|
14.5.2005 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 115/6 |
ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ
(πρώτο τμήμα)
της 10ης Μαρτίου 2005
στην υπόθεση C-491/03 (αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hessischer Verwaltungsgerichtshof): Ottomar Hermann κατά Stadt Frankfurt am Main (1)
(Έμμεση φορολόγηση - Οδηγία 92/12/ΕΟΚ - Δημοτικός φόρος επί της παροχής οινοπνευματωδών ποτών προοριζόμενων για άμεση και επί τόπου κατανάλωση)
(2005/C 115/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Στην υπόθεση C-491/03, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, την οποία υπέβαλε το Hessischer Verwaltungsgerichtshof (Γερμανία) με απόφαση της 1ης Οκτωβρίου 2003, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 20 Νοεμβρίου 2003, στο πλαίσιο της υποθέσεως Ottmar Hermann (συνδίκου της πτωχεύσεως της Volkswirt Weinschänken GmbH) κατά Stadt Frankfurt am Main, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, K. Lenaerts (εισηγητή), N. Colneric, K. Schiemann και E. Juhász, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer, γραμματέας: H. von Holstein, βοηθός γραμματέας, εξέδωσε, στις 10 Μαρτίου 2005, απόφαση με το εξής διατακτικό:
|
1. |
Ένας φόρος που επιβάλλεται στην παροχή εξ επαχθούς αιτίας, στο πλαίσιο δραστηριότητας εστιάσεως, οινοπνευματωδών ποτών προς άμεση και επί τόπου κατανάλωση, πρέπει να θεωρείται ως φόρος επί της παροχής υπηρεσιών που σχετίζονται με προϊόντα υποκείμενα σε ειδικό φόρο καταναλώσεως που δεν έχει τον χαρακτήρα φόρου επί του κύκλου εργασιών κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης. |
|
2. |
Η προϋπόθεση «τηρήσεως του ίδιου όρου» στην οποία υπόκεινται οι φόροι που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 3, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 92/12 αναφέρεται αποκλειστικώς στον όρο του πρώτου εδαφίου της εν λόγω παραγράφου, ήτοι στον «όρο ότι αυτές οι επιβαρύνσεις δεν συνεπάγονται, κατά τις [εμπορικές] συναλλαγές μεταξύ κρατών μελών, διατυπώσεις που σχετίζονται με τη διάβαση συνόρου». |