30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/1

(1)

De Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte (2) („de EER-overeenkomst”) is op 1 januari 1994 in werking getreden.

(2)

Overeenkomstig artikel 98 van de EER-overeenkomst kan bijlage XXI bij die overeenkomst bij besluit van het Gemengd Comité van de EER worden gewijzigd.

(3)

Bijlage XXI bij de EER-overeenkomst bevat specifieke bepalingen en regelingen inzake statistiek.

(4)

Verordening (EU) nr. 555/2012 van de Commissie van 22 juni 2012 tot wijziging van Verordening (EG) nr. 184/2005 van het Europees Parlement en de Raad betreffende de communautaire statistiek inzake de betalingsbalans, de internationale handel in diensten en buitenlandse directe investeringen, wat de bijwerking van de gegevensvereisten en de definities betreft (3), moet in de EER-overeenkomst worden opgenomen, met bepaalde aanpassingen voor Noorwegen, IJsland en Liechtenstein.

(5)

Bijlage XXI bij de EER-overeenkomst moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

Het standpunt van de Unie in het Gemengd Comité van de EER moet worden gebaseerd op het in de bijlage opgenomen ontwerpbesluit,

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/3

(1)

De Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte (2) („de EER-overeenkomst”) is op 1 januari 1994 in werking getreden.

(2)

Overeenkomstig artikel 98 van de EER-overeenkomst kan Protocol nr. 31 bij die overeenkomst bij besluit van het Gemengd Comité van de EER worden gewijzigd.

(3)

Protocol nr. 31 bij de EER-overeenkomst bevat specifieke bepalingen en regelingen betreffende de samenwerking op specifieke gebieden buiten de vier vrijheden.

(4)

Het is passend de samenwerking tussen de partijen bij de EER-overeenkomst uit te breiden met de maatregelen die worden gefinancierd uit de begrotingsonderdelen 04 01 04 08 en 04 03 05 voor het begrotingsjaar 2013.

(5)

Protocol nr. 31 bij de EER-overeenkomst moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

Het standpunt van de Unie in het Gemengd Comité van de EER moet worden gebaseerd op het in de bijlage opgenomen ontwerpbesluit,

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/5

(1)

Krachtens artikel 28, lid 1, van Verordening (EG) nr. 834/2007 moeten marktdeelnemers die overeenkomstig de in die verordening vastgestelde productieregels geproduceerde producten produceren, verwerken, opslaan, in de handel brengen, invoeren of uitvoeren, hun onderneming onderwerpen aan het in artikel 27 van die verordening bedoelde controlesysteem. De bepalingen voor de toepassing van dat controlesysteem zijn vastgesteld in titel IV van Verordening (EG) nr. 889/2008 van de Commissie van 5 september 2008 tot vaststelling van bepalingen ter uitvoering van Verordening (EG) nr. 834/2007 van de Raad inzake de biologische productie en de etikettering van biologische producten, wat de biologische productie, de etikettering en de controle betreft (2).

(2)

In het kader van dat controlesysteem moeten de marktdeelnemers hun onderneming, met opgave van informatie over het ter zake relevante controleorgaan, melden aan de bevoegde autoriteit en moeten zij een verklaring ondertekenen waarin staat dat zij handelen overeenkomstig de voorschriften voor de biologische productie en in het kader daarvan aanvaarden dat in geval van inbreuken en onregelmatigheden maatregelen worden afgedwongen.

(3)

Krachtens artikel 30, lid 2, van Verordening (EG) nr. 834/2007 moet informatie over onregelmatigheden of inbreuken die van invloed zijn op de biologische status van een product, worden gemeld. Om de doeltreffendheid te versterken, moeten de marktdeelnemers hun controlerende autoriteiten of controleorganen in kennis stellen van onregelmatigheden of inbreuken die van invloed zijn op de biologische status van hun product, met inbegrip van biologische producten die zij van andere marktdeelnemers ontvangen.

(4)

Om rekening te houden met de ervaring op het gebied van de tenuitvoerlegging van het controlesysteem en met de belangen van de biologische sector, dient te worden bepaald welk minimumaantal monsters de controlerende autoriteiten of de controleorganen jaarlijks moeten nemen en analyseren op basis van de algemene evaluatie van het risico van niet-naleving van de voorschriften voor de biologische productie. Vermoeden de controlerende autoriteiten of de controleorganen dat gebruik wordt gemaakt van producten die niet voor de biologische productie zijn toegestaan, dan moeten zij monsters van de betrokken producten nemen en analyseren. In dergelijke gevallen mag geen minimumgrens gelden voor het aantal monsters. De controlerende autoriteiten of de controleorganen mogen ook in andere gevallen monsters nemen om gevallen van niet-naleving van de biologische voorschriften van de EU op te sporen.

(5)

Om rekening te houden met de ervaring op het gebied van de tenuitvoerlegging van het controlesysteem en met de belangen van de biologische sector, moet worden vastgesteld dat ter zake relevante informatie wordt verstrekt wanneer marktdeelnemers of hun subcontractanten door verschillende controlerende autoriteiten of controleorganen worden gecontroleerd of wanneer marktdeelnemers of hun contractanten van controlerende autoriteit of controleorgaan veranderen. Met het oog op het beheer van het controlesysteem moet een adequate uitwisseling van informatie en verstrekking van de controledossiers over deze marktdeelnemers mogelijk worden gemaakt zonder dat daarbij afbreuk wordt gedaan aan de voorschriften op het gebied van de bescherming van persoonsgegevens die zijn vastgesteld bij Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (3). De marktdeelnemers moeten accepteren dat hun gegevens en alle informatie aangaande hun activiteiten in het kader van het controlesysteem worden verstrekt en uitgewisseld.

(6)

Om de uniforme toepassing van het controlesysteem te garanderen en dubbelzinnigheid te voorkomen, moet in Verordening (EG) nr. 889/2008 een definitie van „controledossier” worden vastgesteld.

(7)

In artikel 29, lid 3, van Verordening (EG) nr. 834/2007 wordt elektronische certificering genoemd in verband met het model van een bewijsstuk. Verduidelijkt moet worden dat wanneer gebruik wordt gemaakt van elektronische certificering, het bewijsstuk niet hoeft te worden ondertekend indien de authenticiteit van het bewijsstuk op een andere manier wordt aangetoond aan de hand van een niet-manipuleerbare elektronische methode.

(8)

Uit de ervaring blijkt dat duidelijkheid moet worden verschaft over de uitwisseling van informatie tussen de lidstaten in gevallen waarin een lidstaat onregelmatigheden of inbreuken constateert met betrekking tot de conformiteit van producten die worden ingevoerd overeenkomstig artikel 33, leden 2 en 3, van Verordening (EG) nr. 834/2007 of artikel 19 van Verordening (EG) nr. 1235/2008 van de Commissie van 8 december 2008 houdende bepalingen ter uitvoering van Verordening (EG) nr. 834/2007 van de Raad wat de regeling voor de invoer van biologische producten uit derde landen betreft (4).

(9)

Bovendien moet de procedure voor de uitwisseling van informatie tussen de lidstaten bij onregelmatigheden en inbreuken worden verduidelijkt, met inachtneming van de beste praktijken die sinds 2009 zijn vastgesteld.

(10)

Met het oog op de samenhang met artikel 33, lid 1, van Verordening (EU) nr. 65/2011 van de Commissie van 27 januari 2011 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1698/2005 van de Raad met betrekking tot de toepassing van controleprocedures en van de randvoorwaarden in het kader van de steunmaatregelen voor plattelandsontwikkeling (5), moet worden verduidelijkt dat de lidstaten ervoor moeten zorgen dat de betaalorganen voldoende informatie over niet door hen verrichte controles ontvangen.

(11)

Krachtens artikel 44, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad (6) moeten de lidstaten jaarlijks verslag uitbrengen over wijzigingen die in de meerjarige nationale controleplannen zijn aangebracht om rekening te houden met, onder meer, nieuwe wettelijke bepalingen. De Commissie dient te beschikken over de nodige gegevens en informatie over het toezicht dat de bevoegde autoriteiten van de lidstaten op de biologische productie uitoefenen. Daarom moet van de lidstaten worden geëist dat zij hun nationale controleplan zo wijzigen dat het toezicht erin in aanmerking wordt genomen en zowel die wijzigingen als de specifieke gegevens over dat toezicht („biologische gegevens” genoemd) opgeven in het in artikel 44 van Verordening (EG) nr. 882/2004 bedoelde jaarverslag. De lidstaten moeten de mogelijkheid krijgen om deze biologische gegevens als afzonderlijk hoofdstuk in het nationale controleplan en in het jaarverslag op te nemen.

(12)

Naast de controleverplichtingen die zijn vastgesteld in Verordening (EG) nr. 882/2004, zijn nadere bepalingen inzake controles in de biologische sector van toepassing uit hoofde van titel V van Verordening (EG) nr. 834/2007 en Verordening (EG) nr. 889/2008. Bovendien bevat Verordening (EG) nr. 834/2007 specifiekere vereisten en verplichtingen voor controleorganen — die particuliere organen zijn — waaraan de bevoegde autoriteiten de uitvoering van de controletaken hebben gedelegeerd.

(13)

Uit de ervaring is gebleken dat de specifieke bepalingen over de controles van de biologische productie nader moeten worden omschreven, met name ter versterking van het toezicht van de bevoegde autoriteiten op de controleorganen waaraan controletaken zijn gedelegeerd. Deze bepalingen moeten als uniforme minimumvoorschriften worden opgenomen in het overeenkomstig artikel 27 van Verordening (EG) nr. 834/2007 opgezette controlesysteem van de lidstaten.

(14)

De bevoegde autoriteiten van de lidstaten moeten beschikken over schriftelijk vastgelegde procedures voor de delegatie van taken aan controleorganen en dienen toezicht op deze controleorganen uit te oefenen teneinde te garanderen dat de regelgevingsvoorschriften in acht worden genomen.

(15)

De wijze waarop in de lidstaten, tussen de lidstaten en tussen de lidstaten en de Commissie informatie over het door de bevoegde autoriteiten uitgeoefende toezicht wordt uitgewisseld, moet worden verbeterd en er moeten uniforme minimumvoorschriften worden vastgesteld.

(16)

Verordening (EG) nr. 889/2008 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(17)

Met het oog op de doeltreffendheid van de controleregelingen moeten de bij de onderhavige verordening toegevoegde aanvullende elementen die moeten vallen onder de verbintenis in de door de marktdeelnemer te ondertekenen verklaring als bedoeld in artikel 63, lid 2, van Verordening (EG) nr. 889/2008, tevens van toepassing zijn op marktdeelnemers die deze verklaring vóór de datum van toepassing van de onderhavige verordening hebben ondertekend.

(18)

Om een vlotte overgang van het huidige naar het gewijzigde controlesysteem te garanderen, dient deze verordening met ingang van 1 januari 2014 van toepassing te zijn.

(19)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Regelgevend Comité voor biologische productie,

1)

Aan artikel 2 wordt het volgende punt s) toegevoegd:

„s)   „controledossier”: alle informatie en documentatie die met het oog op de toepassing van het controlesysteem aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat of aan de controlerende autoriteiten en controleorganen wordt verstrekt door een aan het in artikel 28 van Verordening (EG) nr. 834/2007 bedoelde controlesysteem onderworpen marktdeelnemer, met inbegrip van alle op die marktdeelnemer of de activiteiten van die marktdeelnemer betrekking hebbende relevante informatie en documentatie die in handen is van de bevoegde autoriteiten, controlerende autoriteiten en controleorganen, met uitzondering van informatie of documentatie die niet relevant is voor de werking van het controlesysteem.”.

2)

In de eerste alinea van artikel 63, lid 2, worden de volgende punten d) tot en met h) toegevoegd:

3)

Artikel 65, lid 2, wordt vervangen door:

„2.   De controlerende autoriteit of het controleorgaan neemt en analyseert monsters voor de detectie van niet voor de biologische productie toegestane producten, voor de controle van productietechnieken die niet in overeenstemming zijn met de voorschriften, of voor de detectie van eventuele contaminatie met niet voor de biologische productie toegestane producten. De controlerende autoriteit of het controleorgaan moet jaarlijks voor ten minste 5 % van het aantal marktdeelnemers onder haar/zijn controle monsters nemen en analyseren. De selectie van de marktdeelnemers bij wie monsters moeten worden genomen, wordt gebaseerd op de algemene evaluatie van het risico’s van niet-naleving van de voorschriften voor de biologische productie. In deze algemene evaluatie worden alle stadia van de productie, bereiding en distributie in aanmerking genomen.

De controlerende autoriteit of het controleorgaan neemt en analyseert monsters telkens wanneer wordt vermoed dat niet voor de biologische productie toegestane producten of technieken zijn gebruikt. In deze gevallen geldt geen minimumgrens voor het aantal monsters dat moet worden genomen en geanalyseerd.

De controlerende autoriteit of het controleorgaan kan ook in andere gevallen monsters nemen en analyseren met het oog op het opsporen van niet voor de biologische productie toegestane producten, het controleren van productietechnieken die niet in overeenstemming zijn met de voorschriften voor de biologische productie, of het opsporen van eventuele contaminatie met niet voor de biologische productie toegestane producten.”.

4)

Aan artikel 68, lid 1, wordt de volgende alinea toegevoegd:

„Wanneer gebruik wordt gemaakt van elektronische certificering als bedoeld in artikel 29, lid 3, van Verordening (EG) nr. 834/2007, hoeft in vak 8 van het bewijsstuk geen handtekening te worden opgegeven indien op een andere manier aan de hand van een niet manipuleerbare elektronische methode wordt aangetoond dat het bewijsstuk authentiek is.”.

5)

De artikelen 92 en 92 bis worden vervangen door:

„Artikel 92

Informatie-uitwisseling tussen controlerende autoriteiten, controleorganen en bevoegde autoriteiten

1.   Wanneer marktdeelnemers en/of hun subcontractanten door verschillende controlerende autoriteiten of controleorganen worden gecontroleerd, wisselen die controlerende autoriteiten of controleorganen de ter zake relevante informatie over de onder hun controle verrichte handelingen uit.

2.   Wanneer marktdeelnemers en/of hun subcontractanten van controlerende autoriteit of controleorgaan veranderen, melden de betrokken controlerende autoriteiten of controleorganen dit onmiddellijk aan de bevoegde autoriteit.

De oude controlerende autoriteit of het oude controleorgaan draagt de relevante elementen van het controledossier van de betrokken marktdeelnemer en de in artikel 63, lid 2, tweede alinea, bedoelde verslagen over aan de nieuwe controlerende autoriteit of het nieuwe controleorgaan.

De nieuwe controlerende autoriteit of het nieuwe controleorgaan vergewist zich ervan dat gevallen van niet-conformiteit die in het verslag van de oude controlerende autoriteit of het oude controleorgaan zijn genoteerd, door de marktdeelnemer zijn of worden opgelost.

3.   Wanneer een marktdeelnemer zich uit het controlesysteem terugtrekt, meldt de controlerende autoriteit of het controleorgaan van die marktdeelnemer dat onmiddellijk aan de bevoegde autoriteit.

4.   Controlerende autoriteiten of controleorganen die onregelmatigheden of inbreuken constateren die van invloed zijn op de biologische status van producten, melden dit onmiddellijk aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat die deze autoriteiten of organen heeft aangewezen of erkend overeenkomstig artikel 27 van Verordening (EG) nr. 834/2007.

Die bevoegde autoriteit kan op eigen initiatief ook andere informatie over onregelmatigheden of inbreuken opvragen.

Worden onregelmatigheden of inbreuken geconstateerd met betrekking tot producten die onder de controle van andere controlerende autoriteiten of controleorganen vallen, dan stellen zij ook die autoriteiten of organen onmiddellijk daarvan in kennis.

5.   De lidstaten nemen adequate maatregelen en stellen schriftelijk vastgelegde procedures vast om de uitwisseling van informatie mogelijk te maken tussen alle door hen overeenkomstig artikel 27 van Verordening (EG) nr. 834/2007 aangewezen, respectievelijk erkende controlerende autoriteiten en/of controleorganen, met inbegrip van procedures voor informatie-uitwisseling met het oog op de verificatie van het in artikel 29, lid 1, van die verordening bedoelde bewijsstuk.

6.   De lidstaten nemen adequate maatregelen en stellen schriftelijk vastgelegde procedures vast om ervoor te zorgen dat informatie over de resultaten van de in artikel 65 van de onderhavige verordening bedoelde inspecties en bezoeken, aan het betaalorgaan wordt meegedeeld overeenkomstig de in artikel 33, lid 1, van Verordening (EU) nr. 65/2011 van de Commissie (7) bedoelde behoeften van dat betaalorgaan.

Artikel 92 bis

Informatie-uitwisseling tussen verschillende lidstaten en de Commissie

1.   Lidstaten die onregelmatigheden of inbreuken constateren met betrekking tot de toepassing van deze verordening op een uit een andere lidstaat afkomstig product waarop in titel IV van Verordening (EG) nr. 834/2007 en in titel III en/of bijlage XI van de onderhavige verordening bedoelde aanduidingen voorkomen, stellen zowel de lidstaat die de controlerende autoriteit heeft aangewezen of het controleorgaan heeft erkend, als de overige lidstaten en de Commissie onmiddellijk daarvan in kennis aan de hand van het in artikel 94, lid 1, van de onderhavige verordening bedoelde systeem.

2.   Lidstaten die onregelmatigheden of inbreuken constateren met betrekking tot de overeenstemming van de overeenkomstig artikel 33, lid 2 of lid 3, van Verordening (EG) nr. 834/2007 ingevoerde producten met de vereisten die zijn vastgesteld in die verordening of in Verordening (EG) nr. 1235/2008, stellen de andere lidstaten en de Commissie onmiddellijk daarvan in kennis aan de hand van het in artikel 94, lid 1, van de onderhavige verordening bedoelde systeem.

3.   Lidstaten die onregelmatigheden of inbreuken constateren met betrekking tot de overeenstemming van de overeenkomstig artikel 19 van Verordening (EG) nr. 1235/2008 ingevoerde producten met de vereisten die zijn vastgesteld in die verordening of in Verordening (EG) nr. 834/2007, stellen de lidstaat die de machtiging heeft verleend, de andere lidstaten en de Commissie onmiddellijk daarvan in kennis aan de hand van het in artikel 94, lid 1, van de onderhavige verordening bedoelde systeem. De kennisgeving wordt aan de andere lidstaten en aan de Commissie toegezonden wanneer de onregelmatigheid of de inbreuk wordt geconstateerd bij producten waarvoor de lidstaat zelf de in artikel 19 van Verordening (EG) nr. 1235/2008 bedoelde machtiging heeft verleend.

4.   De lidstaat die een kennisgeving over in lid 1 of in lid 3 bedoelde niet-conforme producten ontvangt of de lidstaat die de in artikel 19 van Verordening (EG) nr. 1235/2008 bedoelde machtiging heeft verleend voor een product met betrekking waartoe een onregelmatigheid of een inbreuk is geconstateerd, stelt een onderzoek in naar de oorsprong van de onregelmatigheid of de inbreuk. Deze lidstaat neemt onmiddellijk adequate maatregelen.

Deze lidstaat stelt de lidstaat die de kennisgeving heeft verstuurd, de andere lidstaten en de Commissie in kennis van het resultaat van het onderzoek en van de genomen maatregelen door op de oorspronkelijke kennisgeving te antwoorden aan de hand van het in artikel 94, lid 1, bedoelde systeem. Het antwoord moet uiterlijk dertig dagen vanaf de datum van de oorspronkelijke kennisgeving worden verzonden.

5.   De lidstaat die de oorspronkelijke kennisgeving heeft verstuurd, kan de antwoordende lidstaat zo nodig om aanvullende informatie verzoeken. De lidstaat die de oorspronkelijke kennisgeving heeft verzonden, brengt, na een antwoord of aanvullende informatie van een in kennis gestelde lidstaat te hebben ontvangen, de nodige gegevens en aanpassingen aan in het in artikel 94, lid 1, bedoelde systeem.

Artikel 92 ter

Bekendmaking van informatie

De in artikel 28, lid 5, van Verordening (EG) nr. 834/2007 bedoelde bijgewerkte lijsten, alsook de in artikel 29, lid 1, van die verordening bedoelde bijgewerkte bewijsstukken over iedere marktdeelnemer worden door de lidstaten op passende wijze, waaronder publicatie op internet, openbaar gemaakt volgens het in bijlage XII bij de onderhavige verordening vastgestelde model. De lidstaten leven de bij Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (8) vastgestelde vereisten inzake de bescherming van persoonsgegevens nauwkeurig na.

6)

Aan titel IV wordt het volgende hoofdstuk 9 toegevoegd:

„HOOFDSTUK 9

Toezicht door bevoegde autoriteiten

Artikel 92 quater

Toezichtsactiviteiten met betrekking tot controleorganen

1.   De bevoegde autoriteiten die overeenkomstig artikel 27, lid 4, onder b), van Verordening (EG) nr. 834/2007 controletaken aan controleorganen delegeren, leggen in het kader van hun toezichtsactiviteiten de nadruk op de evaluatie van de prestatie van die controleorganen en houden hierbij rekening met de resultaten van de werkzaamheden van de nationale accreditatie-instantie zoals bedoeld in artikel 2, punt 11, van Verordening (EG) nr. 765/2008 van het Europees Parlement en de Raad (9).

Deze toezichtsactiviteiten omvatten een beoordeling van de voor de controles bestemde interne procedures van de controleorganen, het beheer en het onderzoek van controledossiers in het licht van de bij Verordening (EG) nr. 834/2007 vastgestelde verplichtingen en de verificatie van de wijze waarop gevallen van niet-conformiteit, bezwaren en klachten worden behandeld.

2.   De bevoegde autoriteiten verplichten de controleorganen ertoe documentatie over hun risicoanalyseprocedure in te dienen.

De risicoanalyseprocedure moet zo zijn opgezet dat:

3.   De bevoegde autoriteiten die controletaken aan controleorganen delegeren, vergewissen zich ervan dat het personeel van de controleorganen beschikt over voldoende kennis, onder meer inzake de risico-elementen die van invloed zijn op de biologische status van producten, alsmede over voldoende kwalificaties, opleiding en ervaring met betrekking tot de biologische productie in het algemeen en de betrokken EU-regelgeving in het bijzonder, en vergewissen zich ervan dat adequate voorschriften voor de rotatie van de inspecteurs van kracht zijn.

4.   Voor het delegeren van taken aan controleorganen overeenkomstig artikel 27, lid 5, van Verordening (EG) nr. 834/2007 en voor het uitoefenen van toezicht overeenkomstig het onderhavige artikel beschikken de bevoegde autoriteiten over schriftelijk vastgelegde procedures waarin gedetailleerd wordt aangegeven welke informatie de controleorganen moeten indienen.

Artikel 92 quinquies

Catalogus van maatregelen bij onregelmatigheden en inbreuken

De bevoegde autoriteiten stellen een catalogus vast met daarin op zijn minst een lijst van inbreuken en onregelmatigheden die van invloed zijn op de biologische status van producten alsmede de bijbehorende maatregelen die de controleorganen moeten toepassen wanneer bij de biologische productie betrokken markdeelnemers die onder hun controle vallen, inbreuken of onregelmatigheden begaan, en delen deze catalogus mee aan de controleorganen waaraan controletaken zijn gedelegeerd.

De bevoegde autoriteiten kunnen op eigen initiatief andere relevante informatie in de catalogus opnemen.

Artikel 92 sexies

Jaarlijkse inspectie van de controleorganen

De bevoegde autoriteiten organiseren een jaarlijkse inspectie van de controleorganen waaraan controletaken zijn gedelegeerd overeenkomstig artikel 27, lid 4, onder b), van Verordening (EG) nr. 834/2007. Met het oog op de jaarlijkse inspectie houdt de bevoegde autoriteit rekening met de resultaten van de werkzaamheden van de nationale accreditatie-instantie zoals bedoeld in artikel 2, punt 11, van Verordening (EG) nr. 765/2008. Tijdens de jaarlijkse inspectie vergewist de bevoegde autoriteit er zich met name van dat:

Artikel 92 septies

Biologische gegevens in het meerjarige nationale controleplan en het jaarverslag

De lidstaten zorgen ervoor dat het toezicht op krachtens de onderhavige verordening verrichte controles van de biologische productie wordt opgenomen in hun in artikel 41 van Verordening (EG) nr. 882/2004 bedoelde meerjarige nationale controleplan en dat de specifieke gegevens over dat toezicht, hierna „de biologische gegevens” genoemd, worden opgenomen in het in artikel 44 van Verordening (EG) nr. 882/2004 bedoelde jaarverslag. De biologische gegevens hebben betrekking op de in bijlage XIII ter bij deze verordening vermelde informatie-elementen.

De biologische gegevens zijn gebaseerd op informatie over de controles die worden verricht door de controleorganen en/of de controlerende autoriteiten en over de audits die worden verricht door de bevoegde autoriteit.

De gegevens worden gepresenteerd volgens de modellen in bijlage XIII quater bij deze verordening, en wel met ingang van 2015, voor het jaar 2014.

De lidstaten mogen de biologische gegevens als een afzonderlijk hoofdstuk in hun nationale controleplan en hun jaarverslag opnemen.

7)

De bijlagen XIII ter en XIII quater, waarvan de tekst is weergegeven in de bijlage bij de onderhavige verordening, worden ingevoegd.

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/15

(1)

Overeenkomstig artikel 39, lid 1, van Verordening (EG) nr. 73/2009 komen voor de productie van hennep gebruikte arealen alleen voor rechtstreekse betaling in aanmerking indien het gehalte aan tetrahydrocannabinol van de gebruikte rassen maximaal 0,2 % bedraagt. Overeenkomstig artikel 124, lid 3, van Verordening (EG) nr. 73/2009 is artikel 39 van die verordening tevens van toepassing op arealen in de nieuwe lidstaten waarvoor de regeling inzake een enkele areaalbetaling geldt.

(2)

Overeenkomstig artikel 10 van Verordening (EG) nr. 1120/2009 van de Commissie van 29 oktober 2009 houdende bepalingen voor de uitvoering van de bedrijfstoeslagregeling waarin is voorzien bij titel III van Verordening (EG) nr. 73/2009 van de Raad tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften inzake rechtstreekse steunverlening in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers (2) worden alleen toeslagrechten betaald voor henneparealen die zijn ingezaaid met zaad van de rassen uit de gemeenschappelijke rassenlijst voor landbouwgewassen, behalve wanneer het de rassen Finola en Tiborszállási betreft, die momenteel alleen in respectievelijk Finland en Hongarije voor steun in aanmerking komen.

(3)

Rekening houdend met de meldingen van bepaalde lidstaten en met het feit dat reeds is voorzien in een procedure voor uitsluiting van een bepaald ras op lidstaatniveau, kan de regeling op EU-niveau worden vereenvoudigd door de bepaling te schrappen op grond waarvan de subsidiabiliteit van arealen waarop de rassen Finola en Tiborszállási zijn gebruikt, wordt beperkt tot een bepaalde lidstaat.

(4)

De procedure die moet worden gevolgd wanneer het gehalte aan tetrahydrocannabinol van de monsters van een bepaald ras hoger ligt dan het in artikel 39, lid 1, van Verordening (EG) nr. 73/2009 bepaalde maximum, is vastgesteld in artikel 40 van Verordening (EG) nr. 1122/2009 van de Commissie van 30 november 2009 tot vaststelling van bepalingen ter uitvoering van Verordening (EG) nr. 73/2009 van de Raad wat betreft de randvoorwaarden, de modulatie en het geïntegreerd beheers- en controlesysteem in het kader van de bij die verordening ingestelde regelingen inzake rechtstreekse steunverlening aan landbouwers en ter uitvoering van Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad wat betreft de randvoorwaarden in het kader van de steunregeling voor de wijnsector (3).

(5)

Aangezien de lidstaten beschikken over alle informatie die nodig is om van de Commissie de toestemming te krijgen om de handel in een hennepras met een gehalte aan tetrahydrocannabinol dat hoger ligt dan het in artikel 39, lid 1, van Verordening (EG) nr. 73/2009 bepaalde maximum, te verbieden en uit te sluiten dat dergelijke rassen voor rechtstreekse betaling in aanmerking komen, kan de regeling verder worden vereenvoudigd door de verplichte verslaglegging over de tetrahydrocannabinolresultaten voor de monsters van dat ras af te schaffen.

(6)

Verordening (EG) nr. 1120/2009 en Verordening (EG) nr. 1122/2009 moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor rechtstreekse betalingen,

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/17

(1)

De maximumwaarde voor residuen (maximum residue limit — „MRL”) van farmacologisch werkzame stoffen die in de Unie worden gebruikt in geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik bij voedselproducerende dieren of in biociden voor de veehouderij moet overeenkomstig Verordening (EG) nr. 470/2009 worden vastgesteld.

(2)

De farmacologisch werkzame stoffen en de indeling daarvan op basis van maximumwaarden voor residuen in levensmiddelen van dierlijke oorsprong zijn vastgesteld in de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 van de Commissie van 22 december 2009 betreffende farmacologisch werkzame stoffen en de indeling daarvan op basis van maximumwaarden voor residuen in levensmiddelen van dierlijke oorsprong (2).

(3)

Monepantel is in tabel 1 van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 opgenomen als toegestane stof in het spierweefsel, het vetweefsel, de lever en de nieren van schapen en geiten, met uitzondering van dieren die melk voor menselijke consumptie produceren.

(4)

Bij het Europees Geneesmiddelenbureau is een aanvraag tot verlenging van de huidige vermelding voor monepantel voor schapenmelk ingediend.

(5)

Volgens artikel 5 van Verordening (EG) nr. 470/2009 moet het Europees Geneesmiddelenbureau overwegen MRL’s van een farmacologisch werkzame stof die voor een bepaald levensmiddel zijn vastgesteld, toe te passen op een ander levensmiddel dat afkomstig is van dezelfde diersoort, of MRL’s van een farmacologisch werkzame stof die voor een of meer diersoorten zijn vastgesteld, toe te passen op andere diersoorten. Het Comité voor geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik heeft aanbevolen een MRL voor monepantel bij schapenmelk op te stellen, en de MRL’s voor monepantel voor schapen (die gelden voor melk) te extrapoleren naar geiten (die gelden voor melk).

(6)

De vermelding voor monepantel in tabel 1 van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 moet derhalve worden gewijzigd door daarin de MRL’s voor schapen en geiten (te onderzoeken weefsel: melk) op te nemen.

(7)

De belanghebbenden moet een redelijke termijn worden geboden om eventuele maatregelen te nemen om aan de nieuwe MRL’s te voldoen.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik,

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/19

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/21

(1)

In artikel 145 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) wordt bepaald dat de lidstaten en de Unie moeten streven naar de ontwikkeling van een gecoördineerde strategie voor werkgelegenheid en in het bijzonder voor de bevordering van de scholing, de opleiding en het aanpassingsvermogen van de werknemers en arbeidsmarkten die reageren op economische veranderingen teneinde de doelstellingen van artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie te bereiken.

(2)

De door de Commissie voorgestelde Europa 2020-strategie stelt de Unie in staat haar economie te richten op een slimme, duurzame en inclusieve groei, die gepaard gaat met een hoog niveau van werkgelegenheid, productiviteit en sociale samenhang. Op 13 juli 2010 heeft de Raad zijn Aanbeveling betreffende de globale richtsnoeren voor het economische beleid van de lidstaten en de Unie (3) vastgesteld. Bovendien heeft de Raad op 21 oktober 2010 Besluit 2010/707/EU betreffende de richtsnoeren voor het werkgelegenheidsbeleid van de lidstaten (4) („richtsnoeren werkgelegenheid”) vastgesteld. Deze richtsnoeren vormen samen de geïntegreerde richtsnoeren voor de uitvoering van de Europa 2020-strategie. Vijf kerndoelen, die onder de relevante geïntegreerde richtsnoeren worden vermeld, vormen gedeelde doelstellingen die de actie van de lidstaten sturen en rekening houden met hun uiteenlopende uitgangsposities en nationale omstandigheden, alsook met de posities en de omstandigheden van de Unie. De Europese werkgelegenheidsstrategie speelt de hoofdrol bij de tenuitvoerlegging van de werkgelegenheids- en arbeidsmarktdoelstellingen van de Europa 2020-strategie.

(3)

De geïntegreerde richtsnoeren zijn in lijn met de conclusies van de Europese Raad van 17 juni 2010. Zij geven nauwkeurig aan hoe de lidstaten hun nationale hervormingsprogramma’s moeten opstellen en hervormingen moeten doorvoeren. De werkgelegenheidsrichtsnoeren moeten de basis vormen voor eventuele landenspecifieke aanbevelingen die de Raad krachtens artikel 148, lid 4, VWEU tot de lidstaten kan richten, in combinatie met de krachtens artikel 121, lid 2, VWEU tot de lidstaten gerichte landenspecifieke aanbevelingen. De werkgelegenheidsrichtsnoeren moeten ook worden gebruikt als basis voor het opstellen van het gezamenlijk verslag over de werkgelegenheid dat de Raad en de Commissie jaarlijks toezenden aan de Europese Raad.

(4)

Uit het onderzoek van het ontwerp van de nationale hervormingsprogramma’s van de lidstaten, dat is opgenomen in het ontwerp van het gezamenlijk verslag over de werkgelegenheid dat is vastgesteld door de Raad op 28 februari 2013, blijkt dat de lidstaten alle mogelijke inspanningen moeten blijven richten op de volgende prioritaire gebieden: vergroting van de arbeidsmarktparticipatie en verlaging van de structurele werkloosheid, ontwikkeling van geschoolde arbeidskrachten die aan de behoeften van de arbeidsmarkt voldoen en bevordering van de arbeidskwaliteit en een leven lang leren, verbetering van de prestaties van de onderwijs- en opleidingsstelsels op alle niveaus en vergroting van de participatie in het tertiaire onderwijs, bevordering van de sociale inclusie en bestrijding van de armoede.

(5)

De in 2010 goedgekeurde werkgelegenheidsrichtsnoeren moeten tot en met 2014 stabiel blijven, zodat alle aandacht kan uitgaan naar de uitvoering ervan. Tot einde 2014 moet de bijwerking van de werkgelegenheidsrichtsnoeren strikt beperkt blijven. In 2011 en 2012 zijn de werkgelegenheidsrichtsnoeren gehandhaafd. Ook voor 2013 moeten zij worden gehandhaafd.

(6)

De lidstaten dienen bij de tenuitvoerlegging van de werkgelegenheidsrichtsnoeren na te gaan in hoeverre van het Europees Sociaal Fonds gebruik kan worden gemaakt,

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/23

(1)

Overeenkomstig artikel 30 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 keurt de Commissie de rekeningen van de in artikel 6 van die verordening bedoelde betaalorganen goed op basis van de door de lidstaten ingediende jaarrekeningen, vergezeld van de voor de goedkeuring van de rekeningen benodigde informatie, en een certificaat over de volledigheid, de juistheid en de waarheidsgetrouwheid van de rekeningen en de rapporten die door de certificerende instanties zijn opgesteld.

(2)

Op grond van artikel 5 van Verordening (EG) nr. 883/2006 van de Commissie van 21 juni 2006 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad met betrekking tot het bijhouden van de rekeningen van de betaalorganen, de declaraties van uitgaven en ontvangsten en de voorwaarden voor de vergoeding van uitgaven in het kader van het ELGF en het Elfpo (2) begint het begrotingsjaar voor de ELGF-rekeningen op 16 oktober van jaar N-1 en eindigt het op 15 oktober van jaar N. Om de referentieperiode voor de Elfpo-uitgaven aan te passen aan die van het ELGF moeten, in het kader van de goedkeuring van de rekeningen, voor het begrotingsjaar 2012 de uitgaven in aanmerking worden genomen die de lidstaten hebben gedaan in de periode van 16 oktober 2011 tot en met 15 oktober 2012.

(3)

In artikel 10, lid 2, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 885/2006 van de Commissie van 21 juni 2006 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad met betrekking tot de erkenning van de betaalorganen en andere instanties en de goedkeuring van de rekeningen inzake het ELGF en het Elfpo (3) is bepaald dat het bedrag dat overeenkomstig het in artikel 10, lid 1, eerste alinea, van die verordening bedoelde besluit tot goedkeuring van de rekeningen moet worden teruggevorderd bij of betaald aan elke lidstaat, wordt vastgesteld door de tussentijdse betalingen die voor het betrokken begrotingsjaar zijn betaald, af te trekken van de overeenkomstig lid 1 van dat artikel voor datzelfde jaar erkende uitgaven. Dit bedrag wordt door de Commissie afgetrokken van of opgeteld bij de volgende tussentijdse betaling.

(4)

De Commissie heeft de door de lidstaten verstrekte informatie gecontroleerd en heeft de lidstaten vóór 31 maart 2013 in kennis gesteld van de resultaten van haar verificaties en van de aan te brengen wijzigingen.

(5)

Voor sommige betaalorganen stellen de jaarrekeningen en de begeleidende stukken de Commissie in staat een besluit te nemen over de volledigheid, de juistheid en de waarheidsgetrouwheid van de ingediende jaarrekeningen. Bijlage I geeft een overzicht van de goedgekeurde bedragen per lidstaat en van de bij de lidstaten terug te vorderen of aan de lidstaten te betalen bedragen.

(6)

De door sommige andere betaalorganen verstrekte informatie is van dien aard dat nog aanvullend onderzoek nodig is, zodat de rekeningen van die betaalorganen niet bij dit besluit kunnen worden goedgekeurd. Bijlage II bevat de lijst van de betrokken betaalorganen.

(7)

Overeenkomstig artikel 27 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 kan de Commissie tussentijdse betalingen aan de lidstaten tijdelijk verlagen of schorsen. Zij dient de lidstaat daarvan in kennis te stellen. Om te voorkomen dat de betrokken bedragen te vroeg of slechts tijdelijk worden vergoed, is het dienstig die bedragen niet bij dit besluit te erkennen en ze verder te onderzoeken volgens de bij artikel 31 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 vastgestelde procedure tot conformiteitsgoedkeuring van de rekeningen.

(8)

Overeenkomstig artikel 33, lid 8, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 worden, indien de inning van een in verband met onregelmatigheden teruggevorderd bedrag niet vóór de afsluiting van het programma voor plattelandsontwikkeling heeft plaatsgevonden, de financiële gevolgen van die niet-inning voor 50 % door de betrokken lidstaat gedragen, zulks hetzij binnen vier jaar na de datum van het eerste administratief of gerechtelijk proces-verbaal, hetzij binnen acht jaar na die datum als over de terugvordering een zaak is aangespannen bij nationale rechtbanken, hetzij bij de afsluiting van het programma als die perioden vóór die afsluiting zijn verstreken. In artikel 33, lid 4, van die verordening is bepaald dat de lidstaten de Commissie bij de indiening van de jaarrekeningen een samenvattend overzicht van de in verband met onregelmatigheden ingeleide terugvorderingsprocedures moeten bezorgen. Uitvoeringsbepalingen met betrekking tot de verplichting van de lidstaten de te innen bedragen mee te delen zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 885/2006. In bijlage III bij die verordening is de tabel opgenomen die de lidstaten in 2013 hebben moeten indienen. Op basis van de door de lidstaten ingevulde tabellen moet de Commissie een besluit vaststellen over de financiële gevolgen van de bedragen die in verband met onregelmatigheden zijn teruggevorderd, maar na vier of na acht jaar nog niet zijn geïnd. Een dergelijk besluit staat latere conformiteitsbesluiten op grond van artikel 33, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 niet in de weg.

(9)

Overeenkomstig artikel 33, lid 7, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 kunnen de lidstaten na de afsluiting van het betrokken programma voor plattelandsontwikkeling besluiten de terugvordering niet voort te zetten. Een dergelijk besluit kan alleen worden genomen indien het totaal van de reeds gemaakte en de nog te verwachten terugvorderingskosten hoger is dan het te innen bedrag of indien de inning onmogelijk blijkt als gevolg van de overeenkomstig het nationale recht geconstateerde en erkende insolventie van de debiteur of van de personen die juridisch aansprakelijk zijn voor de onregelmatigheid. Als dat besluit is genomen binnen vier jaar na de datum van het eerste administratieve of gerechtelijke proces-verbaal, of binnen acht jaar na die datum indien over de terugvordering een zaak is aangespannen bij een nationale rechtbank, worden de financiële gevolgen van de niet-inning voor 100 % door de EU-begroting gedragen. De bedragen waarvoor de lidstaten hebben besloten de terugvordering niet voort te zetten, en de redenen voor dat besluit worden vermeld in het in artikel 33, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 bedoelde samenvattende overzicht. Deze bedragen worden niet ten laste van de betrokken lidstaten gebracht en worden dus gedragen door de EU-begroting. Het desbetreffende besluit staat latere conformiteitsbesluiten op grond van artikel 33, lid 5, van de genoemde verordening niet in de weg.

(10)

Overeenkomstig artikel 30, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 staat dit besluit niet in de weg aan latere besluiten van de Commissie waarbij uitgaven die niet overeenkomstig de EU-voorschriften blijken te zijn gedaan, alsnog aan EU-financiering worden onttrokken,

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/30

(1)

Overeenkomstig artikel 30 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 keurt de Commissie de rekeningen van de in artikel 6 van die verordening bedoelde betaalorganen goed op basis van de door de lidstaten ingediende jaarrekeningen, vergezeld van de voor de goedkeuring van de rekeningen benodigde informatie en een certificaat over de volledigheid, de juistheid en de waarheidsgetrouwheid van de rekeningen en de rapporten die door de certificerende instanties zijn opgesteld.

(2)

Op grond van artikel 5, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 883/2006 van de Commissie van 21 juni 2006 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad met betrekking tot het bijhouden van de rekeningen van de betaalorganen, de declaraties van uitgaven en ontvangsten en de voorwaarden voor de vergoeding van uitgaven in het kader van het ELGF en het Elfpo (2) worden voor het begrotingsjaar 2012 de uitgaven in aanmerking genomen die de lidstaten hebben gedaan in de periode van 16 oktober 2011 tot en met 15 oktober 2012.

(3)

In artikel 10, lid 2, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 885/2006 van de Commissie van 21 juni 2006 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad met betrekking tot de erkenning van de betaalorganen en andere instanties en de goedkeuring van de rekeningen inzake het ELGF en het Elfpo (3) is bepaald dat het bedrag dat overeenkomstig het in artikel 10, lid 1, eerste alinea, van die verordening bedoelde besluit tot goedkeuring van de rekeningen moet worden teruggevorderd bij of betaald aan elke lidstaat, wordt vastgesteld door de maandelijkse betalingen die voor het begrotingsjaar in kwestie, in dit geval 2012, zijn betaald, af te trekken van de overeenkomstig lid 1 van dat artikel voor datzelfde jaar erkende uitgaven. Dit bedrag wordt door de Commissie afgetrokken van of opgeteld bij de maandelijkse betaling voor de uitgaven die zijn gedaan in de tweede maand na de vaststelling van het besluit tot goedkeuring van de rekeningen.

(4)

De Commissie heeft de door de lidstaten verstrekte informatie gecontroleerd en heeft de lidstaten vóór 31 maart 2013 in kennis gesteld van de resultaten van haar verificaties en van de aan te brengen wijzigingen.

(5)

Voor sommige betaalorganen stellen de jaarrekeningen en de begeleidende stukken de Commissie in staat een besluit te nemen over de volledigheid, de juistheid en de waarheidsgetrouwheid van de ingediende jaarrekeningen. Bijlage I geeft een overzicht van de goedgekeurde bedragen per lidstaat en van de bij de lidstaten terug te vorderen of aan de lidstaten te betalen bedragen.

(6)

De door sommige andere betaalorganen verstrekte informatie is van dien aard dat nog aanvullend onderzoek nodig is, zodat de rekeningen van die betaalorganen niet bij dit besluit kunnen worden goedgekeurd. Bijlage II bevat de lijst van de betrokken betaalorganen.

(7)

Overeenkomstig artikel 9, lid 4, van Verordening (EG) nr. 883/2006 moet met eventuele overschrijdingen van betalingstermijnen in de maanden augustus, september en oktober rekening worden gehouden in het besluit tot boekhoudkundige goedkeuring van de rekeningen. Een deel van de door sommige lidstaten voor die maanden van het jaar 2012 gedeclareerde uitgaven was na de uiterste betalingsdatum verricht. Daarom moeten de betrokken verlagingen bij dit besluit worden vastgesteld.

(8)

De Commissie heeft reeds op grond van artikel 17 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 en artikel 9 van Verordening (EG) nr. 883/2006 een aantal van de als uitgaven voor het begrotingsjaar 2012 te boeken maandelijkse betalingen verlaagd of geschorst. Om te voorkomen dat de betrokken bedragen te vroeg of slechts tijdelijk worden vergoed, is het dienstig die bedragen niet bij dit besluit te erkennen en ze verder te onderzoeken volgens de bij artikel 31 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 vastgestelde procedure tot conformiteitsgoedkeuring van de rekeningen.

(9)

Overeenkomstig artikel 32, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 worden de financiële gevolgen van de niet-inning van een in verband met onregelmatigheden teruggevorderd bedrag voor 50 % door de betrokken lidstaat gedragen, indien de inning niet heeft plaatsgevonden binnen vier jaar na de datum van het eerste administratieve of gerechtelijke proces-verbaal, of binnen acht jaar na die datum als over de terugvordering een zaak is aangespannen bij nationale rechtbanken. In artikel 32, lid 3, van die verordening is bepaald dat de lidstaten de Commissie bij de indiening van de jaarrekeningen een samenvattend overzicht van de in verband met onregelmatigheden ingeleide terugvorderingsprocedures moeten bezorgen. Uitvoeringsbepalingen met betrekking tot de verplichting van de lidstaten de te innen bedragen mee te delen zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 885/2006. In bijlage III bij die verordening is de tabel opgenomen die de lidstaten in 2013 hebben moeten indienen. Op basis van de door de lidstaten ingevulde tabellen moet de Commissie een besluit vaststellen over de financiële gevolgen van de bedragen die in verband met onregelmatigheden zijn teruggevorderd, maar na vier of na acht jaar nog niet zijn geïnd. Een dergelijk besluit staat latere conformiteitsbesluiten op grond van artikel 32, lid 8, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 niet in de weg.

(10)

Overeenkomstig artikel 32, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 kunnen de lidstaten besluiten de terugvordering niet voort te zetten. Een dergelijk besluit kan alleen worden genomen indien het totaal van de reeds gemaakte en de nog te verwachten terugvorderingskosten hoger is dan het te innen bedrag of indien de inning onmogelijk blijkt als gevolg van de overeenkomstig het nationale recht geconstateerde en erkende insolventie van de debiteur of van de personen die juridisch aansprakelijk zijn voor de onregelmatigheid. Als dat besluit is genomen binnen vier jaar na de datum van het eerste administratieve of gerechtelijke proces-verbaal, of binnen acht jaar na die datum indien over de terugvordering een zaak is aangespannen bij een nationale rechtbank, worden de financiële gevolgen van de niet-inning voor 100 % door de EU-begroting gedragen. De bedragen waarvoor de lidstaten hebben besloten de terugvordering niet voort te zetten, en de redenen voor dat besluit moeten worden vermeld in het in artikel 32, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 bedoelde samenvattende overzicht. Die bedragen worden niet ten laste van de betrokken lidstaten gebracht en worden bijgevolg gedragen door de EU-begroting. Het desbetreffende besluit staat latere conformiteitsbesluiten op grond van artikel 32, lid 8, van de genoemde verordening niet in de weg.

(11)

Overeenkomstig artikel 30, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 doet het onderhavige besluit geen afbreuk aan latere besluiten van de Commissie waarbij uitgaven die niet overeenkomstig de EU-voorschriften blijken te zijn gedaan, alsnog aan EU-financiering worden onttrokken,

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/37

(1)

Het toepassingsbereik van Besluit ECB/2003/4 van 20 maart 2003 betreffende de denominaties, specificaties, reproductie, vervanging en het uit circulatie nemen van eurobankbiljetten (1) dient te worden verruimd om toekomstige series van eurobankbiljetten af te dekken. Te dien einde is een aantal technische wijzigingen van Besluit ECB/2003/4 vereist. Gezien de ervaring met de toepassing en de uitlegging van Besluit ECB/2003/4 is het daarenboven noodzakelijk om een aantal regels en procedures nader te verduidelijken en te verbeteren. In het belang van duidelijkheid en transparantie dient Besluit ECB/2003/4 derhalve te worden herschikt om de bovengenoemde wijzigingen op te nemen.

(2)

Artikel 128, lid 1, van het Verdrag en artikel 16 van de Statuten van het Europees Stelsel van centrale banken en van de Europese Centrale Bank bepalen dat de Europese Centrale Bank (ECB) het alleenrecht heeft om machtiging te geven tot de uitgifte van eurobankbiljetten binnen de Unie. Deze bepalingen stipuleren tevens dat de ECB en de nationale centrale banken van de lidstaten die de euro als munt hebben (hierna: „NCB’s”) die bankbiljetten mogen uitgeven. Krachtens artikel 10 van Verordening (EG) nr. 974/98 van de Raad van 3 mei 1998 over de invoering van de euro (2), brengen de ECB en de NCB’s eurobankbiljetten in omloop.

(3)

Het Europees Monetair Instituut (EMI) heeft voor de productie en de uitgifte van eurobankbiljetten voorbereidende werkzaamheden verricht, en, in het bijzonder met betrekking tot de ontwerpen van de eurobankbiljetten, heeft het de herkenning en de aanvaarding van de denominaties en specificaties van de nieuwe eurobankbiljetten door gebruikers bevorderd door rekening te houden met de specifieke eisen met betrekking tot visuele en technische aspecten van Europese verenigingen van gebruikers van bankbiljetten.

(4)

Als opvolger van het EMI heeft de ECB het auteursrecht op de ontwerpen van de eurobankbiljetten, dat oorspronkelijk berustte bij het EMI. De ECB en de NCB’s, die handelen in naam van de ECB, kunnen dit auteursrecht afdwingen ten aanzien van de op dit auteursrecht inbreukmakende uitgegeven of verdeelde reproducties, waaronder reproducties die de standing van eurobankbiljetten kunnen schaden.

(5)

De ECB en de NCB’s zullen van tijd tot tijd nieuwe series van eurobankbiljetten invoeren met aangescherpte veiligheidskenmerken, profiterend van sinds de invoering van de eerste serie geboekte vooruitgang in bankbiljettentechnologie.

(6)

Het recht van de ECB en de NCB’s om eurobankbiljetten uit te geven omvat de bevoegdheid tot het nemen van alle noodzakelijke juridische maatregelen ter bescherming van de integriteit van de eurobankbiljetten als betaalmiddel. De ECB dient maatregelen te nemen voor een minimumbeschermingsniveau in alle lidstaten die de euro als munt hebben, teneinde te verzekeren dat het publiek reproducties kan onderscheiden van eurobankbiljetten die worden uitgegeven door de ECB en de NCB’s en volgens artikel 2, onder a) van Verordening (EG) nr. 1338/2001 van de Raad van 28 juni 2001 tot vaststelling van maatregelen die noodzakelijk zijn voor de bescherming van de euro tegen valsemunterij (3), geen valse bankbiljetten zijn (hierna „echte eurobankbiljetten”). Het is derhalve nodig gemeenschappelijke regels vast te stellen volgens welke de reproductie van de eurobankbiljetten wordt toegestaan.

(7)

De bepalingen in dit besluit dienen de toepassing van strafrecht, in het bijzonder inzake valsemunterij, onverlet te laten.

(8)

Reproducties van eurobankbiljetten in elektronische vorm worden slechts dan als wetmatig beschouwd, indien door de producent van deze elektronische reproducties voldoende technische maatregelen zijn genomen om het afdrukken van dergelijke elektronische reproducties te voorkomen, indien het publiek deze afdrukken zou kunnen verwarren met echte eurobankbiljetten.

(9)

De bevoegdheid tot het nemen van maatregelen ter bescherming van de integriteit van echte eurobankbiljetten als betaalmiddel omvat de bevoegdheid een gemeenschappelijke regeling vast te stellen krachtens welke de NCB’s bereid zijn beschadigde echte eurobankbiljetten te vervangen. Krachtens deze regeling wordt bepaald welke categorieën eurobankbiljetten de NCB’s moeten inhouden indien deze ter vervanging worden aangeboden.

(10)

Er gelden minimumvoorschriften ten aanzien van de afmetingen voor het deel van het originele eurobankbiljet dat moet worden aangeboden om voor vervanging in aanmerking te komen. Deze afmetingen dienen te worden uitgedrukt als een percentage van de oppervlakte van het originele eurobankbiljet voor de beschadiging, teneinde verkeerde metingen te voorkomen, bijvoorbeeld wanneer door het krimpen van het eurobankbiljet de beschadiging aan het eurobankbiljet is ontstaan.

(11)

Verordening (EG) nr. 1338/2001 vereist dat kredietinstellingen en, binnen het kader van hun betalingswerkzaamheden, overige betalingsdienstaanbieders en andere instellingen alsmede alle andere instellingen die beroepshalve deelnemen aan de verwerking en verstrekking van bankbiljetten en muntstukken aan het publiek, waarborgen dat eurobankbiljetten en munten die zij hebben ontvangen en voornemens zijn weer in omloop te brengen, worden gecontroleerd op echtheid en dat vervalsingen worden opgespoord.

(12)

Aangezien antidiefstalapparatuur echte eurobankbiljetten kan beschadigen ingeval van een misdrijf, of een poging daartoe, dient gewaarborgd te worden dat in zulke gevallen alleen het slachtoffer van een dergelijk misdrijf, of een poging daartoe, bankbiljetten ter vervanging kan aanbieden.

(13)

Om alle in artikel 6, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1338/2001 bedoelde instellingen en economische subjecten tot de juiste omgang met antidiefstalapparatuur aan te moedigen, is het aangewezen dat de NCB’s de verwerkers van bankbiljetten een vergoeding aanrekenen voor de analyse, die deze NCB’s uitvoeren in verband met de vervanging van echte eurobankbiljetten die door antidiefstalapparatuur beschadigd zijn.

(14)

Deze vergoeding wordt niet aangerekend ingeval de beschadiging voortvloeit uit roof of diefstal of een poging daartoe en, teneinde onbeduidende vergoedingen te vermijden, dient de vergoeding voorts slechts dan in rekening gebracht te worden, indien een minimumaantal beschadigde echte eurobankbiljetten ter vervanging wordt aangeboden.

(15)

Echte eurobankbiljetten die door het gebruik van antidiefstalapparatuur in grote hoeveelheden zijn beschadigd, dienen in sets van een minimumaantal eurobankbiljetten ter vervanging worden aangeboden, indien NCB’s zulks verlangen.

(16)

Ter ondersteuning van de inspanningen voor een versterkte veiligheid van de cashcyclus en teneinde het bestraffen van het gebruik van antidiefstalapparatuur te vermijden, is het aangewezen de in artikel 6, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1338/2001 bedoelde instellingen en economische subjecten, die door antidiefstalapparatuur per ongeluk beschadigde echte eurobankbiljetten ter vervanging aanbieden, op de ontvangstdag van die bankbiljetten, te crediteren zoals bij reguliere deponeringen van contanten.

(17)

Om de Europese Unie te steunen in het voorkomen van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme, is het passend dat het Eurosysteem specificeert hoe het aanvragen door een verzoeker voor de vervanging van beschadigde echte eurobankbiljetten met een waarde van minstens 7 500 EUR behandelt. Die regels laten strengere identificatie- en rapportagevereisten onverlet, zoals goedgekeurd door de lidstaten bij de implementatie van Richtlijn 2005/60/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 oktober 2005 tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme (4).

(18)

Het alleenrecht van de ECB om machtiging te geven tot de uitgifte van eurobankbiljetten binnen de Gemeenschap omvat de bevoegdheid tot het uit circulatie nemen van eurobankbiljetten en de bevoegdheid een gemeenschappelijke regeling in te voeren krachtens welke de ECB en de NCB’s het uit circulatie nemen kunnen uitvoeren,

a)

het symbool van de Europese Unie;

b)

de naam van de munteenheid in Romeinse en Griekse lettertekens en daarnaast, voor de tweede serie eurobankbiljetten, de naam van de munt in het Cyrillische alfabet;

c)

de initialen van de ECB zoals gebruikt in de verschillende officiële talen van de Europese Unie; voor de eerste serie eurobankbiljetten worden de initialen van de ECB beperkt tot de volgende vijf officiële talen: BCE, ECB, EZB, EKT en EKP en, daarnaast, worden voor de tweede serie eurobankbiljetten de initialen van de ECB beperkt tot de volgende negen officiële talen: BCE, ECB, ЕЦБ, EZB, EKP, EKT, EKB, BĊE en EBC;

d)

het ©-symbool om aan te duiden dat het auteursrecht bij de ECB berust; en

e)

de handtekening van de president van de ECB.

a)

de afmetingen van het beeld; of

b)

de materialen of technieken voor de productie ervan; of

c)

of al dan niet elementen van het ontwerp van het eurobankbiljet, bijvoorbeeld letters of symbolen, gewijzigd zijn of toegevoegd.

a)

aan één zijde bedrukte reproducties van het eurobankbiljet, zoals in artikel 1 omschreven, mits de afmeting ervan 125 % of meer bedraagt van zowel de lengte als de breedte, of 75 % of minder van zowel de lengte als de breedte van het desbetreffende in artikel 1 omschreven eurobankbiljet; of

b)

aan twee zijden bedrukte reproducties van het eurobankbiljet, zoals in artikel 1 omschreven, mits de afmeting ervan 200 % of meer bedraagt van zowel de lengte als de breedte, of 50 % of minder van zowel de lengte als de breedte van het desbetreffende in artikel 1 omschreven eurobankbiljet; of

c)

reproducties van onderscheiden ontwerpelementen van een eurobankbiljet, zoals omschreven in artikel 1, met dien verstande dat een dergelijk ontwerpelement niet is afgebeeld op een achtergrond die enige gelijkenis vertoont met een bankbiljet; of

d)

aan één zijde bedrukte reproducties van een deel van de voorzijde of de achterzijde van een eurobankbiljet, met dien verstande dat dat deel kleiner is dan één derde van de oorspronkelijke voor-, dan wel achterzijde van het eurobankbiljet, zoals omschreven in artikel 1; of

e)

reproducties gemaakt van materiaal dat duidelijk verschilt van papier en dat er duidelijk anders uitziet dan het materiaal dat voor bankbiljetten wordt gebruikt; of

f)

niet-tastbare reproducties die elektronisch beschikbaar zijn op websites, per draad of draadloos, of via andere middelen die het publiek de mogelijkheid bieden toegang te verkrijgen tot deze niet-tastbare reproducties op een door hen individueel gekozen plaats en tijdstip, met dien verstande dat:

—

de lengte van het woord SPECIMEN bedraagt minstens 75 % van de lengte van de reproductie, en

—

de hoogte van het woord SPECIMEN bedraagt minstens 15 % van de breedte van de reproductie, en

—

het woord SPECIMEN wordt in een niet-doorzichtige (opaak) kleur afgebeeld en contrasteert met de hoofdkleur van het desbetreffende eurobankbiljet, zoals omschreven in artikel 1.

a)

meer dan 50 % van het eurobankbiljet wordt aangeboden; of

b)

50 % of minder van het eurobankbiljet wordt aangeboden, als de aanvrager aantoont dat de ontbrekende delen zijn vernietigd.

a)

indien betwijfeld wordt of de aanvrager de rechthebbende is op de eurobankbiljetten: de verzoeker identificeert zich, en bewijst dat hij de eigenaar is of op andere gronden als verzoeker mag optreden;

b)

indien betwijfeld wordt dat de eurobankbiljetten echt zijn: dient de aanvrager zich te identificeren;

c)

indien met inkt bevlekte, vervuilde of geïmpregneerde echte eurobankbiljetten worden aangeboden: geeft de aanvrager schriftelijk uitleg over de aard van de vlek, vervuiling of impregnatie;

d)

indien de echte eurobankbiljetten zijn beschadigd door antidiefstalapparatuur: geeft de verzoeker een schriftelijke verklaring over de oorzaak van de neutralisatie;

e)

indien de echte eurobankbiljetten zijn beschadigd door antidiefstalapparatuur in samenhang met roof, diefstal of enige andere criminele activiteit, dan wel een poging daartoe: worden de bankbiljetten slechts vervangen op verzoek van de eigenaar, of diegene die op andere gronden als verzoeker mag optreden, indien deze het slachtoffer is van de desbetreffende criminele activiteit, dan wel een poging daartoe, die resulteert in de beschadiging van de bankbiljetten;

f)

indien echte eurobankbiljetten zijn beschadigd door antidiefstalapparatuur en zijn aangeboden door de in artikel 6, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1338/2001 genoemde instellingen en economische subjecten: geven die instellingen en economische subjecten een schriftelijke verklaring over de oorzaak van de neutralisatie, de verwijzing naar en de kenmerken van antidiefstalapparatuur, details van de partij die de beschadigde bankbiljetten aanbiedt en de aanbiedingsdatum;

g)

indien de echte eurobankbiljetten in grote hoeveelheden zijn beschadigd door de activering van antidiefstalapparatuur: voor zover mogelijk en indien door de NCB’s verlangd, dienen zij te worden aangeboden in sets van 100 eurobankbiljetten, met dien verstande dat het aantal aangeboden eurobankbiljetten volstaat om zulke sets samen te stellen;

h)

indien de in artikel 6, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1338/2001 genoemde instellingen en economische subjecten in één of meerdere transacties beschadigde echte eurobankbiljetten met een van waarde van minstens 7 500 EUR ter vervanging aanbieden: verstrekken die instellingen en economische subjecten documentatie inzake de herkomst van de bankbiljetten en de identificatie van de klant of, indien toepasselijk, van de uiteindelijk begunstigde zoals bedoeld in Richtlijn 2005/60/EG. Deze verplichting geldt eveneens indien onzeker is of de drempelwaarde van 7 500 EUR werd bereikt. De regels in dit lid laten eventuele strengere identificatie- en rapportagevereisten onverlet, zoals goedgekeurd door de lidstaten bij de implementatie van Richtlijn 2005/60/EG.

a)

indien de NCB’s weten dat de echte eurobankbiljetten moedwillig zijn beschadigd, dan wel zij voldoende redenen hebben om zulks te vermoeden, weigeren zij de vervanging ervan en houden zij de eurobankbiljetten in, teneinde te vermijden dat zulke eurobankbiljetten weer in omloop komen of te voorkomen dat de aanvrager deze eurobankbiljetten aan een andere NCB ter vervanging aanbiedt. Niettemin vervangen zij de beschadigde echte eurobankbiljetten, hetzij indien zij weten dat de aanvragers te goeder trouw zijn, of voldoende redenen hebben om zulks te vermoeden, dan wel indien de aanvragers kunnen bewijzen dat zij te goeder trouw zijn. Eurobankbiljetten die slechts in geringe mate beschadigd zijn, bijvoorbeeld door aantekeningen, cijfers of korte zinnen, worden in beginsel niet beschouwd als moedwillig beschadigde eurobankbiljetten; en

b)

indien de NCB’s weten dat een strafbaar feit is gepleegd, dan wel zij voldoende redenen hebben om zulks te vermoeden, weigeren zij de vervanging van de beschadigde echte eurobankbiljetten. Tegen afgifte van een ontvangstbewijs houden zij de beschadigde echte eurobankbiljetten in en overhandigen deze als bewijsmateriaal aan de bevoegde autoriteiten, teneinde strafrechtelijk onderzoek te initiëren of een lopend strafrechtelijk onderzoek te ondersteunen. Na afloop van het onderzoek komen de echte eurobankbiljetten in aanmerking voor vervanging onder de in lid 1 en 2 vastgelegde voorwaarden, tenzij de bevoegde autoriteiten anders beslissen;

c)

indien de NCB’s weten, dat de beschadigde echte eurobankbiljetten dusdanig zijn besmet dat zij een gezondheids- en veiligheidsrisico vormen, dan wel zij voldoende redenen hebben om zulks te vermoeden, vervangen zij de beschadigde echte eurobankbiljetten, indien de verzoeker de bevoegde autoriteiten een gezondheids- en veiligheidsbeoordeling kan overleggen.

a)

de eurobankbiljetten niet beschadigd zijn in samenhang met roof, diefstal of enige andere criminele activiteit;

b)

de NCB direct kan verifiëren dat het verzochte bedrag ruwweg strookt met de waarde van de aangeboden bankbiljetten; en

c)

enige andere door de NCB vereiste informatie werd verstrekt.

—

het type dat of de serie eurobankbiljetten die uit circulatie wordt genomen; en

—

de duur van de vervangingsperiode; en

—

de datum waarop het type of de serie eurobankbiljetten de hoedanigheid van wettig betaalmiddel verliest; en

—

de behandeling van de ingeleverde eurobankbiljetten nadat de vervangingsperiode is verstreken en/of deze hun hoedanigheid van wettig betaalmiddel hebben verloren.

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/43

(1)

Gezien de ervaring met de toepassing en de uitleg van Richtsnoer ECB/2003/5 van 20 maart 2003 betreffende de tenuitvoerlegging van maatregelen tegen niet-conforme reproducties van eurobankbiljetten (2) en betreffende de vervanging en het uit circulatie nemen van eurobankbiljetten, en in het belang van een consistente verwijzing naar echte eurobankbiljetten, die wettig betaalmiddel zijn, is het aangewezen slechts de term „beschadigd” te gebruiken.

(2)

Richtsnoer ECB/2003/5 dient derhalve dienovereenkomstig gewijzigd te worden,

30.4.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 118/44