4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/1

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/2

1)

Het arrest van het Gerecht van de Europese Unie van 11 december 2014, Saint-Gobain Glass Deutschland/Commissie (T-476/12, niet gepubliceerd, EU:T:2014:1059), wordt vernietigd.

2)

Het besluit van de Commissie van 17 januari 2013 houdende weigering van volledige toegang tot de lijst die door de Bondsrepubliek Duitsland aan de Commissie is meegedeeld in het kader van de procedure van artikel 15, lid 1, van besluit 2011/278/EU van de Commissie van 27 april 2011 tot vaststelling van een voor de hele Unie geldende overgangsregeling voor de geharmoniseerde kosteloze toewijzing van emissierechten overeenkomstig artikel 10 bis van richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad, voor zover dit document over bepaalde installaties van Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH die zich op Duits grondgebied bevinden, informatie bevat met betrekking tot de voorlopige toewijzingen, de activiteiten en de capaciteitsniveaus inzake de uitstoot van koolstofdioxide (CO2) tijdens de jaren 2005 tot en met 2010, de efficiëntie van de installaties en de jaarlijkse emissierechten die voorlopig worden toegewezen voor de periode van 2013 tot en met 2020, wordt nietig verklaard.

3)

De Europese Commissie wordt verwezen in de kosten die Saint-Gobain Glass Deutschland GmbH in eerste aanleg en in de onderhavige hogere voorziening heeft gemaakt.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/3

1)

Artikel 133, tweede alinea, van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde moet aldus worden uitgelegd dat het zich niet verzet tegen een wettelijke regeling van een lidstaat die de verlening van de vrijstelling van belasting over de toegevoegde waarde (btw) aan publiekrechtelijke instellingen die diensten verrichten welke nauw samenhangen met de beoefening van sport of met lichamelijke opvoeding in de zin van artikel 132, lid 1, onder m), van deze richtlijn, afhankelijk stelt van de naleving van de voorwaarde van artikel 133, eerste alinea, onder d), van die richtlijn, ofschoon, ten eerste, deze lidstaat op 1 januari 1989 niet al die diensten aan btw onderwierp en, ten tweede, de betrokken diensten niet van btw waren vrijgesteld alvorens de naleving van die voorwaarde verplicht was gesteld.

2)

Artikel 133, tweede alinea, van richtlijn 2006/112 moet aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale wettelijke regeling als die welke in het hoofdgeding aan de orde is, voor zover deze de verlening van de btw-vrijstelling aan publiekrechtelijke instellingen zonder winstoogmerk die diensten verrichten welke nauw samenhangen met de beoefening van sport of met lichamelijke opvoeding in de zin van artikel 132, lid 1, onder m), van deze richtlijn, afhankelijk stelt van de naleving van de voorwaarde van artikel 133, eerste alinea, onder d), van die richtlijn, zonder deze voorwaarde ook toe te passen op niet-publiekrechtelijke instellingen zonder winstoogmerk die dergelijke diensten verrichten.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/3

1)

De hogere voorziening wordt afgewezen.

2)

Verein zur Wahrung von Einsatz und Nutzung von Chromtrioxid und anderen Chrom-VI-Verbindungen in der Oberflächentechnik eV (VECCO) en de overige verzoekende partijen waarvan de naam voorkomt in bijlage I bij het onderhavige arrest, worden behalve in hun eigen kosten in de kosten van de Europese Commissie veroordeeld.

3)

De Franse Republiek en het Europees Agentschap voor chemische stoffen (ECHA) zullen hun eigen kosten dragen.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/4

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/5

1)

Artikel 47, lid 1, onder a), en lid 4, van richtlijn 2004/18/EG van het Europees Parlement en de Raad van 31 maart 2004 betreffende de coördinatie van de procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten voor werken, leveringen en diensten, moet aldus worden uitgelegd dat het zich er niet tegen verzet dat een aanbestedende dienst een inschrijver uitsluit van een overheidsopdracht op grond dat die inschrijver niet voldoet aan de voorwaarde inzake de economische en financiële draagkracht die in de aankondiging van de opdracht is gesteld en die betrekking heeft op het overleggen van een van een bankinstelling afkomstige verklaring waarin deze instelling toezegt een lening te verstrekken ten bedrage van het in die aankondiging vastgelegde bedrag en aan deze inschrijver te garanderen dat dit bedrag gedurende de gehele duur van de uitvoering van de opdracht tot diens beschikking zal staan.

2)

Artikel 47, lid 5, van richtlijn 2004/18 moet aldus worden uitgelegd dat ingeval in een aankondiging van een opdracht wordt vereist dat een van een bankinstelling afkomstige verklaring wordt overgelegd waarin die instelling toezegt een lening toe te kennen voor het in die aankondiging vastgelegde bedrag en aan deze inschrijver te garanderen dat dit bedrag gedurende de gehele duur van de uitvoering van de opdracht tot diens beschikking zal staan, de omstandigheid dat de bankinstellingen waarbij de inschrijver daarom heeft verzocht, zich niet in staat achten hem een verklaring in die zin af te geven, een „gegronde reden” in de zin van dat artikel kan vormen, op grond waarvan de inschrijver in voorkomend geval zijn economische en financiële draagkracht kan aantonen met andere bescheiden die de aanbestedende dienst geschikt acht, voor zover het voor deze inschrijver objectief onmogelijk was de door de aanbestedende dienst gevraagde referenties over te leggen. Het staat aan de verwijzende rechter om dit na te gaan.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/6

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/6

1)

De bepalingen van richtlijn 2004/35/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 betreffende milieuaansprakelijkheid met betrekking tot het voorkomen en herstellen van milieuschade, gelezen in het licht van de artikelen 191 en 193 VWEU, dienen aldus te worden uitgelegd dat, voor zover de situatie in het hoofdgeding binnen de werkingssfeer van richtlijn 2004/35 valt, hetgeen aan de verwijzende rechter staat om na te gaan, zij niet in de weg staan aan een nationale regeling zoals in het hoofdgeding, die naast de exploitanten van de percelen waarop zich een illegale verontreiniging heeft voorgedaan, een andere categorie bepaalt van personen die hoofdelijk aansprakelijk zijn voor een dergelijke milieuschade, namelijk de eigenaren van die percelen, zonder dat een oorzakelijk verband moet worden vastgesteld tussen de gedraging van de eigenaren en de vastgestelde verontreiniging, mits die regeling in overeenstemming is met de algemene beginselen van Unierecht en elke relevante bepaling van het VEU en het VWEU, en van handelingen van afgeleid Unierecht.

2)

Artikel 16 van richtlijn 2004/35 en artikel 193 VWEU dienen aldus te worden uitgelegd dat, voor zover de situatie in het hoofdgeding binnen de werkingssfeer van richtlijn 2004/35 valt, zij niet in de weg staan aan een nationale regeling zoals in het hoofdgeding, op grond waarvan de eigenaren van percelen waarop zich illegale verontreiniging heeft voorgedaan met de exploitanten van die percelen niet alleen hoofdelijk aansprakelijk zijn voor een dergelijke milieuschade, maar er hun door de bevoegde nationale instantie tevens een geldboete kan worden opgelegd, mits een dergelijke regeling kan bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstelling van verdergaande bescherming en de wijze waarop de hoogte van de boete wordt bepaald niet verder gaat dan nodig is om die doelstelling te bereiken, hetgeen door de nationale rechter moet worden nagegaan.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/7

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/8

1)

Artikel 14, lid 1, onder c), van richtlijn 2003/96/EG van de Raad van 27 oktober 2003 tot herstructurering van de communautaire regeling voor de belasting van energieproducten en elektriciteit moet aldus worden uitgelegd dat de in deze bepaling bedoelde vrijstelling van toepassing is op de brandstof die wordt gebruikt om een schip zonder lading te laten varen van een haven in een lidstaat — in casu de lidstaat waar dit schip is gebouwd — naar een haven in een andere lidstaat om daar goederen in te laden die vervolgens moeten worden vervoerd naar een haven in een derde lidstaat.

2)

Artikel 14, lid 1, onder c), van richtlijn 2003/96 moet aldus worden uitgelegd dat het in de weg staat aan een regeling van een lidstaat als die welke in het hoofdgeding aan de orde is, op grond waarvan de in die bepaling bedoelde vrijstelling niet van toepassing is wanneer de bevoorrading van een schip met energieproducten heeft plaatsgevonden zonder dat is voldaan aan de formele vereisten van die regeling, ook al zijn alle in die bepaling gestelde toepassingsvoorwaarden vervuld.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/9

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/9

1)

Clausule 4, punten 1 en 2, van de op 6 juni 1997 gesloten raamovereenkomst inzake deeltijdarbeid die is opgenomen in de bijlage bij richtlijn 97/81/EG van de Raad van 15 december 1997 betreffende de door de Unice, het CEEP en het EVV gesloten raamovereenkomst inzake deeltijdarbeid, zoals gewijzigd, en artikel 4 van richtlijn 2006/54/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 juli 2006 betreffende de toepassing van het beginsel van gelijke kansen en gelijke behandeling van mannen en vrouwen in arbeid en beroep, moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich er niet tegen verzetten dat een nationale regeling die voor de berekening van de hoogte van een bedrijfspensioen een onderscheid maakt tussen het inkomen uit arbeid dat onder de premiebijdragegrens van de wettelijke pensioenverzekering ligt en het inkomen uit arbeid dat daarboven ligt, inkomen uit deeltijdarbeid niet zo behandelt dat eerst het voor een overeenkomstige voltijdarbeid te betalen inkomen wordt berekend, waarna op deze basis het gedeelte boven en onder de premiebijdragegrens wordt berekend en vervolgens die verhouding op het inkomen uit deeltijdarbeid wordt toegepast.

2)

Clausule 4, punten 1 en 2, van de op 6 juni 1997 gesloten raamovereenkomst inzake deeltijdarbeid die is opgenomen in de bijlage bij richtlijn 97/81/EG, en artikel 4 van richtlijn 2006/54 moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich niet verzetten tegen een nationale regeling waarin voor de berekening van de hoogte van een bedrijfspensioen van een werknemer die zowel tijdvakken van voltijdwerk als tijdvakken van deeltijdwerk heeft volbracht, een uniform tewerkstellingspercentage voor de totale duur van het dienstverband is bepaald, voor zover deze methode voor de pensioenberekening niet in strijd is met de regel van de pro rata temporis. Het is aan de verwijzende rechterlijke instantie om na te gaan of dit het geval is.

3)

De artikelen 1 en 2 en artikel 6, lid 1, van richtlijn 2000/78/EG van de Raad van 27 november 2000 tot instelling van een algemeen kader voor gelijke behandeling in arbeid en beroep, moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich niet verzetten tegen een nationale regeling die voorziet in een bedrijfspensioen ten belope van een bedrag overeenkomend met de verhouding tussen de duur van de diensttijd en de periode vanaf het begin van het dienstverband tot het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd van de wettelijke pensioenverzekering, en die een maximum stelt aan de dienstjaren die kunnen worden meegerekend.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/10

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/11

1)

Door op de datum waarop de termijn verstreek die was gesteld in de aanmaningsbrief van de Europese Commissie, namelijk op 20 september 2015, niet alle maatregelen te hebben getroffen die nodig waren ter uitvoering van het arrest van 11 december 2014, Commissie/Spanje (C-576/13, niet gepubliceerd, EU:C:2014:2430), is het Koninkrijk Spanje de krachtens artikel 260, lid 1, VWEU op hem rustende verplichtingen niet nagekomen.

2)

Het Koninkrijk Spanje wordt veroordeeld om aan de Europese Commissie een forfaitaire som van 3 miljoen EUR te betalen.

3)

Het Koninkrijk Spanje wordt verwezen in de kosten.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/11

1)

Artikel 24 van verordening (EG) nr. 44/2001 van de Raad van 22 december 2000 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken, moet aldus worden uitgelegd dat een aan onbevoegdheid van de aangezochte rechter ontleende exceptie die in het eerste verweerschrift subsidiair ten opzichte van andere — in datzelfde geschrift opgeworpen — procedurele excepties is opgeworpen, niet kan worden aangemerkt als een aanvaarding van de bevoegdheid van de aangezochte rechter en bijgevolg niet leidt tot een bevoegdheidsaanwijzing krachtens dat artikel.

2)

Artikel 82 van verordening (EG) nr. 6/2002 van de Raad van 12 december 2001 betreffende Gemeenschapsmodellen, moet aldus worden uitgelegd dat rechtsvorderingen tot vaststelling van niet-inbreuk, als bedoeld in artikel 81, onder b), van die verordening, in gevallen waarin de gedaagde zijn woonplaats heeft in een lidstaat van de Europese Unie, aanhangig moeten worden gemaakt bij de rechtbanken voor het Gemeenschapsmodel van die lidstaat, tenzij er sprake is van aanwijzing van bevoegdheid in de zin van artikel 23 of artikel 24 van verordening nr. 44/2001 en onverminderd de in die verordeningen bedoelde gevallen van aanhangigheid en samenhang.

3)

De in artikel 5, punt 3, van verordening nr. 44/2001 neergelegde bevoegdheidsregel is niet van toepassing op rechtsvorderingen tot vaststelling van niet-inbreuk, als bedoeld in artikel 81, onder b), van verordening nr. 6/2002.

4)

De in artikel 5, punt 3, van verordening nr. 44/2001 neergelegde bevoegdheidsregel is niet van toepassing op vorderingen tot vaststelling van misbruik van machtspositie en oneerlijke concurrentie die samenhangen met een rechtsvordering tot vaststelling van niet-inbreuk op een Gemeenschapsmodel, voor zover toewijzing van deze vorderingen de voorafgaande toewijzing van deze rechtsvordering tot vaststelling van niet-inbreuk veronderstelt.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/12

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/12

1)

Kan een activiteit die niet valt onder het begrip project als bedoeld in artikel 1, tweede lid, onder a, van richtlijn 2011/92/EU (1) van het Europees Parlement en de Raad van 13 december 2011 betreffende de milieueffectbeoordeling van bepaalde openbare en particuliere projecten, omdat het geen fysieke ingreep in het natuurlijk milieu is, een project als bedoeld in artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG (2) van de Raad […] van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna zijn omdat de activiteit significante gevolgen voor een Natura 2000-gebied kan hebben?

2)

Als ervan wordt uitgegaan dat het op of in de bodem brengen van meststoffen een project is, moet dan, in het geval dit rechtmatig plaatsvond voordat artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […] van toepassing werd voor een Natura 2000-gebied, en dat thans nog steeds plaatsvindt, geoordeeld worden dat sprake is van één en hetzelfde project, ook als het bemesten niet steeds op dezelfde percelen, in dezelfde hoeveelheden en met dezelfde technieken heeft plaatsgevonden?

Is voor de beoordeling of sprake is van één en hetzelfde project relevant dat de stikstofdepositie door het op of in de bodem brengen van meststoffen niet is toegenomen, nadat artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […] van toepassing werd voor het Natura 2000-gebied?

3)

Staat artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […] in de weg aan een wettelijke regeling die ertoe strekt dat een activiteit die onlosmakelijk samenhangt met een project en daarom ook als project moet worden beoordeeld, zoals het weiden van vee door een melkveehouderij, wordt uitgezonderd van de vergunningplicht, waardoor voor die activiteit geen individuele toestemming is vereist, ervan uitgaande dat de gevolgen van de zonder vergunning toegestane activiteit voor de vaststelling van die wettelijke regeling passend zijn beoordeeld?

4)

Voldoet de passende beoordeling die ten grondslag is gelegd aan de uitzondering op de vergunningplicht voor het weiden van vee en het op of in de bodem brengen van meststoffen, waarin is uitgegaan van de feitelijke en verwachte omvang en intensiteit van deze activiteiten en waarvan de uitkomst is dat gemiddeld genomen een stijging van stikstofdepositie door deze activiteiten kan worden uitgesloten, aan de eisen die artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […], daaraan stelt?

5)

Mogen in de passende beoordeling als bedoeld in artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […], die voor een programma zoals het Programma Aanpak Stikstof 2015-2021 is gemaakt, de positieve gevolgen van instandhoudingsmaatregelen en passende maatregelen voor bestaande arealen van habitattypen en leefgebieden worden betrokken, die worden getroffen in verband met de verplichtingen die voortvloeien uit artikel 6, eerste en tweede lid, van richtlijn 92/43/EEG […]?

Is daarbij, ervan uitgaande dat de passende beoordeling definitieve bevindingen bevat over de gevolgen van deze maatregelen die zijn gebaseerd op de beste wetenschappelijke kennis ter zake, van belang dat de uitvoering en het resultaat van die maatregelen wordt gemonitord en indien daaruit volgt dat de gevolgen ongunstiger zijn dan waarvan is uitgegaan in de passende beoordeling, bijsturing, indien nodig, plaatsvindt?

6)

Mogen de positieve gevolgen van de autonome daling van stikstofdepositie die zich zal gaan manifesteren in de periode waarin het Programma Aanpak Stikstof 2015-2021 geldt, in de passende beoordeling als bedoeld in artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […], worden betrokken?

Is daarbij, ervan uitgaande dat de passende beoordeling definitieve bevindingen bevat over deze ontwikkelingen die gebaseerd zijn op de beste wetenschappelijke kennis ter zake, van belang dat de autonome daling van stikstofdepositie wordt gemonitord, en indien daaruit volgt dat de daling ongunstiger is dan waarvan is uitgegaan in de passende beoordeling, bijsturing, indien nodig, plaatsvindt?

7)

Mogen herstel maatregelen die in het kader van een programma, zoals het Programma Aanpak Stikstof 2015-2021, worden getroffen en waarmee wordt voorkomen dat een bepaalde natuurbelastende factor, zoals stikstofdepositie, schadelijke gevolgen kan hebben voor bestaande arealen van habitattypen of leefgebieden, geduid worden als beschermingsmaatregel als bedoeld in punt 28 van het arrest van het Hof van Justitie van 15 mei 2014, Briels, ECLI:EU:C:2014:330, die in een passende beoordeling als bedoeld in artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […] mogen worden betrokken?

Is daarbij, ervan uitgaande dat de passende beoordeling definitieve bevindingen bevat over de gevolgen van deze maatregelen die gebaseerd zijn op de beste wetenschappelijke kennis ter zake, van belang dat de uitvoering en het resultaat van de maatregelen wordt gemonitord en indien daaruit volgt dat de gevolgen ongunstiger zijn dan waarvan is uitgegaan in de passende beoordeling, bijsturing, indien nodig, plaatsvindt?

8)

Is de bevoegdheid tot het opleggen van verplichtingen als bedoeld in artikel 2.4 van de Wet natuurbescherming, waaraan de bevoegde instantie toepassing dient te geven indien dat gelet op de instandhoudingsdoelstellingen nodig is voor een Natura 2000-gebied, een voldoende preventief instrument om ten aanzien van het weiden van vee en het op of in de bodem brengen van meststoffen uitvoering te kunnen geven aan artikel 6, tweede lid, van richtlijn 92/43/EEG […]?

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/14

1)

Staat artikel 6, tweede en derde lid, van richtlijn 92/43/EEG (1) van de Raad […] van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (Habitatrichtlijn) in de weg aan een wettelijke regeling die ertoe strekt dat projecten en andere handelingen die stikstofdepositie veroorzaken die een drempel- of grenswaarde niet overschrijden, zijn uitgezonderd van de vergunningplicht en daardoor zonder individuele toestemming zijn toegestaan, ervan uitgaande dat de gevolgen van alle projecten en andere handelingen tezamen die gebruik kunnen maken van de wettelijke regeling voor de vaststelling van die wettelijke regeling passend zijn beoordeeld?

2)

Staat artikel 6, tweede en derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […] eraan in de weg dat een passende beoordeling voor een programma waarin een bepaalde totale hoeveelheid stikstofdepositie is beoordeeld ten grondslag wordt gelegd aan de verlening van een vergunning (individuele toestemming) voor een project of andere handeling, die stikstofdepositie veroorzaakt die binnen de in het kader van het programma beoordeelde depositieruimte past?

3)

Mogen in de passende beoordeling als bedoeld in artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […], die voor een programma, zoals het Programma Aanpak Stikstof 2015-2021, is gemaakt, de positieve gevolgen van instandhoudingsmaatregelen en passende maatregelen voor bestaande arealen van habitattypen en leefgebieden worden betrokken, die worden getroffen in verband met de verplichtingen die voortvloeien uit artikel 6, eerste en tweede lid, van die richtlijn?

Is daarbij, ervan uitgaande dat de passende beoordeling definitieve bevindingen bevat over de gevolgen van deze maatregelen die gebaseerd zijn op de beste wetenschappelijke kennis ter zake, van belang dat de uitvoering en het resultaat van die maatregelen wordt gemonitord en indien daaruit volgt dat de gevolgen ongunstiger zijn dan waarvan is uitgegaan in de passende beoordeling, bijsturing, indien nodig, plaatsvindt?

4)

Mogen de positieve gevolgen van de autonome daling van stikstofdepositie die zich zal gaan manifesteren in de periode waarin het Programma Aanpak Stikstof 2015- 2021 geldt, in de passende beoordeling als bedoeld in artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […], worden betrokken?

Is daarbij, ervan uitgaande dat de passende beoordeling definitieve bevindingen bevat over deze ontwikkelingen die gebaseerd zijn op de beste wetenschappelijke kennis ter zake, van belang dat de autonome daling van stikstofdepositie wordt gemonitord, en indien daaruit volgt dat de daling ongunstiger is dan waarvan is uitgegaan in de passende beoordeling, bijsturing, indien nodig, plaatsvindt?

5)

Mogen herstelmaatregelen die in het kader van het Programma Aanpak Stikstof 2015-2021 worden getroffen en waarmee wordt voorkomen dat een bepaalde natuurbelastende factor, zoals stikstofdepositie, schadelijke gevolgen kan hebben voor bestaande arealen van habitattypen of leefgebieden, geduid worden als beschermingsmaatregel als bedoeld in punt 28 van het arrest van het Hof van Justitie van 15 mei 2014, Briels, ECLI:EU:C:2014:330, die in een passende beoordeling als bedoeld in artikel 6, derde lid, van richtlijn 92/43/EEG […] mogen worden betrokken?

Is daarbij, ervan uitgaande dat de passende beoordeling definitieve bevindingen bevat over de gevolgen van deze maatregelen die gebaseerd is op de beste wetenschappelijke kennis ter zake, van belang dat de uitvoering en het resultaat van de maatregelen wordt gemonitord en indien daaruit volgt dat de gevolgen ongunstiger zijn dan waarvan is uitgegaan in de passende beoordeling, bijsturing, indien nodig, plaatsvindt?

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/16

1)

Is richtlijn 1999/37/EG (1) van de Raad van 29 april 1999 inzake de kentekenbewijzen van motorvoertuigen van toepassing op motorvoertuigen die bestonden vóór 29 april 2009, de datum waarop lidstaten de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen moeten toepassen ter implementatie van richtlijn 2007/46/EG (2) van het Europees Parlement en de Raad van 5 september 2007 tot vaststelling van een kader voor de goedkeuring van motorvoertuigen en aanhangwagens daarvan en van systemen, onderdelen en technische eenheden die voor dergelijke voertuigen zijn bestemd?

2)

Is een motorvoertuig dat is samengesteld uit wezenlijke onderdelen die zijn vervaardigd voor toepassing van richtlijn 2007/46/EG […] en anderzijds uit wezenlijke onderdelen die pas na toepassing van die richtlijn zijn toegevoegd, een motorvoertuig dat reeds bestond voor toepassing van die richtlijn, of is een dergelijk motorvoertuig eerst na toepassing van die richtlijn tot stand gekomen?

3)

Geldt, gelet op artikel 3, tweede lid, van richtlijn 1999/37/EG […], de erkenningsplicht als bedoeld in artikel 4 van deze richtlijn onverkort als op het kentekenbewijs gegevens achter bepaalde (op grond van de bijlagen bij deze richtlijn verplicht gestelde) communautaire codes niet zijn ingevuld, wanneer deze gegevens eenvoudig te achterhalen zijn?

4)

Is het op grond van artikel 4 van richtlijn 1999/37/EG […] toegestaan om een kentekenbewijs van een andere lidstaat te erkennen, maar het voertuig toch aan een technische controle in de zin van artikel 24, zesde lid, van richtlijn 2007/46/EG […] te onderwerpen en, indien het voertuig niet voldoet aan de technische eisen van de lidstaat, daaraan het gevolg te verbinden dat de afgifte van het kentekenbewijs wordt geweigerd?

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/16

1)

Dienen de op grond van artikel 23, lid 1, tweede en derde volzin, van verordening (EG) nr. 1008/2008 (1) bekend te maken passagierstarieven voor intracommunautaire luchtdiensten in een specifieke valuta te worden aangegeven voor zover zij niet in euro worden uitgedrukt?

2)

Indien de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord,

in welke lokale valuta kunnen de in artikel 2, punt 18, en artikel 23, lid 1, tweede en derde volzin, van verordening (EG) nr. 1008/2008 genoemde prijzen dan worden aangegeven, wanneer een luchtvaartmaatschappij die in een lidstaat — in casu Duitsland — gevestigd is, tegenover een consument op internet een luchtdienst met vertrek uit een andere lidstaat — in casu het Verenigd Koninkrijk — aanprijst en aanbiedt?

Is in dit verband beslissend dat voor het aanbod wordt gebruikgemaakt van een internetadres met een landcode-topniveaudomein — in casu: www.germanwings.de — dat verwijst naar de lidstaat waar de luchtvaartmaatschappij haar zetel heeft, en dat de consument in deze lidstaat verblijft?

Is van belang of alle dan wel de meeste luchtvaartmaatschappijen de prijzen in kwestie aangeven in de lokale valuta die wordt gebruikt op de plaats van vertrek?

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/17

1)

Moet een besluit betreffende een op 15 februari 2007 bij de bevoegde nationale autoriteit (in casu: Deutsche Patent- und Markenamt) [Duitse octrooi- en merkenbureau] ingediend verzoek tot wijziging van het productdossier van een beschermde geografische aanduiding, waarbij met name wordt beoogd dat het in plakken snijden en verpakken van het betrokken product (in casu: Schwarzwälder Schinken) [zwarte woud-Ham] enkel in het productiegebied mag worden verricht, worden vastgesteld krachtens verordening nr. 510/2006 (1), die op het tijdstip van de indiening van de aanvraag van toepassing was, dan wel op basis van verordening nr. 1151/2012 (2), die thans van kracht is op het tijdstip waarop het besluit moet worden genomen?

2)

Indien het besluit krachtens de thans geldende verordening nr. 1151/2012 moet worden vastgesteld:

3)

Indien het besluit krachtens verordening nr. 510/2006 moet worden vastgesteld (zie vraag 1), verzoekt de verwijzende rechter om beantwoording van de sub 2 gestelde vragen op basis van verordening nr. 510/2006, inzonderheid artikel 4, lid 2, onder e), van deze verordening, juncto artikel 8 en overweging 8 van verordening (EG) nr. 1898/2006 van de Commissie van 14 december 2006 houdende uitvoeringsbepalingen van verordening (EG) nr. 510/2006 van de Raad inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen (5).

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/19

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/19

1)

Moet artikel 5, lid 1, tweede alinea, van richtlijn 2004/17 (1) aldus worden uitgelegd dat sprake is van een net op het gebied van vervoersdiensten, indien vervoersdiensten op een onder het beheer van de staat vallend spoorwegnet voor nationaal en internationaal spoorvervoer worden verleend overeenkomstig nationale wettelijke bepalingen ter uitvoering van richtlijn 2012/34 (2), welke bepalingen de toewijzing van spoorwegcapaciteit op basis van aanvragen van spoorwegondernemingen behelzen en het vereiste inhouden dat alle aanvragen voor zover als mogelijk worden gehonoreerd?

2)

Moet artikel 5, lid 1, eerste alinea, van richtlijn 2004/17 aldus worden uitgelegd dat de activiteiten van een spoorwegonderneming als bedoeld in richtlijn 2012/34 die de levering aan het publiek van vervoersdiensten op een spoorwegnet behelzen, het ter beschikking stellen of exploiteren in de zin van die bepaling van de richtlijn inhouden?

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/20

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/20

—

vaststellen dat de Tsjechische Republiek, door niet ervoor te zorgen dat van Tsjechië naar Katowice (Polen) overgebracht TPS-NOLO (Geobal) materiaal terug naar Tsjechië werd vervoerd, de krachtens artikel 24, lid 2, en artikel 28, lid 1, van verordening (EG) nr. 1013/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 14 juni 2006 betreffende de overbrenging van afvalstoffen (1) op haar rustende verplichtingen niet is nagekomen;

—

de Tsjechische Republiek verwijzen in de kosten.

1.

Het van Tsjechië naar Polen vervoerde TPS-NOLO (Geobal) materiaal, dat afkomstig is van gevaarlijke afvalstoffen van een stortplaats (Ostramo-bassins), op een andere stortplaats in Tsjechië is gestort en is ingedeeld als teerresiduen afkomstig van raffinage- en distillatieprocessen en alle andere pyrolitische behandelingen van organisch materiaal, wordt door de Poolse autoriteiten aangemerkt als afvalstoffen die onder bijlage IV bij verordening nr. 1013/2006 vallen.

2.

Aangezien de Tsjechische Republiek het oneens is met de indeling van de betrokken stof als afvalstoffen op grond van de indeling van het materiaal overeenkomstig verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2006 inzake de registratie en beoordeling van en de autorisatie en beperkingen ten aanzien van chemische stoffen (REACH), tot oprichting van een Europees Agentschap voor chemische stoffen, houdende wijziging van richtlijn 1999/45/EG en houdende intrekking van verordening (EEG) nr. 793/93 van de Raad en verordening (EG) nr. 1488/94 van de Commissie alsmede richtlijn 76/769/EEG van de Raad en de richtlijnen 91/155/EEG, 93/67/EEG, 93/105/EG en 2000/21/EG van de Commissie (hierna: „REACH-verordening”) (2), is een conflictsituatie ontstaan, die artikel 28, lid 1, van verordening nr. 1013/2006 regelt door te bepalen dat het betrokken materiaal als afval wordt behandeld.

3.

De registratie van het materiaal overeenkomstig de REACH-verordening garandeert niet dat het gebruik van de stof geen negatieve gevolgen voor het milieu of de volksgezondheid heeft of dat de stof automatisch ophoudt afval te zijn. Bij gebreke van een nationale beslissing waarbij wordt vastgesteld dat de betrokken stof een toestand heeft bereikt waarin afval ophoudt afval te zijn, kan de indeling van die stof overeenkomstig de REACH-verordening niet geldig worden geacht op basis van artikel 2, lid 2, van de REACH-verordening.

4.

Aangezien de betrokken stof zonder kennisgeving over de grens is vervoerd, moet het vervoer worden aangemerkt als een „illegale overbrenging” in de zin van artikel 2, punt 35, onder a), van verordening nr. 1013/2006. In dat geval moet de bevoegde autoriteit van verzending door middel van een passende procedure informatie inwinnen om ervoor te zorgen dat de betrokken afvalstoffen worden teruggenomen overeenkomstig artikel 24, lid 2, van verordening nr. 1013/2006, hetgeen de Tsjechische Republiek ten onrechte weigert. Die verplichting is niet in strijd met artikel 128 van de REACH-verordening, dat het vrije verkeer van stoffen, mengsels en voorwerpen in de zin van artikel 3 van de REACH-verordening waarborgt, aangezien afvalstoffen uitdrukkelijk zijn uitgesloten van de werkingssfeer van die verordening (zie artikel 2, lid 2, van de REACH-verordening).

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/21

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/22

—

vaststellen dat de Franse Republiek, door het handhaven van de gevolgen van bepalingen ter voorkoming van economische dubbele belastingheffing over dividenden, op grond waarvan een moedermaatschappij op de voorheffing die zij verschuldigd is bij de uitkering aan haar aandeelhouders van door haar dochterondernemingen betaalde dividenden, het aan de uitkering van deze dividenden verbonden belastingkrediet in mindering mag brengen wanneer deze dividenden afkomstig zijn van een in Frankrijk gevestigde dochteronderneming, maar niet in die mogelijkheid voorziet voor dividenden die afkomstig zijn van een in een andere lidstaat gevestigde dochteronderneming, aangezien deze wettelijke regeling in dit laatste geval niet voorziet in de toekenning van een belastingkrediet bij de uitkering van die dividenden door die dochteronderneming, voor zover volgens de rechtspraak van de Conseil d’État (hoogste bestuursrechter, Frankrijk) vorderingen tot terugbetaling van in strijd met het Unierecht geheven voorheffingen in de zin van het arrest van het Hof in zaak C-310/09, Accor  (1), slechts worden toegewezen met toepassing van de volgende drie beperkingen:

is de Franse Republiek de verplichtingen niet nagekomen die op haar rusten krachtens het gelijkwaardigheidsbeginsel en het doeltreffendheidsbeginsel en krachtens de artikelen 49, 63 et 267, derde alinea, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie;

—

de Franse Republiek verwijzen in de kosten.

—

het houdt geen rekening met de belasting die de andere dan Franse kleindochterondernemingen al hebben voldaan;

—

het handhaaft, ter beperking van het recht op terugbetaling van de betrokken vennootschappen, eisen inzake de bewijsvoering die niet voldoen aan de door het Hof van Justitie geformuleerde criteria;

—

het beperkt het belastingkrediet absoluut tot een derde van het door andere dan Franse dochterondernemingen uitgekeerde dividend.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/23

—

het arrest van het Gerecht van 11 mei 2017 in zaak T-115/15 vernietigen,

—

besluit ED/108/2014 van ECHA van 12 december 2014 nietig verklaren,

—

ECHA verwijzen in de kosten die voor rekwirante zijn opgekomen in de procedure in hogere voorziening voor het Hof van Justitie en de daaraan voorafgaande procedure voor het Gerecht.

1)

Het Gerecht heeft de REACH-verordening onjuist uitgelegd en toegepast.

Het Gerecht heeft de REACH-verordening onjuist uitgelegd en toegepast. Rekwirante blijft bij haar standpunt dat het besluit van ECHA ultra vires is vastgesteld, aangezien (i) ECHA niet de bevoegdheid heeft om een bestaande identificatie van de stof DEHP op grond van artikel 57, onder c), van de REACH-verordening aan te vullen met een nieuwe identificatie van die stof op grond van artikel 57, onder f), van de REACH-verordening; (ii) aan de vaststelling van het besluit van ECHA een onrechtmatige procedure is voorafgegaan; en (iii) met het besluit van ECHA een door de Raad en het Europees Parlement voorgeschreven bindende procedure voor de vaststelling van algemeen verbindende/geharmoniseerde criteria voor de identificatie van stoffen met hormoonontregelende eigenschappen wordt omzeild.

2)

Het Gerecht heeft het rechtszekerheidsbeginsel onjuist uitgelegd en toegepast.

Waar (i) het besluit van ECHA een onduidelijke, onnauwkeurige en onvoorzienbare rechtssituatie in het leven heeft geroepen, waardoor rekwirante onmogelijk de precieze omvang van de aan haar opgelegde verplichtingen kan achterhalen; (ii) er geen algemeen verbindende/geharmoniseerde criteria voor de identificatie van stoffen met hormoonontregelende eigenschappen zijn; en (iii) ECHA niet de bevoegdheid heeft om een bestaande identificatie van de stof DEHP op grond van artikel 57, onder c), van de REACH-verordening aan te vullen met een identificatie van die stof op grond van artikel 57, onder f), van de REACH-verordening, is de conclusie van het Gerecht dat het besluit van ECHA niet in strijd is met rechtszekerheidsbeginsel onjuist.

3)

De beoordeling van het besluit van ECHA door het Gerecht is in strijd met de eisen van de rechterlijke toetsing van besluiten van de instellingen en organen van de Unie. Voorts heeft het Gerecht de feiten en het bewijs onjuist opgevat.

4)

Als gevolg van bovenstaande tekortkomingen heeft het Gerecht inbreuk gemaakt op de rechten die rekwirante ontleent aan en de beginselen die zijn vervat in het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, met name het recht op een eerlijk proces, het recht op ongestoord genot van eigendom en het rechtszekerheidsbeginsel.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/24

—

verklaren dat Ierland niet heeft voldaan aan zijn verplichtingen op grond van artikel 3, leden 1 en 2, bijlage I, afdeling A, en voetnoot 1 van richtlijn 91/271/EEG van de Raad inzake de behandeling van stedelijk afvalwater (1), door er niet voor te zorgen dat het in een gecombineerd systeem voor stedelijk afvalwater en regenwater opgevangen water in 14 agglomeraties overeenkomstig de eisen van richtlijn 91/271/EEG van de Raad wordt vastgehouden en voor behandeling wordt afgevoerd;

—

verklaren dat Ierland niet heeft voldaan aan zijn verplichtingen op grond van artikel 4, leden 1 en 3, gelezen in samenhang met de eisen van artikel 10 en bijlage I, afdeling B, van richtlijn 91/271/EEG van de Raad, door niet te voorzien in secundaire behandeling of een gelijkwaardig proces of door niet afdoende aan te tonen dat dienaangaande aan de eisen van richtlijn 91/271/EEG is voldaan met betrekking tot 25 agglomeraties;

—

verklaren dat Ierland niet heeft voldaan aan zijn verplichtingen op grond van artikel 5, leden 2 en 3, gelezen in samenhang met de eisen van artikel 10 en bijlage I, afdeling B, van richtlijn 91/271/EEG van de Raad, door niet ervoor te zorgen dat stedelijk afvalwater dat in de opvangsystemen van 21 agglomeraties terechtkomt, vóór lozing in kwetsbare gebieden aan een behandeling wordt onderworpen die verder gaat dan de in artikel 4 bedoelde behandeling en in overeenstemming is met de eisen van bijlage I, afdeling B, van richtlijn 91/271/EEG van de Raad;

—

verklaren dat Ierland niet heeft voldaan aan zijn verplichtingen op grond van artikel 12 van richtlijn 91/271/EEG van de Raad, door niet ervoor te zorgen dat de afvoer van afvalwater van stedelijke waterzuiveringsinstallaties in de agglomeraties Arklow (IEAG_547) en Castlebridge (IEAG_515) aan voorafgaande voorschriften en/of bijzondere vergunningen wordt onderworpen, en

—

Ierland verwijzen in de kosten.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/25

—

vernietiging en/of herziening van het arrest van 4 mei 2017, Meta Group/Commissie, T-744/14, aangezien dit onjuist is en in rechte ongegrond;

—

dientengevolge, vaststelling dat de Commissie de financiële verplichtingen niet is nagekomen die voortvloeien uit de subsidieovereenkomsten FP5-6 en CIP voor een bedrag van in totaal 566 377,63 EUR aan verschuldigde en niet-uitgekeerde bijdragen, en vaststelling dat de verrekening daarvan met verzoeksters vorderingen onrechtmatig was;

—

derhalve, veroordeling van de Commissie tot betaling aan verzoekster van voornoemd bedrag van 566 377,63 EUR, vermeerderd met vertragingsrente en inflatiecorrectie;

—

voorts, veroordeling van de Commissie tot vergoeding van verzoeksters schade voor een bedrag van in totaal 815 000 EUR of voor een hoger bedrag dat het [Hof] vaststelt bij de uitkomst van dit geding, naast verdere schade ten gevolge van de onrechtmatigheid van genoemde verrekeningen.

I.

Onjuiste en/of foutieve toepassing van de artikelen 1134 en 1135 van het Belgische Burgerlijk Wetboek op het gebied van de bindende aard en uitvoering te goede trouw van overeenkomsten. Onjuiste en/of foutieve toepassing van de artikelen 1156, 1157 en 1161 van het Belgische Burgerlijk Wetboek op het gebied van uitlegging van overeenkomsten. Onjuiste en/of foutieve toepassing van de beginselen van het recht van de Europese Unie op het gebied van de bindende werking van een overeenkomst, goede trouw bij de uitvoering en de uitlegging van overeenkomsten, rechtszekerheid.

Door het derde middel van het beroep te verwerpen heeft het bestreden arrest de regels van het Belgische Burgerlijk Wetboek en van het Europese recht op het gebied van de bindende aard van overeenkomsten geschonden, aangezien het niet heeft erkend dat het beding op blz. 47 van het Addendum bij de Ecolink+-overeenkomst verplichte werking heeft tussen de partijen en aangezien het heeft miskend dat de daarin opgenomen verwijzing naar de aan de overeenkomst gehechte methodologie niet is terug te voeren op de methodologie die META had opgesteld en op 21 december 2009 aan de Commissie had doen toekomen.

II.

Onjuiste en/of foutieve toepassing van artikel II.20 van de FP6-gids. Onjuiste en/of foutieve toepassing van artikel 179 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie met betrekking tot de communautaire programma’s. Onjuiste en/of foutieve toepassing van de artikelen 1134, 1135, 1156, 1157 en 1161 van het Belgische Burgerlijk Wetboek. Schending van het beginsel van geen tegenspraak.

Door het vierde en vijfde middel van beroep te verwerpen heeft het bestreden arrest het beginsel van geen tegenspraak, de criteria van de FP6-gids en de regels van het Belgische Burgerlijk Wetboek geschonden op het gebied van de uitvoering te goeder trouw van overeenkomsten, aangezien in dat arrest de bepalingen van de FP6-gids weliswaar niet-bindend zijn verklaard, maar is geoordeeld dat zij in deze zaak strikt en onverkort moeten worden toegepast, inzonderheid met betrekking tot de kosten van interne consultants.

III.

Schending van de beginselen van Europees procesrecht op het gebied van het recht van verweer en volledige inachtneming van de tegenspraak. Schending van artikel 64 van het Reglement voor de procesvoering. Absoluut ontbreken van de motivering op een essentieel punt van het geschil.

Door de eerste twee middelen van beroep te verwerpen heeft het bestreden arrest de Europese beginselen van volledige inachtneming van de tegenspraak en het recht van verweer, alsook artikel 64 van het Reglement voor de procesvoering geschonden. In dat arrest is namelijk voorbijgegaan aan de juridische argumenten van verzoekster in de opmerkingen bij Bijlage E.4, die de Commissie pas ter terechtzitting heeft neergelegd, en is het betoog van de andere partij kritiekloos overgenomen en de eigen beslissing ontoereikend gemotiveerd.

IV.

Onjuiste en/of foutieve toepassing van de Guide to Financial Issues relating to Indirect Actions of the Sixth Framework Programmes en van de bepalingen van het zevende kaderprogramma. Kennelijk onjuiste opvatting van een bepalend onderdeel van deze zaak.

Door de eerste twee middelen van beroep te verwerpen heeft het bestreden arrest bovendien de financiële gids van het zesde programma geschonden en de in rechte aangevoerde feiten verdraaid. In dat arrest zijn namelijk de uren voor de Bridge-overeenkomst onjuist en op een misleidende manier berekend, namelijk op basis van de onbewezen veronderstelling dat de presterende vennoot alle dagen van de maand gedurende acht achtereenvolgende uren uitsluitend bezig is geweest met activiteiten die verband houden met deze overeenkomst.

V.

Onjuiste en/of foutieve toepassing van de artikelen 1134, 1135, 1156, 1157 en 1161 van het Belgische Burgerlijk Wetboek. Schending van het beginsel van Europees recht van gerechtvaardigd vertrouwen, dat ook van toepassing is op de particuliere partij die een overeenkomst heeft gesloten met een publiekrechtelijk lichaam.

Door het zesde middel van beroep te verwerpen heeft het arrest de civielrechtelijke regels op het gebied van de binding van overeenkomsten en het beginsel van uitvoering van overeenkomsten te goeder trouw geschonden. In dat arrest is namelijk niet erkend dat de opstelling van de Commissie, die is geculmineerd in de sluiting van het Addendum, ertoe heeft geleid dat bij verzoekster het gerechtvaardigde vertrouwen is gewekt dat de door haar opgestelde methodologie zou worden aanvaard.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/27

—

het arrest van het Gerecht van 16 mei 2017 in zaak T-122/15 vernietigen;

—

besluit ECB/SSM/15/1 (0SK1ILSPWNVBNQWU0W18/3) van de ECB van 5 januari 2015 nietig verklaren en tegelijkertijd gelasten dat de vervanging van besluit ECB/SSM/14/1 (0SK1ILSPWNVBNQWU0W18/1) van de ECB van 1 september 2014 verder zal blijven gelden;

—

subsidiair, bovengenoemd arrest van het Gerecht vernietigen en de zaak naar het Gerecht terug verwijzen;

—

de ECB verwijzen in de kosten van het geding.

1.

Eerste middel van hogere voorziening: schending van het Unierecht bij de uitlegging en de toepassing van artikel 6, lid 4, van verordening nr. 1024/2013 (1) en artikel 70 van de GTM-kaderverordening (2)

Het Gerecht heeft de relevante bepalingen van artikel 6, lid 4, tweede alinea, van verordening nr. 1024/2013 juncto artikel 70, lid 1, van de GTM-kaderverordening onjuist uitgelegd. Het is verkeerdelijk tot de slotsom gekomen dat „bijzondere omstandigheden” die tot indeling van een instelling als minder belangrijke entiteit dienen te leiden, slechts dan voorhanden zijn wanneer de doelstellingen van verordening nr. 1024/2013 beter door rechtstreeks prudentieel toezicht door de nationale autoriteiten dan door rechtstreeks toezicht door de ECB kunnen worden bereikt. Het Gerecht gaat bij zijn uitlegging alleen uit van de Engelse taalversie van verordening nr. 1024/2013 en maakt daardoor inbreuk op het beginsel dat alle taalversies in dezelfde mate juridisch verbindend zijn. Het Gerecht laat ten onrechte na de bepalingen uit te leggen tegen de achtergrond van recht van een hogere rang, in onderhavige geval het evenredigheidsbeginsel met betrekking tot de bevoegdheid. Het heeft verkeerdelijk geoordeeld dat de ECB geen kennelijke fout had gemaakt bij de beoordeling van de feiten en het heeft, net als voorheen de ECB, niet onderzocht of rekwirante op grond van de door haar aangevoerde specifieke feitelijke omstandigheden wegens „bijzondere omstandigheden” in de zin van artikel 6, lid 4, tweede alinea, van verordening nr. 1024/2013 juncto artikel 70, lid 1, van de GTM-kaderverordening als minder belangrijke entiteit had moeten worden ingedeeld. Het Gerecht zou daardoor zijn tekortgeschoten in zijn verplichting, het betrokken besluit volledig op beoordelingsfouten te onderzoeken.

2.

Tweede middel van hogere voorziening: onjuiste opvatting van het bestreden besluit en onjuiste beoordeling van de motiveringseisen

Het Gerecht vat de motivering van het bestreden besluit onjuist op en vervangt de door de ECB gegeven motivering door zijn eigen motivering. Omdat het Gerecht de inhoud van het bestreden besluit onjuist opvat, gaat het eraan voorbij dat dit besluit niet voldoet aan eisen waarvan de motivering volgens het Unierecht moet voldoen. De motivering van het bestreden besluit is dan ook incoherent en innerlijk tegenstrijdig.

3.

Derde middel van hogere voorziening: het Gerecht heeft procedurele fouten gemaakt door bij de behandeling van het geding aspecten te betrekken die niet het voorwerp van het geding waren

Het arrest van het Gerecht maakt inbreuk op het recht van rekwirante om in rechte te worden gehoord en op het beginsel van hoor en wederhoor. De motivering van het arrest bevat voor de beslissing relevante opvattingen die tijdens de procedure in rechte niet het voorwerp van een debat zijn geweest.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/29

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

ADR Center SpA draagt de kosten van de Europese Commissie, met inbegrip van de kosten die deze instelling in het kader van de kortgedingprocedure heeft gemaakt, en de helft van haar eigen kosten, ook van de kosten die zij in het kader van de kortgedingprocedure heeft gemaakt.

3)

De Commissie draagt de helft van de kosten van ADR Center, ook van de kosten die deze laatste in het kader van de kortgedingprocedure heeft gemaakt.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/29

1)

Het uitvoeringsbesluit (EU) 2015/103 van de Commissie van 16 januari 2015 houdende onttrekking aan EU-financiering van bepaalde uitgaven die de lidstaten hebben verricht in het kader van het Europees Landbouwgarantiefonds (ELGF) of in het kader van het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling (Elfpo), wordt nietig verklaard voor zover het betrekking heeft op de financiële correctie die ten vervolge op het onderzoek AA/2009/007/ES met betrekking tot het Koninkrijk Spanje is toegepast voor aanvraagjaar 2009.

2)

Het beroep wordt voor verworpen voor het overige.

3)

Elke partij zal haar eigen kosten dragen.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/30

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Het Koninkrijk België wordt verwezen in de kosten.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/31

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Cafés Pont, SL wordt verwezen in de kosten.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/31

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Mediaexpert sp. z o.o. wordt verwezen in de kosten.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/32

1)

Het beroep wordt niet-ontvankelijk verklaard.

2)

BPC Lux 2 Sàrl en de andere verzoekende partijen wier naam is vermeld in de bijlage, worden verwezen in hun eigen kosten en in de kosten die de Europese Commissie zijn opgekomen in deze aanleg en in de procedure in kort geding.

3)

De Portugese Republiek wordt verwezen in haar eigen kosten.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/32

1)

Het beroep wordt verworpen wegens kennelijke niet-ontvankelijkheid.

2)

Fabio De Masi zal zijn eigen kosten alsmede die van de Europese Commissie dragen.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/33

1)

Het beroep wordt niet-ontvankelijk verklaard.

2)

Pfizer Ltd en Pfizer Santé familiale worden verwezen in de kosten.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/34

1)

Het verzoek in kort geding wordt afgewezen.

2)

De beschikking van 23 december 2016, PGNiG Supply & Trading/Commissie (T-849/16 R) wordt ingetrokken.

3)

De beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/34

1)

Het verzoek in kort geding wordt afgewezen.

2)

De beschikking van 23 december 2016, Polen/Commissie (T-883/16 R), wordt ingetrokken.

3)

De beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/35

1)

Het verzoek in kort geding wordt afgewezen.

2)

De beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/35

1)

Het verzoek in kort geding wordt afgewezen.

2)

De beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/36

1)

Het verzoek in kort geding wordt afgewezen.

2)

De beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/36

—

de beslissing van het Europees Bureau voor fraudebestrijding om een onderzoek in te leiden nietig verklaren

—

verweerster verwijzen in de kosten.

1.

Eerste middel: schending van een fundamenteel beginsel van het Unierecht, het subsidiariteitsbeginsel.

2.

Tweede middel: schending van het beginsel ne bis in idem.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/37

—

verordening (EU) 2017/776 van de Commissie van 4 mei 2017 (1) tot wijziging van verordening (EG) nr. 1272/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 (2) (CLP-verordening), gedeeltelijke nietig verklaren voor zover daarin de stof anthraquinone is ingedeeld en geëtiketteerd door de volgende vermelding op te nemen in tabel 3 in deel 3 van bijlage VI bij verordening (EG) nr. 1272/2008 van het Europees Parlement en de Raad: catalogusnummer 606-151-00-4; Internationale chemische identificatie: anthraquinone; EG nr.: 201-549-0; CAS nr.: 84-65-1; Gevarenklasse en categorie: Carc. IB; Gevarenaanduiding: H350; Pictogram, signaalwoord: GHS08 Dgr;

—

verweerster verwijzen in de kosten.

1.

Eerste middel: onwettige en kennelijk onjuiste indeling en etikettering van de stof anthraquinone als kankerverwekkende stof van categorie IB overeenkomstig tabel 3 in deel 3 van bijlage I bij de CLP-verordening.

2.

Tweede middel: schending van verzoeksters rechten en van de in het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie verankerde beginselen.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/38

—

nietigverklaring van het besluit van het Parlement van 3 april 2017 waarbij verzoekster toegang werd geweigerd tot zijn besluit van 8 juli 2015, vastgesteld in antwoord op een confirmatief verzoek van een derde partij krachtens verordening 1049/2001, en

—

verwijzing van verweerder in de kosten.

1.

Eerste middel: onjuiste rechtsopvatting, kennelijk onjuiste beoordeling en ontoereikende motivering bij de toepassing van de in artikel 4, lid 2, tweede streepje, van de Transparantieverordening genoemde uitzondering betreffende de bescherming van gerechtelijke procedures.

2.

Tweede middel: onjuiste rechtsopvatting, kennelijk onjuiste beoordeling en ontoereikende motivering bij de toepassing van de toets van het hoger openbaar belang, zoals vereist bij artikel 4, lid 2, tweede streepje, van de Transparantieverordening.

3.

Derde middel: subsidiair, onjuiste rechtsopvatting, kennelijk onjuiste beoordeling en ontoereikende motivering bij de toepassing van artikel 4, lid 6, van de Transparantieverordening.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/38

—

verweerders besluit van 4 april 2017 tot uitsluiting van verzoeker van het vergelijkend onderzoek voor juristen-linguïsten voor de Litouwse taal EPSO/AD/335/16, nietig verklaren;

—

verweerder gelasten verzoeker toe te staan een kennelijke fout te corrigeren door het niveau van kennis van de Poolse taal te wijzigen van B1 naar C1;

—

verzoeker opnieuw toelaten tot het vergelijkend onderzoek voor juristen-linguïsten voor de Litouwse taal.

1.

Schending van verzoekers gewettigd vertrouwen en misleiding van verzoeker door verweerder door te bevestigen dat verzoekers verzoek tot deelneming aan het vergelijkend onderzoek aan alle voorwaarden voldeed

2.

Schending van verzoekers rechten en gewettigd vertrouwen door verweerder door verzoeker uit te sluiten van het vergelijkend onderzoek voor juristen-linguïsten voor de Litouwse taal

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/39

—

nietigverklaring van het besluit van de Commissie waarbij zij heeft geweigerd de namen van de vaartuigen met een Portugese vergunning SANTA ISABEL en CALVÃO onverwijld door te sturen naar het secretariaat van de visserijcommissie voor het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan, waardoor zij deze belet om vanaf 1 juli 2017 actief te zijn in de visserijzones in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan om te vissen op roodbaars en garnalen, en daarmee artikel 5, lid 1, van verordening nr. 1236/2010 (1) schendt, en

—

verwijzing van de Commissie in de kosten.

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/40

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/40

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/40

4.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 293/41