This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62010TN0203
Case T-203/10: Action brought on 30 April 2010 — Stichting Woonpunt and Others v Commission
Υπόθεση T-203/10: Προσφυγή της 30ής Απριλίου 2010 — Stichting Woonpunt κ.λπ. κατά Επιτροπής
Υπόθεση T-203/10: Προσφυγή της 30ής Απριλίου 2010 — Stichting Woonpunt κ.λπ. κατά Επιτροπής
ΕΕ C 179 της 3.7.2010, p. 51–51
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
3.7.2010 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 179/51 |
Προσφυγή της 30ής Απριλίου 2010 — Stichting Woonpunt κ.λπ. κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-203/10)
(2010/C 179/87)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: Stichting Woonpunt (Beek, Κάτω Χώρες), Stichting Com.wonen (Ρότερνταμ, Κάτω Χώρες), Woningstichting Haag Wonen (Χάγη, Κάτω Χώρες) και Stichting Woonbedrijf SWS.Hhvl (Eindhoven, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: E. Henny, T. Ottervanger και P. Glazener, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
— |
να ακυρώσει κατά το άρθρο 263 ΣΛΕΕ την απόφαση της Επιτροπής σχετικά με το υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεων· |
— |
να ακυρώσει κατά το άρθρο 263 ΣΛΕΕ την απόφαση της Επιτροπής σχετικά με τις νέες ενισχύσεις· |
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
ΟΙ προσφεύγουσες ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως C(2009) 9963 τελικό της Επιτροπής της 15ης Δεκεμβρίου 2009 σχετικά με το μέτρο ενισχύσεως E 2/2005 και N 642/2009 (Κάτω Χώρες) — υφιστάμενη ενίσχυση και ενίσχυση υπέρ ενός ειδικού σχεδίου προοριζόμενες για εταιρίες κοινωνικής στέγης.
Προς στήριξη του πρώτου αιτήματός τους διατυπώνουν οκτώ λόγους ακυρώσεως. Οι λόγοι ακυρώσεως που προβάλλονται συναφώς αντιστοιχούν με εκείνους που προβάλλονται στην υπόθεση T-202/10, Stichting Woonlinie κ.λπ. κατά Επιτροπής.
Προς στήριξη του δευτέρου αιτήματός τους διατυπώνουν τρεις πρόσθετους λόγους ακυρώσεως.
Πρώτον, η Επιτροπή παρέβη τα άρθρα 107 και 108 ΣΛΕΕ και τον κανονισμό 659/1999 (1) επειδή θεώρησε ότι η ενίσχυση υπέρ ενός σχεδίου για τις αστικές περιοχές σε παρακμή αποτελεί μέρος υφιστάμενου καθεστώτος ενισχύσεων και επειδή επέβαλε δεσμευτικές προϋποθέσεις χωρίς να ακολουθήσει τη διαδικασία του κανονισμού 659/1999.
Δεύτερον, οι προσφεύγουσες διατείνονται ότι κακώς η Επιτροπή δέχθηκε ότι δεν πληρούται το τέταρτο κριτήριο της αποφάσεως Altmark (2), επειδή οι εταιρίες κοινωνικής στέγης δεν επελέγησαν μέσω διαδικασίας διαγωνισμού. Κατά τις προσφεύγουσες, η Επιτροπή έπρεπε μόνο να εξακριβώσει ότι το μέτρο δεν είναι αναποτελεσματικό.
Τρίτον, οι προσφεύγουσες προβάλλουν ότι η Επιτροπή έπρεπε να εξετάσει αν επρόκειτο για υπεραντιστάθμιση της υπηρεσίας γενικού οικονομικού συμφέροντος.
(1) Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1).
(2) Απόφαση του Δικαστηρίου της 24ης Ιουλίου 2003, C-280/00, Altmark Trans και Regierungspräsidium Magdeburg (Συλλογή 2003, σ. I-7747).