23.2.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 55/16

—

het onderhavige beroep ontvankelijk en gegrond verklaren;

—

verklaren dat de handelwijze van de Europese Commissie heeft geleid tot de niet-contractuele aansprakelijkheid van de Europese Unie ten opzichte van verzoekster;

—

de Europese Unie veroordelen tot betaling aan verzoekster van het bedrag van 1 472 000 EUR, vermeerderd met rente vanaf 11 maart 2008 tot de datum van algehele betaling, alsmede het bedrag van 112 872,50 EUR per jaar vanaf 11 maart 2008, vermeerderd met rente tot de datum van algehele betaling;

—

de Europese Unie verwijzen in de kosten van de procedure.

—

Enerzijds heeft de Unie, doordat zij de terugbetaling van de verhuiskosten van haar ambtenaren afhankelijk heeft gesteld van de verkrijging van drie verschillende verhuisoffertes en doordat zij geen enkele controle heeft uitgeoefend op de tenuitvoerlegging van deze verplichting, terwijl zij zeer goed op de hoogte was van de wantoestanden waartoe deze praktijk zou leiden, een rechtskader gecreëerd dat gunstig was voor het plegen van de inbreuk op artikel 101 VWEU waarvoor de verhuisondernemingen later werden bestraft. Aldus is de Unie haar zorgvuldigheidsplicht niet nagekomen en heeft zij verzoeksters fundamenteel recht van behoorlijk bestuur geschonden.

—

Anderzijds hebben de ambtenaren van de Europese Unie, door verzoekster schaduwbestekken te vragen, in hun hoedanigheid van personeelsleden verzoekster rechtstreeks aangespoord tot het plegen van de inbreuk waarvoor deze laatste is bestraft. Via haar ambtenaren heeft de Europese Unie dus bijgedragen tot de schending van artikel 101 VWEU, waarvoor zij vervolgens een sanctie heeft opgelegd, en heeft zij bovendien verzoeksters recht op een eerlijk proces geschonden.