12.8.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 221/9

(1)

Celem zwalczania uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania oraz uproszczenia procedury obciążania podatkiem od wartości dodanej pewne odstępstwa obejmujące podobne problemy zostały na różnych warunkach przyznane przez Radę poszczególnym państwom członkowskim zgodnie z art. 27 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (3). Wszystkie państwa członkowskie powinny mieć możliwość korzystania z rozwiązania dla powyższych problemów, dlatego należy je włączyć do tej dyrektywy. Środki te powinny być proporcjonalne i ograniczone do zwalczania przedmiotowego problemu. Uwzględniając zróżnicowane potrzeby państw członkowskich, włączenie tych rozwiązań powinno ograniczać się do rozszerzenia możliwości przyjmowania przedmiotowych zasad na wszystkie państwa członkowskie, kiedy, i o ile, zaistnieje taka potrzeba.

(2)

Państwa członkowskie powinny mieć możliwość podjęcia działania w celu zapewnienia, że środki przewidziane w dyrektywie 77/388/EWG dotyczące podatników i przeniesienia działającego podmiotu gospodarczego nie są wykorzystywane do celów uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania.

(3)

Państwa członkowskie powinny mieć możliwość interwencji w zakresie wartości dostaw i nabyć w określonych, ograniczonych okolicznościach, w celu zapewnienia, że nie wystąpi żadna strata podatkowa poprzez wykorzystanie stron powiązanych w celu uzyskania korzyści podatkowych.

(4)

Państwa członkowskie powinny mieć możliwość włączenia, w ramach podstawy opodatkowania transakcji wiążącej się z obróbką złota inwestycyjnego dostarczonego przez klienta, wartości tego złota inwestycyjnego, gdy ze względu na obróbkę złoto traci swój status złota inwestycyjnego.

(5)

Należy podkreślić, że niektóre usługi o charakterze dóbr inwestycyjnych można objąć systemem, który umożliwia korektę odliczeń dla dóbr inwestycyjnych przez okres użytkowania tego majątku, zgodnie z jego rzeczywistym wykorzystaniem.

(6)

W określonych przypadkach państwa członkowskie powinny mieć możliwość wyznaczenia odbiorcy dostaw jako osoby zobowiązanej do zapłaty i rozliczenia podatku od wartości dodanej. Powinno to pomóc państwom członkowskim w uproszczeniu zasad oraz zwalczaniu uchylania się od opodatkowania i unikaniu opodatkowania w określonych sektorach i w zakresie pewnych rodzajów transakcji.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 77/388/EWG.

(8)

Państwa członkowskie nie powinny zatem mieć możliwości dalszego korzystania z odstępstw indywidualnych, które zostały im przyznane na podstawie określonych decyzji Rady przyjętych zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 77/388/EWG i które są objęte przepisami niniejszej dyrektywy. Decyzje te powinny zatem zostać wyraźnie uchylone. Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać środków stosowanych przez państwa członkowskie na podstawie art. 27 ust. 5 dyrektywy 77/388/EWG; nie powinna naruszać także odstępstw, które zostały przyznane na podstawie art. 27 ust. 1 tej dyrektywy, a które nie zostały uchylone niniejszą dyrektywą.

(9)

Stosowanie niektórych przepisów niniejszej dyrektywy powinno być fakultatywne, a przepisy te powinny przyznawać państwom członkowskim pewien zakres uznania. W stosownych przypadkach, ze względów przejrzystości, należy przewidzieć, że państwa członkowskie powinny informować pozostałe państwa członkowskie za pośrednictwem Komitetu Doradczego ds. Podatku od Wartości Dodanej ustanowionego na mocy art. 29 dyrektywy 77/388/EWG o wszelkich przepisach prawa krajowego przyjętych na podstawie tych przepisów. Informacja taka nie powinna być konieczna w przypadku środków krajowych przyjmowanych na mocy decyzji, która zostaje uchylona niniejszą dyrektywą lub która wygasa w dniu wejścia w życie niniejszej dyrektywy, ale którą dane państwo członkowskie nadal stosuje na mocy przepisów niniejszej dyrektywy,

1)

w art. 4 ust. 4 dodaje się następujący akapit:

„Państwo członkowskie korzystające z możliwości przewidzianej w akapicie drugim może przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie niniejszego przepisu.”;

2)

w art. 5 ust. 8, zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„W stosownych przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą podjąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłócania konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie środki wymagane w celu zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie niniejszego przepisu.”;

3)

w art. 11 część A wprowadza się następujące zmiany:

4)

w art. 17 ust. 4 w brzmieniu określonym w art. 28f ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

5)

w art. 18 ust. 1 lit. d) w brzmieniu określonym w art. 28f ust. 2 wyrazy „art. 21 ust. 1” zastępuje się wyrazami „art. 21 ust. 1 lub art. 21 ust. 2 lit. c)”;

6)

w art. 20 ust. 4 dodaje się następujący akapit:

„Państwa członkowskie mogą stosować ust. 2 i 3 również do usług o charakterze podobnym do tego zwykle przypisywanego dobrom inwestycyjnym.”;

7)

w art. 21 ust. 2 w brzmieniu określonym w art. 28g dodaje się lit. c):

8)

dodaje się załącznik M zawarty w załączniku I do niniejszej dyrektywy.