1)

Έχουν το άρθρο 3, παράγραφος 1, και το άρθρο 4 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (1), την έννοια ότι αποκλείουν, στις συμβάσεις που συνάπτονται με καταναλωτές, συμβατική ρήτρα απαλλαγής από την υποχρέωση οχλήσεως, ακόμη και αν η απαλλαγή έχει συμφωνηθεί ρητώς και χωρίς αμφισημία στη σύμβαση;

2)

Πρέπει η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 26ης Ιανουαρίου 2017, Banco Primus (C-421/14), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι τυχόν καθυστέρηση εξοφλήσεως μίας και μόνο δόσεως κατά κεφάλαιο, τόκους ή παρεπόμενα έξοδα για χρονικό διάστημα άνω των τριάντα ημερών μπορεί να συνιστά μη εκπλήρωση της συμβάσεως έχουσα αρκούντως σοβαρό χαρακτήρα δεδομένων της διάρκειας και του ύψους του δανείου καθώς και της συνολικής ισορροπίας των συμβατικών σχέσεων;

3)

Πρέπει το άρθρο 3, παράγραφος 1, και το άρθρο 4 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αποκλείουν ρήτρα η οποία προβλέπει δυνατότητα πρόωρης λήξεως δανείου με καταγγελία σε περίπτωση καθυστερήσεως πληρωμής για χρονικό διάστημα άνω των τριάντα ημερών, όταν το εθνικό δίκαιο, το οποίο επιβάλλει να προηγηθεί όχληση της καταγγελίας, επιτρέπει στα συμβαλλόμενα μέρη να παρεκκλίνουν από τη διάταξη αυτή, απαιτώντας στην περίπτωση αυτή την τήρηση εύλογης προθεσμίας;

4)

Είναι σωρευτικά ή εναλλακτικά τα τέσσερα κριτήρια που διατύπωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην απόφασή του της 26ης Ιανουαρίου 2017, Banco Primus (C-421/14), σχετικά με την εκ μέρους εθνικού δικαστηρίου εκτίμηση του ενδεχόμενου καταχρηστικού χαρακτήρα της ρήτρας περί πρόωρης λήξεως του δανείου με καταγγελία λόγω αθετήσεως εκ μέρους του οφειλέτη των υποχρεώσεών του κατά τη διάρκεια περιορισμένου χρονικού διαστήματος;

5)

Εάν τα κριτήρια αυτά είναι σωρευτικά, μπορεί εντούτοις να αποκλειστεί ο καταχρηστικός χαρακτήρας της ρήτρας λαμβανομένης υπόψη της σχετικής σημασίας του ενός ή του άλλου κριτηρίου;