|
27.7.2013 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 215/9 |
Αναίρεση που άσκησαν στις 24 Μαΐου 2013 η Henkel AG & Co. KGaA και η Henkel France κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 7 Μαρτίου 2013, στην υπόθεση T-607/11, Henkel AG & Co. KGaA και Henkel France κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-283/13 P)
2013/C 215/12
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσες: Henkel AG & Co. KGaA και Henkel France (εκπρόσωποι: F. Brunet και E. Paroche, avocats, E. Bitton, advocate)
Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Βασίλειο της Δανίας
Αιτήματα των αναιρεσειουσών
Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:
|
— |
Να αναιρέσει τη διάταξη, καθόσον με αυτήν το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί των αιτημάτων της προσφυγής που άσκησε η Henkel ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, με αίτημα την ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως (σημείο 1 του διατακτικού της διατάξεως)· |
|
— |
να κρίνει ότι η προσφυγή που άσκησε η Henkel ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου δεν στερείται αντικειμένου και είναι παραδεκτή και να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να εξετάσει εκ νέου τα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά· |
|
— |
να αναιρέσει τη διάταξη καθόσον με αυτήν καταδικάζεται η Henkel στα δικαστικά έξοδά της, καθώς και σε αυτά στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή, περιλαμβανομένων των εξόδων για τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων στο πλαίσιο της υποθέσεως T-607/11 R (σημείο 4 του διατακτικού της διατάξεως), και να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα της παρούσας διαδικασίας, καθώς και σε αυτά της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως στηρίζεται σε τέσσερις λόγους, με τους οποίους οι αναιρεσείουσες θέτουν εν αμφιβόλω την κρίση του Γενικού Δικαστηρίου περί του ότι δεν έχουν πλέον έννομο συμφέρον για τη συνέχιση της δίκης επί της ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγής τους κατά της προσβαλλομένης αποφάσεως. Συγκεκριμένα, κακώς έκρινε το Γενικό Δικαστήριο ότι η προσβαλλόμενη απόφαση κατέστη άνευ αντικειμένου κατόπιν της αποφάσεως της Αρχής Ανταγωνισμού περί του ότι η διαβίβαση των εγγράφων δεν ήταν αναγκαία για να διασφαλισθούν τα δικαιώματα άμυνας των νυν αναιρεσειουσών και ότι τα έγγραφα αυτά στερούνταν εντελώς σημασίας για την εξέταση της υποθέσεως της οποίας είχε επιληφθεί η αρχή αυτή.
Οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν, αντιθέτως, ότι εξακολουθούν να έχουν έννομο συμφέρον όσον αφορά την ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγή τους, διότι είναι απαραίτητο να στηριχθούν στα έγγραφα της γαλλικής διαδικασίας προκειμένου να αποδείξουν ότι (i) τα πραγματικά περιστατικά για τα οποία επιβλήθηκαν κυρώσεις στο πλαίσιο της υποθέσεως COMP/39.579 είναι τα ίδια με αυτά που αποτελούν το αντικείμενο έρευνας στο πλαίσιο της γαλλικής διαδικασίας ή, τουλάχιστον, είναι εξαιρετικά παρεμφερή, στοιχείο που ασκεί επιρροή στη θέση των αναιρεσειουσών ως προς τη δυνατότητα επικλήσεως της ρήτρας επιείκειας στο πλαίσιο της γαλλικής διαδικασίας, και (ii) η επιμονή της Henkel να λάβει άδεια ώστε να κάνει χρήση των εγγράφων αυτών στο πλαίσιο της γαλλικής διαδικασίας δεν πρέπει να εκληφθεί ως έλλειψη συνεργασίας εκ μέρους αιτούσας επιείκεια, βάσει της οποίας δικαιολογείται μείωση του προστίμου κατά 25 % αντί 30 %, όπως έκρινε η Αρχή Ανταγωνισμού, αλλά πρέπει να θεωρηθεί άσκηση δικαιώματος και εννόμου συμφέροντος, συγκεκριμένα δε άσκηση των δικαιωμάτων άμυνας.
Η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως περιλαμβάνει τέσσερις λόγους:
|
— |
πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών κρίνοντας πεπλανημένα, κατόπιν της αποφάσεως της γαλλικής Αρχής Ανταγωνισμού, ότι δεν υπήρχε πλέον στάδιο της διαδικασίας κατά το οποίο επιτρέπεται να εξετασθούν τα έγγραφα αυτά, εάν ακυρωνόταν η προσβαλλόμενη απόφαση και τα εν λόγω έγγραφα διαβιβάζονταν στην Αρχή Ανταγωνισμού· |
|
— |
δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών ερμηνεύοντας πεπλανημένα τον αληθή σκοπό του αιτήματος διαβιβάσεως των εγγράφων, καθόσον έκρινε ότι το αίτημα αυτό σκοπούσε απλώς να καταστήσει δυνατή στην Αρχή Ανταγωνισμού την εξέταση των εγγράφων, ενώ κύριος σκοπός του ήταν να καταστήσει δυνατή στη Henkel την άσκηση των δικαιωμάτων της άμυνας με την κατ’ αντιμωλία εξέταση των εγγράφων στο πλαίσιο της γαλλικής διαδικασίας· |
|
— |
τρίτον, η διάταξη ενέχει έλλειψη αιτιολογίας, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η Henkel δεν είχε έννομο συμφέρον να ασκήσει προσφυγή χωρίς να εξετάσει εκ νέου τα επιχειρήματα που προέβαλε η δεύτερη· |
|
— |
τέταρτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο παραλείποντας να εξετάσει αν η Henkel εξακολουθήσει να έχει έννομο συμφέρον όσον αφορά την ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγή, προκειμένου να διασφαλισθεί ότι δεν θα εκδοθεί εκ νέου παράνομη πράξη. |
Για όλους τους ανωτέρω λόγους, οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο την αναίρεση της διατάξεως.