This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62008CN0221
Case C-221/08: Action brought on 22 May 2008 — Commission of the European Communities v Ireland
Υπόθεση C-221/08: Προσφυγή της 22ας Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας
Υπόθεση C-221/08: Προσφυγή της 22ας Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας
ΕΕ C 209 της 15.8.2008, p. 23–24
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
15.8.2008 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 209/23 |
Προσφυγή της 22ας Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιρλανδίας
(Υπόθεση C-221/08)
(2008/C 209/34)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: R. Lyal και W. Mölls)
Καθής: Ιρλανδία
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
— |
να αναγνωρίσει ότι η Ιρλανδία, επιβάλλοντας ανώτατη και κατώτατη τιμή λιανικής πώλησης για τα τσιγάρα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 95/59/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 27 Νοεμβρίου 1995, περί των φόρων, πλην των φόρων κύκλου εργασιών, οι οποίοι επιβαρύνουν την κατανάλωση των επεξεργασιών καπνών, |
— |
να αναγνωρίσει ότι η Ιρλανδία, παραλείποντας να παράσχει τα αναγκαία στοιχεία σχετικά με την ισχύουσα ιρλανδική νομοθεσία προκειμένου να παράσχει τη δυνατότητα στην Επιτροπή να ασκήσει το καθήκον της όσον αφορά την παρακολούθηση της συμμορφώσεως προς την οδηγία 95/59, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 10 ΕΚ, |
— |
να καταδικάσει την Ιρλανδία στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Σύμφωνα με τις κανονιστικές πράξεις 1986 σχετικά με τα προϊόντα καπνού (έλεγχος της διαφήμισης, της χορηγίας και της προώθησης των πωλήσεων) (αριθ. 2) και τις συμφωνίες που συνήφθησαν για την εφαρμογή των κανονιστικών αυτών πράξεων με τους παραγωγούς και εισαγωγείς καπνού, η Ιρλανδία επιβάλλει μια κατώτατη τιμή για τα τσιγάρα η οποία δεν μπορεί να είναι περισσότερο από 3 % κατώτερη της σταθμισμένης μέσης τιμής για τα τσιγάρα της οικείας κατηγορίας. Επιπλέον, στον βαθμό που οι παραγωγοί και εισαγωγείς δεν μπορούν να καθορίσουν τιμές που να είναι ανώτερες κατά περισσότερο από 3 % της σταθμισμένης μέσης τιμής, η Ιρλανδία επιβάλλει επίσης μια ανώτατη τιμή για τα τσιγάρα. Το σύστημα αυτό είναι αντίθετο προς το άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 95/59, σύμφωνα με το οποίο οι καπνοβιομήχανοι «καθορίζουν ελεύθερα τις ανώτερες τιμές λιανικής πώλησης κάθε προϊόντος».
Σύμφωνα με το άρθρο 10 ΕΚ, τα κράτη μέλη οφείλουν να διευκολύνουν την εκτέλεση της αποστολής της Επιτροπής, συμμορφούμενα ειδικότερα στις αιτήσεις παροχής πληροφοριών που υποβάλλονται στο πλαίσιο διαδικασίας λόγω παραβάσεως. Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η Ιρλανδία, μη παρέχοντας τα στοιχεία σχετικά με την ισχύουσα ιρλανδική νομοθεσία παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 10 ΕΚ.
(1) ΕΕ L 291, σ. 40.