|
1.9.2014 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 292/9 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 3ης Ιουλίου 2014 [αιτήσεις του Corte suprema di cassazione (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Maurizio Fiamingo (C-362/13), Leonardo Zappalà (C-363/13), Francesco Rotondo κ.λπ. (C-407/13) κατά Rete Ferroviaria Italiana SpA
(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-362/13, C-363/13 και C-407/13) (1)
((Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική πολιτική - Οδηγία 1999/70/ΕΚ - Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP - Ναυτιλιακός κλάδος - Οχηματαγωγά πλοία που εκτελούν δρομολόγιο μεταξύ δύο λιμένων εντός του ίδιου κράτους μέλους - Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου - Ρήτρα 3, σημείο 1 - Έννοια της «συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου» - Ρήτρα 5, σημείο 1 - Μέτρα για την αποτροπή της καταχρηστικής χρησιμοποιήσεως συμβάσεων ορισμένου χρόνου - Κυρώσεις - Μετατροπή σε σχέση εργασίας αορίστου χρόνου - Προϋποθέσεις))
2014/C 292/11
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Αιτούν δικαστήριο
Corte suprema di cassazione
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Maurizio Fiamingo (C-362/13), Leonardo Zappalà (C-363/13), Francesco Rotondo κ.λπ. (C-407/13)
κατά
Rete Ferroviaria Italiana SpA
Διατακτικό
|
1) |
Η συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνάφθηκε στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι εφαρμόζεται σε εργαζομένους, όπως οι ενάγοντες της κύριας δίκης, οι οποίοι απασχολούνται ως ναυτικοί με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου σε οχηματαγωγά πλοία τα οποία πραγματοποιούν ναυτικό δρομολόγιο μεταξύ δύο λιμένων ευρισκόμενων εντός του ίδιου κράτους μέλους. |
|
2) |
Οι διατάξεις της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία, όπως η επίμαχη της κύριας δίκης, η οποία προβλέπει ότι οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου πρέπει να ορίζουν τη διάρκειά τους, αλλά όχι τη λήξη τους. |
|
3) |
Η ρήτρα 5 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται, καταρχήν, σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη της κύριας δίκης, η οποία προβλέπει τη μετατροπή συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε σχέση εργασίας αορίστου χρόνου μόνον όταν ο οικείος εργαζόμενος απασχολήθηκε αδιαλείπτως βάσει των συμβάσεων αυτών από τον ίδιο εργοδότη για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους, θεωρουμένης της σχέσεως εργασίας ως αδιάλειπτης όταν μεσολαβεί μεταξύ των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου διάστημα όχι μεγαλύτερο των 60 ημερών. Απόκειται, όμως, στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει κατά πόσον οι προϋποθέσεις εφαρμογής καθώς και η εφαρμογή στην πράξη της σχετικής ρυθμίσεως καθιστούν τη ρύθμιση αυτή πρόσφορο μέτρο αποτροπής και επιτιμήματος της καταχρηστικής χρησιμοποιήσεως διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. |