Επίσημη Εφημερίδα C 144/8 Μα

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Tribunal administratif de Rennes (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Doux SA, υπαχθείσα σε διαδικασία δικαστικής εξυγιάνσεως, κατά Etablissement national des produits de l'agriculture et de la mer (FranceAgriMer)

(Υπόθεση C-141/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Κανονισμός (ΕΚ) 543/2008 - Άρθρο 15, παράγραφος 1 - Άρθρο 16 - Κατεψυγμένα ή βαθύψυκτα κοτόπουλα - Ανώτατο όριο περιεκτικότητας σε νερό - Παρωχημένος χαρακτήρας τoυ εν λόγω ορίου - Πρακτικά μέτρα για τους ελέγχους - Νέες αναλύσεις - Κανονισμός 612/2009 - Άρθρο 28 - Επιστροφές κατά την εξαγωγή για τα γεωργικά προϊόντα - Προϋποθέσεις χορηγήσεως - Υγιής, ανόθευτη και σύμφωνη με τα συναλλακτικά ήθη ποιότητα - Προϊόντα δυνάμενα να διατεθούν στο εμπόριο υπό κανονικές συνθήκες])

(2017/C 144/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal administratif de Rennes

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Doux SA, υπαχθείσα σε διαδικασία δικαστικής εξυγιάνσεως

κατά

Etablissement national des produits de l'agriculture et de la mer (FranceAgriMer)

Διατακτικό

Από την εξέταση του τρίτου ερωτήματος δεν προέκυψε κανένα στοιχείο ικανό να θίξει το κύρος των ανωτάτων ορίων περιεκτικότητας του κατεψυγμένου κρέατος κοτόπουλων σε νερό, ανωτάτων ορίων που καθορίζονται στο άρθρο 15, παράγραφος 1, και στα παραρτήματα VI και VII του κανονισμού (ΕΚ) 543/2008 της Επιτροπής, της 16ης Ιουνίου 2008, για τον καθορισμό λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1234/2007 του Συμβουλίου σχετικά με τους κανόνες εμπορίας για το κρέας πουλερικών, όπως τροποποιήθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2012 της Επιτροπής, της 19ης Δεκεμβρίου 2012.

Το άρθρο 28, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 612/2009 της Επιτροπής, της 7ης Ιουλίου 2009, για τις κοινές λεπτομέρειες εφαρμογής του καθεστώτος των επιστροφών κατά την εξαγωγή για τα γεωργικά προϊόντα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 173/2011 της Επιτροπής, της 23ης Φεβρουαρίου 2011, έχει την έννοια ότι τα κατεψυγμένα ή βαθύψυκτα κοτόπουλα των οποίων η περιεκτικότητα σε νερό υπερβαίνει τα όρια που καθορίζονται από τον κανονισμό 543/2008, όπως τροποποιήθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό 1239/2012, δεν μπορούν να διατίθενται στο εμπόριο υπό κανονικές συνθήκες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν πληρούν την απαίτηση υγιούς, ανόθευτης και σύμφωνης με τα συναλλακτικά ήθη ποιότητας, ακόμη και αν συνοδεύονται από πιστοποιητικό καταλληλότητας εκδοθέν από την αρμόδια αρχή.

Δεδομένου ότι τα παραρτήματα VI και VII του κανονισμού 543/2008, όπως τροποποιήθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό 1239/2012, είναι αρκούντως σαφή για τη διενέργεια των ελέγχων στα κατεψυγμένα και βαθύψυκτα κοτόπουλα που προορίζονται για εξαγωγή με ταυτόχρονη χορήγηση επιστροφής κατά την εξαγωγή, το γεγονός ότι ένα κράτος μέλος δεν έχει θεσπίσει τα πρακτικά μέτρα των οποίων η θέσπιση προβλέπεται από το άρθρο 18, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού δεν καθιστά τους ελέγχους αυτούς μη αντιτάξιμους στις σχετικές επιχειρήσεις.

Ο εξαγωγέας κατεψυγμένων ή βαθύψυκτων κοτόπουλων δύναται, σύμφωνα με το άρθρο 118, παράγραφος 2, και το άρθρο 119, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 450/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (εκσυγχρονισμένος τελωνειακός κώδικας), αφενός, να παρίσταται αυτοπροσώπως ή μέσω εκπροσώπου κατά την εξέταση των εμπορευμάτων αυτών ή κατά τη δειγματοληψία και, αφετέρου, να ζητεί συμπληρωματική εξέταση ή δειγματοληψία των εν λόγω εμπορευμάτων, εάν κρίνει ότι τα αποτελέσματα στα οποία κατέληξαν οι αρμόδιες αρχές δεν είναι έγκυρα.

(1) ΕΕ C 190 της 8.6.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Finanzgericht Düsseldorf (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — GE Healthcare GmbH κατά Hauptzollamt Düsseldorf

(Υπόθεση C-173/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Τελωνειακή ένωση - Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας - Άρθρο 32, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ - Καθορισμός της δασμολογητέας αξίας - Τέλη ή δικαιώματα άδειας σχετικά με τα υπό εκτίμηση εμπορεύματα - Έννοια - Κανονισμός (EOK) 2454/93 - Άρθρο 160 - «Όρος της πώλησης» των υπό εκτίμηση εμπορευμάτων - Πληρωμή των τελών ή των δικαιωμάτων άδειας υπέρ εταιρίας συνδεόμενης τόσο με τον πωλητή όσο και με τον αγοραστή των εμπορευμάτων - Άρθρο 158, παράγραφος 3 - Μέτρα προσαρμογής και κατανομής])

(2017/C 144/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Düsseldorf

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

GE Healthcare GmbH

κατά

Hauptzollamt Düsseldorf

Διατακτικό

Το άρθρο 32, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1791/2006 του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2006, έχει την έννοια ότι, αφενός, δεν επιβάλλει το ποσό των τελών ή των δικαιωμάτων από παραχώρηση άδειας εκμετάλλευσης να καθορίζεται κατά τη σύναψη της συμβάσεως παραχωρήσεως άδειας ή κατά τη γένεση της τελωνειακής οφειλής προκειμένου τα εν λόγω τέλη ή δικαιώματα άδειας να θεωρούνται σχετικά με τα υπό εκτίμηση εμπορεύματα και, αφετέρου, επιτρέπει τα εν λόγω τέλη ή τα εν λόγω δικαιώματα από παραχώρηση άδειας εκμετάλλευσης να θεωρούνται «σχετικά με τα υπό εκτίμηση εμπορεύματα» ακόμη και αν αφορούν μόνον εν μέρει τα εν λόγω εμπορεύματα.

Το άρθρο 32, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1791/2006, και το άρθρο 160 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1875/2006 της Επιτροπής, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, έχουν την έννοια ότι τέλη ή δικαιώματα άδειας συνιστούν «όρο της πώλησης» των εμπορευμάτων των οποίων εκτιμάται η αξία όταν, στο εσωτερικό του ιδίου ομίλου εταιριών, η πληρωμή των τελών ή των δικαιωμάτων αυτών απαιτείται και πραγματοποιείται προς όφελος επιχειρήσεως η οποία συνδέεται τόσο με τον πωλητή όσο και με τον αγοραστή.

Το άρθρο 32, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2913/92, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1791/2006, και το άρθρο 158, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1875/2006, έχουν την έννοια ότι τα μέτρα προσαρμογής και κατανομής, στα οποία αντίστοιχα αναφέρονται οι διατάξεις αυτές, είναι δυνατό να εφαρμοσθούν όταν η δασμολογητέα αξία των επίμαχων εμπορευμάτων καθορίστηκε όχι κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 29 του κανονισμού 2913/92, όπως αυτός τροποποιήθηκε, αλλά βάσει της επικουρικής μεθόδου που προβλέπεται στο άρθρο 31 του εν λόγω κανονισμού.

(1) ΕΕ C 236 της 20.7.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 8ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Cour constitutionnelle (Λουξεμβούργο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — ArcelorMittal Rodange et Schifflange SA κατά Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

(Υπόθεση C-321/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Περιβάλλον - Σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση - Οδηγία 2003/87/ΕΚ - Άρθρο 3, στοιχείο αʹ - Άρθρα 11 και 12 - Παύση λειτουργίας εγκαταστάσεων - Επιστροφή των μη χρησιμοποιηθέντων δικαιωμάτων - Περίοδος 2008-2012 - Μη καταβολή αποζημιώσεως - Οικονομία του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων))

(2017/C 144/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour constitutionnelle

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

ArcelorMittal Rodange et Schifflange SA

κατά

Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

Διατακτικό

Η οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 219/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαρτίου 2009, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική διάταξη η οποία επιτρέπει στην αρμόδια αρχή να απαιτεί την επιστροφή χωρίς αποζημίωση, πλήρη ή μερική, μη χρησιμοποιηθέντων δικαιωμάτων τα οποία χορηγήθηκαν, ως μη όφειλαν, σε φορέα εκμεταλλεύσεως, λόγω του ότι ο τελευταίος παρέβη την υποχρέωση να ενημερώσει εγκαίρως την αρμόδια αρχή για την παύση της εκμεταλλεύσεως ορισμένης εγκαταστάσεως.

Τα δικαιώματα που χορηγήθηκαν μετά την παύση, από φορέα εκμεταλλεύσεως, των δραστηριοτήτων που ασκούνται σε εγκατάσταση την οποία αφορούν τα εν λόγω δικαιώματα, χωρίς αυτός να έχει ενημερώσει προηγουμένως την αρμόδια αρχή, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «δικαιώματα» εκπομπής αερίων, υπό την έννοια του άρθρου 3, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2003/87, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 219/2009.

(1) ΕΕ C 294 της 7.9.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Oberster Gerichtshof (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Leopoldine Gertraud Piringer

(Υπόθεση C-342/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών από δικηγόρους - Δυνατότητα των κρατών μελών να επιφυλάσσουν σε ορισμένες κατηγορίες δικηγόρων τη σύνταξη επίσημων εγγράφων σχετικών με την κτήση ή τη μεταβίβαση εμπράγματων δικαιωμάτων επί ακινήτων - Κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους κατά την οποία απαιτείται να βεβαιώνεται από συμβολαιογράφο το γνήσιο της υπογραφής σε αίτηση εγγραφής στο κτηματολόγιο))

(2017/C 144/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Leopoldine Gertraud Piringer

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 77/249/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1977, περί διευκολύνσεως της πραγματικής ασκήσεως της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών από δικηγόρους, δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση κανονιστικής ρύθμισης κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, με την οποία επιφυλάσσεται στους συμβολαιογράφους η βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής επί των εγγράφων που απαιτούνται για την κτήση ή τη μεταβίβαση εμπράγματων δικαιωμάτων επί ακινήτων και, ως εκ τούτου, αποκλείεται η αναγνώριση στο κράτος μέλος αυτό βεβαίωσης του γνησίου της υπογραφής από δικηγόρο εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος.

Το άρθρο 56 ΣΛΕΕ δεν είναι αντίθετο σε κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, με την οποία επιφυλάσσεται στους συμβολαιογράφους η βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής επί των εγγράφων που απαιτούνται για την κτήση ή τη μεταβίβαση εμπράγματων δικαιωμάτων επί ακινήτων και, ως εκ τούτου, αποκλείεται η αναγνώριση στο κράτος μέλος αυτό βεβαίωσης η οποία έχει διενεργηθεί από δικηγόρο εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος κατά το οικείο εθνικό δίκαιο.

(1) ΕΕ C 354 της 26.10.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 7ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Trybunał Konstytucyjny w Warszawie (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Rzecznik Praw Obywatelskich (RPO)

(Υπόθεση C-390/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Φόρος προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Σημείο 6 του παραρτήματος III - Κύρος - Διαδικασία - Τροποποίηση προτάσεως οδηγίας του Συμβουλίου κατόπιν διατυπώσεως της γνώμης του Κοινοβουλίου - Απουσία νέας διαβουλεύσεως με το Κοινοβούλιο - Άρθρο 98, παράγραφος 2 - Κύρος - Μη εφαρμογή μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στις ηλεκτρονικές παραδόσεις ψηφιακών βιβλίων - Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως - Συγκρισιμότητα των δύο καταστάσεων - Ηλεκτρονική παράδοση ψηφιακών βιβλίων και παράδοσή τους επί κάθε άλλου υλικού υποθέματος])

(2017/C 144/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Trybunał Konstytucyjny w Warszawie

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Rzecznik Praw Obywatelskich (RPO)

παρισταμένων των:

Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Prokurator Generalny

Διατακτικό

Από την εξέταση των προδικαστικών ερωτημάτων δεν προέκυψε κανένα στοιχείο που να θίγει το κύρος του σημείου 6 του παραρτήματος III της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/47/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Μαΐου 2009, ή του άρθρου 98, παράγραφος 2, της ίδιας οδηγίας, σε συνδυασμό με το ως άνω σημείο 6 του παραρτήματος III.

(1) ΕΕ C 346 της 19.10.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Corte suprema di cassazione (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Lecce κατά Salvatore Manni

(Υπόθεση C-398/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα - Προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων αυτών - Οδηγία 95/46/ΕΚ - Άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο εʹ - Δεδομένα δημοσιοποιούμενα μέσω του μητρώου εταιριών - Πρώτη οδηγία 68/151/ΕΟΚ - Άρθρο 3 - Λύση της εμπλεκόμενης εταιρίας - Περιορισμός της προσβάσεως των τρίτων στα δεδομένα αυτά))

(2017/C 144/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Camera di Commercio, Industria, Artigianato e Agricoltura di Lecce

κατά

Salvatore Manni

Διατακτικό

Το άρθρο 6, παράγραφος 1, στοιχείο εʹ, το άρθρο 12, στοιχείο βʹ, και το άρθρο 14, πρώτο εδάφιο, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Οκτωβρίου 1995, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών, σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της πρώτης οδηγίας 68/151/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 9ης Μαρτίου 1968, περί συντονισμού των εγγυήσεων που απαιτούνται στα κράτη μέλη εκ μέρους των εταιριών, κατά την έννοια του άρθρου 58, δεύτερη παράγραφος, της Συνθήκης, για την προστασία των συμφερόντων των εταίρων και των τρίτων με σκοπό να καταστούν οι εγγυήσεις αυτές ισοδύναμες, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2003/58/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2003, έχουν την έννοια ότι, στο παρόν στάδιο εξελίξεως του δικαίου της Ένωσης, εναπόκειται στα κράτη μέλη να προσδιορίσουν αν τα φυσικά πρόσωπα περί των οποίων γίνεται λόγος στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχεία δʹ και ιʹ, της τελευταίας αυτής οδηγίας μπορούν να ζητούν από την αρχή που είναι επιφορτισμένη, αντιστοίχως, με την τήρηση του κεντρικού μητρώου, του εμπορικού μητρώου ή του μητρώου εταιριών να εξακριβώσει, βάσει εκτιμήσεως κατά περίπτωση, αν όλως εξαιρετικώς δικαιολογείται, για επιτακτικούς και θεμιτούς λόγους συνδεόμενους με την ιδιαίτερη κατάστασή τους να περιορίζουν, όταν έχει παρέλθει ένα αρκούντως μακρύ χρονικό διάστημα από τη λύση μιας εταιρίας, την πρόσβαση στα καταχωρισμένα στο εν λόγω μητρώο δεδομένα εκ μέρους τρίτων που δικαιολογούν ειδικό συμφέρον να λάβουν γνώση των δεδομένων αυτών.

(1) ΕΕ C 354 της 26.10.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/7

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Varhoven administrativen sad (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Petya Milkova κατά Izpalnitelen direktor na Agentsiata za privatizatsia i sledprivatizatsionen kontrol

(Υπόθεση C-406/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Κοινωνική πολιτική - Ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία - Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία - Άρθρα 5 και 27 - Οδηγία 2000/78/EΚ - Άρθρο 7 - Ενισχυμένη προστασία πασχόντων από αναπηρία μισθωτών σε περίπτωση απολύσεως - Μη πρόβλεψη αντίστοιχης προστασίας για τους πάσχοντες από αναπηρία δημοσίους υπαλλήλους - Γενική αρχή της ίσης μεταχειρίσεως))

(2017/C 144/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Varhoven administrativen sad

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Petya Milkova

κατά

Izpalnitelen direktor na Agentsiata za privatizatsia i sledprivatizatsionen kontrol

Διατακτικό

Κατ’ ορθή ερμηνεία, το άρθρο 7, παράγραφος 2, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, θεωρούμενο υπό το πρίσμα της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, η οποία εγκρίθηκε εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας με την απόφαση 2010/48/EΚ του Συμβουλίου, της 26ης Νοεμβρίου 2009, και σε συνδυασμό με τη γενική αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, η οποία κατοχυρώνεται με τα άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιτρέπει κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία παρέχει στους μισθωτούς που πάσχουν από ορισμένα είδη αναπηρίας ειδική προληπτική προστασία σε περίπτωση απολύσεως, χωρίς, ωστόσο, να παρέχει αντίστοιχη προστασία στους δημοσίους υπαλλήλους που πάσχουν από τα ίδια είδη αναπηρίας, τούτο δε υπό τον όρον ότι δεν διαπιστώνεται παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, όρο τη συνδρομή του οποίου απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να ελέγξει. Κατά τον έλεγχο αυτόν, η σύγκριση των καταστάσεων πρέπει να βασισθεί σε ανάλυση εστιασμένη στο σύνολο των κρίσιμων κανόνων του εθνικού δικαίου που διέπουν τις θέσεις, αφενός, των μισθωτών που πάσχουν από συγκεκριμένη αναπηρία και, αφετέρου, των πασχόντων από την ίδια αναπηρία δημοσίων υπαλλήλων, λαμβανομένου ιδίως υπόψη του σκοπού της επίμαχης στην υπόθεση της κύριας δίκης προστασίας έναντι της απολύσεως.

Στην περίπτωση κατά την οποία κριθεί ότι κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκη, προσκρούει στο άρθρο 7, παράγραφος 2, της οδηγίας 2000/78, θεωρούμενο υπό το πρίσμα της Συμβάσεως των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και σε συνδυασμό με τη γενική αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, η υποχρέωση σεβασμού του δικαίου της Ένωσης θα επιτάσσει τη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής των εθνικών κανόνων προστασίας των μισθωτών που πάσχουν από συγκεκριμένο είδος αναπηρίας, ούτως ώστε οι προστατευτικοί αυτοί κανόνες να καταλαμβάνουν και τους πάσχοντες από το ίδιο είδος αναπηρίας δημοσίους υπαλλήλους.

(1) ΕΕ C 337 της 12.10.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 8ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Hof van beroep te Brussel (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Belgische Staat κατά Wereldhave Belgium Comm. VA, Wereldhave International NV, Wereldhave NV

(Υπόθεση C-448/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Μητρικές και θυγατρικές εταιρίες εγκατεστημένες σε διαφορετικά κράτη μέλη - Κοινό φορολογικό καθεστώς - Φόρος εταιριών - Οδηγία 90/435/ΕΟΚ - Πεδίο εφαρμογής - Άρθρο 2, στοιχείο γʹ - Εταιρία υποκείμενη στον φόρο, χωρίς δυνατότητα επιλογής και χωρίς απαλλαγή από τον φόρο - Φορολόγηση με μηδενικό συντελεστή))

(2017/C 144/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hof van beroep te Brussel

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Belgische Staat

κατά

Wereldhave Belgium Comm. VA, Wereldhave International NV, Wereldhave NV

Διατακτικό

Το άρθρο 5, παράγραφος 1, της οδηγίας 90/435/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1990, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το οποίο ισχύει για τις μητρικές και τις θυγατρικές εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε ρύθμιση κράτους μέλους δυνάμει της οποίας παρακρατείται φόρος επί κινητών αξιών σχετικά με τα μερίσματα τα οποία διανέμονται από θυγατρική εγκατεστημένη στο εν λόγω κράτος μέλος σε οργανισμό συλλογικών επενδύσεων φορολογικού χαρακτήρα εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος, ο οποίος υπόκειται σε μηδενικό συντελεστή φόρου εταιριών υπό την προϋπόθεση το σύνολο των κερδών του να διανέμεται στους μετόχους του, καθόσον τέτοιος οργανισμός δεν συνιστά «εταιρία κράτους μέλους» υπό την έννοια της ανωτέρω οδηγίας.

(1) ΕΕ C 363 της 3.11.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/8

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Općinski sud u Novom Zagrebu (Κροατία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ibrica Zulfikarpašić κατά Slaven Gajer

(Υπόθεση C-484/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΚ) 805/2004 - Ευρωπαϊκός εκτελεστός τίτλος για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις - Απαιτήσεις για την πιστοποίηση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου - Έννοια του όρου «δικαστήριο» - Συμβολαιογράφος ο οποίος εξέδωσε διαταγή εκτελέσεως επί τη βάσει «εγγράφου το οποίο αποτελεί πλήρη απόδειξη» - Δημόσιο έγγραφο])

(2017/C 144/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η κροατική

Αιτούν δικαστήριο

Općinski sud u Novom Zagrebu

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ibrica Zulfikarpašić

κατά

Slaven Gajer

Διατακτικό

Ο κανονισμός (ΕΚ) 805/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, για τη θέσπιση ευρωπαϊκού εκτελεστού τίτλου για μη αμφισβητούμενες αξιώσεις, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, στην Κροατία, οι συμβολαιογράφοι, στο μέτρο που ενεργούν στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που τους εκχωρούνται από το εθνικό δίκαιο στις διαδικασίες αναγκαστικής εκτελέσεως επί τη βάσει «εγγράφου που αποτελεί πλήρη απόδειξη», δεν εμπίπτουν στην κατά τον κανονισμό αυτό έννοια του «δικαστηρίου».

Ο κανονισμός 805/2004 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι διαταγή εκτελέσεως που εκδίδεται από συμβολαιογράφο, στην Κροατία, επί τη βάσει «εγγράφου το οποίο αποτελεί πλήρη απόδειξη» και κατά της οποίας δεν έχει ασκηθεί ανακοπή δεν μπορεί να πιστοποιηθεί ως ευρωπαϊκός εκτελεστός τίτλος καθόσον δεν αφορά μη αμφισβητούμενη αξίωση κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, του ως άνω κανονισμού.

(1) ΕΕ C 389 της 23.11.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/9

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Općinski sud u Puli-Pola (Κροατία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Pula Parking d.o.o. κατά Sven Klaus Tederahn

(Υπόθεση C-551/15) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις - Κανονισμός (ΕΕ) 1215/2012 - Κατά χρόνο και καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής - Αστικές και εμπορικές υποθέσεις - Διαδικασία αναγκαστικής εκτελέσεως προς είσπραξη μη καταβληθέντος τέλους για τη χρήση δημόσιου χώρου σταθμεύσεως - Εμπίπτει - Έννοια του όρου «δικαστήριο» - Συμβολαιογράφος ο οποίος εξέδωσε διαταγή εκτελέσεως επί τη βάσει «εγγράφου το οποίο αποτελεί πλήρη απόδειξη»])

(2017/C 144/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η κροατική

Αιτούν δικαστήριο

Općinski sud u Puli-Pola

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Pula Parking d.o.o.

κατά

Sven Klaus Tederahn

Διατακτικό

Το άρθρο 1, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού αυτού εμπίπτει διαδικασία αναγκαστικής εκτελέσεως την οποία επισπεύδει εταιρία ανήκουσα σε οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης κατά φυσικού προσώπου κατοίκου άλλου κράτους μέλους, με σκοπό την είσπραξη μη καταβληθέντος τέλους για τη χρήση δημόσιου χώρου σταθμεύσεως του οποίου η εκμετάλλευση έχει εκχωρηθεί στην εταιρία αυτή από τον εν λόγω οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης, εφόσον το τέλος αυτό δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα αλλά συνιστά απλώς το αντάλλαγμα μιας παρασχεθείσας υπηρεσίας.

Ο κανονισμός 1215/2012 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, στην Κροατία, οι συμβολαιογράφοι, στο μέτρο που ενεργούν στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που τους εκχωρούνται από το εθνικό δίκαιο στις διαδικασίες αναγκαστικής εκτελέσεως επί τη βάσει «εγγράφου που αποτελεί πλήρη απόδειξη», δεν εμπίπτουν στην κατά τον εν λόγω κανονισμό έννοια του «δικαστηρίου».

(1) ΕΕ C 48 της 8.2.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Cour d’appel de Liège (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — État belge κατά Oxycure Belgium SA

(Υπόθεση C-573/15) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Φόρος προστιθέμενης αξίας - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρο 98, παράγραφος 2 - Παράρτημα III, σημεία 3 και 4 - Αρχή της φορολογικής ουδετερότητας - Οξυγονοθεραπεία - Μειωμένος συντελεστής ΦΠΑ - Φιάλες οξυγόνου - Κανονικός συντελεστής ΦΠΑ - Συμπυκνωτές οξυγόνου))

(2017/C 144/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d’appel de Liège

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

État belge

κατά

Oxycure Belgium SA

Διατακτικό

Δεν αντιβαίνει προς το άρθρο 98, παράγραφοι 1 και 2, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, και προς το παράρτημα ΙΙΙ, σημεία 3 και 4, αυτής, εξεταζομένων υπό το πρίσμα της αρχής της ουδετερότητας, εθνική νομοθεσία όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία προβλέπει ότι εφαρμόζεται ο κανονικός συντελεστής ΦΠΑ στην παράδοση ή μίσθωση συμπυκνωτών οξυγόνου, καίτοι η εν λόγω νομοθεσία προβλέπει μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ όσον αφορά την παράδοση εφεδρικών φιαλών οξυγόνου.

(1) ΕΕ C 38 της 1.2.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/10

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 — Samsung SDI Co. Ltd, Samsung SDI (Malaysia) Bhd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-615/15 P) (1)

([Αναίρεση - Συμπράξεις - Παγκόσμια αγορά καθοδικών σωλήνων για τηλεοράσεις και οθόνες υπολογιστών - Συμφωνίες και εναρμονισμένες πρακτικές στον τομέα των τιμών, της κατανομής των αγορών και των πελατών και του περιορισμού της παραγωγής - Πρόστιμα - Κατευθυντήριες γραμμές για τον υπολογισμό των προστίμων (2006) - Σημείο 13 - Καθορισμός της αξίας των πωλήσεων που σχετίζονται με την παράβαση])

(2017/C 144/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Samsung SDI Co. Ltd, Samsung SDI (Malaysia) Bhd (εκπρόσωποι: M. Struys, A. Fall, L. Eskenazi και C. Erol, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Biolan, G. Meessen και H. van Vliet)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Καταδικάζει τις Samsung SDI Co. Ltd και Samsung SDI (Malaysia) Bhd στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 27 της 25.1.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 8ης Μαρτίου 2017 — Viasat Broadcasting UK Ltd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βασιλείου της Δανίας, TV2/Danmark A/S

(Υπόθεση C-660/15 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Κρατική ενίσχυση - Άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ - Άρθρο 106, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ - Μέτρο των δανικών αρχών υπέρ του δανικού ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού δημόσιας υπηρεσίας TV2/Danmark - Αντιστάθμιση των συμφυών με την εκτέλεση των υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας εξόδων - Απόφαση με την οποία η ενίσχυση κηρύσσεται συμβατή με την εσωτερική αγορά))

(2017/C 144/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Viasat Broadcasting UK Ltd (εκπρόσωποι: M. Honoré και S. E. Kalsmose-Hjelmborg, advokater)

Λοιποί διάδικοι στη διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Grønfeldt, L. Flynn και B. Stromsky) Βασίλειο της Δανίας (εκπρόσωποι: C. Thorning, επικουρούμενος από τον R. Holdgaard, advokat), TV2/Danmark A/S (εκπρόσωπος: O. Koktvedgaard, advokat)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.

2)	Η Viasat Broadcasting UK Ltd καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της TV2/Danmark A/S.

3)	Το Βασίλειο της Δανίας φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) ΕΕ C 59 της 15.2.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/11

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 8ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Conseil d'État (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Société Euro Park Service, καθολική διάδοχος της société Cairnbulg Nanteuil, κατά Ministre des finances et des comptes publics

(Υπόθεση C-14/16) (1)

((Προδικαστική παραπομπή - Άμεση φορολογία - Εταιρίες διαφορετικών κρατών μελών - Κοινό φορολογικό καθεστώς - Συγχώνευση δι’ απορροφήσεως - Προηγούμενη έγκριση εκ μέρους της φορολογικής αρχής - Οδηγία 90/434/ΕΟΚ - Άρθρο 11, παράγραφος 1, στοιχείο α' - Φοροδιαφυγή ή φοροαποφυγή - Ελευθερία εγκαταστάσεως))

(2017/C 144/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil d'État

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Société Euro Park Service, καθολική διάδοχος της société Cairnbulg Nanteuil

κατά

Ministre des finances et des comptes publics

Διατακτικό

Καθόσον το άρθρο 11, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 90/434/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 1990, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς για τις συγχωνεύσεις, διασπάσεις, εισφορές ενεργητικού και ανταλλαγές μετοχών που αφορούν εταιρίες διαφορετικών κρατών μελών, δεν προβαίνει σε πλήρη εναρμόνιση, το δίκαιο της Ένωσης επιτρέπει την εκτίμηση του συμβατού χαρακτήρα εθνικής νομοθεσίας, όπως της επίμαχης στην υπόθεση της κύριας δίκης, με γνώμονα το πρωτογενές δίκαιο, μολονότι η νομοθεσία αυτή θεσπίσθηκε για να μεταφέρει στο εσωτερικό δίκαιο τη δυνατότητα που παρέχεται με την ως άνω διάταξη.

Το άρθρο 49 ΣΛΕΕ και το άρθρο 11, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 90/434 έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία, στην περίπτωση διασυνοριακής πράξεως συγχωνεύσεως, εξαρτά την παροχή φορολογικών πλεονεκτημάτων που έχουν εφαρμογή στην πράξη αυτή βάσει της εν λόγω οδηγίας, εν προκειμένω δε την αναβολή της φορολογήσεως των υπεραξιών που συνδέονται με τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία εισφέρονται από γαλλική εταιρία προς εταιρία εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος, από την υπαγωγή σε διαδικασία προηγούμενης εγκρίσεως, στο πλαίσιο της οποίας, προκειμένου να χορηγηθεί η έγκριση, ο φορολογούμενος υποχρεούται να αποδείξει ότι η οικεία πράξη δικαιολογείται από οικονομικούς λόγους, ότι δεν έχει ως κύριο ή ως έναν από τους κύριους σκοπούς της τη φοροδιαφυγή ή τη φοροαποφυγή και ότι οι όροι διενέργειας της πράξεως καθιστούν δυνατή τη διασφάλιση της μελλοντικής φορολογήσεως των υπεραξιών η φορολόγηση των οποίων μετατέθηκε χρονικώς, μολονότι, στην περίπτωση εσωτερικής πράξεως συγχωνεύσεως, η αναβολή αυτή φορολογήσεως παρέχεται χωρίς ο φορολογούμενος να υπόκειται σε τέτοια διαδικασία.

(1) ΕΕ C 106 της 21.3.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/12

Απόφαση του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 9ης Μαρτίου — Ελληνικός Χρυσός ΑΕ Μεταλλείων και Βιομηχανίας Χρυσού κατά Ελληνικής Δημοκρατίας, Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-100/16 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Κρατικές ενισχύσεις - Μεταβίβαση μεταλλείων σε τιμή κατώτερη της πραγματικής αγοραίας αξίας - Απαλλαγή από τους φόρους επί της πράξεως μεταβιβάσεως - Αποτίμηση του ύψους του παρασχεθέντος πλεονεκτήματος))

(2017/C 144/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ελληνικός Χρυσός ΑΕ Μεταλλείων και Βιομηχανίας Χρυσού (εκπρόσωποι: Β. Χριστιανός και Ι. Σουφλερός, δικηγόροι)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ελληνική Δημοκρατία, Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier και Α. Μπουχάγιαρ)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Αναιρεί την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 9ης Δεκεμβρίου 2015, Ελλάδα και Ελληνικός Χρυσός κατά Επιτροπής (T-233/11 και T-262/11, EU:T:2015:948), καθόσον με αυτήν το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να απαντήσει στο επιχείρημα της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ Μεταλλείων και Βιομηχανίας Χρυσού σχετικά με τον σκοπό για τον οποίο εκπονήθηκε η έκθεση πραγματογνωμοσύνης αναφορικά με την αποτίμηση των μεταλλείων της Κασσάνδρας (Ελλάδα) η οποία πραγματοποιήθηκε το 2004.

2)	Απορρίπτει, κατά τα λοιπά, την αίτηση αναιρέσεως.

3)	Απορρίπτει την προσφυγή της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ Μεταλλείων και Βιομηχανίας Χρυσού με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2011/452/ΕΕ της Επιτροπής, της 23ης Φεβρουαρίου 2011, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 48/08 (πρώην NN 61/08) που εφάρμοσε η Ελλάδα υπέρ της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ.

4)	Καταδικάζει την Ελληνικός Χρυσός ΑΕ Μεταλλείων και Βιομηχανίας Χρυσού στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 175 της 17.5.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 9ης Μαρτίου 2017 — Δημοκρατία της Πολωνίας κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-105/16 P) (1)

([Αίτηση αναιρέσεως - ΕΓΤΠΕ και ΕΓΤΑΑ - Δαπάνες αποκλειόμενες από τη χρηματοδότηση της Ένωσης - Αγροτική ανάπτυξη - Κανονισμός (ΕΚ) 1257/1999 - Άρθρο 33β - Στήριξη των εκμεταλλεύσεων ημιεπιβίωσης που τελούν υπό αναδιάρθρωση - Απαίτηση χρήσης του 50 % της στήριξης για τη λήψη μέτρων αναδιάρθρωσης])

(2017/C 144/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Δημοκρατία της Πολωνίας (εκπρόσωπος: B. Majczyna)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: A. Stobiecka-Kuik και J. Aquilina)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως

2)	Καταδικάζει τη Δημοκρατία της Πολωνίας στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 136 της 18.4.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/13

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 7ης Μαρτίου 2017 [αίτηση του Conseil du Contentieux des Étrangers (Βέλγιο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — X, X κατά État belge

(Υπόθεση C-638/16) (1)

([Προδικαστική παραπομπή - Κανονισμός (ΕΚ) 810/2009 - Άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο α' - Θεώρηση περιορισμένης εδαφικής ισχύος - Χορήγηση θεωρήσεως για ανθρωπιστικούς λόγους ή για λόγους διεθνών υποχρεώσεων - Έννοια των «διεθνών υποχρεώσεων» - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών - Σύμβαση της Γενεύης - Χορήγηση θεωρήσεως εισόδου σε περίπτωση αποδεδειγμένου κινδύνου παραβάσεως του άρθρου 4 και/ή του άρθρου 18 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων - Δεν υφίσταται σχετική υποχρέωση])

(2017/C 144/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil du Contentieux des Étrangers

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

X, X

κατά

État belge

Διατακτικό

Το άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΚ) 810/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2009, για τη θέσπιση κοινοτικού κώδικα θεωρήσεων (κώδικας θεωρήσεων), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 610/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, έχει την έννοια ότι αίτηση χορηγήσεως θεωρήσεως περιορισμένης εδαφικής ισχύος την οποία υποβάλλει υπήκοος τρίτης χώρας για ανθρωπιστικούς λόγους, βάσει του άρθρου 25 του κώδικα θεωρήσεων, στην αντιπροσωπεία του κράτους μέλους προορισμού στο έδαφος τρίτης χώρας, προκειμένου να υποβάλει κατά την άφιξή του σε αυτό το κράτος μέλος αίτηση διεθνούς προστασίας και, εν συνεχεία, να παραμείνει στο εν λόγω κράτος μέλος για διάστημα μεγαλύτερο των 90 ημερών εντός περιόδου 180 ημερών, δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του κώδικα θεωρήσεων, αλλά, κατά το παρόν στάδιο εξελίξεως του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διέπεται αποκλειστικά και μόνον από το εθνικό δίκαιο.

(1) ΕΕ C 38 της 6.2.2017.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/14

Αναίρεση που άσκησε στις 29 Δεκεμβρίου 2016 η Guccio Gucci SpA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 11 Οκτωβρίου 2016 στην υπόθεση T-753/15: Guccio Gucci SpA κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-674/16 P)

(2017/C 144/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Guccio Gucci SpA (εκπρόσωποι: V. Volpi, P. Roncaglia, F. Rossi, N. Parrotta, avvocati)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης· Guess? IP Holder LP

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας·

—	να καταδικάσει τη Guess στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως η Guccio Gucci S.p.A. (στο εξής: Gucci ή αναιρεσείουσα) ζητεί από το Δικαστήριο να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα), στην υπόθεση T-753/15 (στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση), κατά το μέρος της που το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της Gucci κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών της 14ης Οκτωβρίου 2015, στην υπόθεση R 1703/2014-4, με την οποία το ως άνω τμήμα προσφυγών μεταρρύθμισε την απόφαση του τμήματος ανακοπών της 1ης Ιουλίου 2014 η οποία δεχόταν την ανακοπή της Gucci κατά της προστασίας εντός της Ένωσης της διεθνούς καταχωρίσεως υπ’ αριθμ. 1090048, για την κλάση 9 (στο εξής: αμφισβητούμενο σήμα), στο όνομα της Guess? IP Holder L.P. (στο εξής: Guess).

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε κρίνοντας ότι οι λόγοι απαραδέκτου που θεσπίζονται στα άρθρα 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, και 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου 2009, ως είχε αρχικώς (στο εξής: κανονισμός για το κοινοτικό σήμα), δεν έχουν εφαρμογή στο αμφισβητούμενο σήμα. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο προέβη σαφώς σε παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών ή των αποδεικτικών στοιχείων κατά την εκτίμηση περί της ομοιότητας μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημείων και, ως εκ τούτου, εσφαλμένως εφάρμοσε τα άρθρα 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, και 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα. Επίσης, το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση.

Το Γενικό Δικαστήριο απέκλεισε την ομοιότητα μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων στηριζόμενο στην παραδοχή ότι το ενδιαφερόμενο κοινό θα αντιληφθεί στο [αμφισβητούμενο] σήμα το κεφαλαίο γράμμα «G», το οποίο αναπαριστούσαν τα προγενέστερα σήματα, ως αφηρημένο διακοσμητικό στοιχείο. Επιπλέον, λαμβανομένης υπόψη της γραφιστικής μορφής του σημείου και του ότι τα στοιχεία του ενώνονται ή αλληλοσυμπληρώνονται, θα μπορούσαν αυτά να γίνουν αντιληπτά ως καλλιτεχνική απεικόνιση γραμμάτων, όπως το κεφαλαίο γράμμα «X» ή το γράμμα «e», και ως συνδυασμός ψηφίων και γραμμάτων, όπως το ψηφίο «3» και το γράμμα «e» (βλ., συναφώς, σκέψη 32 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως). Η παραδοχή αυτή αποτελεί το κρίσιμο στοιχείο της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως, βάσει της οποίας το Γενικό Δικαστήριο απέκλεισε οποιαδήποτε ομοιότητα μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων και, ως εκ τούτου, τη δυνατότητα εφαρμογής στην υπό κρίση υπόθεση των άρθρων 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, και 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

Ωστόσο, η ως άνω παραδοχή είναι προδήλως εσφαλμένη. Τούτο καταδεικνύεται από τα έγγραφα που προσκομίστηκαν στην υπόθεση από τα οποία καθίσταται φανερό ότι το ενδιαφερόμενο κοινό όντως διακρίνει το κεφαλαίο γράμμα «G» στο αμφισβητούμενο σήμα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που προσκόμισε η Gucci για το πώς αντιλαμβάνεται το κοινό το επίμαχο σήμα. Αυτή η προφανής παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών ή των αποδεικτικών στοιχείων επηρέασε την εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου όσον αφορά την αίτηση καταχωρίσεως της Gucci: εάν το Γενικό Δικαστήριο γνώριζε ότι το ενδιαφερόμενο κοινό –ή τουλάχιστον ένα μέρος του– αντιλαμβάνεται το αμφισβητούμενο σήμα ως συνδυασμό των κεφαλαίων γραμμάτων «G», δεν θα απέκλειε την ομοιότητα μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων και, συνεπώς, τη δυνατότητα εφαρμογής των άρθρων 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, και 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

Περαιτέρω, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη την υποχρέωσή του αιτιολογήσεως των αποφάσεών του, διότι δεν έλαβε καθόλου υπόψη κατά την εκτίμησή του την ως άνω έρευνα, χωρίς να παραθέσει αιτιολογία, έστω και έμμεση, βάσει της οποίας να μπορούν να γίνουν γνωστοί οι λόγοι για τους οποίους δεν έλαβε υπόψη το κρίσιμο αυτό αποδεικτικό στοιχείο.

6.	Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και να καταδικάσει το EUIPO και τη Guess στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/16

Αναίρεση που άσκησε στις 29 Δεκεμβρίου 2016 η Guccio Gucci SpA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 11 Οκτωβρίου 2016 στην υπόθεση T-461/15: Guccio Gucci SpA κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-675/16 P)

(2017/C 144/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Guccio Gucci SpA (εκπρόσωποι: V. Volpi, P. Roncaglia, F. Rossi, N. Parrotta, avvocati)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας·

—	να καταδικάσει τη Guess στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως η Guccio Gucci S.p.A. (στο εξής: Gucci ή αναιρεσείουσα) ζητεί από το Δικαστήριο να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα), στην υπόθεση T-461/15 (στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση), κατά το μέρος της που το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της Gucci κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών της 27ης Μαΐου 2015, στην υπόθεση R 2049/2014-44, με την οποία το ως άνω τμήμα προσφυγών δέχθηκε την απόφαση του τμήματος ανακοπών της 31ης Ιουλίου 2014, η οποία είχε απορρίψει την αίτηση κηρύξεως της ακυρότητας της υπ’ αριθμ. 5538012 καταχωρίσεως (ΕΕ), για τις κλάσεις 3, 9, 14, 16. 18, 25 και 35 (στο εξής: αμφισβητούμενο σήμα), στο όνομα της Guess? IP Holder L.P. (στο εξής: Guess).

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε κρίνοντας ότι οι λόγοι ακυρώσεως που θεσπίζονται στα άρθρα 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, και 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου της 26ης Φεβρουαρίου 2009, ως είχε αρχικώς (στο εξής: κανονισμός για το κοινοτικό σήμα), δεν έχουν εφαρμογή στο αμφισβητούμενο σήμα. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο προέβη σαφώς σε παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών ή των αποδεικτικών στοιχείων κατά την εκτίμηση περί της ομοιότητας μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημείων και, ως εκ τούτου, εσφαλμένως εφάρμοσε τα άρθρα 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, και 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα. Επίσης, το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση.

Το Γενικό Δικαστήριο απέκλεισε την ομοιότητα μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων στηριζόμενο στην παραδοχή ότι το ενδιαφερόμενο κοινό θα αντιληφθεί στο [αμφισβητούμενο] σήμα το κεφαλαίο γράμμα «G», το οποίο αναπαριστούσαν τα προγενέστερα σήματα, ως αφηρημένο διακοσμητικό στοιχείο. Επιπλέον, λαμβανομένης υπόψη της γραφιστικής μορφής του σημείου και του ότι τα στοιχεία του ενώνονται ή αλληλοσυμπληρώνονται, θα μπορούσαν αυτά να γίνουν αντιληπτά ως καλλιτεχνική απεικόνιση γραμμάτων, όπως το κεφαλαίο γράμμα «X» ή το γράμμα «e», και ως συνδυασμός ψηφίων και γραμμάτων, όπως το ψηφίο «3» και το γράμμα «e» (βλ., συναφώς, σκέψη 30 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως). Η παραδοχή αυτή αποτελεί το κρίσιμο στοιχείο της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως, βάσει της οποίας το Γενικό Δικαστήριο απέκλεισε οποιαδήποτε ομοιότητα μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημάτων και, ως εκ τούτου, τη δυνατότητα εφαρμογής στην υπό κρίση υπόθεση των άρθρων 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, και 8, παράγραφος 5, του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/17

Αναίρεση που άσκησε στις 29 Δεκεμβρίου 2016 η Monster Energy Company κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 20 Οκτωβρίου 2016 στην υπόθεση T-407/15, Monster Energy Company κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-678/16 P)

(2017/C 144/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Monster Energy Company (εκπρόσωπος: P. Brownlow, Solicitor)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 20ής Οκτωβρίου 2016 στην υπόθεση T-407/15·

—	να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών της 4ης Μαΐου 2015 στην υπόθεση R 1028/2014-5·

—	να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος ανακοπών της 21ης Φεβρουαρίου 2014 επί της ανακοπής υπ’ αριθ. 2 178567·

—	να απορρίψει το σήμα κατά του οποίου ασκήθηκε η ανακοπή για όλα τα προϊόντα των κλάσεων 29, 30 και 33·

—	να καταδικάσει το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδά του καθώς και στα έξοδα της αναιρεσείουσας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 (1) λόγω της προσεγγίσεως που αυτό ακολούθησε όσον αφορά την εκτίμηση των κυρίαρχων ή/και διακριτικών στοιχείων ενός σύνθετου σήματος και όσον αφορά τη βαρύτητα που θα πρέπει να δοθεί στα προαναφερθέντα στοιχεία ενός σύνθετου σήματος. Εάν είχε ακολουθηθεί ορθή προσέγγιση εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, το τελευταίο θα είχε καταλήξει στη διαπίστωση ότι υπήρχε κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ του σήματος κατά του οποίου ασκήθηκε η ανακοπή και του προγενέστερου σήματος.

Το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 λόγω της προσεγγίσεως που αυτό ακολούθησε όσον αφορά την εκτίμηση των κυρίαρχων ή/και διακριτικών στοιχείων ενός σύνθετου σήματος και όσον αφορά τη βαρύτητα που θα πρέπει να δοθεί στα προαναφερθέντα στοιχεία ενός σύνθετου σήματος.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE 2009, L 78, σ. 1).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/18

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Finanzgericht Münster (Γερμανία) στις 27 Δεκεμβρίου 2016 — EV κατά Finanzamt Lippstadt

(Υπόθεση C-685/16)

(2017/C 144/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Münster

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: EV

Καθής: Finanzamt Lippstadt

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν οι διατάξεις των άρθρων 63 επ. της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων και την ελευθερία των πληρωμών την έννοια ότι αντιτίθενται στη ρύθμιση που περιλαμβάνεται στο άρθρο 9, σημείο 7, του Gewerbesteuergesetz [νόμου περί φόρου επιτηδεύματος] του 2002, όπως τροποποιήθηκε με τον Jahressteuergesetz 2008 [ετήσιο φορολογικό νόμο για το 2008] της 20ής Δεκεμβρίου 2007 (BGBl. I 2007, 3150), στο μέτρο που η ρύθμιση αυτή εξαρτά, στο πλαίσιο υπολογισμού του φόρου επιτηδεύματος, τη μείωση των κερδών και συνυπολογιζομένων εισοδημάτων κατά το ύψος των κερδών από συμμετοχή σε κεφαλαιουχική εταιρία, η οποία έχει τη διοίκηση και την έδρα της εκτός της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, από αυστηρότερες προϋποθέσεις σε σύγκριση με τη μείωση των κερδών και συνυπολογιζομένων εισοδημάτων κατά το ύψος των κερδών από τη συμμετοχή σε μη απαλλασσόμενη από τον φόρο ημεδαπή κεφαλαιουχική εταιρία ή κατά το ύψος του τμήματος των κερδών εκμεταλλεύσεως ημεδαπής επιχειρήσεως το οποίο προέρχεται από μόνιμη εγκατάσταση στην αλλοδαπή;

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/18

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgerichtshof (Αυστρία) στις 16 Ιανουαρίου 2017 — Danieli & C. Officine Meccaniche SpA κ.λπ. κατά Arbeitsmarktservice Leoben

(Υπόθεση C-18/17)

(2017/C 144/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείοντες: Danieli & C. Officine Meccaniche SpA, Dragan Panic, Ivan Arnautov, Jakov Mandic, Miroslav Brnjac, Nicolai Dorassevitch, Alen Mihovic

Αναιρεσίβλητο: Arbeitsmarktservice Leoben

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχουν τα άρθρα 56 ΣΛΕΕ και 57 ΣΛΕΕ, η οδηγία 96/71/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών, τα σημεία 2 και 12 του κεφαλαίου 2. Ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων, του παραρτήματος V της πράξεως περί των όρων προσχωρήσεως της Δημοκρατίας της Κροατίας και των προσαρμογών της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας, την έννοια ότι η Αυστρία δικαιούται να περιορίσει, διά της απαιτήσεως να έχουν άδεια εργασίας, την απόσπαση εργαζομένων οι οποίοι απασχολούνται σε εταιρία με έδρα στην Κροατία, όταν η απόσπαση αυτή πραγματοποιείται υπό μορφή διαθέσεως εργατικού δυναμικού σε εταιρία εγκατεστημένη στην Ιταλία με σκοπό την παροχή υπηρεσίας εκ μέρους της ιταλικής εταιρίας στην Αυστρία και η δραστηριότητα των Κροατών εργαζομένων για την ιταλική εταιρία, όσον αφορά την κατασκευή ελασματουργείου στην Αυστρία, περιορίζεται στην παροχή της εν λόγω υπηρεσίας στην Αυστρία χωρίς να υφίσταται σχέση εργασίας μεταξύ αυτών και της ιταλικής εταιρίας;

Έχουν τα άρθρα 56 ΣΛΕΕ και 57 ΣΛΕΕ και η οδηγία 96/71/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 1996, σχετικά με την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών, την έννοια ότι η Αυστρία δικαιούται να περιορίσει, διά της απαιτήσεως άδειας εργασίας, την απόσπαση Ρώσων και Λευκορώσων εργαζομένων ο οποίοι απασχολούνται σε εταιρία με έδρα στην Ιταλία, όταν η απόσπαση αυτή πραγματοποιείται υπό μορφή διαθέσεως εργατικού δυναμικού σε μια δεύτερη εταιρία εγκατεστημένη στην Ιταλία με σκοπό την παροχή υπηρεσίας εκ μέρους της δεύτερης εταιρίας στην Αυστρία και η δραστηριότητα των Ρώσων και Λευκορώσων εργαζομένων για τη δεύτερη εταιρία περιορίζεται στην παροχή της υπηρεσίας της στην Αυστρία χωρίς να υφίσταται σχέση εργασίας μεταξύ αυτών και της δεύτερης εταιρίας;

(1) EE L 18 της 21.1.1997, σ. 1.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/19

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landesarbeitsgericht Bremen (Γερμανία) στις 30 Ιανουαρίου 2017 — Hubertus John κατά Freie Hansestadt Bremen

(Υπόθεση C-46/17)

(2017/C 144/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesarbeitsgericht Bremen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων και εκκαλών: Hubertus John

Εναγομένη και εφεσίβλητη: Freie Hansestadt Bremen

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 5, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 ως παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από την CES, την UNICE και το CEEP, την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία επιτρέπει στα μέρη της συμβάσεως εργασίας, χωρίς χρονικό περιορισμό και χωρίς περαιτέρω προϋποθέσεις, να αναβάλουν, μία ή και περισσότερες φορές, κατόπιν συμφωνίας και ενόσω διαρκεί η σχέση εργασίας, τη λύση της σχέσεως εργασίας που επέρχεται κατά τα συμβατικώς συνομολογηθέντα με τη συμπλήρωση του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδοτήσεως, για τον λόγο και μόνον ότι ο εργαζόμενος, με τη συμπλήρωση του ορίου αυτού, δικαιούται σύνταξη γήρατος;

2.	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Ισχύει η ασυμβατότητα της μνημονευόμενης στο πρώτο ερώτημα εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως προς το άρθρο 5, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου και για την πρώτη αναβολή της λύσεως της σχέσεως εργασίας;

Έχουν τα άρθρα 1, 2, παράγραφος 1, και 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 2000/78/EΚ (2) του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (οδηγία 2000/78/ΕΚ), καθώς και/ή οι γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης, την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία επιτρέπει στα μέρη της συμβάσεως εργασίας, χωρίς χρονικό περιορισμό και χωρίς περαιτέρω προϋποθέσεις, να αναβάλουν, μία ή και περισσότερες φορές, κατόπιν συμφωνίας και ενόσω διαρκεί η σχέση εργασίας, τη λύση της σχέσεως εργασίας που επέρχεται κατά τα συμβατικώς συνομολογηθέντα με τη συμπλήρωση του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδοτήσεως, για τον λόγο και μόνον ότι ο εργαζόμενος, με τη συμπλήρωση του ορίου αυτού, δικαιούται σύνταξη γήρατος;

(1) ΕΕ L 175, σ. 43.

(2) ΕΕ L 303, σ. 16.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/20

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Fővárosi Ítélőtábla (Ουγγαρία) την 1η Φεβρουαρίου 2017 — Teréz Ilyés και Emil Kiss κατά OTP Bank Nyrt. και OTP Faktoring Követeléskezelő Zrt.

(Υπόθεση C-51/17)

(2017/C 144/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Ítélőtábla

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες-εφεσίβλητοι: Teréz Ilyés, Emil Kiss

Εναγόμενες-εκκαλούσες: OTP Bank Nyrt., OTP Faktoring Követeléskezelő Zrt.

Προδικαστικά ερωτήματα

Θεωρείται ρήτρα που δεν αποτέλεσε αντικείμενο ατομικής διαπραγματεύσεως, κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, της οδηγίας (1), και περιλαμβάνεται, ως εκ τούτου, στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω οδηγίας, συμβατική ρήτρα με την οποία ο συναλλαγματικός κίνδυνος ανατίθεται στον καταναλωτή και η οποία, λόγω απαλοιφής καταχρηστικής συμβατικής ρήτρας που πρόβλεπε εκτιμώμενο εύρος μεταξύ των τιμών αγοράς και πωλήσεως και την υποχρέωση αναλήψεως του οικείου συναλλαγματικού κινδύνου, μετατράπηκε σε μέρος της συμβάσεως με ισχύ ex tunc ως αποτέλεσμα της παρεμβάσεως του νομοθέτη λόγω των δικαστικών διαφορών με αντικείμενο την ακυρότητα οι οποίες αφορούσαν μεγάλο αριθμό συμβάσεων;

Στην περίπτωση που η συμβατική ρήτρα βάσει της οποίας ανατίθεται στον καταναλωτή ο συναλλαγματικός κίνδυνος εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας, έχει η εξαίρεση που προβλέπεται στο άρθρο 1, παράγραφος 2, της οδηγίας την έννοια ότι αφορά επίσης συμβατική ρήτρα η οποία αντιστοιχεί σε νομικές διατάξεις αναγκαστικού δικαίου, κατά την έννοια της σκέψεως 26 της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση RWE Vertrieb AG (C-92/11), οι οποίες εκδόθηκαν ή τέθηκαν σε ισχύ μετά τη σύναψη της συμβάσεως; Πρέπει να υπαχθεί επίσης στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω εξαιρέσεως συμβατική ρήτρα η οποία μετατράπηκε σε μέρος της συμβάσεως με ισχύ ex tunc μετά τη σύναψη της συμβάσεως ως αποτέλεσμα διατάξεως αναγκαστικού δικαίου η οποία θεραπεύει την ακυρότητα που επήλθε λόγω του καταχρηστικού χαρακτήρα συμβατικής ρήτρας η οποία καθιστά αδύνατη την εκτέλεση της συμβάσεως;

Στην περίπτωση που, βάσει των απαντήσεων στα προηγούμενα ερωτήματα, μπορεί να εξεταστεί ο καταχρηστικός χαρακτήρας της συμβατικής ρήτρας με την οποία ανατίθεται στον καταναλωτή ο συναλλαγματικός κίνδυνος, έχει η απαίτηση της σαφούς και κατανοητής διατυπώσεως, η οποία μνημονεύεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας, την έννοια ότι η απαίτηση αυτή πληρούται επίσης όταν εκπληρώνεται, κατά τον τρόπο που εκτίθεται στα πραγματικά περιστατικά, η υποχρέωση ενημερώσεως που προβλέπεται από τον νόμο και διατυπώνεται κατ’ ανάγκη με γενικό τρόπο, ή πρέπει επίσης να γνωστοποιούνται τα δεδομένα εκείνα που αφορούν τον κίνδυνο για τον καταναλωτή τα οποία γνωρίζει το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα ή στα οποία αυτό μπορεί να έχει πρόσβαση κατά τη σύναψη της συμβάσεως;

Είναι λυσιτελές από την άποψη της απαιτήσεως σαφήνειας και διαφάνειας και των προβλεπομένων στην παράγραφο 1, στοιχείο θ', του παραρτήματος της οδηγίας, για τους σκοπούς της ερμηνείας του άρθρου 4, παράγραφος 1, της οδηγίας, το γεγονός ότι, κατά τη σύναψη της συμβάσεως, οι συμβατικές ρήτρες που αφορούν τη δυνατότητα μονομερούς τροποποιήσεως και το εκτιμώμενο εύρος μεταξύ των τιμών αγοράς και πωλήσεως –οι οποίες χαρακτηρίσθηκαν χρόνια αργότερα καταχρηστικές– περιέχονταν στη σύμβαση μαζί με τη ρήτρα που αφορά την ανάληψη του συναλλαγματικού κινδύνου, και επομένως, λόγω των σωρευτικών συνεπειών των εν λόγω ρητρών, ο καταναλωτής δεν μπορούσε πραγματικά να προβλέψει με βεβαιότητα τον τρόπο μελλοντικής εξελίξεως των υποχρεώσεων πληρωμής ούτε τον μηχανισμό διαφοροποιήσεως αυτών; Ή μήπως οι συμβατικές ρήτρες που χαρακτηρίστηκαν εκ των υστέρων καταχρηστικές δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την εξέταση του καταχρηστικού χαρακτήρα της ρήτρας που αναφέρεται στον συναλλαγματικό κίνδυνο;

Εάν αναγνωρίσει τον καταχρηστικό χαρακτήρα της συμβατικής ρήτρας με την οποία ο συναλλαγματικός κίνδυνος ανατίθεται στον καταναλωτή, υποχρεούται το εθνικό δικαστήριο, κατά τον καθορισμό των έννομων συνεπειών βάσει των κανόνων του εθνικού δικαίου, να λάβει αυτεπαγγέλτως υπόψη, σεβόμενο το δικαίωμα ακροάσεως των διαδίκων στην κατ’ αντιμωλία διαδικασία, και τον καταχρηστικό χαρακτήρα άλλων συμβατικών ρητρών τις οποίες δεν επικαλέστηκαν οι ενάγοντες στην αγωγή τους; Εφαρμόζεται επίσης η αρχή της αυτεπάγγελτης εξετάσεως βάσει της νομολογίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εάν ο ενάγων είναι καταναλωτής ή, λαμβανομένων υπόψη της θέσεως που κατέχει στο σύνολο της διαδικασίας το δικαίωμα διαθέσεως και των ιδιαιτεροτήτων της διαδικασίας, η αρχή της ελεύθερης διαθέσεως του αντικειμένου της δίκης αποκλείει, στην περίπτωση αυτή, την αυτεπάγγελτη εξέταση;

(1) Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ 1993, L 95, σ. 29).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/21

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesverwaltungsgericht (Αυστρία) την 1η Φεβρουαρίου 2017 — VTB Bank (Αυστρία) AG

(Υπόθεση C-52/17)

(2017/C 144/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesverwaltungsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: VTB Bank (Austria) AG

Καθής: Österreichische Finanzmarktaufsicht

Προδικαστικά ερωτήματα

Εφαρμόζονται οι διατάξεις του παραγώγου δικαίου της Ένωσης (ειδικότερα, επί παραδείγματι, τα άρθρα 64 ή 65, παράγραφος 1, της οδηγίας 2013/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με την πρόσβαση στη δραστηριότητα πιστωτικών ιδρυμάτων και την προληπτική εποπτεία πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων, για την τροποποίηση της οδηγίας 2002/87/ΕΚ και για την κατάργηση των οδηγιών 2006/48/ΕΚ και 2006/49/ΕΚ (1)) σε περίπτωση επιβολής τόκων εκ μέρους της αρχής δυνάμει νομοθετικής ρυθμίσεως κράτους μέλους, η οποία προβλέπει ότι, σε περίπτωση υπερβάσεως του ορίου για μεγάλα ανοίγματα κατ’ άρθρο 395, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας για πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις επενδύσεων και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 648/2012 (2), επιβάλλονται στα πιστωτικά ιδρύματα τόκοι επί του ποσού της υπερβάσεως του ορίου για μεγάλα ανοίγματα, εφαρμοζομένου προς τούτο ετήσιου επιτοκίου 2 % για 30 ημέρες;

Αποκλείει το δίκαιο της Ένωσης [ειδικότερα το άρθρο 395, παράγραφοι 1 και 5, του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας για πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις επενδύσεων και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 648/2012, όπως διορθώθηκε με διορθωτικό που δημοσιεύθηκε στην ΕΕ 2013, L 321 της 30.11.2013, σ. 6] εθνική νομοθετική ρύθμιση, όπως εκείνη που περιλαμβανόταν στο άρθρο 97, παράγραφος 1, σημείο 4, του Bankwesengesetz [νόμου για το τραπεζικό σύστημα] (όπως δημοσιεύθηκε στη BGBl. I αριθ. 532/2014), σε περίπτωση που, παρά την πλήρωση των προϋποθέσεων εφαρμογής της εξαιρέσεως που προβλέπεται στο άρθρο 395, παράγραφος 5, επιβάλλονται (αντισταθμιστικοί) τόκοι λόγω παραβάσεως του άρθρου 395, παράγραφος 1;

Έχει το άρθρο 48, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΕ) 468/2014 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (κανονισμός για το πλαίσιο ΕΕΜ) (3) (ΕΚΤ/2014/17) την έννοια ότι μπορεί να θεωρηθεί ότι υφίσταται «εποπτική διαδικασία η οποία κινήθηκε σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διατάξεις» ήδη από τότε που επιχείρηση υπέβαλε γνωστοποίηση στην εποπτική αρχή ή στην περίπτωση κατά την οποία έχει ήδη εκδοθεί απόφαση της εποπτικής αρχής στο πλαίσιο παράλληλης διαδικασίας για παρόμοιες παραβάσεις προγενέστερων περιόδων;

(1) ΕΕ L 176, σ. 338.

(2) ΕΕ L 176, σ. 1.

(3) Κανονισμός (ΕΕ) 468/2014 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της 16ης Απριλίου 2014, που θεσπίζει το πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των εθνικών αρμόδιων αρχών και των εθνικών εντεταλμένων αρχών εντός του ενιαίου εποπτικού μηχανισμού (κανονισμός για το πλαίσιο ΕΕΜ), ΕΕ L 141, σ. 1.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/22

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Fővárosi Törvényszék (Ουγγαρία) στις 2 Φεβρουαρίου 2017 — Bericap Záródástechnikai Cikkeket Gyártó Bt. κατά Nemzetgazdasági Minisztérium

(Υπόθεση C-53/17)

(2017/C 144/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ππροσφέυγουσα: Bericap Záródástechnikai Cikkeket Gyártó Bt.

Καθού: Nemzetgazdasági Minisztérium

Προδικαστικά ερωτήματα

Πρέπει το εδάφιο του άρθρου 3, παράγραφος 3, του παραρτήματος I του κανονισμού (ΕΚ) 800/2008 της Επιτροπής, της 6ης Αυγούστου 2008 (1), που έχει την εξής διατύπωση: «Οι επιχειρήσεις που διατηρούν μια από τις εν λόγω σχέσεις μέσω ενός φυσικού προσώπου ή ομάδας φυσικών προσώπων που ενεργούν από κοινού θεωρούνται επίσης συνδεδεμένες επιχειρήσεις καθόσον ασκούν το σύνολο ή τμήμα των δραστηριοτήτων τους στην ίδια αγορά ή σε όμορες αγορές» να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιχειρήσεις που ασκούν τις δραστηριότητές τους στην ίδια αγορά ως μέλη ενός συνολικού ομίλου εταιρειών που ανήκει στον ίδιο όμιλο ιδιοκτητών θεωρούνται, καθ’ εαυτές και ανεξαρτήτως των λοιπών περιστάσεων, ως «συνδεδεμένες επιχειρήσεις», χωρίς να πρέπει να εξεταστεί εάν τελούν πράγματι σε κάποια από τις σχέσεις του άρθρου 3, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, στοιχεία α' έως δ', και εάν ασκούν τις δραστηριότητές τους από κοινού στην ίδια αγορά;

Εάν όχι, πρέπει να ερμηνευθεί το εν λόγω εδάφιο υπό την έννοια ότι, μεταξύ των επιχειρήσεων που ασκούν τις δραστηριότητές τους στην ίδια αγορά ως μέλη ενός συνολικού ομίλου εταιρειών που ανήκει στον ίδιο όμιλο ιδιοκτητών, μόνον αυτές που τελούν σε κάποια από τις σχέσεις του άρθρου 3, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, στοιχεία α' έως δ', θεωρούνται ως «συνδεδεμένες επιχειρήσεις»;

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 800/2008 της Επιτροπής, της 6ης Αυγούστου 2008, για την κήρυξη ορισμένων κατηγοριών ενισχύσεων ως συμβατών με την κοινή αγορά κατ’ εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της Συνθήκης (Γενικός κανονισμός απαλλαγής κατά κατηγορία) (ΕΕ L 214, σ. 3).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/23

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Berlin (Γερμανία) στις 3 Φεβρουαρίου 2017 — INEOS Köln GmbH κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-58/17)

(2017/C 144/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Berlin

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: INEOS Köln GmbH

Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει η απόφαση 2011/278/EΕ (1) της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2011, σχετικά με τον καθορισμό ενωσιακών μεταβατικών κανόνων για την εναρμονισμένη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής κατ’ εφαρμογή του άρθρου 10α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, την έννοια ότι ο ορισμός της «υποεγκαταστάσεως εκπομπών διεργασίας» κατ’ άρθρο 3, στοιχείο η', της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ εφαρμόζεται μόνον στις περιπτώσεις που ο ατελώς οξειδωμένος άνθρακας βρίσκεται σε αέρια κατάσταση ή καλύπτει και τις περιπτώσεις που ο ατελώς οξειδωμένος άνθρακας βρίσκεται σε υγρή κατάσταση;

(1) ΕΕ L 130, σ. 1.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/23

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landesarbeitsgericht Berlin-Brandenburg (Γερμανία) στις 6 Φεβρουαρίου 2017 — Miriam Bichat κατά APSB — Aviation Passage Service Berlin GmbH & Co. KG

(Υπόθεση C-61/17)

(2017/C 144/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesarbeitsgericht Berlin-Brandenburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα και εκκαλούσα: Miriam Bichat

Εναγόμενη και εφεσίβλητη: APSB — Aviation Passage Service Berlin GmbH & Co. KG

Προδικαστικά ερωτήματα

Νοείται ως ελέγχουσα επιχείρηση, κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 4, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 98/59/EΚ (1) του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998, για προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις, μόνον η επιχείρηση της οποίας η επιρροή εξασφαλίζεται μέσω εταιρικών συμμετοχών και δικαιωμάτων ψήφου, ή αρκεί και η επιρροή που απορρέει από συμβατικό δεσμό ή υφίσταται εν τοις πράγμασι (de facto) (παραδείγματος χάριν μέσω της δυνατότητας φυσικών προσώπων να απευθύνουν οδηγίες);

Σε περίπτωση που στο πρώτο ερώτημα δοθεί η απάντηση ότι δεν είναι αναγκαίο η επιρροή να εξασφαλίζεται μέσω εταιρικών συμμετοχών και δικαιωμάτων ψήφου:

Υφίσταται «απόφαση για ομαδικές απολύσεις», κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 4, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 98/59/ΕΚ, και στην περίπτωση κατά την οποία η ελέγχουσα επιχείρηση επιβάλλει στον εργοδότη τέτοιους όρους ώστε η εκ μέρους του πραγματοποίηση ομαδικών απολύσεων να καθίσταται οικονομικά αναπόφευκτη;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα:

Απαιτεί το άρθρο 2, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 98/59/ΕΚ, σε συνδυασμό με την παράγραφο 3, στοιχεία α' και β', σημείο i, καθώς και την παράγραφο 1, αυτού να ενημερώνονται οι εκπρόσωποι των εργαζομένων και για τους οικονομικούς ή άλλους λόγους για τους οποίους η ελέγχουσα επιχείρηση έλαβε τις συγκεκριμένες αποφάσεις συνεπεία των οποίων ο εργοδότης προτίθεται να προβεί σε ομαδικές απολύσεις;

Επιτρέπει το άρθρο 2, παράγραφος 4, της οδηγίας 98/59/ΕΚ, σε συνδυασμό με την παράγραφο 3, στοιχεία α' και β', σημείο i, καθώς και την παράγραφο 1, αυτού να επιβληθεί σε εργαζομένους, οι οποίοι ζητούν από δικαστήριο να ακυρώσει την απόλυσή τους που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων προβάλλοντας μη ορθή εφαρμογή της διαδικασίας διαβουλεύσεως με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, το βάρος επικλήσεως και αποδείξεως στοιχείων πέραν όσων αφορούν την ύπαρξη ελέγχου επί του εργοδότη;

5.	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τέταρτο ερώτημα: Ποιες άλλες υποχρεώσεις επικλήσεως και αποδείξεως μπορούν να επιβληθούν στην περίπτωση αυτή στους εργαζομένους βάσει των προαναφερθεισών διατάξεων;

(1) ΕΕ L 225, σ. 16.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/24

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landesarbeitsgericht Berlin-Brandenburg (Γερμανία) στις 6 Φεβρουαρίου 2017 — Daniela Chlubna κατά APSB — Aviation Passage Service Berlin GmbH & Co. KG

(Υπόθεση C-62/17)

(2017/C 144/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesarbeitsgericht Berlin-Brandenburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα και εκκαλούσα: Daniela Chlubna

Εναγόμενη και εφεσίβλητη: APSB — Aviation Passage Service Berlin GmbH & Co. KG

Προδικαστικά ερωτήματα

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα:

5.	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τέταρτο ερώτημα: Ποιες άλλες υποχρεώσεις επικλήσεως και αποδείξεως μπορούν να επιβληθούν στην περίπτωση αυτή στους εργαζομένους βάσει των προαναφερθεισών διατάξεων;

(1) ΕΕ L 225, σ. 16.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/25

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το tribunal d'instance de Limoges (Γαλλία) στις 6 Φεβρουαρίου 2017 — Banque Solfea SA κατά Jean-François Veitl

(Υπόθεση C-63/17)

(2017/C 144/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal d’instance de Limoges

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Banque Solfea SA

Εναγόμενος: Jean-François Veitl

Προδικαστικό ερώτημα

Μπορεί, βάσει του κανόνα που απορρέει από τις οδηγίες 98/7/ΕΚ της 16ης Φεβρουαρίου 1998 (1) και 2008/48/ΕΚ της 23ης Απριλίου 2008 (2), σύμφωνα με τον οποίο, κατά την απόδοσή του στη γαλλική γλώσσα «Le résultat du calcul est exprimé avec une exactitude d’au moins une décimale. Si le chiffre de la décimale suivante est supérieur ou égal à 5, le chiffre de la première décimale sera augmenté de 1» [κατά λέξη μετάφραση «Το αποτέλεσμα του υπολογισμού εκφράζεται με ορθότητα τουλάχιστον ενός δεκαδικού ψηφίου. Εάν το επόμενο δεκαδικό ψηφίο είναι μεγαλύτερο ή ίσο του 5, το πρώτο δεκαδικό ψηφίο αυξάνεται κατά μία μονάδα»], να θεωρηθεί ορθό ΣΕΠΕ που ορίστηκε σε 6,75 %, όταν το συνολικό ετήσιο πραγματικό επιτόκιο του δανείου ανέρχεται σε 6,75772 %;

(1) Οδηγία 98/7/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, σχετικά με την τροποποίηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ για την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών που διέπουν την καταναλωτική πίστη (ΕΕ L 101, σ. 17).

(2) Οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 133, σ. 66).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/25

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Corte suprema di cassazione (Ιταλία) στις 6 Φεβρουαρίου 2017 — Oftalma Hospital Srl κατά C.I.O.V. — Commissione Istituti Ospitalieri Valdesi, Regione Piemonte

(Υπόθεση C-65/17)

(2017/C 144/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Oftalma Hospital Srl

Αναιρεσίβλητες: C.I.O.V. — Commissione Istituti Ospitalieri Valdesi, Regione Piemonte

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 9 της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992 (1), το οποίο ορίζει ότι οι συμβάσεις που έχουν ως αντικείμενο υπηρεσίες που απαριθμούνται στο παράρτημα ΙΒ συνάπτονται σύμφωνα με τα άρθρα 14 και 16, την έννοια ότι επί των εν λόγω συμβάσεων εξακολουθούν σε κάθε περίπτωση να τυγχάνουν εφαρμογής οι αρχές της ελευθερίας εγκαταστάσεως και της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ιθαγένειας, της διαφάνειας και της μη διακριτικής μεταχειρίσεως, οι οποίες καθιερώνονται με τα άρθρα 43, 49 και 86 [ΕΚ];

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως επί του πρώτου ερωτήματος, το άρθρο 27 της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ, το οποίο ορίζει ότι, σε περίπτωση αναθέσεως μέσω διαδικασίας με διαπραγμάτευση, οι υποψήφιοι που γίνονται δεκτοί για διαπραγμάτευση δεν μπορεί να είναι λιγότεροι από τρεις, εφόσον υπάρχει επαρκής αριθμός κατάλληλων υποψηφίων, τυγχάνει εφαρμογής ομοίως επί των συμβάσεων που έχουν ως αντικείμενο υπηρεσίες που απαριθμούνται στο παράρτημα IB της οδηγίας;

Αποκλείει το άρθρο 27 της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ, το οποίο ορίζει ότι, σε περίπτωση αναθέσεως μέσω διαδικασίας με διαπραγμάτευση, οι υποψήφιοι που γίνονται δεκτοί για διαπραγμάτευση δεν μπορεί να είναι λιγότεροι από τρεις, εφόσον υπάρχει επαρκής αριθμός κατάλληλων υποψηφίων, την εφαρμογή εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως η οποία, προκειμένου για τις δημόσιες συμβάσεις που συνήφθησαν προ της εκδόσεως της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004 (2), και έχουν ως αντικείμενο υπηρεσίες που απαριθμούνται στο παράρτημα IB της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ, δεν εγγυάται το άνοιγμα στον ανταγωνισμό σε περίπτωση προσφυγής στη διαδικασία με διαπραγμάτευση;

(1) Οδηγία 92/50/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, για το συντονισμό των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων υπηρεσιών (ΕΕ L 209, σ. 1).

(2) Οδηγία 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών (ΕΕ L 134, σ. 114).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/26

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesarbeitsgericht (Γερμανία) στις 9 Φεβρουαρίου 2017 — IR κατά JQ

(Υπόθεση C-68/17)

(2017/C 144/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesarbeitsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εναγομένη, εκκαλούσα και αναιρεσείουσα: IR

Ενάγων, εφεσίβλητος και αναιρεσίβλητος: JQ

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 4, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (στο εξής: οδηγία 2000/78/ΕΚ), την έννοια ότι η Εκκλησία μπορεί να ορίζει δεσμευτικά για οργάνωση όπως η εναγόμενη της υπό κρίση ένδικης διαφοράς ότι, όσον αφορά την απαιτούμενη από εργαζομένους με διευθυντικά καθήκοντα τήρηση στάσεως καλής πίστεως και συμμορφώσεως, πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ όσων ανήκουν στην Εκκλησία και όσων ανήκουν σε άλλη Εκκλησία ή δεν ανήκουν σε καμία Εκκλησία;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

α)

Πρέπει να μην εφαρμοστεί στην υπό κρίση διαφορά διάταξη της εθνικής νομοθεσίας, όπως εν προκειμένω η διάταξη του άρθρου 9, παράγραφος 2, του Allgemeines Gleichbehandlungsgesetz [γενικού νόμου για την ίση μεταχείριση], βάσει της οποίας τέτοια άνιση μεταχείριση λόγω του θρησκεύματος των εργαζομένων είναι δικαιολογημένη, συμφώνως προς τον εκάστοτε αυτοπροσδιορισμό της Εκκλησίας;

β)

Ποιες απαιτήσεις απορρέουν από το άρθρο 4, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2000/78/ΕΚ όσον αφορά την υποχρέωση προς τήρηση στάσεως καλής πίστεως και συμμορφώσεως προς την δεοντολογία της οργανώσεως, η οποία επιβάλλεται στους εργαζομένους μιας Εκκλησίας ή άλλης κατονομαζόμενης στη διάταξη αυτή οργανώσεως;

(1) Οδηγία 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία (EE L 303, σ. 16).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/27

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Bucureşti (Ρουμανία) στις 8 Φεβρουαρίου 2017 — Gamesa Wind România SRL κατά Agenția Națională de Administrare Fiscală — Direcția Generală de Soluționare a Contestațiilor, Agenția Națională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală de Administrare a Marilor Contribuabili

(Υπόθεση C-69/17)

(2017/C 144/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Bucureşti

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Gamesa Wind România SRL

Καθών: Agenția Națională de Administrare Fiscală — Direcția Generală de Soluționare a Contestațiilor, Agenția Națională de Administrare Fiscală — Direcţia Generală de Administrare a Marilor Contribuabili

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντιτίθεται η οδηγία ΦΠΑ 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1) (ιδίως τα άρθρα 213, 214 και 273), υπό περιστάσεις όπως αυτές της κύριας δίκης, σε εθνική νομοθεσία ή φορολογική πρακτική σύμφωνα με την οποία ο φορολογούμενος δεν έχει το δικαίωμα εκπτώσεως ΦΠΑ που ασκείται με την υποβολή διαφόρων δηλώσεων ΦΠΑ μετά την επανενεργοποίηση του αριθμού φορολογικού μητρώου ΦΠΑ του φορολογουμένου λόγω του ότι ο φόρος αυτός αφορά αγορές που πραγματοποιήθηκαν σε περίοδο κατά την οποία ο αριθμός φορολογικού μητρώου ΦΠΑ του φορολογουμένου ήταν ανενεργός;

Αντιτίθεται η οδηγία ΦΠΑ 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ιδίως τα άρθρα 213, 214 και 273), υπό περιστάσεις όπως αυτές της κύριας δίκης, σε εθνική νομοθεσία ή φορολογική πρακτική, σύμφωνα με την οποία ο φορολογούμενος δεν έχει δικαίωμα εκπτώσεως ΦΠΑ, που ασκείται με την υποβολή διαφόρων δηλώσεων ΦΠΑ μετά την επανενεργοποίηση του αριθμού φορολογικού μητρώου ΦΠΑ του φορολογουμένου λόγω του ότι ο εν λόγω ΦΠΑ, παρόλο που σχετίζεται με τιμολόγια που εκδόθηκαν μετά την επανενεργοποίηση του αριθμού φορολογικού μητρώου ΦΠΑ του φορολογουμένου, αφορά αγορές που πραγματοποιήθηκαν σε περίοδο κατά την οποία ο αριθμός φορολογικού μητρώου ΦΠΑ του φορολογουμένου ήταν ανενεργός;

(1) EE 2006, L 347, σ. 1.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/28

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landesarbeitsgericht Berlin-Brandenburg (Γερμανία) στις 9 Φεβρουαρίου 2017 — Isabelle Walkner κατά APSB — Aviation Passage Service Berlin GmbH & Co. KG

(Υπόθεση C-72/17)

(2017/C 144/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesarbeitsgericht Berlin-Brandenburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα και εκκαλούσα: Isabelle Walkner

Εναγόμενη και εφεσίβλητη: APSB — Aviation Passage Service Berlin GmbH & Co. KG

Προδικαστικά ερωτήματα

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα:

5.	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο τέταρτο ερώτημα: Ποιες άλλες υποχρεώσεις επικλήσεως και αποδείξεως μπορούν να επιβληθούν στην περίπτωση αυτή στους εργαζομένους βάσει των προαναφερθεισών διατάξεων;

(1) ΕΕ L 225, σ. 16.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/28

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil du Contentieux des Étrangers (Βέλγιο) στις 13 Φεβρουαρίου 2017 — X κατά Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

(Υπόθεση C-77/17)

(2017/C 144/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil du Contentieux des Étrangers

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: X

Καθού: Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

Προδικαστικά ερωτήματα

Α.	Πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 5, της οδηγίας 2011/95/ΕΕ (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι καθιερώνει νέα ρήτρα αποκλεισμού από το καθεστώς του πρόσφυγα, το οποίο προβλέπεται στο άρθρο 13 της ίδιας οδηγίας, και, κατ’ επέκταση, από το άρθρο 1, Α, της Συμβάσεως της Γενεύης;

Β.

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα Α, είναι το άρθρο 14, παράγραφος 5, ερμηνευόμενο σύμφωνα με τα ανωτέρω, συμβατό με το άρθρο 18 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και με το άρθρο 78, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία προβλέπουν, μεταξύ άλλων, ότι το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης πρέπει να συνάδει προς τη Σύμβαση της Γενεύης, το άρθρο 1, ΣΤ, της οποίας προβλέπει ρήτρα αποκλεισμού που είναι διατυπωμένη κατά τρόπο εξαντλητικό και πρέπει να ερμηνεύεται συσταλτικώς;

Γ.

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα Α, πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 5, της οδηγίας 2011/95/ΕΕ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι καθιερώνει λόγο αρνήσεως αναγνωρίσεως του καθεστώτος του πρόσφυγα μη προβλεπόμενο από τη Σύμβαση της Γενεύης, της οποίας η τήρηση επιβάλλεται με τα άρθρα 18 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και 78, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Δ.

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα Γ, είναι το άρθρο 14, παράγραφος 5, της προμνησθείσας οδηγίας συμβατό με το άρθρο 18 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και με το άρθρο 78, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία προβλέπουν, μεταξύ άλλων, ότι το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης πρέπει να συνάδει προς τη Σύμβαση της Γενεύης, κατά το μέρος που το άρθρο της οδηγίας αυτό καθιερώνει λόγο αρνήσεως αναγνωρίσεως του καθεστώτος του πρόσφυγα χωρίς να προβλέπει την εξέταση τυχόν φόβου διώξεως, όπως απαιτεί το άρθρο 1, Α, της Συμβάσεως της Γενεύης;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στα ερωτήματα Α και Γ, πώς μπορεί το άρθρο 14, παράγραφος 5, της προμνησθείσας οδηγίας να ερμηνευθεί κατά τρόπο σύμφωνο προς το άρθρο 18 του Χάρτη και προς το άρθρο 78, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία προβλέπουν, μεταξύ άλλων, ότι το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης πρέπει να συνάδει προς τη Σύμβαση της Γενεύης;

(1) Οδηγία 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης (ΕΕ L 337, σ. 9).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/29

(Υπόθεση C-78/17)

(2017/C 144/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Conseil du Contentieux des Étrangers

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: X

Καθού: Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

Προδικαστικά ερωτήματα

A.	Πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 4, της οδηγίας 2011/95/ΕΕ (1) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι καθιερώνει νέα ρήτρα αποκλεισμού από το καθεστώς του πρόσφυγα, το οποίο προβλέπεται στο άρθρο 13 της ίδιας οδηγίας, και, κατ’ επέκταση, από το άρθρο 1, Α, της Συμβάσεως της Γενεύης;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα Α, είναι το άρθρο 14, παράγραφος 4, ερμηνευόμενο σύμφωνα με τα ανωτέρω, συμβατό με το άρθρο 18 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και με το άρθρο 78, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία προβλέπουν, μεταξύ άλλων, ότι το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης πρέπει να συνάδει προς τη Σύμβαση της Γενεύης, το άρθρο 1, ΣΤ, της οποίας προβλέπει ρήτρα αποκλεισμού που είναι διατυπωμένη κατά τρόπο εξαντλητικό και πρέπει να ερμηνεύεται συσταλτικώς;

Γ.

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα Α, πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 4, της οδηγίας 2011/95/ΕΕ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι καθιερώνει λόγο αρνήσεως ανακλήσεως του καθεστώτος του πρόσφυγα μη προβλεπόμενο από τη Σύμβαση της Γενεύης, της οποίας η τήρηση επιβάλλεται με τα άρθρα 18 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και 78, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Δ.

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα Γ, είναι το άρθρο 14, παράγραφος 4, της προμνησθείσας οδηγίας συμβατό με το άρθρο 18 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και με το άρθρο 78, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία προβλέπουν, μεταξύ άλλων, ότι το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης πρέπει να συνάδει προς τη Σύμβαση της Γενεύης, κατά το μέρος που το άρθρο της οδηγίας αυτό καθιερώνει λόγο ανακλήσεως του καθεστώτος του πρόσφυγα ο οποίος όχι μόνο δεν προβλέπεται από τη Σύμβαση της Γενεύης, αλλά επιπλέον δεν ευρίσκει έρεισμα σ’ αυτήν;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στα ερωτήματα Α και Γ, πώς μπορεί το άρθρο 14, παράγραφος 4, της προμνησθείσας οδηγίας να ερμηνευθεί κατά τρόπο σύμφωνο προς το άρθρο 18 του Χάρτη και προς το άρθρο 78, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία προβλέπουν, μεταξύ άλλων, ότι το παράγωγο δίκαιο της Ένωσης πρέπει να συνάδει προς τη Σύμβαση της Γενεύης;

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/30

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Supremo Tribunal de Justiça (Πορτογαλία) στις 14 Φεβρουαρίου 2017 — Fundo de Garantia Automóvel κατά Alina Antónia Destapado Pão Mole Juliana, Cristiana Micaela Caetano Juliana

(Υπόθεση C-80/17)

(2017/C 144/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Supremo Tribunal de Justiça

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείον: Fundo de Garantia Automóvel

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Alina Antónia Destapado Pão Mole Juliana, Cristiana Micaela Caetano Juliana

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 3 της οδηγίας 72/166/ΕΟΚ (1) του Συμβουλίου, της 24ης Απριλίου 1972 (η οποία ίσχυε κατά τον χρόνο του ατυχήματος), την έννοια ότι η υποχρέωση συνάψεως συμβάσεως ασφαλίσεως αστικής ευθύνης σχετικής με την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων περιλαμβάνει ακόμα και την περίπτωση εκείνη, στην οποία το όχημα, κατόπιν αποφάσεως του κυρίου του, βρίσκεται ακινητοποιημένο σε ιδιωτικό οικόπεδο, εκτός της δημόσιας οδού;

ή μήπως

έχει την έννοια ότι, υπό τέτοιες περιστάσεις, ο κύριος του οχήματος δεν υπέχει υποχρέωση ασφαλίσεως του οχήματος, ανεξάρτητα από την ευθύνη που αναλαμβάνει το Fundo de Garantia Automóvel (Ταμείο Ασφαλίσεως Αυτοκινήτων) έναντι τρίτων ζημιωθέντων, ιδίως σε περίπτωση παράνομης αφαιρέσεως και χρήσεως του οχήματος;

Έχει το άρθρο 1, παράγραφος 4, της οδηγίας 84/5/ΕΟΚ (2) του Συμβουλίου, της 30ής Δεκεμβρίου 1983 (η οποία ίσχυε κατά τον χρόνο του ατυχήματος), την έννοια ότι το Fundo de Garantia Automóvel (Ταμείο Ασφαλίσεως Αυτοκινήτων) –το οποίο, ελλείψει συμβάσεως ασφαλίσεως αστικής ευθύνης, κατέβαλε την αντίστοιχη αποζημίωση σε τρίτους ζημιωθέντες λόγω τροχαίου ατυχήματος που προκάλεσε αυτοκίνητο όχημα το οποίο, χωρίς την άδεια και εν αγνοία του κυρίου του, αφαιρέθηκε από το ιδιωτικό ακίνητο όπου βρισκόταν ακινητοποιημένο– έχει δικαίωμα υποκαταστάσεως έναντι του κυρίου του οχήματος, ανεξάρτητα από την ευθύνη του κυρίου για το ατύχημα;

ή μήπως

έχει την έννοια ότι η υποκατάσταση του Fundo de Garantia Automóvel (Ταμείου Ασφαλίσεως Αυτοκινήτων) έναντι του κυρίου εξαρτάται από τη συνδρομή των προϋποθέσεων της αστικής ευθύνης, και ιδίως από το γεγονός ότι, κατά τον χρόνο του ατυχήματος, ο κύριος πρέπει να ασκεί φυσική εξουσία επί του οχήματος;

(1) Οδηγία 72/166/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 24ης Απριλίου 1972, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και με τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής (ΕΕ ειδ. έκδ. 06/001, σ. 136).

(2) Δεύτερη οδηγία 84/5/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 30ής Δεκεμβρίου 1983 για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων (EE 1984, L 8, σ. 17).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/31

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa — CAAD) (Πορτογαλία) στις 21 Φεβρουαρίου 2017 — Turbogás Produtora Energética SA κατά Autoridade Tributária e Aduaneira

(Υπόθεση C-90/17)

(2017/C 144/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa — CAAD)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτούσα: Turbogás Produtora Energética SA

Καθής: Autoridade Tributária e Aduaneira

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το άρθρο 21, παράγραφος 5, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 2003/96/ΕΚ (1) την έννοια ότι οι οντότητες που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για δική τους χρήση πρέπει να έχουν την ιδιότητα του μικρού παραγωγού προκειμένου να χαρακτηρισθούν ως διανομείς και να υπόκεινται στον φόρο σύμφωνα με το άρθρο 21, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να θεωρηθούν ως διανομείς οι υπόλοιπες οντότητες (όσες δεν είναι μικροί παραγωγοί) που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για δική τους χρήση, ή μήπως, αντιθέτως, πρέπει να θεωρηθούν ως διανομείς και να υπόκεινται στον φόρο σύμφωνα με το άρθρο 21, παράγραφος 5, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας όλες οι οντότητες που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για δική τους χρήση (ανεξαρτήτως του μεγέθους τους και του κατά πόσον ασκούν τη δραστηριότητα αυτή ως κύρια ή παρεπόμενη δραστηριότητα) και δεν απαλλάσσονται του φόρου ως μικροί παραγωγοί, σύμφωνα με το δεύτερο μέρος του τρίτου εδαφίου του ως άνω άρθρου 21, παράγραφος 5, της οδηγίας;

Συγκεκριμένα, μπορεί μια οντότητα όπως η επίμαχη εν προκειμένω, η οποία είναι μεγάλος παραγωγός ηλεκτρικής ενέργειας με παραγωγή που αγγίζει σχεδόν το 9 % της ενέργειας σε εθνικό επίπεδο προς πώληση στο εθνικό δίκτυο, να θεωρηθεί ως «οντότητα που παράγει ηλεκτρική ενέργεια για δική της χρήση» κατά την έννοια του άρθρου 21, παράγραφος 5, της οδηγίας 2003/96/ΕΚ, στην περίπτωση που μόνον μικρό ποσοστό της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας καταναλώνεται στο πλαίσιο της ίδιας παραγωγής νέας ηλεκτρικής ενέργειας, η δε κατανάλωση αυτή αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της παραγωγικής διαδικασίας;

(1) Οδηγία 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενέργειας (ΕΕ 2003, L 283, σ. 51).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/32

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Administrativen Sad — Varna (Βουλγαρία) στις 28 Φεβρουαρίου 2017 — Komisia za zashtita na potrebitelite κατά Evelina Kamenova

(Υπόθεση C-105/17)

(2017/C 144/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Administrativen Sad — Varna

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Komisia za zashtita na potrebitelite (Επιτροπή Προστασίας Καταναλωτή)

Αναιρεσίβλητη: Evelina Kamenova

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει το άρθρο 2, στοιχεία β' και δ', της οδηγίας 2005/29/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, την έννοια ότι η δραστηριότητα φυσικού προσώπου που είναι καταχωρισμένο σε ιστοσελίδα με σκοπό την πώληση προϊόντων και ταυτόχρονα έχει δημοσιεύσει οκτώ συνολικά αγγελίες για την πώληση διαφόρων προϊόντων μέσω του ιστότοπου, συνιστά δραστηριότητα εμπορευόμενου κατά την έννοια του νομικού ορισμού που περιέχεται στο άρθρο 2, στοιχείο β', αποτελεί εμπορική πρακτική των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές, κατά την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο δ', και εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας, σύμφωνα με το άρθρο 3, παράγραφος 1;

(1) Οδηγία 2005/29/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά και για την τροποποίηση της οδηγίας 84/450/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 98/27/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου («Οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές») (EE 2005, L 149, σ. 22).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/32

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Ελλάδα) την 7η Μαρτίου 2017 — OL κατά PQ

(Υπόθεση C-111/17)

(2017/C 144/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Αιτούν δικαστήριο

Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Ελλάδα)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αιτών: OL

Καθής: PQ

Προδικαστικό ερώτημα

Ποια είναι η ερμηνεία που αρμόζει στον όρο «συνήθης διαμονή», κατά την έννοια του άρθρου 11 παρ. 1 του Κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 (1)«Για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας», στην περίπτωση βρέφους που για λόγους τυχαίους ή ανωτέρας βίας γεννήθηκε σε τόπο άλλον από αυτόν που οι συνασκούντες τη γονική του μέριμνα γονείς του σκόπευαν ως τόπο της συνήθους διαμονής του και έκτοτε αυθαίρετα κατακρατήθηκε από τον ένα γονέα του στο κράτος της γεννήσεώς του ή μετακινήθηκε σε τρίτο κράτος. Ειδικότερα, είναι η φυσική παρουσία αναγκαίο και αυτονόητο προαπαιτούμενο, σε κάθε περίπτωση, για τη στοιχειοθέτηση της συνήθους διαμονής ενός προσώπου και δη ενός νεογέννητου παιδιού;

(1) ΕΕ 2003, L 338, σ. 1.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/33

Προσφυγή της 10ης Μαρτίου 2017 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Βουλγαρίας

(Υπόθεση C-130/17)

(2017/C 144/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Wils και I. Zalogin)

Καθής: Δημοκρατία της Βουλγαρίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Δημοκρατία της Βουλγαρίας αθέτησε την υποχρέωσή της να δημιουργήσει ένα ενιαίο σημείο επαφής για την ανταλλαγή πιστοποιητικών για την πρόσβαση σε βιομετρικά στοιχεία στα έγγραφα ταυτότητας σύμφωνα με την απόφαση C(2009) 7476 της Επιτροπής, της 5ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με την τροποποίηση της απόφασης C(2008) 8657 τελικό) της Επιτροπής, για τη θέσπιση πολιτικής πιστοποιητικών σύμφωνα με τις απαιτήσεις των τεχνικών προδιαγραφών σχετικά με την καθιέρωση προτύπων για τα χαρακτηριστικά ασφαλείας και τη χρήση βιομετρικών στοιχείων στα διαβατήρια και τα ταξιδιωτικά έγγραφα των κρατών μελών, και σύμφωνα με την απόφαση C(2011) 5478 της Επιτροπής, της 4ης Αυγούστου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης της Επιτροπής C(2002) 3069 σχετικά με την καθιέρωση των τεχνικών προδιαγραφών για τις άδειες διαμονής ενιαίου τύπου για τους υπηκόους τρίτων χωρών,

—	να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Βουλγαρίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Δημοκρατία της Βουλγαρίας δεν μερίμνησε για τη δημιουργία ενός ενιαίου σημείου επαφής για την ανταλλαγή πιστοποιητικών για την πρόσβαση σε βιομετρικά στοιχεία στα έγγραφα ταυτότητας και, ως εκ τούτου, αθέτησε τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις προμνησθείσες αποφάσεις της Επιτροπής.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/34

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Μαρτίου 2017 — Εσθονία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-117/15) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Γεωργία - Κοινή οργάνωση των αγορών - Απαιτούμενα μέτρα λόγω της προσχωρήσεως νέων κρατών μελών - Προς χρέωση ποσό για τις πλεονάζουσες ποσότητες ζάχαρης που δεν απομακρύνθηκαν από την αγορά - Αίτηση τροποποιήσεως απρόσβλητης αποφάσεως της Επιτροπής - Απόρριψη της αιτήσεως - Πράξη μη υποκείμενη σε προσφυγή - Επιβεβαιωτική πράξη - Έλλειψη νέων ουσιωδών στοιχείων - Απαράδεκτο))

(2017/C 144/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η εσθονική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Εσθονίας (εκπρόσωπος: K. Kraavi-Käerdi)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς L. Naaber-Kivisoo και P. Ondrůšek, στη συνέχεια P. Ondrůšek, επικουρούμενος από τον M. Kärson, δικηγόρο)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Δημοκρατία της Λεττονίας (εκπρόσωποι: I. Kalniņš και D. Pelše)

Αντικείμενο

Αίτημα, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, περί ακυρώσεως της αποφάσεως που φέρεται να περιέχεται στο έγγραφο της Επιτροπής της 22ας Δεκεμβρίου 2014, με το οποίο το εν λόγω θεσμικό όργανο αρνήθηκε να τροποποιήσει την απόφασή του 2006/776/ΕΚ, της 13ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με τα προς χρέωση ποσά για τις πλεονάζουσες ποσότητες ζάχαρης που δεν απομακρύνθηκαν από την αγορά (ΕΕ 2006, L 314, σ. 35)

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η Δημοκρατία της Εσθονίας φέρει, εκτός από τα δικαστικά της έξοδα, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Η Δημοκρατία της Λεττονίας φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) EE C 171 της 26.5.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/34

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2017 — IR κατά EUIPO — Pirelli Tyre (popchrono)

(Υπόθεση T-132/15) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία κηρύξεως εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης popchrono - Έλλειψη ουσιαστικής χρήσεως του σήματος - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2017/C 144/45)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: IR (εκπρόσωπος: C. de Marguerye, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Palmero Cabezas, στη συνέχεια D. Gája)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Pirelli Tyre SpA (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: T. Malte Müller και F. Togo, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 13ης Φεβρουαρίου 2015 (υπόθεση R 217/2014-5), σχετικά με διαδικασία για την κήρυξη εκπτώσεως μεταξύ Pirelli Tyre και IR.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον IR στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 311 της 21.9.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/35

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 2017 — Haswani κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-231/15) (1)

((Εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας - Περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας - Δέσμευση κεφαλαίων - Προσαρμογή της προσφυγής - Υποχρέωση αιτιολογήσεως - Δικαιώματα της υπεράσπισης - Πλάνη εκτιμήσεως - Αναλογικότητα - Εξωσυμβατική ευθύνη))

(2017/C 144/46)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: George Haswani (Yabroud, Συρία) (εκπρόσωπος: G. Karouni, δικηγόρος)

Καθού-εναγόμενο: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικώς G. Étienne και Σ. Κυριακοπούλου, στη συνέχεια Σ. Κυριακοπούλου)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού-εναγομένου: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Havas και R. Tricot)

Αντικείμενο

Αφενός, αίτημα δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ περί ακυρώσεως της εκτελεστικής αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2015/383 του Συμβουλίου, της 6ης Μαρτίου 2015, για την εφαρμογή της απόφασης 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ 2015, L 64, σ. 41), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/375 του Συμβουλίου, της 6ης Μαρτίου 2015, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία (ΕΕ 2015, L 64, σ. 10), της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2015/837 του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2015, για την τροποποίηση της απόφασης 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ 2015, L 132, σ. 82), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/828 του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2015, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 36/828, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία (ΕΕ 2015, L 132, σ. 3), της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2016/850 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2016, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ 2016, L 141, σ. 125), και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/840 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2016, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία (ΕΕ 2016, L 141, σ. 30), καθόσον οι εν λόγω πράξεις αφορούν τον προσφεύγοντα-ενάγοντα και, αφετέρου, αίτημα δυνάμει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ περί αποζημιώσεως για τη ζημία που ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει ότι υπέστη λόγω των ανωτέρω πράξεων.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Απορρίπτει ως απαράδεκτο το αίτημα περί ακυρώσεως της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2016/850 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2016, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2016/840 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2016, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία.

Ακυρώνει την εκτελεστική απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/383 του Συμβουλίου, της 6ης Μαρτίου 2015, για την εφαρμογή της απόφασης 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της, τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/375 του Συμβουλίου, της 6ης Μαρτίου 2015, για την εφαρμογή του κανονισμού (EE) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/837 του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2015, για την τροποποίηση της απόφασης 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/828 του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2015, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 36/828, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, καθόσον αφορούν τον G. Haswani.

3)	Απορρίπτει το αίτημα περί αποζημιώσεως του G. Haswani.

Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει, πέραν των δικών του δικαστικών εξόδων σχετικά με τα αιτήματα του G. Haswani περί ακυρώσεως της εκτελεστικής αποφάσεως 2015/383, του εκτελεστικού κανονισμού 375/2015, της αποφάσεως 2015/837 και του εκτελεστικού κανονισμού 2015/828, και το ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων στα οποία υπεβλήθη ο προσφεύγων-ενάγων λόγω των ανωτέρω αιτημάτων.

Ο G. Haswani φέρει, πέραν των δικών του δικαστικών εξόδων σχετικά με τα αιτήματα περί ακυρώσεως της αποφάσεως 2016/850 και του εκτελεστικού κανονισμού 2016/840, καθώς και του αιτήματός του περί αποζημιώσεως, τα δύο τρίτα των δικαστικών εξόδων στα οποία υπεβλήθη το Συμβούλιο λόγω των ανωτέρω αιτημάτων.

6)	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 213 της 29.6.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/36

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Μαρτίου 2017 — Cryo-Save κατά EUIPO — MedSkin Solutions Dr. Suwelack (Cryo-Save)

(Υπόθεση T-239/15) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Cryo-Save - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Ουσιαστική χρήση του σήματος - Βάρος αποδείξεως - Κήρυξη της ακυρότητας])

(2017/C 144/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Cryo-Save AG (Freienbach, Ελβετία) (εκπρόσωπος: C. Onken, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), (εκπρόσωποι: A. Schifko και W. Schramek)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: MedSkin Solutions Dr. Suwelack AG (Billerbeck, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Thünken, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 3ης Μαρτίου 2015 (υπόθεση R 2567/2013-4), σχετικά με διαδικασία εκπτώσεως μεταξύ των MedSkin Solutions Dr. Suwelack και Cryo-Save.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Cryo-Save AG στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 236 της 20.7.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/37

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 2017 — Windrush Aka κατά EUIPO — Dammers (The Specials)

(Υπόθεση T-336/15) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία κηρύξεως εκπτώσεως - Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης The Specials - Ουσιαστική χρήση - Άρθρο 51, παράγραφος 1, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Συγκατάθεση του δικαιούχου του σήματος - Άρθρο 15, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009])

(2017/C 144/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Windrush Aka LLP (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: S. Malynicz, QC, και S. Britton, solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: J. Crespo Carrillo)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Jerry Dammers (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: C. Fehler, solicitor, H. Cuddigan και B. Brandreth, barristers)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 18ης Μαρτίου 2015 (υπόθεση R 1412/2014-1), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως εκπτώσεως μεταξύ της Windrush Aka και του J. Dammers.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Windrush Aka LLP στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 294 της 7.9.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/37

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Μαρτίου 2017 — Capella κατά EUIPO — Abus (APUS)

(Υπόθεση T-473/15) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης APUS - Προγενέστερο εθνικό λεκτικό σήμα ABUS - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Κίνδυνος συγχύσεως - Διαδοχικοί περιορισμοί της αιτήσεως καταχωρίσεως ενώπιον του τμήματος προσφυγών - Άρθρο 43, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 - Αρμοδιότητα του τμήματος προσφυγών - Άρθρο 64, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 - Δικαίωμα ακροάσεως - Άρθρο 75, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 207/2009 - Κανόνας 13, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95])

(2017/C 144/49)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Capella EOOD (Σόφια, Βουλγαρία) (εκπρόσωπος: F. Henkel, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: S. Hanne)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Abus August Bremicker Söhne KG (Wetter, Γερμανία) (εκπρόσωπος: G. Hallwachs, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 2ας Ιουνίου 2015 (υπόθεση R 117/2014-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Abus August Bremicker Söhne και Capella.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 2ας Ιουνίου 2015 (υπόθεση R 117/2014-4).

2)	Το EUIPO φέρει, πέραν των δικών του δικαστικών εξόδων, τα έξοδα της Capella EOOD.

3)	Η Abus August Bremicker Söhne KG φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) EE C 328 της 5.10.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/38

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Μαρτίου 2017 — Sociedad agraria de transformación no 9982 Montecitrus κατά EUIPO — Spanish Oranges (MOUNTAIN CITRUS SPAIN)

(Υπόθεση T-495/15) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης MOUNTAIN CITRUS SPAIN - Προγενέστερο εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης monteCitrus - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη κινδύνου συγχύσεως - Ταυτότητα των προϊόντων - Έλλειψη ομοιότητας των σημείων - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2017/C 144/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sociedad agraria de transformación no 9982 Montecitrus (Pulpí, Ισπανία) (εκπρόσωπος: N. Fernández Fernández-Pacheco, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: A. Schifko και K. Sidat Humphreys)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO: Spanish Oranges, SL (Castellón, Ισπανία) (εκπρόσωπος: F. Perez Arnau, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 26ης Ιουνίου 2015 (υπόθεση R 871/2014-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Sociedad agraria de transformación no 9982 Montecitrus και Spanish Oranges.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Sociedad agraria de transformación no 9982 Montecitrus στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 354 της 26.10.2015.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/39

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2017 — Wessel-Werk κατά EUIPO — Wolf PVG (Ακροφύσια αναρρόφησης για ηλεκτρικές σκούπες)

(Υπόθεση T-174/16) (1)

([Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας - Καταχωρισθέν κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα που απεικονίζει ακροφύσιο αναρρόφησης για ηλεκτρικές σκούπες - Προγενέστερο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Λόγος ακυρότητας - Ατομικός χαρακτήρας - Ενημερωμένος χρήστης - Άρθρο 6 και άρθρο 25, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002])

(2017/C 144/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Wessel-Werk GmbH (Reichshof, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Becker, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), (εκπρόσωπος: A. Schifko)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Wolf PVG GmbH & Co. KG (Vlotho, Γερμανία) (εκπρόσωπος: J. Künzel, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών της 18ης Φεβρουαρίου 2016 (υπόθεση R 1652/2014-3), όπως διορθώθηκε, σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ των Wolf PVG και Wessel-Werk.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Wessel-Werk GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 211 της 13.6.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/39

(Υπόθεση T-175/16) (1)

(2017/C 144/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Wessel-Werk GmbH (Reichshof, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Becker, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), (εκπρόσωπος: A. Schifko)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών της 18ης Φεβρουαρίου 2016 (υπόθεση R 1725/2014-3), όπως διορθώθηκε, σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ των Wolf PVG και Wessel-Werk.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Wessel-Werk GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 211 της 13.6.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/40

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 23ης Μαρτίου 2017 — Vignerons de la Méditerranée κατά EUIPO — Bodegas Grupo Yllera (LE VAL FRANCE)

(Υπόθεση T-216/16) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης LE VAL FRANCE - Προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης VIÑA DEL VAL - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2017/C 144/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Vignerons de la Méditerranée (Narbonne, Γαλλία) (εκπρόσωποι: M. Karsenty-Ricard και M. Merli, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Bodegas Grupo Yllera SL (Rueda, Ισπανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 2ας Μαρτίου 2016 (υπόθεση R 427/2015-5), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Bodegas Grupo Yllera και Vignerons de la Méditerranée.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη Vignerons de la Méditerranée στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 243 της 4.7.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/40

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 2017 — Hoffmann κατά EUIPO (Genius)

(Υπόθεση T-425/16) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Genius - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

(2017/C 144/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Karl Hoffmann (Bad Scwalbach, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. Jonas, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: D. Walicka)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 31ης Μαΐου 2016 (υπόθεση R 1631/2015-5), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου Genius ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τον Karl Hoffmann στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 343 της 19.9.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/41

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 22ας Μαρτίου 2017 — Intercontinental Exchange Holdings κατά EUIPO (BRENT INDEX)

(Υπόθεση T-430/16) (1)

([Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης BRENT INDEX - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Περιγραφικός χαρακτήρας - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 207/200])

(2017/C 144/55)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Intercontinental Exchange Holdings, Inc. (Ατλάντα, Γεωργία, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: P. Heusler, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: S. Bonne)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 2ας Ιουνίου 2016 (υπόθεση R 8/2016-4), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου BRENT INDEX ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Intercontinental Exchange Holdings, Inc. στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 371 της 10.10.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/42

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαρτίου 2017 — Fernández González κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-455/16 P) (1)

((Αίτηση αναιρέσεως - Υπαλληλική υπόθεση - Έκτακτοι υπάλληλοι - Πρόσληψη - Πρόσληψη εκτάκτων υπαλλήλων σε μόνιμες θέσεις - Ένσταση ελλείψεως νομιμότητας - Πλάνη περί το δίκαιο))

(2017/C 144/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Elia Fernández González (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: M. Casado García-Hirschfeld και É. Boigelot, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Berardis-Kayser και G. Berscheid, επικουρούμενοι αρχικώς από τους D. Waelbroeck και A. Duron, στη συνέχεια από τον A. Duron, δικηγόρους)

Αντικείμενο

Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μονομελές τμήμα) της 14ης Ιουνίου 2016, Fernández González κατά Επιτροπής (F-121/15, EU:F:2016:128).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Αναιρεί την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μονομελές τμήμα) της 14ης Ιουνίου 2016, Fernández González κατά Επιτροπής (F-121/15, EU:F:2016:128).

2)	Παραπέμπει την υπόθεση ενώπιον τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου διαφορετικού από το τμήμα που έκρινε την αίτηση αναιρέσεως.

3)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 383 της 17.10.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/42

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Μαρτίου 2017 — Pure Fishing κατά EUIPO — Łabowicz (NAPOFIL)

(Υπόθεση T-323/13) (1)

((Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης NANOFIL NANOFIL - Κήρυξη ακυρότητας του προγενέστερου εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης NANO - Κατάργηση της δίκης))

(2017/C 144/57)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Pure Fishing, Inc. (Spirit Lake, Iowa, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωπος: J. Dickerson, solicitor)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: L. Rampini)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Edward Łabowicz (Kłodzko, Πολωνία) (εκπρόσωπος: M. Żygadło, avocat)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 15ης Απριλίου 2013 (υπόθεση R 1241/2012-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ του E. Łabowicz και της Pure Fishing.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) EE C 252 της 31.8.2013.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/43

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Μαρτίου 2017 — Merck κατά EUIPO — Société des produits Nestlé (HEALTHPRESSO)

(Υπόθεση T-747/14) (1)

((Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Διαδικασία ανακοπής - Κατάργηση της δίκης))

(2017/C 144/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Merck KGaA (Darmstadt, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Best, U. Pfleghar και S. Schäffner, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωπος: L. Rampini)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Société des produits Nestlé SA (Vevey, Ελβετία) (εκπρόσωποι: A. Jaeger-Lenz, A. Lambrecht και S. Cobet-Nüse, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 7ης Αυγούστου 2014 (υπόθεση R 1880/2013-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ Société des Produits Nestlé SA και Merck KGaA.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Καταργεί τη δίκη.

2)	Καταδικάζει τις Merck KGaA και Société des Produits Nestlé SA στα δικαστικά έξοδά τους, καθώς και, έκαστη αυτών, στο ήμισυ των δικαστικών εξόδων του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO).

(1) EE C 462 της 22.12.2014.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/43

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2017 — Karl Conzelmann κατά EUIPO (LIKE IT)

(Υπόθεση T-21/16) (1)

((Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος LIKE IT - Απόλυτος λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα - Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009))

(2017/C 144/59)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Karl Conzelmann GmbH + Co. KG (Albstadt, Γερμανία) (εκπρόσωπος: J. Klink, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), (εκπρόσωποι: A. Graul και M. Fischer)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 11ης Νοεμβρίου 2015 (υπόθεση R 223/2015-1), σχετικά με την αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος LIKE IT ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Karl Conzelmann GmbH + Co. KG στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 98 της 14.3.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/44

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Μαρτίου 2017 — Comprojecto- Projectos e Construções κ.λπ. κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-22/16) (1)

((Προσφυγή κατά παραλείψεως, προσφυγή ακυρώσεως και αγωγή αποζημιώσεως - Οικονομική και νομισματική πολιτική - Εποπτεία επί των πιστωτικών ιδρυμάτων - Πρόληψη της χρησιμοποιήσεως του χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες - Διορθωτικά μέτρα - Έλλειψη κλήσεως προς ενέργεια - Αοριστία του δικογράφου - Πράξη μη δεκτική προσφυγής - Προσφυγή-αγωγή εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη))

(2017/C 144/60)

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες-ενάγοντες: Comprojecto Projectos e Construções, Lda (Λισσαβώνα, Πορτογαλία), Julião Maria Gomes de Azevedo (Λισσαβώνα), Paulo Eduardo Matos Gomes de Azevedo (Λισσαβώνα), Isabel Maria Matos Gomes de Azevedo (Λισσαβώνα) (εκπρόσωπος: M. Ribeiro, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (εκπρόσωποι: A. Karpf, P. Ferreira Jorge και K. Kaiser)

Αντικείμενο

Πρώτον, αίτημα βάσει του άρθρου 265 ΣΛΕΕ να διαπιστωθεί ότι η ΕΚΤ παρανόμως απέσχε από οποιαδήποτε ενέργεια έναντι των πορτογαλικών πιστωτικών ιδρυμάτων στο πλαίσιο της προλήψεως της χρησιμοποιήσεως του χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, δεύτερον, αίτημα βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ να ακυρωθεί η πράξη με την οποία η ΕΚΤ επέστρεψε στους προσφεύγοντες-ενάγοντες την κλήση προς ενέργεια που αυτοί της απηύθυναν και, τρίτον, αίτημα βάσει του άρθρου 268 ΣΛΕΕ για την αποκατάσταση της ζημίας που φέρονται να υπέστησαν οι προσφεύγοντες-ενάγοντες λόγω της αδράνειας αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει τους Comprojecto Projectos e Construções, Lda, Julião Maria Gomes de Azevedo, Paulo Eduardo Matos Gomes de Azevedo και Isabel Maria Matos Gomes de Azevedo στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 106 της 21.3.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/45

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Μαρτίου 2017 — SymbioPharm κατά EMA

(Υπόθεση T-295/16) (1)

((Προσφυγή ακυρώσεως - Φάρμακα για ανθρώπινη χρήση - Κίνηση της διαδικασίας παραπομπής ενώπιον του EMA - Άρθρα 31 έως 34 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ - Φάρμακο Symbioflor 2 και φάρμακα με παρεμφερείς ονομασίες - Πράξη μη υποκείμενη σε προσφυγή - Προπαρασκευαστική πράξη - Απαράδεκτο))

(2017/C 144/61)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: SymbioPharm GmbH (Herborn, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Sander, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) (εκπρόσωποι: T. Jabłoński, N. Rampal Olmedo, I. Ratescu)

Αντικείμενο

Αίτηση βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση του εγγράφου του EMA της 1ης Απριλίου 2016 περί κινήσεως της διαδικασίας παραπομπής την οποία προβλέπουν τα άρθρα 32 έως 34 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2001, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση (ΕΕ 2001, L 311, σ. 67), σε σχέση με το φάρμακο Symbioflor 2 και τα φάρμακα με παρεμφερείς ονομασίες κατόπιν κοινοποιήσεως από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δυνάμει του άρθρου 31 της εν λόγω οδηγίας.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Καταδικάζει τη SymbioPharm GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 279 της 1.8.2016.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/45

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Μαρτίου 2017 — Popescu κατά Ρουμανίας

(Υπόθεση T-380/16)

((Πρόδηλη αναρμοδιότητα))

(2017/C 144/62)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Doina Popescu (Slatina, Ρουμανία) (εκπρόσωπος: M. Ispas, δικηγόρος)

Εναγομένη: Ρουμανία

Αντικείμενο

Αγωγή με αίτημα, αφενός, την καταδίκη διαφόρων ρουμανικών εθνικών αρχών για φερόμενες αξιόποινες πράξεις και, αφετέρου, την αποκατάσταση της ζημίας την οποία ισχυρίζεται ότι υπέστη η ενάγουσα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αγωγή.

2)	Η Doina Popescu φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/46

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Μαρτίου 2017 — GX κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-556/16) (1)

((Υπαλληλική υπόθεση - Πρόσληψη - Προκήρυξη διαγωνισμού - Γενικός διαγωνισμός EPSO/AD/248/13 - Απόφαση περί μη εγγραφής του ονόματος του προσφεύγοντος στον πίνακα επιτυχόντων - Προσφυγή προδήλως νόμω αβάσιμη))

(2017/C 144/63)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: GX (εκπρόσωπος: G.-M. Enache, δικηγόρος)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Gattinara και F. Simonetti)

Αντικείμενο

Αίτημα βάσει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, αφενός, για την ακύρωση της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/248/13, της 20ής Αυγούστου 2014, περί μη εγγραφής του ονόματος του προσφεύγοντος στον πίνακα επιτυχόντων και, αφετέρου, την αποκατάσταση της υλικής και ηθικής βλάβης που υποστηρίζει ότι υπέστη ο προσφεύγων-ενάγων λόγω της αποφάσεως αυτής.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή.

2)	Καταδικάζει τον GX στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 279 της 24.8.2015 (υπόθεση η οποία καταχωρίστηκε αρχικώς στο πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον αριθμό F-89/15 και μεταφέρθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης την 1.9.2016).

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/46

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Μαρτίου 2017 — Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej κατά ECHA

(Υπόθεση T-625/16 R)

((Ασφαλιστικά μέτρα - Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων - REACH - Οφειλόμενο τέλος για την καταχώριση ουσίας - Μείωση του τέλους στην περίπτωση των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων - Απόφαση με την οποία επιβάλλεται διοικητικό τέλος και πρόσθετο τέλος - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Δεν συντρέχει επείγον))

(2017/C 144/64)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej sp. z o.o. (Grajewo, Πολωνία) (εκπρόσωπος: T. Dobrzyński, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA) (εκπρόσωποι: E. Maurage, J. Trnka και M. Heikkilä)

Αντικείμενο

Αίτηση βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ με την οποία ζητείται η λήψη προσωρινών μέτρων προκειμένου, αφενός, να ανασταλεί η εκτέλεση της αποφάσεως αριθ. SME (2016) 2851 της 23ης Ιουνίου 2016, με την οποία διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα δεν μπορεί να τύχει των μειώσεων των τελών που προβλέπονται για τις μεσαίες επιχειρήσεις και, αφετέρου, να ακυρωθούν τα τιμολόγια που εκδόθηκαν δυνάμει της ανωτέρω απόφασης, δηλαδή τα υπ’ αριθ. 10058238 και 10058239 τιμολόγια τα οποία εξέδωσε ο ECHA στις 23 Ιουνίου 2016.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/47

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 10ης Μαρτίου 2017 — Fertisac κατά ECHA

(Υπόθεση T-855/16 R)

((Ασφαλιστικά μέτρα - Κανονισμός REACH - Επιβάρυνση που οφείλεται για την καταχώριση ουσίας - Μείωση που χορηγείται στις πολύ μικρές, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις - Απόφαση με την οποία επιβάλλεται διοικητικό τέλος και συμπληρωματική επιβάρυνση - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Έλλειψη επείγοντος))

(2017/C 144/65)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αιτούσα: Fertisac, SL (Atarfe, Ισπανία) (εκπρόσωπος: J. Gomez Rodriguez, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA) (εκπρόσωποι: E. Maurage, J.-P. Trnka και M. Heikkilä, επικουρούμενοι από τον C. Molyneux, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτημα βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ περί αναστολής εκτελέσεως της αποφάσεως SME (2016) 5150, της 15ης Νοεμβρίου 2016, με την οποία διαπιστώνεται ότι η αιτούσα δεν εδικαιούτο μειώσεις της επιβαρύνσεως οι οποίες ισχύουν για τις μεσαίες επιχειρήσεις, και των λογαριασμών που εκδόθηκαν επί τη βάσει της εν λόγω αποφάσεως, ήτοι των υπ’ αριθ. 10060160 και 10060161 λογαριασμών του ECHA της 15ης Νοεμβρίου 2016.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/47

Διάταξη του προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Μαρτίου 2017 — ADDE κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-48/17 R)

((Ασφαλιστικά μέτρα - Χρηματοδότηση πολιτικού κόμματος - Θεσμικό δίκαιο - Τραπεζική εγγύηση - Έλλειψη επείγοντος))

(2017/C 144/66)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αιτούσα: Alliance for Direct Democracy in Europe ASBL (ADDE) [Συμμαχία για την Άμεση Δημοκρατία στην Ευρώπη] (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: L. Defalque, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: C. Burgos και S. Alves)

Αντικείμενο

Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, βάσει των άρθρων 278 και 279 ΣΛΕΕ, για την απαλλαγή από την υποχρέωση συστάσεως τραπεζικής εγγυήσεως ως προϋπόθεση προχρηματοδοτήσεως όσον αφορά την επιδότηση βάσει της αποφάσεως FINS-2017-13 του Κοινοβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 2016, σχετικά με τη χορήγηση επιδοτήσεως στην αιτούσα.

Διατακτικό

Ο πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/48

Προσφυγή της 16ης Φεβρουαρίου 2017 — Eutelsat κατά GSA

(Υπόθεση T-99/17)

(2017/C 144/67)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Eutelsat SA (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωπος: L. de la Brosse, δικηγόρος)

Καθού: Οργανισμός του Ευρωπαϊκού GNSS (Παγκόσμιο Δορυφορικό Σύστημα Πλοήγησης)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή·

—	να κάνει δεκτό το αίτημα της προσφεύγουσας περί διεξαγωγής αποδείξεων·

—

να ακυρώσει (i) την απόφαση περί απορρίψεως της οριστικής προσφοράς της προσφεύγουσας, η οποία ελήφθη από τον Οργανισμό σε σχέση με την προκήρυξη του διαγωνισμού αριθ. GSA/CD/14/14 — «Galileo service operator», και επιδόθηκε την 29η Νοεμβρίου 2016, και (ii) την απόφαση περί αναθέσεως σε άλλον υποψήφιο της συμβάσεως για τη διαχείριση και τη συντήρηση του συστήματος Galileo·

—	να καταδικάσει τον καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει εννέα λόγους ακυρώσεως.

1.	Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι ο υποψήφιος που έχει καταταγεί στην πρώτη θέση τροποποίησε τον φάκελο της υποψηφιότητάς του κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, (i) παραβαίνοντας τη συγγραφή υποχρεώσεων, και (ii) παραβιάζοντας την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως των υποψηφίων.

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ο Οργανισμός τροποποίησε το περιεχόμενο των οικονομικών κριτηρίων για την επιλογή των προσφορών.

3.	Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε από τον Οργανισμό για την κατάταξη των κριτηρίων που σχετίζονται με το τίμημα δεν επέτρεψε την επιλογή της προσφοράς η οποία ήταν η πλέον συμφέρουσα από οικονομική άποψη.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η σύνθεση της επιτροπής αξιολογήσεως δεν ήταν σύμφωνη με τους κανόνες και ότι η αμεροληψία της δεν ήταν δυνατό να διασφαλισθεί.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι ο υποψήφιος που έχει καταταγεί στην πρώτη θέση υπέβαλε μια ασυνήθιστα χαμηλή προσφορά.

6.	Με τον έκτο λόγο προβάλλεται παράβαση των κανόνων περί διαφάνειας και ίσης μεταχειρίσεως των υποψηφίων, καθώς και πλεονέκτημα το οποίο αντίκειται προς τους κανόνες σχετικά με τη σύγκρουση συμφερόντων.

7.	Με τον έβδομο λόγο προβάλλεται ότι ο Οργανισμός υπέπεσε σε μια σειρά σφαλμάτων σχετικά με τα ποιοτικά κριτήρια αναθέσεως.

8.	Με τον όγδοο λόγο προβάλλεται ότι ο Οργανισμός παρέβη την υποχρέωσή του να αιτιολογήσει επαρκώς τις επίμαχες αποφάσεις.

9.	Με τον ένατο λόγο προβάλλεται ότι η αξία της συμβάσεως είναι πολύ κατώτερη από τη συνολική αξία που προβλέπεται στην προκήρυξη του διαγωνισμού που δημοσίευσε ο Οργανισμός, καθώς και από την οριστική προσφορά της Eutelsat.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/49

Προσφυγή της 2ας Μαρτίου 2017 — Hércules Club de Fútbol κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-134/17)

(2017/C 144/68)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Hércules Club de Fútbol, SAD (Αλικάντε, Ισπανία) (εκπρόσωποι: S. Rating και Y. Martínez Mata, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση C(2017) 736 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 2ας Φεβρουαρίου 2017, στο πλαίσιο της υποθέσεως GESTDEM 2016/6034 έως 2016/6044.

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της αποφάσεως με την οποία επικυρώνεται απορριπτική απόφαση περί προσβάσεως στα έγγραφα που αιτήθηκε ο ποδοσφαιρικός σύλλογος Hércules CF, αναφορικά με συγκεκριμένα έγγραφα του φακέλου με βάση τα οποία εκδόθηκε η απόφαση C(2016) 4060 τελικό, της 4ης Ιουλίου 2016, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.36387 (2013/C) (πρώην 2013/NN) (πρώην 2013/CP) που χορήγησε η Ισπανία στους ποδοσφαιρικούς συλλόγους Valencia Club de Fútbol Sociedad Anónima deportiva, Hércules Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva και Elche Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος στηρίζεται σε εσφαλμένο χαρακτήρα του συμπεράσματος ότι το άρθρο 4, παράγραφος 2, πρώτη και τρίτη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ 2001 L 145, σ. 4) επιτρέπει την άρνηση προσβάσεως στα αιτούμενα έγγραφα.

—

Επιβεβαιώνεται συναφώς ότι η Επιτροπή εφάρμοσε αυτομάτως το γενικό τεκμήριο εμπιστευτικότητας των διοικητικών διαδικασιών περί κρατικών ενισχύσεων, όπως αυτό έχει αναγνωρισθεί στην κοινοτική νομολογία, και ότι η Επιτροπή προέβη σε εσφαλμένη αναλογική εφαρμογή της νομολογίας περί συγκεντρώσεων επιχειρήσεων, και συγκεκριμένα όσον αφορά την προσβολή εμπορικών συμφερόντων τρίτων.

Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται σε εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 3, του κανονισμού 1049/2001.

—

Επισημαίνεται συναφώς ότι oύτε στην περίπτωση αυτή μπορεί να εφαρμοστεί κατ’ αναλογίαν η νομολογία περί συγκεντρώσεων επιχειρήσεων. Ενώ στις εν λόγω περιπτώσεις είναι κατανοητή η διατήρηση του ευαίσθητου χαρακτήρα των πληροφοριών σε χρονικό σημείο μεταγενέστερο της αποφάσεως της Επιτροπής, δεν ισχύει εντούτοις το ίδιο στην περίπτωση ενός μόνου δανείου, οι προϋποθέσεις χορήγησης του οποίου κρίνονται ασύμβατες με τη ΣΛΕΕ από την Επιτροπή.

Ο τρίτος λόγος, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, βασίζεται στην εκτίμηση ότι, ακόμα και εάν κριθούν ως νομικά βάσιμοι οι λόγοι εμπιστευτικότητας που επικαλείται η Επιτροπή, εντούτοις, υφίσταται εν προκειμένω υπέρτερο δημόσιο συμφέρον το οποίο δικαιολογεί την πρόσβαση στα αιτηθέντα έγγραφα, το οποίο εξειδικεύεται στη διασφάλιση της ορθής ασκήσεως των δικαιωμάτων άμυνας, όπως αυτά κατοχυρώνονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.	O τέταρτος λόγος, ομοίως επικουρικώς προβαλλόμενος, στηρίζεται σε παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 6, του κανονισμού 1049/2001, κατά το μέτρο που, σε τελική ανάλυση, η Επιτροπή υποχρεούται να προσφέρει τουλάχιστον μερική πρόσβαση στις αιτηθείσες πληροφορίες.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/50

Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2017 — Scor κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-135/17)

(2017/C 144/69)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Scor SE (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: N. Baverez, N. Autet, M. Béas και G. Marson, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει το σημείο «(i) απεριόριστη εγγύηση χορηγηθείσα στην Caisse Centrale de Réassurance (CCR) για την δραστηριότητά της με αντικείμενο την αντασφάλιση κινδύνων φυσικών καταστροφών στη Γαλλία» της αποφάσεως Κρατική Ενίσχυση SA.37649 (2013/CP)· SA.45860 (2016/PN)· SA.45860 (2016/N) — Γαλλία της 26ης Σεπτεμβρίου 2016, C(2016) 5995 τελικό·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, σύμφωνα με το άρθρο 134 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.	Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι η ως άνω προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται σε εσφαλμένη νομική βάση προκειμένου να εκτιμηθεί η συμβατότητα της εγγυήσεως που χορηγήθηκε στην Caisse Centrale de Réassurance.

2.	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πολλαπλή έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλόμενης αποφάσεως.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ', ΣΛΕΕ. Ο λόγος αυτός διαιρείται σε δύο σκέλη:

—	το πρώτο σκέλος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο σχετική με την εφαρμογή του ελέγχου της αναλογικότητας·

—	το δεύτερο σκέλος αντλείται από τον δυσανάλογο χαρακτήρα της εγγυήσεως.

4.	Ο τέταρτος λόγος αντλείται από προσβολή διαδικαστικών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/51

Προσφυγή-αγωγή της 3ης Μαΐου 2017 — Kakol κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-137/17)

(2017/C 144/70)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Danuta Kakol (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: R. Duta, δικηγόρος)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα (στο εξής: προσφεύγουσα) ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τις από 25 Νοεμβρίου 2016 και 2 Μαΐου 2016 αποφάσεις της εξεταστικής επιτροπής με τις οποίες απορρίφθηκε η υποψηφιότητα της προσφεύγουσας στον διαγωνισμό EPSO/AD/177/10-AUDIT2013-Διοικητικοί υπάλληλοι-AD5·

—

να υποχρεώσει την καθής-εναγόμενη (στο εξής: καθής) να καταβάλει το ποσό των 5 000 ευρώ, ή οποιοδήποτε άλλο, ακόμη και μεγαλύτερο, ποσό, το οποίο θα καθοριστεί από το Γενικό Δικαστήριο ex aequo et bono (κατά δίκαιη κρίση), ως αποζημίωση για την προσβλητική αντιμετώπιση της υποψηφιότητας της προσφεύγουσας,

—	να διατάξει κάθε νόμιμο μέτρο,

—	να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση προσφυγή-αγωγή (στο εξής: προσφυγή) βάλλει κατ’ ουσίαν κατά των αποφάσεων της 25ης Νοεμβρίου 2016 και της [2ας] Μαΐου 2016 με τις οποίες η υποψηφιότητα της προσφεύγουσας στον διαγωνισμό «EPSO/AD/177/10-AUDIT2013-Διοικητικοί υπάλληλοι-AD5» απορρίφθηκε ως μη πληρούσα τις σχετικές με την απαιτούμενη κατάρτιση προϋποθέσεις συμμετοχής.

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος, που αντλείται από έλλειψη εξουσιοδοτήσεως εκ μέρους της εξεταστικής επιτροπής σε ό,τι αφορά την απόφαση της 2ας Μαΐου 2016.

—	Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι από διάφορες ενδείξεις προκύπτει ότι η απόφαση της 2ας Μαΐου 2016 δεν είναι δυνατόν να ελήφθη από την εξεταστική επιτροπή.

Δεύτερος λόγος που αντλείται από παραβίαση των αρχών της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, της ασφάλειας δικαίου και του «estoppel» [αρχή απαγορεύσεως της αντιφατικής συμπεριφοράς, σύμφωνα με την οποία η Διοίκηση δεν μπορεί, επικαλούμενη δικές της παραλείψεις (για τις οποίες δεν είναι υπαίτιος ο ιδιώτης) να αγνοεί μια ευνοϊκή γι’ αυτόν πραγματική κατάσταση και να αρνείται να αναγνωρίσει στον ιδιώτη τα ωφελήματα και τις νόμιμες συνέπειες που προκύπτουν από την κατάσταση αυτή].

—

Η προσφεύγουσα εκθέτει ότι η Διοίκηση παρέσχε συγκεκριμένες διαβεβαιώσεις στο πλαίσιο του διαγωνισμού στον οποίο η ίδια είχε θέσει προηγουμένως υποψηφιότητα, ήτοι του διαγωνισμού EPSO/AD/172/09, ο οποίος είχε τις ίδιες προϋποθέσεις συμμετοχής με τον διαγωνισμό EPSO/AD/177/10. Στο πλαίσιο όμως του διαγωνισμού EPSO/AD/172/09, η εξεταστική επιτροπή είχε κρίνει ότι η προσφεύγουσα πληροί τις απαιτούμενες προϋποθέσεις εμπειρίας/επαγγελματικής καταρτίσεως.

3.	Τρίτος λόγος που αντλείται από παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

Τέταρτος λόγος που αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως στη συγκεκριμένη υπόθεση.

—	Η προσφεύγουσα εκθέτει συναφώς ότι από τα από τα επίμαχα διπλώματα που προσκόμισε προκύπτει ότι η ίδια διαθέτει πανεπιστημιακή εκπαίδευση ίση με πλήρη κύκλο σπουδών τριετούς τουλάχιστον διάρκειας, πιστοποιούμενη με δίπλωμα συναφές με τα καθήκοντα τα οποία αφορά ο διαγωνισμός.

Πέμπτος λόγος που αντλείται από κατάχρηση εξουσίας και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

—	Η προσφεύγουσα εκθέτει συναφώς ότι είναι πρόδηλον ότι η υποψηφιότητά της δεν απορρίφθηκε για λόγους που αφορούσαν τα προσόντα και τα διπλώματά της, αλλά λόγω ενός γενικού πολιτικού ζητήματος, άσχετου προς τους σκοπούς της διαδικασίας προσλήψεων.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/52

Προσφυγή της 7ης Μαρτίου 2017 — Troszczynski κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-148/17)

(2017/C 144/71)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Mylène Troszczynski (Noyon, Γαλλία) (εκπρόσωπος: M. Ceccaldi, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση των Κοσμητόρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 6ης Ιανουαρίου 2017, καθόσον διατηρεί σε ισχύ την απόφαση του Γενικού Γραμματέα της 23ης Ιουνίου 2016, με την οποία υποχρεώνεται η Mylème Troszczynski να επιστρέψει ποσό ύψους 56 554 ευρώ·

—

να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 23ης Ιουνίου 2016, η οποία εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν των άρθρων 33, 43, 62, 67, 68 της αποφάσεως 2009/C 159/01 του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 19ης Μαΐου και 9ης Ιουλίου 2008, «σχετικά με τα μέτρα εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», όπως έχει τροποποιηθεί, και με την οποία διαπιστώνεται οφειλή της προσφεύγουσας ύψους 56 554 ευρώ λόγω ποσών που της καταβλήθηκαν αχρεωστήτως στο πλαίσιο της βουλευτικής επικουρίας, αιτιολογείται η απαίτηση εισπράξεώς της και διατάσσεται ο αρμόδιος διατάκτης να προβεί, σε συνεργασία με τον υπόλογο του θεσμικού οργάνου, στην ανάκτηση του ποσού αυτού βάσει του άρθρου 68 των μέτρων εφαρμογής και των άρθρων 78, 79 και 80 του δημοσιονομικού κανονισμού (ΔΚ)·

—

να ακυρώσει το αριθ. 2016-888, μη χρονολογημένο, χρεωστικό σημείωμα με το οποίο γνωστοποιείται στην προσφεύγουσα η βεβαίωση οφειλής της κατόπιν αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα της 23ης Ιουνίου 2016, περί επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντων χρηματικών ποσών λόγω βουλευτικής επικουρίας κατά το άρθρο 68 των μέτρων εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τα άρθρα 78, 79 και 80 του ΔΚ·

—	να ακυρώσει το χρεωστικό σημείωμα της 29ης Ιουνίου 2016·

—	να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων·

—	να υποχρεώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να καταβάλει στην Mylène Trosczcynski, σε απόδοση των δυναμένων να αναζητηθούν εξόδων, το ποσό των 50 000,00 ευρώ.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Τα ποσά που αποτελούν αντικείμενο της υπό κρίση διαφοράς αφορούν τη σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου που συνάφθηκε μεταξύ της προσφεύγουσα και τοπικού βοηθού της, ασκούντος καθήκοντα κοινοβουλευτικού βοηθού με καθεστώς πλήρους απασχολήσεως στο κράτος μέλος όπου εξελέγη η εν λόγω προσφεύγουσα. Το καθού, όμως, αμφισβητεί, βάσει ορισμένων ενδείξεων σχετικών με τα καθήκοντα που ασκεί ο τοπικός βοηθός στο πλαίσιο του πολιτικού κόμματος στο οποίο ανήκει η προσφεύγουσα, ότι η εν λόγω προσφεύγουσα δεν τήρησε τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα άρθρα 33, 43 και 62 των μέτρων εφαρμογής του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου des mesures d’applications du statut des députés.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι, εν προκειμένω, οι επίμαχες πράξεις ενέχουν πλημμέλειες απτόμενες, αφενός, της εξωτερικής νομιμότητάς τους και σχετικές με την έλλειψη καθ’ ύλην αρμοδιότητας του εκδότη της κάθε πράξεως, την έλλειψη αιτιολογίας και τη μη τήρηση ουσιωδών τύπων.

Η προσφεύγουσα διατείνεται επίσης ότι υφίστανται πλημμέλειες απτόμενες της εσωτερικής νομιμότητας των επίμαχων πράξεων, σχετικές με ότι τα προσαπτόμενα περιστατικά είναι ανύπαρκτα, τον καθορισμό του διαδίκου που φέρει το βάρος αποδείξεως, την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, την προσβολή των πολιτικών δικαιωμάτων των τοπικών βοηθών, την κατάχρηση εξουσίας, το ότι οι επίμαχες αποφάσεις ενέχουν διακρίσεις και την ύπαρξη fumus persecutionis, με προσβολή της ανεξαρτησίας του βουλευτή και την απαγόρευση επιτακτικής εντολής με αποδέκτη βουλευτή, καθώς και παραβίαση των αρχών una via electa και non bis in idem, καθόσον ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διαβίβασε στον OLAF στοιχεία περί των πραγματικών περιστατικών εκ των οποίων τεκμαίρεται η ύπαρξη προβαλλόμενων παρατυπιών σχετικών με την προσφεύγουσα.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/53

Προσφυγή της 6ης Μαρτίου 2017 — Sumner κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-152/17)

(2017/C 144/72)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Loreto Sumner (Leixlip, Ιρλανδία) (εκπρόσωπος: J. MacGuill, Solicitor)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την από 10 Ιανουαρίου 2017 απόφαση του γενικού γραμματέα εξ ονόματος της Επιτροπής, η οποία κοινοποιήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2017, περί της πλήρους απορρίψεως της αιτήσεως της προσφεύγουσας να της παρασχεθεί πρόσβαση στα υπομνήματα που υποβλήθηκαν από τους διαδίκους εκκρεμούς διαδικασίας λόγω παραβάσεως αφορώσας προβαλλόμενη παράβαση από την Ιρλανδία της οδηγίας σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

1.	Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράλειψη διενέργειας συγκεκριμένης εκτιμήσεως του αιτήματος προσβάσεως σε έγγραφα σύμφωνα με τον κανονισμό 1049/2001.

2.	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράνομη εφαρμογή γενικού τεκμηρίου, κατά παραβίαση των αρχών οι οποίες απορρέουν από την παρατιθέμενη νομολογία.

3.	Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράλειψη διενέργειας ειδικής και ουσιαστικής εξετάσεως του κινδύνου για κάθε σχετικό έγγραφο, παραβλέποντας την παρατιθέμενη νομολογία.

4.	Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράλειψη διενέργειας ειδικής και ουσιαστικής εξετάσεως της δυνατότητας μερικής προσβάσεως, παραβλέποντας την παρατιθέμενη νομολογία.

5.	Ο πέμπτος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως σχετικά με την ύπαρξη υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, κατά παραβίαση των αρχών οι οποίες απορρέουν από την παρατιθέμενη νομολογία.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/54

Προσφυγή-αγωγή της 13ης Μαρτίου 2017 — Post Telecom κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση T-158/17)

(2017/C 144/73)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: Post Telecom SA (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωποι: M. Thewes, C. Saettel και T. Chevrier, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) που εμπεριέχεται στην επιστολή της ΕΤΕπ της 6ης Ιανουαρίου 2011, με την οποία κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα-ενάγουσα η απόρριψη της προσφοράς την οποία είχε υποβάλει στο πλαίσιο του διαγωνισμού OP-1305 με τίτλο «Metropolitan area network and wide area network communication services for the European Investment Bank Group» («Υπηρεσίες επικοινωνίας δικτύου μητροπολιτικής περιοχής και δικτύου ευρείας περιοχής για τον Όμιλο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων»), καθώς και την απόφαση περί αναθέσεως της συμβάσεως σε άλλο διαγωνιζόμενο·

—

να καλέσει την ΕΤΕπ, στο πλαίσιο ενός από τα μέτρα οργανώσεως της διαδικασίας που προβλέπονται στο άρθρο 89 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άλλως στο πλαίσιο της διεξαγωγής αποδείξεων που προβλέπεται στο άρθρο 91 του εν λόγω κανονισμού, να διευκρινίσει αν είχε οποιαδήποτε επαφή με την TELINDUS σχετικά με τη διαδικασία διαγωνισμού είτε πριν είτε μετά την υποβολή των προσφορών, ιδίως για περαιτέρω διευκρινίσεις όσον αφορά την τεχνική λύση της TELINDUS, και ενδεχομένως, να την υποχρεώσει να προσκομίσει κάθε έγγραφο που εντάσσεται στο πλαίσιο σχετικής ανταλλαγής αλληλογραφίας με την TELINDUS· και να διατάξει την προσκόμιση κάθε εγγράφου του φακέλου του διαγωνισμού στο οποίο κατεγράφησαν οι επαφές που διεξήχθησαν μεταξύ της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και της TELINDUS SA σχετικά με τη διαδικασία διαγωνισμού είτε πριν είτε μετά την υποβολή των προσφορών·

—	να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να της καταβάλει αποζημίωση ποσού 1 247 415,60 ευρώ λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής της, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.

1.	Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της διαφάνειας, όσον αφορά τη μέθοδο αξιολογήσεως η οποία προβλέπεται στη συγγραφή υποχρεώσεων.

2.	Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως ή από ανεπαρκή αιτιολογία, όσον αφορά, αφενός, την αξιολόγηση της προσφοράς του διαγωνιζόμενου στον οποίο ανατέθηκε η σύμβαση, καθώς και, αφετέρου, την αξιολόγηση της προσφοράς της προσφεύγουσας-ενάγουσας.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, παράβαση των όρων της συγγραφής υποχρεώσεων και παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, στις οποίες υπέπεσε η ΕΤΕπ, όσον αφορά την αξιολόγηση της προσφοράς του διαγωνιζόμενου στον οποίο ανατέθηκε η σύμβαση, και, ειδικότερα, την αξιολόγηση της προσφοράς του βάσει του τεχνικού κριτηρίου αριθ. 1.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από σφάλμα εκ παραδρομής, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, παράβαση της συγγραφής υποχρεώσεων, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και της ίσης μεταχειρίσεως, και κατάχρηση εξουσίας, στις οποίες υπέπεσε ΕΤΕπ, όσον αφορά την αξιολόγηση της προσφοράς της προσφεύγουσας-ενάγουσας. Ο λόγος αυτός διαιρείται σε δύο σκέλη:

—	το πρώτο σκέλος αντλείται από πλάνη κατά τη διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών ή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, παράβαση της συγγραφής υποχρεώσεων, κατάχρηση εξουσίας και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας·

—	το δεύτερο σκέλος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/55

Προσφυγή της 10ης Μαρτίου 2017 — RY κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-160/17)

(2017/C 144/74)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: RY (εκπρόσωποι: J.-N. Louis και N. de Montigny, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 27ης Απριλίου 2016 του γενικού διευθυντή της γενικής διεύθυνσης Ανθρώπινοι πόροι και ασφάλεια (DG HR), με την οποία έλαβε χώρα καταγγελία της συμβάσεως εκτάκτου υπαλλήλου του προσφεύγοντος που είχε συναφθεί ως σύμβαση αορίστου χρόνου κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 47, στοιχείο γ', i, του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΛΠ)·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, ο προσφεύγων προβάλλει έναν μόνο λόγο, που αντλείται από προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως του προσφεύγοντος πριν από την έκδοση της αποφάσεως περί καταγγελίας της συμβάσεώς του αορίστου χρόνου. Κατά τον προσφεύγοντα, η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Εξάλλου, κατά την άποψη του προσφεύγοντος, η εν λόγω απόφαση εκδόθηκε κατά παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και, πιο συγκεκριμένα, ενέχει προσβολή του δικαιώματος του προσφεύγοντος να ενημερωθεί σχετικά με το σύνολο των αντικειμενικών αιτιάσεων επί του οποίου φέρεται ότι στηρίζεται η προσβαλλόμενη απόφαση και, ιδίως, σχετικά με τους λόγους για την ύπαρξη κλονισμού, όπως υποστηρίχθηκε, της σχέσεως εμπιστοσύνης.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/55

Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2017 — Apple and Pear Australia και Star Fruits Diffusion κατά EUIPO — Pink Lady America (WILD PINK)

(Υπόθεση T-164/17)

(2017/C 144/75)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Apple and Pear Australia Ltd (Βικτώρια, Αυστραλία), Star Fruits Diffusion (Caderousse, Γαλλία) (εκπρόσωποι: T. de Haan και P. Péters, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Pink Lady America (Yakima, Ουάσινγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «WILD PINK» — Υπ’ αριθ. 11 701 216 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 9ης Ιανουαρίου 2017 στην υπόθεση R 87/2015-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την παρεμβαίνουσα στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων στα οποία υποβλήθηκαν οι προσφεύγουσες ενώπιον του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 76, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 και προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας·

—	Παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009 και του άρθρου 296 ΣΛΕΕ·

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και/ή του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/56

Προσφυγή της 16ης Μαρτίου 2017 — RV κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-167/17)

(2017/C 144/76)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: RV (εκπρόσωποι: J.-N. Louis και N. De Montigny, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 21ης Δεκεμβρίου 2016 του Γενικού Διευθυντή της ΓΔ HR (Γενικής Διεύθυνσης Ανθρωπίνων Πόρων) περί αυτεπάγγελτης απομακρύνσεως του προσφεύγοντος από τη θέση του προς το συμφέρον της υπηρεσίας, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 42γ, παράγραφος 5,του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης, και περί αυτεπάγγελτης συνταξιοδοτήσεώς του με ισχύ από 1ης Απριλίου 2017·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει τρεις λόγους.

1.	Ο πρώτος λόγος στηρίζεται σε παράβαση ουσιώδους τύπου και στον παράνομο χαρακτήρα της μη οριοθετημένης μεταβιβάσεως των αρμοδιοτήτων της ΑΔΑ για την εφαρμογή του άρθρου 4γ του ΚΥΚ. Στηρίζεται, επίσης, σε παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται σε έλλειψη νομιμότητας του άρθρου 42γ του ΚΥΚ, στο μέτρο που δεν λαμβάνει υπόψη τις αιτιολογικές σκέψεις του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 1023/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2013 L 287, σ. 15) και, ιδίως, τη διευκόλυνση της δυνατότητας των υπαλλήλων να συνεχίζουν να εργάζονται μέχρι την ηλικία των 67 ετών και, όλως εξαιρετικώς, μέχρι την ηλικία των 70 ετών.

3.	Ο τρίτος λόγος στηρίζεται σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και του καθήκοντος μέριμνας. Στηρίζεται, επίσης, στην ύπαρξη, εν προκειμένω, πρόδηλης πλάνης εκτιμήσεως.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/57

Προσφυγή της 17ης Μαρτίου 2017 — M & K κατά EUIPO — Genfoot (KIMIKA)

(Υπόθεση T-171/17)

(2017/C 144/77)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: M & K Srl (Prato, Ιταλία) (εκπρόσωπος: F. Caricato, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Genfoot, Inc. (Μόντρεαλ, Κεμπέκ, Καναδάς)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «KIMIKA» — Υπ’ αριθ. 13 233 391 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 12ης Ιανουαρίου 2017 στην υπόθεση R 1206/2016-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να αναγνωρίσει ότι η προσφυγή είναι βάσιμη και να την κηρύξει παραδεκτή· και

—	να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο EUIPO για να μεταρρυθμίσει την απόφαση και να διατάξει την οριστική καταχώριση του υπ’ αριθ. 13 233 391 σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακόμη και για τις κλάσεις που αμφισβητήθηκαν·

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα και των τριών διαδικασιών.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 15 του κανονισμού 207/2009·

—	Το τμήμα προσφυγών προέβη σε εσφαλμένη εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως μεταξύ των σημάτων.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/58

Προσφυγή της 13ης Μαρτίου 2017 — Sequel Naturals κατά EUIPO — Fernandes (VeGa one)

(Υπόθεση T-176/17)

(2017/C 144/78)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sequel Naturals ULC (Port Coquilam, British Columbia, Καναδάς) (εκπρόσωπος: H. Lindström, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Carlos Fernandes (Gross-Umstadt, Γερμανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει τα λεκτικά στοιχεία «VeGa one» — Υπ’ αριθ. 12 649 612 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 9ης Ιανουαρίου 2017 στην υπόθεση R 2466/2015-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/58

Προσφυγή της 21ης Μαρτίου 2017 — W&O medical esthetics κατά EUIPO — Fidia farmaceutici (HYALSTYLE)

(Υπόθεση T-178/17)

(2017/C 144/79)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: W&O medical esthetics GmbH (Oberursel, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Finkentey, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fidia farmaceutici SpA (Abano Terme, Ιταλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «HYALSTYLE» — Υπ’ αριθ. 11 645 471 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 17ης Ιανουαρίου 2017 στην υπόθεση R 872/2016-1

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 52, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

8.5.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 144/59

Προσφυγή της 17ης Μαρτίου 2017 — Laboratoire Nuxe κατά EUIPO — Camille και Tariot (NYOUX)

(Υπόθεση T-179/17)

(2017/C 144/80)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Laboratoire Nuxe (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: P. Wilhelm και J. Roux, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικοι ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Elisabeth Camille (Αλικάντε, Ισπανία), Jean Yves Tariot (Αλικάντε, Ισπανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούντες: Οι αντίδικοι ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο περιέχει το λεκτικό στοιχείο «NYOUX» — Υπ’ αριθ. 12 931 739 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 16ης Ιανουαρίου 2017 στην υπόθεση R 718/2016-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

		ISSN 1977-0901
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 144

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	60ό έτος 8 Μαΐου 2017

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2017/C 144/01	Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης	1