—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 30ής Νοεμβρίου 2017 περί καθορισμού των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος, με αναδρομική ισχύ από 6ης Μαρτίου 2015, και την απόφαση της Επιτροπής της 31ης Ιανουαρίου 2018 περί ανακτήσεως των φερομένων ως αχρεωστήτως καταβληθέντων·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται η παρανομία της ανακλήσεως πράξεως με την οποία χορηγήθηκαν υποκειμενικά δικαιώματα, καθόσον τα δικαιώματα του προσφεύγοντος καθορίστηκαν κατά την ανάληψη των καθηκόντων του στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) την 1η Οκτωβρίου 2011 τηρουμένου του άρθρου 15, παράγραφος 1, του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, ο προσφεύγων θεωρεί ότι είτε η απόφαση αυτή ήταν νόμιμη και δεν μπορούσε επομένως να ανακληθεί, είτε ήταν παράνομη και συνεπώς η ανάκλησή της μπορούσε να επέλθει μόνον εντός εύλογης προθεσμίας.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται πλάνη περί το δίκαιο καθόσον η απόφαση περί προσλήψεως του προσφεύγοντος ως εκτάκτου υπαλλήλου βαθμού AD12, κλιμάκιο 8, με αρχαιότητα κατά κλιμάκιο την 1η Νοεμβρίου 2007 ήταν νόμιμη και σύμφωνη με τη συναφθείσα μεταξύ των μερών σύμβαση και δεν μπορούσε να ανακληθεί νομίμως με απόφαση εφαρμόζουσα διορθωτικό συντελεστή συνεπαγόμενο αισθητή μείωση των αποδοχών του προσφεύγοντος.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως στην οποία υπέπεσε η Επιτροπή όταν αποφάσισε ότι ο προσφεύγων ασκεί καθήκοντα σε επίπεδο προϊσταμένου τομέα.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται μη τήρηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως καθόσον οι προσβαλλόμενες αποφάσεις δεν περιέχουν καμία κρίσιμη αιτιολογία.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 85 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγω του ότι ο προσφεύγων δεν μπορούσε να πληροφορηθεί τυχόν παρατυπία της αποφάσεως περί καθορισμού των δικαιωμάτων του κατά την ανάληψη των καθηκόντων του στην ΕΥΕΔ.