—

η εν λόγω προσβαλλόμενη απόφαση ορίζει ότι μόνοι δικαιούχοι της παρανόμως χορηγηθείσας ενισχύσεως ήσαν οι εταιρίες που παρήγαν σχιστή άργιλο και προϊόντα αποτελούμενα κυρίως από σχιστή άργιλο κατά την περίοδο μεταξύ της 1ης Απριλίου 2002 και της ημερομηνίας εκδόσεως της εν λόγω προσβαλλομένης αποφάσεως (στο εξής: παραγωγοί σχιστής αργίλου)· και

—

η εν λόγω προσβαλλόμενη απόφαση προσδιορίζει το ποσό της ενισχύσεως που πρέπει να ανακτηθεί από τους παραγωγούς σχιστής αργίλου και μόνον, επιτάσσει να καταβληθεί το συνολικό ποσό του φόρου επί των αδρανών υλικών (στο εξής: ΦΑΥ) από εκείνους εκ των εν λόγω παραγωγών για τους οποίους ίσχυσαν οι παράνομες απαλλαγές και παραλείπει να απαιτήσει από την Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου να προβεί σε μείωση του προς ανάκτηση ποσού στο μέτρο που οι παραγωγοί σχιστής αργίλου μετακύλισαν το αντλούμενο από τις εν λόγω απαλλαγές όφελος στους πελάτες τους· και

—

Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι στη νομολογία που απορρέει από την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-308/00 RENV, Salzgitter κατά Επιτροπής (ECLI:EU:T:2013:30), επισημαίνεται ότι η ανάκτηση πρέπει να περιορίζεται στο να αφορά τα οικονομικά πλεονεκτήματα τα οποία πράγματι αντλήθηκαν λόγω της διαθέσεως της ενισχύσεως στον δικαιούχο και να είναι ανάλογη προς τα πλεονεκτήματα αυτά. Περαιτέρω, κατά την προσφεύγουσα, στις αποφάσεις επί των υποθέσεων T-473/12, Aer Lingus κατά Επιτροπής (ECLI:EU:T:2015:78) και T-500/12, Ryanair κατά Επιτροπής (ECLI:EU:T:2015:73), επισημαίνεται ότι, σε περίπτωση ενισχύσεως που συνίσταται σε μείωση ενός έμμεσου φόρου που βαρύνει την κατανάλωση ενός συγκεκριμένου προϊόντος ή υπηρεσίας και ως προς την οποία μια επιχείρηση προτίθεται να μετακυλίσει την εν λόγω μείωση στους πελάτες της, και εφόσον το οικονομικό πλεονέκτημα που απορρέει από την επιβολή του μειωμένου φόρου θα μπορούσε επίσης να μετακυλισθεί στους πελάτες της, το ποσό της ενισχύσεως που θα πρέπει να ανακτηθεί από την επιχείρηση ισούται μόνον με το πλεονέκτημα που όντως αποκτήθηκε και διατηρήθηκε από την επιχείρηση.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι ο ΦΑΥ είναι έμμεσος φόρος που βαρύνει την κατανάλωση αδρανών υλικών και ως προς τον φόρο αυτό υπάρχει η πρόθεση (εκ μέρους της Κυβερνήσεως του Ηνωμένου Βασιλείου) να μετακυλισθεί ο φόρος αυτός από τις επιχειρήσεις, οι οποίες προβαίνουν στην εξόρυξη και εμπορική εκμετάλλευση των αδρανών υλικών, στους πελάτες τους. Κατά την προσφεύγουσα, το οικονομικό πλεονέκτημα που απορρέει από τις απαλλαγές των προϊόντων σχιστής αργίλου θα μπορούσε να μετακυλισθεί –και όντως μετακυλίσθηκε- από τους παραγωγούς σχιστής αργίλου (συμπεριλαμβανομένης της προσφεύγουσας) υπό τη μορφή χαμηλότερων τιμών πωλήσεως.

—

Επιπλέον, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι, για τον ίδιο λόγο, η είσπραξη του συνολικού ποσού του μη καταβληθέντος φόρου επί των αδρανών υλικών δεν μπορούσε να διασφαλίσει την επαναφορά του status quo ante και θα ήταν πιθανό να δημιουργήσει επιπρόσθετες στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, καθόσον θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την είσπραξη μεγαλύτερων ποσών από αυτά που οι παραγωγοί σχιστής αργίλου (συμπεριλαμβανομένης της προσφεύγουσας) πράγματι έλαβαν υπό τη μορφή πλεονεκτήματος.

—

Επομένως, κατά την άποψη της προσφεύγουσας, σύμφωνα με τις αποφάσεις στις υποθέσεις T-473/12, Aer Lingus κατά Επιτροπής (ECLI:EU:T:2015:78) και T-500/12, Ryanair κατά Επιτροπής (ECLI:EU:T:2015:73), η μόνη ενίσχυση που θα πρέπει να ανακτηθεί από τους παραγωγούς σχιστής αργίλου συνίσταται στο πλεονέκτημα που πράγματι αποκτήθηκε και διατηρήθηκε από αυτούς.

—

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, εφάρμοσε εσφαλμένως το άρθρο 108 ΣΛΕΕ ή/και το άρθρο 14 του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1) ή/και υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον, με την προσβαλλόμενη απόφαση, απαιτεί από τους παραγωγούς σχιστής αργίλου την ανάκτηση του συνολικού ποσού του ΦΑΥ, από την καταβολή του οποίου αυτοί είχαν απαλλαγεί βάσει των απαλλαγών των προϊόντων σχιστής αργίλου, χωρίς καμία μείωση που να λαμβάνει υπόψη το μετακυλισθέν από τους παραγωγούς σχιστής αργίλου στους πελάτες τους όφελος.