|
30.8.2008 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 223/33 |
Προσφυγή της 30ης Ιουνίου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ελληνικής Δημοκρατίας
(Υπόθεση C-286/08)
(2008/C 223/51)
Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Πατακιά και J.-B. Laignelot)
Καθής: Ελληνική Δημοκρατία
Αιτήματα
|
— |
Να διαπιστώσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία μην έχοντας συντάξει και υιοθετήσει εντός εύλογης προθεσμίας, σχέδιο διαχείρισης των επικινδύνων αποβλήτων, το οποίο να είναι σύμφωνο με τις απαιτήσεις της σχετικής κοινοτικής νομοθεσίας, καθώς και μην έχοντας δημιουργήσει ολοκληρωμένο και κατάλληλο δίκτυο εγκαταστάσεων διάθεσης των επικινδύνων αποβλήτων, το οποίο να επιτρέπει τη διάθεση αυτών με χρησιμοποίηση των καταλληλότερων μεθόδων για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 1, παράγραφος 2, και 6 της οδηγίας 91/689/ΕΟΚ (1) για τα επικίνδυνα απόβλητα, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 5, παράγραφοι 1 και 2, και 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/12/ΕΚ (2) (πρώην οδηγία 75/442/ΕΟΚ περί των στερεών αποβλήτων, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 91/156/ΕΟΚ). |
|
— |
Να διαπιστώσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία μη λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσει, σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των επικινδύνων αποβλήτων, την τήρηση των άρθρων 4 και 8 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ (πρώην οδηγία 75/442/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 91/156/ΕΟΚ), καθώς και των άρθρων 3, παράγραφος 1, 6, 7, 8, 9, 13 και 14 της οδηγίας 99/31/ΕΚ (3) περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 1, παράγραφος 2, της οδηγίας 91/689/ΕΟΚ για τα επικίνδυνα απόβλητα, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 4 και 8 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ (πρώην οδηγία 75/442/ΕΟΚ περί των στερεών αποβλήτων, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 91/156/ΕΟΚ), καθώς και τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 3, παράγραφος 1, 6, 7, 8, 9, 13 και 14 της οδηγίας 99/31/ΕΚ περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων. |
|
— |
να καταδικάσει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η Επιτροπή, αφού εξέτασε τα κοινοποιηθέντα από την Ελληνική Δημοκρατία νομοθετικά μέτρα σχετικά με τη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων και ειδικότερα τον Εθνικό Σχεδιασμό Διαχείρισης, διαπίστωσε ότι αυτά δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των διατάξεων του κοινοτικού δικαίου σχετικά με τη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων.
Ειδικότερα, ο Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης παρουσιάζει ελλείψεις εφόσον περιορίζεται σε κατευθυντήριες γραμμές που χρειάζονται περαιτέρω επεξεργασία και δεν πληρούν την απαίτηση της «επαρκούς ακριβείας», κατά παράβαση των άρθρων 1 παρ. 2 και 6 παρ. 1 της οδηγίας 91/689/ΕΟΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 7 παρ. 1 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ (πρώην 75/442/ΕΟΚ).
Επίσης, ο Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης δεν προβλέπει ένα ολοκληρωμένο κατάλληλο δίκτυο εγκαταστάσεων διάθεσης εφόσον δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές, δεν υπάρχουν εκτιμήσεις σχετικά με το απαιτούμενο επίπεδο δυναμικότητας επεξεργασίας και υπάρχουν ελλείψεις σχετικά με τη δημιουργία και το γεωγραφικό εντοπισμό των κατάλληλων χώρων, κατά παράβαση του άρθρου 1 παρ. 2 της οδηγίας 91/689/ΕΟΚ σε συνδυασμό και με το άρθρο 5 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ (πρώην οδηγία 75/442/ΕΟΚ).
Επιπλέον, διαπιστώνεται ότι η συνήθης πρακτική διάθεση των επικίνδυνων αποβλήτων στην Ελλάδα είναι η «προσωρινή εναποθήκευση», η οποία όμως, λόγω της ανανέωσης των σχετικών αδειών, ελλείψει κατάλληλων χώρων ταφής, έχει διαμορφωθεί σε μόνιμη. Συνεπάγεται ότι δεν έχουν ληφθεί τα κατάλληλα μέτρα για την ασφαλή τελική διάθεση των επικίνδυνων αποβλήτων ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του ανθρώπου και χωρίς να βλάπτεται το περιβάλλον, κατά παράβαση του άρθρου 1 παρ. 2, της οδηγίας 91/689/ΕΟΚ σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 4 και 8 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ (πρώην οδηγία 75/442/ΕΟΚ) καθώς και των άρθρων 3, παρ. 1, 6, 7, 8, 9, 13 και 14 της οδηγίας 99/31/ΕΚ περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων.
(1) ΕΕ L 377 της 31.12.1991, σ. 20.
(2) EE L 114 της 27.4.2006, σ. 9 έως 21.
(3) EE L 182 της 16.7.1999, σ. 1 έως 19.