέπονται στο άρθρο 98, στην παράδοση υγραερίου (LPG) σε φιάλες.

▼M5

Άρθρο 105

1.  Η Πορτογαλία μπορεί να εφαρμόζει έναν από τους δύο μειωμένους συντελεστές, οι οποίοι προβλέπονται στο άρθρο 98, στα διόδια στις γέφυρες της περιοχής της Λισσαβόνας.

2.  Η Πορτογαλία μπορεί, για τις συναλλαγές που διεξάγονται στις αυτόνομες περιοχές των Αζορών και της Μαδέρας και για τις άμεσες εισαγωγές στις δύο αυτές περιοχές, να εφαρμόζει συντελεστές κατώτερους από εκείνους που εφαρμόζονται στην ηπειρωτική χώρα.

▼M5 —————

▼B

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Ειδικές διατάξεις που ισχύουν μέχρι τη θεσπίση του οριστικού καθεστώτος

Άρθρο 109

Οι διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου εφαρμόζονται μέχρι την εισαγωγή του οριστικού καθεστώτος που αναφέρεται στο άρθρο 402.

Άρθρο 110

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1991 παρείχαν απαλλαγές με δικαίωμα έκπτωσης του καταβληθέντος στο προηγούμενο στάδιο ΦΠΑ ή εφάρμοζαν μειωμένους συντελεστές κατώτερους από το ελάχιστο όριο που καθορίζεται στο άρθρο 99, μπορούν να συνεχίσουν να τους εφαρμόζουν.

Οι απαλλαγές και οι μειωμένοι συντελεστές που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο πρέπει να είναι σύμφωνες με την κοινοτική νομοθεσία και να έχουν θεσπισθεί για σαφώς καθοριζόμενους λόγους κοινωνικού συμφέροντος και υπέρ των τελικών καταναλωτών.

Άρθρο 111

Σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 110, δεύτερο εδάφιο, απαλλαγές με δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο προηγούμενο στάδιο είναι δυνατόν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζονται στις κατωτέρω περιπτώσεις:

Άρθρο 112

Εφόσον οι διατάξεις του άρθρου 110 προκαλούν στην Ιρλανδία στρεβλώσεις του ανταγωνισμού στην προμήθεια ενεργειακών προϊόντων θέρμανσης και φωτισμού, η Ιρλανδία μπορεί, με ειδική αίτησή της, να λάβει από την Επιτροπή την άδεια να εφαρμόσει μειωμένο συντελεστή στις προμήθειες αυτές, σύμφωνα με τα άρθρα 98 και 99.

Στην περίπτωση που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο, η Ιρλανδία υποβάλλει στην Επιτροπή την αίτησή της, συνοδευόμενη από όλα τα αναγκαία στοιχεία. Εάν η Επιτροπή δεν αποφασίσει εντός τριών μηνών από την παραλαβή της αίτησης, η Ιρλανδία θεωρείται ότι έχει εξουσιοδοτηθεί να εφαρμόσει τους προτεινόμενους μειωμένους συντελεστές.

Άρθρο 113

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1991 εφάρμοζαν, σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, απαλλαγές με δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο προηγούμενο στάδιο ή μειωμένους συντελεστές κατώτερους από το ελάχιστο όριο που καθορίζεται στο άρθρο 99 σε άλλα αγαθά και υπηρεσίες, εκτός από αυτές του παραρτήματος ΙΙΙ, μπορούν να εφαρμόζουν το μειωμένο συντελεστή ή έναν από τους δύο μειωμένους συντελεστές που προβλέπονται στο άρθρο 98 στην παράδοση τέτοιων αγαθών ή στην παροχή τέτοιων υπηρεσιών.

Άρθρο 114

1.  Τα κράτη μέλη, τα οποία υποχρεώθηκαν την 1η Ιανουαρίου 1993 να αυξήσουν τον κανονικό συντελεστή που εφάρμοζαν την 1η Ιανουαρίου 1991 κατά περισσότερο από 2 %, μπορούν να εφαρμόσουν μειωμένο συντελεστή κατώτερο από το ελάχιστο όριο που καθορίζεται στο άρθρο 99 στις παραδόσεις αγαθών και στην παροχή υπηρεσιών των κατηγοριών που περιλαμβάνονται στο παράρτημα ΙΙΙ.

▼M5

Τα κράτη μέλη του πρώτου εδαφίου μπορούν επίσης να εφαρμόζουν τον συντελεστή αυτό στα παιδικά ενδύματα και υποδήματα και τη στέγαση.

▼B

2.  Τα κράτη μέλη δεν μπορούν να θεσπίζουν με βάση την παράγραφο 1 απαλλαγές με δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε κατά το προηγούμενο στάδιο.

▼M5

Άρθρο 115

Τα κράτη μέλη τα οποία, την 1η Ιανουαρίου 1991, εφάρμοζαν μειωμένο συντελεστή στα παιδικά ενδύματα και υποδήματα ή στη στέγαση, μπορούν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν το συντελεστή αυτό στην παράδοση αυτών των αγαθών ή στην παροχή αυτών των υπηρεσιών.

▼M5 —————

▼B

Άρθρο 117

▼M5 —————

▼B

2.  Η Αυστρία μπορεί να εφαρμόζει στην εκμίσθωση ακινήτων για κατοικία έναν από τους δύο μειωμένους συντελεστές που προβλέπονται στο άρθρο 98, με την προϋπόθεση ότι ο συντελεστής αυτός δεν είναι κατώτερος του 10 %.

Άρθρο 118

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1991 εφάρμοζαν μειωμένο συντελεστή στις παραδόσεις αγαθών και στις παροχές υπηρεσιών, εκτός από αυτές που προβλέπονται στο παράρτημα ΙΙΙ, μπορούν να εφαρμόζουν στις εν λόγω παραδόσεις ή παροχές το μειωμένο συντελεστή ή έναν από τους δύο μειωμένους συντελεστές που προβλέπονται στο άρθρο 98, με την προϋπόθεση ότι ο συντελεστής αυτός δεν είναι κατώτερος του 12 %.

Η διάταξη του πρώτου εδαφίου δεν εφαρμόζεται στις παραδόσεις μεταχειρισμένων αγαθών και αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας που καθορίζονται στο άρθρο 311, παράγραφος 1, σημεία 1) έως 4) και υπόκεινται σε ΦΠΑ σύμφωνα με το καθεστώς του περιθωρίου κέρδους που προβλέπεται στα άρθρα 312 έως 325 ή με το ειδικό καθεστώς των πωλήσεων σε δημοπρασία.

Άρθρο 119

Για την εφαρμογή του άρθρου 118, η Αυστρία μπορεί να εφαρμόζει μειωμένο συντελεστή στους οίνους που παράγονται σε αγροτική εκμετάλλευση από αγρότη παραγωγό, με την προϋπόθεση ότι ο συντελεστής αυτός δεν είναι κατώτερος του 12 %.

Άρθρο 120

Η Ελλάδα μπορεί να εφαρμόζει στους νομούς Λέσβου, Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου, Κυκλάδων και στα νησιά Θάσος, Βόρειες Σποράδες, Σαμοθράκη και Σκύρος χαμηλότερους συντελεστές έως 30 % από τους αντίστοιχους συντελεστές που εφαρμόζονται στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Άρθρο 121

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1993 θεωρούσαν τις εργασίες φασόν ως παράδοση αγαθών, μπορούν να εφαρμόζουν στις πράξεις που συνιστούν εργασίες φασόν το συντελεστή που εφαρμόζεται στο αγαθό που προέρχεται από την εκτέλεση της εργασίας φασόν.

Για την εφαρμογή του πρώτου εδαφίου, νοείται ως «παράδοση εργασίας φασόν» η παράδοση, από εργολάβο στον πελάτη του, ενός κινητού αγαθού που κατασκεύασε ή συναρμολόγησε από υλικά ή αντικείμενα τα οποία του είχε παραδώσει προς το σκοπό αυτό ο πελάτης, ανεξάρτητα από το εάν ο εργολάβος έχει χρησιμοποιήσει ή όχι και δικά του υλικά.

Άρθρο 122

Τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόζουν μειωμένο συντελεστή στις παραδόσεις ζωντανών φυτών και άλλων προϊόντων ανθοκομίας, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι βολβοί, οι ρίζες και τα παρεμφερή προϊόντα, τα κομμένα άνθη και τα διακοσμητικά φυλλώματα, καθώς και στις παραδόσεις καυσόξυλων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Προσωρινές διατάξεις

▼M2

Άρθρο 123

Η Τσεχική Δημοκρατία μπορεί, έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010, να συνεχίσει να εφαρμόζει μειωμένο συντελεστή τουλάχιστον 5 % στην παροχή εργασίας για την ανέγερση κατοικιών που δεν παρέχονται ως μέρος κοινωνικής πολιτικής, με εξαίρεση τα οικοδομικά υλικά.

▼M2 —————

▼B

Άρθρο 125

1.  Η Κύπρος μπορεί να συνεχίσει να εφαρμόζει απαλλαγή, με δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε κατά το προηγούμενο στάδιο, στην παράδοση φαρμακευτικών προϊόντων και τροφίμων για ανθρώπινη κατανάλωση, με εξαίρεση τα παγωτά, τα παγωτοσκευάσματα, το γιαουρτοπαγωτό, τις γρανίτες και παρόμοια προϊόντα καθώς και τα διάφορα πικάντικα ή αλατισμένα ή καβουρδισμένα προϊόντα (από ξηρούς καρπούς, πατάτα, δημητριακά, ή υποκατάστατά τους, όπως πατατάκια σε οποιαδήποτε μορφή, γαριδάκια, διογκωμένα δημητριακά και παρόμοια προϊόντα συσκευασμένα για ανθρώπινη κατανάλωση χωρίς περαιτέρω προπαρασκευή), ►M2  έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010 ◄ .

▼M5 —————

▼M2 —————

▼B

Άρθρο 127

Η Μάλτα μπορεί να συνεχίσει να εφαρμόζει απαλλαγή με δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε σε προηγούμενο στάδιο στις παραδόσεις τροφίμων για ανθρώπινη κατανάλωση και φαρμάκων, έως την ►M2  31 Δεκεμβρίου 2010 ◄ .

▼M2

Άρθρο 128

1.  Η Πολωνία μπορεί να εφαρμόζει απαλλαγή, με δικαίωμα έκπτωσης του φόρου που καταβλήθηκε στο προηγούμενο στάδιο, στις παραδόσεις ορισμένων βιβλίων και εξειδικευμένων περιοδικών έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010.

▼M5 —————

▼M2

3.  Η Πολωνία μπορεί να συνεχίσει να εφαρμόζει μειωμένο συντελεστή τουλάχιστον 3 % στις παραδόσεις τροφίμων που περιλαμβάνονται στο παράρτημα III σημείο 1 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010.

4.  Η Πολωνία μπορεί να συνεχίσει να εφαρμόζει μειωμένο συντελεστή τουλάχιστον 7 % στην παροχή υπηρεσιών που δεν προβλέπονται στο πλαίσιο κοινωνικής πολιτικής, για την ανέγερση, ανακαίνιση και μετατροπή κατοικιών, με εξαίρεση τα οικοδομικά υλικά, και στην παράδοση, πριν από την πρώτη εγκατάσταση, κτιρίων κατοικιών ή τμημάτων κτιρίων κατοικιών, σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 1 στοιχείο α), έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010.

▼B

Άρθρο 129

▼M5 —————

▼B

2.  Η Σλοβενία μπορεί να συνεχίσει να εφαρμόζει μειωμένο συντελεστή τουλάχιστον 5 % στις εργασίες κατασκευής, ανακαίνισης και συντήρησης κατοικιών οι οποίες δεν παρέχονται ως μέρος κοινωνικής πολιτικής, με εξαίρεση τα κατασκευαστικά υλικά, ►M2  έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010 ◄ .

▼M2 —————

▼B

ΤΙΤΛΟΣ IX

ΑΠΑΛΛΑΓΕΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Γενικές διατάξεις

Άρθρο 131

Οι απαλλαγές που προβλέπονται στα κεφάλαια 2 έως 9 εφαρμόζονται με την επιφύλαξη άλλων κοινοτικών διατάξεων και με τις προϋποθέσεις που καθορίζουν τα κράτη μέλη για να διασφαλίζουν την ορθή και απλή εφαρμογή των εν λόγω απαλλαγών και να προλαμβάνουν κάθε ενδεχόμενη φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή ή κατάχρηση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Απαλλαγές ορισμένων δραστηριοτήτων γενικού συμφέροντος

Άρθρο 132

1.  Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

2.  Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, στοιχείο ιε), τα κράτη μέλη μπορούν να θεσπίζουν τους αναγκαίους περιορισμούς, ειδικά όσον αφορά τον αριθμό των εκδηλώσεων ή το ύψος των εσόδων που παρέχουν δικαίωμα προς απαλλαγή.

Άρθρο 133

Τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν, χωριστά για κάθε περίπτωση, ότι η χορήγηση σε οργανισμούς, εκτός των οργανισμών δημόσιου δικαίου, καθεμιάς από τις απαλλαγές που προβλέπονται στο άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχεία β), ζ), η), θ), ιβ), ιγ) και ιδ), εξαρτάται από την τήρηση μιας ή περισσοτέρων από τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

Τα κράτη μέλη, τα οποία, σύμφωνα με το παράρτημα Ε της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ, εφάρμοζαν την 1η Ιανουαρίου 1989 τον ΦΠΑ στις πράξεις που απαριθμούνται στο άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχεία ιγ) και ιδ), ►C1  μπορούν επίσης να εφαρμόζουν τους όρους του πρώτου εδαφίου, στοιχείο δ) του παρόντος άρθρου όταν ◄ για τις εν λόγω παροχές υπηρεσιών ή παραδόσεις αγαθών εκ μέρους των οργανισμών δημόσιου δικαίου χορηγείται απαλλαγή.

Άρθρο 134

Οι παραδόσεις αγαθών και οι παροχές υπηρεσιών αποκλείονται από την απαλλαγή που προβλέπεται στο άρθρο 132, παράγραφος 1, στοιχεία β), ζ), η), θ), ιβ), ιγ) και ιδ), στις ακόλουθες περιπτώσεις:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

ΑΑπαλλαγές άλλων δραστηριοτήτων

Άρθρο 135

1.  Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

2.  Από την απαλλαγή που προβλέπεται στην παράγραφο 1, στοιχείο ιβ) εξαιρούνται οι ακόλουθες πράξεις:

Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν περαιτέρω εξαιρέσεις από το πεδίο εφαρμογής της απαλλαγής που προβλέπεται στην παράγραφο 1, στοιχείο ιβ).

Άρθρο 136

Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 137

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγούν στους υποκείμενους στον φόρο δικαίωμα επιλογής φορολόγησης για τις ακόλουθες πράξεις:

2.  Τα κράτη μέλη καθορίζουν τον τρόπο άσκησης του δικαιώματος επιλογής που προβλέπεται στην παράγραφο 1.

Τα κράτη μέλη μπορούν να περιορίζουν την έκταση του εν λόγω δικαιώματος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Απαλλαγές συνδεόμενες με τις ενδοκοινοτικές πράξεις

Τμήμα 1

Απαλλαγές των παραδόσεων αγαθών

Άρθρο 138

1.  Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν από τον φόρο τις παραδόσεις αγαθών τα οποία αποστέλλονται ή μεταφέρονται εκτός του αντίστοιχου εδάφους τους αλλά εντός της Κοινότητας από τον πωλητή ή τον αποκτώντα ή από άλλο πρόσωπο που ενεργεί για λογαριασμό τους, εφόσον οι παραδόσεις αυτές πραγματοποιούνται για άλλον υποκείμενο στον φόρο ή για νομικό πρόσωπο μη υποκείμενο στον φόρο που ενεργεί με αυτή την ιδιότητα σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος αναχώρησης της αποστολής ή της μεταφοράς των αγαθών.

2.  Εκτός από τις παραδόσεις της παραγράφου 1, τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 139

1.  Η απαλλαγή που προβλέπεται στο άρθρο 138, παράγραφος 1, δεν εφαρμόζεται στις παραδόσεις αγαθών που πραγματοποιούνται από υποκείμενους στον φόρο οι οποίοι υπάγονται στην απαλλαγή για τις μικρές επιχειρήσεις που προβλέπεται στα άρθρα 282 έως 292.

Η απαλλαγή δεν εφαρμόζεται ούτε στις παραδόσεις αγαθών που πραγματοποιούν υποκείμενοι στον φόρο ή νομικά πρόσωπα μη υποκείμενα στον φόρο, των οποίων οι ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών δεν υπόκεινται στον ΦΠΑ με βάση το άρθρο 3, παράγραφος 1.

2.  Η απαλλαγή που προβλέπεται στο άρθρο 138, παράγραφος 2, στοιχείο β), δεν εφαρμόζεται στις παραδόσεις προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, οι οποίες πραγματοποιούνται από υποκείμενους στον φόρο που υπάγονται στην απαλλαγή για τις μικρές επιχειρήσεις που προβλέπεται στα άρθρα 282 έως 292.

3.  Η απαλλαγή που προβλέπεται στο άρθρο 138, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχεία β) και γ) δεν εφαρμόζεται στις παραδόσεις αγαθών που υπόκεινται στον ΦΠΑ, σύμφωνα με το ειδικό καθεστώς του περιθωρίου κέρδους που προβλέπεται στα άρθρα 312 έως 325 ή με το ειδικό καθεστώς των πωλήσεων σε δημοπρασία.

Η απαλλαγή που προβλέπεται στο άρθρο 138, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχείο γ), δεν εφαρμόζεται στις παραδόσεις μεταχειρισμένων μεταφορικών μέσων, όπως ορίζονται στο άρθρο 327, παράγραφος 3, οι οποίες υπόκεινται στον ΦΠΑ σύμφωνα με το μεταβατικό καθεστώς που ισχύει για τα μεταχειρισμένα μεταφορικά μέσα.

Τμήμα 2

Απαλλαγές των ενδοκοινοτικών αποκτήσεων αγαθών

Άρθρο 140

Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

▼M6

▼B

Άρθρο 141

Κάθε κράτος μέλος λαμβάνει ειδικά μέτρα για να μην υπαχθούν στον ΦΠΑ οι ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών που πραγματοποιούνται στο έδαφός του, σύμφωνα με το άρθρο 40, εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

Τμήμα 3

Απαλλαγές ορισμένων παροχών υπηρεσιών μεταφοράς

Άρθρο 142

Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις υπηρεσίες ενδοκοινοτικής μεταφοράς αγαθών από ή προς τις νήσους που αποτελούν τις αυτόνομες περιοχές των Αζορών και της Μαδέρας καθώς και τις υπηρεσίες μεταφοράς αγαθών μεταξύ των νήσων αυτών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Απαλλαγές κατά την εισαγωγή

Άρθρο 143

▼M6

1.  Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

▼B

▼M7

▼M7

▼B

▼M7

▼M6

2.  Η απαλλαγή που προβλέπεται στην παράγραφο 1 στοιχείο δ) εφαρμόζεται στις περιπτώσεις κατά τις οποίες την εισαγωγή αγαθών ακολουθεί η παράδοση αγαθών που απαλλάσσεται δυνάμει του άρθρου 138 παράγραφος 1 και παράγραφος 2 στοιχείο γ) μόνον εάν, κατά τη στιγμή της εισαγωγής, ο εισαγωγέας έχει παράσχει στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους εισαγωγής τις ακόλουθες τουλάχιστον πληροφορίες:

Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι η απόδειξη που αναφέρεται στο στοιχείο γ) κοινοποιείται στις αρμόδιες αρχές μόνον κατόπιν σχετικού αιτήματος.

▼B

Άρθρο 144

Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις παροχές υπηρεσιών συναφών προς την εισαγωγή αγαθών, των οποίων η αξία περιλαμβάνεται στη βάση επιβολής του φόρου, σύμφωνα με το άρθρο 86, παράγραφος 1, στοιχείο β).

Άρθρο 145

1.  Η Επιτροπή υποβάλλει, εφόσον απαιτείται, το ταχύτερο δυνατόν στο Συμβούλιο προτάσεις για τον προσδιορισμό του πεδίου εφαρμογής των απαλλαγών που προβλέπονται στα άρθρα 143 και 144 και των πρακτικών διαδικασιών εφαρμογής τους.

2.  Έως την έναρξη της ισχύος των διατάξεων που αναφέρονται στην παράγραφο 1 τα κράτη μέλη μπορούν να διατηρούν τις ισχύουσες εθνικές τους διατάξεις.

Τα κράτη μέλη μπορούν να προσαρμόζουν τις εθνικές τους διατάξεις, με σκοπό τη μείωση των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού και, ειδικότερα, την αποφυγή της μη φορολόγησης ή της διπλής φορολόγησης στο εσωτερικό της Κοινότητας.

Τα κράτη μέλη μπορούν να χρησιμοποιούν τις διοικητικές διαδικασίες τις οποίες κρίνουν ως πλέον κατάλληλες για να επιτευχθεί η απαλλαγή.

3.  Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή, η οποία ενημερώνει τα άλλα κράτη μέλη, τις ισχύουσες εθνικές διατάξεις, εφόσον δεν έχουν ανακοινωθεί ήδη, καθώς και τις διατάξεις που θεσπίζουν με βάση την παράγραφο 2.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

Απαλλαγές κατά την εξαγωγή

Άρθρο 146

1.  Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

2.  Η απαλλαγή που προβλέπεται στην παράγραφο 1, στοιχείο γ) μπορεί να χορηγείται σύμφωνα με τη διαδικασία επιστροφής του ΦΠΑ.

Άρθρο 147

1.  Στην περίπτωση που η παράδοση του άρθρου 146, παράγραφος 1, στοιχείο β), αφορά αγαθά που μεταφέρονται από ταξιδιώτες στις προσωπικές τους αποσκευές, η απαλλαγή εφαρμόζεται μόνον όταν συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

Τα κράτη μέλη μπορούν ωστόσο να απαλλάσσουν μια παράδοση αγαθών, η συνολική αξία της οποίας είναι κατώτερη από το ποσό που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο, στοιχείο γ).

2.  Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, ως «ταξιδιώτης μη εγκατεστημένος στο εσωτερικό της Κοινότητας» νοείται ο ταξιδιώτης του οποίου η κατοικία ή η συνήθης διαμονή δεν βρίσκεται στο εσωτερικό της Κοινότητας. Στην περίπτωση αυτή ως «μόνιμη κατοικία ή συνήθης διαμονή» νοείται ο τόπος που αναγράφεται ως μόνιμη κατοικία ή συνήθης διαμονή στο διαβατήριο, στο δελτίο ταυτότητας ή σε οποιοδήποτε άλλο έγγραφο το οποίο αναγνωρίζεται ως αποδεικτικό ταυτότητας από το κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου πραγματοποιείται η παράδοση.

Η εξαγωγή αποδεικνύεται με την προσκόμιση τιμολογίου ή άλλου στοιχείου που επέχει θέση τιμολογίου, το οποίο είναι θεωρημένο από το τελωνείο εξόδου από την Κοινότητα.

Κάθε κράτος μέλος διαβιβάζει στην Επιτροπή υπόδειγμα των σφραγίδων που χρησιμοποιεί για τη θεώρηση η οποία αναφέρεται στο δεύτερο εδάφιο. Η Επιτροπή διαβιβάζει την πληροφορία αυτή στις φορολογικές αρχές των λοιπών κρατών μελών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

Απαλλαγές συνδεόμενες με τις διεθνείς μεταφορές

Άρθρο 148

Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 149

Η Πορτογαλία μπορεί να εξομοιώσει με διεθνείς μεταφορές τις θαλάσσιες και αεροπορικές μεταφορές μεταξύ των νήσων που αποτελούν τις αυτόνομες περιοχές των Αζορών και της Μαδέρας καθώς και μεταξύ αυτών και της ηπειρωτικής χώρας.

Άρθρο 150

1.  Η Επιτροπή υποβάλλει, εφόσον απαιτείται, το ταχύτερο δυνατόν στο Συμβούλιο προτάσεις για τον προσδιορισμό του πεδίου εφαρμογής των απαλλαγών που προβλέπονται στο άρθρο 148 και των πρακτικών διαδικασιών εφαρμογής τους.

2.  Έως την έναρξη ισχύος των διατάξεων που αναφέρονται στην παράγραφο 1 τα κράτη μέλη μπορούν να περιορίσουν την έκταση των απαλλαγών που προβλέπονται στο άρθρο 148, στοιχεία α) και β).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Απαλλαγές ορισμένων πράξεων που εξομοιώνονται με εξαγωγές

Άρθρο 151

1.  Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

▼M7

▼M7

▼B

Οι απαλλαγές που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο εφαρμόζονται με βάση τα όρια που καθορίζει το κράτος μέλος υποδοχής, μέχρι να θεσπισθεί ομοιόμορφη φορολογική ρύθμιση.

2.  Σε περίπτωση που τα αγαθά δεν αποστέλλονται ή μεταφέρονται εκτός του κράτους μέλους στο οποίο πραγματοποιείται η παράδοση των εν λόγω αγαθών καθώς και για τις παροχές υπηρεσιών, το ευεργέτημα της απαλλαγής μπορεί να χορηγείται σύμφωνα με διαδικασία επιστροφής του ΦΠΑ.

Άρθρο 152

Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις παραδόσεις χρυσού στις κεντρικές τράπεζες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

Απαλλαγές των παροχών υπηρεσιών που εκτελούνται από μεσάζοντες

Άρθρο 153

Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις παροχές υπηρεσιών, οι οποίες πραγματοποιούνται από μεσάζοντες που ενεργούν στο όνομα και για λογαριασμό τρίτων, σχετικά με τις πράξεις που αναφέρονται στα κεφάλαια 6, 7 και 8 ή με πράξεις πραγματοποιούμενες εκτός της Κοινότητας.

Η απαλλαγή που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται στα πρακτορεία ταξιδιών, όταν παρέχουν, στο όνομα και για λογαριασμό του ταξιδιώτη, υπηρεσίες που εκτελούνται σε άλλα κράτη μέλη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

Απαλλαγές πράξεων που συνδέονται με τη διεθνή διακίνηση αγαθών

Τμήμα 1

Αποθήκες τελωνειακής αποταμίευσης, αποθήκες εκτός της τελωνειακής αποταμίευσης και παρόμοια καθεστώτα

Άρθρο 154

Για τους σκοπούς του παρόντος τμήματος, νοούνται ως «αποθήκες εκτός της τελωνειακής αποταμίευσης», για τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, οι χώροι που καθορίζονται ως φορολογικές αποθήκες κατά την έννοια του άρθρου 4, στοιχείο β), της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ και, για τα προϊόντα που δεν υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, οι χώροι που χαρακτηρίζονται ως αποθήκες από τα κράτη μέλη.

Άρθρο 155

Με την επιφύλαξη άλλων κοινοτικών φορολογικών διατάξεων και έπειτα από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν ειδικά μέτρα για να απαλλάσσουν τις πράξεις που προβλέπονται στο παρόν τμήμα ή ορισμένες από αυτές, με τον όρο ότι οι πράξεις αυτές δεν αποσκοπούν σε τελική χρήση ή κατανάλωση και ότι το ποσό του ΦΠΑ που οφείλεται κατά την έξοδο από τα καθεστώτα ή τις καταστάσεις που αναφέρονται στο παρόν τμήμα αντιστοιχεί στο ποσό του φόρου που θα οφειλόταν εάν καθεμία από τις πράξεις αυτές είχε φορολογηθεί στο έδαφός τους.

Άρθρο 156

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

2.  Οι αναφερόμενοι στην παράγραφο 1 χώροι είναι εκείνοι που καθορίζονται ως τέτοιοι από τις ισχύουσες κοινοτικές τελωνειακές διατάξεις.

Άρθρο 157

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

2.  Τα κράτη μέλη δεν μπορούν να προβλέψουν καθεστώς αποθήκευσης διαφορετικό από την τελωνειακή αποταμίευση για τα αγαθά που δεν υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης, εφόσον τα αγαθά αυτά προορίζονται να παραδοθούν στο στάδιο του λιανικού εμπορίου.

Άρθρο 158

1.  Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 157, παράγραφος 2, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν καθεστώς αποθήκευσης εκτός της τελωνειακής αποταμίευσης στις ακόλουθες περιπτώσεις:

2.  Τα κράτη μέλη, όταν κάνουν χρήση της δυνατότητας απαλλαγής που προβλέπεται στην παράγραφο 1, στοιχείο α), λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται η ορθή και απλή εφαρμογή της απαλλαγής αυτής και να αποτρέπεται οποιαδήποτε ενδεχόμενη φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή και κατάχρηση.

3.  Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, στοιχείο α), ως «πρατήριο αφορολόγητων ειδών» νοείται κάθε κατάστημα που βρίσκεται μέσα σε αερολιμένα ή λιμένα και πληροί τις προϋποθέσεις που καθορίζουν οι αρμόδιες δημόσιες αρχές.

Άρθρο 159

Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τις παροχές υπηρεσιών που είναι συναφείς με τις παραδόσεις αγαθών του άρθρου 156, του άρθρου 157, παράγραφος 1, στοιχείο β), και του άρθρου 158.

Άρθρο 160

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις:

2.  Όταν κάνουν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στην παράγραφο 1, στοιχείο α) για τις πράξεις που πραγματοποιούνται σε αποθήκες τελωνειακής αποταμίευσης, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για να προβλέπουν καθεστώτα αποθήκευσης εκτός της τελωνειακής αποταμίευσης, τα οποία να επιτρέπουν την εφαρμογή της παραγράφου 1, στοιχείο β), στις ίδιες πράξεις οι οποίες αφορούν αγαθά που απαριθμούνται στο παράρτημα V και οι οποίες πραγματοποιούνται σε αποθήκες εκτός των αποθηκών τελωνειακής αποταμίευσης.

Άρθρο 161

Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τις κατωτέρω παραδόσεις αγαθών καθώς και τις συναφείς με αυτές παροχές υπηρεσιών:

Άρθρο 162

Όταν κάνουν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στο παρόν τμήμα, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίζουν ότι οι ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών που προορίζονται να υπαχθούν σε ένα από τα καθεστώτα ή σε μία από τις καταστάσεις που του άρθρου 156, του άρθρου 157, παράγραφος 1, στοιχείο β), και του άρθρου 158διέπονται από τις ίδιες διατάξεις όπως οι παραδόσεις αγαθών που πραγματοποιούνται στο έδαφός τους με τους ίδιους όρους.

Άρθρο 163

Όταν η έξοδος των αγαθών από τα καθεστώτα ή τις καταστάσεις που εκτίθενται στο παρόν τμήμα καταλήγει σε εισαγωγή κατά την έννοια του άρθρου 61, το κράτος μέλος εισαγωγής λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την αποφυγή διπλής φορολόγησης.

Τμήμα 2

Πράξεις που απαλλάσσονται ενόψει εξαγωγής και στο πλαίσιο των συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών

Άρθρο 164

1.  Μετά από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τις ακόλουθες πράξεις που πραγματοποιούνται από ή προορίζονται για υποκείμενο στον φόρο, μέχρι του ποσού των εξαγωγών που πραγματοποίησε κατά το προηγούμενο δωδεκάμηνο:

2.  Τα κράτη μέλη, όταν κάνουν χρήση της δυνατότητας απαλλαγής που προβλέπεται στην παράγραφο 1 και μετά από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, παρέχουν επίσης το ευεργέτημα αυτής της απαλλαγής στις πράξεις που έχουν σχέση με τις παραδόσεις αγαθών που πραγματοποιούνται από τον υποκείμενο στον φόρο με τους όρους του άρθρου 138 και μέχρι του ποσού των παραδόσεων που πραγματοποίησε με τους ίδιους όρους κατά το προηγούμενο δωδεκάμηνο.

Άρθρο 165

Τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν κοινό ανώτατο όριο για το ποσό των απαλλαγών που παρέχουν με βάση το άρθρο 134.

Τμήμα 3

Κοινή διάταξη για τα τμήματα 1 και 2

Άρθρο 166

Η Επιτροπή υποβάλλει, εφόσον απαιτείται, το συντομότερο δυνατόν στο Συμβούλιο προτάσεις σχετικά με τους κοινούς κανόνες εφαρμογής του ΦΠΑ όσον αφορά τις πράξεις που περιλαμβάνονται στα τμήματα 1 και 2.

ΤΙΤΛΟΣ X

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Γένεση και έκταση του δικαιώματος έκπτωσης

Άρθρο 167

Το δικαίωμα έκπτωσης γεννάται κατά τον χρόνο κατά τον οποίο ο προς έκπτωση φόρος γίνεται απαιτητός.

Άρθρο 168

Στο βαθμό που τα αγαθά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες των φορολογούμενων πράξεών του, ο υποκείμενος στον φόρο έχει το δικαίωμα, στο κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιεί τις πράξεις του, να εκπίπτει από τον οφειλόμενο φόρο τα ακόλουθα ποσά:

▼M7

Άρθρο168α

1.  Στην περίπτωση ακινήτου που αποτελεί μέρος της περιουσίας της επιχείρησης υποκειμένου στον φόρο και το οποίο χρησιμοποιείται από αυτόν ταυτόχρονα και για τους σκοπούς των δραστηριοτήτων της επιχείρησής του και για ιδιωτική χρήση του ίδιου ή του προσωπικού του, ή, γενικότερα, για σκοπούς άλλους από της επιχείρησης, ο ΦΠΑ που βαρύνει τις δαπάνες που συνδέονται με την περιουσία αυτή δεν μπορεί να εκπίπτει σύμφωνα με τις αρχές που καθορίζονται στα άρθρα 167, 168, 169 και 173 παρά μόνον κατ’ αναλογία του ποσοστού της χρησιμοποίησης του ακινήτου για τους σκοπούς των δραστηριοτήτων της επιχείρησης.

Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 26, οι αλλαγές στην αναλογία χρήσης ακινήτου που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο λαμβάνονται υπόψη υπό τους όρους που προβλέπονται στα άρθρα 184 έως 192 όπως εφαρμόζονται στα αντίστοιχα κράτη μέλη.

2.  Τα κράτη μέλη δύνανται επίσης να εφαρμόσουν την παράγραφο 1 σε σχέση με το ΦΠΑ για τις δαπάνες που συνδέονται με άλλα αγαθά τα οποία αποτελούν μέρος της περιουσίας της επιχείρησης όπως αυτά ορίζουν.

▼B

Άρθρο 169

Εκτός από την έκπτωση που αναφέρεται στο άρθρο 168, ο υποκείμενος στον φόρο έχει δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που αναφέρεται στο άρθρο αυτό, εφόσον τα αγαθά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται για τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 170

▼M3

Κάθε υποκείμενος στο φόρο ο οποίος, κατά την έννοια του άρθρου 1 της οδηγίας 86/560/ΕΟΚ ( 8 ), του άρθρου 2 σημείο 1 και του άρθρου 3 της οδηγίας 2008/9/ΕΚ ( 9 ) και του άρθρου 171 της παρούσας οδηγίας, δεν είναι εγκατεστημένος στο κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιεί αγορές αγαθών και υπηρεσιών ή εισαγωγές αγαθών που επιβαρύνονται με ΦΠΑ, δικαιούται επιστροφή του φόρου αυτού στο μέτρο που τα αγαθά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται για τις εξής πράξεις:

▼B

Άρθρο 171

▼M3

1.  Η επιστροφή του ΦΠΑ στους υποκείμενους στο φόρο, που δεν είναι εγκατεστημένοι στο κράτος μέλος όπου πραγματοποιούν αγορές αγαθών και υπηρεσιών ή εισαγωγές αγαθών που επιβαρύνονται με φόρο, αλλά είναι εγκατεστημένοι σε άλλο κράτος μέλος, πραγματοποιείται σύμφωνα με τις λεπτομερείς διαδικασίες που προβλέπονται από την οδηγία 2008/9/ΕΚ.

▼B

2.  Η επιστροφή του ΦΠΑ στους υποκείμενους στον φόρο, που δεν είναι εγκατεστημένοι στο έδαφος της Κοινότητας, πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διαδικασίες εφαρμογής που καθορίζονται από την οδηγία 86/560/ΕΟΚ.

Οι υποκείμενοι στον φόρο, που αναγράφονται στο άρθρο 1 της οδηγίας 86/560/ΕΟΚ και οι οποίοι έχουν πραγματοποιήσει στο κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιούν αγορές αγαθών και υπηρεσιών ή εισαγωγές αγαθών που επιβαρύνονται με φόρο μόνο παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών για τις οποίες το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνονται οι εν λόγω πράξεις έχει ορισθεί ως υπόχρεος για την καταβολή του φόρου σύμφωνα με τα άρθρα 194 έως 197 και το άρθρο 199, θεωρούνται επίσης, για την εφαρμογή της συγκεκριμένης οδηγίας, υποκείμενοι στον φόρο μη εγκατεστημένοι εντός της Κοινότητας.

▼M3

3.  Η οδηγία 86/560/ΕΟΚ δεν εφαρμόζεται:

▼M3

Άρθρο 171α

Τα κράτη μέλη μπορούν, αντί να χορηγούν επιστροφή ΦΠΑ σύμφωνα με τις οδηγίες 86/560/ΕΟΚ ή 2008/9/ΕΚ που αφορά παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών σε υποκείμενο στο φόρο, για τις οποίες ο υποκείμενος στο φόρο είναι υπόχρεος για την καταβολή του φόρου σύμφωνα με τα άρθρα 194 έως 197 ή 199, να επιτρέπουν την έκπτωση του φόρου αυτού, σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 168. Οι ισχύοντες περιορισμοί σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 2 και το άρθρο 4 παράγραφος 2 της οδηγίας 86/560/ΕΟΚ, μπορούν να διατηρηθούν.

Για το σκοπό αυτό, τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να εξαιρούν τον υποκείμενο στο φόρο που είναι υπόχρεος για την καταβολή του φόρου από τη διαδικασία επιστροφής του φόρου σύμφωνα με τις οδηγίες 86/560/ΕΟΚ ή 2008/9/ΕΚ.

▼B

Άρθρο 172

1.  Κάθε πρόσωπο, που θεωρείται υποκείμενος στον φόρο επειδή πραγματοποιεί ευκαιριακά παράδοση καινούργιου μεταφορικού μέσου με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 138, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχείο α), έχει το δικαίωμα έκπτωσης, στο κράτος μέλος στο εσωτερικό του οποίου πραγματοποιείται η παράδοση αυτή, του ΦΠΑ που περιλαμβάνεται στην τιμή αγοράς ή που καταβλήθηκε στο πλαίσιο της εισαγωγής ή της ενδοκοινοτικής απόκτησης αυτού του μεταφορικού μέσου, εφόσον δεν υπερβαίνει το ποσό του φόρου που θα όφειλε εάν η παράδοση δεν αποτελούσε αντικείμενο απαλλαγής.

Το δικαίωμα έκπτωσης γεννάται και μπορεί να ασκηθεί μόνο κατά το χρόνο της παράδοσης του καινούργιου μεταφορικού μέσου.

2.  Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις διαδικασίες εφαρμογής της παραγράφου 1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Αναλογία έκπτωσης

Άρθρο 173

1.  Όσον αφορά τα αγαθά και τις υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται από υποκείμενο στον φόρο για την πραγματοποίηση τόσο πράξεων που παρέχουν δικαίωμα έκπτωσης και προβλέπονται στα άρθρα 168, 169 και 170, όσο και πράξεων, οι οποίες δεν παρέχουν δικαίωμα έκπτωσης, η έκπτωση επιτρέπεται μόνο για το μέρος του ΦΠΑ, το οποίο αναλογεί στο ποσό που αφορά τις πράξεις της πρώτης κατηγορίας.

Η αναλογία έκπτωσης καθορίζεται σύμφωνα με τα άρθρα 174 και 175, για το σύνολο των πράξεων που πραγματοποιούνται από τον υποκείμενο στον φόρο.

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν τα ακόλουθα μέτρα:

Άρθρο 174

1.  Η αναλογία έκπτωσης προκύπτει από το κλάσμα που περιλαμβάνει τα ακόλουθα ποσά:

Τα κράτη μέλη μπορούν να συνυπολογίζουν στον παρονομαστή το ποσό των επιδοτήσεων, εκτός από εκείνες που συνδέονται άμεσα με την τιμή των παραδόσεων αγαθών ή παροχών υπηρεσιών που προβλέπονται στο άρθρο 73.

2.  Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, δεν λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό της αναλογίας έκπτωσης τα ακόλουθα ποσά:

3.  Όταν τα κράτη μέλη κάνουν χρήση της προβλεπομένης στο άρθρο 191 δυνατότητας να μην απαιτούν διακανονισμό για τα αγαθά επένδυσης, μπορούν να περιλαμβάνουν το προϊόν της μεταβίβασης των αγαθών αυτών στον υπολογισμό της αναλογίας έκπτωσης.

Άρθρο 175

1.  Η αναλογία έκπτωσης καθορίζεται σε ετήσια βάση, εκφράζεται σε ποσοστό επί τοις εκατό και στρογγυλοποιείται σε αριθμό που δεν υπερβαίνει την ανώτερη μονάδα.

2.  Η προσωρινά εφαρμοζόμενη, κατά τη διάρκεια ενός έτους, αναλογία υπολογίζεται με βάση τις πράξεις του προηγούμενου έτους. Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία ή αυτά είναι αμελητέα, η αναλογία υπολογίζεται προσωρινά, υπό τον έλεγχο της φορολογικής αρχής, από τον υποκείμενο στον φόρο με βάση τις προβλέψεις του.

Εντούτοις, τα κράτη μέλη μπορούν να διατηρήσουν την νομοθεσία τους που ίσχυε την 1η Ιανουαρίου 1979 και, για τα κράτη μέλη που προσχώρησαν στην Κοινότητα μετά την εν λόγω ημερομηνία, την ημερομηνία προσχώρησής τους.

3.  Οι εκπτώσεις που πραγματοποιούνται σύμφωνα με την προσωρινή αυτή αναλογία διακανονίζονται σύμφωνα με την οριστική αναλογία η οποία προσδιορίζεται, για κάθε έτος, κατά το επόμενο έτος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Περιορισμοί του δικαιώματος έκπτωσης

Άρθρο 176

Το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής, καθορίζει ομόφωνα τις δαπάνες, οι οποίες δεν παρέχουν δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ. Σε κάθε περίπτωση αποκλείονται από το δικαίωμα έκπτωσης οι δαπάνες, οι οποίες δεν έχουν χαρακτήρα αυστηρά επαγγελματικό, όπως οι δαπάνες πολυτελείας, ψυχαγωγίας ή κοινωνικής παράστασης.

Μέχρι να τεθούν σε ισχύ οι διατάξεις του πρώτου εδαφίου, τα κράτη μέλη μπορούν να διατηρήσουν όλες τις εξαιρέσεις, που προέβλεπε η εθνική τους νομοθεσία που ίσχυε την 1η Ιανουαρίου 1979 ή, για τα κράτη μέλη που προσχώρησαν στην Κοινότητα μετά την εν λόγω ημερομηνία, την ημερομηνία προσχώρησής τους.

Άρθρο 177

Μετά από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, κάθε κράτος μέλος μπορεί, για λόγους οικονομικής συγκυρίας, να αποκλείει εν όλω ή εν μέρει από το δικαίωμα έκπτωσης τα αγαθά επένδυσης ή ορισμένα από αυτά ή άλλα αγαθά.

Προς τον σκοπό της διατήρησης ταυτοσήμων όρων ανταγωνισμού, τα κράτη μέλη μπορούν, αντί να αρνούνται την έκπτωση, να φορολογούν τα αγαθά, τα οποία κατασκευάσθηκαν από τον ίδιο τον υποκείμενο στον φόρο ή τα οποία αυτός αγόρασε στο εσωτερικό της Κοινότητας ή εισήγαγε, κατά τρόπο ώστε η φορολόγηση αυτή να μην υπερβαίνει το ποσό του ΦΠΑ, με το οποίο θα επιβαρυνόταν η απόκτηση παρόμοιων αγαθών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Τρόπος άσκησης του δικαιώματος έκπτωσης

Άρθρο 178

Για να έχει τη δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος έκπτωσης, ο υποκείμενος στον φόρο οφείλει να πληροί τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

Άρθρο 179

Η έκπτωση ενεργείται από τον υποκείμενο στον φόρο με την αφαίρεση, από το συνολικό ποσό του φόρου που οφείλεται για μία φορολογική περίοδο, του συνολικού ποσού του ΦΠΑ, για τον οποίο γεννήθηκε και ασκείται, σύμφωνα με το άρθρο 178, το δικαίωμα έκπτωσης, κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου.

Εντούτοις, τα κράτη μέλη μπορούν να υποχρεώνουν τους υποκείμενους στον φόρο οι οποίοι πραγματοποιούν ευκαιριακές πράξεις, κατά την έννοια του άρθρου 12, να ασκούν το δικαίωμα έκπτωσης μόνο κατά τον χρόνο της παράδοσης.

Άρθρο 180

Τα κράτη μέλη μπορούν να παρέχουν το δικαίωμα στον υποκείμενο στον φόρο να ενεργεί έκπτωση, την οποία δεν διενήργησε σύμφωνα με τα άρθρα 178 και 179.

Άρθρο 181

Τα κράτη μέλη μπορούν να επιτρέπουν σε υποκείμενο στον φόρο, ο οποίος δεν διαθέτει τιμολόγιο που έχει εκδοθεί σύμφωνα με τα άρθρα 220 έως 236, να προβαίνει στην έκπτωση που προβλέπεται στο άρθρο 168, στοιχείο γ), όσον αφορά τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών που πραγματοποιεί.

Άρθρο 182

Τα κράτη μέλη καθορίζουν τους όρους και τις διαδικασίες εφαρμογής των άρθρων 180 και 181.

Άρθρο 183

Όταν το ποσό των εκπτώσεων υπερβαίνει τον οφειλόμενο ΦΠΑ για μία φορολογική περίοδο, τα κράτη μέλη μπορούν είτε να μεταφέρουν την επιπλέον διαφορά στην επόμενη φορολογική περίοδο είτε να προβαίνουν στην επιστροφή της με βάση τη διαδικασία που καθορίζουν.

Εντούτοις, τα κράτη μέλη μπορούν να αρνούνται την μεταφορά ή την επιστροφή, όταν η επιπλέον διαφορά είναι αμελητέα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Διακανονισμός των εκπτώσεων

Άρθρο 184

Η αρχικά πραγματοποιηθείσα έκπτωση διακανονίζεται όταν είναι ανώτερη ή κατώτερη από την έκπτωση, την οποία δικαιούταν να πραγματοποιήσει ο υποκείμενος στον φόρο.

Άρθρο 185

1.  Ο διακανονισμός διενεργείται, ιδίως, όταν, μετά την υποβολή της δήλωσης ΦΠΑ, έγιναν μεταβολές των στοιχείων που ελήφθησαν υπόψη για τον καθορισμό του ποσού της έκπτωσης του φόρου, μεταξύ άλλων σε περίπτωση ακύρωσης πωλήσεων ή επίτευξης εκπτώσεων στο τίμημα.

2.  Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, δεν διενεργείται διακανονισμός στην περίπτωση πράξεων, για τις οποίες δεν έγινε ολική ή μερική πληρωμή, σε περίπτωση καταστροφής, απώλειας ή κλοπής που αποδεικνύονται ή δικαιολογούνται δεόντως και στην περίπτωση αναλήψεων για τη χορήγηση δώρων μικρής αξίας και δειγμάτων του άρθρου 16.

Ωστόσο, σε περίπτωση πράξεων για τις οποίες δεν έγινε ολική ή μερική πληρωμή ή σε περίπτωση κλοπής, τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν διακανονισμό.

Άρθρο 186

Τα κράτη μέλη καθορίζουν τον τρόπο εφαρμογής των άρθρων 184 και 185.

Άρθρο 187

1.  Σχετικά με τα αγαθά επένδυσης, ο διακανονισμός διενεργείται εντός περιόδου πέντε ετών, περιλαμβανομένου του έτους, κατά τη διάρκεια του οποίου αποκτήθηκε ή κατασκευάσθηκε το αγαθό.

Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να χρησιμοποιούν ως βάση για το διακανονισμό μια περίοδο πέντε ακέραιων ετών από την έναρξη της χρησιμοποίησης του αγαθού.

Όσον αφορά τα ακίνητα αγαθά επένδυσης, η διάρκεια της περιόδου που λαμβάνεται ως βάση υπολογισμού των διακανονισμών μπορεί να επεκτείνεται έως 20 έτη.

2.  Κάθε έτος ο διακανονισμός αφορά μόνο το ένα πέμπτο ή, σε περίπτωση παράτασης της περιόδου διακανονισμού, το αντίστοιχο τμήμα του ΦΠΑ, ο οποίος επιβάρυνε τα αγαθά επένδυσης.

Ο διακανονισμός που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο πραγματοποιείται ανάλογα με τις μεταβολές του δικαιώματος έκπτωσης, οι οποίες επέρχονται κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών σε σχέση με το δικαίωμα έκπτωσης, που ισχύει κατά το έτος απόκτησης, κατασκευής ή, ενδεχομένως, πρώτης χρήσης του αγαθού.

Άρθρο 188

1.  Σε περίπτωση παράδοσής του κατά τη διάρκεια της περιόδου του διακανονισμού, το αγαθό επένδυσης θεωρείται σαν να είχε χρησιμοποιηθεί από τον υποκείμενο στον φόρο για την οικονομική δραστηριότητά του έως τη λήξη της περιόδου διακανονισμού.

Η οικονομική δραστηριότητα θεωρείται ως εξ ολοκλήρου φορολογούμενη στην περίπτωση κατά την οποία η παράδοση του αγαθού επένδυσης φορολογείται.

Η οικονομική δραστηριότητα θεωρείται ως εξ ολοκλήρου απαλλασσόμενη στην περίπτωση κατά την οποία η παράδοση του αγαθού επένδυσης απαλλάσσεται από τον φόρο.

2.  Ο διακανονισμός της παραγράφου 1 γίνεται μια φορά μόνο για όλον τον εναπομένοντα χρόνο της περιόδου διακανονισμού. Εντούτοις, εφόσον η παράδοση του αγαθού επένδυσης απαλλάσσεται από τον φόρο, τα κράτη μέλη μπορούν να μην απαιτούν διακανονισμό όταν ο αποκτών είναι υποκείμενος στον φόρο και χρησιμοποιεί το εν λόγω αγαθό επένδυσης αποκλειστικά για πράξεις για τις οποίες παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ.

Άρθρο 189

Για την εφαρμογή των άρθρων 187 και 188, τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν τα ακόλουθα μέτρα:

Άρθρο 190

Για τους σκοπούς των άρθρων 187, 188, 189 και 191, τα κράτη μέλη μπορούν να θεωρούν αγαθά επένδυσης υπηρεσίες που έχουν χαρακτηριστικά παρεμφερή με αυτά που αποδίδονται συνήθως στα αγαθά επένδυσης.

Άρθρο 191

Όταν η εφαρμογή των άρθρων 187 και 188 έχει αμελητέα αποτελέσματα, σε κάποιο κράτος μέλος, το συγκεκριμένο κράτος μέλος μπορεί, έπειτα από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, να μην εφαρμόζει τις διατάξεις αυτές, λαμβανομένης υπόψη της συνολικής επίπτωσης του ΦΠΑ στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος και της ανάγκης απλουστεύσεων διοικητικής φύσης, με τον όρο ότι δεν προκύπτουν στρεβλώσεις των όρων του ανταγωνισμού.

Άρθρο 192

Σε περίπτωση μεταβολής της υπαγωγής ενός υποκείμενου στον φόρο από το κανονικό φορολογικό καθεστώς σε ειδικό καθεστώς ή αντίστροφα, τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα, ώστε να αποτρέπεται το ενδεχόμενο ο εν λόγω υποκείμενος στον φόρο να απολαμβάνει αδικαιολόγητο πλεονέκτημα ή να υφίσταται αδικαιολόγητη ζημία.

ΤΙΤΛΟΣ XI

ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΦΟΡΟ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΜΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΦΟΡΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Υποχρέωση καταβολής

Τμήμα 1

Υπόχρεοι του φόρου έναντι του δημοσίου

▼M3

Άρθρο 192α

Για την εφαρμογή του παρόντος τμήματος, ένας υποκείμενος στο φόρο που έχει μόνιμη εγκατάσταση στο έδαφος του κράτους μέλους όπου οφείλεται ο φόρος, θεωρείται ως υποκείμενος στο φόρο μη εγκατεστημένος εντός του εν λόγω κράτους μέλους όταν πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

▼B

Άρθρο 193

Ο ΦΠΑ οφείλεται από τον υποκείμενο στον φόρο ο οποίος πραγματοποιεί φορολογητέα παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών, εκτός των περιπτώσεων που ο φόρος οφείλεται από άλλο πρόσωπο σύμφωνα με τα άρθρα 194 έως 199 και το άρθρο 202.

Άρθρο 194

1.  Όταν η φορολογητέα παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών πραγματοποιείται από υποκείμενο στον φόρο που δεν είναι εγκατεστημένος στο κράτος μέλος στο οποίο οφείλεται ο ΦΠΑ, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι ο υπόχρεος του φόρου είναι ο αποκτών τα αγαθά ή ο λήπτης της παροχής υπηρεσιών.

2.  Τα κράτη μέλη καθορίζουν τους όρους εφαρμογής της παραγράφου 1.

Άρθρο 195

Ο ΦΠΑ οφείλεται από τα πρόσωπα τα οποία διαθέτουν αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ εντός του κράτους μέλους στο οποίο οφείλεται ο φόρος και στα οποία παραδίδονται αγαθά σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στα άρθρα 38 ή 39, εφόσον οι παραδόσεις πραγματοποιούνται από υποκείμενο στον φόρο μη εγκατεστημένο στο κράτος μέλος.

▼M3

Άρθρο 196

Ο ΦΠΑ οφείλεται από τον υποκείμενο στο φόρο ή από το μη υποκείμενο στο φόρο νομικό πρόσωπο που διαθέτει αριθμό μητρώου ΦΠΑ, προς τον οποίο παρέχονται οι υπηρεσίες που καλύπτονται από το άρθρο 44, εφόσον οι υπηρεσίες αυτές παρέχονται από υποκείμενο στο φόρο μη εγκατεστημένο στο εσωτερικό του εν λόγω κράτους μέλους.

▼B

Άρθρο 197

1.  Ο ΦΠΑ οφείλεται από τον αποκτώντα τα αγαθά, όταν συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να παρεκκλίνουν από την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, στην περίπτωση που έχει ορισθεί φορολογικός αντιπρόσωπος ως υπόχρεος του φόρου κατ' εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 204.

Άρθρο 198

1.  Όταν συγκεκριμένες πράξεις σχετικές με επενδυτικό χρυσό μεταξύ υποκείμενων στον φόρο που λειτουργούν σε ρυθμιζόμενη αγορά χρυσού και υποκείμενων στον φόρο που δεν λειτουργούν στην εν λόγω αγορά φορολογούνται με βάση το άρθρο 352, τα κράτη μέλη ορίζουν τον αποκτώντα ως υπόχρεο του φόρου.

Όταν ο αποκτών, ο οποίος δεν πραγματοποιεί πράξεις σε ρυθμιζόμενη αγορά χρυσού, είναι υποκείμενος στον φόρο ο οποίος υποχρεούται να διαθέτει αριθμό μητρώου ΦΠΑ στο κράτος μέλος στο οποίο οφείλεται ο φόρος μόνο για τις πράξεις του άρθρου 352, ο πωλητής εκπληρώνει τις φορολογικές υποχρεώσεις στο όνομα του αποκτώντος σύμφωνα με τις διατάξεις του εν λόγω κράτους μέλους.

2.  Στην περίπτωση παράδοσης χρυσού με τη μορφή πρώτης ύλης ή ημικατεργασμένου προϊόντος καθαρότητας 325 χιλιοστών και άνω ή παράδοσης επενδυτικού χρυσού, όπως ορίζεται στο άρθρο 344, παράγραφος 1, από υποκείμενο στον φόρο που έχει κάνει χρήση μιας από τις επιλογές που προβλέπονται στα άρθρα 348, 349 και 350, τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν τον αποκτώντα ως υπόχρεο για την καταβολή του φόρου.

3.  Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις διαδικασίες και τις προϋποθέσεις εφαρμογής των παραγράφων 1 και 2.

Άρθρο 199

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι υπόχρεος του ΦΠΑ είναι ο υποκείμενος στον φόρο αποδέκτης των εξής πράξεων:

2.  Κατά την εφαρμογή της επιλογής της παραγράφου 1, τα κράτη μέλη έχουν τη δυνατότητα να καθορίζουν τις καλυπτόμενες παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών καθώς και τις κατηγορίες των προμηθευτών, των παρεχόντων υπηρεσίες, των αποκτώντων αγαθά ή των ληπτών υπηρεσιών στους οποίους μπορεί να εφαρμόζονται τα συγκεκριμένα μέτρα.

3.  Για την εφαρμογή της παραγράφου 1, τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν τα ακόλουθα μέτρα:

4.  Τα κράτη μέλη ενημερώνουν την επιτροπή ΦΠΑ για τα εθνικά μέτρα δικαίου που θεσπίζουν κατ' εφαρμογή της παραγράφου 1, εφόσον δεν πρόκειται για μέτρα που εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο πριν από τις 13 Αυγούστου 2006, σύμφωνα με το άρθρο 27, παράγραφοι 1 και 4, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ και παραμένουν σε ισχύ σύμφωνα με την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου.

▼M8

Άρθρο 199α

1.  Μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015 και για ελάχιστη περίοδο δύο ετών, τα κράτη μέλη δύνανται να προβλέπουν ότι υπόχρεος για την καταβολή του ΦΠΑ είναι ο υποκείμενος στον φόρο προς τον οποίο πραγματοποιείται:

2.  Τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή σχετικά με την εφαρμογή του μηχανισμού που προβλέπει η παράγραφος 1 για την υιοθέτηση ενός τέτοιου μηχανισμού και υποβάλλουν στην Επιτροπή τις ακόλουθες πληροφορίες:

3.  Τα κράτη μέλη που εφαρμόζουν τον μηχανισμό που προβλέπεται στην παράγραφο 1 υποβάλλουν στην Επιτροπή έκθεση, με βάση τα κριτήρια αξιολόγησης που καθορίζονται στην παράγραφο 2 στοιχείο β), το αργότερο στις 30 Ιουνίου 2014. Η έκθεση αναφέρει σαφώς τις πληροφορίες εμπιστευτικού χαρακτήρα και τις πληροφορίες που μπορούν να δημοσιευθούν.

Η έκθεση περιέχει λεπτομερή εκτίμηση της συνολικής αποτελεσματικότητας του μέτρου ιδίως όσον αφορά:

4.  Κάθε κράτος μέλος που έχει εντοπίσει, από την έναρξη ισχύος του παρόντος άρθρου, μετατοπίσεις των τάσεων των δολίων δραστηριοτήτων στο έδαφός του σε σχέση με τις υπηρεσίες που αναφέρονται στην παράγραφο 1, υποβάλλει σχετική έκθεση στην Επιτροπή έως τις 30 Ιουνίου 2014 το αργότερο.

▼B

Άρθρο 200

Ο ΦΠΑ οφείλεται από το πρόσωπο που πραγματοποιεί φορολογητέα ενδοκοινοτική απόκτηση αγαθών.

Άρθρο 201

Κατά την εισαγωγή, ο ΦΠΑ οφείλεται από το πρόσωπο ή τα πρόσωπα τα οποία ορίζονται ή αναγνωρίζονται ως υπόχρεοι για την καταβολή του φόρου από το κράτος μέλος εισαγωγής.

Άρθρο 202

Ο ΦΠΑ οφείλεται από το πρόσωπο το οποίο πραγματοποιεί την έξοδο των αγαθών από τα καθεστώτα ή τις καταστάσεις που απαριθμούνται στα άρθρα 156, 157, 158, 160 και161.

Άρθρο 203

Ο ΦΠΑ οφείλεται από οποιοδήποτε πρόσωπο που αναγράφει τον εν λόγω φόρο σε τιμολόγιο.

Άρθρο 204

1.  Όταν, κατ' εφαρμογή των άρθρων 193 έως 197 και των άρθρων 199 και 200, ο υπόχρεος του φόρου είναι υποκείμενος στον φόρο μη εγκατεστημένος στο κράτος μέλος στο οποίο οφείλεται ο ΦΠΑ, τα κράτη μέλη μπορούν να του επιτρέψουν να ορίσει φορολογικό αντιπρόσωπο ως υπόχρεο.

Εξάλλου, όταν η φορολογητέα πράξη πραγματοποιείται από υποκείμενο στον φόρο μη εγκατεστημένο στο κράτος μέλος στο οποίο οφείλεται ο ΦΠΑ και δεν υπάρχει, με τη χώρα της έδρας ή της εγκατάστασης αυτού του υποκείμενου στον φόρο, καμία νομική ρύθμιση περί αμοιβαίας συνδρομής ανάλογης έκτασης με εκείνη που προβλέπεται από την οδηγία 76/308/ΕΟΚ ( 11 ) και από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1798/2003 ( 12 ), τα κράτη μέλη μπορούν να θεσπίζουν διατάξεις που να προβλέπουν ότι ο υπόχρεος του φόρου είναι ένας φορολογικός αντιπρόσωπος τον οποίο ορίζει ο μη εγκατεστημένος υποκείμενος στον φόρο.

Εντούτοις, τα κράτη μέλη δεν μπορούν να εφαρμόζουν την επιλογή που προβλέπεται στο δεύτερο εδάφιο στους υποκείμενους στον φόρο που δεν είναι εγκατεστημένοι στην Κοινότητα, όπως καθορίζονται στο άρθρο 358, σημείο 1), οι οποίοι έχουν επιλέξει το ειδικό καθεστώς παροχής υπηρεσιών με ηλεκτρονικά μέσα.

2.  Η δυνατότητα που προβλέπεται στην παράγραφο 1, πρώτο εδάφιο υπόκειται στις προϋποθέσεις και διαδικασίες που καθορίζει κάθε κράτος μέλος.

Άρθρο 205

Στις περιπτώσεις που προβλέπονται στα άρθρα 193 έως 200 και στα άρθρα 202, 203 και 204, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι πρόσωπο άλλο από τον υπόχρεο του φόρου είναι αλληλεγγύως υπεύθυνο για την καταβολή του ΦΠΑ.

Τμήμα 2

Διαδικασίες πληρωμής

Άρθρο 206

Κάθε υποκείμενος στον ΦΠΑ υποχρεούται να καταβάλει το καθαρό ποσό του ΦΠΑ κατά το χρόνο υποβολής της δήλωσης ΦΠΑ που προβλέπεται στο άρθρο 250. Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν διαφορετική καταληκτική ημερομηνία καταβολής του ποσού ή να ζητούν την πληρωμή προκαταβολών.

Άρθρο 207

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε τα πρόσωπα τα οποία, σύμφωνα με τα άρθρα 194 έως 197 και τα άρθρα 199 και 204, θεωρούνται ως υπόχρεοι του φόρου στη θέση υποκείμενου στον φόρο μη εγκατεστημένου στο αντίστοιχο έδαφός τους να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις καταβολής που προβλέπονται στο παρόν τμήμα.

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν, εξάλλου, τα αναγκαία μέτρα ώστε τα πρόσωπα τα οποία, σύμφωνα με το άρθρο 205, θεωρούνται ως αλληλεγγύως υπόχρεα καταβολής του ΦΠΑ να εκπληρώνουν αυτές τις υποχρεώσεις καταβολής.

Άρθρο 208

Όταν τα κράτη μέλη καθορίζουν ως υπόχρεο του οφειλόμενου φόρου τον αποκτώντα επενδυτικό χρυσό σύμφωνα με το άρθρο 198, παράγραφος 1, ή όταν, στη περίπτωση του χρυσού με τη μορφή πρώτης ύλης, ημικατεργασμένου προϊόντος ή επενδυτικού χρυσού, όπως ορίζεται στο άρθρο 344, παράγραφος 1, κάνουν χρήση της δυνατότητας, που προβλέπεται στο άρθρο 188, παράγραφος 2, να καθορίζουν ως υπόχρεο του οφειλόμενου φόρου τον αποκτώντα, λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν ότι το εν λόγω πρόσωπο εκπληρώνει τις υποχρεώσεις καταβολής που προβλέπονται στο παρόν τμήμα.

Άρθρο 209

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε τα μη υποκείμενα στον φόρο νομικά πρόσωπα τα οποία υποχρεούνται να καταβάλλουν τον οφειλόμενο φόρο λόγω ενδοκοινοτικών αποκτήσεων αγαθών, που προβλέπονται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο i), να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις καταβολής που προβλέπονται στο παρόν τμήμα.

Άρθρο 210

Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τις λεπτομέρειες καταβολής όσον αφορά τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις καινούργιων μεταφορικών μέσων, που προβλέπονται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο ii), καθώς και όσον αφορά τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, που προβλέπονται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο iii).

Άρθρο 211

Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις λεπτομέρειες της καταβολής όσον αφορά τις εισαγωγές αγαθών.

Τα κράτη μέλη μπορούν ιδίως να ορίζουν ότι, για τις εισαγωγές αγαθών, που πραγματοποιούνται από τους υποκείμενους στον φόρο ή τους υποχρέους ή ορισμένες κατηγορίες από αυτούς, ο οφειλόμενος λόγω της εισαγωγής ΦΠΑ δεν καταβάλλεται κατά το χρόνο της εισαγωγής, με τον όρο ότι αυτός αναγράφεται στη δήλωση ΦΠΑ που συντάσσεται σύμφωνα με το άρθρο 250.

Άρθρο 212

Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τους υποκείμενους στον φόρο από την καταβολή του οφειλομένου ΦΠΑ όταν το ποσό του είναι αμελητέο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Χορήγηση ατομικού αριθμού φορολογικού μητρώου

Άρθρο 213

1.  Κάθε υποκείμενος στον φόρο δηλώνει την έναρξη, τη μεταβολή ή την παύση της δραστηριότητάς του ως υποκείμενου στον φόρο.

Τα κράτη μέλη επιτρέπουν και μπορούν να απαιτούν, με τις προϋποθέσεις που ορίζουν, την υποβολή της δήλωσης με ηλεκτρονικά μέσα.

2.  Με την επιφύλαξη των διατάξεων της παραγράφου 1, πρώτο εδάφιο, κάθε υποκείμενος στον φόρο ή νομικό πρόσωπο μη υποκείμενο στον φόρο που πραγματοποιεί ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών που δεν υπόκεινται στον ΦΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 3, παράγραφος 1, οφείλει να δηλώνει ότι πραγματοποιεί τέτοιες αποκτήσεις όταν δεν συντρέχουν πλέον οι προϋποθέσεις μη επιβολής του φόρου, που προβλέπονται στο εν λόγω άρθρο.

Άρθρο 214

1.  Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για να αποκτούν ατομικό αριθμό φορολογικού μητρώου τα ακόλουθα πρόσωπα:

▼M3

▼B

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να μη χορηγούν αριθμό φορολογικού μητρώου σε ορισμένους υποκείμενους στον φόρο που προβαίνουν ευκαιριακά σε πράξεις που προβλέπονται στο άρθρο 12.

Άρθρο 215

Ο ατομικός αριθμός φορολογικού μητρώου ΦΠΑ περιλαμβάνει πρόθεμα σύμφωνο με τον κωδικό –ISO–3166–alpha 2– που επιτρέπει τον εντοπισμό του κράτους μέλους που τον χορήγησε.

Ωστόσο, η Ελλάδα επιτρέπεται να χρησιμοποιεί το πρόθεμα «EL».

Άρθρο 216

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα ώστε το σύστημα χορήγησης ατομικού αριθμού φορολογικού μητρώου που εφαρμόζουν να επιτρέπει τη διάκριση των κατά το άρθρο 214 υποκείμενων στον φόρο και να διασφαλίζει, με τον τρόπο αυτό, την ορθή εφαρμογή του μεταβατικού καθεστώτος φορολόγησης των ενδοκοινοτικών συναλλαγών που προβλέπεται στο άρθρο 402.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Τιμολόγηση

Τμήμα 1

Ορισμός

Άρθρο 217

Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου, ως «διαβίβαση τιμολογίου με ηλεκτρονικά μέσα» νοείται η διαβίβαση ή η θέση στη διάθεση του ενδιαφερομένου δεδομένων που πραγματοποιείται με ηλεκτρονικό εξοπλισμό επεξεργασίας (περιλαμβανομένης της ψηφιακής συμπίεσης) και φύλαξης καθώς και με χρήση ενσύρματων, ασύρματων, οπτικών ή άλλων ηλεκτρομαγνητικών μέσων.

Τμήμα 2

Έννοια του τιμολογίου

Άρθρο 218

Για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, τα κράτη μέλη αποδέχονται ως τιμολόγια όλα τα έγγραφα ή μηνύματα σε χαρτί ή με ηλεκτρονική μορφή τα οποία πληρούν τους όρους που καθορίζονται από το παρόν κεφάλαιο.

Άρθρο 219

Κάθε έγγραφο ή μήνυμα, που μεταβάλλει το αρχικό τιμολόγιο και αναφέρεται ειδικά και μετά βεβαιότητος στο αρχικό τιμολόγιο, εξομοιώνεται με τιμολόγιο.

Τμήμα 3

Έκδοση των τιμολογίων

Άρθρο 220

Κάθε υποκείμενος στον φόρο οφείλει να εξασφαλίζει την έκδοση τιμολογίου από τον ίδιο, από τον αποκτώντα αγαθά ή τον λήπτη υπηρεσιών ή, στο όνομά του και για λογαριασμό του, από τρίτον, στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Άρθρο 221

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν στους υποκείμενους στον φόρο την υποχρέωση έκδοσης τιμολογίου για παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών, εκτός όσων προβλέπονται στο άρθρο 220, τις οποίες πραγματοποιούν στο έδαφός τους.

Τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν λιγότερες υποχρεώσεις για τα τιμολόγια που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο από αυτές που απαριθμούνται στα άρθρα 226, 230, 233, 244 και 246.

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τους υποκείμενους στον φόρο από την υποχρέωση που προβλέπεται στο άρθρο 220 όσον αφορά την έκδοση τιμολογίου για παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών τις οποίες πραγματοποιούν στο έδαφός τους και οι οποίες απαλλάσσονται, με ή χωρίς δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε σε προηγούμενο στάδιο, σύμφωνα με τα άρθρα 110 και 111, το άρθρο 125, παράγραφος 1, το άρθρο 127, το άρθρο 128, παράγραφος 1, τα άρθρα 132, 135, 136, 371, 375, 376 και 377, το άρθρο 378, παράγραφος 2, το άρθρο 379, παράγραφος 2, και τα ►M7  άρθρα 380 έως 390β ◄ .

Άρθρο 222

Τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν στους υποκείμενους στον φόρο, που πραγματοποιούν παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών στο έδαφός τους, προθεσμία για την έκδοση του τιμολογίου.

Άρθρο 223

Σύμφωνα με τους όρους που καθορίζονται από τα κράτη μέλη στο έδαφος των οποίων πραγματοποιούνται οι παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών, είναι δυνατόν να εκδίδεται συγκεντρωτικό τιμολόγιο για περισσότερες ξεχωριστές παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών.

Άρθρο 224

1.  Η έκδοση τιμολογίων από τον αποκτώντα ή το λήπτη για παραδόσεις αγαθών ή υπηρεσίες που του παρέχει ένας υποκείμενος στον φόρο επιτρέπεται, με τον όρο ότι υπάρχει προηγούμενη συμφωνία μεταξύ των δύο μερών και με την προϋπόθεση ότι υφίσταται αποδοχή του κάθε τιμολογίου από τον υποκείμενο στον φόρο ο οποίος πραγματοποιεί την παράδοση των αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών.

2.  Τα κράτη μέλη στο έδαφος των οποίων πραγματοποιούνται οι παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών καθορίζουν τις προϋποθέσεις και τους λεπτομερείς κανόνες των προηγούμενων συμφωνιών και των διαδικασιών αποδοχής μεταξύ του υποκείμενου στον φόρο και του αποκτώντος τα αγαθά ή του λήπτη των υπηρεσιών.

3.  Τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν στους υποκείμενους στον φόρο που πραγματοποιούν παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών στο έδαφός τους και άλλους όρους έκδοσης των τιμολογίων από τον αποκτώντα τα αγαθά ή τον λήπτη των υπηρεσιών. Μπορούν, ιδίως, να απαιτούν ότι τα τιμολόγια αυτά πρέπει να εκδίδονται στο όνομα και για λογαριασμό του υποκείμενου στον φόρο.

Οι όροι του πρώτου εδαφίου πρέπει πάντοτε να είναι οι ίδιοι, ανεξάρτητα από τον τόπο εγκατάστασης του αποκτώντος τα αγαθά ή του λήπτη των υπηρεσιών.

Άρθρο 225

Τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν στους υποκείμενους στον φόρο που πραγματοποιούν παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών στο έδαφός τους ειδικούς όρους, στην περίπτωση που ο τρίτος ή ο αποκτών αγαθά ή ο λήπτης υπηρεσιών που εκδίδει τα τιμολόγια είναι εγκατεστημένος σε χώρα με την οποία δεν υφίσταται νομική πράξη για την αμοιβαία συνδρομή ανάλογης έκτασης με αυτήν που προβλέπεται στην οδηγία 76/308/ΕΟΚ και στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1798/2003.

Τμήμα 4

Περιεχόμενο των τιμολογίων

Άρθρο 226

Με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία, μόνον οι ακόλουθες ενδείξεις είναι υποχρεωτικές για τους σκοπούς του ΦΠΑ, όσον αφορά τα τιμολόγια που εκδίδονται κατ' εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 220 και 221:

Άρθρο 227

Τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτήσουν από τους υποκείμενους στον φόρο που είναι εγκατεστημένοι στο έδαφός τους και οι οποίοι πραγματοποιούν εκεί παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών, να αναφέρουν τον αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ του αποκτώντος ή του λήπτη, κατά το άρθρο 214, σε άλλες περιπτώσεις εκτός από αυτές του άρθρου 226, σημείο 4).

Άρθρο 228

Τα κράτη μέλη στο έδαφος των οποίων πραγματοποιούνται οι παραδόσεις αγαθών ή οι παροχές υπηρεσιών μπορούν να απαλλάσσουν από την υποχρέωση αναγραφής ορισμένων υποχρεωτικών ενδείξεων στα έγγραφα ή μηνύματα που εξομοιώνονται με τιμολόγιο και προβλέπονται στο άρθρο 219.

Άρθρο 229

Τα κράτη μέλη δεν απαιτούν να υπογράφονται τα τιμολόγια.

Άρθρο 230

Τα ποσά που αναγράφονται στα τιμολόγια είναι δυνατόν να εκφράζονται σε οποιοδήποτε νόμισμα, με την προϋπόθεση ότι το ποσό του οφειλόμενου ΦΠΑ εκφράζεται στο νόμισμα του κράτους μέλους στο οποίο πραγματοποιείται η παράδοση των αγαθών ή η παροχή των υπηρεσιών με τη χρήση του μηχανισμού μετατροπής που προβλέπεται στο άρθρο 88.

Άρθρο 231

Για λόγους ελέγχου, τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν μετάφραση στην εθνική τους γλώσσα των τιμολογίων για παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούνται στο έδαφός τους καθώς και των τιμολογίων που λαμβάνονται από τους υποκείμενους στον φόρο οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι στο έδαφός τους.

Τμήμα 5

Διαβίβαση τιμολογίων με ηλεκτρονικά μέσα

Άρθρο 232

Τα τιμολόγια που εκδίδονται κατ' εφαρμογή των διατάξεων του τμήματος 2 είναι δυνατόν να διαβιβάζονται σε χαρτί ή, με τον όρο της αποδοχής του αποκτώντος τα αγαθά ή του λήπτη των υπηρεσιών, να διαβιβάζονται ή να τίθενται στη διάθεση του ενδιαφερομένου με ηλεκτρονικά μέσα.

Άρθρο 233

1.  Τα τιμολόγια που διαβιβάζονται ή τίθενται στη διάθεση του ενδιαφερομένου με ηλεκτρονικά μέσα γίνονται δεκτά από τα κράτη μέλη με την προϋπόθεση ότι η γνησιότητα της προέλευσής τους και η ακεραιότητα του περιεχομένου τους εξασφαλίζονται με μία από τις ακόλουθες μεθόδους:

Τα τιμολόγια μπορούν πάντως να διαβιβάζονται ή να τίθενται στη διάθεση του ενδιαφερομένου με ηλεκτρονικά μέσα με άλλες μεθόδους, με τον όρο της αποδοχής τους από το οικείο ή τα οικεία κράτη μέλη.

2.  Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α), τα κράτη μέλη μπορούν εξάλλου να ζητούν προηγμένη ηλεκτρονική υπογραφή που να βασίζεται σε αναγνωρισμένο πιστοποιητικό και να έχει δημιουργηθεί από ασφαλή διάταξη δημιουργίας υπογραφής κατά την έννοια του άρθρου 2, σημεία 6 και 10 της οδηγίας 1999/93/ΕΚ.

3.  Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο β), τα κράτη μέλη μπορούν εξάλλου, τηρουμένων των προϋποθέσεων που έχουν θεσπίσει, να απαιτούν την αποστολή ενός πρόσθετου ανακεφαλαιωτικού εγγράφου σε χαρτί.

Άρθρο 234

Τα κράτη μέλη δεν επιτρέπεται να απαιτούν από τους υποκείμενους στον φόρο, οι οποίοι πραγματοποιούν παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών στο έδαφός τους καμία άλλη υποχρέωση ή διατύπωση σχετική με τη χρησιμοποίηση συστήματος διαβίβασης ή διάθεσης τιμολογίων με ηλεκτρονικά μέσα.

Άρθρο 235

Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ειδικούς όρους για την ηλεκτρονική έκδοση τιμολογίων σχετικά με παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούνται στο έδαφός τους, από χώρα με την οποία δεν υφίσταται νομική πράξη για την αμοιβαία συνδρομή ανάλογης έκτασης με την προβλεπόμενη από την οδηγία 76/308/ΕΟΚ και από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1798/2003.

Άρθρο 236

Στην περίπτωση που διαβιβάζεται στον ίδιο αποκτώντα αγαθά ή λήπτη υπηρεσιών ή τίθεται στη διάθεσή του με ηλεκτρονικά μέσα πλήθος τιμολογίων, οι κοινές ενδείξεις στα διάφορα τιμολόγια είναι δυνατόν να παρατίθενται μία μόνο φορά, με την προϋπόθεση ότι είναι δυνατή η πρόσβαση στο σύνολο των πληροφοριών κάθε τιμολογίου.

Άρθρο 237

Η Επιτροπή υποβάλλει, το αργότερο έως την 31η Δεκεμβρίου 2008, έκθεση συνοδευόμενη ενδεχομένως από πρόταση για την τροποποίηση των προϋποθέσεων ηλεκτρονικής τιμολόγησης, με τρόπο ώστε να ληφθούν υπόψη οι πιθανές μελλοντικές τεχνολογικές εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα.

Τμήμα 6

Μέτρα απλούστευσης

Άρθρο 238

1.  Μετά από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ και με τις προϋποθέσεις που ενδεχομένως θεσπίζουν, τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν ότι, στα τιμολόγια που αφορούν παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούνται στο έδαφός του, δεν πρέπει να αναγράφονται ορισμένα από τα στοιχεία που προβλέπονται στα άρθρα 226 και 230, με την επιφύλαξη των διατάξεων που ενδέχεται να θεσπίσουν τα κράτη μέλη σύμφωνα με τα άρθρα 227, 228 και 231, στις ακόλουθες περιπτώσεις:

2.  Τα τιμολόγια αυτά οπωσδήποτε περιέχουν τα ακόλουθα στοιχεία:

3.  Η απλούστευση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου δεν μπορεί να εφαρμόζεται στις πράξεις των άρθρων 20, 21, 22, 33, 36, 138 και 141.

Άρθρο 239

Εφόσον τα κράτη μέλη κάνουν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στο άρθρο 272, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο β) για μη χορήγηση αριθμού φορολογικού μητρώου ΦΠΑ στους υποκείμενους στον φόρο οι οποίοι δεν πραγματοποιούν καμία από τις πράξεις των άρθρων 20, 21, 22, 33, 36, 138 και 141, στο τιμολόγιο θα πρέπει να αντικαθίσταται, εφόσον δεν έχει χορηγηθεί, ο εν λόγω αριθμός φορολογικού μητρώου του προμηθευτή των αγαθών ή του παρέχοντος τις υπηρεσίες και του αποκτώντος ή του λήπτη από άλλον αριθμό, τον λεγόμενο αριθμό φορολογικής εγγραφής, όπως καθορίζεται από τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη.

Άρθρο 240

Τα κράτη μέλη που κάνουν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στο άρθρο 272, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο β), μπορούν, εφόσον έχει χορηγηθεί στον υποκείμενο στον φόρο ο αριθμός φορολογικού μητρώου ΦΠΑ, να προβλέπουν, μεταξύ άλλων, την αναγραφή στο τιμολόγιο των ακόλουθων στοιχείων:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Λογιστικές υποχρεώσεις

Τμήμα 1

Ορισμός

Άρθρο 241

Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου, ως «διαφύλαξη τιμολογίου με ηλεκτρονικά μέσα» νοείται η διαφύλαξη δεδομένων που πραγματοποιείται με ηλεκτρονικό εξοπλισμό επεξεργασίας (περιλαμβανομένης της ψηφιακής συμπίεσης) και διαφύλαξης καθώς και με ενσύρματα, ασύρματα, οπτικά ή άλλα ηλεκτρομαγνητικά μέσα.

Τμήμα 2

Γενικές υποχρεώσεις

Άρθρο 242

Κάθε υποκείμενος στον φόρο οφείλει να τηρεί επαρκώς λεπτομερή λογιστική, που να επιτρέπει την εφαρμογή του ΦΠΑ και τον έλεγχό του από τις φορολογικές αρχές.

Άρθρο 243

1.  Κάθε υποκείμενος στον φόρο οφείλει να τηρεί ειδικό βιβλίο καταχώρισης των αγαθών που έχουν αποσταλεί ή μεταφερθεί είτε από τον ίδιο είτε από τρίτον για λογαριασμό του, εκτός του εδάφους του κράτους μέλους αναχώρησης, αλλά στο εσωτερικό της Κοινότητας, για τις πράξεις που συνίστανται σε εργασίες επί των αγαθών αυτών ή την προσωρινή χρησιμοποίησή τους, σύμφωνα με το άρθρο 17, παράγραφος 2, στοιχεία στ), ζ) και η).

2.  Κάθε υποκείμενος στον φόρο οφείλει να τηρεί επαρκώς λεπτομερή λογιστική που να επιτρέπει την ελεγκτική ταυτοποίηση των αγαθών που του έχουν αποσταλεί από άλλο κράτος μέλος, από υποκείμενο στον φόρο που διαθέτει αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ σε αυτό το άλλο κράτος μέλος ή για λογαριασμό του, και τα οποία αποτελούν αντικείμενο παροχής υπηρεσιών που συνίστανται σε πραγματογνωμοσύνες ή σε εργασίες που αφορούν τα εν λόγω αγαθά, σύμφωνα με το άρθρο 52, στοιχείο γ).

Τμήμα 3

Ειδικές υποχρεώσεις σχετικά με τη διαφύλαξη όλων των τιμολογίων

Άρθρο 244

Κάθε υποκείμενος στον φόρο οφείλει να φροντίζει για τη διαφύλαξη των αντιγράφων των τιμολογίων που εκδίδονται από τον ίδιο, από τον αποκτώντα τα αγαθά ή τον λήπτη των υπηρεσιών ή, στο όνομά του και για λογαριασμό του, από τρίτους καθώς και όλων των τιμολογίων που λαμβάνει.

Άρθρο 245

1.  Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, ο υποκείμενος στον φόρο μπορεί να καθορίζει τον τόπο διαφύλαξης με τον όρο ότι θα θέτει στη διάθεση των αρμόδιων αρχών, έπειτα από οποιαδήποτε αίτησή τους, όλα τα τιμολόγια ή τις πληροφορίες που διαφυλάσσονται σύμφωνα με το άρθρο 244 χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση.

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να επιβάλλουν στους υποκείμενους στον φόρο που είναι εγκατεστημένοι στο έδαφός τους την υποχρέωση να τους γνωστοποιούν τον τόπο διαφύλαξης, εφόσον αυτός βρίσκεται εκτός του εδάφους τους.

Τα κράτη μέλη μπορούν, εξάλλου, να επιβάλλουν στους υποκείμενους στον φόρο που είναι εγκατεστημένοι στο έδαφός τους την υποχρέωση να διαφυλάσσουν εκεί τα τιμολόγια που εκδίδονται από τους ίδιους, από τον αποκτώντα τα αγαθά ή τον λήπτη των υπηρεσιών ή, στο όνομά τους ή για λογαριασμό τους, από τρίτους καθώς και όλα τα τιμολόγια που λαμβάνουν, όταν η διαφύλαξη αυτή δεν πραγματοποιείται με ηλεκτρονικά μέσα που εξασφαλίζουν την πλήρη και με απευθείας σύνδεση πρόσβαση στα σχετικά δεδομένα.

Άρθρο 246

Η γνησιότητα της προέλευσης και η ακεραιότητα του περιεχομένου καθώς και το ευανάγνωστο των τιμολογίων που διαφυλάσσονται πρέπει να εξασφαλίζονται για όλη τη διάρκεια της φύλαξης.

Για τα τιμολόγια του άρθρου 233, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, τα δεδομένα που περιέχουν δεν μπορούν να τροποποιηθούν και οφείλουν να παραμένουν ευανάγνωστα κατά τη διάρκεια της εν λόγω περιόδου.

Άρθρο 247

1.  Κάθε κράτος μέλος καθορίζει το χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι υποκείμενοι στον φόρο οφείλουν να φροντίζουν για τη διαφύλαξη των τιμολογίων που αφορούν παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούνται στο έδαφός του καθώς και των τιμολογίων που λαμβάνονται από τους υποκείμενους στον φόρο που είναι εγκατεστημένοι στο έδαφός του.

2.  Προκειμένου να εξασφαλίζεται η τήρηση των όρων που προβλέπονται στο άρθρο 246, το κράτος μέλος της παραγράφου 1 μπορεί να επιβάλλει τη διαφύλαξη των τιμολογίων που προβλέπονται στην παράγραφο 1 με την αρχική τους μορφή με την οποία διαβιβάσθηκαν ή τέθηκαν στη διάθεση του ενδιαφερομένου, σε χαρτί ή με ηλεκτρονικά μέσα. Μπορεί, επίσης, όταν τα τιμολόγια διαφυλάσσονται με ηλεκτρονικά μέσα, να επιβάλλει την υποχρέωση να διαφυλάσσονται και τα δεδομένα που εξασφαλίζουν τη γνησιότητα της προέλευσης και την ακεραιότητα του περιεχομένου κάθε τιμολογίου, όπως προβλέπονται στο άρθρο 246, πρώτο εδάφιο.

3.  Το κράτος μέλος της παραγράφου 1 μπορεί να επιβάλλει ειδικούς όρους που να απαγορεύουν ή να περιορίζουν τη διαφύλαξη των τιμολογίων σε χώρα με την οποία δεν υφίσταται νομική πράξη σχετικά με την αμοιβαία συνδρομή ανάλογης έκτασης με την προβλεπόμενη από την οδηγία 76/308/ΕΟΚ και από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1798/2003 και σχετικά με το δικαίωμα πρόσβασης με ηλεκτρονικά μέσα, τηλεφόρτωσης και χρήσης που προβλέπεται στο άρθρο 249.

Άρθρο 248

Τα κράτη μέλη μπορούν, με τους όρους που καθορίζουν, να προβλέπουν την υποχρέωση διαφύλαξης των τιμολογίων που λαμβάνονται από πρόσωπα μη υποκείμενα στον φόρο.

Τμήμα 4

Δικαίωμα πρόσβασης στα τιμολόγια που έχουν διαφυλαχθεί με ηλεκτρονικά μέσα σε άλλο κράτος μέλος

Άρθρο 249

Όταν ο υποκείμενος στον φόρο διαφυλάσσει τα τιμολόγια τα οποία εκδίδει ή λαμβάνει με ηλεκτρονικά μέσα που εξασφαλίζουν πρόσβαση με απευθείας σύνδεση στα δεδομένα και ο τόπος διαφύλαξης βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος από εκείνο στο οποίο είναι εγκατεστημένος, οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένος έχουν, για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, δικαίωμα πρόσβασης με ηλεκτρονικά μέσα, τηλεφόρτωσης και χρήσης αυτών των τιμολογίων μέσα στα όρια που καθορίζονται από τους κανόνες του κράτους μέλους εγκατάστασης του υποκείμενου στον φόρο και κατά τον βαθμό που αυτό είναι αναγκαίο για τον έλεγχο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Δηλώσεις

Άρθρο 250

1.  Κάθε υποκείμενος στον φόρο οφείλει να υποβάλλει δήλωση ΦΠΑ που να περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα δεδομένα για την εξακρίβωση του ποσού του φόρου που έχει καταστεί απαιτητός και του ποσού των εκπτώσεων που πρέπει να πραγματοποιηθούν, περιλαμβανομένου, κατά τον βαθμό που είναι αναγκαίος για τον προσδιορισμό της βάσης επιβολής του φόρου, του συνολικού ποσού των πράξεων των σχετικών με τον φόρο αυτό και με τις εν λόγω εκπτώσεις καθώς και του ποσού των απαλλασσόμενων πράξεων.

2.  Τα κράτη μέλη, με τις προϋποθέσεις που ορίζουν, επιτρέπουν και μπορούν να απαιτούν την υποβολή των δηλώσεων που προβλέπονται στην παράγραφο 1 με ηλεκτρονικά μέσα.

Άρθρο 251

Εκτός από τα δεδομένα που προβλέπονται στο άρθρο 250, στη δήλωση ΦΠΑ που καλύπτει δεδομένη φορολογική περίοδο πρέπει επίσης να περιλαμβάνονται οι ακόλουθες πληροφορίες:

Άρθρο 252

1.  Η δήλωση ΦΠΑ πρέπει να υποβάλλεται μέσα στην προθεσμία που καθορίζεται από τα κράτη μέλη. Η προθεσμία αυτή δεν μπορεί να υπερβαίνει κατά περισσότερο από δύο μήνες τη λήξη κάθε φορολογικής περιόδου.

2.  Τα κράτη μέλη καθορίζουν τη διάρκεια της φορολογικής περιόδου σε ένα, δύο ή τρεις μήνες.

Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να καθορίζουν διαφορετική διάρκεια, με την προϋπόθεση ότι δεν υπερβαίνει το ένα έτος.

Άρθρο 253

Η Σουηδία μπορεί να εφαρμόζει απλουστευμένη διαδικασία για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, με την οποία προβλέπεται η υποβολή της δήλωσης ΦΠΑ τρεις μήνες μετά τη λήξη της ετήσιας περιόδου άμεσης φορολογίας για τους υποκείμενους στον φόρο οι οποίοι πραγματοποιούν μόνο πράξεις υποκείμενες σε φόρο σε εθνικό επίπεδο.

Άρθρο 254

Για τις παραδόσεις καινούργιων μεταφορικών μέσων που πραγματοποιούνται με τους όρους του άρθρου 138, παράγραφος 2, στοιχείο α), από υποκείμενο στον φόρο που διαθέτει αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ προς αποκτώντα που δεν διαθέτει αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ ή από υποκείμενο στον φόρο του άρθρου 9, παράγραφος 2, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε ο πωλητής να κοινοποιεί όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για την επιβολή του ΦΠΑ και για το σχετικό έλεγχό του από τις φορολογικές αρχές.

Άρθρο 255

Όταν τα κράτη μέλη καθορίζουν ως υπόχρεο του οφειλόμενου φόρου τον αποκτώντα επενδυτικό χρυσό σύμφωνα με το άρθρο 198, παράγραφος 1 ή όταν, στη περίπτωση του χρυσού με τη μορφή πρώτης ύλης, ημικατεργασμένου προϊόντος ή επενδυτικού χρυσού, όπως ορίζεται στο άρθρο 344, παράγραφος 1, κάνουν χρήση της δυνατότητας, που προβλέπεται στο άρθρο 198, παράγραφος 2, να καθορίζουν ως υπόχρεο του οφειλόμενου φόρου τον αποκτώντα, λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν ότι το εν λόγω πρόσωπο εκπληρώνει τις υποχρεώσεις σχετικά με την υποβολή δήλωσης που προβλέπονται στο παρόν κεφάλαιο.

Άρθρο 256

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε τα πρόσωπα, τα οποία, σύμφωνα με τα άρθρα 194 έως 197 και 204, θεωρούνται ως υπόχρεοι του φόρου στη θέση υποκείμενου στον φόρο ο οποίος δεν είναι εγκατεστημένος στο έδαφός τους, να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις σχετικά με την υποβολή δήλωσης που προβλέπονται στο παρόν κεφάλαιο.

Άρθρο 257

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα ώστε τα μη υποκείμενα στον φόρο νομικά πρόσωπα που υποχρεούνται να καταβάλλουν τον οφειλόμενο φόρο λόγω ενδοκοινοτικών αποκτήσεων αγαθών, σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο i), να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις σχετικά με την υποβολή δήλωσης που προβλέπονται στο παρόν κεφάλαιο.

Άρθρο 258

Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τις διαδικασίες υποβολής της δήλωσης όσον αφορά τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις καινούργιων μεταφορικών μέσων του άρθρου 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο ii) καθώς και όσον αφορά τις ενδοκοινοτικές αποκτήσεις προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο iii).

Άρθρο 259

Τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν από τα πρόσωπα που πραγματοποιούν ενδοκοινοτικές αποκτήσεις καινούργιων μεταφορικών μέσων που προβλέπονται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β), σημείο ii), να παρέχουν, κατά την υποβολή της δήλωσης ΦΠΑ, όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για την επιβολή του ΦΠΑ και για τον έλεγχό του από τις φορολογικές αρχές.

Άρθρο 260

Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τις διαδικασίες υποβολής της δήλωσης όσον αφορά τις εισαγωγές αγαθών.

Άρθρο 261

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν από τον υποκείμενο στον φόρο την υποβολή δήλωσης, η οποία να περιλαμβάνει όλα τα δεδομένα που προβλέπονται στα άρθρα 250 και 251 και να αφορά το σύνολο των πράξεων που πραγματοποιήθηκαν κατά το προηγούμενο έτος. Η δήλωση αυτή περιλαμβάνει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για ενδεχόμενους διακανονισμούς.

2.  Τα κράτη μέλη, με τις προϋποθέσεις που ορίζουν, επιτρέπουν και μπορούν να απαιτούν την υποβολή των δηλώσεων που προβλέπονται στην παράγραφο 1 με ηλεκτρονικά μέσα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

Ανακεφαλαιωτικοί πίνακες

▼M3

Άρθρο 262

Κάθε υποκείμενος στο φόρο που διαθέτει αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ οφείλει να υποβάλλει ανακεφαλαιωτικό πίνακα με τα ακόλουθα:

▼M4

Άρθρο 263

1.  Συντάσσεται ανακεφαλαιωτικός πίνακας για κάθε ημερολογιακό μήνα εντός προθεσμίας που δεν υπερβαίνει ένα μήνα και σύμφωνα με τις διαδικασίες τις οποίες θα πρέπει να καθορίσουν τα κράτη μέλη.

1α.  Εντούτοις, τα κράτη μέλη μπορούν να επιτρέπουν στους υποκείμενους σε φόρο, υπό τις προϋποθέσεις που δύνανται να ορίζουν, να υποβάλλουν κατ’ επιλογή τους τον ανακεφαλαιωτικό πίνακα ανά ημερολογιακή τριμηνία, εντός προθεσμίας που δεν θα υπερβαίνει ένα μήνα από το τέλος του τριμήνου, οσάκις το σύνολο του τριμηνιαίου ποσού, εκτός ΦΠΑ, για τις παραδόσεις αγαθών που εμπίπτουν στο άρθρο 264 παράγραφος 1 στοιχείο δ) και στο άρθρο 265 παράγραφος 1 στοιχείο γ), δεν υπερβαίνει, ούτε κατά την υπόψιν τριμηνία ούτε κατά τις τέσσερις προηγούμενες, το ποσό των 50 000 EUR ή το αντίστοιχο ποσό σε εθνικό νόμισμα.

Η δυνατότητα που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο παύει να εφαρμόζεται από το τέλος του μήνα κατά τον οποίο το συνολικό ποσό, εκτός ΦΠΑ, των παραδόσεων των αγαθών σύμφωνα με το άρθρο 264 παράγραφος 1 στοιχείο δ) και το άρθρο 265 παράγραφος 1 στοιχείο γ), υπερβαίνει, για την τρέχουσα τριμηνία, το ποσό των 50 000 EUR ή το αντίστοιχο ποσό σε εθνικό νόμισμα. Στην περίπτωση αυτή, συντάσσεται ανακεφαλαιωτικός πίνακας για τον μήνα ή τους μήνες που διέρρευσαν από την αρχή του τριμήνου, εντός προθεσμίας που δεν υπερβαίνει ένα μήνα.

1β.  Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2011, τα κράτη μέλη μπορούν να καθορίζουν το ποσό που προβλέπεται στην παράγραφο 1α σε 100 000 EUR ή στο αντίστοιχο ποσό σε εθνικό νόμισμα.

1γ.  Τα κράτη μέλη μπορούν, υπό τις προϋποθέσεις και τα όρια που ενδεχομένως καθορίζουν, να επιτρέπουν στους υποκείμενους σε φόρο, για τις παροχές υπηρεσιών σύμφωνα με το άρθρο 264 παράγραφος 1 στοιχείο δ), να υποβάλλουν τον ανακεφαλαιωτικό πίνακα για κάθε τριμηνία εντός προθεσμίας που δεν υπερβαίνει ένα μήνα από το τέλος του τριμήνου.

Τα κράτη μέλη μπορούν ιδίως να απαιτούν από τους υποκείμενους σε φόρο οι οποίοι παραδίδουν τα αγαθά ή παρέχουν τις υπηρεσίες που αναφέρονται στο άρθρο 264 παράγραφος 1 στοιχείο δ), να υποβάλλουν τον ανακεφαλαιωτικό πίνακα εντός της προθεσμίας που απορρέει από την εφαρμογή των παραγράφων 1 έως 1β.

2.  Τα κράτη μέλη επιτρέπουν και μπορούν να απαιτούν την υποβολή του ανακεφαλαιωτικού πίνακα της παραγράφου 1 μέσω της διαβίβασης του σχετικού αρχείου με ηλεκτρονικά μέσα, υπό τις προϋποθέσεις που καθορίζουν.

▼B

Άρθρο 264

1.  Στον ανακεφαλαιωτικό πίνακα περιλαμβάνονται οι ακόλουθες πληροφορίες:

▼M3

▼B

▼M3

▼B

▼M4

2.  Το ποσό που αναφέρεται στην παράγραφο 1 στοιχείο δ) δηλώνεται για την περίοδο υποβολής που ορίζεται στο άρθρο 263 παράγραφοι 1 έως 1γ, κατά τη διάρκεια της οποίας κατέστη απαιτητός ο φόρος.

Το ποσό που αναφέρεται στην παράγραφο 1 στοιχείο στ) δηλώνεται για την περίοδο υποβολής που ορίζεται στο άρθρο 263 παράγραφοι 1 έως 1γ, κατά τη διάρκεια της οποίας ο διακανονισμός κοινοποιήθηκε στον αποκτώντα.

▼B

Άρθρο 265

1.  Στις περιπτώσεις ενδοκοινοτικών αποκτήσεων αγαθών του άρθρου 42, ο υποκείμενος στον φόρο που διαθέτει αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ στο κράτος μέλος το οποίο του χορήγησε τον αριθμό ΦΠΑ με τον οποίο πραγματοποίησε τις αποκτήσεις αυτές οφείλει να αναγράφει με σαφή τρόπο στον ανακεφαλαιωτικό πίνακα τις ακόλουθες πληροφορίες:

▼M4

2.  Το ποσό της παραγράφου 1 στοιχείο γ) δηλώνεται για την περίοδο υποβολής του ανακεφαλαιωτικού πίνακα σύμφωνα με στο άρθρο 263 παράγραφοι 1 έως 1β, κατά τη διάρκεια της οποίας ο φόρος κατέστη απαιτητός.

▼B

Άρθρο 266

Κατά παρέκκλιση από τα άρθρα 264 και 265, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι οι ανακεφαλαιωτικοί πίνακες περιλαμβάνουν περισσότερες πληροφορίες.

Άρθρο 267

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε, τα πρόσωπα τα οποία, σύμφωνα με τα άρθρα 194 και 204, θεωρούνται ως υπόχρεοι του φόρου στη θέση υποκείμενου στον φόρο ο οποίος δεν είναι εγκατεστημένος στο έδαφός τους, να εκπληρώνουν την καθοριζόμενη στο παρόν κεφάλαιο υποχρέωση υποβολής των ανακεφαλαιωτικών πινάκων.

Άρθρο 268

Τα κράτη μέλη μπορούν να ζητούν από τους υποκείμενους στον φόρο, που πραγματοποιούν στο έδαφός τους ενδοκοινοτικές αποκτήσεις αγαθών καθώς και εξομοιούμενες με αυτές πράξεις σύμφωνα με τα άρθρα 21 και 22, να υποβάλλουν λεπτομερή δήλωση για τις αποκτήσεις αυτές, με την προϋπόθεση όμως ότι οι εν λόγω δηλώσεις δεν μπορούν να απαιτηθούν για περιόδους μικρότερες του ενός μηνός.

Άρθρο 269

Το Συμβούλιο, αποφασίζοντας ομόφωνα μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να επιτρέπει σε όλα τα κράτη μέλη να θεσπίζουν τα ειδικά μέτρα που προβλέπονται στα άρθρα 269 και 271 για την απλούστευση των υποχρεώσεων υποβολής ανακεφαλαιωτικών πινάκων που προβλέπονται στο παρόν κεφάλαιο. Αυτά τα μέτρα δεν επιτρέπεται να θίγουν την ασφάλεια του ελέγχου των ενδοκοινοτικών πράξεων.

Άρθρο 270

Με βάση την έγκριση που προβλέπεται στο άρθρο 269, τα κράτη μέλη μπορούν να επιτρέπουν στους υποκείμενους στον φόρο να υποβάλλουν ετήσιο ανακεφαλαιωτικό πίνακα στον οποίο αναγράφεται ο αριθμός φορολογικού μητρώου ΦΠΑ, σε άλλο κράτος μέλος, κάθε αποκτώντος, στον οποίο ο υποκείμενος στον φόρο παρέδωσε αγαθά σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονται στο άρθρο 138, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο γ), εφόσον ο υποκείμενος στον φόρο πληροί τις ακόλουθες τρεις προϋποθέσεις:

Άρθρο 271

Με βάση την έγκριση που προβλέπεται στο άρθρο 269, τα κράτη μέλη που ορίζουν σε περισσότερο από τρεις μήνες τη διάρκεια της φορολογικής περιόδου για την οποία ένας υποκείμενος στον φόρο οφείλει να υποβάλλει τη δήλωση ΦΠΑ του άρθρου 250, μπορούν να του επιτρέπουν να καταθέτει τον ανακεφαλαιωτικό πίνακα για την ίδια αυτή περίοδο, όταν ο υποκείμενος στον φόρο πληροί τις ακόλουθες τρεις προϋποθέσεις:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

Διάφορες διατάξεις

Άρθρο 272

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν τους ακόλουθους υποκείμενους στον φόρο από ορισμένες ή όλες τις υποχρεώσεις που προβλέπονται στα κεφάλαια 2 έως 6:

Τα κράτη μέλη δεν μπορούν να απαλλάσσουν τους υποκείμενους στον φόρο του πρώτου εδαφίου, στοιχείο β), από τις υποχρεώσεις τιμολόγησης σύμφωνα με τα άρθρα 220 έως 236 και στα άρθρα 238, 239 και 240.

2.  Τα κράτη μέλη, όταν κάνουν χρήση του δικαιώματος που προβλέπεται στην παράγραφο 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο ε), λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την ορθή εφαρμογή του μεταβατικού καθεστώτος φορολόγησης των ενδοκοινοτικών πράξεων.

3.  Τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν από ορισμένες από τις λογιστικές υποχρεώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 242 τους υποκείμενους στον φόρο, εκτός από εκείνους περί των οποίων η παράγραφος 1.

Άρθρο 273

Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν και άλλες υποχρεώσεις που κρίνουν αναγκαίες για τη διασφάλιση της ορθής είσπραξης του ΦΠΑ και την αποφυγή της απάτης, με την επιφύλαξη της τήρησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης των εσωτερικών πράξεων και των πράξεων που πραγματοποιούνται από υποκείμενους στον φόρο μεταξύ κρατών μελών και με την προϋπόθεση ότι οι υποχρεώσεις αυτές δεν οδηγούν, στις συναλλαγές μεταξύ κρατών μελών, σε διατυπώσεις που συνδέονται με τη διέλευση συνόρων.

Η δυνατότητα που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιβολή επιπλέον υποχρεώσεων τιμολόγησης εκτός από αυτές που καθορίζονται στο κεφάλαιο 3.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Υποχρεώσεις σχετικές με ορισμένες πράξεις εισαγωγής και εξαγωγής

Τμήμα 1

Πράξεις εισαγωγής

Άρθρο 274

Οι διατάξεις των άρθρων 275, 276 και 277 εφαρμόζονται στις πράξεις εισαγωγής που αφορούν τα αγαθά που εισέρχονται στην Κοινότητα προερχόμενα από τρίτο έδαφος που αποτελεί τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας.

Άρθρο 275

Οι διατυπώσεις για την εισαγωγή αγαθών που αναφέρονται στο άρθρο 274 είναι οι ίδιες με τις διατυπώσεις που προβλέπονται από τις ισχύουσες τελωνειακές διατάξεις της Κοινότητας σχετικά με την εισαγωγή αγαθών στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας.

Άρθρο 276

Όταν ο τόπος άφιξης της αποστολής ή της μεταφοράς των αγαθών που προβλέπονται στο άρθρο 274 βρίσκεται εκτός του κράτους μέλους από το οποίο εισήλθαν στην Κοινότητα, τα αγαθά αυτά κυκλοφορούν στο εσωτερικό της Κοινότητας σύμφωνα με το καθεστώς εσωτερικής κοινοτικής διαμετακόμισης που προβλέπεται από τις ισχύουσες τελωνειακές διατάξεις της Κοινότητας, εφόσον υποβλήθηκε δήλωση υπαγωγής τους στο εν λόγω καθεστώς από τη στιγμή της εισόδου τους στην Κοινότητα.

Άρθρο 277

Όταν, κατά την είσοδό τους στην Κοινότητα, τα αγαθά που προβλέπονται στο άρθρο 274 βρίσκονται σε κατάσταση που θα τους επέτρεπε, εάν είχαν εισαχθεί κατά την έννοια του άρθρου 30, πρώτο εδάφιο, να επωφεληθούν από την υπαγωγή τους σε ένα από τα καθεστώτα ή τις καταστάσεις που προβλέπονται στο άρθρο 156 ή σε καθεστώς προσωρινής εισαγωγής με πλήρη απαλλαγή από εισαγωγικούς δασμούς, τα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι τα αγαθά αυτά μπορούν να παραμείνουν στο εσωτερικό της Κοινότητας με τις ίδιες προϋποθέσεις με εκείνες που προβλέπονται για την εφαρμογή των καθεστώτων ή καταστάσεων αυτών.

Τμήμα 2

Πράξεις εξαγωγής

Άρθρο 278

Οι διατάξεις των άρθρων 279 και 280 εφαρμόζονται στις πράξεις εξαγωγής των αγαθών που έχουν τεθεί σε ελεύθερη κυκλοφορία και αποστέλλονται ή μεταφέρονται από κράτος μέλος προς τρίτο έδαφος που αποτελεί μέρος του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας.

Άρθρο 279

Οι διατυπώσεις κατά την εξαγωγή των αγαθών που προβλέπονται στο άρθρο 278 εκτός του εδάφους της Κοινότητας είναι οι ίδιες με τις διατυπώσεις που προβλέπονται από τις ισχύουσες τελωνειακές διατάξεις σχετικά με την εξαγωγή των αγαθών εκτός του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας.

Άρθρο 280

Για τα αγαθά που εξάγονται προσωρινά εκτός της Κοινότητας με σκοπό να επανεισαχθούν, τα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα που εξασφαλίζουν ότι, κατά την επανεισαγωγή τους στην Κοινότητα, τα αγαθά αυτά θα μπορέσουν να υπαχθούν στις ίδιες διατάξεις όπως θα συνέβαινε εάν είχαν εξαχθεί προσωρινά εκτός του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας.

ΤΙΤΛΟΣ ΧΙΙ

ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Ειδικό καθεστώς μικρών επιχειρήσεων

Τμήμα 1

Απλουστευμένες διαδικασίες επιβολής και είσπραξης του φόρου

Άρθρο 281

Τα κράτη μέλη, τα οποία συναντούν δυσκολίες σχετικά με την υπαγωγή των μικρών επιχειρήσεων, λόγω της δραστηριότητας ή της δομής τους, στο κανονικό καθεστώς ΦΠΑ, μπορούν, μέσα στα όρια και με τις προϋποθέσεις που καθορίζουν και έπειτα από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, να εφαρμόζουν απλουστευμένες διαδικασίες επιβολής και είσπραξης του φόρου, όπως καθεστώτα κατ' αποκοπή, με την προϋπόθεση όμως ότι δεν οδηγούν σε μείωση του φόρου.

Τμήμα 2

Απαλλαγές ή προοδευτικές μειώσεις

Άρθρο 282

Οι απαλλαγές και οι μειώσεις που προβλέπονται στο παρόν τμήμα εφαρμόζονται στις παραδόσεις αγαθών και στις παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούνται από τις μικρές επιχειρήσεις.

Άρθρο 283

1.  Οι ρυθμίσεις που προβλέπονται στο παρόν τμήμα δεν εφαρμόζονται στις ακόλουθες πράξεις:

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να εξαιρούν από το καθεστώς που προβλέπεται στο παρόν τμήμα άλλες πράξεις εκτός από αυτές της παραγράφου 1.

Άρθρο 284

1.  Τα κράτη μέλη, τα οποία έκαναν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στο άρθρο 14 της οδηγίας 67/228/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 11ης Απριλίου 1967, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — διάρθρωση και κανόνες εφαρμογής του κοινού συστήματος φόρου προστιθεμένης αξίας ( 15 ) και καθιέρωσαν απαλλαγές ή προοδευτικές μειώσεις του φόρου, μπορούν να τις διατηρήσουν καθώς και τον τρόπο εφαρμογής τους, εφόσον είναι σύμφωνες με το σύστημα του ΦΠΑ.

2.  Τα κράτη μέλη, τα οποία την 17η Μαΐου 1977 παρείχαν απαλλαγή στους υποκείμενους στον φόρο, των οποίων ο ετήσιος κύκλος εργασιών ήταν κατώτερος από το αντίστοιχο ποσό στο εθνικό νόμισμα των 5 000 ευρωπαϊκών λογιστικών μονάδων, με βάση το συντελεστή μετατροπής της εν λόγω ημερομηνίας, μπορούν να αυξήσουν το απαλλασσόμενο όριο μέχρι του ποσού των 5 000 EUR.

Τα κράτη μέλη που εφάρμοζαν προοδευτική μείωση του φόρου δεν μπορούν να αυξήσουν το ανώτατο όριο της μείωσης αυτής ούτε να καταστήσουν πιο ευνοϊκούς τους όρους χορήγησής της.

Άρθρο 285

Τα κράτη μέλη, τα οποία δεν έκαναν χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στο άρθρο 14 της οδηγίας 67/228/ΕΟΚ, μπορούν να απαλλάσσουν τους υποκείμενους στον φόρο, των οποίων ο ετήσιος κύκλος εργασιών είναι κατ' ανώτατο όριο ίσος με 5 000 EUR ή με το αντίστοιχο ποσό σε εθνικό νόμισμα.

Τα κράτη μέλη που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο μπορούν να εφαρμόζουν, εάν συντρέχει λόγος, προοδευτική μείωση του φόρου για υποκείμενους στον φόρο, των οποίων ο ετήσιος κύκλος εργασιών υπερβαίνει το ανώτατο όριο που όρισαν για την εφαρμογή της απαλλαγής.

Άρθρο 286

Τα κράτη μέλη, τα οποία στις 17 Μαΐου 1977 παρείχαν απαλλαγή στους υποκείμενους στον φόρο, των οποίων ο ετήσιος κύκλος εργασιών ήταν ίσος ή ανώτερος από το αντίστοιχο ποσό στο εθνικό νόμισμα των 5 000 ευρωπαϊκών λογιστικών μονάδων, με βάση τον συντελεστή μετατροπής της εν λόγω ημερομηνίας, μπορούν να αυξήσουν το ποσό αυτό για να διατηρηθεί η πραγματική του άξία.

Άρθρο 287

Τα κράτη μέλη που προσχώρησαν μετά την 1η Ιανουαρίου 1978 μπορούν να απαλλάσσουν τους υποκείμενους στον φόρο των οποίων ο κύκλος εργασιών είναι το πολύ ίσος με την αντίστοιχη αξία στο εθνικό νόμισμα των ακόλουθων ποσών, με βάση το συντελεστή μετατροπής που ίσχυε την ημέρα της προσχώρησής τους στην Κοινότητα:

▼M7

▼B

Άρθρο 288

Ο κύκλος εργασιών που λαμβάνεται υπόψη για την εφαρμογή του καθεστώτος που προβλέπεται στο παρόν τμήμα αποτελείται από τα ακόλουθα ποσά χωρίς ΦΠΑ:

Ωστόσο, οι μεταβιβάσεις ενσώματων ή άυλων αγαθών επένδυσης της επιχείρησης δεν λαμβάνονται υπόψη για τον προσδιορισμό του κύκλου εργασιών.

Άρθρο 289

Οι υποκείμενοι στον φόρο που απαλλάσσονται από τον ΦΠΑ δεν έχουν το δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ σύμφωνα με τα άρθρα 167 έως 171 και τα άρθρα 173 έως 177 ούτε το δικαίωμα αναγραφής του στα τιμολόγιά τους.

Άρθρο 290

Οι υποκείμενοι στον φόρο, που δικαιούνται την απαλλαγή από τον ΦΠΑ, μπορούν να επιλέξουν είτε το κανονικό καθεστώς εφαρμογής του ΦΠΑ είτε την εφαρμογή των απλοποιημένων ρυθμίσεων που προβλέπονται στο άρθρο 281. Στην περίπτωση αυτή, τυγχάνουν των προοδευτικών μειώσεων του φόρου, οι οποίες προβλέπονται ενδεχομένως από την εθνική τους νομοθεσία.

Άρθρο 290

Οι υποκείμενοι στον φόρο οι οποίοι τυγχάνουν της προοδευτικής μείωσης θεωρούνται ως υπαγόμενοι στο κανονικό καθεστώς του ΦΠΑ, με την επιφύλαξη της εφαρμογής του άρθρου 281.

Άρθρο 292

Το καθεστώς που προβλέπεται στο παρόν τμήμα εφαρμόζεται έως την ημερομηνία που θα αποφασισθεί από το Συμβούλιο, σύμφωνα με το άρθρο 93 της Συνθήκης, η οποία δεν μπορεί να είναι μεταγενέστερη της ημερομηνίας θέσεως σε ισχύ του οριστικού καθεστώτος που προβλέπεται στο άρθρο 402.

Τμήμα 3

Υποβολή έκθεσης και επανεξέταση

Άρθρο 293

Κάθε τετραετία από την έκδοση της παρούσας οδηγίας η Επιτροπή υποβάλλει στο Συμβούλιο, με βάση τις πληροφορίες που λαμβάνει από τα κράτη μέλη, έκθεση για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος κεφαλαίου. Η έκθεση αυτή συνοδεύεται, εφόσον απαιτείται και λαμβανομένης υπόψη της ανάγκης να εξασφαλισθεί η προοδευτική σύγκλιση των εθνικών ρυθμίσεων, από σχετικές προτάσεις που αποσκοπούν στα ακόλουθα:

Άρθρο 294

Το Συμβούλιο αποφασίζει, σύμφωνα με το άρθρο 93 της Συνθήκης, εάν απαιτείται η καθιέρωση ειδικού καθεστώτος για τις μικρές επιχειρήσεις, στο πλαίσιο του οριστικού καθεστώτος και, εφόσον συντρέχει περίπτωση, αποφασίζει για τα κοινά όρια και τις κοινές προϋποθέσεις εφαρμογής του εν λόγω ειδικού καθεστώτος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Κοινό κατ' αποκοπή καθεστώς αγροτών

Άρθρο 295

1.  Για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου νοούνται ως:

2.  Με τις αγροτικές δραστηριότητες που αναφέρονται στο παράρτημα VΙΙ εξομοιώνονται οι μεταποιητικές δραστηριότητες, τις οποίες πραγματοποιεί ο αγρότης σε προϊόντα που προέρχονται κατά κύριο λόγο από την αγροτική του παραγωγή με μέσα που χρησιμοποιούνται κανονικά στο πλαίσιο των αγροτικών, δασοκομικών ή αλιευτικών εκμεταλλεύσεων.

Άρθρο 296

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόζουν για τους αγρότες, η υπαγωγή των οποίων στο κανονικό καθεστώς του ΦΠΑ ή, ενδεχομένως, στο ειδικό καθεστώς που προβλέπεται στο κεφάλαιο 1 θα προσέκρουε σε δυσχέρειες, ένα κατ' αποκοπή καθεστώς, το οποίο αποσκοπεί στο συμψηφισμό της επιβάρυνσης με ΦΠΑ, ο οποίος καταβάλλεται για τις αγορές αγαθών και υπηρεσιών των αγροτών του κατ' αποκοπή καθεστώτος, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου.

2.  Κάθε κράτος μέλος μπορεί να εξαιρεί από το κατ' αποκοπή καθεστώς ορισμένες κατηγορίες αγροτών καθώς και τους αγρότες, για τους οποίους η εφαρμογή του κανονικού καθεστώτος του ΦΠΑ ή, ενδεχομένως, των απλοποιημένων μεθόδων που προβλέπονται στο άρθρο 281 δεν παρουσιάζει δυσχέρειες διοικητικής φύσης.

3.  Κάθε αγρότης του κατ' αποκοπή καθεστώτος έχει το δικαίωμα να επιλέγει την υπαγωγή στο κανονικό καθεστώς του ΦΠΑ ή, ενδεχομένως, στο προβλεπόμενο στο άρθρο 281 απλουστευμένο καθεστώς, σύμφωνα με τους όρους και διαδικασίες που καθορίζονται από κάθε κράτος μέλος.

Άρθρο 297

Τα κράτη μέλη καθορίζουν, εφόσον παρίσταται ανάγκη, κατ' αποκοπή ποσοστά συμψηφισμού. Μπορούν να καθορίζουν διαφορετικά κατ' αποκοπή ποσοστά συμψηφισμού για τη δασοκομία, τους διάφορους αγροτικούς κλάδους και την αλιεία.

Τα κράτη μέλη γνωστοποιούν στην Επιτροπή τα κατ' αποκοπή ποσοστά συμψηφισμού που προσδιορίζονται σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο πριν από την έναρξη εφαρμογής τους.

Άρθρο 298

Τα κατ' αποκοπή ποσοστά συμψηφισμού καθορίζονται με βάση τα μακροοικονομικά δεδομένα των τριών τελευταίων ετών, που αναφέρονται μόνο στους αγρότες του κατ' αποκοπή καθεστώτος.

Τα ποσοστά είναι δυνατόν να στρογγυλοποιούνται κατά μισή μονάδα προς τα κάτω ή προς τα πάνω. Τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να μειώνουν τα ποσοστά αυτά μέχρι μηδενισμού τους.

Άρθρο 299

Τα κατ' αποκοπή ποσοστά συμψηφισμού δεν επιτρέπεται να έχουν ως αποτέλεσμα την επιστροφή στο σύνολο των αγροτών του κατ' αποκοπή καθεστώτος ποσών που υπερβαίνουν τις επιβαρύνσεις με τον ΦΠΑ εισροών.

Άρθρο 300

Τα κατ' αποκοπή ποσοστά συμψηφισμού εφαρμόζονται στις τιμές χωρίς ΦΠΑ των ακόλουθων αγαθών και υπηρεσιών:

Άρθρο 301

1.  Για τις παραδόσεις αγροτικών προϊόντων και τις παροχές υπηρεσιών που αναφέρονται στο άρθρο 300, τα κράτη μέλη προβλέπουν ότι η καταβολή των κατ' αποκοπή συμψηφισμών πραγματοποιείται είτε από τον αποκτώντα ή το λήπτη είτε από τις δημόσιες αρχές.

2.  Για τις παραδόσεις αγροτικών προϊόντων και τις παροχές αγροτικών υπηρεσιών, εκτός από αυτές που αναφέρονται στο άρθρο 300, η καταβολή των κατ' αποκοπή συμψηφισμών θεωρείται ότι γίνεται από τον αποκτώντα ή τον λήπτη.

Άρθρο 302

Εφόσον ένας αγρότης του κατ' αποκοπή καθεστώτος επωφελείται από τον κατ' αποκοπή συμψηφισμό, αυτός δεν έχει δικαίωμα έκπτωσης για δραστηριότητες που διέπονται από το παρόν κατ' αποκοπή καθεστώς.

Άρθρο 303

1.  Όταν ο υποκείμενος στον φόρο αποκτών ή λήπτης πληρώνει κατ' αποκοπή συμψηφισμό σύμφωνα με το άρθρο 301, παράγραφος 1, έχει το δικαίωμα, με τις προϋποθέσεις των άρθρων 167, 168 και 169 και των άρθρων 173 έως 177 και σύμφωνα με τις διαδικασίες εφαρμογής που καθορίζουν τα κράτη μέλη, να εκπίπτει από τον ΦΠΑ που οφείλει εντός του κράτους μέλους στο οποίο πραγματοποιεί τις φορολογούμενες πράξεις του το ποσό του εν λόγω συμψηφισμού.

2.  Τα κράτη μέλη επιστρέφουν στον αποκτώντα ή το λήπτη το ποσό του κατ' αποκοπή συμψηφισμού που κατέβαλε για μία από τις ακόλουθες πράξεις:

3.  Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις λεπτομέρειες σύμφωνα με τις οποίες πραγματοποιούνται οι επιστροφές που προβλέπονται στην παράγραφο 2. Μπορούν, ιδίως, να εφαρμόζουν τις διατάξεις των οδηγιών 79/1072/ΕΟΚ και 86/560/ΕΟΚ.

Άρθρο 304

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για τον αποτελεσματικό έλεγχο της καταβολής των κατ' αποκοπή συμψηφισμών στους αγρότες του κατ' αποκοπή καθεστώτος.

Άρθρο 305

Όταν εφαρμόζουν το παρόν κατ' αποκοπή καθεστώς, τα κράτη μέλη θεσπίζουν κάθε χρήσιμη διάταξη, ώστε να εξασφαλίζουν ότι η φορολόγηση των παραδόσεων αγροτικών προϊόντων μεταξύ κρατών μελών που πραγματοποιούνται με τις προϋποθέσεις του άρθρου 33 πραγματοποιείται με τον ίδιο τρόπο, είτε γίνεται από αγρότη του κατ' αποκοπή καθεστώτος είτε από άλλον υποκείμενο στον φόρο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Ειδικό καθεστώς των πρακτορείων ταξιδιών

Άρθρο 306

1.  Τα κράτη μέλη εφαρμόζουν ειδικό καθεστώς ΦΠΑ για τις πράξεις των πρακτορείων ταξιδιών σύμφωνα με το παρόν κεφάλαιο, κατά το μέτρο που τα πρακτορεία αυτά ενεργούν στο όνομά τους έναντι των ταξιδιωτών και εφόσον χρησιμοποιούν, για την πραγματοποίηση του ταξιδιού, παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούνται από άλλους υποκείμενους στον φόρο.

Το παρόν ειδικό καθεστώς δεν εφαρμόζεται στα πρακτορεία ταξιδιών, τα οποία ενεργούν αποκλειστικά ως μεσάζοντες και για τα οποία εφαρμόζεται, για τον υπολογισμό της βάσης επιβολής του φόρου, το άρθρο 79, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γ).

2.  Για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου, οι διοργανωτές περιηγήσεων θεωρούνται ως πρακτορεία ταξιδιών.

Άρθρο 307

Οι πράξεις που πραγματοποιούνται από το πρακτορείο ταξιδιών για την εκτέλεση του ταξιδιού με τους όρους που προβλέπονται στο άρθρο 306 θεωρούνται ενιαία παροχή υπηρεσιών από το πρακτορείο ταξιδιών προς τον ταξιδιώτη.

Η ενιαία παροχή υπηρεσίας φορολογείται στο κράτος μέλος, στο οποίο το πρακτορείο ταξιδιών έχει την έδρα της οικονομικής του δραστηριότητας ή μόνιμη εγκατάσταση, από την οποία ενήργησε την παροχή των υπηρεσιών.

Άρθρο 308

Για την ενιαία παροχή υπηρεσιών που παρέχεται από το πρακτορείο ταξιδιών, ως βάση επιβολής του φόρου και τιμή χωρίς ΦΠΑ θεωρείται, κατά την έννοια του άρθρου 226, σημείο 8), το περιθώριο κέρδους του πρακτορείου ταξιδιών, δηλαδή η διαφορά μεταξύ του συνολικού ποσού που καταβάλλεται από τον ταξιδιώτη χωρίς ΦΠΑ και του πραγματικού κόστους με το οποίο επιβαρύνεται το πρακτορείο ταξιδιών για παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούνται από άλλους υποκείμενους στον φόρο, κατά το μέτρο που ο ταξιδιώτης έχει άμεσο όφελος από τις πράξεις αυτές.

Άρθρο 309

Αν οι πράξεις, τις οποίες το πρακτορείο ταξιδιών αναθέτει σε άλλους υποκείμενους στον φόρο, πραγματοποιούνται από τους τελευταίους εκτός της Κοινότητας, η παροχή υπηρεσιών του πρακτορείου εξομοιώνεται με δραστηριότητα μεσάζοντος, η οποία απαλλάσσεται σύμφωνα με το άρθρο 153.

Αν οι πράξεις του πρώτου εδαφίου πραγματοποιούνται τόσο εντός, όσο και εκτός της Κοινότητας, πρέπει να θεωρείται ως απαλλασσόμενο μόνο το μέρος της παροχής υπηρεσιών του πρακτορείου ταξιδιών το οποίο αφορά τις πράξεις που πραγματοποιούνται εκτός της Κοινότητας.

Άρθρο 310

Τα ποσά του ΦΠΑ, με τα οποία επιβαρύνεται το πρακτορείο ταξιδιών από άλλους υποκείμενους στον φόρο για τις πράξεις που προβλέπονται στο άρθρο 307 και παρέχουν άμεσο όφελος στον ταξιδιώτη, δεν εκπίπτονται ούτε επιστρέφονται σε κανένα κράτος μέλος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Ειδικό καθεστώς που εφαρμόζεται στα μεταχειρισμένα αγαθά και στα αντικείμενα καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας

Τμήμα 1

Ορισμοί

Άρθρο 311

1.  Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου και με την επιφύλαξη άλλων κοινοτικών διατάξεων, νοούνται ως:

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να μην θεωρούν ως αντικείμενα καλλιτεχνικής αξίας τα αντικείμενα που αναφέρονται στο παράρτημα ΙΧ, μέρος Α, σημεία 5), 6) και 7).

3.  Η σύμβαση παραγγελιοδοχικής πώλησης της παραγράφου 1, σημείο 7) πρέπει να προβλέπει ότι ο διοργανωτής της δημοπρασίας προσφέρει το αντικείμενο προς πώληση στη δημοπρασία στο όνομά του αλλά για λογαριασμό του εντολέα του και παραδίδει το αντικείμενο στο όνομά του, αλλά για λογαριασμό του εντολέα του στον πλειοδότη στον οποίο κατακυρώνεται το αντικείμενο κατά τη δημοπρασία.

Τμήμα 2

Ειδικό καθεστώς των υποκείμενων στον φόρο μεταπωλητών

Υποτμήμα 1

Καθεστώς του περιθωρίου κέρδους

Άρθρο 312

Για τους σκοπούς του παρόντος υποτμήματος, νοούνται ως:

Άρθρο 313

1.  Τα κράτη μέλη εφαρμόζουν στις παραδόσεις μεταχειρισμένων αγαθών και αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, τις οποίες πραγματοποιούν υποκείμενοι στον φόρο μεταπωλητές, ειδικό καθεστώς φορολόγησης του περιθωρίου κέρδους που πραγματοποιεί ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος υποτμήματος.

2.  Μέχρι την εισαγωγή του οριστικού καθεστώτος που προβλέπεται στο άρθρο 402 το καθεστώς που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου δεν ισχύει για τις παραδόσεις καινούργιων μεταφορικών μέσων που πραγματοποιούνται με τους όρους του άρθρου 138, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο α).

Άρθρο 314

Το καθεστώς του περιθωρίου κέρδους ισχύει για τις παραδόσεις μεταχειρισμένων αγαθών και αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας που πραγματοποιούνται από υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή, εφόσον τα αγαθά αυτά του παραδόθηκαν εντός της Κοινότητας από ένα από τα κατωτέρω πρόσωπα:

Άρθρο 315

Η βάση επιβολής του φόρου για τις παραδόσεις αγαθών του άρθρου 314 συνίσταται στο περιθώριο κέρδους που πραγματοποιεί ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής, μειωμένο κατά το ποσό του ΦΠΑ που αφορά το ίδιο το περιθώριο κέρδους.

Το περιθώριο κέρδους του υποκείμενου στον φόρο μεταπωλητή συνίσταται στη διαφορά μεταξύ της τιμής πώλησης του αντικειμένου από τον υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή και της τιμής αγοράς.

Άρθρο 316

1.  Τα κράτη μέλη παρέχουν στους υποκείμενους στον φόρο μεταπωλητές το δικαίωμα να επιλέξουν την εφαρμογή του καθεστώτος του περιθωρίου κέρδους για τις παραδόσεις των ακόλουθων αγαθών:

2.  Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις διαδικασίες άσκησης της επιλογής που προβλέπεται στην παράγραφο 1, η οποία, σε κάθε περίπτωση, καλύπτει περίοδο τουλάχιστον δύο ημερολογιακών ετών.

Άρθρο 317

Εφόσον ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής κάνει χρήση της επιλογής που προβλέπεται στο άρθρο 316, η βάση επιβολής του φόρου καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 315.

Όσον αφορά τις παραδόσεις αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας τα οποία εισήγαγε ο ίδιος ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής, η τιμή αγοράς που θα ληφθεί υπόψη για τον υπολογισμό του περιθωρίου κέρδους ισούται με τη βάση επιβολής του φόρου κατά την εισαγωγή, η οποία καθορίζεται με βάση τα άρθρα 85 έως 89, προσαυξημένη με τον οφειλόμενο ή καταβληθέντα κατά την εισαγωγή ΦΠΑ.

Άρθρο 318

1.  Προκειμένου να απλουστεύσουν την είσπραξη του φόρου και μετά από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν, για ορισμένες πράξεις ή για ορισμένες κατηγορίες υποκείμενων στον φόρο μεταπωλητών, ότι, για τις παραδόσεις αντικειμένων, οι οποίες υπάγονται στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους, η βάση επιβολής του φόρου καθορίζεται για κάθε φορολογική περίοδο για την οποία ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής πρέπει να υποβάλει τη δήλωση ΦΠΑ που προβλέπεται στο άρθρο 250.

Στην περίπτωση που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο, η βάση επιβολής του φόρου για τις παραδόσεις αγαθών, στις οποίες εφαρμόζεται ο ίδιος συντελεστής ΦΠΑ, συνίσταται στο συνολικό περιθώριο κέρδους που πραγματοποίησε ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής, μείον το ποσό του ΦΠΑ που αφορά το ίδιο περιθώριο κέρδους.

2.  Το συνολικό περιθώριο κέρδους ισούται με τη διαφορά μεταξύ των δύο ακόλουθων ποσών:

3.  Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε να διασφαλίζουν ότι οι υποκείμενοι στον φόρο περί των οποίων η παράγραφος 1 δεν τυγχάνουν αδικαιολογήτων πλεονεκτημάτων ούτε υφίστανται αδικαιολόγητες ζημίες.

Άρθρο 319

Για κάθε παράδοση που διέπεται από το καθεστώς του περιθωρίου κέρδους, ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής μπορεί να εφαρμόζει το κανονικό καθεστώς ΦΠΑ.

Άρθρο 320

1.  Όταν ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής εφαρμόζει το κανονικό καθεστώς ΦΠΑ στην παράδοση αντικειμένου καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, το οποίο εισήγαγε ο ίδιος, έχει το δικαίωμα να εκπίπτει από τον φόρο που οφείλει, τον ΦΠΑ που οφείλεται ή καταβλήθηκε κατά την εισαγωγή του εν λόγω αντικειμένου.

Όταν ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής εφαρμόζει το κανονικό καθεστώς ΦΠΑ στην παράδοση αντικειμένου καλλιτεχνικής αξίας, το οποίο του παρέδωσε ο δημιουργός ή οι διάδοχοί του ή υποκείμενος στον φόρο μη μεταπωλητής, έχει το δικαίωμα να εκπίπτει από τον φόρο που οφείλει, τον ΦΠΑ που οφείλεται ή καταβλήθηκε για το αντικείμενο καλλιτεχνικής αξίας που του παραδόθηκε.

2.  Το ως άνω δικαίωμα έκπτωσης γεννάται τη στιγμή που καθίσταται απαιτητός ο φόρος που οφείλεται για την παράδοση, για την οποία ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής επέλεξε το κανονικό καθεστώς ΦΠΑ.

Άρθρο 321

Οι παραδόσεις μεταχειρισμένων αγαθών και αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, οι οποίες υπάγονται στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους, απαλλάσσονται από τον φόρο, εφόσον πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στα άρθρα 146, 147, 148 και 151.

Άρθρο 322

Εφόσον τα αντικείμενα χρησιμοποιούνται για ανάγκες παραδόσεων που υπάγονται στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους, ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής δεν μπορεί να εκπίπτει από τον φόρο τον οποίο οφείλει τα ακόλουθα ποσά:

Άρθρο 323

Ο υποκείμενος στον φόρο δεν μπορεί να εκπίπτει από τον φόρο τον οποίο οφείλει, τον ΦΠΑ που οφείλεται ή καταβλήθηκε για τα αντικείμενα που του παρέδωσε ή πρόκειται να του παραδώσει υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής, εφόσον η παράδοση των εν λόγω αγαθών από τον υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή υπάγεται στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους.

Άρθρο 324

Ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής που εφαρμόζει το κανονικό καθεστώς του ΦΠΑ παράλληλα με το καθεστώς του περιθωρίου κέρδους οφείλει να τηρεί χωριστές λογιστικές εγγραφές, σύμφωνα με τις διαδικασίες εφαρμογής που καθορίζονται από τα κράτη μέλη, για τις πράξεις που υπάγονται σε καθένα από τα εν λόγω φορολογικά καθεστώτα.

Άρθρο 325

Ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής δεν μπορεί να εμφανίζει χωριστά, στο τιμολόγιο που εκδίδει, τον ΦΠΑ που αφορά παραδόσεις αγαθών οι οποίες υπάγονται στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους.

Υποτμήμα 2

Μεταβατικό καθεστώς που εφαρμόζεται στα μεταχειρισμένα μεταφορικά μέσα

Άρθρο 326

Τα κράτη μέλη, τα οποία, στις 31 Δεκεμβρίου 1992, εφάρμοζαν, στις παραδόσεις μεταχειρισμένων μεταφορικών μέσων που πραγματοποιούσαν υποκείμενοι στον φόρο μεταπωλητές, ειδικό φορολογικό καθεστώς διαφορετικό από το καθεστώς του περιθωρίου κέρδους, μπορούν να διατηρήσουν το καθεστώς αυτό μέχρι την εισαγωγή του οριστικού καθεστώτος που προβλέπεται στο άρθρο 402, εφόσον το καθεστώς πληροί ή έχει προσαρμοσθεί ώστε να πληροί τους όρους που προβλέπονται στο παρόν υποτμήμα.

Η Δανία μπορεί να καθιερώσει το καθεστώς που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο.

Άρθρο 327

1.  Το παρόν μεταβατικό καθεστώς εφαρμόζεται στις παραδόσεις μεταχειρισμένων μεταφορικών μέσων τις οποίες διενεργούν υποκείμενοι στον φόρο μεταπωλητές και οι οποίες υπάγονται στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους.

2.  Το παρόν μεταβατικό καθεστώς δεν εφαρμόζεται στις παραδόσεις καινούργιων μεταφορικών μέσων που πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του άρθρου 138, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο α).

3.  Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, θεωρούνται ως μεταχειρισμένα μεταφορικά μέσα τα χερσαία οχήματα, τα σκάφη και τα αεροσκάφη του άρθρου 2, παράγραφος 2, στοιχείο α), εφόσον είναι μεταχειρισμένα αγαθά τα οποία δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να θεωρηθούν ως καινούργια μεταφορικά μέσα.

Άρθρο 328

Ο οφειλόμενος ΦΠΑ για καθεμία από τις παραδόσεις του άρθρου 327 ισούται με το ποσό του φόρου που θα οφειλόταν εάν η παράδοση αυτή είχε υπαχθεί στο κανονικό καθεστώς ΦΠΑ, μείον το ποσό του ΦΠΑ που θεωρείται ότι περιλαμβάνεται στην τιμή αγοράς του μεταφορικού μέσου από τον υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή.

Άρθρο 329

Ο ΦΠΑ, που θεωρείται ότι περιλαμβάνεται στην τιμή αγοράς του μεταφορικού μέσου από τον υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή, υπολογίζεται σύμφωνα με την ακόλουθη μέθοδο:

Άρθρο 330

Ο ΦΠΑ που οφείλεται για καθεμία από τις παραδόσεις μεταφορικών μέσων του άρθρου 327, παράγραφος 1, ο οποίος καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 328, δεν μπορεί να είναι κατώτερος του ποσού του ΦΠΑ που θα οφειλόταν εάν η εν λόγω παράδοση είχε υπαχθεί στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους.

Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι, εάν η παράδοση είχε υπαχθεί στο καθεστώς του περιθωρίου κέρδους, το εν λόγω περιθώριο κέρδους δεν μπορεί να είναι κατώτερο του 10 % της τιμής πώλησης, κατά την έννοια του άρθρου 312, σημείο 1).

Άρθρο 331

Ο υποκείμενος στον φόρο δεν μπορεί να εκπίπτει από τον φόρο τον οποίο οφείλει τον ΦΠΑ που οφείλεται ή καταβλήθηκε για μεταχειρισμένα μεταφορικά μέσα, τα οποία του παρέδωσε υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής, εφόσον η παράδοση των αγαθών αυτών από τον εν λόγω υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή υπόκειται στον φόρο σύμφωνα με το παρόν μεταβατικό καθεστώς.

Άρθρο 332

Ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής δεν μπορεί να εμφανίζει χωριστά στο τιμολόγιο που εκδίδει τον ΦΠΑ που αφορά τις παραδόσεις τις οποίες υπάγει στο παρόν μεταβατικό καθεστώς.

Τμήμα 3

Ειδικό καθεστώς για τις πωλήσεις σε δημοπρασία

Άρθρο 333

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να εφαρμόζουν ειδικό καθεστώς φορολόγησης του περιθωρίου κέρδους που πραγματοποιεί διοργανωτής δημοπρασιών σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος τμήματος, όσον αφορά τις παραδόσεις μεταχειρισμένων αγαθών, αντικειμένων καλλιτεχνικής, συλλεκτικής ή αρχαιολογικής αξίας, τις οποίες διενεργεί ο εν λόγω διοργανωτής στο όνομά του και για λογαριασμό των προσώπων του άρθρου 334, με βάση σύμβαση παραγγελιοδοχικής πώλησης σε δημοπρασία έναντι προμήθειας.

2.  Το καθεστώς που προβλέπεται στην παράγραφο 1 δεν εφαρμόζεται στις παραδόσεις καινούργιων μεταφορικών μέσων που πραγματοποιούνται με τους όρους που προβλέπονται στο άρθρο 138, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχείο α).

Άρθρο 334

Το συγκεκριμένο ειδικό καθεστώς εφαρμόζεται στις παραδόσεις, τις οποίες πραγματοποιεί διοργανωτής δημοπρασίας στο όνομά του για λογαριασμό ενός από τα κατωτέρω πρόσωπα:

Άρθρο 335

Η παράδοση αγαθών στον υποκείμενο στον φόρο διοργανωτή δημοπρασίας θεωρείται ότι πραγματοποιείται κατά το χρόνο της πώλησης των αγαθών αυτών στη δημοπρασία.

Άρθρο 336

Η βάση επιβολής του φόρου κάθε παράδοσης αγαθών, που αναφέρεται στο παρόν τμήμα, είναι το συνολικό ποσό με το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 339, ο διοργανωτής της δημοπρασίας χρεώνει τον αποκτώντα, μειωμένο κατά τα ακόλουθα ποσά:

Άρθρο 337

Το καθαρό ποσό που κατέβαλε ή θα καταβάλει ο διοργανωτής της δημοπρασίας στον εντολέα του ισούται με τη διαφορά μεταξύ της τιμής κατακύρωσης του αγαθού στη δημοπρασία και του ποσού της προμήθειας που εισέπραξε ή θα εισπράξει ο διοργανωτής της δημοπρασίας από τον εντολέα, με βάση τη σύμβαση παραγγελιοδοχικής πώλησης.

Άρθρο 338

Οι διοργανωτές δημοπρασιών, οι οποίοι παραδίδουν αγαθά με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στα άρθρα 333 και 334, οφείλουν να καταχωρίζουν στα λογιστικά τους βιβλία, σε προσωρινούς λογαριασμούς, τα ακόλουθα ποσά:

Τα ποσά που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο πρέπει να αιτιολογούνται δεόντως.

Άρθρο 339

Ο διοργανωτής της δημοπρασίας οφείλει να εκδίδει στον αποκτώντα τιμολόγιο στο οποίο αναφέρονται χωριστά τα ακόλουθα στοιχεία:

Στο τιμολόγιο που εκδίδεται από το διοργανωτή της πώλησης σε δημοπρασία δεν πρέπει να αναγράφεται χωριστά κανένα ποσό ΦΠΑ.

Άρθρο 340

1.  Ο διοργανωτής της δημοπρασίας, στον οποίο εγχειρίσθηκε το αγαθό με βάση σύμβαση παραγγελιοδοχικής πώλησης σε δημοπρασία, παραδίδει στον εντολέα του έγγραφο απόδοσης λογαριασμού.

Στο έγγραφο απόδοσης λογαριασμού που εκδίδεται από το διοργανωτή της δημοπρασίας πρέπει να αναφέρεται χωριστά το ποσό της πράξης, δηλαδή η τιμή κατακύρωσης του αγαθού μείον το ποσό της προμήθειας που εισέπραξε ή πρόκειται να εισπράξει από τον εντολέα του.

2.  Το έγγραφο απόδοσης λογαριασμού που συντάσσεται με τους όρους της παραγράφου 1 επέχει θέση τιμολογίου το οποίο ο εντολέας, εφόσον είναι υποκείμενος στον φόρο, πρέπει να εκδώσει στο διοργανωτή της δημοπρασίας, σύμφωνα με το άρθρο 220.

Άρθρο 341

Τα κράτη μέλη, τα οποία εφαρμόζουν το καθεστώς που προβλέπεται στο παρόν τμήμα, εφαρμόζουν επίσης το ίδιο καθεστώς και στις παραδόσεις μεταχειρισμένων μεταφορικών μέσων, όπως ορίζονται στο άρθρο 327, παράγραφος 3, που πραγματοποιούνται από διοργανωτή δημοπρασίας, ο οποίος διενεργεί τις πράξεις στο όνομά του, σύμφωνα με σύμβαση παραγγελιοδοχικής πώλησης των αγαθών αυτών με δημοπρασία η οποία πραγματοποιείται για λογαριασμό υποκείμενου στον φόρο μεταπωλητή, εφόσον αυτές οι ίδιες παραδόσεις από το συγκεκριμένο υποκείμενο στον φόρο μεταπωλητή θα ήταν δυνατόν να υπαχθούν στον ΦΠΑ σύμφωνα με το μεταβατικό καθεστώς που εφαρμόζεται στα μεταχειρισμένα μεταφορικά μέσα.

Τμήμα 4

Μέτρα πρόληψης των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού και της φοροδιαφυγής

Άρθρο 342

Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν μέτρα σχετικά με το δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ, προκειμένου οι υποκείμενοι στον φόρο μεταπωλητές που υπάγονται σε ένα από τα καθεστώτα που προβλέπονται στο τμήμα 2 να μην επωφελούνται από αδικαιολόγητα πλεονεκτήματα ούτε να υφίστανται αδικαιολόγητες ζημίες.

Άρθρο 343

Το Συμβούλιο, αποφασίζοντας ομόφωνα και έπειτα από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να επιτρέπει σε κάθε κράτος μέλος να λαμβάνει ειδικά μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, προβλέποντας ότι ο ΦΠΑ που οφείλεται κατ' εφαρμογή του καθεστώτος του περιθωρίου κέρδους δεν μπορεί να είναι κατώτερος του ποσού του φόρου που θα οφειλόταν εάν το περιθώριο κέρδους ήταν ίσο με ορισμένο ποσοστό της τιμής πώλησης.

Το ποσοστό της τιμής πώλησης καθορίζεται με βάση τα συνήθη περιθώρια κέρδους που επιτυγχάνουν οι οικονομικοί φορείς στο συγκεκριμένο τομέα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Ειδικό καθεστώς για τον επενδυτικό χρυσό

Τμήμα 1

Γενικές διατάξεις

Άρθρο 344

1.  Για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας και με την επιφύλαξη άλλων κοινοτικών διατάξεων, ως «επενδυτικός χρυσός» νοούνται τα εξής:

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να εξαιρούν από το παρόν ειδικό καθεστώς τις πολύ μικρές ράβδους ή πλάκες βάρους 1 γραμμαρίου ή λιγότερο.

3.  Για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, θεωρείται ότι τα νομίσματα της παραγράφου 1, σημείο 2), δεν πωλούνται για συλλεκτικούς σκοπούς.

Άρθρο 345

Από το 1999 και μετά, κάθε κράτος μέλος ανακοινώνει στην Επιτροπή πριν από την 1η Ιουλίου κάθε έτους τα νομίσματα τα οποία πληρούν τα κριτήρια του άρθρου 344, παράγραφος 1, σημείο 2), και αποτελούν αντικείμενο συναλλαγής σε αυτό το κράτος μέλος. Η Επιτροπή δημοσιεύει πλήρη κατάλογο αυτών των νομισμάτων στο τεύχος C της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης πριν από την 1η Δεκεμβρίου κάθε έτους. Τα νομίσματα που περιλαμβάνονται στο δημοσιευμένο κατάλογο θεωρείται ότι πληρούν τα κριτήρια αυτά για όλο το έτος για το οποίο δημοσιεύεται ο κατάλογος.

Τμήμα 2

Απαλλαγή από τον φόρο

Άρθρο 346

Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν από τον ΦΠΑ την παράδοση, ενδοκοινοτική απόκτηση και εισαγωγή επενδυτικού χρυσού, περιλαμβανομένου του επενδυτικού χρυσού για τον οποίο υπάρχουν πιστοποιητικά κατ' είδος ή κατά γένος ή ο οποίος αποτελεί αντικείμενο συναλλαγής μεταξύ λογαριασμών σε χρυσό, ιδίως δανείων χρυσού και συμβάσεων ανταλλαγών (swaps), με δικαίωμα κυριότητας ή απαίτησης επενδυτικού χρυσού, καθώς και των πράξεων επί επενδυτικού χρυσού με προθεσμιακές συμβάσεις (futures) και απλές προθεσμιακές συμβάσεις (forward contracts) οι οποίες προκαλούν μεταβίβαση κυριότητας ή απαίτησης όσον αφορά τον επενδυτικό χρυσό.

Άρθρο 347

Τα κράτη μέλη απαλλάσσουν τις υπηρεσίες μεσιτών οι οποίοι ενεργούν στο όνομα και για λογαριασμό άλλου όταν παρεμβαίνουν στην παράδοση επενδυτικού χρυσού για τον εντολέα τους.

Τμήμα 3

Δικαίωμα επιλογής φορολόγησης

Άρθρο 348

Τα κράτη μέλη παρέχουν στους υποκείμενους στον φόρο που παράγουν επενδυτικό χρυσό ή μεταποιούν κάθε είδους χρυσό σε επενδυτικό χρυσό, δικαίωμα επιλογής για φορολόγηση της παράδοσης επενδυτικού χρυσού, σε άλλον υποκείμενο στον φόρο, η οποία αλλιώς θα απαλλασσόταν με βάση το άρθρο 346.

Άρθρο 349

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να παρέχουν στους υποκείμενους στον φόρο οι οποίοι, στο πλαίσιο της οικονομικής τους δραστηριότητας, παραδίδουν, με κανονικές συνθήκες, χρυσό για βιομηχανική χρήση, δικαίωμα επιλογής για φορολόγηση των παραδόσεων χρυσών ράβδων ή πλακών του άρθρου 344, παράγραφος 1, σημείο 1), σε άλλον υποκείμενο στον φόρο, οι οποίες αλλιώς θα απαλλάσσονταν με βάση το άρθρο 346.

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να περιορίζουν την έκταση της επιλογής που προβλέπεται στην παράγραφο 1.

Άρθρο 350

Στις περιπτώσεις που ο προμηθευτής άσκησε το δικαίωμα επιλογής φορολόγησης που προβλέπεται στα άρθρα 348 και 349, τα κράτη μέλη παρέχουν το δικαίωμα επιλογής φορολόγησης στο μεσίτη, όσον αφορά τη φορολόγηση των υπηρεσιών του άρθρου 347.

Άρθρο 351

Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις διαδικασίες άσκησης των δικαιωμάτων επιλογής φορολόγησης που αναφέρονται στο παρόν τμήμα και ενημερώνουν σχετικά την Επιτροπή.

Τμήμα 4

Πράξεις σε ρυθμιζόμενη αγορά χρυσού

Άρθρο 352

Κάθε κράτος μέλος μπορεί, μετά από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, να επιβάλει ΦΠΑ σε συγκεκριμένες πράξεις που αφορούν επενδυτικό χρυσό οι οποίες πραγματοποιούνται στο εν λόγω κράτος μέλος μεταξύ υποκείμενων στον φόρο που λειτουργούν σε αγορά χρυσού ρυθμιζόμενη από το σχετικό κράτος μέλος ή μεταξύ υποκείμενου στον φόρο και άλλου υποκείμενου στον φόρο που δεν λειτουργεί στην εν λόγω αγορά. Ωστόσο, το κράτος μέλος δεν μπορεί να επιβάλλει φόρο στις παραδόσεις που πραγματοποιούνται με τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στο άρθρο 138 ούτε στις εξαγωγές που αφορούν τον επενδυτικό χρυσό.

Άρθρο 353

Τα κράτη μέλη, τα οποία με βάση το άρθρο 352 φορολογούν τις πράξεις μεταξύ των υποκείμενων στον φόρο που λειτουργούν σε ρυθμιζόμενη αγορά χρυσού, επιτρέπουν, για λόγους απλούστευσης, την αναστολή του φόρου που πρόκειται να καταβληθεί και απαλλάσσουν τους υποκείμενους στον φόρο από τις απαιτήσεις τήρησης λογιστικής σχετικά με τον ΦΠΑ.

Τμήμα 5

Ειδικά δικαιώματα και υποχρεώσεις των εμπόρων επενδυτικού χρυσού

Άρθρο 354

Ο υποκείμενος στον φόρο, εφόσον η μεταγενέστερη παράδοση επενδυτικού χρυσού που πραγματοποιεί απαλλάσσεται με βάση το παρόν κεφάλαιο, έχει δικαίωμα να εκπίπτει τα ακόλουθα ποσά:

Άρθρο 355

Οι υποκείμενοι στον φόρο, που παράγουν επενδυτικό χρυσό ή μετατρέπουν χρυσό σε επενδυτικό χρυσό, έχουν δικαίωμα να εκπίπτουν τον φόρο που οφείλεται ή καταβλήθηκε από αυτούς για παράδοση αγαθών ή ενδοκοινοτική απόκτηση ή εισαγωγή αγαθών ή παροχή υπηρεσιών που συνδέονται με την παραγωγή ή τη μεταποίηση του εν λόγω χρυσού όπως θα συνέβαινε εάν η μεταγενέστερη παράδοση του χρυσού, που απαλλάσσεται με βάση το άρθρο 346, υπαγόταν στον φόρο.

Άρθρο 356

1.  Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι οι έμποροι επενδυτικού χρυσού καταχωρίζουν λογιστικά τουλάχιστον όλες τις σημαντικές πράξεις που αφορούν επενδυτικό χρυσό και διαφυλάσσουν τα έγγραφα που επιτρέπουν την αναγνώριση της ταυτότητας των πελατών τους και τα οποία αφορούν τις πράξεις αυτές.

Οι έμποροι διαφυλάσσουν τα στοιχεία που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο για περίοδο τουλάχιστον πέντε ετών.

2.  Τα κράτη μέλη μπορούν να αποδέχονται ισοδύναμες υποχρεώσεις με βάση μέτρα που υιοθετούνται στο πλαίσιο άλλης κοινοτικής νομοθεσίας, όπως η οδηγία 2005/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Οκτωβρίου 2005, σχετικά με την πρόληψη της χρησιμοποίησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας ( 16 ), για να συμμορφώνονται προς τις απαιτήσεις της παραγράφου 1.

3.  Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν αυστηρότερες υποχρεώσεις, ιδίως όσον αφορά την τήρηση ειδικών καταστάσεων ή την εφαρμογή ειδικών λογιστικών απαιτήσεων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

Ειδικό καθεστώς για μη εγκατεστημένους υποκείμενους στον φόρο που παρέχουν υπηρεσίες με ηλεκτρονικά μέσα σε μη υποκείμενους στον φόρο

Τμήμα 1

Γενικές διατάξεις

▼M3

Άρθρο 357

Το παρόν κεφάλαιο εφαρμόζεται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2014.

▼B

Άρθρο 358

Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου και με την επιφύλαξη άλλων κοινοτικών διατάξεων, νοούνται ως:

▼M3

▼B

▼M3

▼B

Τμήμα 2

Ειδικό καθεστώς για υπηρεσίες που παρέχονται με ηλεκτρονικά μέσα

Άρθρο 359

Τα κράτη μέλη επιτρέπουν σε μη εγκατεστημένο υποκείμενο στον φόρο ο οποίος παρέχει ηλεκτρονικές υπηρεσίες σε μη υποκείμενο στον φόρο, ο οποίος είναι εγκατεστημένος ή έχει τον τόπο της κατοικίας του ή της συνήθους διαμονής του σε κράτος μέλος, να χρησιμοποιεί το παρόν ειδικό καθεστώς. Το εν λόγω ειδικό καθεστώς ισχύει για όλες τις υπηρεσίες που παρέχονται με τον τρόπο αυτό εντός της Κοινότητας.

Άρθρο 360

Ο μη εγκατεστημένος υποκείμενος στον φόρο υποχρεούται να γνωστοποιεί στο κράτος μέλος εγγραφής την έναρξη των δραστηριοτήτων του, ως υποκείμενου στον φόρο, την παύση ή τη μεταβολή αυτών κατά τρόπο ώστε να μην πληροί πλέον τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο παρόν ειδικό καθεστώς. Η γνωστοποίηση αυτή πραγματοποιείται με ηλεκτρονικά μέσα.

Άρθρο 361

1.  Οι πληροφορίες που παρέχει ο μη υποκείμενος στον φόρο προς το κράτος μέλος εγγραφής, όταν αρχίζει τη φορολογητέα δραστηριότητά του, περιέχουν τα ακόλουθα στοιχεία για την αναγνώριση της ταυτότητάς του:

2.  Ο μη εγκατεστημένος υποκείμενος στον φόρο κοινοποιεί στο κράτος μέλος εγγραφής κάθε τυχόν αλλαγή των πληροφοριών που έχει γνωστοποιήσει.

Άρθρο 362

Το κράτος μέλος εγγραφής χορηγεί στο μη εγκατεστημένο υποκείμενο στον φόρο ατομικό αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ και του κοινοποιεί με ηλεκτρονικά μέσα τον αριθμό που του χορηγήθηκε. Τα κράτη μέλη κατανάλωσης, στηριζόμενα στις πληροφορίες βάσει των οποίων πραγματοποιήθηκε η εγγραφή, μπορούν να χρησιμοποιούν δικά τους συστήματα εγγραφής.

Άρθρο 363

Το κράτος μέλος εγγραφής διαγράφει το μη εγκατεστημένο υποκείμενο στον φόρο από το φορολογικό μητρώο στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Άρθρο 364

Ο μη εγκατεστημένος υποκείμενος στον φόρο υποβάλλει με ηλεκτρονικά μέσα, στο κράτος μέλος εγγραφής, δήλωση ΦΠΑ για κάθε ημερολογιακό τρίμηνο, είτε έχει παρασχεθεί ηλεκτρονική υπηρεσία είτε όχι. Η δήλωση υποβάλλεται εντός είκοσι ημερών από το τέλος της φορολογικής περιόδου, την οποία καλύπτει η δήλωση.

Άρθρο 365

Στη δήλωση ΦΠΑ αναγράφεται ο αριθμός φορολογικού μητρώου και, για κάθε κράτος μέλος κατανάλωσης στο οποίο οφείλεται ΦΠΑ, η συνολική αξία, χωρίς ΦΠΑ, των παροχών ηλεκτρονικών υπηρεσιών που πραγματοποιήθηκαν κατά τη φορολογική περίοδο και το συνολικό ποσό του αντίστοιχου φόρου. Πρέπει να αναφέρονται επίσης στη δήλωση οι ισχύοντες συντελεστές ΦΠΑ και το συνολικό ποσό του φόρου που οφείλεται.

Άρθρο 366

1.  Η δήλωση ΦΠΑ συμπληρώνεται σε ευρώ.

Τα κράτη μέλη που δεν έχουν υιοθετήσει το ευρώ μπορούν να απαιτούν τη συμπλήρωση της δήλωσης ΦΠΑ στο εθνικό τους νόμισμα. Εάν η παροχή υπηρεσιών έχει πραγματοποιηθεί σε άλλα νομίσματα, κατά τη συμπλήρωση της δήλωσης ΦΠΑ, ο μη εγκατεστημένος υποκείμενος στον φόρο χρησιμοποιεί τη συναλλαγματική ισοτιμία που ισχύει την τελευταία ημέρα της φορολογικής περιόδου.

2.  Η μετατροπή γίνεται σύμφωνα με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα την ημέρα εκείνη ή, εάν δεν υπήρξε δημοσίευση τη συγκεκριμένη ημέρα, τις ισοτιμίες της επόμενης ημέρας δημοσίευσης.

Άρθρο 367

Ο μη εγκατεστημένος υποκείμενος στον φόρο καταβάλλει τον ΦΠΑ συγχρόνως με την υποβολή της δήλωσης ΦΠΑ.

Η καταβολή γίνεται σε τραπεζικό λογαριασμό σε ευρώ, που ορίζεται από το κράτος μέλος εγγραφής. Τα κράτη μέλη που δεν έχουν υιοθετήσει το ευρώ μπορούν να απαιτούν να γίνεται η καταβολή σε τραπεζικό λογαριασμό στο νόμισμά τους.

Άρθρο 368

Ο μη εγκατεστημένος υποκείμενος στον φόρο ο οποίος χρησιμοποιεί το παρόν ειδικό καθεστώς δεν εκπίπτει κανένα ποσό ΦΠΑ με βάση το άρθρο 168 της παρούσας οδηγίας. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 1, παράγραφος 1 της οδηγίας 86/560/ΕΟΚ, στον εν λόγω υποκείμενο στον φόρο επιστρέφεται ο φόρος σύμφωνα με την οδηγία αυτή. Το άρθρο 2, παράγραφοι 2 και 3, και το άρθρο 4, παράγραφος 2, της εν λόγω οδηγίας δεν εφαρμόζονται στις επιστροφές που σχετίζονται με ηλεκτρονικές υπηρεσίες οι οποίες καλύπτονται από το ειδικό αυτό καθεστώς.

Άρθρο 369

1.  Ο μη εγκατεστημένος υποκείμενος στον φόρο υποχρεούται να καταχωρίζει στα λογιστικά βιβλία τις πράξεις που υπάγονται στο παρόν ειδικό καθεστώς. Οι καταχωρίσεις αυτές πρέπει να είναι αρκετά λεπτομερείς, ώστε να επιτρέπουν στις φορολογικές αρχές του κράτους μέλους κατανάλωσης να επαληθεύουν την ακρίβεια της δήλωσης ΦΠΑ.

2.  Οι καταχωρίσεις της παραγράφου 1 πρέπει να διατίθενται, έπειτα από αίτηση, με ηλεκτρονικά μέσα, στο κράτος μέλος εγγραφής και στο κράτος μέλος κατανάλωσης.

Οι καταχωρίσεις αυτές διαφυλάσσονται για διάστημα δέκα ετών, το οποίο αρχίζει από τις 31 Δεκεμβρίου του έτους κατά το οποίο πραγματοποιήθηκε η πράξη.

ΤΙΤΛΟΣ XIII

ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Παρεκκλίσεις που ισχύουν έως τη θέσπιση οριστικών ρυθμίσεων

Τμήμα 1

Παρεκκλίσεις για τα κράτη που ήταν μέλη της Κοινότητας την 1η Ιανουαρίου 1978

Άρθρο 370

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1978 φορολογούσαν τις πράξεις που περιλαμβάνονται στον κατάλογο του παραρτήματος Χ, μέρος Α, μπορούν να εξακολουθήσουν να τις φορολογούν.

Άρθρο 371

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1978 απήλλασσαν από τον φόρο τις πράξεις που περιλαμβάνονται στον κατάλογο του παραρτήματος Χ, μέρος Β, μπορούν να εξακολουθήσουν να τις απαλλάσσουν με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε κάθε ενδιαφερόμενο κράτος μέλος κατά την ίδια αυτή ημερομηνία.

Άρθρο 372

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1978 εφάρμοζαν διατάξεις κατά παρέκκλιση από την προβλεπομένη στο άρθρο 179, πρώτο εδάφιο, αρχή της άμεσης έκπτωσης, μπορούν να εξακολουθήσουν να τις εφαρμόζουν.

Άρθρο 373

Τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1978 εφάρμοζαν διατάξεις κατά παρέκκλιση από το άρθρο 28 και το άρθρο 79, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γ), μπορούν να εξακολουθήσουν να τις εφαρμόζουν.

Άρθρο 374

Κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις του άρθρου 169 και του άρθρου 309, τα κράτη μέλη, τα οποία την 1η Ιανουαρίου 1978 απήλλασσαν, χωρίς δικαίωμα έκπτωσης του καταβληθέντος σε προηγούμενο στάδιο ΦΠΑ, τις προβλεπόμενες από το άρθρο 309 παροχές υπηρεσιών των πρακτορείων ταξιδιών, μπορούν να εξακολουθήσουν να τις απαλλάσσουν. Η παρέκκλιση αυτή εφαρμόζεται επίσης στα πρακτορεία ταξιδιών, τα οποία ενεργούν στο όνομα και για λογαριασμό του ταξιδιώτη.

Τμήμα 2

Παρεκκλίσεις για τα κράτη που προσχώρησαν στην Κοινότητα μετά την 1η Ιανουαρίου 1978

Άρθρο 375

Η Ελλάδα μπορεί να εξακολουθήσει να απαλλάσσει τις πράξεις του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημεία 2), 8), 9), 11) και 12), με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος την 1η Ιανουαρίου 1987.

Άρθρο 376

Η Ισπανία μπορεί να εξακολουθήσει να απαλλάσσει τις παροχές υπηρεσιών εκ μέρους των συγγραφέων του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημείο 2) και τις πράξεις του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημεία 11) και 12), με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος την 1η Ιανουαρίου 1993.

Άρθρο 377

Η Πορτογαλία μπορεί να εξακολουθήσει να απαλλάσσει τις πράξεις που περιλαμβάνονται στο παράρτημα Χ, μέρος Β, σημεία 2), 4), 7), 9), 10) και 13), με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος την 1η Ιανουαρίου 1989.

Άρθρο 378

1.  Η Αυστρία μπορεί να εξακολουθήσει να φορολογεί τις πράξεις του παραρτήματος Χ, μέρος Α, σημείο 2).

2.  Εφόσον οι ίδιες απαλλαγές ισχύουν σε ένα από τα κράτη μέλη που αποτελούσε μέρος της Κοινότητας στις 31 Δεκεμβρίου 1994, η Αυστρία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να εξακολουθήσει να απαλλάσσει από τον φόρο τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 379

1.  Η Φινλανδία μπορεί να εξακολουθήσει να φορολογεί τις πράξεις του παραρτήματος Χ, μέρος Α, σημείο 2), εφόσον οι ίδιες πράξεις φορολογούνται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 31 Δεκεμβρίου 1994.

2.  Η Φινλανδία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να εξακολουθήσει να απαλλάσσει από τον φόρο τις παροχές υπηρεσιών από συγγραφείς, καλλιτέχνες και ερμηνευτές έργων τέχνης του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημείο 2) καθώς και τις πράξεις του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημεία 5), 9) και 10), εφόσον οι ίδιες απαλλαγές εφαρμόζονται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 31 Δεκεμβρίου 1994.

Άρθρο 380

Η Σουηδία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να εξακολουθήσει να απαλλάσσει από τον φόρο τις παροχές υπηρεσιών από συγγραφείς, καλλιτέχνες και ερμηνευτές έργων τέχνης του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημείο 2 καθώς και τις πράξεις του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημεία 1), 9) και 10), εφόσον οι ίδιες απαλλαγές εφαρμόζονται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 31 Δεκεμβρίου 1994.

Άρθρο 381

Η Τσεχική Δημοκρατία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών, οι οποίες αναφέρονται στο παράρτημα ΙΧ, μέρος Β, σημείο 10), για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 30 Απριλίου 2004.

Άρθρο 382

Η Εσθονία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημείο 10), για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 30 Απριλίου 2004.

Άρθρο 383

Η Κύπρος μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 384

Για όσο διάστημα οι ίδιες απαλλαγές εφαρμόζονται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 30 Απριλίου 2004, η Λετονία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 385

Η Λιθουανία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημείο 10), για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 30 Απριλίου 2004.

Άρθρο 386

Η Ουγγαρία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημείο 10), για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 30 Απριλίου 2004.

Άρθρο 387

Για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 30 Απριλίου 2004, η Μάλτα μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις ακόλουθες πράξεις:

Άρθρο 388

Η Πολωνία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημείο 10), για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 30 Απριλίου 2004.

Άρθρο 389

Η Σλοβενία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημείο 10), για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 30 Απριλίου 2004.

Άρθρο 390

Η Σλοβακία μπορεί, με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος Χ, μέρος Β, σημείο 10), για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας στις 30 Απριλίου 2004.

▼M7

Άρθρο 390α

Η Βουλγαρία μπορεί, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος X μέρος B σημείο 10, για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας την 31η Δεκεμβρίου 2006.

Άρθρο 390β

Η Ρουμανία μπορεί, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος X μέρος B σημείο 10, για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας την 31η Δεκεμβρίου 2006.

▼B

Τμήμα 3

Κοινές διατάξεις για τα τμήματα 1 και 2

Άρθρο 391

Τα κράτη μέλη που απαλλάσσουν από τον φόρο τις πράξεις των άρθρων371, 375, 376 και 377, του άρθρου 378, παράγραφος 2, στο άρθρο 379, παράγραφος 2, και στα ►M7  άρθρα 380 έως 390β ◄ μπορούν να παρέχουν στους υποκείμενους στον φόρο τη δυνατότητα να επιλέγουν τη φορολόγηση των εν λόγω πράξεων.

Άρθρο 392

Τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι για τις παραδόσεις κτιρίων και γηπέδων προς οικοδόμηση, που αγοράζονται με σκοπό τη μεταπώλησή τους από υποκείμενο στον φόρο που δεν είχε δικαίωμα έκπτωσης κατά την αγορά, βάση επιβολής του φόρου είναι η διαφορά μεταξύ της τιμής πώλησης και της τιμής αγοράς.

Άρθρο 393

1.  Προκειμένου να διευκολυνθεί η μετάβαση στο οριστικό καθεστώς που προβλέπεται στο άρθρο 402, το Συμβούλιο, με βάση έκθεση της Επιτροπής, επανεξετάζει την κατάσταση όσον αφορά τις παρεκκλίσεις που προβλέπονται στα τμήματα 1 και 2 και αποφασίζει, σύμφωνα με το άρθρο 93 της Συνθήκης, για την ενδεχόμενη κατάργηση ορισμένων από τις παρεκκλίσεις αυτές ή του συνόλου αυτών.

2.  Στο οριστικό καθεστώς, οι μεταφορές προσώπων θα φορολογούνται στο κράτος μέλος αναχώρησης για την πραγματοποιούμενη στο εσωτερικό της Κοινότητας διαδρομή, κατά τρόπο που θα καθορισθεί από το Συμβούλιο, σύμφωνα με το άρθρο 93 της Συνθήκης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Παρεκκλίσεις που παρέχονται με άδεια

Τμήμα 1

Μέτρα απλούστευσης και πρόληψης της φοροδιαφυγής ή της φοροαποφυγής

Άρθρο 394

Τα κράτη μέλη τα οποία εφάρμοζαν την 1ην Ιανουαρίου 1977 ειδικά μέτρα για την απλούστευση της είσπραξης του φόρου ή για την πρόληψη ορισμένων τύπων φοροδιαφυγής ή φοροαποφυγής μπορούν να τα διατηρήσουν, με τον όρο ότι τα είχαν κοινοποιήσει στην Επιτροπή πριν από την 1η Ιανουαρίου 1978 και με την επιφύλαξη ότι τα μέτρα απλούστευσης είναι σύμφωνα με το κριτήριο που καθορίζεται στο άρθρο 395, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο.

Άρθρο 395

1.  Το Συμβούλιο, αποφασίζοντας ομόφωνα έπειτα από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να επιτρέπει σε κάθε κράτος μέλος να θεσπίζει ειδικά μέτρα παρέκκλισης από τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας, για λόγους απλούστευσης των διαδικασιών επιβολής του φόρου ή πρόληψης ορισμένων τύπων φοροδιαφυγής ή φοροαποφυγής.

Τα μέτρα για την απλούστευση της διαδικασίας επιβολής του φόρου δεν μπορούν να επηρεάζουν, παρά μόνο σε αμελητέο βαθμό, το συνολικό ποσό των φορολογικών εσόδων του κράτους μέλους που εισπράττονται στο στάδιο της τελικής κατανάλωσης.

2.  Το κράτος μέλος που επιθυμεί να λάβει τα αναφερόμενα από την παράγραφο 1 μέτρα υποβάλλει στην Επιτροπή σχετικό αίτημα και της παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Σε περίπτωση που η Επιτροπή κρίνει ότι δεν έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία, έρχεται σε επαφή με το εν λόγω κράτος μέλος εντός δύο μηνών από την παραλαβή του αιτήματος και προσδιορίζει ποια πρόσθετα στοιχεία απαιτούνται.

Αφού η Επιτροπή συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που κρίνει απαραίτητα για την εκτίμηση του αιτήματος, ενημερώνει εντός ενός μηνός το κράτος μέλος που υπέβαλε το αίτημα και διαβιβάζει το αίτημα, στη γλώσσα υποβολής του, στα λοιπά κράτη μέλη.

3.  Τρεις μήνες μετά την ενημέρωση που προβλέπεται στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2, η Επιτροπή υποβάλλει στο Συμβούλιο κατάλληλη πρόταση ή, όταν έχει αντιρρήσεις σχετικά με το αίτημα παρέκκλισης, ανακοίνωση με την οποία εκθέτει τις εν λόγω αντιρρήσεις.

4.  Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία, που καθορίζεται στις παραγράφους 2 και 3, ολοκληρώνεται εντός οκτώ μηνών από την παραλαβή του αιτήματος από την Επιτροπή.

Τμήμα 2

Διεθνείς συμφωνίες

Άρθρο 396

1.  Το Συμβούλιο, αποφασίζοντας ομόφωνα μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να επιτρέψει σε κάθε κράτος μέλος να συνάψει με τρίτη χώρα ή με διεθνή οργανισμό συμφωνία, η οποία μπορεί να περιέχει παρεκκλίσεις από την παρούσα οδηγία.

2.  Το κράτος μέλος που επιθυμεί να συνάψει συμφωνία σύμφωνα με την παράγραφο 1 υποβάλλει στην Επιτροπή σχετικό αίτημα και προσκομίζει όλα τα απαραίτητα στοιχεία. Σε περίπτωση που η Επιτροπή κρίνει ότι δεν έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία, έρχεται σε επαφή με το εν λόγω κράτος μέλος εντός δύο μηνών από την παραλαβή του αιτήματος και προσδιορίζει ποια πρόσθετα στοιχεία απαιτούνται.

Αφού η Επιτροπή συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που κρίνει απαραίτητα για την εκτίμηση του αιτήματος, ενημερώνει εντός ενός μηνός το κράτος μέλος που υπέβαλε το αίτημα και διαβιβάζει το αίτημα, στη γλώσσα υποβολής του, στα λοιπά κράτη μέλη.

3.  Τρεις μήνες μετά την ενημέρωση που προβλέπεται στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2, η Επιτροπή υποβάλλει στο Συμβούλιο κατάλληλη πρόταση ή, όταν έχει αντιρρήσεις σχετικά με το αίτημα παρέκκλισης, ανακοίνωση με την οποία εκθέτει τις εν λόγω αντιρρήσεις.

4.  Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία, που καθορίζεται στις παραγράφους 2 και 3, ολοκληρώνεται εντός οκτώ μηνών από την παραλαβή του αιτήματος από την Επιτροπή.

ΤΙΤΛΟΣ XIV

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Μέτρα εφαρμογής

Άρθρο 397

Το Συμβούλιο, αποφασίζοντας ομόφωνα μετά από πρόταση της Επιτροπής, θεσπίζει τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Επιτροπή ΦΠΑ

Άρθρο 398

1.  Συγκροτείται συμβουλευτική επιτροπή φόρου προστιθέμενης αξίας, η οποία καλείται «επιτροπή ΦΠΑ».

2.  Η επιτροπή ΦΠΑ αποτελείται από αντιπροσώπους των κρατών μελών και της Επιτροπής.

Η επιτροπή προεδρεύεται από αντιπρόσωπο της Επιτροπής.

Η γραμματεία της επιτροπής εξασφαλίζεται από τις υπηρεσίες της Επιτροπής.

3.  Η επιτροπή ΦΠΑ θεσπίζει τον εσωτερικό της κανονισμό.

4.  Εκτός από τα σημεία που αποτελούν αντικείμενο διαβούλευσης σύμφωνα με την παρούσα οδηγία, η επιτροπή ΦΠΑ εξετάζει τα ζητήματα που της υποβάλλει ο πρόεδρός της, είτε με δική του πρωτοβουλία είτε έπειτα από αίτημα του αντιπροσώπου κράτους μέλους, σχετικά με την εφαρμογή των κοινοτικών διατάξεων περί ΦΠΑ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Συντελεστής μετατροπής

Άρθρο 399

Με την επιφύλαξη άλλων ειδικών διατάξεων, το αντίστοιχο ποσό σε εθνικά νομίσματα των ποσών σε ευρώ που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία καθορίζεται σύμφωνα με το συντελεστή μετατροπής του ευρώ που ίσχυε την 1η Ιανουαρίου 1999. Τα κράτη μέλη που προσχώρησαν στην Κοινότητα μετά από αυτή την ημερομηνία και δεν έχουν υιοθετήσει το ευρώ ως ενιαίο νόμισμα, χρησιμοποιούν τον συντελεστή μετατροπής του ευρώ που ισχύει κατά την προσχώρησή τους.

Άρθρο 400

Κατά την μετατροπή των ποσών του άρθρου 399 σε εθνικά νομίσματα, τα κράτη μέλη μπορούν να στρογγυλοποιούν έως και κατά 10 %, προς τα άνω ή προς τα κάτω, τα ποσά που προκύπτουν από την μετατροπή αυτή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Άλλοι φόροι, δικαιώματα και τέλη

Άρθρο 401

Με την επιφύλαξη άλλων κοινοτικών διατάξεων, οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας δεν εμποδίζουν την εκ μέρους κράτους μέλους διατήρηση ή εισαγωγή φόρων στις συμβάσεις ασφάλισης και στα τυχερά παιχνίδια και στοιχήματα, ειδικών φόρων κατανάλωσης, δικαιωμάτων εγγραφής ή καταχώρισης και, γενικότερα, οποιουδήποτε φόρου, δικαιώματος ή τέλους που δεν έχει τον χαρακτήρα φόρου κύκλου εργασιών, με την προϋπόθεση ότι η είσπραξη των εν λόγω φόρων, δικαιωμάτων και τελών δεν οδηγεί, στις συναλλαγές μεταξύ κρατών μελών, σε διατυπώσεις που συνδέονται με τη διέλευση συνόρων.

ΤΙΤΛΟΣ XV

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Μεταβατικό καθεστώς φορολόγησης των συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών

Άρθρο 402

1.  Το καθεστώς φορολόγησης των συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών που προβλέπεται από την παρούσα οδηγία έχει μεταβατικό χαρακτήρα και θα αντικατασταθεί από οριστικό καθεστώς, που θα βασίζεται στην αρχή της φορολόγησης των παραδόσεων αγαθών και των παροχών υπηρεσιών στο κράτος μέλος καταγωγής.

2.  Το Συμβούλιο, αφού εξετάσει την έκθεση που προβλέπεται στο άρθρο 404, εφόσον διαπιστώσει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τη μετάβαση στο οριστικό καθεστώς, θεσπίζει, σύμφωνα με το άρθρο 93 της Συνθήκης, τις διατάξεις που είναι αναγκαίες για τη θέση σε ισχύ και τη λειτουργία του οριστικού καθεστώτος.

Άρθρο 403

Το Συμβούλιο εκδίδει, σύμφωνα με το άρθρο 93 της Συνθήκης, τις κατάλληλες οδηγίες με σκοπό τη συμπλήρωση του κοινού συστήματος ΦΠΑ και ιδίως τον προοδευτικό περιορισμό ή την κατάργηση των παρεκκλίσεων από το σύστημα αυτό.

Άρθρο 404

Κάθε τέσσερα έτη από την έκδοση της παρούσας οδηγίας, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, με βάση τις πληροφορίες που έχει λάβει από τα κράτη μέλη, έκθεση για τη λειτουργία του κοινού συστήματος ΦΠΑ στα κράτη μέλη και ειδικότερα για τη λειτουργία του μεταβατικού καθεστώτος φορολόγησης των συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών, συνοδευόμενη κατά περίπτωση από προτάσεις σχετικά με το οριστικό καθεστώς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Μεταβατικά μέτρα που εφαρμόζονται στο πλαίσιο της προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Άρθρο 405

Για τους σκοπούς του παρόντος κεφαλαίου, νοούνται ως:

Άρθρο 406

Οι διατάξεις, που ισχύουν κατά τη στιγμή που το αγαθό υπήχθη σε καθεστώς προσωρινής εισαγωγής με πλήρη απαλλαγή από εισαγωγικούς δασμούς ή σε ένα από τα καθεστώτα ή τις καταστάσεις του άρθρου 156 ή σε ανάλογο καθεστώς ή κατάσταση σε ένα από τα νέα κράτη μέλη, εξακολουθούν να εφαρμόζονται έως την έξοδο του αγαθού από το εν λόγω καθεστώς ή κατάσταση, μετά την ημερομηνία προσχώρησης, εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

Άρθρο 407

Οι διατάξεις που ισχύουν κατά τη στιγμή που το αγαθό υπήχθη σε καθεστώς τελωνειακής διαμετακόμισης συνεχίζουν να εφαρμόζονται έως την έξοδο του αγαθού από το εν λόγω καθεστώς, μετά την ημερομηνία προσχώρησης, εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

Άρθρο 408

1.  Εξομοιώνονται με εισαγωγή αγαθού που αποδεικνύεται ότι βρισκόταν σε ελεύθερη κυκλοφορία σε ένα από τα νέα κράτη μέλη ή στην Κοινότητα οι ακόλουθες περιπτώσεις:

2.  Εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, εξομοιώνεται επίσης με εισαγωγή αγαθού η διάθεση, μετά την ημερομηνία προσχώρησης, στο έδαφος κράτους μέλους, από υποκείμενο ή μη υποκείμενο στον φόρο, αγαθών που του έχουν παραδοθεί πριν από την ημερομηνία προσχώρησης, στο έδαφος της Κοινότητας ή ενός από τα νέα κράτη μέλη, όταν συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

Άρθρο 409

Στις περιπτώσεις του άρθρου 408, παράγραφος 1, η εισαγωγή θεωρείται ότι πραγματοποιήθηκε, κατά την έννοια του άρθρου 61, στο κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου το αγαθό εξήλθε από το καθεστώς στο οποίο είχε υπαχθεί πριν από την ημερομηνία προσχώρησης.

Άρθρο 410

1.  Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 71, η εισαγωγή ενός αγαθού, κατά την έννοια του άρθρου 408, πραγματοποιείται χωρίς να υφίσταται γενεσιουργός αιτία του φόρου, όταν πληρούται μία από τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

2.  Η προϋπόθεση της παραγράφου 1, στοιχείο γ) θεωρείται ότι πληρούται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο και έναρξη ισχύος

Άρθρο 411

1.  Η οδηγία 67/227/ΕΟΚ και η οδηγία 77/388/ΕΟΚ καταργούνται με την επιφύλαξη των υποχρεώσεων των κρατών μελών όσον αφορά τις προθεσμίες ενσωμάτωσης στο εθνικό δίκαιο και εφαρμογής των οδηγιών που περιλαμβάνονται στο παράρτημα ΧΙ, μέρος Β.

2.  Οι παραπομπές στις οδηγίες που καταργούνται θεωρείται ότι γίνονται στην παρούσα οδηγία και διαβάζονται σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας που περιλαμβάνεται στο παράρτημα ΧΙΙ.

Άρθρο 412

1.  Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που είναι αναγκαίες για να συμμορφωθούν με το άρθρο 2, παράγραφος 3, το άρθρο 44, το άρθρο 59, παράγραφος 1, το άρθρο 399 και το παράρτημα ΙΙΙ, σημείο 18), με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2008. Ανακοινώνουν αμέσως στην Επιτροπή το κείμενο των εν λόγω διατάξεων καθώς και έναν πίνακα αντιστοιχίας μεταξύ των εν λόγω διατάξεων και των διατάξεων της παρούσας οδηγίας.

Όταν τα κράτη μέλη θεσπίζουν τις ανωτέρω διατάξεις, αυτές περιέχουν παραπομπή στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από την παραπομπή αυτή κατά την επίσημη δημοσίευσή τους. Ο τρόπος της παραπομπής αποφασίζεται από τα κράτη μέλη.

2.  Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή το κείμενο των κύριων διατάξεων εθνικού δικαίου που θεσπίζουν στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας.

Άρθρο 413

Η παρούσα οδηγία τίθεται σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2007.

Άρθρο 414

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΤΡΙΤΟ ΕΔΑΦΙΟ

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

▼M3

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΣ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 58 ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ια) ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 59

▼B

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΜΕΙΩΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΦΠΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 98

▼M5

▼B

▼M5

▼B

▼M5

▼B

▼M5

▼M5 —————

▼B

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΓΑΘΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗΣ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 160, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VΙ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 199, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΣΤΟΙΧΕΙΟ Δ)

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VΙΙ

ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 195, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΣΗΜΕΙΟ 4)

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VΙΙΙ

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 195, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΣΗΜΕΙΟ 5

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΧ

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ, ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗΣ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 311, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1, ΣΗΜΕΙΑ 2), 3) ΚΑΙ 4)

ΜΕΡΟΣ Α

Αντικείμενα καλλιτεχνικής αξίας

ΜΕΡΟΣ Β

Αντικείμενα συλλεκτικής αξίας

ΜΕΡΟΣ Γ

Αντικείμενα αρχαιολογικής αξίας

Αντικείμενα, εκτός από τα αντικείμενα καλλιτεχνικής και συλλεκτικής αξίας, ηλικίας άνω των 100 ετών (κωδικός ΣΟ 9706 00 00).

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ X

▼M7

ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΑΡΘΡΑ 370 ΚΑΙ 371 ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΡΘΡΑ 375 ΕΩΣ 390β

▼B

ΜΕΡΟΣ Α

Πράξεις τις οποίες τα κράτη μέλη μπορούν να εξακολουθήσουν να φορολογούν

ΜΕΡΟΣ Β

Πράξεις τις οποίες τα κράτη μέλη μπορούν να εξακολουθήσουν να απαλλάσσουν από τον φόρο

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΧΙ

ΜΕΡΟΣ A

Καταργούμενες οδηγίες με τις διαδοχικές τροποποιήσεις τους

ΜΕΡΟΣ B

Κατάλογος ημερομηνιών ενσωμάτωσης στο εθνικό δίκαιο και εφαρμογής

(περί των οποίων το άρθρο 411)

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ XII

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑΣ

---

( 1 )  ►C1  ΕΕ L 145 της 13.6.1977, σ. 1. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 2006/98/ΕΚ (ΕΕ L 363 της 20.12.2006, σ. 129). ◄

( 2 )  ►C1  ΕΕ 71 της 14.4.1967, σ. 1301. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 77/388/ΕΟΚ. ◄

( 3 ) ΕΕ L 253, 7.10.2000, σ. 42.

( 4 ) ΕΕ L 76, 23.3.1992, σ. 1. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 2004/106/ΕΚ (ΕΕ L 359, 4.12.2004, σ. 30).

( 5 ) Οδηγία 69/169/ΕΟΚτου Συμβουλίου της 28ης Μαΐου 1969, περί εναρμόνισης των νομοθετικών κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν τις εκπτώσεις φόρου κύκλου εργασιών και του δασμούς που καταβάλλονται κατά την εισαγωγή στα πλαίσια της διεθνούς διακίνησης επιβατών (ΕΕ L 133, 4.6.1969, σ. 6). Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 2005/93/ΕΚ (ΕΕ L 346, 29.12.2005, σ. 16).

( 6 ) Οδηγία 83/181/ΕΟΚτου Συμβουλίου της 28ης Μαρτίου 1983 για τον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 14 παράγραφος 1 περίπτωση δ) της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ για την απαλλαγή από το φόρο προστιθέμενης αξίας ορισμένων οριστικών εισαγωγών αγαθών (ΕΕ L 105, 23.4.1983, σ. 38). Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την Πράξη Προσχώρησης του 2005.

( 7 ) Οδηγία 2006/79/ΕΚ του Συμβουλίου της 5ης Οκτωβρίου 2006, περί των φορολογικών ατελειών των χορηγουμένων κατά την εισαγωγή εμπορευμάτων υπό μορφή μικροδεμάτων μη εμπορικού χαρακτήρα, προελεύσεως τρίτων χωρών (κωδικοποίηση) (ΕΕ L 286, 17.10.2006, σ. 15).

( 8 ) Δέκατη τρίτη οδηγία 86/560/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 1986, για την εναρμόνιση των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — τρόπος επιστροφής του φόρου προστιθέμενης αξίας στους υποκείμενους στο φόρο που δεν είναι εγκατεστημένοι σε έδαφος της Κοινότητας (ΕΕ L 326 της 21.11.1986, σ. 40).

( 9 ) Οδηγία 2008/9/ΕΚ του Συμβουλίου, της 12ης Φεβρουαρίου 2008, για τον καθορισμό λεπτομερών κανόνων σχετικά με την επιστροφή του φόρου προστιθέμενης αξίας που προβλέπεται στην οδηγία 2006/112/ΕΚ σε υποκείμενους στο φόρο μη εγκατεστημένους στο κράτος μέλος επιστροφής αλλά εγκατεστημένους σε άλλο κράτος μέλος (ΕΕ L 44 της 20.2.2008, σ. 23).

( 10 ) ΕΕ L 275 της 25.10.2003, σ. 32.

( 11 ) Οδηγία 76/308/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 15ης Μαρτίου 1976 για την αμοιβαία συνδρομή για την είσπραξη απαιτήσεων σχετικών με ορισμένες εισφορές, δασμούς, φόρους και άλλα μέτρα (ΕΕ L 73, 19.3.1976, σ. 18). Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την Πράξη Προσχώρησης του 2003.

( 12 ) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1798/2003 του Συμβουλίου, της 7ης Οκτωβρίου 2003, για τη διοικητική συνεργασία στον τομέα του ΦΠΑ (ΕΕ L 264, 15.10.2003, σ. 1). Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 885/2004 (ΕΕ L 168, 1.5.2004, σ. 1).

( 13 ) ΕΕ L 13, 19.1.2000, σ. 12.

( 14 ) ΕΕ L 338, 28.12.1994, σ. 98.

( 15 ) ΕΕ 71, 14.4.1967, σ. 1303/67. Οδηγία που καταργήθηκε με την οδηγία 77/388/ΕΟΚ.

( 16 ) ΕΕ L 309, 25.11.2005, σ. 15.