1)

Το άρθρο 12, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, έχει την έννοια ότι, για τους σκοπούς της αφορώσας τη γονική μέριμνα δίκης, επιτρέπει να θεμελιωθεί δικαιοδοσία δικαστηρίου κράτους μέλους άλλου από εκείνο στο οποίο έχει τη συνήθη διαμονή του το τέκνο μολονότι ενώπιον του επιλεγέντος δικαστηρίου δεν εκκρεμεί καμία άλλη διαδικασία.

2)

Το άρθρο 12, παράγραφος 3, στοιχείο β', του κανονισμού 2201/2003 έχει την έννοια ότι δεν μπορεί να θεωρείται ότι η διεθνής δικαιοδοσία του δικαστηρίου ενώπιον του οποίου διάδικος κίνησε διαδικασία γονικής μέριμνας έχει γίνει «ρητώς ή κατ’ άλλον ανεπιφύλακτο τρόπο αποδεκτή από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη της διαδικασίας», κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, όταν ο εναγόμενος της ως άνω πρώτης διαδικασίας κινεί, σε μεταγενέστερο χρονικό σημείο, δεύτερη διαδικασία ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου και προβάλλει, στο πλαίσιο της πρώτης διαδικαστικής πράξεως την οποία οφείλει να τελέσει στην πρώτη διαδικασία, έλλειψη δικαιοδοσίας του δικαστηρίου αυτού.