W rozporządzeniu (UE) 2016/1036 ustanowiono unijne zasady ochrony handlu służące ochronie przed przywozem na rynek UE produktów po cenach dumpingowych z państw trzecich.

Było ono zmieniane trzykrotnie: rozporządzeniem (UE) 2017/2321, rozporządzeniem (UE) 2018/825 i rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/1173.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

W rozporządzeniu (UE) 2016/1036 ustanowiono omówione poniżej zasady.

Warunki

Aby można było nałożyć na przywóz środki antydumpingowe, konieczne jest spełnienie czterech przesłanek:

produkt musi być przywieziony po cenach dumpingowych, co oznacza, że jego cena eksportowa do Unii jest niższa niż jego wartość normalna*;
wyrządzona zostaje istotna szkoda* dla przemysłu UE wytwarzającego produkt podobny*;
istnieje związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych a istotną szkodą; oraz
środek antydumpingowy* nie jest wymierzony w interesy UE – niekorzystne skutki, jakie środki wywołują dla całej gospodarki, nie mogą być większe niż korzyści wynikające z pomocy udzielonej przemysłowi dotkniętemu przywozem.

Wnoszenie skarg

Skarga antydumpingowa jest wnoszona do Komisji Europejskiej przez unijnych producentów (lub w imieniu tych producentów) danego produktu bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem organów państwa UE. Związki zawodowe również mogą składać skargi wspólnie z przemysłem UE i uzyskiwać w postępowaniu status zainteresowanych stron. W szczególnych okolicznościach Komisja może też wszcząć dochodzenie antydumpingowe z własnej inicjatywy.
Skarga musi obejmować dowody na istnienie dumpingu i szkody, a także wskazywać związek przyczynowy między zarzucanym przywozem towarów po cenach dumpingowych a zarzucaną szkodą.
Aby zapewnić ochronę poufnych danych biznesowych, należy złożyć dwie wersje skargi: wersję poufną oraz wersję niepoufną. Pierwsza z tych wersji jest udostępniana wyłącznie członkom personelu Komisji bezpośrednio zajmującym się sprawą. Do wersji niepoufnej dostęp mają wszystkie zainteresowane strony po wszczęciu dochodzenia.
Komisja dokonuje badania prawidłowości i odpowiedniości dowodów przedstawionych w skardze w celu ustalenia, czy istnieją dostateczne dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia. Jeśli istnieją takie dowody, postępowanie wszczyna się w ciągu 45 dni od daty wniesienia skargi.

Postępowanie antydumpingowe

W przypadku podjęcia przez Komisję decyzji o wszczęciu postępowania publikuje ona zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nawiązuje ona kontakt ze wszystkimi znanymi jej producentami i wszystkimi innymi zainteresowanymi stronami oraz wzywa te podmioty do uzupełnienia, w ścisłym terminie, kwestionariusza wykorzystywanego w dochodzeniu.
Jeżeli liczba potencjalnych zainteresowanych stron jest duża, Komisja może zdecydować o przeprowadzeniu dochodzenia na podstawie próby podmiotów gospodarczych (producentów eksportujących, unijnych producentów, importerów i użytkowników).
Zgodnie z pierwotnym brzmieniem rozporządzenia (UE) 2016/1036 Komisja mogła nałożyć środki tymczasowe na podstawie swoich ustaleń tymczasowych nie później niż dziewięć miesięcy od wszczęcia dochodzenia.

Ustalenie istnienia dumpingu

Jeżeli w toku dochodzenia Komisja uzna, że miał miejsce dumping, mogą zostać podjęte następujące działania.

Na przywóz danego towaru do UE mogą zostać nałożone środki antydumpingowe, które zasadniczo przyjmują postać:
- cła ad valorem – wyrażonego jako procent wartości przywozowej danego produktu;
- ceł specyficznych – wyrażonych jako stała kwota za określoną ilość towaru, np. 100 EUR za tonę produktu; lub
- zobowiązania cenowego – tj. zobowiązania eksportera do respektowania minimalnych cen importowych.
Komisja może wprowadzić, na okres maksymalnie sześciu miesięcy, środki tymczasowe. Następnie można nałożyć środki ostateczne, które pozostają w mocy przez pięć lat.
Cła płacone są przez importera w UE i pobierane przez państwowe organy celne określonych krajów UE.
Obowiązujące środki mogą pod pewnymi warunkami zostać objęte przeglądem (przegląd okresowy). Zakres przeglądu jest zazwyczaj ograniczony do jednego elementu lub do kilku elementów środków początkowych, np. poziomu dumpingu lub szkody, zakresu produktu, czy też formy zastosowanych środków.
Po upływie pięciu lat środki wygasają, chyba że w wyniku przeglądu wygaśnięcia tych środków zostanie ustalone, że wygaśnięcie środków może doprowadzić do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i istotnej szkody.
Importerzy mogą wnosić o całkowity lub częściowy zwrot zapłaconych ceł, jeżeli wykażą, że margines dumpingu*, na podstawie którego uiszczono cła, został wyeliminowany lub zredukowany.

Rozporządzeniem zmieniającym (UE) 2017/2321 wprowadzono metodykę obliczania dumpingu, która jest stosowana w sprawach dotyczących przywozu z państw członkowskich Światowej Organizacji Handlu, w których występują znaczące zakłócenia na rynku wynikające z interwencji państwa.

Rozporządzenie zmieniające (UE) 2018/825

W tym rozporządzeniu uregulowano między innymi następujące kwestie.

Skrócenie okresu, w jakim można nakładać tymczasowe środki antydumpingowe. Dotychczas okres ten wynosił dziewięć miesięcy od wszczęcia postępowania, natomiast obecnie wynosi on siedem miesięcy, przy czym istnieje możliwość wydłużenia tego okresu do ośmiu miesięcy.
Ułatwienie mniejszym przedsiębiorstwom uczestnictwa w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu (między innymi w drodze utworzenia punktu pomocy dotyczącego instrumentu ochrony handlu dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), utworzenia specjalnej witryny internetowej dla MŚP i opublikowania wytycznych dla MŚP).
Zmiana sposobu stosowania w sprawach antydumpingowych tak zwanej „zasady niższego cła”. Dotychczas UE nakładała środki w zakresie niższym niż całkowity zakres dumpingu, jeżeli niższy zakres („margines szkody”) wystarczał do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł UE. Zgodnie z nowymi przepisami środki antydumpingowe mogą być nakładane w odniesieniu do całego zakresu dumpingu, jeżeli istnieją dowody na znaczące zakłócenia na rynku wywozu odpowiednich surowców używanych do wytworzenia danego produktu, o ile leży to w interesie całej UE.
Wprowadzenie nowych zasad obliczania „ceny niewyrządzającej szkody” (ceny, jakiej pobierania można by oczekiwać od przemysłu w normalnych okolicznościach). Obecnie przy obliczaniu można brać pod uwagę koszty niezbędnych inwestycji, na przykład w infrastrukturę lub badania i rozwój, a także przyszłe wydatki dotyczące standardów społecznych i środowiskowych, na przykład przewidzianych w ramach unijnego systemu handlu emisjami. Obecnie w odniesieniu do ceny niewyrządzającej szkody w obliczeniach zakłada się minimalny zysk w wysokości 6%, przy czym wyższą marżę zysku można przyjąć w poszczególnych przypadkach.
Wprowadzenie okresu wcześniejszego informowania, w którym zainteresowane strony otrzymują informację o nałożeniu (lub o nienałożeniu) środków tymczasowych na trzy tygodnie przed ich nałożeniem. Na Komisję nałożono zaś obowiązek dokonania, w terminie do dnia 9 czerwca 2020 r., przeglądu, czy w trzytygodniowym okresie wcześniejszego informowania nastąpił znaczny wzrost przywozu i czy, jeżeli wzrost taki nastąpił, spowodował on dodatkową szkodę dla przemysłu UE.
Wprowadzenie mechanizmu zwrotu pobranego cła, jeżeli w następstwie przeglądu wygaśnięcia środków dane środki wygasają.

Rozporządzenie delegowane (UE) 2020/1173

W toku przeglądu przeprowadzonego zgodnie z rozporządzeniem zmieniającym (UE) 2018/825 Komisja stwierdziła, że – w ujęciu ogólnym – przywóz w okresie wcześniejszego informowania nie spowodował dodatkowej szkody dla przemysłu UE. W związku z tym przyjęła ona akt delegowany wydłużający okres wcześniejszego informowania do czterech tygodni.

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

Rozporządzenie ma zastosowanie od dnia 20 lipca 2016 r. Rozporządzenie (UE) 2016/1036 ujednolica i zastępuje rozporządzenie (WE) nr 1225/2009 wraz z jego kolejnymi zmianami.
Rozporządzenie zmieniające (UE) 2017/2321 ma zastosowanie od dnia 20 grudnia 2017 r.
Rozporządzenie zmieniające (UE) 2018/825 ma zastosowanie od dnia 8 czerwca 2018 r.
Rozporządzenie delegowane (UE) 2020/1173 ma zastosowanie od dnia 11 sierpnia 2020 r.

KONTEKST

Więcej informacji:

Środki antydumpingowe (Komisja Europejska)
Zawiadomienie w sprawie skutków, jakie pojawienie się COVID-19 ma na dochodzenia antydumpingowe i antysubsydyjne.

KLUCZOWE POJĘCIA

Wartość normalna: co do zasady za wartość normalną uważa się cenę rynkową produktu w kraju wywozu. Jeśli jednak sprzedaż nie istnieje albo jest niewystarczająca lub jeśli sprzedaż krajowa jest dokonywana ze stratą, wartość normalna produktu jest zazwyczaj obliczana w oparciu o koszt produkcji w kraju wywozu, powiększony o uzasadnione koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz kwotę zysku. W przypadku krajów, w których występują znaczące zakłócenia, stosuje się przepisy szczególne.

Istotna szkoda: znacząca szkoda dla przemysłu UE, np. utrata udziału w rynku, obniżenie cen lub obniżenie rentowności.

Produkt podobny: produkt, który jest identyczny z rozpatrywanym produktem, lub produkt, który w dużej mierze przypomina rozpatrywany produkt.

Środki antydumpingowe: środki nakładane na przywóz produktu sprzedawanego po cenie niższej niż wartość normalna produktu, który to przywóz wyrządza istotną szkodę producentom z UE.

Margines dumpingu: różnica pomiędzy wartością normalną a ceną żądaną przez eksportera za produkt na rynku UE (cena eksportowa).

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Tekst jednolity) (Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21–54)

Kolejne zmiany rozporządzenia (UE) 2016/1036 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENT POWIĄZANY

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1037 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (tekst jednolity) (Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 55–91)

Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 16.10.2020

Top