Publicatieblad C 86/2013

INFORMATIE AFKOMSTIG VAN DE INSTELLINGEN, ORGANEN EN INSTANTIES VAN DE EUROPESE UNIE

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/2

Arrest van het Hof (Derde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Dublin Metropolitan District Court — Ierland) — Denise McDonagh/Ryanair Ltd

(Zaak C-12/11) (1)

(Luchtvervoer - Verordening (EG) nr. 261/2004 - Begrip „buitengewone omstandigheden” - Verplichting tot bijstand aan luchtreizigers in geval van annulering van vlucht vanwege „buitengewone omstandigheden” - Sluiting luchtruim ten gevolge van vulkaanuitbarsting - Uitbarsting van IJslandse Eyjafjallajökull-vulkaan)

2013/C 86/02

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

Dublin Metropolitan District Court

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Denise McDonagh

Verwerende partij: Ryanair Ltd

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Dublin Metropolitan District Court — Uitlegging en geldigheid van de artikelen 5 en 9 van verordening (EG) nr. 261/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 11 februari 2004 tot vaststelling van gemeenschappelijke regels inzake compensatie en bijstand aan luchtreizigers bij instapweigering en annulering of langdurige vertraging van vluchten en tot intrekking van verordening (EEG) nr. 295/91 (PB L 46, blz. 1) — Begrip „buitengewone omstandigheden” in de zin van de verordening — Reikwijdte — Annulering van de vlucht wegens sluiting van het Europese luchtruim ten gevolge van de uitbarsting van IJslandse vulkaan Eyjafjallajökull

Dictum

Artikel 5 van verordening (EG) nr. 261/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 11 februari 2004 tot vaststelling van gemeenschappelijke regels inzake compensatie en bijstand aan luchtreizigers bij instapweigering en annulering of langdurige vertraging van vluchten en tot intrekking van verordening (EEG) nr. 295/91, moet aldus worden uitgelegd dat omstandigheden zoals de sluiting van een deel van het Europese luchtruim ten gevolge van de uitbarsting van de Eyjafjallajökull-vulkaan „buitengewone omstandigheden” vormen in de zin van deze verordening, die de luchtvaartmaatschappijen niet vrijstellen van de hun bij de artikelen 5, lid 1, sub b, en 9, van verordening nr. 261/2004 opgelegde verplichting tot verzorging.

De artikelen 5, lid 1, sub b, en 9, van verordening nr. 261/2004 moeten aldus worden uitgelegd dat, in geval van annulering van een vlucht wegens „buitengewone omstandigheden” die lang aanhouden zoals in de hoofdzaak, de in deze bepalingen neergelegde verplichting tot verzorging van de luchtreizigers moet worden nagekomen, zonder dat wordt afgedaan aan de geldigheid van genoemde bepalingen.

Evenwel kan de luchtreiziger, als compensatie voor de niet-nakoming door de luchtvaartmaatschappij van de ingevolge de artikelen 5, lid 1, sub b, en 9, van verordening nr. 261/2004 op haar rustende verplichting tot verzorging, enkel de terugbetaling verkrijgen van de bedragen die, gelet op de bijzondere omstandigheden van het geval, noodzakelijk, passend en redelijk bleken teneinde het verzuim van de luchtvaartmaatschappij om de verzorging van de luchtreiziger voor haar rekening te nemen, goed te maken. Het staat aan de nationale rechter om dit te beoordelen.

(1) PB C 80 van 12.3.2011.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/2

Arrest van het Hof (Derde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Grondwettelijk Hof — België) — Belgische Petroleum Unie VZW e.a./Belgische Staat

(Zaak C-26/11) (1)

(Richtlijn 98/70/EG - Kwaliteit van benzine en van dieselbrandstof - Artikelen 3 tot en met 5 - Milieutechnische specificaties die van toepassing zijn op brandstoffen - Richtlijn 98/34/EG - Informatieprocedure op gebied van normen en technische voorschriften en regels betreffende diensten van informatiemaatschappij - Artikelen 1 en 8 - Begrip „technisch voorschrift” - Verplichting tot mededeling van ontwerpen voor technische voorschriften - Nationale wettelijke regeling die aardoliemaatschappijen die benzine en/of dieselbrandstof in de handel brengen, verplichting oplegt om in zelfde kalenderjaar eveneens bepaalde hoeveelheid biobrandstoffen in de handel te brengen)

2013/C 86/03

Procestaal: Nederlands

Verwijzende rechter

Grondwettelijk Hof

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: Belgische Petroleum Unie VZW, Continental Tanking Company NV, Belgische Olie Maatschappij NV, Octa NV, Van Der Sluijs Group Belgium NV, Belgomazout Liège NV, Martens Energie NV, Transcor Oil Services NV, Mabanaft BV, Belgomine NV, Van Raak Distributie NV, Bouts NV, Gabriels & Co NV, Joassin René NV, Orion Trading Group NV, Petrus NV, Argosoil Belgium NV

Verwerende partij: Belgische Staat

in tegenwoordigheid van: Belgian Bioethanol Association VZW, Belgian Biodiesel Board VZW

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Grondwettelijk Hof — Uitlegging van artikel 4, lid 3, VEU, de artikelen 26, lid 2, 28, 34, 35 en 36 VWEU, de artikelen 3, 4 en 5 van richtlijn 98/70/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 oktober 1998 betreffende de kwaliteit van benzine en van dieselbrandstof en tot wijziging van richtlijn 93/12/EG van de Raad (PB L 350, blz. 58) en artikel 8 van richtlijn 98/34/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 juni 1998 betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften en regels betreffende de diensten van de informatiemaatschappij (PB L 204, blz. 37) — Nationale regeling die aardoliemaatschappijen die motorbrandstoffen uitslaan tot verbruik, verplicht om in hetzelfde jaar eveneens een hoeveelheid bio-ethanol, zuiver of in de vorm van bio-ETBE, en methylvetzuur (FAME) in verbruik te stellen

Dictum

De artikelen 3 tot en met 5 van richtlijn 98/70/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 oktober 1998 betreffende de kwaliteit van benzine en van dieselbrandstof en tot wijziging van richtlijn 93/12/EEG van de Raad, zoals gewijzigd bij richtlijn 2009/30/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009, moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich niet verzetten tegen een nationale wettelijke regeling zoals die welke aan de orde is in het hoofdgeding, die, overeenkomstig de doelstelling van bevordering van het gebruik van biobrandstoffen in de vervoersector die aan de lidstaten is opgelegd bij richtlijn 2003/30/EG van het Europees Parlement en de Raad van 8 mei 2003 ter bevordering van het gebruik van biobrandstoffen of andere hernieuwbare brandstoffen in het vervoer, bij richtlijn 2009/28/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 ter bevordering van het gebruik van energie uit hernieuwbare bronnen en houdende wijziging en intrekking van richtlijn 2001/77/EG en richtlijn 2003/30, en bij richtlijn 2009/30, de aardoliemaatschappijen die benzineproducten en/of dieselproducten in de handel brengen de verplichting oplegt om in hetzelfde kalenderjaar eveneens een bepaalde hoeveelheid biobrandstoffen in de handel te brengen door deze biobrandstoffen te vermengen met die producten, wanneer deze hoeveelheid wordt berekend in percentages van de totale hoeveelheid van de betrokken producten die zij jaarlijks verhandelen en deze percentages overeenstemmen met de maximale grenswaarden die zijn vastgesteld bij richtlijn 98/70, zoals gewijzigd bij richtlijn 2009/30.

Artikel 8 van richtlijn 98/34/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 juni 1998 betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften en regels betreffende de diensten van de informatiemaatschappij, zoals gewijzigd bij richtlijn 98/48/EG van het Europees Parlement en de Raad van 20 juli 1998, gelezen in samenhang met artikel 10, lid 1, laatste streepje, van voornoemde richtlijn, moet aldus worden uitgelegd dat geen aanmelding vereist is van een nationale ontwerpregeling die de aardoliemaatschappijen die benzine en/of dieselbrandstof in de handel brengen, de verplichting oplegt om in hetzelfde kalenderjaar eveneens bepaalde percentages biobrandstoffen in de handel te brengen, wanneer dit ontwerp, na aanmelding overeenkomstig bedoeld artikel 8, lid 1, eerste alinea, is gewijzigd teneinde rekening te houden met de opmerkingen van de Europese Commissie over dit ontwerp en het aldus gewijzigde ontwerp vervolgens aan haar is meegedeeld.

(1) PB C 113 van 9.4.2011.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/3

Arrest van het Hof (Tweede kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de High Court of Ireland — Ierland) — H. I. D., B. A./Refugee Applications Commissioner, Refugee Appeals Tribunal, Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland, Attorney General

(Zaak C-175/11) (1)

(Prejudiciële verwijzing - Gemeenschappelijk Europees asielstelsel - Verzoek van staatsburger van derde land om toekenning van vluchtelingenstatus - Richtlijn 2005/85/EG - Artikel 23 - Mogelijkheid om asielverzoeken volgens procedure bij voorrang te behandelen - Nationale procedure die voorziet in behandelingsprocedure bij voorrang van verzoeken die zijn ingediend door personen die behoren tot naar nationaliteit of land van oorsprong bepaalde categorie - Recht op daadwerkelijk rechtsmiddel - Artikel 39 van bedoelde richtlijn - Begrip „rechterlijke instantie” in zin van dit artikel)

2013/C 86/04

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

High Court of Ireland

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: H. I. D., B. A.

Verwerende partijen: Refugee Applications Commissioner, Refugee Appeals Tribunal, Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland, Attorney General

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — High Court of Ireland — Uitlegging van de artikelen 23 en 39 van richtlijn 2005/85/EG van de Raad van 1 december 2005 betreffende minimumnormen voor de procedures in de lidstaten voor de toekenning of intrekking van de vluchtelingenstatus (PB L 326, blz. 13) — Verzoek van een onderdaan van een derde land om verlening van de vluchtelingenstatus — Verenigbaarheid met het Unierecht van een nationale procedure die voorziet in een behandeling bij voorrang of een versnelde behandeling van verzoeken die zijn ingediend door personen die behoren tot naar nationaliteit of land van oorsprong bepaalde categorie — Recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel — Begrip „rechtelijke instantie” in de zin van artikel 267 VWEU

Dictum

Artikel 23, leden 3 en 4, van richtlijn 2005/85/EG van de Raad van 1 december 2005 betreffende minimumnormen voor de procedures in de lidstaten voor de toekenning of intrekking van de vluchtelingenstatus, moet aldus worden uitgelegd dat het zich er niet tegen verzet dat een lidstaat op bepaalde categorieën asielverzoeken die naar de nationaliteit of het land van oorsprong van de verzoeker zijn omschreven, met inachtneming van de uitgangspunten en waarborgen van hoofdstuk II van die richtlijn, een procedure bij voorrang of een versnelde procedure toepast.

Artikel 39 van richtlijn 2005/85 moet aldus worden uitgelegd dat het zich niet verzet tegen een nationale regeling als aan de orde in het hoofdgeding, volgens welke een asielzoeker ofwel tegen de beslissing van de beslissingsautoriteit beroep kan instellen bij een rechterlijke instantie als het Refugee Appeals Tribunal (Ierland) en tegen de beslissing van die instantie kan opkomen bij een hogere rechterlijke instantie zoals de High Court (Ierland), ofwel de rechtsgeldigheid van de beslissing van bedoelde autoriteit kan aanvechten bij de High Court, tegen de beslissingen waarvan bij de Supreme Court (Ierland) hogere voorziening kan worden ingesteld.

(1) PB C 204 van 9.7.2011.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/4

Arrest van het Hof (Zevende kamer) van 31 januari 2013 — Europese Commissie/Koninkrijk der Nederlanden

(Zaak C-301/11) (1)

(Belastingwetgeving - Verplaatsing van fiscale woonplaats - Vrijheid van vestiging - Artikel 49 VWEU - Belastingheffing over niet gerealiseerde meerwaarden - Onmiddellijke exitheffing)

2013/C 86/05

Procestaal: Nederlands

Partijen

Verzoekende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: R. Lyal en W. Roels, gemachtigden)

Verwerende partij: Koninkrijk der Nederlanden (vertegenwoordigers: C. Wissels, J. Langer en M. de Ree, gemachtigden)

Interveniënten aan de zijde van de verwerende partij: Bondsrepubliek Duitsland (vertegenwoordigers: T. Henze en K. Petersen, gemachtigden), Koninkrijk Spanje (vertegenwoordiger: A. Rubio González, gemachtigde), Portugese Republiek (vertegenwoordiger: L. Inez Fernandes, gemachtigde)

Voorwerp

Niet-nakoming — Uitlegging van artikel 49 VWEU — Exitheffing voor ondernemingen die ophouden hun fiscale woonplaats in Nederland te hebben — Belastingheffing over niet-gerealiseerde meerwaarden van een onderneming bij verandering van de vestigingsplaats van een onderneming, bij verplaatsing van haar vaste inrichting of bij overbrenging van haar activa naar een andere lidstaat

Dictum

Door een nationale regeling goed te keuren en in stand te laten die voorziet in de belastingheffing over niet-gerealiseerde meerwaarden bij de overbrenging van een onderneming of bij de verplaatsing van de maatschappelijke zetel of de plaats van de werkelijke zetel naar een andere lidstaat, is het Koninkrijk der Nederlanden de krachtens artikel 49 VWEU op hem rustende verplichtingen niet nagekomen.

2)	Het Koninkrijk der Nederlanden wordt verwezen in de kosten.

3)	De Bondsrepubliek Duitsland, het Koninkrijk Spanje en de Portugese Republiek zullen hun eigen kosten dragen.

(1) PB C 252 van 27.8.2011.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/4

Arrest van het Hof (Vierde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Komisia za zashtita ot diskriminatsia — Bulgarije) — Valeri Hariev Belov/CHEZ Elektro Balgaria AD e.a.

(Zaak C-394/11) (1)

(Prejudiciële verwijzing - Artikel 267 VWEU - Begrip „nationale rechterlijke instantie” - Onbevoegdheid van Hof)

2013/C 86/06

Procestaal: bulgaars

Verwijzende rechter

Komisia za zashtita ot diskriminatsia

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Valeri Hariev Belov

Verwerende partijen: CHEZ Elektro Balgaria AD, Lidia Georgieva Dimitrova, Roselina Dimitrova Kostova, Kremena Stoyanova Stoyanova, CHEZ Razpredelenie Balgaria AD, Ivan Kovarzhchik, Atanas Antonov Dandarov, Irzhi Postolka, Vladimir Marek, Darzhavna Komisia po energiyno i vodno regulirane

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Komisia za zashtita ot diskriminatsia — Uitlegging van de artikelen 2, lid 1, sub a en b, 3, lid 1, sub h, en 8, lid 1, van richtlijn 2000/43/EG van de Raad van 29 juni 2000 houdende toepassing van het beginsel van gelijke behandeling van personen ongeacht ras of etnische afstamming (PB L 180, blz. 22) en van artikel 38 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie alsmede van punt 29 van de considerans en de artikelen 1 en 13, lid 1, van richtlijn 2006/32/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 april 2006 betreffende energie-efficiëntie bij het eindgebruik en energiediensten en houdende intrekking van richtlijn 93/76/EEG van de Raad (PB L 114, blz. 64), en van artikel 3, lid 5, van richtlijn 2003/54/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2003 betreffende gemeenschappelijke regels voor de interne markt voor elektriciteit en houdende intrekking van richtlijn 96/92/EG — Verklaringen met betrekking tot ontmantelings- en afvalbeheeractiviteiten (PB L 176, blz. 37) alsook van artikel 3, lid 7, van richtlijn 2009/72/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 juli 2009 betreffende gemeenschappelijke regels voor de interne markt voor elektriciteit en tot intrekking van richtlijn 2003/54/EG (PB L 211, blz. 55) — Bestuurlijke praktijk die het elektriciteitsdistributiebedrijf de vrijheid laat in Roma-wijken elektriciteitsmeters op elektriciteitspalen in de straat te installeren op een hoogte buiten het bereik van de gebruikers waardoor de verbruikers in die wijken niet de mogelijkheid hebben hun meterstand te bekijken, terwijl elektriciteitsmeters buiten de Roma-wijken op een toegankelijke hoogte worden geïnstalleerd — Recht of belang van de eindgebruiker van elektriciteit om de stand van de elektriciteitsmeter regelmatig af te lezen — Bewijslast op het gebied van discriminatie

Dictum

Het Hof van Justitie van de Europese Unie is niet bevoegd om de door de Komisia za zashtita ot diskriminatsia in haar verwijzingsbeslissing van 19 juli 2011 gestelde vragen te beantwoorden.

(1) PB C 298 van 08.10.2011.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/5

Arrest van het Hof (Grote kamer) van 29 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Curtea de Apel Constanța — Roemenië) — Ministerul Public — Parchetul de pe lângă Curtea de Apel Constanța/tenuitvoerlegging van Europese aanhoudingsbevelen tegen Ciprian Vasile Radu

(Zaak C-396/11) (1)

(Politiële en justitiële samenwerking in strafzaken - Kaderbesluit 2002/584/JBZ - Europees aanhoudingsbevel en procedures van overlevering tussen lidstaten - Met oog op strafvervolging uitgevaardigd Europees aanhoudingsbevel - Gronden tot weigering van tenuitvoerlegging)

2013/C 86/07

Procestaal: Roemeens

Verwijzende rechter

Curtea de Apel Constanța

Partij in het hoofdgeding

Ciprian Vasile Radu

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Curtea de Apel Constanța — Uitlegging van kaderbesluit 2002/584/JBZ van de Raad van 13 juni 2002 betreffende het Europees aanhoudingsbevel en de procedures van overlevering tussen de lidstaten (PB L 190, blz. 1), artikel 6 VEU en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, met name de artikelen 6, 48 en 52 ervan — Met het oog op strafvervolging uitgevaardigd Europees aanhoudingsbevel — Mogelijkheid voor de lidstaat die het aanhoudingsbevel ten uitvoer moet leggen om de overlevering van de gezochte persoon te weigeren op grond dat het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie zijn geschonden en op grond dat de lidstaat die het aanhoudingsbevel heeft uitgevaardigd kaderbesluit 2002/584/JBZ niet of niet volledig heeft uitgevoerd

Dictum

Kaderbesluit 2002/584/JBZ van de Raad van 13 juni 2002 betreffende het Europees aanhoudingsbevel en de procedures van overlevering tussen de lidstaten, zoals gewijzigd bij kaderbesluit 2009/299/JBZ van de Raad van 26 februari 2009, moet aldus worden uitgelegd dat de uitvoerende rechterlijke autoriteit niet mag weigeren een Europees aanhoudingsbevel dat met het oog op strafvervolging is uitgevaardigd, ten uitvoer te leggen op grond dat de gezochte persoon in de uitvaardigende lidstaat niet is gehoord alvorens dat bevel is uitgevaardigd.

(1) PB C 282 van 24.9.2011.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/5

Arrest van het Hof (Derde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Administrativen sad Varna — Bulgarije) — Stroy trans EOOD/Direktor na Direktsia „Obzhalvane I upravlenie na izpalnenieto” — Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

(Zaak C-642/11) (1)

(Fiscale bepalingen - Btw - Richtlijn 2006/112/EG - Beginsel van fiscale neutraliteit - Recht op aftrek - Weigering - Artikel 203 - Vermelding van btw op factuur - Verschuldigdheid - Bestaan van belastbare handeling - Zelfde beoordeling jegens opsteller en ontvanger van factuur - Noodzaak)

2013/C 86/08

Procestaal: Bulgaars

Verwijzende rechter

Administrativen sad Varna

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Stroy trans EOOD

Verwerende partij: Direktor na Direktsia „Obzhalvane I upravlenie na izpalnenieto” — Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Administrativen sad Varna — Uitlegging van artikel 203 van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (PB L 347, blz. 1) — Recht op aftrek van voorbelasting — Belasting verschuldigd wegens vermelding ervan op de factuur hoewel er geen levering of betaling van het gefactureerde is — Bewijs dat goederen daadwerkelijk zijn geleverd — Navorderingsaanslag jegens de directe leverancier van de belastingplichtige zonder rechtzetting van de belasting

Dictum

Artikel 203 van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde moet aldus worden uitgelegd dat:

—	de op een factuur vermelde belasting over de toegevoegde waarde verschuldigd is door de persoon die deze belasting op de factuur heeft vermeld, ongeacht of daadwerkelijk een belastbare handeling is verricht;

—

uit het feit alleen dat de belastingdienst in een tot de opsteller van deze factuur gerichte navorderingsaanslag de door deze opsteller aangegeven belasting over de toegevoegde waarde niet heeft gecorrigeerd, niet kan worden afgeleid dat deze dienst heeft erkend dat voor deze factuur daadwerkelijk een belastbare handeling is verricht.

Het beginsel van fiscale neutraliteit, het evenredigheidsbeginsel en het vertrouwensbeginsel moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich niet ertegen verzetten dat de ontvanger van een factuur het recht op aftrek van de voorbelasting wordt geweigerd op grond dat geen daadwerkelijke belastbare handeling is verricht, hoewel de door de opsteller van deze factuur aangegeven belasting over de toegevoegde waarde niet is gecorrigeerd in de tot hem gerichte navorderingsaanslag. Wanneer gelet op fraude of onregelmatigheden die zijn gepleegd door deze opsteller of in een eerder stadium van de handeling waarvoor op het recht op aftrek aanspraak wordt gemaakt, evenwel wordt aangenomen dat deze handeling niet daadwerkelijk is verricht, moet aan de hand van objectieve gegevens worden aangetoond, zonder dat van de ontvanger van de factuur wordt verlangd dat hij controles uitvoert die hij niet behoeft uit te voeren, dat deze ontvanger wist of behoorde te weten dat deze handeling deel uitmaakte van fraude in de belasting over de toegevoegde waarde; het staat aan de verwijzende rechter om dit na te gaan.

(1) PB C 80 van 17.3.2012.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/6

Arrest van het Hof (Derde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Administrativen sad Varna — Bulgarije) — LVK — 56 EOOD/Direktor na Direktsia „Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto” — Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

(Zaak C-643/11) (1)

(Fiscale bepalingen - Btw - Richtlijn 2006/112/EG - Beginsel van fiscale neutraliteit - Recht op aftrek - Weigering - Artikel 203 - Vermelding van btw op factuur - Verschuldigd worden - Bestaan van belastbare handeling - Zelfde beoordeling voor opsteller van factuur en ontvanger ervan - Noodzaak)

2013/C 86/09

Procestaal: Bulgaars

Verwijzende rechter

Administrativen sad Varna

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: LVK — 56 EOOD

Verwerende partij: Direktor na Direktsia „Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto” — Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Administrativen sad — Varna — Uitlegging van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (PB L 347, blz. 1) — Recht op aftrek van voorbelasting — Bewijzen voor het bestaan van het belastbaar feit — Praktijk van de belastingdienst om de ontvanger van een levering van goederen het recht op btw-aftrek te ontzeggen op grond dat stukken ontbreken waaruit blijkt dat de levering daadwerkelijk is verricht, niettegenstaande hij vaststelt dat de leverancier de belasting verschuldigd is

Dictum

Artikel 203 van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde moet aldus worden uitgelegd dat:

—	een persoon de belasting over de toegevoegde waarde verschuldigd is die hij op een factuur heeft vermeld, ongeacht of werkelijk een belastbare handeling is verricht;

—

uit het enkele feit dat de belastingdienst de door de opsteller van deze factuur aangegeven belasting over de toegevoegde waarde niet heeft herzien in een aan hem gerichte wijzigingsaanslag, niet kan worden afgeleid dat de belastingdienst heeft erkend dat die factuur met een werkelijke belastbare handeling overeenstemt.

Het Unierecht moet aldus worden uitgelegd dat de artikelen 167 en 168, sub a, van richtlijn 2006/112, het beginsel van fiscale neutraliteit, het rechtszekerheidsbeginsel en het beginsel van gelijke behandeling niet eraan in de weg staan dat de ontvanger van een factuur het recht op aftrek van voorbelasting wordt ontzegd op grond dat niet daadwerkelijk een belastbare handeling is verricht, ook al is de door de opsteller van deze factuur aangegeven belasting over de toegevoegde waarde niet herzien in de aan hem gerichte wijzigingsaanslag. Indien de als grondslag voor het recht op aftrek aangevoerde handeling evenwel wordt geacht niet daadwerkelijk te zijn verricht omdat de opsteller van de factuur fraude heeft gepleegd of onregelmatigheden heeft begaan, of omdat in een stadium dat aan deze handeling voorafgaat fraude is gepleegd of onregelmatigheden zijn begaan, moet aan de hand van objectieve gegevens en zonder dat van de ontvanger van de factuur wordt geëist dat hij controles verricht waartoe hij niet verplicht is, worden vastgesteld dat deze ontvanger wist of had moeten weten dat deze handeling deel uitmaakte van fraude op het gebied van de belasting over de toegevoegde waarde. Het staat aan de verwijzende rechter om dit na te gaan.

(1) PB C 80 van 17.3.2012.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/7

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Krajský súd v Prešove (Slowakije) op 6 november 2012 — Spoločenstvo vlastníkov bytov MYJAVA/Podtatranská vodárenská prevádzková spoločnosť, a.s.

(Zaak C-496/12)

2013/C 86/10

Procestaal: Slowaaks

Verwijzende rechter

Krajský súd v Prešove

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Spoločenstvo vlastníkov bytov MYJAVA

Verwerende partij: Podtatranská vodárenská prevádzková spoločnosť, a.s.

Prejudiciële vragen

Moeten de bepalingen van richtlijnen van de Europese Unie, zoals richtlijn 1999/44/EG (1) van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen, richtlijn 85/374/EEG (2) van de Raad van 25 juli 1985 betreffende de onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen der lidstaten inzake de aansprakelijkheid voor producten met gebreken alsmede andere richtlijnen betreffende consumentenbescherming, aldus worden uitgelegd dat ook rechtspersonen die consumentenbescherming kunnen genieten, wanneer zij in onder deze richtlijn vallende overeenkomsten handelen voor doeleinden die geen verband houden met hun beroep of bedrijf?

Moeten de bepalingen van richtlijnen van de Europese Unie, zoals richtlijn 1999/44/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen en richtlijn 85/374/EEG van de Raad van 25 juli 1985 betreffende de onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen der lidstaten inzake de aansprakelijkheid voor producten met gebreken, aldus worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een bepaling van nationaal recht, zoals die welke in het onderhavige geding aan de orde is, volgens welke, wanneer wordt vastgesteld dat het betrokken product een gebrek vertoont vorderingen tot terugbetaling, zoals de vordering tot terugbetaling van het niet-verschuldigde bedrag, worden beperkt tot de periode vanaf de laatste vóór het indienen van het verzoek verrichte opname van de watermeter die een gebrek vertoont?

(1) PB L 171, blz. 12.

(2) PB L 210, blz. 29.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/7

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Italië) op 19 december 2012 — Loredana Napoli/Ministero della Giustizia — Dipartimento amministrazione penitenziaria

(Zaak C-595/12)

2013/C 86/11

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Loredana Napoli

Verwerende partij: Ministero della Giustizia — Dipartimento amministrazione penitenziaria

Prejudiciële vragen

Is artikel 15 van richtlijn 2006/54/EG (1) (terugkeer na zwangerschaps- en bevallingsverlof) van toepassing op een beroepsopleiding in het kader van een arbeidsbetrekking en moet deze bepaling aldus worden uitgelegd dat de werkneemster er na afloop van het verlof recht op heeft weer te worden toegelaten tot dezelfde, nog lopende opleidingscyclus, of kan zij aldus worden uitgelegd dat de werkneemster kan worden ingeschreven voor een volgende opleidingscyclus, waarvan in elk geval onzeker is wanneer die zal starten?

Moet artikel 2, lid 2, sub c, van richtlijn 2006/54/EG, op grond waarvan elke minder gunstige behandeling van een vrouw in samenhang met moederschap discriminatie vormt, aldus worden uitgelegd dat het de werkneemster een absolute bescherming garandeert tegen om het even welke wezenlijke ongelijkheid, waaraan niet kan worden gederogeerd op grond van afwijkende belangen (arrest Hof van Justitie van 30 april 1998, Thibault, C-136/95), zodat het in de weg staat aan een nationale regeling op grond waarvan werkneemsters van een opleidingscyclus worden uitgesloten met de garantie dat zij aan de eerstvolgende opleidingscyclus kunnen deelnemen, teneinde een adequate opleiding te waarborgen, met als gevolg dat werkneemsters de kans ontnomen wordt om samen met de mannelijke collega’s die voor hetzelfde vergelijkende onderzoek zijn geslaagd, toegang te verkrijgen tot een nieuwe functie en het bijbehorende salaris te genieten?

Moet artikel 14, lid 2, van richtlijn 2006/54/EG, bepalende dat een verschil in behandeling dat gebaseerd is op kenmerken die een wezenlijk beroepsvereiste vormen, geen discriminatie vormt, aldus worden uitgelegd dat een lidstaat de toegang tot het arbeidsproces van een werkneemster die als gevolg van zwangerschapsverlof geen volledige beroepsopleiding heeft kunnen volgen, mag uitstellen?

Indien wordt aangenomen dat artikel 14, lid 2, in abstracto van toepassing is op de sub c uiteengezette casus: moet deze bepaling, in samenhang met het algemene evenredigheidsbeginsel, niettemin aldus worden uitgelegd dat zij in de weg staat aan een nationale regeling die voorschrijft dat een werkneemster die met zwangerschapsverlof is, van deelname aan de opleiding wordt uitgesloten in plaats van parallelle inhaalcursussen aan te bieden om de gemiste onderdelen in te halen, zodat de rechten van werkende moeders en het algemeen belang met elkaar in evenwicht worden gebracht, ook al brengt deze optie aanvullende organisatorische inspanningen en kosten mee?

5)	Indien richtlijn 2006/54/EG aldus wordt uitgelegd dat zij in de weg staat aan de hierboven genoemde nationale regeling: zijn de bepalingen van deze richtlijn rechtstreeks werkende voorschriften die door de nationale rechter moeten worden toegepast?

(1) Richtlijn 2006/54/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 juli 2006 betreffende de toepassing van het beginsel van gelijke kansen en gelijke behandeling van mannen en vrouwen in arbeid en beroep (herschikking) (PB L 204, blz. 23).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/8

Hogere voorziening ingesteld op 19 december 2012 door Isdin, SA tegen het arrest van het Gerecht (Vierde kamer) van 9 oktober 2012 in zaak T-366/11, Bial-Portela & Ca, SA/Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

(Zaak C-597/12 P)

2013/C 86/12

Procestaal: Engels

Partijen

Rekwirante: Isdin, SA (vertegenwoordigers: H. L. Mosback, Advocate, G. Marín Raigal, P. López Ronda, G. Macias Bonilla, abogados)

Andere partijen in de procedure: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen), Bial-Portela & Ca, SA

Conclusies

Rekwirante verzoekt het Hof:

—	het bestreden arrest te vernietigen;

—	de beslissing van de eerste kamer van beroep van het BHIM van 6 april 2011, houdende afwijzing van de oppositie in haar geheel, te bevestigen;

—	Bial-Portela & Ca, SA te verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Rekwirante betoogt dat het Gerecht het bewijsmateriaal onjuist heeft opgevat door in punt 34 van het bestreden arrest te preciseren dat de kamer van beroep ten onrechte had geoordeeld dat „de tekens niet met elkaar overeenstemmen in fonetisch opzicht”. De kamer van beroep had evenwel, anders dan het Gerecht heeft verklaard, op goede gronden geoordeeld dat de tekens fonetisch niet overeenstemden en zij had de fonetische overeenstemming tussen de tekens dus integendeel correct geanalyseerd door te concluderen dat het globale klankbeeld van de tekens verschilde, ook al bestond er een zekere fonetische gelijkenis tussen de tekens. Volgens rekwirante dient deze vaststelling van de kamer van beroep, die door het Gerecht onjuist is opgevat, te worden bevestigd.

Voorts stelt rekwirante dat het Gerecht de feiten heeft verdraaid doordat het in punt 40 van het bestreden arrest heeft verklaard dat „de waren van klasse 3 en het grootste gedeelte van de waren van klasse 5 […] in de regel in supermarkten worden verkocht en door de consument dan ook worden gekozen nadat hij de verpakking van deze waren visueel heeft onderzocht”. Deze feitelijke vaststelling wordt door geen enkel bewijs onderbouwd, waardoor sprake is van verdraaiing van de feiten waarop de beslissing zou moeten zijn gebaseerd. Bovendien is dit feitelijke argument door geen enkele partij aangevoerd, zodat het alleen in aanmerking kon worden genomen indien het om een bekend feit ging (en gelet op de argumenten die erop wezen dat deze vaststelling geenszins plausibel was, is op zich reeds sprake van verdraaiing van de feiten doordat ervan is uitgegaan dat dit niettemin het geval was). Op basis van die feitelijke vaststelling kon dan ook niet worden geconcludeerd tot het bestaan van gevaar voor verwarring.

Volgens rekwirante is tevens het in artikel 76, lid 1, van verordening nr. 207/2009 (1) (voorheen artikel 74, lid 1, van verordening nr. 40/94 (2)) tot uitdrukking gebrachte beginsel van hoor en wederhoor (audi alteram partem) geschonden en heeft het Gerecht artikel 8, lid 1, sub b, van verordening nr. 207/2009 en de relevante rechtspraak ter zake onjuist toegepast, en aldus het recht van de Unie geschonden. Het Gerecht heeft de betrokken merken niet globaal en op basis van alle relevante gegevens en omstandigheden van het onderhavige geval beoordeeld.

(1) Verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het gemeenschapsmerk (PB L 78, blz. 1).

(2) Verordening (EG) nr. 40/94 van de Raad van 20 december 1993 inzake het gemeenschapsmerk (PB L 11, blz. 1).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/9

Verzoek om een prejudiciële beslissing, ingediend door de Rechtbank van eerste aanleg te Brugge (België) op 20 december 2012 — Jetair NV, BTW-eenheid BTWE Travel4you tegen FOD Financiën

(Zaak C-599/12)

2013/C 86/13

Procestaal: Nederlands

Verwijzende rechter

Rechtbank van eerste aanleg te Brugge

Partijen in het hoofdgeding

Verzoeksters: Jetair NV, BTW-eenheid BTWE Travel4you

Verweerder: FOD Financiën

Prejudiciële vragen

Mag België zijn wetgeving wijzigen door een vrijgestelde dienst te belasten — in casu reizen buiten de EU — op een moment (1 december 1977) net vóór de invoering van de Zesde richtlijn (1) (1 januari 1978) inzake BTW en alzo de stand still-bepaling van artikel 28, lid 3 (artikel 370 van richtlijn 2006/112 (2)), van de Zesde richtlijn te omzeilen die voorziet dat de bedoelde reizen alleen mogen belast blijven indien ze vóór de invoering van de Zesde richtlijn reeds belast werden?

2)	Diende België zich vanaf 13 juni 1977 (datum van publicatie van de richtlijn) te onthouden van het belasten van reizen buiten de EU?

3)	Schendt België artikel 309 van richtlijn 2006/112 door reisbureaus, wat betreft hun diensten buiten de Gemeenschap niet gelijk te stellen met tussenpersonen en deze diensten desondanks te blijven belasten?

Schenden de artikelen 309, 153, 370 en bijlage X van richtlijn 2006/112 de algemene beginselen van het Gemeenschapsrecht, het gelijkheidsbeginsel, evenredigheidsbeginsel en de bepalingen betreffende het vrij verkeer van personen, goederen en diensten o.m. de artikelen 43 en 56 EG-Verdrag, door te voorzien in een keuzerecht voor de lidstaten diensten met betrekking tot reizen buiten de Gemeenschap al dan niet te belasten?

Is het strijdig met de beginselen van het Gemeenschapsrecht met name het gelijkheids- en evenredigheidsbeginsel en het neutraliteitsbeginsel inzake BTW dat de Belgische Staat bij Koninklijk Besluit van 28 november 1999 alleen de reisbureaus belastbaar stelde wat betreft reizen buiten de EU, maar niet bemiddelende personen?

(1) Zesde Richtlijn 77/388/EEG van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der Lid-Staten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag (PB L 145, blz. 1).

(2) Richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (PB L 347, blz. 1).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/9

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Supreme Court (Ierland) op 27 december 2012 — HN/Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland en de Attorney General

(Zaak C-604/12)

2013/C 86/14

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

Supreme Court

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: HN

Verwerende partijen: Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland en de Attorney General

Prejudiciële vraag

Dient richtlijn 2004/83/EG van de Raad (1) tegen de achtergrond van het Unierechtelijke beginsel van behoorlijk bestuur zoals dit met name is vastgesteld in artikel 41 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, aldus te worden uitgelegd dat zij een lidstaat toestaat om in zijn wetgeving te bepalen dat een verzoek om toekenning van de subsidiaire-beschermingsstatus enkel in behandeling kan worden genomen wanneer de aanvrager eerst de vluchtelingenstatus heeft aangevraagd en deze hem overeenkomstig het nationale recht is geweigerd?

(1) Richtlijn 2004/83/EG van de Raad van 29 april 2004 inzake minimumnormen voor de erkenning van onderdanen van derde landen en staatlozen als vluchteling of als persoon die anderszins internationale bescherming behoeft, en de inhoud van de verleende bescherming (PB L 304, blz. 2).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/10

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de High Court of Justice (Chancery Division) Patents Court (Verenigd Koninkrijk) op 18 december 2012 — AstraZeneca AB/Comptroller-General of Patents

(Zaak C-617/12)

2013/C 86/15

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

High Court of Justice (Chancery Division) Patents Court

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: AstraZeneca AB

Verwerende partij: Comptroller-General of Patents

Prejudiciële vragen

Kan een Zwitserse vergunning voor het in de handel brengen, die niet werd verleend overeenkomstig de in richtlijn 2001/83/EG (1) vastgestelde administratieve vergunningsprocedure maar door Liechtenstein automatisch wordt erkend, de „eerste vergunning voor het in de handel brengen” vormen voor de toepassing van artikel 13, lid 1, van verordening nr. 469/2009/EG (2)?

Is het voor de beantwoording van de eerste vraag van belang of:

de reeks klinische gegevens op grond waarvan de Zwitserse autoriteit de vergunning voor het in de handel brengen heeft verleend, volgens het Europees Geneesmiddelenbureau niet voldeed aan de voorwaarden voor de afgifte van een vergunning voor het in de handel brengen overeenkomstig verordening nr. 726/2004/EG (3); en/of

b)	de Zwitserse vergunning voor het in de handel brengen na afgifte werd geschorst en pas weer uitwerking kreeg nadat bijkomende gegevens waren overgelegd?

Indien artikel 13, lid 1, van verordening nr. 469/2009 enkel verwijst naar vergunningen voor het in de handel brengen die zijn verleend overeenkomstig de in richtlijn 2001/83/EG vastgestelde administratieve vergunningsprocedure, heeft het feit dat een geneesmiddel eerst binnen de EER in de handel werd gebracht overeenkomstig een door Liechtenstein automatisch erkende Zwitserse vergunning voor het in de handel brengen, die niet werd verleend overeenkomstig richtlijn 2001/83/EG, dan tot gevolg dat overeenkomstig artikel 2 van verordening nr. 469/2009 voor dit product geen aanvullend beschermingscertificaat kan worden afgegeven?

(1) Richtlijn 2001/83/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 november 2001 tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor menselijk gebruik (PB L 311, blz. 67).

(2) Verordening (EG) nr. 469/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 6 mei 2009 betreffende het aanvullende beschermingscertificaat voor geneesmiddelen (PB L 152, blz. 1).

(3) Verordening (EG) nr. 726/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 31 maart 2004 tot vaststelling van communautaire procedures voor het verlenen van vergunningen en het toezicht op geneesmiddelen voor menselijk en diergeneeskundig gebruik en tot oprichting van een Europees Geneesmiddelenbureau (PB L 136, blz. 1).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/10

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Bundespatentgericht (Duitsland) op 10 januari 2013 — Bayer CropScience AG

(Zaak C-11/13)

2013/C 86/16

Procestaal: Duits

Verwijzende rechter

Bundespatentgericht

Partijen in het hoofdgeding

Aanvraagster van beschermingscertificaat en verzoekster: Bayer CropScience AG

Prejudiciële vraag

Het Hof van Justitie van de Europese Unie wordt tot uitlegging van artikel 3, lid 1, en artikel 1, punten 8 en 3, van verordening (EG) nr. 1610/96 (1) de volgende prejudiciële vraag voorgelegd:

Moeten de begrippen product in artikel 3, lid 1, en artikel 1, punt 8, en werkzame stof in artikel 1, punt 3, van verordening nr. 1610/96 aldus worden uitgelegd dat ook een beschermstof daaronder valt?

(1) Verordening (EG) nr. 1610/96 van het Europees Parlement en de Raad van 23 juli 1996 betreffende de invoering van een aanvullend beschermingscertificaat voor gewasbeschermingsmiddelen (PB L 198, blz. 30).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/10

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Consiglio di Stato (Italië) op 14 januari 2013 — Alpina River Cruises GmbH en Nicko Tours GmbH/Ministero delle infrastrutture e dei trasporti — Capitaneria di Porto di Chioggia

(Zaak C-17/13)

2013/C 86/17

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Consiglio di Stato

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: Alpina River Cruises GmbH, Nicko Tours GmbH

Verwerende partij: Ministero delle infrastrutture e dei trasporti — Capitaneria di Porto di Chioggia

Prejudiciële vraag

Moet verordening (EEG) nr. 3577/92 van de Raad van 7 december 1992 (1) aldus worden uitgelegd dat zij van toepassing is op cruises tussen havens in een lidstaat die beginnen en eindigen met het inschepen en uitschepen van dezelfde passagiers in dezelfde haven van de lidstaat, waarbij de passagiers die in deze havens worden in- en uitgescheept dus niet van elkaar verschillen?

(1) Verordening (EEG) nr. 3577/92 van de Raad van 7 december 1992 houdende toepassing van het beginsel van het vrij verrichten van diensten op het zeevervoer binnen de lidstaten (cabotage in het zeevervoer) (PB L 364, blz. 7).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/11

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Consiglio di Stato (Italië) op 15 januari 2013 — Ministero dell’Interno/Fastweb SpA

(Zaak C-19/13)

2013/C 86/18

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Consiglio di Stato

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Ministero dell’Interno

Verwerende partij: Fastweb SpA

Prejudiciële vragen

Dient artikel 2 quinquies, lid 4, van richtlijn 2007/66 (1) aldus te worden uitgelegd dat in een situatie waarin een aanbestedende dienst, alvorens de opdracht onderhands te gunnen aan een bepaalde ondernemer die is geselecteerd zonder dat eerst een aankondiging van de opdracht is bekendgemaakt, een aankondiging in het geval van vrijwillige transparantie vooraf in het Publicatieblad van de Europese Unie heeft gepubliceerd en ten minste tien kalenderdagen heeft gewacht vooraleer de overeenkomst te sluiten, het de nationale rechter automatisch — altijd en hoe dan ook — verboden is die overeenkomst onverbindend te verklaren, ook al stelt hij vast dat inbreuk is gemaakt op de voorschriften die onder bepaalde voorwaarden gunning van de opdracht zonder aanbestedingsprocedure toestaan?

Is artikel 2 quinquies, lid 4, van richtlijn 2007/66 in overeenstemming met de beginselen van gelijkheid van partijen, van non-discriminatie en van bescherming van de mededinging en waarborgt het het in artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie neergelegde recht op een doeltreffende voorziening in rechte, wanneer het aldus wordt uitgelegd dat het eraan in de weg staat dat de overeenkomst onverbindend wordt verklaard naar nationaal recht (artikel 122 van de Codice del processo amministrativo), ook al heeft de rechter vastgesteld dat inbreuk is gemaakt op de voorschriften die onder bepaalde voorwaarden gunning van de opdracht zonder aanbestedingsprocedure toestaan?

(1) Richtlijn 2007/66/EG van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2007 tot wijziging van de richtlijnen 89/665/EEG en 92/13/EEG van de Raad met betrekking tot de verhoging van de doeltreffendheid van de beroepsprocedures inzake het plaatsen van overheidsopdrachten (PB L 335, blz. 31).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/11

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Verwaltungsgericht Berlin (Duitsland) op 15 januari 2013 — Daniel Unland/Land Berlin

(Zaak C-20/13)

2013/C 86/19

Procestaal: Duits

Verwijzende rechter

Verwaltungsgericht Berlin

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Daniel Unland

Verwerende partij: Land Berlin

Prejudiciële vragen

Dient het primaire en/of het afgeleide Europese recht, in het bijzonder richtlijn 2000/78/EG (1), aldus te worden uitgelegd dat het daarin vervatte algemene verbod van ongerechtvaardigde discriminatie op grond van leeftijd ook van toepassing is op nationale bepalingen betreffende de bezoldiging van deelstaatrechters?

Ingeval vraag 1 bevestigend wordt beantwoord: Volgt uit de uitlegging van dit primaire en/of afgeleide Europese recht dat een nationale bepaling volgens welke de hoogte van het basissalaris van een rechter bij het ontstaan van het dienstverband en de latere stijging van dit basissalaris afhankelijk is van diens leeftijd, een rechtstreekse of indirecte discriminatie op grond van leeftijd oplevert?

3)	Ingeval ook vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: Staat de uitlegging van dit primaire en/of afgeleide Europese recht eraan in de weg dat een dergelijke nationale bepaling volgens de wetgever wordt gerechtvaardigd door het doel, beroepservaring en/of sociale vaardigheid te belonen?

Ingeval ook vraag 3 bevestigend wordt beantwoord: Staat de uitlegging van het primaire en/of het afgeleide Europese recht, zolang geen niet-discriminerende bezoldigingsregeling is ingevoerd, een ander rechtsgevolg toe dan de gediscrimineerden met terugwerkende kracht te bezoldigen volgens de hoogste salaristrap van hun salarisgroep?

Vloeit het rechtsgevolg van de inbreuk op het discriminatieverbod dan voort uit het primaire en/of het afgeleide Europese recht, in het bijzonder richtlijn 2000/78/EG, zelf of vloeit de vordering slechts voort uit de in het recht van de Unie geldende aansprakelijkheid van de overheid voor onjuiste omzetting van Europese voorschriften in het nationale recht?

5)	Staat de uitlegging van het primaire en/of het afgeleide Europese recht in de weg aan een nationale maatregel die het recht op (na)betaling of schadevergoeding afhankelijk stelt van de omstandigheid dat de rechters dit recht onverwijld geldend hebben gemaakt?

Ingeval de vragen 1 tot en met 3 bevestigend worden beantwoord: Volgt uit de uitlegging van het primaire en/of het afgeleide Europese recht dat een overgangswet volgens welke de zittende rechters uitsluitend volgens het bedrag van hun overeenkomstig het oude (discriminerende) bezoldigingsrecht op de peildatum voor de overgang verworven basissalaris in een trap van het nieuwe stelsel worden ingedeeld, en de overgang naar de hogere trappen vervolgens los van het absolute tijdvak van ervaring van de rechter, maar in wezen volgens de sinds de inwerkingtreding van de overgangswet vervulde tijdvakken van ervaring wordt bepaald, een — tot aan het bereiken van de hoogste salaristrap voortdurende — bestendiging van de bestaande discriminatie op grond van leeftijd oplevert?

Ingeval ook vraag 6 bevestigend wordt beantwoord: Staat de uitlegging van het primaire en/of het afgeleide Europese recht eraan in de weg dat dit onbeperkt voortdurende verschil in behandeling door de wetgever aldus wordt gerechtvaardigd dat de overgangswet niet (slechts) de op de peildatum voor de overgang verworven rechten van de zittende rechters, maar (ook) het volgens het oude bezoldigingsrecht te verwachten levensinkomen in elke salarisgroep beoogt te beschermen en nieuwe rechters een hogere bezoldiging beoogt te geven dan de zittende rechters?

Kan de voortdurende discriminatie van de zittende rechters worden gerechtvaardigd door de overweging dat de alternatieve regeling (ook de zittende rechters individueel volgens de tijdvakken van ervaring in te delen) meer bestuurlijke rompslomp meebrengt?

Ingeval ontkennend wordt geantwoord op de mogelijkheid van de in vraag 7 genoemde rechtvaardigingen: Staat de uitlegging van het primaire en/of het afgeleide Europese recht, zolang ook voor de zittende rechters geen niet-discriminerende bezoldigingsregeling is ingevoerd, een ander rechtsgevolg toe dan de zittende rechters met terugwerkende kracht en doorlopend te bezoldigen volgens de hoogste salaristrap van hun salarisgroep?

Ingeval de vragen 1 tot en met 3 bevestigend en vraag 6 ontkennend worden beantwoord: Volgt uit de uitlegging van het primaire en/of het afgeleide Europese recht dat een regeling in een overgangswet volgens welke de zittende rechters die op het tijdstip van de overgang een bepaalde leeftijd hebben bereikt, vanaf een bepaalde salaristrap sneller salarisverhoging krijgen dan de zittende rechters die op de peildatum voor de overgang die leeftijd nog niet hadden bereikt, een rechtstreekse of indirecte discriminatie op grond van leeftijd oplevert?

10)

Ingeval vraag 9 bevestigend wordt beantwoord: Staat de uitlegging van het primaire en/of het afgeleide Europese recht eraan in de weg dat dit verschil in behandeling door de wetgever aldus wordt gerechtvaardigd dat de overgangswet niet de op de peildatum voor de overgang verworven rechten, maar uitsluitend het volgens het oude bezoldigingsrecht te verwachten levensinkomen in elke salarisgroep beoogt te beschermen?

11)

Ingeval ontkennend wordt geantwoord op de mogelijkheid van de in vraag 10 genoemde rechtvaardigingen: Staat de uitlegging van het primaire en/of het afgeleide Europese recht, zolang ook voor de zittende rechters geen niet-discriminerende bezoldigingsregeling is ingevoerd, een ander rechtsgevolg toe dan alle zittende rechters met terugwerkende kracht en doorlopend dezelfde salarisverhoging te geven als de rechters die het in vraag 9 genoemde privilegie genieten?

(1) Richtlijn 2000/78/EG van de Raad van 27 november 2000 tot instelling van een algemeen kader voor gelijke behandeling in arbeid en beroep (PB L 303, blz. 16).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/12

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Tribunale di Napoli (Italië) op 17 januari 2013 — Mascolo/Ministero dell’Istruzione, dell’Università e della Ricerca

(Zaak C-22/13)

2013/C 86/20

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Tribunale di Napoli

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Raffaella Mascolo

Verwerende partij: Ministero dell’Istruzione, dell’Università e della Ricerca

Prejudiciële vragen

1)	Vormt de geschetste regelgeving voor de onderwijssector een gelijkwaardige maatregel in de zin van clausule 5 van [de raamovereenkomst in bijlage bij] richtlijn 1999/70/EG (1)?

Wanneer dient een arbeidsverhouding te worden aangemerkt als betrekking in overheidsdienst voor de toepassing van clausule 5 van [de raamovereenkomst in bijlage bij] richtlijn 1999/70/EG en met name in de zin van de zinsnede „bepaalde sectoren en/of categorieën werknemers” en kan zij dus andere gevolgen rechtvaardigen dan in geval van particuliere arbeidsverhoudingen?

Omvat het begrip „arbeidsvoorwaarden” in clausule 4 van [de raamovereenkomst in bijlage bij] richtlijn 1999/70/EG, gelet op het bepaalde in artikel 3, lid 1, sub c, van richtlijn 2000/78/EG (2) en in artikel 14, lid 1, sub c, van richtlijn 2006/54/EG (3), mede de gevolgen van de onrechtmatige onderbreking van de arbeidsverhouding? Indien het antwoord op deze vraag bevestigend luidt is het dan in het licht van clausule 4 te rechtvaardigen dat het nationale recht normaliter andere gevolgen verbindt aan de onrechtmatige onderbreking van een arbeidsverhouding voor onbepaalde tijd dan aan de onrechtmatige onderbreking van een arbeidsverhouding voor bepaalde tijd?

Is het een lidstaat krachtens het beginsel van loyale samenwerking verboden om de nationale regelgeving in een prejudiciële uitleggingsprocedure bij het Hof van Justitie van de Europese Unie willens en wetens onjuist voor te stellen en dient de rechter bij gebreke van een andersluidende uitlegging in het nationale recht die recht doet aan de uit het lidmaatschap van de Europese Unie voortvloeiende verplichtingen, dat nationale recht voor zover mogelijk uit te leggen overeenkomstig de door de Staat gegeven uitlegging?

Valt onder de volgens richtlijn 91/533/EEG (4), inzonderheid de in artikel 2, leden 1 en 2, sub e, voor arbeidsovereenkomsten of -verhoudingen geldende voorwaarden ook de vermelding van de omstandigheden waarin de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd kan worden omgezet in een overeenkomst voor onbepaalde tijd?

Indien het antwoord op deze vraag bevestigend luidt, is dan een wijziging van de toepasselijke regelgeving met terugwerkende kracht die de werknemer in loondienst niet de mogelijkheid biedt om zijn uit de richtlijn voortvloeiende rechten of de eerbiediging van de in zijn arbeidsovereenkomst opgenomen arbeidsvoorwaarden te doen gelden, strijdig met artikel 8, lid 1 van richtlijn 91/533/EEG en met de inzonderheid in de tweede overweging van de considerans opgenomen doelstellingen van deze richtlijn?

(1) Richtlijn 1999/70/EG van de Raad van 28 juni 1999 betreffende de door het EVV, de UNICE en het CEEP gesloten raamovereenkomst inzake arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd (PB L 175, blz. 43).

(2) Richtlijn 2000/78/EG van de Raad van 27 november 2000 tot instelling van een algemeen kader voor gelijke behandeling in arbeid en beroep (PB L 303, blz. 16).

(3) Richtlijn 2006/54/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 juli 2006 betreffende de toepassing van het beginsel van gelijke kansen en gelijke behandeling van mannen en vrouwen in arbeid en beroep (herschikking) (PB L 204, blz. 23).

(4) Richtlijn 91/533/EEG van de Raad van 14 oktober 1991 betreffende de verplichting van de werkgever de werknemer te informeren over de voorwaarden die op zijn arbeidsovereenkomst of -verhouding van toepassing zijn (PB L 288, blz. 32).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/13

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Corte suprema di cassazione (Italië) op 24 januari 2013 — ASS.I.CA. en Krafts Foods Italia SpA/Associazione fra produttori per la tutela del salame Felino e.a.

(Zaak C-35/13)

2013/C 86/21

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Corte suprema di cassazione

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: ASS.I.CA. — Associazione Industriali delle Carni, Krafts Foods Italia SpA

Verwerende partijen: Associazione fra produttori per la tutela del salame Felino e.a.

Prejudiciële vragen

Moet artikel 2 van verordening nr. 2081/1992 (1) aldus worden uitgelegd dat een vereniging van producenten geen aanspraak kan maken op een uitsluitend recht om binnen de Gemeenschap gebruik te maken van een geografische oorsprongsbenaming die op het grondgebied van een lidstaat wordt gebruikt om een bepaald type salami aan te duiden, zonder dat zij tevoren van deze lidstaat een bindende beschikking heeft verkregen waarin is aangegeven wat de grenzen van het geografische productiegebied zijn, hoe de salami wordt geproduceerd en aan welke vereisten producenten eventueel moeten voldoen om de benaming te mogen gebruiken?

2)	Welke regeling is in de gemeenschappelijke markt en in een lidstaat van toepassing op een geografische benaming die niet geregistreerd is, in het licht van de bepalingen van verordening nr. 2081/1992?

(1) Verordening (EEG) nr. 2081/92 van de Raad van 14 juli 1992 inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen (PB L 208, blz. 1).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/14

Hogere voorziening ingesteld op 31 januari 2013 door de Bondsrepubliek Duitsland tegen het arrest van het Gerecht (Derde kamer) van 21 november 2012 in zaak T-270/08, Bondsrepubliek Duitsland/Europese Commissie

(Zaak C-54/13 P)

2013/C 86/22

Procestaal: Duits

Partijen

Rekwirante: Bondsrepubliek Duitsland (vertegenwoordigers: T. Henze, gemachtigde, C. von Donat en J. Lipinsky, Rechtsanwälte)

Andere partijen in de procedure: Europese Commissie, Koninkrijk Spanje, Koninkrijk der Nederlanden, Franse Republiek

Conclusies

—

vernietiging van het arrest van het Gerecht van de Europese Unie van 21 november 2012 in zaak T-270/08, Bondsrepubliek Duitsland, Koninkrijk Spanje (interveniënt), Franse Republiek (interveniënte) en Koninkrijk der Nederlanden (interveniënt)/Europese Commissie, houdende verwerping van een beroep tot nietigverklaring van beschikking C(2008) 1615 def. van de Commissie van 29 april 2008 inzake de vermindering van de bijdrage van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (EFRO) voor een Operationeel Programma in de onder doelstelling 1 vallende regio Oost-Berlijn (Duitsland) (1994-1999) overeenkomstig beschikking C(94) 1973 van de Commissie van 5 augustus 1994 en nietigverklaring van de in zaak T-270/08 bestreden beschikking C(2008) 1615 def. van de Commissie van 29 april 2008 inzake de vermindering van de bijdrage van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (EFRO) voor een Operationeel Programma in de onder doelstelling 1 vallende regio Oost-Berlijn (Duitsland) (1994-1999) overeenkomstig beschikking C(94) 1973 van de Commissie van 5 augustus 1994;

—	verwijzing van de Commissie in de kosten van de procedure.

Middelen en voornaamste argumenten

Tot staving van haar hogere voorziening voert rekwirante vier middelen aan.

Het Gerecht heeft artikel 24, lid 2, van verordening nr. 4253/88 (1), juncto artikel 1 van verordening nr. 2988/95 (2), en het beginsel van bevoegdheidstoedeling (oud artikel 5 EG, thans artikel 5, lid 2, VEU en artikel 7 VWEU) geschonden, doordat het in het bestreden arrest ten onrechte heeft geoordeeld dat ook zuiver administratieve fouten van de nationale autoriteiten een „onregelmatigheid” vormen, die de Commissie machtigt tot een financiële correctie op grond van artikel 24, lid 2, van verordening nr. 4253/88.

Voorts heeft het Gerecht artikel 24, lid 2, van verordening nr. 4253/88, juncto het beginsel van bevoegdheidstoedeling (artikel 5, lid 2, VEU en artikel 7 VWEU), geschonden, doordat het de Commissie ten onrechte de bevoegdheid heeft toegekend om financiële correcties door extrapolatie toe te passen (eerste onderdeel van het tweede middel). Ook al kan aan artikel 24, lid 2, van verordening nr. 4253/88 de bevoegdheid van de Commissie tot vermindering door extrapolatie worden ontleend, het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting, doordat het de wijze van extrapolatie in het onderhavige geval heeft bevestigd. De Commissie had de door haar verweten fouten niet als systematisch voor het gehele operationele programma mogen aanmerken en de daarvoor berekende foutenmarge niet naar het gehele programma mogen extrapoleren. Voorts had de Commissie de door haar gebruikte steekproef niet mogen gebruiken om de bijdrage voor het gehele programma te verminderen door extrapolatie (tweede onderdeel van het tweede middel). Bovendien heeft de Commissie door niet-representatieve fouten te extrapoleren en forfaitaire correcties toe te passen, de financiële bijdrage voor het operationele programma op onevenredige wijze verminderd (derde onderdeel van het tweede middel).

Het bestreden arrest van het Gerecht is ook in strijd met artikel 24, lid 2, van verordening nr. 4253/88, juncto het beginsel van bevoegdheidstoedeling, doordat het Gerecht ten onrechte lijkt te veronderstellen dat de Commissie bevoegd is om forfaitaire financiële correcties toe te passen (eerste onderdeel van het derde middel). Ook al bestaat er een dergelijke bevoegdheid om forfaitaire correcties toe te passen, het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door de toepassing van onevenredige forfaitaire correcties in het onderhavige geval te bevestigen (tweede onderdeel van het derde middel).

Ten slotte is het Gerecht de motiveringsplicht krachtens artikel 81 van zijn Reglement voor de procesvoering junctis de artikelen 36 en 53, eerste alinea, van het Statuut van het Hof van Justitie van de Europese Unie niet nagekomen, doordat uit de motivering van het bestreden arrest niet blijkt dat het Gerecht rekwirantes argument betreffende de niet-ontvankelijkheid van forfaitaire financiële correcties (eerste onderdeel van het tweede middel) heeft onderzocht, noch op grond van welke overwegingen het Gerecht dit argument heeft afgewezen.

(1) Verordening (EEG) nr. 4253/88 van de Raad van 19 december 1988 tot vaststelling van toepassingsbepalingen van verordening (EEG) nr. 2052/88 met betrekking tot de coördinatie van de bijstandsverlening uit de onderscheiden Structuurfondsen enerzijds en van die bijstandsverlening met die van de Europese Investeringsbank en de andere bestaande financieringsinstrumenten anderzijds (PB L 374, blz. 1).

(2) Verordening (EG, Euratom) nr. 2988/95 van de Raad van 18 december 1995 betreffende de bescherming van de financiële belangen van de Europese Gemeenschappen (PB L 312, blz. 1).

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/15

Beschikking van het Gerecht van 29 januari 2013 — Sagar/Commissie

(Zaak T-269/00) (1)

(Beroep tot nietigverklaring - Staatssteun - Verlaging van sociale bijdragen ten behoeve van ondernemingen op grondgebied van Venetië en Chioggia - Beschikking waarbij steunregeling onverenigbaar met gemeenschappelijke markt wordt verklaard en terugvordering van ter beschikking gestelde steun wordt opgelegd - Beroep kennelijk rechtens ongegrond)

2013/C 86/23

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij: Sagar Srl (Segrate, Italië) (vertegenwoordigers: A. Vianello, M. Merola en M. Pappalardo, advocaten)

Verwerende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: V. Di Bucci, gemachtigde, bijgestaan door A. Dal Ferro, advocaat)

Interveniënte aan de zijde van verzoekende partij: Italiaanse Republiek (vertegenwoordigers: aanvankelijk U. Leanza, vervolgens I. Braguglia, vervolgens R. Adam en ten slotte I. Bruni, gemachtigden, bijgestaan door G. Aiello en P. Gentili, avvocati dello Stato)

Voorwerp

Verzoek tot nietigverklaring van beschikking 2000/394/EG van de Commissie van 25 november 1999 betreffende de steunmaatregelen ten behoeve van de ondernemingen op het grondgebied van Venetië en Chioggia zoals bedoeld in wetten nr. 30/1997 en nr. 206/1995 houdende verlagingen van sociale bijdragen (PB 2000, L 150, blz. 50)

Dictum

1)	De exceptie van niet-ontvankelijkheid die de Europese Commissie heeft opgeworpen, wordt gevoegd met de zaak ten gronde.

2)	Het beroep wordt kennelijk rechtens ongegrond verklaard.

3)	Sagar Srl draagt, naast haar eigen kosten, ook de kosten van de Commissie.

4)	De Italiaanse Republiek draagt haar eigen kosten.

(1) PB C 355 van 9.12.2000.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/15

Beschikking van het Gerecht van 29 januari 2013 — Barbini e.a./Commissie

(Zaak T-272/00) (1)

2013/C 86/24

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partijen: Alfredo Barbini Srl (Murano, Italië), Aureliano Toso Srl (Murano), AVMazzega Srl (Murano), Barovier & Toso vetrerie artistiche riunite Srl (Murano), Carlo Moretti Srl (Murano), Effetre SpA (Resana, Italië), Ferro & Lazzarini Srl (Murano), Formia Srl (Murano), Gino Cenedese & Figlio (Murano), La Murrina (Murano), Mazzuccato International Srl (Murano), Nason & Moretti Srl, (Murano), Tfz Internazionale Srl (Murano), V. Nason & C. Srl (Murano), Venini SpA (Murano), Vetreria de Majo Srl (Murano) en Vetreria LAG Srl (Murano) (vertegenwoordigers: A. Vianello, M. Merola en A. Sodano, advocaten)

Verwerende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: V. Di Bucci, gemachtigde, bijgestaan door A. Dal Ferro, advocaat)

Interveniënte aan de zijde van verzoekende partijen: Italiaanse Republiek (vertegenwoordigers: aanvankelijk U. Leanza, vervolgens I. Braguglia, vervolgens R. Adam en ten slotte I. Bruni, gemachtigden, bijgestaan door G. Aiello en P. Gentili, avvocati dello Stato)

Voorwerp

Dictum

1)	De exceptie van niet-ontvankelijkheid die de Europese Commissie heeft opgeworpen, wordt gevoegd met de zaak ten gronde.

2)	Het beroep wordt deels kennelijk niet-ontvankelijk en deels kennelijk rechtens ongegrond verklaard.

Alfredo Barbini Srl, Aureliano Toso Srl, AVMazzega Srl, Barovier & Toso vetrerie artistiche riunite Srl, Carlo Moretti Srl, Effetre SpA, Ferro & Lazzarini Srl, Formia Srl, Gino Cenedese & Figlio, La Murrina, Mazzuccato International Srl, Nason & Moretti Srl, Tfz Internazionale Srl, V. Nason & C. Srl, Venini SpA, Vetreria de Majo Srl en Vetreria LAG Srl dragen, naast hun eigen kosten, ook de kosten van de Commissie.

4)	De Italiaanse Republiek draagt haar eigen kosten.

(1) PB C 355 van 9.12.2000.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/16

Beschikking van het Gerecht van 29 januari 2013 — Unindustria e.a./Commissie

(Zaak T-273/00) (1)

2013/C 86/25

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partijen: Unione degli industriali della provincia di Venezia (Unindustria) (Venetië, Italië), Comitato «Venezia vuole vivere» (Venetië), Siram SpA (Milaan, Italië), Fiorital Srl (Venetië), Jesurum di M. e A. Levi Morenos Sas (Venetië), Grafiche Veneziane Srl (Venetië), Cantiere navale De Poli SpA (Pellestrina, Italië), Aive Srl (Marcon, Italië), Bortoli Ettore Srl (Venetië), Tessuti Artistici Fortuny SpA (Venetië), Lorenzo Rubelli SpA (Venetië), Tecnomare SpA (Venetië) en Arsenale Venezia SpA (Venetië) (vertegenwoordigers: A. Vianello, M. Merola en A. Sodano, advocaten)

Verwerende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: V. Di Bucci, gemachtigde, bijgestaan door A. Dal Ferro, advocaat)

Voorwerp

Dictum

1)	De exceptie van niet-ontvankelijkheid die de Europese Commissie heeft opgeworpen, wordt gevoegd met de zaak ten gronde.

2)	Het beroep wordt kennelijk rechtens ongegrond verklaard.

De Unione degli industriali della provincia di Venezia (Unindustria), het Comitato „Venezia vuole vivere”, Siram SpA, Fiorital Srl, Jesurum di M. e A. Levi Morenos Sas, Grafiche Veneziane Srl, Cantiere navale De Poli SpA, Aive Srl, Bortoli Ettore Srl, Tessuti Artistici Fortuny SpA, Lorenzo Rubelli SpA, Tecnomare SpA en Arsenale Venezia SpA dragen, naast hun eigen kosten, ook de kosten van de Commissie.

4)	De Italiaanse Republiek draagt haar eigen kosten.

(1) PB C 355 van 9.12.2000.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/16

Beschikking van de president van het Gerecht van 1 februari 2013 — Travetanche Injection/Commissie

(Zaak T-368/11 R)

(Kort geding - Afwijzing van hoofdberoep - Afdoening zonder beslissing)

2013/C 86/26

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Travetanche Injection SPRL (Brussel, België) (vertegenwoordigers: K. Van Maldegem en R. Cana, advocaten)

Verwerende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: P. Oliver en E. Manhaeve, gemachtigden, bijgestaan door K. Sawyer, advocaat)

Voorwerp

Verzoek om opschorting van de tenuitvoerlegging van verordening (EU) nr. 366/2011 van de Commissie van 14 april 2011 tot wijziging van bijlage XVII bij verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad inzake de registratie en beoordeling van en de autorisatie en beperkingen ten aanzien van chemische stoffen (Reach), wat betreft acrylamide (PB L 101, blz. 12)

Dictum

Er behoeft niet meer te worden beslist over het kort geding.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/17

Beschikking van het Gerecht van 5 februari 2013 — BSI/Raad

(Zaak T-551/11) (1)

(Beroep tot nietigverklaring - Dumping - Uitbreiding van antidumpingrecht op invoer van bepaalde soorten ijzeren of stalen bevestigingsmiddelen van oorsprong uit Volksrepubliek China tot invoer van bepaalde soorten uit Maleisië verzonden ijzeren of stalen bevestigingsmiddelen - Onafhankelijke importeur - Artikel 263, vierde alinea, VWEU - Niet individueel geraakt - Regelgevingshandeling met uitvoeringsmaatregelen - Niet-ontvankelijkheid)

2013/C 86/27

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij: Brugola Service International Srl (BSI) (Cassano Magnago, Italië) (vertegenwoordigers: S. Bariatti en M. Farneti, advocaten)

Verwerende partij: Raad van de Europese Unie (vertegenwoordigers: J.-P. Hix en P. Mahnič Bruni, gemachtigden, aanvankelijk bijgestaan door G. Berrisch en M. de Morpurgo, vervolgens door G. Berrisch, advocaten)

Interveniënte aan de zijde van verwerende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: M. França en D. Grespan, gemachtigden)

Voorwerp

Verzoek om nietigverklaring van uitvoeringsverordening (EU) nr. 723/2011 van de Raad van 18 juli 2011 tot uitbreiding van het bij verordening (EG) nr. 91/2009 ingestelde definitieve antidumpingrecht op bepaalde soorten ijzeren of stalen bevestigingsmiddelen van oorsprong uit de Volksrepubliek China tot bepaalde soorten uit Maleisië verzonden ijzeren of stalen bevestigingsmiddelen, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Maleisië (PB L 194, blz. 6)

Dictum

1)	Het beroep wordt niet-ontvankelijk verklaard.

2)	Brugola Service International Srl (BSI) wordt verwezen in haar eigen kosten en in die van de Raad van de Europese Unie.

3)	De Europese Commissie draagt haar eigen kosten.

(1) PB C 370 van 17.12.2011.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/17

Hogere voorziening ingesteld op 8 januari 2013 door Dana Mocová tegen het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van 13 juni 2012 in zaak F-41/11, Mocová/Commissie

(Zaak T-347/12 P)

2013/C 86/28

Procestaal: Frans

Partijen

Rekwirerende partij: Dana Mocová (Praag, Tsjechische Republiek) (vertegenwoordigers: D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis en É. Marchal, advocaten)

Andere partij in de procedure: Europese Commissie

Conclusies

De rekwirerende partij verzoekt het Gerecht:

—	het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken (Derde kamer) van 13 juni 2012 in zaak F-41/11, Dana Mocová/Europese Commissie, te vernietigen;

—	het besluit tot afwijzing van het verzoek om verlenging van rekwirantes overeenkomst nietig te verklaren;

—	de Commissie te verwijzen in de kosten van de beide procedures.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van de hogere voorziening voert de rekwirerende partij twee middelen aan.

Eerste middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting met betrekking tot de draagwijdte van het legaliteitsbeginsel, daar het GVA ten eerste heeft geoordeeld dat de motivering die het tot het aangaan van overeenkomsten bevoegd gezag (hierna: „TAVOBG”) in het stadium van de afwijzing van de klacht geeft, de motivering kan vervangen en wijzigen die is gegeven bij de afwijzing van rekwirantes verzoek om verlenging van haar overeenkomst van tijdelijk functionaris, en het GVA ten tweede heeft geoordeeld dat de motivering geldig is, ofschoon zij gebaseerd is op elementen die na de bestreden handeling zijn vastgesteld. Rekwirante betoogt dat:

—

indien haar overeenkomst in casu niet was verlengd wegens de anti-cumulatieregel van acht jaar, het TAVOBG in het antwoord op de klacht vervolgens niet kan stellen dat de overeenkomst niet is verlengd om budgettaire redenen, rekwirantes verdiensten en het dienstbelang, om vervolgens voor het Gerecht die motivering te beperken tot budgettaire redenen;

—	het GVA, in tegenstelling tot hetgeen in punt 50 van het bestreden arrest is gesteld, gehouden is om de exceptie van onwettigheid van de regel van acht jaar te onderzoeken, welke reden is aangevoerd bij de afwijzing van het verzoek om verlenging van de overeenkomst van tijdelijk functionaris.

Tweede middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting, daar het GVA heeft geoordeeld dat het TAVOBG het bestreden besluit in het belang van de dienst had genomen, terwijl het heeft vastgesteld dat de Commissie ter terechtzitting heeft erkend dat alleen budgettaire redenen hadden kunnen worden aangevoerd ter motivering van het in eerste aanleg bestreden besluit. Voorts stelt rekwirante dat het GVA zich schuldig heeft gemaakt aan schending van zijn motiveringsplicht en van de verplichting om alle voor hem aangevoerde schendingen van het recht te onderzoeken, daar het op geen enkele wijze heeft verwezen naar rekwirantes betoog over de tegenstrijdigheid tussen de motivering betreffende het schrappen van posten om budgettaire redenen en het openen van nieuwe posten van tijdelijke functionarissen van de rang AD9.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/18

Beroep ingesteld op 4 januari 2013 — Advance Magazine Publishers/BHIM — Montres Tudor (GLAMOUR)

(Zaak T-1/13)

2013/C 86/29

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Advance Magazine Publishers, Inc. (New York, Verenigde Staten) (vertegenwoordigers: T. Raab, H. Lauf en V. Ahmann, advocaten)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Montres Tudor SA (Genève, Zwitserland)

Conclusies

—	vernietiging van de beslissing van de tweede kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 10 oktober 2012 in zaak R 0231/2012-2;

—	verwijzing van verweerder en de andere partij in de kosten van de procedure voor de kamer van beroep van het BHIM.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: verzoekster

Betrokken gemeenschapsmerk: woordmerk „GLAMOUR” –gemeenschapsmerkaanvraag nr. 9380916

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: andere partij in de procedure voor de kamer van beroep

Oppositiemerk of -teken: internationaal merk „TUDOR GLAMOUR” voor waren van klasse 14, met werking in de Gemeenschap

Beslissing van de oppositieafdeling: toewijzing van de oppositie voor de omstreden waren

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikel 8, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/18

Beroep ingesteld op 4 januari 2013 — Sherwin-Williams Sweden/BHIM — Akzo Nobel Coatings International (ARTI)

(Zaak T-12/13)

2013/C 86/30

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Sherwin-Williams Sweden AB (Märsta, Zweden) (vertegenwoordiger: L. Ström, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Akzo Nobel Coatings International BV (Arnhem, Nederland)

Conclusies

—

vernietiging van de beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 18 oktober 2012 in zaak R 2085/2011-1 vernietigen (tot bevestiging van beslissing van de oppositieafdeling nr. B 1 717 142 van 9 augustus 2011);

—	vergoeding van verzoekster voor de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: verzoekster

Betrokken gemeenschapsmerk: beeldmerk „ARTI” voor waren van klasse 2 — gemeenschapsmerk nr. 9017427

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: andere partij in de procedure voor de kamer van beroep

Oppositiemerk of -teken: Benelux-woordmerk nr. 753 216 en internationaal woordmerk nr. 872478 „ARTITUDE” voor waren van klasse 2

Beslissing van de oppositieafdeling: toewijzing van de oppositie

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikel 8, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/19

Beroep ingesteld op 3 januari 2013 — MasterCard International/BHIM — Nehra (surfpin)

(Zaak T-13/13)

2013/C 86/31

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: MasterCard International, Inc. (New York, Verenigde Staten) (vertegenwoordigers: N. Bolter en C. Sawdy, solicitors)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Sheetal Nehra (Londen, Verenigd Koninkrijk)

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

—	de beslissing te vernietigen volgens artikel 8, leden 1, sub b, 4 en 5, van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het gemeenschapsmerk;

—	de oppositie die verzoekster tegen het merk van de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep heeft ingesteld, in haar geheel toe te wijzen;

—

subsidiair, verzoeksters oppositie toe te wijzen met betrekking tot de diensten waarvoor wordt geoordeeld dat gevaar voor verwarring bestaat en/of met betrekking tot de diensten waarvoor wordt vastgesteld dat door het gebruik van het aangevraagde merk ongerechtvaardigd voordeel kan worden getrokken uit of afbreuk kan worden gedaan aan het onderscheidende vermogen of de reputatie van verzoeksters merk;

—	de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep te verwijzen in de kosten van verzoekster.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep

Betrokken gemeenschapsmerk: beeldmerk in blauw, zwart en wit dat een tekening van drie elkaar overlappende cirkels weergeeft en het woordelement „surfpin” bevat, voor diensten van klasse 36 — gemeenschapsmerkaanvraag nr. 8 368 862

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: verzoekster

Oppositiemerk of -teken: beeldmerken in verschillende kleuren die een tekening van elkaar overlappende cirkels weergeven en waarvan sommige de woordelementen „MasterCard Worldwide” of „MasterCard” bevatten — gemeenschapsmerkinschrijving nr. 5 198 585, gemeenschapsmerkinschrijving nr. 5 198 494, inschrijving in het Verenigd Koninkrijk van merk nr. 2 425 471, inschrijving in het Verenigd Koninkrijk van merk nr. 2 429 669, gemeenschapsmerkinschrijving nr. 5 646 261, gemeenschapsmerkinschrijving nr. 761 221, gemeenschapsmerkinschrijving nr. 5 646 492 en gemeenschapsmerkinschrijving nr. 5 646 609, voor waren en diensten van de klassen 3, 5, 6, 9, 12, 14, 16, 18, 20, 21, 24, 25, 27, 28, 35, 36, 38, 39, 41, 42, 43, 44 en 45

Beslissing van de oppositieafdeling: afwijzing van de oppositie

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikel 8, leden 1, sub b, 4 en 5, van verordening (EG) nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/19

Beroep ingesteld op 3 januari 2013 — Seal Trademarks/BHIM — Exel Composites (XCEL)

(Zaak T-14/13)

2013/C 86/32

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Seal Trademarks Pty Ltd (Queensland, Australië) (vertegenwoordiger: E. Armijo Chávarri, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Exel Composites Oyj (Mäntyharju, Finland)

Conclusies

—	de beslissing van de tweede kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (BHIM) van 11 oktober 2012 vernietigen of;

—	subsidiair, deze beslissing wijzigen omdat zij in strijd is met de artikelen 42, leden 2 en 3, en 8, lid 1, sub b, van de verordening inzake het gemeenschapsmerk (en het BHIM daarbij uitdrukkelijk verwijzen in de kosten van de procedure)

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: verzoekster

Betrokken gemeenschapsmerk: woordmerk „XCEL” voor waren van de klassen 18, 25 en 28 — gemeenschapsmerkinschrijving nr. 3 809 571

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: andere partij in de procedure voor de kamer van beroep

Oppositiemerk of -teken: gemeenschapsmerkinschrijving nr. 2 996 891, Oostenrijkse merkinschrijving nr. 149 726 en Zweedse merkinschrijving nr. 324 307 van het woordmerk „EXEL” voor waren van de klassen 18 en 28

Beslissing van de oppositieafdeling: gedeeltelijke toewijzing van de oppositie

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van de artikelen 42, leden 2 en 3, en 8, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/20

Beroep ingesteld op 18 januari 2013 — dm-drogerie markt/BHIM — Semtee (CALDEA)

(Zaak T-26/13)

2013/C 86/33

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: dm-drogerie markt GmbH & Co. KG (Karlsruhe, Duitsland) (vertegenwoordigers: O. Bludovsky en B. Beinert, advocaten)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Semtee (Escaldes Engornay, Andorra)

Conclusies

—	de beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 10 oktober 2012 (beroep in oppositieprocedure nr. R 2432/2011-1) vernietigen en aldus herzien dat de gemeenschapsmerkaanvraag wordt afgewezen;

—

subsidiair, de beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 10 oktober 2012 (beroep in oppositieprocedure nr. R 2432/2011-1) vernietigen en de zaak terugverwijzen naar het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt;

—	subsidiair, de beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 10 oktober 2012 (beroep in oppositieprocedure nr. R 2432/2011-1) vernietigen.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: andere partij in de procedure voor de kamer van beroep

Betrokken gemeenschapsmerk: woordmerk „CALDEA” voor waren en diensten van de klassen 3, 35, 37, 42, 44 en 45 — gemeenschapsmerkaanvraag nr. 9 264 433

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: verzoekster

Oppositiemerk of -teken: internationale inschrijving nr. 894 004 met werking onder meer in de Europese Unie voor waren van de klassen 3, 5 en 8

Beslissing van de oppositieafdeling: afwijzing van de oppositie in haar geheel

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikel 8, lid 1, sub b, en lid 5, van verordening nr. 207/2009 van de Raad

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/20

Beroep ingesteld op 23 januari 2013 — Elan/Commissie

(Zaak T-27/13)

2013/C 86/34

Procestaal: Sloveens

Partijen

Verzoekende partij: Elan, proizvodnja športnih izdelkov, d.o.o. (Begunje na Gorenjskem, Slovenië) (vertegenwoordiger: P. Pensa, advocaat)

Verwerende partij: Europese Commissie

Conclusies

—	de artikelen 2 tot en met 5 van het besluit van de Commissie van 19 september 2012 betreffende maatregelen ten behoeve van de onderneming ELAN d.o.o., SA.26379 (C 13/2010) nietig verklaren;

—	de Commissie verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar beroep voert verzoekster vier middelen aan.

Schending van de motiveringsplicht (artikel 296, lid 2, VWEU) en schending van wezenlijke vormvereisten wegens ontoereikende motivering (artikel 263, lid 2, VWEU).

De Commissie heeft ontoereikend gemotiveerd waarom zij de door de ondernemingen Zavarovalnica Triglav en Triglav Naložbe toegediende kapitaalinjectie aan de staat toerekent. Voorts heeft zij niet gemotiveerd waarom zij de cessies op het vlak van de maritieme divisie van de onderneming Elan niet als passende compensatiemaatregelen heeft aanvaard.

Schending van artikel 107, lid 1, VWEU wegens een kennelijk onjuiste beoordeling van de feiten door te oordelen dat er staatsmiddelen waren en door de handelswijze van de ondernemingen Zavarovalnica Triglav, Triglav Naložbe en KAD-PPS aan de staat toe te rekenen.

In de eerste plaats heeft de Commissie de feiten kennelijk onjuist beoordeeld wat het toezicht en de invloed van de staat betreft op Zavod za pokojninsko in invalidsko zavarovanje (ZPIZ) [Instituut voor pensioen- en invaliditeitsverzekering] en bijgevolg op de ondernemingen Zavarovalnica Triglav en Triglav Naložbe. In de tweede plaats heeft de Commissie geen aanwijzing aangevoerd, zoals volgens de rechtspraak in de zaak Stardust Marine is vereist, op grond waarvan de handelswijze van de ondernemingen KAD-PPS, Zavarovalnica Triglav en Triglav Naložbe aan de staat kunnen worden toegerekend en is zij hierbij volledig voorbijgegaan aan het feit dat de privé-ondernemingen Zavarovalnica Triglav en Triglav Naložbe een negatief toezicht op de onderneming Elan hebben uitgeoefend.

Schending van artikel 107, lid 1, VWEU wat de verenigbaarheid betreft van de handelswijze van de ondernemingen met het beginsel van de particuliere investeerder in een markteconomie wegens een kennelijke onjuiste beoordeling van de feiten wat het besluitvormingsproces van de vennoten vóór de herkapitalisatie en de tenuitvoerlegging van maatregel 2 betreft (herkapitalisatie van de onderneming Elan in de zomer van 2008)

De Commissie is klaarblijkelijk ten onrechte uitgegaan van zes doorslaggevende feitelijke omstandigheden om tot de conclusie te komen dat maatregel 2 onverenigbaar was met het beginsel van de particuliere investeerder in een markteconomie:

—	ten eerste heeft de Commissie op misleidende wijze uitsluitend rekening gehouden met de minst gunstige evaluatie van de waarde van het kapitaal van de onderneming Elan hoewel in de snelle evaluatie van de waarde vier ramingen voorkwamen;

—	ten tweede heeft zij op willekeurige wijze en zonder deskundigenadvies in te winnen de door de onderneming Audit-IN uitgevoerde raming van de waarde als achterhaald en irrelevant afgewezen, alsook zonder rechtvaardiging prioriteit verleend aan de snelle evaluatie van de waarde;

—	ten derde heeft de Commissie ten onrechte vastgesteld dat er geen particuliere investeerders aan de herkapitalisatie hebben deelgenomen, hoewel het aandeel van het privé-kapitaal ten minste 35,05 % bedraagt;

—

ten vierde heeft de Commissie ten onrechte vastgesteld dat het meerjarenplan 2008-2012 en het saneringsplan door de onderneming Elan zelf waren opgesteld, aangezien zij volledig is voorbijgegaan aan het feit dat het saneringsplan van de onderneming Elan is opgesteld op basis van de reconversiestrategie die door een externe consulent speciaal voor de onderneming is opgesteld;

—

ten vijfde is ook de vaststelling onjuist dat er geen akkoord was met de banken over de herschikking van de leningen die vóór de herkapitalisatie bestonden, aangezien de Commissie kennelijk helemaal geen rekening heeft gehouden met de bewijsstukken aan de hand waarvan de banken aan de onderneming Elan hebben bevestigd dat zij haar leningen zou herschikken, indien de vennoten de onderneming Elan herkapitaliseren;

—	ten zesde is de stelling van de Commissie onjuist volgens welke de herkapitalisatie van de onderneming Elan van 2007 geen vruchten heeft afgeworpen en dat de particuliere vennoten dus niet meer in de onderneming Elan hebben geïnvesteerd.

Kennelijke onjuiste beoordeling van de feiten wat de compenserende maatregelen betreft krachtens de punten 38-40 van de communautaire richtsnoeren inzake reddings- en herstructureringssteun aan ondernemingen in moeilijkheden en schending van artikel 107, lid 3, sub c, VWEU.

De Commissie heeft een kennelijke beoordelingsfout gemaakt door vast te stellen dat de onderneming Elan geen passende compenserende maatregelen heeft vastgesteld en heeft dus artikel 107, lid 3, sub c, VWEU gelezen in samenhang met de communautaire richtsnoeren inzake reddings- en herstructureringssteun aan ondernemingen in moeilijkheden, onjuist toegepast:

—	ten eerste is de Commissie voorbijgegaan aan het feit dat in de reconversiestrategie uitdrukkelijk is vermeld dat in uiterste noodzaak de distributieonderneming in de Verenigde Staten zou worden geliquideerd;

—	ten tweede heeft de Commissie ten onrechte vermeld dat de samenwerking in de gemeenschappelijke distributieonderneming op initiatief van de onderneming Dal Bello is stopgezet;

—	ten derde heeft de Commissie ten onrechte geen rekening gehouden met de gevolgen van de compenserende maatregelen met betrekking tot de detailhandel in ski’s voor de „voornaamste” handel van de onderneming Elan, te weten de productie van ski’s.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/22

Hogere voorziening ingesteld op 24 januari 2013 door Vincent Bouillez tegen het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van 14 november 2012 in zaak F-75/11, Bouillez/Raad

(Zaak T-31/13 P)

2013/C 86/35

Procestaal: Frans

Partijen

Rekwirerende partij: Vincent Bouillez (Overijse, België) (vertegenwoordigers: D. Abreu Caldas, A. Coolen, J.-N. Louis en É. Marchal, advocaten)

Andere partij in de procedure: Raad van de Europese Unie

Conclusies

De rekwirerende partij verzoekt het Gerecht:

—	het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken (Derde kamer) van 14 november 2012 in zaak F-75/11, Vincent Bouillez/Raad, te vernietigen;

—	het besluit om rekwirant niet te bevorderen nietig te verklaren;

—	de Raad te verwijzen in de kosten van de beide procedures.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van de hogere voorziening voert de rekwirerende partij drie middelen aan.

Eerste middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting, aangezien het GVA zonder daadwerkelijke controle heeft vastgesteld dat het in eerste aanleg bestreden besluit voldeed aan de motiveringsplicht, terwijl het de Raad om geen enkel bewijs had gevraagd ten aanzien van de concrete toepassing van de criteria van artikel 45 van het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie bij de vergelijking van rekwirants verdiensten met die van de andere voor bevordering in aanmerking komende ambtenaren.

Tweede middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting, daar het GVA zich heeft gebaseerd op loutere stellingen van de Raad volgens welke bij de vergelijking van de verdiensten wel degelijk rekening is gehouden met het niveau van de gedragen verantwoordelijkheden, teneinde te oordelen dat rekiwrant niet het tegendeel had aangetoond, en dit ondanks de informatie die hij in het kader van maatregelen tot organisatie van de procesgang had verstrekt en waaruit bleek dat verschillende bevorderde ambtenaren geen verantwoordelijkheden droegen noch een zo hoog cijfer als dat van rekwirant hadden en evenmin meer gebruikte talen (betreffende de punten 45 en 46 van het bestreden arrest).

Derde middel, ontleend aan een tegenstrijdige redenering, aangezien het GVA niet kan oordelen dat de Raad terecht heeft besloten om de verdiensten van alle in het kader van de bevorderingsronde 2007 voor bevordering in aanmerking komende ambtenaren van de rang AST 6 opnieuw te vergelijken, om vervolgens vast te stellen dat de Raad niet verplicht was om rekening te houden met de verdiensten van een specifieke ambtenaar die in die ronde reeds was bevorderd en wiens bevordering definitief was geworden (betreffende de punten 69 en 70 van het bestreden arrest).

Voorts stelt rekwirant dat het GVA van een onjuiste rechtsopvatting is uitgegaan door de feiten op basis van de stukken van het dossier niet aan te merken als een kennelijke beoordelingsfout.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/22

Hogere voorziening ingesteld op 24 januari 2013 door Mario Paulo da Silva Tenreiro tegen het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van 14 november 2012 in zaak F-120/11, da Silva Tenreiro/Commissie

(Zaak T-32/13 P)

2013/C 86/36

Procestaal: Frans

Partijen

Rekwirerende partij: Mario Paulo da Silva Tenreiro (Kraainem, België) (vertegenwoordigers: S. Orlandi, J.-N. Louis en D. Abreu Caldas, advocaten)

Andere partij in de procedure: Europese Commissie

Conclusies

De rekwirerende partij verzoekt het Gerecht:

—

te verklaren en vast te stellen,

—	het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van 14 november 2012 (zaak F-120/11, da Silva Tenreiro/Commissie) houdende verwerping van rekwirants beroep, wordt vernietigd;

—	opnieuw uitspraak doende,

—

te verklaren en vast te stellen,

—	het besluit van de Europese Commissie tot afwijzing van rekwirants sollicitatie naar de vacante post van directeur van directie A, „Civiel recht”, van het directoraat-generaal (DG) „Justitie” en het besluit tot aanstelling van Z op die post, worden nietig verklaard;

—	de Commissie te verwijzen in de kosten van de beide procedures.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van de hogere voorziening voert de rekwirerende partij twee middelen aan.

Eerste middel, ontleend aan een verkeerde opvatting van de feiten:

—

enerzijds doordat het GVA heeft geoordeeld dat de term „background”, die wordt gebruikt in de kennisgeving van vacature van de betrokken procedure, verwees naar ervaring en niet naar opleiding. Rekwirant betoogt dat uit de door de Commissie bekendgemaakte aankondigingen van vacature met name blijkt dat wanneer beroepservaring is vereist, de term „ervaring” en niet „background” wordt gebruikt;

—	anderzijds doordat het GVA heeft geoordeeld dat de term „regeling” niet verwees naar regelingsmechanismen, maar naar het regelgevingsproces.

Tweede middel, ontleend aan een verkeerde rechtsopvatting, daar het GVA de aanwijzingen voor misbruik van bevoegdheid afzonderlijk en niet globaal heeft onderzocht, zonder te proberen vast te stellen of de aanwijzingen samen, gezien hun aantal, het vermoeden van wettigheid van de in eerste aanleg bestreden besluiten opnieuw ter discussie konden stellen.

Voorts stelt rekwirant dat het GVA, gelet op de ongelijke wapens van partijen, het recht op een eerlijk proces heeft miskend, door te weigeren om maatregelen tot organisatie van de procesgang te treffen die de aanwijzingen van misbruik van bevoegdheid hadden kunnen versterken en het bewijs hadden kunnen leveren van een element dat alleen door die maatregel kon worden aangetoond.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/23

Beroep ingesteld op 24 januari 2013 — Türkiye Garanti Bankasi/BHIM — Card & Finance Consulting (bonus&more)

(Zaak T-33/13)

2013/C 86/37

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Türkiye Garanti Bankasi AS (Istanbul, Turkije) (vertegenwoordiger: J. Güell Serra, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Card & Finance Consulting GmbH (Nürnberg, Duitsland)

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

—	de bestreden beslissing te vernietigen;

—	het BHIM te verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep

Betrokken gemeenschapsmerk: beeldmerk „bonus&more” voor diensten van de klassen 35, 36, 38, 41 en 42 — gemeenschapsmerkaanvraag nr. 9 037 251

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: verzoekster

Oppositiemerk of -teken: internationale inschrijving van het beeldmerk „bonusnet”, voor waren en diensten van de klassen 9, 35, 36, 38 en 42 — internationale merkinschrijving nr. 931 921

Beslissing van de oppositieafdeling: toewijzing van de oppositie in haar geheel

Beslissing van de kamer van beroep: toewijzing van het beroep en afwijzing van de oppositie

Aangevoerde middelen: schending van artikel 8, lid 1, sub b, van verordening (EG) nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/23

Beroep ingesteld op 22 januari 2013 — Exakt Advanced Technologies/BHIM — Exakt Precision Tools (EXAKT)

(Zaak T-37/13)

2013/C 86/38

Taal van het verzoekschrift: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Exakt Advanced Technologies GmbH (Norderstedt, Duitsland) (vertegenwoordiger: A. von Bismarck, Rechtsanwalt)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij voor de kamer van beroep: Exakt Precision Tools Ltd (Aberdeen, Verenigd Koninkrijk)

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

—	de beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 29 oktober 2012 in zaak R 1764/2011-1 te vernietigen;

—	de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep te verwijzen in de kosten, daaronder begrepen de kosten van de procedure voor de kamer van beroep.

Middelen en voornaamste argumenten

Ingeschreven gemeenschapsmerk waarvan nietigverklaring wordt gevorderd: beeldmerk dat het woordelement „EXAKT” bevat, voor waren en diensten van de klassen 7, 9 en 37 — gemeenschapsmerk nr. 3 996 592

Houder van het gemeenschapsmerk: verzoekster

Partij die nietigverklaring van het gemeenschapsmerk vordert: Exakt Precision Tools Ltd

Motivering van de vordering tot nietigverklaring: beeldmerk dat het woordelement „EXAKT” bevat, voor waren van de klassen 7, 8 en 9

Beslissing van de nietigheidsafdeling: toewijzing van de vordering tot nietigverklaring

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikelen 8, lid 1, sub b, en 53, lid 1, sub a, van verordening (EG) nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/24

Beroep ingesteld op 29 januari 2013 — Roy/Raad en Commissie

(Zaak T-41/13)

2013/C 86/39

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: René Roy (Juillac-le-Coq, Frankrijk) (vertegenwoordiger: C.-E. Gudin, advocaat)

Verwerende partijen: Europese Commissie en Raad van de Europese Unie

Conclusies

Verzoeker verzoekt het Gerecht:

—	volledige vergoeding toe te kennen voor de schade die hij heeft geleden doordat hem geldstraffen zijn opgelegd, te weten 87 400 EUR;

—	volledige vergoeding toe te kennen voor de immateriële schade die hij heeft geleden, te weten 100 000 EUR;

—	de Raad en de Commissie te verwijzen in alle kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van zijn beroep voert verzoeker middelen aan die in wezen identiek zijn aan of vergelijkbaar zijn met die welke zijn aangevoerd in de zaken T-195/11, Cahier e.a./Raad en Commissie (1), en T-458/11, Riche/Raad en Commissie (2).

(1) PB 2011, C 173, blz. 14.

(2) PB 2011, C 298, blz. 28.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/24

Beroep ingesteld op 28 januari 2013 — Sabores de Navarra/BHIM — Frutas Solano (KIT, EL SABOR DE NAVARRA)

(Zaak T-46/13)

2013/C 86/40

Taal van het verzoekschrift: Spaans

Partijen

Verzoekende partij: Sabores de Navarra, AIE (Pamplona, Spanje) (vertegenwoordigers: J. Calderón Chavero en O. González Fernández, advocaten)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij voor de kamer van beroep: Frutas Solano, SA (Calahorra, Spanje)

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

—	de beslissing van de tweede kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 7 november 2012 in de zaken R 2542/2011-2 en R 2550/2011-2 te vernietigen;

—

bijgevolg toepassing te verlenen aan de beslissing van de nietigheidsafdeling van het BHIM van 11 oktober 2011 in nietigheidsprocedure nr. 4633 C, waarbij het onder nr. 5042346 ingeschreven gemeenschapswoordmerk „KIT, EL SABOR DE NAVARRA” in klasse 29 voor „geconserveerde, gedroogde en gekookte vruchten en groenten; geleien, jams, compote; allemaal afkomstig uit Navarra” en in klasse 30 voor „banketbakkers- en suikerbakkerswaren, honing, melassestroop; kruidensausen; specerijen” gedeeltelijk nietig is verklaard;

—	verzoeksters vorderingen toe te wijzen door de nietigheidsafdeling van het BHIM te gelasten het betrokken merk voor de in het vorige punt genoemde waren opnieuw nietig te verklaren;

—	het BHIM te verwijzen in de kosten van de onderhavige procedure.

Middelen en voornaamste argumenten

Ingeschreven gemeenschapsmerk waarvan nietigverklaring wordt gevorderd: het onder nr. 5 042 346 ingeschreven gemeenschapswoordmerk „KIT, EL SABOR DE NAVARRA” voor waren van de klassen 29, 30, en 33

Houder van het gemeenschapsmerk: Frutas Solano, SA

Partij die nietigverklaring van het gemeenschapsmerk vordert: verzoekster

Motivering van de vordering tot nietigverklaring: het beeldmerk met het woordelement „Sabores de Navarra La Sabiduría del Sabor” voor waren en diensten van de klassen 29, 30, 33, 39 en 42

Beslissing van de nietigheidsafdeling: gedeeltelijke toewijzing van de vordering

Beslissing van de kamer van beroep: gedeeltelijke toewijzing van het beroep van Frutas Solano SA en gedeeltelijke nietigverklaring van de beslissing van de nietigheidsafdeling, afwijzing van verzoeksters beroep

Aangevoerde middelen:

—	schending van artikel 8, lid 1, sub b, juncto artikel 53, lid 1, sub a, van verordening nr. 207/2009;

—	schending van artikel 15 van verordening nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/25

Beroep ingesteld op 30 januari 2013 — Goldsteig Käsereien Bayerwald/BHIM — Vieweg (goldstück)

(Zaak T-47/13)

2013/C 86/41

Taal van het verzoekschrift: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Goldsteig Käsereien Bayerwald GmbH (Cham, Duitsland) (vertegenwoordiger: S. Biagosch, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Christin Vieweg (Sonneberg, Duitsland)

Conclusies

—	vernietiging van de beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 14 november 2012 in zaak R 2589/2011-1;

—	verwijzing van het BHIM in zijn eigen kosten en in verzoeksters kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: Christin Vieweg

Betrokken gemeenschapsmerk: beeldmerk met het woordelement „goldstück” voor waren van de klassen 29 en 30 — gemeenschapsmerkaanvraag nr. 9153677

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: verzoekster

Oppositiemerk of -teken: woordmerk „GOLDSTEIG” voor waren en diensten van de klassen 29 en 43

Beslissing van de oppositieafdeling: toewijzing van de oppositie

Beslissing van de kamer van beroep: vernietiging van de beslissing van de oppositieafdeling en afwijzing van verzoeksters oppositie

Aangevoerde middelen: schending van artikel 8, lid 1, sub b, van verordening nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/25

Beroep ingesteld op 30 januari 2013 — Out of the blue/BHIM — Mombauer (REFLEXX)

(Zaak T-48/13)

2013/C 86/42

Taal van het verzoekschrift: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Out of the blue KG (Lilienthal, Duitsland) (vertegenwoordigers: G. Hasselblatt en I. George, advocaten)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Meinhard Mombauer (Keulen, Duitsland)

Conclusies

—	de beslissing van de vierde kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 19 november 2012 in zaak R 1656/2011-4 vernietigen;

—	de BHIM in zijn eigen kosten en in verzoeksters kosten verwijzen;

—	ingeval Meinhard Mombauer als interveniënt aan het geding deelneemt, de interveniënt verwijzen in zijn eigen kosten

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: verzoekster

Betrokken gemeenschapsmerk: woordmerk „REFLEXX” voor waren van klasse 9 — gemeenschapsmerkaanvraag nr. 7 239 511

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: Meinhard Mombauer

Oppositiemerk of -teken: beeldmerk dat het woord bestanddeel „REFLECTS” bevat voor waren van klasse 9

Beslissing van de oppositieafdeling: toewijzing van de oppositie

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikel 42, lid 5, juncto artikel 8, lid 1, sub b, van verordening nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/26

Beroep ingesteld op 25 januari 2013 — Think Schuhwerk/BHIM — Müller (VOODOO)

(Zaak T-50/13)

2013/C 86/43

Taal van het verzoekschrift: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Think Schuhwerk GmbH (Kopfing, Oostenrijk) (vertegenwoordiger: M. Gail, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Andreas Müller (Ulm, Duitsland)

Conclusies

—	de beslissing van de vierde kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 14 november 2012 in zaak R 474/2012-4 vernietigen;

—	het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) verwijzen in de kosten van de procedure.

Middelen en voornaamste argumenten

Ingeschreven gemeenschapsmerk waarvan nietigverklaring wordt gevorderd: woordmerk „VOODOO” voor waren van klasse 25 — gemeenschapsmerk nr. 5 832 464

Houder van het gemeenschapsmerk: Andreas Müller

Partij die nietigverklaring van het gemeenschapsmerk vordert: verzoekster

Motivering van de vordering tot nietigverklaring: schending van artikel 52, lid 1, sub a, juncto artikel 7, lid 1, sub b en c, van verordening nr. 207/2009 alsmede schending van artikel 52, lid 1, sub b, van verordening nr. 207/2009

Beslissing van de nietigheidsafdeling: afwijzing van de vordering

Beslissing van de kamer van beroep: verwerping van het beroep

Aangevoerde middelen: schending van artikel 52, lid 1, sub a, juncto artikel 7, lid 1, sub b en c, van verordening nr. 207/2009 alsmede schending van artikel 52, lid 1, sub b, van verordening nr. 207/2009

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/26

Beroep ingesteld op 30 januari 2013 — Evropaïki Dynamiki/EIB

(Zaak T-51/13)

2013/C 86/44

Procestaal: Grieks

Partijen

Verzoekende partij: Evropaïki Dynamiki — Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Athene, Griekenland) (vertegenwoordiger: B. Christianos)

Verwerende partij: Europese Investeringsbank

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

—

de EIB te veroordelen tot betaling aan verzoekster van een bedrag van 536 610,22 EUR als vergoeding van de schade die haar is berokkend door het verlies van de mogelijkheid om de raamovereenkomst te sluiten, vermeerderd met compensatoire rente vanaf 31 januari 2008 tot aan de uitspraak van het arrest in de onderhavige zaak, en vertragingsrente vanaf de uitspraak van het arrest in het onderhavige geding tot aan volledige voldoening;

—

de EIB te veroordelen tot betaling aan verzoekster van een bedrag van 150 000 EUR ter vergoeding van immateriële schade, vermeerderd met compensatoire rente vanaf 31 januari 2008 tot aan de uitspraak van het arrest in de onderhavige zaak, en vertragingsrente vanaf de uitspraak van het arrest in het onderhavige geding tot aan volledige voldoening;

—	de EIB te verwijzen in de proceskosten van verzoekster.

Middelen en voornaamste argumenten

Met het onderhavige beroep vordert verzoekster krachtens artikel 340, tweede alinea, VWEU, in samenhang met artikel 266 VWEU, vergoeding van de schade die is veroorzaakt door het onrechtmatig handelen van de Europese Investeringsbank (hierna: „EIB”).

Deze schade is ontstaan toen de EIB ten onrechte verzoeksters offerte in het kader van de aanbesteding voor de sluiting van een raamovereenkomst voor de verlening van diensten heeft afgewezen, zoals is vastgesteld in het arrest van het Gerecht van 20 september 2011, Evropaïki Dynamiki/EIB, T-461/08.

In die context vordert verzoekster in de eerste plaats vergoeding van de schade die zij heeft geleden door het verlies van de mogelijkheid de raamovereenkomst te sluiten, met het oog op herstel in de vorige toestand, en in de tweede plaats vergoeding van immateriële schade wegens onrechtmatig handelen van de EIB jegens verzoekster.

Verzoekster stelt dat aan de voorwaarden voor niet-contractuele aansprakelijkheid van de EIB met het oog op vergoeding van haar schade, zoals uitgelegd door de rechtspraak, is voldaan.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/27

Beroep ingesteld op 6 februari 2013 — Golam/BHIM — Glaxo Group (METABIOMAX)

(Zaak T-62/13)

2013/C 86/45

Taal van het verzoekschrift: Grieks

Partijen

Verzoekende partij: Sofia Golam (Athene, Griekenland) (vertegenwoordiger: N. Trovas, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)

Andere partij voor de kamer van beroep: Glaxo Group Ltd (Greenford, Verenigd Koninkrijk)

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

—	het onderhavige beroep tot vernietiging van de beslissing van de tweede kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) van 30 oktober 2012 in zaak R 2089/2011-2 toe te wijzen;

—	de door de andere partij ingestelde oppositie af te wijzen en het betrokken verzoek in zijn geheel toe te wijzen, en

—	de andere partij te verwijzen in de kosten die verzoekster in de onderhavige procedure heeft gemaakt.

Middelen en voornaamste argumenten

Aanvrager van het gemeenschapsmerk: verzoekster

Betrokken gemeenschapsmerk: het onder nr. 8885261 ingeschreven gemeenschapswoordmerk „METABIOMAX” voor waren en diensten van de klassen 5, 16 en 30

Houder van het oppositiemerk of -teken in de oppositieprocedure: andere partij voor de kamer van beroep

Oppositiemerk of -teken: het onder nr. 2661858 ingeschreven gemeenschapswoordmerk „BIOMAX” voor waren van de klassen 5, 30 en 32

Beslissing van de oppositieafdeling: gedeeltelijke toewijzing van de oppositie

Beslissing van de kamer van beroep: gedeeltelijke vernietiging van de beslissing van de oppositieafdeling

Aangevoerde middelen: schending van artikel 8, leden 1, sub b, en 5, van verordening nr. 207/2009 van de Raad.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/27

Beroep ingesteld op 4 februari 2013 — ANKO/Commissie

(Zaak T-64/13)

2013/C 86/46

Procestaal: Grieks

Partijen

Verzoekende partij: ANKO AE Antiprosopeion, Emporiou kai Viomichanias (Athene, Griekenland) (vertegenwoordiger: B. Christianos, advocaat)

Verwerende partij: Europese Commissie

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

—	te verklaren dat verzoekster niet gehouden is het bedrag dat de Commissie haar heeft uitgekeerd voor het project DOC@HAND, als onverschuldigd betaald weer terug te storten;

—	te verklaren dat verzoekster niet gehouden is de Commissie een forfaitaire schadevergoeding te betalen voor het project DOC@HAND; en

—	de Commissie te verwijzen in de proceskosten van verzoekster.

Middelen en voornaamste argumenten

Het onderhavige beroep krachtens artikel 272 VWEU heeft betrekking op de aansprakelijkheid van de Commissie uit overeenkomst nr. 508015 voor de uitvoering van het project „Knowledge Sharing and Decision Support for Healthcare Professionals” (DOC@HAND). Verzoekster stelt met name dat de Commissie in strijd met de overeenkomst, het beginsel van goede trouw, het verbod van misbruik van recht en het evenredigheidsbeginsel ANKO heeft verzocht de aan haar uitgekeerde bedragen terug te storten, hoewel ANKO haar verplichtingen uit de overeenkomst is nagekomen.

Daartoe stelt verzoekster in de eerste plaats dat zij niet gehouden is het gehele bedrag dat de Commissie haar voor het project DOC@HAND heeft uitgekeerd, als onverschuldigd betaald terug te storten, en in de tweede plaats dat zij niet gehouden is de Commissie de forfaitaire schadevergoeding (liquidated damages) te betalen voor het project DOC@HAND.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/28

Beroep ingesteld op 7 februari 2013 — Al-Tabbaa/Raad

(Zaak T-74/13)

2013/C 86/47

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Mazen Al-Tabbaa (Beiroet, Libanon) (vertegenwoordigers: M. Lester, Barrister, en G. Martin, Solicitor)

Verwerende partij: Raad van de Europese Unie

Conclusies

—	besluit 2012/739/GBVB van 29 november 2012 betreffende beperkende maatregelen tegen Syrië en houdende intrekking van besluit 2011/782/GBVB (PB L 330, blz. 21) nietig verklaren, voor zover het verzoeker betreft;

—	uitvoeringsverordening (EU) nr. 1117/2012 van de Raad van 29 november 2012 tot uitvoering van artikel 32, lid 1, van verordening (EU) nr. 36/2012 betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Syrië (PB L 330, blz. 9) nietig verklaren, voor zover het verzoeker betreft;

—	verweerder verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van zijn beroep voert verzoeker vier middelen aan.

1)	Verweerder heeft een kennelijke feitelijke vergissing en een kennelijke beoordelingsfout gemaakt door de betrokken beperkende maatregelen op verzoeker toe te passen en aan te nemen dat een van de voorwaarden voor opname op de lijst was vervuld.

2)	Verweerder heeft verzoeker geen voldoende of passende redenen gegeven voor het nemen van beperkende maatregelen tegen hem.

3)	Verweerder heeft verzoekers grondrechten van verdediging en het recht op effectieve rechterlijke bescherming geschonden.

4)	Verweerder heeft zonder rechtvaardiging of evenredigheid inbreuk gemaakt op verzoekers grondrechten, met name zijn recht op eigendom, op vrijheid van ondernemerschap, op goede naam en zijn recht op privé-leven en familie- en gezinsleven.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/28

Beroep ingesteld op 13 februari 2013 — Syrian Lebanese Commercial Bank/Raad

(Zaak T-80/13)

2013/C 86/48

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: Syrian Lebanese Commercial Bank S.A.L. (Beiroet, Libanon) (vertegenwoordigers: P. Vanderveeren, L. Defalque en T. Bontinck, advocaten)

Verwerende partij: Raad van de Europese Unie

Conclusies

—	artikel 25 van besluit 2012/739/GBVB van de Raad van 29 november 2012 en bijlage I.b erbij nietig verklaren, voor zover verzoekster in punt 34 van die bijlage is vermeld;

—

artikel 1 van uitvoeringsverordening (EU) nr. 1117/2012 van de Raad van 29 november 2012 nietig verklaren, voor zover hierdoor verzoeksters opname in bijlage II bij verordening (EU) nr. 36/2012 van de Raad wordt gehandhaafd door toepassing van artikel 1 van uitvoeringsverordening nr. 55/2012 van de Raad van 23 januari 2012 en punt 27 van de bijlage bij die verordening;

—	voor zover als nodig, de in de brief van de Raad van 30 november 2012 vervatte beslissing nietig verklaren;

—	verweerder verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar beroep voert verzoekster vier middelen aan.

1)	Ontbreken van een passende en nauwkeurige motivering, aangezien de Raad zich heeft beperkt tot vage en algemene overwegingen zonder de specifieke en concrete redenen te vermelden voor het vaststellen van beperkende maatregelen tegen verzoekster.

Schending van het recht van verdediging, van het recht op een eerlijk proces en van het recht op effectieve rechterlijke bescherming omdat de procedure van vaststelling van de bestreden handelingen niet op tegenspraak is gebeurd en de Raad impliciet heeft geweigerd bewijzen over te leggen die de aard en de omvang van de sanctiemaatregel kunnen rechtvaardigen.

3)	Kennelijke beoordelingsfout wat verzoeksters betrokkenheid bij de financiering van het Syrische regime betreft, aangezien de Raad noch vóór noch tijdens de vaststelling van de bestreden handelingen, het bewijs heeft geleverd van verzoeksters deelname aan de financiering van dat regime.

Ontoereikend onderzoek door de Raad waardoor de door de Raad vastgestelde beperkende maatregelen onrechtmatig zijn, aangezien de Raad niet heeft onderzocht of de inlichtingen en bewijselementen op basis waarvan een beperkende maatregel kan worden aangenomen, relevant en gegrond waren alvorens die maatregel vast te stellen.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/30

Beroep ingesteld op 24 december 2012 — ZZ/Commissie

(Zaak F-158/12)

2013/C 86/50

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: ZZ (vertegenwoordigers: A. Salerno en B. Cortese, advocaten)

Verwerende partij: Europese Commissie

Voorwerp en beschrijving van het geding

Nietigverklaring van het besluit tot afwijzing van het verzoek om verzoeker aan te stellen als arbeidscontractant van de functiegroep III, ingediend door het Bureau voor infrastructuur en logistiek te Luxemburg, en vergoeding van de geleden materiële schade

Conclusies van de verzoekende partij

—

nietigverklaring van het besluit van het hoofd van de eenheid „aanwerving en beëindiging van de dienst” (DG HR.B.2) van de Europese Commissie van 6 maart 2012 tot afwijzing van het verzoek om verzoeker aan te stellen als arbeidscontractant van de functiegroep III, welk verzoek was ingediend door het Bureau voor infrastructuur en logistiek te Luxemburg;

—

veroordeling van de verwerende partij tot betaling van een vergoeding voor de schade die verzoeker als gevolg van het bestreden besluit heeft geleden en die moet worden begroot op een bedrag bestaande in het verschil tussen het salaris van de functiegroep III sinds oktober 2011 en het salaris dat hij als arbeidscontractant van de functiegroep I is blijven ontvangen, vermeerderd met rente vanaf de datum waarop dat salaris verschuldigd werd en tot aan de datum van daadwerkelijke betaling ervan;

—	verwijzing van de Commissie in de kosten.

23.3.2013

Publicatieblad van de Europese Unie

C 86/30

Beroep ingesteld op 28 december 2012 — ZZ/EMA

(Zaak F-162/12)

2013/C 86/51

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: ZZ (vertegenwoordigers: S. Orlandi, J.-N. Louis en D. Abreu Caldas, advocaten)

Verwerende partij: Europees Milieuagentschap

Voorwerp en beschrijving van het geding

Nietigverklaring van het besluit om verzoeker na een ziekteverlof te herplaatsen na de datum waarop hij volgens de medische adviezen arbeidsgeschikt was

Conclusies van de verzoekende partij

—	nietigverklaring van het besluit van het tot het aangaan van overeenkomsten bevoegd gezag van 20 september 2012 tot afwijzing van de klacht van 21 mei 2012, strekkende tot intrekking van het besluit van 21 februari 2012 om de verzoekende partij na een ziekteverlof te herplaatsen op 24 januari 2012;

—	verwijzing van de verwerende partij in de kosten.

		ISSN 1977-0995 doi:10.3000/19770995.C_2013.086.nld
Publicatieblad van de Europese Unie		C 86

Uitgave in de Nederlandse taal	Mededelingen en bekendmakingen	56e jaargang 23 maart 2013

Nummer	Inhoud	Bladzijde
	IV Informatie
	INFORMATIE AFKOMSTIG VAN DE INSTELLINGEN, ORGANEN EN INSTANTIES VAN DE EUROPESE UNIE
	Hof van Justitie van de Europese Unie
2013/C 086/01	Laatste publicatie van het Hof van Justitie van de Europese Unie in het Publicatieblad van de Europese UniePB C 79 van 16.3.2013	1

	V Adviezen
	GERECHTELIJKE PROCEDURES
	Hof van Justitie
2013/C 086/02	Zaak C-12/11: Arrest van het Hof (Derde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Dublin Metropolitan District Court — Ierland) — Denise McDonagh/Ryanair Ltd (Luchtvervoer — Verordening (EG) nr. 261/2004 — Begrip buitengewone omstandigheden — Verplichting tot bijstand aan luchtreizigers in geval van annulering van vlucht vanwege buitengewone omstandigheden — Sluiting luchtruim ten gevolge van vulkaanuitbarsting — Uitbarsting van IJslandse Eyjafjallajökull-vulkaan)	2

2013/C 086/03	Zaak C-26/11: Arrest van het Hof (Derde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Grondwettelijk Hof — België) — Belgische Petroleum Unie VZW e.a./Belgische Staat (Richtlijn 98/70/EG — Kwaliteit van benzine en van dieselbrandstof — Artikelen 3 tot en met 5 — Milieutechnische specificaties die van toepassing zijn op brandstoffen — Richtlijn 98/34/EG — Informatieprocedure op gebied van normen en technische voorschriften en regels betreffende diensten van informatiemaatschappij — Artikelen 1 en 8 — Begrip technisch voorschrift — Verplichting tot mededeling van ontwerpen voor technische voorschriften — Nationale wettelijke regeling die aardoliemaatschappijen die benzine en/of dieselbrandstof in de handel brengen, verplichting oplegt om in zelfde kalenderjaar eveneens bepaalde hoeveelheid biobrandstoffen in de handel te brengen)	2

2013/C 086/04	Zaak C-175/11: Arrest van het Hof (Tweede kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de High Court of Ireland — Ierland) — H. I. D., B. A./Refugee Applications Commissioner, Refugee Appeals Tribunal, Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland, Attorney General (Prejudiciële verwijzing — Gemeenschappelijk Europees asielstelsel — Verzoek van staatsburger van derde land om toekenning van vluchtelingenstatus — Richtlijn 2005/85/EG — Artikel 23 — Mogelijkheid om asielverzoeken volgens procedure bij voorrang te behandelen — Nationale procedure die voorziet in behandelingsprocedure bij voorrang van verzoeken die zijn ingediend door personen die behoren tot naar nationaliteit of land van oorsprong bepaalde categorie — Recht op daadwerkelijk rechtsmiddel — Artikel 39 van bedoelde richtlijn — Begrip rechterlijke instantie in zin van dit artikel)	3

2013/C 086/05	Zaak C-301/11: Arrest van het Hof (Zevende kamer) van 31 januari 2013 — Europese Commissie/Koninkrijk der Nederlanden (Belastingwetgeving — Verplaatsing van fiscale woonplaats — Vrijheid van vestiging — Artikel 49 VWEU — Belastingheffing over niet gerealiseerde meerwaarden — Onmiddellijke exitheffing)	4

2013/C 086/06	Zaak C-394/11: Arrest van het Hof (Vierde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Komisia za zashtita ot diskriminatsia — Bulgarije) — Valeri Hariev Belov/CHEZ Elektro Balgaria AD e.a. (Prejudiciële verwijzing — Artikel 267 VWEU — Begrip nationale rechterlijke instantie — Onbevoegdheid van Hof)	4

2013/C 086/07	Zaak C-396/11: Arrest van het Hof (Grote kamer) van 29 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Curtea de Apel Constanța — Roemenië) — Ministerul Public — Parchetul de pe lângă Curtea de Apel Constanța/tenuitvoerlegging van Europese aanhoudingsbevelen tegen Ciprian Vasile Radu (Politiële en justitiële samenwerking in strafzaken — Kaderbesluit 2002/584/JBZ — Europees aanhoudingsbevel en procedures van overlevering tussen lidstaten — Met oog op strafvervolging uitgevaardigd Europees aanhoudingsbevel — Gronden tot weigering van tenuitvoerlegging)	5

2013/C 086/08	Zaak C-642/11: Arrest van het Hof (Derde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Administrativen sad Varna — Bulgarije) — Stroy trans EOOD/Direktor na Direktsia Obzhalvane I upravlenie na izpalnenieto — Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite (Fiscale bepalingen — Btw — Richtlijn 2006/112/EG — Beginsel van fiscale neutraliteit — Recht op aftrek — Weigering — Artikel 203 — Vermelding van btw op factuur — Verschuldigdheid — Bestaan van belastbare handeling — Zelfde beoordeling jegens opsteller en ontvanger van factuur — Noodzaak)	5

2013/C 086/09	Zaak C-643/11: Arrest van het Hof (Derde kamer) van 31 januari 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Administrativen sad Varna — Bulgarije) — LVK — 56 EOOD/Direktor na Direktsia Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto — Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite (Fiscale bepalingen — Btw — Richtlijn 2006/112/EG — Beginsel van fiscale neutraliteit — Recht op aftrek — Weigering — Artikel 203 — Vermelding van btw op factuur — Verschuldigd worden — Bestaan van belastbare handeling — Zelfde beoordeling voor opsteller van factuur en ontvanger ervan — Noodzaak)	6

2013/C 086/10	Zaak C-496/12: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Krajský súd v Prešove (Slowakije) op 6 november 2012 — Spoločenstvo vlastníkov bytov MYJAVA/Podtatranská vodárenská prevádzková spoločnosť, a.s.	7

2013/C 086/11	Zaak C-595/12: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Italië) op 19 december 2012 — Loredana Napoli/Ministero della Giustizia — Dipartimento amministrazione penitenziaria	7

2013/C 086/12	Zaak C-597/12 P: Hogere voorziening ingesteld op 19 december 2012 door Isdin, SA tegen het arrest van het Gerecht (Vierde kamer) van 9 oktober 2012 in zaak T-366/11, Bial-Portela & Ca, SA/Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen)	8

2013/C 086/13	Zaak C-599/12: Verzoek om een prejudiciële beslissing, ingediend door de Rechtbank van eerste aanleg te Brugge (België) op 20 december 2012 — Jetair NV, BTW-eenheid BTWE Travel4you tegen FOD Financiën	9

2013/C 086/14	Zaak C-604/12: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Supreme Court (Ierland) op 27 december 2012 — HN/Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland en de Attorney General	9

2013/C 086/15	Zaak C-617/12: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de High Court of Justice (Chancery Division) Patents Court (Verenigd Koninkrijk) op 18 december 2012 — AstraZeneca AB/Comptroller-General of Patents	10

2013/C 086/16	Zaak C-11/13: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Bundespatentgericht (Duitsland) op 10 januari 2013 — Bayer CropScience AG	10

2013/C 086/17	Zaak C-17/13: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Consiglio di Stato (Italië) op 14 januari 2013 — Alpina River Cruises GmbH en Nicko Tours GmbH/Ministero delle infrastrutture e dei trasporti — Capitaneria di Porto di Chioggia	10

2013/C 086/18	Zaak C-19/13: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Consiglio di Stato (Italië) op 15 januari 2013 — Ministero dell’Interno/Fastweb SpA	11

2013/C 086/19	Zaak C-20/13: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Verwaltungsgericht Berlin (Duitsland) op 15 januari 2013 — Daniel Unland/Land Berlin	11

2013/C 086/20	Zaak C-22/13: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Tribunale di Napoli (Italië) op 17 januari 2013 — Mascolo/Ministero dell’Istruzione, dell’Università e della Ricerca	12

2013/C 086/21	Zaak C-35/13: Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Corte suprema di cassazione (Italië) op 24 januari 2013 — ASS.I.CA. en Krafts Foods Italia SpA/Associazione fra produttori per la tutela del salame Felino e.a.	13

2013/C 086/22	Zaak C-54/13 P: Hogere voorziening ingesteld op 31 januari 2013 door de Bondsrepubliek Duitsland tegen het arrest van het Gerecht (Derde kamer) van 21 november 2012 in zaak T-270/08, Bondsrepubliek Duitsland/Europese Commissie	14

	Gerecht
2013/C 086/23	Zaak T-269/00: Beschikking van het Gerecht van 29 januari 2013 — Sagar/Commissie (Beroep tot nietigverklaring — Staatssteun — Verlaging van sociale bijdragen ten behoeve van ondernemingen op grondgebied van Venetië en Chioggia — Beschikking waarbij steunregeling onverenigbaar met gemeenschappelijke markt wordt verklaard en terugvordering van ter beschikking gestelde steun wordt opgelegd — Beroep kennelijk rechtens ongegrond)	15

2013/C 086/24	Zaak T-272/00: Beschikking van het Gerecht van 29 januari 2013 — Barbini e.a./Commissie (Beroep tot nietigverklaring — Staatssteun — Verlaging van sociale bijdragen ten behoeve van ondernemingen op grondgebied van Venetië en Chioggia — Beschikking waarbij steunregeling onverenigbaar met gemeenschappelijke markt wordt verklaard en terugvordering van ter beschikking gestelde steun wordt opgelegd — Beroep deels kennelijk niet-ontvankelijk en deels kennelijk rechtens ongegrond)	15

2013/C 086/25	Zaak T-273/00: Beschikking van het Gerecht van 29 januari 2013 — Unindustria e.a./Commissie (Beroep tot nietigverklaring — Staatssteun — Verlaging van sociale bijdragen ten behoeve van ondernemingen op grondgebied van Venetië en Chioggia — Beschikking waarbij steunregeling onverenigbaar met gemeenschappelijke markt wordt verklaard en terugvordering van ter beschikking gestelde steun wordt opgelegd — Beroep kennelijk rechtens ongegrond)	16

2013/C 086/26	Zaak T-368/11 R: Beschikking van de president van het Gerecht van 1 februari 2013 — Travetanche Injection/Commissie (Kort geding — Afwijzing van hoofdberoep — Afdoening zonder beslissing)	16

2013/C 086/27	Zaak T-551/11: Beschikking van het Gerecht van 5 februari 2013 — BSI/Raad (Beroep tot nietigverklaring — Dumping — Uitbreiding van antidumpingrecht op invoer van bepaalde soorten ijzeren of stalen bevestigingsmiddelen van oorsprong uit Volksrepubliek China tot invoer van bepaalde soorten uit Maleisië verzonden ijzeren of stalen bevestigingsmiddelen — Onafhankelijke importeur — Artikel 263, vierde alinea, VWEU — Niet individueel geraakt — Regelgevingshandeling met uitvoeringsmaatregelen — Niet-ontvankelijkheid)	17

2013/C 086/28	Zaak T-347/12 P: Hogere voorziening ingesteld op 8 januari 2013 door Dana Mocová tegen het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van 13 juni 2012 in zaak F-41/11, Mocová/Commissie	17

2013/C 086/29	Zaak T-1/13: Beroep ingesteld op 4 januari 2013 — Advance Magazine Publishers/BHIM — Montres Tudor (GLAMOUR)	18

2013/C 086/30	Zaak T-12/13: Beroep ingesteld op 4 januari 2013 — Sherwin-Williams Sweden/BHIM — Akzo Nobel Coatings International (ARTI)	18

2013/C 086/31	Zaak T-13/13: Beroep ingesteld op 3 januari 2013 — MasterCard International/BHIM — Nehra (surfpin)	19

2013/C 086/32	Zaak T-14/13: Beroep ingesteld op 3 januari 2013 — Seal Trademarks/BHIM — Exel Composites (XCEL)	19

2013/C 086/33	Zaak T-26/13: Beroep ingesteld op 18 januari 2013 — dm-drogerie markt/BHIM — Semtee (CALDEA)	20

2013/C 086/34	Zaak T-27/13: Beroep ingesteld op 23 januari 2013 — Elan/Commissie	20

2013/C 086/35	Zaak T-31/13 P: Hogere voorziening ingesteld op 24 januari 2013 door Vincent Bouillez tegen het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van 14 november 2012 in zaak F-75/11, Bouillez/Raad	22

2013/C 086/36	Zaak T-32/13 P: Hogere voorziening ingesteld op 24 januari 2013 door Mario Paulo da Silva Tenreiro tegen het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van 14 november 2012 in zaak F-120/11, da Silva Tenreiro/Commissie	22

2013/C 086/37	Zaak T-33/13: Beroep ingesteld op 24 januari 2013 — Türkiye Garanti Bankasi/BHIM — Card & Finance Consulting (bonus&more)	23

2013/C 086/38	Zaak T-37/13: Beroep ingesteld op 22 januari 2013 — Exakt Advanced Technologies/BHIM — Exakt Precision Tools (EXAKT)	23

2013/C 086/39	Zaak T-41/13: Beroep ingesteld op 29 januari 2013 — Roy/Raad en Commissie	24

2013/C 086/40	Zaak T-46/13: Beroep ingesteld op 28 januari 2013 — Sabores de Navarra/BHIM — Frutas Solano (KIT, EL SABOR DE NAVARRA)	24

2013/C 086/41	Zaak T-47/13: Beroep ingesteld op 30 januari 2013 — Goldsteig Käsereien Bayerwald/BHIM — Vieweg (goldstück)	25

2013/C 086/42	Zaak T-48/13: Beroep ingesteld op 30 januari 2013 — Out of the blue/BHIM — Mombauer (REFLEXX)	25

2013/C 086/43	Zaak T-50/13: Beroep ingesteld op 25 januari 2013 — Think Schuhwerk/BHIM — Müller (VOODOO)	26

2013/C 086/44	Zaak T-51/13: Beroep ingesteld op 30 januari 2013 — Evropaïki Dynamiki/EIB	26

2013/C 086/45	Zaak T-62/13: Beroep ingesteld op 6 februari 2013 — Golam/BHIM — Glaxo Group (METABIOMAX)	27

2013/C 086/46	Zaak T-64/13: Beroep ingesteld op 4 februari 2013 — ANKO/Commissie	27

2013/C 086/47	Zaak T-74/13: Beroep ingesteld op 7 februari 2013 — Al-Tabbaa/Raad	28

2013/C 086/48	Zaak T-80/13: Beroep ingesteld op 13 februari 2013 — Syrian Lebanese Commercial Bank/Raad	28

2013/C 086/49	Zaak T-650/11: Beschikking van het Gerecht van 29 januari 2013 — Dimension Data Belgium/Parlement	29

	Gerecht voor ambtenarenzaken
2013/C 086/50	Zaak F-158/12: Beroep ingesteld op 24 december 2012 — ZZ/Commissie	30

2013/C 086/51	Zaak F-162/12: Beroep ingesteld op 28 december 2012 — ZZ/EMA	30