16.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/1

---

VERORDENING (EG) Nr. 1248/2008 VAN DE COMMISSIE

van 15 december 2008

tot vaststelling van de forfaitaire invoerwaarden voor de bepaling van de invoerprijs van bepaalde groenten en fruit

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten („Integrale-GMO-verordening”) (1),

Gelet op Verordening (EG) nr. 1580/2007 van de Commissie van 21 december 2007 tot vaststelling van bepalingen voor de uitvoering van de Verordeningen (EG) nr. 2200/96, (EG) nr. 2201/96 en (EG) nr. 1182/2007 van de Raad in de sector groenten en fruit (2), en met name op artikel 138, lid 1,

Overwegende hetgeen volgt:

Bij Verordening (EG) nr. 1580/2007 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XV, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

De in artikel 138 van Verordening (EG) nr. 1580/2007 bedoelde forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld in de bijlage bij de onderhavige verordening.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op 16 december 2008.

---

(1)  PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1.

(2)  PB L 350 van 31.12.2007, blz. 1.

---

---

16.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/3

---

VERORDENING (EG) Nr. 1249/2008 VAN DE COMMISSIE

van 10 december 2008

tot vaststelling van de uitvoeringsbepalingen voor de communautaire indelingsschema’s voor runder-, varkens- en schapenkarkassen en voor de mededeling van de prijzen daarvan

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten („Integrale-GMO-verordening”) (1), en met name op artikel 43, onder m), juncto artikel 4,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

In artikel 204, lid 2, onder h), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat die verordening met ingang van 1 januari 2009 van toepassing is voor de communautaire indelingsschema’s voor karkassen. Bijgevolg moeten de uitvoeringsbepalingen voor die communautaire indelingsschema’s en voor de mededeling, door de lidstaten, van de daarop gebaseerde prijzen worden vastgesteld en van toepassing worden met ingang van 1 januari 2009.

(2)

Tot dusver zijn de uitvoeringsbepalingen voor de communautaire indelingsschema’s voor karkassen in tal van besluiten vastgesteld, en met name in de volgende Verordeningen van de Commissie: (EEG) nr. 563/82 van 10 maart 1982 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EEG) nr. 1208/81 voor de notering der marktprijzen voor volwassen runderen op basis van het communautaire indelingsschema voor geslachte runderen (2), (EEG) nr. 2967/85 van 24 oktober 1985 houdende nadere bepalingen voor de toepassing van het communautaire indelingsschema voor geslachte varkens (3), (EEG) nr. 344/91 van 13 februari 1991 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen van Verordening (EEG) nr. 1186/90 van de Raad tot uitbreiding van de werkingssfeer van het communautaire indelingsschema voor geslachte volwassen runderen (4), (EG) nr. 295/96 van 16 februari 1996 tot vaststelling van nadere bepalingen ter uitvoering van Verordening (EEG) nr. 1892/87 van de Raad betreffende de notering van de marktprijzen van volwassen runderen op basis van het communautaire indelingsschema voor geslachte dieren (5), (EG) nr. 103/2006 van 20 januari 2006 houdende vaststelling van aanvullende bepalingen voor de toepassing van het communautaire indelingsschema voor geslachte volwassen runderen (6), (EG) nr. 908/2006 van 20 juni 2006 tot vaststelling van de lijst van de representatieve markten voor de sector varkensvlees in de Gemeenschap (7), (EG) nr. 1128/2006 van 24 juli 2006 betreffende het handelsstadium waarop het gemiddelde van de prijzen voor geslachte varkens betrekking heeft (8), (EG) nr. 1319/2006 van 5 september 2006 betreffende bepaalde wederzijdse mededelingen van de lidstaten en de Commissie in de sector varkensvlees (9), (EG) nr. 710/2008 van 24 juli 2008 tot vaststelling, voor het verkoopseizoen 2008/2009, van de wegingscoëfficiënten voor de berekening van de communautaire marktprijs voor geslachte varkens (10), (EG) nr. 22/2008 van 11 januari 2008 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen inzake het communautaire indelingsschema voor geslachte schapen (11), alsmede in Beschikking 83/471/EEG van de Commissie van 7 september 1983 inzake het Comité voor communautaire controle voor de toepassing van het indelingsschema voor geslachte volwassen runderen (12). Duidelijkheidshalve en uit rationaliteitsoverwegingen moeten deze verordeningen en deze beschikking door één enkel rechtsinstrument worden vervangen.

(3)

Krachtens artikel 42, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 moeten de communautaire indelingsschema’s voor karkassen van volwassen runderen en van varkens overeenkomstig in bijlage V bij die verordening vastgestelde regels worden toegepast, en staat het de lidstaten vrij ook het communautaire indelingsschema voor schapenkarkassen toe te passen.

(4)

In artikel 42, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat het communautaire indelingsschema voor karkassen in de sector rundvlees geldt voor karkassen van volwassen runderen. In deel IV, punt 2, van bijlage III bij die verordening is een volwassen rund gedefinieerd met betrekking tot het levend gewicht van het dier. In afwijking van die definitie is het, met het oog op een uniforme toepassing, dienstig de lidstaten toe te staan de toepassing van het communautaire indelingsschema te verplichten voor karkassen van runderen vanaf een leeftijd die wordt bepaald aan de hand van de identificatie- en registratieregeling waarin is voorzien bij Verordening (EG) nr. 1760/2000 van het Europees Parlement en de Raad van 17 juli 2000 tot vaststelling van een identificatie- en registratieregeling voor runderen en inzake de etikettering van rundvlees en rundvleesproducten (13). Die identificatie- en registratieregeling moet ook worden toegepast voor de indeling van de karkassen in de categorieën A en B als bedoeld in punt A.II van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007.

(5)	Om te garanderen dat de karkassen van volwassen runderen en van schapen in de Gemeenschap op eenvormige wijze worden ingedeeld, moeten de in de punten A.III en C.III van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 gegeven definities van de vlees- en vetklassen worden gepreciseerd.

(6)

Punt A.III van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 voorziet in een bevleesdheidsklasse S voor karkassen van runderen van het type dikbil (met dubbele spieren). Aangezien deze specifieke bevleesdheidsklasse de specifieke kenmerken weergeeft van de rundveestapel van bepaalde lidstaten, is het dienstig te bepalen dat de lidstaten kunnen kiezen of zij al dan niet van de bevleesdheidsklasse S gebruik willen maken.

(7)

Overeenkomstig artikel 43, onder m), punt iii), tweede streepje, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 kunnen aan lidstaten die daarom verzoeken, voor bepaalde kleinschalige inrichtingen afwijkingen worden toegestaan van de algemene verplichting om karkassen van volwassen runderen in te delen. Op basis van de ervaring die met de toepassing van het communautaire indelingsschema is opgedaan, zijn de lidstaten van oordeel dat een dergelijke afwijking dienstig is voor slachthuizen waar op jaarbasis gemiddeld niet meer dan 75 volwassen runderen per week worden geslacht. De Commissie is van mening dat deze afwijking gerechtvaardigd is, rekening houdend met de geringe omvang van de productie van die slachthuizen. Om diezelfde reden was al in die afwijking voorzien in artikel 2, lid 2, eerste streepje, van Verordening (EEG) nr. 344/91. Bijgevolg is het, om de toepassing van artikel 43, onder m), punt iii), tweede streepje, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 te vereenvoudigen, dienstig de lidstaten toe te staan zelf die afwijking te verlenen.

(8)

In artikel 43, onder m), punt iv), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat de lidstaten moeten worden gemachtigd om het indelingsschema voor varkenskarkassen niet toe te passen. Die bepaling moet met name gelden voor kleinschalige slachthuizen waar gemiddeld niet meer dan 200 varkens per week worden geslacht.

(9)

Om de correcte toepassing van de communautaire indelingsschema’s te garanderen moeten de voorwaarden en de praktische werkmethoden voor de indeling, de weging en de identificatie van karkassen van volwassen runderen, van varkens en van schapen nader worden omschreven met het oog op een grotere markttransparantie.

(10)

Toch moet ook de mogelijkheid worden geboden om op bepaalde punten van die voorwaarden en methoden af te wijken, met name met betrekking tot de termijn voor de indeling en de weging van de karkassen in geval van een technisch falen van de geautomatiseerde indelingstechnieken, tot de plaats op de karkassen waar de stempels of de etiketten met de indelingsgegevens moeten worden aangebracht, en tot slachthuizen die alle karkassen zelf uitbenen. Wat varkenskarkassen betreft, moet het gewicht betrekking hebben op het koude karkas en wordt het berekend door op het weegresultaat een nog vast te stellen omrekeningscoëfficiënt toe te passen. Deze coëfficiënt moet variëren naar gelang van de tijd die verloopt tussen het steken en het wegen van het varken. Bijgevolg moet worden toegestaan dat deze coëfficiënt wordt aangepast.

(11)

De natuurlijke personen of rechtspersonen die runderen laten slachten, moeten in kennis worden gesteld van het resultaat van de indeling van de dieren die zij voor de slacht hebben aangeboden. Die mededeling moet ook bepaalde aanvullende gegevens bevatten om volledige transparantie ten opzichte van de leveranciers te garanderen.

(12)	Om te garanderen dat de karkassen van volwassen runderen en van schapen op correcte en betrouwbare wijze worden ingedeeld, moet die indeling worden uitgevoerd door personeel dat beschikt over de nodige kwalificaties op basis waarvan een vergunning of erkenning is afgegeven.

(13)

Bij wijze van alternatief voor rechtstreekse visuele bepaling van de bevleesdheid en de vetheid van karkassen van volwassen runderen kan worden toegestaan dat geautomatiseerde indelingstechnieken worden toegepast, mits deze op statistisch verantwoorde methoden steunen. Er moet worden bepaald dat deze geautomatiseerde indelingstechnieken slechts mogen worden gebruikt als aan bepaalde voorwaarden en eisen wordt voldaan en als een nader te bepalen maximale statistische foutenmarge bij de indeling niet wordt overschreden.

(14)

De mogelijkheid moet worden geboden om, nadat een vergunning is afgegeven, in de technische specificaties van de geautomatiseerde indelingstechnieken voor de indeling van karkassen van volwassen runderen wijzigingen aan te brengen om de nauwkeurigheid ervan te vergroten. Dergelijke wijzigingen vereisen evenwel een voorafgaandelijke goedkeuring door de bevoegde autoriteiten, die zich ervan moeten vergewissen dat de wijzigingen een minstens even grote nauwkeurigheid opleveren.

(15)

De waarde van een varkenskarkas wordt met name bepaald op basis van het magervleesaandeel ervan in verhouding tot het totale gewicht. Om te garanderen dat het magervleesaandeel op objectieve wijze wordt beoordeeld, moet de beoordeling worden gemaakt door bepaalde anatomische delen van het karkas te meten met behulp van toegestane, statistisch verantwoorde methoden. Aangezien voor de beoordeling van het magervleesaandeel van een varkenskarkas diverse methoden kunnen worden toegepast, moet worden gegarandeerd dat de gekozen methode geen invloed heeft op het geraamde magervleesaandeel. Met het oog op de bepaling van de handelswaarde van het varkenskarkas moet worden toegestaan dat naast gewicht en geraamd magervleesaandeel ook andere beoordelingscriteria worden gehanteerd.

(16)

In punt C.III van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat schapenkarkassen in klassen moeten worden ingedeeld op basis van de bevleesdheid en de vetheid. Voor karkassen van lammeren van minder dan 13 kg mogen evenwel andere criteria worden gehanteerd, met name gewicht, vleeskleur en vetheid.

(17)

De betrouwbaarheid van de indeling van karkassen van volwassen runderen, van varkens en van schapen moet worden geverifieerd via regelmatige controles ter plaatse die worden uitgevoerd door instanties die geen banden hebben met de inrichtingen die zij controleren. De voorwaarden en de minimumeisen voor deze controles moeten worden vastgesteld, met inbegrip van die voor de verslaggeving over de verrichte controles en de mogelijke follow-up. Voor het geval de karkassen van volwassen runderen met geautomatiseerde indelingstechnieken worden ingedeeld, moeten bepaalde aanvullende bepalingen inzake controles ter plaatse worden vastgesteld, waarin met name moet worden bepaald dat de frequentie van die controles wordt verhoogd in de eerste periode na de afgifte van de vergunning.

(18)

Om de prijzen van runderen, varkens en schapen in de Gemeenschap met elkaar te kunnen vergelijken, moet worden bepaald dat de prijsnotering betrekking moet hebben op een welbepaald handelsstadium. Voorts moet de communautaire referentieaanbiedingsvorm van karkassen van volwassen runderen en van schapen worden vastgesteld. Daarnaast moeten bepaalde correctiecoëfficiënten worden vastgesteld om van de in bepaalde lidstaten gebruikelijke aanbiedingsvormen om te zetten in de communautaire referentieaanbiedingsvorm.

(19)

Om te garanderen dat de genoteerde karkasprijzen representatief zijn voor de rundvlees-, varkensvlees- en schapenvleesproductie van de lidstaten, moeten de categorieën en de klassen worden vastgesteld, alsmede bepaalde criteria aan de hand waarvan wordt bepaald voor welke inrichtingen of personen de prijsnoteringsplicht geldt.

(20)

Met het oog op de mededeling van de prijzen van runderkarkassen moeten de lidstaten kunnen beslissen of zij hun grondgebied indelen, en zo ja, in hoeveel regio’s. Het is dienstig te bepalen dat de mededeling van de prijzen voor het Verenigd Koninkrijk betrekking moet hebben op twee regio’s, namelijk Groot-Brittannië en Noord-Ierland.

(21)

Als lidstaten regionale commissies hebben ingesteld om de prijzen van de karkassen van volwassen runderen vast te stellen, moet worden bepaald dat de samenstelling van die commissies een evenwichtige en objectieve aanpak moet garanderen en dat met de door deze commissies vastgestelde prijzen rekening moet worden gehouden bij de berekening van de nationale prijs.

(22)	Als aan leveranciers van volwassen runderen aanvullende bedragen worden betaald, moeten inrichtingen of personen die verplicht zijn prijzen te noteren, worden verplicht bepaalde prijscorrecties toe te passen om scheeftrekkingen bij de berekening van de gemiddelde nationale prijzen te voorkomen.

(23)	Er moet worden bepaald hoe de lidstaten praktisch tewerk moeten gaan voor de berekening van de gemiddelde wekelijkse prijzen. Deze prijzen moeten wekelijks aan de Commissie worden meegedeeld en als basis dienen voor de vaststelling, op communautair niveau, van de gewogen gemiddelde prijzen.

(24)	Met het oog op het toezicht op de notering van de prijzen van karkassen van volwassen runderen, van varkens en van schapen moeten de lidstaten worden verplicht regelmatig bepaalde gegevens aan de Commissie mee te delen.

(25)

Om te garanderen dat de communautaire indelingsschema’s voor runderen- en schapenkarkassen in de hele Gemeenschap eenvormig worden toegepast, is in artikel 42, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bepaald dat er controles ter plaatse worden verricht door een Comité voor communautaire controle, samengesteld uit deskundigen van de Commissie en door de lidstaten aangewezen deskundigen. Er moeten uitvoeringsbepalingen worden vastgesteld met betrekking tot de samenstelling en de werking van dat comité.

(26)

Er moet worden bepaald dat de lidstaten maatregelen moeten nemen om te garanderen dat de communautaire indelingsschema’s correct worden toegepast, ervoor te zorgen dat de meegedeelde prijzen juist zijn, en inbreuken te bestraffen. Voorts moeten de lidstaten worden verplicht de Commissie van deze maatregelen in kennis te stellen.

(27)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

TOEPASSINGSGEBIED

Artikel 1

Toepassingsgebied

Bij deze verordening worden de uitvoeringsbepalingen voor de communautaire indelingsschema’s voor runder-, varkens- en schapenkarkassen en voor de mededeling van de daarvoor geldende marktprijzen vastgesteld, als bepaald in artikel 43, onder m), van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

HOOFDSTUK II

SECTOR RUNDVLEES

Artikel 2

Toepassingsgebied en algemene bepalingen

1.   Het communautaire indelingsschema voor karkassen in de sector rundvlees geldt voor karkassen van volwassen runderen.

2.   In afwijking van deel IV, punt 2, van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 mogen de lidstaten beslissen dat het in lid 1 bedoelde communautaire indelingsschema geldt voor karkassen van runderen die bij de slacht ten minste 12 maanden oud zijn.

3.   Voor de toepassing van punt A.II van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 worden karkassen van minder dan twee jaar oude, niet-gecastreerde mannelijke dieren (categorie A) en karkassen van andere niet-gecastreerde mannelijke dieren (categorie B) van elkaar onderscheiden op basis van de leeftijd van het dier.

4.   De in de leden 2 en 3 bedoelde leeftijd van de runderen wordt geverifieerd aan de hand van de gegevens van de identificatie- en registratieregeling voor runderen die overeenkomstig titel I van Verordening (EG) nr. 1760/2000 in elke lidstaat is vastgesteld.

Artikel 3

Aanvullende bepalingen betreffende de bevleesdheids- en de vetheidsklassen

In bijlage I bij deze verordening zijn aanvullende bepalingen vastgesteld bij de in punt A.III van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 gegeven definities van de bevleesdheids- en de vetheidsklassen.

Artikel 4

Bevleesdheidsklasse S

De lidstaten kunnen van de in punt A.III van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde bevleesdheidsklasse S gebruikmaken om rekening te houden met de specifieke kenmerken van hun rundveestapel.

Artikel 5

Afwijking van de verplichte indeling van karkassen

De lidstaten kunnen besluiten dat de in punt A.V van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde voorschriften inzake de indeling van karkassen van volwassen runderen niet bindend zijn voor erkende inrichtingen waar op jaarbasis gemiddeld niet meer dan 75 volwassen runderen per week worden geslacht.

Artikel 6

Indeling en identificatie

1.   De in punt A.V van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde indeling en identificatie worden in het slachthuis zelf verricht.

2.   Elk karkas wordt uiterlijk één uur na het steken van het dier ingedeeld, geïdentificeerd en gewogen.

Als de karkassen niet met de in artikel 9 bedoelde geautomatiseerde indelingstechnieken kunnen worden ingedeeld, vinden de indeling en de identificatie van de betrokken karkassen plaats op de dag waarop de dieren zijn geslacht.

3.   De karkassen worden geïdentificeerd met een merkteken waarmee de categorie en de bevleesdheids- en vetheidsklasse worden aangegeven als bedoeld in respectievelijk punt A.II en punt A.III van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007.

Daarbij wordt volgens een door de bevoegde autoriteiten goedgekeurd procedé met niet-giftige, onuitwisbare inkt een stempel op de buitenkant van het karkas aangebracht; de letters en de cijfers moeten ten minste 2 cm hoog zijn.

De merktekens worden op de achtervoeten aangebracht op het lendenstuk ter hoogte van de vierde lendenwervel, en op de voorvoeten op de puntborst op 10 tot 30 cm van de sternumspleet. De lidstaten kunnen evenwel andere plaatsen op de voor- en achtervoeten vaststellen, op voorwaarde dat zij de Commissie daarvan vooraf in kennis stellen.

4.   Onverminderd artikel 4, lid 3, onder c), van Verordening (EG) nr. 1669/2006 van de Commissie (14) en punt I, onder a), van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 826/2008 van de Commissie (15) mogen de lidstaten toestaan dat het merken wordt vervangen door een etikettering die voldoet aan de volgende voorwaarden:

a)	de etiketten mogen alleen in voorraad worden gehouden en worden aangebracht in de erkende inrichtingen waar de dieren worden geslacht; zij zijn minstens 50 cm2 groot;

b)

op de etiketten worden, naast de in lid 3 bedoelde aanduidingen, ook het erkenningsnummer van het slachthuis, het identificatienummer of het slachtnummer van het dier, de slachtdatum en het karkasgewicht vermeld en wordt, indien van toepassing, aangegeven dat de indeling met geautomatiseerde indelingstechnieken is verricht;

c)	de onder b) bedoelde aanduidingen zijn goed leesbaar, en correcties zijn niet toegestaan tenzij die duidelijk op het etiket worden aangegeven en onder toezicht van de bevoegde autoriteiten en onder de door hen vastgestelde praktische voorwaarden worden aangebracht;

d)	de etiketten zijn onvervalsbaar en scheurbestendig en zijn stevig vastgehecht op de in lid 3, derde alinea, vastgestelde plaatsen op elke voor- of achtervoet.

Als voor de indeling gebruik wordt gemaakt van de in artikel 11 bedoelde geautomatiseerde indelingstechnieken, is het gebruik van etiketten verplicht.

5.   De in de leden 3 en 4 bedoelde merktekens en etiketten mogen niet worden verwijderd voordat de voor- of achtervoeten worden uitgebeend.

6.   De categorie wordt aangegeven overeenkomstig punt A.II van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 en de bepalingen van artikel 2, leden 3 en 4, van de onderhavige verordening.

Voor de opgave van de subklassen of, indien van toepassing, de opsplitsing van de categorieën naar leeftijd worden andere symbolen gebruikt dan die welke voor de indeling worden gebruikt.

7.   De in de leden 3 tot en met 6 vastgestelde verplichtingen inzake de identificatie van de karkassen gelden niet voor erkende slachthuizen die zelf alle door hen geslachte dieren uitbenen.

Artikel 7

Mededeling van de indelingsresultaten

1.   De resultaten van de indeling overeenkomstig punt A.V van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 worden schriftelijk of elektronisch meegedeeld aan de natuurlijke persoon of rechtspersoon die het dier heeft laten slachten.

2.   Met het oog op de mededeling van de indelingsresultaten worden op de factuur of een daaraan gehecht document, bestemd voor de leverancier van het dier of, bij ontstentenis, de natuurlijke persoon of rechtspersoon die de opdracht tot het slachten heeft gegeven, voor elk karkas de volgende gegevens vermeld:

a)	de categorie alsmede de bevleesdheidsklasse en de vetheidsklasse, aan de hand van de desbetreffende letters en cijfers die zijn vermeld in punt A.II en punt A.III van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007;

b)	het karkasgewicht dat wordt vastgesteld overeenkomstig artikel 13, lid 2, van de onderhavige verordening, met vermelding of het om koud of warm gewicht gaat;

c)	de aanbiedingsvorm van het karkas op het ogenblik van de weging en de indeling aan de haak;

d)	indien van toepassing, de vermelding dat de indeling met geautomatiseerde indelingstechnieken is verricht.

3.   De lidstaten kunnen eisen dat de in lid 2, onder a), bedoelde mededeling ook gegevens over subklassen voor bevleesdheid en vetheid bevat, voor zover die informatie beschikbaar is.

De in lid 2, onder c), bedoelde vermelding van de aanbiedingsvorm van het karkas is niet verplicht als krachtens de nationale wetgeving van de betrokken lidstaat slechts één enkele aanbiedingsvorm is toegestaan.

Artikel 8

Indeling door gekwalificeerde classificateurs

De lidstaten zien erop toe dat de indeling wordt uitgevoerd door gekwalificeerde classificateurs die daartoe een vergunning hebben gekregen. Deze vergunning kan worden vervangen door een door de lidstaat verleende erkenning die met de erkenning van een kwalificatie overeenkomt.

Artikel 9

Vergunning voor de toepassing van geautomatiseerde indelingstechnieken

1.   De lidstaten mogen een vergunning afgeven voor de toepassing van geautomatiseerde indelingstechnieken op hun grondgebied of een deel daarvan.

Een vergunning wordt slechts afgegeven als wordt voldaan aan de in bijlage II, deel A, vastgestelde voorwaarden en minimumeisen met betrekking tot een certificeringsproef.

Ten minste twee maanden vóór het begin van de certificeringsproef verstrekken de lidstaten de in bijlage II, deel B, bedoelde informatie aan de Commissie. De lidstaten wijzen een onafhankelijke instantie aan die de resultaten van de certificeringsproef analyseert. Binnen twee maanden na de voltooiing van de certificeringsproef verstrekken de lidstaten de in bijlage II, deel C, bedoelde informatie aan de Commissie.

2.   Als een vergunning voor de toepassing van geautomatiseerde indelingstechnieken wordt toegekend op basis van een certificeringsproef waarbij meer dan één aanbiedingsvorm van karkassen wordt gebruikt, mogen de verschillen in aanbiedingsvorm niet leiden tot verschillen in de indelingsresultaten.

3.   Nadat de lidstaten de Commissie daarvan in kennis hebben gesteld, mogen zij een vergunning voor de toepassing van geautomatiseerde indelingstechnieken op hun grondgebied of een deel daarvan afgeven zonder een certificeringsproef te organiseren, op voorwaarde dat voor die geautomatiseerde indelingstechnieken reeds een vergunning voor de toepassing ervan in een ander deel van de betrokken lidstaat of in een andere lidstaat is afgegeven op basis van een certificeringsproef bij een steekproef van karkassen die door die lidstaten, wat betreft categorie, bevleesdheidsklasse en vetheidsklasse, gelijkelijk representatief wordt geacht voor de volwassen runderen die in de betrokken lidstaat of een deel daarvan worden geslacht.

4.   De technische specificaties van de geautomatiseerde indelingstechnieken waarvoor een vergunning is afgegeven, mogen slechts worden gewijzigd nadat daarvoor toestemming is verkregen van de bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaat en mits het bewijs wordt geleverd dat dergelijke wijzigingen een minstens even grote nauwkeurigheid opleveren als die welke bij de certificeringsproef is gebleken.

De lidstaten stellen de Commissie in kennis van alle wijzigingen waarvoor zij toestemming hebben verleend.

Artikel 10

Indeling met geautomatiseerde indelingstechnieken

1.   Inrichtingen die voor de indeling gebruikmaken van geautomatiseerde indelingstechnieken:

a)	identificeren de categorie van de karkassen; hiervoor maken zij gebruik van de identificatie- en registratieregeling voor runderen als bedoeld in titel I van Verordening (EG) nr. 1760/2000;

b)	stellen dagelijks een controleverslag op over de werking van de geautomatiseerde indelingstechnieken, waarin met name geconstateerde tekortkomingen worden vermeld, alsmede de maatregelen die zo nodig zijn genomen;

2.   Indeling met geautomatiseerde indelingstechnieken is slechts geldig als:

a)	dezelfde aanbiedingsvorm van de karkassen wordt gebruikt als bij de certificeringsproef, of

b)	ten genoegen van de bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaat wordt aangetoond dat een verschillende aanbiedingsvorm geen effect heeft op het met geautomatiseerde indelingstechnieken verkregen resultaat.

Artikel 11

Controles ter plaatse

1.   De prestaties van de in artikel 8 bedoelde classificateurs en de indeling en de identificatie van de karkassen in inrichtingen die vallen onder punt A.V van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007, worden zonder voorafgaande aankondiging ter plaatse gecontroleerd door een instantie die geen banden heeft met de indelingsbureaus of de inrichtingen.

De eis dat er geen banden met de indelingsbureaus mogen zijn, geldt evenwel niet als die controles door de bevoegde autoriteit zelf worden uitgevoerd.

2.   In alle erkende inrichtingen waar op jaarbasis gemiddeld meer dan 75 volwassen runderen per week worden geslacht, moeten minstens twee controles per kwartaal worden verricht. Elke controle moet betrekking hebben op ten minste 40 willekeurig gekozen karkassen.

In erkende inrichtingen waar op jaarbasis gemiddeld ten hoogste 75 volwassen runderen per week worden geslacht, stellen de lidstaten de frequentie van de controles en het minimumaantal te controleren karkassen vast op basis van hun risicobeoordeling, waarbij zij met name rekening houden met het aantal volwassen runderen dat in de betrokken slachthuizen wordt geslacht en met de bevindingen bij vorige controles in die slachthuizen.

De lidstaten stellen de Commissie tegen 1 juli 2009 in kennis van de maatregelen die zij hebben genomen met het oog op de toepassing van de tweede alinea en vervolgens binnen één maand nadat zich wijzigingen in de mee te delen gegevens hebben voorgedaan.

3.   In alle erkende inrichtingen die karkassen indelen met behulp van geautomatiseerde indelingstechnieken, moeten in de eerste twaalf maanden nadat de in artikel 9, lid 1, bedoelde vergunning is afgegeven, ten minste zes controles per kwartaal plaatsvinden. Daarna moeten alle erkende inrichtingen die geautomatiseerde indelingstechnieken toepassen, ten minste tweemaal per kwartaal worden gecontroleerd. Elke controle moet betrekking hebben op ten minste 40 willekeurig gekozen karkassen. Daarbij wordt in het bijzonder gelet op:

a)	de categorie van de karkassen;

b)	de nauwkeurigheid van de geautomatiseerde indelingstechnieken, aan de hand van het punten- en grenswaardensysteem van bijlage II, deel A.3;

c)	de aanbiedingsvorm van de karkassen;

d)	de dagelijkse kalibratie en alle andere technische aspecten van de geautomatiseerde indelingstechnieken die ertoe moeten bijdragen dat die technieken minstens zo nauwkeurig zijn als bij de certificeringsproef is gebleken;

e)	de in artikel 10, lid 1, onder b), bedoelde dagelijkse controleverslagen.

4.   Wanneer de controle-instantie niet onder een overheidsdienst ressorteert, wordt op de in de leden 2 en 3 bedoelde controles ten minste eenmaal per jaar onder dezelfde voorwaarden fysiek toezicht uitgeoefend door een overheidsdienst. De overheidsdienst wordt geregeld in kennis gesteld van de bevindingen van de controle-instantie.

Artikel 12

Inspectieverslagen en follow-up

1.   De nationale controle-instanties stellen over de in artikel 11 bedoelde controles verslagen op en bewaren die. In die verslagen worden met name het aantal gecontroleerde karkassen vermeld, alsmede het aantal daarvan dat niet correct is ingedeeld of geïdentificeerd. Ook moeten alle gegevens inzake de aanbiedingsvorm van de karkassen en, indien van toepassing, inzake de conformiteit ervan met de communautaire voorschriften worden vermeld.

2.   Als bij de in artikel 11 bedoelde controles een significant aantal onjuiste indelingen of een significant aantal niet aan de voorschriften beantwoordende identificaties wordt geconstateerd:

a)	worden het aantal onderzochte karkassen en de frequentie van de controles ter plaatse opgevoerd;

b)	kunnen de vergunningen of erkenningen waarin is voorzien in artikel 8 en artikel 9, lid 1, worden ingetrokken.

Artikel 13

Te noteren marktprijs

1.   De marktprijs die op basis van het in artikel 42, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde communautaire indelingsschema moet worden genoteerd, is de prijs, franco slachthuis, exclusief belasting over de toegevoegde waarde, die aan de leverancier van het dier wordt betaald. Deze prijs wordt uitgedrukt per 100 kg karkasgewicht, aangeboden overeenkomstig lid 3 van dit artikel, gewogen en ingedeeld aan de haak in het slachthuis.

2.   Het in aanmerking te nemen gewicht is het warme karkasgewicht zoals dat uiterlijk één uur na het steken van het dier wordt geconstateerd.

Het koude karkasgewicht komt overeen met het in de eerste alinea bedoelde warme gewicht verminderd met 2 %.

3.   Met het oog op de notering van de marktprijzen wordt het karkas, waarvan de kop volgens de veterinaire voorschriften is afgesneden, aangeboden zonder van het overtollige dekvet te zijn ontdaan en:

a)	zonder nieren,

b)	zonder niervet,

c)	zonder slotvet,

d)	zonder middenrif,

e)	zonder longhaas,

f)	zonder staart,

g)	zonder ruggenmerg,

h)	zonder zakvet,

i)	zonder bovenbilvet,

j)	zonder vette nekader.

4.   In afwijking van lid 3 van dit artikel wordt, voor de toepassing van punt A.V, tweede alinea, van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 het overtollige dekvet slechts gedeeltelijk verwijderd, namelijk voor zover het gaat om het dekvet:

a)	op de heup, de lendenen en de ribstreek;

b)	op de puntborst en rond de anaal-genitale streek en de staart;

c)	op de bovenbil.

5.   Als de aanbiedingsvorm van het karkas bij de weging en de indeling aan de haak verschilt van de in lid 3 vastgestelde aanbiedingsvorm, wordt het gewicht van het karkas door toepassing van de in bijlage III vastgestelde correctiecoëfficiënten aangepast om die aanbiedingsvorm om te zetten in de referentieaanbiedingsvorm. In dat geval wordt de prijs per 100 kg karkas dienovereenkomstig aangepast.

Wanneer de in de eerste alinea bedoelde aanpassingen dezelfde zijn voor het hele grondgebied van een lidstaat, worden zij op nationale basis berekend. Wanneer die aanpassingen naar slachthuis verschillen, worden zij afzonderlijk berekend.

Artikel 14

Categorieën en klassen voor de notering van de marktprijzen

1.   De nationale en de communautaire notering van de marktprijzen op basis van het in artikel 42, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde communautaire indelingsschema vinden wekelijks plaats en hebben voor de vijf in punt A.II van bijlage V bij die verordening vastgestelde categorieën betrekking op de onderstaande bevleesdheids- en vetheidsklassen:

a)	karkassen van minder dan twee jaar oude, niet-gecastreerde mannelijke dieren: U2, U3, R2, R3, O2 en O3;

b)	karkassen van andere niet-gecastreerde mannelijke dieren: R3;

c)	karkassen van gecastreerde mannelijke dieren: U2, U3, U4, R3, R4, O3 en O4;

d)	karkassen van vrouwelijke dieren die gekalfd hebben: R3, R4, O2, O3, O4, P2 en P3;

e)	karkassen van andere vrouwelijke dieren: U2, U3, R2, R3, R4, O2, O3 en O4.

2.   De lidstaten besluiten of hun grondgebied één enkele regio vormt dan wel in verscheidene regio’s moet worden ingedeeld. Dit besluit wordt genomen op basis van:

a)	de grootte van hun grondgebied;

b)	het al dan niet bestaan van bestuurlijke indelingen;

c)	geografische prijsverschillen.

Het Verenigd Koninkrijk omvat evenwel ten minste twee regio’s, namelijk Groot-Brittannië en Noord-Ierland, die op basis van de in de eerste alinea genoemde criteria verder mogen worden onderverdeeld.

Artikel 15

Representatieve prijzen

1.   De prijsnoteringsplicht geldt voor:

a)	de exploitant van elk slachthuis waar jaarlijks ten minste 20 000 volwassen runderen worden geslacht die door of namens dat slachthuis zijn gemest en/of door dat slachthuis zijn aangekocht;

b)	de exploitant van elk door de lidstaat aangewezen slachthuis waar jaarlijks minder dan 20 000 volwassen runderen worden geslacht die door of namens dat slachthuis zijn gemest en/of door dat slachthuis zijn aangekocht;

c)	elke natuurlijke persoon of rechtspersoon die jaarlijks ten minste 10 000 volwassen runderen in een slachthuis laat slachten, en

d)	elke door de lidstaat aangewezen natuurlijke persoon of rechtspersoon die jaarlijks minder dan 10 000 volwassen runderen in een slachthuis laat slachten.

De lidstaat ziet erop toe dat de prijzen worden genoteerd voor ten minste:

a)	25 % van de slachtingen in die regio’s van zijn grondgebied die samen goed zijn voor ten minste 75 % van het totale aantal slachtingen in de lidstaat, en

b)	30 % van de op zijn grondgebied geslachte volwassen runderen.

2.   De overeenkomstig lid 1 genoteerde prijzen hebben betrekking op de volwassen runderen die tijdens de betrokken noteringsperiode zijn geslacht, waarbij wordt uitgegaan van het koude karkasgewicht als bedoeld in artikel 13, lid 2, tweede alinea.

In het geval van een slachthuis waar volwassen runderen worden geslacht die door of namens dat slachthuis zijn gemest, is de genoteerde prijs de gemiddelde prijs die wordt betaald voor karkassen van dezelfde categorie en klasse die in dezelfde week in dat slachthuis zijn geslacht.

Bij de voor elke in artikel 14, lid 1, bedoelde klasse genoteerde prijzen wordt het gemiddelde karkasgewicht opgegeven waarop zij betrekking hebben en wordt ook vermeld of zij al dan niet zijn gecorrigeerd om rekening te houden met elk van de in artikel 13 bedoelde elementen.

Artikel 16

Berekening van de wekelijkse prijzen

1.   De prijzen die overeenkomstig artikel 15 in de periode van maandag tot en met zondag zijn genoteerd,

a)	worden door de exploitant van het slachthuis of door de betrokken natuurlijke persoon of rechtspersoon uiterlijk op het door de lidstaat bepaalde tijdstip schriftelijk of elektronisch aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat meegedeeld, of

b)	worden, indien de lidstaat dit verkiest, in het slachthuis of op het bedrijf van de betrokken natuurlijke persoon of rechtspersoon ter beschikking gesteld van de bevoegde autoriteit van die lidstaat.

Als een lidstaat evenwel een commissie heeft ingesteld om de prijzen voor een regio te bepalen en die commissie paritair is samengesteld uit kopers en verkopers van volwassen runderen en karkassen daarvan, waarbij de voorzitter werknemer is van de bevoegde autoriteit, kan die lidstaat bepalen dat de prijzen en de nadere gegevens rechtstreeks aan de voorzitter van de commissie in de betrokken regio worden toegezonden. Als de lidstaat daartoe niet besluit, zendt de bevoegde autoriteit die prijzen en gegevens aan de voorzitter van die commissie. De voorzitter zorgt ervoor dat, bij de voorlegging van de prijzen aan de leden van de commissie, de oorsprong ervan niet kan worden achterhaald.

2.   De meegedeelde prijzen zijn gemiddelde prijzen per klasse.

3.   In artikel 15, lid 1, eerste alinea, bedoelde slachthuizen of natuurlijke personen of rechtspersonen die aan leveranciers van volwassen runderen of karkassen daarvan aanvullende bedragen betalen waarmee in de meegedeelde prijzen geen rekening is gehouden, delen de bevoegde autoriteit van hun lidstaat de meest recente aanvullende betaling mee, alsmede de periode waarop die betrekking heeft. Als zij daarna aanvullende betalingen verrichten, delen zij het betrokken bedrag aan de lidstaat mee telkens als zij een betaling hebben gedaan.

4.   De bevoegde autoriteit van de lidstaat bepaalt de gemiddelde prijzen per regio voor elke in artikel 14, lid 1, bedoelde klasse op basis van de prijzen die haar overeenkomstig lid 1 van dit artikel zijn meegedeeld.

De in lid 1, tweede alinea, van dit artikel bedoelde commissies bepalen de gemiddelde prijzen per regio voor elke in artikel 14, lid 1, bedoelde klasse op basis van de prijzen die hun overeenkomstig lid 1 van dit artikel zijn meegedeeld, en delen deze prijzen mee aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat.

5.   In het geval van aankopen tegen een forfaitaire prijs, waarbij de karkassen van een partij tot ten hoogste drie opeenvolgende bevleesdheidsklassen en ten hoogste drie opeenvolgende vetheidsklassen van dezelfde categorie behoren, wordt die prijs in aanmerking genomen bij de in lid 4 bedoelde prijsbepaling voor de bevleesdheidsklasse waartoe het grootste aantal karkassen behoort of, bij gelijke verdeling over de klassen, voor de middelste klasse, indien die klasse voorhanden is. In de overige gevallen wordt met de bedoelde prijs geen rekening gehouden.

Wanneer de aankopen tegen een forfaitaire prijs evenwel minder dan 35 % van het totale aantal slachtingen van volwassen runderen in de betrokken lidstaat uitmaken, kan deze besluiten bij de in lid 4 bedoelde berekeningen geen rekening te houden met de prijs voor die aankopen.

6.   De bevoegde autoriteit berekent dan een initiële nationale prijs voor elke klasse door de regionale prijzen te wegen op basis van het aandeel van de slachtingen in de regio waarop die prijzen voor de betrokken categorie betrekking hebben, in het totale aantal slachtingen voor die categorie in de lidstaat.

7.   De bevoegde autoriteit corrigeert de in lid 6 bedoelde initiële nationale prijs per klasse:

a)	om rekening te houden met elk van de in artikel 13 bedoelde elementen, wanneer die correctie nog niet eerder is geschied;

b)	om te garanderen dat de prijs wordt berekend op basis van het in artikel 13, lid 2, tweede alinea, bedoelde koude karkasgewicht;

c)	om rekening te houden met de in lid 3 bedoelde aanvullende betalingen, indien de correctie ten minste 1 % van de prijs voor de betrokken klasse bedraagt.

De onder c) bedoelde correctie wordt door de bevoegde autoriteit berekend door de som van de aanvullende betalingen die in het vorige boekjaar voor de rundvleessector in de betrokken lidstaat zijn gedaan, te delen door de in ton uitgedrukte totale jaarlijkse omzet van volwassen runderen waarvoor de prijzen worden meegedeeld.

8.   Als, naar het oordeel van de bevoegde autoriteit van de lidstaat, de haar meegedeelde prijzen:

a)	betrekking hebben op een niet-significant aantal karkassen, houdt zij met deze prijzen geen rekening;

b)	weinig betrouwbaar lijken, neemt zij deze prijzen pas in aanmerking nadat zij zich ervan heeft kunnen vergewissen dat zij betrouwbaar zijn.

Artikel 17

Wekelijkse mededeling van de prijzen aan de Commissie

1.   De lidstaten delen de overeenkomstig artikel 16, leden 4 tot en met 7, berekende prijzen overeenkomstig artikel 36 aan de Commissie mee. Zij delen deze prijzen aan geen enkel andere instantie mee voordat zij ze aan de Commissie hebben meegedeeld.

2.   Wanneer het, wegens uitzonderlijke omstandigheden of wegens de seizoensgebonden aard van het aanbod, in een lidstaat of regio niet mogelijk is voor een significant aantal karkassen van een of meer van de in artikel 14, lid 1, bedoelde klassen prijzen te noteren, mag de Commissie gebruikmaken van de meest recente voor die klasse(n) genoteerde prijzen; als deze toestand langer dan twee weken duurt, kan de Commissie besluiten de betrokken klasse(n) in het kader van de prijsnotering tijdelijk buiten beschouwing te laten en de aan die klasse(n) toegekende wegingsfactor(en) tijdelijk te herverdelen.

Artikel 18

Gemiddelde communautaire prijzen

1.   Voor een bepaalde categorie:

a)

komt de gemiddelde communautaire prijs voor elke in artikel 14, lid 1, vermelde bevleesdheids- en vetheidsklasse overeen met het gewogen gemiddelde van de voor de betrokken klasse genoteerde nationale marktprijzen. De weging wordt gebaseerd op de verhouding tussen het aantal slachtingen voor de betrokken klasse in elke lidstaat en het totale aantal slachtingen voor die klasse in de Gemeenschap;

b)

komt de gemiddelde communautaire prijs voor elke bevleesdheidsklasse overeen met het gewogen gemiddelde van de gemiddelde communautaire prijzen voor de vetheidsklassen waaruit die bevleesdheidsklasse is samengesteld. De weging wordt gebaseerd op de verhouding tussen het aantal slachtingen voor elke vetheidsklasse en het totale aantal slachtingen voor de betrokken bevleesdheidsklasse in de Gemeenschap;

c)

komt de gemiddelde communautaire prijs overeen met het gewogen gemiddelde van de onder a) bedoelde gemiddelde communautaire prijzen. De weging wordt gebaseerd op de verhouding tussen het aantal slachtingen voor elke onder a) bedoelde klasse en het totale aantal slachtingen voor de betrokken categorie in de Gemeenschap.

2.   De gemiddelde communautaire prijs voor alle categorieën samen komt overeen met het gewogen gemiddelde van de in lid 1, onder c), bedoelde gemiddelde prijzen. De weging wordt gebaseerd op de verhouding tussen het aantal slachtingen in elke categorie en het totale aantal slachtingen van volwassen runderen in de Gemeenschap.

Artikel 19

Jaarlijkse kennisgeving van de lidstaten aan de Commissie

De lidstaten delen de Commissie uiterlijk op 15 april van elk jaar de volgende gegevens mee:

a)

een vertrouwelijke lijst van de slachthuizen die overeenkomstig artikel 15, lid 1, onder a) of b), aan de prijsnotering deelnemen, met vermelding van de omvang van de slachtingen van volwassen runderen in elk van die slachthuizen in het vorige kalenderjaar, in aantal stuks en, indien mogelijk, in ton karkasgewicht;

b)

een vertrouwelijke lijst van de natuurlijke personen of rechtspersonen die overeenkomstig artikel 15, lid 1, onder c) of d), aan de prijsnotering deelnemen, met vermelding, in aantal stuks, en indien mogelijk, in ton karkasgewicht, van de volwassen runderen die zij in het vorige kalenderjaar hebben laten slachten, en

c)	een lijst van de regio’s waarvoor de prijzen worden genoteerd, en de wegingsfactor voor elke regio overeenkomstig artikel 16, lid 6.

HOOFDSTUK III

SECTOR VARKENSVLEES

Artikel 20

Verplichte indeling van karkassen en afwijkingen van die verplichting

1.   Het in lid 42, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde communautaire indelingsschema voor varkenskarkassen wordt in alle slachthuizen voor de indeling van alle karkassen gebruikt, met de bedoeling een billijke betaling aan de producenten mogelijk te maken op basis van het gewicht en de samenstelling van de door hen aan het slachthuis geleverde varkens.

2.   In afwijking van lid 1 kunnen de lidstaten besluiten de toepassing van dit indelingsschema niet te verplichten in slachthuizen:

a)	waarvoor die lidstaten een maximum aantal slachtingen hebben vastgesteld; dit aantal mag op jaarbasis gemiddeld niet groter zijn dan 200 varkens per week;

b)	die enkel in hun eigen fokbedrijven geboren en gemeste varkens slachten en alle karkassen daarvan zelf versnijden.

De betrokken lidstaten stellen de Commissie in kennis van hun in de eerste alinea bedoelde besluit, met vermelding van het maximum aantal slachtingen dat mag worden verricht in elk slachthuis dat van de toepassing van het communautaire indelingsschema is vrijgesteld.

Artikel 21

Weging, indeling en merking

1.   Varkenskarkassen worden op het tijdstip van de weging ingedeeld overeenkomstig punt B.II van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007.

De lidstaten kunnen volgens de in artikel 195, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde procedure worden gemachtigd om toe te staan dat op hun grondgebied geslachte varkens vóór de weging worden ingedeeld.

2.   Overeenkomstig artikel 43, onder m), punt iv), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 sluit het bepaalde in punt B.II van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 en in lid 1 van dit artikel niet uit dat voor op het grondgebied van een lidstaat geslachte varkens, naast het gewicht en het geraamde magervleesaandeel ook andere beoordelingscriteria worden gehanteerd.

3.   Onmiddellijk na de indeling worden de varkenskarkassen overeenkomstig punt B.II van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 gemerkt met een hoofdletter die de klasse van de karkassen aangeeft of met een percentage dat het geraamde magervleesaandeel weergeeft.

De letters en de cijfers moeten ten minste twee centimeter hoog zijn. Voor het merken wordt een niet-giftige, onuitwisbare en hittebestendige inkt gebruikt of enig ander vooraf door de bevoegde nationale autoriteiten goedgekeurd procedé voor duurzame merking.

Onverminderd de eerste alinea mogen gegevens over het karkasgewicht of andere dienstig geachte gegevens op het karkas worden aangebracht.

Halve karkassen worden gemerkt op het zwoerd van de achterschenkel of de ham.

Etiketten die zo worden aangebracht dat zij niet kunnen worden verwijderd zonder te worden beschadigd, kunnen ook als merking worden aanvaard.

4.   In afwijking van lid 3 mogen de lidstaten bepalen dat varkenskarkassen niet hoeven te worden gemerkt als een officieel document wordt opgesteld met voor elk karkas ten minste:

a)	een onvervalsbare identificatie van het individuele karkas;

b)	het warme karkasgewicht, en

c)	het geraamde magervleesaandeel.

Dit document moet gedurende zes maanden worden bewaard en op de dag waarop het wordt opgesteld, als origineel certificaat worden gewaarmerkt door een met deze verificatietaak belaste persoon.

Als de karkassen evenwel onversneden in een andere lidstaat worden verhandeld, worden zij gemerkt met de letter van de klasse waartoe zij volgens punt B.II van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 behoren, of met het percentage dat het magervleesaandeel weergeeft.

5.   Onverminderd punt B.III, tweede alinea, van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 mag van het karkas geen vetweefsel, spierweefsel of ander weefsel worden weggenomen voordat het dier is gewogen, ingedeeld en gemerkt.

Artikel 22

Karkasgewicht

1.   Met het oog op de toepassing van artikel 42, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 heeft het gewicht betrekking op het koude karkas dat wordt aangeboden overeenkomstig punt B.III van bijlage V bij die verordening.

2.   Het karkas wordt zo spoedig mogelijk na het slachten gewogen, maar uiterlijk 45 minuten nadat het varken is gestoken.

Het koude karkasgewicht stemt overeen met het overeenkomstig de eerste alinea genoteerde warme gewicht, verminderd met 2 %.

Wanneer in een bepaald slachthuis de termijn van 45 minuten tussen het steken en het wegen van het varken meestal niet in acht kan worden genomen, mag de bevoegde autoriteit van de betrokken lidstaat toestaan dat deze tijdslimiet wordt overschreden, met dien verstande dat de in tweede alinea bedoelde aftrek van 2 % wordt verminderd met 0,1 procentpunt per extra kwartier of deel daarvan.

3.   In afwijking van de leden 1 en 2 kan het koude karkasgewicht worden berekend aan de hand van vooraf vastgestelde tabellen van absolute gewichtsverliezen die de lidstaten volgens de kenmerken van hun varkensstapels hebben samengesteld en die zij de Commissie ter kennis hebben gebracht. Het gebruik van die tabellen wordt volgens de in artikel 195, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde procedure toegestaan wanneer de kortingen per gewichtsklasse zoveel als mogelijk is overeenkomen met de aftrek op grond van de leden 1 en 2.

Artikel 23

Magervleesaandeel van de varkenskarkassen

1.   Met het oog op de toepassing van punt B.IV van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt onder magervleesaandeel van een varkenskarkas de verhouding verstaan tussen:

—	het totale gewicht van de rode dwarsgestreepte spieren, voor zover die met een mes kunnen worden afgescheiden, enerzijds, en

—	het gewicht van het karkas anderzijds.

Het totale gewicht van de rode dwarsgestreepte spieren wordt verkregen door volledige versnijding van het karkas, door gedeeltelijke versnijding van het karkas of door een combinatie van volledige of gedeeltelijke versnijding met een nationale snellebeoordelingsmethode op basis van statistisch verantwoorde methoden die worden vastgesteld volgens de in artikel 195, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde procedure.

De in de tweede alinea bedoelde versnijding mag ook worden vervangen door een beoordeling van het percentage mager vlees aan de hand van een volledige versnijding met behulp van een computertomograaf, op voorwaarde dat er bevredigende vergelijkende versnijdingsresultaten worden voorgelegd.

2.   De statistische standaardmethode voor de beoordeling van het magervleesaandeel van varkenskarkassen die wordt aanvaard als indelingsmethode in de zin van punt B.IV van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007, is de kleinste-kwadratenmethode of een zogenaamde „rank reduced”-methode, maar het gebruik van andere statistisch verantwoorde methoden is eveneens toegestaan.

De methode moet gebaseerd zijn op een representatieve steekproef van de betrokken nationale of regionale varkensvleesproductie, bestaande uit ten minste 120 karkassen waarvan het magervleesaandeel is vastgesteld overeenkomstig de in bijlage IV bij de onderhavige verordening aangegeven versnijdingsmethode. Als meerdere bemonsteringsmethoden worden gebruikt, wordt de referentie gemeten bij ten minste 50 karkassen en moet ten minste dezelfde nauwkeurigheid worden verkregen als bij toepassing van de statistische standaardmethode op 120 karkassen volgens de in bijlage IV aangegeven werkwijze.

3.   Indelingsmethoden worden slechts toegestaan als de predictiefout (RMSEP — root mean squared error of prediction) die wordt berekend met een volledige kruisvalidatietechniek of een testvalidatie bij een representatieve steekproef van ten minste 60 karkassen, minder dan 2,5 bedraagt. Bovendien moeten uitbijters in aanmerking worden genomen bij de berekening van de RMSEP.

4.   De lidstaten stellen de Commissie via een protocol in kennis van de indelingsmethoden waarvoor zij toestemming voor de toepassing ervan op hun grondgebied wensen te verkrijgen, geven daarin een beschrijving van de versnijdingsproef en doen opgave van de beginselen waarop die methoden zijn gebaseerd en van de vergelijkingen die worden toegepast voor de beoordeling van het percentage mager vlees. Het protocol heeft twee delen en bevat de in bijlage V vastgestelde elementen. Het eerste deel van het protocol wordt aan de Commissie voorgelegd voordat de versnijdingsproef van start gaat.

Op basis van het protocol wordt volgens de in artikel 195, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde procedure toestemming verleend voor de toepassing van de indelingsmethoden op het grondgebied van de lidstaat.

5.   De toepassing van de indelingsmethoden moet in alle opzichten beantwoorden aan de beschrijving in de toelatingsbeschikking van de Gemeenschap.

Artikel 24

Controles ter plaatse

1.   De indeling, weging en merking van varkenskarkassen in de in artikel 20 bedoelde inrichtingen worden zonder voorafgaande aankondiging ter plaatse gecontroleerd door een instantie die geen banden heeft met de indelingsbureaus of de inrichtingen.

De eis dat er geen banden met de indelingsbureaus mogen zijn, geldt evenwel niet als die controles door de bevoegde autoriteit zelf worden uitgevoerd.

2.   In alle erkende inrichtingen waar op jaarbasis gemiddeld minstens 200 varkens per week worden geslacht, moeten minstens twee controles per kwartaal worden verricht.

Voor erkende inrichtingen waar op jaarbasis gemiddeld minder dan 200 varkens per week worden geslacht, bepalen de lidstaten de frequentie van de controles.

3.   Voor de toepassing van de leden 1 en 2:

a)	bepalen de lidstaten de reikwijdte van de controles op basis van hun risicobeoordeling, waarbij zij met name rekening houden met het aantal varkens dat in de betrokken slachthuizen wordt geslacht en met de bevindingen bij vorige controles in die slachthuizen;

b)	stellen de lidstaten de Commissie tegen 1 juli 2009 in kennis van de maatregelen die zij hebben genomen met het oog op de toepassing van deze bepalingen en vervolgens binnen één maand nadat zich wijzigingen in de mee te delen gegevens hebben voorgedaan.

4.   Wanneer de controle-instantie niet onder een overheidsdienst ressorteert, wordt op de in de leden 1 en 2 bedoelde controles ten minste eenmaal per jaar onder dezelfde voorwaarden fysiek toezicht uitgeoefend door een overheidsdienst. De overheidsdienst wordt geregeld in kennis gesteld van de bevindingen van de controle-instantie.

Artikel 25

Marktprijs voor varkenskarkassen in de lidstaten

1.   De marktprijs voor varkenskarkassen in een bepaalde lidstaat is gelijk aan het gemiddelde van de noteringen voor varkenskarkassen die zijn vastgesteld op de representatieve markten of in de noteringscentra van die lidstaat.

2.   De in lid 1 bedoelde prijs wordt bepaald aan de hand van de prijzen die zijn genoteerd voor karkassen met een gewicht van:

—	60 tot minder dan 120 kg van klasse E,

—	120 tot minder dan 180 kg van klasse R.

De keuze van de gewichtsklassen en de eventuele weging ervan wordt overgelaten aan de betrokken lidstaten; zij brengen de Commissie van hun keuze op de hoogte.

3.   De lidstaten stellen de Commissie tegen 1 juli 2009 in kennis van de in lid 1 bedoelde representatieve markten of noteringscentra en vervolgens binnen één maand nadat zich wijzigingen in de mee te delen gegevens hebben voorgedaan.

De Commissie stuurt de in de eerste alinea bedoelde kennisgeving naar de overige lidstaten.

Artikel 26

Gemiddelde communautaire prijs

1.   De in de artikelen 17 en 37 van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde gemiddelde communautaire marktprijs voor varkenskarkassen wordt vastgesteld op basis van de prijzen, franco slachthuis, exclusief belasting over de toegevoegde waarde, die aan de leveranciers van levende varkens worden betaald.

2.   In de overeenkomstig lid 1 vastgestelde prijzen is de waarde van de onbewerkte slachtafvallen en dierlijke resten begrepen en deze prijzen worden uitgedrukt per 100 kg koud varkenskarkas,

—	aangeboden in de referentieaanbiedingsvorm die is vastgesteld in punt B.III, eerste alinea, van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007, en

—	gewogen en ingedeeld aan de haak in het slachthuis, waarbij het genoteerde gewicht volgens de in artikel 22 van de onderhavige verordening vastgestelde methoden in koud karkasgewicht wordt omgezet.

3.   Voor de berekening van de in lid 1 bedoelde communautaire marktprijs worden de in de verschillende lidstaten genoteerde prijzen gewogen aan de hand van coëfficiënten die de relatieve omvang van de varkenspopulatie van elke lidstaat weergeven.

De in de eerste alinea bedoelde coëfficiënten worden vastgesteld op basis van het aantal varkens dat begin december van elk jaar wordt geteld overeenkomstig Richtlijn 93/23/EEG van de Raad (16).

Artikel 27

Wekelijkse mededeling van de noteringen aan de Commissie

1.   Overeenkomstig artikel 36 delen de lidstaten de Commissie het volgende mee:

a)	de noteringen die zijn vastgesteld overeenkomstig artikel 25, lid 1, en artikel 26, leden 1 en 2;

b)	de representatieve noteringen per stuk voor biggen met een gemiddeld levend gewicht van ongeveer 20 kg.

2.   Wanneer de Commissie een of meer noteringen niet ontvangt, houdt zij rekening met de laatst beschikbare notering. Wanneer een bepaalde notering voor de derde opeenvolgende week ontbreekt, houdt de Commissie geen rekening meer met de betrokken notering.

3.   Op verzoek van de Commissie delen de lidstaten, voor zover zij daarover beschikken, de volgende gegevens mee betreffende de producten die vallen onder deel XVII van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1234/2007:

a)	de marktprijzen in de lidstaten voor uit derde landen ingevoerde producten;

b)	de prijzen op de representatieve markten in derde landen.

HOOFDSTUK IV

SECTOR SCHAPENVLEES

Artikel 28

Criteria voor de omschrijving van karkassen van lichte lammeren

1.   Voor de toepassing van de in punt C.III.2 van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde criteria gelden de regels van bijlage VI bij de onderhavige verordening.

2.   De in bijlage VI bedoelde vleeskleur wordt in de flank ter hoogte van de rechte buikspier (rectus abdominis) bepaald aan de hand van een gestandaardiseerde kleurenkaart.

Artikel 29

Aanvullende bepalingen met betrekking tot de bevleesdheids- en vetheidsklassen, het karkasgewicht en de vleeskleur

In bijlage VII bij deze verordening worden aanvullende bepalingen vastgesteld bij de in punt C.III van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde definities van de bevleesdheids- en vetheidsklassen.

Artikel 30

Indeling en identificatie

1.   De in punt C.III en C.V van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde indeling en identificatie worden in het slachthuis zelf verricht.

2.   Elk karkas wordt uiterlijk één uur na het steken van het dier ingedeeld, geïdentificeerd en gewogen.

3.   Het identificeren, in de deelnemende inrichtingen, van de karkassen en halve karkassen die volgens het in artikel 42, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde schema zijn ingedeeld, gebeurt met een merkteken waarmee de categorie en de bevleesdheids- en vetheidsklasse worden aangegeven.

Daarbij wordt volgens een door de bevoegde nationale autoriteiten goedgekeurd procedé met niet-giftige, onuitwisbare inkt een stempel aangebracht.

De aan te houden categorieën zijn de volgende:

a)	L: karkassen van schapen van minder dan twaalf maanden (lammeren);

b)	S: karkassen van andere schapen.

4.   De lidstaten mogen toestaan dat in plaats van een stempel een onvervalsbaar en stevig vastgehecht etiket wordt aangebracht.

Artikel 31

Indeling door gekwalificeerde classificateurs

De lidstaten zien erop toe dat de indeling wordt uitgevoerd door voldoende gekwalificeerde classificateurs. De lidstaten wijzen deze personen aan via een erkenningsprocedure of door aanwijzing van een daartoe bevoegde instantie.

Artikel 32

Controles ter plaatse

1.   De prestaties van de in artikel 31 bedoelde classificateurs en de indeling en de identificatie van de karkassen in de deelnemende inrichtingen worden zonder voorafgaande aankondiging ter plaatse gecontroleerd door een door de lidstaat aangewezen instantie die geen banden heeft met de indelingsbureaus of de deelnemende inrichting.

De eis dat er geen banden met de indelingsbureaus mogen zijn, geldt evenwel niet als die controles door de bevoegde autoriteit zelf worden uitgevoerd.

Wanneer de controle-instantie niet onder een overheidsdienst ressorteert, wordt op de in de eerste alinea bedoelde controles ten minste eenmaal per jaar onder dezelfde voorwaarden fysiek toezicht uitgeoefend door een overheidsdienst. De overheidsdienst wordt geregeld in kennis gesteld van de bevindingen van de controle-instantie.

2.   In alle deelnemende inrichtingen waar karkassen worden ingedeeld en op jaarbasis gemiddeld minstens 80 schapen per week worden geslacht, moet minstens één controle per kwartaal worden verricht. Elke controle moet betrekking hebben op ten minste 40 willekeurig gekozen karkassen.

In deelnemende inrichtingen waar op jaarbasis gemiddeld minder dan 80 schapen per week worden geslacht, stellen de lidstaten de frequentie van de controles en het minimumaantal te controleren karkassen vast op basis van hun risicobeoordeling, waarbij zij met name rekening houden met het aantal schapen dat in de betrokken inrichtingen wordt geslacht en met de bevindingen bij vorige controles in die inrichtingen.

Artikel 33

Te noteren marktprijs

1.   De marktprijs die op basis van het in artikel 42, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde communautaire indelingsschema voor schapenkarkassen moet worden genoteerd, is de prijs, franco slachthuis, exclusief belasting over de toegevoegde waarde, die aan de leverancier wordt betaald voor lammeren van communautaire oorsprong. Deze prijs wordt uitgedrukt per 100 kg karkasgewicht, aangeboden overeenkomstig de in punt C.IV van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde referentieaanbiedingsvorm, gewogen en ingedeeld aan de haak in het slachthuis.

2.   Het in aanmerking te nemen gewicht is het warme karkasgewicht, gecorrigeerd om rekening te houden met het gewichtsverlies bij afkoeling. De lidstaten delen de toegepaste correctiecoëfficiënten aan de Commissie mee.

3.   Als de aanbiedingsvorm van de karkassen na weging en indeling aan de haak verschilt van de referentieaanbiedingsvorm, passen de lidstaten het karkasgewicht aan door toepassing van de in punt C.IV, tweede alinea, van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde correctiecoëfficiënten. De lidstaten stellen de Commissie in kennis van de toegepaste correctiecoëfficiënten.

Artikel 34

Mededeling van de prijzen aan de Commissie

1.   De lidstaten waarvan de schapenvleesproductie meer dan 200 t per jaar bedraagt, delen de Commissie de vertrouwelijke lijst mee van de slachthuizen of andere inrichtingen die deelnemen aan de notering van de prijzen overeenkomstig het communautaire indelingsschema (hierna „deelnemende inrichtingen” genoemd), alsmede de geraamde omvang van de jaarlijkse productie in deze deelnemende inrichtingen.

2.   De in lid 1 bedoelde lidstaten delen de Commissie overeenkomstig artikel 36 voor alle deelnemende inrichtingen de gemiddelde prijs mee voor elke in het communautaire indelingsschema aangegeven kwaliteit lammeren, met vermelding van de omvang voor elke kwaliteit. Voor kwaliteiten met een aandeel van minder dan 1 % in het totaal hoeft de prijs evenwel niet te worden meegedeeld. De lidstaten delen de Commissie ook de gemiddelde prijs per gewicht en per klasse mee voor alle lammeren die zijn ingedeeld volgens een voor de mededeling van de prijzen gehanteerd indelingsschema.

De lidstaten mogen evenwel de prijs die zij voor elke in punt C.III.1 van bijlage V bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde bevleesdheids- en vetheidsklasse meedelen, verder naar gewicht onderverdelen. Onder „kwaliteit” wordt de combinatie van bevleesdheidsklasse en vetheidsklasse verstaan.

Artikel 35

Gemiddelde communautaire prijzen

Voor de berekening van de gemiddelde communautaire prijs voor schapenkarkassen worden de in artikel 34, lid 2, bedoelde prijzen gewogen aan de hand van coëfficiënten die het aandeel van de schapenvleesproductie in elke lidstaat in de totale communautaire schapenvleesproductie weergeven.

HOOFDSTUK V

GEMEENSCHAPPELIJKE BEPALINGEN EN SLOTBEPALINGEN

Artikel 36

Wekelijkse mededeling van de prijzen aan de Commissie

1.   Elke woensdag delen de lidstaten uiterlijk om 12.00 uur, Brusselse tijd, de marktprijzen of noteringen als bedoeld in artikel 17, lid 1, artikel 27, lid 1, en artikel 34, lid 2, van deze verordening aan de Commissie mee.

Deze prijzen of noteringen hebben betrekking op de periode van maandag tot en met zondag die voorafgaat aan de week waarin de gegevens worden meegedeeld.

De meegedeelde prijzen of noteringen worden uitgedrukt in euro of, indien van toepassing, in de nationale munt.

2.   De in lid 1 bedoelde mededelingen worden elektronisch verzonden aan de hand van het door de Commissie ter beschikking van de lidstaten gestelde formulier.

Artikel 37

Periodieke herziening van de wegingscoëfficiënten

1.   De in artikel 18, artikel 26, lid 3, en artikel 35 van deze verordening bedoelde wegingscoëfficiënten worden regelmatig herzien om rekening te houden met de op nationaal en communautair niveau genoteerde ontwikkelingen.

2.   Bij elke in lid 1 bedoelde herziening deelt de Commissie de lidstaten de herziene wegingscoëfficiënten mee.

Artikel 38

Comité voor communautaire controle

1.   Het in artikel 42, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde Comité voor communautaire controle, hierna „het comité” genoemd, is belast met controles ter plaatse met betrekking tot:

a)	de toepassing van de bepalingen inzake de communautaire indelingsschema’s voor runder- en schapenkarkassen;

b)	de notering van de marktprijzen overeenkomstig die indelingsschema’s;

c)	de indeling, identificatie en merking van producten in het kader van de openbare-interventieaankoop in de rundvleessector als bedoeld in artikel 6, lid 1, onder e), van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

2.   Het comité bestaat ten hoogste uit:

a)	drie deskundigen van de Commissie, van wie één het voorzitterschap van het comité waarneemt;

b)	één deskundige van de betrokken lidstaat;

c)	acht deskundigen van andere lidstaten.

De lidstaten wijzen de deskundigen aan op grond van hun onafhankelijkheid en hun deskundigheid, met name op het gebied van de indeling van karkassen en de notering van de marktprijzen, en van de specifieke aard van de te verrichten taken.

Deze deskundigen mogen in geen geval de bij de werkzaamheden van het comité verkregen inlichtingen voor persoonlijke doeleinden aanwenden, noch daaraan bekendheid geven.

3.   De controles worden verricht in slachthuizen, vleesmarkten, interventiecentra en noteringscentra en bij centrale en regionale diensten die betrokken zijn bij de tenuitvoerlegging van lid 1.

4.   De controles in de lidstaten vinden regelmatig plaats, maar de frequentie van de controlebezoeken kan variëren, met name naar gelang van de relatieve omvang van de schapen- en rundvleesproductie in de bezochte lidstaten of in verband met problemen bij de toepassing van de indelingsschema’s.

Na raadpleging van de lidstaten stelt de Commissie het programma voor de controlebezoeken op. Vertegenwoordigers van de lidstaat waar het bezoek plaatsvindt, mogen de controles bijwonen.

Elke lidstaat organiseert de op zijn grondgebied uit te voeren controles volgens de door de Commissie vastgestelde voorschriften. Met het oog hierop deelt de lidstaat 30 dagen vóór de controle het gedetailleerde programma van de geplande bezoeken mee aan de Commissie, die kan verzoeken om in het programma wijzigingen aan te brengen.

De Commissie licht de lidstaten zo lang mogelijk vóór elk bezoek in over het programma en de wijze van uitvoering.

5.   Aan het einde van elk controlebezoek komen de leden van het comité en de vertegenwoordigers van de lidstaat waar het bezoek heeft plaatsgehad, bijeen om de resultaten te beoordelen. De leden van het comité formuleren vervolgens hun conclusies van het controlebezoek met betrekking tot de in lid 1 bedoelde punten.

De voorzitter van het comité stelt een verslag op over de verrichte controles en vermeldt daarin de in de eerste alinea bedoelde conclusies. Dit verslag wordt zo spoedig mogelijk aan de gecontroleerde lidstaat toegezonden, en vervolgens aan de andere lidstaten.

Als het in de tweede alinea bedoelde verslag tekortkomingen aan het licht brengt in de diverse activiteitendomeinen waar controles zijn verricht, of aanbevelingen bevat om de werking te verbeteren, stellen de lidstaten de Commissie uiterlijk drie maanden na de datum van overlegging van het verslag in kennis van alle wijzigingen die worden overwogen of reeds zijn doorgevoerd.

6.   De reis- en verblijfkosten van de leden van het comité worden door de Commissie gedragen volgens de regeling voor de vergoeding van de reis- en verblijfkosten van personen die niet tot de diensten van de Commissie behoren en op wie zij een beroep doet als deskundige.

Artikel 39

Door te lidstaten te nemen maatregelen

1.   De lidstaten nemen de nodige maatregelen om:

a)	ervoor te zorgen dat de bepalingen van deze verordening worden nageleefd;

b)	de juistheid te garanderen van de prijzen die overeenkomstig artikel 17, lid 1, artikel 27, lid 1, en artikel 34, lid 2, van deze verordening worden meegedeeld;

c)	inbreuken te bestraffen, zoals met name vervalsing en frauduleus gebruik van stempels en etiketten of uitvoering van indelingswerkzaamheden door personeel zonder vergunning.

2.   De lidstaten stellen de Commissie zo spoedig mogelijk in kennis van de in lid 1 bedoelde maatregelen.

Artikel 40

De Verordeningen (EEG) nr. 563/82, (EEG) nr. 2967/85, (EEG) nr. 344/91, (EG) nr. 295/96, (EG) nr. 103/2006, (EG) nr. 1128/2006, (EG) nr. 908/2006, (EG) nr. 1319/2006, (EG) nr. 710/2008, (EG) nr. 22/2008 en Beschikking 83/471/EEG worden ingetrokken.

Verwijzingen naar de ingetrokken verordeningen en de ingetrokken beschikking gelden als verwijzingen naar de onderhavige verordening en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage VIII.

Artikel 41

Deze verordening treedt in werking op de zevende dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 januari 2009.

---

(1)  PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1.

(2)  PB L 67 van 11.3.1982, blz. 23.

(3)  PB L 285 van 25.10.1985, blz. 39.

(4)  PB L 41 van 14.2.1991, blz. 15.

(5)  PB L 39 van 17.2.1996, blz. 1.

(6)  PB L 17 van 21.1.2006, blz. 6.

(7)  PB L 168 van 21.6.2006, blz. 11.

(8)  PB L 201 van 25.7.2006, blz. 6.

(9)  PB L 243 van 6.9.2006, blz. 3.

(10)  PB L 197 van 25.7.2008, blz. 28.

(11)  PB L 9 van 12.1.2008, blz. 6.

(12)  PB L 259 van 20.9.1983, blz. 30.

(13)  PB L 204 van 11.8.2000, blz. 1.

(14)  PB L 312 van 11.11.2006, blz. 6.

(15)  PB L 223 van 21.8.2008, blz. 3.

(16)  PB L 149 van 21.6.1993, blz. 1.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

16.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/31

---

VERORDENING (EG) Nr. 1250/2008 VAN DE COMMISSIE

van 12 december 2008

tot wijziging van Verordening (EG) nr. 2074/2005 wat betreft de certificeringsvoorschriften voor de invoer van visserijproducten, levende tweekleppige weekdieren, stekelhuidigen, manteldieren en mariene buikpotigen bestemd voor menselijke consumptie

(Voor de EER relevante tekst)

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Richtlijn 2006/88/EG van de Raad van 24 oktober 2006 betreffende veterinairrechtelijke voorschriften voor aquacultuurdieren en de producten daarvan en betreffende de preventie en bestrijding van bepaalde ziekten bij waterdieren (1), en met name op artikel 25, onder a) en d),

Gelet op Verordening (EG) nr. 852/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake levensmiddelenhygiëne (2), en met name op artikel 12,

Gelet op Verordening (EG) nr. 853/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong (3), en met name op artikel 9,

Gelet op Verordening (EG) nr. 854/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke voorschriften voor de organisatie van de officiële controles van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong (4), en met name op artikel 16,

Gelet op Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn (5), en met name op artikel 63,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Verordening (EG) nr. 2074/2005 van de Commissie van 5 december 2005 tot vaststelling van uitvoeringsmaatregelen voor bepaalde producten die onder Verordening (EG) nr. 853/2004 vallen en voor de organisatie van officiële controles overeenkomstig de Verordeningen (EG) nr. 854/2002 en (EG) nr. 882/2004, tot afwijking van Verordening (EG) nr. 852/2004 en tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 853/2004 en (EG) nr. 854/2004 (6) voorziet in aanhangsel IV en aanhangsel V bij bijlage VI in modelgezondheidscertificaten voor de invoer van visserijproducten en tweekleppige weekdieren bestemd voor menselijke consumptie.

(2)

Richtlijn 2006/88/EG van de Raad en Verordening (EG) nr. 1251/2008 van de Commissie van 12 december 2008 ter uitvoering van Richtlijn 2006/88/EG wat betreft de voorwaarden en certificeringsvoorschriften voor het in de handel brengen en de invoer in de Gemeenschap van aquacultuurdieren en producten daarvan en tot vaststelling van een lijst van vectorsoorten (7) voorzien in veterinairrechtelijke voorschriften voor het in de handel brengen en de invoer in de Gemeenschap van aquacultuurdieren en producten daarvan bestemd voor menselijke consumptie.

(3)	Die bepalingen omvatten beperkingen op de invoer van bepaalde zendingen van aquacultuurdieren en producten daarvan van soorten die vatbaar zijn voor de bij waterdieren voorkomende ziekten die zijn opgenomen in deel II van bijlage IV bij Richtlijn 2006/88/EG, alsook vervoersvoorschriften.

(4)	De modelcertificaten van Verordening (EG) nr. 2074/2005 moeten worden gewijzigd om hen in overeenstemming te brengen met de voorschriften van Richtlijn 2006/88/EG en Verordening (EG) nr. 1251/2008.

(5)

De specifieke voorschriften betreffende levende tweekleppige weekdieren, als bedoeld in sectie VII van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 853/2004, zijn ook van toepassing op levende stekelhuidigen, manteldieren en mariene buikpotigen. Daarom moet de reikwijdte van het certificaat voor de invoer van levende tweekleppige weekdieren bestemd voor menselijke consumptie worden uitgebreid tot levende stekelhuidigen, levende manteldieren en levende mariene buikpotigen.

(6)	Verordening (EG) nr. 2074/2005 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)	Er moet een overgangsperiode worden ingevoerd om de lidstaten en het bedrijfsleven in staat te stellen de nodige maatregelen te nemen om aan de in deze verordening vastgestelde nieuwe voorschriften te voldoen.

(8)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Wijziging van Verordening (EG) nr. 2074/2005

Verordening (EG) nr. 2074/2005 wordt gewijzigd overeenkomstig de bijlage bij deze verordening.

Artikel 2

Overgangsmaatregelen

1.   Voor een overgangsperiode tot en met 30 juni 2009 mogen zendingen waarvoor een gezondheidscertificaat is afgegeven overeenkomstig het model van Verordening (EG) nr. 2074/2005, als gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1664/2006, in de Gemeenschap worden ingevoerd.

2.   Voor een overgangsperiode tot en met 31 juli 2010 mogen de volgende zendingen waarvoor een gezondheidscertificaat is afgegeven overeenkomstig het model van Verordening (EG) nr. 2074/2005, als gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1664/2006, in de Gemeenschap worden ingevoerd:

a)

zendingen van visserijproducten waarvoor de verklaring inzake de diergezondheid van deel II van het modelgezondheidscertificaat, vastgesteld in aanhangsel IV bij bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 2074/2005, als gewijzigd bij deze verordening, niet van toepassing is, als beschreven in opmerking (2) van dat deel II;

b)

zendingen van levende tweekleppige weekdieren, stekelhuidigen, manteldieren en mariene buikpotigen waarvoor de verklaring inzake de diergezondheid van deel II van het modelgezondheidscertificaat, vastgesteld in aanhangsel V bij bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 2074/2005, als gewijzigd bij deze verordening, niet van toepassing is, als beschreven in opmerking (2) van dat deel II;

Artikel 3

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 januari 2009.

---

(1)  PB L 328 van 24.11.2006, blz. 14.

(2)  PB L 139 van 30.4.2004, blz. 1.

(3)  PB L 139 van 30.4.2004, blz. 55.

(4)  PB L 139 van 30.4.2004, blz. 206.

(5)  PB L 165 van 30.4.2004, blz. 1.

(6)  PB L 338 van 22.12.2005, blz. 27.

(7)  Zie bladzijde 41 van dit Publicatieblad.

---

---

16.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/41

---

VERORDENING (EG) Nr. 1251/2008 VAN DE COMMISSIE

van 12 december 2008

ter uitvoering van Richtlijn 2006/88/EG van de Raad wat betreft de voorwaarden en certificeringsvoorschriften voor het in de handel brengen en de invoer in de Gemeenschap van aquacultuurdieren en producten daarvan en tot vaststelling van een lijst van vectorsoorten

(Voor de EER relevante tekst)

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Richtlijn 2006/88/EG van de Raad van 24 oktober 2006 betreffende veterinairrechtelijke voorschriften voor aquacultuurdieren en de producten daarvan en betreffende de preventie en bestrijding van bepaalde ziekten bij waterdieren (1), en met name op artikel 17, lid 2, de artikelen 22 en 25 en artikel 61, lid 3,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Richtlijn 2006/88/EG stelt de veterinairrechtelijke voorschriften vast voor het in de handel brengen en de invoer in en de doorvoer door de Gemeenschap van aquacultuurdieren en de producten daarvan. Richtlijn 2006/88/EG komt met ingang van 1 augustus 2008 in de plaats van Richtlijn 91/67/EEG van de Raad inzake veterinairrechtelijke voorschriften voor het in de handel brengen van aquicultuurdieren en aquicultuurproducten (2), die op die datum wordt ingetrokken.

(2)

Op grond van Richtlijn 2006/88/EG wordt onder aquacultuurdier verstaan een waterdier, met inbegrip van een waterdier voor sierdoeleinden, in al zijn levensfases, inclusief in een kwekerij of kweekgebied van weekdieren gekweekte eieren en sperma/gameten, met inbegrip van een waterdier uit het wild dat voor een kwekerij of een kweekgebied van weekdieren bestemd is. Onder waterdieren worden vissen, weekdieren en schaaldieren verstaan.

(3)

Beschikking 1999/567/EG van de Commissie van 27 juli 1999 tot vaststelling van het model van het in artikel 16, lid 1, van Richtlijn 91/67/EEG bedoelde certificaat (3) en Beschikking 2003/390/EG van de Commissie van 23 mei 2003 tot vaststelling van bijzondere voorwaarden voor het in de handel brengen van soorten aquacultuurdieren die niet vatbaar zijn voor bepaalde ziekten en van de producten daarvan (4) stellen voorschriften vast voor het in de handel brengen van aquacultuurdieren, met inbegrip van certificeringsvoorschriften. Beschikking 2003/804/EG van de Commissie van 14 november 2003 tot vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften en certificeringsvoorschriften voor de invoer van weekdieren en van eieren en gameten daarvan, bestemd voor verdere groei, afkweek, heruitzetting of menselijke consumptie (5), Beschikking 2003/858/EG van de Commissie van 21 november 2003 tot vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften en certificeringsvoorschriften voor de invoer van levende vis en van eieren en gameten daarvan bestemd voor de kweek, en van levende vis afkomstig van aquacultuur en producten daarvan bestemd voor menselijke consumptie (6) en Beschikking 2006/656/EG van de Commissie van 20 september 2006 tot vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften en certificeringsvoorschriften voor de invoer van vissen voor sierdoeleinden (7), stellen voorwaarden voor de invoer van aquacultuurdieren in de Gemeenschap vast. Met deze beschikkingen wordt Richtlijn 91/67/EEG uitgevoerd.

(4)

Richtlijn 2006/88/EG bepaalt dat voor het in de handel brengen van aquacultuurdieren diergezondheidscertificaten moeten worden afgegeven wanneer de dieren worden binnengebracht in een lidstaat, gebied of compartiment die/dat overeenkomstig die richtlijn ziektevrij is verklaard of die/dat onderworpen is aan een bewakings- of uitroeiingsprogramma. Daarom moeten in deze verordening certificeringsvoorschriften en geharmoniseerde modellen van diergezondheidscertificaten worden vastgesteld ter vervanging van de certificeringvoorschriften die zijn vastgesteld in Richtlijn 91/67/EEG en de beschikkingen tot uitvoering van die richtlijn.

(5)

Verordening (EG) nr. 853/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong (8) stelt voor exploitanten van levensmiddelenbedrijven specifieke voorschriften op het gebied van levensmiddelen van dierlijke oorsprong vast, met inbegrip van verpakkings- en etiketteringsvoorschriften. De in deze verordening vastgestelde veterinaire certificeringsvoorschriften voor het in de handel brengen en de invoer van aquacultuurdieren en de producten daarvan, bestemd voor de verdere verwerking met het oog op menselijke consumptie dienen onder bepaalde voorwaarden niet van toepassing te zijn op dieren en producten die overeenkomstig Verordening (EG) nr. 853/2004 zijn verpakt en geëtiketteerd.

(6)	Op grond van Richtlijn 2006/88/EG dienen de lidstaten er zorg voor te dragen dat het in de handel brengen van waterdieren voor sierdoeleinden de gezondheidsstatus van waterdieren met betrekking tot de in deel II van bijlage IV vermelde niet-exotische ziekten niet in gevaar brengt.

(7)

Waterdieren voor sierdoeleinden die in de Gemeenschap in de handel zijn gebracht en die bestemd zijn voor voorzieningen die niet in rechtstreeks met de natuurlijke wateren in contact staan, gesloten siervoorzieningen genaamd, leveren niet hetzelfde risico op voor andere aquacultuursectoren in de Gemeenschap of voor natuurlijke bestanden. Daarom dient op grond van deze verordening geen diergezondheidscertificaat voor dergelijke dieren te worden voorgeschreven.

(8)

Om lidstaten waarvan het hele grondgebied of bepaalde gebieden of compartimenten daarvan vrij zijn verklaard van een of meer van de niet-exotische ziekten waarvoor waterdieren voor sierdoeleinden vatbaar zijn, te informeren over verplaatsingen naar hun grondgebied van waterdieren voor sierdoeleinden die voor gesloten siervoorzieningen zijn bestemd, is het wenselijk dat deze verplaatsingen worden gemeld via het Traces-systeem dat is opgezet overeenkomstig Richtlijn 90/425/EEG van de Raad van 26 juni 1990 inzake veterinaire en zoötechnische controles in het intracommunautaire handelsverkeer in bepaalde levende dieren en producten in het vooruitzicht van de totstandbrenging van de interne markt (9) en dat wordt toegepast op grond van Beschikking 2004/292/EG van de Commissie van 30 maart 2004 betreffende de toepassing van het Traces-systeem (10).

(9)

Verplaatsingen binnen de Gemeenschap vanuit gesloten siervoorzieningen naar open siervoorzieningen of voor heruitzetting in het wild kunnen een hoog risico voor andere aquacultuursectoren in de Gemeenschap opleveren, en dienen niet te worden toegestaan zonder toestemming van de bevoegde autoriteiten van de lidstaten.

(10)

Op grond van Richtlijn 2006/88/EG dienen de lidstaten bij bevestiging van een in deel II van bijlage IV bij die richtlijn vermelde exotische of niet-exotische ziekte van aquacultuurdieren of wilde waterdieren of bij nieuwe ziekten bepaalde minimale bestrijdingsmaatregelen toe te passen. Bovendien moeten de lidstaten op grond van die richtlijn erop toezien dat voor het in de handel brengen van aquacultuurdieren diergezondheidscertificaten worden vereist wanneer de dieren met toestemming een gebied verlaten dat aan die bestrijdingsmaatregelen is onderworpen.

(11)	Deze verordening moet daarom veterinairrechtelijke voorschriften en certificeringsvoorschriften vastleggen voor zendingen aquacultuurdieren en producten daarvan die lidstaten, gebieden en compartimenten verlaten die aan ziektebestrijdingsmaatregelen zijn onderworpen.

(12)	Richtlijn 2006/88/EG bepaalt dat de lidstaten erop toe moeten zien dat aquacultuurdieren en de producten daarvan alleen in de Gemeenschap worden binnengebracht uit derde landen en delen daarvan die voorkomen op een overeenkomstig die richtlijn opgestelde lijst.

(13)

Invoer in de Gemeenschap van aquacultuurdieren mag slechts worden toegestaan uit derde landen met een diergezondheidswetgeving en een controlesysteem die gelijkwaardig zijn aan die in de Gemeenschap. Deze verordening moet daarom een lijst vaststellen van landen, grondgebieden, gebieden of compartimenten van waaruit de lidstaten aquacultuurdieren in de Gemeenschap mogen binnenbrengen voor de kweek, heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven en open siervisvoorzieningen. Van bepaalde vissen, weekdieren en schaaldieren voor sierdoeleinden die bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen moet de invoer echter worden toegestaan vanuit derde landen die lid zijn van de Werelddiergezondheidsorganisatie (OIE)

(14)

Derde landen en gebieden die om volksgezondheidsredenen aquacultuurdieren voor menselijke consumptie naar de Gemeenschap mogen uitvoeren, moeten ook de mogelijk krijgen op naar de Gemeenschap uit te voeren volgens de veterinairrechtelijke bepalingen van deze verordening. Aquacultuurdieren en producten daarvan die bestemd zijn voor menselijke consumptie mogen daarom slechts in de Gemeenschap worden ingevoerd vanuit derde landen, grondgebieden, gebieden of compartimenten die zijn opgenomen in een lijst die is opgesteld overeenkomstig artikel 11, lid 1, van Verordening (EG) nr. 854/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke voorschriften voor de organisatie van de officiële controles van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong (11).

(15)

Deze lijsten zijn opgenomen in de bijlagen I en II bij Beschikking 2006/766/EG van de Commissie van 6 november 2006 tot vaststelling van de lijsten van derde landen en gebieden waaruit tweekleppige weekdieren, stekelhuidigen, manteldieren, mariene buikpotigen en visserijproducten mogen worden ingevoerd (12) en, gedurende een overgangsperiode tot en met 31 december 2009, in Verordening (EG) nr. 2076/2005 van de Commissie van 5 december 2005 tot vaststelling van overgangsregelingen voor de uitvoering van de Verordeningen (EG) nr. 853/2004, (EG) nr. 854/2004 en (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad en tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 853/2004 en (EG) nr. 854/2004 (13). Met het oog op de consistentie van de Gemeenschapswetgeving moet in deze verordening rekening worden gehouden met die lijsten.

(16)

Richtlijn 2006/88/EG bepaalt dat zendingen aquacultuurdieren en producten daarvan bij binnenkomst in de Gemeenschap vergezeld moeten gaan van een document dat een diergezondheidscertificaat bevat. In deze verordening moeten de veterinairrechtelijke voorschriften voor de invoer van aquacultuurdieren in de Gemeenschap worden vastgesteld, inclusief modellen van diergezondheidscertificaten, die de in Richtlijn 91/67/EEG vastgestelde invoervoorwaarden moeten vervangen.

(17)

Verordening (EG) nr. 2074/2005 van de Commissie van 5 december 2005 tot vaststelling van uitvoeringsmaatregelen voor bepaalde producten die onder Verordening (EG) nr. 853/2004 vallen en voor de organisatie van officiële controles overeenkomstig de Verordeningen (EG) nr. 854/2002 en (EG) nr. 882/2004, tot afwijking van Verordening (EG) nr. 852/2004 en tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 853/2004 en (EG) nr. 854/2004 (14), legt modelgezondheidscertificaten voor de invoer van voor menselijke consumptie bestemde visserijproducten en levende tweekleppige weekdieren vast. Met het oog op de samenhang van de Gemeenschapswetgeving moet deze verordening voorschrijven dat de onder deze verordening vallende ingevoerde producten vergezeld moeten gaan van deze modelgezondheidscertificaten.

(18)

Waterdieren voor sierdoeleinden, namelijk vissen, week- en schaaldieren, worden veelal vanuit derde landen en gebieden in de Gemeenschap binnengebracht. Om de diergezondheidsstatus van siervisvoorzieningen binnen de Gemeenschap te beschermen, moeten bepaalde veterinairrechtelijke voorschriften voor de invoer van deze dieren worden vastgesteld.

(19)	Het is van belang dat de diergezondheidsstatus van aquacultuurdieren die in de Gemeenschap worden ingevoerd, niet tijdens het vervoer naar de Gemeenschap in gevaar wordt gebracht.

(20)

De uitzetting van ingevoerde aquacultuurdieren in het wild in de Gemeenschap houdt een bijzonder hoog risico voor de diergezondheidsstatus van de Gemeenschap in, aangezien ziekten in natuurlijke wateren moeilijk te bestrijden en uit te roeien zijn. Daarom moet voor dergelijke uitzettingen een specifieke toestemming van de bevoegde autoriteit worden vereist en mogen zij slechts worden toegestaan onder de voorwaarde dat er passende maatregelen worden genomen om de diergezondheidsstatus op de plaats van uitzetting veilig te stellen.

(21)	Aquacultuurdieren bestemd voor doorvoer door de Gemeenschap moeten aan dezelfde eisen voldoen als aquacultuurdieren bestemd voor invoer in de Gemeenschap.

(22)

In verband met de geografische ligging van Kaliningrad moeten er speciale voorwaarden komen voor de doorvoer van zendingen door de Gemeenschap van en naar Rusland; dit betreft alleen Letland, Litouwen en Polen. Met het oog op de consistentie van de Gemeenschapswetgeving moet in deze Verordening rekening worden gehouden met Beschikking 2001/881/EG van de Commissie van 7 december 2001 tot vaststelling van een lijst van grensinspectieposten die zijn erkend voor de veterinaire controles van dieren en dierlijke producten uit derde landen, en tot bijwerking van de uitvoeringsbepalingen inzake de door deskundigen van de Commissie te verrichten controles (15) en met Richtlijn 97/78/EG van de Raad van 18 december 1997 tot vaststelling van de beginselen voor de organisatie van de veterinaire controles voor producten die uit derde landen in de Gemeenschap worden binnengebracht (16).

(23)

Richtlijn 96/93/EG van de Raad van 17 december 1996 inzake de certificering van dieren en dierlijke producten (17), waarin de voorschriften voor de verlening van diergezondheidscertificaten worden vastgelegd, dient van toepassing te zijn op diergezondheidscertificaten die op grond van deze verordening worden afgegeven.

(24)

Artikel 17 van Richtlijn 2006/88/EG bepaalt dat indien op grond van wetenschappelijke gegevens of praktische ervaring kan worden vastgesteld dat andere dan de in bijlage IV, deel II, genoemde vatbare soorten de overdracht van een specifieke ziekte kunnen veroorzaken door als ziektedragende soort te fungeren, de lidstaten erop toe moeten zien dat indien deze soorten voor de kweek of om in het wild te worden uitgezet, zijn binnengebracht in lidstaten, gebieden of compartimenten die vrij van die specifieke ziekte zijn verklaard, aan bepaalde voorwaarden in die richtlijn moet worden voldaan. Artikel 17 van Richtlijn 2006/88/EG schrijft ook de opstelling van een lijst van ziektedragende soorten (hierna: „vectorsoorten” genoemd) voor. Daarom moet een lijst van vectorsoorten worden vastgesteld.

(25)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft hierover drie adviezen uitgebracht: Scientific Opinion of the Panel on Animal Health and Welfare on a request from the European Commission on possible vector species and live stages of susceptible species not transmitting disease as regards certain fish diseases (18), Scientific Opinion of the Panel on Animal Health and Welfare on a request from the European Commission on possible vector species and live stages of susceptible species not transmitting disease as regards certain mollusc diseases (19), en Scientific Opinion of the Panel on Animal Health and Welfare on a request from the European Commission on possible vector species and live stages of susceptible species not transmitting disease as regards certain crustacean diseases (20).

(26)

Volgens deze wetenschappelijke adviezen varieerde de waarschijnlijkheid van overdracht en vestiging van de in Richtlijn 2006/88/EG genoemde ziekten door de beoordeelde potentiële vectorsoorten of groepen vectorsoorten van verwaarloosbaar/extreem laag tot matig, in bepaalde omstandigheden. Die beoordeling had betrekking op soorten waterdieren die in de aquacultuur worden gebruikt en die voor kweekdoeleinden worden verhandeld.

(27)

Bij de opstelling van de lijst van vectorsoorten moeten de adviezen van de EFSA in aanmerking worden genomen. Bij de beslissing welke soorten in die lijst moeten worden opgenomen, moet enerzijds een passend beschermingniveau van de gezondheidsstatus van waterdieren in de Gemeenschap worden verzekerd en moet anderzijds de invoering van onnodige handelsbeperkingen worden vermeden. Daarom moeten soorten die volgens de adviezen een matig risico van ziekteoverdracht opleveren, in de lijst worden opgenomen.

(28)

Veel van de soorten die in de EFSA-adviezen zijn aangewezen als mogelijke vector van bepaalde ziekten, dienen slechts als zodanig te worden beschouwd wanneer zij afkomstig zijn van een gebied waar voor de desbetreffende ziekte vatbare soorten aanwezig zijn en bestemd zijn voor een gebied waar die vatbare soorten ook aanwezig zijn. Daarom moeten aquacultuurdieren van mogelijke vectorsoorten voor de toepassing van artikel 17 van Richtlijn 2006/88/EG alleen in die omstandigheden als vectorsoorten worden beschouwd.

(29)	Voor de duidelijkheid en samenhang van de Gemeenschapswetgeving moeten de Beschikkingen 1999/567/EG, 2003/390/EG, 2003/804/EG, 2003/858/EG en 2006/656/EG worden ingetrokken en door deze verordening worden vervangen.

(30)	Er moet een overgangsperiode komen zodat de lidstaten en het bedrijfsleven de nodige maatregelen kunnen nemen om aan de in deze verordening vastgestelde nieuwe voorschriften te voldoen.

(31)

Gezien de omvangrijke handelsstroom van waterdieren voor sierdoeleinden van voor het epizoötisch ulceratief syndroom (EUS) vatbare soorten en de noodzaak om nadere studies te verrichten naar het risico van die ziekte voor de bedrijfstak van waterdieren voor sierdoeleinden, inclusief een herbeoordeling van de lijst van vatbare soorten, dient een onmiddellijke onderbreking van de invoer van voor EUS vatbare siervissoorten die uitsluitend voor gesloten siervisvoorzieningen bestemd zijn, te worden vermeden. Bijgevolg moet voor die zendingen een overgangsperiode voor de voorschriften met betrekking tot die ziekte worden ingevoerd. Ook is een overgangsperiode noodzakelijk om derde landen voldoende tijd te geven om de ziektevrije status ten aanzien van die ziekte te documenteren.

(32)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ONDERWERP, TOEPASSINGSGEBIED EN DEFINITIES

Artikel 1

Onderwerp en toepassingsgebied

Bij deze verordening worden vastgesteld:

a)	een lijst van vectorsoorten;

b)	veterinairrechtelijke voorschriften voor het in de handel brengen van waterdieren voor sierdoeleinden die afkomstig zijn van of bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen;

c)

veterinaire certificeringsvoorschriften voor het in de handel brengen van: i) aquacultuurdieren bestemd voor de kweek, inclusief heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven en open siervoorzieningen en heruitzetting in het wild, en ii) voor menselijke consumptie bestemde aquacultuurdieren en producten daarvan;

d)

veterinairrechtelijke voorschriften en certificeringsvoorschriften voor de invoer in de Gemeenschap, en de doorvoer daarbinnen, inclusief opslag tijdens de doorvoer, van: i) aquacultuurdieren bestemd voor de kweek, inclusief heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven en open siervoorzieningen; ii) voor menselijke consumptie bestemde aquacultuurdieren en producten daarvan; iii) waterdieren voor sierdoeleinden die bestemd zijn voor gesloten siervoorzieningen.

Artikel 2

Definities

Voor de toepassing van deze verordening gelden de volgende definities:

a)

„gesloten siervoorzieningen”: dierenwinkels, tuincentra, tuinvijvers, handelsaquaria of groothandels die waterdieren voor sierdoeleinden houden: i) die niet in rechtstreeks contact staat met de natuurlijke wateren in de Gemeenschap, of ii) die over een systeem voor de behandeling van effluenten beschikt waardoor het risico van de overdracht van ziekten naar de natuurlijke wateren tot een aanvaardbaar niveau wordt teruggebracht;

b)	„open siervisvoorzieningen”: andere siervisvoorzieningen dan gesloten siervisvoorzieningen;

c)	„heruitzetting in het wild”: het uitzetten van aquacultuurdieren in de vrije natuur.

HOOFDSTUK II

VECTORSOORTEN

Artikel 3

Lijst van vectorsoorten

Aquacultuurdieren van de soorten die zijn opgenomen in kolom 2 van de tabel in bijlage I bij deze verordening worden slechts als vector beschouwd voor de toepassing van artikel 17 van Richtlijn 2006/88/EG indien die dieren aan de voorwaarden van de kolommen 3 en 4 van die tabel voldoen.

HOOFDSTUK III

IN DE HANDEL BRENGEN VAN AQUACULTUURDIEREN

Artikel 4

Waterdieren voor sierdoeleinden die afkomstig zijn van of bestemd zijn voor siervisvoorzieningen

1.   Voor verplaatsingen van waterdieren voor sierdoeleinden geldt een kennisgevingsverplichting in het kader van het in artikel 20, lid 1, van Richtlijn 90/425/EEG (Traces) bedoelde geïnformatiseerde systeem wanneer de dieren:

a)	afkomstig zijn van siervisvoorzieningen in een andere lidstaat;

b)

bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen in een andere lidstaat, indien het gehele grondgebied of bepaalde gebieden of compartimenten daarvan: i) vrij verklaard zijn van één of meer van de in bijlage IV, deel II, bij Richtlijn 2006/88/EG genoemde niet-exotische ziekten overeenkomstig artikel 49 of 50 van die richtlijn; of ii) onderworpen zijn aan een bewakings- of uitroeiingsprogramma overeenkomstig artikel 44, lid 1 of 2, van die richtlijn; en

c)	behoren tot soorten die vatbaar zijn voor een of meer van de ziekten waarvoor betrokken lidstaat of gebied of compartiment ziektevrij is verklaard, of waarvoor een bewakings- of uitroeiingsprogramma geldt zoals bedoeld onder b).

2.   Waterdieren voor sierdoeleinden in gesloten siervisvoorzieningen mogen niet worden uitgezet in open siervisvoorzieningen, kwekerijen, heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven, kweekgebieden van weekdieren of in het wild, tenzij de bevoegde autoriteit hiervoor toestemming heeft gegeven.

De bevoegde autoriteit geeft hiervoor slechts toestemming wanneer deze uitzetting de gezondheidsstatus van de waterdieren op de plaats van uitzetting niet in gevaar brengt en ziet erop toe dat er passende risicobeperkende maatregelen worden genomen.

Artikel 5

Aquacultuurdieren bestemd voor de kweek, heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven, open siervisvoorzieningen en heruitzetting in het wild

Zendingen van aquacultuurdieren bestemd voor de kweek, heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven, open siervisvoorzieningen of voor heruitzetting in het wild moeten vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens het model van bijlage II, deel A, en de toelichting in bijlage V, indien de dieren:

a)

worden binnengebracht in lidstaten, gebieden of compartimenten: i) die vrij verklaard zijn van één of meer van de in bijlage IV, deel II, bij Richtlijn 2006/88/EG genoemde niet-exotische ziekten overeenkomstig artikel 49 of 50 van die richtlijn; of ii) die onderworpen zijn aan een bewakings- of uitroeiingsprogramma overeenkomstig artikel 44, lid 1 of lid 2, van die richtlijn;

b)	behoren tot soorten die vatbaar zijn voor of vector zijn van een of meer van de ziekten waarvan betrokken lidstaat of gebied of compartiment vrij is verklaard, of waarvoor een bestrijdings- of uitroeiingsprogramma geldt zoals bedoeld onder a).

Artikel 6

Aquacultuurdieren en producten daarvan die zijn bestemd voor verdere verwerking met het oog op menselijke consumptie

1.   Zendingen van aquacultuurdieren en producten daarvan die zijn bestemd voor verdere verwerking met het oog op menselijke consumptie moeten vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens het model van deel B van bijlage II en de toelichting in bijlage V, indien zij:

a)

worden binnengebracht in lidstaten, gebieden of compartimenten: i) die vrij verklaard zijn van één of meer van de in bijlage IV, deel II, bij Richtlijn 2006/88/EG genoemde niet-exotische ziekten overeenkomstig artikel 49 of 50 van die richtlijn; of ii) die onderworpen zijn aan een bewakings- of uitroeiingsprogramma overeenkomstig artikel 44, lid 1 of 2, van die richtlijn;

b)	behoren tot soorten die vatbaar zijn voor een of meer van de ziekten waarvan betrokken lidstaat of gebied of compartiment vrij is verklaard, of waarvoor een bewakings- of uitroeiingsprogramma geldt zoals bedoeld onder a).

2.   Lid 1 is niet van toepassing op:

a)	vis die vóór verzending is geslacht en gestript;

b)

weekdieren of schaaldieren die bestemd zijn voor menselijke consumptie en die daartoe zijn verpakt en geëtiketteerd overeenkomstig Verordening (EG) nr. 853/2004, en die: i) niet-levensvatbaar zijn, hetgeen inhoudt dat zij niet meer in staat zijn als levende dieren te overleven wanneer zij worden teruggebracht in de omgeving waaruit zij afkomstig zijn; of ii) bestemd zijn voor verdere verwerking zonder tijdelijke opslag op de plaats van verwerking;

c)	aquacultuurdieren of producten daarvan die in de handel worden gebracht voor menselijke consumptie zonder verdere verwerking, mits zij zijn verpakt in detailverpakkingen die aan de bepalingen voor dergelijke verpakkingen van Verordening (EG) nr. 853/2004 voldoen.

Artikel 7

Levende week- en schaaldieren bestemd voor zuiveringscentra, verzendingscentra en soortgelijke bedrijven met het oog op menselijke consumptie

Zendingen van levende week- en schaaldieren die zijn bestemd voor zuiveringscentra, verzendingscentra en soortgelijke bedrijven met het oog op menselijke consumptie, moeten vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens het model van deel B van bijlage II en de toelichting in bijlage V, indien zij:

a)

worden binnengebracht in lidstaten, gebieden of compartimenten: i) die vrij verklaard zijn van één of meer van de in bijlage IV, deel II, bij Richtlijn 2006/88/EG genoemde niet-exotische ziekten overeenkomstig artikel 49 of 50 van die richtlijn; of ii) die onderworpen zijn aan een bewakings- of uitroeiingsprogramma overeenkomstig artikel 44, lid 1 of 2, van die richtlijn;

b)	behoren tot soorten die vatbaar zijn voor een of meer van de ziekten waarvan betrokken lidstaat of gebied of compartiment vrij is verklaard, of waarvoor een bewakings- of uitroeiingsprogramma geldt zoals bedoeld onder a).

Artikel 8

Aquacultuurdieren en producten daarvan die lidstaten, gebieden en compartimenten verlaten waarvoor ziektebestrijdingsmaatregelen, inclusief uitroeiingsprogramma's, gelden

1.   Zendingen van aquacultuurdieren en producten daarvan die lidstaten, gebieden en compartimenten verlaten waarvoor ziektebestrijdingsmaatregelen in de zin van de afdelingen 3 tot en met 6 van hoofdstuk V van Richtlijn 2006/88/EG gelden, maar waarvoor de bevoegde autoriteit een vrijstelling van deze ziektebestrijdingsmaatregelen heeft verleend, moeten vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens het model van:

a)	deel A van bijlage II en de toelichting in bijlage V, indien de zendingen bestaan uit aquacultuurdieren bestemd voor de kweek, heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven, open siervisvoorzieningen of heruitzetting in het wild; en

b)	deel B van bijlage II en de toelichting in bijlage V, indien de zendingen bestaan uit aquacultuurdieren en producten daarvan die zijn bestemd voor verdere verwerking, zuiveringscentra, verzendingscentra of soortgelijke bedrijven met het oog op menselijke consumptie.

2.   Zendingen van aquacultuurdieren bestemd voor de kweek, heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven, open siervisvoorzieningen of heruitzetting in het wild moeten vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens het model van deel A van bijlage II en de toelichting in bijlage V, indien zij:

a)	een lidstaat, gebied of compartiment verlaten waarvoor een uitroeiingsprogramma geldt dat is goedgekeurd overeenkomstig artikel 44, lid 2, van Richtlijn 2006/88/EG;

b)	behoren tot soorten die vatbaar zijn voor of vector zijn van een of meer van de ziekten waarvoor het onder a) bedoelde uitroeiingsprogramma geldt.

3.   Zendingen van aquacultuurdieren en producten daarvan die zijn bestemd voor verdere verwerking, zuiveringscentra, verzendingscentra of soortgelijke bedrijven met het oog op menselijke consumptie moeten vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens het model van deel B van bijlage II en de toelichting in bijlage V, indien zij:

a)	een lidstaat, gebied of compartiment verlaten waarvoor een uitroeiingsprogramma geldt dat is goedgekeurd overeenkomstig artikel 44, lid 2, van Richtlijn 2006/88/EG;

b)	behoren tot soorten die vatbaar zijn voor een of meer van de ziekten waarvoor het onder a) bedoelde uitroeiingsprogramma geldt.

4.   Dit artikel is niet van toepassing op:

a)	vis die vóór verzending is geslacht en gestript;

b)

weekdieren of schaaldieren die bestemd zijn voor menselijke consumptie en die daartoe zijn verpakt en geëtiketteerd overeenkomstig Verordening (EG) nr. 853/2004, en die: i) niet-levensvatbaar zijn, hetgeen inhoudt dat zij niet meer in staat zijn als levende dieren te overleven wanneer zij worden teruggebracht in de omgeving waaruit zij afkomstig zijn; of ii) bestemd zijn voor verdere verwerking zonder tijdelijke opslag op de plaats van verwerking;

c)	aquacultuurdieren of producten daarvan die in de handel worden gebracht voor menselijke consumptie zonder verdere verwerking, mits zij zijn verpakt in detailverpakkingen die aan de bepalingen voor dergelijke verpakkingen van Verordening (EG) nr. 853/2004 voldoen.

Artikel 9

Binnenbrengen van aquacultuurdieren na inspectie

Wanneer in dit hoofdstuk wordt bepaald dat voorafgaand aan de afgifte van een diergezondheidscertificaat een inspectie noodzakelijk is, mogen levende aquacultuurdieren die behoren tot soorten die vatbaar zijn voor, of vector zijn van een of meer van de ziekten die in dat certificaat worden genoemd, niet worden binnengebracht in de kwekerij of het kweekgebied van weekdieren tijdens de periode tussen deze inspectie en de inlading van de zending.

HOOFDSTUK IV

INVOERVOORWAARDEN

Artikel 10

Aquacultuurdieren bestemd voor de kweek, heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven en open siervisvoorzieningen

1.   Aquacultuurdieren bestemd voor de kweek, heruitzettingsgebieden, „put and take”-visbedrijven en open siervisvoorzieningen mogen slechts in de Gemeenschap worden ingevoerd vanuit de in bijlage III vermelde derde landen, grondgebieden, gebieden of compartimenten.

2.   De in lid 1 bedoelde zendingen van aquacultuurdieren moeten:

a)	vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens het model van deel A van bijlage IV en de toelichting in bijlage V;

b)	voldoen aan de veterinairrechtelijke voorschriften die zijn vastgesteld in het model van het certificaat en de toelichting zoals bedoeld onder a).

Artikel 11

Waterdieren voor sierdoeleinden die bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen

1.   Siervissen van soorten die vatbaar zijn voor een of meer van de in deel II van bijlage IV bij Richtlijn 2006/88/EG vermelde ziekten en die bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen, mogen slechts in de Gemeenschap worden ingevoerd vanuit de in bijlage III bij deze verordening vermelde derde landen, grondgebieden, gebieden of compartimenten.

2.   Siervissen van soorten die niet vatbaar zijn voor een of meer van de in deel II van bijlage IV bij Richtlijn 2006/88/EG vermelde ziekten, en weekdieren en schaaldieren voor sierdoeleinden en die bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen, mogen slechts in de Gemeenschap worden ingevoerd vanuit derde landen of grondgebieden die lid zijn van de Wereldorganisatie voor diergezondheid (Internationaal Bureau voor besmettelijke veeziekten — OIE).

3.   De in de leden 1 en 2 bedoelde zendingen van aquacultuurdieren moeten:

a)	vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens het model van deel B van bijlage IV en de toelichting in bijlage V; en

b)	voldoen aan de veterinairrechtelijke voorschriften die zijn vastgesteld in het model van het certificaat en de toelichting zoals bedoeld onder a).

Artikel 12

Voor menselijke consumptie bestemde aquacultuurdieren en producten daarvan

1.   Aquacultuurdieren en producten daarvan die bestemd zijn voor menselijke consumptie mogen slechts in de Gemeenschap worden ingevoerd vanuit derde landen, grondgebieden, gebieden of compartimenten die zijn opgenomen in een lijst die is opgesteld overeenkomstig artikel 11, lid 1, van Verordening (EG) nr. 854/2004.

2.   De in lid 1 bedoelde zendingen van dieren en producten moeten:

a)	vergezeld gaan van een gezamenlijk volks- en diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens de toepasselijke modellen van de aanhangsels IV en V bij bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 2074/2005; en

b)	voldoen aan de veterinairrechtelijke voorschriften en de toelichting die zijn vastgesteld in de onder a) bedoelde modelcertificaten en -verklaringen.

3.   Dit artikel is niet van toepassing wanneer de dieren bestemd zijn voor heruitzettingsgebieden of om opnieuw te worden ondergedompeld in wateren van de Gemeenschap; in dat geval is artikel 10 van toepassing.

Artikel 13

Elektronische certificering

Voor de in dit hoofdstuk voorgeschreven certificaten en verklaringen mag gebruik worden gemaakt van elektronische certificering en andere overeengekomen systemen die op Gemeenschapsniveau zijn geharmoniseerd.

Artikel 14

Vervoer van aquacultuurdieren

1.   Aquacultuurdieren voor invoer in de Gemeenschap mogen niet worden vervoerd onder omstandigheden die hun gezondheidsstatus kunnen aantasten. Met name mogen zij niet worden vervoerd in hetzelfde water of dezelfde microcontainer als waterdieren met een lagere gezondheidsstatus of die niet bestemd zijn voor invoer in de Gemeenschap.

2.   Tijdens het vervoer naar de Gemeenschap mogen de aquacultuurdieren niet uit hun microcontainer worden gehaald en mag het water waarin zij worden vervoerd niet worden vervangen op het grondgebied van een derde land dat niet is goedgekeurd voor de invoer van dergelijke dieren in de Gemeenschap of dat een lagere gezondheidsstatus dan de plaats van bestemming heeft.

3.   Wanneer zendingen van aquacultuurdieren over zee naar de Gemeenschapsgrens worden vervoerd, moet een addendum voor vervoer van levende aquacultuurdieren over zee, ingevuld volgens het model van deel D van bijlage IV, worden aangehecht aan het desbetreffende diergezondheidscertificaat.

Artikel 15

Voorschriften inzake het uitzetten van aquacultuurdieren en producten daarvan en voor transportwater

1.   Aquacultuurdieren en producten daarvan die in de Gemeenschap zijn ingevoerd en die bestemd zijn voor menselijke consumptie, moeten zodanig worden gehanteerd dat besmetting van natuurlijke wateren in de Gemeenschap wordt voorkomen.

2.   Aquacultuurdieren die in de Gemeenschap zijn ingevoerd, mogen binnen de Gemeenschap niet in het wild worden uitgezet, tenzij de bevoegde autoriteit van de plaats van bestemming hiervoor toestemming heeft gegeven.

De bevoegde autoriteit geeft slechts toestemming wanneer deze uitzetting de gezondheidsstatus van de waterdieren op de plaats van uitzetting niet in gevaar brengt en ziet erop toe dat er passende risicobeperkende maatregelen worden genomen.

3.   Het transportwater van ingevoerde zendingen van aquacultuurdieren en producten daarvan moet zodanig worden gehanteerd dat het de natuurlijke wateren in de Gemeenschap niet verontreinigt.

HOOFDSTUK V

DOORVOERVOORWAARDEN

Artikel 16

Doorvoer en opslag

Zendingen van levende aquacultuurdieren, viseieren en niet-gestripte vis die de Gemeenschap worden binnengebracht maar bestemd zijn voor een derde land, hetzij door onmiddellijke doorvoer door de Gemeenschap, hetzij na opslag in de Gemeenschap, moeten aan de voorschriften van hoofdstuk IV voldoen. Op het certificaat dat de zending vergezelt, moet de tekst „Voor doorvoer door de EG” worden vermeld. De zending moet ook vergezeld gaan van een certificaat dat door het derde land van bestemming wordt voorgeschreven.

Indien deze zendingen echter bestemd zijn voor menselijke consumptie, moeten zij vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat dat is ingevuld volgens het model van deel C van bijlage IV en de toelichting in bijlage V.

Artikel 17

Afwijking voor doorvoer door Letland, Litouwen en Polen

1.   In afwijking van artikel 16 kan de doorvoer over de weg of per spoor worden toegestaan tussen de in de bijlage bij Beschikking 2001/881/EG van de Commissie opgenomen grensinspectieposten in Letland, Litouwen en Polen, van zendingen afkomstig uit en bestemd voor Rusland, rechtstreeks of via een ander derde land, onder de volgende voorwaarden:

a)	de zending is in de grensinspectiepost van binnenkomst in de Gemeenschap door de officiële dierenarts verzegeld met een zegel dat van een volgnummer is voorzien;

b)	de documenten die de zending vergezellen, zoals bepaald in artikel 7 van Richtlijn 97/78/EG, worden op elke bladzijde door de officiële inspecteur in de grensinspectiepost van binnenkomst voorzien van het stempel „Alleen voor doorvoer door de EG naar Rusland”;

c)	aan de procedurevoorschriften van artikel 11 van Richtlijn 97/78/EG is voldaan; en

d)	de officiële inspecteur van de grensinspectiepost van binnenkomst heeft op het Gemeenschappelijk veterinair document van binnenkomst verklaard dat de zending mag worden doorgevoerd.

2.   De in lid 1 bedoelde zendingen mogen niet overeenkomstig artikel 12, lid 4, of artikel 13 van Richtlijn 97/78/EG in de Gemeenschap worden gelost of opgeslagen.

3.   De bevoegde autoriteit verricht op gezette tijden audits om na te gaan of de aantallen zendingen als bedoeld in lid 1 en de daarvan deel uitmakende hoeveelheden producten, die het grondgebied van de Gemeenschap binnengekomen zijn respectievelijk verlaten hebben, met elkaar in overeenstemming zijn.

HOOFDSTUK VI

ALGEMENE, OVERGANGS- EN SLOTBEPALINGEN

Artikel 18

Certificeringsvoorschriften in andere Gemeenschapswetgeving

De overeenkomstig de hoofdstukken III, IV en V van deze verordening vereiste diergezondheidscertificaten moeten, indien nodig, voldoen aan alle voorschriften betreffende diergezondheidscertificaten op grond van:

a)	maatregelen tegen de insleep of ter bestrijding van ziekten die niet zijn opgenomen in deel II van bijlage IV bij Richtlijn 2006/88/EG, en die zijn goedgekeurd overeenkomstig artikel 43, lid 2, van die richtlijn; of

b)	artikel 5 van Beschikking 2004/453/EG van de Commissie (21).

Artikel 19

Intrekking

De Beschikkingen 1999/567/EG, 2003/390/EG, 2003/804/EG, 2003/858/EG en 2006/656/EG worden met ingang van 1 januari 2009 ingetrokken.

Verwijzingen naar de ingetrokken beschikkingen gelden als verwijzingen naar deze verordening.

Artikel 20

Overgangsbepalingen

1.   Gedurende een overgangsperiode tot en met 30 juni 2009 mogen de in artikel 4, lid 1, bedoelde waterdieren voor sierdoeleinden in de handel worden gebracht zonder kennisgevingsverplichting in het kader van het in artikel 20, lid 1, van Richtlijn 90/425/EEG bedoelde geïnformatiseerde systeem (Traces), mits zij hun plaats van eindbestemming vóór die datum hebben bereikt.

2.   Gedurende een overgangsperiode tot en met 30 juni 2009 mogen zendingen van aquacultuurdieren en producten daarvan die vergezeld gaan van een vervoersdocument of een diergezondheidscertificaat overeenkomstig bijlage E bij Richtlijn 91/67/EEG of de Beschikkingen 1999/567/EG en 2003/390/EG in de handel worden gebracht, mits zij hun plaats van eindbestemming vóór die datum hebben bereikt.

3.   Gedurende een overgangsperiode tot en met 30 juni 2009 mogen de volgende zendingen van aquacultuurdieren en producten daarvan worden ingevoerd in of doorgevoerd door de Gemeenschap:

a)	zendingen die vergezeld gaan van een diergezondheidscertificaat overeenkomstig de Beschikkingen 2003/804/EG, 2003/858/EG en 2006/656/EG;

b)	zendingen die vallen onder hoofdstuk IV van deze verordening, maar niet onder de Beschikkingen 2003/804/EG, 2003/858/EG en 2006/656/EG.

Artikel 14, lid 3, is tijdens die periode niet van toepassing op de onder a) en b) bedoelde zendingen.

4.   Gedurende een overgangsperiode tot en met 31 december 2009 mogen lidstaten de invoer toestaan van voor menselijke consumptie bestemde aquacultuurdieren en producten daarvan uit derde landen, grondgebieden, gebieden of compartimenten die zijn opgenomen in de bijlagen I en II bij Verordening (EG) nr. 2076/2005.

5.   Gedurende een overgangsperiode tot en met 31 december 2010 mogen de lidstaten de invoer toestaan van waterdieren voor sierdoeleinden van voor het epizoötisch ulceratief syndroom (EUS) vatbare soorten die uitsluitend bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen uit derde landen of grondgebieden die lid zijn van de Wereldorganisatie voor diergezondheid (Internationaal Bureau voor besmettelijke veeziekten — OIE).

Tijdens die overgangsperiode zijn de voorschriften betreffende EUS, die zijn opgenomen in deel II.2 van het diergezondheidscertificaat van deel B van bijlage IV, niet van toepassing op waterdieren voor sierdoeleinden die uitsluitend bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen.

Artikel 21

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 januari 2009.

---

(1)  PB L 328 van 24.11.2006, blz. 14.

(2)  PB L 46 van 19.2.1991, blz. 1.

(3)  PB L 216 van 14.8.1999, blz. 13.

(4)  PB L 135 van 3.6.2003, blz. 19.

(5)  PB L 302 van 20.11.2003, blz. 22.

(6)  PB L 324 van 11.12.2003, blz. 37.

(7)  PB L 271 van 30.9.2006, blz. 71.

(8)  PB L 139 van 30.4.2004, blz. 55.

(9)  PB L 224 van 18.8.1990, blz. 29.

(10)  PB L 94 van 31.3.2004, blz. 63.

(11)  PB L 139 van 30.4.2004, blz. 206.

(12)  PB L 320 van 18.11.2006, blz. 53.

(13)  PB L 338 van 22.12.2005, blz. 83.

(14)  PB L 338 van 22.12.2005, blz. 27.

(15)  PB L 326 van 11.12.2001, blz. 44.

(16)  PB L 24 van 30.1.1998, blz. 9.

(17)  PB L 13 van 16.1.1997, blz. 28.

(18)  The EFSA Journal (2007) 584, blz. 1-163.

(19)  The EFSA Journal (2007) 597, blz. 1-116.

(20)  The EFSA Journal (2007) 598, blz. 1-91.

(21)  PB L 156 van 30.4.2004, blz. 5.

---

---

---

---

---

---

16.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/76

---

VERORDENING (EG) Nr. 1252/2008 VAN DE COMMISSIE

van 12 december 2008

houdende afwijkingen van Verordening (EG) nr. 1251/2008 en tot opschorting van de invoer in de Gemeenschap uit Maleisië van zendingen van bepaalde aquacultuurdieren

(Voor de EER relevante tekst)

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Richtlijn 2006/88/EG van de Raad van 24 oktober 2006 betreffende veterinairrechtelijke voorschriften voor aquacultuurdieren en de producten daarvan en betreffende de preventie en bestrijding van bepaalde ziekten bij waterdieren (1), en met name op artikel 25, onder a),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Richtlijn 2006/88/EG stelt de veterinairrechtelijke voorschriften vast voor het in de handel brengen en de invoer en doorvoer door de Gemeenschap van aquacultuurdieren en producten daarvan. Die richtlijn bepaalt dat de lidstaten erop moeten toezien dat aquacultuurdieren en de producten daarvan alleen in de Gemeenschap worden binnengebracht uit derde landen of delen daarvan die voorkomen op een overeenkomstig de bepalingen van die richtlijn opgestelde lijst.

(2)

Beschikking 2003/858/EG van de Commissie van 21 november 2003 tot vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften en certificeringsvoorschriften voor de invoer van levende vis en van eieren en gameten daarvan bestemd voor de kweek, en van levende vis afkomstig van aquacultuur en producten daarvan bestemd voor menselijke consumptie (2) stelt een lijst vast van de gebieden waaruit de invoer van bepaalde soorten levende vis en eieren en gameten daarvan in de Gemeenschap is toegestaan.

(3)

Beschikking 2006/656/EG van de Commissie van 20 september 2006 tot vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften en certificeringsvoorschriften voor de invoer van vissen voor sierdoeleinden (3) stelt een lijst vast van de gebieden waaruit de invoer van bepaalde siervissen in de Gemeenschap is toegestaan.

(4)

Uit de resultaten van een communautair inspectiebezoek aan Maleisië is gebleken dat ernstige tekortkomingen bestaan in de gehele productieketen van aquacultuurdieren en siervissen. Die tekortkomingen zullen waarschijnlijk leiden tot de verspreiding van ziekten, wat een ernstige bedreiging vormt voor de diergezondheid in de Gemeenschap.

(5)

Als gevolg van die tekortkomingen heeft Beschikking 2008/641/EG van de Commissie houdende afwijkingen van de Beschikkingen 2003/858/EG en 2006/656/EG en tot opschorting van de invoer van zendingen van bepaalde levende vis en van bepaalde aquacultuurproducten in de Gemeenschap uit Maleisië (4) de invoer uit Maleisië van levende vis van de familie Cyprinidae en van eieren en gameten daarvan bestemd voor de kweek, van levende vis van de familie Cyprinidae en van eieren en gameten daarvan bestemd voor aanvulling van het bestand van „put and take”-visbedrijven en van bepaalde tot die familie behorende siervissen opgeschort.

(6)

Bij Verordening (EG) nr. 1251/2008 van 12 december 2008 ter uitvoering van Richtlijn 2006/88/EG van de Raad wat betreft de voorwaarden en certificeringsvoorschriften voor het in de handel brengen en de invoer in de Gemeenschap van aquacultuurdieren en producten daarvan en tot vaststelling van een lijst van vectorsoorten (5) worden de Beschikkingen 2003/858/EG en 2006/656/EG met ingang van 1 januari 2009 ingetrokken.

(7)

Bijlage III bij die verordening bevat een lijst van derde landen, grondgebieden, gebieden of compartimenten waaruit de invoer is toegestaan van aquacultuurdieren bestemd voor de kweek, „put and take”-visbedrijven en open siervisvoorzieningen, en van siervissen die vatbaar zijn voor één of meer van de in deel II van bijlage IV bij Richtlijn 2006/88/EG opgenomen ziekten en die bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen.

(8)

Maleisië is in die lijst opgenomen als een derde land waaruit de invoer in de Gemeenschap is toegestaan voor vis van de familie Cyprinidae en voor vissoorten die volgens deel II van bijlage IV bij Richtlijn 2006/88/EG vatbaar zijn voor het epizoötisch ulceratief syndroom en die bestemd zijn voor gesloten siervisvoorzieningen. Verordening (EG) nr. 1251/2008 is van toepassing met ingang van 1 januari 2009.

(9)

De omstandigheden die hebben geleid tot de vaststelling van Beschikking 2008/641/EG bestaan nog altijd. Daarom moet bij deze verordening worden afgeweken van de overeenkomstige bepalingen met betrekking tot Maleisië, als vastgesteld in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1251/2008. Voor de duidelijkheid en de samenhang van de communautaire wetgeving moet Beschikking 2008/641/EG worden ingetrokken en door deze verordening worden vervangen.

(10)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

In afwijking van artikel 10, lid 1, en artikel 11, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1251/2008 schorten de lidstaten de invoer op hun grondgebied uit Maleisië van de volgende zendingen vis van de familie Cyprinidae en van eieren en gameten daarvan op:

a)	zendingen levende vis afkomstig van aquacultuur, bestemd voor de kweek, „put and take”-visbedrijven en open siervisvoorzieningen; en

b)	in geval van zendingen siervissen, bestemd voor gesloten siervisvoorzieningen, alleen de soorten Carassius auratus, Ctenopharyngodon idellus, Cyprinus carpio, Hypophthalmichthys molitrix, Aristichthys nobilis, Carassius carassius en Tinca tinca van de familie Cyprinidae.

Artikel 2

Alle uit de toepassing van deze verordening voortvloeiende uitgaven zijn voor rekening van de geadresseerde of zijn gemachtigde.

Artikel 3

Beschikking 2008/641/EG wordt ingetrokken met ingang van 1 januari 2009.

Artikel 4

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 januari 2009.

---

(1)  PB L 328 van 24.11.2006, blz. 14.

(2)  PB L 324 van 11.12.2003, blz. 37.

(3)  PB L 271 van 30.9.2006, blz. 71.

(4)  PB L 207 van 5.8.2008, blz. 34.

(5)  Zie bladzijde 41 van dit Publicatieblad.

---

16.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/78

---

VERORDENING (EG) Nr. 1253/2008 VAN DE COMMISSIE

van 15 december 2008

tot verlening van een vergunning voor koperchelaat van het hydroxy-analoog van methionine als toevoegingsmiddel in diervoeding

(Voor de EER relevante tekst)

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1831/2003 van het Europees Parlement en de Raad van 22 september 2003 betreffende toevoegingsmiddelen voor diervoeding (1), en met name op artikel 9, lid 2,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)	De toelating van toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de toelatingsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)	Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag voor een vergunning voor het in de bijlage opgenomen preparaat ingediend. De krachtens artikel 7, lid 3, van die verordening vereiste gegevens en bescheiden zijn bij de aanvraag verstrekt.

(3)	De aanvraag betreft de toelating van het preparaat koperchelaat van het hydroxy-analoog van methionine als toevoegingsmiddel in de categorie „nutritionele toevoegingsmiddelen” voor mestkippen.

(4)

Uit het advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) van 16 april 2008 blijkt dat koperchelaat van het hydroxy-analoog van methionine geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid of het milieu (2). De EFSA kwam eveneens tot de conclusie dat aan dat product als toevoegingsmiddel voor mestkippen geen andere risico’s verbonden zijn die op grond van artikel 5, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 de verlening van een vergunning in de weg zouden staan. Overeenkomstig dat advies kan het gebruik van dat preparaat als bron van biobeschikbaar koper worden beschouwd en voldoet het aan de criteria van een nutritioneel toevoegingsmiddel voor mestkippen. Tevens adviseert de EFSA om toereikende maatregelen te nemen met het oog op de veiligheid van de gebruiker. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht zij niet noodzakelijk. Zij heeft ook het rapport over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel in diervoeder geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde communautaire referentielaboratorium was ingediend.

(5)	Uit de beoordeling van het preparaat blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van dat preparaat zoals omschreven in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(6)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Voor het in de bijlage beschreven preparaat, dat behoort tot de categorie „nutritionele toevoegingsmiddelen” en de functionele groep „verbindingen van sporenelementen”, wordt onder de in die bijlage vastgestelde voorwaarden een vergunning voor gebruik als toevoegingsmiddel in diervoeding verleend.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

---

(1)  PB L 268 van 18.10.2003, blz. 29.

(2)  Scientific Opinion of the Panel on Additives and Products or Substances used in Animal Feed (FEEDAP) on a request from the European Commission on the safety and efficacy of Mintrex®Cu (Copper chelate of hydroxy analogue of methionine) as feed additive for all species. The EFSA Journal (2008) 693, blz. 1-19.

---

---

16.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/80

---

VERORDENING (EG) Nr. 1254/2008 VAN DE COMMISSIE

van 15 december 2008

houdende wijziging van Verordening (EG) nr. 889/2008 tot vaststelling van bepalingen ter uitvoering van Verordening (EG) nr. 834/2007 van de Raad inzake de biologische productie en de etikettering van biologische producten, wat de biologische productie, de etikettering en de controle betreft

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 834/2007 van de Raad van 28 juni 2007 inzake de biologische productie en de etikettering van biologische producten en tot intrekking van Verordening (EEG) nr. 2092/91 (1), en met name op artikel 20, lid 3, artikel 21, lid 2, artikel 22, lid 2, en artikel 38, onder a),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)	In Verordening (EG) nr. 834/2007, en met name artikel 20, zijn basisvoorschriften inzake de productie van biologische gist vastgesteld. In Verordening (EG) nr. 889/2008 van de Commissie (2) dienen bepalingen voor de uitvoering van deze voorschriften te worden opgenomen.

(2)	Aangezien bepalingen voor de productie van biologische gist moeten worden ingevoerd, dient Verordening (EG) nr. 889/2008 tevens van toepassing te zijn op gist die als levensmiddel en diervoeder wordt gebruikt.

(3)

Om biologische landbouwers te helpen voldoende diervoeders voor hun dieren te vinden, om de omschakeling naar de biologische productie te stimuleren en om tegemoet te komen aan de stijgende vraag van de consument naar biologische producten, dienen biologische landbouwers de mogelijkheid te krijgen om tot 100 % op hun eigen bedrijf geproduceerde omschakelingsvoeders te gebruiken in het voederrantsoen van biologisch gehouden dieren.

(4)

Overeenkomstig bijlage VI, deel B, van Verordening (EEG) nr. 2092/91 van de Raad (3) mogen enkel enzymen die gewoonlijk als technische hulpstoffen worden gebruikt, in de biologische productie worden verwerkt, en mag slechts gebruik worden gemaakt van als levensmiddelenadditieven gebruikte enzymen indien die voorkomen in de lijst van toegestane levensmiddelenadditieven in bijlage VI, deel A, punt A.1, van die verordening. Deze voorwaarde dient in de nieuwe uitvoeringsbepalingen opnieuw te worden opgenomen.

(5)

Aangezien gist niet wordt beschouwd als een landbouwproduct in de zin van artikel 32, lid 3, van het Verdrag, dient de bepaling over de berekening van de ingrediënten, mede met het oog op de etikettering van biologische gist als biologisch product, te worden gewijzigd. Met ingang van 31 december 2013 wordt het evenwel verplicht gist en gistproducten als ingrediënten van agrarische oorsprong te berekenen. De sector heeft deze periode nodig om zich aan te passen.

(6)

Aangezien het versieren van de schaal van gekookte eieren in sommige regio’s van de Europese Unie in een bepaalde periode van het jaar traditie is en aangezien biologische eieren eveneens versierd in de handel kunnen worden gebracht, heeft een aantal lidstaten met het oog op deze traditie verzocht om toelating van kleurstoffen en heeft een panel van onafhankelijke deskundigen bepaalde kleurstoffen en andere stoffen voor het ontsmetten en bewaren van gekookte eieren onderzocht (4), met als conclusie dat een aantal natuurlijke kleurstoffen alsmede synthetische vormen van ijzeroxiden en ijzerhydroxiden tijdelijk kunnen worden toegestaan. Gezien het plaatselijke en seizoensgeboden karakter van de productie dienen de bevoegde autoriteiten de gelegenheid te krijgen de betrokken toelatingen af te geven.

(7)

Overeenkomstig de aanbeveling van een panel inzake biologische gist (5) moet een aantal producten en stoffen die nodig zijn voor de vervaardiging van biologische gist, biologische gistbereidingen en biologische gistformuleringen, op grond van artikel 21 van Verordening (EG) nr. 834/2007 worden toegelaten. Krachtens artikel 20 van die verordening mogen voor de productie van biologische gist alleen biologisch geproduceerde substraten worden gebruikt en mag biologische gist in biologische levensmiddelen of biologisch diervoeder niet tezamen voorkomen met niet-biologische gist. Het panel van deskundigen heeft in zijn conclusies van 10 juli 2008 echter geadviseerd om, zolang geen biologisch gistextract beschikbaar is, het gebruik van 5 % niet-biologisch gistextract vanwege de daarin aanwezige stikstof, fosfor, vitaminen en mineralen toe te laten als extra substraat voor de productie van biologische gist. Overeenkomstig de flexibiliteitsbepalingen in artikel 22, lid 2, onder e), van die verordening moet het gebruik van 5 % niet-biologisch gistextract worden toegestaan voor de productie van biologische gist.

(8)	Verordening (EG) nr. 889/2008 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)	De wijzigingen moeten van toepassing worden op dezelfde datum als Verordening (EG) nr. 889/2008.

(10)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Regelgevend Comité voor biologische productie,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Verordening (EG) nr. 889/2008 wordt als volgt gewijzigd:

1.	Artikel 1, lid 2, onder d), wordt geschrapt.

2.	Artikel 21, lid 1, wordt vervangen door: „1.   Maximaal 30 % van het voederrantsoen mag bestaan uit omschakelingsdiervoeders. Dit aandeel mag tot 100 % worden verhoogd indien de omschakelingsdiervoeders afkomstig zijn van een eenheid van het eigen bedrijf.”.

3.

Artikel 27 wordt als volgt gewijzigd: a) in lid 1, onder b), wordt de volgende zin toegevoegd: „enkel enzymen die zijn opgenomen in bijlage VIII, deel A, mogen evenwel als levensmiddelenadditieven worden gebruikt;”; b) in lid 2 wordt het volgende punt c) toegevoegd: „c) worden gist en gistproducten met ingang van 31 december 2013 meegerekend als ingrediënten van agrarische oorsprong.”; c) het volgende lid 4 wordt toegevoegd: „4.   Met betrekking tot het traditioneel versieren van de schaal van gekookte eieren die bestemd zijn om in een bepaalde periode van het jaar in de handel te worden gebracht, mogen de bevoegde autoriteiten toelating geven voor het gebruik van natuurlijke kleurstoffen en natuurlijke bedekkingsstoffen in de hierboven bedoelde periode. De toelating mag uiterlijk tot 31 december 2013 het gebruik van synthetische vormen van ijzeroxiden en ijzerhydroxiden omvatten. De Commissie en de lidstaten moeten in kennis worden gesteld van deze toelatingen.”.

4.

Het volgende artikel 27 bis wordt ingevoegd: „Artikel 27 bis Voor de toepassing van artikel 20, lid 1, van Verordening (EG) nr. 834/2007 mogen de volgende stoffen worden gebruikt bij de vervaardiging van gist, gistbereidingen en gistformuleringen: a) in bijlage VIII, deel C, bij de onderhavige verordening opgenomen stoffen; b) producten en stoffen als bedoeld in artikel 27, lid 1, onder b) en e), van de onderhavige verordening.”.

5.

In hoofdstuk 6 van titel II wordt de volgende afdeling 3 bis ingevoegd: „Afdeling 3 bis Uitzonderlijke productievoorschriften in verband met het gebruik van specifieke producten en stoffen bij de verwerking overeenkomstig artikel 22, lid 2, onder e), van Verordening (EG) nr. 834/2007 Artikel 46 bis Toevoeging van niet-biologisch gistextract Bij toepassing van de voorwaarden van artikel 22, lid 2, onder e), van Verordening (EG) nr. 834/2007 mag de toevoeging van maximaal 5 % niet-biologisch gistextract of autolysaat aan het substraat (berekend als droge stof) worden toegelaten voor de productie van biologische gist indien de marktdeelnemers geen biologisch geproduceerd gistextract of autolysaat kunnen vinden. De beschikbaarheid van biologisch gistextract of autolysaat wordt uiterlijk op 31 december 2013 beoordeeld met het oog op intrekking van deze bepaling.”.

6.	Bijlage VIII wordt gewijzigd overeenkomstig de bijlage bij de onderhavige verordening.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op de zevende dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 januari 2009.

---

(1)  PB L 189 van 20.7.2007, blz. 1.

(2)  PB L 250 van 18.9.2008, blz. 1.

(3)  PB L 198 van 22.7.1991, blz. 1. Verordening (EEG) nr. 2092/91 wordt met ingang van 1 januari 2009 ingetrokken bij en vervangen door Verordening (EG) nr. 834/2007.

(4)  Aanbevelingen van de groep van onafhankelijke deskundigen inzake een aanvraag voor het gebruik van op de schaal van paaseieren aan te brengen kleurstoffen. www.organic-farming.europa.eu

(5)  Aanbevelingen van de groep van onafhankelijke deskundigen inzake bepalingen over biologische gist. www.organic-farming.europa.eu

---

---

16.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/83

---

VERORDENING (EG) Nr. 1255/2008 VAN DE COMMISSIE

van 15 december 2008

tot vaststelling van de invoerrechten in de sector granen van toepassing vanaf 16 december 2008

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten (Integrale-GMO-verordening) (1),

Gelet op Verordening (EG) nr. 1249/96 van de Commissie van 28 juni 1996 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen van Verordening (EEG) nr. 1766/92 van de Raad ten aanzien van de invoerrechten in de sector granen (2), en met name op artikel 2, lid 1,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

In artikel 136, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat het invoerrecht voor de producten van de GN-codes 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 [zachte tarwe van hoge kwaliteit], 1002, ex 1005 met uitzondering van hybriden voor zaaidoeleinden, en ex 1007 met uitzondering van hybriden voor zaaidoeleinden, gelijk is aan de interventieprijs voor deze producten bij de invoer, verhoogd met 55 % en verminderd met de cif-invoerprijs voor de betrokken zending. Dit invoerrecht mag echter niet hoger zijn dan het recht van het gemeenschappelijk douanetarief.

(2)	In artikel 136, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat voor de berekening van het in lid 1 van dat artikel bedoelde invoerrecht regelmatig representatieve cif-invoerprijzen voor de betrokken producten worden vastgesteld.

(3)

Overeenkomstig artikel 2, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1249/96 is de prijs die in aanmerking moet worden genomen voor de berekening van het invoerrecht voor de producten van de GN-codes 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (zachte tarwe van hoge kwaliteit), 1002 00, 1005 10 90, 1005 90 00 en 1007 00 90, de dagelijkse representatieve cif-invoerprijs die wordt bepaald volgens de methode van artikel 4 van die verordening.

(4)	Er dienen invoerrechten te worden vastgesteld voor de periode vanaf 16 december 2008, die van toepassing zullen zijn totdat een nieuwe vaststelling in werking treedt,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

De in artikel 136, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde invoerrechten in de sector granen die van toepassing zijn vanaf 16 december 2008, worden in bijlage I bij de onderhavige verordening vastgesteld op basis van de in bijlage II vermelde elementen.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op 16 december 2008.

---

(1)  PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1.

(2)  PB L 161 van 29.6.1996, blz. 125.

---

---

---