16.10.2015

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 272/1

---

ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΕ) 2015/1843 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΫ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΊΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 6ης Οκτωβρίου 2015

που καθορίζει ενωσιακές διαδικασίες στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής για να διασφαλιστεί η άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης στο πλαίσιο των κανόνων του διεθνούς εμπορίου, ιδίως αυτών που έχουν θεσπιστεί στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου

(κωδικοποιημένο κείμενο)

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 207 παράγραφος 2,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κατόπιν διαβίβασης του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια,

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (1),

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία (2),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)	Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3286/94 του Συμβουλίου (3) έχει τροποποιηθεί επανειλημμένα και ουσιωδώς (4). Είναι, ως εκ τούτου, σκόπιμη, για λόγους σαφήνειας και ορθολογισμού, η κωδικοποίηση του εν λόγω κανονισμού.

(2)	Είναι απαραίτητο η κοινή εμπορική πολιτική να βασίζεται σε ενιαίες αρχές, ιδίως όσον αφορά την εμπορική άμυνα.

(3)	Θεωρείται αναγκαία η πρόβλεψη σε επίπεδο Ένωσης διαδικασιών για τη διασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης των δικαιωμάτων της Ένωσης στο πλαίσιο των κανόνων του διεθνούς εμπορίου.

(4)

Οι κανόνες του διεθνούς εμπορίου είναι καταρχήν αυτοί που θεσπίστηκαν στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου («ΠΟΕ») και περιλαμβάνονται στα παραρτήματα της συμφωνίας για την ίδρυση του ΠΟΕ, αλλά είναι επίσης δυνατό να περιλαμβάνουν και κανόνες που περιέχονται σε οποιαδήποτε άλλη συμφωνία της οποίας αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος η Ένωση και οι οποίοι ισχύουν στο εμπόριο μεταξύ της Ένωσης και τρίτων χωρών. Είναι σκόπιμο να δοθεί μια σαφής εικόνα των συμφωνιών στις οποίες αναφέρεται ο όρος «κανόνες του διεθνούς εμπορίου».

(5)

Οι ενωσιακές διαδικασίες για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης στο πλαίσιο των κανόνων του διεθνούς εμπορίου είναι σκόπιμο να βασίζονται σε νομικό μηχανισμό στο πλαίσιο της ενωσιακής νομοθεσίας ο οποίος είναι απόλυτα διαφανής και διασφαλίζει ότι η απόφαση για επίκληση των δικαιωμάτων της Ένωσης στο πλαίσιο των κανόνων διεθνούς εμπορίου λαμβάνεται βάσει συγκεκριμένων πληροφοριών επί γεγονότων και δυνάμει νομικής ανάλυσης.

(6)

Ένας τέτοιος μηχανισμός θα πρέπει να αποσκοπεί στην εξασφάλιση των διαδικαστικών μέσων για την διατύπωση αιτήματος προς τα όργανα της Ένωσης με αντικείμενο την επέμβασή τους σε περίπτωση που επιβάλλονται ή διατηρούνται εμπόδια στο εμπόριο εκ μέρους τρίτων χωρών και τα οποία προκαλούν ζημία ή έχουν δυσμενείς συνέπειες για το εμπόριο, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δικαίωμα για δράση, όσον αφορά τέτοια εμπόδια, στο πλαίσιο των ισχυόντων κανόνων του διεθνούς εμπορίου.

(7)	Το δικαίωμα των κρατών μελών να προσφεύγουν σ’ αυτό τον μηχανισμό δεν θα πρέπει να θίγει τη δυνατότητα που έχουν τα κράτη μέλη να φέρουν τα ίδια ή παρόμοια θέματα προς εξέταση μέσω των υφιστάμενων ενωσιακών διαδικασιών, και ιδίως ενώπιον της επιτροπής του άρθρου 207 παράγραφος 3 της Συνθήκης.

(8)

Απαιτείται να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο θεσμικό ρόλο της επιτροπής του άρθρου 207 παράγραφος 3 της Συνθήκης όσον αφορά τη διατύπωση συστάσεων προς τα ενωσιακά όργανα επί όλων των θεμάτων εμπορικής πολιτικής. Συνεπώς, η εν λόγω επιτροπή είναι σκόπιμο να ενημερώνεται για τις εξελίξεις σε επιμέρους περιπτώσεις, ώστε να είναι σε θέση να εξετάζει τις συνέπειές τους επί της γενικότερης πολιτικής της.

(9)

Είναι επίσης σκόπιμο να απαιτείται να ενεργεί η Ένωση κατά τρόπο που να συνάδει με τις διεθνείς της υποχρεώσεις και, σε περίπτωση που οι υποχρεώσεις αυτές απορρέουν από συμφωνίες, να διαφυλάττει την ισορροπία μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, την οποία επιδιώκουν να δημιουργήσουν οι εν λόγω συμφωνίες.

(10)

Είναι επίσης σκόπιμο να προβλεφθεί ότι κάθε μέτρο που λαμβάνεται στο πλαίσιο των εν λόγω διαδικασιών θα πρέπει ομοίως να συμβαδίζει με τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ένωσης, καθώς επίσης να μη θίγει την ισχύ άλλων μέτρων, σε περιπτώσεις μη καλυπτόμενες από τον παρόντα κανονισμό, τα οποία ενδέχεται να θεσπίζονται απευθείας δυνάμει του άρθρου 207 της Συνθήκης.

(11)

Είναι επίσης σκόπιμο να θεσπισθούν οι διαδικαστικές ρυθμίσεις που πρέπει να ακολουθούνται κατά την προβλεπόμενη από τον παρόντα κανονισμό εξεταστική διαδικασία, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των ενωσιακών αρχών και των εμπλεκόμενων ενδιαφερόμενων πλευρών, καθώς και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι είναι δυνατό να αποκτούν πρόσβαση στο πληροφοριακό υλικό και να ζητούν να ενημερώνονται για τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά και για το σκεπτικό, τα οποία έχουν προκύψει από την εξεταστική διαδικασία.

(12)	Όταν ενεργεί βάσει του παρόντος κανονισμού, η Ένωση οφείλει να συνεκτιμά την ανάγκη για ταχεία και αποτελεσματική λήψη μέτρων, μέσω των διαδικασιών λήψης αποφάσεων που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό.

(13)

Η Επιτροπή υποχρεούται να ενεργεί όσον αφορά τα εμπόδια στο εμπόριο που επιβάλλονται ή διατηρούνται από τρίτες χώρες, στο πλαίσιο των διεθνών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της Ένωσης, μόνον όταν τα συμφέροντα της Ένωσης απαιτούν παρέμβαση. Κατά την εκτίμηση τέτοιων συμφερόντων, η Επιτροπή επιβάλλεται να εξετάζει δεόντως τις απόψεις που εκφράζουν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη κατά την εξέλιξη της διαδικασίας.

(14)

Η εφαρμογή των διαδικασιών εξέτασης που προβλέπει ο παρών κανονισμός απαιτεί ενιαίες προϋποθέσεις για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη διεξαγωγή των διαδικασιών εξέτασης και μέτρων που προκύπτουν εξ αυτών. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να εγκριθούν σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5).

(15)	Η συμβουλευτική διαδικασία θα πρέπει να χρησιμοποιείται για την αναστολή τρεχουσών εξετάσεων, με δεδομένες τις επιπτώσεις αυτών των μέτρων και τη λογική τους συνάφεια προς την έγκριση μέτρων.

(16)	Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο θα πρέπει να τηρούνται ενήμερα για τις εξελίξεις όσον αφορά τον παρόντα κανονισμό, ώστε να είναι σε θέση να εξετάζουν τις συνέπειές τους επί της γενικότερης πολιτικής τους.

(17)	Επιπλέον, εφόσον κάποια συμφωνία με τρίτη χώρα φαίνεται να αποτελεί το καταλληλότερο μέσο για την επίλυση διαφοράς που προκύπτει από κάποιο φραγμό στο εμπόριο, θα πρέπει να διενεργούνται διαπραγματεύσεις για τον σκοπό αυτό σύμφωνα με τις διαδικασίες που καθορίζονται στο άρθρο 207 της Συνθήκης,

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

Άρθρο 1

Αντικείμενο

Ο παρών κανονισμός προβλέπει ενωσιακές διαδικασίες στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής για να διασφαλίσει την άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης στο πλαίσιο των κανόνων του διεθνούς εμπορίου, ιδίως εκείνων που έχουν θεσπιστεί στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου («ΠΟΕ»), οι οποίοι, υπό τον όρο ότι συμβιβάζονται με τις ισχύουσες διεθνείς υποχρεώσεις και διαδικασίες, αποσκοπούν στην:

α)	αντιμετώπιση των εμποδίων στο εμπόριο που έχουν συνέπειες για την αγορά της Ένωσης, με σκοπό την απάλειψη της ζημίας που προκαλείται από αυτά·

β)	αντιμετώπιση των εμποδίων στο εμπόριο που έχουν συνέπειες για την αγορά τρίτης χώρας, με σκοπό την απάλειψη των δυσμενών συνεπειών για το εμπόριο που προκαλούνται από αυτά.

Οι διαδικασίες που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο εφαρμόζονται ειδικότερα για την κίνηση και την επακόλουθη διεξαγωγή και περάτωση των διεθνών διαδικασιών επίλυσης διαφορών στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής.

Άρθρο 2

Ορισμοί

1.   Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

α)   «εμπόδια στο εμπόριο»: οι πρακτικές επιβολής ή διατήρησης εκ μέρους τρίτης χώρας εμποδίων στο εμπόριο, ως προς τα οποία οι κανόνες του διεθνούς εμπορίου αναγνωρίζουν δικαίωμα δράσης· τέτοιο δικαίωμα δράσης υπάρχει όταν οι κανόνες του διεθνούς εμπορίου είτε απαγορεύουν ρητά κάποια πρακτική είτε παρέχουν σε άλλο μέρος που θίγεται από την εν λόγω πρακτική το δικαίωμα να ζητήσει την εξάλειψη του αποτελέσματός της·

β)   «τα δικαιώματα της Ένωσης»: τα δικαιώματα διεθνούς εμπορίου των οποίων η Ένωση απολαύει στο πλαίσιο των κανόνων διεθνούς εμπορίου· οι «κανόνες διεθνούς εμπορίου», δε, είναι καταρχήν αυτοί που θεσπίζονται υπό την αιγίδα του ΠΟΕ που περιλαμβάνονται στα παραρτήματα της συμφωνίας για τον ΠΟΕ, αλλά είναι δυνατό να περιλαμβάνονται και σε οποιαδήποτε άλλη συμφωνία της οποίας η Ένωση αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος και η οποία θεσπίζει κανόνες που ισχύουν στο εμπόριο μεταξύ της Ένωσης και τρίτων χωρών·

γ)   «ζημία»: κάθε σημαντική ζημία η οποία προκαλείται ή υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί ως προς κάποιο προϊόν ή υπηρεσία από εμπόδιο στο εμπόριο εις βάρος ενωσιακού κλάδου παραγωγής στην αγορά της Ένωσης·

δ)   «δυσμενείς συνέπειες για τις συναλλαγές»: οι δυσμενείς συνέπειες οι οποίες προκαλούνται ή υπάρχει κίνδυνος να προκληθούν, ως προς κάποιο προϊόν ή υπηρεσία, από εμπόδιο στο εμπόριο εις βάρος ενωσιακών επιχειρήσεων στην αγορά οποιασδήποτε τρίτης χώρας και οι οποίες επηρεάζουν σημαντικά την οικονομία της Ένωσης ή περιφέρειας της Ένωσης ή τον τομέα σχετικής οικονομικής δραστηριότητας στην Ένωση· το γεγονός ότι ο καταγγέλλων υφίσταται τέτοιες δυσμενείς συνέπειες δεν αρκεί από μόνο του για να δικαιολογήσει την ανάληψη οποιασδήποτε δράσης εκ μέρους των οργάνων της Ένωσης·

ε)   «ενωσιακή βιομηχανία»: είτε:

i)

το σύνολο των ενωσιακών παραγωγών ή φορέων παροχής υπηρεσιών: — προϊόντων ή υπηρεσιών ίδιων ή ομοειδών προς το προϊόν ή την υπηρεσία που αποτελεί αντικείμενο εμποδίου στο εμπόριο, — προϊόντων ή υπηρεσιών άμεσα ανταγωνιστικών προς το εκάστοτε προϊόν ή υπηρεσία, ή — οι οποίοι καταναλώνουν ή μεταποιούν το εκάστοτε προϊόν ή οι οποίοι καταναλώνουν ή χρησιμοποιούν την υπηρεσία που αποτελεί αντικείμενο εμποδίου στο εμπόριο, ή

ii)

το σύνολο των παραγωγών ή φορέων παροχής υπηρεσιών των οποίων αθροιστικά η παραγωγή αποτελεί μείζον τμήμα της συνολικής ενωσιακής παραγωγής των εκάστοτε προϊόντων ή υπηρεσιών· ωστόσο: — όταν οι παραγωγοί ή οι φορείς παροχής υπηρεσιών συνδέονται με τους εξαγωγείς ή τους εισαγωγείς ή όταν εισάγουν οι ίδιοι το προϊόν ή την υπηρεσία που υποτίθεται ότι αποτελεί αντικείμενο εμποδίων στο εμπόριο, ο όρος «ενωσιακή βιομηχανία» είναι δυνατό να νοείται ως αναφερόμενος στους υπόλοιπους παραγωγούς ή φορείς παροχής υπηρεσιών, — σε ειδικές περιπτώσεις, οι παραγωγοί ή οι φορείς παροχής υπηρεσιών μιας περιφέρειας της Ένωσης είναι δυνατό να θεωρηθούν ως «ενωσιακή βιομηχανία» εφόσον η παραγωγή τους αθροιστικά αποτελεί μείζον τμήμα της παραγωγής του εκάστοτε προϊόντος ή υπηρεσίας στο κράτος μέλος ή στα κράτη μέλη στα οποία εκτείνεται η εν λόγω περιφέρεια, υπό την προϋπόθεση ότι οι συνέπειες του εμποδίου στο εμπόριο έχουν ως επίκεντρο το συγκεκριμένο κράτος μέλος ή κράτη μέλη·

στ)   «ενωσιακή επιχείρηση»: κάθε επιχείρηση συσταθείσα κατά τον νόμο κράτους μέλους και διαθέτουσα την καταστατική της έδρα, κεντρική διοίκηση ή κύρια επιχειρηματική εγκατάσταση στην Ένωση, η οποία έχει άμεσο συμφέρον για την παραγωγή εμπορευμάτων ή την παροχή υπηρεσιών που αποτελούν το αντικείμενο εμποδίου στο εμπόριο·

ζ)   «υπηρεσίες»: οι υπηρεσίες ως προς τις οποίες είναι δυνατό να συναφθούν από την Ένωση διεθνείς συμφωνίες βάσει του άρθρου 207 της Συνθήκης.

2.   Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, η έννοια «φορείς παροχής υπηρεσιών» στο πλαίσιο τόσο του όρου «ενωσιακή βιομηχανία», όσο και του όρου «ενωσιακή επιχείρηση», δεν θίγει τον μη εμπορικό χαρακτήρα που μπορεί να έχει η παροχή οποιασδήποτε υπηρεσίας σύμφωνα με τη νομοθεσία ή τις κανονιστικές ρυθμίσεις κράτους μέλους.

Άρθρο 3

Καταγγελία εξ ονόματος της ενωσιακής βιομηχανίας

1.   Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, καθώς και κάθε ένωση χωρίς νομική προσωπικότητα, που ενεργεί εξ ονόματος ενωσιακής βιομηχανίας που θεωρεί ότι έχει υποστεί ζημία εξαιτίας εμποδίων στο εμπόριο που είναι δυνατό να έχουν συνέπειες για την αγορά της Ένωσης δύναται να υποβάλει γραπτή καταγγελία.

2.   Η καταγγελία πρέπει να περιέχει επαρκή αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την ύπαρξη εμποδίων στο εμπόριο και με την εξ αυτών προκύπτουσα ζημία. Η ζημία πρέπει να αποδεικνύεται, ενδεχομένως, βάσει του επεξηγηματικού πίνακα παραγόντων που ορίζονται στο άρθρο 11.

Άρθρο 4

Καταγγελία εξ ονόματος ενωσιακών επιχειρήσεων

1.   Κάθε ενωσιακή επιχείρηση, καθώς και κάθε ένωση, είτε διαθέτει είτε όχι νομική προσωπικότητα, η οποία ενεργεί εξ ονόματος μίας ή περισσότερων ενωσιακών επιχειρήσεων και η οποία θεωρεί ότι οι εν λόγω ενωσιακές επιχειρήσεις έχουν υποστεί δυσμενείς για τις συναλλαγές συνέπειες λόγω εμποδίων στο εμπόριο που επηρεάζουν την αγορά τρίτης χώρας δύναται να υποβάλει γραπτή καταγγελία.

2.   Η καταγγελία πρέπει να περιέχει επαρκή αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την ύπαρξη των εμποδίων στο εμπόριο και με τις δυσμενείς για τις συναλλαγές συνέπειες που απορρέουν από αυτά. Οι δυσμενείς συνέπειες για τις συναλλαγές πρέπει να αποδεικνύονται βάσει του επεξηγηματικού πίνακα παραγόντων που ορίζονται στο άρθρο 11, όπου τυγχάνει εφαρμογής.

Άρθρο 5

Διαδικασίες που ισχύουν για την καταγγελία

1.   Οι καταγγελίες για τις οποίες γίνεται λόγος στα άρθρα 3 και 4 υποβάλλονται στην Επιτροπή, η οποία αποστέλλει αντίγραφό της στα κράτη μέλη.

2.   Η καταγγελία είναι δυνατό να ανακληθεί, οπότε χωρεί περάτωση της διαδικασίας, εκτός αν τυχόν περάτωση της διαδικασίας δεν θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Ένωσης.

3.   Αν καταστεί σαφές ότι η καταγγελία δεν συνοδεύεται από επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που να δικαιολογούν την έναρξη έρευνας, ο καταγγέλλων ενημερώνεται σχετικά.

Η Επιτροπή ενημερώνει τα κράτη μέλη σε περίπτωση που κρίνει ότι η καταγγελία δεν συνοδεύεται από επαρκή αποδεικτικά στοιχεία τα οποία να δικαιολογούν την έναρξη έρευνας.

4.   Σε περίπτωση που έχει υποβληθεί καταγγελία βάσει του άρθρου 3 ή 4, η Επιτροπή αποφασίζει το ταχύτερο δυνατόν σχετικά με την κίνηση ενωσιακής εξεταστικής διαδικασίας.

Η σχετική απόφαση λαμβάνεται εντός 45 ημερών από την υποβολή της καταγγελίας. Η προθεσμία αυτή είναι δυνατό να αναστέλλεται μετά από αίτηση ή με τη συγκατάθεση του καταγγέλλοντος, προκειμένου να καταστεί δυνατή η προσκόμιση συμπληρωματικών πληροφοριακών στοιχείων, τα οποία ενδεχομένως απαιτούνται για τη διεξοδική αξιολόγηση της βασιμότητας των ισχυρισμών του καταγγέλλοντος.

Άρθρο 6

Αίτηση κράτους μέλους

1.   Κάθε κράτος μέλος δύναται να ζητήσει από την Επιτροπή να κινήσει τις διαδικασίες που προβλέπονται στο άρθρο 1.

2.   Στην περίπτωση αυτή, το κράτος μέλος παρέχει στην Επιτροπή επαρκή αποδεικτικά στοιχεία προς θεμελίωση της αίτησής του αναφορικά με τα εμπόδια στο εμπόριο και, κατά περίπτωση, αναφορικά με τις συνέπειες που ενδεχομένως απορρέουν από αυτές. Σε περίπτωση που είναι απαραίτητο να αποδεικνύεται ζημία ή δυσμενείς συνέπειες για τις συναλλαγές, τα θέματα αυτά πρέπει να αποδεικνύονται βάσει του επεξηγηματικού πίνακα παραγόντων που ορίζονται στο άρθρο 11.

3.   Η Επιτροπή ενημερώνει αμελλητί τα υπόλοιπα κράτη μέλη σχετικά με τις αιτήσεις.

4.   Αν καταστεί σαφές ότι η αίτηση δεν συνοδεύεται από επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που να δικαιολογούν την έναρξη έρευνας, το οικείο κράτος μέλος ενημερώνεται σχετικά.

Η Επιτροπή ενημερώνει τα κράτη μέλη σε περίπτωση που κρίνει ότι η αίτηση δεν συνοδεύεται από επαρκή αποδεικτικά στοιχεία τα οποία να δικαιολογούν την έναρξη έρευνας.

5.   Σε περίπτωση που έχει υποβληθεί αίτηση εκ μέρους κράτους μέλους σύμφωνα με το παρόν άρθρο, η Επιτροπή αποφασίζει το ταχύτερο δυνατόν σχετικά με την κίνηση ενωσιακής εξεταστικής διαδικασίας. Η σχετική απόφαση λαμβάνεται εντός 45 ημερών από την υποβολή της αίτησης. Η προθεσμία αυτή είναι δυνατό να αναστέλλεται μετά από αίτηση ή με τη συγκατάθεση του προσφεύγοντος κράτους μέλους, προκειμένου να καταστεί δυνατή η προσκόμιση συμπληρωματικών πληροφοριακών στοιχείων, τα οποία ενδεχομένως απαιτούνται για τη διεξοδική αξιολόγηση της βασιμότητας των ισχυρισμών του προσφεύγοντος κράτους μέλους.

Άρθρο 7

Διαδικασία επιτροπής

1.   Η Επιτροπή επικουρείται από την επιτροπή εμπορικών εμποδίων («επιτροπή»). Η εν λόγω επιτροπή αποτελεί επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

2.   Όποτε γίνεται παραπομπή στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

3.   Όποτε γίνεται παραπομπή στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

Άρθρο 8

Ενημέρωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου

Η Επιτροπή διαβιβάζει πληροφορίες που παρέχονται βάσει του παρόντος κανονισμού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, ώστε να μπορούν να εξετάζουν τυχόν περαιτέρω συνέπειες για την κοινή εμπορική πολιτική.

Άρθρο 9

Ενωσιακή εξεταστική διαδικασία

1.   Αν καταστεί σαφές στην Επιτροπή ότι υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που δικαιολογούν την έναρξη εξεταστικής διαδικασίας και ότι αυτή επιβάλλεται από το συμφέρον της Ένωσης, η Επιτροπή ενεργεί ως εξής:

α)

αναγγέλλει την έναρξη διαδικασίας έρευνας στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης· η αναγγελία αναφέρει για ποιο προϊόν ή ποια υπηρεσία και για ποιες χώρες πρόκειται, εκθέτει περιληπτικά ποιες πληροφορίες ελήφθησαν και διευκρινίζει ότι κάθε συναφής πληροφορία πρέπει να γνωστοποιείται στην Επιτροπή· ορίζει την προθεσμία εντός της οποίας οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ζητήσουν ακρόαση από την Επιτροπή σύμφωνα με την παράγραφο 5·

β)	ειδοποιεί επίσημα τους εκπροσώπους της χώρας ή των χωρών τις οποίες αφορά η διαδικασία και με τις οποίες είναι δυνατό, όταν συντρέχει λόγος, να διεξάγονται διαβουλεύσεις·

γ)	διεξάγει την εξέταση σε επίπεδο Ένωσης, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη.

Η Επιτροπή ενημερώνει τα κράτη μέλη σε περίπτωση που κρίνει ότι η καταγγελία συνοδεύεται από επαρκή αποδεικτικά στοιχεία τα οποία να δικαιολογούν την έναρξη έρευνας.

2.   Οσάκις είναι αναγκαίο η Επιτροπή:

α)

αναζητεί κάθε πληροφορία που κρίνει απαραίτητη και καταβάλλει προσπάθεια για τη διασταύρωση των πληροφοριών αυτών με τα στοιχεία που τηρούν οι εισαγωγείς, οι έμποροι, οι αντιπρόσωποι, οι παραγωγοί, οι εμπορικές ενώσεις και οργανώσεις, υπό την προϋπόθεση ότι οι οικείες επιχειρήσεις ή οργανώσεις παρέχουν τη συγκατάθεσή τους·

β)	διεξάγει έρευνες στο έδαφος τρίτων χωρών, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν ειδοποιηθεί επισήμως σχετικά οι κυβερνήσεις των εν λόγω χωρών και δεν έχουν εγείρει αντίρρηση εντός εύλογου χρονικού διαστήματος.

Κατά τη διεξαγωγή των ερευνών της, η Επιτροπή επικουρείται από υπαλλήλους του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου διενεργούνται οι έλεγχοι, υπό την προϋπόθεση ότι έχει διατυπωθεί σχετικό αίτημα από το οικείο κράτος μέλος.

3.   Τα κράτη μέλη παρέχουν, εφόσον τους ζητηθεί, στην Επιτροπή όλες τις απαραίτητες για την έρευνα πληροφορίες, με τον τρόπο που έχει προσδιορίσει επακριβώς η Επιτροπή.

4.   Οι καταγγέλλοντες και οι ενδιαφερόμενοι εξαγωγείς και εισαγωγείς, καθώς και οι εκπρόσωποι της ή των ενδιαφερόμενων χωρών δύνανται:

α)

να λαμβάνουν γνώση όλων των πληροφοριακών στοιχείων που έχουν τεθεί στη διάθεση της Επιτροπής, πλην των εγγράφων εσωτερικής χρήσης της Επιτροπής και των κατά τόπους διοικητικών υπηρεσιών, υπό την προϋπόθεση ότι τα εν λόγω πληροφοριακά στοιχεία έχουν χρησιμότητα για την προστασία των συμφερόντων τους, δεν είναι εμπιστευτικού χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 10 και χρησιμοποιούνται από την Επιτροπή στο πλαίσιο της εξεταστικής διαδικασίας· τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα απευθύνουν γραπτή αίτηση στην Επιτροπή, στην οποία προσδιορίζουν τα ζητούμενα πληροφοριακά στοιχεία·

β)	να ζητούν να ενημερωθούν σχετικά με τα βασικά πραγματικά περιστατικά και με το σκεπτικό που έχει προκύψει από την εξεταστική διαδικασία.

5.   Η Επιτροπή έχει την ευχέρεια να δεχθεί τους ενδιαφερόμενους σε ακρόαση. Οφείλει να το πράξει, αν εντός της προθεσμίας που ορίζεται στην ανακοίνωση που έχει δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι ενδιαφερόμενοι έχουν ζητήσει γραπτώς να γίνουν δεκτοί σε ακρόαση και παράλληλα αποδεικνύουν ότι συγκαταλέγονται στα μέρη που ενδιαφέρονται κατ’ εξοχήν για την έκβαση της διαδικασίας.

6.   Η Επιτροπή παρέχει, εφόσον της ζητηθεί, στα κατ’ εξοχήν ενδιαφερόμενα μέρη την ευκαιρία να συναντηθούν, ούτως ώστε να καταστεί δυνατή η παρουσίαση των αντικρουόμενων απόψεων και η προβολή τυχόν αντεπιχειρημάτων. Κατά την παροχή της εν λόγω ευκαιρίας, η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη τις επιθυμίες των ενδιαφερομένων, καθώς και την ανάγκη προστασίας της εμπιστευτικότητας ορισμένων στοιχείων. Η παρουσία οιουδήποτε μέρους στις συναντήσεις δεν είναι υποχρεωτική, η δε απουσία ενός μέρους δεν επιβαρύνει τη θέση του.

7.   Σε περίπτωση που τα στοιχεία που έχει ζητήσει η Επιτροπή δεν παρασχεθούν εντός εύλογου χρονικού διαστήματος ή όταν η έρευνα παρακωλύεται σε σημαντικό βαθμό, είναι δυνατή η διατύπωση συμπερασμάτων με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία.

8.   Μετά την περάτωση της έρευνας, η Επιτροπή υποβάλλει σχετική έκθεση στην επιτροπή. Η έκθεση υποβάλλεται εντός πέντε μηνών από την ανακοίνωση της έναρξης της διαδικασίας, εκτός αν η εξέταση χαρακτηρίζεται από τέτοια περιπλοκότητα, ώστε να δικαιολογείται η παράταση από την Επιτροπή της εν λόγω προθεσμίας στους επτά μήνες.

Άρθρο 10

Εμπιστευτική μεταχείριση

1.   Τα στοιχεία που λαμβάνονται κατ’ εφαρμογήν του παρόντος κανονισμού χρησιμοποιούνται μόνο για τον σκοπό για τον οποίο ζητήθηκαν.

2.   Η Επιτροπή, τα κράτη μέλη, καθώς και οι υπάλληλοί τους οφείλουν να μην αποκαλύπτουν τα εμπιστευτικού χαρακτήρα πληροφοριακά στοιχεία που λαμβάνουν κατ’ εφαρμογή του παρόντος κανονισμού ούτε τα πληροφοριακά στοιχεία που έχουν παρασχεθεί ως εμπιστευτικά από τα μέρη που μετέχουν σε εξεταστική διαδικασία, χωρίς τη ρητή συγκατάθεση του μέρους που έχει υποβάλει το εκάστοτε πληροφοριακό στοιχείο.

Κάθε αίτηση για εμπιστευτική μεταχείριση αναφέρει τους λόγους για τους οποίους δεδομένη πληροφορία είναι εμπιστευτική και συνοδεύεται από μη εμπιστευτικού χαρακτήρα περίληψη της πληροφορίας ή από ανάπτυξη των λόγων για τους οποίους η συγκεκριμένη πληροφορία δεν επιδέχεται περιληπτική παρουσίαση.

3.   Μια πληροφορία θεωρείται ως εμπιστευτική αν η κοινολόγησή της είναι πιθανό να επιφέρει σοβαρές δυσμενείς συνέπειες για αυτόν που την παρέχει ή για αυτόν από τον οποίον έχει προέλθει η πληροφορία.

4.   Οσάκις προκύπτει ότι μια αίτηση για εμπιστευτική μεταχείριση δεν είναι δικαιολογημένη και αν το πρόσωπο που έχει παράσχει δεδομένη πληροφορία είτε δεν επιθυμεί να την καταστήσει δημόσια γνωστή είτε αρνείται να επιτρέψει την κοινολόγησή της σε γενικόλογη ή περιληπτική μορφή, τότε η εν λόγω πληροφορία είναι δυνατό να μη λαμβάνεται υπόψη.

5.   Το παρόν άρθρο δεν σημαίνει ότι οι αρχές της Ένωσης δεν δύνανται να κοινολογούν πληροφορίες γενικού χαρακτήρα, και ιδίως τους λόγους στους οποίους βασίζονται οι αποφάσεις που λαμβάνονται δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Για την κοινολόγηση αυτή πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το νόμιμο συμφέρον των ενδιαφερόμενων μερών να μην αποκαλύπτονται τα επαγγελματικά τους απόρρητα.

Άρθρο 11

Απόδειξη

1.   Η εξέταση της ζημίας περιλαμβάνει, ενδεχομένως, τα ακόλουθα στοιχεία:

α)	τον όγκο των σχετικών ενωσιακών εισαγωγών ή εξαγωγών, ιδίως όταν αυτές έχουν σημειώσει σημαντική αύξηση ή μείωση, είτε σε απόλυτα μεγέθη είτε σε σχέση με την παραγωγή ή την κατανάλωση στην οικεία αγορά·

β)	τις τιμές που εφαρμόζουν οι ανταγωνιστές της ενωσιακής βιομηχανίας, ιδίως προκειμένου να προσδιοριστεί κατά πόσον έχουν πραγματοποιηθεί στην Ένωση ή στις αγορές τρίτων χωρών πωλήσεις του σχετικού προϊόντος σε τιμές αισθητά χαμηλότερες από τις τιμές που εφαρμόζει η ενωσιακή βιομηχανία·

γ)

τις συνέπειες για την ενωσιακή βιομηχανία, με βάση μεταξύ άλλων την πορεία ορισμένων οικονομικών δεδομένων, όπως είναι: η παραγωγή, η χρησιμοποίηση της παραγωγικής ικανότητας, τα αποθέματα, οι πωλήσεις, το μερίδιο αγοράς, οι τιμές (δηλαδή η συμπίεση των τιμών ή η παρεμπόδιση αυξήσεων των τιμών που θα είχαν σημειωθεί κανονικά), τα κέρδη, η αποδοτικότητα του κεφαλαίου, οι επενδύσεις, η απασχόληση.

2.   Όταν καταγγέλλεται ο κίνδυνος πρόκλησης ζημίας, η Επιτροπή εξετάζει επίσης κατά πόσον προβλέπεται σαφώς η συγκεκριμένη κατάσταση να είναι πιθανό να εξελιχθεί σε πραγματική ζημία. Εν προκειμένω, είναι δυνατό να συνεκτιμηθούν επιπλέον ορισμένοι παράγοντες, όπως είναι:

α)	το ποσοστό αύξησης των εξαγωγών προς την αγορά στην οποία παρατηρείται ο ανταγωνισμός με ενωσιακά προϊόντα·

β)	η εξαγωγική ικανότητα στη χώρα καταγωγής ή εξαγωγής, είτε αυτή υφίσταται ήδη είτε πρόκειται να διαμορφωθεί στο ορατό μέλλον, όπως επίσης η πιθανότητα οι εξαγωγές που θα προκύψουν από την ικανότητα αυτή να διοχετευθούν στην αγορά που αναφέρεται στο στοιχείο α).

3.   Η ζημία που προξενείται από άλλους παράγοντες, οι οποίοι, μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, έχουν επίσης δυσμενείς συνέπειες για την ενωσιακή βιομηχανία, δεν αποδίδεται στις υπό εξέταση πρακτικές.

4.   Όταν υποστηρίζεται ότι υπάρχουν δυσμενείς συνέπειες για τις συναλλαγές, η Επιτροπή εξετάζει τον αντίκτυπο των εν λόγω δυσμενών συνεπειών για την οικονομία της Ένωσης ή μιας περιφέρειας της Ένωσης ή για δεδομένο τομέα οικονομικής δραστηριότητας στην Ένωση. Για τον σκοπό αυτό, η Επιτροπή δύναται να λάβει υπόψη, ανάλογα με την περίπτωση, ορισμένους παράγοντες όπως αυτοί που απαριθμούνται στις παραγράφους 1 και 2. Δυσμενείς συνέπειες είναι δυνατό να δημιουργηθούν, μεταξύ άλλων, σε περιπτώσεις που παρακωλύονται, παρεμποδίζονται ή εκτρέπονται εμπορικά ρεύματα όσον αφορά κάποιο προϊόν ή υπηρεσία λόγω κάποιου εμποδίου στο εμπόριο ή λόγω καταστάσεων κατά τις οποίες εμπόδια στο εμπόριο θίγουν σημαντικά την προμήθεια ή την εισροή, παραδείγματος χάρη μερών ή συστατικών ή πρώτων υλών, σε ενωσιακές επιχειρήσεις. Όταν υποστηρίζεται ότι υπάρχει κίνδυνος για τη δημιουργία δυσμενών συνεπειών, η Επιτροπή επίσης εξετάζει αν είναι δυνατό να προβλεφθεί η πιθανότητα εξέλιξης τέτοιας κατάστασης σε πραγματικές δυσμενείς συνέπειες για τις συναλλαγές.

5.   Κατά την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με τις δυσμενείς συνέπειες για τις συναλλαγές, η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη τις διατάξεις, τις αρχές ή την πρακτική που διέπουν το δικαίωμα λήψης μέτρων βάσει των εφαρμοστέων διεθνών εμπορικών κανόνων που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 1 στοιχείο α).

6.   Η Επιτροπή εξετάζει ακόμη κάθε άλλο χρήσιμο αποδεικτικό στοιχείο το οποίο διαλαμβάνεται στην καταγγελία ή στην αίτηση. Εν προκειμένω, η απαρίθμηση των παραγόντων και των ενδείξεων που παρατίθενται στις ανωτέρω παραγράφους 1 έως 5 δεν είναι εξαντλητική, ούτε ένας ή περισσότεροι από τους εν λόγω παράγοντες και τις ενδείξεις είναι απαραίτητο να θεωρηθούν βαρύνουσας σημασίας για το θέμα της ύπαρξης της ζημίας ή των δυσμενών συνεπειών για τις συναλλαγές.

Άρθρο 12

Λήξη και αναστολή της διαδικασίας

1.   Αν από την εξεταστική διαδικασία που διεξήχθη δυνάμει του άρθρου 9 προκύψει ότι τα συμφέροντα της Ένωσης δεν επιβάλλουν τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου, η Επιτροπή περατώνει τη διαδικασία, ενεργώντας με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 7 παράγραφος 3.

2.   Αν, έπειτα από εξεταστική διαδικασία που διεξήχθη δυνάμει του άρθρου 9, η οικεία τρίτη χώρα ή χώρες προβαίνουν στη λήψη μέτρων τα οποία κρίνονται ικανοποιητικά, με αποτέλεσμα να μην είναι αναγκαία η λήψη μέτρων από την Ένωση, η Επιτροπή μπορεί να αναστείλει τη διαδικασία, ενεργώντας με τη συμβουλευτική διαδικασία στην οποία παραπέμπει το άρθρο 7 παράγραφος 2.

Η Επιτροπή επιβλέπει την εφαρμογή των προαναφερθέντων μέτρων, ενδεχομένως βάσει στοιχείων που της παρέχονται περιοδικά, τα οποία δύναται να ζητά από τις οικείες τρίτες χώρες και να ελέγχει, εάν είναι απαραίτητο.

Σε περίπτωση ανάκλησης, αναστολής ή μη προσήκουσας εφαρμογής των μέτρων που έχει λάβει η οικεία τρίτη χώρα ή τρίτες χώρες ή αν η Επιτροπή έχει λόγους να πιστεύει ότι συντρέχει κάτι τέτοιο ή αν η Επιτροπή έχει ζητήσει ορισμένα πληροφοριακά στοιχεία κατά τα προβλεπόμενα στο δεύτερο εδάφιο της παρούσας παραγράφου και τα εν λόγω στοιχεία δεν έχουν παρασχεθεί, τότε η Επιτροπή ενημερώνει τα κράτη μέλη, και λαμβάνονται μέτρα σύμφωνα με το άρθρο 14 παράγραφος 2, εφόσον αυτό επιβάλλεται και δικαιολογείται με βάση τα πορίσματα της έρευνας και τα νέα διαθέσιμα πραγματικά περιστατικά.

3.   Αν, είτε έπειτα από εξεταστική διαδικασία που διεξήχθη δυνάμει του άρθρου 9 είτε οποιαδήποτε στιγμή πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το πέρας διαδικασίας επίλυσης διαφοράς διεθνούς χαρακτήρα, κριθεί ότι το καταλληλότερο μέσο για την επίλυση διαφοράς που προκύπτει από εμπόδιο στο εμπόριο είναι η σύναψη συμφωνίας με την οικεία τρίτη χώρα ή τρίτες χώρες η οποία είναι δυνατόν να μεταβάλει τα ουσιαστικά δικαιώματα της Ένωσης και της οικείας τρίτης χώρας ή τρίτων χωρών, η Επιτροπή αναστέλλει τη διαδικασία, ενεργώντας με τη συμβουλευτική διαδικασία στην οποία παραπέμπει το άρθρο 7 παράγραφος 2, και διεξάγονται διαπραγματεύσεις σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 207 της Συνθήκης.

Άρθρο 13

Θέσπιση μέτρων εμπορικής πολιτικής

1.   Εκτός από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες τα πραγματικά και νομικά δεδομένα της υπόθεσης είναι τέτοια ώστε ενδεχομένως να μην είναι επιβεβλημένη η διεξαγωγή εξεταστικής διαδικασίας σύμφωνα με το άρθρο 9, όταν από τη διεξαχθείσα εξεταστική διαδικασία προκύπτει ότι τα συμφέροντα της Ένωσης υπαγορεύουν τη λήψη μέτρων προκειμένου να διασφαλιστεί η άσκηση των δικαιωμάτων της Ένωσης στο πλαίσιο των κανόνων διεθνούς εμπορίου, με σκοπό την εξάλειψη της ζημίας ή των δυσμενών για τις συναλλαγές συνεπειών που απορρέουν από εμπόδια στο εμπόριο που επιβάλλονται ή διατηρούνται από τρίτες χώρες, τότε αποφασίζονται τα κατάλληλα μέτρα σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 14.

2.   Σε περίπτωση που οι διεθνείς υποχρεώσεις της Ένωσης επιβάλλουν την προηγούμενη εξάντληση διεθνούς διαδικασίας διαβουλεύσεων ή επίλυσης διαφορών, η απόφαση για τα μέτρα που μνημονεύονται στην παράγραφο 3 λαμβάνεται μόνο μετά την περάτωση της εν λόγω διαδικασίας και αφού ληφθεί υπόψη η έκβασή της. Ειδικότερα, αν η Ένωση έχει ζητήσει από ένα διεθνές όργανο επίλυσης διαφορών να υποδείξει και να εγκρίνει τα μέτρα που απαιτούνται για την υλοποίηση των αποτελεσμάτων μιας διεθνούς διαδικασίας επίλυσης διαφορών, τα ενωσιακά μέτρα εμπορικής πολιτικής που πρέπει ενδεχομένως να θεσπισθούν συνεπεία της έγκρισης αυτής πρέπει να συνάδουν με τις συστάσεις του εν λόγω διεθνούς οργάνου επίλυσης διαφορών.

3.   Είναι δυνατό να θεσπίζεται οιοδήποτε μέτρο εμπορικής πολιτικής το οποίο συμβιβάζεται με τις υφιστάμενες διεθνείς υποχρεώσεις και διαδικασίες, και ιδίως:

α)	η αναστολή ή ανάκληση κάθε παραχώρησης που έχει προκύψει από διαπραγματεύσεις για την εμπορική πολιτική·

β)	η αύξηση των ισχυόντων δασμών ή η επιβολή οιασδήποτε άλλης επιβάρυνσης κατά την εισαγωγή·

γ)	η επιβολή ποσοτικών περιορισμών ή οιουδήποτε άλλου μέτρου με το οποίο μεταβάλλονται οι όροι των εισαγωγών ή των εξαγωγών ή επηρεάζονται με οποιονδήποτε τρόπο οι συναλλαγές με την οικεία τρίτη χώρα.

4.   Οι σχετικές αποφάσεις πρέπει να μνημονεύουν τους λόγους επί των οποίων στηρίζονται, και δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η δημοσίευση υπέχει επίσης θέση ενημέρωσης των κατεξοχήν ενδιαφερόμενων χωρών και μερών.

Άρθρο 14

Διαδικασίες λήψης αποφάσεων

1.   Όταν η Ένωση, έπειτα από καταγγελία σύμφωνα με το άρθρο 3 ή το άρθρο 4 ή υποβολή αίτησης βάσει του άρθρου 6, εφαρμόζει τις επίσημες διεθνείς διαδικασίες διαβουλεύσεων ή επίλυσης διαφορών, οι αποφάσεις οι σχετικές με την κίνηση, τη διεξαγωγή και την περάτωση των εν λόγω διαδικασιών λαμβάνονται από την Επιτροπή.

Η Επιτροπή ενημερώνει τα κράτη μέλη σε περίπτωση που αποφασίσει να ξεκινήσει, να διεξαγάγει ή να περατώσει επίσημες διεθνείς διαδικασίες διαβουλεύσεων ή επίλυσης διαφορών.

2.   Αν η Ένωση, αφού προηγουμένως έχει ενεργήσει σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 2, είναι υποχρεωμένη να λάβει απόφαση για τα μέτρα εμπορικής πολιτικής που πρέπει να θεσπιστούν δυνάμει του άρθρου 12 παράγραφος 2 τρίτο εδάφιο ή δυνάμει του άρθρου 13, αποφασίζει, χωρίς καθυστέρηση, σύμφωνα με το άρθρο 207 της Συνθήκης και κατά περίπτωση τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 654/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6) ή τις κατά περίπτωση τυχόν άλλες εφαρμοστέες διαδικασίες.

Άρθρο 15

Έκθεση

Η Επιτροπή, στην ετήσια έκθεσή της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για την εφαρμογή και την υλοποίηση μέτρων εμπορικής άμυνας, που υποβάλλεται βάσει του άρθρου 22α του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1225/2009 του Συμβουλίου (7), περιλαμβάνει και πληροφορίες σχετικά με την υλοποίηση του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 16

Γενικές διατάξεις

Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις οι οποίες καλύπτονται από άλλες υφιστάμενες ρυθμίσεις στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής. Εφαρμόζεται συμπληρωματικά προς:

α)	τις ρυθμίσεις για την κοινή οργάνωση των γεωργικών αγορών και τις σχετικές διατάξεις εφαρμογής· και

β)	τις ειδικές ρυθμίσεις που θεσπίζονται βάσει του άρθρου 352 της Συνθήκης και εφαρμόζονται για τα εμπορεύματα που προκύπτουν από τη μεταποίηση γεωργικών προϊόντων.

Ο παρών κανονισμός δεν θίγει την ισχύ άλλων μέτρων που ενδεχομένως λαμβάνονται βάσει του άρθρου 207 της Συνθήκης ούτε τις ενωσιακές διαδικασίες για την αντιμετώπιση θεμάτων που αφορούν εμπόδια στο εμπόριο τα οποία τα κράτη μέλη φέρουν προς εξέταση ενώπιον της επιτροπής του άρθρου 207 της Συνθήκης.

Άρθρο 17

Κατάργηση

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3286/94 καταργείται.

Οι αναφορές στον καταργούμενο κανονισμό νοούνται ως αναφορές στον παρόντα κανονισμό και διαβάζονται σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας του παραρτήματος II.

Άρθρο 18

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

---

(1)  Γνώμη της 10ης Δεκεμβρίου 2014 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

(2)  Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 7ης Ιουλίου 2015 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα) και απόφαση του Συμβουλίου της 18ης Σεπτεμβρίου 2015.

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 3286/94 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1994, που καθορίζει κοινοτικές διαδικασίες στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής για να διασφαλιστεί η άσκηση των δικαιωμάτων της Κοινότητας στο πλαίσιο των κανόνων του διεθνούς εμπορίου, ιδίως αυτών που έχουν θεσπιστεί στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΕΕ L 349 της 31.12.1994, σ. 71).

(4)  Βλ. παράρτημα Ι.

(5)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13).

(6)  Κανονισμός (EE) αριθ. 654/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, περί ασκήσεως των δικαιωμάτων της Ένωσης για την εφαρμογή και την επιβολή των διεθνών εμπορικών κανόνων και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 3286/94 του Συμβουλίου που καθορίζει κοινοτικές διαδικασίες στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής για να διασφαλιστεί η άσκηση των δικαιωμάτων της Κοινότητας στο πλαίσιο των κανόνων του διεθνούς εμπορίου, ιδίως αυτών που έχουν θεσπιστεί στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΕΕ L 189 της 27.6.2014, σ. 50).

(7)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1225/2009 του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ L 343 της 22.12.2009, σ. 51).

---

---

---