|
10.3.2012 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 73/23 |
Αναίρεση που άσκησαν στις 11 Ιανουαρίου 2012 οι Sheilesh Shah και Akhil Shah κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 10 Νοεμβρίου 2011, στην υπόθεση T-313/10, Three-N-Products Private Ltd κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)
(Υπόθεση C-14/12 P)
2012/C 73/39
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείοντες: Sheilesh Shah, Akhil Shah (εκπρόσωπος: M. Chapple, Barrister)
Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Three-N-Products Private Ltd.
Αιτήματα των αναιρεσειόντων
Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:
|
— |
να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση· |
|
— |
να επικυρώσει την απόφαση του ΓΕΕΑ· |
|
— |
να δεχθεί την αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος· |
|
— |
να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι αναιρεσείοντες όσον αφορά την υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως, τη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και τη διαδικασία ενώπιον του ΓΕΕΑ. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Οι αναιρεσείοντες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη ως προς τα εξής ζητήματα:
|
|
Το Γενικό Δικαστήριο κακώς έκρινε ότι δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως (1) μεταξύ του επίμαχου σήματος και των δύο καταχωρισθέντων προγενέστερων σημάτων τα οποία επικαλείται η αναιρεσίβλητη (εκ των οποίων το πρώτο είναι το λεκτικό σήμα AYUR, ενώ το δεύτερο είναι εικονιστικό σήμα που περιλαμβάνει τον όρο AYUR), λαμβανομένου υπόψη του ασθενώς διακριτικού χαρακτήρα των προγενέστερων σημάτων και της μικρής, συνολικά, ομοιότητας μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημείων. |
|
|
Ειδικότερα, κακώς έκρινε το Γενικό Δικαστήριο ότι, μολονότι τα γράμματα U και I, τα οποία προστίθενται, αντιστοίχως, στο μέσον και στο τέλος του όρου AYUR, διαφοροποιούν το επίμαχο σήμα, η διαφορά αυτή «δεν μπορεί να προσελκύσει την προσοχή του καταναλωτή». |
|
|
Ειδικότερα, επίσης, υποστηρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημείων δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές από οπτικής, φωνητικής και εννοιολογικής απόψεως. |
(1) Σημείωση του μεταφραστή: στην αίτηση αναιρέσεως αναγράφεται εκ παραδρομής ότι «the General Court wrongly decided that there was no likelihood of confusion» (σελ. 4), μολονότι στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως. Με τους λόγους αναιρέσεως και τα επιχειρήματα των αναιρεσειόντων υποστηρίζεται φυσικά ότι δεν υφίσταται τέτοιος κίνδυνος λόγω των ουσιωδών διαφορών μεταξύ του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση και των προγενέστερων σημάτων (σελ. 4 έως 8 του δικογράφου της αιτήσεως αναιρέσεως).