—

Verzoekster voert aan dat het bestreden besluit het verbod van willekeur schendt doordat sommige ondernemingen die, blijkens de motivering ervan, wel hebben deelgenomen aan dezelfde gedragingen als de geadresseerden van het bestreden besluit, van het dispositief van het bestreden besluit zijn uitgesloten.

—

Verzoekster voert verder aan dat het bestreden besluit het beginsel van gelijke behandeling schendt door verzoekster te bestraffen wegens een inbreuk, haar een geldboete op te leggen en haar aan civielrechtelijke aansprakelijkheid bloot te stellen, terwijl sommige ondernemingen die, blijkens de motivering ervan, wel hebben deelgenomen aan dezelfde gedragingen als de geadresseerden van het bestreden besluit, van het dispositief van het bestreden besluit zijn uitgesloten.

—

Verzoekster voert aan dat het bestreden besluit onterecht is gebaseerd op de veronderstelling dat de enkele en voortdurende inbreuk inzake luchtvervoer van vliegvelden buiten de EER naar vliegvelden binnen de EER in de EER was geïmplementeerd.

—

Verzoekster voert verder aan dat het bestreden besluit onterecht is gebaseerd op de veronderstelling dat de enkele en voortdurende inbreuk inzake luchtvervoer van vliegvelden buiten de EER naar vliegvelden binnen de EER een wezenlijk, onmiddellijk en voorzienbaar gevolg had voor de mededing in de EER.

—

Verzoeker voert aan dat de twee veronderstellingen op basis waarvan het bestreden besluit het niet-betalen van commissie over de toeslagen heeft aangemerkt als een apart onderdeel van de inbreuk, in het licht van de economische context en het regelgevingskader van de betrokken bedrijfstak tegenstrijdig zijn.

—

Verzoekster voert verder aan dat het niet-betalen van commissie over de toeslagen niet valt te onderscheiden van de praktijken die bij de brandstof- en veiligheidstoeslag werden gevolgd, en dat dit niet-betalen geen apart onderdeel van de inbreuk uitmaakt.