10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/1

(1)

Met Besluit 2010/656/GBVB werd Gemeenschappelijk Standpunt 2004/852/GBVB van de Raad (2) ingetrokken en werden de beperkende maatregelen tegen Ivoorkust verlengd teneinde uitvoering te geven aan Resolutie 1572 (2004) van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties en de resoluties die daarop het vervolg vormen. Met Verordening (EG) nr. 174/2005 van de Raad (3), die is vastgesteld om uitvoering te geven aan Gemeenschappelijk Standpunt 2004/852/GBVB, wordt nu op het niveau van de Unie uitvoering gegeven aan Besluit 2010/656/GBVB door beperkingen in te stellen op het leveren aan Ivoorkust van bijstand in verband met militaire activiteiten.

(2)

Het is aangewezen om te voorzien in een aanvullende afwijking van het verbod op de verkoop, levering, overdracht en uitvoer van uitrusting die voor binnenlandse repressie kan worden gebruikt, zodat in voorkomend geval toestemming kan worden verleend voor bepaalde uitrusting voor civiel gebruik in de mijnbouw of infrastructuurprojecten, naar aanleiding van de vaststelling van Besluit (GBVB) 2015/202 van de Raad (4).

(3)

Deze maatregel valt onder het toepassingsgebied van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie en derhalve is EU-regelgeving noodzakelijk voor de tenuitvoerlegging, om te garanderen dat de maatregel in alle lidstaten uniform door de marktdeelnemers wordt toegepast.

(4)

Verordening (EG) nr. 174/2005 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

1)

Artikel 1 wordt geschrapt.

2)

Artikel 4 bis wordt vervangen door:

„Artikel 4 bis

1.   In afwijking van artikel 3 kan de in bijlage II vermelde bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de exporteur is gevestigd, of in het geval dat de exporteur niet binnen de Unie is gevestigd, de lidstaat van waaruit de uitrusting wordt verkocht, geleverd, overgebracht of uitgevoerd, op door haar passend geachte voorwaarden toestemming geven voor de verkoop, levering, overdracht of uitvoer van niet-dodelijke uitrusting als bedoeld in bijlage I, na te hebben vastgesteld dat de niet-dodelijke uitrusting uitsluitend bestemd is om de veiligheidstroepen van Ivoorkust in staat te stellen slechts passend en proportioneel geweld te gebruiken voor de handhaving van de openbare orde.

2.   In afwijking van artikel 3 kan de in bijlage II vermelde bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de exporteur is gevestigd, of in het geval dat de exporteur niet binnen de Unie is gevestigd, de lidstaat van waaruit de uitrusting wordt verkocht, geleverd, overgebracht of uitgevoerd, op door haar passend geachte voorwaarden toestemming geven voor de verkoop, levering, overdracht of uitvoer van de in bijlage I bedoelde uitrusting die voor binnenlandse repressie zou kunnen worden gebruikt, indien deze uitrusting uitsluitend bestemd is ter ondersteuning van de hervorming van de veiligheidssector in Ivoorkust en voor ondersteuning of gebruik door de Operatie van de Verenigde Naties in Ivoorkust (UNOCI) en de Franse troepen die deze ondersteunen.

3.   De in de leden 1 en 2 bedoelde toestemming wordt verleend in overeenstemming met de uitvoeringsbepalingen van de artikelen 11 en 12 van Verordening (EG) nr. 428/2009 en is geldig in de gehele Unie.

4.   De betrokken lidstaat brengt de andere lidstaten en de Europese Commissie binnen twee weken op de hoogte van elk geval waarin op grond van dit artikel toestemming is verleend.

5.   Er wordt geen toestemming verleend voor activiteiten die reeds hebben plaatsgevonden.”

3)

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 4 ter

1.   In afwijking van artikel 3 kan de in bijlage II vermelde bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de exporteur is gevestigd, of in het geval dat de exporteur niet binnen de Unie is gevestigd, de lidstaat van waaruit de uitrusting wordt verkocht, geleverd, overgebracht of uitgevoerd, op door haar passend geachte voorwaarden toestemming geven voor de verkoop, levering, overdracht of uitvoer van de in punt 4 van bijlage I bedoelde uitrusting, indien deze uitrusting alleen wordt gebruikt voor civiele toepassingen in de mijnbouw of infrastructuurprojecten.

2.   De in lid 1 bedoelde toestemming wordt verleend in overeenstemming met de uitvoeringsbepalingen van de artikelen 11 en 12 van Verordening (EG) nr. 428/2009. De toestemming is in de gehele Unie geldig.

3.   Exporteurs verstrekken de bevoegde autoriteiten alle relevante informatie voor de beoordeling van hun vergunningsaanvraag.

4.   De bevoegde autoriteit verleent geen toestemming voor de verkoop, levering, overdracht of uitvoer van de in punt 4 van bijlage I bedoelde uitrusting, tenzij deze autoriteit heeft vastgesteld dat de uitrusting alleen bestemd is voor civiele toepassingen in de mijnbouw of infrastructuurprojecten.

5.   De betrokken lidstaat stelt de andere lidstaten en de Commissie ten minste een week vooraf in kennis van zijn voornemen om toestemming te geven, als bedoel in lid 1.

6.   Er wordt geen toestemming verleend voor activiteiten die reeds hebben plaatsgevonden.”

4)

De titel van bijlage I wordt vervangen door:

„Lijst van de uitrusting die voor interne repressie zou kunnen worden gebruikt, als bedoeld in de artikelen 3, 4 bis en 4 ter”

5)

De titel van bijlage II wordt vervangen door:

„Lijst van bevoegde autoriteiten, bedoeld in de artikelen 4 bis en 4 ter”

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/4

(1)

Overeenkomstig artikel 53, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft de Commissie zich gebogen over de door Duitsland ingediende aanvraag tot goedkeuring van een wijziging van het productdossier van de beschermde geografische aanduiding „Schwäbische Maultaschen”/„Schwäbische Suppenmaultaschen”, die bij Verordening (EG) nr. 991/2009 van de Commissie (2) is geregistreerd.

(2)

Aangezien de betrokken wijziging niet minimaal is in de zin van artikel 53, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1151/2012, heeft de Commissie de wijzigingsaanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van die verordening bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3).

(3)

Aangezien de Commissie geen enkel bezwaar overeenkomstig artikel 51 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft ontvangen, moet de wijziging van het productdossier worden goedgekeurd,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/5

(1)

Overeenkomstig artikel 53, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft de Commissie zich gebogen over de door Frankrijk ingediende aanvraag tot goedkeuring van een wijziging van het productdossier van de beschermde oorsprongsbenaming „Ossau-Iraty”, die is geregistreerd bij Verordening (EG) nr. 1107/96 van de Commissie (2), als gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1660/2003 (3).

(2)

Aangezien de betrokken wijziging niet minimaal is in de zin van artikel 53, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1151/2012, heeft de Commissie de wijzigingsaanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van die verordening bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (4).

(3)

Aangezien de Commissie geen enkel bezwaar overeenkomstig artikel 51 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft ontvangen, moet de wijziging van het productdossier worden goedgekeurd,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/6

(1)

Overeenkomstig artikel 53, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft de Commissie zich gebogen over de door Frankrijk ingediende aanvraag tot goedkeuring van een wijziging van het productdossier van de beschermde oorsprongsbenaming „Brocciu corse”/„Brocciu”, die is geregistreerd bij Verordening (EG) nr. 1107/96 van de Commissie (2), als gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 828/2003 (3).

(2)

Aangezien de betrokken wijziging niet minimaal is in de zin van artikel 53, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1151/2012, heeft de Commissie de wijzigingsaanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van die verordening bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (4).

(3)

Aangezien de Commissie geen enkel bezwaar overeenkomstig artikel 51 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft ontvangen, moet de wijziging van het productdossier worden goedgekeurd,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/7

(1)

Overeenkomstig artikel 53, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft de Commissie zich gebogen over de door Italië ingediende aanvraag tot goedkeuring van een wijziging van het productdossier van de beschermde oorsprongsbenaming „Toma Piemontese”, die is geregistreerd bij Verordening (EG) nr. 1263/96 van de Commissie (2).

(2)

Aangezien de betrokken wijziging niet minimaal is in de zin van artikel 53, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1151/2012, heeft de Commissie de wijzigingsaanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van die verordening bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3).

(3)

Aangezien de Commissie geen enkel bezwaar overeenkomstig artikel 51 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft ontvangen, moet de wijziging van het productdossier worden goedgekeurd,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/8

(1)

Overeenkomstig artikel 53, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft de Commissie zich gebogen over de aanvraag tot goedkeuring van een wijziging van het productdossier van de beschermde oorsprongsbenaming „Aglio Bianco Polesano”, die bij Verordening (EG) nr. 1175/2009 van de Commissie is geregistreerd (2).

(2)

Aangezien de betrokken wijziging niet minimaal is in de zin van artikel 53, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1151/2012, heeft de Commissie de wijzigingsaanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van die verordening bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3).

(3)

Aangezien de Commissie geen enkel bezwaar overeenkomstig artikel 51 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft ontvangen, moet de wijziging van het productdossier worden goedgekeurd,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/9

(1)

Verordening (EG) nr. 798/2008 van de Commissie (3) stelt de voorschriften vast inzake veterinaire certificering voor de invoer in en de doorvoer, met inbegrip van opslag tijdens doorvoer, door de Unie van pluimvee en pluimveeproducten („de producten”). De verordening bepaalt dat de producten alleen mogen worden ingevoerd in en doorgevoerd door de Unie uit de in de kolommen 1 en 3 van de tabel in deel 1 van bijlage I bij de verordening vermelde derde landen, gebieden, zones of compartimenten.

(2)

Verordening (EG) nr. 798/2008 stelt ook de voorwaarden vast waaronder een derde land, gebied, zone of compartiment als vrij van hoogpathogene aviaire influenza (HPAI) mag worden beschouwd.

(3)

Canada is opgenomen in deel 1 van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 798/2008 als een derde land waaruit de invoer in en de doorvoer door de Unie van de producten voor zijn hele grondgebied is toegestaan.

(4)

Een overeenkomst tussen de Unie en Canada (4) voorziet in een snelle wederzijdse erkenning van regionale maatregelen in het geval van een ziekte-uitbraak in de Unie of in Canada („de Overeenkomst”).

(5)

Canada heeft op 4 december 2014 de aanwezigheid van HPAI van het subtype H5N2 op zijn grondgebied bevestigd en mag daarom niet langer als vrij van die ziekte worden beschouwd. De veterinaire autoriteiten van Canada hebben onmiddellijk de afgifte opgeschort van veterinaire certificaten voor zendingen van producten die bestemd zijn voor de uitvoer naar de Unie. Canada heeft ook een ruimingsbeleid ingevoerd om HPAI te bestrijden en de verspreiding ervan te beperken.

(6)

Canada heeft informatie verstrekt over de epidemiologische situatie op zijn grondgebied en de maatregelen die het heeft genomen ter voorkoming van de verdere verspreiding van HPAI, en de Commissie heeft deze informatie nu geëvalueerd. Aan de hand van deze evaluatie, de verbintenissen die in de Overeenkomst zijn vastgesteld en de door Canada verstrekte garanties kan ervan worden uitgegaan dat, ter bestrijding van de risico's die gepaard gaan met het binnenbrengen van de producten in de Unie, het zou moeten volstaan de beperkingen op het binnenbrengen van producten in de Unie alleen te doen gelden voor het door HPAI getroffen gebied, waarvoor door de veterinaire autoriteiten van Canada beperkende maatregelen zijn ingesteld als gevolg van de huidige uitbraken.

(7)

Bijlage I bij Verordening (EG) nr. 798/2008 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/12

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/15

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1005/2008 is een EU-systeem tot stand gebracht om illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij (IOO) te voorkomen, tegen te gaan en te beëindigen.

(2)

In hoofdstuk VI van Verordening (EG) nr. 1005/2008 is de procedure vastgesteld met betrekking tot de identificatie (ook wel „aanmerking” genoemd) van niet-meewerkende derde landen, de stappen ten aanzien van landen die zijn aangemerkt als niet-meewerkend derde land, de vaststelling van een lijst van niet-meewerkende derde landen, de schrapping van landen van de lijst van niet-meewerkende derde landen, de bekendmaking van de lijst van niet-meewerkende derde landen en noodmaatregelen.

(3)

Overeenkomstig artikel 32 van Verordening (EG) nr. 1005/2008 heeft de Commissie door middel van het besluit van de Commissie van 15 november 2012 (2) acht derde landen in kennis gesteld van de mogelijkheid dat zij worden aangemerkt als land dat de Commissie beschouwt als niet-meewerkend derde land.

(4)

In het besluit van 15 november 2012 heeft de Commissie informatie opgenomen betreffende de essentiële feiten en overwegingen die aan de identificatie ten grondslag liggen.

(5)

Eveneens op 15 november 2012 heeft de Commissie de acht derde landen in afzonderlijke brieven meegedeeld dat zij de mogelijkheid overwoog om hen als niet-meewerkende derde landen aan te merken.

(6)

De Commissie heeft in deze brieven beklemtoond dat de betrokken landen konden voorkomen om overeenkomstig de artikelen 31 en 33 van Verordening (EG) nr. 1005/2008 als niet-meewerkend derde land te worden aangemerkt en voor opneming in de lijst te worden voorgesteld door in nauwe samenwerking met de Commissie een actieplan vast te stellen om de in het besluit van de Commissie van 15 november 2012 vermelde tekortkomingen te verhelpen.

(7)

Bijgevolg heeft de Commissie de acht betrokken derde landen verzocht: i) alle nodige maatregelen te nemen voor de tenuitvoerlegging van de maatregelen die zijn vervat in de door de Commissie voorgestelde actieplannen; ii) de tenuitvoerlegging van de maatregelen die zijn vervat in de door de Commissie voorgestelde actieplannen te beoordelen; iii) elke zes maanden gedetailleerde verslagen naar de Commissie te zenden met een beoordeling van de tenuitvoerlegging van elke maatregel, onder meer met betrekking tot de individuele en/of algemene doeltreffendheid bij het waarborgen van de volledige conformiteit van de visserijcontroleregeling.

(8)

De acht betrokken derde landen hebben de gelegenheid gekregen schriftelijk te antwoorden op kwesties die expliciet staan vermeld in het besluit van de Commissie van 15 november 2012 alsook op andere relevante gegevens, zodat zij bewijsmateriaal konden aanvoeren om de in het besluit van 15 november 2012 naar voren gebrachte feiten te weerleggen of aan te vullen of, indien van toepassing, een actieplan met het oog op verbetering van de situatie konden aannemen en maatregelen konden nemen om de situatie te verhelpen. De acht landen kregen het recht aanvullende informatie te vragen of te verstrekken.

(9)

Op 15 november 2012 heeft de Commissie de dialoog met de acht derde landen geopend en heeft zij erop gewezen dat een termijn van zes maanden haars inziens in beginsel voldoende is om een overeenkomst te bereiken.

(10)

De Commissie is doorgegaan met het verzamelen en verifiëren van alle gegevens die zij noodzakelijk achtte. De mondelinge en schriftelijke reacties van de acht landen op het besluit van de Commissie van 15 november 2012 werden in overweging en in aanmerking genomen. De acht landen werden mondeling dan wel schriftelijk op de hoogte gehouden van de beraadslagingen van de Commissie.

(11)

Op 24 maart 2014 werd Uitvoeringsbesluit 2014/170/EU (3), vastgesteld. Drie van de acht landen waarop het besluit van 15 november 2012 betrekking heeft, werden aangemerkt als niet-meewerkende derde landen aangezien zij, ondanks het nemen van enkele maatregelen, zich nog steeds niet hadden gekweten van de verplichtingen die zij krachtens internationaal recht als vlaggen- of kuststaat dienen te vervullen om IOO-visserij te voorkomen, tegen te gaan en te beëindigen.

(12)

Bij Uitvoeringsbesluit 2014/715/EU (4) heeft de Commissie de Democratische Socialistische Republiek Sri Lanka („Sri Lanka”) geïdentificeerd als een derde land dat niet meewerkt bij de bestrijding van IOO-visserij. In overeenstemming met Verordening (EG) nr. 1005/2008 heeft de Commissie gemotiveerd waarom zij van mening was dat Sri Lanka zich niet heeft gekweten van de verplichtingen die het krachtens internationaal recht als vlaggen-, haven-, kust-of marktstaat dient te vervullen om IOO-visserij te voorkomen, tegen te gaan en te beëindigen.

(13)

Derhalve dient in het kader van de tenuitvoerlegging van Verordening (EG) nr. 1005/2008 naar aanleiding van de onderzoeks- en dialoogprocedures die overeenkomstig de in die verordening vastgestelde materiële en procedurele eisen zijn toegepast, dit besluit van de Raad te worden vastgesteld waarbij Sri Lanka op de lijst van niet aan de bestrijding van IOO-visserij deelnemende derde landen wordt geplaatst. Dit besluit is gebaseerd op die onderzoeks- en dialoogprocedures, waaronder de briefwisselingen en de vergaderingen, alsmede het besluit van 15 november 2012 en Uitvoeringsbesluit 2014/715/EU. De motivering van deze procedures en handelingen is dezelfde als die welke ten grondslag ligt aan dit besluit. Dit besluit waarbij Sri Lanka op de lijst van niet aan de bestrijding van IOO-visserij deelnemende derde landen wordt geplaatst, dient tot de in artikel 38 van Verordening (EG) nr. 1005/2008 vermelde gevolgen te leiden.

(14)

Door de vaststelling van dit besluit waarbij Sri Lanka overeenkomstig artikel 33 van Verordening (EG) nr. 1005/2008 op de lijst van niet-meewerkende derde landen wordt geplaatst, is Uitvoeringsbesluit 2014/715/EU waarbij Sri Lanka als een niet-meewerkend derde land wordt aangemerkt, niet langer relevant.

(15)

Overeenkomstig artikel 34, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1005/2008 dient de Raad, met gekwalificeerde meerderheid van stemmen op voorstel van de Commissie, een derde land van de lijst van niet-meewerkende derde landen te schrappen indien dat land aantoont dat de situatie die zijn opneming in de lijst rechtvaardigde, is verholpen. Bij het nemen van een besluit tot schrapping wordt ook in aanmerking genomen of de aangemerkte derde landen concrete maatregelen hebben genomen die een blijvende verbetering van de situatie kunnen bewerkstelligen.

(16)

Op 15 november 2012 heeft de Commissie Sri Lanka overeenkomstig artikel 32 van Verordening (EG) nr. 1005/2008 in kennis gesteld van het feit dat zij de mogelijkheid overwoog Sri Lanka aan te merken als niet-meewerkend derde land en heeft zij Sri Lanka verzocht in nauwe samenwerking met haar diensten een actieplan vast te stellen om de in het besluit van 15 november 2012 vermelde tekortkomingen te verhelpen. In de periode tussen december 2012 en juni 2014 heeft Sri Lanka zijn standpunten schriftelijk te kennen gegeven en met de Commissie vergaderd om ter zake doende punten te bespreken. De Commissie heeft Sri Lanka schriftelijk relevante informatie verschaft. De Commissie is doorgegaan met het verzamelen en verifiëren van alle gegevens die zij noodzakelijk achtte. De mondelinge en schriftelijke reacties van Sri Lanka op het besluit van 15 november 2012 werden in overweging en in aanmerking genomen en Sri Lanka werd mondeling dan wel schriftelijk op de hoogte gehouden van de beraadslagingen van de Commissie. De Commissie concludeerde dat de in het besluit van de Commissie van 15 november 2012 beschreven aandachtspunten en tekortkomingen niet voldoende waren aangepakt door Sri Lanka. Bovendien was de Commissie van oordeel dat de maatregelen in een voorgesteld actieplan niet ten volle werden uitgevoerd.

(17)

In het besluit van 15 november 2012 heeft de Commissie de verplichtingen van Sri Lanka geanalyseerd en heeft zij beoordeeld of het land zijn internationale verplichtingen als vlaggen-, haven-, kust- of marktstaat is nagekomen. De Commissie heeft bij deze beoordeling rekening gehouden met de in artikel 31, leden 4 tot en met 7, van Verordening (EG) nr. 1005/2008 opgenomen parameters.

(18)

In lijn met de bevindingen in het besluit van 15 november 2012 en rekening houdend met de desbetreffende door Sri Lanka verstrekte informatie, het voorgestelde actieplan en de maatregelen die zijn genomen om de situatie te verhelpen, heeft de Commissie beoordeeld of Sri Lanka zijn verplichtingen is nagekomen.

(19)

De belangrijkste tekortkomingen die door de Commissie in het voorgestelde actieplan zijn aangewezen, hielden verband met verscheidene gevallen van niet-naleving van het internationaal recht, die met name betrekking hadden op de niet-vaststelling van een gepast wettelijk kader, het gebrek aan geschikte en doelmatige monitoring, het gebrek aan een controle- en inspectieregeling, het ontbreken van een afschrikkend sanctiestelsel en de ontoereikende tenuitvoerlegging van de vangstcertificeringsregeling. Andere vastgestelde tekortkomingen houden meer algemeen verband met de naleving van internationale verplichtingen, met inbegrip van aanbevelingen en resoluties van regionale organisaties voor visserijbeheer en de voorwaarden voor de registratie van vaartuigen overeenkomstig het internationaal recht. Ook werd melding gemaakt van gebrekkige naleving van aanbevelingen en resoluties van ter zake relevante organen als de Verenigde Naties, met hun Internationale Actieplan tegen illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij. De gebrekkige naleving van niet-bindende aanbevelingen en resoluties is echter slechts als ondersteunend bewijsmateriaal in aanmerking genomen en niet als grond voor de identificatie.

(20)

In Uitvoeringsbesluit 2014/715/EU heeft de Commissie Sri Lanka aangemerkt als niet-meewerkend derde land op grond van Verordening (EG) nr. 1005/2008.

(21)

Wat betreft de mogelijke beperkingen waarmee Sri Lanka als ontwikkelingsland wordt geconfronteerd, dient opgemerkt te worden dat de specifieke ontwikkelingsstatus en de globale prestatie van het land op het gebied van visserij niet worden geschaad door het algemeen ontwikkelingsniveau van Sri Lanka.

(22)

Gezien het besluit van 15 november 2012 en Uitvoeringsbesluit 2014/715/EU, en gezien de dialoog die de Commissie heeft gevoerd met Sri Lanka alsook het resultaat daarvan, kan worden besloten dat de door Sri Lanka in het kader van zijn verplichtingen als vlaggenstaat ondernomen stappen ontoereikend zijn om te voldoen aan de bepalingen van de artikelen 94, 117 en 118 van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee en de artikelen 18, 19 en 20 van de VN-Visbestandenovereenkomst.

(23)

Sri Lanka heeft zich dus niet gekweten van de verplichtingen die het krachtens internationaal recht als vlaggenstaat dient te vervullen om IOO-visserij te voorkomen, tegen te gaan en te beëindigen.

(24)

Gezien de conclusies met betrekking tot Sri Lanka, dient dat land overeenkomstig artikel 33 van Verordening (EG) nr. 1005/2008 te worden toegevoegd aan de lijst van niet-meewerkende derde landen die bij Uitvoeringsbesluit 2014/170/EU, als gewijzigd bij Uitvoeringsbesluit 2014/914/EU van de Raad (5). Uitvoeringsbesluit 2014/170/EU dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

(25)

De handelingen ten aanzien van Sri Lanka in de vorm van toe te passen maatregelen zijn opgenomen in artikel 38 van Verordening (EG) nr. 1005/2008. Het invoerverbod is van toepassing op alle in artikel 2, lid 8, van Verordening (EG) nr. 1005/2008 gedefinieerde bestanden en soorten, aangezien de aanmerking als niet-meewerkend derde land niet is toe te schrijven aan het gebrek aan passende maatregelen in verband met IOO-visserij op een bepaald bestand of een bepaalde soort.

(26)

Er dient te worden opgemerkt dat IOO-visserij onder meer visbestanden uitdunt, habitats in zeegebieden vernietigt, de instandhouding en het duurzame gebruik van mariene rijkdommen ondermijnt, de concurrentie verstoort, de voedselveiligheid in gevaar brengt, eerlijke vissers benadeelt en kustgemeenschappen verzwakt. Gezien de ernst van de problemen met betrekking tot IOO-visserij is het noodzakelijk dat de Unie de maatregelen ten aanzien van Sri Lanka als niet-meewerkend land prompt ten uitvoer legt. Gezien het voorgaande dient dit besluit in werking te treden op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(27)

Overeenkomstig artikel 34, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1005/2008 dient de Raad, op voorstel van de Commissie en met gekwalificeerde meerderheid van stemmen, Sri Lanka van de lijst van niet-meewerkende derde landen te schrappen indien dat land aantoont dat de situatie die de opneming in de lijst rechtvaardigde, is verholpen. Bij het nemen van een besluit tot schrapping dient ook in aanmerking te worden genomen of Sri Lanka concrete maatregelen heeft genomen die een blijvende verbetering van de situatie kunnen bewerkstelligen,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/19

(1)

Artikel 431 van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie en hun lidstaten, enerzijds, en Georgië, anderzijds (1) (hierna „de overeenkomst”), voorziet in voorlopige toepassing van een deel van de overeenkomst.

(2)

Artikel 3 van Besluit 2014/494/EU van de Raad (2) geeft aan welke delen van de overeenkomst voorlopig zullen worden toegepast, waaronder de bepalingen betreffende de oprichting en de werkwijze van het subcomité Sanitaire en fytosanitaire maatregelen (hierna „het SPS-subcomité”), het subcomité douane en het subcomité geografische aanduidingen.

(3)

Overeenkomstig artikel 65, lid 5, van de overeenkomst dient het SPS-subcomité op zijn eerste bijeenkomst zijn werkwijze (reglement van orde) vast te stellen.

(4)

Overeenkomstig artikel 74, lid 3, onder e), van de overeenkomst dient het subcomité douane zijn eigen reglement van orde vast te stellen.

(5)

Overeenkomstig artikel 179, lid 2, van de overeenkomst dient het subcomité geografische aanduidingen zijn eigen reglement van orde vast te stellen.

(6)

Daarom dient het standpunt van de Unie met betrekking tot het toekomstige reglement van orde van deze subcomités vastgesteld te worden,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/37

(1)

De Raad heeft op 29 oktober 2010 Besluit 2010/656/GBVB (1) vastgesteld.

(2)

Er moet een afwijking worden ingevoerd van het verbod op de verkoop, levering, overdracht of uitvoer van uitrusting die kan worden gebruikt voor binnenlandse repressie, teneinde de verkoop, levering, overdracht of uitvoer mogelijk te maken van bepaalde artikelen die uitsluitend bestemd zijn voor civiel gebruik in de mijnbouw of in infrastructuurprojecten.

(3)

De Unie moet verdere actie ondernemen om deze maatregel uit te voeren,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/38

(1)

Er worden steeds meer ruimteactiviteiten ondernomen en deze zijn van cruciaal belang. De ruimte is een bron van rijkdommen voor alle staten in de wereld. Staten die nu nog geen ruimteactiviteiten ontplooien, zouden dat in de toekomst mogelijk wèl kunnen doen. De Unie is daarom van oordeel dat een betere beveiliging van ruimteactiviteiten een belangrijk doel is dat de ontwikkeling en de veiligheid van de staten ten goede zal komen. Deze doelstelling past in het ruimtevaartbeleid van de Unie.

(2)

De Europese Raad heeft op 12 december 2003 de Europese veiligheidsstrategie vastgesteld, waarin de mondiale uitdagingen en dreigingen worden beschreven en waarin wordt gepleit voor een op regels gebaseerde internationale orde met als basis een doeltreffend multilateralisme en goed functionerende internationale instellingen.

(3)

De Europese veiligheidsstrategie erkent het Handvest van de Verenigde Naties als het basiskader waarbinnen de internationale betrekkingen gestalte moeten krijgen, en zorgt voor de versterking van de Verenigde Naties (VN), en de uitrusting ervan teneinde het mogelijk te maken dat opdrachten worden vervuld en doeltreffend wordt opgetreden. De Unie streeft ernaar dat op alle terreinen van de internationale betrekkingen een hechte samenwerking tot stand komt, om onder meer de vrede te handhaven, conflicten te voorkomen en de internationale veiligheid te versterken, conform de doelstellingen en beginselen van het Handvest van de Verenigde Naties.

(4)

De Unie wil transparantie- en vertrouwenwekkende maatregelen ontwikkelen en toepassen als middel om de ruimte veiliger te maken. De Unie is zich voorts in het bijzonder bewust van het feit dat ruimtepuin, ongeacht de herkomst ervan, een gevaar vormt voor huidige en toekomstige activiteiten.

(5)

De Unie kwam op 18 september 2007, als reactie op Resolutie 61/75 van de Algemene Vergadering van de VN van 6 december 2006, met een voorstel voor een internationale gedragscode voor ruimteactiviteiten („de gedragscode”) en startte overlegrondes om tot een eerste ontwerp te komen.

(6)

In zijn conclusies van 8 en 9 december 2008 heeft de Raad van de Europese Unie zijn steun uitgesproken voor het eerste ontwerp van een internationale gedragscode die de staten op vrijwillige basis zouden toepassen en die transparantie- en vertrouwenwekkende maatregelen bevatte, als basis voor overleg met belangrijke derde staten die activiteiten in de ruimte ontplooien of belangen hebben in de ruimte, om ervoor te zorgen dat er een tekst komt die voor een zo groot mogelijk aantal staten aanvaardbaar is.

(7)

Op 27 september 2010, heeft de Raad van de Europese Unie de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (HV) gemachtigd om het overleg voort te zetten en uit te breiden op basis van een herziene ontwerptekst van de gedragscode opgesteld door de Unie naar aanleiding van het overleg met geïnteresseerde staten.

(8)

Het voorstel van de Unie voor een ontwerp van gedragscode is op 5 juni 2012 in Wenen formeel aan de internationale gemeenschap voorgelegd. Vervolgens is een proces van open overleg over de ontwerptekst gestart, met het doel het proces transparanter en inclusiever te maken. Er zijn drie overlegrondes gehouden, de laatste twee over herziene versies van de gedragscode: op 16 en 17 mei 2013 in Kiev, op 20 tot en met 22 november 2013 in Bangkok, en tot slot op 27 en 28 mei 2014 in Luxemburg. Bij elk van deze bijeenkomsten waren deelnemers uit meer dan 60 staten aanwezig, en voor de hele cyclus deelnemers uit meer dan 80 staten.

(9)

Aan het einde van het open overleg van 27 en 28 mei 2014 in Luxemburg, concludeerde de voorzitter dat het proces van drie rondes open overleg, dat in 2013-2014 werd georganiseerd door de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO), en waar het Instituut voor Ontwapeningsonderzoek van de Verenigde Naties (United Nations Institute for Disarmament Research — UNIDIR) bij werd betrokken, waardevol was geweest omdat de deelnemende staten er een beter begrip van elkaars standpunten en bedenkingen door hebben gekregen. Veel deelnemers in Luxemburg waren er sterk voorstander van om over te gaan van de overlegfase naar de onderhandelingsfase. Daarbij zou de tijdens het open overleg opgestelde ontwerptekst van de gedragscode, waaraan veel staten hebben bijgedragen en die nog verder kan worden gewijzigd, als basis voor toekomstige multilaterale onderhandelingen moeten dienen. Een aantal deelnemers aan het proces van open overleg had gewezen op de noodzaak van een of andere vorm van ondersteuning door de VN. Na het open overleg in Luxemburg nam de Unie het initiatief voor een nieuwe ontwerptekst van de gedragscode en gaf zij te kennen te willen nadenken en overleg te willen plegen over de wijze waarop zij de toekomstige multilaterale onderhandelingen, alsmede het onderschrijven en toepassen van de toekomstige gedragscode verder kan ondersteunen.

(10)

Besluit 2012/281/GBVB van de Raad (1), uitgevoerd door UNIDIR, heeft een grote rol gespeeld bij de ondersteuning van dit proces. Het heeft gezorgd voor de verspreiding van informatie, de uitwisseling van standpunten en de opbouw van de capaciteiten van de belanghebbenden over de gedragscode, en heeft geleid tot een groter bewustzijn en begrip van die gedragscode. De belangrijkste activiteiten in dat besluit van de Raad waren de regionale studiebijeenkomsten (Kuala Lumpur, december 2012; Addis Abeba, maart 2013; Mexico-Stad, juni 2013; Astana, oktober 2013) en de hierboven vermelde multilaterale bijeenkomsten in Wenen (juni 2012), Kiev (mei 2013), Bangkok (november 2013) en Luxemburg (mei 2014), die hebben gediend als platform voor een internationale presentatie en bespreking van de gedragscode, en die de inzet van de Unie voor een transparant en inclusief proces hebben laten zien.

(11)

In zijn studie over transparantie- en vertrouwenwekkende maatregelen in de ruimte van 12 juli 2013, heeft de groep van regeringsdeskundigen, die is opgericht door de secretaris-generaal van de VN uit hoofde van Resolutie 65/68 van de Algemene Vergadering van de VN, nota genomen van de presentatie van de gedragscode door de Unie en van het open overleg in Kiev. In de conclusies en aanbevelingen van haar studie steunt de groep van regeringsdeskundigen de inspanningen om tot politieke afspraken te komen, zoals een multilaterale gedragscode ter bevordering van verantwoordelijk optreden in, en een vreedzaam gebruik van, de kosmische ruimte.

(12)

Op 5 december 2013 heeft de Algemene Vergadering van de VN bij consensus Resolutie A/RES/68/50 inzake transparantie- en vertrouwenwekkende maatregelen bij ruimteactiviteiten aangenomen. De Algemene Vergadering van de VN heeft zich daarbij ingenomen getoond met het rapport van de secretaris-generaal van de VN dat de studie van de groep van regeringsdeskundigen bevat, en nota genomen van de presentatie door de Unie van het ontwerp van een gedragscode. In die Resolutie worden de VN-lidstaten verder aangemoedigd de door de groep van regeringsdeskundigen voorgestelde transparantie- en vertrouwenwekkende maatregelen te evalueren en uit te voeren, en wordt de secretaris-generaal verzocht het rapport toe te zenden aan de betrokken entiteiten en organisaties van de VN opdat zij kunnen bijdragen aan een doeltreffende uitvoering van de conclusies en aanbevelingen in het rapport. De betrokken VN-entiteiten en -organisaties worden verder aangemoedigd tot coördinatie van kwesties in verband met de aanbevelingen in het rapport.

(13)

Gezien de dynamiek die is opgebouwd in het door de Unie geleide proces van open overleg over het ontwerp van een gedragscode, en gezien de wens van de internationale partners dat de Unie het voortouw blijft nemen voor de definitieve vaststelling van de gedragscode en de middelen voor de uitvoering ter beschikking stelt zodra de gedragscode wordt vastgesteld, moet de steun voor het proces, dat succesvol van start is gegaan in het kader van Besluit 2012/281/GBVB van de Raad, worden voortgezet op basis van een nieuw besluit van de Raad.

(14)

Het nieuwe besluit van de Raad dient de verdere werkzaamheden tot versterking van het bewustzijn inzake transparantie- en vertrouwenwekkende maatregelen bij ruimteactiviteiten, waaronder het voorstel voor, de onderhandelingen over en de formele vaststelling van een internationale gedragscode, verder te ondersteunen, terwijl bijstand voor de tenuitvoerlegging van de gedragscode en het bijbehorende contactpunt in een toekomstig besluit van de Raad kan worden geregeld.

(15)

Het Bureau van de Verenigde Naties voor ontwapeningszaken (United Nations Office for Disarmament Affairs — UNODA) en UNIDIR dienen door de Raad te worden belast met de technische uitvoering van dit besluit. Terwijl UNODA nu al een centrale rol speelt bij de uitvoering van de aanbevelingen in het rapport van 2013 van de groep van regeringsdeskundigen inzake transparantie- en vertrouwenwekkende maatregelen bij ruimteactiviteiten, zal UNIDIR kunnen voortbouwen op de ervaringen die zijn opgedaan bij regionale outreachactiviteiten uit hoofde van Besluit 2012/281/GBVB,

—

op basis van de in het kader van Besluit 2012/281/GBVB opgedane ervaringen leiding blijven geven aan het multilaterale proces inzake het voorstel voor een internationale gedragscode voor ruimteactiviteiten, waarbij op inclusieve en transparante wijze alle belangstellende staten worden betrokken, teneinde een zo breed mogelijke consensus over de ontwerpgedragscode te vormen zodat deze door de internationale gemeenschap kan worden vastgesteld.

a)

blijven werken aan het verbeteren van de bekendheid met, de kennis van en het inzicht in het voorstel voor een internationale gedragscode en het proces dat door de Unie wordt geleid;

b)

een kader blijven bieden voor het multilaterale proces inzake het voorstel voor een internationale gedragscode voor ruimteactiviteiten, een proces dat de internationale gemeenschap in staat stelt te blijven streven naar een zo breed mogelijke consensus voor het vaststellen van de gedragscode, en daartoe steun te verlenen voor multilaterale bijeenkomsten voor onderhandelingen over de ontwerpgedragscode en voor de formele vaststelling ervan.

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/45

(1)

Beschikking 2007/777/EG van de Commissie (2) stelt de veterinairrechtelijke en gezondheidsvoorschriften vast voor de invoer in, de doorvoer door en de opslag in de Unie van zendingen vleesproducten en behandelde magen, blazen en darmen („de producten”).

(2)

In deel 1 van bijlage II bij Beschikking 2007/777/EG worden de gebieden van derde landen vermeld waaruit het binnenbrengen van de producten in de Unie om veterinairrechtelijke redenen is beperkt en ten aanzien waarvan regionalisatie wordt toegepast. Deel 2 van die bijlage bevat een lijst van derde landen of delen daarvan waaruit het binnenbrengen van de producten in de Unie is toegestaan, op voorwaarde dat de producten de in deel 4 van de bijlage vastgestelde behandeling hebben ondergaan.

(3)

Canada is opgenomen in deel 2 van bijlage II bij Beschikking 2007/777/EG en heeft als land waaruit onder meer producten in de Unie mogen worden binnengebracht die zijn verkregen van pluimvee, gekweekt vederwild en vrij vederwild, die een niet-specifieke behandeling hebben ondergaan zoals vastgesteld in deel 4 van die bijlage („behandeling A”), op voorwaarde dat het vlees waarvan de producten zijn verkregen, voldoet aan de veterinairrechtelijke voorschriften voor vers vlees, met inbegrip van de oorsprong ervan uit een derde land of delen daarvan die vrij zijn van hoogpathogene aviaire influenza (HPAI) zoals vastgesteld in het model van het certificaat in bijlage III bij Beschikking 2007/777/EG.

(4)

Een overeenkomst tussen de Unie en Canada (3) voorziet in een snelle wederzijdse erkenning van regionalisatiemaatregelen in het geval van ziekte-uitbraken in de Unie of in Canada („de Overeenkomst”).

(5)

Op pluimveebedrijven in de Canadese provincie British Columbia zijn uitbraken van HPAI van het subtype H5N2 bevestigd.

(6)

Gezien de huidige epidemiologische situatie voor HPAI in Canada is behandeling A ontoereikend om de risico's voor de diergezondheid weg te nemen die verbonden zijn aan het binnenbrengen in de Unie van producten die zijn verkregen van vlees van pluimvee, gekweekte loopvogels en vrij vederwild. Deze producten moeten ten minste de in deel 4 van bijlage II bij Beschikking 2007/777/EG vastgestelde „behandeling D” ondergaan ter voorkoming van het binnenbrengen van het HPAI-virus in de Unie.

(7)

Canada heeft informatie verstrekt over de epidemiologische situatie op zijn grondgebied en de maatregelen die het heeft genomen ter voorkoming van de verdere verspreiding van HPAI, en de Commissie heeft deze informatie geëvalueerd. Aan de hand van deze evaluatie, de verbintenissen die in de Overeenkomst zijn vastgesteld en de door Canada verstrekte garanties kan ervan worden uitgegaan dat het vereisen van behandeling D zou moeten volstaan ter bestrijding van de risico's die gepaard gaan met het binnenbrengen in de Unie van producten die zijn verkregen van vlees van pluimvee, gekweekte loopvogels en vrij vederwild uit het getroffen gebied, waarvoor door de veterinaire autoriteiten van Canada beperkende maatregelen zijn ingesteld als gevolg van de huidige uitbraken van HPAI. De delen 2 en 4 van bijlage II bij Beschikking 2007/777/EG moeten daarom worden gewijzigd.

(8)

Beschikking 2007/777/EG moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/48

(1)

Beschikking 2006/415/EG van de Commissie (5) bevat bepaalde beschermende maatregelen die moeten worden getroffen om te voorkomen dat hoogpathogene aviaire influenza zich verspreidt, waaronder de instelling van gebieden A en B na een vermoedelijke of bevestigde uitbraak van die ziekte. Die gebieden zijn opgenomen in de tabel in de bijlage bij die beschikking.

(2)

Naar aanleiding van een bevestigde uitbraak van hoogpathogene aviaire influenza van het subtype H5N1 in Bulgarije heeft die lidstaat overeenkomstig Beschikking 2006/415/EG beschermende maatregelen genomen en gebieden A en B ingesteld, zoals bepaald in artikel 4 van die beschikking.

(3)

De Commissie heeft die maatregelen samen met Bulgarije bestudeerd en is van oordeel dat de grenzen van de door de bevoegde autoriteit van die lidstaat ingestelde gebieden A en B op voldoende afstand van de plaats van de uitbraak liggen. Derhalve kunnen de gebieden A en B in Bulgarije worden bevestigd en kan de duur van die regionalisering worden vastgesteld.

(4)

De gebieden A en B in Bulgarije moeten worden opgenomen in de lijst in de bijlage bij Beschikking 2006/415/EG.

(5)

De bijlage bij Beschikking 2006/415/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/52

(1)

De fabrikant Daimler AG („de aanvrager”) heeft op 14 november 2013 een aanvraag ingediend voor goedkeuring van efficiënte buitenverlichting met het gebruik van lichtdioden (leds) als een innoverend technologiepakket. De aanvraag is beoordeeld op volledigheid overeenkomstig artikel 4 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 725/2011 van de Commissie (2). De Commissie stelde vast dat in de oorspronkelijke aanvraag relevante informatie ontbrak en verzocht de aanvrager ze te completeren. Op 14 mei 2014 heeft de aanvrager die informatie verstrekt. De aanvraag werd volledig geacht en de periode waarbinnen de Commissie de aanvraag moest beoordelen, ging in op de dag na de datum van officiële ontvangst van de complete informatie, d.w.z. op 15 mei 2014.

(2)

De aanvraag is beoordeeld overeenkomstig artikel 12 van Verordening (EG) nr. 443/2009, Uitvoeringsverordening (EU) nr. 725/2011 en de Technical Guidelines for the preparation of applications for the approval of innovative technologies pursuant to Regulation (EC) No 443/2009 („de technische richtsnoeren”) (3).

(3)

De aanvraag verwijst naar efficiënte buitenverlichting met het gebruik van lichtdioden in de dimlichtkoplamp, de grootlichtkoplamp, de breedtelichten en de kentekenplaat. Dit technologiepakket lijkt sterk op de innoverende technologieën die bij de uitvoeringsbesluiten 2013/128/EU (4) en 2014/128/EU (5) van de Commissie als eco-innovatie werden goedgekeurd. Ook moet worden opgemerkt dat de aanvraag van Daimler AG gebaseerd is op de in de technische richtsnoeren beschreven vereenvoudigde benadering, net als de aanvraag die bij Uitvoeringsbesluit 2014/128/EU werd goedgekeurd, terwijl de bij Uitvoeringsbesluit 2013/128/EU goedgekeurde aanvraag was gebaseerd op de uitgebreide benadering.

(4)

De Commissie is van oordeel dat uit de in de aanvraag verstrekte informatie blijkt dat aan de in artikel 12 van Verordening (EG) nr. 443/2009 en in de artikelen 2 en 4 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 725/2011 bedoelde voorwaarden en criteria is voldaan.

(5)

De aanvrager heeft aangetoond dat bij niet meer dan 3 % van de in het referentiejaar 2009 geregistreerde nieuwe personenauto's leds in de dimlichtkoplamp, de grootlichtkoplamp, de breedtelichten en de kentekenplaat werden gebruikt. Ter staving hiervan verwees de aanvrager naar de technische richtsnoeren, die een samenvatting bevatten van het „Light Sight Safety”-verslag van Clepa. De aanvrager heeft gebruikgemaakt van vooraf gedefinieerde functies en gemiddelde gegevens volgens de in de technische richtsnoeren gespecificeerde vereenvoudigde benadering.

(6)

De aanvrager heeft volgens de in de technische richtsnoeren beschreven vereenvoudigde benadering gebruikgemaakt van halogeenverlichting als basistechnologie om de CO2-verminderend vermogen van de efficiënte buitenverlichting met het gebruik van lichtdioden in de dimlichtkoplamp, de grootlichtkoplamp, de breedtelichten en de kentekenplaat aan te tonen.

(7)

De aanvrager heeft een testmethode voor de CO2-reducties voorgelegd die formules bevat die consistent zijn met de in de technische richtsnoeren beschreven formules voor de vereenvoudigde benadering met betrekking tot verlichtingsfuncties. In acht genomen dat de aanvrager een aanvraag heeft ingediend voor een innoverend technologiepakket van efficiënte buitenverlichting met gebruik van leds, vindt de Commissie het gepast om de formules voor de berekening van de CO2-besparingen te wijzigen om zodoende de totale CO2-besparingen van het verlichtingspakket weer te geven. Bijgevolg verschilt de in de bijlage bij het besluit beschreven methodologie op een aantal essentiële punten van de bij Uitvoeringsbesluit 2014/128/EU goedgekeurde methodologie. De Commissie is van oordeel dat de testmethode verifieerbare, herhaalbare en vergelijkbare resultaten zal opleveren en dat de methode de CO2-emissievoordelen van de innoverende technologie op realistische wijze en met een sterke statistische significantie kan aantonen, overeenkomstig artikel 6 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 725/2011.

(8)

Tegen die achtergrond is de Commissie van oordeel dat de aanvrager afdoende heeft aangetoond dat de door de innoverende technologie bereikte emissiereductie ten minste 1 g CO2/km bedraagt.

(9)

Aangezien de activering van de verlichting in het dimlicht niet vereist is voor de in Verordening (EG) nr. 715/2007 van het Europees Parlement en de Raad (6) en Verordening (EG) nr. 692/2008 van de Commissie (7) bedoelde typegoedkeuringstest wat CO2-emissies betreft, kan de Commissie er zich in vinden dat de verlichtingsfuncties in kwestie niet onder de standaardtestcyclus vallen.

(10)

De activering van de betrokken verlichtingsfuncties is verplicht om het veilige gebruik van het voertuig te garanderen en hangt dus niet af van de keuze van de bestuurder. Op basis daarvan is de Commissie van oordeel dat de vermindering van de CO2-emissie door het gebruik van leds aan de fabrikant moet worden toegeschreven.

(11)

De Commissie stelt vast dat het verificatierapport door TÜV NORD Mobilität GmbH & Co. KG, een onafhankelijke en gecertificeerde instantie, is opgesteld, en dat dit rapport de conclusies die in de aanvraag zijn uiteengezet, ondersteunt.

(12)

Tegen die achtergrond moet er volgens de Commissie geen bezwaar worden gemaakt tegen de goedkeuring van de innoverende technologie in kwestie.

(13)

Fabrikanten die de CO2-besparingen die uit de toepassing van de bij dit besluit goedgekeurde innoverende technologie voortvloeien, willen aanwenden om hun gemiddelde specifieke CO2-emissies te verlagen en zo hun specifieke emissiedoelstelling te verwezenlijken, moeten overeenkomstig artikel 11, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 725/2011 in hun aanvraag voor een EG-typegoedkeuringscertificaat voor de betrokken voertuigen naar dit besluit verwijzen.

(14)

Om de algemene eco-innovatiecode vast te stellen die overeenkomstig de bijlagen I, VIII en IX bij Richtlijn 2007/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (8) in de desbetreffende typegoedkeuringsdocumenten moet worden vermeld, dient voor de bij dit besluit goedgekeurde innoverende technologie de individuele code te worden gespecificeerd.

(15)

De periode voor de beoordeling van de innoverende technologie als bedoeld in artikel 10, lid 2, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 725/2011 verstrijkt binnenkort. Het is derhalve passend dat het besluit zo snel mogelijk in werking treedt,

10.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 33/59