This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2006/294/43
Case C-380/06: Action brought on 15 September 2006 — Commission of the European Communities v Kingdom of Spain
Sprawa C-380/06: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii
Sprawa C-380/06: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii
Dz.U. C 294 z 2.12.2006, p. 25–26
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
2.12.2006 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 294/25 |
Skarga wniesiona w dniu 15 września 2006 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii
(Sprawa C-380/06)
(2006/C 294/43)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: B. Schima i S. Pardo Quintillán, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii
Żądania strony skarżącej
— |
stwierdzenie, ze poprzez zezwolenie w drodze Ley 3/2004, de 29 de diciembre, por la que se establecen medidas de lucha contra la morosidad en las operaciones comerciales [ustawy 3/2004 z 29 grudnia w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych] na ustanowienie dziewięćdziesięciodniowego terminu płatności za określone produkty spożywcze i produkty o dużej konsumpcji i odroczenie wejścia w życie określonych przepisów do dnia 1 lipca 2006 r., Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 3 ust. 1, 2 i 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/35/WE (1) z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych; |
— |
obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Dyrektywa 2000/35/WE w żadnym przypadku nie przewiduje częściowego lub stopniowego stosowania jej przepisów. W związku z tym odroczenie do dnia 1 lipca 2006 r. jest sprzeczne z postanowieniami jej art. 3 ust. 1 i 2. Odroczenie to narusza także przepis ust. 4 tego artykułu, zgodnie z którym państwa członkowskie mają zapewnić stosowne i skuteczne środki w interesie wierzycieli i konkurentów, aby zapobiec dalszemu stosowaniu rażąco nieuczciwych klauzul.
Tym samym, odroczenie stosowania maksymalnego sześćdziesięciodniowego terminu nie może zostać uznane za dodatkowy wymóg na rzecz wierzycieli, a jeżeli się weźmie pod uwagę to, ze krajowe przepisy transponujące dyrektywę 2000/35/WE powinny zostać przyjęte najpóźniej do sierpnia 2002 r., ograniczenie to w żadnym wypadku nie jest dopuszczalne.
(1) Dz.U. L 200, str. 35.