14.3.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 70/1

14.3.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 70/3

(1)

Το άρθρο 136 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007 προβλέπει ότι, για τα προϊόντα που υπάγονται στους κωδικούς ΣΟ 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (μαλακό σιτάρι υψηλής ποιότητας), 1002, ex 1005 εκτός από τα υβρίδια προς σπορά, και ex 1007 εκτός από τα υβρίδια προς σπορά, ο εισαγωγικός δασμός ισούται με την τιμή παρέμβασης που ισχύει για τα προϊόντα αυτά κατά την εισαγωγή τους, προσαυξημένη κατά 55 %, μείον την τιμή εισαγωγής cif που εφαρμόζεται στο συγκεκριμένο φορτίο. Ωστόσο, ο δασμός αυτός δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τον δασμολογικό συντελεστή του κοινού δασμολογίου.

(2)

Το άρθρο 136 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007 προβλέπει ότι, για τον υπολογισμό του εισαγωγικού δασμού που αναφέρεται στην παράγραφο 1 του εν λόγω άρθρου, καθορίζονται σε τακτικά διαστήματα αντιπροσωπευτικές τιμές εισαγωγής cif για τα προϊόντα αυτά.

(3)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1249/96, η τιμή που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό του εισαγωγικού δασμού για τα προϊόντα που υπάγονται στους κωδικούς ΣΟ 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (μαλακό σιτάρι υψηλής ποιότητας), 1002 00, 1005 10 90, 1005 90 00 και 1007 00 90 είναι η ημερήσια αντιπροσωπευτική τιμή εισαγωγής cif που ορίζεται βάσει της μεθόδου που προβλέπεται στο άρθρο 4 του εν λόγω κανονισμού.

(4)

Είναι σκόπιμο να καθοριστούν οι εισαγωγικοί δασμοί για την περίοδο από τη 16η Μαρτίου 2009, οι οποίοι θα ισχύουν έως τον εκ νέου καθορισμό τους,

14.3.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 70/6

(1)

Για να εξασφαλιστεί η ενιαία εφαρμογή της συνδυασμένης ονοματολογίας που προσαρτάται στον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 2658/87, είναι αναγκαίο να θεσπιστούν μέτρα όσον αφορά τη δασμολογική κατάταξη των εμπορευμάτων που αναφέρονται στο παράρτημα του παρόντος κανονισμού.

(2)

Ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 2658/87 έχει θεσπίσει τους γενικούς κανόνες για την ερμηνεία της συνδυασμένης ονοματολογίας (ΣΟ). Οι εν λόγω κανόνες εφαρμόζονται επίσης σε κάθε άλλη ονοματολογία η οποία βασίζεται εν όλω ή εν μέρει στη ΣΟ ή προσθέτει σε αυτήν κάποια νέα υποδιαίρεση και θεσπίζεται με ειδικές κοινοτικές διατάξεις με σκοπό την εφαρμογή δασμολογικών και άλλων μέτρων σχετικά με τις εμπορευματικές συναλλαγές.

(3)

Κατ’ εφαρμογή αυτών των γενικών κανόνων, τα εμπορεύματα που περιγράφονται στη στήλη 1 του πίνακα που παρατίθεται στο παράρτημα του παρόντος κανονισμού πρέπει να υπαχθούν στους κωδικούς ΣΟ που εμφαίνονται στη στήλη 2, για τους λόγους που αναφέρονται στη στήλη 3 του εν λόγω πίνακα.

(4)

Είναι σκόπιμο να προβλεφθεί ότι βάσει του άρθρου 12 παράγραφος 6 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (2), ο κάτοχος μπορεί να εξακολουθήσει να επικαλείται, για περίοδο τριών μηνών, τη δεσμευτική δασμολογική πληροφορία που έχει εκδοθεί από τις τελωνειακές αρχές των κρατών μελών όσον αφορά τη δασμολογική κατάταξη εμπορευμάτων στη συνδυασμένη ονοματολογία η οποία όμως δεν συμφωνεί με τον παρόντα κανονισμό.

(5)

Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της επιτροπής τελωνειακού κώδικα,

14.3.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 70/9

(1)

Σκοπός του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2160/2003 είναι να εξασφαλιστεί η λήψη κατάλληλων και αποτελεσματικών μέτρων για την ανίχνευση και τον έλεγχο της σαλμονέλας και άλλων ζωονοσογόνων παραγόντων σε όλα τα συναφή στάδια της παραγωγής, της μεταποίησης και της διανομής, ιδίως σε επίπεδο πρωτογενούς παραγωγής, ώστε να μειωθεί η εξάπλωσή τους καθώς και ο κίνδυνος που δημιουργούν για τη δημόσια υγεία.

(2)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2160/2003 δεν εφαρμόζεται στην πρωτογενή παραγωγή που προορίζεται για ιδιωτική οικιακή χρήση ή που καταλήγει στον απευθείας εφοδιασμό, από τον παραγωγό, του τελικού καταναλωτή ή των τοπικών καταστημάτων λιανικής που προμηθεύουν απευθείας τον τελικό καταναλωτή με μικρές ποσότητες πρωτογενών προϊόντων. Σύμφωνα με τον εν λόγω κανονισμό, αυτός ο απευθείας εφοδιασμός πρέπει να διέπεται από εθνικούς κανόνες που εξασφαλίζουν ότι επιτυγχάνονται οι στόχοι του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2160/2003.

(3)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2160/2003 προβλέπει τον καθορισμό κοινοτικού στόχου για τη μείωση του επιπολασμού όλων των οροτύπων σαλμονέλας που έχουν σημασία για τη δημόσια υγεία στα κοτόπουλα κρεατοπαραγωγής και τις γαλοπούλες σε επίπεδο πρωτογενούς παραγωγής. Προβλέπει επίσης ότι ο κοινοτικός στόχος πρέπει να περιλαμβάνει τον ορισμό των προγραμμάτων δοκιμών που είναι αναγκαία για την επαλήθευση της επίτευξης του στόχου.

(4)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 646/2007 της Επιτροπής (2) εφαρμόζει τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2160/2003 όσον αφορά τον κοινοτικό στόχο για τη μείωση του επιπολασμού ορισμένων οροτύπων σαλμονέλας σε κοτόπουλα κρεατοπαραγωγής στο επίπεδο της πρωτογενούς παραγωγής. Καθορίζει επίσης το πρόγραμμα δοκιμών που είναι αναγκαίο για την επαλήθευση της προόδου όσον αφορά την επίτευξη του κοινοτικού στόχου. Το εν λόγω πρόγραμμα δοκιμών εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου 2009.

(5)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 584/2008 της Επιτροπής (3) εφαρμόζει τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2160/2003 όσον αφορά τον κοινοτικό στόχο για τη μείωση του επιπολασμού ορισμένων οροτύπων σαλμονέλας σε γαλοπούλες στο επίπεδο της πρωτογενούς παραγωγής. Καθορίζει επίσης το πρόγραμμα δοκιμών που είναι αναγκαίο για την επαλήθευση της προόδου όσον αφορά την επίτευξη του κοινοτικού στόχου. Το εν λόγω πρόγραμμα δοκιμών εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου 2010.

(6)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2160/2003 δεν εφαρμόζεται σε ορισμένες περιπτώσεις πρωτογενούς παραγωγής. Ωστόσο, εφαρμόζεται σε σμήνη κοτόπουλων κρεατοπαραγωγής και γαλοπουλών, όταν ο παραγωγός προτίθεται να εφοδιάσει με μικρές ποσότητες νωπών κρεάτων, που προέρχονται από αυτά τα σμήνη, τον τελικό καταναλωτή· ή τα τοπικά καταστήματα λιανικής που προμηθεύουν απευθείας τον τελικό καταναλωτή. Αντίστοιχα, σύμφωνα με τα προγράμματα δοκιμών που ορίζονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 646/2007 και στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 584/2008, τα πουλερικά αυτά πρέπει να υποβάλλονται σε υποχρεωτικές δοκιμές πριν από τη σφαγή.

(7)

Η δοκιμή αυτών των σμηνών κοτόπουλων κρεατοπαραγωγής και γαλοπουλών οδηγεί σε πρακτικές δυσκολίες για τους παραγωγούς με πολύ μικρό αριθμό ζώων, καθώς θα απαιτηθούν συνεχείς δοκιμές πριν από τη σφαγή. Ειδικότερα, οι πωλήσεις ενδέχεται να πρέπει να διακοπούν, δεδομένου ότι τα αποτελέσματα των δοκιμών πρέπει να είναι γνωστά πριν από τη σφαγή.

(8)

Για να αποφευχθεί η περίπτωση κατά την οποία μια παρέκκλιση από τις υποχρεωτικές συνεχείς δοκιμές στα σμήνη αυτά θα αυξήσει τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, τα κράτη μέλη πρέπει να θεσπίσουν εθνικούς κανόνες που να διέπουν τον εφοδιασμό των νωπών κρεάτων από τον παραγωγό έτσι ώστε να επιτευχθεί ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2160/2003.

(9)

Συνεπώς, ενδείκνυται, ως μεταβατικό μέτρο, να εξαιρεθούν από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2160/2003 σμήνη κοτόπουλων κρεατοπαραγωγής και γαλοπουλών, όταν ο παραγωγός προτίθεται να εφοδιάσει με μικρές ποσότητες νωπών κρεάτων, που προέρχονται από αυτά τα σμήνη, τον τελικό καταναλωτή ή τα τοπικά καταστήματα λιανικής που προμηθεύουν απευθείας τον τελικό καταναλωτή.

(10)

Ο εφοδιασμός αυτός είναι σπάνιος κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου και, συνεπώς, τα μεταβατικά μέτρα πρέπει να εφαρμοστούν από την άνοιξη του 2009 και μετά.

(11)

Τα μέτρα που προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό είναι σύμφωνα με τη γνώμη της μόνιμης επιτροπής για την τροφική αλυσίδα και την υγεία των ζώων,

α)

τον τελικό καταναλωτή ή

β)

τα τοπικά καταστήματα λιανικής που προμηθεύουν απευθείας τον τελικό καταναλωτή.

14.3.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 70/11

(1)

Κύρια αποστολή και εμπορική δραστηριότητα των αερολιμένων είναι η διαχείριση των αεροσκαφών, από την προσγείωση έως την απογείωσή τους, των επιβατών και του φορτίου, ώστε να μπορούν οι αερομεταφορείς να παρέχουν υπηρεσίες μεταφοράς. Προς το σκοπό αυτόν, οι αερολιμένες προσφέρουν ορισμένες διευκολύνσεις και υπηρεσίες σχετιζόμενες με την εκμετάλλευση αεροσκαφών και τη διακίνηση επιβατών και φορτίου, το κόστος των οποίων ανακτούν εν γένει μέσω των αερολιμενικών τελών. Οι φορείς διαχείρισης του αερολιμένος που παρέχουν διευκολύνσεις και υπηρεσίες για τις οποίες επιβάλλονται αεροπορικά τέλη θα πρέπει να επιδιώκουν την αποδοτική από άποψη κόστους λειτουργία.

(2)

Είναι αναγκαίο να θεσπιστεί κοινό πλαίσιο το οποίο να διέπει τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά των αερολιμενικών τελών και τον τρόπο καθορισμού τους, διότι, χωρίς τέτοιο πλαίσιο, ενδέχεται να μην τηρούνται οι βασικές απαιτήσεις στις σχέσεις μεταξύ των φορέων διαχείρισης αερολιμένων και των χρηστών των αερολιμένων. Ένα τέτοιο πλαίσιο δεν θα πρέπει να εμποδίζει τα κράτη μέλη να καθορίζουν το εάν και σε ποιο βαθμό τα έσοδα από τις εμπορικές δραστηριότητες του αεροδρομίου μπορούν να συνυπολογισθούν στα αερολιμενικά τέλη.

(3)

Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να εφαρμόζεται στους αερολιμένες οι οποίοι βρίσκονται στο έδαφος της Κοινότητας και υπερβαίνουν ένα ελάχιστο μέγεθος, καθόσον για τη διαχείριση και τη χρηματοδότηση των μικρών αερολιμένων δεν απαιτείται η εφαρμογή κοινοτικού πλαισίου.

(4)

Επιπροσθέτως, σε κράτος μέλος όπου ουδείς αερολιμένας φθάνει στο ελάχιστο μέγεθος για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, ο αερολιμένας με τη μεγαλύτερη κίνηση επιβατών έχει το προνόμιο σημείου εισόδου στο συγκεκριμένο κράτος μέλος και ως εκ τούτου η παρούσα οδηγία χρειάζεται να εφαρμοσθεί στον εν λόγω αερολιμένα για να διασφαλίζεται ο σεβασμός ορισμένων βασικών αρχών στη σχέση του φορέα διαχείρισης του αερολιμένα και των χρηστών του αερολιμένα, συγκεκριμένα όσον αφορά τη διαφάνεια των τελών και τη μη διάκριση μεταξύ χρηστών αερολιμένα.

(5)

Για λόγους εδαφικής συνοχής, τα κράτη μέλη πρέπει να διαθέτουν τη δυνατότητα να εφαρμόζουν κοινό σύστημα επιβολής τελών που να καλύπτει ένα δίκτυο αερολιμένων. Οι οικονομικές μεταβιβάσεις μεταξύ αερολιμένων των δικτύων αυτών θα πρέπει να συμμορφώνονται με την κοινοτική νομοθεσία.

(6)

Για λόγους κατανομής της κίνησης, τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να επιτρέπουν στους φορείς διαχείρισης των αερολιμένων που εξυπηρετούν την ίδια πόλη ή αστικό κέντρο να εφαρμόζουν κοινό και διαφανές σύστημα αερολιμενικών τελών. Οι οικονομικές μεταβιβάσεις μεταξύ των αερολιμένων αυτών θα πρέπει να συμμορφώνονται με την κοινοτική νομοθεσία.

(7)

Κίνητρα για το άνοιγμα νέων δρομολογίων, όπως εκείνα που εξυπηρετούν, μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη των μειονεκτουσών και άκρως απομακρυσμένων περιοχών θα πρέπει χορηγούνται μόνο σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο.

(8)

Η είσπραξη τελών για την παροχή αεροναυτιλιακών υπηρεσιών και υπηρεσιών εδάφους έχει ήδη αποτελέσει το αντικείμενο του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1794/2006 της Επιτροπής, της 6ης Δεκεμβρίου 2006, για τον καθορισμό κοινού συστήματος χρέωσης των αεροναυτιλιακών υπηρεσιών (4) και της οδηγίας 96/67/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1996, σχετικά με την πρόσβαση στην αγορά υπηρεσιών εδάφους στους αερολιμένες της Κοινότητας (5), αντίστοιχα. Τα τέλη που επιβάλλονται για τη χρηματοδότηση της παροχής βοήθειας σε επιβάτες με ειδικές ανάγκες και επιβάτες με περιορισμένη κινητικότητα ορίζονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1107/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, σχετικά με τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και των ατόμων με μειωμένη κινητικότητα όταν ταξιδεύουν αεροπορικώς (6).

(9)

Το Συμβούλιο της Διεθνούς Οργάνωσης Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) ενέκρινε το 2004 πολιτικές για τα τέλη αερολιμένων που περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, τις αρχές της σχέσης των αερολιμενικών τελών με το κόστος, της απαγόρευσης των διακρίσεων και ανεξάρτητο μηχανισμό για την οικονομική ρύθμιση των αερολιμένων.

(10)

Το Συμβούλιο της ICAO χαρακτήρισε το αερολιμενικό τέλος ως εισφορά που προβλέπεται και εφαρμόζεται ειδικά για την κάλυψη του κόστους παροχής εγκαταστάσεων και υπηρεσιών για την πολιτική αεροπορία, ενώ το φόρο ως εισφορά που προορίζεται για την είσπραξη γενικών εσόδων για την εθνική και την τοπική κυβέρνηση που εν γένει δεν χρησιμοποιούνται στο σύνολό τους ή βάσει συγκεκριμένου κόστους για την πολιτική αεροπορία.

(11)

Τα αερολιμενικά τέλη δεν θα πρέπει να εισάγουν διακρίσεις. Θα πρέπει να θεσπιστεί υποχρεωτική διαδικασία τακτικής διαβούλευσης μεταξύ των φορέων διαχείρισης και των χρηστών αερολιμένων, η οποία να παρέχει και στις δύο πλευρές τη δυνατότητα να προσφεύγουν σε ανεξάρτητη εποπτική αρχή όποτε οι χρήστες του αερολιμένος αμφισβητούν μια απόφαση σχετικά με τα αερολιμενικά τέλη ή την τροποποίηση του συστήματος χρέωσης.

(12)

Προκειμένου να εξασφαλίζεται η αμεροληψία των αποφάσεων και η ορθή και ουσιαστική εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, θα πρέπει να συσταθεί ανεξάρτητη εποπτική αρχή σε κάθε κράτος μέλος. Η αρχή αυτή θα πρέπει να διαθέτει όλους τους απαιτούμενους πόρους όσον αφορά το προσωπικό, την πείρα και τα οικονομικά μέσα, για να εκτελεί τα καθήκοντά της.

(13)

Είναι ζωτικής σημασίας για τους χρήστες των αερολιμένων να ενημερώνονται τακτικά από το φορέα διαχείρισης των αερολιμένων για τον τρόπο και τη βάση υπολογισμού των αερολιμενικών τελών. Η διαφάνεια αυτή θα παρέχει στους αερομεταφορείς εικόνα για το κόστος που φέρει ο αερολιμένας και για την παραγωγικότητα των επενδύσεων του αερολιμένος. Για να μπορεί ένας φορέας διαχείρισης αερολιμένος να εκτιμά ορθά το ύψος των μελλοντικών του επενδύσεων, θα πρέπει να απαιτείται από τους χρήστες των αερολιμένων να διαβιβάζουν εγκαίρως στο φορέα διαχείρισης όλες τις επιχειρησιακές τους προβλέψεις, τα αναπτυξιακά τους έργα και τα ιδιαίτερα αιτήματα και επιθυμίες τους.

(14)

O φορέας διαχείρισης του αερολιμένος θα πρέπει να πληροφορεί τους χρήστες των αερολιμένων για τα σημαντικότερα έργα υποδομών, διότι τα έργα αυτά έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο σύστημα χρέωσης ή/και στο ύψος των αερολιμενικών τελών. Οι πληροφορίες αυτές θα πρέπει να παρέχονται κατά τρόπο που να επιτρέπει την παρακολούθηση του κόστους της υποδομής, καθώς και την παροχή κατάλληλων και οικονομικώς αποδοτικών διευκολύνσεων στο συγκεκριμένο αερολιμένα.

(15)

O φορέας διαχείρισης του αερολιμένος θα πρέπει να είναι σε θέση να εφαρμόζει αερολιμενικά τέλη αντίστοιχα της παρεχόμενης υποδομής ή/και του παρεχόμενου επιπέδου υπηρεσιών, διότι οι αερομεταφορείς έχουν θεμιτό συμφέρον να απαιτούν από αερολιμένα υπηρεσίες ανάλογες της σχέσης τιμής/ποιότητας. Ωστόσο, η πρόσβαση σε διαφοροποιημένο επίπεδο υποδομής ή υπηρεσιών θα πρέπει να παρέχεται χωρίς διακρίσεις σε όλους τους αερομεταφορείς που επιθυμούν να τις χρησιμοποιούν. Εφόσον η ζήτηση υπερβαίνει την προσφορά, η πρόσβαση θα πρέπει να ρυθμίζεται με βάση αντικειμενικά και αμερόληπτα κριτήρια που ορίζει ο φορέας διαχείρισης του αερολιμένος. Τυχόν διαφοροποίηση στα αερολιμενικά τέλη πρέπει να είναι διαφανής, αντικειμενική και να βασίζεται σε σαφή κριτήρια.

(16)

Οι χρήστες και ο φορέας διαχείρισης του αερολιμένος θα πρέπει να μπορούν να συνάπτουν συμφωνία για το επίπεδο υπηρεσιών όσον αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται έναντι των αερολιμενικών τελών. Οι διαπραγματεύσεις για την ποιότητα υπηρεσιών έναντι των τελών θα μπορούσαν να γίνουν στο πλαίσιο των τακτικών διαβουλεύσεων.

(17)

Στα διάφορα κράτη μέλη υφίστανται διαφορετικά συστήματα όσον αφορά την προχρηματοδότηση αερολιμενικών επενδύσεων. Στα κράτη μέλη όπου διενεργείται προχρηματοδότηση, τα κράτη μέλη ή οι αερολιμένες πρέπει να παραπέμπουν σε πολιτικές της ICAO ή/και να θεσπίζουν τα δικά τους εχέγγυα.

(18)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θίγει την εφαρμογή των διατάξεων της συνθήκης, και ιδίως των άρθρων 81 έως 89.

(19)

Δεδομένου ότι ο στόχος της παρούσας οδηγίας, δηλαδή η κατάρτιση ορισμένων κοινών αρχών για την είσπραξη των αερολιμενικών τελών, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη, διότι είναι αδύνατον να καθιερωθούν στο επίπεδο κράτους μέλους ενιαία συστήματα αερολιμενικών τελών σε ολόκληρη την Κοινότητα, και, επομένως, ως εκ της εκτάσεως και των επιπτώσεων της παρούσας δράσης, μπορεί να επιτευχθεί αποτελεσματικότερα σε κοινοτικό επίπεδο, η Κοινότητα μπορεί να θεσπίσει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας που ορίζεται στο άρθρο 5 της συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως διατυπώνεται στο εν λόγω άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία για την επίτευξη του στόχου μέτρα,

1)

«αερολιμένας»: έκταση διαρρυθμισμένη ειδικά για την προσγείωση, την απογείωση και τους ελιγμούς αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων των τυχών βοηθητικών εγκαταστάσεων για τις ανάγκες της κίνησης και της εξυπηρέτησης των αεροσκαφών, καθώς και οι εγκαταστάσεις που υποβοηθούν τις εμπορικές αεροπορικές υπηρεσίες·

2)

«φορέας διαχείρισης αερολιμένα»: φορέας ο οποίος, σε συνδυασμό ή όχι με άλλες δραστηριότητες, ανάλογα με την περίπτωση, έχει ως στόχο, δυνάμει εθνικών νομοθετικών ή κανονιστικών διατάξεων ή συμβάσεων, τη διοίκηση και τη διαχείριση των αερολιμενικών υποδομών ή των υποδομών αερολιμενικών δικτύων και το συντονισμό και τον έλεγχο των δραστηριοτήτων των διαφόρων αερομεταφορέων που εξυπηρετούν τους συγκεκριμένους αερολιμένες ή αερολιμενικά δίκτυα·

3)

«χρήστης αερολιμένος »: φυσικό ή νομικό πρόσωπο που μεταφέρει αεροπορικώς επιβάτες, ταχυδρομείο ή/και φορτίο, από ή προς το συγκεκριμένο αερολιμένα·

4)

«αερολιμενικά τέλη»: η εισφορά που εισπράττεται από το φορέα διαχείρισης του αερολιμένος και καταβάλλεται από τους χρήστες του αερολιμένος για τη χρήση των διευκολύνσεων και των υπηρεσιών οι οποίες παρέχονται αποκλειστικά από το φορέα διαχείρισης του αερολιμένος και αφορούν την προσγείωση, την απογείωση, το φωτισμό και τη στάθμευση αεροσκαφών και τη διακίνηση επιβατών και φορτίου·

5)

«δίκτυο αερολιμένων»: ομάδα αερολιμένων καθορισμένων από κράτος μέλος τα οποία διαχειρίζεται ο ίδιος φορέας διαχείρισης αερολιμένων.

α)

βάσει της νομοθεσίας του κράτους μέλους υφίσταται υποχρεωτική διαδικασία σύμφωνα με την οποία τα αερολιμενικά τέλη ή το μέγιστο ύψος τους καθορίζονται ή εγκρίνονται από την ανεξάρτητη εποπτική αρχή· ή

β)

βάσει της νομοθεσίας του κράτους μέλους υφίσταται υποχρεωτική διαδικασία σύμφωνα με την οποία η ανεξάρτητη εποπτική αρχή εξετάζει, επί τακτικής βάσεως ή ανταποκρινόμενη σε αιτήματα ενδιαφερομένων μερών, εάν αυτοί οι αερολιμένες υπόκεινται στην πράξη σε καθεστώς ανταγωνισμού· οποτεδήποτε καθίσταται βάσει αυτής της εξετάσεως αναγκαίο, το κράτος μέλος αποφασίζει ότι τα αερολιμενικά τέλη ή το μέγιστο ύψος τους καθορίζονται ή εγκρίνονται από την ανεξάρτητη εποπτική αρχή. Αυτή η απόφαση ισχύει εφ’ όσον χρόνο απαιτείται βάσει της εξετάσεως που διενεργεί η ως άνω αρχή.

α)

κατάλογος των διαφόρων υπηρεσιών και υποδομών που παρέχονται έναντι του εισπραττόμενου τέλους,

β)

η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για τον καθορισμό των αερολιμενικών τελών,

γ)

γενική διάρθρωση του κόστους του αερολιμένος, σε σχέση με τις καλυπτόμενες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες, που σχετίζονται με τα αερολιμενικά τέλη,

δ)

το εισόδημα από τα διάφορα τέλη και το συνολικό κόστος των υπηρεσιών που καλύπτονται από αυτά,

ε)

στοιχεία για οιαδήποτε χρηματοδότηση από δημόσιες αρχές όσον αφορά τις εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που σχετίζονται με τα αερολιμενικά τέλη,

στ)

προβλέψεις σχετικά με την κατάσταση του αερολιμένος όσον αφορά τα τέλη, την αύξηση της κίνησης και τις προτεινόμενες επενδύσεις,

ζ)

την πραγματική χρήση της υποδομής και του εξοπλισμού του αερολιμένος για μια συγκεκριμένη περίοδο, και

η)

την προβλεπόμενη έκβαση οιωνδήποτε προτεινόμενων μειζόνων επενδύσεων ως προς τα αποτελέσματα που έχουν για τη χωρητικότητα του αερολιμένα.

α)

τις προβλέψεις κίνησής τους,

β)

τις προβλέψεις τους όσον αφορά τη σύνθεση και την προβλεπόμενη χρήση του στόλου τους,

γ)

τα αναπτυξιακά τους έργα στο συγκεκριμένο αερολιμένα, και

δ)

τις απαιτήσεις τους στο συγκεκριμένο αερολιμένα.

α)

να θεσπίζεται διαδικασία για την επίλυση των διαφωνιών μεταξύ του φορέα διαχείρισης του αερολιμένος και των χρηστών του αερολιμένος·

β)

να καθορίζονται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες υποβάλλεται μια διαφωνία στην ανεξάρτητη εποπτική αρχή. Η αρχή ιδίως απορρίπτει τις προσφυγές τις οποίες θεωρεί αναιτιολόγητες ή ανεπαρκώς τεκμηριωμένες· και

γ)

να καθορίζονται τα κριτήρια βάσει των οποίων οι διαφωνίες αξιολογούνται προς επίλυση.

14.3.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 70/17

(1)

Η οδηγία 72/245/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουνίου 1972, σχετικά με τα ραδιοηλεκτρικά παράσιτα (ηλεκτρομαγνητική συμβατότητα) των οχημάτων (2) είναι μία από τις ειδικές οδηγίες στο πλαίσιο της διαδικασίας έγκρισης ΕΚ τύπου που θεσπίζει η οδηγία 70/156/ΕΟΚ, της 6ης Φεβρουαρίου 1970, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν στην έγκριση των οχημάτων με κινητήρα και των ρυμουλκουμένων τους (3). Οι διατάξεις της οδηγίας 70/156/ΕΟΚ που αφορούν τα συστήματα, τα κατασκευαστικά στοιχεία και τις επιμέρους τεχνικές μονάδες οχημάτων ισχύουν και για την οδηγία 72/245/ΕΟΚ.

(2)

Σύμφωνα με το σημείο 3.2.9. του παραρτήματος Ι της οδηγίας 72/245/ΕΟΚ, τα κατασκευαστικά στοιχεία που διατίθενται ως εξοπλισμός που τοποθετείται μετά την αγορά του οχήματος δεν χρειάζονται έγκριση τύπου εάν δεν έχουν σχέση με τις λειτουργίες που συνδέονται με τη θωράκιση. Προβλέπεται τετραετής μεταβατική περίοδος, που αρχίζει από τις 3.12.2004, στη διάρκεια της οποίας η τεχνική υπηρεσία πρέπει να καθορίσει κατά πόσον ο εξοπλισμός που πρόκειται να διατεθεί στην αγορά συνδέεται με τη θωράκιση και επίσης πρέπει να εκδώσει μια βεβαίωση σύμφωνα με το υπόδειγμα στο παράρτημα ΙΙΙ Γ. Τα κράτη μέλη απαιτείται να αναφέρουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τυχόν περιπτώσεις απόρριψης για λόγους ασφάλειας. Η διάταξη αυτή απαιτεί από την Επιτροπή να αποφασίσει, πριν από τη λήξη της μεταβατικής περιόδου, με βάση την πρακτική εμπειρία από την εφαρμογή της προαναφερόμενης απαίτησης και με βάση τις εκθέσεις που θα της υποβάλουν τα κράτη μέλη, κατά πόσον εξακολουθεί να απαιτείται η βεβαίωση αυτή επιπροσθέτως της δήλωσης συμμόρφωσης.

(3)

Όπως προβλέπεται στο σημείο 3.2.9. του παραρτήματος Ι της οδηγίας 72/245/ΕΟΚ και δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει λάβει καμία έκθεση από τα κράτη μέλη σχετικά με περιπτώσεις απόρριψης, προτείνεται τώρα να καταργηθεί η παρέμβαση της τεχνικής υπηρεσίας όσον αφορά τα κατασκευαστικά στοιχεία που διατίθενται ως εξοπλισμός που τοποθετείται μετά την αγορά του οχήματος, εάν δεν έχουν σχέση με τις λειτουργίες που συνδέονται με τη θωράκιση, και να μην απαιτείται πλέον βεβαίωση σύμφωνα με το υπόδειγμα στο παράρτημα ΙΙΙ Γ, όπως προβλέπεται στο σημείο 3.2.9. του παραρτήματος Ι.

(4)

Επομένως, η οδηγία 72/245/ΕΟΚ θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως.

(5)

Τα μέτρα που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία είναι σύμφωνα με τη γνώμη της τεχνικής επιτροπής — μηχανοκίνητα οχήματα,

1)

στον κατάλογο παραρτημάτων, διαγράφεται η ακόλουθη αναφορά στο παράρτημα III Γ:

2)

στο παράρτημα Ι, σημείο 3.2.9, διαγράφεται το δεύτερο εδάφιο·

3)

το παράρτημα ΙΙΙ Γ διαγράφεται.