—

να αναιρέσει την απόφαση του πρώτου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 13ης Δεκεμβρίου 2018 (T-830/16), και, συνεπώς,

—

να απορρίψει την προσφυγή.

1.

Παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι, σε αντίθεση με ό,τι δέχθηκε το Γενικό Δικαστήριο στη σκέψη 55 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, το Amtsgericht Köln δεν διαπίστωσε ότι σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού της Γερμανίας ομιλεί τη ρωσική γλώσσα.

Η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι, σε αντίθεση με ό,τι δέχθηκε το Γενικό Δικαστήριο στη σκέψη 64 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, το τμήμα προφσυγών του EUIPO όντως αμφισβήτησε την απόφαση του τμήματος ακυρώσεων του EUIPO, σύμφωνα με την οποία ο όρος «пломбир» [plombir] χρησιμοποιούνταν στην πρώην ΕΣΣΔ για τον προσδιορισμό ενός είδους κρέμας παγωτού.

2.

Παράβαση του άρθρου 85, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου

Κατά την αναιρεσείουσα, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 85, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας, διότι δεν έλαβε υπόψη του ως όφειλε την απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της 6ης Ιουλίου 2017, την οποία είχε προσκομίσει η ίδια. Το γεγονός ότι το εν λόγω αποδεικτικό στοιχείο προσκομίστηκε μόλις κατά την προφορική διαδικασία δικαιολογείται, κατά την αναιρεσείουσα, λόγω του χρόνου έκδοσης της απόφασης αυτής. Κατά την αναιρεσείουσα, επρόκειτο άλλωστε για αντίθετη απόδειξη κατά την έννοια του άρθρου 92, παράγραφος 7, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

3.

Παράβαση του άρθρου 85, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου

Η αναιρεσείουσα φρονεί ότι κακώς στηρίχθηκε το Γενικό Δικαστήριο, στη σκέψη 69 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, στα παραρτήματα K 16 και K 17 της προσφυγής. Η προσφεύγουσα πρωτοδίκως προσκόμισε εκπρόθεσμα τα παραρτήματα αυτά ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και, συνεπώς, δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη, σύμφωνα με το άρθρο 85, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας.

4.

Παραβίαση της υποχρέωσης αιτιολόγησης

Η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν παρέθεσε, στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, επαρκείς λόγους προς στήριξη της διαπίστωσης ότι σημαντικό μέρος των πολιτών των χωρών της Βαλτικής γνωρίζουν τη σημασία της ρωσικής λέξης «Пломбир». Φρονεί, ειδικότερα, ότι κανένα στοιχείο δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η λέξη αυτή συγκαταλέγεται στο βασικό λεξιλόγιο και ότι μπορεί να γίνει κατανοητή από πρόσωπα των οποίων η μητρική γλώσσα δεν είναι η ρωσική.

Η αναιρεσείουσα προβάλλει επίσης ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν τεκμηρίωσε επαρκώς, με την προσβαλλόμενη απόφαση, τους λόγους για τους οποίους έκρινε ότι η λέξη «Пломбир» δεν θα μπορούσε να προσδιορίζει μια επινοημένη ονομασία ή ένα σήμα προϊόντος στην πρώην ΕΣΣΔ (βλ. ιδίως σκέψεις 64 και 65).

Τέλος, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι δεν εξήγησε, με την απόφασή του, πώς το γεγονός ότι μια ονομασία περιλαμβάνεται σε ένα τεχνικό πρότυπο GOST θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για «συνήθη όρο» και πώς θα μπορούσε το πρότυπο αυτό να είναι γνωστό στο κοινό εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σκέψη 66 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης).