—

να ακυρώσει την προφορική απόφαση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 13ης Ιανουαρίου 2020, σχετικά με την απαγόρευση της παρουσίας εθνικής σημαίας σε έδρανο βουλευτή·

—

να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση και παραμόρφωση, από νομικής και ουσιαστικής απόψεως, του περιεχομένου του άρθρου 10 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και παράβαση του άρθρου 4 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως για τον λόγο ότι η μικρή σημαία που το μέλος του Κοινοβουλίου τοποθέτησε στο έδρανό του δεν συνιστά πανό. Επίσης, η παρουσία τέτοιου είδους σημαίας δεν παρεμποδίζει την απρόσκοπτη λειτουργία των κοινοβουλευτικών εργασιών, τη λειτουργία του εξοπλισμού του Κοινοβουλίου και την τήρηση της τάξης στην αίθουσα της Ολομέλειας, ούτε και αποτελεί ανάρμοστη συμπεριφορά.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται μη τήρηση της προγενέστερης πρακτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου, η οποία αναγνωρίζεται στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως «θεμελιώδης επιταγή».

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται κατάχρηση εξουσίας, στο μέτρο που, βάσει του άρθρου 22 του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Πρόεδρος δεν διαθέτει αποκλειστική εξουσία να αρνηθεί –για τους λόγους που ο ίδιος επικαλέστηκε– να δώσει τον λόγο σε βουλευτή. Οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι το όργανο το οποίο ρυθμίζει τα ζητήματα που αφορούν τη διεξαγωγή των συνεδριάσεων είναι το Προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.