Επίσημη Εφημερίδα C 228/11 Σ

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/1

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-501/00: Βασίλειο της Ισπανίας κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Άρθρα 4 στοιχείο γ), ΑΧ και 67 ΑΧ - Απόφαση 2496/96/ΕΚΑΧ της Επιτροπής - Ενισχύσεις εξαγωγών υπέρ επιχειρήσεων σιδήρου και χάλυβα - Τήρηση ευλόγου προθεσμίας - Φορολογική έκπτωση - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Επιλεκτικός χαρακτήρας - Μέτρο γενικής ισχύος)

(2004/C 228/01)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Στην υπόθεση C-501/00, Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: S. Ortiz Vaamonde) υποστηριζόμενο από την Diputación Foral de Álava, Diputación Foral de Vizcaya, Diputación Foral de Guipúzcoa, Juntas Generales de Guipúzcoa, Gobierno del País Vasco (δικηγόρος: R. Falcón y Tella) και από την Unión de Empresas Siderúrgicas (Unesid) (δικηγόροι: L. Suárez de Lezo Mantilla και I. Alonso de Noriega Satrústegui) κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: G. Rozet και G. Valero Jordana) με αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 31ης Οκτωβρίου 2000, σχετικά με την ισπανική νομοθεσία για τον φόρο εταιρειών (ΕΕ 2001, L 60, σ. 57), το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, J.-P. Puissochet, J. N. Cunha Rodrigues, R. Schintgen (εισηγητή) και N. Colneric, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

3.	Οι Diputación Foral de Álava, Diputación Foral de Vizcaya, Diputación Foral de Guipúzcoa, Juntas Generales de Guipúzcoa, Gobierno del País Vasco και Unión de Empresas Siderúrgicas (Unesid) φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

(1) ΕΕ C 79 της 10.3.2001.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/1

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-272/01: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 76/160/ΕΟΚ - Ποιότητα των υδάτων κολυμβήσεως - Μη συμμόρφωση προς τις οριακές τιμές - Παράλειψη χαρακτηρισμού όλων των εσωτερικών περιοχών κολυμβήσεως της Πορτογαλίας - Ανεπαρκείς δειγματοληψίες)

(2004/C 228/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Στην υπόθεση C-272/01, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: Μ. T. Figueira και G. Valero Jordana,) κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας (εκπρόσωποι: L. Fernandes, Μ. Telles Romão και Μ. João Lois) με αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι η Πορτογαλική Δημοκρατία,

—	παραλείποντας να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε η ποιότητα των υδάτων κολυμβήσεως να ανταποκρίνεται στις τιμές που καθορίζονται από το άρθρο 3 της οδηγίας 76/160/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 8ης Δεκεμβρίου 1975, περί της ποιότητας των υδάτων κολυμβήσεως (ΕΕ ειδ. έκδ. 15/001, σ. 108),

—	μη τηρώντας την ελάχιστη συχνότητα δειγματοληψιών που προβλέπεται στο παράρτημα της οδηγίας και

—	παραλείποντας να προσδιορίσει όλες τις εσωτερικές περιοχές κολυμβήσεως της Πορτογαλίας,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 4 παράγραφος 1, σε συνδυασμό με τα άρθρα 1 παράγραφος 2, και 3, καθώς και το παράρτημα της οδηγίας, και δυνάμει του άρθρου 6 παράγραφοι 1 και 2, της εν λόγω οδηγίας,

το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann, J.-P. Puissochet, J. N. Cunha Rodrigues και N. Colneric (εισηγήτρια), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: P. Léger, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Η Πορτογαλική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε η ποιότητα των υδάτων κολυμβήσεως να ανταποκρίνεται στις υποχρεωτικές οριακές τιμές που καθορίζονται από το άρθρο 3 της οδηγίας 76/160/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 8ης Δεκεμβρίου 1975, περί της ποιότητος των υδάτων κολυμβήσεως, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 4 παράγραφος 1 της οδηγίας αυτής, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 3 και του παραρτήματος αυτής.

2.	Απορρίπτει την προσφυγή κατά το λοιπό μέρος.

3.	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 245 της 1.9.2001.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/2

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(έκτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-349/01 (αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Arbeitsgericht Bielefeld): Betriebsrat der Firma ADS Anker GmbH κατά ADS Anker GmbH (1)

(Κοινωνική πολιτική - Άρθρα 4 και 11 της οδηγίας 94/45/ΕΚ - Ευρωπαϊκή επιτροπή επιχειρήσεως - Ενημέρωση των εργαζομένων στις επιχειρήσεις κοινοτικής κλίμακας και διαβούλευση με αυτούς - Υποχρέωση της κεντρικής διευθύνσεως να παρέχει ορισμένα πληροφοριακά στοιχεία στους εκπροσώπους των εργαζομένων)

(2004/C 228/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση C-349/01, με αντικείμενο αίτηση του Arbeitsgericht Bielefeld (Γερμανία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογή του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Betriebsrat der Firma ADS Anker GmbH και ADS Anker GmbH, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία των άρθρων 4 και 11 της οδηγίας 94/45/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 1994, για τη θέσπιση μιας ευρωπαϊκής επιτροπής επιχειρήσεως ή μιας διαδικασίας σε επιχειρήσεις και ομίλους επιχειρήσεων κοινοτικής κλίμακας με σκοπό να ενημερώνονται οι εργαζόμενοι και να ζητείται η γνώμη τους (ΕΕ L 254, σ. 64) το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) συγκείμενο από τον Β. Σκουρή, προεδρεύοντα του έκτου τμήματος, τον C. Gulmann, τον J.-P. Puissochet, την F. Macken (εισηγήτρια) και την N. Colneric, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano, γραμματέας: H. A. Rühl, κύριος υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Τα άρθρα 4 παράγραφος 1, και 11 της οδηγίας 94/45/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 1994, για τη θέσπιση μιας ευρωπαϊκής επιτροπής επιχείρησης ή μιας διαδικασίας σε επιχειρήσεις και ομίλους επιχειρήσεων κοινοτικής κλίμακας με σκοπό να ενημερώνονται οι εργαζόμενοι και να ζητείται η γνώμη τους, πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να επιβάλλουν στην εγκατεστημένη στο έδαφός τους επιχείρηση που αποτελεί την κεντρική διεύθυνση ομίλου επιχειρήσεων κοινοτικής κλίμακας, κατά την έννοια των άρθρων 2 παράγραφος 1 στοιχείο ε) και 3 παράγραφος 1, της οδηγίας, ή την τεκμαιρόμενη κεντρική διεύθυνση, κατά την έννοια του άρθρου 4 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο, την υποχρέωση να παρέχει σε άλλη επιχείρηση του ίδιου ομίλου που είναι εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος τα πληροφοριακά στοιχεία που έχουν ζητήσει από την άλλη αυτή επιχείρηση οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της, εφόσον η άλλη αυτή επιχείρηση δεν έχει στην κατοχή της τα στοιχεία αυτά και εφόσον τα στοιχεία αυτά είναι απαραίτητα για την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη σύσταση ευρωπαϊκής επιτροπής επιχειρήσεως.

(1) ΕΕ C 369 της 22.12.2001.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/2

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-381/01: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας (1)

(«Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 77/388/ΕΟΚ - ΦΠΑ - Άρθρο 11 Α, παράγραφος 1 στοιχείο α) - Βάση επιβολής του φόρου - Επιδότηση συνδεόμενη άμεσα με την τιμή - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 603/95 - Ενισχύσεις χορηγούμενες στον τομέα των αποξηραμένων ζωοτροφών»)

(2004/C 228/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Στην υπόθεση C-381/01, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: E. Traversa) κατά Ιταλικής Δημοκρατίας (εκπρόσωπος: I. Braguglia, επικουρούμενος από τον G. de Bellis) υποστηριζόμενης από τη Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωπος: T. Pynnä) και το Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωπος: A. Kruse), με αντικείμενο προσφυγή με την οποία ζητήθηκε να αναγνωριστεί ότι η Ιταλική Δημοκρατία, παραλείποντας να επιβάλλει τον φόρο προστιθεμένης αξίας επί του ποσού των ενισχύσεων που καταβάλλονταν κατ' εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 603/95 του Συμβουλίου, της 21ης Φεβρουαρίου 1995, σχετικά με την κοινή οργάνωση αγοράς στον τομέα των αποξηραμένων ζωοτροφών (ΕΕ L 63, σ. 1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 11 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49), το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann (εισηγητή), J.-P. Puissochet, J. N. Cunha Rodrigues και N. Colneric, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: L. A. Geelhoed, γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Η Ιταλική Δημοκρατία φέρει τα έξοδά της.

3.	Η Δημοκρατία της Φινλανδίας και το Βασίλειο της Σουηδίας φέρουν τα έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 348 της 8.12.2001.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/3

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-495/01: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Φινλανδίας (1)

(2004/C 228/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Στην υπόθεση C-495/01, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: E. Traversa και I. Koskinen) κατά Δημοκρατίας της Φινλανδίας (εκπρόσωπος: T. Pynnä), υποστηριζόμενης από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (εκπρόσωποι: W.-D. Plessing και M. Lumma) και από το Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωποι: A. Kruse και A. Falk), με αντικείμενο προσφυγή με την οποία ζητήθηκε να αναγνωριστεί ότι η Δημοκρατία της Φινλανδίας, παραλείποντας να επιβάλλει τον φόρο προστιθεμένης αξίας επί του ποσού των ενισχύσεων που καταβάλλονταν κατ' εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΚ) 603/95 του Συμβουλίου, της 21ης Φεβρουαρίου 1995, σχετικά με την κοινή οργάνωση αγοράς στον τομέα των αποξηραμένων ζωοτροφών (ΕΕ L 63, σ. 1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 11 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49), το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann (εισηγητή), J.-P. Puissochet και J. N. Cunha Rodrigues, και N. Colneric, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: L. A. Geelhoed, γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

3.	Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και το Βασίλειο της Σουηδίας φέρουν τα έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 58 της 2.3.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/3

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-37/02 και C-38/02 (αιτήσεις για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Tribunale amministrativo regionale per il Veneto): Di Lenardo Adriano Srl και Dilexport Srl κατά Ministero del Commercio con l'Estero (1)

(Μπανάνες - Κοινή οργάνωση αγορών - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 896/2001 - Κοινό σύστημα εμπορίας με τις τρίτες χώρες - Πρωτογενείς εισαγωγές - Κύρος - Προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης - Αναδρομικότητα - Αρμοδιότητα εκτελέσεως)

(2004/C 228/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-37/02 και C-38/02, με αντικείμενο αιτήσεις του Tribunale amministrativo regionale per il Veneto (Ιταλία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με τις οποίες ζητήθηκε, στο πλαίσιο των διαφορών που εκκρεμούν ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Di Lenardo Adriano Srl (C-37/02), Dilexport Srl (C-38/02) και Ministero del Commercio con l'Estero, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς το κύρος των άρθρων 1, 3, 4, 5, 6 και 31 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 896/2001 της Επιτροπής, της 7ης Μαΐου 2001, περί των λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 404/93 του Συμβουλίου σχετικά με το καθεστώς εισαγωγής μπανανών στην Κοινότητα (ΕΕ L 126, σ. 6), το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, J.-P. Puissochet και R. Schintgen (εισηγητή), τις F. Macken και N. Colneric, δικαστές, γενική εισαγγελέας: C. Stix-Hackl, γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Από την εξέταση των προδικαστικών ερωτημάτων δεν προέκυψε κανένα στοιχείο ικανό να επηρεάσει το κύρος των άρθρων 1, 3, 4, 5, 6, στοιχείο γ), και 31 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 896/2001 της Επιτροπής, της 7ης Μαΐου 2001, περί των λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 404/93 του Συμβουλίου σχετικά με το καθεστώς εισαγωγής μπανανών στην Κοινότητα.

(1) ΕΕ C 97 της 20.4.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/4

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-144/02: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1)

(2004/C 228/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση C-144/02, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: E. Traversa και K. Gross) κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (εκπρόσωπος: M. Lumma), υποστηριζόμενης από τη Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωποι: T. Pynnä και E. Bygglin) και το Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωποι: A. Kruse και A. Falk), με αντικείμενο προσφυγή με την οποία ζητήθηκε να αναγνωριστεί ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, παραλείποντας να επιβάλλει τον φόρο προστιθεμένης αξίας επί του ποσού των ενισχύσεων που καταβάλλονταν κατ' εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 603/95 του Συμβουλίου, της 21ης Φεβρουαρίου 1995, σχετικά με την κοινή οργάνωση αγοράς στον τομέα των αποξηραμένων ζωοτροφών (ΕΕ L 63, σ. 1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 11 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49), το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann (εισηγητή), J.-P. Puissochet J. N. Cunha Rodrigues και N. Colneric, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: L. A. Geelhoed, γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

3.	Η Δημοκρατία της Φινλανδίας και το Βασίλειο της Σουηδίας φέρουν τα έξοδά τους.

(1) ΕΕ C 156 της 29.6.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/4

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-239/02 (αίτηση του Rechtbank van Koophandel te Hasselt για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως): Douwe Egberts NV κατά Westrom Pharma NV κ.λπ. (1)

(Προσέγγιση των νομοθεσιών - Ερμηνεία του άρθρου 28 ΕΚ και των οδηγιών 1999/4/ΕΚ και 2000/13/ΕΚ - Κύρος της οδηγίας 1999/4/ΕΚ - Επισήμανση και διαφήμιση των τροφίμων - Απαγορεύσεις των αναφορών στην υγεία)

(2004/C 228/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Στην υπόθεση C-239/02, με αντικείμενο αίτηση του Rechtbank van Koophandel te Hasselt (Βέλγιο) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Douwe Egberts NV και Westrom Pharma NV, Christophe Souranis, ασκούντος εμπορία υπό την επωνυμία «Établissements FICS», και μεταξύ Douwe Egberts NV και FICS-World BVBA, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 28 ΕΚ, ως προς την ερμηνεία και το κύρος του άρθρου 2 της οδηγίας 1999/4/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Φεβρουαρίου 1999, για τα εκχυλίσματα καφέ και τα εκχυλίσματα κιχωρίου (ΕΕ L 66, σ. 26), και ως προς την ερμηνεία του άρθρου 18 της οδηγίας 2000/13/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2000, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την επισήμανση, την παρουσίαση και τη διαφήμιση των τροφίμων (ΕΕ L 109, σ. 29), το Δικαστήριο συγκείμενο από τον C. W. A. Timmermans, πρόεδρο του δευτέρου τμήματος, τους J.-P. Puissochet, J. N. Cunha Rodrigues (εισηγητή), R. Schintgen και την N. Colneric, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: L. A. Geelhoed, γραμματέας: M.-F. Contet, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 2 της οδηγίας 1999/4/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Φεβρουαρίου 1999, για τα εκχυλίσματα καφέ και τα εκχυλίσματα κιχωρίου, έχει την έννοια ότι, κατά την εμπορία των προϊόντων που απαριθμούνται στο παράρτημα της οδηγίας αυτής, δεν απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται και άλλες ονομασίες μαζί με τις ονομασίες πωλήσεως, όπως μια εμπορική ή μια επινοηθείσα ονομασία.

Το άρθρο 18, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2000/13/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2000, για προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με την επισήμανση, την παρουσίαση και τη διαφήμιση των τροφίμων, έχει την έννοια ότι δεν επιτρέπει εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη εν προκειμένω, η οποία απαγορεύει τις αναφορές στο «αδυνάτισμα» και σε «ιατρικές συστάσεις, βεβαιώσεις, παραθέσεις απόψεων ιατρών και ιατρικές συμβουλές ή σε δηλώσεις εγκρίσεως» στην επισήμανση και στην παρουσίαση των τροφίμων.

Τα άρθρα 28 ΕΚ και 30 ΕΚ έχουν την έννοια ότι δεν επιτρέπουν εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία απαγορεύει τις αναφορές στο «αδυνάτισμα» και σε «ιατρικές συστάσεις, βεβαιώσεις, παραθέσεις απόψεων ιατρών και ιατρικές συμβουλές ή σε δηλώσεις εγκρίσεως» στη διαφήμιση των εισαγομένων από άλλα κράτη μέλη τροφίμων.

(1) ΕΕ C 202 της 24.8.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/5

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(τμήμα μείζονος συνθέσεως)

της 13ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-262/02: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Γαλλικής Δημοκρατίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Άρθρο 59 της συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 49 ΕΚ) - Τηλεοπτικές μεταδόσεις - Διαφήμιση - Εθνικό μέτρο που απαγορεύει την τηλεοπτική διαφήμιση οινοπνευματωδών ποτών που διατίθενται στην αγορά του οικείου κράτους μέλους, καθ'ό μέτρο η απαγόρευση αφορά την έμμεση τηλεοπτική διαφήμιση που συνίσταται στην εμφάνιση επί οθόνης, κατά την αναμετάδοση ορισμένων διεθνών αθλητικών εκδηλώσεων, εικόνων διαφημιστικών πινακίδων - Νόμος Evin)

(2004/C 228/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-262/02, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: H. van Lier) υποστηριζόμενη από το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωπος: K. Manji, επικουρούμενος από τον K. Beal) κατά Γαλλικής Δημοκρατίας (εκπρόσωποι: G. de Bergues και R. Loosli-Surrans) με αντικείμενο να αναγνωρισθεί ότι η Γαλλική Δημοκρατία, εξαρτώντας την εκ μέρους γαλλικών τηλεοπτικών σταθμών μετάδοση στη Γαλλία αθλητικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε άλλα κράτη μέλη από την προηγούμενη αφαίρεση των διαφημίσεων οινοπνευματωδών ποτών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 59 της συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 49 ΕΚ), το Δικαστήριο (τμήμα μείζoνoς συνθέσεως), συγκείμενο από τους Β. Σκουρή, Πρόεδρο, P. Jann (εισηγητή), A. Rosas, C. Gulmann, J.-P. Puissochet και J. N. Cunha Rodrigues, προέδρους τμήματος, R. Schintgen, S. von Bahr και R. Silva de Lapuerta, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: Α. Tizzano, γραμματέας: Múgica Arzamendi, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 13 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

3.	Το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) ΕΕ C 202 της 24.8.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/5

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-315/02 (αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Verwaltungsgerichtshof): Anneliese Lenz κατά Finanzlandesdirektion fόr Tirol (1)

(Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Φόρος εισοδήματος κεφαλαίου - Εισοδήματα κεφαλαίου που πραγματοποιούνται στην Αυστρία: φορολογικός συντελεστής 25 % με εξοφλητικό αποτέλεσμα ή συντελεστής ίσος με το ήμισυ του συνήθους φορολογικού συντελεστή που εφαρμόζεται στο σύνολο των εισοδημάτων - Εισοδήματα που πραγματοποιούνται σε άλλο κράτος μέλος: συνήθης φορολογικός συντελεστής)

(2004/C 228/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση C-315/02, με αντικείμενο αίτηση του Verwaltungsgerichtshof (Αυστρία) προς το Δικαστήριο κατ' εφαρμογή του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της δίκης που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Anneliese Lenz και Finanzlandesdirektion fόr Tirol, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία των άρθρων 73 Β και 73 Δ της συνθήκης ΕΚ (νυν άρθρα 56 ΕΚ και 58 ΕΚ), το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, A. Rosas, S. von Bahr, R.Silva de Lapuerta και K. Lenaerts (εισηγητή), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano, γραμματέας: M.-F. Contet, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Μια ρύθμιση που δίνει τη δυνατότητα μόνο στους πραγματοποιούντες εισοδήματα εκ κεφαλαίων στην Αυστρία να επιλέξουν μεταξύ του εξοφλητικού φόρου με συντελεστή 25 % και του συνήθους φόρου εισοδήματος με μειωμένο κατά το ήμισυ φορολογικό συντελεστή, τη στιγμή που προβλέπει ότι τα εισοδήματα εκ κεφαλαίων που πραγματοποιούνται σε άλλο κράτος μέλος υπόκεινται υποχρεωτικά στον συνήθη φόρο εισοδήματος χωρίς μείωση του συντελεστή, προσκρούει στα άρθρα 73 Β και 73 Δ, παράγραφοι 1 και 3, της συνθήκης ΕΚ (νυν, αντιστοίχως, άρθρα 56 ΕΚ και 58, παράγραφοι 1 και 3, ΕΚ).

Η άρνηση χορηγήσεως στους πραγματοποιούντες εισοδήματα εκ κεφαλαίων σε άλλο κράτος μέλος των φορολογικών πλεονεκτημάτων που χορηγούνται στους πραγματοποιούντες εισοδήματα εκ κεφαλαίων στην Αυστρία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με το γεγονός ότι το εισόδημα των εγκατεστημένων σε άλλο κράτος μέλος εταιριών υποβάλλεται στο κράτος αυτό σε χαμηλή φορολογία.

(1) ΕΕ C 261 της 26.10.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/6

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-321/02 (αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Bundesfinanzhof): Finanzamt Rendsburg κατά Detlev Harbs (1)

(«Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρο 25 - Κοινό κατ' αποκοπήν καθεστώς εφαρμοζόμενο στους γεωργούς - Αγρομίσθωση τμήματος γεωργικής εκμεταλλεύσεως»)

(2004/C 228/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση C-321/02, με αντικείμενο αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Finanzamt Rendsburg και Detlev Harbs, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 25 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 1), το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, A. Rosas και S. von Bahr (εισηγητή), την R. Silva de Lapuerta και τον K. Lenaerts, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: P. Léger, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 25 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, έχει την έννοια ότι ένας γεωργός, ο οποίος παραχώρησε στο πλαίσιο αγρομισθώσεως ή/και μακρόχρονης μισθώσεως τμήμα των ουσιωδών στοιχείων της γεωργικής εκμεταλλεύσεώς του και ο οποίος εξακολουθεί, με το υπόλοιπο της εκμεταλλεύσεως αυτής, τη γεωργική δραστηριότητά του για την οποία υπόκειται στο κοινό κατ' αποκοπήν καθεστώς που προβλέπεται στο άρθρο αυτό, δεν μπορεί να υπαγάγει στο κατ' αποκοπήν αυτό καθεστώς το προϊόν της ως άνω αγρομισθώσεως ή/και μισθώσεως. Ο σχετικός κύκλος εργασιών πρέπει να υπαχθεί στο κανονικό ή, ενδεχομένως, στο απλοποιημένο καθεστώς ΦΠΑ.

(1) ΕΕ C 289 της 23.11.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/6

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-345/02 (αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως): Pearle BV κ.λπ. κατά Hoofdbedrijfschap Ambachten (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Έννοια της ενισχύσεως - Συλλογική διαφημιστική εκστρατεία υπέρ ενός οικονομικού κλάδου - Χρηματοδότηση μέσω ειδικής εισφοράς των επιχειρήσεων του κλάδου αυτού - Επέμβαση ενός φορέα δημοσίου δικαίου)

(2004/C 228/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Στην υπόθεση C-345/02, με αντικείμενο αίτηση του Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ, αφενός, Pearle BV, Hans Prijs Optiek Franchise BV και Rinck Opticiëns BV και, αφετέρου, Hoofdbedrijfschap Ambachten, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία των άρθρων 92, παράγραφος 1, της συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρου 87 παράγραφος 1, ΕΚ) και 93 παράγραφος 3, της συνθήκης ΕΚ (νυν άρθρου 88, παράγραφος 3, ΕΚ), το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, A. Rosas, S. von Bahr, R. Silva de Lapuerta και K. Lenaerts (εισηγητή), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Τα άρθρα 92 παράγραφος 1 της συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 87 παράγραφος 1, ΕΚ) και 93 παράγραφος 3 της συνθήκης ΕΚ (νυν άρθρο 88 παράγραφος 3 ΕΚ) πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι κανονισμοί που εκδόθηκαν από επαγγελματική οργάνωση δημοσίου δικαίου για τη χρηματοδότηση διαφημιστικής εκστρατείας, η οποία οργανώθηκε υπέρ των μελών της οργανώσεως αυτής και αποφασίστηκε από αυτά, μέσω πόρων που καταβλήθηκαν από τα μέλη αυτά και διατέθηκαν υποχρεωτικά για τη χρηματοδότηση της εκστρατείας αυτής δεν αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μέτρου ενισχύσεως υπό την έννοια των διατάξεων αυτών και δεν χρειαζόταν να κοινοποιηθούν προηγουμένως στην Επιτροπή όταν έχει αποδειχθεί ότι η χρηματοδότηση αυτή έγινε μέσω πόρων σχετικά με τους οποίους η πιο πάνω επαγγελματική οργάνωση ουδέποτε είχε εξουσία ελεύθερης διαθέσεως.

(1) ΕΕ C 289 της 23.11.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/7

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-365/02 (αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Korkein hallinto-oikeus): Marie Lindfors (1)

(Οδηγία 83/183/ΕΟΚ - Μεταφορά κατοικίας από ένα κράτος μέλος σε άλλο - Φόρος καταβληθείς πριν από την ταξινόμηση ή τη θέση σε κυκλοφορία ενός οχήματος)

(2004/C 228/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η φιλανδική

Στην υπόθεση C-365/02, με αντικείμενο αίτηση που υπέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου, κατ' εφαρμογή του άρθρου 234 ΕΚ, το Korkein hallinto-oikeus (Φινλανδία), με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο διαδικασίας που κίνησε η Marie Lindfors, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 1 της οδηγίας 83/183/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 28ης Μαρτίου 1983, σχετικά με τις φορολογικές ατέλειες που εφαρμόζονται στις οριστικές εισαγωγές, από κράτος μέλος, προσωπικών ειδών που ανήκουν σε ιδιώτες (EE L 105, σ. 64), το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) συγκείμενο από τους M. P. Jann, πρόεδρο τμήματος, A. Rosas, S. von Bahr, R. Silva de Lapuerta και M. K. Lenaerts (εισηγητή), δικαστές, γενική εισαγγελέας: C. Stix-Hackl, γραμματέας: H. von Holstein, βοηθός γραμματέας, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 1 της οδηγίας 83/183/ΕΟΚ πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν απαγορεύει, στο πλαίσιο μεταφοράς της κατοικίας ενός κατόχου αυτοκινήτου από ένα κράτος μέλος σε άλλο, την είσπραξη φόρου αντίστοιχου με τον προβλεπόμενο από τον autoverolaki (1482/1994) (νόμο περί φορολογίας οχημάτων) πριν από την ταξινόμηση του αυτοκινήτου ή τη θέση του σε κυκλοφορία στο κράτος μέλος στο οποίο μεταφέρθηκε η κατοικία. Ωστόσο, λαμβανομένων υπόψη των επιταγών του άρθρου 18 ΕΚ, στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να εξακριβώσει αν η εφαρμογή του εθνικού δικαίου είναι ικανή να εξασφαλίσει ότι, όσον αφορά τον φόρο αυτόν, ο εν λόγω κάτοχος αυτοκινήτου δεν περιέρχεται σε δυσμενέστερη θέση από αυτή στην οποία βρίσκονται οι πολίτες που έχουν διαμείνει μόνιμα στο επίμαχο κράτος μέλος και, ενδεχομένως, αν αυτή η διαφορετική μεταχείριση δικαιολογείται από αντικειμενικά στοιχεία, ανεξάρτητα της ιθαγενείας των ενδιαφερομένων και ανάλογα με τον σκοπό που επιδιώκει θεμιτώς το εθνικό δίκαιο.

(1) ΕΕ C 323 της 21.12.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/7

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-415/02: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Έμμεσοι φόροι - Οδηγία 69/335/ΕΟΚ - Συγκεντρώσεις κεφαλαίων - Φόρος επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών - Φόρος επί των παραδόσεων τίτλων στον κομιστή)

(2004/C 228/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-415/02, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: R. Lyal και C. Giolito) κατά Βασιλείου του Βελγίου (εκπρόσωποι: A. Snoecx, επικουρούμενη από τον B. van de Walle de Ghelcke) με αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι:

—	επιβάλλοντας τον φόρο επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών στις διενεργούμενες στο Βέλγιο προεγγραφές για την απόκτηση νέων τίτλων εκδιδομένων είτε κατά τη σύσταση εταιρίας ή εταιρίας επενδύσεων κεφαλαίου, είτε κατόπιν αυξήσεως κεφαλαίου, είτε κατά την έκδοση δανείου, και

—

επιβάλλοντας τον φόρο επί των παραδόσεων τίτλων στον κομιστή στην παράδοση εις χείρας του κομιστή τίτλων αφορώντων δημόσια αξιόγραφα του Βελγίου ή της αλλοδαπής, όταν πρόκειται για νέους τίτλους εκδιδόμενους είτε κατά τη σύσταση εταιρίας ή εταιρίας επενδύσεων κεφαλαίου, είτε κατόπιν αυξήσεως κεφαλαίου, είτε κατά την έκδοση δανείου,

το Βασίλειο του Βελγίου παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 11 της οδηγίας 69/335/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Ιουλίου 1969, περί των εμμέσων φόρων των επιβαλλομένων επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 20), όπως αυτή τροποποιήθηκε με την οδηγία 85/303/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 10ης Ιουνίου 1985 (ΕΕ L 156, σ. 23), το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann, R. Schintgen (εισηγητή), F. Macken και N. Colneric, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano, γραμματέας: M.-F. Contet, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Επιβάλλοντας τον φόρο επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών στις διενεργούμενες στο Βέλγιο προεγγραφές για την απόκτηση νέων τίτλων εκδιδομένων είτε κατά τη σύσταση εταιρίας ή εταιρίας επενδύσεων κεφαλαίου, είτε κατόπιν αυξήσεως κεφαλαίου, είτε κατά την έκδοση δανείου, και

2.	Καταδικάζει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 19 της 25.1.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/8

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-424/02: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (1)

(Παράβαση κράτους - Οδηγία 75/439/ΕΟΚ - Διάθεση χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων - Κατά προτεραιότητα κατεργασία των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων δι' αναγεννήσεων)

(2004/C 228/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Στην υπόθεση C-424/02, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: X. Lewis και M. Κωνσταντινίδης) κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωπος: Μ. Bethell, επικουρούμενος από την Μ. Δημητρίου) με αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 75/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 16ης Ιουνίου 1975, περί διαθέσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων (ΕΕ ειδ. έκδ. 15/001, σ. 77), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 87/101/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1986 (ΕΕ L 42, σ. 43), που επιβάλλει στα κράτη μέλη να δίδουν προτεραιότητα στην κατεργασία των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων δι' αναγεννήσεως, ή, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να κοινοποιήσει τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει της εν λόγω οδηγίας, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, A. Rosas, S. von Bahr, την R. Silva de Lapuerta (εισηγήτρια) και τον K. Lenaerts, δικαστές, γενική εισαγγελέας: C. Stix-Hackl, γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας παραλείποντας να λάβει, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 75/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 16ης Ιουνίου 1975, περί διαθέσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 87/101/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1986, τα αναγκαία μέτρα προς διασφάλιση της κατά προτεραιότητα κατεργασίας των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων δι' αναγεννήσεως, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει αυτής της οδηγίας.

2.	Καταδικάζει το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 19 της 25.1.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/9

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(τμήμα μείζoνoς συνθέσεως)

της 13ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-429/02 (αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Cour de cassation): Bacardi France SAS κατά Télévision française 1 SA (TF1) κ.λπ. (1)

(Άρθρο 59 της συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 49 ΕΚ) - Οδηγία 89/552/EΟΚ - Τηλεόραση χωρίς σύνορα - Τηλεοπτικές μεταδόσεις - Διαφήμιση - Εθνικό μέτρο που απαγορεύει την τηλεοπτική διαφήμιση οινοπνευματωδών ποτών που διατίθενται στην αγορά του οικείου κράτους μέλους, καθ' ο μέτρο η απαγόρευση αφορά την έμμεση τηλεοπτική διαφήμιση που συνίσταται στην εμφάνιση επί οθόνης, κατά την αναμετάδοση ορισμένων διεθνών αθλητικών εκδηλώσεων, εικόνων διαφημιστικών πινακίδων - Νόμος Evin)

(2004/C 228/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-429/02, με αντικείμενο αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Bacardi France SAS, πρώην Bacardi-Martini SAS, και Télévision française 1 SA (TF1), Groupe Jean-Claude Darmon SA, Girosport SARL, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 3ης Οκτωβρίου 1989, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων (ΕΕ L 298, σ. 23), καθώς και του άρθρου 59 της συνθήκης EΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρου 49 EΚ), το Δικαστήριο (τμήμα μείζoνoς συνθέσεως) συγκείμενο από τους Β. Σκουρή, Πρόεδρο, P. Jann (εισηγητή), A. Rosas, C. Gulmann, J.-P. Puissochet και J. N. Cunha Rodrigues, προέδρους τμήματος, R. Schintgen, S. von Bahr και R. Silva de Lapuerta, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano, γραμματέας: M. Μúgica Arzamendi, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 13 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 2, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, πρώτη περίοδος, της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 3ης Οκτωβρίου 1989, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων, δεν αντιτίθεται στην εκ μέρους κράτους μέλους απαγόρευση της τηλεοπτικής διαφημίσεως οινοπνευματωδών ποτών που διατίθενται στην αγορά του, καθ' ο μέτρο η απαγόρευση αυτή αφορά την έμμεση τηλεοπτική διαφήμιση που συνίσταται στην εμφάνιση επί οθόνης, κατά την αναμετάδοση διμερών διεθνών αθλητικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε άλλα κράτη μέλη, εικόνων διαφημιστικών πινακίδων που είναι τοποθετημένες στους χώρους αυτών των εκδηλώσεων.

Μια τέτοιου είδους έμμεση τηλεοπτική διαφήμιση δεν μπορεί να θεωρηθεί «τηλεοπτική διαφήμιση» κατά την έννοια των άρθρων 1, στοιχείο β), 10 και 11 της εν λόγω οδηγίας.

Το άρθρο 59 της συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 49 ΕΚ) δεν αντιτίθεται στην εκ μέρους κράτους μέλους απαγόρευση της τηλεοπτικής διαφημίσεως οινοπνευματωδών ποτών που διατίθενται στην αγορά του, καθ' ο μέτρο η απαγόρευση αυτή αφορά την έμμεση τηλεοπτική διαφήμιση που συνίσταται στην εμφάνιση επί οθόνης, κατά την αναμετάδοση διμερών διεθνών αθλητικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε άλλα κράτη μέλη, εικόνων διαφημιστικών πινακίδων που είναι τοποθετημένες στους χώρους αυτών των εκδηλώσεων.

(1) ΕΕ C 19 της 25.1.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/9

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-443/02 (αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Tribunale di Pordenone): Nicolas Schreiber (1)

(Άρθρο 28 ΕΚ - Οδηγία 98/8/ΕΚ - Διάθεση βιοκτόνων στην αγορά - Εθνικό μέτρο που απαιτεί άδεια για τη διάθεση στην αγορά πλακιδίων ξύλου κόκκινου κέδρου που έχει φυσικές κατά του σκόρου ιδιότητες)

(2004/C 228/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Στην υπόθεση C-443/02, με αντικείμενο αίτηση του Tribunale di Pordenone (Ιταλία) προς το Δικαστήριο κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε στο πλαίσιο της ποινικής δίκης που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά Nicolas Schreiber, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά (ΕΕ L 123, σ. 1), καθώς και του άρθρου 28 ΕΚ, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) συγκείμενο από τους M. P. Jann (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, A. Rosas, S. von Bahr, R. Silva de Lapuerta και M. K. Lenaerts δικαστές, γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer, γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 3, παράγραφος 2, σημείο ii, της οδηγίας 98/8/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά, δεν απαγορεύει στα κράτη μέλη να εξαρτούν από προηγούμενη άδεια την εμπορία πλακιδίων ξύλου κόκκινου κέδρου που έχει φυσικές κατά του σκόρου ιδιότητες.

Πράγματι, τα πλακίδια αυτά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως προϊόν που περιέχει μόνο μία «χρήσιμη ουσία ως βιοκτόνο» ώστε να μπορούν να διατεθούν στην αγορά, στην Ιταλία, χωρίς προηγουμένη άδεια ή καταχώρηση, αλλά πρέπει να χαρακτηριστούν ως «βιοκτόνο» κατά την έννοια της οδηγίας 98/8/ΕΚ.

Το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 98/8/ΕΚ δεν απαγορεύει στα κράτη μέλη να εξαρτούν από προηγουμένη άδεια την εμπορία πλακιδίων ξύλου κόκκινου κέδρου που έχει φυσικές κατά του σκόρου ιδιότητες, τα οποία διατίθενται νομίμως στην αγορά σε άλλο κράτος μέλος, στο οποίο δεν απαιτείται ούτε άδεια ούτε καταχώρηση.

Το γεγονός ότι ένα κράτος μέλος εξαρτά από προηγουμένη άδεια την εμπορία πλακιδίων ξύλου κόκκινου κέδρου που έχει φυσικές κατά του σκόρου ιδιότητες, τα οποία νομίμως διατίθενται στην αγορά σε άλλο κράτος μέλος στο οποίο δεν απαιτείται άδεια ούτε καταχώρηση, συνιστά μέτρο ισοδυνάμου αποτελέσματος που αντιβαίνει στο άρθρο 28 ΕΚ, το οποίο όμως μπορεί να θεωρηθεί ως δικαιολογημένο για λόγους αναγόμενους στην προστασία της δημόσιας υγείας βάσει του άρθρου 30 ΕΚ.

(1) ΕΕ C 31 της 8.2.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/10

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(τρίτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-459/02 (αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Cour de cassation): Willy Gerekens και Association agricole pour la promotion de la commercialisation laitière Procola κατά État du grand-duché de Luxembourg (1)

(Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως - Γάλα - Συμπληρωματική εισφορά στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων - Εθνική νομοθεσία - Εισφορά που έχει οριστεί με αναδρομική ισχύ - Γενικές αρχές της ασφάλειας του δικαίου και της μη αναδρομικότητας)

(2004/C 228/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-459/02, με αντικείμενο αίτηση του Cour de cassation (Λουξεμβούργο) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Willy Gerekens, Association agricole pour la promotion de la commercialisation laitière Procola και État du grand-duché de Luxembourg, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως σχετικά με την ερμηνεία των γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου της ασφάλειας του δικαίου και της μη αναδρομικότητας όσον αφορά εθνική ρύθμιση στον τομέα των ποσοστώσεων γαλακτοκομικής παραγωγής που θεσπίστηκε στη θέση μιας πρώτης ρυθμίσεως, την οποία το Δικαστήριο είχε κρίνει ως εισάγουσα δυσμενείς διακρίσεις, ρύθμιση η οποία επιτρέπει την επιβολή αναδρομικώς κυρώσεων για τις υπερβάσεις των ποσοστώσεων αυτών που έγιναν ύστερα από τη θέση σε ισχύ των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 856/84 του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 1984, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 804/68 περί κοινής οργάνωσης αγοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (ΕΕ L 90, σ. 10), και (ΕΟΚ) αριθ. 857/84 του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 1984, περί γενικών κανόνων για την εφαρμογή της εισφοράς που αναφέρεται στο άρθρο 5γ του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 804/68 στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (ΕΕ L 90, σ. 13), αλλά υπό το καθεστώς της αντικατασταθείσας εθνικής ρυθμίσεως, το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) συγκείμενο από τους A. Rosas, προεδρεύοντα του τρίτου τμήματος, R. Schintgen και N. Colneric (εισηγήτρια), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Δεν αντίκειται προς τις γενικές αρχές κοινοτικού δικαίου της ασφάλειας του δικαίου και της μη αναδρομικότητας του νόμου η θέσπιση εκ μέρους ενός κράτους μέλους, για την εφαρμογή μιας επιβάλλουσας ποσοστώσεις παραγωγής κοινοτικής ρυθμίσεως, όπως αυτή που έχει θεσπιστεί με τους κανονισμούς (ΕΟΚ) αριθ. 856/84 του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 1984, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 804/68 περί κοινής οργάνωσης αγοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, και (ΕΟΚ) αριθ. 857/84 του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 1984, περί γενικών κανόνων για την εφαρμογή της εισφοράς που αναφέρεται στο άρθρο 5γ του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 804/68 στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, στη θέση μιας πρώτης ρύθμισης κριθείσας από το Δικαστήριο ως εισάγουσας διακρίσεις μιας νέας ρυθμίσεως ισχύουσας αναδρομικώς όσον αφορά τις υπερβάσεις ποσοστώσεων παραγωγής που σημειώθηκαν ύστερα από τη θέση σε ισχύ των κανονισμών αυτών, αλλά υπό το καθεστώς της αντικατασταθείσας εθνικής ρυθμίσεως.

(1) ΕΕ C 44 της 22.2.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/10

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-463/02: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Σουηδίας (1)

(«Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 77/388/ΕΟΚ - ΦΠΑ - Άρθρο 11Α, παράγραφος 1, στοιχείο α) - Βάση επιβολής του φόρου - Επιδότηση συνδεόμενη άμεσα με την τιμή - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 603/95 - Ενισχύσεις χορηγούμενες στον τομέα των αποξηραμένων ζωοτροφών»)

(2004/C 228/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Στην υπόθεση C-463/02, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: E. Traversa και K. Simonsson) κατά Βασιλείου της Σουηδίας (εκπρόσωπος: A. Falk), υποστηριζόμενου από τη Δημοκρατία της Φινλανδίας (εκπρόσωπος: T. Pynnä, με αντικείμενο προσφυγή με την οποία ζητήθηκε να αναγνωριστεί ότι το Βασίλειο της Σουηδίας, παραλείποντας να επιβάλλει τον φόρο προστιθεμένης αξίας επί του ποσού των ενισχύσεων που καταβάλλονταν κατ' εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 603/95 του Συμβουλίου, της 21ης Φεβρουαρίου 1995, σχετικά με την κοινή οργάνωση αγοράς στον τομέα των αποξηραμένων ζωοτροφών (ΕΕ L 63, σ. 1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 11 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49), το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann (εισηγητή), J.-P. Puissochet, J. N. Cunha Rodrigues και N. Colneric, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: L. A. Geelhoed, γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004, απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

3.	Η Δημοκρατία της Φινλανδίας φέρει τα έξοδά της.

(1) ΕΕ C 55 της 8.3.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/11

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 13ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-82/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ιταλικής Δημοκρατίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Άρθρο 10 ΕΚ - Συνεργασία με τα κοινοτικά Όργανα - Μη διαβίβαση πληροφοριών στην Επιτροπή)

(2004/C 228/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Στην υπόθεση C-82/03, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπροσωπούμενη από τον A. Aresu) κατά Ιταλικής Δημοκρατίας (εκπροσωπούμενης από τον I. Μ. Braguglia, επικουρούμενο από τους A. Cingolo και P. Gentili) που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι η Ιταλική Δημοκρατία, μη έχοντας συνεργασθεί καλόπιστα με την Επιτροπή στο πλαίσιο υποθέσεως σχετικής με την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, έχει παραβεί τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 10 ΕΚ, το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann και J. N. Cunha Rodrigues, F. Macken και N. Colneric (εισηγητής), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: M. Poiares Maduro, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 13 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Η Ιταλική Δημοκρατία, μη έχοντας συνεργασθεί καλόπιστα με την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο πλαίσιο υποθέσεως σχετικής με την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων σε μονάδα καθαρισμού λυμάτων κείμενη στην κοινότητα του Mandello del Lario στη Λομβαρδία (Ιταλία), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 10 ΕΚ.

2.	Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 101 της 26.4.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/11

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-118/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Παράλειψη μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο της οδηγίας 2000/37/ΕΚ)

(2004/C 228/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση C-118/03, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: U. Wölker και H. Støvlbæk) κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (εκπρόσωπος: A. Tiemann), με αντικείμενο αίτημα να αναγνωριστεί ότι, μη θεσπίζοντας ή μη κοινοποιώντας στην Επιτροπή τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία 2000/37/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2000, για τροποποίηση του κεφαλαίου VIα της οδηγίας 81/851/ΕΟΚ του Συμβουλίου περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τα κτηνιατρικά φαρμακευτικά προϊόντα (ΕΕ L 139, σ. 25), η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, J. N. Cunha Rodrigues, K. Lenaerts, E. Juhász και M. Ilešič, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το εξής διατακτικό:

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, μη θεσπίζοντας τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία 2000/97/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2000, για τροποποίηση του κεφαλαίου VIα της οδηγίας 81/851/ΕΟΚ του Συμβουλίου περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τα κτηνιατρικά φαρμακευτικά προϊόντα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2.	Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 112 της 10.5.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/12

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πέμπτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-119/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Γαλλικής Δημοκρατίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Παράλειψη μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο της οδηγίας 2000/52/ΕΚ - Διαφάνεια των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των κρατών μελών και των δημόσιων επιχειρήσεων)

(2004/C 228/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-119/03, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: G. Rozet) κατά Γαλλικής Δημοκρατίας (εκπρόσωποι: G. de Bergues και C. Lemaire), με αντικείμενο αίτημα να αναγνωριστεί ότι, μη θεσπίζοντας ή, σε κάθε περίπτωση, μη κοινοποιώντας στην Επιτροπή τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία 2000/52/ΕΚ της Επιτροπής, της 26ης Ιουλίου 2000, για την τροποποίηση της οδηγίας 80/723/ΕΟΚ περί της διαφάνειας των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των κρατών μελών και των δημόσιων επιχειρήσεων (ΕΕ L 193, σ. 75) η Γαλλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή, το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους C. Gulmann, πρόεδρο τμήματος, S. Von Bahr (εισηγητή) και την R. Silva de Lapuerta δικαστές, γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το εξής διατακτικό:

Η Γαλλική Δημοκρατία, μη θεσπίζοντας τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία 2000/52/ΕΚ της Επιτροπής, της 26ης Ιουλίου 2000, για την τροποποίηση της οδηγίας 80/723/ΕΟΚ περί της διαφάνειας των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των κρατών μελών και των δημόσιων επιχειρήσεων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2.	Η Γαλλική Δημοκρατία καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 112 της 10.5.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/12

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-139/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Μη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο της οδηγίας 2000/38/ΕΚ)

(2004/C 228/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση C-139/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπροσωπούμενη από τους J. C. Schieferer και H. Støνlbæk) κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (εκπροσωπούμενης από την A. Tiemann) που είχε ως αντικείμενο να διαπιστωθεί ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, μη θεσπίζοντας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί με την οδηγία 2000/38/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2000, για την τροποποίηση του κεφαλαίου Vα) «Φαρμακοεπαγρύπνηση» της οδηγίας 75/319/ΕΟΚ του Συμβουλίου, περί προσεγγίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν τα φαρμακευτικά προϊόντα, (ΕΕ L 139, σ. 28), ή μη ενημερώνοντας σχετικώς την Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, J. N. Cunha Rοdrigues, K. Lenaerts, E. Juhász και M. Ilešič, δικαστές, γενικός εισαγγελέας L. A. Geelhοed, γραμματέας R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση της οποίας το διατακτικό έχει ως εξής:

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, μη θεσπίζοντας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί με την οδηγία 2000/38/ΕΚ της Επιτροπής, της 5ης Ιουνίου 2000, για την τροποποίηση του κεφαλαίου Vα) «Φαρμακοεπαγρύπνηση» της οδηγίας 75/319/ΕΟΚ του Συμβουλίου, περί προσεγγίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν τα φαρμακευτικά προϊόντα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία.

2.	Καταδικάζει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 146 της 21.6.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/13

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(έκτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-141/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου της Σουηδίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2000/52/ΕΚ - Μη εμπρόθεσμη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη)

(2004/C 228/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική

Στην υπόθεση C-141/03, με αντικείμενο προσφυγή λόγω παραβάσεως δυνάμει του άρθρου 226 ΕΚ, που ασκήθηκε στις 28 Μαρτίου 2003, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Flett και P. Hellström) κατά Βασιλείου της Σουηδίας (εκπρόσωπος: A. Kruse), το Δικαστήριο (έκτο τμήμα), συγκείμενο από τους J.-P. Puissochet, πρόεδρο τμήματος, F. Macken (εισηγήτρια) και S. von Bahr, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: L. A. Geelhoed, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το Βασίλειο της Σουηδίας, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2000/52/ΕΚ της Επιτροπής, της 26ης Ιουλίου 2000, για την τροποποίηση της οδηγίας 80/723/ΕΟΚ περί της διαφάνειας των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των κρατών μελών και των δημοσίων επιχειρήσεων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία.

Καταδικάζει το Βασίλειο της Σουηδίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 146 της 21.6.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/13

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-213/03 (αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Cour de cassation): Syndicat professionnel coordination des pêcheurs de l'étang de Berre et de la région κατά Électricité de France (EDF) (1)

(Σύμβαση για την προστασία της Μεσογείου Θαλάσσης από τη ρύπανση (σύμβαση της Βαρκελώνης) - Πρωτόκολλο για την προστασία της Μεσογείου Θαλάσσης από τη ρύπανση από χερσαίες πηγές - Άρθρο 6, παράγραφος 3 - Άδεια εκχύσεως - Άμεσο αποτέλεσμα)

(2004/C 228/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-213/03, με αντικείμενο αίτηση του Cour de cassation (Γαλλία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιόν του μεταξύ της Syndicat professionnel coordination des pêcheurs de l'étang de Berre et de la région και Électricité de France (EDF), η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του άρθρου 6, παράγραφος 3, του πρωτοκόλλου για την προστασία της Μεσογείου Θαλάσσης από τη ρύπανση από χερσαίες πηγές, που συνάφθηκε στην Αθήνα στις 17 Μαΐου 1980 και εγκρίθηκε με την απόφαση 83/101/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 28ης Φεβρουαρίου 1983 (ΕΕ L 67, σ. 1), καθώς και του άρθρου 6, παράγραφος 1, του ίδιου πρωτοκόλλου, όπως αυτό τροποποιήθηκε κατά τη διάσκεψη των πληρεξουσίων των συμβαλλομένων κρατών που πραγματοποιήθηκε στις Συρακούσες στις 7 και 8 Μαρτίου 1996, οι τροποποιήσεις εγκρίθηκαν με την απόφαση 1999/801/ΕΚ του Συμβουλίου της 22ας Οκτωβρίου 1999 (ΕΕ L 322, σ. 18), το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann, J.-P. Puissochet, J. N. Cunha Rodrigues και R. Schintgen (εισηγητή), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer, γραμματέας: M. Múgica Arzamendi, κύρια υπάλληλος διοικήσεως εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 6, παράγραφος 3, του πρωτοκόλλου για την προστασία της Μεσογείου Θαλάσσης από τη ρύπανση από χερσαίες πηγές, που συνάφθηκε στην Αθήνα στις 17 Μαΐου 1980 και εγκρίθηκε με την απόφαση 83/101/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 28ης Φεβρουαρίου 1983, καθώς και, μετά τη θέση του σε ισχύ, το άρθρο 6, παράγραφος 1, του ίδιου πρωτοκόλλου, όπως τροποποιήθηκε κατά τη διάσκεψη των πληρεξουσίων των συμβαλλομένων στη σύμβαση κρατών που πραγματοποιήθηκε στις Συρακούσες στις 7 και 8 Μαρτίου 1996, οι τροποποιήσεις του οποίου εγκρίθηκαν με την απόφαση 1999/801/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 1999, έχουν άμεσο αποτέλεσμα, οπότε κάθε ενδιαφερόμενος έχει δικαίωμα να επικαλείται τις διατάξεις αυτές ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων.

Οι ως άνω διατάξεις πρέπει να ερμηνεύονται υπό την έννοια ότι απαγορεύουν την άνευ αδείας των αρμόδιων εθνικών αρχών απόρριψη σε λίμνη αλμυρού ύδατος που συγκοινωνεί με τη Μεσόγειο Θάλασσα ουσιών που, μολονότι δεν είναι τοξικής φύσεως, έχουν δυσμενή επίδραση στην περιεκτικότητα του θαλάσσιου περιβάλλοντος σε οξυγόνο.

(1) ΕΕ C 158 της 5.7.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/14

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 15 Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-242/03 (αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως του Cour administrative): Ministre des Finances και Jean-Claude Weidert, Élisabeth Paulus (1)

(Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Φόρος εισοδήματος - Ειδική έκπτωση για τα ποσά που διατίθενται για την αγορά μετοχών ή εταιρικών μεριδίων - Περιορισμός του πλεονεκτήματος στην απόκτηση μετοχών ή εταιρικών μεριδίων εταιριών εγκατεστημένων στο οικείο κράτος μέλος)

(2004/C 228/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-242/03, με αντικείμενο αίτηση του Cour administrative (Λουξεμβούργο) προς το Δικαστήριο κατ' εφαρμογή του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της δίκης που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Ministre des Finances και Jean-Claude Weidert, Élisabeth Paulus, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία των άρθρων 56, παράγραφος 1, ΕΚ και 58, παράγραφος 1, στοιχείο α), ΕΚ, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) συγκείμενο από τους P. Jann (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, A. Rosas και R. Silva de Lapuerta δικαστές, γενικός εισαγγελέας: J. Kokott, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Η νομοθετική διάταξη κράτους μέλους που αποκλείει τη χορήγηση μειώσεως του φορολογητέου εισοδήματος σε φυσικά πρόσωπα για την αγορά μετοχών ή εταιρικών μεριδίων που αντιπροσωπεύουν εισφορές κεφαλαίου σε κεφαλαιουχικές εταιρίες εγκατεστημένες σε άλλα κράτη μέλη προσκρούει στα άρθρα 56, παράγραφος 1, ΕΚ και 58, παράγραφος 1, στοιχείο α), ΕΚ.

(1) ΕΕ C 184 της 2.8.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/14

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(έκτο τμήμα)

της 13ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-277/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Περιβάλλον - Οδηγία 2000/53/ΕΚ - Μη εμπρόθεσμη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη)

(2004/C 228/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Στην υπόθεση C-277/03, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: X. Lewis και Μ. Κωνσταντινίδης) κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωπος: C. Jackson), με αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας, μη θεσπίζοντας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2000/53/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Σεπτεμβρίου 2000, για τα οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους (ΕΕ L 269, σ. 34), και, εν πάση περιπτώσει, μη κοινοποιώντας τις εν λόγω διατάξεις στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία, και ειδικότερα από το άρθρο της 10, παράγραφος 1, καθώς και από τη συνθήκη ΕΚ, το Δικαστήριο (έκτο τμήμα), συγκείμενο από τους J.-P. Puissochet, πρόεδρο τμήματος, F. Macken (εισηγήτρια) και S. von Bahr, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: M. Poiares Maduro, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 13 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας, μη θεσπίζοντας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2000/53/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Σεπτεμβρίου 2000, για τα οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία.

2.	Καταδικάζει το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 200 της 23.8.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/15

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πέμπτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-407/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Φινλανδίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Διατήρηση των φυσικών οικοτόπων - Άγρια πανίδα και χλωρίδα)

(2004/C 228/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

Στην υπόθεση C-407/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπροσωπούμενη από τους M. van Beek και M. Huttunen) κατά Δημοκρατίας της Φινλανδίας (εκπροσωπούμενης από την A. Guimaraes-Purokoski) που είχε ως αντικείμενο να διαπιστωθεί ότι η Δημοκρατία της Φινλανδίας, παραλείποντας να προβλέψει στη νομοθεσία της επαρκή ασφάλεια δικαίου ως προς την υποχρέωση πραγματοποιήσεως για κάθε σχέδιο, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αποτελούν αντικείμενο εκτιμήσεων των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, της κατάλληλης εκτιμήσεως που προβλέπεται από το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (ΕΕ L 206, σ. 7), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία, το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους C. Gulmann, πρόεδρο τμήματος, S. von Bahr και R. Silva de Lapuerta (εισηγήτρια), δικαστές, γενική εισαγγελέας J. Kokott, γραμματέας R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση της οποίας το διατακτικό έχει ως εξής:

Η Δημοκρατία της Φινλανδίας, παραλείποντας να προβλέψει στη νομοθεσία της επαρκή ασφάλεια δικαίου ως προς την υποχρέωση πραγματοποιήσεως, για κάθε σχέδιο, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αποτελούν αντικείμενο εκτιμήσεων των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, της κατάλληλης εκτιμήσεως παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 6, παράγραφος 3, της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας.

2.	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Φινλανδίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 275 της 15.11.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/15

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(τέταρτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

Στην υπόθεση C-419/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Γαλλικής Δημοκρατίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Παράλειψη μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο - Βάρος αποδείξεως - Οδηγία 2001/18/EK)

(2004/C 228/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-419/03, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπροσωπουμένη από τον U. Wölker και την F. Simonetti) κατά Γαλλικής Δημοκρατίας (εκπροσωπουμένης από τους G. de Bergues και D. Petrausch) που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι η Γαλλική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία 2001/18/ΕΚ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001, για τη σκόπιμη ελευθέρωση γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον και την κατάργηση της οδηγίας 90/220/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 106, σ. 1), ή, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να ενημερώσει σχετικά την Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την ως άνω οδηγία, το Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα), συγκείμενο από τους J. N. Cunha Rodrigues, πρόεδρο του τμήματος, N. Colneric και K. Schiemann (εισηγητή), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: C. Stix-Hackl, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το εξής διατακτικό:

Η Γαλλική Δημοκρατία παραλείποντας να θεσπίσει εντός της προβλεπομένης προθεσμίας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη μεταφορά στο εσωτερικό της δίκαιο των διατάξεων της οδηγίας 2001/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001, για τη σκόπιμη ελευθέρωση γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον και την κατάργηση της οδηγίας 90/220/ΕΟΚ του Συμβουλίου, οι οποίες διαφέρουν και βαίνουν πέραν εκείνων της οδηγίας 90/220/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 1990, για την σκόπιμη ελευθέρωση γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 2001/18/ΕΚ.

2.	Απορρίπτει την προσφυγή κατά το λοιπό μέρος.

3.	Αποφασίζει ότι κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 275 της 15.11.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/16

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(τέταρτο τμήμα)

της 15ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-420/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Παράλειψη μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο - Οδηγία 2001/18/ΕΚ)

(2004/C 228/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση C-420/03, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπροσωπουμένη από τον U. Wölker) κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (εκπροσωπουμένης από τους W.-D. Plessing και M. Lumma), που έχει ως αντικείμενο να αναγνωριστεί ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για την εφαρμογή της οδηγίας 2001/18/ΕΚ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001, για τη σκόπιμη ελευθέρωση γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον και την κατάργηση της οδηγίας 90/220/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 106, σ. 1), ή, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να ενημερώσει σχετικά την Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την ως άνω οδηγία, το Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα), συγκείμενο από τους J. N. Cunha Rodrigues, πρόεδρο του τμήματος, K. Lenaerts και K. Schiemann (εισηγητή), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: C. Stix-Hackl, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 15 Ιουλίου 2004 απόφαση με το εξής διατακτικό:

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, παραλείποντας να θεσπίσει εντός της προβλεπομένης προθεσμίας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία 2001/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Μαρτίου 2001, για τη σκόπιμη ελευθέρωση γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον και την κατάργηση της οδηγίας 90/220/ΕΟΚ του Συμβουλίου, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2.	Καταδικάζει τη Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 275 της 15.11.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/16

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(Ολομέλεια)

της 13ης Ιουλίου 2004

στην υπόθεση C-27/04: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Άρθρο 104 ΕΚ - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1467/97 - Σύμφωνο σταθερότητας και αναπτύξεως - Υπερβολικά δημοσιονομικά ελλείμματα - Αποφάσεις του Συμβουλίου δυνάμει του άρθρου 104, παράγραφοι 8 και 9, ΕΚ - Απαιτούμενη πλειοψηφία μη επιτευχθείσα - Αποφάσεις μη ληφθείσες - Προσφυγή κατά των «αποφάσεων περί μη λήψεως, τυπικώς, των προβλεπομένων στις συστάσεις της Επιτροπής μέτρων» - Απαράδεκτο - Προσφυγή κατά των «συμπερασμάτων του Συμβουλίου»)

(2004/C 228/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-27/04, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Petite, A. van Solinge και P. Aalto) κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: J.-C. Piris, T. Middleton και J. Monteiro) με αντικείμενο αιτήσεις περί ακυρώσεως πράξεων του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003, ήτοι:

—	των αποφάσεων περί μη λήψεως, τυπικώς, κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, των προβλεπομένων στις συστάσεις της Επιτροπής μέτρων του άρθρου 104, παράγραφοι 8 και 9, ΕΚ,

—

των συμπερασμάτων που υιοθετήθηκαν έναντι εκάστου από αυτά τα δύο κράτη μέλη, τιτλοφορούμενων «συμπεράσματα του Συμβουλίου σχετικά με την αξιολόγηση των δράσεων που ανέλαβαν [η Γαλλική Δημοκρατία και η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας] κατόπιν των συστάσεων του Συμβουλίου βάσει του άρθρου 104, παράγραφος 7, της συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και με την εξέταση περαιτέρω μέτρων για τη μείωση του ελλείμματος που κρίνεται αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάστασης υπερβολικού ελλείμματος», κατά το μέτρο που τα συμπεράσματα αυτά προβλέπουν την αναστολή της διαδικασίας η οποία αφορά τα υπερβολικά ελλείμματα, τη χρησιμοποίηση μέτρου μη προβλεπομένου από τη Συνθήκη και την τροποποίηση των συστάσεων που αποφασίστηκαν από το Συμβούλιο δυνάμει του άρθρου 104, παράγραφος 7, ΕΚ,

το Δικαστήριο (ολομέλεια), συγκείμενο από τους από τους Β. Σκουρή, Πρόεδρο, P. Jann, C. W. A. Timmermans, A. Rosas, C. Gulmann (εισηγητή), J.-P. Puissochet και J. N. Cunha Rodrigues, προέδρους τμήματος, τον R. Schintgen, τις F. Macken και N. Colneric, τον S. von Bahr, την R. Silva de Lapuerta και τον K. Lenaerts, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano, γραμματέας: M.-F. Contet, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 13 Ιουλίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Η προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κατά το μέτρο που σκοπεί στην ακύρωση της παραλείψεως του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως να λάβει, τυπικώς, τα προβλεπόμενα στις συστάσεις της Επιτροπής μέτρα του άρθρου 104, παράγραφοι 8 και 9, ΕΚ είναι απαράδεκτη.

Ακυρώνει τα συμπεράσματα του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 που υιοθετήθηκαν ως προς τη Γαλλική Δημοκρατία και την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, κατά το μέτρο που περιέχουν απόφαση περί αναστολής της κινηθείσας λόγω υπερβολικού ελλείμματος διαδικασίας και απόφαση τροποποιούσα τις συστάσεις που είχε διατυπώσει προηγουμένως το Συμβούλιο κατ' εφαρμογήν του άρθρου 104, παράγραφος 7, ΕΚ.

3.	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 35 της 7.2.2004.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/17

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πέμπτο τμήμα)

της 8ης Ιουνίου 2004

Στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-250/02 έως C-253/02 και C-256/02 [αίτηση του Tribunale amministrativo regionale del Lazio (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως]: Telecom Italia Mobile SpA κ.λπ. κατά Ministero dell'Economia e delle Finanze (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, του κανονισμού διαδικασίας - Ερωτήματα ταυτόσημα με άλλα επί των οποίων το Δικαστήριο έχει αποφανθεί)

(2004/C 228/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-250/02 έως C-253/02 και C-256/02, με αντικείμενο αίτηση του Tribunale amministrativo regionale del Lazio (Ιταλία) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Telecom Italia Mobile SpA (C-250/02), Blu SpA (C-251/02), Telecom Italia SpA (C-252/02), Vodafone Omnitel SpA, πρώην Omnitel Pronto Italia SpA (C-253/02), WIND Telecomunicazioni SpA (C-256/02) και Ministero dell'Economia e delle Finanze, Ministero delle Comunicazioni, παρισταμένων των: Albacom SpA (C-251/02), Telemar SpA (C-252/02), η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία της οδηγίας 97/13/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1997, σχετικά με κοινό πλαίσιο γενικών και ειδικών αδειών στον τομέα των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών (ΕΕ L 117, σ. 15), το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους C. Gulmann, πρόεδρο του τμήματος, S. von Bahr (εισηγητή) και R. Silva de Lapuerta, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 8 Ιουνίου 2004 διάταξη με το εξής διατακτικό:

Οι διατάξεις της οδηγίας 97/13/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 1997, σχετικά με κοινό πλαίσιο γενικών και ειδικών αδειών στον τομέα των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και, ειδικότερα, το άρθρο 11 απαγορεύουν στα κράτη μέλη να επιβάλλουν στις επιχειρήσεις που κατέχουν ειδικές άδειες στον τομέα των υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών χρηματικές επιβαρύνσεις όπως οι επίδικες στις υποθέσεις των κυρίων δικών, διαφορετικές και επιπρόσθετες των επιτρεπομένων από την εν λόγω οδηγία, εκ μόνου του λόγου ότι κατέχουν τις άδειες αυτές.

(1) ΕΕ C 219 της 14.9.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/17

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πέμπτο τμήμα)

της 28ης Ιουνίου 2003

στην υπόθεση C-445/02 P, Glaverbel SA κατά ΓΕΕΑ (1)

(«Αίτηση αναιρέσεως - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 40/94 - Κοινοτικό σήμα - Μοτίβο αποτυπωμένο στην επιφάνεια των προϊόντων - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Δεν υφίσταται διακριτικός χαρακτήρας»)

(2004/C 228/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Στην υπόθεση C-445/02 P, Glaverbel SA, με έδρα στις Βρυξέλλες (Βέλγιο), (δικηγόρος: S. Möbus) με αντικείμενο αίτηση αναιρέσεως που ασκήθηκε κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 9 Οκτωβρίου 2002 το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (δεύτερο τμήμα) στην υπόθεση Τ 36/01, Glaverbel κατά ΓΕΕΑ (Συλλογή 2002, σ. ΙΙ 3887), και με την οποία ζητήθηκε η εξαφάνιση της αποφάσεως αυτής στο μέτρο που το Πρωτοδικείο έκρινε ότι το πρώτο τμήμα προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) δεν είχε παραβεί το άρθρο 7 παράγραφος 1 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1), εκδίδοντας την απόφασή του της 30ής Νοεμβρίου 2000 περί μη καταχωρίσεως ως κοινοτικού σήματος ενός μοτίβου αποτυπωμένου στην επιφάνεια προϊόντων από ύαλο (υπόθεση R 137/2000 1), όπου ο έτερος διάδικος ήταν το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), (εκπρόσωποι: G. Schneider και R. Thewlis), καθού πρωτοδίκως, το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους C. Gulmann (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, R. Silva de Lapuerta και J. Makarczyk, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: F. G. Jacobs, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 28 Ιουνίου 2004 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2.	Καταδικάζει την Glaverbel SA στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 31 της 8.2.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/18

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 8ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση C-268/03 (αίτηση του Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως): Jean-Claude De Baeck κατά Belgische Staat (1)

(«Άρθρο 104, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας - Φορολογική νομοθεσία - Φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων - Μεταβίβαση σημαντικής συμμετοχής στο κεφάλαιο εταιρίας κατοίκου ημεδαπής - Τρόπος φορολογήσεως της υπεραξίας»)

(2004/C 228/34)

Γλώσσα της διαδικασίας: η ολλανδική

Στην υπόθεση C-268/03, με αντικείμενο αίτηση του Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen (Βέλγιο) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 234 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Jean-Claude De Baeck και Belgische Staat, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία των άρθρων 43 ΕΚ, 46 ΕΚ, 48 ΕΚ, 56 ΕΚ και 58 ΕΚ, το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann, J.-P. Puissochet, J. N. Cunha Rodrigues και N. Colneric δικαστές, γενικός εισαγγελέας: F. G. Jacobs, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 8 Ιουνίου 2004 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

Τα άρθρα 43 ΕΚ και 48 ΕΚ αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση όπως αυτή που περιέχεται στα άρθρα 67, 8o, και 67 ter του βελγικού κώδικα φόρου εισοδήματος ως ίσχυε κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών της διαφοράς της κύριας δίκης, κατά την οποία ρύθμιση η υπεραξία που αντλείται από τη μεταβίβαση εξ επαχθούς αιτίας, όχι κατά την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας, μετοχών ή εταιρικών μεριδίων βελγικών εταιριών, ενώσεων ή εγκαταστάσεων φορολογείται όταν η μεταβίβαση γίνεται προς εταιρία, ένωση ή εγκατάσταση που εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος, ενώ υπό τις ίδιες συνθήκες η υπεραξία δεν φορολογείται όταν η μεταβίβαση γίνεται προς βελγική εταιρία, ένωση ή εγκατάσταση, αρκεί η συμμετοχή να δίνει σε εκείνον στον οποίο μεταβιβάστηκε τη δυνατότητα να ασκεί αναμφισβήτητη επιρροή στις αποφάσεις της εταιρίας και να καθορίζει τις δραστηριότητές.

2.	Το άρθρο 56 ΕΚ αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως η προαναφερθείσα, όταν η συμμετοχή δεν δύναται να δώσει σε εκείνον στον οποίο μεταβιβάστηκε τη δυνατότητα να ασκεί αναμφισβήτητη επιρροή στις αποφάσεις της εταιρίας και να καθορίζει τις δραστηριότητές της.

(1) ΕΕ C 289 της 29.11.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/18

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 27ης Μαΐου 2004

στην υπόθεση C-517/03, IAMA Consulting Srl κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(«Ρήτρα διαιτησίας - Προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου - Ανταγωγικό αίτημα - Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου»)

(2004/C 228/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Στην υπόθεση C-517/03, IAMA Consulting Srl, με έδρα το Μιλάνο (Ιταλία), (δικηγόρος: V. Salvatore) κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: E. de March, επικουρούμενος από τον A. Dal Ferro), με αντικείμενο αίτημα της Επιτροπής, προβληθέν ανταγωγικώς ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, περί επιστροφής συνδρομών που καταβλήθηκαν στο πλαίσιο σχεδίων αποκαλουμένων REGIS 22337 και Refiag 23200, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο, J. N. Cunha Rodrigues, K. Schiemann (εισηγητή). Μ. Ilešic και Ε. Levits, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: M. Poiares Maduro, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 27 Μαΐου 2004 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Αναπέμπει την υπόθεση στο Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

2.	Επιφυλάσσεται ως προς τα στα δικαστικά έξoδα.

(1) EE C 47 της 21.2.2004.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/19

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(τέταρτο τμήμα)

της 10ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση C-555/03 (αίτηση του Tribunal du travail de Charleroi για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως): Magali Warbecq κατά Ryanair Ltd (1)

(«Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 44/2001 - Διεθνής δικαιοδοσία σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις - Δικαστήριο έχον την εξουσία, κατά την έννοια του άρθρου 68 ΕΚ, να υποβάλει προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο - Αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου»)

(2004/C 228/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-555/03, με αντικείμενο αίτηση του Tribunal du travail de Charleroi (Βέλγιο) προς το Δικαστήριο, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 68 ΕΚ, με την οποία ζητήθηκε, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου μεταξύ Magali Warbecq και Ryanair Ltd, η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς την ερμηνεία του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ 2001, L 12, σ. 1), το Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα), συγκείμενο από τους J. N. Cunha Rodrigues (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, K. Schiemann και E. Juhász, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: A. Tizzano, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 10 Ιουνίου 2004 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων είναι προδήλως αναρμόδιο να απαντήσει στα ερωτήματα που υπέβαλε το Tribunal du travail de Charleroi (Βέλγιο) με απόφαση της 15ης Δεκεμβρίου 2003.

(1) ΕΕ C 47 της 21.2.2004.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/19

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Tribunale di Gorizia με διάταξη της 7ης Απριλίου 2004 στην υπόθεση Azienda Agricola di Bressan Aldo κατά Azenzia per le erogazioni in Agricoltura — AGEΑ και Cospalat Friuli Venezia Giulia

(Υπόθεση C-223/04)

(2004/C 228/37)

Με διάταξη της 7ης Απριλίου 2004, η oπoία περιήλθε στη Γραμματεία τoυ Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 28 Μαΐου 2004, το Tribunale di Gorizia, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ, αφενός, Azienda Agricola di Bressan Aldo και, αφετέρου, Azenzia per le erogazioni in Agricoltura — AGEΑ και Cospalat Friuli Venezia Giulia, που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από τo Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να αποφανθεί επί του εξής προδικαστικού ερωτήματος:

—

«Δεδομένου ότι η εξακρίβωση της νομικής φύσεως της συμπληρωματικής εισφοράς επί του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων πρέπει να γίνει υπό το φως των κανόνων του κοινοτικού δικαίου βάσει των οποίων θεσπίστηκε η εισφορά αυτή και καθορίστηκαν οι θεμελιώδεις κανόνες για την εφαρμογή της [ήτοι του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 856/84, της 31ης Μαρτίου 1984 και του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 3950/92, της 28ης Δεκεμβρίου 1992], πρέπει το άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 856/84, της 31ης Μαρτίου 1984 (1), και τα άρθρα 1 έως 4, του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 3950/92 της 28ης Δεκεμβρίου 1992 (2), να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η συμπληρωματική εισφορά επί του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων έχει χαρακτήρα διοικητικών κυρώσεων και, επομένως, η καταβολή της εκ μέρους των παραγωγών οφείλεται μόνο στην περίπτωση κατά την οποία η υπέρβαση των χορηγηθεισών ποσοτήτων οφείλεται σε πρόθεση ή σε αμέλεια;»

(1) ΕΕ L 90 της 1.4.1984, σ. 10.

(2) ΕΕ L 405 της 31.12.1992, σ. 1.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/19

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Arbeitsgericht Düsseldorf με διάταξη της 5ης Μαΐου 2004 στην υπόθεση Nurten Güney — Görres, κατά Securicor Aviation Limited Securicor Aviation (Germany) Limited και Kötter GmbH & Co. KG

(Υπόθεση C-232/04)

(2004/C 228/38)

Με διάταξη της 5ης Μαΐου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 3 Ιουνίου 2004, το Arbeitsgericht Düsseldorf, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Nurten Güney — Görres και Securicor Aviation Limited Securicor Aviation (Germany) Limited, και Kötter GmbH & Co. KG, που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

Αποτελεί, κατά την εξέταση του κατά πόσον υφίσταται μεταβίβαση εγκαταστάσεως κατά το άρθρο 1 της οδηγίας 2001/23/ΕΚ (1) —ανεξάρτητα από το ζήτημα των ιδιοκτησιακών σχέσεων— στην περίπτωση νέας αναθέσεως συμβάσεως εντολής, στο πλαίσιο γενικής θεωρήσεως, προϋπόθεση για τη διαπίστωση της μεταβιβάσεως του εξοπλισμού εγκαταστάσεως από τον αρχικό στον νέο εντολοδόχο, να δόθηκε ο εξοπλισμός εγκαταστάσεως στον δικαιούχο προς χρήση για την επιδίωξη ίδιου οικονομικού σκοπού; Είναι για τον λόγο αυτό απαραίτητο, για να γίνει δεκτή η μεταβίβαση του εξοπλισμού, να έχει δοθεί στον εντολοδόχο η εξουσία να μπορεί να αποφασίζει, προς ίδιο οικονομικό συμφέρον, σχετικά με το είδος και τον τρόπο χρησιμοποιήσεως του εξοπλισμού εγκαταστάσεως; Πρέπει, για τον λόγο αυτό να γίνεται διάκριση αναλόγως του αν ο εντολοδόχος παρέχει τις υπηρεσίες «σε» εξοπλισμό ή «με» τον εξοπλισμό του εντολέα;

Σε περίπτωση που το Δικαστήριο δώσει καταφατική απάντηση στο πρώτο ερώτημα:

α)	Αποκλείεται να θεωρηθεί ότι ο εξοπλισμός εγκαταστάσεως δόθηκε προς χρήση για την επιδίωξη ίδιου οικονομικού σκοπού, όταν ο εξοπλισμός αυτός δόθηκε στον εντολοδόχο από τον εντολέα μόνον προς χρήση και η συντήρηση, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών δαπανών έχει αναληφθεί από τον εντολέα;

β)

Αποτελεί χρήση από τον εντολοδόχο προς επιδίωξη ίδιου οικονομικού σκοπού το γεγονός ότι ο εντολοδόχος, στο πλαίσιο του ελέγχου επιβατών στα αεροδρόμια, χρησιμοποιεί για τον έλεγχο θύρες κυμάτων ανιχνεύσεως, φορητές συσκευές κυμάτων ανιχνεύσεως και συσκευές ακτινοσκοπήσεως που τέθηκαν στη διάθεσή του από τον εντολέα;

(1) EE L 82, σ. 16.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/20

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας, που ασκήθηκε στις 8 Ιουνίου 2004

(Υπόθεση C-239/04)

(2004/C 228/39)

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους Michel van Beek και António Caeiros, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 8 Ιουνίου 2004 προσφυγή κατά της Πορτογαλικής Δημοκρατίας.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Πορτογαλική Δημοκρατία, εκτελώντας σχέδιο αυτοκινητοδρόμου, η χάραξη του οποίου διασχίζει την Ειδική Ζώνη Προστασίας (ΕΖΠ) του Castro Verde, παρά τα αρνητικά πορίσματα της εκτιμήσεως των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και παρ' όλον ότι υπήρχαν εναλλακτικές έναντι της εν λόγω χάραξης λύσεις, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 6 παράγραφος 4 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992 (1), για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/62/ΕΚ της 27ης Οκτωβρίου 1997 (2),

—	να καταδικάσει την Πορτογαλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Οι πορτογαλικές αρχές έθεσαν σε εκτέλεση σχέδιο αυτοκινητοδρόμου, η χάραξη του οποίου (τμήμα «Aljustrel — Castro Verde») διασχίζει την Ειδική Ζώνη Προστασίας (ΕΖΠ) του Castro Verde, παρ' όλον ότι:

—	η εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του σχεδίου εκτέλεσης της χάραξης του προαναφερθέντος τμήματος έδειξε σαφώς ότι η χάραξη αυτή θα είχε όντως βαρύτατες επιπτώσεις για δεκαεπτά είδη αγρίων πτηνών που αναφέρονται στο παράρτημα I της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ, και

—

υπήρχαν όντως εναλλακτικές λύσεις έναντι της εκτελούμενης διαδρομής του τμήματος ευρισκόμενες ταυτόχρονα εκτός της ΕΖΠ του Castro Verde και εκτός της ζώνης των κατοικημένων περιοχών τις οποίες μνημονεύουν οι πορτογαλικές αρχές. Οι εναλλακτικές αυτές λύσεις, που βρίσκονται σε μια λωρίδα κείμενη δυτικά της ΕΖΠ του Castro Verde μεταξύ των ορίων αυτής της ΕΖΠ και της οδού «IC 1», βρίσκονται σε πεδινή και πολύ αραιοκατοικημένη περιοχή, πράγμα που παρείχε στις πορτογαλικές αρχές τη δυνατότητα να επιλέξουν μία απ' αυτές τις εναλλακτικές λύσεις χωρίς σημαντικές τεχνικές δυσχέρειες και χωρίς υπέρμετρη διόγκωση της οικονομικής δαπάνης.

Κατά συνέπεια, η Πορτογαλική Δημοκρατία παρέβη το άρθρο 6 παράγραφος 4 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ. Πράγματι, η διάταξη αυτή επιτρέπει σε ένα κράτος μέλος να εκτελεί ένα σχέδιο ή πρόγραμμα, του οποίου η εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων καταλήγει σε αρνητικά πορίσματα, μόνον αν δεν υφίστανται εναλλακτικές λύσεις.

(1) ΕΕ L 206 της 22.7.1992 σ. 7.

(2) ΕΕ L 305 της 8.11.1997, σ. 42.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/20

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας που ασκήθηκε στις 8 Ιουνίου 2004

(Υπόθεση C-244/04)

(2004/C 228/40)

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους Gerald Braun και Enrico Traversa, μέλη της Νομικής Υπηρεσίας της, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 8 Ιουνίου 2004 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

H προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Να διαπιστώσει ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 49 ΕΚ, διότι επιβάλλει, με τη βασιζόμενη σε ορισμένες εγκυκλίους πρακτική της, ένα γενικό και δυσανάλογο περιορισμό στη δυνατότητα αποσπάσεως εργαζομένων υπηκόων τρίτων χωρών στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών.

2.	Να καταδικάσει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Οι εργαζόμενοι που έχουν την ιθαγένεια τρίτης χώρας και πρόκειται να αποσπαστούν στη Γερμανία στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών χρειάζονται «θεώρηση εργασίας», η οποία χορηγείται μόνον εφόσον ο εργαζόμενος απασχολείται ήδη στην επιχείρηση που τον αποσπά από ενός τουλάχιστον έτους.

Τόσο αυτή η γερμανική πρακτική, που βασίζεται σε διοικητικές οδηγίες του εσωτερικού δικαίου, σχετικά με την υποχρέωση κατοχής «θεωρήσεως εργασίας» όσο και η χορήγηση της θεωρήσεως αυτής στους «μόνιμους» εργαζόμενους και μόνο συνιστούν αδικαιολόγητο και δυσανάλογο περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/21

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Arbeitsgericht Regensburg με διάταξη της 16ης Ιουνίου 2004 στην υπόθεση Gerhard Schmidt κατά Sennebogen Maschinenfabrik GmbH

(Υπόθεση C-261/04)

(2004/C 228/41)

Με διάταξη της 16ης Ιουνίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 21 Ιουνίου 2004, το Arbeitsgericht Regensburg, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιόν του, μεταξύ Gerhard Schmidt και Sennebogen Maschinenfabrik GmbH, ζητεί από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

α)

Έχει η ρήτρα 8, παράγραφος 3, της συμφωνίας-πλαισίου (οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999 (1), σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP) την έννοια ότι απαγορεύει στο πλαίσιο της μεταφοράς της στο εθνικό δίκαιο τη χειροτέρευση της θέσεως του εργαζομένου δια της μειώσεως του ορίου ηλικίας από 60 σε 58 έτη;

β)

Έχει η ρήτρα 5, παράγραφος 1, της συμφωνίας-πλαισίου (οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP) την έννοια ότι απαγορεύει εθνική ρύθμιση η οποία —όπως η επίμαχη εν προκειμένω— δεν προβλέπει κανένα περιορισμό υπό την έννοια των τριών εναλλακτικών δυνατοτήτων του εδαφίου 1;

γ)

Έχει το άρθρο 6 της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000 (2), για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, την έννοια ότι απαγορεύει εθνική ρύθμιση η οποία–όπως η επίμαχη εν προκειμένω —επιτρέπει τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με εργαζομένους από την ηλικία των 52 ετών— σε αντίθεση προς την αρχή της ανάγκης συνδρομής αντικειμενικού λόγου–χωρίς να υφίσταται αντικειμενικός λόγος;

δ)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως σε κάποιο από τα τρία ερωτήματα: Οφείλει το εθνικό δικαστήριο να μην εφαρμόσει την αντίθετη προς το κοινοτικό δίκαιο εθνική ρύθμιση, ισχύει δε τότε η γενική αρχή του εθνικού δικαίου κατά την οποία η σύναψη εργασίας ορισμένου χρόνου επιτρέπεται μόνο για αντικειμενικό λόγο;

(1) ΕΕ L 175, σ. 43.

(2) ΕΕ L 303, σ. 16.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/21

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Amtsgericht Breisach με διάταξη της 7ης Ιουνίου 2004 στην υπόθεση Badischer Winzerkeller eG κατά Land Baden-Württemberg

(Υπόθεση C-264/04)

(2004/C 228/42)

Με διάταξη της 7ης Ιουνίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 22 Ιουνίου 2004, το Amtsgericht Breisach, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Badischer Winzerkeller eG και Land Baden-Württemberg, που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

Έχει η οδηγία 69/335/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Ιουλίου 1969 (1), περί των εμμέσων φόρων των επιβαλλομένων επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων, όπως τροποποιήθηκε με τις οδηγίες 73/79/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 9ης Απριλίου 1973 (2), περί τροποποιήσεως του πεδίου εφαρμογής του μειωμένου συντελεστού του φόρου εισφοράς, του προβλεπομένου υπέρ ορισμένων πράξεων αναδιαρθρώσεως εταιρειών στο άρθρο 7 παράγραφος 1 περίπτωση β) της οδηγίας περί εμμέσων φόρων, των επιβαλλομένων επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων, 73/80/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 9ης Απριλίου 1973 (3), περί ορισμού των κοινών συντελεστών του φόρου εισφοράς, 74/553/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 7ης Νοεμβρίου 1974 (4), περί της τροποποιήσεως του άρθρου 5 παράγραφος 2 της οδηγίας 69/335/ΕΟΚ «περί των εμμέσων φόρων των επιβαλλομένων επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων» και 85/303/ΕΟΚ (5) του Συμβουλίου, της 10ης Ιουνίου 1985, για την τροποποίηση της οδηγίας 69/335/ΕΟΚ περί των εμμέσων φόρων των επιβαλλομένων επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων (καλούμενη στο εξής «οδηγία»), την έννοια ότι εμπίπτουν στην απαγόρευση του άρθρου 10, στοιχείο γ), της οδηγίας, ανεξαρτήτως των προϋποθέσεων του άρθρου 4 της οδηγίας, όλες οι πράξεις που αναφέρονται στο άρθρο 10, στοιχείο γ), της οδηγίας;

2.	Πρέπει, κατά την εφαρμογή της οδηγίας, να μη γίνεται διάκριση μεταξύ τελών για την παροχή κρατικών υπηρεσιών και φόρων, με αποτέλεσμα να μπορούν να εξομοιωθούν τα «τέλη», σύμφωνα με την Kostenordnung, με τους φόρους μεταβιβάσεως;

Εάν το Δικαστήριο απαντήσει καταφατικά στο δεύτερο ερώτημα, τίθεται το ακόλουθο ερώτημα: Έχει το άρθρο 12, παράγραφος 2, τελευταίο εδάφιο, της οδηγίας την έννοια ότι θεσπίζεται εξαίρεση λόγω του γεγονότος ότι το άρθρο 60 της γερμανικής Kostenordnung (νόμου περί των εξόδων στις περιπτώσεις εκουσίας δικαιοδοσίας, όπως δημοσιεύτηκε στις 26 Ιουλίου 1957, στην Bundesgesetzblatt I, σ. 960) προβλέπει ότι, στην περίπτωση π.χ. κληρονομικής διαδοχής, δεν επιβάλλονται τέλη για τη διόρθωση του κτηματολογίου, εφόσον η αίτηση διορθώσεως υποβληθεί εντός δύο ετών από της επαγωγής;

(1) ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 20.

(2) ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 38.

(3) ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 40.

(4) ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 42.

(5) ΕΕ L 156, σ. 23.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/22

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Kammarrätten i Sundsvall με απόφαση της 17ης Ιουνίου 2004, στην υπόθεση Margaretha Bouanich κατά Skatteverket

(Υπόθεση C-265/04)

(2004/C 228/43)

Με απόφαση της 17ης Ιουνίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 25 Ιουνίου 2004, το Kammarrätten i Sundsvall, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Margaretha Bouanich και Skatteverket που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζήτησε από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

Επιτρέπουν τα άρθρα 56 και 58 της συνθήκης ΕΚ σε ένα κράτος μέλος να φορολογεί το ποσό από εξαγορά μετοχών, το οποίο καταβάλλεται από ανώνυμη εταιρεία του κράτους μέλους αυτού, ως μέρισμα, χωρίς δικαίωμα εκπτώσεως του κόστους κτήσεως των εξαγορασθεισών μετοχών, όταν το ποσό αυτό καταβάλλεται σε μέτοχο ο οποίος δεν έχει κατοικία ή συνήθη διαμονή στο εν λόγω κράτος μέλος, ενώ το ποσό από εξαγορά μετοχών που μια τέτοια εταιρία καταβάλλει σε μέτοχο ο οποίος έχει κατοικία ή συνήθη διαμονή στο κράτος μέλος αυτό φορολογείται αντιθέτως ως υπεραξία κεφαλαίου, με δικαίωμα εκπτώσεως του κόστους κτήσεως των εξαγορασθεισών μετοχών;

Αν στο προηγούμενο ερώτημα δοθεί αρνητική απάντηση: αν, αφενός, στη σύμβαση περί αποφυγής της διπλής φορολογίας, μεταξύ του κράτους μέλους στο οποίο η ανώνυμη εταιρία έχει την έδρα της και του κράτους μέλους στο οποίο ο μέτοχος κατοικεί, ορίζεται χαμηλότερος φορολογικός συντελεστής σε σχέση με αυτόν που εφαρμόζεται στο ποσό από εξαγορά μετοχών που καταβάλλεται σε μέτοχο του πρώτου κράτους μέλους και, αφετέρου, σε μέτοχο του άλλου κράτους μέλους, με βάση το σχόλιο επί της προτύπου φορολογικής συμβάσεως του ΟΟΣΑ, επιτρέπεται επί πλέον η έκπτωση του ποσού που αντιστοιχεί στην ονομαστική αξία των εξαγορασθεισών μετοχών, επιτρέπουν τα προπαρατεθέντα στο προηγούμενο ερώτημα άρθρα στην περίπτωση αυτή σε ένα κράτος μέλος να εφαρμόζει μια ρύθμιση όπως η περιγραφείσα ανωτέρω;

3.	Επιτρέπουν τα άρθρα 43 και 48 της συνθήκης ΕΚ σε ένα κράτος μέλος να εφαρμόζει μια ρύθμιση όπως η περιγραφείσα ανωτέρω;

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/22

Αιτήσεις εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε με αποφάσεις της 5ης Απριλίου 2004 το Tribunal des Affaires de Sécurité Sociale de Saint-Etienne, στις υποθέσεις: SAS Nazairdis κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC, JACELI SA κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC, KOMOGO SA κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC, Tout pour la maison SARL κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC, SAS Distribution Casino France κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC

(Υποθέσεις C-266/04, C-267/04, C-268/04, C-269/04, C-270/04)

(2004/C 228/44)

Με αποφάσεις της 5ης Απριλίου 2004, το tribunal des affaires de sécurité sociale de Saint-Etienne ζητεί, στο πλαίσιο των υποθέσεων που εκκρεμούν ενώπιόν του

—	SAS Nazairdis κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC (υπόθεση C-266/04)

—	JACELI SA κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC (υπόθεση C-267/04)

—	KOMOGO SA κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC (υπόθεση C-268/04)

—	Tout pour la maison SARL κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des. Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC (υπόθεση C-269/04)

αποφάσεις που περιήλθαν στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 24 Ιουνίου 2004, και

—

SAS Distribution Casino France κατά Caisse Nationale de l'Organisation Autonome d'Assurance Vieillesse des Travailleurs Non-Salariés des Professions Industrielles et Commerciales — Caisse ORGANIC (υπόθεση C-270/04), που περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 25 Ιουνίου 2004,

από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως προς το ερώτημα

αν το άρθρο 87 της συνθήκης ΕΚ έχει την έννοια ότι οι συνδρομές που καταβάλλει το Δημόσιο στη Γαλλία, στο πλαίσιο του C.P.D.C. (Comité Professionnel de la Distribution des Carburants), του F.I.S.A.C. (Fonds d'Intervention pour la Sauvegarde de l'Artisanat et du Commerce), της αρωγής λόγω αποχωρήσεως από την υπηρεσία των βιοτεχνών και εμπόρων και της χρηματοδότησης του συστήματος ασφαλίσεως γήρατος των μη μισθωτών εργαζομένων των κλάδων της βιομηχανίας και του εμπορίου καθώς και των μη μισθωτών εργαζομένων του κλάδου της βιοτεχνίας συνιστούν συστήματα κρατικών ενισχύσεων.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/23

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Tribunale di Tolmezzo, με διάταξη της 16ης Ιουνίου 2004, στην υπόθεση Azienda Agricola Elena Di Doi κατά Azienda per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA)

(Υπόθεση C-271/04)

(2004/C 228/45)

Με διάταξη της 16ης Ιουνίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 25 Ιουνίου 2004, το Tribunale di Tolmezzo, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιόν του, μεταξύ Azienda Agricola Elena Di Doi και Azienda per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA) υπέβαλε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

«Πρέπει το άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 856/84 της 31ης Μαρτίου 1984 (1) και τα άρθρα 1 έως 4 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 3950/92 της 28ης Δεκεμβρίου 1992 (2) να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η συμπληρωματική εισφορά επί του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων έχει χαρακτήρα διοικητικών κυρώσεων και, επομένως, η καταβολή της εκ μέρους των παραγωγών οφείλεται μόνο στην περίπτωση κατά την οποία η υπέρβαση των χορηγηθεισών ποσοτήτων οφείλεται σε πρόθεση ή σε αμέλεια;»

(1) ΕΕ L 90 της 1.4.1984, σ. 10.

(2) ΕΕ L 405 της 31.12.1992, σ. 1.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/23

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Tribunale di Tolmezzo, με διάταξη της 16ης Ιουνίου 2004, στην υπόθεση Azienda Agricola Franco Piemonte κατά Azienda per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA)

(Υπόθεση C-272/04)

(2004/C 228/46)

Με διάταξη της 16ης Ιουνίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 25 Ιουνίου 2004, το Tribunale di Tolmezzo, στο πλαίσιο της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιόν του, μεταξύ Azienda Agricola Franco Piemonte και Azienda per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), υπέβαλε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

(1) ΕΕ L 90 της 1.4.1984, σ. 10.

(2) ΕΕ L 405 της 31.12.1992, σ. 1.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/24

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Finanzgericht Hamburg με απόφαση της 16ης Ιουνίου 2004, στην υπόθεση ED & F man Sugar Ltd. κατά Hauptzollamt Hamburg-Jonas

(Υπόθεση C-274/04)

(2004/C 228/47)

Με απόφαση της 16ης Ιουνίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 28 Ιουνίου 2004, το Finanzgericht Hamburg, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ ED & F man Sugar Ltd και Hauptzollamt Hamburg-Jonas που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των κάτωθι ερωτημάτων:

Δικαιούνται οι εθνικές αρχές και τα εθνικά δικαστήρια, στο πλαίσιο διαδικασίας προσφυγής κατά αποφάσεως περί επιβολής κυρώσεως που βασίζεται στο άρθρο 11 παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 3665/87 (1), να εξετάσουν αν ο εξαγωγέας ζήτησε επιστροφή μεγαλύτερη από την οφειλόμενη, αν η απόφαση περί επιστροφής κατά το άρθρο 11 παράγραφος 3 πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 3665/87 κατέστη οριστική πριν από την έκδοση της αποφάσεως περί επιβολής κυρώσεως;

Σε περίπτωση που το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων απαντήσει αρνητικά στο προηγούμενο ερώτημα, το αιτούν τμήμα ζητεί να διευκρινισθεί αν, στο πλαίσιο προσφυγής κατά αποφάσεως περί επιβολής κυρώσεως σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 3665/87, υπό τις κατωτέρω περιγραφόμενες περιστάσεις, μπορεί εντούτοις κατ' εξαίρεση να εξετασθεί αν ο εξαγωγέας ζήτησε μεγαλύτερη από την οφειλομένη σ' αυτόν επιστροφή κατά την εξαγωγή;

(1) ΕΕ L 351, σ. 1.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/24

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας που ασκήθηκε στις 29 Ιουνίου 2004

(Υπόθεση C-277/04)

(2004/C 228/48)

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους Gerald Braun και Arnaud Bordes, μέλη της Νομικής Υπηρεσίας της Επιτροπής, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 29 Ιουνίου 2004 προσφυγή κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

H προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Να αναγνωρίσει ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, παραλείποντας να θεσπίσει εντός της ταχθείσας προθεσμίας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη της οδηγίας 2001/46/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2001, για την τροποποίηση της οδηγίας 95/53/ΕΚ του Συμβουλίου, για τον καθορισμό των αρχών οργάνωσης των επίσημων ελέγχων στον τομέα της διατροφής και των ζώων, καθώς και των οδηγιών 70/524/ΕΟΚ, 96/25/ΕΚ και 1999/29/ΕΚ του Συμβουλίου, σχετικά με τη διατροφή των ζώων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη συνθήκη ΕΚ και από την εν λόγω οδηγία·

2.	Να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η προθεσμία που είχε ταχθεί για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε την 1η Σεπτεμβρίου 2002.

(1) ΕΕ L 234, σ. 55.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/24

(Υπόθεση C-278/04)

(2004/C 228/49)

H προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Να αναγνωρίσει ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, παραλείποντας να θεσπίσει εντός της ταχθείσας προθεσμίας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη των οδηγιών 2001/88/ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2001, και 2001/93/ΕΚ, της Επιτροπής, της 9ης Νοεμβρίου 2001, οι οποίες τροποποιούν την οδηγία 91/630/ΕΟΚ (1), για τους στοιχειώδεις κανόνες για την προστασία των χοίρων, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη συνθήκη ΕΚ και από τις εν λόγω οδηγίες.

2.	Να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η προθεσμία που είχε ταχθεί για τη μεταφορά των οδηγιών 2001/88/ΕΚ και 2001/93/ΕΚ στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε την 1η Ιανουαρίου 2003.

(1) ΕΕ L 316, σ. 1 και 36.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/25

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Ret i Hørsholm με διάταξη της 4ης Ιουνίου 2004 στην υπόθεση Εισαγγελική αρχή κατά Steffen Ryborg

(Υπόθεση C-279/04)

(2004/C 228/50)

Με διάταξη της 4ης Ιουνίου 2004, η oπoία περιήλθε στη Γραμματεία τoυ Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 28 Ιουνίου 2004, το Ret i Hørsholm, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Εισαγγελικής αρχής και Steffen Ryborg, που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από τo Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να αποφανθεί επί των εξής προδικαστικών ερωτημάτων:

l.α

Έχουν τα άρθρα 39, 49, και 10 την έννοια ότι οι διατάξεις αυτές εμποδίζουν ένα κράτος μέλος να απαιτεί την ταξινόμηση αυτοκινήτου, όταν αυτό ανήκει σε εργοδότη εγκατεστημένο σε όμορο κράτος μέλος και χρησιμοποιείται από τον εργαζόμενο κατοικούντα στο προαναφερθέν κράτος μέλος, σε σχέση με την εργασία του και τον ελεύθερο χρόνο του σε αμφότερα τα κράτη μέλη;

l.β

Στην περίπτωση κατά την οποία, στο πλαίσιο της εξετάσεως του πρώτου ερωτήματος, πρέπει να αποδοθεί σημασία στο αν η ενδεχομένως ιδιωτική χρήση του αυτοκινήτου είναι παρεπόμενη της επαγγελματικής χρήσης αυτού, ζητείται να διευκρινισθεί βάσει ποίων κριτηρίων μπορεί το εθνικό δικαστήριο να κρίνει αν η μη αυστηρώς επαγγελματική χρήση του αυτοκινήτου είναι παρεπόμενη της επαγγελματικής χρήσης, αν ληφθεί ως βάση ότι το αυτοκίνητο χρησιμοποιείται για επαγγελματικούς σκοπούς (πρβλ. συναφώς την απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-127/86, Yves Ledoux, Συλλογή 1988, σ. 3741, σκέψη 18).

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/25

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Vestre Landsret με διάταξη της 25ης Ιουνίου 2004 στην υπόθεση Jyske Finans Α/S κατά Skatteministeriet

(Υπόθεση C-280/04)

(2004/C 228/51)

Με διάταξη της 25ης Ιουλίου 2004, η oπoία περιήλθε στη Γραμματεία τoυ Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 29 Ιουνίου 2004, το Vestre Landsret στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Jyske Finans Α/S καi Skatteministeriet, που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από τo Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να αποφανθεί επί των εξής προδικαστικών ερωτημάτων:

Έχουν οι διατάξεις του άρθρου 13, σημείο B, στοιχείο γ) της έκτης οδηγίας ΦΠΑ [77/388/EΟΚ (1)], σε συνδυασμό με το άρθρο 2, περίπτωση 1, της οδηγίας, και το άρθρο 11, σημείο A, παράγραφος 1, στοιχείο α) την έννοια ότι εμποδίζουν ένα κράτος μέλος να διατηρεί μια νομική κατάσταση που υφίσταται βάσει του νόμου του περί φόρου προστιθεμένης αξίας και κατά την οποία ο υποκείμενος στον φόρο, ο οποίος ενέταξε σε σημαντικό βαθμό επενδυτικά αγαθά στην επιχείρησή του, οφείλει, σε αντίθεση προς εμπόρους μεταχειρισμένων οχημάτων και άλλους επιχειρηματίες που πωλούν μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, ΦΠΑ ακόμη και όταν το αγαθό αγοράζεται από υποκειμένους στον φόρο οι οποίοι δεν δήλωσαν φόρο επί της τιμής των αγαθών και για τον λόγο αυτό δεν υπήρχε δυνατότητα εκπτώσεως ΦΠΑ κατά την απόκτηση του αγαθού;

Έχει το άρθρο 26α, σημείο A, στοιχείο ε) της έκτης οδηγίας ΦΠΑ την έννοια ότι ο όρος «υποκείμενος στο φόρο μεταπωλητής» αφορά μόνον πρόσωπα των οποίων η κύρια επαγγελματική δραστηριότητα συνίσταται στην αγορά και πώληση μεταχειρισμένων αγαθών, όταν τα εν λόγω μεταχειρισμένα αγαθά αποκτώνται προς επίτευξη οικονομικού οφέλους κατά τη μεταπώληση, πράγμα που συνιστά τον μοναδικό ή τον κύριο σκοπό της αποκτήσεως, ή ο όρος αυτός αφορά και πρόσωπα που εκποιούν συνήθως τα αγαθά αυτά μετά το τέλος της εκμισθώσεως ως υποδεέστερο στοιχείο της όλης οικονομικής δραστηριότητας εκμισθώσεως με τη μέθοδο της χρηματοδοτικής μισθώσεως υπό τις περιγραφείσες ανωτέρω περιστάσεις;

(1) Της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49).

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/25

Αίτηση αναιρέσεως των Michael Leighton, Graham French και John Neiger που ασκήθηκε στις 25 Ιουνίου 2004 κατά της διατάξεως του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (πέμπτο τμήμα) της 3ης Μαΐου 2004 επί της υποθέσεως T-24/04, Michael Leighton, Graham French και John Neiger κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση C-281/04 P)

(2004/C 228/52)

Οι Michael Leighton, Graham French και John Neiger, εκπροσωπούμενοι από τον by J.S. Barnett, Solicitor-Advocate, άσκησαν στις 25 Ιουνίου 2004 αναίρεση ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (πέμπτο τμήμα) της 3ης Μαΐου 2004 επί της υποθέσεως επί της υποθέσεως T-24/04, Michael Leighton, Graham French και John Neiger κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	Να αναιρέσει τη διάταξη.

—	Να δεχθεί τα αιτήματα των αναιρεσειόντων όπως αυτά προσδιορίζονται στο σχέδιο διατάξεως που ήταν συνημμένο στην προσφυγή, ή επικουρικά,

—	Να αναπέμψει την υπόθεση στο Πρωτοδικείο και εν πάση περιπτώσει,

—	Να καταδικάσει τους αναιρεσιβαλλόμενους στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι αναιρεσείοντες.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Οι αναιρεσείοντες ισχυρίζονται ότι η διάταξη του Πρωτοδικείου πρέπει να αναιρεθεί διότι το Πρωτοδικείο διέπραξε πλημμέλεια κατά την ενώπιόν του διαδικασία κρίνοντας ότι η προσφυγή τους ασκήθηκε βάσει του άρθρου 226 ΕΚ, ενώ αυτή ασκήθηκε στην πραγματικότητα βάσει του άρθρου 232 ΕΚ.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/26

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Βασιλείου της Σουηδίας, που ασκήθηκε στις 5 Ιουλίου 2004

(Υπόθεση C-287/04)

(2004/C 228/53)

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους L. Ström van Lier και N. Yerrell, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 5 Ιουλίου 2004 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά του Βασιλείου της Σουηδίας.

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο της Σουηδίας παρέβη τις υποχρεώσεις του προς εφαρμογή των άρθρων 3, 6 και 8 της οδηγίας 93/104/ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Νοεμβρίου 1993 (1), σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, και

—	να καταδικάσει τη Σουηδία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η σουηδική νομοθεσία δεν διασφαλίζει, όπως απαιτεί το άρθρο 3 της οδηγίας, μια ελάχιστη περίοδο ανάπαυσης διάρκειας ένδεκα τουλάχιστον συναπτών ωρών ανά εικοσιτετράωρο. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι καλύπτονται από συλλογικές συμφωνίες που ρύθμισαν το ζήτημα αυτό δεν επηρεάζει την υποχρέωση εφαρμογής της διατάξεως αυτής ως προς όλους τους εργαζομένους.

Όσον αφορά το άρθρο 6 της οδηγίας, η κανονική περίοδος αναφοράς τεσσάρων μηνών την οποία προβλέπει το άρθρο 16 παράγραφος 2 για την εφαρμογή του άρθρου 6 σύμφωνα με το άρθρο 17 παράγραφος 4, δεν μπορεί να παραταθεί ώστε να υπερβαίνει τους έξι μήνες. Το περιθώριο που παρέχει η ευχέρεια παρεκκλίσεως ως προς το ζήτημα της περιόδου αναφοράς είναι μικρότερο από αυτό που παρέχει η σουηδική νομοθεσία.

Το άρθρο 8 της οδηγίας δεν έχει ρητώς ενσωματωθεί στη σουηδική νομοθεσία.

(1) ΕΕ L 307 της 13.12.1993, σ. 18.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/26

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Bundesfinanzhof με διάταξη της 28ης Απριλίου 2004, στην υπόθεση FKP Scorpio Konzertproduktionen GmbH κατά Finanzamt Hamburg-Eimsbüttel

(Υπόθεση C-290/04)

(2004/C 228/54)

Με διάταξη της 28ης Απριλίου 2003, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 7 Ιουλίου 2004, το Bundesfinanzhof, στο πλαίσιο της εκκρεμούς ενώπιόν του διαφοράς μεταξύ FKP Scorpio Konzertproduktionen GmbH και Finanzamt Hamburg-Eimsbüttel, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

Συντρέχει παράβαση των άρθρων 59 και 60 της συνθήκης ΕΚ στην περίπτωση κατά την οποία εγκατεστημένος στη Γερμανία (ημεδαπή) οφειλέτης, ο οποίος οφείλει αμοιβή σε δικαιούχο εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος (εν προκειμένω, στην Ολλανδία) και έχοντα την ιθαγένεια ενός κράτους μέλους, ευθύνεται ενδεχομένως, σύμφωνα με το άρθρο 50a, παράγραφος 5, πέμπτη περίοδος, του Einkommensteuergesetz 1990 (νόμου περί φορολογίας εισοδήματος, ως είχε το 1990, στο εξής: EStG), ως ίσχυε το 1993, διότι παρέλειψε να προβεί σε παρακράτηση φόρου στην πηγή κατά το άρθρο 50a, παράγραφος 4, του EStG, ενώ οι αμοιβές ενός δικαιούχου υπέχοντος πλήρη υποχρέωση καταβολής φόρου εισοδήματος (ήτοι ενός ημεδαπού) δεν υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου στην πηγή κατά το άρθρο 50a, παράγραφος 4, του EStG και, επομένως, δεν τίθεται ζήτημα ευθύνης του οφειλέτη της αμοιβής σε περίπτωση που δεν γίνεται παρακράτηση ή παρακρατείται ποσό μικρότερο από το οφειλόμενο;

2.	Χρήζει το πρώτο ερώτημα διαφορετικής απαντήσεως στην περίπτωση που ο δικαιούχος της αμοιβής, ο οποίος κατά τον χρόνο παροχής των υπηρεσιών είναι εγκατεστημένος σε άλλο κράτος μέλος, δεν έχει την ιθαγένεια ενός κράτους μέλους;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

α)

Έχουν τα άρθρα 59 και 60 της συνθήκης ΕΚ την έννοια ότι τα λειτουργικά έξοδα, στα οποία υποβάλλεται ένας εγκατεστημένος σε άλλο κράτος μέλος δικαιούχος αμοιβής και τα οποία συνδέονται από οικονομικής απόψεως με τις δραστηριότητες στην ημεδαπή για τις οποίες έλαβε την αμοιβή, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από τον οφειλέτη της αμοιβής ήδη στο στάδιο της παρακρατήσεως του φόρου κατ' άρθρο 50a, παράγραφος 4, του EStG και να οδηγούν σε μείωση του οφειλόμενου φόρου, δεδομένου ότι και για τους ημεδαπούς ο φόρος εισοδήματος υπολογίζεται βάσει των καθαρών εσόδων κατόπιν εκπτώσεως των λειτουργικών εξόδων;

β)

Τηρούνται τα άρθρα 59 και 60 της συνθήκης ΕΚ στην περίπτωση που στο στάδιο της παρακρατήσεως του φόρου, κατ' άρθρο 50a, παράγραφος 4, του EStG, λαμβάνονται υπόψη προς μείωση του οφειλόμενου φόρου μόνον τα λειτουργικά έξοδα του εγκατεστημένου σε άλλο κράτος μέλος δικαιούχου αμοιβής τα οποία συνδέονται με τις δραστηριότητες στην ημεδαπή που δημιουργούν την αξίωση αμοιβής και τα οποία αυτός αποδεικνύει στον οφειλέτη της αμοιβής, ενώ ενδεχόμενα περαιτέρω έξοδα είναι δυνατό να λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο μεταγενέστερης διαδικασίας επιστροφής;

γ)

Συντρέχει παράβαση των άρθρων 59 και 60 της συνθήκης ΕΚ στην περίπτωση που η απαλλαγή φόρου της οποίας απολαύει στη Γερμανία, δυνάμει της συμφωνίας περί διπλής φορολογήσεως μεταξύ της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και του Βασιλείου των Κάτω Χωρών, ο εγκατεστημένος στην Ολλανδία δικαιούχος αμοιβής δεν λαμβάνεται κατ' αρχάς υπόψη στο πλαίσιο της διαδικασίας παρακρατήσεως φόρου, κατά το άρθρο 50a, παράγραφος 4, σε συνδυασμό με το άρθρο 50d, παράγραφος 1, του EStG, αλλά μόνο στο πλαίσιο μεταγενέστερης διαδικασίας απαλλαγής ή επιστροφής, δεδομένου μάλιστα ότι ο οφειλέτης της αμοιβής δεν μπορεί να επικαλεσθεί την απαλλαγή από τον φόρο κατά τη διαδικασία διαπιστώσεως της ευθύνης του, ενώ, αντιθέτως, τα απαλλασσόμενα από τον φόρο εισοδήματα των ημεδαπών δεν υπόκεινται σε παρακράτηση και, επομένως, δεν τίθεται ζήτημα ευθύνης σε περίπτωση που δεν γίνεται παρακράτηση ή παρακρατείται ποσό μικρότερο από το οφειλόμενο;

δ)	Χρήζουν τα ερωτήματα 3α) έως 3γ) διαφορετικής απαντήσεως στην περίπτωση που ο δικαιούχος της αμοιβής, ο οποίος κατά τον χρόνο παροχής των υπηρεσιών είναι εγκατεστημένος σε άλλο κράτος μέλος, δεν έχει την ιθαγένεια ενός κράτους μέλους;

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/27

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Finanzgericht Köln με διάταξη της 24ης Ιουνίου 2004 στην υπόθεση Wienand MeiIicke, Heidi Christa Weyde και Marina StöffIer κατά Finanzamt Bonn-Innenstadt

(Υπόθεση C-292/04)

(2004/C 228/55)

Με διάταξη της 24ης Ιουνίου 2004, η oπoία περιήλθε στη Γραμματεία τoυ Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 9 Ιουλίου 2004, τo Finanzgericht Köln, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ, αφενός, Wienand MeiIicke, Heidi Christa Weyde και Marina StöffIer και, αφετέρου, Finanzamt Bonn-Innenstadt, που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από τo Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να αποφανθεί επί του εξής προδικαστικού ερωτήματος:

Συνάδει το άρθρο 36, παράγραφος 2, σημείο 3, του EStG (όπως ίσχυε κατά τον χρόνο των περιστατικών της κύριας δίκης), κατά το οποίο στον φόρο εισοδήματος καταλογίζεται μόνον ο φόρος εταιριών εταιρίας ή ενώσεως προσώπων που υπόκειται απεριορίστως στον φόρο εταιριών σε ύψος 3/7 των εσόδων υπό την έννοια του άρθρου 20 παράγραφος 1, σημείο 1 ή 2, του EStG, προς το άρθρο 56 παράγραφος 1, και το άρθρο 58 παράγραφος 1 στοιχείο α) και παράγραφος 3, ΕΚ;

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/27

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Gerechtshof te Amsterdam με απόφαση της 14ης Ιουνίου 2004, στην υπόθεση Beemsterboer Coldstore Services B.V. κατά Inspecteur der Belastingdienst — Douanedistrict Arnhem

(Υπόθεση C-293/04)

(2004/C 228/56)

Με απόφαση της 14ης Ιουνίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 9 Ιουλίου 2004, το Gerechtshof te Amsterdam, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Beemsterboer Coldstore Services B.V. και Inspecteur der Belastingdienst — Douanedistrict Arnhem που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

1.	Μπορεί το νέο κείμενο του άρθρου 220 παράγραφος 2 στοιχείο β), του ΚΤΚ (1) να έχει εφαρμογή σε μια περίπτωση όπου η τελωνειακή οφειλή γεννήθηκε και η εκ των υστέρων καταβολή της ζητήθηκε πριν αρχίσει να ισχύει η διάταξη αυτή;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα Ι: είναι ένα πιστοποιητικό EUR. 1 (το οποίο δεν μπορεί να διαπιστωθεί ότι είναι όντως ανακριβές λόγω του ότι η καταγωγή των εμπορευμάτων για τα οποία αυτό εκδόθηκε δεν κατέστη δυνατό να επιβεβαιωθεί κατόπιν εκ των υστέρων ελέγχου, ενώ τα εμπορεύματα στερούνται ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο της προτιμησιακής μεταχειρίσεως) «ανακριβές πιστοποιητικό» κατά την έννοια του νέου κειμένου του άρθρου 220 παράγραφος 2 στοιχείο β), του ΚΤΚ και, αν αυτό δεν συμβαίνει, μπορεί εντούτοις ο έχων έννομο συμφέρον να επικαλεσθεί λυσιτελώς τη διάταξη αυτή;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα ΙΙ: ποιος φέρει το βάρος αποδείξεως ότι το πιστοποιητικό στηρίζεται σε ανακριβή έκθεση των περιστατικών από τον εξαγωγέα και ποιος πρέπει να αποδείξει ότι οι αρχές που εξέδωσαν το πιστοποιητικό σαφώς γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν ότι τα εμπορεύματα δεν μπορούσαν να τύχουν προτιμησιακής μεταχειρίσεως;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα Ι: μπορεί ο έχων έννομο συμφέρον να επικαλεσθεί λυσιτελώς το άρθρο 220 παράγραφος 2 στοιχείο β), του ΚΤΚ, όπως η διάταξη αυτή είχε μέχρι τις 19 Δεκεμβρίου 2000, σε μια κατάσταση όπου δεν μπορεί να διαπιστωθεί εκ των υστέρων ότι οι τελωνειακές αρχές, όταν εξέδωσαν ένα πιστοποιητικό EUR.1, δικαιολογημένα και σωστά το εξέδωσαν;

(1) EE L 311 της 12.12.2000, σ. 17.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/28

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Judgado de lo Social no 30 de Madrid, με απόφαση της 5ης Ιουλίου 2004 στην υπόθεση C. Sarkatzis Herrero κατά Instituto Madrileño de la Salud

(Υπόθεση C-294/04)

(2004/C 228/57)

Με διάταξη της 5ης Ιουλίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 12 Ιουλίου 2004, το Judgado de lo Social no 30 de Madrid, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ C. Sarkatzis Herrero και Instituto Madrileño de la Salud που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

Έχουν οι κοινοτικές διατάξεις περί άδειας μητρότητας και περί ίσης μεταχειρίσεως ανδρών και γυναικών κατά την πρόσβαση στην εργασία την έννοια ότι μία γυναίκα, η οποία βρίσκεται σε άδεια μητρότητας και η οποία κατά το χρονικό αυτό διάστημα διορίζεται στον δημόσιο τομέα, πρέπει να απολαύει των ίδιων δικαιωμάτων με τους λοιπούς επιτυχόντες στον διαγωνισμό προσλήψεως δημοσίων υπαλλήλων;

Ανεξαρτήτως των εφαρμοστέων στην περίπτωση εργαζομένης που αναλαμβάνει για πρώτη φορά υπηρεσία, εντάσσεται η απόκτηση της υπαλληλικής ιδιότητας ή της μόνιμης θέσεως, στην περίπτωση ισχύουσας σχέσεως εργασίας, έστω και ευρισκόμενης σε αναστολή, στα δικαιώματα σταδιοδρομίας, τα οποία παράγουν αποτελέσματα παρά το γεγονός ότι η ενδιαφερομένη βρισκόταν σε άδεια μητρότητας;

Συγκεκριμένα, προς εφαρμογή των ως άνω διατάξεων, και ειδικότερα των σχετικών με την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών κατά την πρόσβαση στην εργασία ή μετά από αυτήν, έχει η αναπληρώτρια υπάλληλος, η οποία κατά τον διορισμό της σε μόνιμη θέση βρίσκεται σε άδεια μητρότητας, δικαίωμα να αναλάβει τα διοικητικά της καθήκοντα και να αποκτήσει την ιδιότητα της υπαλλήλου μαζί με τα συνεπακόλουθα αυτής δικαιώματα, όπως η έναρξη της επαγγελματικής της σταδιοδρομίας και ο υπολογισμός της αρχαιότητάς της από το χρονικό αυτό σημείο και επί ίσοις όροις έναντι των λοιπών διορισθέντων, ανεξαρτήτως του αν, κατά τις εφαρμοστέες διατάξεις του εσωτερικού δικαίου, η άσκηση των δικαιωμάτων που συνδέονται με την πραγματική παροχή υπηρεσιών αναστέλλεται, ενδεχομένως, μέχρι την πραγματική έναρξη της παροχής των υπηρεσιών αυτών;

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/28

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Raad van State με απόφαση της 13ης Ιουλίου 2004 στην υπόθεση M.G. Eman και O.B. Sevinger κατά college van burgemeester en wethouders van Den Haag

(Υπόθεση C-300/04)

(2004/C 228/58)

Με απόφαση της 13ης Ιουλίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 15 Ιουλίου 2004, το Raad van State, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ, αφενός, M.G. Eman και O.B. Sevinger και, αφετέρου, college van burgemeester en wethouders van Den Haag που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

1.	Έχει το δεύτερο μέρος της συνθήκης εφαρμογή σε πρόσωπα που έχουν την ιθαγένεια κράτους μέλους και κατοικούν σε χώρα ή έδαφος που ανήκει, κατά την έννοια του άρθρου 299, παράγραφος 3, ΕΚ, στις ΥΧΕ και έχει ιδιαίτερες σχέσεις με αυτό το κράτος μέλος;

2.	Αν όχι, έχουν τα κράτη μέλη, υπό το φως του άρθρου 17, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, ΕΚ, την ευχέρεια να απονέμουν την ιθαγένειά τους σε πρόσωπα που κατοικούν στις ΥΧΕ, κατά την έννοια του άρθρου 299, παράγραφος 3, ΕΚ;

Έχει το άρθρο 19, παράγραφος 2, ΕΚ, υπό το φως των άρθρων 189 και 190, παράγραφος 1, ΕΚ, την έννοια ότι —ανεξαρτήτως των όχι ασυνήθιστων στα εθνικά νομικά συστήματα εξαιρέσεων που συνδέονται, μεταξύ άλλων, με την έκπτωση από το εκλογικό δικαίωμα κατόπιν ποινικής καταδίκης ή λόγω ανικανότητας προς δικαιοπραξία— η ιδιότητα του πολίτη της Ενώσεως, ακόμη και όταν αυτός κατοικεί στις ΥΧΕ, συνεπάγεται άνευ ετέρου το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;

Εμποδίζουν τα άρθρα 17 και 19, παράγραφος 2, ΕΚ, θεωρούμενα σε συνδυασμό μεταξύ τους και εξεταζόμενα υπό το φως του άρθρου 3, παράγραφος 1, του Πρωτοκόλλου, όπως έχει ερμηνευθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, πρόσωπα που δεν είναι πολίτες της Ενώσεως να έχουν δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;

Θέτει το κοινοτικό δίκαιο απαιτήσεις ως προς τη φύση της αποκαταστάσεως των δικαιωμάτων εγγραφής, όταν το εθνικό δικαστήριο —λαμβάνοντας υπόψη και τις απαντήσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα πιο πάνω ερωτήματα— κρίνει ότι, για τις εκλογές που διεξήχθησαν στις 10 Ιουνίου 2004, κακώς δεν εγγράφηκαν στους εκλογικούς καταλόγους εκείνοι που κατοικούν στις Ολλανδικές Αντίλλες ή στην Αρούμπα και έχουν την ολλανδική ιθαγένεια;

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/29

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Tribunale di Voghera με διάταξη της 1ης Ιουλίου 2004 στην υπόθεση Lidl Italia Srl κατά Comune di Stradella

(Υπόθεση C-303/04)

(2004/C 228/59)

Με διάταξη της 1ης Ιουλίου 2004, η oπoία περιήλθε στη Γραμματεία τoυ Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 16 Ιουλίου 2004, το Tribunale di Voghera, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Lidl Italia Srl καi Comune di Stradella που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από τo Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να αποφανθεί επί των εξής προδικαστικών ερωτημάτων:

—

Πρέπει οι διατάξεις του άρθρου 1 της οδηγίας 83/189/ΕΟΚ [νυν 98/34/ΕΚ (1), όπως ισχύει επί του παρόντος], περί των τεχνικών προτύπων και προδιαγραφών, να ερμηνεύονται υπό την έννοια ότι εμπίπτει στην έννοια «τεχνικός κανόνας» του άρθρου 1 μια εθνική νομοθετική διάταξη, όπως το άρθρο 19 του νόμου 93 της 23.3.2001, που απαγορεύει την εμπορία στην Ιταλία των ωτοκαθαριστών (που είναι κοινώς γνωστοί ως μπατονέτες), για τον λόγο ότι κατασκευάζονται από μη αποικοδομήσιμα υλικά;

—

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 1, έπρεπε η προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 19 του νόμου 93 της 23.3.2001 να κοινοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή πριν από την έκδοσή της, με πρωτοβουλία της Ιταλικής Κυβερνήσεως, όπως προβλέπει το άρθρο 8 της οδηγίας 83/189/ΕΟΚ (νυν 98/34/ΕΚ) προκειμένου να επιτραπεί η εφαρμογή της στην Ιταλία υπό την έννοια των άρθρων 8 και 9 της προαναφερθείσας οδηγίας;

—

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 2 και εφόσον το άρθρο 19 του προαναφερθέντος νόμου 93/2001 δεν είχε κοινοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρέχουν οι αρχές και οι κανόνες για την προστασία της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων του άρθρου 28 της συνθήκης ΕΚ, σε συνδυασμό με τις διατάξεις της οδηγίας 83/189/ΕΟΚ (νυν 98/34/ΕΚ), στον Ιταλό δικαστή τη δυνατότητα να μην εφαρμόσει την προαναφερθείσα εθνική διάταξη, η οποία πρέπει να θεωρηθεί παράνομη, καθόσον εφαρμόζεται σε προϊόντα που προέρχονται από άλλο κράτος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως;

(1) ΕΕ L 204 της 21.7.98, σ. 37.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/29

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Gerechtshof te Amsterdam με απόφαση της 13ης Ιουλίου 2004, στην υπόθεση Jacob Meijer B.V. κατά Inspecteur van de Belastingdienst — Douanedistrict Arnhem

(Υπόθεση C-304/04)

(2004/C 228/60)

Με απόφαση της 13ης Ιουλίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 19 Ιουλίου 2004, το Gerechtshof te Amsterdam, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Jacob Meijer B.V. και Inspecteur van de Belastingdienst — Douanedistrict Arnhem που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί του εξής ερωτήματος:

Είναι ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2086/97 της Επιτροπής, της 4ης Νοεμβρίου 1997 (1), για τροποποίηση του παραρτήματος Ι του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2658/87 του Συμβουλίου για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία για το κοινό δασμολόγιο, ισχυρός κατά το μέρος που, σύμφωνα με τον κανονισμό αυτόν, η κλάση 8543 89 79 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας περιλαμβάνει τις κάρτες ήχου που προαναφέρθηκαν στο σημείο 2.3 της παρούσας αποφάσεως;

(1) EE L 312 της 14.11.1997, σ. 1.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/29

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Gerechtshof te Amsterdam με απόφαση της 13ης Ιουλίου 2004, στην υπόθεση Eagle International Freight B.V. κατά Hoofd van de Douane/District Arnhem

(Υπόθεση C-305/04)

(2004/C 228/61)

Με απόφαση της 13ης Ιουλίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 19 Ιουλίου 2004, το Gerechtshof te Amsterdam, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Eagle International Freight B.V. και Hoofd van de Douane/District Arnhem που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί του εξής ερωτήματος:

Είναι ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2086/97 της Επιτροπής, της 4ης Νοεμβρίου 1997 (1), και ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2261/98 της Επιτροπής, της 26ης Οκτωβρίου 1998 (2), οι οποίοι αμφότεροι τροποποιούν το παράρτημα Ι του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ.2658/87 του Συμβουλίου για τη δασμολογική και στατιστική ονοματολογία για το κοινό δασμολόγιο, ισχυροί κατά το μέρος που, σύμφωνα με τους κανονισμούς αυτούς, η κλάση 8543 89 79 της Συνδυασμένης Ονοματολογίας περιλαμβάνει τις κάρτες ήχου που προαναφέρθηκαν στο σημείο 2.3 της παρούσας αποφάσεως;

(1) EE L 312 της 14.11.1997, σ. 1.

(2) EE L 292 της 30.10.1998, σ. 1.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/30

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Gerechtshof te Amsterdam (Κάτω Χώρες) με απόφαση της 13ης Ιουλίου 2004, στην υπόθεση Compaq Computer International Corporation κατά Hoofd van het Douanedistrict Arnhem

(Υπόθεση C-306/04)

(2004/C 228/62)

Με απόφαση της 13ης Ιουλίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 19 Ιουλίου 2004, το Gerechtshof te Amsterdam, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Compaq Computer International Corporation και Hoofd van het Douanedistrict Arnhem που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί του εξής ερωτήματος:

Πρέπει κατά την εισαγωγή υπολογιστών, στους οποίους ο πωλητής έχει προσθέσει λειτουργικά συστήματα, η συναλλακτική αξία των υπολογιστών αυτών να αυξηθεί, βάσει του άρθρου 32, παράγραφος 1, στοιχείο β), του ΚΤΚ (1), κατά την αξία του λογισμικού που ο αγοραστής διέθεσε δωρεάν στον πωλητή, αν η αξία του δεν έχει περιληφθεί στη συναλλακτική αξία;

(1) EE L 302 της 19.10.1992, σ. 1.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/30

Προσφυγή του Βασιλείου της Ισπανίας κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που ασκήθηκε στις 22 Ιουλίου 2004

(Υπόθεση C-310/04)

(2004/C 228/63)

Το Βασίλειο της Ισπανίας, εκπροσωπούμενο από τον Miguel Muñoz Pérez, Abogado del Estado, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 22 Ιουλίου 2004 προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει το κεφάλαιο 10 α του τίτλου IV του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003 του Συμβουλίου, το οποίο θεσπίστηκε με το άρθρο 1, παράγραφος 20, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 864/2004 του Συμβουλίου για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003 για τη θέσπιση κοινών κανόνων για τα καθεστώτα άμεσης στήριξης στα πλαίσια της κοινής γεωργικής πολιτικής και για τη θέσπιση ορισμένων καθεστώτων στήριξης για τους γεωργούς, και για την προσαρμογή του λόγω της προσχώρησης της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Εσθονίας, της Κύπρου, της Λεττονίας, της Λιθουανίας, της Ουγγαρίας, της Μάλτας, της Πολωνίας, της Σλοβενίας και της Σλοβακίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (1) και

—	να καταδικάσει το καθού όργανο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

—

Παραβίαση της συνθήκης ή κανόνων σχετικών με την εκτέλεσή της, διότι το Συμβούλιο παρέβη την παράγραφο 3 του Πρωτοκόλλου 4 που προσαρτήθηκε στην Πράξη περί προσχωρήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, δεδομένου ότι το νέο άρθρο 110 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003 του Συμβουλίου, της 29ης Σεπτεμβρίου 2003, που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 864/2004, δεν προβλέπει ενίσχυση για την παραγωγή βαμβακιού.

—	Παράβαση ουσιώδους τύπου, διότι το Συμβούλιο δεν αιτιολόγησε τους λόγους για τους οποίους επέλεξε, στο νέο άρθρο 110 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1782/2003, το στάδιο του ανοίγματος της κάψας ως καθοριστικό χρονικό σημείο για τη χορήγηση της ενισχύσεως.

—	Κατάχρηση εξουσίας, διότι το Συμβούλιο έκανε χρήση της εξουσίας που του παρέχει η παράγραφος 6 του ως άνω Πρωτοκόλλου 4, ήτοι της διαδικασίας προσαρμογής του καθεστώτος ενισχύσεων για το βαμβάκι που προβλέπεται στο εν λόγω Πρωτόκολλο, για σκοπό διαφορετικό από τον εκεί προβλεπόμενο.

—

Παραβίαση της συνθήκης ή κανόνων σχετικών με την εκτέλεσή της, διότι το Συμβούλιο, με τη θέσπιση των προσβαλλομένων διατάξεων, παραβίασε γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου, ήτοι την αρχή της αναλογικότητας, δεδομένου ότι τα μέτρα για τη μεταρρύθμιση του καθεστώτος ενισχύσεων για το βαμβάκι αντιβαίνουν προδήλως προς τους σκοπούς που το ίδιο το Συμβούλιο έχει θέσει και ότι, επιπλέον, υπήρχαν άλλα μέτρα λιγότερο επαχθή για την επίτευξη των σκοπών αυτών, και την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

(1) ΕΕ L 161 της 30.4.2004, σ. 48. Διορθωτικό του εν λόγω κανονισμού στην ΕΕ L 206 της 9.6.2004, σ. 20.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/31

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Βασιλείου των Κάτω Χωρών που ασκήθηκε στις 23 Ιουλίου 2004

(Υπόθεση C-312/04)

(2004/C 228/64)

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους Günter Wilms και Alexander Weimar, άσκησε στις 23 Ιουλίου 2004 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά του Βασιλείου των Κάτω Χωρών.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο των Κάτω Χωρών,

α)	κατά το χρονικό διάστημα μέχρι την 1η Ιανουαρίου 1992 σε ορισμένες περιπτώσεις υπονοιών παρανομίας σχετικά με μεταφορές εμπορευμάτων υπό το κάλυμμα δελτίων TIR, μη προβαίνοντας δραστικά στις αναγκαίες ενέργειες για να καθοριστούν γρήγορα τα δικαιώματα των Κοινοτήτων επί των ιδίων πόρων τους·

β)

κατά το χρονικό διάστημα από την 1η Ιανουαρίου 1992 μέχρι και το 1994 σε ορισμένες περιπτώσεις υπονοιών παρανομίας σχετικά με μεταφορές εμπορευμάτων υπό το κάλυμμα δελτίων TIR, καθορίζοντας με καθυστέρηση τα δικαιώματα των Κοινοτήτων επί των ιδίων πόρων τους και έτσι θέτοντας με καθυστέρηση τους πόρους αυτούς στη διάθεση της Επιτροπής και

γ)	μη καταβάλλοντας τους σχετικούς τόκους υπερημερίας,

παρέβη τις υποχρεώσεις που έχει από τα άρθρα 2, παράγραφος 1, 6, παράγραφος 2, 10, παράγραφος 1, και 11 του κανονισμού (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1552/89 του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 1989 (1), για την εφαρμογή της αποφάσεως 88/376/ΕΟΚ, Ευρατόμ για το σύστημα των ιδίων πόρων των Κοινοτήτων.

2.	Να καταδικάσει το Βασίλειο των Κάτω Χωρών στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Μετά από επίσκεψη ελέγχου στις Κάτω Χώρες το 1997, η Επιτροπή διαπίστωσε καθυστέρηση σχετικά με τον καθορισμό των ιδίων πόρων από τελωνειακούς δασμούς. Η καθυστέρηση αυτή αφορούσε μη εκκαθαρισμένα δελτία TIR τα οποία είχαν χρεωθεί για την περίοδο 1991–1993 και για τα οποία οι ολλανδικές αρχές απέστειλαν με καθυστέρηση τα εντάλματα πληρωμής.

Μολονότι πριν από το 1992 δεν υφίστατο συγκεκριμένη διάταξη που να αναφέρει εντός ποιας προθεσμίας το τελωνείο αναχωρήσεως πρέπει να αντιδράσει μετά την κανονική περάτωση της εμπορικής πράξεως, δεν δύναται να συναχθεί ότι τα κράτη μέλη δεν οφείλουν να ενεργήσουν πριν διαπιστωθεί η παράβαση και, εν ανάγκη, πριν καθοριστεί ο τόπος όπου αυτή διαπράχθηκε. Οι ολλανδικές αρχές δεν ενήργησαν με την επιμέλεια που απαιτείται για να διασφαλιστούν τα οικονομικά συμφέροντα της Κοινότητας. Εν προκειμένω, το ένταλμα πληρωμής απεστάλη μετά από χρονικό διάστημα που κυμαίνεται από 2 χρόνια και 4,5 μήνες έως 2 χρόνια και 10 μήνες μετά τη χρέωση του δελτίου. Κατά την Επιτροπή, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στοιχεί με την κατά τα πιο πάνω επιμέλεια.

Από την 1η Ιανουαρίου 1992 οι ισχύουσες εν προκειμένω κοινοτικές διατάξεις, σε συνδυασμό με το άρθρο 11 της Συμβάσεως TIR, τάσσουν ειδικές προθεσμίες εντός των οποίων τα κράτη μέλη πρέπει να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα. Η Επιτροπή δεν μπορεί να συμφωνήσει με τις παρατηρήσεις των ολλανδικών αρχών ότι οι σχετικές προθεσμίες περιέχονται μόνο σε διοικητικές διατάξεις και όχι σε νομοθετικές ρυθμίσεις και ότι από νομικής απόψεως δεν είναι ορθό να γίνει είσπραξη πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία εκ των υστέρων επιβολής δασμών.

Εφόσον, όπως έδειξε ο έλεγχος που έγινε από την Επιτροπή, οι Κάτω Χώρες προχώρησαν σε εισπράξεις κατά μέσον όρο μετά ένα έτος από τη λήξη της προθεσμίας 15 μηνών και ως εκ τούτου έθεσαν με καθυστέρηση τους ίδιους πόρους στη διάθεση της Επιτροπής, οι Κάτω Χώρες οφείλουν εν προκειμένω τόκους υπερημερίας.

(1) ΕΕ L 155 της 7.6.1989, σ. 1.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/31

Προσφυγή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ασκήθηκε στις 27 Ιουλίου 2004

(Υπόθεση C-317/04)

(2004/C 228/66)

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκπροσωπούμενο από τους R. Passos και N. Lorenz, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 27 Ιουλίου 2004 προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητεί από το Δικαστήριο:

—	Nα ακυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου 2004/496/ΕΚ της 17ης Μαΐου 2004 (1)

—	Να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Το Κοινοβούλιο επικαλείται πέντε λόγους προς στήριξη της προσφυγής του.

Με τους δύο πρώτους λόγους αμφισβητείται η νομική βάση της επίδικης αποφάσεως. Πρώτον, το Κοινοβούλιο θεωρεί ότι η προσφυγή στο άρθρο 95 ΕΚ δεν δικαιολογείται, ιδίως αν ληφθεί υπόψη η πρόσφατη νομολογία του Δικαστηρίου για την ερμηνεία της διατάξεως αυτής. Εξάλλου, το άρθρο 95 ενδέχεται να μην θεμελιώνει την αρμοδιότητα της Κοινότητας για τη σύναψη της συμφωνίας, διότι έχει ως αντικείμενο την επεξεργασία δεδομένων που εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 95/46 για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Δεύτερον, η συμφωνία προϋποθέτει τροποποίηση της οδηγίας αυτής, η οποία πρέπει να θεσπισθεί με τη διαδικασία του άρθρου 251 ΕΚ και δεν μπορεί επομένως να συναφθεί χωρίς σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου.

Με τον τρίτο λόγο, το Κοινοβούλιο θεωρεί ότι η σύναψη της συμφωνίας έγινε κατά παράβαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ειδικότερα του δικαιώματος προστασίας των προσωπικών δεδομένων, όσον αφορά ουσιώδεις πλευρές του δικαιώματος αυτού και επίσης ότι αποτελεί αδικαιολόγητη επέμβαση στην ιδιωτική ζωή: γεγονός ασυμβίβαστο με το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Ο τέταρτος λόγος αφορά την παράβαση της αρχής της αναλογικότητας, ιδίως διότι η συμφωνία προβλέπει τη διαβίβαση υπερβολικά μεγάλου αριθμού δεδομένων των επιβατών και διότι τα δεδομένα αυτά αποθηκεύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα από τις αμερικανικές αρχές.

Τέλος, το Κοινοβούλιο επικαλείται έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας για μια πράξη όπως αυτή που φέρει τόσο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθώς και παράβαση της αρχής της νόμιμης συνεργασίας που προβλέπεται από το άρθρο 10 ΕΚ, ενόψει των πολύ ασυνήθιστων περιστάσεων υπό τις οποίες εκδόθηκε η επίδικη απόφαση, η οποία παρενεβλήθη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της αιτήσεως γνωμοδοτήσεως 1/04 ενώπιον του Δικαστηρίου όσον αφορά τις πλευρές που έθεταν προδήλως ερωτήματα έννομης τάξης.

(1) Απόφαση του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 2004, για τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σχετικά με την επεξεργασία και τη διαβίβαση των καταστάσεων με τα ονόματα των επιβατών από τους αερομεταφορείς προς το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, Υπηρεσία Τελωνείων και Προστασίας των Συνόρων των Ηνωμένων Πολιτειών.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/32

Προσφυγή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά του Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 27 Ιουλίου 2004

(Υπόθεση C-318/04)

(2004/C 228/67)

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκπροσωπούμενο από τους H. Duintjer Tebbens και A. Caiola, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 27 Ιουλίου 2004 προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητεί από το Δικαστήριο:

—	Nα ακυρώσει, κατ' εφαρμογή του άρθρου 230 ΕΚ, την απόφαση 2004/535/ΕΚ της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 14ης Μαΐου 2004 (1).

—	Να καταδικάσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Το Κοινοβούλιο επικαλείται τέσσερις λόγους προς στήριξη της προσφυγής του, δηλαδή, υπέρβαση εξουσίας που διέπραξε η Επιτροπή, παράβαση των βασικών αρχών της οδηγίας 95/46/ΕΚ, παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Όσον αφορά την υπέρβαση εξουσίας, η απόφαση της Επιτροπής εκδόθηκε καθ' υπέρβαση των αρμοδιοτήτων της, χωρίς να τηρηθούν οι διατάξεις της βασικής οδηγίας 95/46/ΕΚ για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και ιδίως κατά παράβαση του άρθρου 3, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, της οδηγίας 95/46/ΕΚ σχετικά με την εξαίρεση των αρμοδιοτήτων που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιμένει εξάλλου στα επόμενα θέματα: Η ΥΤΠ (Υπηρεσία Τελωνείων και Προστασίας των Συνόρων των Ηνωμένων Πολιτειών) δεν αποτελεί τρίτη χώρα με την έννοια του άρθρου 25 της οδηγίας 95/46/ΕΚ, η απόφαση αντιστοιχίσεως επιτρέπει τη διαβίβαση προς άλλες αμερικανικές κυβερνητικές αρχές καθώς και προς τρίτες χώρες, η απόφαση ενέχει παράβαση του άρθρου 13 της οδηγίας 95/46/ΕΚ που αφορά τις εξαιρέσεις και τους περιορισμούς των αρχών σχετικά με την επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (εξαιρέσεις και περιορισμοί που επιφυλάσσονται στα κράτη μέλη), και βάσει της αποφάσεως, το ΥΕΑ έχει άμεση πρόσβαση στα δεδομένα του φακέλου επιβατών, γεγονός που δεν προβλέπεται από την οδηγία. Ενόψει της αλληλεξαρτήσεως μεταξύ της αποφάσεως εξισώσεως και της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των Ηνωμένων Πολιτειών, η απόφαση πρέπει να θεωρηθεί ως μη πρόσφορο μέσο για τον επιδιωκόμενο σκοπό, δηλαδή την επιβολή της διαβιβάσεως των δεδομένων του φακέλου επιβατών.

Με τον δεύτερο λόγο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θεωρεί ότι με την απόφαση αντιστοιχίσεως η Επιτροπή παραβαίνει επίσης τις βασικές αρχές της οδηγίας 95/46/ΕΚ. Ειδικότερα, ο σκοπός της επεξεργασίας των δεδομένων που επιδιώκει η απόφαση είναι ασύμβατος με τον σκοπό της αρχικής επεξεργασίας. Διαπιστώνεται ανυπαρξία νομικής υποχρεώσεως επεξεργασίας, οι αρχές της βασικής οδηγίας παραβιάζονται όσον αφορά την επεξεργασία των ευαίσθητων δεδομένων και όσον αφορά το δικαίωμα προσβάσεως καθώς και τα συναφή δικαιώματα. Δεν εξασφαλίζεται το δικαίωμα ένδικης προστασίας και η χορήγηση άδειας διαβιβάσεως προς άλλες αμερικανικές αρχές και προς άλλες χώρες, χωρίς καμία πραγματική και αποτελεσματική εγγύηση, είναι ασύμβατη με την οδηγία 95/46/ΕΚ.

Τρίτον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποστηρίζει ότι η απόφαση αντιστοιχίσεως της Επιτροπής παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματα και ειδικότερα το δικαίωμα προστασίας της ιδιωτικής ζωής και το δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δεδομένων όπως προβλέπεται από το άρθρο 8 της Ευρωπαïκής σύμβασης για τη διασφάλιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών όπως αυτή εφαρμόζεται από το Δικαστήριο και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Με τον τέταρτο λόγο, το Κοινοβούλιο ισχυρίζεται ότι η απόφαση αντιστοιχίσεως παραβιάζει επίσης την αρχή της αναλογικότητας, ιδίως διότι επιτρέπεται η διαβίβαση ενός πολύ μεγάλου αριθμού δεδομένων των φακέλων επιβατών και τα δεδομένα αυτά μπορούν να τα κρατήσουν οι αμερικανικές αρχές για μεγάλο χρονικό διάστημα.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/33

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας, που ασκήθηκε στις 23 Ιουλίου 2004

(Υπόθεση C-319/04)

(2004/C 228/68)

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον G. Rozet, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 23 Ιουλίου 2004 προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

Να αναγνωριστεί ότι η Γαλλική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί με την οδηγία 1999/63/EΚ του Συμβουλίου, της 21ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας των ναυτικών, που σύναψαν η ένωση εφοπλιστών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ECS) και η ομοσπονδία των ενώσεων εργαζομένων στις μεταφορές, στην Ευρωπαϊκή Ένωση (FST) — Παράρτημα: Ευρωπαϊκή συμφωνία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας των ναυτικών (1), ή, εν πάση περιπτώσει, να κοινοποιήσει στην Επιτροπή τις εν λόγω διατάξεις, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 3, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας.

—	Να καταδικάσει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η ταχθείσα προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας παρήλθε στις 30 Ιουνίου 2002.

(1) ΕΕ L 167 της 2.7.1999, σ. 33.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/33

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, που ασκήθηκε στις 27 Ιουλίου 2004

(Υπόθεση C-320/04)

(2004/C 228/69)

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον D. Martin, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 27 Ιουλίου 2004 προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

Να αναγνωριστεί ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, παραλείποντας να λάβει όλες τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί με την οδηγία 2000/43/EΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, περί εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης προσώπων ασχέτως φυλετικής ή εθνοτικής τους καταγωγής (1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία.

—	Να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η ταχθείσα προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας παρήλθε στις 19 Ιουλίου 2003.

(1) ΕΕ L 180 της 19.7.2000, σ. 22.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/34

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, που ασκήθηκε στις 2 Αυγούστου 2004

(Υπόθεση C-333/04)

(2004/C 228/70)

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους Denis Martin και Horstpeter Kreppel, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 2 Αυγούστου 2004 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, μη θεσπίζοντας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 1999/92/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1999, σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις για τη βελτίωση της προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων οι οποίοι είναι δυνατόν να εκτεθούν σε κίνδυνο από εκρηκτικές ατμόσφαιρες (δέκατη πέμπτη ειδική οδηγία κατά την έννοια του άρθρου 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ) (1), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία.

—	να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 30 Ιουνίου 2003.

(1) ΕΕ L 134 της 7.6.2000, σ. 36.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/36

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 10ης Ιουνίου 2004

στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις Τ-153/01 και Τ-323/01, Mercedes Alvarez Moreno κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Υπάλληλοι - Επικουρικός υπάλληλος - Διερμηνέας συνεδριάσεων - Άρθρο 74 του Κ.Λ.Π. - Τέλος της εργασιακής σχέσεως)

(2004/C 228/79)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις Τ-153/01 και Τ-323/01, Mercedes Alvarez Moreno, κάτοικος Βερολίνου (Γερμανία), εκπροσωπούμενη, στην υπόθεση Τ-153/01, αρχικά από τους G. Vandersanden και D. Dugois, και, στη συνέχεια, από τον G. Vandersanden, και, στην υπόθεση Τ-323/01, από τους G. Vandersanden και L. Levi, δικηγόρους, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: αρχικά F. Clotuche-Duvieusart και M. Langer, στη συνέχεια F. Clotuche-Duvieusart και D. Martin), με αντικείμενο, αφενός, αίτημα ακυρώσεως των από 13 και 23 Φεβρουαρίου 2001 εγγράφων της Επιτροπής που ανέφεραν στην προσφεύγουσα ότι δεν ήταν πλέον δυνατό στην Επιτροπή να ζητεί την παροχή υπηρεσιών διερμηνέων συνεδριάσεων από άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών και, αφετέρου, αίτημα αποζημιώσεως, το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους R. García Valdecasas, Πρόεδρο, P. Lindh και J. D. Cooke, δικαστές, γραμματέας: J. Palacio González, κύριος υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 10 Ιουνίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή στην υπόθεση Τ-153/01 ως απαράδεκτη.

2.	Ακυρώνει την απόφαση της 23ης Φεβρουαρίου 2001 στο πλαίσιο της προσφυγής-αγωγής στην υπόθεση Τ-323/01.

3.	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή-αγωγή στην υπόθεση Τ-323/01.

4.	Κάθε διάδικος φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδα σχετικά με την προσφυγή-αγωγή στην υπόθεση Τ-153/01.

5.	Η Επιτροπή φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων σχετικά με την προσφυγή-αγωγή στην υπόθεση Τ-323/01.

(1) ΕΕ C 275 της 29.9.2001.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/36

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 10ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση Τ-258/01, Pierre Eveillard κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Υπάλληλοι - Πειθαρχικό καθεστώς - Τοποθέτηση σε χαμηλότερο κλιμάκιο - Άρθρα 11 και 14 του ΚΥΚ - Σύμβαση παροχής υπηρεσιών φυλάξεως των κτιρίων της Επιτροπής)

(2004/C 228/80)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση Τ-258/01, Pierre Eveillard, υπάλληλος της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κάτοικος Βρυξελλών (Βέλγιο), εκπροσωπούμενος από τον δικηγόρο L. Vogel, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: J. Curall, επικουρούμενος από τον B. Wägenbaur, δικηγόρο), με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 25ης Ιουνίου 2001 περί απορρίψεως της ενστάσεως του προσφεύγοντος της 13ης Μαρτίου 2001, με την οποία αμφισβήτησε το κύρος της αποφάσεως που έλαβε η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή στις 19 Δεκεμβρίου 2000 περί επιβολής στον ίδιο της πειθαρχικής ποινής της τοποθετήσεως σε χαμηλότερο κατά δύο θέσεις κλιμάκιο, το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Lindh, Πρόεδρο, R. García Valdecasas και J. D. Cooke, δικαστές, γραμματέας: Ι. Νάτσινας, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 10 Ιουνίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Ακυρώνει την απόφαση της 19ης Δεκεμβρίου 2000, περί τοποθετήσεως του προσφεύγοντος σε χαμηλότερο κατά δύο θέσεις κλιμάκιο.

2.	Η Επιτροπή φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

(1) ΕΕ C 369 της 22.12.2001.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/37

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 10ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση Τ-276/01, Mély Garroni κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1)

(2004/C 228/81)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση Τ-276/01, Mély Garroni, κάτοικος Ρώμης (Ιταλία) εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο G. Vandersanden, κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (εκπρόσωποι: H. von Hertzen και J. de Wacht), με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, με αντικείμενο, αφενός, αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως να μην ζητείται πλέον η παροχή υπηρεσιών διερμηνέων συνεδριάσεων από άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών και, αφετέρου, αίτημα αποζημιώσεως, το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους R. García Valdecasas, Πρόεδρο, P. Lindh και J. D. Cooke, δικαστές, γραμματέας: J. Palacio González, κύριος υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 10 Ιουνίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Ακυρώνει την απόφαση του Κοινοβουλίου της 24ης Ιανουαρίου 2001 και την απόφαση του Κοινοβουλίου της 20ής Ιουλίου 2001, περί απορρίψεως της ενστάσεως της προσφεύγουσας-ενάγουσας.

2.	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή-αγωγή.

3.	Το Κοινοβούλιο θα φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

(1) ΕΕ C 3 της 5.1.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/37

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 10ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση T-307/01, Jean-Paul François κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(«Υπάλληλοι - Πειθαρχικό καθεστώς - Υποβιβασμός κατά κλιμάκιο - Σύμβαση φυλάξεως των κτιρίων της Επιτροπής - Εύλογη προθεσμία - Ποινική διαδικασία - Αγωγή αποζημιώσεως»)

(2004/C 228/82)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση T-307/01, Jean-Paul François, υπάλληλος της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κάτοικος Wavre (Βέλγιο), εκπροσωπούμενος από τον δικηγόρο A. Colson, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: J. Currall, επικουρούμενος από τον δικηγόρο B. Wägenbaur), με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, με αντικείμενο, αφενός, αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 5ης Απριλίου 2001 περί επιβολής στον προσφεύγοντα-ενάγοντα της πειθαρχικής κυρώσεως του υποβιβασμού κατά ένα κλιμάκιο και, αφετέρου, αίτημα αποζημιώσεως προς αποκατάσταση της υλικής ζημίας και προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που θεωρεί ότι υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων, το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από την P. Lindh, πρόεδρο, και τους R. García-Valdecasas και J. D. Cooke, δικαστές, γραμματέας: Ι. Νάτσινας, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 10 Ιουνίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Ακυρώνει την απόφαση της 5ης Απριλίου 2001 της Επιτροπής περί επιβολής στον προσφεύγοντα-ενάγοντα της πειθαρχικής κυρώσεως του υποβιβασμού κατά ένα κλιμάκιο.

2.	Υποχρεώνει την Επιτροπή να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα ποσό 8 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη.

3.	Η Επιτροπή φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

(1) ΕΕ C 56 της 2.3.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/37

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 22ας Ιουνίου 2004

στην υπόθεση T-185/02, Claude Ruiz-Picasso κ.λπ. κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (ΓΕΕΑ) (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (1)

(«Κοινοτικό σήμα - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 40/94 - Ανακοπή - Κίνδυνος συγχύσεως - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος PICARO - Προγενέστερο λεκτικό σήμα PICASSO»)

(2004/C 228/83)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση T-185/02, Claude Ruiz-Picasso, κάτοικος Παρισιού (Γαλλία), Paloma Ruiz-Picasso, κάτοικος Λονδίνου (Ηνωμένο Βασίλειο), Maya Widmaier-Picasso, κάτοικος Παρισιού, Marina Ruiz-Picasso, κάτοικος Γενεύης (Ελβετία), Bernard Ruiz-Picasso, κάτοικος Παρισιού, εκπροσωπούμενοι από τον δικηγόρο C. Gielen, κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (εκπρόσωποι: G. Schneider και U. Pfleghar), με έτερο διάδικο κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου, την DaimlerChrysler AG, με έδρα τη Στουτγκάρδη (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο S. Völker, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, με αντικείμενο προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 18ης Μαρτίου 2002 (υπόθεση R 0247/2001-3), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της «κληρονομίας Picasso» και της DaimlerChrysler AG, το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους N. J. Forwood, πρόεδρο, J. Pirrung και A. W. H. Meij, δικαστές, γραμματέας: D. Christensen, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 22 Ιουνίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει τους προσφεύγοντες στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 202 της 24.8.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/38

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 24ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση Τ-190/02, Anita Jannice Österholm κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Υπάλληλοι - Χρόνος απουσίας αφαιρούμενος από την κανονική άδεια - Προθεσμίες - Έλλειψη νομίμου συμφέροντος - Απαράδεκτο)

(2004/C 228/84)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση Τ-190/02, Annita Jannice Österholm, κάτοικος Στοκχόλμης (Σουηδία), εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο J. R. Iturriagagoitia Bassas, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Curall και V. Joris, επικουρούμενοι από τον A. Dal Ferro), με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής να αφαιρέσει τον χρόνο απουσίας της προσφεύγουσας, μεταξύ 8 και 31 Ιουλίου 2000, από την ετήσια κανονική της άδεια, το Πρωτοδικείο (τρίτο τμήμα), συγκείμενο από τους J. Azizi, Πρόεδρο, M. Jaeger και F. Dehousse, δικαστές, γραμματέας: Ι. Νάτσινας, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 24 Ιουνίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2.	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) ΕΕ C 202 της 24.8.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/38

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 22ας Ιουνίου 2004

στην υπόθεση T-66/03, Koffiebranderij en Theehandel «Drie Mollen sinds 1818» BV κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρήσεως εικονιστικού κοινοτικού σήματος περιλαμβάνοντος το λεκτικό στοιχείο «Galáxia» - Προγενέστερα εθνικά και διεθνή λεκτικά σήματα GALA - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Απόρριψη της ανακοπής - Άρθρο 8 παράγραφος 1 στοιχείο β) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 40/94)

(2004/C 228/85)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Στην υπόθεση T-66/03, Koffiebranderij en Theehandel «Drie Mollen sinds 1818» BV, με έδρα το 's-Hertogenbosch (Κάτω Χώρες), εκπροσωπούμενη από τον P. Steinhauser, δικηγόρο, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), (εκπρόσωποι: J. Novais Gonçalves και S. Laitinen) όπου ο έτερος διάδικος στη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, ήταν η Manuel Nabeiro Silveira, Lda, με έδρα το Campo Maior (Πορτογαλία), με αντικείμενο προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 17ης Δεκεμβρίου 2002 (R 270/2001-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των εταιριών Koffiebranderij en Theehandel «Drie Mollen sinds 1818» BV και Manuel Nabeiro Silveira, Lda, το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους J. Pirrung, πρόεδρο, A. W. H. Meij και N. J. Forwood, δικαστές, γραμματέας: J. Plingers, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 22 Ιουνίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 124 της 24.5.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/38

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 10ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση T-315/02, Svend Klitgaard κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(«Ρήτρα διαιτησίας - Σύμβαση συναφθείσα στο πλαίσιο του προγράμματος PLAN Cluster D - Έξοδα ταξιδίου - Έξοδα εισπράξεως - Εκπρόθεσμη καταβολή»)

(2004/C 228/86)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Στην υπόθεση Τ-3157/02, Svend Klitgaard, κάτοικος Skørping (Δανία), εκπροσωπούμενος από τον S. Koll Espensen, δικηγόρο, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: H. Støvlbaek και C. Giolito, επικουρούμενοι από τον δικηγόρο P. Heidmann, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο), με αντικείμενο αγωγή δυνάμει του άρθρου 238 ΕΚ για την πληρωμή του ποσού των 19 867,40 ευρώ που ο ενάγων ισχυρίζεται ότι κατέβαλε σε σχέση με την εκτέλεση της συμβάσεως αριθ. 32.0166 που συνάφθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Plant Life Assessment Network (PLAN), μέρος D, προσαυξημένου με τόκους υπερημερίας, καθώς και την καταβολή αποζημιώσεως για τα έξοδα εισπράξεως, προσαυξημένη επίσης με τόκους υπερημερίας, το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από την P. Lindh, πρόεδρο, και τους R. García-Valdecasas και J. D. Cooke, δικαστές, γραμματέας: D. Christensen, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε, στις 10 Ιουνίου 2004, απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την αγωγή.

2.	Ο ενάγων φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδα καθώς και τα έξοδα της Επιτροπής.

(1) ΕΕ C 323 της 21.12.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/39

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 10ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση Τ-330/03, Ξανθίππη Λιάκουρα κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (1)

(Υπάλληλοι - Άρνηση προαγωγής - Προσφυγή ακυρώσεως και αγωγή αποζημιώσεως)

(2004/C 228/87)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση Τ-330/03, Ξανθίππη Λιάκουρα, υπάλληλος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, κάτοικος Βρυξελλών (Βέλγιο), εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο J. A. Martin, κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: M. Sims και F. Anton), με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως του Συμβουλίου να μην προαγάγει την προσφεύγουσα στον βαθμό C 1 στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2002, καθώς και αίτημα αποζημιώσεως, το Πρωτοδικείο, δικάζον ως μονομελές (δικαστής: P. Lidh), γραμματέας: Ι. Νάτσινας, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 10 Ιουνίου 2004 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2.	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 289 της 29.11.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/39

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 26ης Μαΐου 2004

στην υπόθεση Τ-165/02, Enrique José Lloris Maeso κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Αδράνεια του προσφεύγοντος - Κατάργηση δίκης)

(2004/C 228/88)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Στην υπόθεση Τ-165/02, Enrique José Lloris Maeso, κάτοικος Βαλένθιας (Ισπανία), εκπροσωπούμενος από τον δικηγόρο Julián Bosch Abaraca, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: Julian Curall, επικουρούμενος από τους δικηγόρους José Rivas Andrés και Juan José Gutiérrez Gisber), με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, με αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού COM/A/10/01 να βαθμολογήσει τον προσφεύγοντα στο στάδιο προεπιλογής με λιγότερες μονάδες από όσες απαιτούνταν για να γίνει δεκτός στις δοκιμασίες του διαγωνισμού αυτού, το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τον J. Pirrung (Πρόεδρο), και τους A. W. H. Meij και N. J. Forwood, δικαστές, γραμματέας: H. Jung, εξέδωσε στις 26 Μαΐου 2004 διάταξη διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Καταργείται η δίκη επί της παρούσας προσφυγής.

2.	Καταδικάζει τον προσφεύγοντα στα δικά του δικαστικά έξοδα, καθώς και σ' εκείνα της Επιτροπής.

(1) ΕΕ C 261 της 26.10.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/39

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 14ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση Τ-267/02, Rewe-Zentral AG κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Μερική άρνηση καταχωρίσεως - Ανάκληση της ανακοπής - Κατάργηση της δίκης)

(2004/C 228/89)

Γλώσσα της διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση T-267/02, Rewe-Zentral AG, με έδρα την Κολονία (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους H. Eichmann, G. Barth, U. Blumenröder, C. Niklas-Falter, M. Kinkeldey, K. Brandt, A. Franke, U. Stephani, B. Allekotte, E. Pfrang, K. Lochner και B. Ertle, κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (εκπρόσωποι: J. Weberndorfer και G. Schneider), παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου η Fritidsresor AB, με έδρα την Στοκχόλμη, εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο U. Sander, με αντικείμενο προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 1ης Ιουλίου 2002 (υπόθεση R 888/2000-1), περί καταχωρίσεως του σήματος Atlasreisen ως κοινοτικού σήματος, το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους J. Pirrung, πρόεδρο, A. W. H. Meij και Ι. Pelikánová, δικαστές, γραμματέας: H. Jung, εξέδωσε στις 14 Ιουνίου 2004 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί της προσφυγής.

2.	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 289 της 23.11.2002.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/40

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 7ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση Τ-333/02, Gestοras Prο Amnistía κ.λπ. κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (1)

(Αγωγή αποζημιώσεως - Δικαιοσύνη και εσωτερικές υποθέσεις - Κοινή θέση του Συμβουλίου - Μέτρα σχετικά με άτομα, ομάδες και οντότητες που ενέχονται σε τρομοκρατικές πράξεις - Πρόδηλη αναρμοδιότητα - Αγωγή προδήλως αβάσιμη)

(2004/C 228/90)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση Τ-333/02, Gestοras Prο Amnistía, Juan Mari Οlanο Οlanο, κάτοικος Gradignan (Γαλλία), Julen Zelarain Errasti, κάτοικος Μαδρίτης (Ισπανία), εκπροσωπούμενοι από τον δικηγόρο D. Rouget, κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: Μ. Βιτσεντζάτος και M. Bauer), υποστηριζόμενου από το Βασίλειο της Ισπανίας, νομίμως εκπροσωπούμενο, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, και από το Ηνωμένο Βασίλειο Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωπος: αρχικά, O. Ormond, στη συνέχεια, C. Jackson, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο), με αντικείμενο αγωγή αποζημιώσεως προς αποκατάσταση της ζημίας που προβάλλεται ότι υπέστησαν οι ενάγοντες λόγω της εγγραφής του σωματείου Gestοras Prο Amnistía στον κατάλογο προσώπων, ομάδων ή οντοτήτων περί των οποίων κάνει λόγο το άρθρο 1 της κοινής θέσης 2001/931/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της 27ης Δεκεμβρίου 2001, για την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (ΕΕ L 344, σ. 93), της κοινής θέσης 2002/340/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της 2ας Μαΐου 2002, σχετικά με τη ενημέρωση της κοινής θέσης 2001/931/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 116, σ. 75), και της κοινής θέσης 2002/462/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 17ης Iουνίου 2002, σχετικά με την ενημέρωση της κοινής θέσης 2001/931/ΚΕΠΠΑ και με την κατάργηση της κοινής θέσης 2002/340/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 160, σ. 32), το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους J. Pirrung, Πρόεδρο, A. W. H. Meij και N. J. Forwood, δικαστές, γραμματέας: H. Jung, εξέδωσε στις 7 Ιουνίου 2004 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την αγωγή.

2.	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 13 της 25.1.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/40

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 27ης Μαΐου 2004

στην υπόθεση T-358/02, Deutsche Post AG και DHL International Srl κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Έγκριση εκ μέρους της Επιτροπής των ενισχύσεων που χορήγησαν οι ιταλικές αρχές στην Poste Italiane - Προσφυγή ακυρώσεως ασκηθείσα από ανταγωνίστριες εταιρείες - Απαράδεκτο)

(2004/C 228/91)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση T-358/02, Deutsche Post AG, με έδρα τη Βόννη (Γερμανία), DHL International Srl, με έδρα το Rozzano (Ιταλία), εκπροσωπούμενες από τους J. Sedemund και T. Lübbig, δικηγόρους, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, (εκπρόσωποι: V. Di Bucci, J. Flett και V. Kreuschitz), υποστηριζόμενης από την Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: αρχικώς, U. Leanza, εν συνεχεία I. Braguglia, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο) και από την Poste Italiane SpA, με έδρα τη Ρώμη (Ιταλία), εκπροσωπούμενη από τον B. O'Connor, solicitor, και τον A. Fratini, δικηγόρο, η οποία έχει ως αντικείμενο προσφυγή περί ακυρώσεως της αποφάσεως 2002/782/ΕΚ της Επιτροπής, της 12ης Μαρτίου 2002, σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις τις οποίες έθεσε σε εφαρμογή η Ιταλία υπέρ της Poste Italiane SpA (πρώην Εnte Poste Italiane) (ΕΕ L 282, σ. 29), το Πρωτοδικείο (δεύτερο πενταμελές τμήμα), συγκείμενο από τους J. Pirrung, Πρόεδρο, V. Tiili, A.W.H. Meij, Μ. Βηλαρά και N. J. Forwood, δικαστές· γραμματέας: M. H. Jung, εξέδωσε στις 27 Μαΐου 2004 διάταξη με τo ακόλoυθo διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2.	Οι προσφεύγουσες φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και τα έξοδα της Επιτροπής και της Poste Italiane SpA. Η Ιταλική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) ΕΕ C 44 της 22ας Φεβρουαρίου 2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/40

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 2ας Ιουλίου 2004

στην υπόθεση T-9/03, COLDIRETTI — Federazione Regionale Coltivatori Diretti della Sardegna και CIA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Προσφυγή ακυρώσεως και αγωγή αποζημιώσεως - Απόφαση κηρύσσουσα ένα καθεστώς ενισχύσεων ασύμβατο με την κοινή αγορά - Άσκηση της προσφυγής από δυνητικούς δικαιούχους του καθεστώτος αυτού - Απαράδεκτη)

(2004/C 228/92)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Στην υπόθεση T-9/03, COLDIRETTI — Federazione Regionale Coltivatori Diretti della Sardegna, με έδρα το Cagliari (Ιταλία), και CIA — Confederazione Italiana Agricoltori della Sardegna, με έδρα το Cagliari (Ιταλία), εκπροσωπούμενες από τους δικηγόρους G. Dore και F. Ciulli, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπoς: V. di Bucci, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο), που έχει ως αντικείμενο κυρίως μεν αίτηση ακυρώσεως της αποφάσεως 2002/785/ΕΚ της Επιτροπής, της 7ης Μαΐου 2002, για ενίσχυση που σκοπεύει να χορηγήσει η Ιταλία, βάσει του άρθρου 21 του νόμου αριθ. 21/2000 της περιφέρειας της Σαρδηνίας σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις που χρησιμοποιούν άλλα καύσιμα εκτός του μεθανίου, επικουρικώς δε αίτημα αποκαταστάσεως της ζημίας που υπέστησαν οι προσφεύγουσες κατόπιν της αποφάσεως αυτής, το Πρωτοδικείο (δεύτερο πενταμελές τμήμα), συγκείμενo από τους J. Pirrung, πρόεδρο, A. W. H. Meij, N. J. Forwood, I. Pelikánová και Σ.Σ. Παπασάββα, δικαστές: γραμματέας: H. Jung, εξέδωσε στις 2 Ιουλίου 2004 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2.	Καταδικάζει τις προσφεύγουσες στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 55 της 8.3.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/41

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 27ης Μαΐου 2004

στην υπόθεση T-61/03, Irwin Industrial Tool co. κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Λεκτικό σήμα QUICK-GRIP - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου της καταχωρίσεως - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7 παράγραφος 1 στοιχείο γ) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 40/94 - Άρνηση καταχωρίσεως - Προσφυγή η οποία προδήλως στερείται παντελώς νομικής βάσεως)

(2004/C 228/93)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Στην υπόθεση T-61/03, Irwin Industrial Tool co., με έδρα το Hoffman Estates, Illinois (Ηνωμένες Πολιτείες), εκπροσωπούμενη από τον G. Farrington, solicitor, κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), εκπροσωπούμενου από τον G. Humphreys και την S. Laitinen, με αντικείμενο προσφυγή που ασκήθηκε κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 20ής Νοεμβρίου 2002 (υπόθεση R 110/2002-3), με την οποία δεν έγινε δεκτή η καταχώριση του λεκτικού σήματος QUICK-GRIP ως κοινοτικού σήματος, το Πρωτοδικείο (τέταρτο τμήμα), συγκείμενο από τους H. Legal, Πρόεδρο, V. Tiili και Μ. Βηλαρά, δικαστές, γραμματέας: H. Jung, εξέδωσε στις 27 Μαΐου 2004 την ακόλουθη διάταξη:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 101 της 26.4.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/41

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 9ης Ιουνίου 2004

στην υπόθεση Τ-96/03, Manel Camós Grau κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Έρευνα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολεμήσεως της Απάτης (OLAF) αφορώσα τη διαχείριση και τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος για τις σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής - Ενδεχόμενη σύγκρουση συμφερόντων αφορώσα έναν εξεταστή - Απόφαση περί ανακλήσεως του διορισμού ενός εξεταστή στην ομάδα - Προσφυγή ακυρώσεως - Προπαρασκευαστικές πράξεις - Απαράδεκτο)

(2004/C 228/94)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση T-96/03, Manel Camós Grau, υπάλληλος της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κάτοικος Βρυξελλών (Βέλγιο), εκπροσωπούμενος από τον Μ.-A. Lucas, δικηγόρο, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: αρχικώς, H. van Lier, στη συνέχεια δε J.-F. Pasquier και C. Ladenburger, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο), με αντικείμενο, αφενός, προσφυγή περί ακυρώσεως της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολεμήσεως της Απάτης (OLAF), της 17ης Μαΐου 2002, περί αποκλεισμού ενός από τους εξεταστές από την έρευνα που αφορά το Ίδρυμα για τις σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής, προκειμένου να αποφευχθεί κάθε εντύπωση περί της υπάρξεως συγκρούσεως συμφερόντων, χωρίς να γίνεται μνεία των πράξεων τις οποίες τέλεσε ο εξεταστής αυτός, καθώς και της σιωπηρής αποφάσεως περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως την οποία άσκησε ο προσφεύγων-ενάγων στις 29 Ιουλίου 2002 κατά της αποφάσεως αυτής και, αφετέρου, αγωγή αποζημιώσεως προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης και προς αποκατάσταση της σχετικής με την εξέλιξη της σταδιοδρομίας του ζημίας τις οποίες αυτός ισχυρίζεται ότι υπέστη, το Πρωτοδικείο (τέταρτο τμήμα), συγκείμενο από τον H. Legal, πρόεδρο, την V. Tiili και τον Μ. Βηλαρά, δικαστές, γραμματέας: H. Jung, εξέδωσε στις 9 Ιουνίου 2004 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή ως απαράδεκτη.

2.	Κάθε διάδικος θα φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) ΕΕ C 112 της 10.5.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/42

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 2ας Ιουνίου 2004

στην υπόθεση Τ-123/03, Pfizer Ltd κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(«Φάρμακα για ανθρώπινη χρήση - Κίνηση της διαδικασίας του άρθρου 32 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ, δυνάμει του άρθρου 30 της οδηγίας αυτής - Προσφυγή ακυρώσεως - Πράξη δεκτική προσφυγής - Προπαρασκευαστική πράξη - Απαράδεκτο»)

(2004/C 228/95)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Στην υπόθεση T-123/03, Pfizer Ltd, με έδρα το Sandwich, Kent (Ηνωμένο Βασίλειο), εκπροσωπούμενη από τους D. Anderson, QC, K. Bacon, barrister, I. Dodds-Smith και T. Fox, solicitors, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπουμένης από τους H. Støvlbaek και X. Lewis, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, που έχει ως αντικείμενο την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 6ης Ιανουαρίου 2003 να κινήσει μια διαδικασία υποβολής των ανακυπτόντων ζητημάτων στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Αξιολόγησης Φαρμάκων (ΕΟΑΦ), δυνάμει του άρθρου 30 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (EE L 311, σ. 67), σχετικά με το Lopid, το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (τέταρτο τμήμα), συγκείμενο από τους H. Legal, πρόεδρο, V. Tiili και Μ. Βηλαρά, δικαστές, γραμματέας: H. Jung, στις 2 Ιουνίου 2004 εκδίδει την ακόλουθη διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2.	Καταδικάζει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 171 της 19.7.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/42

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 25ης Μαΐου 2004

στην υπόθεση Τ-264/03, Jürgen Schmoldt κ.λπ. κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Προθεσμία ασκήσεως της προσφυγής - Φυσικά ή νομικά πρόσωπα - Πράξεις που τα αφορούν ατομικώς - Απόφαση - Πρότυπα για θερμομονωτικά προϊόντα - Απαράδεκτο)

(2004/C 228/96)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση T-264/03, Jürgen Schmoldt, κάτοικος Dallgow-Döberitz (Γερμανία), Kaefer Isoliertechnik GmbH & Co. KG, με έδρα τη Βρέμη (Γερμανία), και Hauptverband der Deutschen Bauindustrie eV, με έδρα το Βερολίνο (Γερμανία), εκπροσωπούμενοι από τον H.-P. Schneider, avocat, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: K. Wiedner, επικουρούμενος από τον A. Böhlke, avocat, με τόπο επιδόσεων το Λουξεμβούργο), με αντικείμενο αίτηση περί ακυρώσεως του άρθρου 1, σε σχέση με τον πίνακα 1 του παραρτήματος της αποφάσεως 2003/312/ΕΚ της Επιτροπής, της 9ης Απριλίου 2003, για τη δημοσίευση των στοιχείων αναφοράς προτύπων που αφορούν θερμομονωτικά προϊόντα, γεωϋφάσματα, μόνιμο εξοπλισμό πυρόσβεσης και γυψότουβλα, σύμφωνα με την οδηγία 89/106/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 114, σ. 50), το Πρωτοδικείο (τρίτο τμήμα), συγκείμενο από τους J. Azizi, πρόεδρο, Μ. Jaeger και F. Dehousse, δικαστές· γραμματέας: H. Jung, εξέδωσε στις 25 Ιουνίου 2004 διάταξη με το εξής διατακτικό:

1.	Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη.

2.	Οι προσφεύγοντες φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα, καθώς και αυτά της καθής, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων T-264/03 R.

(1) ΕΕ C 239 της 4.10.2003.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/42

Προσφυγή της Ryanair Limited κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 25 Μαΐου 2004

(Υπόθεση T-196/04)

(2004/C 228/97)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η Ryanair Limited, Δουβλίνο (Ιρλανδία), εκπροσωπούμενη από τους D. Gleeson και A. Collins, Barristers, και τον Dr V. Power, Solicitor, άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 25 Μαΐου 2004, προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της 12ης Φεβρουαρίου 2004 για τα πλεονεκτήματα που παραχώρησε η Περιφέρεια της Βαλλονίας και η Brussels South Charleroi Airport στην αεροπορική εταιρεία Ryanair κατά την εγκατάστασή της στο Charleroi,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η προσφεύγουσα εταιρεία είναι αεροπορική εταιρεία που δραστηριοποιείται ειδικώς στις πτήσεις χαμηλού ναύλου. Όταν η προσφεύγουσα απέκτησε βάση στο Brussels South Charleroi Airport, η Περιφέρεια της Βαλλονίας του Βελγίου εφάρμοσε ορισμένα μέτρα ενισχύσεως υπέρ της προσφεύγουσας. Με την προσβαλλόμενη απόφαση η Επιτροπή έκρινε ότι μέρος των μέτρων αυτών, ιδίως η μείωση των τελών προσγειώσεως καθώς και οι εκπτώσεις στις υπηρεσίες εξυπηρέτησης εδάφους, συνιστούσε κρατική ενίσχυση ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά υπό την έννοια του άρθρου 87 ΕΚ. Με την ίδια απόφαση, κάποια από τα μέτρα ενισχύσεως που χορήγησε το αεροδρόμιο στην προσφεύγουσα κηρύχθηκαν συμβατά με την κοινή αγορά υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Προς στήριξη της προσφυγής της για την ακύρωση της αποφάσεως αυτής, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι παραβιάστηκε η υποχρέωση αιτιολογήσεως του άρθρου 235 ΕΚ. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ανέφερε τους λόγους για τους οποίους η Περιφέρεια της Βαλλονίας και το εν λόγω αεροδρόμιο θεωρήθηκαν ανεξάρτητοι φορείς, μολονότι η Περιφέρεια έχει και την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του αεροδρομίου. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, αφενός, ότι δεν προβάλλονται οι λόγοι για τους οποίους η Περιφέρεια αντιμετωπίζεται ως θεσπίζουσα νομοθεσία/επιβάλλουσα ρυθμίσεις και όχι ως ιδιοκτήτης αεροδρομίου και, αφετέρου, ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη της στοιχεία για τη συμπεριφορά άλλων αεροδρομίων και δεν εκτίμησε ορθά το επιχειρηματικό σχέδιο του αεροδρομίου.

Η προσφεύγουσα θεωρεί επίσης ότι κακώς εφαρμόστηκε το άρθρο 87 ΕΚ, καθότι δεν πληρούνταν όλοι οι όροι της πρώτης παραγράφου του άρθρου αυτού· η συμφωνία, εφόσον κριθεί αντικειμενικά, δεν συνιστά κρατική ενίσχυση· η δε Επιτροπή δεν εξέτασε την κατάσταση από την πλευρά τόσο του υποτιθέμενου χορηγού της ενισχύσεως όσο και του υποτιθέμενου αποδέκτη.

11.9.2004

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 228/43

Προσφυγή-αγωγή της Monique Negenman κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 21 Ιουνίου 2004

(Υπόθεση Τ-255/04)

(2004/C 228/98)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η Monique Negenman, κάτοικος Roosendaal (Κάτω Χώρες), εκπροσωπούμενη από τον Lucas Vogel, avocat, άσκησε στις 21 Ιουνίου 2004 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή-αγωγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει την απόφαση που εξέδωσε η ΑΔΑ στις 8 Μαρτίου 2004 (και κοινοποιήθηκε στις 11 Μαρτίου 2004), με την οποία απορρίφθηκε η από 25 Νοεμβρίου 2003 διοικητική ένσταση της προσφεύγουσας-ενάγουσας κατά των διοικητικών αποφάσεων της 23ης Οκτωβρίου και της 30ής Οκτωβρίου 2003 περί του καθορισμού των ημερομηνιών ενάρξεως και λήξεως της άδειας μητρότητας της προσφεύγουσας-ενάγουσας,

—	να υποχρεώσει την καθής να καταβάλει αποζημίωση 10 000 ευρώ, με ρητή επιφύλαξη αυξήσεως, μειώσεως ή ανακαθορισμού του ποσού σε μεταγενέστερο στάδιο,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι προσφυγής και κύρια επιχειρήματα:

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα στην παρούσα υπόθεση φρονεί ότι η ΑΔΑ προέβη σε εσφαλμένο υπολογισμό των ημερομηνιών ενάρξεως και λήξεως της άδειας της μητρότητας.

Προς στήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα επικαλείται την παράβαση του άρθρου 58 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (ως είχε πριν από την 1η Μαΐου 2004) και την παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, την οποία αναγνωρίζει, μεταξύ άλλων, το άρθρο 35 του ΚΥΚ, στο μέτρο που η ΑΔΑ καθόρισε τις ημερομηνίες ενάρξεως και λήξεως της άδειας της μητρότητας λαμβάνοντας υπόψη την πραγματική ημερομηνία του τοκετού, ενώ, σύμφωνα με το προαναφερθέν άρθρο 58 του ΚΥΚ, η άδεια μητρότητας αρχίζει έξι εβδομάδες πριν από την πιθανολογούμενη ημερομηνία του τοκετού, η οποία ορίζεται σε πιστοποιητικό που χορήγησε η ενδιαφερόμενη υπάλληλος.

		ISSN 1725-2415
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 228

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	47ό έτος 11 Σεπτεμβρίου # 2004

	III Πληροφορίες
2004/C 228/0	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςΕΕ C 201 της 7.8.2004	46