Publicatieblad C 90/2009

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/2

Arrest van het Hof (Eerste kamer) van 19 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door Oberverwaltungsgericht Berlijn-Brandenburg — Duitsland) — Mehmet Soysal, Ibrahim Savatli/Bundesrepublik Deutschland

(Zaak C-228/06) (1)

(Associatieovereenkomst EEG-Turkije - Vrij verrichten van diensten - Visumplicht voor toegang tot lidstaat)

2009/C 90/02

Procestaal: Duits

Verwijzende rechter

Oberverwaltungsgericht Berlijn-Brandenburg

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: Mehmet Soysal, Ibrahim Savatli

Verwerende partij: Bundesrepublik Deutschland

In tegenwoordigheid van: Bundesagentur für Arbeit

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Oberverwaltungsgericht Berlin-Brandenburg — Uitlegging van artikel 41, lid 1, van het aanvullend protocol van 23 november 1970 bij de overeenkomst waarbij een associatie tot stand is gebracht tussen de Europese Economische Gemeenschap en Turkije (PB L 293, blz. 4) — Geldigheid van artikel 1 van verordening (EG) nr. 539/2001 van de Raad van 15 maart 2001 tot vaststelling van de lijst van derde landen waarvan de onderdanen bij overschrijding van de buitengrenzen in het bezit moeten zijn van een visum en de lijst van derde landen waarvan de onderdanen van die plicht zijn vrijgesteld (PB L 81, blz. 1) — Nieuwe beperkingen van het vrij verrichten van diensten — Verplichting, voor een Turks onderdaan die voor een Turkse vervoersonderneming met een vrachtwagen vervoer verricht, om voor de toegang tot het grondgebied van een lidstaat in het bezit van een visum te zijn, terwijl een dergelijke verplichting niet bestond ten tijde van de inwerkingtreding van het aanvullend protocol

Dictum

Artikel 41, lid 1, van het Aanvullend Protocol, op 23 november 1970 te Brussel ondertekend, en namens de Gemeenschap gesloten, goedgekeurd en bevestigd bij verordening (EEG) nr. 2760/72 van de Raad van 19 december 1972, moet aldus worden uitgelegd dat het zich vanaf de inwerkingtreding van dit protocol verzet tegen de invoering van een visumplicht voor Turkse onderdanen, zoals verzoekers in het hoofdgeding, om een lidstaat te kunnen binnenkomen teneinde er voor rekening van een in Turkije gevestigde onderneming diensten te verrichten, wanneer bij die inwerkingtreding geen visumplicht gold.

(1) PB C 190 van 12.8.2006.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/2

Arrest van het Hof (Eerste kamer) van 19 februari 2009 — Koldo Gorostiaga Atxalandabaso/Europees Parlement

(Zaak C-308/07 P) (1)

(Hogere voorziening - Regeling kosten en vergoedingen van leden van Europees Parlement - Invordering van ten onrechte overgemaakte bedragen door verrekening - Tenuitvoerlegging van arrest van het Gerecht - Recht op onpartijdige rechter - Gezag van gewijsde - Beginsel van behoorlijk bestuur)

2009/C 90/03

Procestaal: Frans

Partijen

Rekwirant: Koldo Gorostiaga Atxalandabaso (vertegenwoordiger: D. Rouget, advocaat)

Andere partij in de procedure: Europees Parlement (vertegenwoordigers: H. Krück, C. Karamarcos en D. Moore, gemachtigden)

Voorwerp

Hogere voorziening ingesteld tegen de beschikking van het Gerecht van eerste aanleg (Tweede kamer) van 24 april 2007, Gorostiaga Atxalandabaso/Parlement (T-132/06), waarbij het Gerecht deels kennelijk niet-ontvankelijk en deels kennelijk ongegrond heeft verklaard het beroep van verzoeker tot nietigverklaring van het besluit van de secretaris-generaal van het Europees Parlement van 22 maart 2006, vastgesteld ter uitvoering van het arrest van het Gerecht van 22 december 2005, Gorostiaga Atxalandabaso/Parlement (T-146/04) — Uitlegging van artikel 111 van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht en het onpartijdigheidsbeginsel — Uitlegging van artikel 27 van de Regeling kosten en vergoedingen van de leden van het Europees Parlement

Dictum

1)	De hogere voorziening wordt afgewezen.

2)	K. Gorostiaga Atxalandabaso wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 211 van 08.09.2007

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/3

Arrest van het Hof (Derde kamer) van 19 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Landgericht Mannheim — Duitsland) — Strafzaak tegen Karl Schwarz

(Zaak C-321/07) (1)

(Richtlijn 91/439/EEG - Houden van rijbewijzen van verschillende lidstaten - Geldigheid van vóór toetreding van staat afgegeven rijbewijs - Intrekking van door lidstaat van verblijfplaats afgegeven tweede rijbewijs - Erkenning van rijbewijs dat is afgegeven vóór afgifte van tweede rijbewijs dat later is ingetrokken omdat houder ervan niet rijgeschikt is - Verstrijken van aan intrekking van rijbewijs gekoppelde periode waarin geen nieuw rijbewijs mag worden aangevraagd)

2009/C 90/04

Procestaal: Duits

Verwijzende rechter

Landgericht Mannheim

Partij in de strafzaak

Karl Schwarz

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Landgericht Mannheim– Uitlegging van artikelen 7, lid 5, en 8, leden 2 en 4, van richtlijn 91/439/EEG van de Raad van 29 juli 1991 betreffende het rijbewijs (PB L 237, blz. 1) — Houder van meerdere rijbewijzen — Geldigheid van rijbewijs dat, vóór toetreding, werd afgeleverd door lidstaat van staatsburger — Niet-erkenning door lidstaat van verblijf op zijn grondgebied, na periode van tijdelijk verbod om nieuw rijbewijs te verkrijgen, van rijbewijs dat vóór toetreding in andere lidstaat werd behaald voordat periode van tijdelijk verbod om nieuw rijbewijs te verkrijgen was verstreken

Dictum

Artikel 7, lid 5, van richtlijn 91/439/EEG van de Raad van 29 juli 1991 betreffende het rijbewijs, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 1882/2003 van het Europees Parlement en de Raad van 29 september 2003, moet aldus worden uitgelegd dat het niet eraan in de weg staat dat een burger van een lidstaat tegelijkertijd houder is van twee geldige rijbewijzen, waarvan het ene een Europees rijbewijs is en het andere een door een andere lidstaat afgegeven rijbewijs, wanneer die beide zijn verkregen vóór de toetreding van deze laatste staat tot de Europese Unie.

De artikelen 1 en 8, leden 2 en 4, van richtlijn 91/439, zoals gewijzigd bij verordening nr. 1882/2003, verzetten zich er niet tegen dat een lidstaat weigert de rijbevoegdheid te erkennen die voortvloeit uit een rijbewijs dat een andere staat heeft afgegeven vóór zijn toetreding tot de Europese Unie, indien dat rijbewijs eerder is afgegeven dan een rijbewijs dat is afgegeven door de eerste lidstaat waarin dit tweede rijbewijs is ingetrokken omdat de houder ervan ongeschikt is om een voertuig te besturen. Dat die weigering van latere datum is dan de aan de intrekking gekoppelde verbodstermijn om een nieuw rijbewijs te verkrijgen, is dienaangaande irrelevant.

(1) PB C 283 van 24.11.2007.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/3

Arrest van het Hof (Derde kamer) van 19 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Hoge Raad der Nederlanden) — Staatssecretaris van Financiën/Kamino International Logistics BV

(Zaak C-376/07) (1)

(Gemeenschappelijk douanetarief - Gecombineerde nomenclatuur - Tariefindeling - Monitoren van het type liquid crystal display (LCD) die zijn voorzien van aansluitingen voor SUB-D, DVI-D, USB, S-video en Composite-video - Post 8471 - Post 8528 - Verordening (EG) nr. 754/2004)

2009/C 90/05

Procestaal: Nederlands

Verwijzende rechter

Hoge Raad der Nederlanden

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Staatssecretaris van Financiën

Verwerende partij: Kamino International Logistics BV

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Hoge Raad der Nederlanden — Uitlegging van bijlage I bij verordening (EG) nr. 1789/2003 van de Commissie van 11 september 2003 tot wijziging van bijlage I bij verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad met betrekking tot de tarief- en statistieknomenclatuur en het gemeenschappelijk douanetarief (PB L 281, blz. 1) — Kleurenmonitor die zowel signalen afkomstig van een automatische gegevensverwerkende machine als van andere bronnen kan weergeven — Indeling onder post 8471 van de GN — Toepasselijkheid en geldigheid van verordening (EG) nr. 754/2004 van de Commissie van 21 april 2004 tot indeling van bepaalde goederen in de gecombineerde nomenclatuur (PB L 118, blz. 32)

Dictum

Een monitor zoals die in het hoofdgeding aan de orde is, is niet uitgesloten van indeling onder post 8471 60 90 als eenheid van de soort die „hoofdzakelijk” wordt gebruikt in een automatisch gegevensverwerkend systeem in de zin van aantekening 5, B, sub a, op hoofdstuk 84 van de gecombineerde nomenclatuur, die is opgenomen in bijlage I bij verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad van 23 juli 1987 met betrekking tot de tarief- en statistieknomenclatuur en het gemeenschappelijk douanetarief, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 1789/2003 van de Commissie van 11 september 2003, louter omdat hij zowel signalen kan weergeven die afkomstig zijn van een automatische gegevensverwerkende machine, als signalen afkomstig van andere bronnen.

Om te bepalen of een monitor zoals die in het hoofdgeding aan de orde is, een eenheid is van de soort die hoofdzakelijk wordt gebruikt in een automatisch gegevensverwerkend systeem, moeten de nationale autoriteiten, de rechterlijke instanties daaronder begrepen, een beroep doen op de aanwijzingen in de toelichtingen met betrekking tot post 8471 van het geharmoniseerde systeem dat is ingevoerd bij het op 14 juni 1983 te Brussel gesloten Internationaal Verdrag betreffende het geharmoniseerde systeem inzake de omschrijving en de codering van goederen en het daarbij behorende protocol van wijziging van 24 juni 1986, in het bijzonder de punten 1 tot en met 5 van het deel van hoofdstuk I, D, dat ziet op beeldschermeenheden van automatische gegevensverwerkende machines.

3)	Verordening (EG) nr. 754/2004 van de Commissie van 21 april 2004 tot indeling van bepaalde goederen in de gecombineerde nomenclatuur, is niet van toepassing op de tariefindeling van de in het hoofdgeding aan de orde zijnde monitor.

(1) PB C 269 van 10.11.2007.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/4

Arrest van het Hof (Grote kamer) van 17 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door Raad van State — Nederland) — M. Elgafaji, N. Elgafaji/Staatssecretaris van Justitie

(Zaak C-465/07) (1)

(Richtlijn 2004/83/EG - Minimumnormen voor erkenning als vluchteling of als persoon die voor subsidiaire bescherming in aanmerking komt - Persoon die voor subsidiaire-beschermingsstatus in aanmerking komt - Artikel 2, sub e - Reëel risico op ernstige schade - Artikel 15, sub c - Ernstige en individuele bedreiging van leven of persoon van burger als gevolg van willekeurig geweld in kader van gewapend conflict - Bewijs)

2009/C 90/06

Procestaal: Nederlands

Verwijzende rechter

Raad van State

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: M. Elgafaji, N. Elgafaji

Verwerende partij: Staatssecretaris van Justitie

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Nederlandse Raad van State — Uitlegging van de artikelen 2, sub e, en 15, sub c, van richtlijn 2004/83/EG van de Raad van 29 april 2004 inzake minimumnormen voor de erkenning van onderdanen van derde landen en staatlozen als vluchteling of als persoon die anderszins internationale bescherming behoeft, en de inhoud van de verleende bescherming — Minimumnormen voor de erkenning als vluchteling — Beschermingsniveau gelijk aan dat van artikel 3 van het Europees Verdrag voor de bescherming van de rechten van de mens, of, indien dit niet het geval is, toepasselijke criteria om te beoordelen of sprake is van een ernstige en individuele bedreiging als gevolg van willekeurig geweld

Dictum

Artikel 15, sub c, van richtlijn 2004/83/EG van de Raad van 29 april 2004 inzake minimumnormen voor de erkenning van onderdanen van derde landen en staatlozen als vluchteling of als persoon die anderszins internationale bescherming behoeft, en de inhoud van de verleende bescherming, gelezen in samenhang met artikel 2, sub e, van deze richtlijn, moet worden uitgelegd als volgt:

—	opdat sprake is van een ernstige en individuele bedreiging van het leven of de persoon van degene die om subsidiaire bescherming verzoekt, is het niet noodzakelijk dat deze persoon aantoont dat hij specifiek wordt geviseerd om redenen die te maken hebben met zijn persoonlijke omstandigheden;

—

bij wijze van uitzondering kan een dergelijke bedreiging worden geacht aanwezig te zijn wanneer de mate van willekeurig geweld in het aan de gang zijnde conflict, die wordt beoordeeld door de bevoegde nationale autoriteiten waarbij een verzoek om subsidiaire bescherming is ingediend of door de rechters van een lidstaat bij wie beroep is ingesteld tegen de afwijzing van een dergelijk verzoek, dermate hoog is dat er zwaarwegende gronden bestaan om aan te nemen dat een burger die terugkeert naar het betrokken land of, in voorkomend geval, naar het betrokken gebied, louter door zijn aanwezigheid aldaar een reëel risico op die bedreiging zou lopen.

(1) PB C 8 van 12.1.2008.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/5

Arrest van het Hof (Vierde kamer) van 17 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Conseil d’État — Frankrijk) — Commune de Sausheim/Pierre Azelvandre

(Zaak C-552/07) (1)

(Richtlijn 2001/18/EG - Doelbewuste introductie van genetisch gemodificeerde organismen - Plaats van introductie - Vertrouwelijkheid)

2009/C 90/07

Procestaal: Frans

Verwijzende rechter

Conseil d’État

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Commune de Sausheim

Verwerende partij: Pierre Azelvandre

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Conseil d’État (Frankrijk) — Uitlegging van artikel 19 van richtlijn 90/220/EEG van de Raad van 23 april 1990 inzake de doelbewuste introductie van genetisch gemodificeerde organismen in het milieu (PB L 117, blz. 15) en van artikel 4 van richtlijn 2003/4/EG van het Europees Parlement en de Raad van 28 januari 2003 inzake de toegang van het publiek tot milieu-informatie (PB L 41, blz. 26) — Begrip „plaats van introductie” van genetisch gemodificeerde organismen (GGO) — Tot een bepaald kadastraal perceel beperkte introductie of introductie in een groter geografisch gebied (gemeente, kantoor, departement)? — Kan in het eerste geval mededeling van de kadastrale gegevens van het betrokken perceel worden geweigerd om redenen van bescherming van de openbare orde en de veiligheid van personen en goederen?

Dictum

De „plaats van introductie” in de zin van artikel 25, lid 4, eerste streepje, van richtlijn 2001/18/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 maart 2001 inzake de doelbewuste introductie van genetisch gemodificeerde organismen in het milieu en tot intrekking van richtlijn 90/220/EEG van de Raad, wordt bepaald door alle informatie over de locatie van de introductie die de kennisgever verstrekt aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat op het grondgebied waarvan deze introductie zal plaatsvinden in het kader van de procedures van de artikelen 6 tot en met 8, 13, 17, 20 of 23 van deze richtlijn.

2)	Er kan geen voorbehoud in verband met de bescherming van de openbare orde of van andere wettelijk beschermde belangen worden aangevoerd tegen de mededeling van de in artikel 25, lid 4, van richtlijn 2001/18 vermelde informatie.

(1) PB C 37 van 9.2.2008.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/5

Arrest van het Hof (Derde kamer) van 19 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Corte suprema di cassazione — Italië) — Athesia Druck Srl/Ministero delle Finanze, Agenzia delle Entrate

(Zaak C-1/08) (1)

(Zesde btw-richtlijn - Artikel 9, lid 2, sub e - Artikel 9, lid 3, sub b - Dertiende btw-richtlijn - Artikel 2 - Plaats van dienst - Diensten op gebied van reclame - Teruggaaf van btw - Fiscaal vertegenwoordiger)

2009/C 90/08

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Corte suprema di cassazione

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Athesia Druck Srl

Verwerende partij: Ministero delle Finanze, Agenzia delle Entrate

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Corte suprema di cassazione (Italië) — Uitlegging van artikel 9, lid 2, sub e, van de Zesde richtlijn (77/388/EEG) van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag (PB L 145, blz. 1) — Diensten op gebied van reclame — Bepaling van plaats van dienst — Dienst verricht door op grondgebied van Gemeenschap gevestigde onderneming ten behoeve van onderneming die in derde land is gevestigd, maar fiscale vertegenwoordiger heeft op grondgebied van lidstaat

Dictum

Ter zake van diensten op gebied van de reclame wordt de plaats van de dienst, wanneer de ontvanger van de dienst is gevestigd buiten het grondgebied van de Europese Gemeenschap, in beginsel, volgens artikel 9, lid 2, sub e, van de Zesde richtlijn (77/388/EEG) van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag, zoals gewijzigd bij de Tiende richtlijn (84/386/EEG) van de Raad van 31 juli 1984, vastgesteld op de plaats waar de ontvanger zijn zetel heeft. De lidstaten kunnen evenwel gebruikmaken van de in artikel 9, lid 3, sub b, van de Zesde richtlijn (77/388), zoals gewijzigd, voorziene bevoegdheid om in afwijking van voornoemd beginsel de plaats van de betrokken diensten vast te stellen in het binnenland van de betrokken lidstaat.

Indien gebruik wordt gemaakt van de in artikel 9, lid 3, sub b, van de Zesde richtlijn (77/388), zoals gewijzigd, voorziene bevoegdheid, wordt een dienst op het gebied van de reclame die door een binnen de Europese Gemeenschap gevestigde dienstverrichter is verricht ten behoeve van een in een derde land gevestigde ontvanger, ongeacht of deze ontvanger de eind- of de eerste ontvanger is, geacht te zijn verricht binnen de Europese Gemeenschap, mits het werkelijke gebruik en de werkelijke exploitatie, in de zin van artikel 9, lid 3, sub b, van de Zesde richtlijn (77/388), zoals gewijzigd, in het binnenland van de betrokken lidstaat geschieden. Bij diensten op het gebied van de reclame is dit het geval wanneer de reclameboodschappen die het voorwerp van de dienst vormen, worden verspreid vanuit de betrokken lidstaat.

Artikel 9, lid 3, sub b, van de Zesde richtlijn (77/388), zoals gewijzigd, kan er niet toe leiden dat diensten op het gebied van de reclame die door een buiten de Europese Gemeenschap gevestigde dienstverrichter ten behoeve van zijn eigen klanten worden verricht, worden belast, ook wanneer deze dienstverrichter de hoedanigheid zou hebben van eerste ontvanger in het kader van een eerdere dienst, aangezien een dergelijke dienst niet valt binnen het toepassingsgebied van artikel 9, lid 2, sub e, van deze richtlijn en, meer in het algemeen, van dat van artikel 9 van voornoemde richtlijn in zijn geheel, waarnaar artikel 9, lid 3, sub b, van diezelfde richtlijn uitdrukkelijk verwijst.

De belastbaarheid van een dienst in de zin van artikel 9, lid 3, sub b, van de Zesde richtlijn (77/388), zoals gewijzigd, staat niet in de weg aan het recht van de belastingplichtige op teruggaaf van de belasting over de toegevoegde waarde, indien hij voldoet aan de voorwaarden van artikel 2 van de Dertiende richtlijn (86/560/EEG) van de Raad van 17 november 1986 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Regeling voor de teruggaaf van de belasting over de toegevoegde waarde aan niet op het grondgebied van de Gemeenschap gevestigde belastingplichtigen.

De aanwijzing van een fiscaal vertegenwoordiger is als zodanig niet van invloed op de vraag of de door de vertegenwoordigde persoon ontvangen of verrichte diensten al dan niet belastbaar zijn.

(1) PB C 64 van 08.03.2008.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/6

Beschikking van het Hof (Derde kamer) van 27 november 2008 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Tribunal Superior de Justicia de Cataluña — Spanje) — N.N. Renta SA/Tribunal Económico-Administrativo Regional de Cataluña (TEARC), Generalidad de Cataluña

(Zaak C-151/08) (1)

(Artikel 104, lid 3, van het Reglement voor de procesvoering - Zesde BTW-Richtlijn - Artikel 33, lid 1 - Begrip „omzetbelasting” - Nationale belasting op overdracht van kapitaal en op authentieke akten)

2009/C 90/09

Procestaal: Spaans

Verwijzende rechter

Tribunal Superior de Justicia de Cataluña

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: N.N. Renta SA

Verwerende partijen: Tribunal Económico-Administrativo Regional de Cataluña (TEARC), Generalidad de Cataluña

Voorwerp

Verzoek om prejudiciële beslissing — Tribunal Superior de Justicia de Cataluña — Uitlegging van artikel 33 van de Zesde richtlijn (77/388/EEG) van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag (PB L 145, blz. 1) — Begrip „omzetbelasting” — Nationale belasting op overdracht van kapitaal en op authentieke akten

Dictum

Artikel 33, lid 1 van de zesde Richtlijn 77/388/EEG van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag, zoals gewijzigd bij richtlijn 91/680/EEG van de Raad van 16 december 1991, moet aldus worden uitgelegd dat het niet in de weg staat aan de heffing van het progressieve of evenredige tarief van de belasting op overdracht van kapitaal en op authentieke akten, wanneer deze heffing betrekking heeft op het afsluiten van een koopovereenkomst door een ondernemer wiens activiteit bestaat in de koop en verkoop van onroerende goederen of in de koop daarvan voor latere verbouwing of verhuur.

(1) PB C 158 van 21.06.2008.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/7

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Verwaltungsgerichtshof (Oostenrijk) op 4 december 2008 — Friedrich G. Barth/Bundesministerium für Wissenschaft und Forschung

(Zaak C-542/08)

2009/C 90/10

Procestaal: Duits

Verwijzende rechter

Verwaltungsgerichtshof

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Friedrich G. Barth

Verwerende partij: Bundesministerium für Wissenschaft und Forschung

Prejudiciële vragen

Vormt de toepassing van een verjaringsregel, die voorziet in een verjaringstermijn van drie jaar, in een geval als dat van het hoofdgeding waarin een bijzondere anciënniteitstoelage vóór het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van 30 september 2003, Köbler (C-224/01, Jurispr. blz. I-10239) op grond van een met het gemeenschapsrecht onverenigbare nationale regeling niet is uitgekeerd aan een migrerende werknemer, een indirecte discriminatie van migrerende werknemers in de zin van artikel 39 EG en artikel 7, lid 1, verordening (EEG) nr. 1612/68 (1) of een beperking van het in deze bepalingen gewaarborgde vrije verkeer van werknemers?

Indien de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord: Staan artikel 39 EG en artikel 7, lid 1, verordening (EEG) nr. 1612/68 in een geval als dat van het hoofdgeding in de weg aan de toepassing van een dergelijke verjaringsregel op een bijzondere anciënniteitstoelage die vóór het arrest Köbler op grond van een met het gemeenschapsrecht onverenigbare nationale regeling is uitgekeerd aan een migrerende werknemer?

Staat onder omstandigheden als die in het hoofdgeding het doeltreffendheidsbeginsel eraan in de weg om met betrekking tot de uitoefening van een in het verleden ontstaan recht op een bijzondere anciënniteitstoelage die in strijd met het gemeenschapsrecht op grond van ondubbelzinnig geformuleerde nationale voorschriften niet is uitgekeerd, een verjaringsregel toe te passen die voorziet in een verjaringstermijn van drie jaar?

(1) PB L 257, blz. 2.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/7

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Bundesfinanzhof (Duitsland) op 15 januari 2009 — Gudrun Schwemmer/Agentur für Arbeit, Villingen-Schwenningen — Familienkasse

(Zaak C-16/09)

2009/C 90/11

Procestaal: Duits

Verwijzende rechter

Bundesfinanzhof

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Gudrun Schwemmer

Verwerende partij: Agentur für Arbeit, Villingen-Schwenningen — Familienkasse

Prejudiciële vragen

Moet artikel 76, lid 2, van verordening (EEG) nr. 1408/71 van de Raad van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de sociale zekerheidsregelingen op loontrekkenden en hun gezinnen, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen (1) op overeenkomstige wijze worden toegepast op artikel 10, sub a, van verordening (EEG) nr. 574/72 van de Raad van 21 maart 1972 tot vaststelling van de wijze van toepassing van verordening (EEG) nr. 1408/71 (2), wanneer de rechthebbende ouder de in het land van arbeid aan hem toekomende gezinsbijslagen niet aanvraagt?

Indien artikel 76, lid 2, van verordening nr. 1408/71 op overeenkomstige wijze van toepassing is: op grond van welke discretionaire overwegingen kan het voor de gezinsbijslagen bevoegde orgaan van het land van de woonplaats artikel 10, sub a, van verordening nr. 574/72 toepassen alsof in het land van arbeid bijslagen zijn toegekend? Kan de discretionaire bevoegdheid om de ontvangst van gezinsbijslagen in het land van arbeid te veronderstellen, beperkt zijn wanneer de rechthebbende in het land van arbeid de aan hem toekomende gezinsbijslagen bewust niet aanvraagt om de bijslaggerechtigde in het land van de woonplaats te benadelen?

(1) PB L 149, blz. 2.

(2) PB L 74, blz. 1.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/8

Hogere voorziening ingesteld op 19 januari 2009 door ecoblue AG tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Eerste kamer) van 12 november 2008 in zaak T-281/07, ecoblue AG/Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

(Zaak C-23/09 P)

2009/C 90/12

Procestaal: Engels

Partijen

Rekwirante: ecoblue AG (vertegenwoordigers: C. Osterrieth en T. Schmitz, Rechtsanwälte)

Andere partijen in de procedure: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) en Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, SA

Conclusies

—	het arrest van het Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen van 12 november 2008 in zaak T-281/07 vernietigen;

—	de beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) (BHIM) van 25 april 2007 (zaak R 844/2006-1) betreffende gemeenschapsmerkaanvraag nr. 002871598 „Ecoblue” vernietigen;

—	het BHIM verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Rekwirante betoogt dat het Gerecht van eerste aanleg artikel 8, lid 1, sub b, van de gemeenschapsmerkverordening onjuist heeft toegepast, aangezien de conflicterende merken niet de voor het bestaan van gevaar voor verwarring vereiste minimale overeenstemming vertonen.

Zij stelt dat het Gerecht van eerste aanleg ten onrechte heeft geoordeeld dat het onderscheidend vermogen van het oudere merk, waarop de oppositie was gebaseerd, een essentieel onderdeel van de beoordeling van het gevaar voor verwarring vormt. Het Gerecht heeft met dit aspect van het geschil geen rekening gehouden en de twee conflicterende merken enkel vergeleken vanuit visueel, fonetisch en begripsmatig oogpunt, alsof het oudere merk een merk met een gemiddeld onderscheidend vermogen was.

Tevens voert zij aan dat het Gerecht de regel volgens welke de consument normaal gesproken meer aandacht aan het eerste deel van de woorden besteedt, onjuist heeft toegepast. Daar de twee woordbestanddelen „Eco” en „blue” in gelijke mate beschrijvend zijn, zal de consument automatisch meer nadruk leggen op het eerste woord, „Eco”, en het onderscheidend vermogen van beide merken op die manier herkennen.

Bovendien stelt rekwirante dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door het begripsmatige verschil tussen de conflicterende merken niet van fundamenteel belang te achten.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/8

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Court of Appeal (Verenigd Koninkrijk) op 19 januari 2009 — The Motor Insurers’ Bureau/Helphire (UK) Limited, Angel Assistance Limited

(Zaak C-26/09)

2009/C 90/13

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

Court of Appeal

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: The Motor Insurers’ Bureau

Verwerende partijen: Helphire (UK) Limited, Angel Assistance Limited

Prejudiciële vragen

Vraag 1

Wanneer het nationale recht van een lidstaat bepaalt dat de kosten die het slachtoffer van een ongeval met een motorvoertuig heeft gemaakt voor het nadien huren van een vervangend voertuig, kunnen worden teruggevorderd van de aansprakelijke persoon, staat artikel 1, lid 4, van de richtlijn (1) dan toe dat MIB elke aansprakelijkheid voor dergelijke kosten uitsluit wanneer de vergoeding uiteindelijk wordt betaald aan de verzekeraar die een post-ongevalpolis heeft uitgereikt die de huurkosten dekt wanneer deze niet kunnen worden teruggevorderd van de aansprakelijke persoon?

b)	Indien vraag 1(a) ontkennend wordt beantwoord: is het toelaatbaar dat de door MIB betaalde vergoeding wordt beperkt tot de premie die eventueel verschuldigd is aan de verzekeraars die de huurkosten hebben betaald?

Vraag 2

Indien vraag 1(a) ontkennend wordt beantwoord:

Is de nationale rechter gehouden om de overeenkomst inzake niet-verzekerde bestuurders zodanig uit te leggen dat de richtlijn de werking krijgt die in overeenstemming is met de beginselen die het Hof van Justitie heeft verwoord in het arrest van 13 november 1990, Marleasing (C-106/89, Jurispr. blz. I-4135)? Met andere woorden: omvat „het gehele nationale recht”, waarnaar het derde gedachtestreepje van punt 120 van het arrest van 5 oktober 2004, Pfeiffer e.a. (C-397/01–C-403/01, Jurispr. blz. I-8835) verwijst, een overeenkomst als de overeenkomst inzake niet-verzekerde bestuurders?

Vraag 3

Indien vraag 1(a) ontkennend wordt beantwoord:

Heeft artikel 1, lid 4, van de richtlijn rechtstreekse werking?

Vraag 4

Indien vraag 3 bevestigend wordt beantwoord:1

Moet voor de vaststelling of een orgaan als MIB een orgaan is waartegen de bepalingen van een richtlijn die rechtstreekse werking kunnen hebben, kunnen worden ingeroepen:

i)	deze vaststelling worden verricht in overeenstemming met de criteria die het Hof heeft geformuleerd in zijn arrest van 12 juli 1990, Foster (C-188/89, Jurispr. blz. I-3313)?

ii)	Indien deze vaststelling moet worden verricht in overeenstemming met sommige van deze criteria (doch niet met alle), en/of met aanvullende criteria, welke zijn dit dan?

b)	Staat het enkel aan de nationale rechter om vast te stellen of een orgaan voldoet aan de relevante criteria?

c)	Voldoet een orgaan met de kenmerken van MIB aan de criteria, zodat de bepalingen van een richtlijn die rechtstreekse werking hebben, tegen dit orgaan kunnen worden ingeroepen?

(1) Tweede Richtlijn 84/5/EEG van de Raad van 30 december 1983 inzake de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten betreffende de verzekering tegen de wettelijke aansprakelijkheid waartoe de deelneming aan het verkeer van motorrijtuigen aanleiding kan geven (PB L 8, blz. 17).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/9

Verzoek om een prejudiciële beslissing, ingediend door het Gerechtshof Amsterdam (Nederland) op 26 januari 2009 — Oracle Nederland BV tegen Inspecteur der Belastingdienst Utrecht-Gooi/ kantoor Utrecht

(Zaak C-33/09)

2009/C 90/14

Procestaal: Nederlands

Verwijzende rechter

Gerechtshof Amsterdam

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekster: Oracle Nederland BV

Verweerder: Inspecteur der Belastingdienst Utrecht-Gooi/ kantoor Utrecht

Prejudiciële vragen

Moeten artikel 11, vierde lid, van de Tweede richtlijn (1) en artikel 17, zesde lid, van de Zesde richtlijn (2) zo worden uitgelegd, dat een lidstaat, die gebruik heeft willen maken van de in die artikelen geboden mogelijkheid tot (handhaving van de) uitsluiting van aftrek met betrekking tot categorieën uitgaven die worden omschreven als:

—	„het verstrekken van spijzen en dranken aan het personeel van de ondernemer”;

—	„het geven van relatiegeschenken of het doen van andere giften aan degenen bij wie, indien aan hen ter zake omzetbelasting in rekening is of zou zijn gebracht, deze in het geheel niet of hoofdzakelijk niet voor aftrek in aanmerking komt of zou komen”;

—	„het aan het personeel van de ondernemer verlenen van huisvesting”;

—	„het aan het personeel van de ondernemer geven van gelegenheid tot ontspanning”

voldaan heeft aan de voorwaarde een categorie van voldoende bepaalde goederen en diensten aan te wijzen?

Indien het antwoord op de eerste vraag bevestigend luidt voor één der genoemde categorieën, bieden artikel 6, tweede lid, en artikel 17, tweede en zesde lid, van de Zesde richtlijn ruimte voor een nationale wettelijke regeling als in het geding aan de orde is, die vóór de inwerkingtreding van die richtlijn is vastgesteld en op grond waarvan een belastingplichtige de omzetbelasting betaald bij de aanschaf van bepaalde goederen en diensten, omdat ter zake daarvan een vergoeding in rekening is gebracht met omzetbelasting, niet volledig in aftrek kan brengen, te weten slechts tot het bedrag van de ter zake van die prestatie verschuldigde belasting?

Zo met betrekking tot „het verstrekken van spijzen en dranken” is voldaan aan de voorwaarde een categorie voldoende bepaalde goederen en diensten aan te wijzen, verzet artikel 17, zesde lid, van de Zesde richtlijn zich dan tegen een wijziging in een bestaande uitsluiting van de aftrek van welke wijziging aannemelijk is dat in beginsel de draagwijdte van die uitsluiting wordt beperkt, doch waarbij niet kan worden uitgesloten dat in een individueel geval in enig jaar, met name door het forfaitaire karakter van de gewijzigde regeling, de werkingssfeer van de beperking van de aftrek wordt uitgebreid?

(1) Tweede richtlijn 67/228/EEG van de Raad van 11 april 1967 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Structuur en wijze van toepassing van het gemeenschappelijk stelstel van belasting over de toegevoegde waarde (PB L 71, blz. 1303).

(2) Zesde richtlijn 77/388/EEG van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag (PB L 145, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/10

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Arbeidsrechtbank Brussel (België) op 26 januari 2009 — Gerardo Ruiz Zambrano/Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA)

(Zaak C-34/09)

2009/C 90/15

Procestaal: Frans

Verwijzende rechter

Arbeidsrechtbank Brussel

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Gerardo Ruiz Zambrano

Verwerende partij: Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA)

Prejudiciële vragen

Verlenen de artikelen 12, 17 en 18 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, afzonderlijk dan wel in onderling verband beschouwd, een verblijfsrecht aan de burger van de Unie op het grondgebied van de lidstaat waarvan deze burger de nationaliteit bezit, ongeacht of hij tevoren gebruik heeft gemaakt van zijn recht om op het grondgebied van de lidstaten te reizen?

Moeten de artikelen 12, 17 en 18 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap junctis de artikelen 21, 24 en 34 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (vastgesteld door de Europese Raad van Nice op 7 december 2000, zie huidige versie PB 2007, C 303), in die zin worden uitgelegd dat het recht dat zij, zonder discriminatie op grond van nationaliteit, aan iedere burger van de Unie toekennen om vrij op het grondgebied van de lidstaten te reizen en te verblijven, inhoudt dat wanneer deze burger een minderjarige van jonge leeftijd is, die ten laste is van een bloedverwant in opgaande lijn die de nationaliteit van een derde staat bezit, hem het genot van dit verblijfsrecht in de lidstaat waar hij woont en waarvan hij de nationaliteit bezit, moet worden gegarandeerd ongeacht of het kind tevoren zelf of door middel van zijn wettelijke vertegenwoordiger gebruik heeft gemaakt van het recht om te reizen, door dit verblijfsrecht het nuttig effect te geven waarvan de communautaire rechtspraak [arrest van 19 oktober 2004, Chen/Verenigd Koninkrijk (C-200/02)] de noodzaak heeft erkend, door aan de bloedverwant in opgaande lijn die de nationaliteit van een derde staat bezit, te wiens laste het kind komt en die over voldoende bestaansmiddelen en een ziekteverzekering beschikt, het afgeleide verblijfsrecht te verlenen dat deze zelfde onderdaan van een derde staat zou hebben indien de te zijnen laste komende minderjarige een burger van de Unie was die niet de nationaliteit bezit van de lidstaat waarin hij woont?

Moeten de artikelen 12, 17 en 18 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap junctis de artikelen 21, 24 en 34 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie in die zin worden uitgelegd dat het recht van een minderjarig kind met de nationaliteit van een lidstaat om te verblijven in de lidstaat waar hij woont, meebrengt dat de bloedverwant in opgaande lijn die de nationaliteit van een derde staat bezit, te wiens laste het kind komt en die, afgezien van het vereiste van het bezit van een arbeidsvergunning als voorgeschreven door het nationale recht van de lidstaat waar hij woonachtig is, voldoet aan de voorwaarde van voldoende bestaansmiddelen en bezit van een ziektekostenverzekering ten gevolge van zijn arbeid in loondienst waardoor hij onder het socialezekerheidssysteem van die staat valt, moet worden vrijgesteld van het bezit van een arbeidsvergunning, zodat het verblijfsrecht van het kind het nuttig effect krijgt dat de communautaire rechtspraak [arrest van 19 oktober 2004, Chen/Verenigd Koninkrijk (C-200/02)] heeft aanvaard ten gunste van een minderjarig kind, burger van de Unie, dat een andere nationaliteit heeft dan die van de lidstaat waar het woont en ten laste komt van een bloedverwant in opgaande lijn die de nationaliteit van een derde staat bezit?

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/11

Hogere voorziening ingesteld op 30 januari 2009 door Société des plantations de Mbanga SA (SPM) tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Achtste kamer) van 13 november 2008 in zaak T-128/05, SPM/Raad en Commissie

(Zaak C-39/09 P)

2009/C 90/16

Procestaal: Frans

Partijen

Rekwirante: Société des plantations de Mbanga SA (SPM) (vertegenwoordiger: A. Farache, advocaat)

Andere partijen in de procedure: Raad van de Europese Unie, Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies

—

primair:

—	het arrest van het Gerecht gedeeltelijk vernietigen;

—	de Commissie te veroordelen tot het betalen van schadevergoeding en haar verwijzen in de kosten van beide gedingen, rekwirantes kosten daaronder begrepen;

—

subsidiair:

—	de zaak terugverwijzen naar het Gerecht om de zaak opnieuw te behandelen en het bedrag van de te betalen schadevergoeding vast te stellen.

Middelen en voornaamste argumenten

Rekwirante voert ter onderbouwing van haar hogere voorziening in wezen twee middelen aan.

Met haar eerste middel betoogt zij dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door te oordelen dat de gemeenschapsregeling voor de invoer van bananen niet kennelijk zwaar indruist tegen het beginsel van handhaving van een daadwerkelijke mededinging, welk beginsel volgens rekwirante een rechtsregel vormt die ertoe strekt, rechten aan particulieren toe te kennen.

In dit verband beroept rekwirante zich enerzijds op het feit dat het Gerecht de doelstellingen inzake mededinging niet in aanmerking heeft genomen, voor zover het zijn oordeel enkel heeft gebaseerd op de algemene doelstellingen die specifiek in het kader van de gemeenschappelijke marktordening in de bananensector worden beoogd. Rekwirante stelt anderzijds dat het Gerecht het verband tussen de gemeenschapsregeling en de op de bananenmarkt bestaande mededingingsbeperkende praktijken onjuist heeft opgevat, doordat het niet heeft erkend dat de gemeenschapsbepalingen het door middel van invoercertificaten mogelijk maken, economische voordelen toe te kennen aan sommige geprivilegieerde marktdeelnemers, wier positie op de markt wordt versterkt door de bestaande regels.

Met haar tweede middel stelt rekwirante schending door het Gerecht van de algemene rechtsbeginselen en met name van het beginsel van behoorlijk bestuur, op grond dat het Gerecht heeft geoordeeld dat dit laatste beginsel op zich geen rechtsregel vormt die ertoe strekt, rechten aan particulieren toe te kennen. Dit beginsel is in de rechtspraak evenwel meermaals bevestigd en brengt in casu voor de Commissie de verplichting mee, rekening te houden met de bijzondere situatie van de markt en van de producenten die bij de vaststelling van de gemeenschapsregeling niet voor de toekenning van de hoedanigheid van marktdeelnemer in aanmerking kunnen komen.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/11

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het VAT and Duties Tribunal, Manchester (Verenigd Koninkrijk) op 29 januari 2009 — Astra Zeneca UK Limited/Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

(Zaak C-40/09)

2009/C 90/17

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

VAT and Duties Tribunal, Manchester

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Astra Zeneca UK Limited

Verwerende partij: Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Prejudiciële vragen

Moet in de omstandigheden van dit geval, waar werknemers op grond van hun arbeidsovereenkomst de optie hebben om een deel van hun bezoldiging op te nemen in de vorm van waardebonnen, artikel 2, lid 1, van richtlijn 77/388/EEG (1) van de Raad (de Zesde btw-richtlijn) (thans artikel 2, lid 1, sub c, van de primaire btw-richtlijn) aldus worden uitgelegd, dat de verschaffing van die bonnen door de werkgever aan de werknemers een dienst is die onder bezwarende titel wordt verricht?

Zo nee, moet artikel 6, lid 2, sub b (thans artikel 26, lid 1, sub b), dan aldus worden uitgelegd, dat de verstrekking van bonnen door de werkgever aan de werknemers overeenkomstig hun arbeidsovereenkomst, moet worden gelijkgesteld met een dienst, indien de bonnen bestemd zijn om door de werknemers voor privédoeleinden te worden gebruikt?

Indien de verstrekking van de bonnen geen dienst is die onder bezwarende titel wordt verricht in de zin van artikel 2, lid 1, en evenmin met een dienst moet worden gelijkgesteld op grond van artikel 6, lid 2, sub b, moet artikel 17, lid 2 (thans artikel 168), dan aldus worden uitgelegd, dat het de werkgever in staat stelt om de btw terug te vorderen die hem in rekening is gebracht bij de aankoop van de bonnen en de levering daarvan aan de werknemers overeenkomstig hun arbeidsovereenkomst, indien de bonnen bestemd zijn om door de werknemers voor privédoeleinden te worden gebruikt?

(1) Zesde richtlijn (77/388/EEG) van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag (PB L 145, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/12

Beroep ingesteld op 30 januari 2009 — Commissie van de Europese Gemeenschappen/Republiek Estland

(Zaak C-46/09)

2009/C 90/18

Procestaal: Ests

Partijen

Verzoekende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: E. Randvere en K. Simonsson)

Verwerende partij: Republiek Estland

Conclusies

—

vaststellen dat de Republiek Estland, door richtlijn 2000/59/EG (1) van het Europees Parlement en de Raad van 27 november 2000 betreffende havenontvangstvoorzieningen voor scheepsafval en ladingresiduen niet correct in nationaal recht om te zetten, de krachtens artikel 11 van richtlijn 2000/59/EG op haar rustende verplichtingen niet is nagekomen;

—	de Republiek Estland verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Uit artikel 11, lid 2, sub a, van richtlijn 2000/59 volgt dat de Republiek Estland verplicht is om criteria vast te stellen voor de selectie ter inspectie van andere schepen dan vissersvaartuigen en pleziervaartuigen waarmee ten hoogste 12 passagiers mogen worden vervoerd.

Artikel 11, lid 2, sub c, van richtlijn 2000/59 bepaalt dat indien de bevoegde autoriteit het resultaat van een inspectie niet bevredigend acht, zij ervoor zorg draagt dat het schip de haven niet verlaat voordat het zijn scheepsafval en/of ladingresiduen bij een havenontvangstvoorziening heeft afgegeven overeenkomstig de artikelen 7 en 10.

De Republiek Estland heeft aangekondigd dat zij voornemens is om de Estse wetgeving aan te vullen, teneinde deze bepalingen van de richtlijn correct om te zetten. De Commissie beschikt niet over informatie betreffende de vaststelling van dergelijke wijzigingen.

(1) PB L 332, blz. 81.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/12

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Stockholms tingsrätt (Zweden) op 6 februari 2009 — Konkurrensverket/TeliaSonera Sverige AB

(Zaak C-52/09)

2009/C 90/19

Procestaal: Zweeds

Verwijzende rechter

Stockholms tingsrätt

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Konkurrensverket

Interveniërende partij: Tele2 Sverige Aktiebolag

Verwerende partij: TeliaSonera Sverige AB

Prejudiciële vragen

Onder welke voorwaarden is sprake van schending van artikel 82 EG op grond van een verschil tussen de prijs die een verticaal geïntegreerde onderneming met machtspositie bij de verkoop van voor de tussenhandel bestemde ADSL-producten aan haar concurrenten in het groothandelssegment toepast, en de prijs die dezelfde onderneming in het eindgebruikerssegment toepast?

2)	Zijn alleen de prijzen van de onderneming met een machtspositie voor eindgebruikers relevant of moet bij de beoordeling van de eerste vraag ook rekening worden gehouden met de prijzen van de concurrenten op de eindgebruikersmarkt?

3)	Wordt het antwoord op de eerste vraag beïnvloed door het feit dat de onderneming met een machtspositie geen wettelijke verplichting heeft om leveringen in het groothandelssegment te verrichten, maar daartoe op eigen initiatief is overgegaan?

4)	Wil het in de eerste vraag beschreven soort van gedrag als misbruik gelden, moet dit dan een mededingingsbeperkend effect hebben, en, zo ja, hoe moet dat effect nader worden bepaald?

5)	Wordt het antwoord op de eerste vraag beïnvloed door de mate van marktmacht van de onderneming met een machtspositie?

6)	Om het in de eerste vraag beschreven soort van gedrag als misbruik te kunnen aanmerken, moet dan de onderneming die dit gedrag vertoont, zowel in het groothandelssegment als in het eindgebruikerssegment een machtspositie hebben?

7)	Wil het in de eerste vraag beschreven soort van gedrag als misbruik gelden, moeten dan de goederen of diensten die de onderneming met een machtspositie in het groothandelssegment ter beschikking stelt, onontbeerlijk zijn voor de concurrenten?

8)	Maakt het voor de beantwoording van de eerste vraag verschil of het gaat om een levering aan een nieuwe klant?

9)	Om het in de eerste vraag beschreven soort van gedrag als misbruik te kunnen aanmerken, moet van de onderneming met een machtspositie dan kunnen worden verwacht dat zij het geleden verlies weer goedmaakt?

10)	Maakt het voor het antwoord op de eerste vraag verschil of het gaat om een technologische verandering op een markt met een grote investeringsbehoefte, bijvoorbeeld wat betreft aanvaardbare oprichtingskosten en de eventuele noodzaak om in de oprichtingsfase met verlies te verkopen?

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/13

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het House of Lords (Verenigd Koninkrijk) op 6 februari 2009 — Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs/Loyalty Management UK Limited

(Zaak C-53/09)

2009/C 90/20

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

House of Lords

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Verwerende partij: Loyalty Management UK Limited

Prejudiciële vragen

„Wanneer een belastingplichtige (hierna: „promotor”) een klantenloyaliteitsprogramma beheert waaraan meerdere partijen deelnemen (hierna: „regeling”) en op grond waarvan de promotor verschillende overeenkomsten aangaat als volgt:

i)	overeenkomsten met verschillende ondernemingen, „sponsoren” genaamd, op grond waarvan de sponsoren „punten” uitgeven aan hun klanten („puntenverzamelaars”) die goederen of diensten van de sponsoren kopen, en op grond van welke overeenkomsten de sponsoren betalingen aan de promotor verrichten;

ii)	overeenkomsten met de puntenverzamelaars op grond waarvan deze onder meer, wanneer zij goederen en/of diensten van de sponsoren kopen, punten zullen ontvangen die zij kunnen inwisselen voor goederen en/of diensten, en

iii)

overeenkomsten met verschillende ondernemingen (bekend als „partner-leveranciers bij wie punten kunnen worden ingewisseld”; hierna: „partner-leveranciers”), in het kader waarvan de partner-leveranciers onder meer erin toestemmen om aan de puntenverzamelaars goederen en/of diensten te leveren tegen een lagere prijs dan anders zou moeten worden betaald of zonder contante betaling, wanneer de puntenverzamelaar de punten inwisselt, en de promotor in ruil hiervoor een „vergoeding voor diensten” betaalt, die wordt berekend aan de hand van het aantal punten dat in de betrokken periode bij de partner-leverancier is ingewisseld.

1)	Hoe moeten de artikelen 14, 24 en 73 van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 (1) (voorheen de artikelen 5, 6 en 11, A, lid 1, sub a, van richtlijn 77/388/EEG van de Raad van 17 mei 1977 (2)) worden uitgelegd wanneer de promotor betalingen verricht aan de partner-leveranciers?

Moeten deze bepalingen in het bijzonder aldus worden uitgelegd dat de betalingen als die van de promotor aan de partner-leveranciers moeten worden beschouwd als:

a)	uitsluitend een tegenprestatie voor het verrichten van diensten door de partner-leveranciers ten behoeve van de promotor, of

b)	uitsluitend een tegenprestatie voor het leveren van goederen en/of het verrichten van diensten door de partner-leveranciers ten behoeve van de puntenverzamelaars, of

c)	deels een tegenprestatie voor het verrichten van diensten door de partner-leveranciers ten behoeve van de promotor en deels een tegenprestatie voor het leveren van goederen en/of het verrichten van diensten door de partner-leveranciers ten behoeve van de puntenverzamelaars?

Indien vraag 2 moet worden beantwoord als hiervoor aangegeven onder c), zodat de vergoeding voor diensten een tegenprestatie is voor twee transacties door de partner-leveranciers, te weten één ten behoeve van de promotor en de andere ten behoeve van de puntenverzamelaars, wat zijn dan de gemeenschapsrechtelijke criteria om te bepalen hoe een vergoeding als de vergoeding voor diensten moet worden verdeeld tussen deze twee transacties?”

(1) Richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (PB L 347, blz. 1).

(2) Zesde Richtlijn (77/388/EEG) van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag (PB L 145, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/14

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het House of Lords (Verenigd Koninkrijk) op 9 februari 2009 — Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs/Baxi Group Limited

(Zaak C-55/09)

2009/C 90/21

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

House of Lords

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Verwerende partij: Baxi Group Limited

Prejudiciële vragen

„Wanneer

A	een belastingplichtige een afzetbevorderingsprogramma beheert dat wordt uitgevoerd door een reclame- en marketingonderneming, op grond van welk programma „punten” worden uitgegeven aan de klanten van de belastingplichtige indien deze goederen van de belastingplichtige kopen;

B	klanten de punten inwisselen en hiervoor zonder betaling goederen ter beloning verkrijgen van de reclame- en marketingonderneming;

de belastingplichtige met die andere onderneming is overeengekomen dat hij haar de advies-detailhandelsprijs zal betalen voor de goederen ter beloning:

1)	Hoe moeten de artikelen 14, 24, 73 en 168 van de BTW-richtlijn (1) (voorheen de artikelen 5, 6, 11, A, lid 1, sub a, en 17, lid 2, van de Zesde richtlijn (2)) worden uitgelegd met betrekking tot de betalingen door de belastingplichtige aan de andere onderneming?

Moeten deze bepalingen in het bijzonder aldus worden uitgelegd dat de betalingen van de belastingplichtige aan de andere onderneming moeten worden beschouwd als:

a)	uitsluitend een tegenprestatie voor het verrichten van diensten door de andere onderneming ten behoeve van de belastingplichtige;

b)	uitsluitend een van een derde verkregen tegenprestatie voor het leveren van goederen door de andere onderneming aan de klanten;

c)	deels een tegenprestatie voor het verrichten van diensten door de andere onderneming ten behoeve van de belastingplichtige en deels een tegenprestatie voor het leveren van goederen door de andere onderneming aan de klanten, of

d)	een tegenprestatie voor zowel het verrichten van reclame- en marketingdiensten als het leveren van goederen ter beloning door de andere onderneming aan de belastingplichtige?

Indien het antwoord op vraag 2 luidt dat dergelijke betalingen deels moeten worden beschouwd als een tegenprestatie voor het verrichten van diensten door de andere onderneming ten behoeve van de belastingplichtige en deels als een tegenprestatie van een derde, de belastingplichtige, aan de andere onderneming met betrekking tot de levering door de andere onderneming van goederen aan de klanten, wat zijn dan de gemeenschapsrechtelijke criteria om te bepalen hoe de betaling moet worden verdeeld tussen deze twee transacties?”

(1) Richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (PB L 347, blz. 1).

(2) Zesde richtlijn (77/388/EEG) van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag (PB L 145, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/15

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Tribunale Amministrativo Regionale per la Campania (Italië) op 11 februari 2009 — Lucio Rubano/Regione Campania, Comune di Cusano Mutri

(Zaak C-60/09)

2009/C 90/23

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Tribunale Amministrativo Regionale per la Campania

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Lucio Rubano

Verwerende partij: Regione Campania, Comune di Cusano Mutri

Prejudiciële vragen

1)	Is het verenigbaar met de artikelen 152 en 153 van het Verdrag betreffende de Europese Unie dat er in gemeenten met minder dan 4 000 inwoners slechts één apotheekvestiging mag zijn?

Is het verenigbaar met de artikelen 152 en 153 van het Verdrag betreffende de Europese Unie dat voor het opzetten van een tweede apotheekvestiging in gemeenten met meer dan 4 000 inwoners als voorwaarde wordt gesteld dat wanneer het overschot van het inwonersaantal de normen met ten minste 50 % overschrijdt, er een afstand van ten minste 3 000 meter moet zijn tot de bestaande apotheek, en dat aan bijzondere behoeften aan farmaceutische zorg in verband met de terreingesteldheid en leefomstandigheden moet zijn voldaan, hetgeen moet worden beoordeeld zowel door de gezondheidsdiensten (plaatselijke gezondheidsinstanties) als door de lokale beroepsorganisatie of in ieder geval door de overheidsinstanties die bevoegd zijn op het gebied van de organisatie en het toezicht op de dienst van farmaceutische zorg?

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/15

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de High Court of Justice (England & Wales), Queens Bench Division (Administrative Court) (Verenigd Koninkrijk) op 13 februari 2009 — Association of the British Pharmaceutical Industry/Medicines and Healthcare products Regulatory Agency

(Zaak C-62/09)

2009/C 90/24

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

High Court of Justice (England & Wales), Queens Bench Division (Administrative Court)

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Association of the British Pharmaceutical Industry

Verwerende partij: Medicines and Healthcare products Regulatory Agency

Prejudiciële vragen

Verzet artikel 94, lid 1, van richtlijn 2001/83/EG (1) zich ertegen dat een overheidsorgaan dat deel uitmaakt van een nationale gezondheidsdienst, teneinde zijn totale uitgaven voor geneesmiddelen te verlagen, een regeling invoert die artsenpraktijken een financiële beloning biedt (waardoor zij op hun beurt de voorschrijvende arts een financieel voordeel kunnen bieden) om een in de bonusregeling aangewezen geneesmiddel voor te schrijven dat hetzij:

a)	een ander receptplichtig geneesmiddel is dan het eerder door de arts aan de patiënt voorgeschreven geneesmiddel, hetzij

b)	een ander receptplichtig geneesmiddel is dan het geneesmiddel dat zonder de bonusregeling aan de patiënt zou zijn voorgeschreven,

wanneer dat andere receptplichtige geneesmiddel tot dezelfde therapeutische klasse van geneesmiddelen behoort die voor de behandeling van de concrete aandoening van de betrokken patiënt wordt gebruikt?

(1) Richtlijn 2001/83/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 november 2001 tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor menselijk gebruik (PB L 311, blz. 67).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/16

Beroep ingesteld op 13 februari 2009 — Commissie van de Europese Gemeenschappen/Franse Republiek

(Zaak C-64/09)

2009/C 90/25

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: P. Oliver en J.-B. Laignelot, gemachtigden)

Verwerende partij: Franse Republiek

Conclusies

—

vaststelling dat de Franse Republiek, door niet alle wettelijke en bestuurlijke maatregelen te nemen die nodig zijn voor de volledige en correcte omzetting van artikel 2, punt 13, artikel 4, lid 2, punt a, artikel 5, leden 3 en 4, artikel 6, lid 3, artikel 7, lid 1, en artikel 8, lid 3, van richtlijn 2000/53/EG van het Europees Parlement en de Raad van 18 september 2000 betreffende autowrakken (1), de krachtens deze richtlijn op haar rustende verplichtingen niet is nagekomen;

—	verwijzing van de Franse Republiek in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Tot staving van haar beroep brengt de Commissie zeven grieven naar voren, die gebaseerd zijn op de niet-correcte omzetting in Frans recht van enkele bepalingen van richtlijn 2000/53/EG.

Verzoekster stelt allereerst dat de omzetting van de definitie in artikel 2, punt 13, van „demontage-informatie” betreffende autowrakken niet voldoende duidelijk en nauwkeurig is gegarandeerd, aangezien de corresponderende nationale bepaling duidelijk restrictiever is dan de bepaling van de richtlijn en vooral elk verband met de door de gemeenschapswetgever aangegeven doelstelling van doelmatige en milieuvriendelijke verwerking achterwege laat.

Volgens verzoekster heeft de te late omzetting van artikel 4, lid 2, punt a, vervolgens als consequentie gehad dat er achttien maanden lang voertuigen, materialen en onderdelen op de markt zijn geweest die, afgezien van uitzonderingsgevallen, lood, kwik, cadmium of zeswaardig chroom bevatten, aangezien de relevante nationale bepalingen pas op per type goedgekeurde voertuigen van toepassing waren vanaf 31 december 2004, terwijl artikel 4, lid 2, punt a, van de richtlijn 1 juli 2003 als datum noemt.

Verzoekster stelt tevens dat de in artikel 5, lid 3, vastgestelde procedure betreffende de afgifte van een certificaat van vernietiging van een afgedankt voertuig, niet correct in Frans recht is overgenomen, wat tot verwarrende situaties kan leiden, met name voor eigenaren van voertuigen uit andere lidstaten. De Commissie kritiseert in dit verband meer in het bijzonder het feit dat het certificaat van vernietiging niet wordt verstrekt bij de overdracht van het voertuig maar pas na de fysieke vernietiging en dat het certificaat niet wordt verstrekt aan de houder van het afgedankte voertuig maar aan de prefect van het departement waar het voertuig is geregistreerd.

De Commissie keert zich ten vierde tegen de omzetting van artikel 5, lid 4, daar deze de effectiviteit van die bepaling tegenwerkt, voor zover daarbij aan bepaalde erkende verwerkingsinrichtingen — de erkende sloopbedrijven — wordt toegestaan autowrakken te weigeren en niet wordt voorzien in een compensatieregeling voor die slopers.

Ook is bij de omzetting van artikel 6, lid 3, een verkeerde uitlegging gegeven aan het begrip „selectieve demontage”, de eerste fase in de verwerkingshandelingen voor autowrakken, namelijk het demonteren van gemakkelijk te demonteren onderdelen, vóór de verwijdering van gevaarlijke afvalstoffen.

Verzoekster heeft ook kritiek op de omzetting van artikel 7, lid 1, voor zover de Franse autoriteiten de recycling aanmoedigen van voertuigonderdelen „telkens wanneer de technische en economische voorwaarden dit toelaten”, terwijl de richtlijn een stringentere verplichting bevat tot recycling „voor zover milieuhygiënisch verantwoord”.

Ten slotte benadrukt zij het feit dat artikel 8, lid 3, de lidstaten verplicht, expliciete maatregelen te nemen om ervoor te zorgen dat de voertuigfabrikanten of onderdelenproducenten voor elk nieuw voertuigtype demontage-informatie verstrekken in de vorm van handboeken of in elektronische vorm.

(1) PB L 269, blz. 34.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/17

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Bundesgerichtshof (Duitsland) op 16 februari 2009 — Gebr. Weber GmbH/Jürgen Wittmer

(Zaak C-65/09)

2009/C 90/26

Procestaal: Duits

Verwijzende rechter

Bundesgerichtshof

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Gebr. Weber GmbH

Verwerende partij: Jürgen Wittmer

Prejudiciële vragen

Moeten de bepalingen van artikel 3, lid 3, eerste en tweede alinea, van richtlijn 1999/44/EG (1) van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen, aldus worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling volgens welke de verkoper in geval van niet-conformiteit van het afgeleverde consumptiegoed de door de consument verlangde vorm van genoegdoening ook kan weigeren indien deze voor hem kosten zou meebrengen die, vergeleken met de waarde die het goed zonder het gebrek aan overeenstemming zou hebben, en gelet op de ernst van het gebrek aan overeenstemming, onredelijk (absoluut onevenredig verhouding) zijn?

Ingeval de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord: moeten de bepalingen van artikel 3, leden 2 en 3, derde alinea, van voormelde richtlijn aldus worden uitgelegd dat wanneer het niet-conforme consumptiegoed door vervanging in overeenstemming wordt gebracht, de kosten die moeten worden gemaakt om het door de consument overeenkomstig zijn aard en bestemming aangebrachte niet-conforme goed te demonteren, voor rekening van de verkoper komen?

(1) PB L 171, van 7.7.1999, blz. 12.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/17

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litouwen) op 16 februari 2009 — Kirin Amgen, Inc./Lietuvos Respublikos valstybinis patentų biuras

(Zaak C-66/09)

2009/C 90/27

Procestaal: Litouws

Verwijzende rechter

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Kirin Amgen, Inc.

Verwerende partij: Lietuvos Respublikos valstybinis patentų biuras

Prejudiciële vragen

1)	Moet de in artikel 19, lid 2, van verordening nr. 1768/92 (1) bedoelde datum van inwerkingtreding van die verordening voor Litouwen worden begrepen als de datum waarop deze staat tot de Europese Unie is toegetreden?

2)	Voor het geval dat de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord: hoe verhouden artikel 19 en artikel 7 van verordening nr. 1768/92 zich tot elkaar voor de berekening van de termijn van zes maanden, en welk van deze artikelen moet worden toegepast?

3)	Kreeg een vergunning om een product in de Europese Gemeenschap in de handel te brengen onvoorwaardelijk gelding in de Republiek Litouwen op het tijdstip waarop deze tot de Europese Unie is toegetreden?

4)	Voor het geval dat de derde vraag bevestigend wordt beantwoord: kan voor de toepassing van artikel 3, sub b, van verordening nr. 1768/92 het gelding krijgen van een vergunning om het product in de handel te brengen worden gelijkgesteld met het verlenen van die vergunning?

(1) Verordening (EEG) nr. 1768/92 van de Raad van 18 juni 1992 betreffende de invoering van een aanvullend beschermingscertificaat voor geneesmiddelen (PB L 1992, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/17

Hogere voorziening ingesteld op 17 februari 2009 door Nuova Agricast Srl en Cofra Srl tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Eerste kamer) van 2 december 2008 in de zaken T-362/05 en T-363/05, Nuova Agricast Srl en Cofra Srl/Commissie

(Zaak C-67/09 P)

2009/C 90/28

Procestaal: Italiaans

Partijen

Rekwirantes: Nuova Agricast Srl, Cofra Srl (vertegenwoordiger: M. A. Calabrese, avvocato)

Andere partij in de procedure: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies

Primaire vordering

—	het bestreden arrest vernietigen, mede op het onderdeel waarin wordt verklaard dat geen vergissingen zijn gemaakt in de brief van 29 mei 2000, en derhalve ook de reconventionele vordering van de Commissie ongegrond verklaren;

—

bij de beslechting van de vragen waarop de maatregelen tot organisatie van de procesgang van 2 maart 2006 betrekking hebben, vaststellen en verklaren dat de Commissie, door haar in de beroepen in eerste aanleg vermelde gedragingen, het gemeenschapsrecht kennelijk ernstig heeft geschonden en rekwirantes daardoor financiële schade heeft berokkend;

—	de zaak naar het Gerecht van eerste aanleg verwijzen ter beslechting van de vragen waarop de maatregelen tot organisatie van de procesgang van 2 maart 2006 geen betrekking hebben;

—

en, met betrekking tot de kosten:

i)	de Commissie verwijzen in de kosten van de beide instanties,

ii)	of de beslissing omtrent de kosten aanhouden;

of, indien niet ten gronde over de zaak kan worden beslist:

Subsidiaire vordering

—	het bestreden arrest vernietigen, ook op het onderdeel waarin wordt verklaard dat geen vergissingen zijn gemaakt in de brief van 29 mei 2000, en derhalve ook de reconventionele vordering van de Commissie ongegrond verklaren;

—	de zaak naar het Gerecht verwijzen;

—	en de beslissing omtrent de kosten aanhouden.

Middelen en voornaamste argumenten

EERSTE ONRECHTMATIGHEID: Het Gerecht van eerste aanleg heeft blijk gegeven van een onjuiste opvatting van het recht, doordat het heeft geoordeeld dat de Commissie een regeling kon goedkeuren die in strijd is met het rechtszekerheidsbeginsel, met het vertrouwensbeginsel en met het beginsel van non-discriminatie tussen ondernemingen die deelnemen aan dezelfde steunregeling. Derhalve is inbreuk gemaakt op artikel 87 EG en op de gemeenschapsrechtspraak volgens welke de procedure van artikel 88 EG nooit een instrument kan zijn om bepalingen en beginselen van het gemeenschapsrecht te omzeilen of te schenden en volgens welke de Commissie geen regelingen kan goedkeuren die andere bepalingen of beginselen van het gemeenschapsrecht schenden.

Rekwirantes betogen dat het Gerecht bij de uitlegging die het in punt 81 van het bestreden arrest aan de beschikking van 1997 heeft gegeven, de gehele bij die beschikking goedgekeurde steunregeling heeft uitgelegd op een wijze die onverenigbaar is met het rechtszekerheidsbeginsel, het vertrouwensbeginsel en het non-discriminatiebeginsel, aangezien de aldus uitgelegde regeling de ondernemingen die voor het eerst in de tweede aanbestedingsprocedure van 1999 een aanvraag hebben ingediend, weliswaar specifieke waarborgen gaf dat ook zij, indien noodzakelijk, dergelijke aanvragen konden herformuleren in een volgende aanbestedingsprocedure, dergelijke herformuleringen logisch gezien onmogelijk maakte omdat een dergelijke aanbestedingsprocedure nooit had kunnen plaatsvinden na 31 december 1999, ook niet indien deze tot herformuleringen was beperkt. Rekwirantes concluderen dus dat de aldus uitgelegde regeling naast het rechtszekerheidsbeginsel en het vertrouwensbeginsel ook het non-discriminatiebeginsel schendt, aangezien alleen de ondernemingen die voor het eerst hebben deelgenomen aan de tweede aanbestedingsprocedure van 1999, niet is toegestaan wat daarentegen is toegestaan aan alle ondernemingen die aan de voorafgaande aanbestedingsprocedures hebben deelgenomen.

TWEEDE ONRECHTMATIGHEID: Het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste opvatting van het recht, aangezien het niet heeft nagegaan of zijn uitlegging van de goedkeuringsbeschikking van 1997 kon worden vervangen door een andere uitlegging die in overeenstemming was met voormelde rechtsbeginselen. Het heeft derhalve inbreuk gemaakt op de rechtspraak volgens welke de rechter een dergelijke beoordeling moet verrichten.

Rekwirantes betogen dat het Gerecht, door de aldus bij de beschikking van 1997 uitgelegde regeling op algemene en abstracte wijze uit te leggen, niet heeft nagegaan of zijn uitlegging van de goedkeuringsbeschikking van 1997 kon worden vervangen door een andere uitlegging die in overeenstemming was met voormelde rechtsbeginselen, en dus blijk heeft gegeven van een onjuiste opvatting van het recht omdat het inbreuk heeft gemaakt op de rechtspraak volgens welke, wanneer een bepaling van afgeleid gemeenschapsrecht voor meer dan één uitlegging vatbaar is, de uitlegging die de bepaling in overeenstemming brengt met het EG-Verdrag de voorkeur verdient boven de uitlegging waarbij zij in strijd is met het Verdrag.

DERDE ONRECHTMATIGHEID: Rekwirantes betogen dat het Gerecht in het bestreden arrest, in de onderdelen (punten 50 en 51) waarin het heeft verklaard dat geen vergissingen waren gemaakt in de brief van 29 mei 2000, deze brief onjuist heeft uitgelegd en de feiten onjuist heeft opgevat, zodat dit arrest moet worden vernietigd. Zij verzoeken ook dat de reconventionele vordering van de Commissie, waarbij deze wenst te verkrijgen dat in de tekst van de beroepen wordt geschrapt de bewering van rekwirantes dat de Commissie een ideologische vergissing heeft gemaakt door de brief van 29 mei 2000 aldus op te stellen dat deze liet verstaan dat het de Italiaanse autoriteiten waren die op de bijeenkomst van 16 mei 2000 zelfs geen melding hadden gemaakt van het bestaan van de tot de categorie van de derde aanbestedingsprocedure behorende ondernemingen, ongegrond wordt verklaard.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/19

Hogere voorziening ingesteld op 23 februari 2009 door Volker Mergel, Klaus Kampfenkel, Burkart Bill en Andreas Herden tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Tweede kamer) van 16 december 2008 in zaak T-335/07, Volker Mergel e.a./Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

(Zaak C-80/09 P)

2009/C 90/29

Procestaal: Duits

Partijen

Rekwiranten: Volker Mergel, Klaus Kampfenkel, Burkart Bill en Andreas Herden (vertegenwoordiger: G. P. Friderichs, Rechtsanwalt)

Andere partij in de procedure: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Conclusies

—	de beslissing van de Tweede kamer van het Gerecht van eerste aanleg van 16 december 2008 (zaak T-335/07-33), die rekwiranten ter kennis is gebracht bij telefax van 18 december 2008, vernietigen;

—	de beslissing van de vierde kamer van beroep van verweerder van 25 juni 2007 (beroepsprocedure R0299/2007-4) vernietigen;

—	verweerder verwijzen in de kosten;

Middelen en voornaamste argumenten

Het voorwerp van het geding betreft de vraag of het begrip „Patentconsult” voor diensten van de klassen 35, 41 en 42 als merk kan worden beschermd. Het Gerecht van eerste aanleg was van oordeel dat „Patentconsult” een aanduiding is die rechtstreeks en concreet de betrokken diensten aanduidt.

Ter ondersteuning van de hogere voorziening voeren rekwiranten onjuiste uitlegging en toepassing van artikel 7, lid 1, sub b en c, van verordening nr. 40/94 aan.

Met hun eerste middel verwijten zij het Gerecht, het litigieuze merk ten onrechte te hebben gekwalificeerd als een neologisme dat niet merkbaar verschilt van de loutere som van de beschrijvende elementen. Het Gerecht heeft het ontbreken van onderscheidend vermogen van het litigieuze merk gemotiveerd door te stellen dat het merk „Patentconsult” de gebruikelijke structuur van soortgelijke aanduidingen als „patent consulting” of „patent consultancy” volgt. Deze kwalificatie is evenwel onjuist, aangezien „Patentconsult” juist niet de gebruikelijke — namelijk grammaticaal juiste — structuur volgt, maar daarvan afwijkt en aldus een opvallend neologisme vormt dat zich merkbaar onderscheidt van de loutere som van de elementen „patent” en „consult”.

Als tweede middel voeren rekwiranten aan dat het Gerecht ten onrechte heeft geoordeeld dat het merk „Patentconsult” uitsluitend beschrijvend is. Het Gerecht heeft zich op het standpunt gesteld dat het voor het beschrijvend karakter irrelevant is of andere begrippen kunnen worden gebruikt voor de beschermde diensten. Rekwiranten zijn daarentegen van mening dat juist een ander begrip dan „Patentconsult” moet worden gebruikt om een vrijhoudingsbehoefte te kunnen aanvoeren. Het grammaticaal onjuiste begrip „Patentconsult” is juist niet geschikt.

Ten slotte wordt als derde middel aangevoerd dat het Gerecht de door verweerder vastgestelde eerdere beslissing met betrekking tot het merk „Netmeeting” en het arrest van het Hof in de zaak C-383/99 P inzake het merk „Baby-dry” ten onrechte als niet ter zake dienend heeft beschouwd. Volgens laatstgenoemd arrest is een merkbaar verschil tussen de formulering en de terminologie die in het normale taalgebruik van de betrokken categorie consumenten wordt gebezigd, geschikt om onderscheidend vermogen te verlenen. Deze rechtspraak moet in acht worden genomen teneinde de continuïteit en betrouwbaarheid van de beslissingen van de gemeenschapsrechters te waarborgen.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/19

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door Regeringsrätten (Zweden) op 26 februari 2009 — X/Skatteverket

(Zaak C-84/09)

2009/C 90/30

Procestaal: Zweeds

Verwijzende rechter

Regeringsrätten

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: X

Verwerende partij: Skatteverket

Prejudiciële vragen

Moeten de artikelen 138 en 20 van de richtlijn van de Raad betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (1), aldus worden uitgelegd dat een levering slechts van belasting is vrijgesteld en er slechts sprake is van een intracommunautaire verwerving, indien het vervoer uit het grondgebied van de lidstaat van oorsprong binnen een bepaalde tijd aanvangt?

2)	Moeten voormelde artikelen aldus worden uitgelegd dat een levering slechts van belasting is vrijgesteld en er slechts sprake is van een intracommunautaire verwerving, indien het vervoer in de lidstaat van bestemming binnen een bepaalde tijd is voltooid?

3)	Is het voor de beantwoording van de eerste en de tweede vraag van belang indien het gaat om de verwerving van een nieuw vervoermiddel en de persoon die het vervoermiddel verwerft een particulier is die het vervoermiddel uiteindelijk in een bepaalde lidstaat wil gebruiken?

4)	Op welk moment moet in geval van een intracommunautaire verwerving worden bepaald of sprake is van een nieuw vervoermiddel in de zin van artikel 2, lid 2, sub b, van richtlijn [2006/112]?

(1) Richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 (PB L 347, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/20

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Amtsgericht Schorndorf (Duitsland) op 2 maart 2009 — Ingrid Putz/Medianess Electronics GmbH

(Zaak C-87/09)

2009/C 90/31

Procestaal: Duits

Verwijzende rechter

Amtsgericht Schorndorf

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Ingrid Putz

Verwerende partij: Medianess Electronics GmbH

Prejudiciële vragen

Moeten artikel 3, lid 2, en lid 3, derde alinea, van richtlijn 1999/44/EG (1) van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen, in die zin worden uitgelegd dat zij in de weg staan aan een nationale wettelijke regeling die bepaalt dat de verkoper, ingeval hij een consumptiegoed door vervanging in overeenstemming brengt met de overeenkomst, niet de kosten behoeft te dragen van inbouw van het nageleverde consumptiegoed in een zaak waarin de consument het consumptiegoed dat niet met de overeenkomst overeenstemde, overeenkomstig zijn aard en bestemming had ingebouwd, wanneer de inbouw oorspronkelijk niet tot de contractuele verplichtingen behoorde?

Moeten artikel 3, lid 2, en lid 3, derde alinea, van voornoemde richtlijn in die zin worden uitgelegd dat de verkoper, ingeval hij een consumptiegoed door vervanging in overeenstemming brengt met de overeenkomst, de kosten moet dragen van demontage van het consumptiegoed dat niet met de overeenkomst overeenstemt, uit een zaak waarin de consument het overeenkomstig zijn aard en bestemming had ingebouwd?

(1) Richtlijn 1999/44/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen (PB L 171, blz. 12).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/20

Hogere voorziening ingesteld op 3 maart 2009 door General Química, S.A., Repsol Química, S.A., Repsol YPF, S.A. tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Zesde kamer) van 18 december 2008 in zaak T-85/06, General Química e.a./Commissie van de Europese Gemeenschappen

(Zaak C-90/09 P)

2009/C 90/32

Procestaal: Spaans

Partijen

Rekwirantes: General Química, S.A., Repsol Química, S.A., Repsol YPF, S.A. (vertegenwoordigers: J. M. Jiménez-Laiglesia Oñate en J. Jiménez-Laiglesia Oñate, abogados)

Andere partij in de procedure: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies

—	vernietiging van het arrest van 18 december 2008 in zaak T-85/06, voor zover daarbij het middel tot nietigverklaring is afgewezen dat was gebaseerd op kennelijk onjuiste beoordeling en gebrek aan motivering met betrekking tot de hoofdelijke aansprakelijkheid van rekwirantes;

—

nietigverklaring van de artikelen 1, sub g en h, en 2, sub d, van de beschikking, voor zover daarbij Repsol Química en Repsol YPF hoofdelijk aansprakelijk worden gesteld voor een inbreuk op artikel 81, lid 1, EG-Verdrag samen met General Química, en, subsidiair, voor zover de beschikking tegen Repsol YPF is gericht, in beide gevallen passende verlaging van de opgelegde sanctie.

Middelen en voornaamste argumenten

Deze hogere voorziening betreft de afwijzing van het middel tot nietigverklaring van de beschikking op grond dat Repsol Química en Repsol YPF daarbij aansprakelijk werden gesteld voor het aan General Química SA verweten gedrag. In het bestreden arrest past het Gerecht ten onrechte een criterium voor toerekening van de aansprakelijkheid toe dat losstaat van de feiten of omstandigheden van de zaak en van de door General Química begane inbreuk. Het Gerecht rekent ten onrechte de moedermaatschappij de aansprakelijkheid van een dochteronderneming toe met de overweging dat er sprake is van een economische entiteit, louter omdat de moeder over de mogelijkheid of bevoegdheid beschikt om beslissende invloed op haar dochter uit te oefenen. Het Gerecht zet evenmin uiteen waarom de door hem gekozen bewijselementen het bestaan van beslissende invloed aantonen; tegelijkertijd laat het de bewijzen uit het dossier buiten beschouwing of verdraait het die. Bovendien past het Gerecht het vermoeden dat in de rechtspraak is opgesteld met betrekking tot gevallen waarin de moeder het gehele maatschappelijke kapitaal in handen heeft, onjuist toe en keert het de bewijslast om, zonder dat het overigens preciseert welk soort bewijs moet worden aangevoerd om het vermoeden te weerleggen. Het arrest verschaft de Commissie een onbeperkte bevoegdheid voor de beoordeling en de waardering van het bewijs dat is aangevoerd om dit vermoeden te weerleggen. Bijgevolg is het vermoeden de facto onweerlegbaar. Evenzo, en afgezien ervan dat de aansprakelijkheid van Repsol YPF noch precies is afgebakend noch vaststaat, begaat het Gerecht een fout door het vermoeden op grond van de loutere mogelijkheid om beslissende invloed uit te oefenen, automatisch uit te breiden tot de moedermaatschappij die aan het hoofd van de groep staat. De aansprakelijkheid, die bovendien niet kan worden weerlegd, wordt gelegd bij de groep van ondernemingen en niet bij de onderneming als economische entiteit.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/22

Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 4 maart 2009 — Tirrenia di Navigazione e.a./Commissie

(Gevoegde zaken T-265/04, T-292/04 en T-504/04) (1)

(„Staatssteun - Zeevervoer - Subsidies van Italiaanse autoriteiten aan regionale maatschappijen - Beschikking waarbij steun gedeeltelijk verenigbaar en gedeeltelijk niet-verenigbaar met de gemeenschappelijke markt is verklaard - Beroep tot nietigverklaring - Ontvankelijkheid - procesbelang - Nieuwe of bestaande steun - Motiveringsplicht - Artikel 4, lid 3, van verordening (EEG) nr. 3577/92”)

2009/C 90/33

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij in zaak T-265/04: Tirrenia di Navigazione SpA, voorheen Tirrenia di Navigazione SpA en Adriatica di Navigazione SpA (Napels, Italië) (vertegenwoordigers: aanvankelijk G. Roberti, A. Franchi en G. Belletti, vervolgens G. Roberti en G. Belletti, advocaten)

Verzoekende partij in zaak T-292/04: Caremar SpA (Napels); Toremar SpA (Livorno, Italië); Siremar SpA (Palermo, Italië); en Saremar SpA (Cagliari, Italië) (vertegenwoordigers: aanvankelijk G. Roberti, A. Franchi en G. Bellitti, vervolgens G. Roberti en G. Bellitti, advocaten)

Verzoekende partij in zaak T-504/04: Navigazione Libera del Golfo SpA (Napels) (vertegenwoordigers: S. Ravenna en A. Abate, advocaten)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: V. Di Bucci en E. Righini, gemachtigden)

Interveniënten aan de zijde van verwerende partij: Caremar SpA (vertegenwoordigers: aanvankelijk G. Roberti, A. Franchi en G. Bellitti, vervolgens G. Roberti en G. Bellitti, advocaten); en Italiaanse Republiek (vertegenwoordiger: M. Fiorilli, gemachtigde)

Voorwerp

Beroepen tot gedeeltelijke nietigverklaring van beschikking 2005/163/EG van de Commissie van 16 maart 2004 betreffende staatssteun van Italië aan de scheepvaartmaatschappijen Adriatica, Caremar, Siremar, Saremar en Toremar (Gruppo Tirrenia) (PB 2005, L 53, blz. 29).

Dictum

1)	In de zaken T-265/04 en T-292/04 wordt beschikking 2005/163/EG van de Commissie van 16 maart 2004 betreffende staatssteun van Italië aan de scheepvaartmaatschappijen Adriatica, Caremar, Siremar, Saremar en Toremar (Gruppo Tirrenia) nietig verklaard.

2)	In zaak T-504/04 is het beroep zonder voorwerp geraakt.

3)	In zaak T-265/04 wordt de Commissie verwezen in haar eigen kosten, alsmede in die van Tirrenia di Navigazione SpA.

4)	In zaak T-292/04 wordt de Commissie verwezen in haar eigen kosten, alsmede in die van Caremar SpA, Siremar SpA, Saremar SpA en Toremar SpA.

5)	In zaak T-504/04 wordt de Commissie verwezen in haar eigen kosten, alsmede in die van Navigazione Libera del Golfo SpA.

6)	In zaak T-504/04 dragen de Italiaanse Republiek en Caremar hun eigen kosten.

(1) PB C 239 van 25.9.2004.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/22

Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 10 maart 2009 — Aker Warnow Werft en Kvaerner/Commissie

(Zaak T-68/05) (1)

(„Staatssteun - Scheepsbouw - Voormalige Duitse Democratische Republiek - Steun uitgekeerd ter dekking van verliezen in verband met scheepsbouwcontracten - Concurrentiesteun - Geen te hoge uitkering”)

2009/C 90/34

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partijen: Aker Warnow Werft GmbH (Rostock, Duitsland) en Kvaerner ASA (Oslo, Noorwegen) (vertegenwoordigers: aanvankelijk M. Schütte, advocaat, en B. Immenkamp, solicitor, vervolgens M. Schütte)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: V. Kreuschitz en L. Flynn, gemachtigden)

Voorwerp

Verzoek om nietigverklaring van beschikking 2005/374/EG van de Commissie van 20 oktober 2004 betreffende de door Duitsland ten uitvoer gelegde steunmaatregel ten gunste van Kvaerner Warnow Werft (PB 2005, L 120, blz. 21)

Dictum

1)	Beschikking 2005/374/EG van de Commissie van 20 oktober 2004 betreffende de door Duitsland ten uitvoer gelegde steunmaatregel ten gunste van Kvaerner Warnow Werft, wordt nietig verklaard.

2)	De Commissie zal haar eigen kosten alsmede die van Aker Warnow Werft GmbH en Kvaerner ASA dragen.

(1) PB C 106 van 30.4.2005.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/23

Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 11 maart 2009 — Borax Europe/Commissie

(Zaak T-121/05) (1)

(„Toegang tot documenten - Verordening (EG) nr. 1049/2001 - Documenten en geluidsopnamen - Weigering van toegang - Uitzondering betreffende bescherming van persoonlijke levenssfeer en integriteit van het individu - Uitzondering betreffende bescherming van besluitvormingsproces”)

2009/C 90/35

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Borax Europe Ltd (Guildford, Verenigd Koninkrijk) (vertegenwoordigers: D. Vandermeersch en K. Nordlander, advocaten)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: P. Costa de Oliveira en I. Chatzigiannis, gemachtigden)

Voorwerp

Beroep tot nietigverklaring van de beschikking van de secretaris-generaal van de Commissie van 17 januari 2005 tot weigering van de toegang tot bepaalde documenten en geluidsopnamen in het kader van de dertigste aanpassing aan de technische vooruitgang van richtlijn 67/548/EEG van de Raad van 27 juni 1967 betreffende de aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen inzake de indeling, de verpakking en het kenmerken van gevaarlijke stoffen (PB 1967, 196, blz. 1)

Dictum

De beschikking van de secretaris-generaal van de Commissie van 17 januari 2005 tot weigering van de toegang tot bepaalde documenten en geluidsopnamen in het kader van de dertigste aanpassing aan de technische vooruitgang van richtlijn 67/548/EEG van de Raad van 27 juni 1967 betreffende de aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen inzake de indeling, de verpakking en het kenmerken van gevaarlijke stoffen, wordt nietig verklaard.

2)	De Commissie wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 143 van 11.6.2005.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/23

Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 11 maart 2009 — Borax Europe/Commissie

(Zaak T-166/05) (1)

2009/C 90/36

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Borax Europe Ltd (Guildford, Verenigd Koninkrijk) (vertegenwoordigers: D. Vandermeersch en K. Nordlander, advocaten)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: P. Costa de Oliveira en I. Chatzigiannis, gemachtigden)

Voorwerp

Beroep tot nietigverklaring van de beschikking van de secretaris-generaal van de Commissie van 21 februari 2005 tot weigering van de toegang tot bepaalde documenten en geluidsopnamen in het kader van de dertigste aanpassing aan de technische vooruitgang van richtlijn 67/548/EEG van de Raad van 27 juni 1967 betreffende de aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen inzake de indeling, de verpakking en het kenmerken van gevaarlijke stoffen (PB 1967, 196, blz. 1)

Dictum

De beschikking van de secretaris-generaal van de Commissie van 21 februari 2005 wordt nietig verklaard voor zover zij aan Borax Europe Ltd de toegang weigert tot de opnamen van de vergadering van 5 en 6 oktober 2004, tot de twee ontwerpen van notulen van die vergadering, tot dertien commentaren van deskundigen, tot twee commentaren van vertegenwoordigers van de industrie en tot het document dat de Deense rapporteur heeft overhandigd.

2)	De Commissie wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 155 van 25.6.2005.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/24

Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 4 maart 2009 — Italië/Commissie

(Zaak T-424/05) (1)

(„Staatssteun - Steunregeling die Italië ten uitvoer heeft gelegd ten voordele van bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten die zijn gespecialiseerd in aandelen in op gereglementeerde markten genoteerde vennootschappen met een kleine of middelgrote beurswaarde - Beschikking waarbij steun met gemeenschappelijke markt onverenigbaar wordt verklaard - Motiveringsplicht - Selectiviteit van maatregel - Ongunstige beïnvloeding van handelsverkeer tussen lidstaten en verstoring van mededinging - Artikel 87, lid 3, sub c, EG”)

2009/C 90/37

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij: Italiaanse Republiek (vertegenwoordiger: P. Gentili, avvocato dello Stato)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: V. Di Bucci en E. Righini, gemachtigden)

Voorwerp

Beroep tot nietigverklaring van beschikking 2006/638/EG van de Commissie van 6 september 2005 inzake de steunregeling die Italië ten uitvoer heeft gelegd ten voordele van bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten die zijn gespecialiseerd in aandelen in op gereglementeerde markten genoteerde vennootschappen met een kleine of middelgrote beurswaarde (PB 2006, L 268, blz. 1)

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	De Italiaanse Republiek wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 22 van 28.1.2006.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/24

Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 4 maart 2009 — Associazione italiana del risparmio gestito en Fineco Asset Management/Commissie

(Zaak T-445/05) (1)

(Staatssteun - Door Italiaanse autoriteiten opgezette steunregeling ten voordele van bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten die zijn gespecialiseerd in aandelen in vennootschappen met kleine of middelgrote beurswaarde - Beschikking waarbij steun onverenigbaar met gemeenschappelijke markt wordt verklaard - Beroep tot nietigverklaring - Rechtstreekse en individuele geraaktheid - Ontvankelijkheid - Motiveringsplicht - Selectiviteit van maatregel - Verplichting tot terugvordering)

2009/C 90/38

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij: Associazione italiana del risparmio gestito (Rome, Italië) en Fineco Asset Management SpA (Rome) (vertegenwoordigers: G. Escalar, G. Cipolla en V. Giordano, advocaten)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: V. Di Bucci en E. Righini, gemachtigden)

Voorwerp

Nietigverklaring van beschikking 2006/638/EG van de Commissie van 6 september 2005 inzake de steunregeling die Italië ten uitvoer heeft gelegd ten voordele van bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten die zijn gespecialiseerd in aandelen in op gereglementeerde markten genoteerde vennootschappen met een kleine of middelgrote beurswaarde (PB 2006, L 268, blz. 1)

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Verzoeksters worden verwezen in de kosten.

(1) PB C 48 van 25.2.2006.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/25

Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 10 maart 2009 — Interpipe Niko Tube en Interpipe NTRP/Raad

(Zaak T-249/06) (1)

(„Dumping - Invoer van bepaalde naadloze buizen en pijpen, van ijzer of van staal, uit Kroatië, Oekraïne, Roemenië en Rusland - Berekening van normale waarde - Medewerking van bedrijfstak van Gemeenschap - Correctie - Functies die vergelijkbaar zijn met die van op commissiebasis werkende agent - Enkele economische eenheid - Kennelijk onjuiste beoordeling - Aangeboden verbintenis - Rechten van verdediging - Motiveringsplicht”)

2009/C 90/39

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partijen: Interpipe Nikopolsky Seamless Tubes Plant Niko Tube ZAT (Interpipe Niko Tube ZAT), voorheen Nikopolsky Seamless Tubes Plant „Niko Tube” ZAT (Nikopol, Oekraïne), en Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant VAT (Interpipe NTRP VAT), voorheen Nizhnedneprovsky Tube-Rolling Plant VAT (Dnipropetrovsk, Oekraïne) (vertegenwoordigers: aanvankelijk H.-G. Kamann en P. Vander Schueren, en vervolgens P. Vander Schueren, advocaten)

Verwerende partij: Raad van de Europese Unie (vertegenwoordigers: J.-P. Hix, gemachtigde, bijgestaan door G. Berrisch, advocaat)

Interveniënte aan de zijde van de verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: aanvankelijk H. van Vliet en T. Scharf, en vervolgens H. van Vliet en K. Talabér-Ricz, gemachtigden)

Voorwerp

Verzoek tot nietigverklaring van verordening (EG) nr. 954/2006 van de Raad van 27 juni 2006 tot instelling van een definitief antidumpingrecht op bepaalde naadloze buizen en pijpen, van ijzer of van staal, uit Kroatië, Oekraïne, Roemenië en Rusland, tot intrekking van de verordeningen (EG) nr. 2320/97 en (EG) nr. 348/2000 van de Raad, tot beëindiging van de tussentijdse procedure en de procedure bij het vervallen van de maatregelen voor de eventuele herziening van de antidumpingrechten op bepaalde naadloze buizen en pijpen, van ijzer of van niet-gelegeerd staal, uit onder meer Roemenië en Rusland en tot beëindiging van de tussentijdse procedures voor de eventuele herziening van de antidumpingrechten op bepaalde naadloze buizen en pijpen, van ijzer of van niet-gelegeerd staal, uit onder meer Roemenië en Rusland en uit Kroatië en Oekraïne (PB L 175, blz. 4)

Dictum

Artikel 1 van verordening (EG) nr. 954/2006 van de Raad van 27 juni 2006 tot instelling van een definitief antidumpingrecht op bepaalde naadloze buizen en pijpen, van ijzer of van staal, uit Kroatië, Oekraïne, Roemenië en Rusland, tot intrekking van de verordeningen (EG) nr. 2320/97 en (EG) nr. 348/2000 tot beëindiging van de tussentijdse procedure en de procedure bij het vervallen van de maatregelen voor de eventuele herziening van de antidumpingrechten op bepaalde naadloze buizen en pijpen, van ijzer of van niet-gelegeerd staal, uit onder meer Roemenië en Rusland en tot beëindiging van de tussentijdse procedures voor de eventuele herziening van de antidumpingrechten op bepaalde naadloze buizen en pijpen, van ijzer of van niet-gelegeerd staal, uit onder meer Roemenië en Rusland en uit Kroatië en Oekraïne, wordt nietig verklaard voor zover het antidumpingrecht dat is vastgesteld voor de uitvoer naar de Europese Gemeenschap van de producten die worden vervaardigd door Interpipe Nikopolsky Seamless Tubes Plant Niko Tube ZAT (Interpipe Niko Tube ZAT) en Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant VAT (Interpipe NTRP VAT) hoger is dan het geval zou zijn geweest indien op de uitvoerprijs geen correctie wegens commissie was toegepast wanneer de verkopen via de verbonden handelsmaatschappij Sepco SA waren afgewikkeld.

2)	Het beroep wordt verworpen voor het overige.

3)	De Raad zal zijn eigen kosten en een vierde van de kosten van verzoeksters dragen. De Commissie zal haar eigen kosten dragen.

(1) PB C 261 van 28.10.2006.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/25

Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 4 maart 2009 — Professional Tennis Registry/BHIM — Registro Profesional de Tenis (PTR PROFESSIONAL TENNIS REGISTRY)

(Zaak T-168/07) (1)

(„Gemeenschapsmerk - Oppositieprocedure - Aanvraag voor gemeenschapsbeeldmerk PTR PROFESSIONAL TENNIS REGISTRY - Ouder nationaal en communautair beeldmerk RPT Registro Profesional de Tenis, S.L. en ouder nationaal beeldmerk RPT European Registry of Professional Tennis - Relatieve weigeringsgrond - Ontbreken van verwarringsgevaar - Artikel 8, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 40/94”)

2009/C 90/40

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Professional Tennis Registry, Inc. (Hilton Head Island, South Carolina, Verenigde Staten) (vertegenwoordigers: M. Vanhegan en B. Brandreth, barristers)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) (vertegenwoordiger: D. Botis, gemachtigde)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep van het BHIM, interveniërend voor het Gerecht: Registro Profesional de Tenis, SL (Madrid, Spanje) (vertegenwoordiger: M. Zarobe, advocaat)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de eerste kamer van beroep van het BHIM van 28 februari 2007, zoals gerectificeerd (zaak R 1050/2005-1), inzake een oppositieprocedure tussen Registro Profesional de Tenis, SL en Professional Tennis Registry, Inc.

Dictum

1)	De beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) (BHIM) van 28 februari 2007, zoals gerectificeerd (zaak R 1050/2005-1), wordt vernietigd.

2)	Het BHIM draagt zijn eigen kosten en de kosten van Professional Tennis Registry, Inc.

3)	Registro Profesional de Tenis, SL draagt haar eigen kosten.

(1) PB C 170 van 21.7.2007.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/26

Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 10 maart 2009 — Piccoli/BHIM (Vorm van een schelp)

(Zaak T-8/08) (1)

(„Gemeenschapsmerk - Aanvraag voor driedimensionaal gemeenschapsmerk - Vorm van een schelp - Absolute weigeringsgrond - Ontbreken van onderscheidend vermogen - Artikel 7, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 40/94 - Ontbreken van onderscheidend vermogen verkregen door gebruik - Artikel 7, lid 3, van verordening nr. 40/94”)

2009/C 90/41

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij: G. M. Piccoli Srl (Alzano Lombardo, Italië) (vertegenwoordigers: S. Giudici en S. Caselli, advocaten)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) (vertegenwoordiger: L. Rampini, gemachtigde)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de eerste kamer van beroep van het BHIM van 28 september 2007 (zaak R 530/2007-1) betreffende een gemeenschapsmerkaanvraag voor een driedimensionaal teken dat uit de vorm van een schelp bestaat

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	G. M. Piccoli Srl wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 64 van 8.3.2008.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/26

Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 18 februari 2009 — IMS/Commissie

(Zaak T-346/06) (1)

(„Beroep tot nietigverklaring en tot schadevergoeding - Richtlijn 98/37/EG - Machines voorzien van CE-markering - Gevaren voor veiligheid van personen - Nationale verbodsmaatregel - Advies van Commissie waarbij de maatregel gerechtvaardigd wordt verklaard - Beroep tot nietigverklaring - Intrekking van bestreden handeling - Geding zonder voorwerp - Beroep tot schadevergoeding - Artikel 44, lid 1, sub c, van Reglement voor procesvoering van Gerecht - Niet-ontvankelijkheid”)

2009/C 90/42

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij: Industria Masetto Schio Srl (IMS) (Schio, Italië) (vertegenwoordigers: F. Colonna en T. Romolotti, advocaten)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen (vertegenwoordigers: C. Zadra en D. Lawunmi, gemachtigden)

Interveniënte aan de zijde van verwerende partij: Franse Republiek (vertegenwoordiger: G. de Bergues, gemachtigde)

Voorwerp

Enerzijds, verzoek tot nietigverklaring van het advies van de Commissie C(2006) 3914 def van 6 september 2006 betreffende een maatregel waarbij de Franse autoriteiten ten aanzien van bepaalde mechanische persen van het merk IMS een verbod hebben opgelegd, en anderzijds, verzoek tot vergoeding van de schade die verzoekster stelt te hebben geleden als gevolg van de goedkeuring van dat advies

Dictum

1)	Op het verzoek tot nietigverklaring hoeft niet meer te worden beslist.

2)	Het beroep wordt niet-ontvankelijk verklaard voor het overige.

3)	De Commissie zal de kosten van de procedure in kort geding dragen. Voor het overige zullen de Commissie en Industria Masetto Schio Srl (IMS) elk de helft van de eigen kosten dragen.

4)	De Franse Republiek zal haar eigen kosten dragen.

(1) PB C 20 van 27.1.2007.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/27

Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 15 januari 2009 — Braun-Neumann/Parlement

(Zaak T-306/08 P) (1)

(„Hogere voorziening - Ambtenaren - Pensioenen - Weduwnaarspensioen - Betaling van 50 % wegens bestaan van tweede overlevende echtgenoot - Bezwarend besluit - Te laat ingediende klacht”)

2009/C 90/43

Procestaal: Duits

Partijen

Rekwirant: Kurt-Wolfgang Braun-Neumann (Lohr am Main, Duitsland) (vertegenwoordiger: P. Ames, advocaat)

Andere partij bij de procedure: Europees Parlement (vertegenwoordigers: K. Zejdová en S. Seyr, gemachtigden)

Voorwerp

Hogere voorziening tegen de beschikking van het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie (Eerste kamer) van 23 mei 2008, Braun-Neumann/Parlement (F-79/07, nog niet gepubliceerd in de Jurisprudentie), en strekkende tot vernietiging van die beschikking

Dictum

1)	De hogere voorziening wordt afgewezen.

2)	Elke partij zal de eigen kosten van deze hogere voorziening dragen.

(1) PB C 247 van 27.9.2008.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/27

Beroep ingesteld op 6 februari 2009 — Helleense Republiek/Commissie

(Zaak T-46/09)

2009/C 90/44

Procestaal: Grieks

Partijen

Verzoekende partij: Helleense Republiek (vertegenwoordigers: V. Kontolaimos, I. Chalkias, S Charitaki, juridisch adviseurs van de Staat, en S. Papaïoannou, procesgemachtigde bij de Juridische Raad van de Staat)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies

—	de bestreden beschikking nietig verklaren of wijzigen, zoals nader gepreciseerd in het beroep;

—	de Commissie van de Europese Gemeenschappen in de kosten verwijzen.

Middelen en voornaamste argumenten

Het onderhavige beroep is gericht tegen beschikking C(2008) 7820 def. van de Commissie van 8 december 2008 houdende onttrekking aan communautaire financiering van bepaalde uitgaven die de lidstaten voor het Europees Oriëntatie- en Garantiefonds voor de Landbouw (EOGFL), afdeling Garantie, of voor het Europees Landbouwgarantiefonds (ELGF) hebben verricht, aan verzoekster ter kennis gebracht onder nr. SG-Griffie (2008) D 207864/09-12-2008.

Verzoekster voert tot staving van haar betoog twaalf middelen tot nietigverklaring aan.

Wat meer bepaald de sector citrusvruchten betreft, betoogt verzoekster, met haar eerste middel tot nietigverklaring, dat de Commissie haar documenten AGRI VI 5330/97, AGRI 61495/2002/REV I en AGRI /60637/2006 (berekening van de financiële consequenties bij de goedkeuring van de EOGFL-rekeningen — richtsnoeren — herhaalde tekortkomingen — recidive), wat het bedrag van de voorgestelde correctie betreft, onjuist heeft uitgelegd en toegepast, want er was geen sprake van het ontbreken van essentiële controles, noch van herhaalde tekortkomingen in de steunregeling voor citrusvruchten, terwijl zij met haar tweede middel tot nietigverklaring betoogt dat de Commissie de feitelijke omstandigheden onjuist heeft beoordeeld en een onevenredige financiële correctie heeft opgelegd, aangezien de administratieve en boekhoudkundige controles hebben plaatsgevonden, terwijl de contante betaling slechts op een enkel geval betrekking had.

In de sector steun voor katoen voert verzoekster, met haar derde middel tot nietigverklaring, vijf specifieke argumenten aan: a) dat de correctie naar haar mening willekeurig en onevenredig was, omdat geen rekening is gehouden met de verbetering van het systeem en de laattijdige wijziging van de steunregeling voor katoen in 2001; b) dat de correctie van jaar tot jaar verschillend moest zijn, aangezien de toestand van het controlesysteem in de twee periodes niet dezelfde was; c) dat de verenigbaarheid van de steunregeling voor katoen door het GBCS was verzekerd; d) dat de milieumaatregelen tijdig werden gecontroleerd, en e) dat de controles ter plaatse van de oppervlakten (5 %) tijdig en doeltreffend werden verricht.

Wat de runderpremies betreft, betoogt verzoekster, met haar vierde middel tot nietigverklaring, dat de bestreden beschikking gebrekkig is, omdat zij is vastgesteld na het verstrijken van de redelijke termijn voor het voltooien van de goedkeuringsprocedure, en dat zij nietig moet worden verklaard, omdat zij is vastgesteld door een ratione temporis onbevoegd orgaan en/of omdat zij is vastgesteld met misbruik van de betrokken bevoegdheid van de Commissie en/of omdat zij de rechtszekerheid voor de lidstaten schendt.

Met het vijfde middel tot nietigverklaring wordt subsidiair betoogd dat de beschikking van de Commissie nietig moet worden verklaard, omdat zij voor het opleggen van correcties op onwettige wijze teruggaat tot een periode vóór de gemeenschappelijke verzoeningsbrief en, bij gebreke daarvan, vóór de laatste brief met opmerkingen.

Met haar zesde middel, betreffende inzonderheid de redenen voor het opleggen van een correctie, beroept verzoekster zich op onjuiste uitlegging en toepassing van artikel 7 van verordening (EG) nr. 1258/99 (1) en de richtsnoeren, onjuiste beoordeling van de feitelijke omstandigheden en de bewijzen, zoniet op dwaling omtrent de feiten en ontbreken van motivering.

In de sector steun voor olijfolie voert verzoekster met haar zevende middel tot nietigverklaring aan, dat de bestreden beschikking gebrekkig is, omdat zij is vastgesteld na het verstrijken van de redelijke termijn voor het voltooien van de goedkeuringsprocedure, en dat zij nietig moet worden verklaard, omdat zij is vastgesteld door een ratione temporis onbevoegd orgaan en/of omdat zij is vastgesteld met misbruik van de betrokken bevoegdheid van de Commissie en/of omdat zij de rechtszekerheid voor de lidstaten schendt.

Met haar achtste middel tot nietigverklaring betoogt zij subsidiair, dat de bestreden beschikking voor het opleggen van correcties op onwettige wijze teruggaat tot een periode vóór de gemeenschappelijke verzoeningsbrief en, bij gebreke daarvan, vóór de laatste brief met opmerkingen.

Met haar negende middel tot nietigverklaring, betreffende inzonderheid de redenen voor het opleggen van een correctie, betoogt verzoekster dat de bestreden beschikking nietig moet worden verklaard wegens onjuiste uitlegging van de verordeningen (EG) nrs. 1258/99 en 1663/95 (2), de richtsnoeren VI/5330/97 en AGRI/61495/2002 en de voor de onderhavige regeling specifiekere bepalingen [verordening (EEG) nr. 2261/84 (3); artikel 16, verordening (EG) 2366/98 (4), artikelen 27 en 28, en verordening (EG) nr. 1638/98 (5), artikelen 2 en 2bis)], dwaling omtrent de feiten, onjuiste beoordeling van de feitelijke omstandigheden, ontbreken van motivering en schending van het evenredigheidsbeginsel.

Ten slotte wordt, inzake de overschrijding van de maximale financiële correcties/laattijdige betalingen, met het tiende middel tot nietigverklaring betoogd dat de bestreden beschikking, voor zover zij onderzoek FA/2005/70 betreft, nietig zal moeten worden verklaard wegens schending van de regels van de procedure tot goedkeuring van rekeningen en verordening (ΕG) nr. 817/04 (6), wegens ontbreken van motivering en wegens schending van het evenredigheidsbeginsel.

Met haar elfde middel tot nietigverklaring betoogt verzoekster dat van de beschikking van de Commissie ook het hoofdstuk betreffende boekhoudkundig onderzoek FA/2006/108 nietig zal moeten worden verklaard wegens schending van de regels van de goedkeuringsprocedure, onjuiste toepassing van verordening (ΕG) nr. 296/96 (7), onjuiste beoordeling van feiten, ontbreken van motivering en schending van het evenredigheidsbeginsel, terwijl zij ten slotte met haar twaalfde middel tot nietigverklaring het hoofdstuk van de bestreden beschikking dat op onderzoek FA/2006/137 betrekking heeft, bestrijdt wegens ontoereikende motivering.

(1) Verordening (EG) nr. 1258/1999 van de Raad van 17 mei 1999 betreffende de financiering van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (PB L 160, blz. 103).

(2) Verordening (EG) nr. 1663/95 van de Commissie van 7 juli 1995 houdende uitvoeringsbepalingen van verordening (EEG) nr. 729/70 van de Raad aangaande de procedure inzake de goedkeuring van de rekeningen van het EOGFL, afdeling Garantie (PB L 158, blz. 6).

(3) Verordening (EEG) nr. 2261/84 van de Raad van 17 juli 1984 houdende algemene voorschriften inzake de toekenning van de productiesteun voor olijfolie en de steun aan de producentenorganisaties (PB L 208, blz. 3).

(4) Verordening (EG) nr. 2366/98 van de Commissie van 30 oktober 1998 houdende uitvoeringsbepalingen van de productiesteunregeling voor olijfolie voor de verkoopseizoenen 1998/1999 tot en met 2000/2001 (PB L 293, blz. 50).

(5) Verordening (EG) nr. 1638/98 van de Raad van 20 juli 1998 tot wijziging van verordening nr. 136/66/EEG houdende de totstandbrenging van een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector oliën en vetten (PB L 210, blz. 32).

(6) Verordening (EG) nr. 817/2004 van de Commissie van 29 april 2004 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen van verordening (EG) nr. 1257/1999 van de Raad inzake steun voor plattelandsontwikkeling uit het Europees Oriëntatie- en Garantiefonds voor de Landbouw (EOGFL) (PB L 153, blz. 31).

(7) Verordening (EG) nr. 296/96 van de Commissie van 16 februari 1996 betreffende de door de lidstaten te verstrekken gegevens en de maandelijkse boeking van de uit de afdeling Garantie van het Europees Oriëntatie- en Garantiefonds voor de Landbouw (EOGFL) gefinancierde uitgaven, alsmede tot intrekking van verordening (EEG) nr. 2776/88 (PB L 39, blz. 5).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/29

Beroep ingesteld op 30 januari 2009 — Evropaïki Dynamiki/Commissie

(Zaak T-49/09)

2009/C 90/45

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Evropaïki Dynamiki — Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Athene, Griekenland) (vertegenwoordigers: N. Korogiannakis en P. Katsimani, advocaten)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies

—

nietig verklaren de beschikking van de Commissie houdende afwijzing van de offerte die verzoekster had ingediend in antwoord op openbare-offerteaanvraag REGIO-A4-2008-01 voor „Onderhoud en ontwikkeling van de IT-systemen van het directoraat-generaal Regionaal beleid” (1), die haar is meegedeeld bij brief van 21 november 2008, en alle andere, verwante beschikkingen, de beschikking houdende gunning van de opdracht aan de gekozen inschrijver daaronder begrepen;

—	de Commissie veroordelen tot vergoeding van de schade die verzoekster als gevolg van de aanbestedingsprocedure heeft geleden, ten bedrage van EUR 4 520 845,05;

—	de Commissie gelasten om de door verzoekster in verband met dit beroep gemaakte kosten in en buiten rechte te vergoeden, zelfs indien het beroep wordt verworpen.

Middelen en voornaamste argumenten

In het onderhavige geval vordert verzoekster nietigverklaring van verweersters beschikking houdende afwijzing van de offerte die verzoekster had ingediend in antwoord op openbare-offerteaanvraag REGIO-A4-2008-01 voor „Onderhoud en ontwikkeling van de IT-systemen van het directoraat-generaal Regionaal beleid”, en houdende gunning van de opdracht aan de gekozen inschrijver. Verzoekster vordert bovendien vergoeding van de beweerde schade als gevolg van de aanbestedingsprocedure.

Ter ondersteuning van haar vorderingen voert verzoekster vier middelen aan.

Ten eerste stelt zij dat de Commissie het beginsel van gelijke behandeling heeft geschonden door achteraf criteria in te voeren die bij de inschrijvers onbekend waren, en door een discriminerende evaluatieformule te hanteren.

Ten tweede stelt verzoekster dat het beoordelingscomité zijn besluit onvoldoende heeft gemotiveerd.

Ten derde stelt verzoekster dat de Commissie wezenlijke vormvoorschriften heeft geschonden door een aanvullend beoordelingscomité in te voeren.

Ten vierde stelt verzoekster dat verweerster haar beoordeling van verzoeksters offerte heeft gebaseerd op ongegronde overwegingen en veronderstellingen, waardoor verweerster ernstige en kennelijke beoordelingsfouten heeft gemaakt en misbruik heeft gemaakt van haar bevoegdheid.

(1) PB 2008/S 117-155067

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/29

Beroep ingesteld op 3 februari 2009 — Ifemy’s/BHIM — Dada & Co Kids (Dada & Co. kids)

(Zaak T-50/09)

2009/C 90/46

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Ifemy’s Holding GmbH (München, Duitsland) (vertegenwoordiger: H. G. Augustinowski, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Dada & Co Kids Srl (Prato, Italië)

Conclusies

—	de beslissing van de vierde kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 27 november 2008 in zaak R 911/2008-4 vernietigen; en

—	het BHIM verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: andere partij in de procedure voor de kamer van beroep

Betrokken gemeenschapsmerk: beeldmerk „Dada & Co. kids” voor waren van klasse 25

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: verzoekster

Oppositiemerk of -teken: Duits woordmerk „DADA” (inschrijvingsnr. 30 114 449) voor waren van klasse 25

Beslissing van de oppositieafdeling: afwijzing van de oppositie

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van de in de artikelen 2 en 3 EG neergelegde beginselen van gelijke behandeling, eerlijke mededinging en rule of law, alsmede schending van de artikelen 43 en 80, lid 1, van verordening nr. 40/94 van de Raad en van de regels 50, lid 2, en 80, lid 2, van verordening nr. 2868/95 (1) van de Commissie, doordat de kamer van beroep de beslissing van de oppositieafdeling waarbij de verkeerde merkaanvrager werd genoemd, niet heeft vernietigd, en verder doordat de kamer van beroep ten onrechte van oordeel was dat verzoekster voor de oppositieafdeling optimaal in de gelegenheid was gesteld om het relevante bewijsmateriaal over te leggen.

(1) Verordening (EG) nr. 2868/95 van de Commissie van 13 december 1995 tot uitvoering van verordening (EG) nr. 40/94 van de Raad inzake het gemeenschapsmerk (PB 1995, L 303, blz. 1)

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/30

Beroep ingesteld op 11 februari 2009 — Cafea/BHIM — Christian (BEST FARM)

(Zaak T-53/09)

2009/C 90/47

Taal van het verzoekschrift: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Cafea GmbH (Hamburg, Duitsland) (vertegenwoordigers: C. Schumann en M. Hartmann, advocaten)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Dieter Christian (Frankfurt, Duitsland)

Conclusies

—	de beslissing van de eerste kamer van beroep van 27 november 2008 in zaak R 420/2008-1 vernietigen;

—	verweerder verwijzen in de kosten van de procedure;

—	de merkaanvrager verwijzen in de kosten van de oppositie- en beroepsprocedure voor het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: Dieter Christian

Betrokken gemeenschapsmerk: woordmerk „BEST FARM” voor waren van de klassen 29, 30, 31 en 32 (aanvraag nr. 3 089 281)

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: verzoekster onder haar vroegere naam KORD Beteiligungsgesellschaft mbH & Co. KG

Oppositiemerk of -teken: Duits woordmerk „BESTFORM” voor waren en diensten van de klassen 1, 29, 30, 32, 33 en 42 (nr. 30 056 334)

Beslissing van de oppositieafdeling: afwijzing van de oppositie

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikel 8, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 40/94 (1), aangezien er gevaar voor verwarring of althans gevaar voor associatie tussen de conflicterende merken bestaat.

(1) Verordening (EG) nr. 40/94 van de Raad van 20 december 1993 inzake het gemeenschapsmerk (PB 1994, L 11, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/30

Beroep ingesteld op 11 februari 2009 — XXXLutz Marken/BHIM — Natura Selection (LineaNatura Natur hat immer Stil)

(Zaak T-54/09)

2009/C 90/48

Taal van het verzoekschrift: Duits

Partijen

Verzoekende partij: XXXLutz Marken GmbH (Wels, Oostenrijk) (vertegenwoordiger: H. Pannen, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Natura Selection SL (Barcelona, Spanje)

Conclusies

—	de beslissing van de tweede kamer van beroep van het BHIM van 28 november 2008 in zaak R 1787/2007-2 vernietigen;

—	het BHIM verwijzen in de kosten van de procedure.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: verzoekster

Betrokken gemeenschapsmerk: beeldmerk „LineaNatura Natur hat immer Stil” voor waren van de klassen 8, 14, 16, 20, 21, 24, 25 en 27 (aanvraagnr. 4 626 693)

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: Natura Selection SL

Oppositiemerk of -teken: beeldmerk „natura selection” (gemeenschapsmerk nr. 2 016 384) voor waren en diensten van de klassen 3, 14, 16, 20, 25, 35, 38, 39 en 42, alsmede andere gemeenschapsmerken en Spaanse merken die het woord „natura” bevatten voor waren en diensten van de klassen 3, 14, 16, 20, 21, 24, 25, 27, 28, 35, 39 en 42

Beslissing van de oppositieafdeling: toewijzing van de oppositie

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikel 8, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 40/94 (1), aangezien er geen gevaar voor verwarring van de conflicterende merken bestaat.

(1) Verordening (EG) nr. 40/94 van de Raad van 20 december 1993 inzake het gemeenschapsmerk (PB 1994, L 11, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/31

Beroep ingesteld op 13 februari 2009 — Saint-Gobain Glass France e.a./Commissie

(Zaak T-56/09)

2009/C 90/49

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partijen: Saint-Gobain Glass France SA (Courbevoie, Frankrijk), Saint-Gobain Sekurit Deutschland GmbH & Co. KG (Aken, Duitsland), Saint-Gobain Sekurit France SAS (Thourotte, Frankrijk) (vertegenwoordigers: B. van de Walle de Ghelcke, B. Meyring, M. Guillaumond en E. Venot, advocaten)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies (1)

—

nietig verklaren de gewijzigde versie van beschikking C(2008) 6815 def. van de Commissie van de Europese Gemeenschappen van 12 november 2008 inzake een procedure op grond van artikel 81 EG in zaak COMP/39.125 — Automobielglas, zoals vastgesteld bij beschikking C(2009) 863 def. van 11 februari 2009, die verzoeksters officieel ter kennis is gebracht op 13 en 16 februari 2009, alsook de overwegingen ter motivering van het dispositief, voor zover de gewijzigde versie van deze beschikking tot verzoeksters is gericht, dan wel artikel 2 ervan;

—	subsidiair, de geldboete die verzoeksters is opgelegd bij artikel 2 van de gewijzigde versie van de beschikking, zoals vastgesteld bij beschikking C(2009) 863 def. van 11 februari 2009, die verzoeksters officieel ter kennis is gebracht op 13 en 16 februari 2009, verminderen tot een passend bedrag;

—	verweerster verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Met het onderhavige beroep vorderen verzoeksters gedeeltelijke nietigverklaring van beschikking C(2008) 6815 def. van de Commissie van 12 november 2008 in zaak COMP/39.125– Automobielglas, waarbij de Commissie heeft vastgesteld dat een aantal ondernemingen, waaronder verzoeksters, inbreuk hebben gemaakt op artikel 81, lid 1, EG en artikel 53, lid 1, van de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, door overeenkomsten voor de levering van autoruiten te verdelen en door hun prijsbeleid en leveringsstrategieën op de Europese markt van automobielglas te coördineren.

Ter onderbouwing van hun beroep voeren verzoeksters acht middelen aan, ontleend aan:

—

schending van het recht op een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke instantie en van het recht op eerbiediging van het vermoeden van onschuld, op grond op de geldboete is opgelegd door een administratieve instantie die zowel onderzoeks- als strafbevoegdheid heeft, alsook onrechtmatigheid van verordening nr. 1/2003 (2), voor zover deze verordening niet in het voornoemde recht op een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke instantie voorziet;

—	schending van het recht van verzoeksters om te worden gehoord, op grond op de Commissie bij de berekening van de geldboete is berekend overeenkomstig de richtsnoeren inzake geldboeten van 2006 het beginsel van hoor en wederhoor niet heeft geëerbiedigd (3);

—	schending van artikel 253 EG, aangezien de bestreden beschikking niet rechtens genoegzaam is gemotiveerd, voor zover de Commissie niet concreet heeft uiteengezet op basis van welke verkopen zij de met de inbreuk verband houdende omzet heeft berekend;

—

schending van artikel 23, lid 2, van verordening nr. 1/2003 en van het beginsel van het persoonlijke karakter van straffen, alsook misbruik van bevoegdheid, op grond dat de bovengrens van 10 % enkel op de omzet van verzoeksters had moeten worden toegepast, met uitsluiting van de omzet van de Compagnie de Saint-Gobain;

—

schending van het verbod van terugwerkende kracht van straffen, daar de Commissie de richtsnoeren inzake geldboeten van 2006 met terugwerkende kracht heeft toegepast, hetgeen tot een aanzienlijke en onvoorzienbare verhoging van het bedrag van de geldboeten heeft geleid, doordat de bestreden beschikking op voormelde richtsnoeren is gebaseerd ondanks het feit dat deze na de beëindiging van de inbreuk zijn vastgesteld;

—	schending van het evenredigheidsbeginsel, door een buitensporige, onevenredige en niet door de doelstelling van afschrikking gerechtvaardigde geldboete op te leggen;

—	schending van artikel 23 van verordening nr. 1/2003 en onjuiste motivering, daar de Commissie niet het recht heeft om zich op de twee in de bestreden beschikking als relevant beschouwde recidivegevallen te baseren, aangezien deze twee beschikkingen niet tot verzoeksters zijn gericht;

—	onjuiste rechtsopvatting en onjuiste beoordeling bij de toepassing van artikel 23, lid 2, sub a, en lid 3, van verordening nr. 1/2003, op grond dat de Commissie er bij de berekening van de geldboete geen rekening mee heeft gehouden dat verzoeksters de feiten niet betwisten.

(1) Zoals gewijzigd nadat het beroep is ingesteld, wegens een rectificatie van de door de Commissie vastgestelde bestreden beschikking.

(2) Verordening (EG) nr. 1/2003 van de Raad van 16 december 2002 betreffende de uitvoering van de mededingingsregels van de artikelen 81 en 82 van het Verdrag (PB 2003, L 1, blz. 1).

(3) Richtsnoeren voor de berekening van geldboeten die uit hoofde van artikel 23, lid 2, sub a, van verordening (EG) nr. 1/2003 worden opgelegd (PB 2006, C 210, blz. 2).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/32

Beroep ingesteld op 18 februari 2009 — Soliver/Commissie

(Zaak T-68/09)

2009/C 90/50

Procestaal: Nederlands

Partijen

Verzoekende partij: Soliver NV (Roeselare, België) (vertegenwoordigers: H. Gilliams en J Bocken, advocaten)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies van verzoekende partij

—	Vernietiging van artikel 1 van de Beschikking van de Commissie van 12 november 2008 in zaak nr. COMP/39.125 — Autoglas, voor zover daarin wordt bepaald dat verzoekster aan de daarin vastgestelde inbreuk heeft deelgenomen in de periode van 19 november 2001 tot 11 maart 2003;

—	Vernietiging van Artikel 2 van de Beschikking van de Commissie van 12 november 2008 in zaak nr. COMP/39.125 — Autoglas, voor zover daarin aan verzoekster een boete van EUR 4 396 000 wordt opgelegd;

—	Subsidiair, substantiële verlaging van de aan verzoekster opgelegde boete;

—	In elk geval veroordeling van de Commissie tot de kosten van het geding.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar verzoekschrift roept verzoekster ten eerste een schending in van artikel 81 EG en artikel 53 EER, de motiveringsplicht, evenals een klaarblijkelijk onjuiste beoordeling van de feiten. Verzoekster voert aan dat de aangevochten Beschikking ten onrechte stelt dat verzoekster in de periode tussen 19 november 2001 en 11 maart 2003 partij zou zijn geweest bij de in artikel 1 van de bestreden Beschikking vastgestelde inbreuk.

Ten tweede voert verzoekster aan dat de door de Commissie gebruikte waarde van de verkopen niet is gemotiveerd, niet in overeenstemming is met de Boeterichtsnoeren, verzoekster niet toelaat zich terdege te verweren, inbreuk maakt op het vermoeden van onschuld en het gelijkheidsbeginsel schendt.

Ten derde voert verzoekster een schending aan van het gelijkheidsbeginsel, het proportionaliteitsbeginsel, de Boeterichtsnoeren, evenals de motiveringsplicht. Volgens verzoekster hanteert de Commissie voor het berekenen van het basisbedrag van verzoeksters’ boete een excessief hoog percentage van de waarde van de verkopen.

Ten vierde voert verzoekster een schending aan van het proportionaliteitsbeginsel, het gelijkheidsbeginsel, evenals een klaarblijkelijk onjuiste beoordeling van de feiten, doordat de Commissie verzoeksters waarde van de verkopen vermenigvuldigt met het aantal jaren waarin verzoekster beweerdelijk partij was bij de in artikel 1 van de Beschikking vastgestelde inbreuk.

Ten vijfde voert verzoekster een schending aan van het verbod op terugwerkende kracht. Volgens verzoekster past de Commissie de Boeterichtsnoeren van 2006 (1) toe op een vermeende inbreuk die reeds voor de uitvaardiging van deze Boeterichtsnoeren werd beëindigd.

Ten zesde voert verzoekster een schending aan van het gelijkheidsbeginsel, het proportionaliteitsbeginsel, evenals een klaarblijkelijk onjuiste beoordeling van de feiten, doordat de Commissie het basisbedrag van de aan verzoekster opgelegde boete verhoogt met een bijkomend bedrag van 16 % van de waarde van de verkopen.

Ten zevende voert verzoekster een schending aan van artikel 8l EG en de Boeterichtsnoeren, doordat de Commissie bij de berekening van verzoeksters boete weigert rekening te houden met meerdere verzachtende omstandigheden in hoofde van verzoekster.

(1) Richtsnoeren voor de berekening van geldboeten die uit hoofde van artikel 23, lid 2, onder a), van Verordening (EG) nr. 1/2003 worden opgelegd (Voor de EER relevante tekst) (PB 2006 C 210, blz. 2).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/33

Beroep ingesteld op 20 februari 2009 — Provincie Groningen en Provincie Drenthe/Commissie

(Zaak T-69/09)

2009/C 90/51

Procestaal: Nederlands

Partijen

Verzoekende partijen: Provincie Groningen (Groningen, Nederland) en Provincie Drenthe (Assen, Nederland) (vertegenwoordigers: C. Dekker en E. Belhadj, advocaten)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies van verzoekende partijen

—

Gedeeltelijke nietigverklaring van artikel 2 van Beschikking C(2008)8355 van de Commissie van 11 december 2008 inzake de vermindering van de bijstand uit het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling voor het enig programmeringsdocument voor de onder doelstelling 2 vallende regio Groningen-Drenthe — nr. 97.07.13.003, overeenkomstig Beschikking C(1997)1362 van de Commissie van 26 mei 1997, voor zover deze Beschikking betrekking heeft op de 2 % forfaitaire correctie ter grootte van 1 139 346,24 EUR die is toegepast en de uitgaven met een totaalbedrag van 8 441 804 NLG die niet subsidiabel zijn verklaard, alsmede voor zover zij betrekking heeft op de extrapolatiecorrectie van 5,76 % en ook voor zover zij betrekking heeft op de correctie van 1 160 456 NLG in verband met het niet-aanbesteden van opdrachten met een waarde onder de drempel, genoemd in de aanbestedingsrichtlijnen;

—	Verwijzing van de Commissie in de kosten van dit geding.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van hun verzoekschrift roepen verzoeksters ten eerste een schending in van artikel 24 van Verordening 4253/88 (1), doordat de Commissie een geëxtrapoleerde correctie van 5,76 % heeft toegepast vanwege geconstateerde fouten en een forfaitaire correctie van 2 % heeft toegepast voor het niet naleven van specifieke project- en programmavoorwaarden, terwijl deze correcties niet op genoemd artikel kunnen worden gebaseerd.

Ten tweede roepen verzoeksters een schending in van de artikelen 28 en 49 EG, doordat de Commissie heeft miskend dat opdrachten met een waarde die lager is dan de drempelbedragen, genoemd in Richtlijn 93/37/EEG (2), Richtlijn 93/38/EEG (3) en Richtlijn 92/50/EEG (4) betreffende openbare aanbestedingen enkel overeenkomstig de bepalingen inzake vrij verkeer van goederen en diensten dienen te worden gegund indien sprake is van een grensoverschrijdend element.

Ten derde roepen verzoeksters een schending in van het rechtszekerheids- en vertrouwensbeginsel, doordat de Commissie heeft vastgesteld dat opdrachten met een waarde die lager is dan de drempelbedragen, genoemd in de richtlijnen betreffende openbare aanbestedingen enkel overeenkomstig de bepalingen inzake vrij verkeer van goederen en diensten dienen te worden gegund, terwijl dit ten tijde van het uitvoeren van het enig programmeringdocument voor de onder doelstelling 2 vallende regio Groningen-Drenthe niet duidelijk was.

Ten vierde roepen verzoeksters een schending in van het EG-Verdrag en in het bijzonder van artikel 2l1 EG, doordat de Commissie een forfaitaire korting van 2 % heeft toegepast voor de vermeende niet-naleving van de nationale projectvoorwaarden, terwijl zij hiertoe geen bevoegdheid had.

Ten vijfde roepen verzoeksters een schending in van Verordeningen 4253/88 en 2064/97 (5), doordat de Commissie miskent dat verzoeksters aan hun verplichtingen inzake het beheers- en controlesysteem hebben voldaan.

Ten zesde roepen verzoeksters een schending in van het vertrouwensbeginsel, doordat de Commissie bij verzoeksters de gegronde verwachting heeft gewekt dat het bestaande beheers- en controlesysteem en andere vormen van toezicht volstonden om aan hun verplichtingen te voldoen.

Ten zevende roepen verzoeksters een schending in van Verordening 4253/88, doordat de Commissie ten onrechte oordeelt dat het project Noord-Zuidroute niet tijdig is voltooid en dat er sprake is van tekortkomingen in de systemen voor beheer en controle waarvoor een vaste correctie van 2 % wordt toegepast.

Ten achtste roepen verzoeksters een schending in van Richtlijn 93/36/EEG (6), doordat de Commissie ten onrechte oordeelt dat in het kader van het project Waterfabriek Noorder Dierenpark Emmen contracten zijn gesloten voor de levering van membranen en een procesbesturingssysteem, welke contracten in strijd met Richtlijn 93/36/EEG zonder enige vorm van concurrentie zouden zijn gegund, terwijl Richtlijn 93/36/EEG dit in dit geval wel toestaat.

Ten negende roepen verzoeksters een schending in van Richtlijnen 92/50/EEG en 93/37/EEG, doordat de Commissie ten onrechte oordeelt dat in het kader van het project Waterfabriek Noorder Dierenpark Emmen een contract is gesloten ter zake van projectbeheer en kaderbeheer, welke contracten in strijd met Richtlijn 92/50/EEG zonder enige vorm van concurrentie zou zijn gegund, terwijl dit contract onderdeel uitmaakt van de realisatie van het werk in de zin van Richtlijn 93/37/EEG en derhalve niet apart aanbesteed hoeft te worden.

Ten tiende roepen verzoeksters een schending in van Richtlijn 93/38/EEG, doordat de Commissie ten onrechte oordeelt dat in het kader van het project Centraal Station Groningen een contract voor de huur van units voor tijdelijke accommodatie in strijd met Richtlijn 93/38/EEG is gegund, terwijl de realisatie van deze tijdelijke accommodatie gekwalificeerd dient te worden als „werk” in de zin van Richtlijn 93/38/EEG.

Ten elfde roepen verzoeksters een schending in van Verordening 4253/88, doordat de Commissie ten onrechte oordeelt dat de subsidiëring van het technologiecentrum Noord-Nederland niet in overeenstemming is met het enig Programmeringsdocument.

Tenslotte roepen verzoeksters een schending in van het EG-Verdrag en van Verordening 4253/88, doordat de Commissie ten onrechte voor de vaststelling van het totale foutenpercentage rekening houdt met de bevindingen omtrent het Verbouwplan Martinihal Groningen.

(1) Verordening (EEG) nr. 4253/88 van de Raad van 19 december 1988 tot vaststelling van toepassingsbepalingen van Verordening (EEG) nr. 2052/88 met betrekking tot de coördinatie van de bijstandsverlening uit de onderscheiden Structuurfondsen enerzijds en van die bijstandsverlening met die van de Europese Investeringsbank en de andere bestaande financieringsinstrumenten anderzijds (PB L 374, blz. 1).

(2) Richtlijn 93/37/EEG van de Raad van 14 juni 1993 betreffende de coördinatie van de procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten voor de uitvoering van werken (PB L 199, blz. 54).

(3) Richtlijn 93/38/EEG van de Raad van 14 juni 1993 houdende coördinatie van de procedures voor het plaatsen van opdrachten in de sectoren water- en energievoorziening, vervoer en telecommunicatie (PB L 199, blz. 84).

(4) Richtlijn 92/50/EEG van de Raad van 18 juni 1992 betreffende de coördinatie van de procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten voor dienstverlening (PB L 209, blz. 1).

(5) Verordening(EG) Nr. 2064/97 van de Commissie van 15 oktober 1997 tot vaststelling van de voorwaarden ter uitvoering van Verordening (EEG) nr. 4253/88 van de Raad wat de financiële controle door de lidstaten op door de Structuurfondsen medegefinancierde verrichtingen betreft (PB L 290, blz. 1).

(6) Richtlijn 93/36/EEG van de Raad van 14 juni 1993 betreffende de coördinatie van de procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten voor leveringen (PB L 199, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/34

Beroep ingesteld op 19 februari 2009 — Nederland/Commissie

(Zaak T-70/09)

2009/C 90/52

Procestaal: Nederlands

Partijen

Verzoekende partij: Koninkrijk der Nederlanden (vertegenwoordigers: C. Wissels en M. Noort, gemachtigden)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies van verzoekende partij

—

Gedeeltelijke nietigverklaring van Beschikking nr. C(2008)8355 van de Commissie van 11 december 2008 inzake de vermindering van de bijstand uit het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling voor het enig programmeringsdocument voor de onder doelstelling 2 vallende regio Groningen-Drenthe — nr. 97.07.13.003, overeenkomstig Beschikking C(1997)1362 van de Commissie van 26 mei 1997, voor zover de Beschikking betrekking heeft op de 2 % forfaitaire correctie ter grootte van 1 139 346,24 EUR die is toegepast en de uitgaven met een totaalbedrag van 1 160 456 NLG die niet subsidiabel zijn verklaard; en

—	Veroordeling van de Commissie in de kosten.

Middelen en voornaamste argument

Ter ondersteuning van haar verzoekschrift roept Nederland ten eerste een schending in van het rechtszekerheidsbeginsel, doordat een lidstaat verplichtingen worden opgelegd met een beroep op rechtspraak van het Hof die dateert van na het opleggen van deze verplichtingen en die op dat moment voor de lidstaat niet duidelijk, nauwkeurig en voorzienbaar waren.

Subsidiair roept Nederland een schending in van het motiveringsbeginsel, doordat niet nader gemotiveerd werd waarin het grensoverschrijdend belang is gelegen per betrokken project dat onderhands is gegund en waarvan de waarde onder de drempels van de richtlijnen betreffende het plaatsen van overheidsopdrachten lag.

Tenslotte roept Nederland een schending in van artikel 211 EG, doordat de Commissie een forfaitaire korting van 2 % heeft toegepast voor de vermeende niet-naleving van de nationale projectvoorwaarden, terwijl de Commissie enkel bevoegdheid heeft ten aanzien van de naleving van de communautaire voorwaarden.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/34

Beroep ingesteld op 17 februari 2009 — hofherr communikation/BHIM (NATURE WATCH)

(Zaak T-77/09)

2009/C 90/53

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: hofherr communikation GmbH (Innsbruck, Oostenrijk) (vertegenwoordiger: S. Warbek, lawyer)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Conclusies

—	de beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 4 december 2008 in zaak R 1410/2008-1 vernietigen en inschrijving van het aangevraagde merk toestaan;

—	het Bureau verwijzen in de kosten van de procedure.

Middelen en voornaamste argumenten

Betrokken gemeenschapsmerk: het woordmerk „NATURE WATCH” voor waren en diensten van de klassen 9, 39, 41 en 43 — internationaal aanvraag nr. WOO 957 541

Beslissing van de onderzoeker: weigering om het aangevraagde merk al gemeenschapsmerk in te schrijven

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikel 7, lid 1, sub b en artikel 7, lid 1, sub c van verordening nr. 40/94 van de Raad doordat de kamer van beroep ten onrechte heeft geoordeeld dat het aan gevraagde merk beschrijvend is en onderscheidend karakter mist.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/35

Beroep ingesteld op 20 februari 2009 — Chalk/BHIM — Reformed Spirits Company Holdings (CRAIC)

(Zaak T-83/09)

2009/C 90/54

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: David Chalk (Canterbury, Verenigd Koninkrijk) (vertegenwoordigers: C. Balme, W. James en M. Gilbert, Solicitors, en S. Malynicz, Barrister)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Reformed Spirits Company Holdings Ltd (St Helier, Jersey)

Conclusies

—	de beslissing van de tweede kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 13 november 2008 in zaak R 1888/2007-2 vernietigen;

—	de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep schrappen uit het register van het BHIM en de inschrijving toestaan van verzoeker als houder van gemeenschapsmerk nr. 2 245 306 op grond van de overdracht door Arthur Crack Limited aan verzoeker op 21 januari 2006;

—	subsidiair, de zaak terugverwijzen naar de kamer van beroep van het BHIM voor verdere afdoening overeenkomstig de vaststellingen van het Gerecht;

—	het BHIM en, voor zover zij tussenkomt in deze procedure, de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep verwijzen in de kosten, de kosten van deze procedure en van de procedure voor de kamer van beroep daaronder begrepen.

Middelen en voornaamste argumenten

Ingeschreven gemeenschapsmerk waarop het verzoek tot doorhaling van de inschrijving van de overgang betrekking heeft: woordmerk „CRAIC” voor waren van de klassen 25, 32 en 33

Houder van het gemeenschapsmerk: andere partij in de procedure voor de kamer van beroep

Partij die doorhaling van de inschrijving van de overgang vordert: verzoeker

Beslissing van de onderzoeker: weigering om de beslissing tot inschrijving van de overgang te herroepen

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen:

Ten eerste, schending van artikel 16, lid 1, van verordening nr. 40/94 van de Raad, doordat de kamer van beroep heeft nagelaten de nationale regelgevingen van de lidstaten (in casu het Verenigd Koninkrijk) in aanmerking te nemen en toe te passen bij het nemen van een beslissing op grond van een overgang van een gemeenschapsmerk;

Ten tweede, schending van regel 31 van verordening nr. 2868/95 (1) van de Commissie, doordat de kamer van beroep heeft nagelaten de geldigheid en gevolgen van overgelegde documenten te beoordelen wanneer de rechtsgeldigheid van deze documenten later wordt aangevochten;

Ten derde, schending van artikel 77 bis van verordening nr. 40/94 van de Raad, doordat de kamer van beroep eerdere beslissingen van het BHIM niet heeft onderzocht in het licht van aanvullende feiten en bewijsmiddelen die haar werden overgelegd;

Ten vierde, schending van artikel 23 van verordening nr. 40/94 van de Raad, doordat de kamer van beroep het verzoek van verzoeker tot inschrijving van de overdracht van gemeenschapsmerk nr. 2 245 306 ten onrechte heeft afgewezen;

Ten slotte heeft de kamer van beroep ten onrechte geweigerd de beslissing te herroepen waarbij het BHIM de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep heeft ingeschreven als houder van gemeenschapsmerk nr. 2 245 306, en waarbij het eveneens ten onrechte heeft geoordeeld dat verordening nr. 40/94 van de Raad en verordening nr. 2868/95 van de Commissie niet toelaten dat het BHIM verzoeker inschrijft als houder van gemeenschapsmerk nr. 2 245 306.

(1) Verordening (EG) nr. 2868/95 van de Commissie van 13 december 1995 tot uitvoering van verordening (EG) nr. 40/94 van de Raad inzake het gemeenschapsmerk (PB 1995 L 303, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/36

Beroep ingesteld op 19 februari 2009 — Italië/Commissie

(Zaak T-84/09)

2009/C 90/55

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij: Italiaans Republiek (vertegenwoordiger: L. Ventrella, avvocato dello Stato)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies

—

nietigverklaring van beschikking C(2008) 7820 van de Commissie van 8 december 2008, waarvan op 9 december 2008 kennis is gegeven, houdende onttrekking aan communautaire financiering van bepaalde uitgaven die de lidstaten hebben verricht voor het Europees Oriëntatie- en Garantiefonds voor de Landbouw (EOGFL), afdeling Garantie, voor zover daarbij ten laste van Italië bepaalde correcties zijn toegepast.

Middelen en voornaamste argumenten

De Italiaanse regering komt bij het Gerecht van eerste aanleg op tegen beschikking C(2008) 7820 van de Commissie van 8 december 2008, „houdende onttrekking aan communautaire financiering van bepaalde uitgaven die de lidstaten hebben verricht voor het Europees Oriëntatie en Garantiefonds voor de Landbouw (EOGFL), afdeling Garantie”.

In het bijzonder heeft de Commissie uitgesloten van financiering door het EOGFL, afdeling Garantie, verschillende categorieën kosten die door de Italiaanse staat in de begrotingsjaren 2003 tot en met 2007 zijn verricht.

Het bezwaar betreft met name drie aspecten van de beschikking:

daarin zijn een aantal forfaitaire en ad hoc financiële correcties aangebracht ten aanzien van voorlichtings- en afzetbevorderingsacties voor landbouwproducten op de binnenmarkt (EG 94/2002) en in derde landen (EG 2879/2000) voor de begrotingsjaren 2004 tot en met 2007, voor in totaal 4 678 229,78 EUR;

2)	daarin zijn forfaitaire correcties aangebracht op productiesteun voor olijfolie en tafelolijven voor de begrotingsjaren 2003 tot en met 2006 voor in totaal 105 536 076,42 EUR;

3)	daarin zijn financiële correcties aangebracht wegens te late betalingen en overschrijding van de financiële maxima voor het begrotingsjaar 2005 ten belope van 12 020 178 EUR en voor het begrotingsjaar 2006 ten belope van 44 567 569,37 EUR.

Met betrekking tot het eerste punt wordt in het beroep betoogd dat het standpunt van de Commissie is aangetast door schending van wezenlijke vormvoorschriften (artikel 253 EG) wegens het ontbreken van een contradictoire fase in de procedure, wegens een gebrekkig onderzoek en wegens een motiveringsgebrek, alsmede wegens schending van het evenredigheidsbeginsel en wegens een verkeerde opvatting van de feiten.

In het onderhavige geval, waarin niet is betwist dat er in het geheel geen controle heeft plaatsgevonden en dat deze controles absoluut ondoeltreffend waren, heeft de Commissie onder meer een forfaitaire correctie van 10 % toegepast, hetgeen volledig onevenredig en ongerechtvaardigd is en de bestreden beschikking aldus ook in dit opzicht kennelijk onrechtmatig maakt.

Wat het tweede punt betreft: de Commissie heeft forfaitaire financiële correcties (10 % en 5 %) toegepast, voor in totaal 105 536 076,42 EUR, voor de seizoenen 2001-2002 en 2002-2003.

In het beroep wordt in dit opzicht betoogd dat de beschikking is aangetast wegens schending van wezenlijke vormvoorschriften (art. 253 EG) wegens een motiveringsgebrek, alsmede wegens schending van het evenredigheidsbeginsel en van de artikelen 26 en 28 van verordening nr. 2366/98 (oorspronkelijke tekst en zoals gewijzigd bij verordening nr. 1780/03). In het bijzonder betoogt de Italiaanse regeling, onder meer, dat de Commissie niet voldoende rekening heeft gehouden — zonder afdoende motivering — met de toelichtingen die de Italiaanse autoriteiten telkens hebben verstrekt, met name met betrekking tot de algemene opzet van het sanctiestelsel in Italië en met betrekking tot de voltooiing van het GIS (geografisch informatiesysteem) voor de olijventeelt. Hoe dan ook is de omvang van het forfaitaire bedrag van de door de Commissie opgelegde sanctie ongerechtvaardigd en kennelijk onevenredig voor zover, volgens de Italiaanse regering, ook indien zou zijn bewezen dat in het geheel niet was voldaan aan de gemeenschapsvoorschriften, het risico in elk geval niet hoger dan 22 504 075,39 EUR zou mogen liggen.

Wat het derde punt betreft: de Commissie heeft zich met een onsamenhangende en ontoereikende motivering en een cirkelredenering op het standpunt gesteld dat zij de rechtvaardigingsgronden die de Italiaanse regering in de loop van de procedure en voor het bemiddelingsorgaan heeft aangevoerd, niet kan aanvaarden „omdat de marge van 4 % die beschikbaar is gemaakt bij artikel 4, lid 2, van verordening (EG) nr. 296/96 van de Commissie (artikel 9 van verordening (EG) nr. 883/2006 van de Commissie) had moeten volstaan voor het instellen van beroepen, voor de behandeling van omstreden gevallen en voor extra controle”. In dit opzicht beklemtoont de Italiaanse regeling dat de grens van 4 % niet absoluut moet worden opgevat: gelet op het doel ervan, te weten de gemeenschapbegroting tegen fraude te beschermen, kan deze grens worden overschreden telkens wanneer er — zoals in casu — gegronde redenen zijn om te vrezen voor fraude van meer dan 4 %. Dit lijkt de enige uitlegging van de regel die in overeenstemming is met de ratio ervan.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/37

Beroep ingesteld op 26 februari 2009 — Kadi/Commissie

(Zaak T-85/09)

2009/C 90/56

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Yassin Abdullah Kadi (vertegenwoordigers: D. Anderson, QC, M. Lester, Barrister, G. Martin, Solicitor)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Conclusies van verzoeker

—	verordening nr. 1190/2008 nietigverklaren voor zover deze verzoeker betreft

—	de Commissie verwijzen in de kosten

Middelen en voornaamste argumenten

In casu eist verzoeker gedeeltelijke nietigverklaring van verordening (EG) nr. 1190/2008 van de Commissie van 28 november 2008 tot 101e wijziging van verordening (EG) nr. 881/2002 tot vaststelling van bepaalde specifieke beperkende maatregelen tegen sommige personen en entiteiten die banden hebben met Usama bin Laden, het Al-Qa’ida-netwerk en de Taliban (1), voor zover hij is opgenomen op de lijst van natuurlijke en rechtspersonen, entiteiten en organisaties waarvan de tegoeden en de economische middelen zijn bevroren conform de genoemde verordening. Verordening nr. 881/2002 werd nietig verklaard door het arrest van het Hof van Justitie in de gevoegde zaken C-402/05 en C-415/05, Kadi en Al Barakaat International Foundation/Raad en Commissie (2).

Verzoeker voert vier middelen aan tot staving van zijn verzoek.

Ten eerste wijst verzoeker op het feit dat de bestreden verordening onvoldoende rechtsgrondslag heeft, aangezien hierbij verordening nr. 881/2002 wordt gewijzigd zonder controle van de Verenigde Naties, hetgeen volgens verzoeker een voorafgaande voorwaarde is voor de wijziging van deze verordening.

Ten tweede betoogt verzoeker dat de bestreden verordening zijn rechten van verweer — zowel zijn recht om te worden gehoord als zijn recht op effectieve rechterlijke bescherming — schendt, en de door het Hof in de gevoegde zaken C-402/05 en C-415/05 vastgestelde schending van deze rechten niet ongedaan maakt. Hij stelt bovendien dat de bestreden verordening niet voorziet in een procedure waarmee verzoeker de bewijzen kunnen worden meegedeeld waarop het besluit om zijn tegoeden te bevriezen is gebaseerd, of die hem de mogelijkheid biedt om relevante opmerkingen over deze bewijzen te maken.

Ten derde is verzoeker van mening dat de Commissie geen melding heeft gemaakt van enige dwingende redenen waarmee de handhaving van de bevriezing van zijn tegoeden wordt gerechtvaardigd, hetgeen neerkomt op schending van de krachtens artikel 253 EG op haar rustende verplichting.

Ten vierde is verzoeker van mening dat de Commissie in het kader van haar besluit inzake de vaststelling van de bestreden verordening heeft nagelaten om het geheel van relevante feiten en omstandigheden te evalueren, en dat zij derhalve een kennelijke beoordelingsfout heeft gemaakt.

Ten vijfde voert verzoeker aan dat de bestreden verordening gelijkstaat met een ongerechtvaardigde en onevenredige inbreuk op zijn eigendomsrecht, die door geen enkel overtuigend bewijs wordt gerechtvaardigd.

(1) PB L 322, blz. 25.

(2) Nog niet gepubliceerd in de Jurisprudentie.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/37

Beroep ingesteld op 10 maart 2009 — UCAPT/Raad

(Zaak T-96/09)

2009/C 90/57

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: Union de Coopératives Agricoles des Producteurs de Tabac de France (UCAPT) (Parijs, Frankrijk) (vertegenwoordigers: B. Peignot en D. Garreau, advocaten)

Verwerende partij: Raad van de Europese Unie

Conclusies

—

nietig verklaren verordening (EG) nr. 73/2009 van 19 januari 2009 tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingen inzake rechtstreekse steunverlening aan landbouwers in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers, tot wijziging van verordeningen (EG) nr. 1290/2005, (EG) nr. 247/2006, (EG) nr. 378/2007 en tot intrekking van verordening (EG) nr. 1782/2003;

—	de Raad ten belope van 10 000 EUR verwijzen in de kosten van de procedure.

Middelen en voornaamste argumenten

Met het onderhavige beroep vordert verzoekster nietigverklaring van verordening nr. 73/2009 van de Raad (1) inzake rechtstreekse steunverlening aan landbouwers in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid, waarvan artikel 135 voorschrijft dat met ingang van het begrotingsjaar 2011 de rechtstreekse steunverlening aan de tabakproductie wordt teruggebracht tot 50 % van de steun die in 2000, 2001 en 2002 gemiddeld is verleend. Een dergelijke vermindering was reeds vastgelegd in artikel 143 sexies van verordening nr. 1782/2003. (2)

Ter onderbouwing van haar beroep voert verzoekster vier middelen aan, ontleend aan:

—	een procedurefout, doordat geen studie ter beoordeling van de effecten van de hervorming van de steunregeling op de tabaksector vóór de vaststelling van de bestreden verordening is verricht;

—	daarmee samenhangend, misbruik van bevoegdheid;

—

schending van het evenredigheidsbeginsel, daar de vermindering van de rechtstreekse steun met 50 % ongeschikt is ter verwezenlijking van de twee doelstellingen die met de hervorming van de steunregeling voor tabak worden beoogd, te weten het afstemmen van de prijzen op die van de wereldmarkt en het bevorderen van reconversiemaatregelen voor de tabakproducerende gebieden in de programma’s voor plattelandsontwikkeling;

—	schending van artikel 33 EG, aangezien de bestreden verordening afbreuk doet aan sommige doelstellingen van het gemeenschappelijk landbouwbeleid, namelijk de landbouwbevolking een redelijke levensstandaard te verzekeren en de markten te stabiliseren.

(1) Verordening (EG) nr. 73/2009 van de Raad van 19 januari 2009 tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingen inzake rechtstreekse steunverlening aan landbouwers in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers, tot wijziging van verordeningen (EG) nr. 1290/2005, (EG) nr. 247/2006, (EG) nr. 378/2007 en tot intrekking van verordening (EG) nr. 1782/2003 (PB L 30, blz. 16).

(2) Verordening (EG) nr. 1782/2003 van de Raad van 29 september 2003 tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingen inzake rechtstreekse steunverlening in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers en houdende wijziging van de verordeningen (EEG) nr. 2019/93, (EG) nr. 1452/2001, (EG) nr. 1453/2001, (EG) nr. 1454/2001, (EG) nr. 1868/94, (EG) nr. 1251/1999, (EG) nr. 1254/1999, (EG) nr. 1673/2000, (EEG) nr. 2358/71 en (EG) nr. 2529/2001 (PB L 270, blz. 1).

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/40

Beroep ingesteld op 8 februari 2009 — Marcuccio/Commissie

(Zaak F-11/09)

2009/C 90/64

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij: Luigi Marcuccio (Tricase, Italië) (vertegenwoordiger: G. Cipressa, advocaat)

Verwerende partij: Commissie van de Europese Gemeenschappen

Voorwerp en beschrijving van het geding

Nietigverklaring van het besluit van de verwerende partij houdende weigering om verzoeker 100 % vergoeding van de door hem gemaakte ziektekosten te geven

Conclusies van de verzoekende partij

—	nietigverklaring van het besluit tot afwijzing van de twee verzoeken van 27 december 2007 betreffende de vergoeding van de door verzoeker gemaakte ziektekosten;

—	voor zover nodig, nietigverklaring van de nota van 16 oktober 2008;

—

veroordeling van de Commissie tot betaling aan verzoeker van het bedrag van 356,18 EUR als zijnde 100 % vergoeding van ziektekosten, dan wel elk lager bedrag dat het Gerecht uit dien hoofde gerechtvaardigd en billijk acht, met een jaarlijkse rente van 10 % vanaf de eerste dag van de vijfde maand na de dag waarop de verzoeken bij de adressaat zijn aangekomen, met jaarlijkse kapitalisatie, dan wel met de rente, de kapitalisatie en de dies a quo die het Gerecht gerechtvaardigd acht;

—	verwijzing van de verwerende partij in de kosten van de procedure.

18.4.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

C 90/40

Beroep ingesteld op 20 februari 2009 — Almeida Campos e.a./Raad

(Zaak F-14/09)

2009/C 90/66

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partijen: Ana Maria Almeida Campos (Brussel, België) en anderen (vertegenwoordigers: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, E. Marchal, advocaten)

Verwerende partij: Raad van de Europese Unie

Voorwerp en beschrijving van het geding

Nietigverklaring van de besluiten van het TABG om verzoekers in het kader van de bevorderingsronde 2008 niet tot de rang AD 12 te bevorderen en, voor zover nodig, van de besluiten om de ambtenaren wier namen zijn opgenomen op de lijst van voor bevordering in aanmerking komende ambtenaren, bekendgemaakt in CP nr. 72/08 van 21 april 2008, in het kader van diezelfde ronde tot die rang te bevorderen

Conclusies van de verzoekende partijen

—

nietigverklaring van de besluiten van het TABG om verzoekers in het kader van de bevorderingsronde 2008 (zittingsjaar 2008) niet tot de rang AD 12 te bevorderen en, voor zover nodig, van de besluiten om de ambtenaren wier namen zijn opgenomen op de lijst van voor bevordering in aanmerking komende ambtenaren, bekendgemaakt in CP nr. 72/08 van 21 april 2008, in het kader van diezelfde ronde tot die rang te bevorderen;

—	verwijzing van de Raad van de Europese Unie in de kosten van de procedure.

		ISSN 1725-2474 doi:10.3000/17252474.C_2009.090.nld
Publicatieblad van de Europese Unie		C 90

Uitgave in de Nederlandse taal	Mededelingen en bekendmakingen	52e jaargang 18 april 2009

Nummer	Inhoud	Bladzijde
	IV Informatie
	INFORMATIE AFKOMSTIG VAN DE INSTELLINGEN EN ORGANEN VAN DE EUROPESE UNIE
	Hof van Justitie
2009/C 090/01	Laatste publicatie van het Hof van Justitie in het Publicatieblad van de Europese UniePB C 82 van 4.4.2009	1

	V Bekendmakingen
	GERECHTELIJKE PROCEDURES
	Hof van Justitie
2009/C 090/02	Zaak C-228/06: Arrest van het Hof (Eerste kamer) van 19 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door Oberverwaltungsgericht Berlijn-Brandenburg — Duitsland) — Mehmet Soysal, Ibrahim Savatli/Bundesrepublik Deutschland (Associatieovereenkomst EEG-Turkije — Vrij verrichten van diensten — Visumplicht voor toegang tot lidstaat)	2

2009/C 090/03	Zaak C-308/07 P: Arrest van het Hof (Eerste kamer) van 19 februari 2009 — Koldo Gorostiaga Atxalandabaso/Europees Parlement (Hogere voorziening — Regeling kosten en vergoedingen van leden van Europees Parlement — Invordering van ten onrechte overgemaakte bedragen door verrekening — Tenuitvoerlegging van arrest van het Gerecht — Recht op onpartijdige rechter — Gezag van gewijsde — Beginsel van behoorlijk bestuur)	2

2009/C 090/04	Zaak C-321/07: Arrest van het Hof (Derde kamer) van 19 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Landgericht Mannheim — Duitsland) — Strafzaak tegen Karl Schwarz (Richtlijn 91/439/EEG — Houden van rijbewijzen van verschillende lidstaten — Geldigheid van vóór toetreding van staat afgegeven rijbewijs — Intrekking van door lidstaat van verblijfplaats afgegeven tweede rijbewijs — Erkenning van rijbewijs dat is afgegeven vóór afgifte van tweede rijbewijs dat later is ingetrokken omdat houder ervan niet rijgeschikt is — Verstrijken van aan intrekking van rijbewijs gekoppelde periode waarin geen nieuw rijbewijs mag worden aangevraagd)	3

2009/C 090/05	Zaak C-376/07: Arrest van het Hof (Derde kamer) van 19 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Hoge Raad der Nederlanden) — Staatssecretaris van Financiën/Kamino International Logistics BV (Gemeenschappelijk douanetarief — Gecombineerde nomenclatuur — Tariefindeling — Monitoren van het type liquid crystal display (LCD) die zijn voorzien van aansluitingen voor SUB-D, DVI-D, USB, S-video en Composite-video — Post 8471 — Post 8528 — Verordening (EG) nr. 754/2004)	3

2009/C 090/06	Zaak C-465/07: Arrest van het Hof (Grote kamer) van 17 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door Raad van State — Nederland) — M. Elgafaji, N. Elgafaji/Staatssecretaris van Justitie (Richtlijn 2004/83/EG — Minimumnormen voor erkenning als vluchteling of als persoon die voor subsidiaire bescherming in aanmerking komt — Persoon die voor subsidiaire-beschermingsstatus in aanmerking komt — Artikel 2, sub e — Reëel risico op ernstige schade — Artikel 15, sub c — Ernstige en individuele bedreiging van leven of persoon van burger als gevolg van willekeurig geweld in kader van gewapend conflict — Bewijs)	4

2009/C 090/07	Zaak C-552/07: Arrest van het Hof (Vierde kamer) van 17 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Conseil d’État — Frankrijk) — Commune de Sausheim/Pierre Azelvandre (Richtlijn 2001/18/EG — Doelbewuste introductie van genetisch gemodificeerde organismen — Plaats van introductie — Vertrouwelijkheid)	5

2009/C 090/08	Zaak C-1/08: Arrest van het Hof (Derde kamer) van 19 februari 2009 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Corte suprema di cassazione — Italië) — Athesia Druck Srl/Ministero delle Finanze, Agenzia delle Entrate (Zesde btw-richtlijn — Artikel 9, lid 2, sub e — Artikel 9, lid 3, sub b — Dertiende btw-richtlijn — Artikel 2 — Plaats van dienst — Diensten op gebied van reclame — Teruggaaf van btw — Fiscaal vertegenwoordiger)	5

2009/C 090/09	Zaak C-151/08: Beschikking van het Hof (Derde kamer) van 27 november 2008 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Tribunal Superior de Justicia de Cataluña — Spanje) — N.N. Renta SA/Tribunal Económico-Administrativo Regional de Cataluña (TEARC), Generalidad de Cataluña (Artikel 104, lid 3, van het Reglement voor de procesvoering — Zesde BTW-Richtlijn — Artikel 33, lid 1 — Begrip omzetbelasting — Nationale belasting op overdracht van kapitaal en op authentieke akten)	6

2009/C 090/10	Zaak C-542/08: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Verwaltungsgerichtshof (Oostenrijk) op 4 december 2008 — Friedrich G. Barth/Bundesministerium für Wissenschaft und Forschung	7

2009/C 090/11	Zaak C-16/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Bundesfinanzhof (Duitsland) op 15 januari 2009 — Gudrun Schwemmer/Agentur für Arbeit, Villingen-Schwenningen — Familienkasse	7

2009/C 090/12	Zaak C-23/09 P: Hogere voorziening ingesteld op 19 januari 2009 door ecoblue AG tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Eerste kamer) van 12 november 2008 in zaak T-281/07, ecoblue AG/Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)	8

2009/C 090/13	Zaak C-26/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Court of Appeal (Verenigd Koninkrijk) op 19 januari 2009 — The Motor Insurers’ Bureau/Helphire (UK) Limited, Angel Assistance Limited	8

2009/C 090/14	Zaak C-33/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing, ingediend door het Gerechtshof Amsterdam (Nederland) op 26 januari 2009 — Oracle Nederland BV tegen Inspecteur der Belastingdienst Utrecht-Gooi/ kantoor Utrecht	9

2009/C 090/15	Zaak C-34/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Arbeidsrechtbank Brussel (België) op 26 januari 2009 — Gerardo Ruiz Zambrano/Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA)	10

2009/C 090/16	Zaak C-39/09 P: Hogere voorziening ingesteld op 30 januari 2009 door Société des plantations de Mbanga SA (SPM) tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Achtste kamer) van 13 november 2008 in zaak T-128/05, SPM/Raad en Commissie	11

2009/C 090/17	Zaak C-40/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het VAT and Duties Tribunal, Manchester (Verenigd Koninkrijk) op 29 januari 2009 — Astra Zeneca UK Limited/Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs	11

2009/C 090/18	Zaak C-46/09: Beroep ingesteld op 30 januari 2009 — Commissie van de Europese Gemeenschappen/Republiek Estland	12

2009/C 090/19	Zaak C-52/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Stockholms tingsrätt (Zweden) op 6 februari 2009 — Konkurrensverket/TeliaSonera Sverige AB	12

2009/C 090/20	Zaak C-53/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het House of Lords (Verenigd Koninkrijk) op 6 februari 2009 — Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs/Loyalty Management UK Limited	13

2009/C 090/21	Zaak C-55/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het House of Lords (Verenigd Koninkrijk) op 9 februari 2009 — Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs/Baxi Group Limited	14

2009/C 090/22	Zaak C-56/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Commissione tributaria provinciale di Roma (Italië) op 9 februari 2009 — Emiliano Zanotti/Agenzia della Entrate	15

2009/C 090/23	Zaak C-60/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Tribunale Amministrativo Regionale per la Campania (Italië) op 11 februari 2009 — Lucio Rubano/Regione Campania, Comune di Cusano Mutri	15

2009/C 090/24	Zaak C-62/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de High Court of Justice (England & Wales), Queens Bench Division (Administrative Court) (Verenigd Koninkrijk) op 13 februari 2009 — Association of the British Pharmaceutical Industry/Medicines and Healthcare products Regulatory Agency	15

2009/C 090/25	Zaak C-64/09: Beroep ingesteld op 13 februari 2009 — Commissie van de Europese Gemeenschappen/Franse Republiek	16

2009/C 090/26	Zaak C-65/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Bundesgerichtshof (Duitsland) op 16 februari 2009 — Gebr. Weber GmbH/Jürgen Wittmer	17

2009/C 090/27	Zaak C-66/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litouwen) op 16 februari 2009 — Kirin Amgen, Inc./Lietuvos Respublikos valstybinis patentų biuras	17

2009/C 090/28	Zaak C-67/09 P: Hogere voorziening ingesteld op 17 februari 2009 door Nuova Agricast Srl en Cofra Srl tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Eerste kamer) van 2 december 2008 in de zaken T-362/05 en T-363/05, Nuova Agricast Srl en Cofra Srl/Commissie	17

2009/C 090/29	Zaak C-80/09 P: Hogere voorziening ingesteld op 23 februari 2009 door Volker Mergel, Klaus Kampfenkel, Burkart Bill en Andreas Herden tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Tweede kamer) van 16 december 2008 in zaak T-335/07, Volker Mergel e.a./Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)	19

2009/C 090/30	Zaak C-84/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door Regeringsrätten (Zweden) op 26 februari 2009 — X/Skatteverket	19

2009/C 090/31	Zaak C-87/09: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Amtsgericht Schorndorf (Duitsland) op 2 maart 2009 — Ingrid Putz/Medianess Electronics GmbH	20

2009/C 090/32	Zaak C-90/09 P: Hogere voorziening ingesteld op 3 maart 2009 door General Química, S.A., Repsol Química, S.A., Repsol YPF, S.A. tegen het arrest van het Gerecht van eerste aanleg (Zesde kamer) van 18 december 2008 in zaak T-85/06, General Química e.a./Commissie van de Europese Gemeenschappen	20

	Gerecht van eerste aanleg
2009/C 090/33	Gevoegde zaken T-265/04, T-292/04 en T-504/04: Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 4 maart 2009 — Tirrenia di Navigazione e.a./Commissie (Staatssteun — Zeevervoer — Subsidies van Italiaanse autoriteiten aan regionale maatschappijen — Beschikking waarbij steun gedeeltelijk verenigbaar en gedeeltelijk niet-verenigbaar met de gemeenschappelijke markt is verklaard — Beroep tot nietigverklaring — Ontvankelijkheid — procesbelang — Nieuwe of bestaande steun — Motiveringsplicht — Artikel 4, lid 3, van verordening (EEG) nr. 3577/92)	22

2009/C 090/34	Zaak T-68/05: Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 10 maart 2009 — Aker Warnow Werft en Kvaerner/Commissie (Staatssteun — Scheepsbouw — Voormalige Duitse Democratische Republiek — Steun uitgekeerd ter dekking van verliezen in verband met scheepsbouwcontracten — Concurrentiesteun — Geen te hoge uitkering)	22

2009/C 090/35	Zaak T-121/05: Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 11 maart 2009 — Borax Europe/Commissie (Toegang tot documenten — Verordening (EG) nr. 1049/2001 — Documenten en geluidsopnamen — Weigering van toegang — Uitzondering betreffende bescherming van persoonlijke levenssfeer en integriteit van het individu — Uitzondering betreffende bescherming van besluitvormingsproces)	23

2009/C 090/36	Zaak T-166/05: Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 11 maart 2009 — Borax Europe/Commissie (Toegang tot documenten — Verordening (EG) nr. 1049/2001 — Documenten en geluidsopnamen — Weigering van toegang — Uitzondering betreffende bescherming van persoonlijke levenssfeer en integriteit van het individu — Uitzondering betreffende bescherming van besluitvormingsproces)	23

2009/C 090/37	Zaak T-424/05: Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 4 maart 2009 — Italië/Commissie (Staatssteun — Steunregeling die Italië ten uitvoer heeft gelegd ten voordele van bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten die zijn gespecialiseerd in aandelen in op gereglementeerde markten genoteerde vennootschappen met een kleine of middelgrote beurswaarde — Beschikking waarbij steun met gemeenschappelijke markt onverenigbaar wordt verklaard — Motiveringsplicht — Selectiviteit van maatregel — Ongunstige beïnvloeding van handelsverkeer tussen lidstaten en verstoring van mededinging — Artikel 87, lid 3, sub c, EG)	24

2009/C 090/38	Zaak T-445/05: Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 4 maart 2009 — Associazione italiana del risparmio gestito en Fineco Asset Management/Commissie (Staatssteun — Door Italiaanse autoriteiten opgezette steunregeling ten voordele van bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten die zijn gespecialiseerd in aandelen in vennootschappen met kleine of middelgrote beurswaarde — Beschikking waarbij steun onverenigbaar met gemeenschappelijke markt wordt verklaard — Beroep tot nietigverklaring — Rechtstreekse en individuele geraaktheid — Ontvankelijkheid — Motiveringsplicht — Selectiviteit van maatregel — Verplichting tot terugvordering)	24

2009/C 090/39	Zaak T-249/06: Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 10 maart 2009 — Interpipe Niko Tube en Interpipe NTRP/Raad (Dumping — Invoer van bepaalde naadloze buizen en pijpen, van ijzer of van staal, uit Kroatië, Oekraïne, Roemenië en Rusland — Berekening van normale waarde — Medewerking van bedrijfstak van Gemeenschap — Correctie — Functies die vergelijkbaar zijn met die van op commissiebasis werkende agent — Enkele economische eenheid — Kennelijk onjuiste beoordeling — Aangeboden verbintenis — Rechten van verdediging — Motiveringsplicht)	25

2009/C 090/40	Zaak T-168/07: Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 4 maart 2009 — Professional Tennis Registry/BHIM — Registro Profesional de Tenis (PTR PROFESSIONAL TENNIS REGISTRY) (Gemeenschapsmerk — Oppositieprocedure — Aanvraag voor gemeenschapsbeeldmerk PTR PROFESSIONAL TENNIS REGISTRY — Ouder nationaal en communautair beeldmerk RPT Registro Profesional de Tenis, S.L. en ouder nationaal beeldmerk RPT European Registry of Professional Tennis — Relatieve weigeringsgrond — Ontbreken van verwarringsgevaar — Artikel 8, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 40/94)	25

2009/C 090/41	Zaak T-8/08: Arrest van het Gerecht van eerste aanleg van 10 maart 2009 — Piccoli/BHIM (Vorm van een schelp) (Gemeenschapsmerk — Aanvraag voor driedimensionaal gemeenschapsmerk — Vorm van een schelp — Absolute weigeringsgrond — Ontbreken van onderscheidend vermogen — Artikel 7, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 40/94 — Ontbreken van onderscheidend vermogen verkregen door gebruik — Artikel 7, lid 3, van verordening nr. 40/94)	26

2009/C 090/42	Zaak T-346/06: Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 18 februari 2009 — IMS/Commissie (Beroep tot nietigverklaring en tot schadevergoeding — Richtlijn 98/37/EG — Machines voorzien van CE-markering — Gevaren voor veiligheid van personen — Nationale verbodsmaatregel — Advies van Commissie waarbij de maatregel gerechtvaardigd wordt verklaard — Beroep tot nietigverklaring — Intrekking van bestreden handeling — Geding zonder voorwerp — Beroep tot schadevergoeding — Artikel 44, lid 1, sub c, van Reglement voor procesvoering van Gerecht — Niet-ontvankelijkheid)	26

2009/C 090/43	Zaak T-306/08 P: Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 15 januari 2009 — Braun-Neumann/Parlement (Hogere voorziening — Ambtenaren — Pensioenen — Weduwnaarspensioen — Betaling van 50 % wegens bestaan van tweede overlevende echtgenoot — Bezwarend besluit — Te laat ingediende klacht)	27

2009/C 090/44	Zaak T-46/09: Beroep ingesteld op 6 februari 2009 — Helleense Republiek/Commissie	27

2009/C 090/45	Zaak T-49/09: Beroep ingesteld op 30 januari 2009 — Evropaïki Dynamiki/Commissie	29

2009/C 090/46	Zaak T-50/09: Beroep ingesteld op 3 februari 2009 — Ifemy’s/BHIM — Dada & Co Kids (Dada & Co. kids)	29

2009/C 090/47	Zaak T-53/09: Beroep ingesteld op 11 februari 2009 — Cafea/BHIM — Christian (BEST FARM)	30

2009/C 090/48	Zaak T-54/09: Beroep ingesteld op 11 februari 2009 — XXXLutz Marken/BHIM — Natura Selection (LineaNatura Natur hat immer Stil)	30

2009/C 090/49	Zaak T-56/09: Beroep ingesteld op 13 februari 2009 — Saint-Gobain Glass France e.a./Commissie	31

2009/C 090/50	Zaak T-68/09: Beroep ingesteld op 18 februari 2009 — Soliver/Commissie	32

2009/C 090/51	Zaak T-69/09: Beroep ingesteld op 20 februari 2009 — Provincie Groningen en Provincie Drenthe/Commissie	33

2009/C 090/52	Zaak T-70/09: Beroep ingesteld op 19 februari 2009 — Nederland/Commissie	34

2009/C 090/53	Zaak T-77/09: Beroep ingesteld op 17 februari 2009 — hofherr communikation/BHIM (NATURE WATCH)	34

2009/C 090/54	Zaak T-83/09: Beroep ingesteld op 20 februari 2009 — Chalk/BHIM — Reformed Spirits Company Holdings (CRAIC)	35

2009/C 090/55	Zaak T-84/09: Beroep ingesteld op 19 februari 2009 — Italië/Commissie	36

2009/C 090/56	Zaak T-85/09: Beroep ingesteld op 26 februari 2009 — Kadi/Commissie	37

2009/C 090/57	Zaak T-96/09: Beroep ingesteld op 10 maart 2009 — UCAPT/Raad	37

2009/C 090/58	Zaak T-533/93: Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 3 maart 2009 — Bouma e.a./Raad en Commissie	38

2009/C 090/59	Zaak T-157/07: Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 3 maart 2009 — People’s Mojahedin Organization of Iran/Raad	38

2009/C 090/60	Zaak T-165/07: Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 6 maart 2009 — Red Bull/BHIM — Grupo Osborne (TORO)	38

2009/C 090/61	Zaak T-320/07: Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 5 maart 2009 — Jones e.a./Commissie	38

2009/C 090/62	Zaak T-36/08: Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 4 maart 2009 — Furukawa Electric North America/BHIM (SLIM LINE)	39

2009/C 090/63	Zaak T-236/08: Beschikking van het Gerecht van eerste aanleg van 24 februari 2009 — HPA/Commissie	39

	Gerecht voor ambtenarenzaken
2009/C 090/64	Zaak F-11/09: Beroep ingesteld op 8 februari 2009 — Marcuccio/Commissie	40

2009/C 090/65	Zaak F-13/09: Beroep ingesteld op 19 februari 2009 — Peláez Jimeno/Parlement	40

2009/C 090/66	Zaak F-14/09: Beroep ingesteld op 20 februari 2009 — Almeida Campos e.a./Raad	40

2009/C 090/67	Zaak F-16/09: Beroep ingesteld op 24 februari 2009 — De Britto Patricio-Dias/Commissie	41