26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/1

(1)

De Gemeenschap en de Republiek Gabon hebben onderhandeld over een partnerschapsovereenkomst inzake visserij waarbij aan vissers uit de Gemeenschap vangstmogelijkheden worden toegekend in de wateren waarover de Republiek Gabon de soevereiniteit bezit, en hebben deze overeenkomst geparafeerd.

(2)

Het is in het belang van de Gemeenschap deze overeenkomst goed te keuren.

(3)

Bepaald moet worden hoe de vangstmogelijkheden over de lidstaten moeten worden verdeeld,

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/8

(1)

Na een onderzoek („het oorspronkelijke onderzoek”) heeft de Raad bij Verordening (EG) nr. 1174/2005 (2) een definitief andidumpingrecht ingesteld op handpallettrucks en essentiële onderdelen daarvan van oorsprong uit de Volksrepubliek China („VRC”).

(2)

De informatie waarover de Commissie beschikte leek erop te wijzen dat Ningbo Ruyi Joint Stock Co., Ltd („Ningbo Ruyi”), een Chinese producent/exporteur aan wie in het kader van dat onderzoek de behandeling als marktgericht bedrijf („BMB”) niet werd toegekend, na bepaalde veranderingen die na het oorspronkelijke onderzoek in zijn structuur zijn aangebracht, op marktvoorwaarden opereerde. Er was immers voldoende voorlopig bewijsmateriaal dat erop duidde dat Ningbo Ruyi voldeed aan de criteria van artikel 2, lid 7, onder c), van de basisverordening. Er werd dan ook aangenomen dat de omstandigheden op basis waarvan de bestaande maatregelen werden vastgesteld, waren gewijzigd. Bovendien leken deze wijzigingen van blijvende aard te zijn.

(3)

Na het advies van het Raadgevend Comité te hebben ingewonnen en te hebben geconstateerd dat er voldoende bewijsmateriaal voorhanden was om een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek te openen op grond van artikel 11, lid 3, van de basisverordening, heeft de Commissie een bericht („bericht van opening”) (3) gepubliceerd en op eigen initiatief een onderzoek geopend dat alleen tot doel had na te gaan of Ningbo Ruyi op marktvoorwaarden opereerde en, zo ja, te bepalen of de individuele dumpingmarge en het individuele antidumpingrecht van de onderneming moesten worden gebaseerd op haar eigen kosten/binnenlandse prijzen.

(4)

De Commissie heeft Ningbo Ruyi en zijn verbonden importeur Jungheinrich AG, alsmede de vertegenwoordigers van het land van uitvoer en de bedrijfstak van de Gemeenschap officieel in kennis gesteld van de opening van het nieuwe onderzoek. De belanghebbenden werden in de gelegenheid gesteld hun standpunt schriftelijk kenbaar te maken en konden een verzoek indienen om te worden gehoord.

(5)

De Commissie stuurde Ningbo Ruyi ook een BMB-aanvraagformulier en een vragenlijst, en ontving antwoord binnen de daarvoor gestelde termijnen. De Commissie heeft alle voor de vaststelling van BMB en dumping nodig geachte informatie ingewonnen, de verstrekte informatie geanalyseerd en controlebezoeken uitgevoerd bij de verbonden ondernemingen:

(6)

Het dumpingonderzoek bestreek het tijdvak van 1 april 2005 tot 31 maart 2006 („nieuw onderzoektijdvak”).

(7)

De definitie van het betrokken product is dezelfde als die in het in overweging 1 bedoelde oorspronkelijke onderzoek. Het betreft handpallettrucks („HPT”) zonder eigen aandrijving die worden gebruikt voor het hanteren van materialen die gewoonlijk op pallets worden geplaatst, en essentiële onderdelen daarvan, d.w.z. het chassis en de hydraulische onderdelen, van oorsprong uit de VRC, en momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 8427 90 00 en ex 8431 20 00 (Taric-codes 8427900010 en 8431200010).

(8)

Uit dit nieuwe onderzoek is gebleken dat de HPT die in de VRC door Ningbo Ruyi worden geproduceerd en op de Chinese markt worden verkocht, dezelfde fysieke kenmerken en dezelfde gebruiksdoeleinden hebben als die welke naar de Gemeenschap worden uitgevoerd. Deze producten worden dan ook beschouwd als soortgelijke producten in de zin van artikel 1, lid 4, van de basisverordening.

(9)

Overeenkomstig artikel 2, lid 7, onder b), van de basisverordening wordt de normale waarde bij antidumpingonderzoeken inzake invoer van oorsprong uit de VRC bepaald volgens de leden 1 tot en met 6 van dat artikel voor producenten waarvan is aangetoond dat zij voldoen aan de criteria van artikel 2, lid 7, onder c), van de basisverordening, namelijk dat zij het soortgelijke product op marktvoorwaarden vervaardigen en verkopen. Deze criteria kunnen als volgt worden samengevat:

(10)

Ningbo Ruyi heeft om BMB verzocht op grond van artikel 2, lid 7, onder b), van de basisverordening. Het behoort tot de vaste praktijk van de Gemeenschap om na te gaan of een groep verbonden ondernemingen die betrokken zijn bij de vervaardiging en/of verkoop van het betrokken product, in haar geheel voldoet aan de voorwaarden voor BMB. Volgens Ningbo Ruyi was er in de VRC slechts één dergelijke verbonden onderneming — Jungheinrich Shanghai. Ningbo Ruyi heeft het ingevulde BMB-formulier binnen de daarvoor gestelde termijn teruggestuurd.

(11)

Tijdens het onderzoek betoogde de bedrijfstak van de Gemeenschap dat Ningbo Ruyi diverse verbonden ondernemingen leek te hebben waarover de onderneming niet de nodige gegevens had verstrekt in de bij de Commissie ingediende informatie, noch in de gecontroleerde jaarrekening. Volgens de bedrijfstak van de Gemeenschap is het niet verschaffen van informatie over verbonden ondernemingen in de jaarrekening een schending van IAS 24 (informatieverschaffing over verbonden partijen). De bedrijfstak van de Gemeenschap heeft de Commissie verzocht dit punt na te trekken.

(12)

Tijdens de controlebezoeken werd geconstateerd dat er verbonden ondernemingen waren waarover geen informatie werd verschaft in de gecontroleerde jaarrekening (schending van IAS 24), noch in het ingevulde BMB-aanvraagformulier of de antwoorden op de vragenlijst. In dit verband is het vermeldenswaard dat Ningbo Ruyi zowel in het BMB-aanvraagformulier als in de vragenlijst werd verzocht op wereldniveau zijn bedrijfsstructuur en de met de onderneming gelieerde bedrijven te beschrijven, met inbegrip van moedermaatschappijen, dochtermaatschappijen en andere verbonden ondernemingen, al dan niet betrokken bij de vervaardiging en/of verkoop van het betrokken product. Bovendien werd Ningbo Ruyi verzocht een BMB-aanvraagformulier in te dienen voor elke dochtermaatschappij of andere verbonden onderneming in de VRC die producent en/of exporteur van HPT was, en gegevens over alle andere verbonden ondernemingen te verstrekken.

(13)

Volgens het door Ningbo Ruyi overgelegde document Auditor’s Report and Financial Statements for the year ended 31 december 2005 („verslag 2005”), het ingevulde BMB-formulier en de antwoorden op de vragenlijst waren slechts drie ondernemingen in het nieuwe onderzoektijdvak met Ningbo Ruyi verbonden: Jungheinrich AG, Jungheinrich Shanghai en Ruyi Hongkong. Uit het onderzoek is echter gebleken dat de Chinese aandeelhouders van Ningbo Ruyi ook meerderheidsparticipaties hebben in Ningbo CFA Co., Ltd („Ningbo CFA”) en Ningbo Free Trade Zone Ruyi International Trading Co., Ltd („NFTZ”).

(14)

Voorts zijn nog andere ondernemingen in handen van verwanten van de Chinese aandeelhouders van Ningbo Ruyi: CFA Tools Co., Ltd („CFA Tools”), een in Hongkong geregistreerde onderneming, en Zhejiang Tianyou Import & Export Co., Ltd („Tianyou”).

(15)

Al de bovenvermelde ondernemingen waarover Ningbo Ruyi geen informatie heeft verschaft, zijn dus ter zake van dit nieuwe onderzoek verbonden met Ningbo Ruyi. Drie ervan waren in het nieuwe onderzoektijdvak handelaren in HPT en alle ondernemingen hebben een handelsvergunning voor HPT. Zij lijken hoofdzakelijk naar landen buiten de Gemeenschap te hebben geëxporteerd. Ten minste driekwart van het verkoopvolume dat door Ningbo Ruyi als binnenlandse verkoop werd opgegeven, was in feite uitvoer die verliep via binnenlandse verbonden en niet-verbonden afnemers waarover geen informatie werd verschaft.

(16)

Ten slotte is de aard van de transacties tussen Ningbo Ruyi en Ningbo Jinmao Import & Export Co., Ltd („Ningbo Jinmao”), dat tijdens het oorspronkelijke onderzoek als verbonden onderneming werd opgegeven (Ningbo Ruyi verkocht zijn participatie in november 2003), een aanwijzing dat tussen de twee ondernemingen nog steeds nauwe banden bestaan wat de handel in HPT betreft. Ningbo Jinmao kocht meer dan de helft van de HPT die door Ningbo Ruyi in het nieuwe onderzoektijdvak als binnenlandse verkoop werden opgegeven, en verkocht vervolgens een aanzienlijke hoeveelheid door aan NFTZ, dat de HPT exporteerde. NFTZ kocht geen enkele HPT rechtstreeks bij Ningbo Ruyi. Het feit dat Ningbo Jinmao een van de belangrijkste afnemers van Ningbo Ruyi is en een grote hoeveelheid van de aangekochte producten doorverkoopt aan NFTZ, toont aan dat Ningbo Ruyi wist of had moeten weten dat het grootste deel van de verkoop aan Ningbo Jinmao geen binnenlandse verkoop kon zijn, daar NFTZ, een verbonden onderneming, de door Ningbo Jinmao gekochte producten exporteerde.

(17)

Enige tijd na het controlebezoek ter plaatse verstrekte Ningbo Ruyi nieuwe gegevens over de BMB-status van bepaalde van deze verbonden ondernemingen waarover geen informatie was verschaft, waarbij werd betoogd dat een BMB-vaststelling voor de hele groep nog steeds mogelijk was. Daartoe werd aangevoerd dat het niet verschaffen van informatie ongewild was gebeurd en de betrokkenheid van deze verbonden partijen bij de verkoop van het betrokken product niet van betekenis was. Met dezelfde argumenten pleitte de partner van Ningbo Ruyi, Jungheinrich AG, er ook voor rekening te houden met deze nieuwe informatie en BMB toe te kennen.

(18)

Ongeacht de vraag of het oogmerk bestond om het onderzoek te belemmeren door geen informatie over verbonden partijen te verschaffen, feit is dat de antwoorden op de vragenlijst in wezen dermate onvolledig waren dat tijdens de in de VRC uitgevoerde controlebezoeken onmogelijk kon worden uitgemaakt of de Ningbo Ruyigroep al dan niet op marktvoorwaarden opereerde. Aangezien geen controlebezoeken mogelijk waren bij de verbonden partijen waarover geen informatie werd verschaft, blijft het gissen naar de mate waarin de Ningbo Ruyigroep actief was op het gebied van HPT.

(19)

Het feit dat Ningbo Ruyi in zijn jaarrekening geen informatie over al zijn verbonden partijen verschaft, is in elk geval een schending van IAS 24. Het doel van IAS 24 is ervoor te zorgen dat de jaarrekening van een entiteit de nodige informatie bevat om de aandacht te vestigen op de mogelijkheid dat haar financiële positie en de winst of het verlies kunnen zijn beïnvloed door het bestaan van verbonden partijen en door transacties en uitstaande saldi met dergelijke partijen. In het kader van een antidumpingonderzoek is deze informatieverschaffing nodig om de instellingen in staat te stellen na te gaan of een groep verbonden ondernemingen in haar geheel voldoet aan de voorwaarden voor BMB.

(20)

De schending van IAS 24 toont aan dat de controle van de jaarrekening van Ningbo Ruyi niet overeenkomstig IAS werd uitgevoerd, wat twijfels oproept over de betrouwbaarheid van de jaarrekening van Ningbo Ruyi. Dit zou betekenen dat Ningbo Ruyi niet voldoet aan het tweede criterium van artikel 2, lid 7, onder c), van de basisverordening.

(21)

Hoewel de bepalingen van artikel 18 van de basisverordening inzake niet-medewerking van toepassing zouden kunnen zijn in het kader van dit nieuwe onderzoek, zij erop gewezen dat de Commissie dit nieuwe onderzoek op eigen initiatief heeft geopend omdat zij over voorlopig bewijsmateriaal beschikte dat Ningbo Ruyi op marktvoorwaarden opereerde, wat Ningbo Ruyi naderhand niet heeft kunnen aantonen. Bijgevolg wordt aangenomen dat een beroep op artikel 18 van de basisverordening niet nodig is en dat ermee kan worden volstaan het nieuwe onderzoek te beëindigen en de bestaande maatregelen te handhaven.

(22)

Gezien de resultaten van het nieuwe onderzoek moet dit worden beëindigd zonder dat de hoogte van het voor Ningbo Ruyi geldende recht wordt gewijzigd. Het definitieve antidumpingrecht dat in het kader van het oorspronkelijke onderzoek werd vastgesteld, namelijk 28,5 %, wordt gehandhaafd.

(23)

De belanghebbenden werden in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op basis waarvan de Commissie voornemens was dit nieuwe onderzoek te beëindigen en het bestaande antidumpingrecht op door Ningbo Ruyi geproduceerde HPT te handhaven. Alle partijen werden in de gelegenheid gesteld opmerkingen te formuleren. Er werden geen opmerkingen ontvangen die aanleiding gaven tot wijziging van de conclusies.

(24)

Na de mededeling betoogde de bedrijfstak van de Gemeenschap dat de bepalingen van de basisverordening inzake niet-medewerking (artikel 18) moesten worden toegepast en dat Ningbo Ruyi als niet-medewerkende producent/exporteur moest worden bestraft met het residuele recht van 46,7 %.

(25)

Jungheinrich AG en Ningbo Ruyi waren van mening dat het niet verschaffen van informatie door Ningbo Ruyi over al zijn verbonden ondernemingen van geringe betekenis was en ongewild gebeurde en dat het niet van invloed was op de financiële situatie van Ningbo Ruyi. Aan Ningbo Ruyi moest dan ook BMB worden toegekend of ten minste een herzien lager individueel recht.

(26)

Het niet verschaffen van informatie over alle verbonden ondernemingen kan, temeer daar drie van de vier ondernemingen waarover geen informatie werd verschaft, actief waren op het gebied van HPT en het vierde bedrijf over een handelsvergunning voor HPT beschikt, niet worden beschouwd als van geringe betekenis, omdat als gevolg daarvan niet kon worden uitgemaakt of, overeenkomstig de vaste praktijk van de Gemeenschap, voor alle ondernemingen aan alle BMB-criteria was voldaan (en niet alleen aan het tweede criterium inzake boekhouding). Bovendien is het irrelevant of het niet verschaffen van informatie over al deze verbonden ondernemingen ongewild gebeurde. Vaststaat dat zelfs in de jaarrekening van Ningbo Ruyi geen informatie over deze verbonden ondernemingen werd verschaft, wat op zich al aantoonde dat ten minste niet was voldaan aan het tweede criterium van artikel 2, lid 7, onder c), van de basisverordening. Bijgevolg kan het argument dat het niet verschaffen van informatie over deze verbonden ondernemingen van geringe betekenis, ongewild en zonder enige invloed was, niet worden aanvaard.

(27)

Ten slotte had dit nieuwe onderzoek, zoals in overweging 3 is vermeld, alleen tot doel na te gaan of Ningbo Ruyi op marktvoorwaarden opereerde, en alleen indien aan Ningbo Ruyi BMB was toegekend, zou een nieuwe dumpingmarge zijn berekend. Daar geen BMB is toegekend, kan in het licht van dit nieuwe onderzoek dan ook geen nieuwe dumpingmarge, hoger of lager dan de bestaande, voor Ningbo Ruyi worden vastgesteld.

(28)

Dit nieuwe onderzoek dient derhalve te worden beëindigd zonder wijziging van Verordening (EG) nr. 1174/2005,

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/12

(1)

Op 30 oktober 2006 heeft de Commissie bij Verordening (EG) nr. 1620/2006 (2) („de voorlopige verordening”) een voorlopig antidumpingrecht ingesteld op strijkplanken van oorsprong uit de Volksrepubliek China en Oekraïne („de betrokken landen”) die in de Gemeenschap worden ingevoerd. Die verordening is op 1 november 2006 in werking getreden.

(2)

Het onderzoek naar de dumping en de schade had betrekking op de periode van 1 januari 2005 tot en met 31 december 2005 („het onderzoektijdvak”). Het onderzoek naar de voor de beoordeling van schade relevante trends had betrekking op de periode van 1 januari 2002 tot het eind van het onderzoektijdvak („de beoordelingsperiode”).

(3)

Na de instelling van het voorlopige antidumpingrecht op strijkplanken uit de betrokken landen ontvingen alle belanghebbenden een mededeling met de belangrijkste feiten en overwegingen waarop de voorlopige verordening was gebaseerd („de mededeling van de voorlopige bevindingen”). Alle partijen konden hierover binnen een bepaalde termijn schriftelijk of mondeling opmerkingen maken.

(4)

Sommige belanghebbenden hebben hun opmerkingen schriftelijk gemaakt. Partijen die hierom verzochten, werden in de gelegenheid gesteld te worden gehoord. De Commissie heeft alle nadere informatie verzameld en geverifieerd die zij voor haar definitieve bevindingen noodzakelijk achtte.

(5)

De Commissie heeft alle belanghebbenden in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op basis waarvan zij voornemens was de aanbeveling te doen een definitief antidumpingrecht in te stellen en de bedragen waarvoor uit hoofde van het voorlopige recht zekerheid was gesteld, definitief te innen („de mededeling van de definitieve bevindingen”). Belanghebbenden konden hierover binnen een bepaalde termijn na deze mededeling opmerkingen maken. De mondelinge en schriftelijke opmerkingen van de partijen werden onderzocht en waar nodig werden de bevindingen dienovereenkomstig gewijzigd.

(6)

Zoals in overweging 12 van de voorlopige verordening al werd gezegd, gaat het in deze procedure om strijkplanken, al dan niet op poten, al dan niet met een stoomafzuigend, verwarmd en/of blazend werkblad, met inbegrip van mouwplanken, en belangrijke onderdelen daarvan, zoals de poten, het werkblad en de strijkijzersteun (het treefje), van oorsprong uit de Volksrepubliek China („China”) en Oekraïne („het betrokken product”).

(7)

Een partij voerde aan dat strijkplanken met een stoomafzuigend, verwarmd en/of blazend werkblad niet onder de maatregelen moesten vallen omdat die modellen in de detailhandel tegen een prijs van minimaal 200 EUR worden verkocht, terwijl de gemiddelde detailhandelsprijs van een strijkplank 35 EUR bedraagt. Verder werd betoogd dat die modellen vaak als pakket samen met een stoomstrijkijzer aan de consument worden verkocht en dat de gemiddelde detailhandelsprijs dan ongeveer 500 EUR bedraagt. De prijs, en vooral de detailhandelsprijs, is evenwel op zich geen factor die in aanmerking wordt genomen bij de beoordeling of twee of meer productsoorten (modellen) in het kader van een antidumpingprocedure als één product moeten worden beschouwd. Er wordt in dat verband gekeken naar de fysieke kenmerken en het gebruik en daarom worden dergelijke soorten gelijkgesteld aan die zonder stoomafzuigend en/of verwarmd werkblad. Tijdens het onderzoek is inderdaad vastgesteld dat in de detailhandel alle soorten strijkplanken af en toe samen met een strijkijzer of een stoomstrijkijzer worden verkocht, maar het bestaan van verschillende prijzen voor uiteenlopende combinaties kan in geen geval de uitsluiting van een bepaald type strijkplank van de productomschrijving voor deze procedure rechtvaardigen.

(8)

Dezelfde partij voerde ook aan dat de belangrijke onderdelen van de strijkplanken niet onder de maatregelen mogen vallen omdat er voor deze onderdelen in de Gemeenschap geen markt zou zijn en er in China en Oekraïne blijkbaar geen fabrikanten van deze onderdelen zijn. Dit argument, dat als zodanig niet doorslaggevend is voor de definitie van een product, werd in elk geval niet door het onderzoek bevestigd. Daarentegen werd vastgesteld dat er wel een zekere markt voor de belangrijke onderdelen van strijkplanken bestaat en dat ten minste twee bekende Chinese producenten van strijkplanken belangrijke onderdelen daarvan naar de Gemeenschap exporteerden.

(9)

De conclusie luidt dan ook dat alle soorten strijkplanken, alsmede de in overweging 6 genoemde belangrijke onderdelen daarvan dezelfde fysieke en technische kenmerken en dezelfde toepassingen hebben en met elkaar op de communautaire markt concurreren. Op grond hiervan worden de overwegingen 12 en 13 van de voorlopige verordening bevestigd.

(10)

Aangezien hierover geen opmerkingen werden ontvangen, wordt overweging 14 van de voorlopige verordening bevestigd.

(11)

Derhalve luidt de definitieve conclusie dat het betrokken product en strijkplanken, al dan niet op poten, al dan niet met een stoomafzuigend, verwarmd en/of blazend werkblad, met inbegrip van mouwplanken, en belangrijke onderdelen daarvan, die in het referentieland Turkije worden vervaardigd en verkocht, alsook die welke door de bedrijfstak van de Gemeenschap binnen de communautaire markt worden vervaardigd en verkocht, overeenkomstig artikel 1, lid 4, van de basisverordening soortgelijk zijn.

(12)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen voerde een Chinese medewerkende producent/exporteur aan dat hem een BMB had moeten worden toegekend. De onderneming herhaalde dat de in overweging 25 van de voorlopige verordening uiteengezette boekhoudpraktijken, die voor vijf Chinese producenten/exporteurs tot de weigering van een BMB leidden (voor drie van hen werd alleen om deze reden een BMB geweigerd), niet van zodanige aard waren dat zij van invloed waren op de betrouwbaarheid van de rekeningen, die in feite volledig waren, en geen gevolgen hadden voor de vaststelling van de dumpingmarge.

(13)

Bij de controle ter plaatse werd vastgesteld dat de boekhoudpraktijken van de onderneming een duidelijk inbreuk op de internationale standaarden voor jaarrekeningen („IAS”), en met name IAS nr. 1, vormden en niet als onbetekenend konden worden aangemerkt. Er is geen nieuw bewijs aangevoerd dat de in overweging 25 van de voorlopige verordening uiteengezette bevindingen zou kunnen veranderen.

(14)

Aangezien er geen andere relevante, met redenen omklede opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 15 tot en met 28 van de voorlopige verordening bevestigd.

(15)

Aangezien er geen opmerkingen werden ontvangen, worden de overwegingen 29 tot en met 34 van de voorlopige verordening inzake een individuele behandeling bevestigd.

(16)

Aangezien er geen opmerkingen over de keuze voor Turkije als referentieland werden ontvangen, worden de overwegingen 35 tot en met 40 van de voorlopige verordening bevestigd.

(17)

De vaststelling van de normale waarde voor één Chinese en de enige Oekraïense producent/exporteur aan wie een BMB was toegekend, was gebaseerd op de door hen ingediende gegevens over de binnenlandse verkoop en de productiekosten. Deze gegevens werden ter plaatse bij de betrokken ondernemingen gecontroleerd.

(18)

Overigens hadden de Chinese en de Oekraïense producent/exporteur aan wie een BMB was toegekend, een ontoereikende representatieve binnenlandse verkoop en was de normale waarde vastgesteld volgens artikel 2, lid 3, van de basisverordening, wat betekent dat deze was berekend door de productiekosten te vermeerderen met een redelijk bedrag voor verkoopkosten, algemene kosten en administratiekosten („VAA-kosten”) en een redelijke winstmarge.

(19)

Wat overweging 44 van de voorlopige verordening betreft, verrichtte de Commissie een nader onderzoek naar de productiekosten, en met name naar de aankoopprijzen voor bepaalde basisproducten van staal, die waren gemeld door de Chinese producent aan wie in eerste instantie al een BMB was toegekend. Ook werden de beweringen en het aanvullende bewijsmateriaal die bepaalde partijen na de mededeling van de voorlopige bevindingen indienden, onderzocht en gecontroleerd. Er werd geen verschil vastgesteld tussen de door de betrokken onderneming gemelde aankoopprijzen voor staal en de wereldmarktprijzen. De door deze onderneming ingediende productiekosten werden daarom definitief aanvaard.

(20)

Aangezien er geen andere opmerkingen werden ontvangen over de normale waarde voor de Chinese exporteur/producent aan wie een BMB was toegekend, worden de bevindingen in de overwegingen 43 tot en met 46 van de voorlopige verordening bevestigd.

(21)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen vroegen de Oekraïense autoriteiten de Commissie de normale waarde voor de enige Oekraïense exporteur opnieuw te berekenen op basis van de verkopen op de Oekraïense markt. De totale binnenlandse verkoop van het betrokken product door deze enige Oekraïense producent/exporteur tijdens het onderzoektijdvak bleek niet representatief te zijn overeenkomstig artikel 2, lid 2, van de basisverordening, zodat de normale waarde moest worden berekend, zoals in overweging 18 al is vermeld en in overweging 47 van de voorlopige verordening is uitgelegd.

(22)

Aangezien er geen andere opmerkingen over de normale waarde voor de enige Oekraïense exporteur/producent werden ontvangen, worden de bevindingen in de overwegingen 47 tot en met 49 van de voorlopige verordening bevestigd.

(23)

Een importeur voerde aan dat de informatie die van slechts een producent in Turkije, het referentieland, werd ontvangen, niet toereikend is voor de vaststelling van de normale waarde en dat er wegens deze ontoereikende grondslag geen antidumpingrechten mogen worden ingesteld. De basisverordening, en met name artikel 2, lid 7, sluit echter niet uit dat er maatregelen worden ingesteld ook al is er weinig of geen medewerking van de producenten in het referentieland. Om ervoor te zorgen dat de bevindingen zo nauwkeurig mogelijk zijn, heeft de Commissie de van de enige medewerkende producent in het referentieland ontvangen informatie toch vergeleken met de informatie die zij ontving van een andere Turkse producent en van één producent in de Verenigde Staten, die geen volledige medewerking aan het onderzoek verleenden, maar wel enige informatie over hun prijzen, kosten en verkoopvolume wilden verstrekken, alsmede van de bedrijfstak van de Gemeenschap. Deze vergelijking bevestigde dat de van de medewerkende Turkse producent verkregen gegevens een geschikte, redelijke basis voor de vaststelling van de normale waarde vormden. Dit argument wordt derhalve afgewezen. Aangezien er geen andere opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 50 tot en met 52 van de voorlopige verordening bevestigd.

(24)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen hield één Chinese producent/exporteur, bedoeld in overweging 57 van de voorlopige verordening, vol dat zijn uitvoer via niet-verbonden handelsmaatschappijen bij de vaststelling van de uitvoerprijs niet buiten beschouwing mocht worden gelaten. De onderneming verschafte evenwel geen enkel aanvullend bewijsmateriaal om haar aanspraken te onderbouwen; met name toonde zij niet aan wat de eindbestemming van haar verkopen via de niet-verbonden partijen was. Dit argument wordt daarom niet aanvaard.

(25)

Een andere producent/exporteur uit China voerde aan dat rekening moest worden gehouden met zijn verkopen naar de EG via zijn verbonden handelsmaatschappij in Hongkong. Hij herhaalde zijn aanvankelijke eis dat specifieke verkopen bij de berekening van de uitvoerprijzen niet buiten beschouwing mochten worden gelaten, maar kon geen nieuwe, controleerbare informatie of uitleg verschaffen. De onderneming kon bovendien niet aantonen dat de aangegeven uitvoerprijzen voor onafhankelijke afnemers in de Gemeenschap ook werkelijk waren betaald. Ook konden de aankopen van de handelaar in Hongkong niet in overeenstemming worden gebracht met zijn gecontroleerde rekeningen. Dit argument wordt daarom niet aanvaard.

(26)

Dezelfde partij voerde aan dat de Commissie bij de berekening van de uitvoerprijzen haar eigen wisselkoersen zou hebben gebruikt. De onderneming meldde al haar transacties in een maand tegen de wisselkoers op de eerste werkdag van die maand. Het argument wordt niet aanvaard omdat de door de Commissie gebruikte maandelijkse gemiddelde wisselkoers de werkelijke situatie nauwkeuriger weergeeft; deze neutraliseert het effect van het gebruik van een vaste koers van een enkele dag voor de omrekening van transacties die gedurende een gehele maand plaatsvinden.

(27)

De bedrijfstak van de Gemeenschap beweerde dat de door de medewerkende producenten/exporteurs, en vooral de in overweging 69 van de voorlopige verordening genoemde onderneming, gemelde uitvoerprijzen niet kloppen. Het hiervoor aangevoerde bewijs was echter irrelevant of niet controleerbaar of bracht geen discrepanties aan het licht. Deze beweringen worden derhalve ongegrond geacht.

(28)

Aangezien er geen andere opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 53 tot en met 58 van de voorlopige verordening bevestigd.

(29)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen voerden de Oekraïense autoriteiten en de enige Oekraïense producent/exporteur aan dat bij de vaststelling van de uitvoerprijs geen correctie mag worden toegepast voor de VAA-kosten en de winst van de verbonden onderneming, aangezien artikel 2, lid 9, van de basisverordening in dit geval niet van toepassing is. Beweerd werd dat dat artikel alleen van toepassing is op verbonden, in de Gemeenschap gevestigde importeurs aangezien er in de tekst een duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen „invoer en wederverkoop”. De enige Oekraïense producent/exporteur gaf toe dat de met hem verbonden onderneming als exportafdeling fungeert, en beide belanghebbenden voerden aan dat de uitvoerprijs moet worden vastgesteld op grond van artikel 2, lid 8, van de basisverordening. Verder beweerden zij dat wanneer de verbonden onderneming niet als exportafdeling van de producent/exporteur kan worden beschouwd, zij als verkoopagent moet worden aangemerkt.

(30)

In antwoord hierop zij opgemerkt dat de enige Oekraïense producent/exporteur het betrokken product bij verkoop naar de Gemeenschap rechtstreeks naar de Gemeenschap verzond, zijn verbonden onderneming in Zwitserland voor iedere zending een factuur stuurde en een betaling ter zake ontving. De producent/exporteur verrichtte dus alle functies van een exporteur. De verbonden onderneming in Zwitserland onderhandelde over verkoopcontracten en factureerde de eerste onafhankelijke afnemer in de Gemeenschap. Voorts verrichtte de verbonden onderneming alle invoerfuncties met betrekking tot de goederen die in de Gemeenschap in het vrije verkeer werden gebracht: zij verzorgde de inklaring van de goederen in de Gemeenschap en betaalde het vervoer van de goederen naar de onafhankelijke afnemer in de Gemeenschap en in voorkomend geval ook de opslag in de Gemeenschap. Hiervoor had deze verbonden onderneming, die formeel weliswaar buiten de Gemeenschap was gevestigd, een btw-nummer van de EU en handelde zij onder meer via haar verkoopkantoren en diverse opslagplaatsen in de Gemeenschap. Daarom moet zij, zoals in overweging 59 van de van de voorlopige verordening is uiteengezet, als verbonden importeur worden beschouwd en niet als exporteur of verkoopagent. Het argument moet derhalve van de hand worden gewezen en de oorspronkelijke bevindingen worden bevestigd.

(31)

Aangezien er geen andere opmerkingen ter zake werden ontvangen, wordt overweging 59 van de voorlopige verordening bevestigd.

(32)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen voerde één Chinese producent/exporteur aan dat bij de vergelijking van de normale waarde en de uitvoerprijs van verschillende productsoorten bepaalde belangrijke oorzaken voor prijsverschillen (zoals het werkelijke gewicht van de strijkplank) buiten beschouwing werden gelaten. Hierover zij opgemerkt dat de verschillende productsoorten werden samengevoegd om, enerzijds, de belangrijkste fysieke kenmerken en kosten- en prijsbepalende elementen weer te geven en, anderzijds, een voldoende representatieve vergelijking mogelijk te maken van de uitgevoerde soorten met de soorten die de medewerkende Turkse producent op zijn binnenlandse markt verkocht. De volgende hoofdkenmerken werden bij de vergelijking in aanmerking genomen: aard, afmetingen, constructie en materiaal van het werkblad, materiaal van de poten, aanwezigheid en aard van het treefje, aanwezigheid van toebehoren zoals mouwplank, droogrek en stopcontact. Het gewicht en de andere door de producent/exporteur in kwestie genoemde criteria worden indirect weerspiegeld in enkele voor de vergelijking gebruikte criteria; zo komt het gewicht tot uiting in de afmetingen en het materiaal van het werkblad. Dit argument kon derhalve niet worden aanvaard.

(33)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen vroegen diverse partijen om meer informatie over de correcties van de normale waarde bij producenten/exporteurs aan wie geen BMB werd toegekend. Hierover moet worden opgemerkt dat de informatiedocumenten die elke medewerkende partij zijn meegedeeld een uitvoerige lijst van de toegestane correcties bevatten en dat er zoals altijd correcties werden aangebracht wanneer bewezen werd dat dit gegrond was. Met name werd de op het referentieland gebaseerde normale waarde naar beneden bijgesteld teneinde a) de in overweging 62 van de voorlopige verordening beschreven verschillen in de fysieke kenmerken, b) de in dezelfde overweging beschreven verschillen in handelsstadium en c) de verschillen in de kredietkosten voor de beschouwde binnenlandse verkopen uit te schakelen. Er werden geen andere verschillen vastgesteld en er werden dus ook geen andere correcties aangebracht.

(34)

De enige Oekraïense producent/exporteur voerde aan dat de Commissie, toen zij met het oog op het maken van vergelijkingen correcties op de uitvoerprijs aanbracht, in enkele gevallen een niet-gerechtvaardigde aftrek maakte voor bepaalde elementen met betrekking tot vervoer en kredietkosten. De Commissie aanvaardde de claim en herzag de desbetreffende correcties dienovereenkomstig.

(35)

Aangezien er geen andere opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 60 tot en met 62 van de voorlopige verordening bevestigd.

(36)

Gezien het voorgaande worden de definitieve dumpingmarges, in procenten van de cif-prijs grens Gemeenschap, vóór inklaring, vastgesteld als volgt:

(37)

De herziene definitieve dumpingmarges, in procenten van de cif-prijs grens Gemeenschap, vóór inklaring, zijn:

(38)

Aangezien er geen opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 72 en 73 van de voorlopige verordening bevestigd.

(39)

Aangezien er geen opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 74 tot en met 76 van de voorlopige verordening bevestigd.

(40)

Aangezien er geen opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 77 en 78 van de voorlopige verordening bevestigd.

(41)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen herhaalde een van de in overweging 83 van de voorlopige verordening bedoelde partijen haar argument dat de invloed van de invoer met dumping uit Oekraïne apart van de invoer met dumping uit China moet worden geanalyseerd omdat er fundamentele verschillen zouden zijn wat het prijspeil en de ontwikkeling van de omvang van de invoer betreft. Deze bewering werd evenwel niet nader met bewijsmateriaal onderbouwd. Er wordt nog eens op gewezen dat het absolute verschil in prijspeil tussen de twee landen niet doorslaggevend is voor de cumulatieve beoordeling, daar het een gevolg kan zijn van een aantal factoren, waaronder een verschillende productmix van de invoer uit elk land; de prijsontwikkeling was evenwel vergelijkbaar (zie overweging 84 van de voorlopige verordening). De invoer was in het onderzoektijdvak voor beide landen omvangrijk en er was over de gehele beoordelingsperiode sprake van een stijging. Het feit dat de Oekraïense producent zijn productie pas in 2003 opstartte, is voor de vaststelling van de schade in het onderzoektijdvak niet relevant. Bijgevolg moet het verzoek opnieuw worden afgewezen en wordt de cumulatieve beoordeling van de gevolgen van de invoer met dumping, zoals uiteengezet in de overwegingen 79 tot en met 86 van de voorlopige verordening, bevestigd.

(42)

Een importeur voerde aan dat de invoerprijzen van de medewerkende producenten/exporteurs uit China, zoals deze door de Commissie voor de berekening van de prijsonderbieding werden vastgesteld (zie overweging 92 van de voorlopige verordening), onvoldoende rekening houden met bepaalde onvermijdbare extra kosten die op de invoer uit China drukken, zoals kosten voor palletisering, opslag, verzending en vervoer vanuit een tussentijdse opslag naar de opslagplaats van de importeur. Wat de palletiseringskosten betreft, heeft het onderzoek bevestigd dat deze kosten inderdaad in de Gemeenschap worden gemaakt omdat de strijkplanken vanuit China gewoonlijk los in containers worden verzonden. Het argument was derhalve terecht en de invoerprijzen van de medewerkende producenten/exporteurs uit China werden dienovereenkomstig gecorrigeerd. Wat de overige extra kosten betreft, kon het argument niet worden aanvaard aangezien die kosten vrij specifiek voor de betrokken importeur zijn en niet noodzakelijkerwijs ook door de andere importeurs worden gedragen. Bovendien kan de bedrijfstak van de Gemeenschap ook dergelijke kosten hebben. De voorlopige prijsonderbiedingsmarges voor de invoer met dumping uit China worden dienovereenkomstig als volgt gewijzigd:

(43)

Er werden geen opmerkingen gemaakt naar aanleiding van de prijsonderbiedingsmarge van 6,6 % die voor Oekraïne werd vastgesteld, zodat deze wordt bevestigd. Aangezien er geen andere opmerkingen over de invoer met dumping uit de betrokken landen werden ontvangen, worden de overwegingen 87 tot en met 92 van de voorlopige verordening bevestigd.

(44)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen voerden de klagers aan dat hun winstmarge tijdens het onderzoektijdvak geen goed beeld gaf van de buitengewone, tijdelijke salariskortingen voor het management van bepaalde communautaire producenten gedurende het onderzoektijdvak (zie overweging 100 van de voorlopige verordening). Teneinde een samenhangend beeld van de economische situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap in de beoordelingsperiode te geven, werd het argument aanvaard, mede omdat hierover gecontroleerd bewijsmateriaal beschikbaar was. De cijfers en de voorlopige conclusies over de winstgevendheid van de bedrijfstak van de Gemeenschap werden dienovereenkomstig als volgt gewijzigd:

(45)

In de beoordelingsperiode verslechterde de winstgevendheid van de bedrijfstak van de Gemeenschap dus. De winstmarge lag in het onderzoektijdvak 69 % onder die in 2002.

(46)

In verband met bovengenoemde correcties van de salarissen en de winst gedurende het onderzoektijdvak werden het rendement van de investeringen en de kasstroom van de bedrijfstak van de Gemeenschap dienovereenkomstig gewijzigd. De herziene cijfers in onderstaande tabel laten zien dat de ontwikkeling van deze twee schade-indicatoren tijdens het onderzoektijdvak slechter was dan in de overwegingen 102 en 103 van de voorlopige verordening is uiteengezet.

(47)

Aangezien er geen andere opmerkingen over de situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap werden ontvangen, worden de overwegingen 94 tot en met 107 van de voorlopige verordening, zoals gewijzigd in bovenstaande overwegingen 44 en 46, bevestigd.

(48)

Bovenstaande herziene factoren — prijsonderbieding, winstgevendheid, rendement van investeringen en kasstroom van de bedrijfstak van de Gemeenschap tijdens het onderzoektijdvak — waren niet van invloed op de conclusies over de in de voorlopige verordening behandelde schade-indicatoren, zodat wordt bevestigd dat de bedrijfstak van de Gemeenschap aanmerkelijke schade in de zin van artikel 3, lid 5, van de basisverordening heeft geleden. Aangezien er geen andere opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 108 tot en met 110 van de voorlopige verordening bevestigd.

(49)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen herhaalden bepaalde in overweging 134 van de voorlopige verordening bedoelde partijen dat de bedrijfstak van de Gemeenschap de geleden schade zelf heeft veroorzaakt. Hiervoor werden echter geen nieuwe bewijzen of argumenten aangevoerd; daarom werd hun bewering van de hand gewezen.

(50)

Gezien het bovenstaande en omdat er geen andere opmerkingen over het oorzakelijk verband zijn ontvangen, worden de overwegingen 111 tot en met 141 van de voorlopige verordening bevestigd.

(51)

Aangezien er geen opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 142 tot en met 146 van de voorlopige verordening bevestigd.

(52)

Na de mededeling van de voorlopige bevindingen gaf een importeur te kennen niet in te stemmen met bepaalde in overweging 148 van de voorlopige verordening aangehaalde beoordelingen. Met name vocht hij de veronderstelling aan dat i) de last van de antidumpingmaatregelen gelijkelijk tussen de importeurs, detailhandelaren en consumenten zou worden verdeeld en ii) de totale handelsmarge tussen invoer de detailhandel ongeveer 500 % zou bedragen. Volgens hem zou de last volledig aan de consument worden doorberekend aangezien de marge van de importeur al laag is en het onwaarschijnlijk is dat de detailhandel zijn handelsmarge, die overigens aanzienlijk is, zal verlagen. Wat de handelsmarge betreft, beweert de importeur dat een voor 6,53 EUR ingevoerde strijkplank — de gemiddelde prijs per eenheid aan de grens van de Gemeenschap wanneer het om invoer met dumping gaat — zeer waarschijnlijk voor nog geen 35 EUR door de detailhandel zal worden verkocht, daar dit ongeveer de gemiddelde detailhandelsprijs van een strijkplank in de Gemeenschap is; de analyse op basis van de gemiddelde detailhandels- en invoerprijzen is derhalve wegens de niet-realistische handelsmarges misleidend. Verder merkt de importeur op dat in de berekening de btw buiten beschouwing is gelaten. Volgens deze importeur bedraagt de totale handelsmarge eerder hoogstens 300 %.

(53)

Er werden geen reacties van consumentenorganisaties ontvangen, noch voor noch na de publicatie van de voorlopige verordening. Wat de opmerkingen van de importeur in overweging 52 betreft, moet het volgende worden opgemerkt. Ten eerste geeft de importeur in kwestie toe dat de gevolgen van antidumpingmaatregelen op de consumenten gezien de levensduur van een strijkplank verwaarloosbaar is. Zelfs wanneer de last volledig aan de consument wordt doorberekend, moet deze gemiddeld ongeveer 1,5 EUR extra betalen voor een duurzaam artikel met een levensduur van minimaal vijf jaar (schatting op basis van de marktaandelen en prijzen van 2005 en van de definitieve rechten). Ten tweede is het wegens de felle concurrentie op deze markt hoogst onwaarschijnlijk dat een van de bij de invoer en verkoop van het product betrokken marktdeelnemers het antidumpingrecht zal absorberen. Daarom lijkt het scenario waarbij de last gelijkelijk wordt verdeeld, realistischer. Niet een van de andere bij deze procedure betrokkenen heeft deze beoordeling dan ook aangevochten. De conclusie van overweging 149 van de voorlopige verordening wordt bijgevolg bevestigd.

(54)

Ten aanzien van de handelsmarges moet eraan worden herinnerd dat er geen detailhandelaren aan het onderzoek hebben meegewerkt, zodat er geen uitvoerig en controleerbaar bewijsmateriaal over de detailhandelsprijzen of over de in dat stadium berekende handelsmarges beschikbaar was. Daarom kon de beoordeling alleen worden gebaseerd op een vergelijking tussen de prijs van de invoer met dumping, die bekend is uit de antwoorden op de vragenlijst, en de gemiddelde detailhandelsprijs, die is geschat op basis van informatie die importeurs en de bedrijfstak van de Gemeenschap hebben verstrekt. Volgens deze informatie heeft de gemiddelde detailhandelsprijs betrekking op alle verkopen van strijkplanken in de Gemeenschap, inclusief onder meer btw. De op deze wijze vastgestelde totale handelsmarge van importeurs, detailhandelaren en andere marktdeelnemers die bij de handel in de met dumping ingevoerde strijkplanken betrokken zijn totdat deze bij de consument zijn aangekomen, bedraagt ongeveer 450 %. Ten slotte wordt eraan herinnerd, en opnieuw bevestigd, dat de marges afhankelijk van de marktdeelnemer aanzienlijk kunnen variëren, maar dat zij in de regel omvangrijk zijn, met name bij de detailhandel.

(55)

Een Chinese producent/exporteur voerde aan dat de consumenten in de Gemeenschap niet de hoogwaardige Chinese producten mogen worden ontzegd die tegen een redelijke prijs worden verkocht. Uit de overwegingen 53 en 59 blijkt dat deze producten ook in de toekomst op de communautaire markt zijn toegelaten.

(56)

Aangezien er geen andere opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 147 tot en met 150 van de voorlopige verordening bevestigd.

(57)

Aangezien er geen opmerkingen ter zake werden ontvangen, wordt verwezen naar bovenstaande overwegingen 52 tot en met 54 en naar overweging 151 van de voorlopige verordening.

(58)

Na de mededeling van de voorlopige bevindingen dienden twee van de in overweging 152 van de voorlopige verordening bedoelde importeurs opmerkingen in over hun belang. Verder werd geen reactie ter zake ontvangen.

(59)

Een van deze importeurs was het niet eens met de beoordeling van de verdeling van de last van de antidumpingmaatregelen en de hoogte van de marges in de verschillende handelsstadia (zie de overwegingen 52 tot en met 54). Hij liet weten dat hij de extra kosten niet kan absorberen en deze dus volledig aan de detailhandelaren zal moeten doorberekenen. Daardoor zouden zijn verkopen van het product in de Gemeenschap teruglopen, zodat hij misschien werknemers moet ontslaan. Gezien de kleine bijdrage van het betrokken product aan zijn totale omzet (minder dan 5 %), de omvang van zijn onderneming en zijn positie op de communautaire en de exportmarkt, alsmede de verscheidenheid van zijn leveranciers voor het betrokken product, zal de schade voor zijn bedrijf zeker gering zijn.

(60)

De in overweging 154 van de voorlopige verordening bedoelde importeur herhaalde dat de gevolgen van de maatregelen voor zijn bedrijf aanzienlijk kunnen zijn, ook al maakt de verkoop van strijkplanken niet meer dan 10 % van zijn totale omzet uit. Hij stelde dat ieder verlies aan marktaandeel voor strijkplanken zou leiden tot een nog groter verlies op de markt voor de strijkplankovertrekken die door zijn onderneming worden vervaardigd. Hij legde uit dat er een nauw verband bestaat tussen de strijkplanken en de overtrekken, ook al worden ze niet samen verkocht, omdat de meeste detailhandelaren deze producten liefst van dezelfde leverancier betrekken. Elk verlies bij de verkoop van ingevoerde strijkplanken die voorzien zijn van de door deze importeur vervaardigde overtrekken, zou derhalve leiden tot een even groot verlies bij de verkoop van overtrekken die worden gekocht wanneer de eerste versleten is. In dit opzicht lijken de gevolgen van de maatregelen voor bepaalde verkopen van deze importeur op de communautaire markt inderdaad aanzienlijk te kunnen zijn. Toch blijven deze gevolgen beperkt omdat de strijkplanken en overtrekken samen ongeveer 30 % van zijn totale omzet uitmaken. Bovendien hangen de gevolgen deels af van de uitvoerprestaties van de importeur aangezien zijn wederuitvoer van het betrokken product niet verwaarloosbaar is, en die verkopen worden gewoonlijk niet door de maatregelen getroffen.

(61)

In dit verband worden onder verwijzing naar de overwegingen 152 tot en met 156 van de voorlopige verordening en bovenstaande overwegingen 52 tot en met 54 de volgende definitieve conclusies getrokken ten aanzien van de gevolgen van de antidumpingmaatregelen voor de situatie van de niet-gebonden importeurs van strijkplanken in de Gemeenschap: i) de last van de importeurs is waarschijnlijk iets zwaarder dan die van de detailhandel, ii) sommige importeurs kunnen zwaarder worden getroffen dan andere, maar iii) over het geheel genomen zullen de negatieve gevolgen van de maatregelen niet doorslaggevend zijn voor hun activiteiten en niet onevenredig in vergelijking met de verwachte voordelen voor de bedrijfstak van de Gemeenschap.

(62)

Bovenstaande aanvullende analyse over het belang van de consumenten en niet-verbonden importeurs in de Gemeenschap was geen reden om de voorlopige conclusies te wijzigen. Ook al zou de last in bepaalde gevallen volledig aan de consumenten kunnen worden doorgeven, dan nog zijn de negatieve financiële gevolgen in ieder geval verwaarloosbaar. Verder werd bevestigd dat eventuele negatieve gevolgen voor bepaalde importeurs voor hun bedrijf niet doorslaggevend zijn. Op grond hiervan worden de conclusies met betrekking tot het belang van de Gemeenschap in de overwegingen 157 tot en met 162 van de voorlopige verordening niet gewijzigd. Aangezien geen andere opmerkingen werden ingediend, worden deze conclusies definitief bevestigd.

(63)

De klagers voerden aan dat de voorlopig vastgestelde schademarge ontoereikend was om de schade voor de bedrijfstak van de Gemeenschap teniet te doen. Met name werd gesteld: a) de winstmarge, vóór belastingen, die bij de berekeningen is gebruikt, is lager dan de marge die bij normale concurrentieverhoudingen redelijkerwijs had kunnen worden bereikt en b) de door de Commissie met het oog op de vaststelling van de schademarge berekende productiekosten geven niet de werkelijke productiekosten voor de verschillende productsoorten weer. Ten aanzien van de winstmarge die zonder schade veroorzakende dumping redelijkerwijs had kunnen worden verwacht, zij eraan herinnerd dat de marge van 7 % gebaseerd is op de winstgevendheid van de bedrijfstak van de Gemeenschap vóór de instroom van de invoer met dumping (zie overweging 44). Deze marge wordt dus redelijk geacht en de bedrijfstak van de Gemeenschap heeft geen bewijzen aangevoerd om dit te weerleggen. Het argument wordt daarom niet aanvaard. Ten aanzien van de productiekosten zij opgemerkt dat de bedrijfstak van de Gemeenschap voor het onderzoektijdvak geen nauwkeurige, controleerbare gegevens over de werkelijke productiekosten per productsoort heeft ingediend. Daarom kunnen de productiekosten per productsoort alleen worden gebaseerd op de werkelijke prijzen van iedere communautaire producent, gecorrigeerd voor de werkelijke totale winst die hij in het onderzoektijdvak voor het soortgelijke product heeft behaald. Aangezien de winstmarge van de bedrijfstak van de Gemeenschap werd herzien, zoals in overweging 44 is uiteengezet, werd de schademarge dienovereenkomstig gewijzigd.

(64)

Verder werden de invoerprijzen van de Chinese medewerkende producenten/exporteurs gewijzigd, zoals in overweging 42 is uitgelegd. Daarom is de schademarge voor die exporteurs dienovereenkomstig gewijzigd.

(65)

Aangezien er geen andere opmerkingen over de schademarge werden ontvangen, worden de overwegingen 164 tot en met 166 van de voorlopige verordening bevestigd.

(66)

Gelet op het voorgaande moeten de definitieve antidumpingrechten overeenkomstig artikel 9, lid 4, van de basisverordening worden afgestemd op de vastgestelde dumpingmarges, daar deze voor alle betrokken producenten/exporteurs lager waren dan de schademarges.

(67)

Gezien het bovenstaande zijn de definitieve rechten voor China en Oekraïne als volgt:

(68)

Na de bekendmaking van de belangrijkste feiten en overwegingen op basis waarvan werd overwogen de instelling van definitieve antidumpingmaatregelen aan te bevelen, hebben de enige producent/exporteur in Oekraïne en vier Chinese producenten/exporteurs aan wie geen BMB was toegekend (aan een van beiden was zelfs geen individuele behandeling toegekend) overeenkomstig artikel 8, lid 1, van de basisverordening een prijsverbintenis aangeboden. Het betrokken product wordt evenwel gekenmerkt door een aanzienlijk aantal productsoorten, die afhankelijk van de orders van de afnemers herhaaldelijk veranderen en onderling sterk in prijs verschillen. Bovendien verkopen de producenten/exporteurs samen met het betrokken product nog andere producten aan dezelfde afnemers, zodat het gevaar van kruiscompensatie aanzienlijk is. De aard van het product en de ingewikkelde verkoopsituatie maken het praktisch onmogelijk voor elke productsoort zinvolle minimuminvoerprijzen vast te stellen waarop door de Commissie toezicht kan worden uitgeoefend, zonder dat er ernstig gevaar voor ontwijking bestaat. Op basis hiervan werd geconcludeerd dat dergelijke verbintenissen niet praktisch en derhalve onaanvaardbaar zijn. De partijen zijn hiervan in kennis gesteld en zijn in de gelegenheid gesteld om hierover opmerkingen te maken. Hun opmerkingen hebben evenwel geen aanleiding gegeven tot wijziging van bovenstaande conclusie.

(69)

De bij deze verordening vastgestelde individuele antidumpingrechten voor bepaalde ondernemingen zijn gebaseerd op de bevindingen van het onderhavige onderzoek. Zij weerspiegelen daarom de situatie die bij dat onderzoek voor die ondernemingen werd vastgesteld. Deze rechten (in tegenstelling tot het voor het gehele land geldende recht dat van toepassing is op „alle andere ondernemingen”) gelden dus uitsluitend bij de invoer van producten van oorsprong uit het betrokken land die vervaardigd zijn door de specifiek vermelde juridische entiteiten. De rechten zijn niet van toepassing op ingevoerde producten die zijn vervaardigd door andere, niet specifiek in het dispositief van deze verordening met naam en adres genoemde ondernemingen, ook al gaat het hierbij om entiteiten die verbonden zijn met de specifiek genoemde ondernemingen; op die producten is het recht van toepassing dat geldt voor „alle andere ondernemingen”.

(70)

Verzoeken in verband met de toepassing van deze individuele antidumpingrechten voor bepaalde ondernemingen (bv. na de naamswijziging van een entiteit of na de oprichting van nieuwe productie- of verkoopmaatschappijen) moeten onverwijld aan de Commissie (3) worden gericht, onder opgave van alle relevante gegevens, met name indien deze naamswijziging of deze oprichting van nieuwe productie- of verkoopmaatschappijen verband houdt met wijzigingen in de activiteiten van de onderneming op het gebied van productie en verkoop in binnen- en buitenland. Indien het verzoek gerechtvaardigd is, zal de verordening dienovereenkomstig worden gewijzigd door bijwerking van de lijst van ondernemingen die voor een individueel recht in aanmerking komen.

(71)

Gezien de hoogte van de vastgestelde dumpingmarges en de ernst van de schade die de bedrijfstak van de Gemeenschap heeft geleden, wordt het noodzakelijk geacht de uit hoofde van de bij Verordening (EG) nr. 1620/2006, de voorlopige verordening, ingestelde voorlopige antidumpingrechten als zekerheid gestelde bedragen definitief te innen tot het bedrag van het bij deze verordening ingestelde definitieve recht. Wanneer het definitieve recht lager is dan het voorlopige recht, zal het recht opnieuw worden berekend en worden bedragen waarvoor zekerheid is gesteld, maar die het bedrag van het definitieve recht overschrijden, vrijgegeven,

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/22

(1)

Er moet rekening worden gehouden met de ontwikkeling van de kosten van levensonderhoud in de landen buiten de Gemeenschap en bijgevolg moeten de aanpassingscoëfficiënten worden vastgesteld die met ingang van 1 juli 2006 van toepassing zijn op de bezoldigingen die in de valuta van het land van tewerkstelling worden uitbetaald aan de ambtenaren, tijdelijke functionarissen en arbeidscontractanten van de Europese Gemeenschappen die in derde landen zijn tewerkgesteld.

(2)

De aanpassingscoëfficiënten op basis waarvan betalingen ingevolge Verordening (EG, Euratom) nr. 351/2006 (2) zijn gedaan, kunnen aanleiding geven tot positieve of negatieve aanpassingen met terugwerkende kracht van de bezoldigingen.

(3)

Indien de nieuwe aanpassingscoëfficiënten aanleiding geven tot een verhoging van de bezoldigingen moet tot nabetaling worden overgegaan.

(4)

In geval van een daling van de bezoldigingen ingevolge de nieuwe aanpassingscoëfficiënten moet worden voorzien in de terugvordering van te veel ontvangen bedragen over de periode tussen 1 juli 2006 en de datum van inwerkingtreding van deze verordening.

(5)

Een eventuele terugvordering mag slechts betrekking hebben op een periode van ten hoogste zes maanden vóór de datum van inwerkingtreding van deze verordening, en moet na deze datum over een periode van ten hoogste twaalf maanden kunnen worden verspreid naar analogie van de regeling betreffende de aanpassingscoëfficiënten die binnen de Gemeenschap wordt toegepast op de bezoldigingen en pensioenen van ambtenaren en andere personeelsleden van de Europese Gemeenschappen,

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/28

(1)

In Verordening (EG) nr. 3223/94 zijn op grond van de multilaterale handelsbesprekingen in het kader van de Uruguayronde de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de periodes die in de bijlage bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

Op grond van de bovenvermelde criteria moeten de forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld op de in de bijlage bij deze verordening vermelde niveaus,

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/30

(1)

Om de uniforme toepassing te waarborgen van de gecombineerde nomenclatuur die als bijlage bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 is gevoegd, dienen bepalingen te worden vastgesteld voor de indeling van de in de bijlage bij de onderhavige verordening opgenomen goederen.

(2)

Bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 zijn de algemene regels voor de interpretatie van de gecombineerde nomenclatuur vastgesteld. Deze regels zijn ook van toepassing op iedere andere nomenclatuur die, geheel of gedeeltelijk of met toevoeging van onderverdelingen, de gecombineerde nomenclatuur overneemt en die bij specifieke communautaire voorschriften is vastgesteld voor de toepassing van tarief- of andere maatregelen in het kader van het goederenverkeer.

(3)

Met toepassing van genoemde algemene regels, dienen de in kolom 1 van de tabel omschreven goederen die zijn opgenomen in de bijlage te worden ingedeeld onder de daarmee corresponderende GN-codes die zijn vermeld in kolom 2, op grond van de motiveringen die zijn opgenomen in kolom 3 van voornoemde tabel.

(4)

Het is wenselijk dat een beroep kan worden gedaan op een door de douaneautoriteiten van de lidstaten verstrekte bindende tariefinlichting betreffende de indeling van goederen in de gecombineerde nomenclatuur die niet in overeenstemming is met de bepalingen van onderhavige verordening, door de rechthebbende, gedurende drie maanden, overeenkomstig de bepalingen van artikel 12, lid 6, van Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad van 12 oktober 1992 tot vaststelling van het communautair douanewetboek (2).

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/32

—

0,653853 op de hoeveelheden van de aanvragen die zijn ingediend voor het in artikel 30, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1282/2006 bedoelde gedeelte van het contingent,

—

0,384549 op de hoeveelheden van de aanvragen die zijn ingediend voor het in artikel 30, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1282/2006 bedoelde gedeelte van het contingent.

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/33

(1)

Besluit 2001/822/EG van de Raad van 27 november 2001 betreffende de associatie van de LGO met de Europese Gemeenschap (1) (hierna „LGO-besluit” genoemd) voorziet in het juridische kader voor het bevorderen van de economische en sociale ontwikkeling van de landen en gebieden overzee (hierna „LGO” genoemd) en de totstandbrenging van nauwe economische betrekkingen tussen de LGO en de Gemeenschap. Het LGO-besluit is van toepassing tot en met 31 december 2011. De looptijd van het LGO-besluit zou moeten worden verlengd tot 31 december 2013, zodat het einde ervan samenvalt met het einde van de geldigheidsduur (2008-2013) van het Tiende Europees Ontwikkelingsfonds (hierna het „Tiende EOF” genoemd) en het meerjarig financieel kader voor 2007-2013.

(2)

In bijlage II A van het LGO-besluit worden de financiële toewijzingen voor de periode van 2000 tot en met 2007 vastgesteld. In het licht van het onlangs ingestelde Tiende EOF moet het bedrag voor de periode van 2008 tot en met 2013 worden toegewezen.

(3)

Er dient te worden voorzien in regels voor de overgang van het Negende naar het Tiende EOF met betrekking tot de LGO. Die regels dienen te worden vastgesteld in overeenstemming met de algemene regels voor de vastlegging van het Negende EOF en latere EOF’s na 31 december 2007, zoals die zijn vastgesteld bij artikel 1 van Besluit 2005/446/EG van de vertegenwoordigers van de regeringen van de lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, van 30 mei 2005 tot vaststelling van de uiterste datum waarop betalingsverplichtingen uit hoofde van het Negende Europees Ontwikkelingsfonds (EOF) kunnen worden aangegaan (2), en bij artikel 1, leden 3 en 4, van het intern akkoord tussen de vertegenwoordigers van de regeringen van de lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, betreffende de financiering van de steun van de Gemeenschap binnen het meerjarig financieel kader voor 2008-2013 voor de ACS-EG-partnerschapsovereenkomst en de toewijzing van financiële bijstand ten behoeve van de landen en gebieden overzee waarop de bepalingen van deel vier van het EG-Verdrag van toepassing zijn (3) („Intern akkoord waarbij het Tiende EOF is ingesteld”).

(4)

Overeenkomstig het intern akkoord waarbij het Tiende EOF wordt ingesteld, wordt aan de landen en gebieden overzee een totaalbedrag van 286 miljoen EUR toegewezen. De verdeling van dat bedrag over de verschillende instrumenten voor samenwerking inzake ontwikkelingsfinanciering die met het EOF samenhangen, moet worden vastgesteld, evenals de criteria en elementen voor het bepalen van de initiële indicatieve toewijzingen aan de begunstigde LGO.

(5)

Met betrekking tot de verdeling over de verschillende instrumenten voor samenwerking inzake ontwikkelingsfinanciering die met het EOF samenhangen, moet met name worden gezorgd voor coördinatie van de steun voor regionale samenwerking en integratie met de steun die op territoriaal niveau wordt verleend om de LGO te helpen het hoofd te bieden aan de uitdagingen waarmee zij worden geconfronteerd, ongeacht hun bnp per hoofd van de bevolking of andere elementen om de territoriale toewijzingen vast te stellen.

(6)

De financiële bijstand aan de LGO moet worden toegewezen aan de hand van gestandaardiseerde, objectieve en transparante criteria. Deze criteria moeten onder meer zijn: het bnp van een LGO, de bevolkingsgrootte en de continuïteit met eerdere EOF’s. Een bijzondere behandeling moet worden toegekend aan „minst ontwikkelde LGO”, die in bijlage I B bij het LGO-besluit worden opgesomd, en aan LGO die, door hun geografisch geïsoleerde ligging of om andere redenen, meer problemen hebben met regionale samenwerking en integratie.

(7)

Wanneer in het kader van het EOF uitgaven moeten worden gemeld aan de lidstaten en de Commissie voor ontwikkelingsbijstand van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), dient de Commissie onderscheid te maken tussen officiële ontwikkelingshulp en andere activiteiten.

(8)

Bijzondere aandacht moet worden geschonken aan versterking van de institutionele capaciteit van de LGO en aan goed bestuur, onder meer op het gebied van financiën, belastingen en justitie.

(9)

Bijzondere aandacht moet ook worden geschonken aan versterking van de samenwerking tussen de LGO, de ACS-staten en de in artikel 299, lid 2, van het Verdrag bedoelde ultraperifere gebieden en met andere actoren in de gebieden waar de LGO liggen.

(10)

De financieringsvoorwaarden voor de activiteiten van de in bijlage II C bij het LGO-besluit bedoelde faciliteit moeten op één lijn worden gebracht met de overeenkomstige herziene artikelen van bijlage II bij de Partnerschapsovereenkomst tussen de leden van de groep van staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan (hierna „ACS-staten” genoemd), enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, anderzijds, ondertekend in Cotonou op 23 juni 2000 (4) (hierna de „ACS-EG-partnerschapsovereenkomst” genoemd).

(11)

Het is van wezenlijk belang te zorgen voor continuïteit bij de criteria waaraan LGO moeten voldoen om in aanmerking te komen voor financiering uit de algemene thematische begrotingslijnen van de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen, buiten het EOF. Op 1 januari 2007 zijn de in bijlage II E bij het LGO-besluit bedoelde thematische verordeningen vervangen door Verordening (EG) nr. 1905/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2006 tot invoering van een financieringsinstrument voor ontwikkelingssamenwerking (5) vanaf 1 januari 2007. Bijlage II E moet daarom worden gewijzigd door vervanging van de verwijzingen naar die thematische verordeningen door een verwijzing naar het nieuwe financieringsinstrument. Met het oog op de continuïteit moet die wijziging van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2007.

(12)

Rekening houdende met de bijzondere relatie tussen de LGO en de lidstaten waarmee zij verbonden zijn, moet de mogelijkheid tot deelname van de LGO aan horizontale programma’s van de Gemeenschap de algemene regel worden, zodat de LGO mogen deelnemen aan programma’s die openstaan voor de lidstaten waarmee de LGO verbonden zijn, met inachtneming van de regels en doelstellingen van de programma’s en regelingen die van toepassing zijn op de lidstaten waarmee de LGO verbonden zijn. Om deelname van de LGO vanaf het begin van de nieuwe programmeringsperiode mogelijk te maken, moet deze wijziging op 1 januari 2007 van kracht worden.

(13)

Er dient een herziening plaats te vinden van alle aspecten van de uitgaven en inkomsten van de Europese Unie, waaronder de financiering van landen en gebieden overzee, op basis van een verslag dat de Commissie in 2008-2009 zal opstellen.

(14)

De technische wijzigingen die thans worden aangebracht, doen geen afbreuk aan de latere herziening van het LGO-besluit, met name overeenkomstig artikel 62 daarvan,

1)

In artikel 23 wordt de laatste alinea vervangen door de volgende tekst:

„De financiële en boekhoudingsprocedures die van toepassing zijn op de samenwerking inzake ontwikkelingsfinanciering voor de LGO die in het kader van het Negende EOF wordt uitgevoerd, zijn die welke zijn vastgesteld in het Financieel Reglement van het Negende EOF. De financiële en boekhoudingsprocedures die van toepassing zijn op de samenwerking inzake ontwikkelingsfinanciering voor de LGO die in het kader van het Tiende EOF wordt uitgevoerd, zijn die welke zijn vastgesteld in het Financieel Reglement van het Tiende EOF.”.

2)

Aan artikel 24 wordt het volgende lid toegevoegd:

„9.   Met betrekking tot de tenuitvoerlegging van het Tiende EOF zijn de desbetreffende bepalingen van het intern akkoord waarbij het Tiende EOF wordt ingesteld van toepassing.”.

3)

In artikel 25, lid 1, wordt „de periode 2000-2007” vervangen door „de perioden 2000-2007 en 2008-2013”.

4)

Artikel 31 wordt vervangen door de volgende tekst:

„Artikel 31

Technische bijstand

1.   Op initiatief of voor rekening van de Commissie kunnen studies of maatregelen op het gebied van technische bijstand worden gefinancierd om te zorgen voor de voorbereiding, het toezicht, de evaluatie en de controle die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van dit besluit, en voor de in artikel 1, lid 1, onder c), van bijlage II A bedoelde algemene evaluatie van dit besluit.

Deze studies of maatregelen op het gebied van technische bijstand worden gefinancierd uit de algemene niet-terugvorderbare toewijzing.

2.   Op initiatief van het betrokken LGO kunnen, na goedkeuring door de Commissie, studies of maatregelen op het gebied van technische bijstand worden gefinancierd voor de uitvoering van de in het EPD opgenomen maatregelen.

In het kader van het Negende EOF worden deze studies of maatregelen op het gebied van technische bijstand gefinancierd uit het bedrag dat is toegewezen voor het betreffende LGO. In het kader van het Tiende EOF worden zij gefinancierd uit de algemene niet-terugvorderbare toewijzing.”.

5)

Het volgende nieuwe artikel 33 bis wordt ingevoegd:

„Artikel 33 bis

1.   Na 31 december 2007, of na de datum van inwerkingtreding van het intern akkoord waarbij het Tiende EOF wordt ingesteld, indien dat later is, worden de resterende middelen uit hoofde van het Negende EOF of uit eerdere EOF’s niet langer vastgelegd, met uitzondering van saldi en middelen die na deze datum van inwerkingtreding zijn geannuleerd uit hoofde van het stelsel voor de stabilisatie van de exportopbrengsten van landbouwgrondstoffen (Stabex) in het kader van EOF’s voorafgaand aan het Negende EOF en met uitzondering van de resterende middelen en terugbetalingen van middelen die uit hoofde van het Negende EOF waren toegewezen voor de financiering van de in bijlage II C bedoelde faciliteit, met uitzondering van de daarmee verband houdende rentesubsidies.

2.   Na 31 december 2007 geannuleerde middelen voor projecten in het kader van het Negende EOF of voorgaande EOF’s worden niet langer vastgelegd, tenzij de Raad met eenparigheid van stemmen op voorstel van de Commissie anders besluit, met uitzondering van na deze datum van inwerkingtreding geannuleerde Stabex-middelen, die automatisch worden overgedragen naar de respectieve territoriale indicatieve programma’s, gefinancierd overeenkomstig artikel 3, lid 1, van bijlage II Aa en van de middelen die uit hoofde van het Negende EOF waren toegewezen voor de financiering van de in bijlage II C bedoelde faciliteit, met uitzondering van de daarmee verband houdende rentesubsidies.”.

6)

Artikel 58 wordt vervangen door de volgende tekst:

„Artikel 58

Voor de LGO opengestelde programma’s

Programma’s van de Gemeenschap staan open voor personen uit de LGO, alsmede, waar van toepassing, voor relevante openbare en/of particuliere lichamen en instanties in een LGO, overeenkomstig de voorschriften en de doelstellingen van de programma’s en de regelingen die van toepassing zijn op de lidstaat waarmee zij verbonden zijn. Onderdanen van de LGO hebben tot deze programma’s toegang binnen de quota voor de lidstaten waarmee zij verbonden zijn, indien voor een programma dergelijke quota zijn ingesteld.

De belangrijkste voor de LGO opengestelde programma’s, alsmede eventuele vervolgprogramma’s, zijn opgesomd in bijlage II F.”.

7)

In artikel 63 wordt het jaartal „2011” vervangen door „2013”.

8)

In artikel 1, lid 1, onder c), van bijlage II A worden de woorden „twee jaar” vervangen door „vier jaar”.

9)

Na bijlage II A wordt een nieuwe bijlage II A bis ingevoegd, waarvan de tekst in bijlage I bij dit besluit is opgenomen.

10)

Bijlage II B wordt als volgt gewijzigd:

11)

Bijlage II C wordt vervangen door de tekst die in bijlage II bij dit besluit is opgenomen.

12)

Bijlage II E wordt vervangen door de tekst die in bijlage III bij dit besluit is opgenomen.

13)

Bijlage II F wordt vervangen door de tekst die in bijlage IV bij dit besluit is opgenomen.

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/42

(1)

Bij brief, ingekomen bij het secretariaat-generaal van de Commissie op 10 februari 2006, heeft het Verenigd Koninkrijk verzocht om machtiging tot toepassing van een bijzondere maatregel die afwijkt van artikel 21, lid 1, onder a), van de Zesde Richtlijn 77/388/EEG van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag (2).

(2)

Overeenkomstig artikel 27, lid 2, van Richtlijn 77/388/EEG heeft de Commissie de overige lidstaten bij brief van 18 juli 2006 van het verzoek van het Verenigd Koninkrijk in kennis gesteld. Bij brief van 19 juli 2006 heeft de Commissie het Verenigd Koninkrijk meegedeeld dat zij over alle gegevens beschikte die zij nodig achtte voor de beoordeling van het verzoek.

(3)

Richtlijn 77/388/EEG is herschikt en ingetrokken bij Richtlijn 2006/112/EG. Verwijzingen naar Richtlijn 77/300/EEG moeten worden gelezen als verwijzingen naar Richtlijn 2006/112/EG.

(4)

Overeenkomstig artikel 193, van Richtlijn 2006/112/EG, is de btw verschuldigd door de belastingplichtige die de goederen levert. De door het Verenigde Koninkrijk gevraagde derogatie strekt ertoe de belastingplichtige ontvanger van de goederen tot voldoening van de btw te verplichten, maar slechts onder bepaalde voorwaarden en uitsluitend voor leveringen van mobiele telefoons en computerchips/microprocessoren.

(5)

In die sector ontduikt een aanzienlijk aantal bedrijven de belastingen door na de verkoop geen btw aan de belastingdienst af te dragen. Hun afnemers, die in het bezit zijn van een geldige factuur, behouden evenwel het recht op aftrek van voorbelasting. Bij de meest agressieve variant van deze ontduiking worden dezelfde goederen via een carrousel verschillende keren geleverd zonder dat er btw wordt voldaan. Door in die gevallen de ontvanger van de goederen aan te wijzen als degene die de btw moet voldoen, zou de derogatie aan deze mogelijkheid tot belastingontduiking een einde maken. Dit zou evenwel geen gevolgen hebben voor het verschuldigde btw-bedrag.

(6)

Teneinde een doeltreffende werking van de derogatie te garanderen en een verschuiving van de belastingontduiking naar andere goederen of naar het stadium van de detailhandel te voorkomen, dient het Verenigd Koninkrijk passende controle- en meldverplichtingen in te voeren. De Commissie moet in kennis worden gesteld van de specifieke maatregelen die zijn genomen alsook van het toezicht op en de algemene evaluatie van de werking van de derogatie.

(7)

De maatregel staat in verhouding tot de beoogde doelstellingen, omdat hij geen algemene strekking heeft maar slechts geldt voor een specifieke risicosector met bepaalde welomschreven goederen ten aanzien waarvan de schaal en de omvang van de belastingontduiking tot aanzienlijke belastingderving hebben geleid. Aangezien het een kleine sector betreft, kan de derogatie ook niet worden beschouwd als gelijkstaand aan een algemene maatregel.

(8)

De machtiging dient slechts voor een korte periode te gelden, omdat niet met zekerheid kan worden vastgesteld of de doelstellingen van de maatregel zullen worden verwezenlijkt. Het is ook niet mogelijk om van tevoren het effect van de maatregel op de werking van het btw-stelsel in het Verenigd Koninkrijk en in andere lidstaten in te schatten. Het effect van de maatregel en de toepassing ervan op de werking van de interne markt zullen terdege moeten worden beoordeeld.

(9)

De derogatie heeft geen negatieve gevolgen voor de eigen middelen van de Gemeenschap uit de btw,

1)

mobiele telefoons, dat wil zeggen toestellen die zijn vervaardigd of aangepast voor gebruik in een netwerk waarvoor een vergunning is afgegeven en die op gespecificeerde frequenties werken, ongeacht of zij nog een ander gebruik hebben;

2)

geïntegreerde schakelingen zoals microprocessoren en centrale verwerkingseenheden, vóórdat deze in een eindproduct zijn ingebouwd.

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/44

1)

De richtsnoeren staatssteun worden gewijzigd door het invoegen van een nieuw Hoofdstuk 18C: Staatssteun in de vorm van compensatie voor de openbare dienst. Dit nieuwe hoofdstuk is als bijlage I aan dit besluit gehecht. De in bijlage I bij dit besluit vervatte dienstige maatregelen worden voorgesteld.

2)

De EVA-staten worden van dit besluit in kennis gesteld bij middel van een brief waarbij een afschrift van dit besluit, met inbegrip van de bijlage, is gevoegd. De EVA-staten wordt verzocht hun goedkeuring aan de dienstige maatregelen te geven binnen één maand na ontvangst van dit voorstel.

3)

De Europese Commissie wordt overeenkomstig Protocol nr. 27, onder d), van de EER-overeenkomst van dit besluit in kennis gesteld door toezending van een afschrift van het besluit, met inbegrip van bijlage I.

4)

Het besluit, met inbegrip van bijlage I, wordt bekendgemaakt in het EER-gedeelte van en het EER-Supplement bij het Publicatieblad van de Europese Unie.

5)

Indien de EVA-staten met het voorstel voor dienstige maatregelen akkoord gaan, wordt een samenvatting gepubliceerd in het EER-gedeelte van en het EER-Supplement bij het Publicatieblad van de Europese Unie (opgenomen in Bijlage 2 bij dit besluit).

6)

Deze beschikking is authentiek in de Engelse taal.

26.4.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 109/51