This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2005/171/20
Case C-232/05: Action brought on 26 May 2005 by the Commission of the European Communities against the French Republic
Sprawa C-232/05: Skarga wniesiona w dniu 26 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej
Sprawa C-232/05: Skarga wniesiona w dniu 26 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej
Dz.U. C 171 z 9.7.2005, p. 12–12
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
|
9.7.2005 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 171/12 |
Skarga wniesiona w dniu 26 maja 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej
(Sprawa C-232/05)
(2005/C 171/20)
Język postępowania: francuski
W dniu 26 maja 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Christophe'a Giolita, działającego w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Francuskiej.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
|
1) |
stwierdzenie, że nie wykonując w wyznaczonym terminie decyzji Komisji z dnia 12 lipca 2000 r. w sprawie pomocy państwa przyznanej przez Republikę Francuską na rzecz Scott Paper SA/Kimberly — Clark (pomoc państwa CR 38/1998, dawniej NN 52/1998, opublikowana w Dz.U. L 12 z dnia 15 stycznia 2002 r., str. 1), Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 249 ust. 4. Traktatu WE oraz art. 2 i 3 tej decyzji. |
|
2) |
obciążenie Republiki Francuskiej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty:
Władze francuskie nie podjęły koniecznych środków w celu zapewnienia właściwego, bezzwłocznego i skutecznego wykonania decyzji zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym, co jest sprzeczne z art. 14 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającgo szczegółowe zasady stosowania art. 88 Traktatu WE (1), który przewiduje, że Państwo Członkowskie podejmie wszelkie konieczne środki w celu windykacji pomocy od beneficjenta. Decyzja sędziego krajowego jest sprzeczna z ciążącym na nim obowiązkiem zapewnienia skuteczności prawa wspólnotowego, a prawo francuskie nie stwarza możliwości zastosowania środków tymczasowych, co nie pozwala na zrównoważenie automatycznego skutku zawieszenia postępowania.
Stanowisko władz francuskich wydaje się być sprzeczne ze zobowiązaniem do lojalnej współpracy określonym w art. 10 Traktatu WE. Francja nie odpowiedziała na pismo Komisji z dnia 21 listopada 2003 r. mimo trzech wezwań i podsumowującego spotkania pomiędzy urzędnikami Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji a władzami francuskimi w sprawie francuskich przypadków windykacji pomocy państwa. W szczególności Komisja nigdy nie otrzymała kopii postanowienia o zawieszeniu, mimo że wielokrotnie zwracała się do Francji z takim żądaniem. W konsekwencji Komisja żywi wątpliwości co do do dokładnego przebiegu postępowania windykacyjnego. Wątpliwości te zostały ponadto wzmożone przez fakt, iż z nieoficjalnych informacji otrzymanych przez Komisję w lipcu 2004 r. wynika, że wbrew twierdzeniom władz francuskich postanowienie o zawieszeniu nigdy nie zostało wydane. W tych okolicznościach Komisja nie może postępować w tym przypadku windykacji w duchu lojalnej współpracy, jak stanowi orzecznictwo Trybunału.
(1) Dz.U. L 83, str. 1.