—

gezien het voorstel van de Commissie aan de Raad (COM(2003) 825) (1),

—

gelet op artikel 93 van het EG-Verdrag, op grond waarvan het Parlement door de Raad is geraadpleegd (C5-0653/2003),

—

onder verwijzing naar zijn standpunt van 4 december 2003 over het voorstel voor een richtlijn van de Raad tot wijziging van Richtlijn 77/388/EEG om een verlaagd BTW-tarief toe te passen op bepaalde arbeidsintensieve diensten (2),

—

gelet op de artikelen 67 en 158, lid 1 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Economische en Monetaire Commissie (A5-0001/2004),

1.

hecht zijn goedkeuring aan het voorstel van de Commissie;

2.

verzoekt de Raad, wanneer deze voornemens is af te wijken van de door het Parlement goedgekeurde tekst, het Parlement hiervan op de hoogte te stellen;

3.

wenst opnieuw te worden geraadpleegd ingeval de Raad voornemens is ingrijpende wijzigingen aan te brengen in het voorstel van de Commissie;

4.

verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

—

gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2003) 446) (1),

—

gelet op artikel 251, lid 2 en artikel 95 van het EG-Verdrag, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C5-0370/2003),

—

gelet op artikel 67 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Economische en Monetaire Commissie en het advies van de Commissie juridische zaken en interne markt (A5-0466/2003),

1.

hecht zijn goedkeuring aan het voorstel van de Commissie;

2.

verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.

verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

—

gelet op de conclusies van de Europese Raad van Lissabon van 23 en 24 maart 2000,

—

gelet op de conclusies van de Europese Raad van Santa Maria da Feira van 19 en 20 juni 2000,

—

gelet op de conclusies van de Europese Raad van Nice van 7-10 december 2000,

—

gelet op de conclusies van de Europese Raad van Stockholm van 23 en 24 maart 2001,

—

gelet op de conclusies van de Europese Raad van Brussel van 20-21 maart 2003,

—

gelet op de conclusies van de Europese Raad van Thessaloniki van 19 en 20 juni 2003,

—

gezien de mededeling van de Commissie „Een internemarktstrategie voor de dienstensector” (COM(2000) 888),

—

gezien de mededeling van de Commissie „Strategie voor het consumentenbeleid 2002-2006” (COM(2002) 208) (1),

—

gezien het verslag van de Commissie „De toestand van de interne markt voor diensten” (COM(2002) 441),

—

gezien de mededeling van de Commissie „De toekomst van de Europese werkgelegenheidsstrategie (EWS): „Een strategie voor volledige werkgelegenheid en beter werk voor allen”” (COM(2003) 6),

—

gezien het verslag van de Commissie „Uitvoering van het Handvest voor Kleine Ondernemingen” (COM(2003) 21),

—

gezien het groenboek van de Commissie „Ondernemerschap in Europa” (COM(2003) 27),

—

gezien het groenboek van de Commissie „Diensten van algemeen belang” (COM(2003) 270),

—

gezien het verslag van de Commissie „XXXIIe Verslag over het Mededingingsbeleid 2002” (SEC(2003) 467),

—

gezien de mededeling van de Commissie „Innovatie in een kenniseconomie” (COM(2000) 567),

—

gelet op de richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten voor 2000 (2), 2001 (3), 2002 (4) en 2003 (5),

—

gezien de nationale actieplannen van de lidstaten voor 2000, 2001 en 2002,

—

gezien het advies van het Economisch en Sociaal Comité over het „Voorstel voor richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten in 2000” (COM(1999) 441),

—

gelet op artikel 163 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken en de adviezen van de Commissie juridische zaken en interne markt en de Commissie rechten van de vrouw en gelijke kansen (A5-0479/2003),

A.

overwegende dat in de Europese Raden van Nice en van Stockholm is benadrukt dat het terrein van diensten van algemeen economisch belang niet mag achterblijven, maar moet beantwoorden aan de snelle veranderingen in het economische, wetenschappelijke en technologische klimaat,

B.

benadrukkend dat de Europese Raad van Brussel (maart 2003) het belang heeft erkend van innovatie voor de ontwikkeling van nieuwe producten, diensten en methoden voor ondernemingsactiviteit,

C.

overwegende dat de Europese Raad van Thessaloniki heeft aangedrongen op vergroting van concurrentievermogen en concurrentiekracht, door investeringen in menselijke en materiële hulpbronnen, betere toepassing van de technologie en betere benutting van de researchresultaten in de gehele economie,

D.

overwegende dat in de richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten in 2000 expliciet is gesteld dat de lidstaten een kader moeten ontwikkelen voor de volledige benutting van het arbeidspotentieel in de dienstensector en de sector van met de industrie verbonden diensten,

E.

overwegende dat volgens het Groenboek voor ondernemerschap in Europa, de steun en de bevordering van ondernemerschap een beslissende rol spelen voor de ontwikkeling en de verstrekking van diensten, vooral in de sectoren van het onderwijs, de gezondheidszorg en de sociale zekerheid,

F.

overwegende dat het verslag van de Commissie inzake het mededingingsbeleid voor 2002 benadrukt dat de sector van vrije beroepen (waarvan de meeste zich bezighouden met dienstverrichting) wordt gekenmerkt door veel regelgeving, die ofwel wordt opgelegd door nationale overheden of bij wijze van zelfregulering door de beroepsorganisaties zelf,

G.

overwegende dat de schepping van arbeidsplaatsen in de dienstensector aanpassing vereist van de interne markt aan de fundamentele beginselen van vraag en aanbod op de dienstenmarkt, afstemming met het mededingingsbeleid en verdere versterking van de interne markt, waarbij rekening moet worden gehouden met nieuwe consumptiemodellen met een steeds grotere rol voor de dienstensector,

H.

overwegende dat in het Groenboek voor diensten van algemeen belang wordt aangegeven dat de diensten die betrekking hebben op de staat, sociale zekerheid en de sociale bescherming de aangelegenheid zijn van nationale, regionale en lokale overheden, maar tevens de eigen rol van de Gemeenschap wordt erkend bij het bevorderen van de samenwerking en de coördinatie in die sectoren,

I.

overwegende dat de Commissie zich voor de toepassing van het Europees Handvest voor de kleinere ondernemingen heeft vastgelegd op nauwe samenwerking met de lidstaten voor een beter functioneren van kleinere ondernemingen d.m.v. een meerjarenprogramma voor ondernemingen en ondernemerschap, hetgeen een directe weerslag heeft op de dienstensector,

J.

overwegende dat de dienstensector thans tweemaal zo groot is als de industriële sector in termen van BNP, en driemaal zo groot wanneer men de sociale en openbare diensten meerekent, komende op 70 % van het BNP, met 65 % van alle arbeidskrachten,

K.

overwegende dat in de EU thans een aanzienlijk potentieel onbenut blijft voor het scheppen van arbeidsplaatsen in milieusparende maatschappelijke en openbare dienstverlening, de sociale economie en de ontwikkeling van de dienstverlening in de tertiaire sector,

L.

overwegende dat de EU intelligente oplossingen moet vinden voor en de mens centraal moet stellen in de arbeidsorganisatie en -productiviteit in de dienstensector, met enerzijds een betere verhouding tussen technologie en arbeidsorganisatie, en anderzijds een verbetering van de vaardigheden, kwalificaties, salarisstructuren en benutting van de menselijke hulpbronnen als doelstelling, zodat nieuwe technologieën toegankelijk worden voor alle werknemers,

M.

overwegende dat in de nieuwe lidstaten de diensten bijzonder schaars zijn, met een gemiddeld werkgelegenheidsaanbod dat nog lager ligt dan het laagste percentage van de lidstaten van de EU, waarbij de aanpassing van deze sector aan de behoeften van de mondialisering bijzondere aandacht vergt wegens de bijzonder gecompliceerde problemen die deze landen ondervinden,

N.

overwegende dat het ontwikkelingstempo van de verschillende dienstensectoren uiteenloopt, met de grootste uitschieter bij de diensten op basis van de nieuwe technologieën, de communicatie en de informatica, alsmede bij diensten als toerisme, restauratiewezen, de gezondheidszorg, schoonheidsverzorging, enz., waar onder de werknemers een hoge specialisatiegraad aanwezig is,

O.

overwegende dat er tussen en binnen deze sectoren grote salarisverschillen bestaan,

P.

overwegende dat er geografische verschillen bestaan in de ontwikkeling en beschikbaarheid van diensten, met een aanzienlijke achterstand in de perifere gebieden, een omstandigheid die problemen veroorzaakt in de regionale en sociale samenhang van de EU,

Q.

overwegende dat de Commissie erkent dat er tien jaar na de beoogde voltooiing van de interne markt nog een groot aantal verschillende hinderpalen (vooral van juridische aard) bestaat dat een belemmering vormt voor het vrij verkeer van werknemers en het grensoverschrijdend aanbieden van diensten in alle lidstaten,

R.

lettend op de steeds toenemende betekenis in de dienstensector van de beroepsmobiliteit en arbeid voor bepaalde tijd, en overwegende dat deze sector een reservoir vormt van een belangrijk arbeidspotentieel voor de overige sectoren van de economie, die daaruit in hun tijdelijke behoeften kunnen voorzien,

S.

overwegende dat de beschikbaarheid van diensten van hoge kwaliteit voor alle industriële sectoren moet worden vergroot, aangezien zulke diensten niet alleen aan de secundaire (verwerkende) sector maar ook aan de primaire sector (landbouw) meerwaarde geven en de belangrijkste factor vormen voor verbetering van de levenskwaliteit,

T.

overwegende dat onder de consumentgerichte dienstverleners in de regel ondernemingen van geringe omvang aan te treffen zijn, met een hoge arbeidsintensiteit, en traditioneel meer vrouwen onder hun personeel,

U.

overwegende dat 80 % van de werkgelegenheid van vrouwen te vinden is in de dienstensector, die wordt gekenmerkt door horizontale segregatie: o.a. 90,4 % van de werkers in de huishoudelijke dienstverlening; 71,8 % van de werknemers in de gezondheidszorg en 65,4 % van de werknemers in het onderwijs is vrouw; dat ook banen die met technologie samenhangen, worden gekenmerkt door segregatie tussen de geslachten,

V.

overwegende dat openbare diensten in het algemeen en met name zorgverstrekkende diensten (voor kinderen, bejaarden of personen met bijzondere behoeften) die thans onder druk staan wegens bezuinigingen op de overheidsuitgaven, moeten worden versterkt en vernieuwd met nieuwe activiteiten en vormen van dienstverlening, ook in de tertiaire sector, met name in het kader van de zogenoemde „sociale economie”,

W.

overwegende dat de groei van de dienstensector in de afgelopen decennia het banenverlies in de industriële sector niet heeft gecompenseerd, omdat ook de dienstensector een rationaliseringsproces heeft doorgemaakt; overwegende dat het afdwingen van lage lonen in de dienstensector leidt tot lage kwaliteit, geringe vaardigheden en een lage productiviteit, waardoor de mogelijkheden van de economie om te zorgen voor innovatie, duurzame welvaart en sociale samenhang worden ondergraven;

1.

verzoekt de Commissie zo spoedig mogelijk een witboek uit te brengen over de totstandbrenging van een doelmatige Europese dienstensector, zodat per dienstensector een concreet beleid kan worden voorgesteld dat gunstige voorwaarden biedt voor de schepping van arbeidsplaatsen in alle onderdelen van de dienstensector (particuliere zakelijke dienstverlening, diensten van algemeen belang, openbare diensten, sociale economie), in het bijzonder voor de sectoren van activiteiten die beantwoorden aan de uitdagingen van de toekomst; de Commissie moet rekening houden met de uitdaging waarvoor de dienstensector in de nieuwe lidstaten van de EU zal komen te staan in verband met de bevordering van duurzame ontwikkeling en maatschappelijk welzijn;

2.

roept de Commissie op om tezamen met de lidstaten binnen de bestaande coördinatiemethode voor de werkgelegenheid ook te werken aan een open methode van coördinatie van het nationale beleid m.b.t. de werkgelegenheid in de dienstensector, met als doel de uitwisseling van informatie en goede praktijken ter bepaling van geschikte middelen voor een volledige benutting op Europees vlak van de arbeidsreserves en het economisch potentieel waarover de dienstensector beschikt, en wel in de hele uitgebreide Unie, inclusief de achterblijvende gebieden;

3.

constateert dat het beginsel voor wederzijdse erkenning en vrijheid van vestiging broodnodig is voor een dynamische Europese dienstenmarkt en verzoekt de lidstaten dit beginsel te verankeren in hun eigen economische hervormingsprogramma's;

4.

verzoekt de regeringen van de lidstaten om in samenwerking met de sociale partners een volwaardig en duidelijk politiek kader te ontwikkelen voor de diensten en te zorgen voor toepassing van adequaat beleid (wetgeving, informatie, toegangsvoorwaarden voor de arbeidsmarkt, enz.);

5.

doet een beroep op de mededingingsraad om veel grotere prioriteit toe te kennen aan het creëren van een interne dienstenmarkt en ervoor te zorgen dat voorstellen zoals de verkoopbevorderingsverordening en de oneerlijke praktijkenrichtlijn hoge prioriteit krijgen;

6.

herinnert eraan dat binnen het kader van de Europese werkgelegenheidsstrategie, de nationale en plaatselijke actieplannen moeten worden gecoördineerd om het hoge potentieel voor het creëren van arbeidsplaatsen op plaatselijk niveau aan te boren, waar innovatieve arbeidspraktijken en beroepen kunnen worden bevorderd met verbetering van de kwaliteit van het werk, waarbij men niet mag vergeten dat plaatselijke arbeidsmarkten beter toegankelijk zijn voor marginale groepen op de arbeidsmarkt zoals vrouwen;

7.

onderstreept dat ter wille van de ontwikkeling van de dienstensector de overheden (zowel nationaal als plaatselijk) de genderimpact van hun overheidsbeleid moeten evalueren door een nationaal en plaatselijk partnerschap aan te gaan met de economische en sociale actoren, waaronder vrouwenorganisaties;

8.

verzoekt de Commissie en de lidstaten zo spoedig mogelijk een richtlijn inzake diensten op de interne markt voor te stellen respectievelijk uit te voeren om de ernstige belemmeringen voor het verkeer van werknemers en de dienstverlening in de EU aan te pakken, die ook een grote rem zetten op de ontwikkeling van de kleine en middelgrote ondernemingen en hen van de mogelijkheden beroven om de werkgelegenheid in de dienstensector uit te breiden;

9.

vraagt de Commissie zorg te dragen voor beleid en programma's die de lidstaten aanmoedigen tot het formuleren en uitvoeren van beleid op het gebied van onderwijs, kwalificaties, specialisatie, beroepsoriëntatie, opleiding en het vaststellen en verhelpen van achterstanden in het vaardigheidsniveau, mede rekening houdend met de banden tussen de dienstensectoren in de economie, in het bijzonder de „sociale economie”, met het oog op de voorbereiding van een geschikt en gespecialiseerd arbeidspotentieel voor de dienstensector, die zich voortdurend ontwikkelt in een klimaat van snelle technologische, sociale en economische veranderingen;

10.

constateert dat een sterk concurrerende communicatiesector een van de hoekstenen is van een paneuropese dienstensector; verzoekt de lidstaten de elektronische communicatieverordeningen van de Europese Unie onverwijld te implementeren; maakt zich zorgen over het feit dat zoveel lidstaten al zijn achtergeraakt op de omzettingsdeadline voor dit uiterst belangrijke wetgevingspakket;

11.

meent dat initiatieven moeten worden ontplooid, vooral door herziening van de financiering uit de structuurfondsen, ter bevordering van de research voor de introductie van nieuwe dienstenproducten, stimulering van scholingsprogramma's voor het personeel in de dienstensector, verlaging van de kosten van doorgifte en ontvangst van informatie over geïntroduceerde nieuwe diensten en versnelling van het tempo waarmee de innovatie in de dienstensector verbreiding vindt, een en ander met het oog op een groter marktaandeel van nieuwe producten;

12.

wenst dat de structuurfondsen en met name het Europees Sociaal Fonds worden gebruikt ter ondersteuning van de ontwikkeling van de dienstensector, en is tevens van mening dat, uitgaande van de topconferenties in Lissabon en Feira, de Europese Investeringsbank, die zich ertoe heeft verplicht zich te richten op innovatieondersteunende projecten in de Europese Unie en de vorming van menselijk kapitaal, onderzoek en ontwikkeling, ICT-netwerken en verspreiding van innovatie heeft goedgekeurd als operationele beginselen, de dienstensector en zijn banenscheppend potentieel dient te steunen;

13.

aanvaardt als gegeven dat de werkgelegenheid in de dienstensector vaak een gevarieerd geheel vormt (het voorbeeld bij uitstek is het toerisme, een sector waar tweeërlei soorten personeel werkt: vaste krachten en seizoenkrachten, met beperkte investeringsmogelijkheden in menselijk kapitaal); vraagt de lidstaten positieve maatregelen te nemen om deze beroepen in de dienstensector op te waarderen, teneinde banen van goede kwaliteit met redelijke salaris- en arbeidsvoorwaarden aan te bieden;

14.

roept de lidstaten op tot beperking van de tijdrovende, bureaucratische rompslomp bij de oprichting en exploitatie van ondernemingen, of deze nu uit eigen land zijn of uit andere lidstaten komen (procedures voor de afgifte van vergunningen, registratie, belastingheffing), waardoor de ontwikkeling van het middenen kleinbedrijf en de oprichting van nieuwe dienstverlenende ondernemingen worden ontmoedigd;

15.

meent dat het beleid voor zelfstandige werkzaamheid en ondernemerschap moet worden gekoppeld met de introductie van nieuwe dienstenproducten, aangezien voor groei in de dienstensector initiatief en risicobereidheid nodig zijn;

16.

meent dat het beleid tot vergroting van vraag en aanbod in de dienstensector op de interne markt gepaard moet gaan met een hoog beschermingsniveau voor de consument, hoofdzakelijk door middel van initiatieven die bijdragen tot de veiligheid van de consument op Europees niveau en door te zorgen voor een doelmatige, snelle en goedkope geschillenregeling;

17.

benadrukt dat er kwaliteitsbanen moeten worden gecreëerd, vooral in nieuwe en concurrerende dienstensectoren zodat de arbeidsparticipatie van vrouwen kan worden vergroot en de discriminatie op de arbeidsmarkt kan worden verkleind, vooral wat de ongelijke betaling tussen man en vrouw en de toegang tot de arbeidsmarkt en promotie betreft;

18.

wijst op het belangrijke gebrek aan innovatie in de dienstensector, verzoekt de Commissie om te zorgen voor programma's die de lidstaten aanmoedigen tot actief beleid waardoor research, ontwikkeling en innovatie ook in de dienstensector toepassing vinden, waar research en ontwikkeling in de regel een „privilege” is geweest van de industriële sector;

19.

verzoekt de lidstaten om de innovatie te bevorderen op die terreinen binnen de dienstensector waar de staat in de regel optreedt als belangrijkste regelgever voor organisatie en ontwikkeling, zoals het openbaar onderwijs, de gezondheidszorg, het vervoer, e.d.;

20.

is van mening dat niet bij de belasting aangegeven werk (zwart werk) in de dienstensector moet worden omgezet in regulier werk, teneinde het algemene bedrijfsklimaat en de belastingmoraal te verbeteren en concurrentie tegen gelijke voorwaarden tot stand te brengen; vindt dat de EU meer moet samenwerken bij de bestrijding van zwartwerken;

21.

wijst de lidstaten erop dat de demografische ontwikkeling in de meeste lidstaten dusdanig is dat werk in de ouderenzorg meer waardering moet krijgen, met name onder jongeren;

22.

roept de lidstaten en de Commissie op verbetering te brengen in de kwaliteit en de beschikbaarheid van statistische gegevens, die nodig zijn voor vergelijkende evaluatie in gemeenschappelijk aangewezen sectoren en die van vitaal belang zijn voor het beleid op het gebied van diensten; de aanvaarding van gemeenschappelijke indicatoren op Europees niveau zal het nauwkeurig volgen en plannen van het beleid op het gebied van werkgelegenheid, productiviteit en bevordering in ruime zin van de dienstensector vergemakkelijken;

23.

wijst op de bijdrage van de nieuwe vormen van werkgelegenheid ook in de dienstensector (deeltijd en tijdelijke arbeid, telewerken, thuiswerken, ...); verzoekt de lidstaten de kwaliteit van deze nieuwe arbeidsvormen, met name het deeltijdwerk, te verhogen, door te waarborgen dat alle werknemers verzekerd zijn van hetzelfde hoge niveau van bescherming en werkzekerheid, en door de arbeidsomstandigheden voor vrouwen te verbeteren;

24.

wijst op de situatie van vrouwen in de dienstensector, die vaak wordt gekenmerkt door onzekere arbeidsbetrekkingen, lage salariëring, gebrek aan scholings- en opleidingsmogelijkheden, enz, en op de aanwezigheid van vrouwen in de traditionele activiteiten (onderwijs, zorgsector, gezondheidszorg, toerisme, restauratiewezen) alsmede in nieuwe en nog steeds groeiende branches (schoonheidsverzorging, recreatie); roept de lidstaten op om in hun beleid de rechten van de vrouwelijke werknemers te bevorderen en te beschermen (pensioen, sociale zekerheid, vorming, loopbaanontwikkeling, gelijke beloning, combinatie beroeps- en gezinsleven ...), en vraagt de lidstaten met name diensten op het gebied van kinder- en ouderenzorg tot stand te brengen om de combinatie van gezins- en beroepsleven daadwerkelijk aan te moedigen;

25.

acht het dringend noodzakelijk dat zowel publieke als private bedrijven maatregelen nemen voor een betere vertegenwoordiging van vrouwen in besluitvorming en management; acht het verder belangrijk dat de voorwaarden voor uitoefening van een vrij beroep worden verbeterd om vrouwen te stimuleren die kant op te gaan;

26.

dringt er bij de lidstaten op aan dat zij de uitbreiding en de verbetering van de kwaliteit van buurtdiensten en huishoudelijke arbeid bevorderen alsook maatregelen nemen om een betere verdeling van de huishoudelijke taken tussen mannen en vrouwen te bereiken, waardoor de arbeidsparticipatie van vrouwen zal toenemen en dat de lidstaten daartoe huishoudelijk werk verricht door derden als een volwaardig beroep erkennen; verzoekt de lidstaten in het bijzonder om het aanbod aan kinder- en bejaardenverzorging te vergroten zodat gezins- en beroepsleven met elkaar gecombineerd kunnen worden, en onderstreept de verantwoordelijkheid van de overheid voor controle op en garanties voor kwaliteit en betaalbaarheid van dergelijke diensten;

27.

wijst erop hoe belangrijk het is dat de lidstaten gehandicapten en legale immigranten meer mogelijkheden bieden voor toegang tot de arbeidsmarkt in de dienstensector en met name mogelijkheden scheppen voor ondernemerschap en ondernemingsgeest; dergelijke verbeteringen zijn nodig met het oog op de toekomstige behoeften in de zorgsector, bijvoorbeeld om voor deze groepen een grotere deelname aan en integratie in de arbeidsmarkt en de samenleving te bewerkstelligen;

28.

meent dat de lidstaten behoren in te zien dat een ontwikkelde en dynamische coöperatieve dienstenen bedrijfssector een waardevolle bijdrage kan leveren tot de productie van diensten;

29.

roept de Commissie op goede praktijken in de lidstaten te verzamelen en te verspreiden voor ontwikkelingsvormen en -mogelijkheden voor ondernemingen in de dienstensector, zoals de per bedrijfstak gesloten collectieve overeenkomsten m.b.t. de sociale rechten van werknemers in de dienstensector;

30.

is van mening dat de dienstensector een belangrijke bijdrage kan leveren aan de nagestreefde bevordering van „actief ouder worden” en verzoekt de lidstaten dit in aanmerking te nemen bij de uitvoering van dit aspect van de werkgelegenheidsrichtsnoeren voor 2003;

31.

verzoekt de Commissie om bij de diensten die deel uitmaken van een netwerk van diensten van algemeen belang, de effecten die de liberalisering tot dusver heeft gehad stelselmatig in kaart te brengen, op het punt van de extra arbeidsplaatsen die zij heeft opgeleverd en de mate waarin de behoeften van de maatschappij als geheel zijn gediend, om een samenhangende strategie uit te zetten voor de toekomst van de diensten van algemeen belang;

32.

wijst op de betekenis van diensten voor de plaatselijke economie en de regionale samenhang en op het belang van de „sociale economie” als instrument van maatschappelijke integratie en werkgelegenheid en roept de lidstaten op in hun beleid steun te geven aan bepaalde dienstenbranches, rekening houdende met de voordelen (geografie, milieu, infrastructuur, cultuur) en de plaatselijke en regionale behoeften;

33.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de parlementen van de lidstaten.

—

gelet op de mededeling van de Commissie (COM(2003) 336),

—

gelet op de conclusies van de bijeenkomsten van de Europees Raad in Tampere (15-16 oktober 1999) en Lissabon (23-24 maart 2000),

—

gelet op het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (1), welke bepalingen van toepassing zijn op alle personen in de Europese Unie ongeacht hun nationaliteit, en met name de artikelen 4, 5, 14, 15, 20, 21 en 23,

—

gezien Richtlijn 2000/43/EG van de Raad van 29 juni 2000 houdende toepassing van het beginsel van gelijke behandeling van personen ongeacht ras of etnische afstamming (2) en Richtlijn 2000/78/EG van de Raad van 27 november 2000 tot instelling van een algemeen kader voor gelijke behandeling in arbeid en beroep (3), gebaseerd op artikel 13 van het EG-Verdrag,

—

gelet op de mededeling van de Commissie over de integratie van migratievraagstukken in de betrekkingen van de Europese Unie met ontwikkelingslanden (COM(2002) 703),

—

gelet op de conferentie van het Griekse voorzitterschap over het „Managen van migratie ten gunste van Europa” (Athene, mei 2003),

—

gezien het op eigen initiatief uitgebrachte advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité over „De rol van de georganiseerde civiele samenleving bij immigratie en maatschappelijke integratie” (4) en de conferentie die vervolgens aan dit onderwerp is gewijd (Brussel, september 2002),

—

gelet op de artikelen 47, lid 2 en 163 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken en de adviezen van de Commissie vrijheden en rechten van de burger, justitie en binnenlandse zaken, de Commissie rechten van de vrouw en gelijke kansen en de Commissie verzoekschriften (A5-0445/2003),

A.

overwegende dat de op de bijeenkomst van de Europese Raad in Tampere gedefinieerde belangrijkste componenten van het immigratiebeleid (partnerschap met de landen van herkomst, een gemeenschappelijk Europees asielbeleid, rechtvaardige behandeling van burgers van derde landen en een doeltreffend beheer van de migratiestromen) ook nu nog gelden; dat het dringend noodzakelijk is deze op grond van het in de artikelen 61 t/m 69 van het Verdrag voorgeschreven rechtskader, waarop de Commissie zich bij de indiening van de reeds uitgewerkte voorstellen heeft gebaseerd, met inachtneming van het standpunt van het Parlement verder te ontwikkelen,

B.

overwegende dat de burgers van derde landen die naar de EU-lidstaten emigreren voor het overgrote deel extreme armoedesituaties in hun landen van herkomst ontvluchten en niet als potentiële delinquenten, maar als slachtoffers moeten worden behandeld,

C.

overwegende dat de kwalitatieve en kwantitatieve vaststelling, respectievelijk opneming van arbeidskrachten uit derde landen onder de bevoegdheid van de lidstaten valt, ten einde de migratie naar de EU naargelang van de mogelijkheden en de behoeften te sturen; overwegende dat de nationale wetgeving en het nationaal beleid in verband met de toegenomen migratie naar de EU van lidstaat tot lidstaat verschillen; overwegende dat alle lidstaten te maken hebben met de gemeenschappelijke uitdaging om de migratiestromen beter te managen, het integratiebeleid tegenover en samen met nieuwe en gevestigde migranten beter te integreren en te streven naar partnerschap met de landen van herkomst en de dialoog met de derde landen van herkomst te verbeteren in de alomvattende gezamenlijke aanpak waarvan de contouren op de Europese Raad in Tampere zijn vastgelegd, en daarbij altijd te overwegen dat de immigranten niet moeten worden beschouwd als „wegwerp”-werknemers die na gebruik aan de kant worden gezet,

D.

overwegende dat de Europese Raad van Tampere expliciet heeft gevraagd om een krachtiger integratiebeleid dat gericht moet zijn op het verlenen van met die van de EU-burgers vergelijkbare rechten en plichten aan burgers van derde landen,

E.

overwegende dat het, met het oog op een gemanagede immigratie van arbeidskrachten naar de lidstaten, de taak van de EU dient te zijn gemeenschappelijke voorwaarden en voorschriften voor binnenkomst en verblijf van arbeidsmigranten uit te werken; dat daarbij tevens een coherent concept voor verstrekking van visa moet worden ontwikkeld; overwegende dat beter management van migratiestromen en uitwisseling van de beste praktijken bij het integratiebeleid plaats moeten vinden in de context van belangwekkend onafhankelijk onderzoek dat aantoont wat de positieve economische baten alsook de kosten zijn van immigratie voor de lidstaten; overwegende dat de betere en volledige integratie van nieuwe en gevestigde migranten, vooral op de EU-arbeidsmarkt, het economisch potentieel van migranten aanboort, de sociale cohesie bevordert alsmede eerbiediging van de verscheidenheid en bijdraagt aan de doelstellingen van de Europese Raad van Lissabon: een concurrerende dynamische op kennis gebaseerde economie te creëren die economisch duurzaam kan groeien met meer en betere werkgelegenheid en grotere sociale cohesie,

F.

overwegende dat onderscheid moet worden gemaakt tussen de aspecten van het immigratiebeleid die verband houden met de opname van nieuw aangekomen personen met het oog op een verbetering van hun integratie en de aspecten die immigranten van de tweede en derde generatie betreffen, die nog altijd te kampen hebben met sociale, economische en politieke uitsluiting,

G.

overwegende dat de op handen zijnde uitbreiding van de EU de migratiedynamiek in Europa zal veranderen — wellicht dat de Europese arbeidsmarkten daar beter van worden hetgeen zou moeten leiden tot grotere bewegingsvrijheid tussen de bestaande en de nieuwe lidstaten; overwegende dat landen buiten de EU nu aan de EU gaan grenzen; overwegende dat de (kandidaat-) uitbreidingslanden, waarvan er vele voor de uitbreiding buurland waren, meer aandacht zullen moeten schenken aan migratie; overwegende dat integratiemaatregelen ook ten goede komen aan migranten binnen de EU, o.a. uit de nieuwe lidstaten,

H.

overwegende dat in de meeste gevallen het probleem van het illegale verblijf ontstaat uit het feit dat personen die legaal op het grondgebied van de Unie zijn binnengekomen, hun verblijfsvergunning hebben verloren,

I.

overwegende dat een resoluut optreden tegen illegale werkgelegenheid en degenen die hiervan profiteren een vast onderdeel van de strijd tegen illegale immigratie is; dat een gemakkelijker legale toegang voor immigranten tot de arbeidsmarkt wellicht tot gevolg zou kunnen hebben dat zowel het aanbod als de vraag naar illegale werkgelegenheid teruglopen,

J.

overwegende dat vrouwen een belangrijke en niet te verwaarlozen meerderheid van de immigranten vormen, waaronder die van de tweede en de derde generatie, alsmede van de asielzoekers en de illegale immigranten,

K.

overwegende dat vrouwen het slachtoffer zijn van discriminatie, zowel op grond van hun geslacht als van hun herkomst; overwegende dat deze discriminatie tevens immigrantes van de tweede en derde generatie betreft, ongeacht de mate waarin ze zijn geïntegreerd,

L.

overwegende dat een Europees migratie- en integratiebeleid consistent moet zijn met het bredere sociaal, economisch, buitenlands en ontwikkelingsbeleid van de EU en moet sporen met de centrale Europese waarden zoals gelijke kansen, mensenrechten, waardigheid, verdraagzaamheid en eerbiediging van de verscheidenheid, bestrijding van discriminatie en deelname aan het cultureel en politiek leven als staatsburger,

1.

stelt vast dat het initiatief van de Commissie overeenstemt met de nadruk die de Europese Raad van Tampere heeft gelegd op het ontwikkelen van een effectiever migratie- en integratiebeleid ten aanzien van burgers van derde landen in de EU; het is voor het eerst dat er evenwichtig aandacht is geschonken aan drie vitale kwesties die met elkaar samenhangen: het managen van de migratie naar de EU toe in een context van een vergrijzende bevolking; verbetering van de integratie van migranten in de EU; de noodzaak van samenwerking met de landen van herkomst; is van mening dat de strijd tegen illegale immigratie en mensenhandel niet mag leiden tot een repressief beleid dat gericht is tegen immigranten zonder verblijfsvergunning, maar wel tegen mensenhandelaren en werkgevers die van deze situatie profiteren;

2.

constateert dat deze kwesties centraal stonden op de agenda van Lissabon en de visie op een wederzijds ondersteunende werkgelegenheid, sociaal en economisch beleid: enerzijds zijn migratie en maximale werkgelegenheid steeds belangrijker voor de EU-arbeidsmarkten en economische groei; anderzijds is integratie van nieuwe migranten, gevestigde burgers van derde landen en EU-burgers die tot een etnische minderheid behoren, een sleutelfactor voor maatschappelijke cohesie; in die zin zijn arbeidsmarktkwesties van cruciaal belang, maar zij mogen niet geïsoleerd worden bekeken: integratie hangt tevens af van een heel scala aan andere factoren, o.a. de maatschappelijke context, onderwijs en taalvaardigheid, participerend burgerschap, de inschakeling van de civil society en de sociale partners, effectieve implementatie van EU-financieringsprogramma's om nadelen op de arbeidsmarkt aan te pakken, zoals het Europees Sociaal Fonds, EQUAL, het Europees integratiefonds, het Europees vluchtelingenfonds alsook het juridisch kader (bijvoorbeeld een geëigende implementatie van de artikel 13-antidiscriminatierichtlijnen); een geslaagde integratie van migranten is één factor om maatschappelijke aansluiting te bereiken ten gunste van de betrokken personen alsook van de plaatselijke gemeenschappen en de samenleving in het algemeen;

3.

benadrukt dat verschillende groepen migranten verschillende integratiebeleidsvormen vereisen; benadrukt dat het bij integratie niet alleen gaat om de nieuwkomers maar ook om burgers van derde landen die al langer aanwezig zijn, en om tweede en derde generatie migranten; hiermee moet bij de beleidsmaking rekening worden gehouden;

4.

benadrukt dat bij alle factoren die integratie van migranten begunstigen, de kwestie van de taalbeheersing door mennen en vrouwen, los van de werkgelegenheidskwestie, centraal staat, wat alleen maar de positie op de arbeidsmarkt vergemakkelijkt: de denkstructuur, zelfstandigheid, een beter doorschouwen van de maatschappij en hoe zij in elkaar zit, alsook ontwikkeling en verbetering van de omgang met anderen waardoor de maatschappelijke cohesie wordt bevorderd;

5.

wijst op het cruciale belang van genderspecifieke perspectieven voor aangelegenheden als immigratie en integratie, alsmede voor de werkgelegenheid; onvoldoende aandacht voor genderspecifieke problemen die zich voordoen in verband met immigratie en integratie, kan ingrijpende gevolgen hebben voor de betrokken vrouwen, alsmede voor de samenleving als zodanig, met name voor de samenlevingen waarvan deze vrouwen deel uitmaken;

6.

wijst op belangwekkend internationaal onderzoek dat laat zien dat de demografische migratietrends de belangrijkste component zijn van bevolkingsveranderingen in de ontwikkelde wereld; constateert dat de arbeidsbevolking in de EU met 25 leden zal dalen van 303 naar 297 miljoen in 2020 — en dan naar 280 miljoen in 2030, waarbij het percentage ouderen bijna verdubbelt; daarbij kan de achteruitgang van de globale werkgelegenheidssituatie negatieve gevolgen voor de economische groei hebben, aangezien die groei voortvloeit uit de toename van werkgelegenheid en productiviteit;

7.

onderstreept het belang van aandacht voor immigranten, met name vrouwen, als een hulpbron en aanwinst voor de arbeidsmarkt om een pluriforme arbeidsmarkt te hebben en een goed gebruik te maken van de beschikbare menselijke hulpbronnen;

8.

geeft toe dat de migratiestromen een onontkoombare realiteit zijn die kunnen en moeten worden ingezet voor wederzijds voordeel van de gastlanden en de landen van herkomst; geeft toe dat beheerste migratie, o.a. tijdelijke migratiemechanismen, een onderdeel moeten zijn van de reactie op de demografische en economische trends in de EU en hun impact op de sociale zekerheidsstelsels, maar niet de enige oplossing kunnen zijn — ook beduidend hogere geboortecijfers zijn een belangrijke factor; benadrukt dat migratiebeleid moet worden ontwikkeld naast aanvullende integratiemaatregelen; beklemtoont dat migratie niet alleen mag worden beschouwd in termen van economisch potentieel en dat een alomvattend beleid ook de maatschappelijke, culturele, godsdienstige en politieke dimensies moet bestrijken;

9.

beklemtoont dat een goed beleid voor migratiemanagement onder meer kan omvatten:

10.

legt er de nadruk op dat gemanagede migratie niet kan betekenen:

11.

is van mening dat in het grijze circuit werkzame legale immigranten met het oog op de verwerking van klachten over illegale arbeid net zo behandeld moeten worden als EU-burgers;

12.

wijst met nadruk op de buitengewoon kwetsbare situatie van illegale immigrantes, die op illegale wijze, in verborgenheid en onder onduldbare omstandigheden hun werk doen, hetgeen hen belet de gevallen van geweldpleging of discriminatie, seksueel of anderszins waarvan zij het slachtoffer zijn, te rapporteren, daar zij totaal afhankelijk zijn van hun werkgever, degenen die hen binnengesmokkeld hebben en andere personen;

13.

is van mening dat de lidstaten dringend maatregelen moeten nemen om de illegale werkgelegenheid, met name in de sector huishoudelijk werk, te onderzoeken, waarin volgens zijn resolutie van 30 november 2000 over de normalisering van huishoudelijk werk in de informele economie (5) een groot aantal vrouwelijke migranten werkzaam zijn; is van mening dat een nieuwe oplossing moet worden gevonden om het gezinnen die dergelijke werknemers in dienst hebben, mogelijk te maken een legaal arbeidscontract op te stellen waardoor deze werknemers aanspraak hebben op de sociale zekerheid;

14.

benadrukt dat vrouwen en minderjarigen de belangrijkste slachtoffers van mensenhandel en/of seksuele uitbuiting zijn en dat zij derhalve adequate bescherming en hulp behoeven; wijst op de noodzaak deze kwestie aan te pakken, maatregelen te bevorderen ter voorkoming van mensenhandel, uitbanning van seksuele uitbuiting en de integratie van de slachtoffers ervan te waarborgen; dringt erop aan dat de lidstaten maatregelen treffen en adequate wetgeving uitvaardigen die de slachtoffers ervan niet benadeelt;

15.

is van mening dat het gemanagede migratiebeleid van de lidstaten het hele scala van migratie moet bestrijken: van seizoens/tijdelijke migratie tot en met permanente vestiging; zoals de Commissie aangeeft, kan tijdelijke migratie een permanent karakter krijgen en komt de grootste economische maatschappelijke culturele bijdrage van permanente, zich aanpassende en goed geïntegreerde migranten;

16.

signaleert echter dat in de huidige situatie migranten die eenmaal toegelaten zijn vaak uitsluitend in de richting van permanente vestiging gedreven worden: aanpassingen in onderdelen van bijvoorbeeld arbeids- en sociale wetgeving kunnen wenselijk zijn om de optie van tijdelijkheid en terugkeer naar het land van herkomst aantrekkelijker te maken, hetgeen ook de ontwikkeling in de landen van herkomst ten goede kan komen („brain circulation” in plaats van „brain drain”);

17.

benadrukt dat integratie een zaak voor de gehele samenleving is en dat zowel migranten als allochtonen zich moeten inspannen om werkelijke maatschappelijke cohesie te bereiken; legt vooral de nadruk op de cruciale van de plaatselijke en regionale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor onder meer planning, huisvesting, onderwijs en de arbeidsmarkt rechtstreeks van invloed zijn op integratie en de maatschappelijke cohesie, maatschappelijke aanpassing en duurzame gemeenschappen kunnen helpen bevorderen; legt de nadruk op het belang van ondersteuning van dergelijke werk via de structuurfondsen van de EU en initiatieven zoals EQUAL en Urban, terwijl ook plaatselijke en regionale autoriteiten meer inspraak moeten krijgen in het Europees debat;

18.

benadrukt dat een betere kennis van andere culturen van essentieel belang is in een Europa dat steeds gedifferentieerder wordt en dat alle deelnemers aan de maatschappij moeten leren hoe te werk te gaan in heterogene en wisselende omgevingen; verzoekt de lidstaten betere kennis van andere culturen te promoten als een norm in het onderwijs en het openbaar leven (politiek, arbeidsmarkt, dienstverlening);

19.

constateert dat het toelatingsbeleid een belangrijke impact kan hebben op een succesvolle integratie van migranten; roept in dit verband nadrukkelijk op tot een consistente definitie van „gezin/familie” bij alle Tampere-initiatieven; betreurt de inhoud van Richtlijn nr. 2003/86/EG van de Raad (6) inzake gezinshereniging die inbreuk maakt op het recht om in gezinsverband te leven en is van mening dat het van fundamenteel belang is een richtlijn in de door het Europees Parlement gedefinieerde zin goed te keuren; verzoekt de lidstaten het internationaal verdrag inzake de bescherming van de rechten van alle migrerende werknemers en hun gezinsleden te ratificeren dat middels resolutie nr. 45/158 op 18 december 1990 door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties is goedgekeurd;

20.

is ervan overtuigd dat een Europese benadering van migratie, integratie en werkgelegenheid moet erkennen hoe ingewikkeld het totaalbeeld is, bijvoorbeeld:

21.

wijst erop dat veel immigrantes slechts afgeleide rechten hebben via hun echtgenoten in hun landen van herkomst; het is derhalve van cruciaal belang te waarborgen dat de rechten en uitkeringen van immigrantes geïndividualiseerd worden, hen een individuele wettelijke status te geven en om immigrantes gedegen informatie, opleiding en mondigheidsstrategieën inzake hun rechten en kansen te verstrekken teneinde de mogelijkheid tot integratie in de samenleving en op de arbeidsmarkt te bevorderen;

22.

maakt zich zorgen dat de huidige werkeloosheidspercentages in de EU voor immigranten laten zien dat hun potentiële economische en maatschappelijke bijdrage lang niet altijd wordt gerealiseerd; is van mening dat werkgelegenheid centraal staat bij de vraag of migranten integreren; steunt voorstellen om succesvolle stabiele werkgelegenheid te verbeteren, o.a. uitwisseling van beste praktijken tussen de lidstaten op het gebied van onderwijs, beroepsbekwaamheid met speciale nadruk op taalcursussen voor nieuwe migranten, het voortborduren op ieders persoonlijke vaardigheden en bevoegdheden alsook hun binnen en buiten de EU verkregen ervaring en vakbekwaamheid, zodat de bekwaamheden van personen en de behoeften van de arbeidsmarkt veel beter op elkaar kunnen worden afgestemd;

23.

dringt krachtig aan op maatregelen voor het opheffen van belemmeringen zoals discriminatie op de werkvloer; o.a. het gebruik van succesvolle management van verscheidenheid op de werkvloer, zoals nu al in praktijk wordt gebracht door sommige grote ondernemingen en overheidsinstellingen als garantie voor eerlijke aanwerving, een vaste aanstelling en bevordering op het werk, gebaseerd op verdiensten en zonder rekening te houden met raciale of etnische herkomst; bepleit speciale aandacht voor de werkgelegenheid van immigrantenvrouwen en het opstellen van statistieken, opgesplitst naar gender;

24.

is van mening dat een actief immigratiebeleid van legaal in de EU verblijvende onderdanen van derde landen het volgende moet behelzen:

25.

is van mening dat op de hiervoor genoemde gebieden programma's moeten worden opgesteld voor de opvang van personen die in een EU-lidstaat aankomen en is van mening dat de bepalingen in verband met de bovengenoemde gebieden op het gebied van het integratiebeleid voor tweede en derde generatie immigranten moet worden herzien om deze af te stemmen op de in deze resolutie vastgelegde doelstellingen;

26.

verzoekt de lidstaten over te gaan tot regularisering van immigrerende werknemers die weliswaar niet over een verblijfsvergunning beschikken, maar wel belastingen en socialezekerheidspremies in het gastland betalen;

27.

is van mening dat de goedkeuring van de richtlijn over personen die een langdurig recht op verblijf hebben met het oog op de integratie van burgers van derde landen een essentieel belang heeft;

28.

omdat de werkloosheid vaak groter is onder vrouwelijke dan onder mannelijke immigranten moet de nadruk speciaal worden gelegd op hoe deze vrouwen beter te integreren, betere kinderopvang, speciale culturele en educatieve ontmoetingsplaatsen enz.; wanneer gender verdisconteerd wordt, komt de nadruk meer te liggen op betere integratie van immigranten en wordt er efficiënter gewerkt;

29.

wijst op het belang van de beschikbaarheid van gratis hulpverlening voor immigrantes, met name advies- en hulpcentra, speciaal voor vrouwen, ter behartiging van hun problemen inzake gezondheid, voortplanting, rechten, werkgelegenheid, enz., en onderstreept dat de hulpverlening vrouwvriendelijk en cultuurbewust dient te zijn (b.v. verstrekt door vrouwen met kennis van emigratielanden in termen van cultuur, familierelaties, enz.);

30.

hamert met name op het belang van onvoorwaardelijke en zelfs prioritaire toegang van immigrantes tot onderwijs en beroepsopleidingen, die onontbeerlijk is voor een werkelijke integratie in de samenleving en de arbeidsmarkt;

31.

geeft te bedenken dat in de lidstaten, vooral op regionaal en lokaal niveau, diverse actieprogramma's zijn opgesteld, die zich bezighouden met de steeds pluralistischer maatschappijen van dit moment, en is van mening dat de door de verschillende autoriteiten in dit verband opgedane ervaring in een gemeenschappelijke ervaringslijst moeten worden samengevat, om de uitwisseling van beproefde procedures, de vergelijking van resultaten en de beschikbaarheid van informatie voor de lidstaten, de EU-instellingen, de regionale en lokale en andere betrokken partijen te vergemakkelijken;

32.

steunt de voorstellen, overeenkomstig de open coördinatiemethode, om de uitwisseling te bevorderen van informatie, ideeën en ervaring met integratie en werkgelegenheid van zowel nieuwe als reeds gevestigde migranten; constateert dat het Europees Parlement een krachtiger rol hierbij moet spelen en dat alle betrokkenen moeten worden ingeschakeld, ook migrantenorganisaties; dringt tevens aan op een ambitieuzer actiepakket, bijvoorbeeld een meer gedetailleerd bestrijken van kwesties rond migratie in de EES, bewustwording van rechten en verantwoordelijkheden van migranten, actie door de sociale partners van de EU om migrerende werknemers beter vertegenwoordigd en betrokken te krijgen in de particuliere en overheidssector, bij vakbonden en ondernemingsraden alsook maatregelen om de etnische diversiteit van het personeel bij de EU-instellingen en elders bij de overheid te verbeteren;

33.

is verheugd dat in de mededeling ook wordt ingegaan op het begrip burgerschap, zodat wettelijk in de EU verblijvende burgers van derde landen een status genieten die hun economische, sociale rechten en plichten verschaft, o.a. het stemrecht bij plaatselijke en Europese verkiezingen, maar benadrukt dat dit meer inhoudt dan het implementeren van wetsinitiatieven; benadrukt hoe belangrijk burgerschap is wil men het gevoel hebben tot een gemeenschap te behoren, en dus voor integratie; verzoekt de Commissie de nadruk erop te blijven leggen dat lidstaten ervoor moeten zorgen dat hun burgerschapsbepalingen niet-discriminerend zijn, vooral door rekening te houden met de in artikel 13 van het Verdrag genoemde rechtsgrondslagen;

34.

benadrukt dat werkgelegenheid weliswaar centraal staat bij integratie, maar dat er ook andere maatregelen nodig zijn voor diegenen die niet meedoen op de arbeidsmarkt zoals kinderen of de gezinsverzorger, alsook mensen met gezondheidsproblemen; beklemtoont dat er veel andere manieren zijn om deelname aan het maatschappelijk leven en integratie te bevorderen, o.a. het promoten van vrijwilligerswerk;

35.

is van mening dat EU-samenwerking bij het managen van migratie, vooral in verband met de arbeidsmarkt, noodzakelijk is maar daarvoor zijn politieke inzet en leiderschap vereist; ziet het huidige politieke klimaat ten aanzien van asielzoekers en illegale immigratie als een mogelijke belemmering om samenwerking van de grond te krijgen ten aanzien van gemanagede migratie en integratiebeleid; maar vindt dat EU-samenwerking en het uitwisselen van beste praktijken buitengewoon wenselijk is om de doelstellingen van Tampere en Lissabon te verwezenlijken, met erkenning van het gezag van de individuele lidstaten op het terrein van asiel- en immigratiebeleid;

36.

dringt er bij de Raad en de lidstaten op aan om zich sterk te maken voor gemanagede migratie, in het bijzonder door vooruitgang te boeken bij alle punten van de evenwichtige agenda die is opgesteld door de Europese Raad van Tampere, o.a. die punten die op de achtergrond zijn geraakt (b.v. de verbindingen met de ontwikkelingslanden en het integratiebeleid) door de nadruk die recentelijk meer is komen te liggen op illegale immigratie en asielzoekers; benadrukt dat de tot nog toe als onderdeel van de Tampere-agenda goedgekeurde richtlijnen de in Tampere gedane beloften niet nakomen en constateert dat dit belangrijke gevolgen heeft voor de integratie en roept de lidstaten op om zich te verdiepen in argumenten van organisaties zoals de internationale organisatie voor migratie die stellen dat gemanaged migratiebeleid, o.a. op het gebied van werkgelegenheid, nodig is als tegenwicht voor hervorming van het asielstelsel en actie tegen illegale immigratie — zonder meer kansen op legitieme economische migratie zal het misbruik van en de druk op het asielbeleid en op alle illegale vormen van migratie niet afnemen;

37.

is van mening dat de strijd tegen illegale immigratie en mensenhandel niet mag resulteren in een repressief beleid tegen immigranten in een onregelmatige situatie, maar wèl tegen mensenhandelaren en degenen die van de situatie profiteren;

38.

wijst op de noodzaak om de oorzaken en de consequenties van illegale en legale immigratie en vlucht na te gaan, met name bij immigrantes en asielzoeksters, die wellicht geëmigreerd zijn wegens seksuele discriminatie of vervolging;

39.

verzoekt de lidstaten om regelmatig studies te verrichten en de Commissie te informeren over het zwarte en grijze arbeidscircuit, over de gevolgen hiervan voor de economische activiteit van het land en over de aanwezigheid van immigranten op de arbeidsmarkt, omdat het uitzicht op een arbeidsplaats ongetwijfeld een prikkel is voor illegale immigratie;

40.

dringt aan op studies, naar gender uitgesplitste statistieken en thematisch onderzoek naar, bijvoorbeeld, de feminisering van de migratie, de rol van de vrouw in de integratie en de sociaal-economische discriminatie van immigrantes, om Europees en nationaal overheidsbeleid te kunnen uitstippelen waarin rekening wordt gehouden met de genderspecifieke aspecten van immigratie;

41.

is zich ervan bewust dat de lidstaten voor de vaststelling van het aantal ingezetenen van derde landen op hun grondgebied bevoegd zijn, maar steunt het idee om algemene schattingen te doen waarbij ook personen worden meegerekend wier verblijf om andere redenen dan die van een economische activiteit werd toegestaan, zoals bijvoorbeeld vluchtelingen, personen die subsidiaire bescherming genieten en personen die met het oog op gezinshereniging inreizen, waartoe ook minderjarigen die in het arbeidsproces kunnen worden ingeschakeld behoren, en die toegang tot de arbeidsmarkt moeten krijgen;

42.

juicht het toe dat zijn Voorzitter een procedure voor het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen heeft ingeleid tegen Richtlijn 2003/86/EG teneinde ervoor te zorgen dat de bepaling die de lidstaat het recht geeft geïmmigreerde kinderen van ten minste 12 jaar oud aan een test te onderwerpen alvorens te besluiten of zij zich bij hun ouders mogen voegen, wordt geannuleerd;

43.

verzoekt de Raad en de lidstaten om de dialoog met de derde landen te verbeteren o.a. om ervoor te zorgen dat de diepere oorzaken van economische immigratie worden aangepakt en dat het beleid de ontwikkelingsdoeleinden ondersteunt;

44.

verzoekt de regeringen van de lidstaten om definities en samenwerking bij reguleringsstelsels (zowel kwalitatief als kwantitatief) voor legale toelating tot Europa opdat de landen van herkomst en transit die het meest te maken hebben met illegale immigratiestromen, partnerschappen kunnen opbouwen om overeenkomsten over terugneming, het beheersen van migratiestromen en bestrijding van illegale immigratie, af te sluiten;

45.

verzoekt de lidstaten overeenkomsten met de landen van herkomst van de immigranten te sluiten om de overdracht van de verworven socialezekerheidsrechten van immigranten te waarborgen;

46.

bepleit om de nodige politieke en economische instrumenten waarover de EU beschikt, effectief in te zetten om de onderliggende oorzaken van migratiestromen aan te pakken en de samenwerking te ondersteunen met derde landen die een sleutelrol moeten vervullen bij het managen van de migratie;

47.

herinnert aan de mededeling van de Commissie over de integratie van migratievraagstukken in de betrekkingen van de Europese Unie met ontwikkelingslanden, namelijk:

48.

vindt dat het uitgangspunt bij arbeidsmigratie het streven naar rechtvaardige nationale en internationale arbeidsverhoudingen moet zijn; is van mening dat overleg met de landen van herkomst en de plaatselijke vakbonden daarom noodzakelijk is; stelt voor om een en ander te reguleren door een internationale wetgeving te ontwikkelen; het ligt voor de hand dat de ILO (Internationale Arbeidsorganisatie) hierbij een belangrijke rol moet worden toegekend;

49.

verzoekt de regeringen van de lidstaten om een van verantwoordelijkheidsbesef getuigend en evenwichtig debat te voeren dat gebaseerd is op nauwkeurige onafhankelijk vergaarde informatie over migratie, de positieve economische en maatschappelijke bijdragen van migranten alsook de kosten, alsook de manier waarop migratie een van de vele oplossingen kan zijn voor de trend in de EU met haar afnemende arbeidspopulatie; aan dit debat moeten politieke leiders, de media, sociale partners en de civil society meedoen;

50.

wijst op het enorme belang van de integratie van gelijke kansen op alle EU-beleidsterreinen en pleit voor een veel ruimere erkenning van de specifieke en vaak ingrijpende problemen waarmee vrouwen geconfronteerd worden bij immigratie en integratie in een vreemd land;

51.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

—

gezien de mededeling van de Commissie (COM(2003) 323),

—

gezien het plan voor de bescherming van de buitengrenzen van de lidstaten van de Europese Unie, dat door de Raad Justitie en Binnenlandse Zaken op 13 juni 2002 is aangenomen,

—

gezien de conclusies van de Europese Raad van 21 en 22 juni 2002 (Sevilla) over de geleidelijke invoering van een gecoördineerde en geïntegreerde bewaking van de buitengrenzen,

—

gezien de conclusies van de Europese Raad van 19 en 20 juni 2003 in Thessaloniki over de ontwikkeling van een gemeenschappelijk beleid inzake illegale immigratie, buitengrenzen, de terugkeer van illegale immigranten en de samenwerking met derde landen,

—

gezien de conclusies van de Europese Raad van 16 en 17 oktober 2003 in Brussel,

—

gelet op het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot instelling van een programma voor financiële en technische bijstand aan derde landen op het gebied van migratie en asiel (COM(2003) 355) en het standpunt van het Parlement van 4 december 2003 (1) daarover,

—

gelet op het voorstel voor een verordening van de Raad tot wijziging van verordening (EG) nr. 1683/95 betreffende de invoering van een uniform visummodel en het voorstel voor een verordening van de Raad tot wijziging van verordening (EG) nr. 1030/2002 betreffende de invoering van een uniform model voor verblijfstitels voor onderdanen van derde landen (COM(2003) 558),

—

gelet op de artikelen 47, lid 2 en 163 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie vrijheden en rechten van de burger, justitie en binnenlandse zaken (A5-0419/2003),

A.

overwegende dat de binnenlandse veiligheid als gevolg van de bestrijding van terrorisme, georganiseerde misdaad en mensen- en drugshandel een zeer belangrijk onderwerp in de EU is geworden,

B.

overwegende dat uit het resultaat van de werkzaamheden van de Europese Conventie duidelijk blijkt welke rol de Unie speelt bij de waarborging van de interne en externe veiligheid, niet in de laatste plaats door middel van de stapsgewijze invoering van een geïntegreerd stelsel van bescherming aan de buitengrenzen, en dat de rol van het Europees Parlement in dit kader onmiskenbaar wordt uitgebreid,

C.

overwegende dat doelmatige bestrijding van mensenhandel, bijvoorbeeld door te eisen dat de profiteurs die grof geld verdienen met mensenhandel verantwoording afleggen, een eerste stap is in de strijd tegen illegale immigratie naar de EU,

D.

overwegende dat de illegale immigratie en de illegale arbeid een sociaal probleem vormen dat niet alleen de afzonderlijke lidstaten maar de EU als geheel betreft, en dat vooruitgang op het gebied van het asiel- en immigratiebeleid daarom op EU-niveau moet worden bereikt, teneinde de menselijke tragedies die zich dagelijks in de Europese Unie voordoen te voorkomen,

E.

overwegende dat een persoon die zijn land verlaat om naar de Europese Unie te emigreren een persoon is die, in zijn eigen ogen, serieuze, vaak vitale redenen heeft om dit te doen; dat ieder van ons in dezelfde economische, sociale, psychologische en emotionele omstandigheden hetzelfde zou doen,

F.

overwegende dat een beleid van legale immigratie, vooral in de landbouw-, de bosbouw-, de gastronomie- en de bouwsector, gepaard gaande met de systematische bestrijding van illegale arbeid in deze sectoren, de aanzuigende werking van de op illegale immigratie steunende economische sectoren kan verminderen,

G.

overwegende dat het van het grootste belang is dat de slachtoffers van mensenhandel niet worden beschouwd als misdadigers maar als slachtoffers van misdaad,

H.

overwegende dat coherente maatregelen van de EU op het gebied van illegale immigratie en grensbewaking noodzakelijk zijn in het kader van de voortgezette ontwikkeling van de zone van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid,

I.

overwegende dat verscherpte controles aan de buitengrenzen van de EU de activiteiten van mensensmokkelaars kunnen terugdringen en derhalve, naast andere maatregelen, preventief werken tegen deze mensensmokkel,

J.

overwegende dat een communautair repatriëringsbeleid, preventieve maatregelen bij de samenwerking met derde landen en een geïntegreerd plan voor maatregelen tegen mensensmokkelaars slechts doeltreffend kunnen zijn indien zij gepaard gaan met een actief beleid van legale immigratie en een coherent gemeenschappelijk asielbeleid,

K.

overwegende dat doelgerichte stabiliseringsprogramma's in de landen van herkomst en doorreis de economische, politieke of sociale omstandigheden, die door potentiële migranten als „push-factoren” worden ervaren, kunnen verbeteren,

L.

overwegende dat een betere voorlichting in de landen van herkomst en doorreis over de gevolgen van illegale immigratie in de EU alsmede over de mogelijkheden van legale immigratie een tegenwicht kunnen vormen voor de beloftes van mensensmokkelaars en op deze wijze illegale immigratie zou kunnen voorkomen,

1.

onderschrijft de conclusies van de Europese Raden van Tampere, Brussel en Thessaloniki en het door de Commissie ingediende wetgevingspakket;

2.

is van mening dat de dringende behoefte aan dezelfde hoge veiligheidsnormen aan alle buitengrenzen van de grotere EU zowel een verdeling van de verantwoordelijkheid bij de bewaking van bijzonder gevoelige grenssegmenten alsook een verhoging van de doeltreffendheid door gezamenlijk optreden of coördinatie vereist;

3.

bekrachtigt het standpunt in zijn resolutie van 15 januari 2003 (2) over geïntegreerd beheer van de buitengrenzen met betrekking tot de omzetting van een gemeenschappelijk programma voor opleiding en voortgezette opleiding ten behoeve van de gemeenschappelijke grensbeveiliging, o.m. door programma's voor voortgezette opleiding in het kader van ARGO en de oprichting van een Europees college voor leidinggevende ambtenaren;

4.

bekrachtigt zijn wens betreffende de opbouw van een Europese, uit speciale eenheden bestaande grenswacht die uit de Gemeenschapsbegroting wordt betaald en zo nodig en op verzoek van de lidstaten voor riskante segmenten aan de buitengrenzen tijdelijk ter beschikking van de nationale autoriteiten wordt gesteld, zonder evenwel de bevoegdheden van de lidstaten over te nemen;

5.

neemt kennis van het voorstel van de Commissie om een operationele communautaire structuur in het kader van de Commissie ter verbetering van de samenwerking bij het beheer van de buitengrenzen in het leven te roepen; wijst de oprichting van een eigen agentschap voor grenscontroles af;

6.

merkt op dat de oprichting van een Europese grenswacht een nieuwe wettelijke grondslag zou vereisen;

7.

verwacht dat de nieuwe lidstaten de hun in het kader van de Schengen-faciliteit ter beschikking gestelde EU-middelen zo inzetten, dat de Schengen-normen aan de nieuwe buitengrenzen van de EU zo spoedig mogelijk worden bereikt;

8.

onderstreept de noodzaak om het Schengen-handboek te herzien en verzoekt de Commissie hiertoe zo spoedig mogelijk voorstellen in te dienen;

9.

is ervan overtuigd dat de grenzen open moeten blijven voor personen die repressie proberen te ontvluchten en in de lidstaten van de Unie een asielaanvraag indienen; eist dat in het kader van het asielbeleid ten volle rekening wordt gehouden met het Verdrag van Genève inzake de status van vluchtelingen;

10.

spreekt zijn waardering uit voor de mededeling van de Commissie aan de Raad en het Europees Parlement met het oog op de presentatie van een actieplan voor de verzameling en analyse van communautarie statistieken over migratie (COM(2003) 179); pleit voor snelle en volledige omzetting van het actieprogramma voor statistieken, opdat de Unie beter in staat is over illegale immigratie, en met name vrouwen- en kinderhandel, gegevens te verzamelen, uit te wisselen en te verwerken, rekening houdend met het standpunt van het Parlement ten aanzien van de mededeling;

11.

verlangt dat de samenwerking tussen de lidstaten onderling en tussen de lidstaten en de Commissie door een gestandaardiseerd systeem van dataverstrekking en -analyse betreffende illegale en legale immigratie wordt verbeterd;

12.

acht het noodzakelijk dat ook de samenwerking en de informatie-uitwisseling met de landen van herkomst en doorreis verbeterd en uitgebreid worden;

13.

steunt de initiatieven van de Commissie op het gebied van het asiel- en immigratiebeleid, en verzoekt de Raad deze voorstellen aan te nemen en rekening te houden met de resoluties en standpunten van het Europees Parlement daarover;

14.

herhaalt dat alleen de lidstaten het recht hebben kwantitatieve en kwalitatieve regelingen betreffende legale immigratie vast te stellen; is er evenwel van overtuigd dat een gemeenschappelijk beleid van sociale integratie onontbeerlijk is in het kader van een gemeenschappelijk beleid op sociaal, economisch en juridisch gebied;

15.

onderstreept de noodzaak een gemeenschappelijk Europees asiel- en immigratiebeleid algemeen en samenhangend te blijven benaderen. Dit beleid moet omvatten:

16.

onderstreept dat de lidstaten onverwijld maatregelen moeten treffen om een doeltreffend beleid van legale immigratie te kunnen voeren;

17.

steunt het besluit van de Raad om de lidstaten contingenten voor legale immigratie bekend te laten maken, die op EU-niveau voor een gemeenschappelijke onderhandelingspositie bij onderhandelingen over terugnameovereenkomsten kunnen worden gebruikt;

18.

is van mening dat de hoogste voorrang moet worden gegeven aan een vrijwillig terugkeerbeleid, maar wijst erop dat in het kader van iedere beleidsontwikkeling ten volle het beginsel van niet-uitwijzing en het recht asiel te vragen dienen te worden geëerbiedigd;

19.

acht het noodzakelijk bestaande terugnameovereenkomsten met landen van herkomst en doorreis voort te zetten en de huidige onderhandelingen over nieuwe akkoorden snel af te ronden;

20.

is van mening dat bilaterale terugnameovereenkomsten van de lidstaten met landen van herkomst en doorreis zo mogelijk dienen te worden vervangen door communautaire akkoorden;

21.

is van mening dat het ILO-netwerk, gezien zijn unieke kennis en contacten, een rol moet spelen bij de geslaagde repatriëring en herintegratie van illegale immigranten in hun landen van herkomst;

22.

is van mening dat de terugnameovereenkomsten tussen de EU en derde landen voor beide zijden verplichtingen met zich meebrengen, die ook door beide zijden moeten worden nageleefd;

23.

is van mening dat de repatriëring van illegale immigranten met inachtneming van de grondrechten en de hoogste veiligheidsnormen moet verlopen, zoals in de desbetreffende internationale overeenkomsten is neergelegd;

24.

verzoekt de lidstaten erop toe te zien dat personen die legaal hun grondgebied hebben betreden niet in de illegaliteit terechtkomen als gevolg van slechte praktijken van hun eigen nationale autoriteiten;

25.

onderstreept nogmaals dat overeenkomstig artikel 19 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en overeenkomstig het Europees Verdrag inzake de rechten van de mens collectieve uitzettingen verboden zijn en dat niemand mag worden verwijderd, uitgezet of uitgeleverd indien hij een serieus risico loopt in het land van bestemming de doodstraf te krijgen, te worden gefolterd of andere onmenselijke of vernederende straffen of behandelingen te ondergaan;

26.

neemt kennis van de voorstellen van de Commissie voor de opneming van biometrische identificatiekenmerken en biometrische gegevens in de visa en verblijfstitels van burgers van derde landen en als tweede fase in de paspoorten voor EU-burgers; dit dient echter zodanig te gebeuren dat zo veel mogelijk rekening wordt gehouden met eisen ten aanzien van de bescherming van gegevens;

27.

verzoekt de Commissie in dit verband zo spoedig mogelijk informatie over de langetermijndoelstellingen, de juridische en technische voorwaarden alsmede de financiële gevolgen van de ontwikkeling van het visuminformatiesysteem (VIS) ter beschikking te stellen;

28.

verzoekt de Raad in deze context te zorgen voor de nodige controle op het verzamelen van informatie over burgers, en de ontwikkeling en aanpassing van structuren die deze controle mogelijk maken te bevorderen, met het oog op de verwerking van het gestaag toenemende aantal gegevens;

29.

acht het noodzakelijk in de landen van herkomst en doorreis door meer informatie in de vorm van voorlichtingscampagnes, met name via de audiovisuele media, over de gevolgen van illegale immigratie, en weigering van een verblijfsvergunning of asielaanvraag de ter plaatse heersende denkbeelden betreffende illegale immigratie te bestrijden;

30.

verzoekt elke maatregel te steunen die meer voorlichting in de landen van herkomst en doorreis over de gevolgen van illegale immigratie en de activiteiten van mensensmokkelaars ten doel heeft, met name maatregelen die via de televisie een groot publiek kunnen bereiken;

31.

acht het zinvol met het oog hierop ook de informatie over mogelijkheden en perspectieven van legale immigratie als reëel alternatief voor illegale immigratie te verbeteren;

32.

is in dit verband verheugd over het voorstel van de Commissie inzake een programma voor financiële en technische hulp aan derde landen in de sectoren migratie en asiel, met name inzake de uitvoering van voorlichtingscampagnes over de gevolgen van illegale immigratie en zwartwerken in de Europese Unie, het bepalen van een doelmatig preventief beleid tegen illegale migratie door de derde landen, dat met name de bestrijding van mensenhandel en het binnensmokkelen van migranten omvat, alsmede de verspreiding van gegevens over de mogelijkheden om in de Europese Unie op legale wijze te werken en de met het oog hierop te volgen procedures; spreekt de hoop uit dat de verordening tijdens de eerste lezing kan worden aangenomen;

33.

steunt het voorstel van de Commissie voor de periode 2004-2006 meer middelen voor de ontwikkeling van het VIS, voor een geïntegreerd terugkeerprogramma en voor de invoering van een communautair solidariteitsinstrument in het kader van de Commissie voor het beheer van de buitengrenzen beschikbaar te stellen; in dit verband stemt het Europees Parlement er principieel mee in het genoemde bedrag ieder jaar ter beschikking te stellen, op voorwaarde echter dat het ieder jaar nauwkeurig wordt geïnformeerd en volledig bij de procedure wordt betrokken; dit houdt met name in dat het Europees Parlement een relevant, doorzichtig overzicht ontvangt;

34.

verwelkomt het feit dat het toenemend belang van het politieke doel om een zone van vrijheid, veiligheid en recht in het leven te roepen, ook in de begroting van de Europese Unie tot uiting zal komen; wijst erop dat deze maatregel reeds lang geleden had moeten worden genomen; acht aanvullende maatregelen de komende jaren, met name in het kader van de vaststelling van de nieuwe financiële vooruitzichten voor 2007, absoluut noodzakelijk;

35.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie alsmede aan de parlementen van de lidstaten.

—

gezien de mededeling van Commissie (COM(2003) 458),

—

gelet op artikel 163 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken (A5-0448/2003),

A.

overwegende dat het vrije verkeer van diensten in het kader van de interne markt een nieuwe vorm van mobiliteit van werknemers mogelijk maakt die duidelijk verschilt van de mobiliteit van migrerende werknemers, omdat zij allen betrekking heeft op het tijdelijk verrichten van werk in een andere lidstaat dan de lidstaat waarvan het recht van toepassing is op het arbeidscontract,

B.

overwegende dat moet worden herinnerd aan het drievoudige uitgangspunt voor toepassing van de richtlijn, d.w.z. terbeschikkingstelling in het kader van een overeenkomst gesloten tussen de onderneming van herkomst en de ontvanger van de dienst, terbeschikkingstelling van werknemers aan een vestiging of een tot hetzelfde concern behorende onderneming en terbeschikkingstelling van werknemers door een uitzendbedrijf aan een ontvangende onderneming die actief is op het grondgebied van een andere lidstaat dan de lidstaat van herkomst,

C.

overwegende dat het vrije verkeer van diensten wordt vergemakkelijkt als de lidstaten een gemeenschappelijke „harde kern” van dwingende minimale beschermende bepalingen voor het ter beschikking stellen van werknemers overeenkomen, die gezien de ervaringen tot dusver beslist dient te worden verbeterd,

D.

overwegende dat werknemers in de betrokken sectoren vaak aan buitengewoon gevaarlijke arbeidsomstandigheden zijn blootgesteld,

E.

overwegende dat Richtlijn 96/71/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 1996 betreffende de terbeschikkingstelling van werknemers met het oog op het verrichten van diensten (1) een dergelijke lijst van Gemeenschapsrechtelijke minimale beschermende bepalingen bevat, en tot doel heeft de rechtszekerheid te vergroten en de arbeidsvoorwaarden van toepassing op werknemers die tijdelijk werkzaamheden verrichten in een andere lidstaat dan de lidstaat waarvan het recht van toepassing is op het dienstverband,

F.

overwegende dat punten van contact bestaan tussen de richtlijn en de nationale tenuitvoerlegging,

G.

overwegende dat de onderhandelingen over de vaststelling van Richtlijn 96/71/EG meer dan vijf jaar hebben geduurd (eerste Commissievoorstel van 28 juni 1991 en definitieve vaststelling van de richtlijn op 16 december 1996),

H.

overwegende dat de termijn voor de omzetting van de richtlijn door de lidstaten pas op 16 december 1999 was afgelopen,

I.

overwegende dat Richtlijn 96/71/EG geen betrekking heeft op de sociale zekerheid,

J.

overwegende dat het Besluit 2002/260/EG van de Commissie van 27 maart 2002 (2) een groep van directeuren-generaal voor arbeidsverhoudingen in het leven riep die reeds een werkgroep van deskundigen heeft ingesteld om problemen in verband met de omzetting en de tenuitvoerlegging van de richtlijn in de lidstaten te bespreken,

K.

overwegende dat eind oktober 2003 een eerste bijeenkomst van deze werkgroep van deskundigen met vertegenwoordigers van 15 lidstaten, 10 toekomstige lidstaten en drie kandidaat-lidstaten heeft plaatsgevonden,

L.

overwegende dat er volgens tot dusver opgedane ervaringen in de praktijk vaak niets komt van de beoogde toepassing van essentiële arbeidsnormen in het vrije verkeer van diensten en de voorkoming van sociale dumping, vooral in de bouw en de gebouwenservice,

1.

is van mening dat de richtlijn nog altijd nodig is om te zorgen voor de rechtszekerheid van de ter beschikking gestelde werknemers en de betrokken ondernemingen;

2.

is van oordeel dat niet alleen de adequate juridische omzetting van de richtlijn, maar ook de toepassing ervan op de werkvloer alsmede de controle op de uitvoering van essentieel belang zijn om de effectiviteit van wetgeving te beoordelen en dat het belang hiervan toeneemt in het licht van de uitbreiding van de Unie; vraagt de Commissie om hierover diepgaand en bijkomend onderzoek te laten uitvoeren en dit in samenwerking met de sociale gesprekspartners uit de meest betroffen sectoren;

3.

is van oordeel dat een aantal problemen met betrekking tot de tenuitvoerlegging van de richtlijn eveneens door betere voorlichting en bestuurlijke en operationele samenwerking tussen de instanties van de lidstaten (administraties, inspecties, sociale gesprekspartners) kunnen worden opgelost; vraagt de Commissie om concrete voorstellen te doen om deze samenwerking te versterken vooral met het oog op het bestrijden van zwart werk en andere vormen van misbruik;

4.

verzoekt de Commissie betere en meer concrete gegevens te verzamelen over de gevolgen van de nationale tenuitvoerlegging;

5.

verzoekt de Commissie om problemen te onderzoeken ten gevolge van de verschillende opties die door de richtlijn zijn toegelaten, b.v.:

6.

verzoekt de Commissie om constructieve legislatieve oplossingen te onderzoeken die kunnen leiden tot voorkoming en uitbanning van oneerlijke concurrentie en sociale dumping ten gevolge van misbruik bij terbeschikkingstelling van werknemers; meent voorts dat behalve een Europees wetgevend kader of andere soorten voorschriften ook aansprakelijkheid bij onderaanneming dient te worden onderzocht;

7.

verzoekt de Raad te zorgen dat het kaderbesluit over de toepassing van het beginsel van wederzijdse erkenning van financiële sancties het grensoverschrijdende toezicht op de tenuitvoerlegging van geldelijke sancties d.m.v. een simpel en doelmatig systeem vergemakkelijkt.

8.

verzoekt de Commissie om de werkzaamheden van de werkgroep van deskundigen te steunen en om het Europees Parlement, de regeringen en parlementen van de lidstaten en de sociale partners, zowel op Europees als op als nationaal, maar ook interprofessioneel en sectorieel niveau bij deze werkzaamheden te betrekken; verzoekt de Commissie om het Europees Parlement (respectievelijk de terzake bevoegde commissie) regelmatig in te lichten over de vordering van de werkzaamheden;

9.

vraagt een grondige evaluatie — mede in het licht van zowel de nationale als de Europese jurisprudentie — van de tenuitvoerlegging van de richtlijn, met name wat betreft de praktische invulling van bepaalde begrippen en definities uit de richtlijn (zoals minimumlonen inclusief overwerk, minimum aantal betaalde vakantiedagen en werk- en rusttijden, terbeschikkinggestelde werknemer) en van de omzetting van de richtlijn via CAO's en het effect hiervan op de concurrentieverhoudingen tussen bedrijven en werknemers uit verschillende lidstaten; vraagt dat hierbij ook wordt gekeken naar het effect van oplossingen die in de lidstaten voor bepaalde problemen in verband met onderaanneming worden aangedragen zoals het systeem van de ketenaansprakelijkheid;

10.

verzoekt de Commissie om in nauwe samenwerking met de sociale partner diepgaander onderzoek te doen en voorstellen in te dienen ter vereenvoudiging en verbetering van de bestaande richtlijn om te komen tot een betere tenuitvoerlegging en toepassing van de richtlijn in de praktijk en om de doelstellingen van de richtlijn dichter te benaderen (d.w.z. het tweeledig doel van eerlijke concurrentie en naleving van de rechten van werknemers binnen de EU-15 en de EU-25);

11.

verzoekt de Commissie om na te gaan in hoeverre haar diensten door een beter aanbod van informatie, vooral in de vorm van websites met de nodige links, overeenkomstig de aanbevelingen van de werkgroep van deskundigen, het werk van de terzake bevoegde autoriteiten in de lidstaten kunnen verlichten;

12.

verzoekt de Commissie om de gevolgen van de uitbreiding in de 15 lidstaten en de toetredende landen te bezien;

13.

verzoekt de Commissie om de nodige aanacht te besteden aan de uitspraken van het Hof van Justitie van de EG en om ook de arresten van betrokken nationale rechtbanken in haar analyses op te nemen;

14.

verzoekt de Commissie de Raad en het Parlement een tweede verslag over de tenuitvoerlegging van de richtlijn voor te leggen zodra concrete, door de werkgroep van deskundigen, de sociale partners en de Commissie opgetekende resultaten beschikbaar zijn en opgestelde maatregelen voor een betere bestuurlijke samenwerking in nationaal recht zijn omgezet, echter uiterlijk vóór eind 2004;

15.

verzoekt de lidstaten om de Conventie inzake migrerende werknemers (C143: „Conventie betreffende Migraties in Verkeerde Omstandigheden en de Promotie van Gelijke Kansen en Behandeling van Arbeidsmigranten”) van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) te ratificeren om de fundamentele mensenrechten van alle migrerende werknemers te verzekeren;

16.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, aan het Europees Economisch en Sociaal Comité en aan de parlementen van de lidstaten.

—

gezien de uitvoering van het actieplan voor financiële diensten, in het bijzonder Richtlijn 2003/71/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 november 2003 betreffende het prospectus dat gepubliceerd moet worden wanneer effecten aan het publiek worden aangeboden of tot de handel worden toegelaten (1), Richtlijn 2003/6/EG van het Europees Parlement en de Raad van 28 januari 2003 betreffende handel met voorwetenschap en marktmanipulatie (machtsmisbruik) (2) en het standpunt van het Europees Parlement van 25 september 2003 inzake het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende beleggingsdiensten en gereglementeerde markten (3),

—

gelet op de Richtlijnen 2001/107/EG (4) en 2001/108/EG (5) van het Europees Parlement en de Raad van 21 januari 2002 betreffende instellingen voor collectieve belegging in effecten (ICBE's) en in het bijzonder artikel 2 van Richtlijn 2001/108/EG en artikel 19, lid 1 van Richtlijn 85/611/EEG van de Raad van 20 december 1985, zoals gewijzigd bij Richtlijn 2001/108/EG,

—

gelet op Richtlijn 2001/65/EG van het Europees Parlement en de Raad van 27 september 2001 met betrekking tot de waarderingsregels voor de jaarrekening en de geconsolideerde jaarrekening van bepaalde vennootschapsvormen evenals van banken en andere financiële instellingen (6),

—

gelet op Richtlijn 2003/51/EG van het Europees Parlement en de Raad van 18 juni 2003 betreffende de jaarrekening en de geconsolideerde jaarrekening van bepaalde vennootschapsvormen, banken en andere financiële instellingen, en verzekeringsondernemingen (7),

—

gezien de regels met betrekking tot kapitaaltoereikendheid en de huidige herziening daarvan,

—

gezien het IOSCO (8)-verslag over uit de participatie van eindbeleggers in (fondsen van) risicodekkingsfondsen voortvloeiende kwesties met betrekking tot regelgeving en bescherming van beleggers,

—

gezien het onderzoek naar derivaten door de werkgroep van de Europese Centrale Bank over kredietrisicotransfer, het Basel Committee on the Global Financial System en de werkgroep van het Joint Forum (9) over sectoroverschrijdende coördinatie van toezicht,

—

gezien de huidige ontwikkelingen in nationale wetgeving in Europa, de VS en Azië met betrekking tot risicodekkingsfondsen en derivaten,

—

onder verwijzing naar de resolutie van het Europees Parlement van 22 september 1995 inzake financiële derivaten: hun huidige rol op de kapitaalmarkten, hun voordelen en risico's (10),

—

gelet op artikel 163 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Economische en Monetaire Commissie (A5-0476/2003),

A.

overwegende dat de term „risicodekkingsfondsen” betrekking heeft op een groot aantal financiële producten, die misschien beter „verfijnde alternatieve beleggingsvehikels” (SAIV's) worden genoemd,

B.

overwegende dat SAIV's echte alternatieve middelen voor beleggingen verstrekken die gebruik maken van verfijnde technieken en absoluut rendement in alle marktomstandigheden nastreven, maar dat ze gebruik maken van een variabele hefboomwerking die zeer sterk kan zijn en ook het risico op grote verliezen kunnen inhouden,

C.

overwegende dat regelgevende en fiscale omstandigheden in de EU zulke ondernemingen in EU-jurisdicties hebben ontmoedigd, en die daarom meestal offshore zijn gevestigd;

D.

overwegende dat een SAIV-regelgeving een geschikt regelgevend kader kan vormen voor andere alternatieve beleggingsfondsen die niet noodzakelijkerwijs absoluut rendement nastreven, op gebieden zoals eigendom, valuta of goederen, en die op de Europese markt in opkomst zijn maar op dit ogenblik niet van één enkele regelgeving in de gehele EU kunnen profiteren,

E.

overwegende dat de sector alternatieve beleggingsfondsen een flinke ontwikkeling heeft doorgemaakt sinds de crisis met LTCM in 1998, gekenmerkt door een snelle groei van het geïnjecteerde kapitaal en de activa, een sterke toename van het aantal kleinere fondsen, ook in Europa, en een groot aantal vestigingen in fiscale en reglementaire paradijzen,

F.

overwegende dat discriminerende belastingen en regelgeving in sommige lidstaten potentiële investeringen in offshore gevestigde risicodekkingsfondsen hebben ontmoedigd, waaronder die in andere lidstaten,

G.

overwegende dat het beleggingspubliek en institutionele beleggers groeiende belangstelling tonen in toegang tot zulke investeringsopties, waarbij ze over de juistheid en het goede beheer daarvan wensen te worden gerustgesteld,

H.

overwegende dat de door SAIV's geboden innovatieve beleggingsproducten en de toenemende keuzemogelijkheden voor de belegger dienen te worden toegejuicht en aangemoedigd,

I.

overwegende dat veel van de vereiste beleggingsvaardigheden in de EU beschikbaar zijn en vaak in het beheer van offshore SAIV's worden ontplooid, en dat de ontwikkeling van zulke vaardigheden dient te worden aangemoedigd,

J.

overwegende dat sommige lidstaten speciale regelgevingen overwegen om het opzetten van zulke ondernemingen onder hun jurisdictie aan te moedigen, en consistentie tussen zulke nationale regelgeving, die tot een gemeenschappelijk EU-paspoort kan leiden, wenselijk is,

K.

overwegende dat sommige risicodekkingsfondsen toch rechtstreeks toegankelijk kunnen zijn voor eindbeleggers zonder enige specifieke bescherming via Europese beursnoteringen of jurisdicties van derde landen, dan wel onrechtstreeks via dakfondsen of gestructureerde effecten,

L.

overwegende dat succes bij het aantrekken van SAIV's onshore afhankelijk is van de instelling van een soepeler regelgeving dan voor conventionele ICBE's en dat zulke regelgeving zich moet toespitsen op de verstrekking van voldoende en begrijpelijke informatie aan de belegger in plaats van op al te voorschrijvende regelgeving,

M.

overwegende dat minder verfijnde beleggers over de verschillende soorten en risico's van dit type belegging dienen te worden geïnformeerd en dat ze er in het bijzonder volledig bewust van moeten worden gemaakt dat deze beleggingen duidelijk van ICBE's moeten worden onderscheiden,

N.

overwegende dat dakfondsen in gediversifieerde toegang tot de sector voorzien, maar te gepasten tijde ook rechtstreekse beleggingen in de onderliggende fondsen mogelijk moeten zijn,

O.

overwegende dat het risico van systemische schade aan het wereldwijde financiële systeem bestaat als deze beleggingsvormen zich zonder kwantificering of controle verspreiden,

P.

gezien de al in 2001 door het Forum voor financiële stabiliteit gedane aanbevelingen betreffende de behoefte aan transparantie en regelgeving inzake risicodekkingsfondsen en de behoefte aan financiële regelgeving in offshore centra, en gezien de uitvoering van de aanbevelingen, die tussen de lidstaten uiteenloopt, maar over het algemeen ontoereikend is,

Q.

overwegende dat met de naderende afronding van het actieplan voor financiële diensten de Commissie haar aandacht kan richten op de vaststelling van een passend juridisch kader voor risicodekkingsfondsen en andere SAIV's, waarvoor momenteel geen Europees rechtskader bestaat,

R.

overwegende dat derivaten steeds meer in voor het algemene publiek beschikbare beleggingsproducten worden gebruikt, en daarom in alle bovenvermelde richtlijnen een relevante overweging worden,

S.

overwegende dat derivaten de afgelopen 20 jaar een wezenlijke rol hebben gespeeld op het gebied van financiële innovatie, door de invoering van een reeks nieuwe producten (waaronder een groot aantal producten met een laag risico) en een verbreding van de keus voor investeerders te stimuleren,

T.

overwegende dat derivaten zowel een middel voor risicobeperking als voor het speculatief nemen van risico's kunnen zijn en een macro-economisch voordeel kunnen bieden door risico's te verdelen over degenen die ze het best kunnen dragen,

U.

overwegende dat grondstoffenderivaten een belangrijke rol kunnen spelen bij risicodekking en het waarborgen van een doeltreffende benutting van hulpbronnen op bijvoorbeeld de energie- of de landbouwmarkten, en overwegende dat het belang ervan waarschijnlijk zal toenemen met de verdere liberalisering van de energie- en landbouwmarkten,

V.

overwegende dat het zeer belangrijk is dat op zulk risico, zowel het risico voor individuen als het systemisch risico voor het financiële systeem, goed wordt toegezien en dat het goed wordt gecontroleerd,

W.

overwegende dat het van belang is te waarborgen dat de regelgeving voor derivaten evenredig is ten opzichte van de risico's die ze met zich meebrengen voor individuele investeerders en voor de algemene financiële stabiliteit, en overwegende dat het van wezenlijk belang is om een brede en doeltreffende kosten-batenanalyse uit te voeren alvorens nieuwe wet- of regelgeving toe te voegen aan de bestaande regelgeving met betrekking tot deze financiële producten,

X.

overwegende dat de verspreiding van kredietderivaten problemen oproept met het volgen van de wereldwijde blootstelling aan risico,

Y.

overwegende dat de OTC („over-the-counter”)-derivaten die niet gereguleerd zijn, tot een gevaarlijke overhang in financiële markten kunnen aangroeien,

Z.

overwegende dat de validiteit van derivaten afhankelijk is van de zekerheid van volledige vereffening op de vervaldag en daarom van de creditstatus en het vermogen van uiteindelijke tegenpartijen om hun verplichtingen na te komen,

AA.

overwegende dat verfijnde types van derivaten niet-liquide kunnen zijn en houders daarom moeilijkheden kunnen hebben om posities te sluiten of te taxeren, in het bijzonder in moeilijke marktomstandigheden,

AB.

overwegende dat derivaten een gebruikelijk mechanisme worden in het financiële beheer van ondernemingen, beleggingsmaatschappijen en kleinere banken en dat deze gebruikers over de nodige competentie dienen te beschikken om de blootstelling aan risico te controleren,

AC.

overwegende dat kennis en competentie zelfs bij regelgevende autoriteiten op dit snel bewegende en voortdurend veranderende gebied vaak onvoldoende zijn,

AD.

overwegende dat financiële derivaten aan eindbeleggers kunnen worden verhandeld in verschillende vormen, zoals beursgenoteerde producten en spread betting, op voorwaarde dat ze onder de nationale financiële regelgeving vallen.

1.

herinnert de Commissie eraan dat ze overeenkomstig artikel 2 van Richtlijn 2001/108/EG is verzocht tegen 13 februari 2005 een uitvoerig verslag over dit gebied van de beleggingspraktijk voor te bereiden, en stelt voor dat dit, gezien de potentiële systemische risico's en de toegenomen belangstelling binnen de algemene beleggersgemeenschap, veel eerder wordt voorgelegd;

2.

verzoekt de Commissie — gelet op het feit dat veel hedge funds offshore opereren en niet aan EUregelgeving onderworpen zijn — EU-wetgeving in te voeren teneinde de verstrekking van leningen door financiële instellingen in de EU aan offshore gevestigde hedge funds transparanter te maken;

3.

vindt het raadzaam de toegang tot SAIV's voor de middelgrote investeerder en, te gepaste tijde, de eindbelegger mogelijk te maken, als de verschillende regelgevende instanties op Europees niveau een positieve aanbeveling doen, en dat gereglementeerde fondsen van hedge funds bij dit geleidelijke proces een waardevolle rol kunnen spelen;

4.

vindt dat het ogenblik is aangebroken om in de gehele EU een soepele en deugdelijke regelgeving voor SAIV's in te stellen, die hen ertoe zal aanmoedigen zich in de EU te vestigen en de voordelen van een gemeenschappelijk Europees paspoort door wederzijdse erkenning te verstrekken;

5.

wijst erop dat een regelgeving voor SAIV's voldoende soepel moet zijn om niet in te gaan tegen hun rol als alternatief beleggingsinstrument of de vrijheid van beleggingsbeheerders (inter alia) niet te beperken om:

op voorwaarde dat hun beleggings- en werkmethoden naar behoren worden bekendgemaakt aan wie rechtstreeks of onrechtstreeks bij hen belegt;

6.

is van mening dat de regelgevende instantie door controle ervan overtuigd moet zijn dat de ontwikkelaars, directeurs en beheerders van een SAIV geschikte personen zijn om verantwoordelijkheid voor het spaargeld en de beleggingsfondsen van derden te worden toevertrouwd, voldoende deskundig en goed geïnformeerd zijn met betrekking tot de gebruikte beleggingstechnieken en instrumenten bij die onderneming, dat de aan elk SAIV inherente risico's duidelijk worden vermeld en aan beleggers worden meegedeeld, dat het vermelde beleggingsgenre en risiconiveau niet worden overschreden en dat op het risico goed wordt toegezien en dat het goed wordt gecontroleerd;

7.

beklemtoont dat de SAIV-regelgeving zich vooral op de gebruikte verdelings- en verkoopmethoden moet toespitsen om beleggingen door personen voor wie ze niet geschikt zijn, te vermijden;

8.

is van mening dat beleggingsfondsen moeten kunnen kiezen of ze onder de ICBE- of de SAIV-regelgeving vallen en door de vereisten van die regelgeving worden gebonden;

9.

spoort de beleggingsbranche en de nationale regelgevende instanties ertoe aan campagnes te sponsoren om potentiële beleggers over SAIV's, hun kenmerken en risico's te informeren;

10.

vindt het zeer wenselijk dat verdelers uitdrukkelijke toestemming krijgen om SAIV's te verdelen en dat die toestemming van hun eerlijkheid en mate van kennis van SAIV-producten afhankelijk en regelmatig hernieuwbaar moet zijn;

11.

vindt het van wezenlijk belang dat personen die in SAIV's investeren, een duidelijke en eenvoudige beschrijving van de risico's en waarschuwing krijgen, die ze moeten accepteren om hun begrip van de betrokken risico's te erkennen;

12.

spoort de branche aan een zelfregulerende gedragscode te ontwikkelen die aspecten bevat die in het kader van de soepele formele regelgeving niet uitdrukkelijk worden behandeld, in het bijzonder met betrekking tot geschikte verkoop- en verdelingsmethoden;

13.

aanvaardt dat, zolang het begrip van het publiek slecht is, voor beleggingen in zulke fondsen een minimumgrens kan worden opgelegd, maar vindt dat deze, naarmate het bewustzijn toeneemt, stapsgewijze moet worden bijgesteld en tenslotte verwijderd;

14.

stelt voor dat SAIV's met beleggingshorizonten op lange termijn de periodiciteit van vensters voor verkopen, afkopen, transacties en taxatie van netto activa moeten kunnen beperken;

15.

is van mening dat SAIV's verplicht moeten zijn dagelijks strenge risicocontroles uit te voeren om te garanderen dat ze binnen hun aangekondigde risicoparameters blijven;

16.

spoort de branche aan in overleg met de regelgevende autoriteiten gemakkelijk te begrijpen en consistente risicomaatstelsels of indices te ontwikkelen, die regelmatig dienen te worden gepubliceerd om de beleggers duidelijk te maken dat de aangekondigde risicogrenzen in acht worden genomen;

17.

dringt erop aan dat er in het Lamfalussy-proces een EU-reguleringssysteem voor SAIV's komt en dat de gedetailleerde vereisten op niveau 2 worden vastgesteld en regelmatig herzien, maar aan nauw toezicht en terugroeping door het Europees Parlement worden onderworpen;

18.

verzoekt de Commissie te onderzoeken of regelgeving voor SAIV's als apart onderdeel van een herziene ICBE-richtlijn of in een afzonderlijke richtlijn dient te worden vastgesteld, en vindt dat zulke regelgeving risicodekkingsfondsen en andere alternatieve beleggingsfondsen moet bestrijken;

19.

vindt dat de toezichthoudende autoriteiten wereldwijd een doeltreffend middel moeten ontwikkelen — wellicht in de vorm van een gecentraliseerd kredietregister bij de Bank voor Internationale Betalingen, zoals het Forum voor financiële stabiliteit in april 2000 heeft voorgesteld — om toe te zien op de mate van krediet-, beheers- en operationeel risico van deze sector voor het mondiale financiële systeem en dat te controleren, en spoort de Commissie ertoe aan de aanzet te geven tot een dergelijk mechanisme, dat ook een doeltreffender handhaving van bestaande bepalingen moet omvatten;

20.

verzoekt de Commissie in samenwerking met nationale regelgevende instanties onderzoek te doen naar de praktijk (vooral van Amerikaanse arbitrage-risicodekkingsfondsen) om van tijdzoneverschillen en de invloed van Wall Street op andere markten gebruik te maken om door market timing te profiteren van Aziatische en Europese beleggingsfondsen, en na te gaan of dit langetermijnbeleggers in die fondsen ernstig schaadt, en of stappen moeten worden ondernomen om de situatie recht te zetten;

21.

verwacht van de Commissie dat zij actie onderneemt tegen lidstaten die door differentiële belasting, bijkomende regelgevende vereisten of anderszins in andere lidstaten gevestigde SAIV's discrimineren;

22.

verzoekt de Commissie met klem met de wetgevende en regelgevende autoriteiten in de VS, Japan, Zwitserland en andere relevante jurisdicties te overleggen om een zo consistent mogelijke internationale benadering van dit beleggingsgebied te ontwikkelen, en verslag uit te brengen over de tenuitvoerlegging in de verschillende lidstaten en in derde landen van de aanbevelingen van het Forum voor financiële stabiliteit, met name voor wat betreft de alternatieve beleggingsfondsen en de regelgeving voor offshore-centra, en aan te geven welke initiatieven zij denkt te nemen teneinde de nodige regelgeving op internationaal niveau ten uitvoer te leggen;

23.

benadrukt dat derivaten betrekking hebben op een heel andere thematiek en daarom een andere regelgeving behoeven dan risicodekkingsfondsen;

24.

verzoekt de Commissie de verslagen voor te leggen die worden gevraagd in bovengenoemde resolutie van het Europees Parlement van 22 september 1995 inzake financiële derivaten;

25.

verzoekt de Commissie bij het ontwerpen van nieuwe of gewijzigde richtlijnen betreffende financiële diensten en in de uitvoeringsfase in het kader van het Lamfalussy-proces bijzondere aandacht aan derivaten te besteden; onderstreept dat deze financiële instrumenten niet alleen nuttig, maar soms ook risicovol zijn, de volatiliteit doen toenemen en de financiële stabiliteit in gevaar kunnen brengen;

26.

vraagt de Commissie dat zij ten behoeve van de samenhang in de regelgeving inzake effecten de verschillende relevante bepalingen van de communautaire wetgeving samenbrengt, zodat het gemakkelijker wordt een globale wetgevende benadering (onder meer) van derivaten tot stand te brengen;

27.

verzoekt de Commissie samen met nationale en relevante internationale instellingen het initiatief te nemen om een middel te vinden om de wereldwijde blootstelling in derivaten en, in het bijzonder, het totale kredietrisico (waaronder het vereffeningsrisico) van kredietderivaten te meten; benadrukt dat alleen diegenen die over voldoende vermogendekking beschikken in derivaten mogen handelen zodat in crisisperiodes de verliezer niet door de belastingbetalers moeten worden gedragen;

28.

erkent dat er al uitvoerige regelgeving en regelgevende structuren bestaan in verband met derivaten; vindt het belangrijk dat gegarandeerd wordt dat de verslagen adequaat aansluiten op de productgroep en dat ervoor gezorgd wordt dat alle relevante regelgevers de middelen en de ervaring hebben om deze gegevens doeltreffend te evalueren;

29.

wijst op de rechtsonzekerheid die het gebruik van derivaten in een aantal lidstaten zeer moeilijk maakt, en dringt er bij de beleidsmakers op aan dat zij een oplossing voor dit probleem aandragen;

30.

verzoekt de Commissie te onderzoeken of in de context van Bazel II verdere stappen dienen te worden ondernomen om in het banksysteem en bij individuele banken in adequate reserves te voorzien om te voldoen aan elke waarschijnlijke liquiditeitsvraag door blootstelling aan derivaten;

31.

verzoekt de Commissie verder te onderzoeken of de afwenteling van kredietrisico's door banken op niet-banken in de context van Bazel II een beperking mogelijk moet maken van de kapitaalvereisten en, indien dat het geval is, hoe de blootstelling in niet-banken (in het bijzonder off shore risicodekkingsfondsen) kan worden beoordeeld, hoe erop kan worden toegezien en hoe ze kan worden gecontroleerd;

32.

verzoekt boekhoudings- en beleggingsbeheersondernemingen als onderdeel van hun kwalificatiecriteria een grote kennis van derivaten, hun mechanismen en risico's te eisen;