(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/309 (2) (“de oorspronkelijke verordening”) heeft de Commissie definitieve compenserende rechten ingesteld op bepaalde regenboogforel van oorsprong uit Turkije (“de geldende maatregelen”). De rechten varieerden van 6,9 % tot 9,5 %.

(2)

Op 4 juni 2018 heeft de Commissie na een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek naar subsidiëring van alle producenten-exporteurs besloten de oorspronkelijk vastgestelde maatregelen te handhaven (Uitvoeringsverordening (EU) 2018/823 van de Commissie (3)). Zij stelde vast dat de wijziging van de Turkse wettelijke voorschriften inzake subsidies aan forelproducenten, die het voorwerp van het nieuwe onderzoek was, geen herziening van de compenserende rechten voor alle forelproducenten in Turkije rechtvaardigde. Zij merkte echter op dat de effecten van de wetswijziging varieerden voor de afzonderlijke ondernemingen naargelang van hun specifieke situatie (4).

(3)

Op 5 juni 2018 heeft een van de producenten-exporteurs in Turkije, “BAFA Su Ürünleri Yavru Üretim Merkezi Sanayi Ticaret AŞ”, die deel uitmaakt van de Kiliç Group (“de indiener van het verzoek”), een verzoek ingediend om een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek dat uitsluitend betrekking heeft op de hem betreffende subsidiëring.

(4)

Hij voerde aan dat de omstandigheden met betrekking tot de subsidiëring in Turkije, waarop de voor hem geldende maatregelen waren gebaseerd, waren gewijzigd en dat de wijzigingen ten aanzien van hem van blijvende aard waren.

(5)

De Commissie is, na de lidstaten in kennis te hebben gesteld, tot de conclusie gekomen dat er voldoende bewijsmateriaal was om de opening van een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek te rechtvaardigen, en zij heeft op 22 mei 2019 bij bericht in het Publicatieblad van de Europese Unie (“bericht van opening”) (5) aangekondigd op grond van artikel 19, lid 1, van de basisverordening een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek te zullen openen dat uitsluitend betrekking heeft op de subsidiëring die de indiener van het verzoek betreft.

(6)

Het tijdvak van het nieuwe onderzoek (“TNO”) had betrekking op de periode van 1 januari 2018 tot en met 31 december 2018.

(7)

In het bericht van opening zijn de belanghebbenden door de Commissie verzocht aan het onderzoek mee te werken. Daarnaast heeft de Commissie de indiener van het verzoek, de bedrijfstak van de Unie (de producentenvereniging) en de Turkse autoriteiten specifiek in kennis gesteld van de opening van het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek.

(8)

De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld om binnen de in het bericht van opening genoemde termijn hun standpunt schriftelijk kenbaar te maken en te verzoeken te worden gehoord.

(9)

Er zijn opmerkingen ingediend door de Danish Aquaculture Association, de producentenvereniging die de klager in het oorspronkelijke onderzoek vertegenwoordigde (“de DAO”). Volgens haar konden de door de Turkse autoriteiten ingevoerde wijzigingen van het rechtskader niet blijvend worden geacht en waren de subsidies aan forelproducenten, waaronder die voor de indiener van het verzoek, nog steeds hoog. Ook was zij van oordeel dat de indiener van het verzoek de Commissie niet kon verzoeken haar subsidiemarge uitsluitend op basis van de waardevermindering van de Turkse lire te herzien, en dat de Commissie rekening zou moeten houden met andere subsidieregelingen voor forelproducenten waarvan de indiener van het verzoek zou kunnen profiteren. De DAO was van mening dat de Commissie ook andere factoren in aanmerking zou moeten nemen, zoals het feit dat de prijzen van de invoer uit Turkije de prijzen van de Unie aanzienlijk onderboden.

(10)

De Commissie heeft eraan herinnerd dat het verzoek om het tussentijdse nieuwe onderzoek niet uitsluitend was gebaseerd op de waardevermindering van de Turkse lire, zoals de DAO aanvoerde. De voornaamste reden voor het verzoek om een nieuw onderzoek was veeleer de bewering dat na de wijziging van de wettelijke voorschriften in Turkije in 2016 aan de indiener van het verzoek minder subsidies werden toegekend. Daarnaast heeft zij ook opgemerkt dat het nieuwe onderzoek uitsluitend betrekking had op de beoordeling van het niveau van de subsidiëring wat de indiener van het verzoek betreft. Het had geen betrekking op het niveau van de prijsonderbieding (in verband met een beoordeling van de schade voor de bedrijfstak van de Unie). Bijgevolg heeft de Commissie in de overwegingen 30 tot en met 57 de hoogte van de subsidies wat de indiener van het verzoek betreft en de blijvende aard van de wijzigingen beoordeeld.

(11)

Na de mededeling van feiten en overwegingen en de aanvullende mededeling van feiten en overwegingen herhaalde de DAO haar standpunt dat valutaschommelingen niet als een wijziging van blijvende aard konden worden beschouwd en dat de Commissie had moeten nagaan in welke mate de waardevermindering aan de ontwikkeling van het subsidiëringsniveau had bijgedragen.

(12)

De Commissie was het ermee eens dat de wisselkoers van de Turkse munteenheid sinds het oorspronkelijke onderzoek schommelde, en dat koersschommelingen als zodanig niet als een wijziging van blijvende aard konden worden beschouwd. Zij was het echter niet met de DAO eens dat zij de wisselkoers zoals die gold ten tijde van het oorspronkelijke onderzoek als “referentie” had moeten nemen om de gevolgen van de schommeling van die wisselkoers voor de berekening van de omvang van de subsidiëring te kunnen beoordelen. Hoewel koersschommelingen onvermijdelijk van invloed zijn op de nieuwe subsidieberekening voor de indiener van het verzoek, is de reden voor de herberekening de impact die de wijziging van de wettelijke voorschriften in 2016 op de indiener van het verzoek heeft. De Commissie heeft het argument dan ook afgewezen.

(13)

De Commissie heeft alle gegevens die zij nodig achtte om de gevolgen van de wijziging van de wettelijke voorschriften inzake de uitvoering van de regeling voor rechtstreekse subsidies voor de indiener van het verzoek te kunnen beoordelen, verzameld en gecontroleerd.

(14)

Zij heeft de indiener van het verzoek (met inbegrip van de verbonden ondernemingen) en de Turkse autoriteiten een vragenlijst toegezonden. Beide partijen hebben de vragenlijst beantwoord. De Commissie heeft de in de vragenlijst verstrekte inlichtingen ter plaatse bij de indiener van het verzoek gecontroleerd.

(15)

Op 27 februari 2020 heeft de Commissie alle belanghebbenden de belangrijkste feiten en overwegingen meegedeeld op basis waarvan zij voornemens was voor te stellen het voor de indiener van het verzoek geldende recht te wijzigen. De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld uiterlijk op 12 maart 2020 opmerkingen in te dienen en te verzoeken te worden gehoord door de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures. De Commissie heeft de opmerkingen van de belanghebbenden onderzocht en, voor zover van toepassing, in aanmerking genomen. Na de mededeling van feiten en overwegingen heeft de Commissie de indiener van het verzoek op 12 maart 2020 gehoord.

(16)

Na de door de belanghebbenden na de mededeling van feiten en overwegingen ingediende opmerkingen te hebben beoordeeld, heeft de Commissie op 3 april 2020 een aanvullende mededeling van feiten en overwegingen uitgebracht. Zij heeft alle belanghebbenden op de hoogte gebracht van haar voornemen om het in het oorspronkelijke algemene informatiedocument voorgestelde recht voor de indiener van het verzoek te wijzigen. De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld uiterlijk op 8 april 2020 opmerkingen over de nieuwe feiten en overweging te maken, en te verzoeken te worden gehoord door de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures. De Commissie heeft de nieuwe opmerkingen van de belanghebbenden onderzocht en, voor zover van toepassing, in aanmerking genomen.

(17)

Het nieuwe onderzoek heeft betrekking op regenboogforel (Oncorhynchus mykiss):

(18)

Net als in het oorspronkelijke onderzoek heeft de Commissie vastgesteld dat de in de Unie geproduceerde producten en de in Turkije geproduceerde producten soortgelijke producten zijn in de zin van artikel 2, onder c), van de basisverordening.

(19)

De regeling voor subsidies voor de forelproductie in Turkije wordt jaarlijks bij overheidsbesluit vastgesteld. Het besluit bevat de basisvoorwaarden en de subsidiebedragen voor de aquacultuurproductie in Turkije. De procedures en de beginselen met betrekking tot de uitvoering van het besluit worden gepreciseerd door middel van mededelingen die jaarlijks worden gepubliceerd door het Ministerie van Voedselvoorziening, Landbouw en Veeteelt.

(20)

In het tijdvak van het oorspronkelijke onderzoek werden subsidies verstrekt uit hoofde van Besluit nr. 2013/4463 van 7 maart 2013 betreffende landbouwsubsidies in 2013, bekendgemaakt in het Turkse Staatsblad nr. 28612 van 8 april 2013 (“besluit van 2013”). Dit besluit had betrekking op in 2013 geproduceerde forel.

(21)

Op grond van dit besluit werden subsidies verstrekt aan alle forelproducenten die beschikten over een geldige productievergunning voor een viskwekerij. Een productievergunning kon zijn afgegeven voor productie op zee, in een stuwbekken of op een productielocatie landinwaarts. Een forelproducent kon over meerderde vergunningen voor de productie in hetzelfde stuwbekken of in hetzelfde gebied op zee (meerdere viskwekerijen) beschikken.

(22)

De productie in het kader van elk van deze vergunningen was subsidiabel tot de volgende maxima: 0,65 Turkse lire (“TRY”) per kg forel voor een productie tot 250 ton per jaar; voor een productie van 251 tot 500 ton ontvingen de forelproducenten de helft van dit bedrag (0,325 TRY/kg). Voor een productie van meer dan 500 ton werden geen subsidies verstrekt.

(23)

In het tijdvak van het oorspronkelijke onderzoek bezat de indiener van het verzoek 13 viskwekerijen (“kwekerijen”) (met 13 bijbehorende vergunningen). Voor 11 van zijn kwekerijen ontving hij subsidies.

(24)

In Uitvoeringsverordening (EU) 2018/823 heeft de Commissie de wijziging van de wettelijke voorschriften in 2016 en de gevolgen daarvan voor het totale niveau van subsidiëring van de forelproducenten in Turkije beoordeeld.

(25)

Zij heeft vastgesteld dat in 2016 aan forelproducenten subsidies werden verstrekt uit hoofde van Besluit nr. 2016/8791 (6) betreffende landbouwsteun in 2016 (“besluit van 2016”). Verder werden de voorwaarden om voor de subsidies in aanmerking te komen, gedetailleerd beschreven in Mededeling nr. 2016/33 (7) inzake steun voor de aquacultuur.

(26)

Het subsidiebedrag in TRY/kg werd gehandhaafd op het niveau van 2013, maar in een nieuw artikel 4.16 van het besluit van 2016 werd bepaald dat van de subsidie waren uitgesloten kwekerijen met vergunningen die “gelegen zijn in hetzelfde door het ministerie bepaalde potentiële gebied, in hetzelfde stuwbekken of in het geregionaliseerde stuwbekken in dezelfde zone”.

(27)

Overeenkomstig dat artikel, en in tegenstelling tot wat het geval was gedurende het tijdvak van het oorspronkelijke onderzoek, werden, als een forelproducent beschikte over meer dan één productievergunning (of viskwekerij) in dezelfde potentiële zone op zee zoals afgebakend door het ministerie, in hetzelfde bassin (stuwbekken) of in dezelfde bassins in dezelfde regio’s, die aan dezelfde persoon of dezelfde onderneming/hetzelfde bedrijf toebehoorden, die vergunningen of viskwekerijen beschouwd als één enkele vergunning of één enkele viskwekerij van dat bedrijf, en moest de rechtstreekse subsidie worden uitbetaald overeenkomstig die interpretatie.

(28)

De Commissie concludeerde echter dat deze beperking geen groot effect had op het totale niveau van subsidiëring van een aanzienlijk deel van de forelproducenten in Turkije in zijn geheel. Aangezien de Turkse overheid op basis van de begrotingsramingen voor de komende jaren nieuwe subsidies had ingevoerd, concludeerde de Commissie bovendien dat over het geheel genomen de daling van de subsidies mogelijk slechts van tijdelijke aard was en niet als een blijvende wijziging kon worden beschouwd.

(29)

Tegelijkertijd merkte zij op dat de gevolgen per afzonderlijke onderneming varieerden naargelang van haar specifieke productiesituatie. De forelproductie in Turkije is in handen van familiebedrijven, en het betreft een gefragmenteerde sector die voornamelijk uit kleine en middelgrote ondernemingen bestaat. Voor deze kleine ondernemingen zou het aantal vergunningen waarvoor zij subsidies zouden kunnen ontvangen hetzelfde blijven als zij één of meerdere kwekerijen in hetzelfde gebied bezaten. Vanaf 2016 echter konden ondernemingen die onder de oude regeling over meer dan één vergunning in dezelfde regio of dezelfde zone beschikten, slechts voor één van deze vergunningen rechtstreekse subsidie ontvangen. Hoewel de meeste (kleine) ondernemingen slechts in beperkte mate of helemaal geen gevolgen van de hervorming van 2016 ondervonden, waren de gevolgen van de wijziging voor ondernemingen of groepen ondernemingen als de indiener van het verzoek derhalve waarschijnlijk aanzienlijk groter.

(30)

In 2018 werden aan forelproducenten subsidies verstrekt uit hoofde van Besluit nr. 2018/11460 (8) betreffende landbouwsteun in 2018 (“besluit van 2018”). Verder werden de voorwaarden om voor de subsidies in aanmerking te komen, gedetailleerd beschreven in Mededeling nr. 2018/24 (9) inzake steun voor de aquacultuur. Zoals in het oorspronkelijke onderzoek werd bevestigd, komen die maatregelen neer op tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies (zie de overwegingen 61 en 62 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1195/2014 van de Commissie (10)). De Commissie heeft de hoogte van de tijdens het TNO aan de indiener van het verzoek verleende subsidies herzien.

(31)

In het TNO (2018) bezat de indiener van het verzoek elf viskwekerijen. De kwekerijen waren gelegen in drie verschillende regio’s. Vóór de wijziging van de wettelijke voorschriften zou de indiener van het verzoek voor alle elf kwekerijen in aanmerking komen voor subsidies (zie overweging 22). Als gevolg van de wijziging van de wettelijke voorschriften in 2016 en in overeenstemming met de tijdens het TNO geldende wettelijke regeling, kon hij echter slechts voor één kwekerij per regio subsidies ontvangen voor het onderzochte product.

(32)

In het TNO ontving de indiener van het verzoek dus slechts voor twee van zijn elf kwekerijen (11) subsidies tot de in het besluit van 2018 genoemde limieten (vergeleken met elf kwekerijen die in het kader van de vóór 2016 geldende wettelijke regeling voor subsidies aanmerking zouden zijn gekomen).

(33)

Tijdens het TNO was de hoogte van de subsidies als volgt: voor de eerste 250 ton werd de subsidie vastgesteld op 0,75 TRY/kg; voor een productie tussen 250 en 500 ton werd de subsidie vastgesteld op 0,375 TRY/kg, en voor een productie van meer dan 500 ton werd geen subsidie verleend (12).

(34)

Op basis van dezelfde methode als vastgesteld in het oorspronkelijke onderzoek bestond het totale voordeel voor de indiener van het verzoek voor de zelf gekweekte vis in het gemiddelde bedrag van de tijdens het TNO ontvangen rechtstreekse subsidies. Voor de aangekochte vis werd het voordeel berekend op basis van het totaal van de door de Turkse autoriteiten toegekende subsidies gedeeld door de totale forelproductie in Turkije. De berekening van het voordeel resulteerde in een ad‐valoremsubsidiepercentage van 1,44 %.

(35)

Na de mededeling van feiten en overwegingen heeft de indiener van het verzoek aangevoerd dat de steunregeling voor “goede kweekpraktijken” in 2019 werd beëindigd en dat de Commissie voor de berekening van de indirecte subsidie dus geen rekening met die regeling zou mogen houden. Hij heeft eveneens aangevoerd dat de hoogte van de administratieve heffing die van het subsidiebedrag moet worden afgetrokken, niet 0,2 % maar 2 % bedraagt.

(36)

De Commissie heeft deze twee argumenten aanvaard en de subsidiepercentages dienovereenkomstig opnieuw berekend. De berekening van het voordeel resulteerde in een nieuw ad‐valoremsubsidiepercentage van 1,42 %.

(37)

De indiener van het verzoek heeft verder aangevoerd dat de Commissie in aanmerking had moeten nemen dat de subsidiabiliteitscriteria in 2019 waren gewijzigd. Volgens de nieuwe voorwaarden zou een kweker voor een productie tot 350 ton in aanmerking kunnen komen voor 0,75 TRY/kg. In vergelijking met 2018 is het maximale voordeel per visvergunning dus gedaald. De Commissie was van oordeel dat zij voor haar berekeningen uitsluitend moest uitgaan van de gecontroleerde gegevens uit het TNO. Zij heeft het argument derhalve afgewezen.

(38)

Na de mededeling van feiten en overwegingen heeft de DAO ook gewezen op de nieuwe subsidiabiliteitsvoorwaarden voor de rechtstreekse subsidies in 2019. Volgens de DAO zou een kweker met een productie tussen 250 en 350 ton in 2019 meer subsidies kunnen ontvangen dan in 2018. De DAO heeft de Commissie derhalve verzocht na te gaan of de indiener van het verzoek in 2019 de vis van deze kwekers kon betrekken en daardoor indirect van meer subsidies profijt kon hebben dan in 2018.

(39)

De Commissie heeft er in de eerste plaats aan herinnerd dat het maximale subsidiebedrag per visvergunning in 2019 is gedaald (zie overweging 37). Kwekers met een productie van meer dan 350 ton forel ontvingen daarom minder subsidies per visvergunning. Indien de indiener van het verzoek vis van deze kwekers had betrokken, zou hij dus minder subsidies dan in 2018 hebben ontvangen. In de tweede plaats moest, zoals het geval was in het TNO, voor de berekening van de indirecte subsidies worden uitgegaan van een gemiddelde subsidie per ton aangekochte vis. Een dergelijk gemiddelde zou geen afspiegeling kunnen zijn van de situatie van elke individuele kweker van wie de indiener van het verzoek vis heeft betrokken. De Commissie heeft het argument dan ook afgewezen.

(40)

In 2018 hebben de Turkse autoriteiten een nieuwe regeling voor steun voor het kweken van forellen in tegen ziekten beschermde broedplaatsen ingevoerd. Deze nieuwe regeling is niet in het kader van het oorspronkelijke onderzoek onderzocht. De steunvoorwaarden en steunbedragen zijn vastgesteld in het besluit van 2018 en in mededeling nr. 2018/24 (zie overweging 30).

(41)

Een onderneming die een broedplaats voor forellen exploiteert die aan bepaalde veiligheidscriteria voldoet, kan voor maximaal 10 000 stuks een subsidie van 60 TRY per stuk krijgen (het maximale subsidiebedrag bedraagt 600 000 TRY per jaar).

(42)

De Commissie was van oordeel dat het bij de steun (in de vorm van een rechtstreeks toegekend bedrag) ging om subsidies voor de forelproductie die vergelijkbaar zijn met rechtstreekse subsidies, namelijk een financiële bijdrage waarbij een voordeel wordt toegekend in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), i), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening. Aangezien de steun aan de forelproducenten werd verleend, heeft de Commissie geconcludeerd dat de regeling specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening. Het voordeel bestond in bedragen die rechtstreeks werden toegekend aan forelproducenten die aan de subsidiabiliteitscriteria voldeden.

(43)

Zij heeft derhalve geconcludeerd dat de steun kan worden beschouwd als een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie.

(44)

Tijdens het controlebezoek deelde de productiemanager van de onderneming mee dat de onderneming in apparatuur had geïnvesteerd en zou blijven investeren, om in de komende jaren voor de subsidie in aanmerking te komen. De CEO van de onderneming en de wettelijke vertegenwoordigers spraken deze informatie echter tegen en wezen erop dat voor een dergelijk besluit de goedkeuring van de leden van de raad van bestuur was vereist en dat zo’n besluit hoe dan ook niet was voorzien.

(45)

Gezien de duidelijke en ondubbelzinnige informatie van de productiemanager over de in het verleden genomen investeringsmaatregelen en de tegenstrijdige verklaringen van de vertegenwoordigers van de onderneming tijdens het controlebezoek achtte de Commissie het waarschijnlijk dat de onderneming in de toekomst voor de regeling in aanmerking zou komen en berekende zij een maximaal voordeel, uitgedrukt als een ad‐valoremsubsidiepercentage van 0,72 %. Zij maakte haar voornemen in het algemene informatiedocument aan de partijen kenbaar.

(46)

Na de mededeling van feiten en overwegingen maakten de Turkse autoriteiten en de indiener van het verzoek bezwaar tegen het door de Commissie in het informatiedocument kenbaar gemaakte voornemen om naar aanleiding van deze regeling compenserende maatregelen te nemen. Zij voerden aan dat de indiener van het verzoek niet voor de regeling in aanmerking kwam en met betrekking tot de regeling geen enkele aanvraag tot de overheid had gericht. Evenmin had de overheid in 2018 of 2019 in het kader van de regeling betalingen aan de indiener van het verzoek verricht. De Turkse overheid wees er ook op dat de regeling hoe dan ook maar drie jaar geldig was.

(47)

De indiener van het verzoek stuurde voorts op 23 maart 2020 een officiële brief om de twijfel van de Commissie weg te nemen wat betreft de waarschijnlijkheid dat hij in de toekomst in aanmerking zou komen voor subsidies in het kader van de regeling. Hij verbond zich ertoe tot 2025 geen enkele investering te doen om voor de regeling in aanmerking te kunnen komen. Bovendien zal, voor het geval dat in 2025 of daarna investeringen plaatsvinden, geen enkele verbonden onderneming van de Kiliç Group in het kader van deze regeling een aanvraag indienen.

(48)

Nadat de indiener van het verzoek de brief had gestuurd, voerde de DAO aan dat de brief een eigenhandig gefabriceerd bewijsstuk was dat de Commissie niet in aanmerking zou mogen nemen. Bovendien was de indiener van het verzoek geen enkele verplichting met betrekking tot andere subsidieregelingen aangegaan.

(49)

Op basis van de bovenstaande feiten heeft de Commissie opnieuw beoordeeld of het waarschijnlijk is dat de indiener van het verzoek in de toekomst voordelen op grond van de regeling zou verkrijgen. In de door de overheid ingediende opmerkingen werd haar verzekerd dat de indiener van het verzoek niet voor de regeling in aanmerking zou komen en gedurende het TNO of in 2019 geen aanvraag had ingediend. Bovendien nam de Commissie nota van de brief van de onderneming van 23 maart 2020 waaruit blijkt dat deze ten minste tot 2025 geen enkele investering zou doen om voor de regeling in aanmerking te kunnen komen. Met betrekking tot het argument van de DAO dat de brief een eigenhandig gefabriceerd bewijsstuk is dat pas na de mededeling van feiten en overwegingen is ontvangen, heeft de Commissie zich op het standpunt gesteld dat de brief ten tijde van de mededeling van feiten en overwegingen is voorgelegd, dat wil zeggen tijdig in het kader van de uitoefening van de rechten van de indiener van het verzoek, zodat de inhoud ervan niet buiten beschouwing kan worden gelaten. Bovendien is het de taak van de Commissie om alle ontvangen opmerkingen grondig te beoordelen, omdat anders het doel van de mededeling van feiten en overwegingen zou worden gedwarsboomd. De brief vormt een duidelijke verbintenis van de indiener van het verzoek en houdt verband met de beoordeling van de waarschijnlijkheid van toekomstige compensatoire voordelen in het kader van deze regeling. Het feit dat in de brief geen melding wordt gemaakt van andere subsidieregelingen is derhalve irrelevant. Tegen die achtergrond heeft de Commissie besloten om naar aanleiding van deze regeling geen compenserende maatregelen te nemen.

(50)

Na de aanvullende mededeling van feiten en overwegingen voerde de DAO opnieuw aan dat de Commissie verplicht is rekening te houden met factoren die betrekking hebben op een periode na het onderzoektijdvak, en dat de Commissie haar oorspronkelijke beoordeling had moeten bevestigen door de steun in de berekening op te nemen. De DAO keerde zich met name tegen het besluit van de Commissie om de brief van de indiener van het verzoek als betrouwbaar bewijs aan te merken. Zij voerde aan dat het besluit van de raad van bestuur niet bindend was en op enig moment kon worden gewijzigd. Volgens haar vormde dit besluit een schending van het fundamentele rechtsbeginsel dat een onderneming geen bewijs te eigen gunste mag fabriceren om de informatie tegen te spreken die naar voren is gekomen uit de controle ter plaatse naar aanleiding van de in het verleden getroffen investeringsmaatregel.

(51)

De Commissie heeft zich op het standpunt gesteld dat het besluit om naar aanleiding van de regeling geen compenserende maatregelen te nemen, niet uitsluitend was gebaseerd op de schriftelijke verbintenis van de indiener van het verzoek, maar ook op andere feitelijke gegevens zoals de door de overheid verstrekte informatie dat de indiener van het verzoek noch de steun had aangevraagd, noch voor de regeling in aanmerking kwam. De Commissie heeft nogmaals op haar plicht gewezen om alle na de mededeling van feiten en overwegingen ontvangen informatie en bewijzen te beoordelen, en in dit verband was het feit dat de indiener van het verzoek met het oog hierop een verbintenis was aangegaan, niet doorslaggevend voor de beoordeling van de waarschijnlijkheid dat hij in de toekomst voor de regeling in aanmerking komt. Zij heeft er voorts aan herinnerd dat niet werd betwist dat de indiener van het verzoek niet alle investeringen had gedaan die nodig waren om voor steun in het kader van de regeling in aanmerking te kunnen komen. De Commissie heeft het argument dan ook afgewezen.

(52)

Aangezien ten slotte de kwestie van compenserende maatregelen naar aanleiding van eventuele steun voor het kweken van forellen in tegen ziekten beschermde broedplaatsen niet meer relevant was, is de Commissie niet ingegaan op de opmerkingen van de DAO over de juiste berekening van de toekomstige voordelen van deze regeling.

(53)

In het TNO ontving de indiener van het verzoek zes preferentiële leningen ter financiering van het werkkapitaal. De specifiek met de landbouwproductie verband houdende leningen werden verstrekt door de Landbouwbank van de Republiek Turkije (Türkiye Cumhurriyetti Ziraat bankasi of “Ziraat Bankasi”) en de leningen in verband met de uitvoeractiviteiten door de Türk Eximbank (13). Overeenkomstig de bevindingen van het oorspronkelijke onderzoek (14) en aangezien geen bewijsmateriaal was voorgedragen waaruit bleek dat de situatie was veranderd, heeft de Commissie vastgesteld dat beide banken het overheidsbeleid uitvoeren en overheidsinstanties in de zin van de basisverordening zijn.

(54)

De relevante rechtsgrondslag werd gevormd door Besluit 2018/11188 (Investerings- en exploitatielening tegen lage rente van de Ziraat Bank voor de landbouwproductie) en het herdisconteringsprogramma van de Türk Eximbank (15).

(55)

Het voordeel voor de indiener van het verzoek bestond in een rentepercentage dat onder het marktrentepercentage lag. De Commissie heeft het voordeel in verband met het herdisconteringsprogramma aan de verkoop bij uitvoer toegerekend, terwijl de andere gesubsidieerde leningen voor de volledige productie van de groep aan de totale verkoop werden toegerekend. Het totale voordeel van de zes leningen resulteerde in een ad‐valoremsubsidiepercentage van 0,15 %.

(56)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerde de indiener van het verzoek aan dat hij voor een van de litigieuze leningen een provisie moest betalen terwijl voor de referentielening geen provisie was verschuldigd. Volgens hem had de Commissie het voordeel dienovereenkomstig moeten verlagen. De Commissie heeft zich op het standpunt gesteld dat omwille van een billijke vergelijking bij de berekeningen uitsluitend de rentetarieven moesten worden vergeleken, zonder eventuele andere bankkosten voor welke partij dan ook voor de feitelijke lening of de referentielening in aanmerking te nemen. Zij heeft het argument dan ook afgewezen.

(57)

Voorts maakte de indiener van het verzoek er bezwaar tegen dat de Commissie dezelfde benchmark had gebruikt om een voordeel vast te stellen voor twee van de in verschillende perioden toegekende leningen waartegen compenserende maatregelen waren genomen. Daarnaast voerde hij aan dat de rentevoet voor een van de litigieuze leningen maandelijks (en niet jaarlijks) werd vastgesteld en dat de rentevoet die hij ontving, dus marktconform was. De Commissie heeft beide argumenten aanvaard. Dit resulteerde in een nieuw ad‐valoremsubsidiepercentage voor deze leningen van 0,13 %.

(58)

Het totale voordeel voor de indiener van het verzoek resulteerde in een ad‐valoremsubsidiepercentage van 1,55 %:

(59)

De bovenbedoelde conclusies houden verband met de concrete situatie van de indiener van het verzoek en hebben dus geen gevolgen voor de hoogte van de subsidiepercentages voor de in de bijlage bij de oorspronkelijke verordening genoemde ondernemingen.

(60)

Na de mededeling van feiten en overwegingen en de aanvullende mededeling van feiten en overwegingen voerden de Turkse autoriteiten aan dat de Commissie het subsidiepercentage voor “alle andere ondernemingen” opnieuw had moeten berekenen. De Commissie heeft dit argument afgewezen. Zij herhaalde dat het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek en haar bevindingen met betrekking tot de aanzienlijke verlaging van het subsidieniveau uitsluitend de indiener van het verzoek betroffen. Zij herinnerde er ook aan dat de bevindingen ten aanzien van alle andere Turkse forelproducenten ongewijzigd waren gebleven. In dit verband merkte zij voorts op dat, zoals vermeld in het bericht van opening (punt 5), belanghebbenden die van oordeel zijn dat de maatregelen die op hen van toepassing zijn opnieuw moeten worden onderzocht, een verzoek kunnen indienen voor een nieuw onderzoek op grond van artikel 19 van de antisubsidiebasisverordening.

(61)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerden de Turkse autoriteiten aan dat, indien de Commissie geen rekening hield met het voordeel verkregen door de steun voor het kweken van forellen in tegen ziekten beschermde broedplaatsen, het totale ad‐valoremsubsidiepercentage een minimaal percentage was. Zij herhaalden dit argument na de aanvullende mededeling van feiten en overwegingen. De Commissie herinnerde eraan dat de de‐minimisdrempel 1 % bedraagt, maar voor ontwikkelingslanden 2 %. Verder herinnerde zij eraan dat voor de toepassing van artikel 14, lid 5, een land als ontwikkelingsland wordt beschouwd indien het is opgenomen in bijlage II bij Verordening (EU) nr. 978/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 houdende toepassing van een schema van algemene tariefpreferenties en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 732/2008 van de Raad (PB L 303 van 31.10.2012, blz. 1) (16). Aangezien Turkije niet is opgenomen in de lijst van in aanmerking komende landen in het kader van die verordening, heeft de Commissie het argument afgewezen.

(62)

De bovenstaande bevindingen betreffende de concrete situatie van de indiener van het verzoek bevestigden de bevindingen van Uitvoeringsverordening (EU) 2018/823, zoals samengevat in de overwegingen 24 tot en met 29. In bovenbedoelde verordening werd weliswaar de algemene situatie van alle forelproducenten in Turkije (d.w.z. de situatie van een doorsneeforelproducent) beoordeeld, maar ook vastgesteld dat sommige forelproducenten na de wijziging van de wettelijke voorschriften in 2016 aanzienlijk minder subsidies hebben ontvangen (overweging 49 van Uitvoeringsverordening (EU) 2018/823).

(63)

De Commissie heeft geconcludeerd dat dit het geval was voor de indiener van het verzoek. Zij heeft om te beginnen opgemerkt dat het nieuw berekende ad‐valoremsubsidiepercentage van 1,55 % een significante daling betekende ten opzichte van het percentage van 9,5 % dat in het kader van het oorspronkelijke onderzoek was vastgesteld.

(64)

Voorts kon de indiener van het verzoek niet voor veel andere subsidieregelingen in aanmerking komen, om de daling van de rechtstreekse subsidie volledig te compenseren (17).

(65)

Bovendien werd de wijziging van de wettelijke voorschriften die heeft geleid tot de daling van het aantal viskwekerijen, in 2016 ingevoerd en is die in het TNO (2018) en in 2019 (18) van kracht gebleven, d.w.z. de wijziging geldt als sinds vier jaar. De Turkse overheid heeft de Commissie geen plannen meegedeeld om de subsidiabiliteitscriteria van vóór 2016 opnieuw in te voeren. Daarom beschouwde de Commissie de wijziging van 2016 als blijvende wijziging in de zin van artikel 19, lid 4, van de basisverordening.

(66)

Na de mededeling van feiten en overwegingen en de aanvullende mededeling van feiten en overwegingen betwistte de DAO de conclusie van de Commissie dat de indiener van het verzoek blijvend minder subsidies ontving. Volgens haar had de Commissie moeten beoordelen of het subsidiëringsstelsel als geheel van blijvende aard was en had zij zich niet alleen moeten richten op de wijziging die in 2016 in een van de subsidieregelingen was aangebracht. De DAO voerde verder aan dat de Turkse autoriteiten ook na 2016 nieuwe subsidieregelingen hadden ingevoerd om de daling van de subsidiëring als gevolg van de wijziging in 2016 te compenseren, namelijk subsidies voor de productie in gesloten systemen, subsidies voor forellen van meer dan 1 kg, subsidies voor goede kweekpraktijken en subsidies voor de etikettering van vis. De DAO voerde ook aan dat de Commissie bij haar berekening geen rekening had gehouden met de nieuwe subsidiabiliteitsvoorwaarden voor de steun voor het kweken van forellen in tegen ziekten beschermde broedplaatsen en met de verhoging van het maximumbedrag in 2019. Bovendien was zij van mening dat de indiener van het verzoek voor elke nieuwe investering die hij met het oog op het verkrijgen van de steun zou verrichten, van een gesubsidieerde staatslening gebruik zou maken.

(67)

Zoals hierboven uiteengezet, heeft de Commissie niet alleen de gevolgen van de wijziging van de wettelijke voorschriften in 2016 voor de indiener van het verzoek beoordeeld, maar ook alle nieuwe subsidieregelingen waarvoor de indiener van het verzoek in het TNO en daarna in aanmerking zou kunnen komen. Zij heeft vastgesteld dat de indiener van het verzoek niet in aanmerking kwam voor subsidies in het kader van de regeling voor de productie in gesloten systemen, omdat voor de forelproductie stuwbekkens worden gebruikt en geen gesloten systeem dat voldoet aan de subsidiabiliteitsvoorwaarden. Zij heeft eveneens vastgesteld dat de subsidies voor de etikettering van vis en voor goede kweekpraktijken in 2018 respectievelijk 2019 waren stopgezet. Bovendien heeft de Commissie vastgesteld en gecontroleerd dat de subsidie voor forel van meer dan 1 kg ten goede moest komen aan forel van meer dan 1,2 kg, d.w.z. aan forel die niet onder de definitie van het betrokken product valt. Ten slotte ontving de indiener van het verzoek, zoals uiteengezet in de overwegingen 40 tot en met 52, in het TNO geen steun voor het kweken van forellen in tegen ziekten beschermde broedplaatsen en was het niet waarschijnlijk dat de indiener van het verzoek deze steun tot 2025 zou ontvangen. Gezien de herbeoordeling van nieuwe informatie zoals uiteengezet in de overwegingen 46 en 47, is de Commissie tot de conclusie gekomen dat de indiener van het verzoek in de toekomst niet in aanmerking zou komen voor subsidies in het kader van de regeling voor steun voor het kweken van forellen in tegen ziekten beschermde broedplaatsen.

(68)

De Commissie heeft zich ook op het standpunt gesteld dat de bewering dat de indiener van het verzoek alle nieuwe apparatuur met een gesubsidieerde lening zou financieren, op een mogelijkheid was gebaseerd en niet op enig concreet bewijs. De Commissie heeft het argument dan ook afgewezen.

(69)

Op basis van het bovenstaande is de Commissie bij haar standpunt gebleven dat, overeenkomstig artikel 19, lid 4, van de basisverordening en op basis van bovenstaande bevindingen, de omstandigheden met betrekking tot subsidiëring ingrijpend zijn gewijzigd en dat de daling van de rechtstreekse subsidies van blijvende aard is wat de indiener van het verzoek betreft.

(70)

Uit het bovenstaande volgt dat het compenserend recht voor de indiener van het verzoek moet worden gewijzigd overeenkomstig punt 3.4.

(71)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) 2016/1036 van het Europees Parlement en de Raad ingestelde comité (19),