11.12.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

CE 380/59

—

έχοντας υπόψη την Πράσινη Βίβλο της Επιτροπής της 1ης Ιουλίου 2010 σχετικά με τις επιλογές πολιτικής για τη θέσπιση ενός ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις (COM(2010)0348),

—

έχοντας υπόψη την απόφαση της Επιτροπής 2010/233/ΕΕ της 26ης Απριλίου 2010 σχετικά με τη σύσταση ομάδας εμπειρογνωμόνων για ένα ενιαίο πλαίσιο αναφοράς στον τομέα του ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων (1),

—

έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής της 11ης Ιουλίου 2001 σχετικά με ένα ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων (COM(2001)0398),

—

έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής της 12ης Φεβρουαρίου 2003 με τίτλο «Ένα συνεκτικότερο ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων – Σχέδιο δράσης» (COM(2003)0068),

—

έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής της 11ης Οκτωβρίου 2004 με τίτλο «Το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων και την αναθεώρηση του κοινοτικού κεκτημένου: πορεία προς τα εμπρός» (COM(2004)0651),

—

έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής της 23ης Σεπτεμβρίου 2005 με τίτλο «Πρώτη ετήσια έκθεση προόδου σχετικά με το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων και την επισκόπηση του κοινοτικού κεκτημένου» (COM(2005)0456) και την έκθεση της Επιτροπής της 25ης Ιουλίου 2007 με τίτλο «Δεύτερη έκθεση προόδου για το Κοινό Πλαίσιο Αναφοράς» COM(2007)0447),

—

έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής της 22ας Οκτωβρίου 2009 για τις διασυνοριακές ηλεκτρονικές εμπορικές συναλλαγές μεταξύ επιχειρήσεων και καταναλωτών στην ΕΕ (COM(2009)0557),

—

έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 3ης Σεπτεμβρίου 2008 σχετικά με το ενιαίο πλαίσιο αναφοράς για το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων (2),

—

έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 12ης Δεκεμβρίου 2007 σχετικά με το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων (3),

—

έχοντας υπόψη το ψήφισμά του, της 7ης Σεπτεμβρίου 2006, σχετικά με το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων (4),

—

έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 23ης Μαρτίου 2006 σχετικά με «το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων και την αναθεώρηση του κοινοτικού κεκτημένου: πορεία προς τα εμπρός» (5),

—

έχοντας υπόψη τα ψηφίσματά του της 26ης Μαΐου 1989 (6), της 6ης Μαΐου 1994 (7), της 15ης Νοεμβρίου 2001 (8) και της 2ας Σεπτεμβρίου 2003 (9) σχετικά με το θέμα αυτό,

—

έχοντας υπόψη το άρθρο 48 του Κανονισμού του,

—

έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων και τις γνωμοδοτήσεις της Επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών και της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων (A7-0164/2011),

Α.

εκτιμώντας ότι η πρωτοβουλία για το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων, σκοπός της οποίας είναι η επίλυση των προβλημάτων της ενιαίας αγοράς που δημιουργούνται, μεταξύ άλλων, από τα αποκλίνοντα μέσα του δικαίου των συμβάσεων, συζητείται εδώ και πολλά χρόνια,

Β.

εκτιμώντας ότι ακριβώς μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση κρίνεται σημαντικότερο από ποτέ να προβλεφθεί ένα συνεπές ευρωπαϊκό καθεστώς δικαίου των συμβάσεων προκειμένου να υλοποιηθούν όλες οι δυνατότητες της εσωτερικής αγοράς και να βοηθηθεί έτσι η επίτευξη των στόχων μας στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020»,

Γ.

εκτιμώντας ότι η ενιαία αγορά παραμένει κατακερματισμένη εξαιτίας πολλών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι δεν εφαρμόζεται η ισχύουσα νομοθεσία περί ενιαίας αγοράς,

Δ.

εκτιμώντας ότι χρειάζεται μεγαλύτερη μελέτη για να γίνει κατανοητό γιατί η εσωτερική αγορά παραμένει κατακερματισμένη και πώς να αντιμετωπιστούν με τον καλύτερο τρόπο αυτά τα προβλήματα, πράγμα που περιλαμβάνει το πώς να διασφαλιστεί η εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας,

Ε.

λαμβάνοντας υπόψη ότι η Επιτροπή ορίζει στην προαναφερθείσα Πράσινη Βίβλο διάφορες εναλλακτικές δυνατότητες όσον αφορά ένα μέσο ευρωπαϊκού δικαίου συμβάσεων, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην ενιαία αγορά,

ΣΤ.

εκτιμώντας ότι η ομάδα εμπειρογνωμόνων που συστάθηκε για να συνδράμει την Επιτροπή στην εκπόνηση πρότασης ενός κοινού πλαισίου αναφοράς, έχει ξεκινήσει το έργο της μαζί με στρογγυλή τράπεζα ομάδων ενδιαφερομένων,

Ζ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι οι αποκλίσεις των εθνικών νομοθεσιών στον τομέα του δικαίου των συμβάσεων δεν αποτελούν το μόνο εμπόδιο για τις ΜΜΕ και τους καταναλωτές σε σχέση με τις διασυνοριακές δραστηριότητες, καθώς αντιμετωπίζουν και άλλα προβλήματα όπως τους γλωσσικούς φραγμούς, διαφορετικά φορολογικά συστήματα, το ζήτημα της αξιοπιστίας των διαδικτυακών εμπόρων, περιορισμένη πρόσβαση στην ευρυζωνικότητα, την εξοικείωση με τον ψηφιακό κόσμο, προβλήματα ασφάλειας, τη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού των μεμονωμένων κρατών μελών, παραβίαση της ιδιωτικής ζωής, διεκπεραίωση καταγγελιών και δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας κλπ.,

Η.

εκτιμώντας ότι, σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε η Επιτροπή το 2008, τα τρία τέταρτα των λιανοπωλητών πωλούν μόνο εντός των συνόρων, ενώ οι διασυνοριακές πωλήσεις συνήθως πραγματοποιούνται μόνο σε λίγα κράτη μέλη (10),

Θ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι αναγκαίο να γίνεται διάκριση μεταξύ των συμβατικών διασυνοριακών συναλλαγών και του ηλεκτρονικού εμπορίου, όπου υπάρχουν συγκεκριμένα προβλήματα και το κόστος συναλλαγών είναι διαφορετικό· λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι επίσης αναγκαίο για τους σκοπούς των μελλοντικών εκτιμήσεων επιπτώσεων να προσδιορίζεται προσεκτικά και επακριβώς πώς διαμορφώνεται το κόστος της συναλλαγής,

Ι.

εκτιμώντας ότι είναι σαφές ότι η εφαρμογή αλλοδαπού δικαίου (για τους καταναλωτές) στις διασυνοριακές συναλλαγές σύμφωνα με τον κανονισμό «Ρώμη-I» (11) προκάλεσε σημαντικές δαπάνες συναλλαγής για τις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα για τις ΜΜΕ, οι οποίες υπολογίζεται ότι μόνο στο ΗΒ ανήλθαν σε 15 000 ευρώ ανά επιχείρηση και ανά κράτος μέλος (12),

ΙΑ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι απαιτείται περισσότερη πληροφόρηση όσον αφορά τις δαπάνες συναλλαγής που προκύπτουν από την εφαρμογή του άρθρου 6, παράγραφος 2, και του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α), του κανονισμού «Ρώμη-Ι», λαμβανομένου υπόψη ότι ο κανονισμός «Ρώμη-Ι» εφαρμόζεται μόλις από το Δεκέμβριο του 2009,

ΙΒ.

εκτιμώντας ότι οι εν λόγω δαπάνες συναλλαγής θεωρούνται ένα από τα σοβαρά εμπόδια για το διασυνοριακό εμπόριο, όπως βεβαιώνει το 50 % των λιανοπωλητών της ΕΕ που πραγματοποιούν διασυνοριακές συναλλαγές που ερωτήθηκαν το 2011, οι οποίοι δήλωσαν ότι η εναρμόνιση των νόμων που διέπουν τις διασυνοριακές συναλλαγές σε ολόκληρη την ΕΕ θα μπορούσε να αυξήσει το επίπεδο των διασυνοριακών τους πωλήσεων, ενώ το 41 % δήλωσε ότι οι πωλήσεις τους δεν αυξήθηκαν· εκτιμώντας ότι, συγκριτικά, μεταξύ των λιανοπωλητών που δεν πραγματοποιούν διασυνοριακές πωλήσεις, το 60 % υποστήριξε ότι το ύψος των διασυνοριακών τους πωλήσεων δεν θα αύξανε στο πλαίσιο ενός περισσότερο εναρμονισμένου κανονιστικού περιβάλλοντος, ενώ το 25 % υποστήριξε ότι θα αύξανε (13),

ΙΓ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικά από τα προφανέστερα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι καταναλωτές και οι ΜΜΕ σε σχέση με την ενιαία αγορά είναι η πολυπλοκότητα στις συμβατικές σχέσεις, οι αθέμιτοι όροι των συμβάσεων, η ανεπαρκής και ελλιπής ενημέρωση και οι αναποτελεσματικές και χρονοβόρες διαδικασίες·

ΙΔ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει θεμελιώδη σημασία κάθε πρωτοβουλία εκ μέρους της ΕΕ να ανταποκρίνεται σε πραγματικές ανάγκες και ανησυχίες τόσο των επιχειρήσεων όσο και των καταναλωτών· λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτές οι ανησυχίες επεκτείνονται σε νομικά/ γλωσσικά προβλήματα (πρόβλεψη τυποποιημένων όρων για τις μικρές επιχειρήσεις σε όλες τις ενωσιακές γλώσσες) και στις δυσκολίες εφαρμογής των συμβάσεων διασυνοριακά (πρόβλεψη αυτόνομων ενωσιακών μέτρων στον τομέα του δικονομικού δικαίου),

ΙΕ.

εκτιμώντας ότι μελέτη της Επιτροπής κατέδειξε πως η επιγραμμική αγορά παραμένει κατακερματισμένη: σύμφωνα με μελέτη, το 61 % από τις εξετασθείσες 10 964 διασυνοριακές παραγγελίες δεν υλοποιήθηκαν και οι διασυνοριακές αγορές δείχνουν να αυξάνουν τις πιθανότητες των καταναλωτών να επιτύχουν φθηνότερες προσφορές (14) και να βρουν προϊόντα που δεν διατίθενται διαδικτυακά στη χώρα τους (15), το δε ποσοστό 61 % φαίνεται ιδιαίτερα υψηλό και χρήζει περαιτέρω μελέτης, ελέγχου και αξιολόγησης,

ΙΣΤ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι η σταδιακή εναρμόνιση δεν ξεπερνά αποτελεσματικά τα εμπόδια στην εσωτερική αγορά τα οποία προκύπτουν από την απόκλιση των εθνικών νομοθεσιών περί συμβάσεων και οποιαδήποτε μέτρα σε αυτό τον τομέα πρέπει να βασίζονται σε σαφή στοιχεία βάσει των οποίων μια τέτοια πρωτοβουλία θα οδηγούσε σε μεγάλη αλλαγή, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί με άλλα, λιγότερο παρεμβατικά μέσα,

ΙΖ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα κοινό ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων θα ωφελήσει τους καταναλωτές και θα συμβάλει μάλιστα στην αύξηση και στη διευκόλυνση του διασυνοριακού εμπορίου εντός της εσωτερικής αγοράς,

ΙΗ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι οι διαπραγματεύσεις για την οδηγία περί δικαιωμάτων των καταναλωτών (16) κατέδειξαν πόσο δύσκολο είναι να εναρμονιστεί το δίκαιο των καταναλωτών όσον αφορά τις συμβάσεις χωρίς να υπονομευτεί η κοινή δέσμευση για υψηλό επίπεδο προστασίας των καταναλωτών στην Ευρώπη, και τι περιορισμούς συνεπάγεται για την όλη διαδικασία,

ΙΘ.

εκτιμώντας ότι όποια μέτρα και αν ληφθούν στον τομέα του ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων αυτά πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους εθνικούς κανόνες αναγκαστικού δικαίου και να είναι συνεπή προς την αναμενόμενη οδηγία για τα δικαιώματα των καταναλωτών, η οποία θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στο περιεχόμενο και στο βαθμό εναρμόνισης ενός πιθανού μελλοντικού μέσου στον τομέα του ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων· λαμβάνοντας υπόψη ότι θα ήταν αναγκαίο να παρακολουθείται σταθερά και προσεκτικά η εφαρμογή του κατά τους επόμενους μήνες, προκειμένου να προσδιοριστεί ποιο θα είναι το πεδίο εφαρμογής του προαιρετικού μέσου,

Κ.

λαμβάνοντας υπόψη ότι οποιοδήποτε τελικό προϊόν της εν λόγω διεργασίας στον τομέα του ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων, πρέπει να είναι ρεαλιστικό, εφικτό, αναλογικό και καλά μελετημένο πριν τροποποιηθεί, αν χρειαστεί, να εγκριθεί δε επίσημα από τους Ευρωπαίους συννομοθέτες·

1.

υποστηρίζει τη δράση για την υπέρβαση των εμποδίων που αντιμετωπίζουν όσοι επιθυμούν να πραγματοποιήσουν διασυνοριακές συναλλαγές στην εσωτερική αγορά και πιστεύει ότι το σχέδιο για το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων, σε συνδυασμό με διάφορα άλλα μέτρα, θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για την πλήρη αξιοποίηση του δυναμικού της εσωτερικής αγοράς, με αποτέλεσμα σημαντικά οφέλη στην οικονομία και στην απασχόληση·

2.

εκφράζει την ικανοποίησή του για την ανοικτή συζήτηση σχετικά με την Πράσινη Βίβλο και επιθυμεί λεπτομερή ανάλυση των αποτελεσμάτων της σχετικής διαβούλευσης από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Επιτροπής·

3.

επισημαίνει την οικονομική σημασία των ΜΜΕ και της μεταποίησης στην ευρωπαϊκή οικονομία· επιμένει, ως εκ τούτου, στην ανάγκη να διασφαλιστεί ότι η αρχή «προτεραιότητα στις μικρές επιχειρήσεις» που προωθείται από την «Πράξη για τις μικρές επιχειρήσεις» θα εφαρμοστεί σωστά και θα εξεταστεί κατά προτεραιότητα στο πλαίσιο της συζήτησης σχετικά με τις πρωτοβουλίες της ΕΕ όσον αφορά το δίκαιο των συμβάσεων·

4.

χαιρετίζει την πρόσφατη δημοσίευση των πορισμάτων της μελέτης εφικτότητας που διενήργησε η ομάδα εμπειρογνωμόνων σχετικά με το ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων και τη δέσμευση της Επιτροπής ότι θα συνεχίσει τις διαβουλεύσεις σχετικά με το πεδίο εφαρμογής και το περιεχόμενο του προαιρετικού μέσου και, με το πνεύμα αυτό, καλεί μετ’ επιτάσεως την Επιτροπή να συνεχίσει, σε μια πραγματικά ανοικτή και διαφανή συζήτηση με όλους τους ενδιαφερομένους, τη διαδικασία λήψης απόφασης ως προς το πως η μελέτη σκοπιμότητας πρέπει να χρησιμοποιηθεί·

5.

αναγνωρίζει την ανάγκη για περαιτέρω πρόοδο στον τομέα του δικαίου των συμβάσεων και τάσσεται υπέρ της εναλλακτικής δυνατότητας αριθ. 4, μεταξύ άλλων επιλογών, ώστε να συσταθεί ένα προαιρετικό μέσο βάσει κανονισμού μετά από εκτίμηση επιπτώσεων και καθορισμό της νομικής βάσης· πιστεύει πως ένα τέτοιο προαιρετικό μέσο θα μπορούσε να συμπληρωθεί από μία «εργαλειοθήκη» η οποία θα μπορούσε να εγκριθεί με διοργανική συμφωνία ζητεί την κατάρτιση «ευρωπαϊκών υποδειγμάτων τυποποιημένων συμβάσεων», μεταφρασμένων σε όλες τις γλώσσες της ΕΕ, που θα είναι συνδεδεμένα με ένα σύστημα εναλλακτικών τρόπων επίλυσης διαφορών, με τηλεματική εφαρμογή, πράγμα που θα είχε το πλεονέκτημα της οικονομικής και απλούστερης λύσης τόσο για τα συμβαλλόμενα μέρη όσο και για την Επιτροπή·

6.

πιστεύει ότι μόνο υπό τη νομική μορφή ενός κανονισμού μπορεί να εξασφαλιστεί η αναγκαία σαφήνεια και νομική βεβαιότητα·

7.

τονίζει ότι ένας κανονισμός θέσπισης προαιρετικού μέσου του ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων θα βελτίωνε τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς λόγω του άμεσου αποτελέσματος, με οφέλη για τις επιχειρήσεις (μείωση του κόστους ως αποτέλεσμα αποφυγής της ανάγκης για κανόνες περί συγκρούσεως νόμων), τους καταναλωτές (νομική βεβαιότητα, εμπιστοσύνη, υψηλό επίπεδο προστασίας των καταναλωτών) και τα δικαστικά συστήματα των κρατών μελών (δεν θα απαιτείται πλέον η εξέταση αλλοδαπών νόμων)·

8.

χαιρετίζει το γεγονός ότι η εκάστοτε επιλογή λαμβάνει δεόντως υπόψη την αρχή της επικουρικότητας και δεν θίγει τις νομοθετικές εξουσίες των κρατών μελών στον τομέα του δικαίου των συμβάσεων και του αστικού δικαίου·

9.

πιστεύει πως μία «εργαλειοθήκη» θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργήσει σταδιακά, να αρχίσει δηλαδή ως εργαλείο της Επιτροπής και στη συνέχεια να μετατραπεί, μόλις καταλήξουν στη σχετική συμφωνία τα θεσμικά όργανα, σε εργαλείο για τον νομοθέτη της Ένωσης· υπογραμμίζει πως μια «εργαλειοθήκη» θα μπορούσε να παράσχει το απαιτούμενο νομικό πλαίσιο αλλά και τη βάση για τη λειτουργία ενός προαιρετικού μέσου και τυποποιημένων όρων και προϋποθέσεων και ότι θα πρέπει να βασίζεται σε εκτίμηση των εθνικών κανόνων αναγκαστικού δικαίου για την προστασία του καταναλωτή εντός αλλά και εκτός του ισχύοντος κεκτημένου στον τομέα της προστασίας των καταναλωτών·

10.

θεωρεί ότι με τη συμπλήρωση ενός προαιρετικού μέσου με μία εργαλειοθήκη θα διατίθενται σαφέστερες πληροφορίες σχετικά με το ευρωπαϊκό αυτό μέσο, κάτι που θα βοηθήσει τα ενδιαφερόμενα μέρη να κατανοήσουν καλύτερα τα δικαιώματά τους και να κάνουν συνειδητοποιημένες επιλογές και κατά τη σύναψη συμβάσεων βάσει αυτού του συστήματος, το δε νομικό πλαίσιο θα είναι πιο κατανοητό και απλό·

11.

πιστεύει ότι όλα τα μέρη, είτε πρόκειται για συναλλαγές μεταξύ επιχειρήσεων (Β2Β) είτε για συναλλαγές μεταξύ επιχειρήσεων και καταναλωτών (Β2C), πρέπει να είναι ελεύθερα να επιλέγουν ή να μην επιλέγουν το προαιρετικό μέσο ως εναλλακτική δυνατότητα σε σχέση με το εθνικό ή διεθνές δίκαιο και καλεί ως εκ τούτου την Επιτροπή να διευκρινίσει τη σκοπούμενη σχέση ενός προαιρετικού μέσου με τον κανονισμό «Ρώμη-Ι» και διεθνείς συμβάσεις, συμπεριλαμβανομένης της σύμβασης του ΟΗΕ σχετικά με τις συμβάσεις για τις διεθνείς πωλήσεις αγαθών· φρονεί ωστόσο ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή προκειμένου να διασφαλιστεί ότι το προαιρετικό μέσο προστατεύει καταναλωτές και μικρές επιχειρήσεις λόγω της θέσης τους ως οι ασθενέστεροι οικονομικοί εταίροι και ότι αποφεύγεται η σύγχυση κατά την επιλογή του δικαίου· καλεί συνεπώς την Επιτροπή να συμπληρώσει το προαιρετικό μέσο με πρόσθετες πληροφορίες οι οποίες θα διευκρινίζουν σε σαφή, ακριβή και κατανοητή γλώσσα τα δικαιώματα των καταναλωτών και ότι αυτά δεν θα θιγούν, προκειμένου να αυξηθεί η εμπιστοσύνη των καταναλωτών στο προαιρετικό μέσο και να είναι σε θέση να προβούν σε μία συνειδητή επιλογή για το αν επιθυμούν να συνάψουν μια σύμβαση στη βάση της εναλλακτικής αυτής δυνατότητας·

12.

φρονεί πως ένα προαιρετικό μέσο θα μπορούσε να δημιουργήσει ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία, και συγκεκριμένα να εξασφαλίσει ασφάλεια δικαίου μέσω της νομολογίας του Δικαστηρίου, παρέχοντας με μιας τη δυνατότητα υπέρβασης τόσο των νομικών εμποδίων όσο και των γλωσσικών, καθώς ένα προαιρετικό μέσο θα διατίθετο φυσικά σε όλες τις γλώσσες της ΕΕ· τονίζει ότι, για να υπάρξει μια καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, οι ευρωπαίοι πολίτες θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να λαμβάνουν κάθε είδους ενημέρωση που συνδέεται με το προαιρετικό μέσο, μεταφρασμένη μέσω προσιτών και εύχρηστων επιγραμμικών μεταφραστικών εργαλείων, έτσι ώστε να μπορούν να διαβάσουν τις επιθυμητές πληροφορίες στη δική τους γλώσσα·

13.

διαβλέπει ένα πιθανό πρακτικό πλεονέκτημα στην ευέλικτη και εθελοντική φύση ενός προαιρετικού μέσου· ωστόσο ζητεί από την Επιτροπή να αποσαφηνίσει τα πλεονεκτήματα ενός τέτοιου μέσου τόσο για τους καταναλωτές όσο για τις επιχειρήσεις και να καταστήσει σαφέστερο ποιο συμβαλλόμενο μέρος θα έχει την επιλογή μεταξύ του προαιρετικού μέσου και του «συνήθως» εφαρμοστέου δικαίου και πώς προτίθεται η Επιτροπή να μειώσει το κόστος συναλλαγών· ζητεί από την Επιτροπή να συμπεριλάβει σε οποιαδήποτε πρόταση για προαιρετικό μέσο ένα μηχανισμό τακτικής παρακολούθησης και αναθεώρησης καθώς και τη στενή συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων μερών, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι το προαιρετικό μέσο συμβαδίζει με το ισχύον κεκτημένο στο δίκαιο των συμβάσεων ιδίως τον κανονισμό «Ρώμη-Ι», με τις ανάγκες της αγοράς και με τις νομικές και οικονομικές εξελίξεις·

14.

πιστεύει πως πρέπει να καλύπτονται οι συμβάσεις τόσο μεταξύ επιχειρήσεων όσο και μεταξύ επιχειρήσεων και καταναλωτών· υπογραμμίζει ότι το προαιρετικό μέσο πρέπει να παρέχει ένα πολύ υψηλό επίπεδο προστασίας των καταναλωτών, ώστε να αντισταθμίζει την προστασία που θα εξασφάλιζε στους καταναλωτές η εθνική τους νομοθεσία· επιθυμεί περαιτέρω διευκρινίσεις για τον τρόπο με τον οποίο τούτο μπορεί να επιτευχθεί· πιστεύει συνεπώς ότι το επίπεδο προστασίας των καταναλωτών θα πρέπει να είναι υψηλότερο από την ελάχιστη προστασία που παρέχει το κεκτημένο του δικαίου των καταναλωτών και να καλύπτει περισσότερες εθνικές υποχρεωτικές διατάξεις καθώς και ότι πρέπει να εξευρεθεί ικανοποιητική λύση στα προβλήματα του ιδιωτικού διευθνούς δικαίου· θεωρεί ότι το υψηλό αυτό επίπεδο προστασίας των καταναλωτών είναι και προς το συμφέρον των επιχειρήσεων, δεδομένου ότι αυτές τότε μόνο θα μπορέσουν να αποκομίσουν τα οφέλη του προαιρετικού μέσου, εάν οι καταναλωτές σε όλα τα κράτη μέλη είναι πεπεισμένοι ότι η επιλογή του προαιρετικού μέσου δεν θα τους αφήσει απροστάτευτους·

15.

επισημαίνει ότι τα οφέλη ενός ενιαίου ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων πρέπει να ανακοινωθούν με θετικό τρόπο στους πολίτες, προκειμένου τούτο να απολαύει πολιτικής νομιμοποίησης και στήριξης·

16.

επισημαίνει ότι θα πρέπει να επιδιωχθεί η διαφοροποίηση του δικαίου των συμβάσεων ανάλογα με το αν πρόκειται για συμβάσεις B2B ή B2C, από σεβασμό προς τις κοινές παραδόσεις των εθνικών συστημάτων δικαίου και με ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία των ασθενέστερων συμβαλλομένων, δηλαδή των καταναλωτών·

17.

επισημαίνει ότι ουσιώδη στοιχεία του δικαίου προστασίας του καταναλωτή που εφαρμόζονται στις συμβάσεις περιλαμβάνονται ήδη σε διάφορες ευρωπαϊκές κανονιστικές ρυθμίσεις και ότι σημαντικά μέρη του κοινοτικού κεκτημένου για τους καταναλωτές αναμένεται να ενοποιηθούν στο πλαίσιο της οδηγίας για τα δικαιώματα του καταναλωτή (ΟΔΚ)· επισημαίνει ότι η προαναφερθείσα οδηγία θα εξασφαλίσει μια ενιαία ρύθμιση, εύκολα αναγνωρίσιμη από τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις· τονίζει συνεπώς ότι είναι σημαντικό να μην διατυπωθεί οποιαδήποτε τελική απόφαση, εν αναμονή της έκβασης των διαπραγματεύσεων σχετικά με την οδηγία για δικαιώματα των καταναλωτών·

18.

πιστεύει, ακόμα, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαίτερη φύση των διαφόρων συμβάσεων, και ιδιαίτερα των συμβάσεων B2C και B2B, τις βασικές εθνικές και διεθνείς αρχές του δικαίου των συμβάσεων, και τη θεμελιώδη αρχή για υψηλό βαθμό προστασίας των καταναλωτών, ότι οι υπάρχουσες πρακτικές ανά κλάδο και η αρχή της ελευθερίας συμβάσεων πρέπει να διατηρηθούν όσον αφορά τις συμβάσεις Β2Β·

19.

θεωρεί ότι ένα προαιρετικό κοινό ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων θα μπορούσε να βελτιώσει τη λειτουργικότητα της εσωτερικής αγοράς, χωρίς να θίγει το εθνικό δίκαιο των συμβάσεων των κρατών μελών·

20.

πιστεύει ότι ένα προαιρετικό μέσο θα πρέπει να είναι κατ’ αρχήν διαθέσιμο προαιρετικά σε διασυνοριακές καταστάσεις και ότι απαιτούνται εγγυήσεις ότι τα κράτη μέλη θα είναι σε θέση να αποτρέπουν οιαδήποτε κακή χρήση του προαιρετικού μέσου σε μη γνήσιες διασυνοριακές καταστάσεις· επιπλέον θεωρεί ότι οι συνέπειες μιας εθνικής προαιρετικής επιλογής για τα εθνικά συστήματα του δικαίου των συμβάσεων αξίζουν να τύχουν ειδικής ανάλυσης·

21.

αναγνωρίζει ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο και οι συμβάσεις πώλησης εξ αποστάσεως αποτελούν σημαντικό μέρος των διασυνοριακών συναλλαγών· πιστεύει ότι, μολονότι ένα προαιρετικό μέσο δεν πρέπει να περιορίζεται στα εν λόγω είδη συναλλαγών, θα μπορούσε να ήταν επωφελής η θέσπιση και άλλων περιορισμών κατά την πρώτη εφαρμογή του προαιρετικού μέσου και ως ότου αποκτηθεί επαρκής εμπειρία στην εφαρμογή του·

22.

υπογραμμίζει ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διευκολυνθεί το ηλεκτρονικό εμπόριο στο εσωτερικό της ΕΕ, που δεν έχει αναπτυχθεί επαρκώς, και θεωρεί αναγκαίο να εξεταστεί εάν οι διαφορές στα εθνικά συστήματα δικαίου των συμβάσεων συνιστούν εμπόδιο για την ανάπτυξη του εν λόγω τομέα, ο οποίος θεωρείται δικαιολογημένα από τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές δυνητική κινητήρια δύναμη για μελλοντική ανάπτυξη·

23.

πιστεύει ότι το πεδίο εφαρμογής μιας «εργαλειοθήκης» θα μπορούσε να είναι αρκετά ευρύ, ενώ οποιοδήποτε προαιρετικό μέσο πρέπει να περιορισθεί στα κύρια ζητήματα του δικαίου των συμβάσεων· πιστεύει ότι μια «εργαλειοθήκη» πρέπει να συμφωνεί με το προαιρετικό μέσο και να περιλαμβάνει μεταξύ των «εργαλείων» της έννοιες από το πολυποίκιλο φάσμα νομικών παραδόσεων εντός της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων κανόνων που απορρέουν μεταξύ άλλων από το επιστημονικό σχέδιο ενός κοινού πλαισίου αναφοράς (17) και τις «κοινές αρχές των συμβάσεων» και την «κοινή ορολογία των συμβάσεων» (18)· και ότι οι συστάσεις του σχετικά με το δίκαιο των συμβάσεων των καταναλωτών πρέπει να βασίζονται σε ένα πραγματικά υψηλό επίπεδο προστασίας·

24.

καλεί την Επιτροπή και την ομάδα των εμπειρογνωμόνων να καταστήσουν σαφή την έννοια των «βασικών προβλημάτων του δικαίου των συμβάσεων»·

25.

βλέπει πλεονεκτήματα σ’ ένα προαιρετικό μέσο που θα περιείχε ειδικές διατάξεις για τα πλέον συνήθη είδη συμβάσεων, και συγκεκριμένα για την πώληση αγαθών και την παροχή υπηρεσιών· επαναλαμβάνει το προηγούμενο αίτημά του να περιληφθούν στο πεδίο του προαιρετικού μέσου τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, καθώς πιστεύει πως ένα τέτοιο μέσο θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τα ασφαλιστήρια συμβόλαια μικρής κλίμακας· υπογραμμίζει ότι στον τομέα του δικαίου για τις ασφαλιστικές συμβάσεις έχουν ήδη γίνει προεργασίες με βάση τις αρχές ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων (PEICL), οι οποίες πρόκειται να ενσωματωθούν σε ένα ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων και οι οποίες πρέπει να τύχουν επεξεργασίας και περαιτέρω προωθήσεως· συνιστά ωστόσο προσοχή όσον αφορά την υπαγωγή των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών από μέσα του δικαίου των συμβάσεων που προτείνονται σε αυτό το στάδιο και καλεί την Επιτροπή να συγκροτήσει μία ειδική διυπηρεσιακή ομάδα εμπειρογνωμόνων για κάθε μελλοντική προπαρασκευαστική εργασία σχετικά με τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες προκειμένου να εξασφαλίσει ότι οποιοδήποτε μελλοντικό μέσο θα λάβει δεόντως υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και κάθε σχετική πρωτοβουλία άλλων τμημάτων της Επιτροπής, και να εμπλέξει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εγκαίρως·

26.

επισημαίνει ότι έχουν ήδη θιγεί ορισμένα ειδικά ζητήματα σε σχέση με τα οποία θα μπορούσε ένα προαιρετικό μέσο να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο, όπως για παράδειγμα τα ψηφιακά δικαιώματα και το θέμα του πραγματικού δικαιούχου· φρονεί εξάλλου ότι ίσως χρειαστεί να αποκλειστούν ορισμένα είδη περίπλοκων συμβάσεων δημοσίου δικαίου· καλεί την ομάδα των εμπειρογνωμόνων να εξετάσει τη δυνατότητα να περιληφθούν τα συμβόλαια στο πεδίο των πνευματικών δικαιωμάτων με στόχο τη βελτίωση της θέσης των δημιουργών που είναι συχνά το πιο αδύναμο μέρος της συμβατικής σχέσης·

27.

πιστεύει ότι το προαιρετικό μέσο πρέπει να είναι σύμφωνο με το ισχύον κεκτημένο στο δίκαιο των συμβάσεων·

28.

υπενθυμίζει ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά ερωτήματα προς απάντηση και πολλά προβλήματα προς επίλυση όσον αφορά ένα ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων· καλεί την Επιτροπή να λάβει υπόψη τη νομολογία, τις διεθνείς συμβάσεις για τις πωλήσεις αγαθών όπως η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τις διεθνείς πωλήσεις αγαθών (CISG), και τον αντίκτυπο στην οδηγία για τα δικαιώματα των καταναλωτών· τονίζει ότι στο πλαίσιο της εναρμόνισης του δικαίου των συμβάσεων στην ΕΕ είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη οι σχετικές εθνικές διατάξεις που εξασφαλίζουν υψηλό επίπεδο προστασίας στις συμβάσεις Β2C·

29.

πιστεύει ότι οι καταναλωτές και οι ΜΜΕ πρέπει να αποκομίζουν πραγματικά οφέλη από το προαιρετικό μέσο και ότι τούτο θα πρέπει να διαμορφωθεί κατά τρόπο απλό, σαφή και ισόρροπο που να καθιστά απλή και ελκυστική την χρήση για όλα τα μέρη·

30.

πιστεύει ότι ενώ ένα προαιρετικό μέσο θα έχει ως αποτέλεσμα να παράσχει ένα ενιαίο νομικό μέσο, θα εξακολουθεί να χρειάζεται η θέσπιση πρότυπων όρων και προϋποθέσεων για τις εμπορικές συναλλαγές με απλή και γενική διατύπωση, άμεσα διαθέσιμες για τις επιχειρήσεις και ιδίως για τις ΜΜΕ, και καλυπτόμενες από κάποιο σύστημα επιβεβαίωσης που θα εξασφαλίζει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών· επισημαίνει ότι οι πρότυποι όροι και οι πρότυπες προϋποθέσεις που βασίζονται σε ένα προαιρετικό μέσο θα προσέφεραν μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου από ό,τι πρότυποι όροι με ισχύ σε ολόκληρη την ΕΕ, οι οποίοι βασίζονται σε εθνικούς νόμους και αυξάνουν τη δυνατότητα διαφορετικών εθνικών ερμηνειών·,

31.

υπενθυμίζει ότι εξακολουθεί να χρειάζεται κατά προτεραιότητα περαιτέρω εργασία σε εναλλακτικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών κατά τρόπο γρήγορο και οικονομικά αποδοτικό, ιδίως για τις ΜΜΕ και τους καταναλωτές, τονίζει όμως ότι εάν τα ενδιαφερόμενα μέλη κάνουν χρήση ενός νομικού καθεστώτος που προβλέπεται από ένα προαιρετικό μέσο, θα διευκολυνθεί περαιτέρω η εν λόγω επίλυση διαφορών· ζητεί ως εκ τούτου από την Επιτροπή να αναζητήσει συνέργειες κατά την υποβολή της πρότασης· επισημαίνει ότι η ομάδα εργασίας UNCITRAL σχετικά με την ηλεκτρονική επίλυση διαφορών έχει επίσης επιδείξει ενδιαφέρον για το προαιρετικό μέσο ως μέσο που διευκολύνει την εναλλακτική επίλυση των διαφορών (19) και συνεπώς συστήνει στην Επιτροπή να παρακολουθήσει τις εξελίξεις σε άλλους διεθνείς οργανισμούς·

32.

υποστηρίζει πως οι βελτιώσεις στη λειτουργία και αποδοτικότητα των διασυνοριακών συστημάτων αποζημίωσης θα μπορούσαν να διευκολυνθούν με μια άμεση σύνδεση ανάμεσα στο προαιρετικό μέσο και την ευρωπαϊκή διαδικασία διαταγής πληρωμής και την ευρωπαϊκή διαδικασία μικροδιαφορών· θεωρεί ότι θα πρέπει να καθιερωθεί μια ηλεκτρονική επιστολή όχλησης, έτσι ώστε να βοηθηθούν οι εταιρείες στην προστασία των δικαιωμάτων τους, ιδίως στον τομέα της διανοητικής ιδιοκτησίας και της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών·

33.

σημειώνει τις ανησυχίες ότι οι καταναλωτές σπανίως αισθάνονται να έχουν δυνατότητα επιλογής σ’ ό, τι αφορά τους όρους μιας σύμβασης και καλούνται να αντιμετωπίσουν την κατάσταση του «ή αυτό ή τίποτα»· πιστεύει ακράδαντα ότι η συμπλήρωση ενός προαιρετικού μέσου με μία εργαλειοθήκη και μια δέσμη πρότυπων όρων και προϋποθέσεων μεταφρασμένων σε όλες τις γλώσσες, θα ενθαρρύνει τους νεοεισερχόμενους στις αγορές σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα ενισχύσει κατ’ αυτόν τον τρόπο τον ανταγωνισμό και θα διευρύνει τις δυνατότητες επιλογής των καταναλωτών·

34.

υπογραμμίζει ότι, παρ’ όλο που η αποτελεσματικότητα κάθε νομικού μέσου που θεσπίζεται κρίνεται τελικά στην ίδια την εσωτερική αγορά, πρέπει να εξακριβωθεί εκ των προτέρων αν η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί προστιθέμενη αξία για τους καταναλωτές και δεν θα περιπλέξει τις διασυνοριακές συναλλαγές για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις· υπογραμμίζει ότι είναι αναγκαίο να θεσπιστούν διατάξεις σχετικά με τη διάθεση των απαιτούμενων πληροφοριών όσον αφορά την ύπαρξη και τον ρόλο του για όλους τους δυνητικούς ενδιαφερομένους και εμπλεκομένους (συμπεριλαμβανομένων των εθνικών δικαστηρίων)·

35.

επισημαίνει ότι, σε σχέση με το σκοπούμενο ευρωπαϊκό δίκαιο των συμβάσεων, δεν μπορεί να παραβλεφθεί η σημασία μιας λειτουργικής ευρωπαϊκής αστικής δικαιοδοσίας·

36.

καλεί την Επιτροπή να προβεί, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη, σε ποιοτικούς ελέγχους για να διαπιστώσει αν τα προτεινόμενα μέσα του ευρωπαϊκού δικαίου των συμβάσεων είναι φιλικά προς το χρήστη, ανταποκρίνονται πλήρως στις ανησυχίες των πολιτών, εξασφαλίζουν προστιθέμενη αξία για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις, ενισχύουν την ενιαία αγορά και διευκολύνουν το διασυνοριακό εμπόριο·

37.

υπογραμμίζει πως είναι άκρως σημαντική η συμμετοχή των φορέων από όλη την Ένωση και από διάφορους κλάδους δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων και των ασκούντων συναφή προς τη δικαιοσύνη επαγγέλματα· και καλεί εκ νέου την Επιτροπή να πραγματοποιήσει μια διεξοδική και διαφανή διαβούλευση με όλες τις ομάδες ενδιαφερομένων προτού αποφασίσει βάσει των πορισμάτων της ομάδας εμπειρογνωμόνων

38.

εκτιμά το ότι τόσο οι ομάδες εμπειρογνωμόνων όσο και των ενδιαφερομένων μερών προέρχονται από διαφορετικό γεωγραφικό χώρο και τομέα δραστηριότητας· πιστεύει ότι η συμμετοχή των ενδιαφερομένων μερών θα αποβεί ακόμα πιο σημαντική μόλις περατωθεί η φάση διαβούλευσης και εάν κινηθεί μια νομοθετική διαδικασία αυτή καθαυτή, η οποία θα έπρεπε να είναι κατά το δυνατόν συμμετοχική και διαφανής·

39.

υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με τις αρχές της καλύτερης νομοθέτησης, χρειάζεται μια σφαιρική και ευρεία αξιολόγηση του αντίκτυπου, όπου θα αναλύονται οι διάφορες επιλογές πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης και της μη ανάληψης δράσης σε επίπεδο Ένωσης, και στο επίκεντρο της οποίας θα βρίσκονται πρακτικά ζητήματα, όπως οι πιθανές επιπτώσεις για τις ΜΜΕ και τους καταναλωτές, πιθανές συνέπειες του αθέμιτου ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά και θα διευκρινίζονται οι επιπτώσεις καθεμιάς από τις εν λόγω λύσεις τόσο στο κοινοτικό κεκτημένο όσο και στα εθνικά νομικά συστήματα·

40.

θεωρεί, έως ότου ολοκληρωθεί αυτή η εκτίμηση επιπτώσεων, ότι, αν και η εναρμόνιση του δικαίου των συμβάσεων σε επίπεδο ΕΕ θα συνιστούσε αποτελεσματικό μέτρο για την εξασφάλιση της σύγκλισης και πιο ισότιμων όρων ανταγωνισμού, ωστόσο, έχοντας υπόψη τις προκλήσεις που θέτει η εναρμόνιση των νομικών συστημάτων, όχι μόνο των κρατών μελών αλλά και περιοχών με νομοθετικές αρμοδιότητες στον εν λόγω τομέα, ένα προαιρετικό μέσο θα ήταν μια πιο εφικτή λύση, εφόσον εξασφαλίζεται προστιθέμενη αξία τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τις επιχειρήσεις·

41.

τονίζει με έμφαση ότι θα πρέπει να εξασφαλίζεται πλήρης διαβούλευση και συμμετοχή του Κοινοβουλίου στο πλαίσιο της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας όσον αφορά κάθε προαιρετικό μέσο που θα υποβάλλει στο μέλλον η Επιτροπή και ότι οιοδήποτε προτεινόμενο προαιρετικό μέσο θα υπόκειται σε έλεγχο και θα τροποποιείται βάσει της εν λόγω διαδικασίας·

42.

αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή.