28.8.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 234/24

1)

Moet artikel 7, lid 1, van richtlijn 2003/88/EG (1) aldus worden uitgelegd dat het in de weg staat aan nationale bepalingen of praktijken volgens welke het recht op jaarlijkse vakantie met behoud van loon slechts ontstaat als de werknemer tijdens de referentieperiode minimum tien dagen (of een maand) heeft gewerkt?

2)

Zo ja, moet de nationale rechter bij wie een geschil tussen particulieren aanhangig is, op grond van artikel 7 van richtlijn 2003/88/EG, dat de werkgever een bijzondere verplichting oplegt doordat de om gezondheidsredenen gedurende een jaar of meer afwezige werknemer recht heeft op vakantie met behoud van loon, een strijdige nationale bepaling buiten beschouwing laten volgens welke het recht op jaarlijkse vakantie met behoud van loon in een dergelijk geval slechts ontstaat indien de werknemer tijdens het referentiejaar minstens tien dagen heeft gewerkt?

3)

Hebben de werknemers, nu artikel 7 van richtlijn 2003/88/EG geen onderscheid maakt tussen werknemers naargelang hun afwezigheid van het werk gedurende de referentieperiode het gevolg is van een arbeidsongeval, een beroepsziekte, een ongeval op weg van of naar het werk of een ziekte die geen beroepsziekte is, op grond van deze bepaling recht op een even lange vakantie met behoud van loon, ongeacht de reden van hun afwezigheid om gezondheidsredenen, of moet deze bepaling aldus worden uitgelegd dat zij er zich niet tegen verzet dat de duur van de vakantie met behoud van loon kan verschillen afhankelijk van de reden waarom de werknemer afwezig is, wanneer de nationale wet in bepaalde omstandigheden een jaarlijkse vakantie met behoud van loon voorschrijft die langer duurt dan de in de richtlijn voorziene minimumduur van vier weken?