Επίσημη Εφημερίδα C 115/14 Μ

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/1

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(τρίτο τμήμα)

της 3ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-428/02 (αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως του Vestre Landsret): Fonden Marselisborg Lystbådehavn κατά Skatteministeriet, και Skatteministeriet κατά Fonden Marselisborg Lystbådehavn (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρο 13, Β, στοιχείο β' - Απαλλαγές - Μίσθωση ακινήτων - Μισθώσεις χώρων για τη στάθμευση αυτοκινήτων - Θέσεις ελλιμενισμού σκαφών - Εναπόθεση σκαφών στη στεριά)

(2005/C 115/01)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Στην υπόθεση C-428/02, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, την οποία υπέβαλε το Vestre Landsret (Δανία), με απόφαση της 15ης Νοεμβρίου 2002, που περιήλθε στο Δικαστήριο στις 26 Νοεμβρίου 2002, στο πλαίσιο της δίκης Fonden Marselisborg Lystbådehavn κατά Skatteministeriet, και Skatteministeriet κατά Fonden Marselisborg Lystbådehavn, το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα), συγκείμενο από τους A. Rosas, πρόεδρο τμήματος, A. Borg Barthet, J.-P. Puissochet, J. Malenovský και U. Lõhmus (εισηγητή), δικαστές, γενική εισαγγελέας: J. Kokott, γραμματέας: H. von Holstein, βοηθός γραμματέας, εξέδωσε στις 3 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 13, Β, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών. Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/111/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Δεκεμβρίου 1992, πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι ο όρος μίσθωση ακινήτων περιλαμβάνει τη μίσθωση θέσεων που προβλέπονται για το δέσιμο σκαφών στο νερό, καθώς και θέσεων για την εναπόθεση των εν λόγω σκαφών στη στεριά εντός του λιμενικού χώρου.

2	Το άρθρο 13, Β, στοιχείο β', σημείο 2, της έκτης οδηγίας 77/388, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 92/111, πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι ο όρος «køretøjer» («αυτοκίνητα») περιλαμβάνει τα σκάφη.

(1) ΕΕ C 55 της 8.3.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/1

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-22/03 (αίτηση του Rechtbank te Rotterdam για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως): Optiver BV κ.λπ. κατά Stichting Autoriteit Financiële Markten (1)

(Οδηγία 69/335/EΟΚ - Έμμεσοι φόροι που πλήττουν τις συγκεντρώσεις κεφαλαίων - Επιβάρυνση που πλήττει τα μικτά κέρδη επιχειρήσεων εκμεταλλεύσεως κινητών αξιών)

(2005/C 115/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Στην υπόθεση C-22/03, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το Rechtbank te Rotterdam (Κάτω Χώρες) με απόφαση της 21ης Ιανουαρίου 2003, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 23 Ιανουαρίου 2003, στο πλαίσιο της δίκης Optiver BV κ.λπ. κατά Stichting Autoriteit Financiële Markten, διαδόχου του Stichting Toezicht Effectenverkeer, το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans, πρόεδρο τμήματος, R. Silva de Lapuerta, R. Schintgen (εισηγητή), P. Kūris και Γ. Αρέστη, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer, γραμματέας: M.-F. Contet, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε, στις 10 Μαρτίου 2005, απόφαση με το εξής διατακτικό:

Η οδηγία 69/335/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Ιουλίου 1969, περί των εμμέσων φόρων των επιβαλλομένων επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν αντιτίθεται στον καταλογισμό σε επιχειρήσεις εκμεταλλεύσεως κινητών αξιών μιας επιβαρύνσεως, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία αφορά τα μικτά κέρδη από δραστηριότητες σχετικά με κινητές αξίες.

(1) ΕΕ C 70 της 22.03.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/2

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(τρίτο τμήμα)

της 3ης Μαρτίου 2004

στην υπόθεση C-32/03 (αίτηση του Højesteret για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως): I/S Fini H κατά Skatteministeriet (1)

(Έκτη οδηγία περί ΦΠΑ - Ιδιότητα του υποκειμένου στον φόρο - Δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου - Εκκαθάριση - Άμεση σχέση - Πράξεις που είναι σύμφυτες με το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας)

(2005/C 115/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Στην υπόθεση C-32/03, με αντικείμενο αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως βάσει του άρθρου 234 ΕΚ, την οποία υπέβαλε το Højesteret (Δανία) με απόφαση της 22ας Ιανουαρίου 2003, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 28 Ιανουαρίου 2003, στη διαδικασία I/S Fini H κατά Skatteministeriet, το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα), συγκείμενο από τους A. Rosas, πρόεδρο τμήματος, A. Borg Barthet, J.-P. Puissochet, J. Malenovský και U. Lõhmus (εισηγητή), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: F. G. Jacobs, γραμματέας: H. von Holstein, εξέδωσε στις 3 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 4, παράγραφοι 1 έως 3, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με φόρους κύκλου εργασιών. Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι ένα πρόσωπο, το οποίο έχει παύσει μια εμπορική δραστηριότητα αλλά συνεχίζει να πληρώνει το μίσθωμα και τους λογαριασμούς για τους επαγγελματικούς χώρους που χρησίμευσαν για τη δραστηριότητα αυτή, λόγω του γεγονότος ότι η σύμβαση μισθώσεως έχει ρήτρα μη καταγγελίας, θεωρείται υποκείμενο στον φόρο υπό την έννοια του άρθρου αυτού και δύναται να προχωρήσει σε έκπτωση του ΦΠΑ τον οποίο κατέβαλε σχετικά με τα ποσά αυτά, αρκεί να υφίσταται άμεση σχέση μεταξύ των γενομένων πληρωμών και της εμπορικής δραστηριότητας και αρκεί να έχει αποδειχθεί ότι δεν υπήρχε σκοπός φοροδιαφυγής ή καταστρατηγήσεως.

(1) EE C 83 της 05.04.2003

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/2

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-33/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Άρθρα 17 και 18 της έκτης οδηγίας ΦΠΑ - Εθνική κανονιστική ρύθμιση παρέχουσα στον εργοδότη τη δυνατότητα να εκπέσει τον ΦΠΑ επί παραδόσεων καυσίμων προς τους μισθωτούς που απασχολεί οσάκις τους αποδίδει το κόστος των καυσίμων αυτών)

(2005/C 115/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Στην υπόθεση C-33/03, με αντικείμενο προσφυγή του άρθρου 226 ΕΚ λόγω παραβάσεως, ασκηθείσα στις 28 Ιανουαρίου 2003, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: R. Lyal) κατά Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: P. Ormond και C. Jackson, επικουρούμενες από τον N. Pleming, QC) το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, K. Lenaerts (εισηγητή), N. Colneric, K. Schiemann και E. Juhász, δικαστές, γενική εισαγγελέας: C. Stix-Hackl, γραμματέας: M.-F. Contet, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 10 Μαρτίου 2005 απόφαση με ακόλουθο διατακτικό:

Το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, μη παρέχοντας στους υποκείμενους στον φόρο το δικαίωμα να εκπέσουν τον φόρο προστιθέμενης αξίας, κατά παράβαση των άρθρων 17, παράγραφος 2, στοιχείο α', και 18 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή.

2.	Καταδικάζει το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 83 της 05.04.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/3

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

(τρίτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-96/03 και C-97/03 (αίτηση του College van Beroep voor het bedrijfsleven για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως): A. Templeman κατά Directeur van de Rijksdienst voor de keuring van Vee en Vlees (1)

(Γεωργία - Καταπολέμηση του αφθώδους πυρετού - Συντηρητικά μέτρα που λαμβάνονται προς συμπλήρωση των μέτρων της οδηγίας 85/511/ΕΟΚ - Εξουσίες των κρατών μελών)

(2005/C 115/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-96/03 και C-97/03, με αντικείμενο αιτήσεις εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το College van Beroep voor het bedrijfsleven (Κάτω Χώρες), με αποφάσεις της 7ης Ιανουαρίου 2003, που περιήλθαν στο Δικαστήριο στις 4 Μαρτίου 2003, στο πλαίσιο των δικών A. Tempelman (C-96/03), ζεύγος T. H. J. M. van Schaijk (C-97/03) κατά Directeur van de Rijksdienst voor de keuring van Vee en Vlees, το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα), συγκείμενο από τους A. Rosas, πρόεδρο τμήματος (εισηγητή), A. Borg Barthet, J.-P. Puissochet, J. Malenovský και U. Lõhmus, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: M. Poiares Maduro, γραμματέας: M. Múgica Arzamendi, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 10 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Εφόσον ο αφθώδης πυρετός είναι ασθένεια που συνιστά σοβαρό κίνδυνο για τα ζώα, το άρθρο 10, παράγραφος 1, της οδηγίας 90/425/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 1990, σχετικά με τους κτηνιατρικούς και ζωοτεχνικούς ελέγχους που εφαρμόζονται στο ενδοκοινοτικό εμπόριο ορισμένων ζώντων ζώων και προϊόντων με προοπτική την υλοποίηση της εσωτερικής αγοράς, παρέχει στα κράτη μέλη την εξουσία να λαμβάνουν μέτρα καταπολέμησής της, συμπληρωματικά των μέτρων που προβλέπει η οδηγία 85/511/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Νοεμβρίου 1985, για τη θέσπιση κοινοτικών μέτρων για την καταπολέμηση του αφθώδους πυρετού, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 90/423/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 1990, και ιδίως την εξουσία να διατάσσουν τη θανάτωση των ζώων που ανήκουν σε γειτονική εκμετάλλευση ή βρίσκονται σε συγκεκριμένη ακτίνα γύρω από εκμετάλλευση που περιλαμβάνει προσβληθέντα ζώα.

Τέτοια συμπληρωματικά μέτρα πρέπει να λαμβάνονται με τήρηση των στόχων που επιδιώκει η ισχύουσα κοινοτική ρύθμιση και ειδικότερα με τήρηση της οδηγίας 85/511, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 90/423, των γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου όπως είναι η αρχή της αναλογικότητας και της υποχρεώσεως κοινοποιήσεως κατά την έννοια του άρθρου 10, παράγραφος 1, της οδηγίας 90/425.

(1) ΕΕ C 146 της 21.06.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/3

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 17ης Φεβρουαρίου 2005

στην υπόθεση C-215/03 (αίτηση του Rechtbank te 's-Gravenhage για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως): Salah Oulane κατά Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie (1)

(Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων - Δικαίωμα εισόδου και διαμονής των υπηκόων των κρατών μελών - Υποχρέωση επιδείξεως δελτίου ταυτότητας ή διαβατηρίου - Προϋπόθεση για την αναγνώριση του δικαιώματος διαμονής - Κύρωση - Επιβολή μέτρου κρατήσεως προς τον σκοπό της απομακρύνσεως από τη χώρα)

(2005/C 115/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Στην υπόθεση C-215/03, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, την οποία υπέβαλε το Rechtbank te 's-Gravenhage (Κάτω Χώρες), με απόφαση της 12ης Μαΐου 2003, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 19 Μαΐου 2003, στο πλαίσιο της δίκης Salah Oulane κατά Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues (εισηγητή), M. Ilešič και E. Levits, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: P. Léger, γραμματέας: M. F. Contet, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 17 Φεβρουαρίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 4, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 73/148/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1973, περί καταργήσεως των περιορισμών στη διακίνηση και στη διαμονή των υπηκόων των κρατών μελών στο εσωτερικό της Κοινότητας στον τομέα της εγκαταστάσεως και της παροχής υπηρεσιών, έχει την έννοια ότι η εκ μέρους κράτους μέλους αναγνώριση του δικαιώματος διαμονής υπηκόου άλλου κράτους μέλους ο οποίος είναι αποδέκτης υπηρεσιών δεν μπορεί να εξαρτηθεί από την εκ μέρους του υπηκόου αυτού επίδειξη ισχύοντος δελτίου ταυτότητας ή διαβατηρίου, όταν η ταυτότητα και η ιθαγένεια του ενδιαφερομένου μπορούν να αποδειχθούν, κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση, με άλλα μέσα.

Το άρθρο 49 ΕΚ απαγορεύει να επιβάλλεται στους υπηκόους των κρατών μελών η υποχρέωση να επιδεικνύουν, εντός άλλου κράτους μέλους, ισχύον δελτίο ταυτότητας ή διαβατήριο προς απόδειξη της ιθαγένειάς τους, ενώ το κράτος μέλος αυτό δεν επιβάλλει στους δικούς του υπηκόους καμία γενική υποχρέωση αποδείξεως της ταυτότητάς τους, επιτρέποντάς τους να αποδεικνύουν την ταυτότητά τους με κάθε μέσο επιτρεπόμενο από το εθνικό δίκαιο.

Ένα μέτρο κρατήσεως υπηκόου άλλου κράτους μέλους, ενόψει της απομακρύνσεώς του από τη χώρα, το οποίο λαμβάνεται λόγω μη επιδείξεως ισχύοντος δελτίου ταυτότητας ή διαβατηρίου μολονότι δεν υπάρχει προσβολή της δημοσίας τάξεως, αποτελεί αδικαιολόγητο εμπόδιο στην ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών και, ως εκ τούτου, συνιστά παράβαση του άρθρου 49 ΕΚ.

Στους υπηκόους κράτους μέλους που διαμένουν σε άλλο κράτος μέλος ως αποδέκτες υπηρεσιών εναπόκειται να προσκομίσουν αποδείξεις από τις οποίες να συνάγεται το νόμιμο της διαμονής τους. Ελλείψει τέτοιων αποδείξεων, το κράτος μέλος υποδοχής μπορεί να λάβει μέτρο απομακρύνσεώς τους από τη χώρα τηρουμένων των ορίων που επιβάλλει το κοινοτικό δίκαιο.

(1) ΕΕ C 171 της 19.07.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/4

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(έκτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-235/03 (αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως του Juzgado de Primera Instancia no 35 de Barcelona): QDQ Media SA κατά Alejandro Omedas Lecha (1)

(Οδηγία 2000/35/EΚ - Έννοια των εξόδων εισπράξεως οφειλής - Αμοιβή δικηγόρου σε ένδικη διαδικασία στην οποία δεν είναι υποχρεωτική η παροχή υπηρεσιών του - Έλλειψη δυνατότητας συνυπολογισμού της στις δαπάνες βάσει του εθνικού δικαίου - Μη δυνατότητα επικλήσεως της οδηγίας κατά ιδιώτη)

(2005/C 115/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Στην υπόθεση C-235/03, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia no 35 de Barcelona (Ισπανία) με απόφαση της 5ης Μαΐου 2003, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 2 Ιουνίου 2003, στο πλαίσιο της διαδικασίας QDQ Media SA κατά Alejandro Omedas Lecha, το Δικαστήριο (έκτο τμήμα), συγκείμενο από τους A. Borg Barthet, πρόεδρο τμήματος, J.-P. Puissochet (εισηγητή) και S. von Bahr, δικαστές, γενική εισαγγελέας: J. Kokott, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 10 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα, βάσει του εθνικού δικαίου, να συνυπολογιστούν στα έξοδα στα οποία μπορεί να καταδικαστεί ένας ιδιώτης οφειλέτης χρέους από παροχή επαγγελματικών υπηρεσιών οι δαπάνες από τη μεσολάβηση δικηγόρου υπέρ του δανειστή κατά τη διάρκεια της ένδικης διαδικασίας εισπράξεως του χρέους αυτού, η οδηγία 2000/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές, δεν μπορεί να χρησιμεύσει αυτοτελώς ως βάση της δυνατότητας αυτής.

(1) ΕΕ C 171 της 19.07.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/4

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-336/03 (αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως του High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division): easyCar (UK) Ltd κατά Office of Fair Trading (1)

(Προστασία των καταναλωτών κατά τις εξ αποστάσεως συμβάσεις - Οδηγία 97/7/EΚ - Συμβάσεις παροχής υπηρεσιών μεταφοράς - Έννοια - Συμβάσεις μισθώσεως αυτοκινήτων)

(2005/C 115/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Στην υπόθεση C-336/03, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division (Ηνωμένο Βασίλειο), με απόφαση της 21ης Ιουλίου 2003, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 30 Ιουλίου 2003, στο πλαίσιο της δίκης easyCar (UK) Ltd κατά Office of Fair Trading, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, K. Lenaerts, J. N. Cunha Rodrigues, K. Schiemann και M. Ilešič (εισηγητή), δικαστές, γενική εισαγγελέας: C. Stix-Hackl, γραμματέας: K. Sztranc, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε, στις 10 Μαρτίου 2005, απόφαση με το εξής διατακτικό:

Το άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 97/7/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαΐου 1997, για την προστασία των καταναλωτών κατά τις εξ αποστάσεως συμβάσεις, έχει την έννοια ότι η έκφραση «συμβάσεις παροχής υπηρεσιών μεταφοράς» περιλαμβάνει τις συμβάσεις παροχής υπηρεσιών μισθώσεως αυτοκινήτων.

(1) ΕΕ C 226 της 20.09.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/5

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-342/03: Βασίλειο της Ισπανίας κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (1)

(Κοινή εμπορική πολιτική - Τόνος σε κονσέρβες καταγωγής Ταϊλάνδης και Φιλιππίνων - Διαμεσολάβηση στο πλαίσιο του ΠΟΕ - Κανονισμός (EΚ) 975/2003 - Δασμολογική ποσόστωση)

(2005/C 115/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η: ισπανική

Στην υπόθεση C-342/03, με αντικείμενο προσφυγή ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 230 EΚ, ασκηθείσα στις 4 Αυγούστου 2003, Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: N. Díaz Abad) κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (εκπρόσωποι: M. Bishop και D. Canga Fano) υποστηριζόμενου από την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: X. Lewis και R. Vidal Puig) το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues, M. Ilešič (εισηγητή) και E. Levits, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: F. G. Jacobs, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 10 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1.	Απορρίπτει την προσφυγή.

2.	Καταδικάζει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα, πλην αυτών της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία φέρει τα δικά της δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 226 της 20.09.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/5

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πέμπτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-449/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Διαχείριση των αποβλήτων - Χωματερή του Saint-Laurent του Maroni - Οδηγίες 75/442/ΕΟΚ και 91/156/ΕΟΚ)

(2005/C 115/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-449/03, με αντικείμενο προσφυγή του άρθρου 226 ΕΚ λόγω παραβάσεως, ασκηθείσα στις 24 Οκτωβρίου 2003, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: M. Κωνσταντινίδης και B. Stromsky) κατά Γαλλικής Δημοκρατίας, (εκπρόσωποι: G. de Bergues και D. Petrausch), το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους R. Silva de Lapuerta (εισηγήτρια), πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann και J. Klučka, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: L. A. Geelhoed, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 10 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Παραλείποντας τη χορήγηση αδείας εκμεταλλεύσεως της χωματερής οικιακών και εξομοιωμένων προς αυτά αποβλήτων, που βρίσκεται στο έδαφος της κοινότητας Saint-Laurent του Maroni στη Γαλλική Γουιάνα,

—	μη λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσει ότι τα απόβλητα στο χώρο της χωματερής αυτής διατίθενται ή αξιοποιούνται χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του ανθρώπου και χωρίς να χρησιμοποιούνται διαδικασίες ή μέθοδοι που ενδέχεται να βλάψουν το περιβάλλον, και

—	μη λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα προκειμένου ο φορέας εκμεταλλεύσεως της εν λόγω χωματερής να προβαίνει ο ίδιος στην αξιοποίηση ή τη διάθεση των αποβλήτων ή να τα παραδίδει σε ιδιωτικό ή δημόσιο φορέα συλλογής,

—	η Γαλλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 9, 4 και 8 της Οδηγίας 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, περί των στερεών αποβλήτων, όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία 91/156/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Μαρτίου 1991.

2.	Η Γαλλική Δημοκρατία καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 289 της 29.11.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/6

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 3ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-472/03 (αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως του Hoge Raad der Nederlanden): Staatssecretaris van Financiën κατά Arthur Andersen & Co. Accountants c.s. (1)

(Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρο 13, B, στοιχείο α' - Απαλλαγή των συναφών προς τις ασφαλιστικές εργασίες παροχών υπηρεσιών που πραγματοποιούνται από ασφαλιστές και ασφαλιστικούς πράκτορες - Ασφάλιση ζωής - Δραστηριότητες «back office»)

(2005/C 115/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Στην υπόθεση C-472/03, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) με απόφαση της 7ης Νοεμβρίου 2003, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 12 Νοεμβρίου 2003, στο πλαίσιο της διαδικασίας Staatssecretaris van Financiën κατά Arthur Andersen & Co. Accountants c.s., το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, K. Lenaerts (εισηγητή), N. Colneric, K. Schiemann και E. Juhász, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: M. Poiares Maduro, γραμματέας: M.-F. Contet, κύρια υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 3 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 13, Β, στοιχείο α', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών. Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι οι δραστηριότητες «back office», που συνίστανται στην παροχή υπηρεσιών, έναντι αντιπαροχής, σε ασφαλιστική επιχείρηση, δεν συνιστούν παροχές υπηρεσιών συναφείς με ασφαλιστικές εργασίες που πραγματοποιούνται από ασφαλιστή ή ασφαλιστικό πράκτορα υπό την έννοια της διατάξεως αυτής.

(1) ΕΕ C 21 της 24.01.2004.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/6

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πρώτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-491/03 (αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hessischer Verwaltungsgerichtshof): Ottomar Hermann κατά Stadt Frankfurt am Main (1)

(Έμμεση φορολόγηση - Οδηγία 92/12/ΕΟΚ - Δημοτικός φόρος επί της παροχής οινοπνευματωδών ποτών προοριζόμενων για άμεση και επί τόπου κατανάλωση)

(2005/C 115/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση C-491/03, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, την οποία υπέβαλε το Hessischer Verwaltungsgerichtshof (Γερμανία) με απόφαση της 1ης Οκτωβρίου 2003, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 20 Νοεμβρίου 2003, στο πλαίσιο της υποθέσεως Ottmar Hermann (συνδίκου της πτωχεύσεως της Volkswirt Weinschänken GmbH) κατά Stadt Frankfurt am Main, το Δικαστήριο (πρώτο τμήμα), συγκείμενο από τους P. Jann, πρόεδρο τμήματος, K. Lenaerts (εισηγητή), N. Colneric, K. Schiemann και E. Juhász, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer, γραμματέας: H. von Holstein, βοηθός γραμματέας, εξέδωσε, στις 10 Μαρτίου 2005, απόφαση με το εξής διατακτικό:

Ένας φόρος που επιβάλλεται στην παροχή εξ επαχθούς αιτίας, στο πλαίσιο δραστηριότητας εστιάσεως, οινοπνευματωδών ποτών προς άμεση και επί τόπου κατανάλωση, πρέπει να θεωρείται ως φόρος επί της παροχής υπηρεσιών που σχετίζονται με προϊόντα υποκείμενα σε ειδικό φόρο καταναλώσεως που δεν έχει τον χαρακτήρα φόρου επί του κύκλου εργασιών κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης.

Η προϋπόθεση «τηρήσεως του ίδιου όρου» στην οποία υπόκεινται οι φόροι που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 3, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 92/12 αναφέρεται αποκλειστικώς στον όρο του πρώτου εδαφίου της εν λόγω παραγράφου, ήτοι στον «όρο ότι αυτές οι επιβαρύνσεις δεν συνεπάγονται, κατά τις [εμπορικές] συναλλαγές μεταξύ κρατών μελών, διατυπώσεις που σχετίζονται με τη διάβαση συνόρου».

(1) ΕΕ C 47 της 21.02.2004.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/7

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πέμπτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-531/03: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 97/11/ΕΚ - Εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον - Σχέδια κατασκευής αυτοκινητοδρόμων σε ορισμένα ομόσπονδα κράτη)

(2005/C 115/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση C-531/03, με αντικείμενο προσφυγή του άρθρου 226 ΕΚ λόγω παραβάσεως, που ασκήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2003, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J.-C. Schieferer και F. Simonetti) κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (εκπρόσωποι: C.-D. Quassowski και M. Lumma), το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους R. Silva de Lapuerta, πρόεδρο τμήματος, J. Makarczyk (εισηγητή) και P. Kūris, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: D. Ruiz-Jarabo Colomer, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 10 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Η Ομoσπoνδιακή Δημoκρατία της Γερμανίας, μη μεταφέροντας εμπροθέσμως στην εσωτερική έννομη τάξη την οδηγία 97/11/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 1997, περί τροποποιήσεως της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, όσον αφορά σχέδια κατασκευής αυτοκινητοδρόμων στο ομόσπονδο κράτος Ρηνανία-Παλατινάτο και επιτρέποντας στο ομόσπονδο κράτος της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, κατά τη λήξη της ίδιας προθεσμίας, να εγκρίνει σχέδια κατασκευής αυτοκινητοδρόμων χωρίς εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, μέσω της εγκρίσεως του χωροταξικού σχεδιασμού, παρέβη τις υπoχρεώσεις πoυ υπέχει από την εν λόγω οδηγία και από το άρθρο 4, σε συνδυασμό με το παράρτημα Ι, αριθ. 7, στοιχεία β' και γ', και το παράρτημα ΙΙ, αριθ. 10, στοιχείο ε', της οδηγίας 85/337/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 1985, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/11.

2.	Καταδικάζει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 59 της 6.3.2004.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/7

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(τρίτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-39/04 (αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως του tribunal administratif de Dijon): Laboratoires Fournier SA κατά Direction des vérifications nationales et internationales (1)

(Περιορισμοί στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Φορολογική νομοθεσία - Φόρος εισοδήματος εταιριών - Πίστωση φόρου λόγω έρευνας)

(2005/C 115/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-39/04, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το tribunal administratif de Dijon (Γαλλία) με απόφαση της 30ής Δεκεμβρίου 2003, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 2 Φεβρουαρίου 2004, στο πλαίσιο της δίκης Laboratoires Fournier SA κατά Direction des vérifications nationales et internationales, το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα), συγκείμενο από τους A. Rosas, πρόεδρο τμήματος, J.-P. Puissochet, S. von Bahr (εισηγητή), J. Malenovský και U. Lõhmus, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: F. G. Jacobs, γραμματέας: K. Sztranc, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 10 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το άρθρο 49 ΕΚ απαγορεύει την κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους η οποία παρέχει το ευεργέτημα της πιστώσεως φόρου λόγω έρευνας μόνο για τις ερευνητικές εργασίες που πραγματοποιούνται στο έδαφος του κράτους μέλους αυτού.

(1) ΕΕ C 71 της 20.03.2004.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/7

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πέμπτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-236/04: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγίες 2002/19/ΕΚ, 2002/20/ΕΚ, 2002/21/ΕΚ και 2002/22/ΕΚ - Δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών - Μη εμπρόθεσμη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη)

(2005/C 115/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-236/04, με αντικείμενο προσφυγή λόγω παραβάσεως δυνάμει του άρθρου 226 ΕΚ, που ασκήθηκε στις 7 Ιουνίου 2004, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωπος: M. Shotter) κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου (εκπρόσωπος: S. Schreiner), το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους R. Silva de Lapuerta, πρόεδρο τμήματος, J. Makarczyk και P. Kūris (εισηγητή), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: F. G. Jacobs, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 10 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, μη θεσπίζοντας τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που είναι αναγκαίες για να συμμορφωθεί προς τις οδηγίες 2002/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με την πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και συναφείς ευκολίες, καθώς και με τη διασύνδεσή τους (οδηγία για την πρόσβαση), 2002/20/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την αδειοδότηση δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την αδειοδότηση), 2002/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία πλαίσιο), και 2002/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει τις οδηγίες αυτές.

2.	Καταδικάζει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 190 της 24.07.2004.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/8

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(πέμπτο τμήμα)

της 10ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση C-240/04: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγίες 2002/19/ΕΚ, 2002/20/ΕΚ, 2002/21/ΕΚ και 2002/22/ΕΚ - Δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών - Μη μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο εντός της ταχθείσας προθεσμίας)

(2005/C 115/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση C-240/04, με αντικείμενο προσφυγή του άρθρου 226 ΕΚ λόγω παραβάσεως, ασκηθείσα στις 8 Ιουνίου 2004, Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, (εκπρόσωπος: M. Shotter) κατά Βασιλείου του Βελγίου, (εκπρόσωπος: E. Dominkovits), το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους R. Silva de Lapuerta, πρόεδρο τμήματος, J. Makarczyk και P. Kūris (εισηγητής), δικαστές, γενικός εισαγγελέας: F. G. Jacobs, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 10 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

Μη θεσπίζοντας όλες τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για τη συμμόρφωσή του προς τις οδηγίες 2002/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με την πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρονικών επικοινωνιών και συναφείς ευκολίες, καθώς και με τη διασύνδεσή τους (οδηγία για την πρόσβαση), 2002/20/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την αδειοδότηση δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την αδειοδότηση), 2002/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία πλαίσιο), και την οδηγία 2002/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας), το Βασίλειο του Βελγίου παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις εν λόγω οδηγίες.

2.	Το Βασίλειο του Βελγίου καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 190 της 24.07.2004.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/8

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ

(δεύτερο τμήμα)

της 17ης Φεβρουαρίου 2005

στην υπόθεση C-250/03 (αίτηση του Tribunale amministrativo regionale per la Lombardia για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως): Giorgio Emanuele Mauri κατά Ministero della Giustizia Commissione per gli esami di avvocato presso la Corte d'appello di Milano (1)

(Άρθρο 104, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας - Πρόσβαση στο δικηγορικό λειτούργημα - Διατάξεις περί των εξετάσεων προς απόκτηση αδείας ασκήσεως του δικηγορικού λειτουργήματος)

(2005/C 115/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Στην υπόθεση C-250/03, με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, την οποία υπέβαλε το Tribunale amministrativo regionale per la Lombardia (Ιταλία), με απόφαση της 13ης Νοεμβρίου 2002, που περιήλθε στο Δικαστήριο στις 11 Ιουνίου 2003, στο πλαίσιο της δίκης Giorgio Emanuele Mauri κατά Ministero della Giustizia, Commissione per gli esami di avvocato presso la Corte d'appello di Milano, το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους C. W. A. Timmermans (εισηγητή), πρόεδρο τμήματος, C. Gulmann, R. Schintgen, J. Makarczyk, J. Klučka, δικαστές, γενικός εισαγγελέας: P. Léger, γραμματέας: R. Grass, εξέδωσε στις 17 Φεβρουαρίου 2005 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

Τα άρθρα 81 ΕΚ, 82 ΕΚ και 43 ΕΚ δεν απαγορεύουν διάταξη, όπως αυτή του άρθρου 22 του νομοθετικού διατάγματος 1578 της 27ης Νοεμβρίου 1933, όπως ίσχυε κατά τον χρόνο των επίδικων στην κύρια δίκη πραγματικών περιστατικών, η οποία προβλέπει ότι, στο πλαίσιο των εξετάσεων που αποτελούν προϋπόθεση για την πρόσβαση στην άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος, η εξεταστική επιτροπή απαρτίζεται από πέντε μέλη διοριζόμενα από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, ήτοι δύο δικαστές, έναν καθηγητή νομικής και δύο δικηγόρους, οι δε τελευταίοι υποδεικνύονται από το Consiglio nazionale forense (Εθνικό Συμβούλιο των Δικηγορικών Συλλόγων) κατόπιν κοινής προτάσεως των συμβουλίων των δικηγορικών συλλόγων της οικείας περιφερείας.

(1) ΕΕ C 200 της 23.08.2003

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/9

Αίτηση αναιρέσεως του Βασιλείου της Σουηδίας κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (πέμπτο πενταμελές τμήμα), της 30ής Νοεμβρίου 2004, στην υπόθεση T-168/02, IFAW Internationaler Tierschutz-Fonds GmbH, υποστηριζόμενη από το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, το Βασίλειο της Σουηδίας και το Βασίλειο της Δανίας, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, υποστηριζομένης από το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας, που υποβλήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση C-64/05 P)

(2005/C 115/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Το Βασίλειο της Σουηδίας, εκπροσωπούμενο από τον K. Wistrand, άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 14 Φεβρουαρίου 2005 αναίρεση κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (πέμπτο πενταμελές τμήμα), της 30ής Νοεμβρίου 2004, στην υπόθεση T-168/02 (1), IFAW Internationaler Tierschutz-Fonds GmbH, υποστηριζόμενη από το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, το Βασίλειο της Σουηδίας και το Βασίλειο της Δανίας, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, υποστηριζομένης από το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας.

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

1)	να αναιρέσει την απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Νοεμβρίου 2004 στην υπόθεση T-168/02·

2)	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 26ης Μαρτίου 2002 και

3)	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα του Βασιλείου της Σουηδίας κατά τη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα:

Η Σουηδική Κυβέρνηση προβάλλει ότι το Πρωτοδικείο παρέβη το κοινοτικό δίκαιο με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση.

Το Πρωτοδικείο παρατήρησε, κατ' αρχάς, ότι το προβλεπόμενο στο άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (στο εξής: κανονισμός περί διαφάνειας) δικαίωμα προσβάσεως στα έγγραφα των κοινοτικών οργάνων αφορά όλα τα έγγραφα που έχουν στη διάθεσή τους τα όργανα αυτά και, ως εκ τούτου, τα κοινοτικά όργανα είναι δυνατό να ωθηθούν, ενδεχομένως, στο να γνωστοποιήσουν έγγραφα προερχόμενα από τρίτους, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται, ιδίως, τα κράτη μέλη. Το Πρωτοδικείο επεσήμανε ότι δεν ενσωματώθηκε στον κανονισμό ο επονομαζόμενος κανόνας του συντάκτη, ήτοι η αρχή ότι το πρόσωπο που συνέταξε ένα έγγραφο διατηρεί τον έλεγχο επί του εγγράφου αυτού και, ως εκ τούτου, αποφασίζει αν το εν λόγω έγγραφο μπορεί να δημοσιοποιηθεί, ανεξάρτητα από το ζήτημα ποιος έχει στην κατοχή του το έγγραφο.

Ωστόσο, το Πρωτοδικείο εκτίμησε ότι το άρθρο 4, παράγραφος 5, του κανονισμού περί διαφάνειας προβλέπει εμμέσως ότι υφίσταται ειδική εξέταση όσον αφορά τα κράτη μέλη και ότι, ως εκ τούτου, ο κανόνας του συντάκτη εφαρμόζεται στα έγγραφα που έχουν καταρτισθεί από τα κράτη μέλη. Προς δικαιολόγηση της διαπιστώσεως αυτής, το Πρωτοδικείο επεσήμανε, πρώτον, ότι, σε αντίθετη περίπτωση, θα υπήρχε κίνδυνος να παραμείνει γράμμα κενό περιεχομένου η υποχρέωση να ληφθεί προηγουμένως η συγκατάθεση του κράτους μέλους, σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 5, του κανονισμού περί διαφάνειας, και, δεύτερον, ότι ο εν λόγω κανονισμός δεν έχει ούτε ως αντικείμενο ούτε ως αποτέλεσμα την τροποποίηση της εθνικής νομοθεσίας. Κατά το Πρωτοδικείο, το κράτος μέλος δεν είναι υποχρεωμένο να αιτιολογήσει το υποβαλλόμενο κατ' εφαρμογήν του άρθρου 4, παράγραφος 5, του κανονισμού περί διαφάνειας αίτημά του.

Εντούτοις, η Σουηδική Κυβέρνηση φρονεί ότι η εκ μέρους του Πρωτοδικείου ερμηνεία δεν ευρίσκει ρητά και απερίφραστα έρεισμα στην επίμαχη διάταξη ή σε άλλο σημείο του κανονισμού περί διαφάνειας. Υπό τις περιστάσεις αυτές, κανένα από τα επιχειρήματα επί των οποίων το Πρωτοδικείο στήριξε την ερμηνεία του, είτε εξεταζόμενο ατομικώς είτε από κοινού με τα άλλα επιχειρήματα, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παράκαμψη του θεμελιώδους κανόνα στον οποίο βασίζεται ο κανονισμός περί διαφάνειας. Σύμφωνα με τον κανονισμό, εναπόκειται στο κοινοτικό όργανο, στην κατοχή του οποίου βρίσκεται το έγγραφο, να εκτιμήσει αν ένα έγγραφο πρέπει να δημοσιοποιηθεί. Αν δεν εφαρμόζεται καμία από τις εξαιρέσεις από τον κανόνα της δημοσιοποιήσεως οι οποίες προβλέπονται στο άρθρο 4, παράγραφοι 1 έως 3, του κανονισμού περί διαφάνειας, το έγγραφο πρέπει να δημοσιοποιηθεί. Η προβλεπόμενη από το άρθρο 4, παράγραφος 5, του κανονισμού περί διαφάνειας υποχρέωση να ληφθεί προηγουμένως η συγκατάθεση του κράτους μέλους αποτελεί διαδικαστικό κανόνα που δικαιολογεί τον σκοπό για τον οποίο θεσπίστηκε, ακόμη και αν τα κράτη μέλη δεν έχουν απόλυτο δικαίωμα αρνησικυρίας. Ούτε η έλλειψη δικαιώματος αρνησικυρίας συνεπάγεται οποιαδήποτε τροποποίηση της εθνικής νομοθεσίας.

Σύμφωνα με τον κανονισμό περί διαφάνειας, μια απόφαση περί αρνήσεως χορηγήσεως προσβάσεως σε έγγραφο μπορεί να λαμβάνεται μόνο βάσει μιας εκ των εξαιρέσεων οι οποίες παρατίθενται στο άρθρο 4, παράγραφοι 1 έως 3. Αν το οικείο κράτος μέλος δεν αιτιολογήσει την άρνησή του να δημοσιοποιήσει ένα έγγραφο, το κράτος μέλος αυτό διατρέχει τον κίνδυνο ότι το κοινοτικό όργανο δεν θα είναι σε θέση να διαπιστώσει ότι υπάρχει ειδική ανάγκη προστασίας του εμπιστευτικού χαρακτήρα που μπορεί να αποτελέσει λόγο μη δημοσιοποιήσεως του εγγράφου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από τον κανονισμό περί διαφάνειας εξαιρέσεις από τον κανόνα της δημοσιοποιήσεως.

Κανένα από τα επιχειρήματα επί των οποίων το Πρωτοδικείο στήριξε την απόφασή του δεν είναι επαρκές προκειμένου να επιτραπεί, όσον αφορά τα έγγραφα που προέρχονται από τα κράτη μέλη, η ύπαρξη εξαιρέσεως από τη θεμελιώδη αρχή ότι εναπόκειται στο κοινοτικό όργανο, στην κατοχή του οποίου βρίσκεται ένα έγγραφο, να εκτιμήσει αν το εν λόγω έγγραφο πρέπει να δημοσιοποιηθεί. Έτσι, η απόφαση του Πρωτοδικείου παρέβη το κοινοτικό δίκαιο.

(1) ΕΕ C 202, 24.08.2002, σ. 30.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/10

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως που ασκήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση C-91/05)

(2005/C 115/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους Pieter Jan Kuijper και Johan Enegren, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 21 Φεβρουαρίου 2005, προσφυγή κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

1.	να ακυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου 2004/833/ΚΕΠΠΑ (1)

2.	να κηρύξει, παράνομη και, ως εκ τούτου, ανεφάρμοστη την Κοινή Δράση 2002/589/ΚΕΠΠΑ (2), ειδικότερα τον Τίτλο II αυτής.

Νομικοί ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η Επιτροπή ζητεί την ακύρωση, λόγω ελλείψεως αρμοδιότητας, βάσει του άρθρου 230, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης ΕΚ, της αποφάσεως του Συμβουλίου 2004/833/ΚΕΠΠΑ, της 2ας Δεκεμβρίου 2004, περί εφαρμογής της Κοινής Δράσης 2002/589/ΚΕΠΠΑ εν όψει της συμβολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ECOWAS στα πλαίσια του Μορατόριουμ για τα Όπλα και τον Ελαφρό Οπλισμό. Το Συμβούλιο έλαβε την απόφαση αυτή βάσει του Τίτλου V της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ το άρθρο 11 (3) της Συμφωνίας Κοτονού καλύπτει δράσεις, inter alia, κατά της διαδόσεως μικρών όπλων και ελαφρού οπλισμού. Επιπλέον, η Επιτροπή συνήψε, σύμφωνα με το άρθρο 10 (2) του παραρτήματος ΙV της Συμφωνίας Κοτονού ένα Περιφερειακό Ενδεικτικό Πρόγραμμα για τη Δυτική Αφρική με την Οικονομική Κοινότητα Κρατών Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) και τη Δυτικοαφρικανική Οικονομική και Νομισματική Ένωση (WAEMU), που παρέχει στήριξη σε περιφερειακή πολιτική προλήψεως συγκρούσεων και ορθής διακυβέρνησης, και αναγγέλλει τη στήριξη, ειδικότερα, του μορατόριουμ, όσον αφορά την εισαγωγή και εξαγωγή, παραγωγή ελαφρού οπλισμού στη Δυτική Αφρική. Έτσι, η βαλλόμενη απόφαση ΚΕΠΠΑ συνιστά παράβαση του άρθρου 47 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, εφόσον θίγει τις εξουσίες της Κοινότητας στον τομέα της αναπτυξιακής ενίσχυσης.

Επιπλέον, η Επιτροπή ζητεί να αναγνωριστεί η ακυρότητα, βάσει του άρθρου 241 της Συνθήκης ΕΚ, της Κοινής Δράσης του Συμβουλίου 2002/589/ΚΕΠΠΑ, της 12ης Ιουλίου 2002, και ειδικότερα του Τίτλου της II, επί της ίδιας βάσεως και για τους ίδιους λόγους. Η Κοινή Δράση 2002/589/ΚΕΠΠΑ είναι μία γενικού χαρακτήρα νομοθετική πράξη επί της οποίας στηρίζεται η απόφαση ΚΕΠΠΑ και της οποίας ζητείται η ακύρωση για έλλειψη αρμοδιότητας. Επομένως, η Κοινή Δράση, και ειδικότερα ο Τίτλος της II πρέπει να κηρυχθεί, στο πλαίσιο της υπό κρίση υποθέσεως, ανεφάρμοστη.

(1) Απόφαση του Συμβουλίου 2004/833/ΚΕΠΠΑ, της 2ας Δεκεμβρίου 2004, για την εφαρμογή της Κοινής Δράσης 2002/589/ΚΕΠΠΑ εν όψει της συμβολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ECOWAS στα πλαίσια του Μορατόριουμ για τα Όπλα και τον Ελαφρό Οπλισμό, ΕΕ L 359, 04.12.2004, σ. 65.

(2) Κοινή Δράση του Συμβουλίου 2002/589/ΚΕΠΠΑ, της 12ης Ιουλίου 2002, για τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην καταπολέμηση της αποσταθεροποιητικής συσσώρευσης και διάδοσης φορητών όπλων και ελαφρού οπλισμού και για την κατάργηση της κοινής δράσης 1999/34/ΚΕΠΠΑ, ΕΕ L 191, 19.07.2002, σ. 1.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/10

Αίτηση αναιρέσεως της εταιρίας El Corte Inglés s.a. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το δεύτερο τμήμα του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 13 Δεκεμβρίου 2004, στην υπόθεση T-8/03, El Corte Inglés s.a. κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), η οποία ασκήθηκε στις 2 Μαρτίου 2005 (με τηλεομοιοτυπία της 28ης Φεβρουαρίου 2005)

(Υπόθεση C-104/05 P)

(2005/C 115/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Η εταιρία El Corte Inglés s.a, εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο J.L. Rivas Zurdo, άσκησε στις 2 Μαρτίου 2005 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αναίρεση κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το δεύτερο τμήμα του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 13 Δεκεμβρίου 2004, στην υπόθεση T-8/03, El Corte Inglés s.a. κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ).

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

1.	να ακυρώσει την απόφαση που εξέδωσε το Πρωτοδικείο στην υπόθεση T-8/03 στις 13 Δεκεμβρίου 2004, η οποία της κοινοποιήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2004, με την οποία αυτό απέρριψε την προσφυγή που είχε υποβάλει η αναιρεσείουσα και την καταδίκασε στα δικαστικά έξοδα·

να κρίνει βάσιμη την προσφυγή που είχε ασκήσει ενώπιον του Πρωτοδικείου και

α)

να ακυρώσει την απόφαση της 3ης Οκτωβρίου 2002 του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ (συνεκδικασθείσες υποθέσεις 700/2000-4 και 746/2000-4), καθόσον, αποδεχόμενο μερικώς την προσφυγή της αναιρεσείουσας και απορρίπτοντας τα αιτήματα της καθής, επέτρεψε την καταχώριση του κοινοτικού σήματος 203570 για προϊόντα των κλάσεων 18 και 24·

β)

να απορρίψει την αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού σήματος υπ' αριθ. 203570 «Emilio Pucci» και για όλα τα προϊόντα της κλάσεως 18: «Δέρμα και απομιμήσεις δέρματος, είδη από αυτά τα υλικά μη περιλαμβανόμενα σε άλλες κλάσεις, δέρματα ζώων, κιβώτια ταξιδίου και βαλίτσες, ομπρέλες, αλεξήλια και ράβδοι περιπάτου, μαστίγια, ιπποσκευές και είδη σελλοποιίας» και της κλάσεως 24: «υφάσματα και είδη υφαντουργίας μη περιλαμβανόμενα σε άλλες κλάσεις, κλινοσκεπάσματα και τραπεζομάντηλα», μοναδικές κλάσεις για τις οποίες το ΓΕΕΑ επέτρεψε την καταχώριση·

γ)	να καταδικάσει την καθής και την παρεμβαίνουσα στα δικαστικά έξοδα, τόσο για την παρούσα αναίρεση όσο και για την προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα:

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94 λόγω της ομοιότητας μεταξύ των προϊόντων που καλύπτονται από τα προγενέστερα σήματα και των προϊόντων για τα οποία ζητείται η καταχώριση·

το σκεπτικό της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως παραπέμπει σε γενικά και αφηρημένα κριτήρια ως προς την έλλειψη ομοιότητας μεταξύ των προϊόντων, ενώ η παρούσα υπόθεση αποτελεί εξαίρεση·

η σχέση συμπληρωματικότητας μεταξύ των προϊόντων των κλάσεων 18 και 25, την οποία επιβεβαιώνει η ίδια η παρεμβαίνουσα με την αίτησή της, δεν ελήφθη υπόψη στην απόφαση, ενώ η συμπληρωματικότητα αυτή επιβεβαιώνει την απορρέουσα από τη νομολογία εκτίμηση ότι οι κλάσεις της ονοματολογίας αποτελούν απλά διοικητικά κριτήρια·

το κριτήριο του καταναλωτικού κοινού συνιστά στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη χρονική στιγμή της συγκρούσεως των σημάτων στο πλαίσιο αιτήσεως καταχωρίσεως σημάτων. Ως εκ τούτου, οι «ασκούντες επιρροή παράγοντες» που μνημονεύονται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, βάσει των οποίων κρίνεται γενικώς η ομοιότητα μεταξύ προϊόντων, δεν αποτελούν προϋποθέσεις που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τη σύγκριση του πεδίου προστασίας των δύο συγκρουόμενων σημάτων·

με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση η σύγκριση επικεντρώνεται σε εκ των προτέρων καθορισθέντα κριτήρια, αφηρημένα και «μηχανικής-υλικής» φύσεως χωρίς να λαμβάνει υπόψη τον κοινό παρονομαστή της έννοιας της μόδας με τις πολλαπλές της πτυχές·

το καταναλωτικό κοινό (μέσος καταναλωτής) είναι το πρώτο και τελευταίο κριτήριο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στις διαφορές περί σημάτων, όπως προβλέπει το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94·

δεδομένου ότι η ομοιότητα μεταξύ σημάτων και προϊόντων εγκυμονεί κίνδυνο συγχύσεως, πρέπει να εφαρμοστεί η απαγόρευση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94·

τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε η προσφεύγουσα αποδεικνύουν τη φήμη του σήματος «Emidio Tucci», οπότε πρέπει να εφαρμοστεί το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού·

με την απόφαση του Πρωτοδικείου, δεν εκτιμήθηκε ορθώς η φήμη του σήματος από το 1994, δηλαδή πριν από το 1996·

τέλος, μέρος της πελατείας του Emidio Tucci μπορεί να υποπέσει σε πλάνη λόγω του σήματος Emilio Pucci το οποίο αποκτά κατ' αυτόν τον τρόπο αδικαιολόγητο πλεονέκτημα εις βάρος του προγενέστερου σήματος και του αποκλειστικού διακριτικού του χαρακτήρα.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/11

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Bundesfinanzhof με διάταξη της 25ης Νοεμβρίου 2004 στην υπόθεση L. u. P. GmbH κατά Finanzamt Bochum-Mitte

(Υπόθεση C-106/05)

(2005/C 115/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Με διάταξη της 25ης Νοεμβρίου 2004, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 3 Μαρτίου 2005, το Bundesfinanzhof, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ L. u. P. GmbH και Finanzamt Bochum-Mitte που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί του εξής ερωτήματος:

Επιτρέπει το άρθρο 13, Α, παράγραφος 1, στοιχείο β', και παράγραφος 2 της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου (1), της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών να εξαρτάται η απαλλαγή από τον φόρο των ιατρικών εργαστηριακών αναλύσεων που ζητούν οι παθολόγοι από τους αναφερόμενους στις διατάξεις αυτές όρους και στην περίπτωση που η θεραπευτική αγωγή που συνιστούν οι ιατροί απαλλάσσεται ούτως ή άλλως του φόρου;

(1) EE ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/12

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το Gerechtshof te 's-Gravenhage με διάταξη της 27ης Ιανουαρίου 2005, στην υπόθεση Bovemij Verzekeringen NV κατά Benelux-Merkenbureau

(Υπόθεση C-108/05)

(2005/C 115/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Με διάταξη της 27ης Ιανουαρίου 2005, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 4 Μαρτίου 2005, Gerechtshof te 's-Gravenhage, στο πλαίσιο της διαφοράς μεταξύ Bovemij Verzekeringen NV και Benelux-Merkenbureau που εκκρεμεί ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο να αποφανθεί επί των εξής ερωτημάτων:

1)	(παραλείπονται)

Έχει το άρθρο 3, παράγραφος 3, της οδηγίας (1) την έννοια ότι, για την απόκτηση του διακριτικού χαρακτήρα (εν προκειμένω μέσω σήματος Μπενελούξ) συνεπεία χρήσεως, κατά την έννοια αυτής της παραγράφου, είναι αναγκαίο, πριν από τον χρόνο της καταθέσεώς του, το σημείο να γίνεται αντιληπτό ως σήμα από το οικείο κοινό σε όλο το έδαφος της Μπενελούξ, επομένως στο Βέλγιο, τις Κάτω Χώρες και το Λουξεμβούργο;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα 2:

Πληρούται η τιθέμενη με το άρθρο 3, παράγραφος 3, της οδηγίας προϋπόθεση για την, κατά την έννοια αυτής της παραγράφου, καταχώριση, όταν το σημείο, συνεπεία της χρήσεώς του, γίνεται αντιληπτό ως σήμα από το οικείο κοινό σε σημαντικό τμήμα του εδάφους της Μπενελούξ, το δε σημαντικό αυτό τμήμα μπορεί πράγματι να είναι, παραδείγματος χάριν, μόνον οι Κάτω Χώρες;

Πρέπει κατά την εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα λόγω χρήσεως, κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 3, της οδηγίας, ενός — αποτελούμενου από μία ή περισσότερες λέξεις μιας επίσημης γλώσσας στο έδαφος κράτους μέλους (ή, όπως εν προκειμένω, στο έδαφος της Μπενελούξ)– σημείου να λαμβάνονται υπόψη οι γλωσσικές περιοχές αυτού του εδάφους;

Αρκεί συναφώς για την καταχώριση ως σήματος, εφόσον πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις για την καταχώριση, το ότι απαιτείται το σημείο να γίνεται αντιληπτό ως σήμα από το οικείο κοινό σε σημαντικό τμήμα της γλωσσικής περιοχής του κράτους μέλους (ή, όπως εν προκειμένω, του εδάφους της Μπενελούξ), στο οποίο η εν λόγω γλώσσα ομιλείται επισήμως;

(1) Πρώτη οδηγία 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (EE L 40, σ. 1).

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/12

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας, που ασκήθηκε στις 4 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση C-110/05)

(2005/C 115/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από την D. Recchia και τον F. Amato, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 4 Μαρτίου 2005 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

1)	να αναγνωρίσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, απαγορεύοντας τη ρυμούλκηση ρυμούλκας από μηχανοκίνητα οχήματα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 28 της Συνθήκης ΕΚ·

2)	να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Κατά το άρθρο 56 του ιταλικού κώδικα οδικής κυκλοφορίας, απαγορεύεται η ρυμούλκηση ρυμούλκας από μηχανοκίνητα οχήματα, πλην των ελκυστήρων (tracteurs).

Κατά την Επιτροπή, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η εν λόγω απαγόρευση έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζει τη χρήση ρυμουλκών που κατασκευάζονται και διατίθενται νομίμως στην αγορά των κρατών μελών στα οποία δεν ισχύει ανάλογη απαγόρευση, συνιστώντας πρόσκομμα στην εισαγωγή και πώλησή τους στην Ιταλία.

Η Επιτροπή υποστηρίζει, συνεπώς, ότι η Ιταλική Δημοκρατία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 28 της Συνθήκης ΕΚ.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/13

Αίτηση αναιρέσεως που υποβλήθηκε στις 4 Μαρτίου 2005 από την European Federation for Cosmetic Ingredients (EFfCI) κατά της διατάξεως, της 10ης Δεκεμβρίου 2004, του τρίτου τμήματος του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην υπόθεση T-196/03 European Federation for Cosmetic Ingredients (EFfCI) κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

(Υπόθεση C-113/05 P)

(2005/C 115/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η European Federation for Cosmetic Ingredients (EFfCI), με έδρα τις Βρυξέλλες (Bέλγιο), εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους K. Van Maldegem και τον C. Mereu, υπέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 4 Μαρτίου 2005, αίτηση αναιρέσεως κατά της διατάξεως της 10ης Δεκεμβρίου 2004 του τρίτου τμήματος του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην υπόθεση T-196/03 (1) European Federation for Cosmetic Ingredients (EFfCI) κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να κηρύξει την υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη·

—	να αναιρέσει τη διάταξη του Πρωτοδικείου της 10ης Δεκεμβρίου 2004 στην υπόθεση T-196/03·

—	να κρίνει τα αιτήματα της προσφεύγουσας στην υπόθεση T-196/03 παραδεκτά·

—	να κρίνει επί της ουσίας ή, άλλως, να αναπέμψει την υπόθεση στο Πρωτοδικείο προκειμένου να αποφανθεί αυτό επί της ουσίας·

—	να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στα έξοδα και των δύο διαδικασιών.

Νομικοί ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η αναιρεσείουσα προσβάλλει τη σκέψη 16 της αμφισβητουμένης διατάξεως με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της να εξεταστεί η ουσία της υποθέσεως πριν εκδοθεί η απόφαση περί του παραδεκτού ή, επικουρικώς, να μην εκδοθεί καμία απόφαση μέχρι την έκδοση της αποφάσεως όσον αφορά την κύρια διαδικασία. Η εν λόγω απόρριψη είναι παράνομη επειδή το Πρωτοδικείο ερμήνευσε κακώς το άρθρο 114, παράγραφος 4, του Κανονισμού Διαδικασίας και παραβίασε την αρχή της αποτελεσματικότητας και της υποχρεώσεως αιτιολογίας. Το Πρωτοδικείο όφειλε να ερμηνεύσει το άρθρο 114, παράγραφος 4, του Κανονισμού Διαδικασίας ευρέως, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τις περιστάσεις της υποθέσεως σε συμφωνία με τη νομική αρχή της αποτελεσματικότητας. Επίσης, η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι το Πρωτοδικείο παρέβη την υποχρέωσή του αιτιολογίας, μη παρέχοντας περαιτέρω διευκρινίσεις σχετικά με την απόρριψη, εκτός από τη φράση ότι «έχει επαρκώς διαφωτιστεί από τη μελέτη των εγγράφων της δικογραφίας ώστε να αποφανθεί επί των αιτημάτων των καθών χωρίς προφορική διαδικασία».

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε νομική πλάνη απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς της τότε προσφεύγουσας και καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι:

α)

τα θίγοντα τον ανταγωνισμό αποτελέσματα του αμφισβητουμένου μέτρου επί της τότε προσφεύγουσας δεν την διαφοροποιούν σε σχέση με άλλες επιχειρήσεις. Η τότε προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι οι άλλες επιχειρήσεις που δεν εφοδιάζουν τον τομέα των καλλυντικών ή που εφοδιάζουν μόνον τον τομέα καλλυντικών και δεν προβαίνουν σε δοκιμές όσον αφορά τα σχετικά στοιχεία επί ζώων ή δεν χρησιμοποιούν ουσίες CMR βρίσκονται σε κατάσταση διαφορετική από αυτήν της προσφεύγουσας. Περαιτέρω, η τότε προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι το Πρωτοδικείο κακώς ερμηνεύει τη συλλογιστική που προκύπτει από την υπόθεση Extramet.

β)

η τότε προσφεύγουσα δεν αναφέρθηκε σε οποιαδήποτε δεσμευτική διάταξη, υπέρτερη του αμφισβητουμένου μέτρου, που θα υποχρέωνε το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο να λάβουν υπόψη τα αρνητικά αποτελέσματα του αμφισβητουμένου μέτρου: η τότε προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το άρθρο 3 (ζ) EΚ αποτελεί δεσμευτική διάταξη υποχρεώνουσα το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο να διασφαλίζουν ότι δεν στρεβλώνεται ο ανταγωνισμό εντός της εσωτερικής αγοράς.

γ)

τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας της τότε προσφεύγουσας δεν είναι τέτοια ώστε το αμφισβητούμενο μέτρο να καθιστά την εμπορική χρήση τους αμέσως και οριστικώς παράνομη και, έτσι «να αφορά άμεσα» την προσφεύγουσα. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το γεγονός ότι το αμφισβητούμενο μέτρο την στερεί του (αποκλειστικού) σχετικού με το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δικαιώματός της κάνει ώστε το εν λόγω μέτρο να την αφορά, σύμφωνα με την απόφαση Codorniú, ατομικώς.

δ)

ο ισχυρισμός της τότε προσφεύγουσας ότι το εν λόγω μέτρο την αφορά ατομικώς επειδή συμμετέσχε στη διαδικασία που οδήγησε στη λήψη του αμφισβητουμένου μέτρου βάσει του άρθρου 13 της οδηγίας 76/768, και συμμετέσχε στη λήψη του αμφισβητουμένου μέτρου είναι ανεπίτρεπτος: η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι κακώς το Πρωτοδικείο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το άρθρο 13 αναφέρεται μόνο σε ατομικά μέτρα, εφόσον η οδηγία 76/768 δεν προβλέπει σχετικά με τη δυνατότητα θεσπίσεως τέτοιων μέτρων.

Επιπλέον, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Πρωτοδικείο προσέβαλε το δικαίωμά της για πλήρη και αποτελεσματική ένδικη προστασία καθώς και το δικαίωμα για δίκαιη δίκη. Η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι το δικαίωμά της για πλήρη και αποτελεσματική ένδικη προστασία θα έπρεπε να έχει ως αποτέλεσμα, τουλάχιστον, να εξετάσει το Πρωτοδικείο την ουσία της υποθέσεως αντί να αρνηθεί να αναγνωρίσει τη νομική της κατάσταση στηριζόμενο σε τυπικά απλώς επιχειρήματα.

(1) ΕΕ C 184, 2.8.2003, σ. 50.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/14

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως, υποβληθείσα με διάταξη του Conseil d'Etat (Γαλλία), τμήμα εκδικάσεως ενδίκων διαφορών, της 10ης Ιανουαρίου 2005, στο πλαίσιο της υποθέσεως Ministre de l'Ėconomie, des Finances et de l'Industrie κατά société Gillan Beach

(Υπόθεση C-114/05)

(2005/C 115/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Το Conseil d'Etat (Γαλλία), τμήμα εκδικάσεως ενδίκων διαφορών, με διάταξη της 10ης Ιανουαρίου 2005, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 8 Μαρτίου 2005, στο πλαίσιο της δίκης Ministre de l'Ėconomie, des Finances et de l'Industrie κατά société Gillan Beach, υπέβαλε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως.

Το Conseil d'Etat (Γαλλία), τμήμα εκδικάσεως ενδίκων διαφορών, ερωτά αν μία συνολική παροχή από ένα διοργανωτή στους εκθέτες μιας εκθέσεως μπορεί να υπαχθεί στο ρυθμιστικό πεδίο του άρθρου 9, παράγραφος 2, σημείο γ', πρώτη περίπτωση, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (1) της 17ης Μαΐου 1977, του άρθρου 9, παράγραφος 2, σημείο α', της οδηγίας αυτής ή σε οποιαδήποτε άλλη κατηγορία παροχών υπηρεσιών του άρθρου 9, παράγραφος 2.

(1) Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 17ης Μαΐου 1977 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (EE L 145, της 13.06.1977, σ. 1)

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/14

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε το tribunal de commerce de Nancy με απόφαση της 14ης Φεβρουαρίου 2005 στις υποθέσεις Ets Dhumeaux et Cie SA — Société d'études et de commerce «SEC» κατά ALBV SA, ALBV SA κατά TRAGEX GEL SA — Institut d'expertise vétérinaire «IEV», ALBV SA κατά CIGMA International SA και ALBV SA κατά Me Gustin υπό την ιδιότητα του διαχειριστή της TRAGEX GEL SA

(Υπόθεση C-116/05)

(2005/C 115/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Με απόφαση της 14ης Φεβρουαρίου 2005, η οποία περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 10 Μαρτίου 2005, το tribunal de commerce de Nancy, στο πλαίσιο των διαφορών μεταξύ Ets Dhumeaux et Cie SA — Société d'études et de commerce «SEC» και ALBV SA, ALBV SA και TRAGEX GEL SA — Institut d'expertise vétérinaire «IEV», ALBV SA και CIGMA International SA και ALBV SA και Me Gustin υπό την ιδιότητα του διαχειριστή της TRAGEX GEL SA, που εκκρεμούν ενώπιόν του, ζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως επί των εξής ερωτημάτων:

—

«Έχει η αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης την έννοια, όταν η εξαγωγή βοείου κρέατος για το οποίο παρέχονται επιστροφές απαιτεί την προσκόμιση επίσημου πιστοποιητικού υγιεινής καταστάσεως εκδοθέντος από την αρμόδια κτηνιατρική αρχή κατόπιν επιθεωρήσεων επί ημερησίας βάσεως του τμήματος τεμαχισμού του εν λόγω κρέατος, ότι οι δικαιούχοι αυτού του πιστοποιητικού (ο ενδιάμεσος αγοραστής, ο εξαγωγέας) μπορούν δικαιολογημένα να αναμένουν ότι το πιστοποιητικό βρίσκεται σε αντιστοιχία προς την καταγωγή των προϊόντων που αναφέρονται σ' αυτό, οπότε κάθε πλάνη, σφάλμα ή αμέλεια αυτών των αρχών στο πλαίσιο των εξουσιών τους πρέπει να θεωρηθούν ότι υπερβαίνουν τον συνήθη εμπορικό κίνδυνο που φέρουν οι εν λόγω δικαιούχοι και πρέπει να έχουν ως αποτέλεσμα ότι το οικείο κράτος μέλος αναλαμβάνει ως εκ τούτου ευθέως, ιδίως έναντι του ΕΓΤΠΕ, τις χρηματικές και άλλες συνέπειες;»

—

«Συνιστούν περίπτωση ανώτερης βίας οι πεπλανημένες εκτιμήσεις, τα σφάλματα ή οι αμέλειες που διέπραξε στο πλαίσιο των εξουσιών της, όπως διαπιστώνεται δικαστικώς, η αρμόδια για τη χορήγηση επίσημων πιστοποιητικών υγιεινής καταστάσεως και καταγωγής κτηνιατρική αρχή κατόπιν επιθεωρήσεων επί ημερησίας βάσεως του τμήματος παρασκευής και έχουν ως συνέπεια ανακριβείς βεβαιώσεις προς βλάβη των επιχειρηματιών και εξαγωγέων, όταν το εμπόριο βοείου κρέατος απαιτεί την προσκόμιση αυτών των πιστοποιητικών;»

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/15

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας, που ασκήθηκε στις 14 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση C-122/05)

(2005/C 115/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τον U. Wölker και την D. Recchia, μέλη της Νομικής Υπηρεσίας της Επιτροπής, άσκησε στις 14 Μαρτίου 2005 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναγνωρίσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, μη θεσπίζοντας όλες τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που είναι αναγκαίες προκειμένου να συμμορφωθεί προς την οδηγία 2003/87/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ (2) του Συμβουλίου και, εν πάση περιπτώσει, μη κοινοποιώντας τις διατάξεις αυτές στην Επιτροπή, παρέβη της υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 31, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής·

2)	να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η προθεσμία για τη συμμόρφωση προς την οδηγία έληξε την 31η Δεκεμβρίου 2003.

(1) ΕΕ L 275, της 25/10/2003, σ. 32.

(2) 2 ΕΕ L 257, της 10/10/1996, σ. 26.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/15

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας, που ασκήθηκε στις 15 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση C-123/05)

(2005/C 115/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους X. Lewis και A. Aresu, μέλη της Νομικής Υπηρεσίας της Επιτροπής, άσκησε στις 15 Μαρτίου 2005 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναγνωρίσει ότι η Ιταλική Δημοκρατία, έχοντας θεσπίσει το άρθρο 44 του νόμου 724, της 23ης Δεκεμβρίου 1994, που τροποποίησε το κείμενο του άρθρου 6 του νόμου 573, της 24ης Δεκεμβρίου 1993, εισάγοντας στο κείμενο αυτό τη διάταξη της παραγράφου 2, με την οποία παρέχεται η δυνατότητα ανανεώσεως των δημοσίων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών και προμηθειών προς όφελος των αναδόχων προηγούμενης συμβάσεως, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 11, 15 και 17 της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, περί συντονισμού των διαδικασιών για τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών, και των άρθρων 6 και 9 της οδηγίας 93/36/ΕΟΚ (2) του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1993, περί συντονισμού των διαδικασιών για τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων προμηθειών, καθώς και από τα άρθρα 43 ΕΚ και 49 ΕΚ·

2)	να καταδικάσει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η Επιτροπή επικρίνει τις διατάξεις του άρθρου 6, παράγραφος 2, του νόμου 537 του 1993, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 44 του νόμου 724 του 1994. Η παρατεθείσα παράγραφος 2, ειδικότερα, παρά το ότι απαγορεύει τη σιωπηρή ανανέωση των συμβάσεων των δημοσίων διοικήσεων για τις προμήθειες και την παροχή υπηρεσιών, προβλέπει εξάλλου ότι, «εντός τριών μηνών από τη λήξη των συμβάσεων, η διοίκηση διαπιστώνει την ύπαρξη λόγων δημοσίου συμφέροντος για την ανανέωση των ίδιων συμβάσεων και, όταν εξακριβώνεται η ύπαρξη τέτοιων λόγων, ανακοινώνει στον αντισυμβαλλόμενο τη βούληση να προβεί στην ανανέωση των συμβάσεων».

Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι διατάξεις αυτές παρέχουν τη δυνατότητα στις δημόσιες διοικήσεις να αναθέτουν, απευθείας και χωρίς να προσφύγουν σε καμιά διαδικασία διαγωνισμού, νέες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών και προμηθειών, οι οποίες θα ανατίθενται έτσι μέσω διαδικασιών οι οποίες δεν είναι σύμφωνες προς το κοινοτικό δίκαιο. Διαπιστώνεται έτσι η αντίθεση προς τις αρχές των οδηγιών 92/50/ΕΟΚ και 93/36/ΕΟΚ, οι οποίες διέπουν αντιστοίχως τις δημόσιες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών και τις συμβάσεις προμηθειών. Εξάλλου, η νομοθεσία αυτή είναι αντίθετη προς τις αρχές της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της διαφάνειας, που αποβλέπουν στη διασφάλιση της ελευθερίας εγκαταστάσεως και παροχής υπηρεσιών που καθιερώνουν τα άρθρα 43 και 49 της Συνθήκης ΕΚ.

(1) ΕΕ L 209, της 24/7/1992, σ. 1.

(2) ΕΕ L 199, της 9/8/1993, σ. 1.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/16

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, που ασκήθηκε στις 22 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση C-136/05)

(2005/C 115/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους Enrico Traversa και Denis Martin, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 22 Μαρτίου 2005 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου παραλείποντας να λάβει τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 6ης Μαρτίου 2003 στην υπόθεση C-478/01 σχετικά με την υποχρέωση των πρακτόρων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας να διορίσουν ως αντίκλητο ειδικό πληρεξούσιο κατά την παροχή υπηρεσιών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 49 και 10 ΕΚ,

—

να υποχρεώσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου να καταβάλει στην Επιτροπή ως χρηματική ποινή το ποσό των 9100 ευρώ ανά ημέρα καθυστερήσεως στην εκτέλεση της αποφάσεως στην υπόθεση C-478/01 από την ημερομηνία δημοσιεύσεως της αποφάσεως στην παρούσα υπόθεση μέχρι την ημέρα εκτελέσεως της αποφάσεως στην υπόθεση C-478/01,

—	να καταδικάσει το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου στα δικαστικά έξοδα

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Στην απόφαση της 6ης Μαρτίου 2003 στην υπόθεση C-478/01 το Δικαστήριο αποφάσισε ότι:

«Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, λαμβανομένης υπόψη της υποχρεώσεως των πρακτόρων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας να διορίζουν ως αντίκλητο ειδικό πληρεξούσιο κατά την παροχή υπηρεσιών και λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι η Λουξεμβουργιανή Κυβέρνηση δεν παρείχε πληροφοριακά στοιχεία σχετικά με τις ακριβείς προϋποθέσεις εφαρμογής των άρθρων 85, παράγραφος 2, του νόμου της 20ής Ιουλίου 1992, περί τροποποιήσεως του καθεστώτος των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, και 19 και 20 του νόμου της 28ης Δεκεμβρίου 1988, περί κανονιστικής ρυθμίσεως της προσβάσεως στα επαγγέλματα του βιοτέχνη, του εμπόρου, του βιομηχάνου καθώς και σε ορισμένα ελεύθερα επαγγέλματα, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει αντίστοιχα από τα άρθρα 49 ΕΚ και 10 ΕΚ.»

Σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 228 ΕΚ, η Επιτροπή, με επιστολή της 19ης Δεκεμβρίου 2003 επισήμανε στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου την ανάγκη να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-478/01 και κάλεσε το κράτος αυτό να υποβάλει τις παρατηρήσεις του εντός δύο μηνών.

Δεδομένου ότι η Επιτροπή δεν έλαβε απάντηση στην επιστολή αυτή κοινοποίησε στις 9 Ιουλίου 2004 αιτιολογημένη γνώμη στις λουξεμβουργιανές αρχές.

Απάντηση δεν δόθηκε ούτε στην αιτιολογημένη γνώμη.

Δεδομένου ότι οι λουξεμβουργιανές αρχές δεν απάντησαν ούτε στην προειδοποιητική επιστολή ούτε στην αιτιολογημένη γνώμη που τους επέδωσε η Επιτροπή είναι αναμφισβήτητο ότι δεν έχουν λάβει μέχρι στιγμής τα αναγκαία μέτρα για τη συμμόρφωση με την απόφαση στην υπόθεση C-478/01.

Σύμφωνα με το άρθρο 228 ΕΚ, δεύτερο εδάφιο, δεύτερη παράγραφος, δεύτερη φράση, η Επιτροπή προσδιορίζει με την προσφυγή το ύψος του κατ' αποκοπή ποσού της χρηματικής ποινής που οφείλει να καταβάλει το κράτος μέλος και το οποίο κρίνει κατάλληλο για την περίπτωση.

Εν προκειμένω, η Επιτροπή φρονεί ότι στη σοβαρότητα και τη διάρκεια της παράβασης αρμόζει χρηματική ποινή 9 100 ευρώ ημερησίως λαμβανομένης υπόψη και της ανάγκης να δοθεί σ' αυτή τη χρηματική ποινή το αναγκαίο αποτρεπτικό αποτέλεσμα.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/17

Προσφυγή του Βασιλείου της Ισπανίας κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που ασκήθηκε στις 29 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση C-139/05)

(2005/C 115/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Το Βασίλειο της Ισπανίας, εκπροσωπούμενο από τον Enrique Braquehais Conesa, Abogado del Estado, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 29 Μαρτίου 2005 προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:

να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΚ) 27/2005 (1) του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2004, περί καθορισμού, για το 2005, για ορισμένα αποθέματα ιχθύων και ομάδες αποθεμάτων ιχθύων, των αλιευτικών δυνατοτήτων και των συναφών όρων στα κοινοτικά ύδατα και, για τα κοινοτικά σκάφη, σε άλλα ύδατα όπου απαιτούνται περιορισμοί αλιευμάτων, κατά το μέρος που δεν χορηγεί στην Ισπανία ποσοστώσεις επί των αλιευτικών δυνατοτήτων στα ύδατα της Βόρειας Θάλασσας, οι οποίες κατανεμήθηκαν πριν από την ένταξη της Ισπανίας,

2.	να καταδικάσει το καθού όργανο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα ταυτίζονται με αυτά της υποθέσεως C-133/04 (2).

(1) ΕΕ L 12 της 14.1.2005, σ. 1

(2) EE C 106 της 30.4.2004, σ. 38

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/17

(Υπόθεση C-141/05)

(2005/C 115/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:

να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΚ) 27/2005 (1) του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2004, περί καθορισμού, για το 2005, για ορισμένα αποθέματα ιχθύων και ομάδες αποθεμάτων ιχθύων, των αλιευτικών δυνατοτήτων και των συναφών όρων στα κοινοτικά ύδατα και, για τα κοινοτικά σκάφη, σε άλλα ύδατα όπου απαιτούνται περιορισμοί αλιευμάτων, κατά το μέρος που δεν χορηγεί στον ισπανικό στόλο ορισμένες ποσοστώσεις στα κοινοτικά ύδατα της Βόρειας και της Βαλτικής Θάλασσας,

2.	να καταδικάσει το καθού όργανο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι ακυρώσεως και τα κύρια επιχειρήματα ταυτίζονται με αυτά της υποθέσεως C-134/04 (2).

(1) EE L 12, της 14.1.2005, σ. 1

(2) EE C 106, της 30.4.2005, σ. 39

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/17

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας, που ασκήθηκε στις 6 Απριλίου 2005

(Υπόθεση C-160/05)

(2005/C 115/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από την D. Maidani, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 6 Απριλίου 2005 ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ζητεί από το Δικαστήριο:

να διαπιστώσει ότι η Γαλλική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που είναι αναγκαίες για να συμμορφωθεί με την οδηγία 2002/47/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Ιουνίου 2002, για τις συμφωνίες παροχής χρηματοοικονομικής ασφάλειας (1) και εν πάση περιπτώσει παραλείποντας να τις κοινοποιήσει στην Επιτροπή, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία αυτή·

2.	να καταδικάσει την Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η προθεσμία για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε στις 27 Δεκεμβρίου 2003.

(1) ΕΕ L 168 της 27.06.2002, σ. 43.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/18

Προσφυγή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας που ασκήθηκε στις 8 Απριλίου 2005

(υπόθεση C-164/05)

(2005/C 115/33)

γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από την D. Maidani και τον H. Støvlbæk, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε στις 8 Απριλίου 2005 προσφυγή κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

H προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναγνωρίσει ότι η Γαλλική Δημοκρατία, παραλείποντας να θεσπίσει τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία 2001/19/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2001, που τροποποιεί τις οδηγίες 89/48/ΕΟΚ και 92/51/ΕΟΚ του Συμβουλίου σχετικά με ένα γενικό σύστημα αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων, καθώς και τις οδηγίες 77/452/ΕΟΚ, 77/453/ΕΟΚ, 78/686/ΕΟΚ, 78/687/ΕΟΚ, 78/1026/ΕΟΚ, 78/1027/ΕΟΚ, 80/154/ΕΟΚ, 80/155/ΕΟΚ, 85/384/ΕΟΚ, 85/432/ΕΟΚ, 85/433/ΕΟΚ και 93/16/ΕΟΚ του Συμβουλίου που αφορούν το επάγγελμα του νοσηλευτού υπεύθυνου για γενικές φροντίδες, του οδοντιάτρου, του κτηνιάτρου, της μαίας, του αρχιτέκτονα, του φαρμακοποιού και του ιατρού (1), ή, εν πάση περιπτώσει, παραλείποντας να κοινοποιήσει στην Επιτροπή τις διατάξεις αυτές, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία·

2.	να καταδικάσει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η προθεσμία που είχε ταχθεί για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη έληξε την 1η Ιανουαρίου 2003.

(1) ΕΕ L 26 της 31.07.2001, σ. 1.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/19

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 9ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση Τ-254/02: L κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Υπάλληλοι - Καθήκον αρωγής - Άρθρο 24 του ΚΥΚ - Περιεχόμενο - Παρενόχληση - Αίτημα αποζημιώσεως - Επαγγελματική ασθένεια)

(2005/C 115/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση Τ-254/02, L, υπάλληλος της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κάτοικος Λονδίνου (Ηνωμένο Βασίλειο), εκπροσωπούμενη από τον J. Van Rossum, στη συνέχεια από τους S. Rodrigues και P. Legros, δικηγόρους, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Currall, επικουρούμενος από τον D. Waelbroeck, δικηγόρο, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο), που έχει ως αντικείμενο, αφενός, αίτημα για την ακύρωση των αποφάσεων της Επιτροπής περί απορρίψεως αιτήματος αρωγής, προσβάσεως σε έγγραφα και αποζημιώσεως, και περί μη αναγνωρίσεως επαγγελματικής ασθένειας, και, αφετέρου, αίτημα αποζημιώσεως, το Πρωτοδικείο (τέταρτο τμήμα), συγκείμενο από τους H. Legal, πρόεδρο, V. Tiili και M. Βηλαρά, δικαστές, γραμματέας: I. Νάτσινας, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 9 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 261 της 26.10.2002

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/19

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 8ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση Τ-2750/02: D κατά Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) (1)

(Υπάλληλοι της ΕΤΕ - Προσφυγή ακυρώσεως - Παραδεκτό - Παράταση της περιόδου δοκιμασίας - Καταγγελία συμβάσεως - Προϋποθέσεις - Αγωγή αποζημιώσεως)

(2005/C 115/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση Τ-275/02, D, πρώην υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, κάτοικος Λουξεμβούργου (Λουξεμβούργο), εκπροσωπούμενη από τον J. Choucroun, δικηγόρο, με τόπο επιδόσεως στο Λουξεμβούργο, κατά Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) (εκπρόσωπος: J.-P. Minnaert, επικουρούμενος από τον P. Mousel, δικηγόρο, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο), που έχει ως αντικείμενο, αφενός, αίτημα περί ακυρώσεως των αποφάσεων της ΕΤΕ για την παράταση της περιόδου δοκιμασίας και καταγγελία της συμβάσεως της προσφεύγουσας και, αφετέρου, αίτημα περί αποκαταστάσεως της υλικής ζημίας και περί ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης που φέρονται ως επελθούσες, το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τους M. Βηλαρά, πρόεδρο, F. Dehousse και D. Šváby, δικαστές, γραμματέας: C. Kristensen, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 8 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2	Παρέλκει η απόφαση επί της αιτήσεως της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων περί εμπιστευτικού χειρισμού.

3	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) ΕΕ C 261 της 26.10.2002

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/20

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 8ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση Τ-32/03: Leder & Schuh AG κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα «Schuhpark» - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος «JELLO SCHUHPARK» - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Μερική άρνηση καταχωρίσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94)

(2005/C 115/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση Τ-32/03, Leder & Schuh AG, με έδρα το Graz (Αυστρία), εκπροσωπούμενη από τους W. Kellenter και A. Schlaffge, δικηγόρους, κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (εκπρόσωποι: G. Schneider και B. Müller), αντίδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ και παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: Schuhpark Fascies GmbH, με έδρα το Warendorf (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον A. Peter, δικηγόρο, με αντικείμενο προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 27ης Νοεμβρίου 2002, όπως διορθώθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2002 (υπόθεση R 494/1999-3), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Schuhpark Fascies GmbH και Leder & Schuh AG, το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους J. Pirrung, πρόεδρο, N. J. Forwood και Σ. Παπασάββα, δικαστές, γραμματέας: B. Pastor, βοηθός γραμματέας, εξέδωσε στις 8 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1	Απορρίπτει την προσφυγή.

2	Καταδικάζει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 101 της 26.4.2003

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/20

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 9ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση T-33/03, Osotspa Co. Ltd, κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγορά (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (1)

(«Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Προγενέστερα εικονιστικά σήματα SHARK, εθνικό και κοινοτικό - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος Hai - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94»)

(2005/C 115/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Στην υπόθεση T-33/03, Osotspa Co. Ltd, με έδρα την Μπανγκόγκ (Ταϊλάνδη), εκπροσωπούμενη από τον C. Gassauer-Fleissner, δικηγόρο, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) (εκπρόσωποι: A. von Mühlendahl, T. Eichenberg και G. Schneider), έτερος διάδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ και παρεμβαίνουσα ενώπιον του Πρωτοδικείου: Distribution & Marketing GmbH, με έδρα το Σάλζμπουργκ (Αυστρία), εκπροσωπούμενη αρχικώς από τον C. Hauer και στη συνέχεια από τους V. von Bomhard, A. Renck και A. Pohlmann, δικηγόρους, με αντικείμενο προσφυγή κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 27ης Νοεμβρίου 2002 (υπόθεση R 296/2002-3), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Osotspa Co. Ltd και της Distribution & Marketing GmbH, το Πρωτοδικείο (τέταρτο τμήμα), συγκείμενο από τους H. Legal, πρόεδρο, V. Tiili και V. Vadapalas, δικαστές, γραμματέας: D. Christensen, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 9 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1	Απορρίπτει την προσφυγή.

2	Καταδικάζει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα

(1) ΕΕ C 135 της 7.6.2003

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/21

ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 8ης Μαρτίου 2005

στην υπόθεση T-277/03, Διονυσία Βλαχάκη, σύζυγος Πέτρου Ελευθεριάδη, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Πρώην επικουρικοί υπάλληλοι - Ανάκτηση των αχρεωστήτως καταβληθεισών αποδοχών μετά τη λήξη της συμβάσεως - Τόκοι υπερημερίας - Προσφυγή ακυρώσεως - Αιτιολογία - Ανωτέρα βία)

(2005/C 115/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Στην υπόθεση T-277/03, Διονυσία Βλαχάκη, σύζυγος Πέτρου Ελευθεριάδη, κάτοικος Πολυδρόσου Αμαρουσίου (Ελλάδα), εκπροσωπούμενη από τον Τ. Σιγάλα, δικηγόρο, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: Η. Δημητρίου και G. Wilms, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο), που έχει ως αντικείμενο προσφυγή με αίτημα τη μερική ακύρωση ή μεταρρύθμιση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2003) 738 τελικό, της 25ης Μαρτίου 2003, για την ανάκτηση των αχρεωστήτως καταβληθεισών αποδοχών στην προσφεύγουσα, πρώην επικουρική υπάλληλο, το Πρωτοδικείο (πέμπτο τμήμα), συγκείμενο από τον Μ. Βηλαρά, πρόεδρο, F. Dehousse και D. Šváby, δικαστές, γραμματέας: Ι. Νάτσινας, υπάλληλος διοικήσεως, εξέδωσε στις 8 Μαρτίου 2005 απόφαση με το ακόλουθο διατακτικό:

1	Απορρίπτει την προσφυγή.

2	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) EE C 264 της 1.11.2003

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/21

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 10ης Ιανουαρίου 2005

Στην υπόθεση T-357/03, Bruno Gollnisch κ.λπ. κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1)

(Απόφαση του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Προσφυγή περί ακυρώσεως - Απαράδεκτο)

(2005/C 115/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Στην υπόθεση T-357/03, Bruno Gollnisch, κάτοικος Limonest (Γαλλία), Marie-France Stirbois, κάτοικος Villeneuve-Loubet (Γαλλία), Carl Lang, κάτοικος Boulogne-Billancourt (Γαλλία), Jean-Claude Martinez, κάτοικος Montpellier (Γαλλία), Philip Claeys, κάτοικος Overijse (Βέλγιο) και Koen Dillen, κάτοικος Αμβέρσας (Βέλγιο), εκπροσωπούμενοι από τον W. de Saint Just, δικηγόρο, κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (εκπρόσωποι: H. Krück και N. Lorenz, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο), που έχει ως αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 2ας Ιουλίου 2003, περί τροποποιήσεως της κανονιστικής ρυθμίσεως η οποία διέπει τη χρησιμοποίηση των πιστώσεων της θέσεως του προϋπολογισμού 3701 του γενικού προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, το Πρωτοδικείο (δεύτερο τμήμα), συγκείμενο από τους J. Pirrung, πρόεδρο, A. W. H. Meij και I. Pelikánová, δικαστές, γραμματέας: H. Jung, εξέδωσε στις 10 Ιανουαρίου 2005 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1	Αποσύρεται από τη δικογραφία η προσκομισθείσα από τους προσφεύγοντες ως παράρτημα 5 της προσφυγής τους γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του Κοινοβουλίου.

2	Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη.

3	Οι προσφεύγοντες φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και εκείνα του Κοινοβουλίου.

(1) ΕΕ C 7 της 10.1.2004.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/21

ΔΙΆΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΊΟΥ

της 10ης Ιανουαρίου 2005

στην υπόθεση T-209/04, Βασίλειο της Ισπανίας κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1)

(Αλιευτική πολιτική - Λεπτομερείς κανόνες και ρυθμίσεις σχετικά με την κοινοτική διαρθρωτική βοήθεια στον τομέα της αλιείας - Αίτηση εγκρίσεως για τη σύσταση κοινών επιχειρήσεων - Παράλειψη της Επιτροπής να αποφανθεί - Προσφυγή κατά παραλείψεως - Προσφυγή προδήλως αβάσιμη)

(2005/C 115/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Στην υπόθεση T-209/04, Βασίλειο της Ισπανίας, εκπροσωπούμενο από τον N. Díaz Abad, abogado del Estado, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: T. van Rijn και S. Pardo Quintillán), με αντικείμενο προσφυγή κατά παραλείψεως με την οποία ζητείται να αναγνωριστεί ότι η Επιτροπή παρανόμως παρέλειψε να λάβει θέση επί των εγκρίσεων που ζήτησαν οι ισπανικές αρχές ενόψει της συστάσεως κοινών επιχειρήσεων, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 2792/1999 του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 1999, για καθορισμό των λεπτομερών κανόνων και ρυθμίσεων σχετικά με την κοινοτική διαρθρωτική βοήθεια στον τομέα της αλιείας (ΕΕ L 337, σ. 10), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2369/2002 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2002 (ΕΕ L 358, σ. 49), το Πρωτοδικείο (τρίτο τμήμα), συγκείμενο από τους Μ. Jaeger, πρόεδρο, και τον J. Azizi και την E. Cremona, δικαστές, γραμματέας: H. Jung, εξέδωσε στις 10 Ιανουαρίου 2005 διάταξη με το ακόλουθο διατακτικό:

1	Απορρίπτει την προσφυγή όσον τις σχετικές με τα σκάφη Balcagia και Enterprace αιτήσεις.

2	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως κατά τα λοιπά.

3	Καταδικάζει το προσφεύγον στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 201 της 7.8.2004

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/22

Προσφυγή του Arturo Ruiz Bravo-Villasante κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2004

(Υπόθεση Τ-507/04)

(2005/C 115/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Ο Arturo Ruiz Bravo-Villasante, κάτοικος Μαδρίτης, εκπροσωπούμενος από τον José Luis Fuertes Suárez, άσκησε στις 30 Δεκεμβρίου 2004 προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Ο προσφεύγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

1.	να ακυρώσει την απόφαση της Αρμόδιας για τους Διορισμούς Αρχής: Διευθυντή του Ευρωπαϊκού Γραφείου Επιλογής Προσωπικού, της 23ης Αυγούστου 2004, επί της ενστάσεως κατά της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού COM/B/2/02 περί βαθμολογήσεως της προφορικής εξετάσεως, καθώς και

2.	τον αποκλεισμό του από τον πίνακα επιτυχόντων του διαγωνισμού της 22ας Απριλίου 2004.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Ο προσφεύγων στην παρούσα διαδικασία προσβάλλει την απόφαση της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού COM/B/2/02 να τον αποκλείσει από τον τελικό πίνακα επιτυχόντων λόγω της βαθμολογίας που έλαβε στην προφορική εξέταση.

Ο προσφεύγων υποστηρίζει συναφώς ότι ζήτησε από τον πρόεδρο της εξεταστικής επιτροπής την αναθεώρηση της προφορικής του εξετάσεως και ότι έλαβε την απάντηση ότι η εξεταστική επιτροπή είχε περιοριστεί να εφαρμόσει στην περίπτωσή του τα κριτήρια αξιολογήσεως («grille d'évaluation») που χρησιμοποίησε για όλους τους υποψηφίους και ότι ο τρόπος με τον οποίο διεξήχθη από την εξεταστική επιτροπή η διαδικασία βαθμολογήσεως προστατευόταν από το απόρρητο των διαβουλεύσεων.

Προς στήριξη των ισχυρισμών του, ο προσφεύγων επικαλείται παραβίαση της αρχής της διαφάνειας και παράβλεψη της κοινοτικής έννοιας του «εγγράφου», καθόσον η απόφαση αποκλεισμού του περιλαμβάνεται σε έγγραφο το οποίο υφίσταται μεν (la grille d'évaluation), αλλά του οποίου το περιεχόμενο δεν αποσαφηνίζεται και κρατείται μυστικό.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/22

Προσφυγή της Claire Staelen κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ασκήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2005

(Υπόθεση T-32/05)

(2005/C 115/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η Claire Staelen, κάτοικος Bridel (Λουξεμβούργο), εκπροσωπούμενη από τη δικηγόρο Joëlle Choucroun, με τόπον επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 19 Ιανουαρίου 2005 προσφυγή κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

1.	να ακυρώσει την απόφαση της εξεταστικής επιτροπής, της 18ης Αυγούστου 2004, που ελήφθη στο πλαίσιο του διαγωνισμού EUR/A/151/98·

να υποχρεώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να της καταβάλει το ποσό των 30 000 ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης της, προσαυξημένο με τις ισχύοντες στο Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου νομίμους τόκους υπολογιζόμενους από την ημερομηνία της εκδοθησομένης σχετικής αποφάσεως του Πρωτοδικείου και μέχρι οριστικού διακανονισμού, επιφυλασσομένη όσον αφορά την υλική ζημία·

3.	να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα είχε ασκήσει προσφυγή κατά της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού EUR/151/98. Με την απόφαση του Πρωτοδικείου της 5ης Μαρτίου 2003, στην υπόθεση T-24/01, ακυρώθηκε αυτή η απόφαση της εξεταστικής επιτροπής. Κατόπιν της ακυρώσεως αυτής, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κίνησε εκ νέου τη διαδικασία του διαγωνισμού και η εξεταστική επιτροπή επανήρχισε τις εργασίες της. Με την αμφισβητούμενη στην υπό κρίση υπόθεση απόφαση, η εξεταστική επιτροπή του διαγωνισμού αποφάσισε να μη συμπεριλάβει το όνομα της προσφεύγουσας στον πίνακα επιτυχόντων.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 233 ΕΚ, τη συνεχιζόμενη σε βάρος της δυσμενή μεταχείριση καθώς και παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/23

Προσφυγή της SP Entertainment Development GmbH κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-44/05)

(2005/C 115/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Η SP Entertainment Development GmbH, με έδρα το Norderfriedrichskoog (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο C. Demleitner, άσκησε στις 4 Φεβρουαρίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 20ής Οκτωβρίου 2004 (αριθ. υποθ. D/57536),

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα αναγκαία δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Με την προσβαλλόμενη απόφαση η Επιτροπή κάλεσε τη Γερμανία να αναζητήσει το δάνειο που είχε χορηγήσει μια εταιρία, στο κεφάλαιο της οποίας συμμετείχε ο Δήμος Βρέμης, σε άλλη εταιρία, της οποίας δικαιοδόχος είναι η προσφεύγουσα. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η απόφαση αυτή βασίζεται στην εσφαλμένη αντίληψη της Επιτροπής ότι το εν λόγω δάνειο δεν έχει ακόμη εξοφληθεί. Κατά την προσφεύγουσα, η εξόφληση πραγματοποιήθηκε ήδη με τη μεταβίβαση των εταιρικών μεριδίων της εταιρίας στην οποία χορηγήθηκε το δάνειο στην εταιρία που το χορήγησε. Η εξόφληση αυτή, που πραγματοποιήθηκε με δόση αντί καταβολής, δεν περιέχει καμία ενίσχυση που να αντιβαίνει στο κοινοτικό δίκαιο κατά την έννοια του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, διότι η αξία των μεταβιβασθέντων μεριδίων είναι τουλάχιστον ίση με το ποσό του δανείου. Επιπλέον, μέχρι τις 31.12.2003 καταβλήθηκαν οι αναλογούντες τόκοι, ενώ μετά την ημερομηνία αυτή η προσφεύγουσα δεν έχει υποχρέωση καταβολής τόκων, διότι η μεταβίβαση των μεριδίων καθυστέρησε για λόγους για τους οποίους δεν ευθύνεται η προσφεύγουσα.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/23

Πρoσφυγή της Deutsche Telekom AG κατά τoυ Γραφείoυ Εναρμoνίσεως στo πλαίσιo της Εσωτερικής Αγoράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) πoυ ασκήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση Τ-72/05)

(2005/C 115/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Η Deutsche Telekom AG, με έδρα τη Βόννη (Γερμανία), εκπρoσωπoύμενη από τoυς δικηγόρους J.-C. Gaedertz και D. R. Marschollek, άσκησε στις 17 Φεβρουαρίου 2005 ενώπιoν τoυ Πρωτoδικείoυ των Ευρωπαϊκών Κoινoτήτων πρoσφυγή κατά τoυ Γραφείoυ Εναρμoνίσεως στo πλαίσιo της Εσωτερικής Αγoράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα).

Η προσφεύγουσα ζητεί από τo Πρωτoδικείo:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείoυ Εναρμoνίσεως, της 15ης Δεκεμβρίου 2004·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγoι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Κoινoτικό σήμα τoυ oπoίoυ ζητείται η καταχώριση:

Λεκτικό σήμα «Telekom Global Net» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 9, 16, 35, 36, 38, 39, 41 και 42 (ηλεκτρονικά όργανα, έντυπο υλικό, διαφήμιση, χρηματοπιστωτικές και κτηματομεσιτικές υποθέσεις, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές και αποθήκευση, εκπαίδευση, ανάπτυξη προγραμμάτων για την επεξεργασία δεδομένων) — Αίτηση καταχωρίσεως υπ' αριθμ. 2 168 169

Απόφαση του εξεταστή:

Άρνηση της καταχωρίσεως για το σύνολο σχεδόν των προϊόντων των κλάσεων 9, 38 και 42

Απόφαση του τμήματος προσφυγών:

Απόρριψη της προσφυγής

Πρoβαλλόμενoι λόγoι ακυρώσεως:

—	Το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση δεν έχει ως προς τα προϊόντα και τις υπηρεσίες των κλάσεων 9, 38 και 42 περιγραφικό χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου.

—	Το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση έχει επαρκή διακριτικό χαρακτήρα κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/24

Προσφυγή της Omega, S.A. κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), που ασκήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-90/05)

(2005/C 115/46)

Γλώσσα στην οποία έχει συνταχθεί η προσφυγή: η αγγλική

Η Omega, S.A., με έδρα τη Bienne (Ελβετία), εκπροσωπούμενη από τον P. González Bueno Catalán de Ocon, άσκησε στις 24 Φεβρουαρίου 2005, ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, προσφυγή κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα).

Ο αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών ήταν η εταιρία Omega Engineering, Inc., με έδρα το Stamford, Connecticut (ΗΠΑ).

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών της 10ης Δεκεμβρίου 2004 στην υπόθεση R 330/2002-2,

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Αιτούσα την καταχώριση κοινοτικού σήματος:	Η προσφεύγουσα
Κοινοτικό σήμα προς καταχώριση:	Το εικονιστικό σήμα OMEGA για αγαθά και υπηρεσίες που υπάγονται στις κλάσεις 3, 9, 14, 16, 25, 28, 35, 37, 38, 41 και 42 — αίτηση αριθ. 225 771
Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου:	Omega Engineering Inc.
Αντιταχθέν κατά τη διαδικασία ανακοπής σήμα ή σημείο:	Τα εθνικά λεκτικά και εικονιστικά σήματα OMEGA, MICROMEGA, OMEGA.COM, OMEGASOFT, OMEGANET για αγαθά υπαγόμενα στις κλάσεις 1, 2, 6, 7, 8, 9, 11, 14, 16, 17, 18, 35, 41, και 42
Απόφαση του τμήματος ανακοπών:	Απόρριψη της αιτήσεως καταχωρίσεως σήματος για αγαθά και υπηρεσίες που υπάγονται στις κλάσεις 9 και 42
Απόφαση του τμήματος προσφυγών:	Απόρριψη της προσφυγής
Λόγοι ακυρώσεως:	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 (1)

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 11, σ. 1).

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/25

Αγωγή της Sinara Handel GmbH κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-91/05)

(2005/C 115/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η Sinara Handel GmbH, με έδρα την Κολωνία (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους Κ. Αδαμαντόπουλο και Ε. Πετρίτση, άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 28 Φεβρουαρίου 2005 αγωγή κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η ενάγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Κοινότητα να αποκαταστήσει τη ζημία που υπέστη η ενάγουσα λόγω της λήψεως οριστικών μέτρων αντιντάμπινγκ βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 2320/97 του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 1997, επιδικάζοντας ποσό 1 633 344,33 ευρώ στην ενάγουσα ως αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη κατά την περίοδο μεταξύ Ιουνίου 2000 και Δεκεμβρίου 2002, πλέον τόκων υπερημερίας με ετήσιο επιτόκιο ύψους 8 %·

—

επικουρικώς, να επιδικάσει στην ενάγουσα ως αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη κατά την περίοδο μεταξύ Ιουνίου 2000 και Δεκεμβρίου 2002 ποσό που θα καθοριστεί κατά τη δίκη, με παρεμπίπτουσα απόφαση του Πρωτοδικείου, κατόπιν συμφωνίας μεταξύ των διαδίκων και, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία, με οριστική απόφαση του Πρωτοδικείου·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο και την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η ενάγουσα είναι εταιρία που εισάγει σωλήνες χωρίς συγκόλληση στην Κοινότητα και θίγεται από τα μέτρα που επιβλήθηκαν με τον κανονισμό (ΕΚ) 2320/97 του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 1997, για την επιβολή οριστικών δασμών αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων σωλήνων χωρίς συγκόλληση από σίδηρο ή μη κραματοποιημένο χάλυβα, καταγωγής Ουγγαρίας, Πολωνίας, Ρωσίας, Τσεχικής Δημοκρατίας, Ρουμανίας και Σλοβακικής Δημοκρατίας, για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1189/93 και για την περάτωση της διαδικασίας όσον αφορά τις εισαγωγές καταγωγής Δημοκρατίας της Κροατίας (1).

Επίσης, η Επιτροπή εξέδωσε την απόφαση 2003/382/ΕΚ, της 8ης Δεκεμβρίου 1999, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ (Υπόθεση IV/E-1/35.860-B Χαλυβδοσωλήνες άνευ ραφής) (2), με την οποία επιβλήθηκε πρόστιμο σε ορισμένους κοινοτικούς παραγωγούς σωλήνων χωρίς συγκόλληση.

Η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι, δεδομένης της επικαλύψεως όσον αφορά το φάσμα των προϊόντων, τις εμπλεκόμενες εταιρίες και τις χρονικές περιόδους έρευνας του ανταγωνισμού και των διαδικασιών αντιντάμπινγκ, η θίγουσα τον ανταγωνισμό συμπεριφορά των κοινοτικών παραγωγών επηρέασε την ανάλυση της ζημίας και της αιτιώδους συνάφειας στο πλαίσιο των διαδικασιών αντιντάμπινγκ. Η ενάγουσα προβάλλει ότι οι εναγόμενοι δεν έλαβαν υπόψη την εν λόγω θίγουσα τον ανταγωνισμό συμπεριφορά κατά τον εκ μέρους τους καθορισμό της ζημίας που προκλήθηκε από τις εισαγωγές και, ως εκ τούτου, παρέβησαν τον κανονισμό (ΕΚ) 384/96 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1995, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (3), και παραβίασαν την αρχή της χρηστής διοικήσεως και της επιμέλειας. Επίσης, η ενάγουσα επικαλείται παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της αναλογικότητας.

Η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι οι εναγόμενοι αναγνώρισαν, όπως προκύπτει από τον κανονισμό (ΕΚ) 1322/2004 του Συμβουλίου, της 16ης Ιουλίου 2004, για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 2320/97 για την επιβολή οριστικών δασμών αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων σωλήνων χωρίς συγκόλληση από σίδηρο ή μη κραματοποιημένο χάλυβα, καταγωγής, μεταξύ άλλων, Ρωσίας και Ρουμανίας (4), ότι η έκβαση της αναλύσεως στο πλαίσιο των διαδικασιών αντιντάμπινγκ θα μπορούσε να είναι διαφορετική, εάν είχε ληφθεί υπόψη η θίγουσα τον ανταγωνισμό συμπεριφορά.

Κατά συνέπεια, η ενάγουσα ζητεί αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη κατά την περίοδο μεταξύ Ιουνίου 2000 και Δεκεμβρίου 2002.

(1) ΕΕ L 322, σ. 1

(2) ΕΕ 2003 L 140, σ. 1

(3) ΕΕ L 56, σ. 1

(4) ΕΕ L 246, σ. 10

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/26

Προσφυγή της Movingpeople.net International B.V. κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), που ασκήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-92/05)

(2005/C 115/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η Movingpeople.net International B.V., με έδρα το Helmond (Ολλανδία), εκπροσωπούμενη από τους G.S.C.M. van Roeyen και T. Berendsen, δικηγόρους, άσκησε προσφυγή κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) στις 25 Φεβρουαρίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών ήταν ο Thomas Schäfer, κάτοικος Schashagen (Γερμανία).

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο μέτρο που να γίνει δεκτή η αίτηση καταχώρισης κοινοτικού σήματος υπ' αριθ. 1 997 733 για όλα τα προϊόντα των κλάσεων 10, 12 και 20·

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ και/ή τον αντίδικο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Αιτούσα την καταχώριση κοινοτικού σήματος:	Movingpeople.net International B.V.
Σήμα προς καταχώριση:	Το εικονιστικό σήμα «movingpeople.net» για προϊόντα των κλάσεων 10, 12 και 20 (Οχήματα. Μηχανήματα κινήσεως στην ξηρά, τον αέρα ή το νερό …· όλα τα ανωτέρω προϊόντα που έχουν ειδικώς κατασκευαστεί για άτομα με ειδικές ανάγκες και άλλα πρόσωπα που χρήζουν συμπαράστασης)
Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου:	Thomas Schäfer
Αντιταχθέν δικαίωμα επί σήματος ή σημείου:	Το εθνικό λεκτικό σήμα «MOVING PEOPLE» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 12 και 37 (Οχήματα· μηχανήματα πτήσεως, ηλεκτροκινούμενη αναπηρική πολυθρόνα και αναπηρικές πολυθρόνες, ...)
Απόφαση του τμήματος ανακοπών:	απόρριψη της αίτησης καταχώρισης κοινοτικού σήματος για τα επίδικα προϊόντα
Απόφαση του τμήματος προσφυγών:	απόρριψη της προσφυγής
Λόγοι ακυρώσεως:	παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94 του Συμβουλίου

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/26

Προσφυγή της εταιρίας Monte di Massima s.a.s. di Pruneddu Leonardo & C. κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), που ασκήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-96/05)

(2005/C 115/49)

Γλώσσα της προσφυγής: η ιταλική

Η εταιρία Monte di Massima s.a.s. di Pruneddu Leonardo & C., εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους Ennio Masu και Paola Alessandra E. Pittalis, άσκησε στις 16 Φεβρουαρίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (ΓΕΕΑ).

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών ήταν η: J. M. HÖFFELE INTERNATIONALE HANDELSGESELLSCHAFT.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

1.	να αναγνωρίσει ότι η από 24 Νοεμβρίου 2004 απόφαση του τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς στο Αλικάντε συνιστά παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κοινοτικού κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα·

3.	να καταδικάσει το καθού στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Αιτούσα την καταχώριση κοινοτικού σήματος:	Η προσφεύγουσα
Σήμα προς καταχώριση:	Το εικονιστικό σήμα «Valle della Luna» — Αίτηση καταχωρίσεως υπ' αριθ. 2.029.726 για προϊόντα της κλάσεως 32 (νερό, σιρόπια, ζύθος και μη οινοπνευματώδη ποτά)
Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου:	J. M. HÖFFELE INTERNATIONALE HANDELSGESELLSCHAFT
Αντιταχθέν δικαίωμα επί σήματος ή σημείου:	Το γερμανικό λεκτικό σήμα «VALLE DE LA LUNA» για προϊόντα της κλάσεως 33 (οίνος)
Απόφαση του τμήματος ανακοπών:	Απόρριψη της ανακοπής
Απόφαση του τμήματος προσφυγών:	Αποδοχή της προσφυγής
Λόγοι ακυρώσεως:	Παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/27

Προσφυγή της Sergio Rossi S.p.A κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), που ασκήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-97/05)

(2005/C 115/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Η Sergio Rossi S.p.A., εκπροσωπούμενη από τον Alessandro Ruo, δικηγόρο, άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2005 προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς.

Αντίδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών ήταν η Marcorossi S.r.l.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

1)	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση η οποία αποτελεί αντικείμενο της διαφοράς,

2)	να καταδικάσει συνακόλουθα το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Αιτούσα την καταχώριση κοινοτικού σήματος:	Marcorossi S.r.l
Σήμα προς καταχώριση:	Το λεκτικό σήμα «MARCOROSSI» — Αίτηση καταχωρίσεως αριθ. 1.405.869, για προϊόντα των κλάσεων 18 (τσάντες, βαλίτσες, μικρά δερμάτινα είδη, πορτοφόλια, θήκες εν γένει, ομπρέλες) και 25 (παπούτσια, ζώνες, ενδύματα)
Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου:	Η προσφεύγουσα
Αντιταχθέν δικαίωμα επί σήματος ή σημείου:	Το ιταλικό και διεθνές σήμα «MISS ROSSI», για προϊόντα της κλάσεως 25, το ιταλικό σήμα «SERGIO ROSSI», για είδη υποδήσεως της κλάσεως 25, και το κοινοτικό σήμα «SERGIO ROSSI», για προϊόντα των κλάσεων 3, 18 και 25
Απόφαση του τμήματος ανακοπών:	Η ανακοπή έγινε δεκτή.
Απόφαση του τμήματος προσφυγών:	Η προσφυγή έγινε δεκτή και η ανακοπή απορρίφθηκε.
Λόγοι ακυρώσεως:	Παράβαση του άρθρου 8 του κανονισμού 40/94, για τo κοινοτικό σήμα, καθόσον τα σήματα που αποτελούν αντικείμενο της προσβαλλόμενης αποφάσεως πρέπει θεωρηθούν ασυμβίβαστα με τη διάταξη αυτή.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/28

Προσφυγή της BASF Aktiengesellschaft Ludwigshafen κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία ασκήθηκε την 1η Μαρτίου 2005.

(Υπόθεση T-101/05)

(2005/C 115/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η BASF Aktiengesellschaft Ludwigshafen, με έδρα το Ludwigshafen (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τους N. Levy και J. Temple Lang, Solicitors, και τον C. Feddersen, lawyer, άσκησε την 1η Μαρτίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει ή να μειώσει κατά πολύ το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην BASF, βάσει της αποφάσεως,

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στην BASF όλες τις δικαστικές και άλλες δαπάνες σχετικά με την παρούσα υπόθεση.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα βάλλει κατά του προστίμου που της επιβλήθηκε με την απόφαση της Επιτροπής, της 9ης Δεκεμβρίου 2004, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της διαδικασίας των άρθρων 81 ΕΚ και 53 ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/E-2/37.533 — Choline Chloride) και με την οποία διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα μετέσχε σε πλέγμα συμφωνιών και εναρμονισμένων πρακτικών, με σκοπό τον καθορισμό των τιμών, την κατανομή των αγορών και τη συντονισμένη δράση κατά των ανταγωνιστών στον τομέα της χλωριούχου χολίνης εντός του Ενιαίου Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ).

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι παραβιάστηκαν τα δικαιώματα άμυνάς της, διότι η ανακοίνωση αιτιάσεων δεν περιέχει με σαφήνεια τα στοιχεία βάσει των οποίων υπολογίστηκε το πρόστιμο που της επιβλήθηκε δυνάμει της τελικής αποφάσεως. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι δεν της δόθηκε πλήρης εξήγηση, με την ανακοίνωση αιτιάσεων, ως προς την κατά 100 % αύξηση του προστίμου για λόγους αποτροπής.

Η προσφεύγουσα προβάλλει ακόμη ότι η αύξηση του προστίμου για λόγους αποτροπής και λόγω μεγέθους δεν επιτρέπεται βάσει του κανονισμού 17/62 (1), νυν κανονισμού 1/2003 (2), ή των κατευθυντήριων γραμμών για τον υπολογισμό των προστίμων (3) και, επιπλέον, δεν είναι απαραίτητη. Κατά την προσφεύγουσα, το συνολικό μέγεθος της εταιρίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνον ως μέτρο υπολογισμού των επιπτώσεων της παραβάσεως στην αγορά και όχι ως βάση για την αύξηση του προστίμου. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ακόμη ότι η αύξηση του προστίμου για λόγους αποτροπής πρέπει να χρησιμοποιείται με μέτρο και μόνον όταν υπάρχουν σαφείς λόγοι γι' αυτό, πράγμα που δεν συμβαίνει στην περίπτωση της προσφεύγουσας.

Η προσφεύγουσα προβάλλει επιπλέον ότι η κατά 50 % αύξηση του προστίμου λόγω υποτροπής, για παραβάσεις που διαπράχθηκαν 40 και 20 χρόνια πριν, αντιβαίνει στην αρχή της ασφάλειας δικαίου και την αρχή της αναλογικότητας. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ακόμη ότι η αύξηση του προστίμου λόγω υποτροπής έχει υπολογιστεί εσφαλμένως, διότι το 50 % δεν υπολογίστηκε επί του αρχικού ποσού, αλλά επί του ήδη αυξηθέντος, για λόγους αποτροπής και λόγω μεγέθους, προστίμου.

Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι δικαιούται μεγαλύτερη μείωση του προστίμου σύμφωνα με το κεφάλαιο Δ της ανακοινώσεως περί επιείκειας (4). Η προσφεύγουσα υποστηρίζει, πρώτον, εφόσον δικαιούται έκπτωση επειδή δεν αμφισβήτησε κατ' ουσίαν τα πραγματικά περιστατικά, το μόνο ζήτημα είναι αν η Επιτροπή εκτίμησε ορθώς τη συνεργασία της προσφεύγουσας σε σχέση με άλλα ζητήματα που καλύπτονται με την ανακοίνωση περί επιείκειας. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή, επειδή απώλεσε μέρος του φακέλου της υποθέσεως, προέβη σε εσφαλμένη και ελλιπή εκτίμηση της συνεργασίας της προσφεύγουσας. Κατά την προσφεύγουσα, η απόφαση περιγράφει εσφαλμένως το περιεχόμενο ορισμένων ισχυρισμών της προσφεύγουσας, παραλείπει άλλα στοιχεία σε σχέση με τη συνεργασία της προσφεύγουσας κατά την έρευνα και περιέχει αστήρικτες περιγραφές της συνεργασίας.

Τέλος, η προσφεύγουσα θεωρεί εσφαλμένη τη διαπίστωση της Επιτροπής ότι υφίσταται μία διαρκής παράβαση και υποστηρίζει ότι η αποκάλυψη του ύψους του προστίμου στα μέσα ενημερώσεως πριν την έκδοση της αποφάσεως συνιστά παραβίαση της υποχρεώσεως της Επιτροπής περί τηρήσεως του επαγγελματικού απορρήτου και του καθήκοντός της περί χρηστής διοικήσεως και δεν επέτρεψε την ορθή αξιολόγηση και αντικειμενική εξέταση της υποθέσεως από την ολομέλεια της Επιτροπής.

(1) Κανονισμός 17/62 του Συμβουλίου, πρώτος κανονισμός εφαρμογής των άρθρων 85 και 86 της συνθήκης, ΕΕ ειδ. εκδ. 08/001, σ. 1.

(2) Κανονισμός (ΕΚ)1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).)

(3) Κατευθυντήριες γραμμές για τον υπολογισμό των προστίμων που επιβάλλονται δυνάμει του άρθρου 15 παράγραφος 2 του κανονισμού αριθ. 17 και του άρθρου 65 παράγραφος 5 της συνθήκης ΕΚΑΧ (ΕΕ 1998, C 9, σ. 3).

(4) Ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με τη μη επιβολή ή τη μείωση των προστίμων σε περιπτώσεις συμπράξεων (ΕΕ 1996, C 207, σ 4).

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/29

Προσφυγή της Assembled Investments (Proprietary) Limited κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), που ασκήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-105/05)

(2005/C 115/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η Assembled Investments (Proprietary) Limited, με έδρα το Stellenbosch (Ν. Αφρική) εκπροσωπούμενη από τον P. Hagman, lawyer, άσκησε προσφυγή κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) στις 28 Φεβρουαρίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών ήταν η Waterford Wedgwood Plc, με έδρα το Waterford (Ιρλανδία).

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών της 15ης Δεκεμβρίου 2004 και να αποφανθεί ότι δεν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ του κοινοτικού σήματος «WATERFORD STELLENBOSCH», για το οποίο κατατέθηκε η υπ' αριθ. 1 438 860 αίτηση καταχώρισης κοινοτικού σήματος και του κοινοτικού σήματος που έχει καταχωρισθεί με αριθμό 397 521·

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο ΓΕΕΑ προς καταχώριση·

—	να καταδικάσει το καθού ΓΕΕΑ και την καθής-αντίδικο Waterford Wedgwood στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Αιτούσα την καταχώριση κοινοτικού σήματος:	Assembled Investments (Proprietary) Limited
Σήμα προς καταχώριση:	Το εικονιστικό σήμα «Waterford Stellenbosch» για προϊόντα της κλάσεως 33 (Οινοπνευματώδη ποτά, περιλαμβανομένων των οίνων)
Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου:	Waterford Wedgwood Plc
Αντιταχθέν δικαίωμα επί σήματος ή σημείου:	Το κοινοτικό λεκτικό σήμα «WATERFORD» για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 3, 8, 11, 21, 24 και 34 (Είδη αρωματοποιίας, αιθέρια έλαια, Όργανα κοπής· Λάμπες· Είδη υαλουργίας ...) κοινοτικό σήμα υπ' αριθ. 397 521
Απόφαση του τμήματος ανακοπών:	απόρριψη της ανακοπής
Απόφαση του τμήματος προσφυγών:	ακύρωση της προσβαλλόμενης αποφάσεως και απόρριψη της αιτήσεως
Λόγοι ακυρώσεως:	Παράβαση των άρθρων 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', 8, παράγραφος 5 και 74, παράγραφος 2 του κανονισμού 40/94 του Συμβουλίου όσον αφορά το ότι δεν υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των σημάτων και ότι δεν υπάρχει κανένα πειστικό στοιχείο ότι θα επέλθει βλάβη στο προγενέστερο σήμα ή ότι θα επέφερε, αχρεωστήτως, όφελος.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/29

Προσφυγή της European Dynamics S.A. κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία ασκήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-106/05)

(2005/C 115/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η European Dynamics S.A., με έδρα την Αθήνα (Ελλάδα), εκπροσωπούμενη από τον Ν. Κωστακόπουλο, δικηγόρο, άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής να μην συμπεριλάβει στις προεπιλεγείσες αιτήσεις την αίτηση της προσφεύγουσας, η οποία υποβλήθηκε στο πλαίσιο του διεθνούς διαγωνισμού EuropeAid/117579/C/SV/TR με αντικείμενο «Τεχνική υποστήριξη για τη βελτίωση του συστήματος πληροφορικής και επικοινωνιών του Κρατικού Ινστιτούτου Στατιστικής της Τουρκίας — Αναβάθμιση του στατιστικού συστήματος της Τουρκίας» (1), και να συμπεριλάβει άλλους υποψηφίους στη λίστα αυτή.

—	να ακυρώσει την απόφαση περί απορρίψεως του αιτήματος της προσφεύγουσας να επανεξεταστεί η αίτησή της, απόφαση που κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα με το έγγραφο της Επιτροπής της 13ης Δεκεμβρίου 2004,

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στην προσφεύγουσα όλες τις δικαστικές και άλλες δαπάνες σχετικά με την παρούσα υπόθεση, ακόμη και αν η προσφυγή απορριφθεί.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα υπέβαλε αίτηση στο πλαίσιο του διεθνούς διαγωνισμού EuropeAid/117579/C/SV/TR με αντικείμενο «Τεχνική υποστήριξη για τη βελτίωση του συστήματος πληροφορικής και επικοινωνιών του Κρατικού Ινστιτούτου Στατιστικής της Τουρκίας — Αναβάθμιση του στατιστικού συστήματος της Τουρκίας». Με την προσβαλλόμενη απόφαση, η αίτηση της προσφεύγουσας δεν περιλήφθηκε στις προεπιλεγείσες.

Προς στήριξη της προσφυγής της με αίτημα την ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η καθής παρέβη τον κανονισμό 1488/96, τον δημοσιονομικό κανονισμό (2) και τον εκτελεστικό αυτού κανονισμό, καθώς και την οδηγία 92/50 (3), διότι στηρίχθηκε σε κριτήρια αξιολογήσεως μη προβλεπόμενα στην προκήρυξη του διαγωνισμού. Κατά την προσφεύγουσα, εφόσον πρόθεση της Επιτροπής ήταν να προβεί σε συγκριτική ανάλυση των δυνατοτήτων των υποψηφίων, όπως φαίνεται ότι έπραξε, έπρεπε να υπάρχει σχετική πρόβλεψη στην προκήρυξη.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επίσης ότι η καθής υπέπεσε σε καταφανή σφάλματα εκτιμήσεως κατά την αξιολόγηση της υποβληθείσας προσφοράς της. Η προσφεύγουσα αμφισβητεί το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η Επιτροπή κατά την αξιολόγηση των τεχνικών δυνατοτήτων της.

Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόφασή της, κατά παράβαση του άρθρου 253 ΕΚ.

(1) EE 2004/S 187-158886

(2) Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 1605/2002 του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2002, για τη θέσπιση του δημοσιονομικού κανονισμού που εφαρμόζεται στο γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (EE L 248, 16/09/02, σ. 1).

(3) Οδηγία 92/50/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 18ης Ιουνίου 1992 για το συντονισμό των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων υπηρεσιών (ΕΕ L 209, 24/07/1992, σ. 1).

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/30

Προσφυγή του François Muller κατά του Ελεγκτικού Συνεδρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-107/05)

(2005/C 115/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο François Muller, κάτοικος Στρασβούργου (Γαλλία), εκπροσωπούμενος από τους Georges Vandersanden, Laure Levi και Aurore Finchelstein, δικηγόρους, άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά του Ελεγκτικού Συνεδρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Ο προσφεύγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει το δελτίο του συντάξεως του Μαΐου του 2004, ώστε να εφαρμοστεί διορθωτικός συντελεστής που να εκφράζει το κόστος ζωής της χώρας κατοικίας του ή, τουλάχιστον, που να αντικατοπτρίζει καταλλήλως τις διαφορές του κόστους ζωής σε σχέση με τον τόπο όπου θεωρείται ότι ο προσφεύγων υποβάλλεται σε έξοδα και να ανταποκρίνεται, ως εκ τούτου, στην αρχή της ισοδυναμίας·

2)	να καταδικάσει το Ελεγκτικό Συνέδριο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Προς στήριξη της προσφυγής του ο προσφεύγων επικαλείται λόγους ακυρώσεως και επιχειρήματα όμοια με αυτά που επικαλέστηκαν οι προσφεύγοντες στην υπόθεση Τ-35/05.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/30

Προσφυγή της Suzy Frederic-Leemans κατά της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, που ασκήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση Τ-108/05)

(2005/C 115/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η Suzy Frederic-Leemans, κάτοικος Lahas (Γαλλία), εκπροσωπούμενη από τους Georges Vandersanden, Laure Levi και Aurora Finchelstein, δικηγόρους, άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2005 προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει το δελτίο συντάξεως Μαΐου 2004 της προσφεύγουσας, με αποτέλεσμα την εφαρμογή διορθωτικού συντελεστή βάσει του κόστους ζωής της πρωτεύουσας της χώρας κατοικίας της ή, τουλάχιστον, διορθωτικού συντελεστή ανάλογου του κόστους ζωής στον τόπο δαπανών της προσφεύγουσας και σύμφωνου με την αρχή της ισοδυναμίας,

2.	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Οι λόγοι ακυρώσεως και τα επιχειρήματα που προβάλλονται στην παρούσα υπόθεση ταυτίζονται με τους προβαλλόμενους στην υπόθεση Τ-35/05, Elisabeth Agne-Dapper κ.λπ. κατά Επιτροπής.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/31

Προσφυγή της Ιταλικής Δημοκρατίας κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 4 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση T-110/05)

(2005/C 115/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Η Ιταλική Δημοκρατία, εκπροσωπούμενη από τον Avvocato dello Stato Giacomo Aiello, άσκησε στις 4 Μαρτίου 2005, ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει τον προσβαλλόμενο κανονισμό, στο μέτρο που δεν προβλέπει κανένα έκτακτο μέτρο στήριξης της αγοράς των πουλερικών, κατά την έννοια του άρθρου 14 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2777/75, σε σχέση με τους νεοσσούς μιας ημέρας που θανατώνονται λόγω αδυναμίας προσαρμογής στην εκτροφή, στις περιοχές που έχουν πληγεί από τη γρίπη των πτηνών και υπόκεινται σε κτηνιατρικά περιοριστικά της κυκλοφορίας μέτρα·

2.	να καταδικαστεί η καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Κυβέρνηση της Ιταλικής Δημοκρατίας προσέβαλε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων τον κανονισμό (ΕΚ) 2102/2004 της Επιτροπής, της 9ης Δεκεμβρίου 2004, όσον αφορά έκτακτα μέτρα στήριξης της αγοράς στον τομέα των αυγών στην Ιταλία (1), στο μέτρο που δεν προβλέπει κανένα έκτακτο μέτρο στήριξης της αγοράς των πουλερικών, κατά την έννοια του άρθρου 14 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2777/75 (2), σε σχέση με τους νεοσσούς μιας ημέρας που θανατώνονται λόγω αδυναμίας προσαρμογής στην εκτροφή, στις περιοχές που έχουν πληγεί από τη γρίπη των πτηνών και υπόκεινται σε κτηνιατρικά περιοριστικά της κυκλοφορίας μέτρα.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η Ιταλική Κυβέρνηση προέβαλε τα εξής:

παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων μεταξύ κοινοτικών πτηνοτρόφων, την οποία καθιερώνει το άρθρο 34, παράγραφος 2, εδάφιο 2, ΕΚ, στο μέτρο που, στην Ιταλία, μολονότι χορηγήθηκαν έκτακτα μέτρα στήριξης μόνον της αγοράς των αυγών, δεν επετράπη η χορήγηση έκτακτων μέτρων στήριξης της αγοράς των πουλερικών, οπότε υπήρξε διάκριση μεταξύ των Ιταλών πτηνοτρόφων σε σχέση με τους Ολλανδούς πτηνοτρόφους και, ως εκ τούτου, παράβαση του άρθρου 34, παράγραφος 2, της Συνθήκης ΕΚ·

υπέρβαση εξουσίας και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως της Επιτροπής, η οποία, αρνούμενη να χορηγήσει έκτακτα μέτρα στήριξης της αγοράς για τους νεοσσούς μιας ημέρας που θανατώνονται λόγω αδυναμίας προσαρμογής στην εκτροφή, υπερέβη τις εξουσίες που της αναθέτει ο βασικός κανονισμός της κοινής οργάνωσης των αγορών στον τομέα των πουλερικών και υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως ως προς την κατάσταση της ιταλική αγοράς πουλερικών, καθώς και ως προς τα στοιχεία που διέθετε σχετικά με τη δομή της παραγωγής·

παράβαση και εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 14 του κανονισμού 2777/75, στο μέτρο που η αδικαιολόγητη άρνηση της Επιτροπής να χορηγήσει έκτακτα μέτρα στήριξης της αγοράς των νεοσσών μιας ημέρας που θανατώνονται λόγω αδυναμίας προσαρμογής στην εκτροφή προκύπτει από εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 14 του κανονισμού 2777/75.

Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως των κοινοτικών πράξεων.

(1) ΕΕ L 365 της 10.12.2004, σ. 10.

(2) ΕΕ ειδ. έκδ. 03/014, σ. 71.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/32

Προσφυγή της UCB SA κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ασκήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση Τ-111/05)

(2005/C 115/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η εταιρία UCB SA, με έδρα τις Βρυξέλλες, εκπροσωπούμενη από τους Jacques Bourgeois, Jean-François Bellis και Martin Favart, avocats, άσκησε στις 25 Φεβρουαρίου 2005 προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής, της 9ης Δεκεμβρίου 2004, επί της υποθέσεως COMP/E-2/37.533 — Χλωριούχος χολίνη, σχετικής με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 ΕΚ,

—	να ακυρώσει, τουλάχιστον, το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην UCB με την ως άνω απόφαση ή να περιορίσει ουσιωδώς το ύψος του,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Η προσβαλλομένη στην παρούσα υπόθεση απόφαση είναι η ίδια που αποτέλεσε αντικείμενο της υποθέσεως Τ-101/05, BASF κατά Επιτροπής (1). Με την απόφαση αυτή, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι οι έξι εταιρίες προς τις οποίες απευθυνόταν η εν λόγω απόφαση παρέβησαν το άρθρο 81, παράγραφος 1, της Συνθήκης ΕΚ, συμμετέχοντας σε συμφωνίες συμπράξεως και εναρμονισμένες πρακτικές όσον αφορά τον καθορισμό των τιμών, την κατανομή των αγορών και τον συντονισμό των ενεργειών τους κατά των ανταγωνιστών (έλεγχος μετασχηματιστών), στον τομέα της χλωριούχου χολίνης εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου. Οι εν λόγω αντιβαίνουσες προς το δίκαιο του ανταγωνισμού συμπεριφορές εκδηλώθηκαν σε δύο επίπεδα διαφορετικά, αλλά στενώς συνδεδεμένα μεταξύ τους, ήτοι σε διεθνές και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Προς στήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται τα εξής:

—

ότι εσφαλμένως η προσβαλλομένη απόφαση χαρακτηρίζει την ως άνω παράβαση ως ενιαία και διαρκή, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο διαφορετικές παραβάσεις: αφ' ενός, μια διεθνή συμφωνία συμπράξεως που διήρκεσε από τον Οκτώβριο του 1992 έως τον Απρίλιο του 1994 και, αφ' ετέρου, μια ενδοκοινοτική συμφωνία συμπράξεως, που διήρκεσε από τον Μάρτιο του 1994 έως τον Σεπτέμβριο του 1998. Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, η θέση της Επιτροπής έχει ως αποτέλεσμα, αν όχι ως σκοπό, να παρακάμψει τους κανόνες περί παραγραφής·

—

ότι εσφαλμένως η Επιτροπή επέβαλε στην προσφεύγουσα πρόστιμο λόγω τόσο της διεθνούς συμφωνίας συμπράξεως, ενώ η παράβαση αυτή είχε ήδη παραγραφεί, όσο και της ενδοκοινοτικής συμφωνίας συμπράξεως, υπό το πρίσμα των ανακοινώσεων της Επιτροπής περί επιείκειας. Πράγματι, αν η καθής προέβαινε, ως όφειλε, στη διάκριση αυτή θα είχε καταλήξει αναγκαίως στο συμπέρασμα ότι κανένα πρόστιμο δεν έπρεπε να επιβληθεί στην προκειμένη περίπτωση·

—	επικουρικώς, ότι, χωρίς τα στοιχεία που προσκόμισε οικειοθελώς η προσφεύγουσα το 1999, η αποδιδόμενη σε αυτήν παράβαση θα είχε παραγραφεί.

(1) Δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στη Συλλογή.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/32

Προσφυγή — αγωγή του Άγγελου Αγγελίδη κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία ασκήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση Τ-113/05)

(2005/C 115/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Άγγελος Αγγελίδης, κάτοικος Λουξεμβούργου, εκπροσωπούμενος από τον δικηγόρο Eric Boigelot, άσκησε στις 28 Φεβρουαρίου 2005, ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, προσφυγή — αγωγή (στο εξής: προσφυγή) κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

Ο προσφεύγων — ενάγων (στο εξής: προσφεύγων) ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Κοινοβουλίου, της 24ης Μαρτίου 2004, περί απορρίψεως της υποψηφιότητας του προσφεύγοντος για τη θέση Α2 του διευθυντή Δ (Δημοσιονομικές Υποθέσεις) της ΓΔ «Εσωτερικές πολιτικές της Ένωσης» (προκήρυξη κενής θέσεως αριθ. 10069), στην οποία διορίστηκε ένας άλλος υποψήφιος,

—	να ακυρώσει τον διορισμό άλλου υποψηφίου στην εν λόγω θέση,

—	να ακυρώσει την απόφαση της ΑΔΑ της 23ης Νοεμβρίου 2004, περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως, που ασκήθηκε βάσει του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, κατά της αποφάσεως περί απορρίψεως της υποψηφιότητάς του, καθώς και κατά της αποφάσεως περί διορισμού άλλου υποψηφίου στην εν λόγω θέση,

—	να του επιδικάσει χρηματική ικανοποίηση για την ειδική βλάβη, υπολογιζόμενη ex æquo et bono στο ποσό των 5 000 ευρώ, υπό την επιφύλαξη αυξήσεως ή μειώσεως κατά τη διάρκεια της δίκης,

—	να καταδικάσει το καθού — εναγόμενο στα δικαστικά έξοδα..

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει την έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως, κατά παράβαση του άρθρου 25 του ΚΥΚ. Προβάλλει επίσης την παράβαση της προκηρύξεως κενής θέσεως, των άρθρων 29, παράγραφος 1, και 45 του ΚΥΚ, παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της προσδοκίας για εξέλιξη της σταδιοδρομίας, καθώς και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, λόγω του ότι η επαγγελματική εμπειρία του, η υπευθυνότητά του και οι ικανότητές του όσον αφορά τη διαχείριση και τη διαπραγμάτευση είναι καλύτερες από εκείνες του επιλεγέντα υποψηφίου. Ο προσφεύγων προβάλλει τέλος κατάχρηση εξουσίας.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/33

Προσφυγή των Joerg Peter Block και λοιπών κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που ασκήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση Τ-114/05)

(2005/C 115/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Joerg Peter Block, κάτοικος Sterrebeek (Βέλγιο), και άλλοι 12 υπάλληλοι, εκπροσωπούμενοι από τους Stéphane Rodrigues και Alice Jaume, avocats, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησαν στις 28 Φεβρουαρίου 2005 προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει τις αποφάσεις της ΑΔΑ περί απορρίψεως των ενστάσεων των προσφευγόντων, καθώς και τις αποφάσεις της ΑΔΑ, της 1ης Μαΐου 2004, περί ανακατατάξεως των προσφευγόντων στους βαθμούς Α8 ή Β8, αναλόγως της περιπτώσεως,

—	να ακυρώσει τα δελτία μισθοδοσίας των προσφευγόντων που εκδόθηκαν σε εφαρμογή της αποφάσεως της ΑΔΑ περί ανακατατάξεως των προσφευγόντων στους βαθμούς Α8 ή Β8, αναλόγως της περιπτώσεως, από 1ης Μαΐου 2004,

—	να επισημάνει στην ΑΔΑ τις συνέπειες της ακυρώσεως των προσβαλλομένων αποφάσεων και, ιδίως, την εκ νέου κατάταξη των προσφευγόντων στους βαθμούς Α9 ή Β9, αναλόγως της περιπτώσεως, αναδρομικώς από 1ης Μαΐου 2004,

—	επικουρικώς, να ζητήσει από την Επιτροπή να κρίνει τους προσφεύγοντες προακτέους στους βαθμούς Α10 ή Β10, αναλόγως της περιπτώσεως, κατά την επόμενη προαγωγή,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στην αποκατάσταση της βλάβης που υπέστησαν οι προσφεύγοντες λόγω της μη κατατάξεώς τους στους βαθμούς Α9 ή Β9, αναλόγως της περιπτώσεως, από 1ης Μαΐου 2004,

—	να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγοντες είναι υπάλληλοι της Επιτροπής που διορίστηκαν στους βαθμούς Α7 και Β2 πριν από την έναρξη ισχύος, από 1ης Μαΐου 2004, της μεταρρυθμίσεως του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως. Προσβάλλουν την κατάταξή τους στους βαθμούς Α*8 και Β*8, αντιστοίχως, κατ' εφαρμογή του άρθρου 2 του παραρτήματος ΧΙΙΙ του Κανονισμού.

Προς στήριξη της προσφυγής τους οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι η εφαρμογή της ως άνω διατάξεως στις περιπτώσεις τους είναι παράνομη, διότι παραβαίνει το άρθρο 6 του Κανονισμού, παραβιάζει τις αρχές της ισοδυναμίας μεταξύ της παλαιάς και της νέας διαρθρώσεως σταδιοδρομιών και της ίσης μεταχειρίσεως, καθώς και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, και προσβάλλει τα κεκτημένα δικαιώματα των προσφευγόντων. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν επίσης ότι συντρέχει κατάχρηση εξουσίας.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/33

Προσφυγή του José Jiménez Martinez κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση Τ-115/05)

(2005/C 115/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο José Jiménez Martinez, κάτοικος Βρυξελλών, εκπροσωπούμενος από τον δικηγόρο Eric Boigelot., άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 28 Φεβρουαρίου 2005, προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Ο προσφεύγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

1)	να ακυρώσει την απόφαση της επιτροπής αναπηρίας της 21ης Απριλίου 2004, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση αναγνωρίσεως αναπηρίας της 19ης Ιανουαρίου 2004 και η οποία του κοινοποιήθηκε με έγγραφο της 27ης Απριλίου 2004,

2)	να ακυρώσει την απόφαση της επιτροπής αναπηρίας της 22ας Ιουλίου 2004, περί αναγνωρίσεως αναπηρίας, στο μέτρο που τα αποτελέσματα της αναγνωρίσεως αναπηρίας δεν ανατρέχουν στην 21η Απριλίου 2004,

3)	να επιδικάσει στον προσφεύγοντα αποζημίωση για υλική ζημία και ηθική βλάβη εκτιμωμένη, κατά δικαία κρίση, σε 222 568 ευρώ, υπό την επιφύλαξη τυχόν προσαυξήσεων κατά τη διάρκεια της σχετικής διαδικασίας,

4)	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Ο προσφεύγων στην υπό κρίση υπόθεση βάλλει κατά της αρνήσεως της καθής να του αναγνωρίσει αναπηρία για τρία έτη, ύστερα από την 1η Σεπτεμβρίου 2004, χωρίς να προβλέπει αναδρομικό αποτέλεσμα από τις 21 Απριλίου 2004, ημερομηνία κατά την οποία η επιτροπή αναπηρίας έλαβε την πρώτη εν προκειμένω αρνητική απόφαση.

Προς στήριξη των αιτημάτων του ο προσφεύγων προβάλλει:

—	Παράβαση του άρθρου 7 του παραρτήματος ΙΙ του ΚΥΥΚ και των κανόνων των σχετικών με τη λειτουργία των επιτροπών αναπηρίας. Συναφώς, ισχυρίζεται ότι οι δύο από τους τρεις γιατρούς που αποτελούσαν την επιτροπή αναπηρίας δεν γνώριζαν ούτε την ασθένειά του ούτε την κατάσταση της υγείας του,

—

η Επιτροπή έχει υποπέσει, εν προκειμένω, σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως σχετικά με τη φύση της ασθενείας του. Συναφώς, διευκρινίζει ότι η επιτροπή αναπηρίας ουδόλως έλαβε υπόψη την ύπαρξη μιας διαφορετικής ασθενείας σχετικής με διαταραχές ύπνου, συγκεκριμένα την προηγουμένως διαγνωσθείσα χρονία κόπωση,

—	την παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογίας,

—	την παράβαση των άρθρων 53 και 68 του ΚΥΥΚ και των άρθρων 13 έως 18 του παραρτήματός του VIII,

—	την παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως και εύρυθμης διαχειρίσεως καθώς και την παράβαση του καθήκοντος μέριμνας.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/34

Αγωγή του Dorian Lacombe κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως που ασκήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση T-116/05)

(2005/C 115/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Dorian Lacombe, κάτοικος Evry (Γαλλία), εκπροσωπούμενος από τους δικηγόρους Sébastien Orlandi, Xavier Martin, Albert Coolen, Jean-Noël Louis και Etienne Marchal, με τόπον επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 28 Φεβρουαρίου 2005, αγωγή κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Ο ενάγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

1)	να υποχρεώσει το Συμβούλιο να του καταβάλει αποζημίωση αντιστοιχούσα στο σύνολο των συμπληρωματικών παροχών σύμφωνα με το σχετικό σημείωμα που έφερε τη σύμφωνη υπογραφή της ιεραρχικώς προϊσταμένης του και του γενικού γραμματέα του Συμβουλίου, ύστερα από αφαίρεση της ήδη καταβληθείσας αποζημιώσεως,

2)	να υποχρεώσει το Συμβούλιο να καταβάλει στο σχετικό ταμείο κοινωνικής ασφαλίσεώς του τις προβλεπόμενες από την ισχύουσα νομοθεσία εργοδοτικές εισφορές,

3)	να υποχρεώσει το Συμβούλιο να του καταβάλει τα επιδόματα ανεργίας που αυτός θα δικαιούνταν αν οι εργοδοτικές εισφορές είχαν καταβληθεί εγκαίρως στο σχετικό ταμείο κοινωνικής ασφαλίσεως,

4)	να υποχρεώσει το καθού να του καταβάλει τόκους υπερημερίας υπολογιζόμενους στην κεντρική τιμή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με προσαύξηση 2 μονάδων επί όλων των ποσών που θα έπρεπε να έχουν καταβληθεί κατ' εφαρμογήν της συμβάσεως επικουρικού υπαλλήλου που συνέδεε τα δύο μέρη.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Ο ενάγων υπήρξε επικουρικός υπάλληλος του Συμβουλίου από την 1η Δεκεμβρίου μέχρι τις 31 Ιουλίου 2003. Ισχυρίζεται ότι το Συμβούλιο μείωσε, χωρίς αιτιολογία, από 73 σε 59,5 ημέρες το χρόνο που δικαιούνταν να του αναγνωρισθεί όσον αφορά τις ώρες που είχε εργασθεί τα Σάββατα, τις Κυριακές, τις αργίες και τις ημέρες που τα γραφεία ήσαν κλειστά. Προς στήριξη της θέσεως αυτής, ο προσφεύγων επικαλείται παράβαση του άρθρου 57 του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, του άρθρου 56 του ΚΥΚ, της ανακοινώσεως προς το προσωπικό αριθ. 88/93, καθώς και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.

Περαιτέρω, ο ενάγων διατείνεται ότι το Συμβούλιο, κατά παράβαση του άρθρου 70 του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, δεν κατέβαλε τις απαιτητέες εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικής Ασφαλίσεως στο οποίο αυτός υπαγόταν. Ο ενάγων ζητεί επίσης την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη από το γεγονός αυτό.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/35

Προσφυγή της Reckitt Benckiser N.V. κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), η οποία ασκήθηκε στις 7 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση T-118/05)

(2005/C 115/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η Reckitt Benckiser N.V, με έδρα το Hoofddorp (Κάτω Χώρες), εκπροσωπούμενη από τον G.S.P. Vos, δικηγόρο, άσκησε στις 7 Μαρτίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα).

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ,

—	να δεχθεί την αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος υπ' αριθμόν 2 897 338 αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος,

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα σύμφωνα με το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Κοινοτικό σήμα για το οποίο υποβλήθηκε η αίτηση:	Τρισδιάστατο σήμα υπό μορφή ορθογώνιας ταμπλέτας με ασπρόμαυρο κυματισμό γύρω από έναν άσπρο κύκλο για προϊόντα των κλάσεων 1 και 3 (Χημικά προϊόντα προοριζόμενα για τη βιομηχανία· μαλακτικά ύδατος· λευκαντικά παρασκευάσματα και άλλες ουσίες για πλύσιμο ρούχων και πιάτων …) – αίτηση αριθ. 2 897 338
Απόφαση του εξεταστή	Απόρριψη της αιτήσεως
Απόφαση του τμήματος προσφυγών	Απόρριψη της προσφυγής
Λόγοι ακυρώσεως:	Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 40/94, παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β' και παράβαση της υποχρεώσεως επαρκούς αιτιολογήσεως

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/35

(Υπόθεση T-119/05)

(2005/C 115/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση που εξέδωσε το δεύτερο τμήμα προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) στις 17 Δεκεμβρίου 2004 επί της υποθέσεως R 43/2004-2,

—	να επιτρέψει την καταχώριση του κοινοτικού σήματος υπ' αριθμόν 2 778 488,

—	να καταδικάσει το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Κοινοτικό σήμα για το οποίο υποβλήθηκε η αίτηση:

Τρισδιάστατο σήμα υπό μορφή διαφανούς ορθογώνιου δοχείου με στρογγυλεμένες γωνίες στο κάτω μέρος και σφαιροειδές στο επάνω μέρος, το οποίο περιέχει διάστικτο κυανό ζελέ και μια μεγάλη λευκή σφαίρα, για προϊόντα των κλάσεων 1 (μαλακτικά ύδατος κ.λπ..) και 3 (ουσίες για πλύσιμο ρούχων κ.λπ.)– αίτηση αριθ. 2 778 488

Απόφαση του εξεταστή

Απόρριψη της αιτήσεως

Απόφαση του τμήματος προσφυγών

Απόρριψη της προσφυγής

Λόγοι ακυρώσεως:

—	Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94

—	Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/36

Προσφυγή των Andreas Knaul κ.λπ. κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 8 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση Τ-120/05)

(2005/C 115/64)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Οι Andreas Knaul, κάτοικος Ρίγας (Λεττονία), Márquez Camacho Antonio, κάτοικος Βρυξελλών, Reina Cantalejo María Teresa, κάτοικος Βρυξελλών και Tejada Fernández Miguel, κάτοικος Zaventem (Βέλγιο), εκπροσωπούμενοι από τους δικηγόρους Stéphane Rodrigues και Alice Jaume, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησαν ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 8 Μαρτίου 2005, προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

1.	να κηρύξει άκυρες τις απορριπτικές των διοικητικών ενστάσεών τους αποφάσεις της ΑΔΑ που ελήφθησαν μαζί με τις αποφάσεις της ΑΔΑ της 1ης Μαΐου 2004 σχετικά με αλλαγή του βαθμού τους σε Α8 ή Β8,

2.	να κηρύξει άκυρα τα εκκαθαριστικά σημειώματα αποδοχών τους σχετικά με την εφαρμογή της αποφάσεως της ΑΔΑ περί αλλαγής των βαθμών τους σε Α8 ή Β8, ύστερα από την 1η Μαΐου 2004

3.	να ζητήσει από την Επιτροπή να τους θεωρήσει, κατά την προσεχή προαγωγή τους, ως προακτέους στον βαθμό Α10 και Β10,

4.	να υποχρεώσει την Επιτροπή να αποκαταστήσει τη ζημία που έχουν υποστεί λόγω του γεγονότος ότι δεν έχουν καταταγεί, από την 1η Μαΐου 2004, στον βαθμό Α9 ή Β9,

5.	να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Οι λόγοι ακυρώσεως και τα κύρια επιχειρήματα είναι όμοια με αυτά που έχουν προβληθεί στο πλαίσιο της υποθέσεως T-114/05, Joerg Peter Block κ.λπ. κατά Επιτροπής

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/36

Προσφυγή του Olivier Chassagne κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 11 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση Τ-123/05)

(2005/C 115/65)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Ο Olivier Chassagne, κάτοικος Βρυξελλών, εκπροσωπούμενος από τους δικηγόρους Stéphane Rodrigues και Yola Minatchy, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 11 Μαρτίου 2005, προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Ο προσφεύγων ζητεί από το Πρωτοδικείο:

1.	να ακυρώσει την απόφαση της ΑΔΑ, της 9ης Δεκεμβρίου 2004, με την οποία αυτή απάντησε στη διοικητική ένστασή του με ημερομηνία 29 Μαΐου 2004 και να της επιβάλει να αντλήσει τις επιβαλλόμενες σχετικώς συνέπειες,

να αποφανθεί ότι οποιαδήποτε μη δικαιολογημένη και αντικειμενικώς αδικαιολόγητη δυσμενής διάκριση, στηριζόμενη στο γεγονός ότι ο τόπος καταγωγής και/ή ο τόπος υπηρεσίας ανήκει ή όχι, υπό την γεωγραφική έννοια, στην ευρωπαϊκή ήπειρο, είναι παράνομη και, ως εκ τούτου, να κηρύξει παράνομη την παράγραφο 4 του άρθρου 8 του παραρτήματος VII του παλαιού ΚΥΚ,

να υπενθυμίσει ότι, ανεξαρτήτως των ανωτέρω, η Réunion αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Κοινότητας, σύμφωνα με το άρθρο 299, παράγραφος 2, της Συνθήκης ΕΚ, και ότι εμπίπτει επίσης, με την προσχώρηση του κράτους μέλους της, στη Συνθήκη ΕΚΑΕ και στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και να υπογραμμίσει ότι, συναφώς, οι ευρωπαίοι υπάλληλοι που κατάγονται από τέτοιο έδαφος δικαιούνται ίσης μεταχειρίσεως σε σχέση με αυτούς που κατάγονται από ευρωπαϊκό, υπό γεωγραφική έννοια, έδαφος, κράτους μέλους,

4.	να επιδικάσει στον προσφεύγοντα συμβολικό ποσό ενός ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης καθώς και το ποσό των 7 200 ευρώ για την αποκατάσταση της οικονομικής ζημίας που έχει υποσττεί,

5.	να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Ο προσφεύγων αμφισβητεί την απόφαση της Επιτροπής να μην εφαρμοστεί επ' αυτού, ως υπαλλήλου καταγωγής γαλλικού υπερπόντιου διαμερίσματος, των ευεργετικών διατάξεων του άρθρου 8, παράγραφοι 1 έως 3, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, όπως ίσχυε πριν από την 1η Μαΐου 2004.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τον παράνομο χαρακτήρα της νομικής βάσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως, δηλαδή το άρθρο 8, παράγραφος 4, του παραρτήματος VII του παλαιού Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων. Σύμφωνα με τον προσφεύγοντα, η διάταξη αυτή χαρακτηρίζεται από έλλειψη αιτιολογίας, εισάγει δυσμενείς διακρίσεις και παραβιάζει το άρθρο 21, παράγραφος 1, του Ευρωπαϊκού Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Εξάλλου, ο προσφεύγων επικαλείται παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως καθώς και διαφόρων κανόνων και γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου, όπως το καθήκον μέριμνας, καθώς και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της αρχής της χρηστής διοικήσεως.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/37

Προσφυγή της Umwelt- und Ingenieurtechnik GmbH Dresden κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που ασκήθηκε στις 18 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση Τ-125/05)

(2005/C 115/66)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Η Umwelt- und Ingenieurtechnik GmbH Dresden, με έδρα τη Δρέσδη (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον δικηγόρο H. Robl, άσκησε στις 18 Μαρτίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της 23ης Δεκεμβρίου 2004 περί μη αναθέσεως δημόσιου έργου στην προσφεύγουσα·

—	να ακυρώσει την απόφαση της 23ης Δεκεμβρίου 2004 περί αναθέσεως του έργου στην All Trade S.r.l.·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα στρέφεται, αφενός, κατά της αποφάσεως της Επιτροπής της 23ης Δεκεμβρίου 2004, με την οποία απορρίφθηκε η υποβληθείσα από την προσφεύγουσα προσφορά στο πλαίσιο της προσκλήσεως υποβολής προσφορών για τη σύναψη δημόσιας συμβάσεως έργου υπ' αριθμ. AIDCO/A6/FP/co/2004/D/45370, σύμβαση υπ' αριθμ. 90-127, «Σχέδιο εκσυγχρονισμού του εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας στη νότια Ουκρανία» (μέρος 2), περί της εγκαταστάσεως ενός εξελιγμένου συστήματος ελέγχου για την ποιότητα του ύδατος στο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας στη νότια Ουκρανία, και, αφετέρου, κατά της ταυτοχρόνως εκδοθείσας αποφάσεως περί συνάψεως της συμβάσεως με την ανταγωνίστρια εταιρία All Trade S.r.l.

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή:

—	πρώτον, υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι η προσφορά της προσφεύγουσας δεν ανταποκρινόταν στο σημείο 2.2.6 των τεχνικών προδιαγραφών, μολονότι το σύνολο των προσφερόμενων από την προσφεύγουσα υπηρεσιών ανταποκρινόταν πλήρως στις προδιαγραφές, τούτο δε αποδεικνυόταν με στοιχεία.

—	Δεύτερον, υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι η προσφεύγουσα δεν ανταποκρινόταν στα σημεία 2.3.1 και 2.3.4 των τεχνικών προδιαγραφών λόγω ελλιπούς παρουσιάσεως και ελλιπών πληροφοριών, μολονότι η παρουσίαση της προσφεύγουσας ήταν πλήρης και εξαντλητική.

—	Τρίτον, παρέβη το καθήκον παροχής διευκρινίσεων και υπερέβη το περιθώριο εκτιμήσεως που διαθέτει.

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, κατά τη διαδικασία αξιολογήσεως των τιμών, η Επιτροπή έλαβε υπόψη εσφαλμένα και αντιθέτως προς τις επιταγές του σημείου 1.3 των διατάξεων περί των προσφορών μόνον τη βασική τιμή προσφοράς και παρέλειψε να συνεκτιμήσει την ασκούσα επιρροή διαμόρφωση των τιμών για τα ανταλλακτικά και τη συντήρηση.

Τέλος, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η ανταγωνίστρια εταιρία All Trade S.r.l. δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχή εκτέλεση του επίμαχου σχεδίου τόσο από απόψεως ειδικεύσεως όσο και από απόψεως οικονομικής αποδοτικότητας και τεχνογνωσίας.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/38

Προσφυγή της Lootus Teine Osaühing κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως που ασκήθηκε στις 24 Μαρτίου 2005

(Υπόθεση T-127/05)

(2005/C 115/67)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Η Lootus Teine Osaühing, με έδρα το Tartu (Εσθονία), εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους T. Sild και K. Martin, άσκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στις 24 Μαρτίου 2005, προσφυγή κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—

να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΚ) 2269/2004, του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2004, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) 2340/2002 και (ΕΚ) 2347/2002 περί καθορισμού των αλιευτικών δυνατοτήτων για τα είδη βαθέων υδάτων όσον αφορά τα κράτη μέλη που προσχώρησαν το 2004 (1), και τούτο σχετικά με τις αλιευτικές δυνατότητες που έχουν παρασχεθεί στην Εσθονία·

—

να ακυρώσει το μέρος 2 του παραρτήματος του κανονισμού (ΕΚ) 2270/2004 (2), του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2004 σχετικά με τον καθορισμό για το 2005 και το 2006 των αλιευτικών δυνατοτήτων για τα κοινοτικά αλιευτικά σκάφη και για ορισμένα αποθέματα ιχθύων βαθέων υδάτων, και τούτο όσον αφορά τις αλιευτικές δυνατότητες που έχουν παρασχεθεί στην Εσθονία·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Νομικοί ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα:

Η προσφεύγουσα είναι μία εσθονική αλιευτική εταιρεία η οποία ασκεί αλιευτικές δραστηριότητες σε βαθέα ύδατα στην περιοχή που καλύπτεται από τη North East Atlantic Fisheries Convention (Σύμβαση περί αλιείας στο Βορειοανατολικό Ατλαντικό). Η Εσθονία υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση αυτή πριν από την προσχώρησή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το άρθρο 6, παράγραφος 9, της Πράξεως Προσχωρήσεως της Εσθονίας των λοιπών νέων κρατών μελών στην Ευρωπαϊκή Ένωση (3) προβλέπει ότι από την ημερομηνία προσχώρησης, η διαχείριση των αλιευτικών συμφωνιών που έχουν συνάψει τα νέα κράτη μέλη με τρίτες χώρες διενεργείται από την Κοινότητα και ότι τα δικαιώματα και υποχρεώσεις που απορρέουν για τα νέα κράτη μέλη από τις συμφωνίες αυτές δεν επηρεάζονται, για όσο χρόνο οι διατάξεις των συμφωνιών αυτών διατηρούνται προσωρινά. Σ' αυτό ακριβώς το πλαίσιο, έχουν ληφθεί τα αμφισβητούμενα μέτρα, με τα οποία έχουν παραχωρηθεί στην Εσθονία αλιευτικές δυνατότητες, σε μετρικούς τόνους επιτρεπόμενης αλιεύσεως ορισμένων αποθεμάτων για το 2004, το 2005 και το 2006.

Αυτές οι παραχωρήσεις αποτελούν, σύμφωνα με την προσφεύγουσα, απλώς ένα τμήμα των σχετικών δυνατοτήτων της Εσθονίας πριν από την προσχώρησή της. Επ' αυτής της βάσεως, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι τα αμφισβητούμενα μέτρα συνιστούν παράβαση του άρθρου 6, παράγραφος 9, της Πράξεως Προσχωρήσεως καθώς και της αρχής της αναλογικότητας, και ότι, επομένως, πρέπει αυτά να ακυρωθούν.

(1) ΕΕ L 396, 21.12.2004, σ. 1

(2) ΕΕ L 396, 31.12.2004, σ. 4

(3) ΕΕ L 236, 23.09.2003.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/38

Προσφυγή της Wal-Mart Stores, Inc. κατά του Γραφείου Εναρμόνισης στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (σήματα, σχέδια και υποδείγματα), που ασκήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2005

(Υπόθεση Τ-129/05)

(2005/C 115/68)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ισπανική

Η Wal-Mart Stores, Inc., εκπροσωπούμενη από τους Fernand de Visscher, Emmanuel Cornu, Eric de Gryse, Donatienne Moreau, Jorge Grau Mora, Alejandro Angulo Labora, Maite Ferrándiz Avendaño, Maria Baylos Morales και Antonio Velásquez Ibáñez, δικηγόρους, άσκησε στις 23 Φεβρουαρίου 2005 προσφυγή ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά του Γραφείου Εναρμόνισης στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (σήματα, σχέδια και υποδείγματα).

Έτερος διάδικος κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών ο Alejandro Sánchez Villar.

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του δεύτερου τμήματος προσφυγών, της 17ης Δεκεμβρίου 2004, επί της υποθέσεως R 629/2004-2, η οποία επικύρωσε τη μερική απόρριψη της αιτήσεως καταχωρίσεως 1 997 600 του κοινοτικού σήματος «WAL-MART»,

—	να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Αιτούσα την καταχώριση κοινοτικού σήματος:	Η προσφεύγουσα.
Σήμα προς καταχώριση:	Το λεκτικό σήμα «WAL-MART» — Αίτηση 1 997 600 για προϊόντα και υπηρεσίες όλων των κλάσεων πλην της κλάσεως 35.
Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου:	Alejandro Sánchez Villar
Αντιταχθέν δικαίωμα επί σήματος ή σημείου:	Ισπανικό λεκτικό σήμα «WAL-MART» (No 1 732 588) για προϊόντα της κλάσεως 7 (μηχανήματα για εργασίες κηπουρικής).
Απόφαση του τμήματος ανακοπών:	Δέχεται εν μέρει την ανακοπή, κατά το μέρος που αφορά τα ακόλουθα προϊόντα: «μηχανές και εργαλειομηχανές· μηχανοκινητήρες και κινητήρες (εκτός αυτών για οχήματα ξηράς)· συμπλέκτες και εξαρτήματα μεταδόσεως κινήσεως (εκτός αυτών που προορίζονται για χερσαία οχήματα)· γεωργικά μηχανήματα εξαιρουμένων των χειροκινήτων» και την απορρίπτει για τα λοιπά σήματα και υπηρεσίες για τις οποίες ζητήθηκε η καταχώριση.
Απόφαση του τμήματος προσφυγών:	Απορρίπτει την προσφυγή.
Λόγοι ακυρώσεως προβαλλόμενοι με την παρούσα προσφυγή:	Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 43, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94.

14.5.2005

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 115/39

Προσφυγή του Ηνωμένου Βασιλείου κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ασκηθείσα στις 11 Απριλίου 2005

(Υπόθεση T-143/05)

(2005/C 115/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Το Ηνωμένο Βασίλειο, εκπροσωπούμενο από τον C. Jackson, επικουρούμενο από τον M. Hoskins, Barrister, άσκησε στις 11 Απριλίου 2005 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την περιεχόμενη στο από 1ης Φεβρουαρίου 2005 έγγραφό της άρνηση της Επιτροπής να εγκρίνει το τροποποιημένο εθνικό πρόγραμμα που της υπέβαλε το Ηνωμένο Βασίλειο στις 10 Νοεμβρίου 2004, και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Το Ηνωμένο Βασίλειο κοινοποίησε στην Επιτροπή στις 30 Απριλίου 2004 προσωρινό εθνικό σχέδιο κατανομής σύμφωνα με την οδηγία 2003/87/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (1). Ορισμένες εν εξελίξει δραστηριότητες προσδιορίζονταν στο σχέδιο, το οποίο, σύμφωνα με το Ηνωμένο Βασίλειο, είχε προσωρινό χαρακτήρα.

Η Επιτροπή εξέδωσε στις 7 Ιουλίου 2004 την απόφαση C(2004)2515/4 τελικό, σχετικά με το υποβληθέν σχέδιο, όπου γινόταν λόγος για ορισμένες ασυμφωνίες με το παράρτημα III της οδηγίας.

Μετά την ολοκλήρωση των προσδιοριζομένων με το προσωρινό εθνικό σχέδιο κατανομής δραστηριοτήτων, το Ηνωμένο Βασίλειο κοινοποίησε στην Επιτροπή στις 10 Νοεμβρίου 2004 τη βούλησή του να τροποποιήσει το προσωρινό εθνικό σχέδιο κατανομής ώστε να λαμβάνονται υπόψη τα αποτελέσματα των σχετικών εργασιών.

Με έγγραφο της 1ης Φεβρουαρίου 2005, η Επιτροπή πληροφόρησε το Ηνωμένο Βασίλειο ότι το αίτημά του περί τροποποιήσεως του εθνικού σχεδίου κατανομής ήταν απαράδεκτο, δεδομένου ότι τυχόν αύξηση της συνολικής ποσότητας των κατανεμομένων δικαιωμάτων, ύψους 19,8 εκατομμυρίων τόνων, δεν επρόκειτο να αποκαταστήσει τις εντοπισθείσες με την απόφαση της Επιτροπής ασυμβατότητες.

Το Ηνωμένο Βασίλειο βάλλει κατά της συγκεκριμένης αρνήσεως και ζητεί τον δυνάμει του άρθρου 230 EΚ δικαστικό έλεγχο του από 1ης Φεβρουαρίου 2005 εγγράφου της Επιτροπής που πρόκειται να έχει έννομες συνέπειες δοθέντος ότι η Επιτροπή έλαβε οριστικά θέση ως προς το αν το Ηνωμένο Βασίλειο δικαιούται να προβαίνει σε τροποποιήσεις του προσωρινού εθνικού σχεδίου κατανομής.

Το Ηνωμένο Βασίλειο ισχυρίζεται περαιτέρω ότι το από 1ης Φεβρουαρίου 2005 έγγραφο της Επιτροπής πάσχει νομική πλάνη δεδομένου ότι:

—	τα άρθρα 9, παράγραφοι 1 και 3, και 11, παράγραφος 1, της οδηγίας επιτρέπουν μελλοντικές αλλαγές στη συνολική ποσότητα των δικαιωμάτων που τα κράτη μέλη κατανέμουν μετά την έκδοση της βάσει του άρθρου 9, παράγραφος 3, της οδηγίας αποφάσεως της Επιτροπής

—	το άρθρο 3, παράγραφος 3, της αποφάσεως C(2004)2515/4 τελικό της Επιτροπής προβλέπει ότι μπορούν να γίνουν τροποποιήσεις μόνον ως προς ζητήματα άλλα πλην των εντοπισθεισών με την εν λόγω απόφαση ασυμβατοτήτων, και

—	το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να συμμορφωθεί πλήρως με τις βάσει του άρθρου 11, παράγραφος 1, της οδηγίας υποχρεώσεις του μέχρις ότου η Επιτροπή εγκρίνει το τροποποιηθέν εθνικό σχέδιο κατανομής σύμφωνα με το άρθρο 9, παράγραφος 3, της οδηγίας.

(1) ΕΕ L 275, της 25/10/2003, σ. 32.

		ISSN 1725-2415
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 115

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	48ό έτος 14 Μαΐου 2005

	III Πληροφορίες
2005/C 115/8	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςΕΕ C 106 της 30.4.2005	42